Zestaw 2
1.) Suwnice-metopr wyn pomiarow metoda anal-graf:
Metoda analityczno-graficzna
Dane:
- odczyty na belce z łaty (OL,OP)
- pomierzone długości d2 = 10000mm
d3 = 25500mm
- projektowany rozstaw osi szyn(belek)
S = 16500mm
-długość belki(szyny) x = 6m
Szukane(obliczenia)
- współrzędne punktów oznaczonych na osiach lewej i prawej belki
yL=d2-OL(i) yP=d3+Op(i)
- współrzędne środków odcinków
yo(i)=0,5(yL(i)+yP(i)
- współrzędne środków odcinków zredukowane o średnią ich wartość
del.yo(i)=yo(i)-yusr
- Na podstawie współrzędnych środków odcinków i długości belek w poszczególnych przekrojach
poprzecznych wykonujemy wykres.(gdzie wypośrodkowujemy prostą, oznaczoną jako teoretyczna
projektowana os toru).
Warunek
z dokład.1mm
- współrzędne pkt-ów na wypośrodkowanej teoretycznej osi (lewej, prawej) belki
YL(i)=Yo(i)-S/2 YP(i)=Yo(i)+S/2
– odchyłki osi belek od wypośrodkowanych osi teoretycznych
VY,L(i)=yL(i)-YL(i) VY,P(i)=yP(i)-YP(i)
– odchyłki rozstawu osi belek w poszczególnych przekrojach poprzecznych
Vroz=VY(i),P-VY(i),L
2.) Rownanie różniczkowe klotoidy a,l,r:
3.) Odkształcenia-rodzaje:
Odkształcenie obiektu- zmiana kształtu lub objętości lub kształtu i objętości powodująca zmiany
wzajemnych odległości jego punktów.
Rodzaje:
-odkształcenie liniowe- względna zmiana długości odcinka między dwoma punktami
-odkształcenie postaciowe-wyrażające się zmianą wartości kątów zawartych między kierunkami
łączącymi punkty obiektu.
-odkształcenie objętościowe- względna zmiana objętości obiektu na skutek jego odkształceń liniowych
albo postaciowych lub jednocześnie występ. Odkształceń liniowych i postaciowych.
-odkształcenie trwałe- odkształcenie, które po ustąpieniu przyczyny pozostają.
-odkształcenie sprężyste- odkształcenie, które po ustąpieniu przyczyny ustępują.
4.)Szyby windowe – met opr met pomiarow:
a) metoda graficzna
- Osnową pomiaru są w tym wypadku cztery punkty stanowiące wierzchołki prostokąta o znanych
wymiarach. Przekroje szybu na poszczególnych kondygnacjach orientuje się względem tego
prostokąta i nanosi na jeden zbiorczy rysunek, podobnie jak przy określaniu odchyłek kształtu szybu.
W skali 1:10 nanosi się na kalce położenie osi prowadnic dźwigowych. Kalkę przykłada się do
rysunku zbiorczego i tak się ją przesuwa, aby rzuty prowadnic mieściły się swobodnie w powierzchni
zawartej między liniami poziomymi przekrojów wewnętrznej powierzchni ścian szybu.
b) metoda analityczna
Metoda ta polega na określeniu optymalnych płaszczyzn, w których zmontowane zostaną prowadnice.
Obliczenia wykonuje się w układzie współrzędnych, gdzie osiami X i Y są krawędzie ścian szybu w
piwnicy budynku. W stosunku do tych osi odnosi się krawędzie ścian dla każdej kondygnacji.
Współrzędne X i Y, które są jednocześnie wyrazami wolnymi dla poszczególnych punktów każdej
kondygnacji, wyrażone w układzie XOY.
- ułożenie równań poprawek:
x
i
obs.
+ V
xi
= x
i
wyr.
y
i
obs.
+ V
yi
= y
i
wyr.
- nałożenie na niewiadome (warunek prostoliniowości i równoległości):
5.) Odchylenia od pionu – met bezp rzutowania:
Metoda ta polega na wyznaczeniu wychylenia osi przez rzutowanie teodolitem kolejnego punktu
budowli na łatę umieszczoną poziomo między stanowiskami instrumentu a obiektem. W ten sposób
składową odchylenia pionów osi budowli od pionu otrzymuje się bezpośrednio na łacie w skali d/ D,
gdzie:
d – odległość instrumentu od łaty
D – odległość instrumentu od obiektu
zakładając
war.
prostoliniowości:
war.
równoległości:
x
B
w
- x
A
w
= 0
x
C
w
– x
D
w
= 0
y
C
w
– y
B
w
= 0
y
D
w
- y
A
w
= 0
x
D
w
- x
A
w
= g
x
C
w
– x
B
w
= g
y
C
w
– y
D
w
= h
y
B
w
- y
A
w
= h
;
- nie pionowość osi głównego instrumentu (teodolitu)
* wpływ błędu na mierzony kierunek
V- wychylenie osi głównej instrumentu
a- kąt nachylenia osi celowej
b- azymut osi celowej
m
k
osiągnie maksimum przy b=100
g
; sinb=1
;
m
k
powoduje M
k
=m
k
cc
/r*D
- nie poziomość łaty
m
0
=d-O
O=O’*cosa
m
0
=O’-O’cosL=O’(1-cosL)=O’2(sinL/2)^2==O’2(L/2)^2=O’2(L^2/4)
m
0
=1/2O’(L/p)^2
L=pier((2 m
0
)/(O’p
cc
))
- nie prostopadłość łaty
przy łacie