Osobę prawną definiuje się zazwyczaj jako trwałe zespolenie ludzi i środków materialnych w celu
realizacji określonych zadań, wyodrębnione w postaci jednostki organizacyjnej wyposażonej przez
prawo (przepisy prawa cywilnego) w osobowość prawną.
Spółka osobowa – osobowa spółka handlowego, której działalność opiera się na osobistej więzi
między jej wspólnikami. Do spółek osobowych zalicza się
. To jednostki organizacyjne nie posiadające
osobowości prawnej. Dwie główne cechy odróżniające spółki osobowe od osób prawnych to:
•
brak organów spółek osobowych (wyjątki od tej zasady przewiduje konstrukcja spółki
partnerskiej oraz spółki komandytowo-akcyjnej),
•
co do zasady, nieograniczona odpowiedzialność wspólników spółek osobowych za
zobowiązania spółki, solidarna ze spółką i pozostałymi wspólnikami (
przewiduje istotne wyjątki w tym zakresie w odniesieniu do odpowiedzialności
wspólników spółki partnerskiej,
spółki komandytowej oraz
spółki komandytowo-akcyjnej).
KRS jest jawny pod względem formalnym - każdy zainteresowany ma prawo zapoznać się z
danymi wpisanymi do rejestru, otrzymać
lub
dotyczące danych
zawartych w rejestrze oraz przeglądać akta rejestrowe podmiotów podlegających wpisowi do
rejestru przedsiębiorców w siedzibie sądu rejestrowego. O rejestracji spółki KRS ogłasza w
Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Należą do wpisów: wszystkie sp. os., akcyjne, z.o o.,
spółdzielnie, przeds. państw., towarzystwa, oddziały, fundacje...
NIE NALEŻY – spółka cywilna
Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej (w skrócie CEIDG) jest
rejestrem przedsiębiorców, będących osobami fizycznymi, działających na terenie Polski.
Spółka cywilna - jeden z rodzajów
znanych polskiemu
, nie posiada
osobowości prawnej, nie stanowi jednostki organizacyjnej posiadającej podmiotowość prawną jak
. Podmiotami prawa są wspólnicy, spółka nie jest podmiotem prawa. Wspólny
majątek wspólników... S.C. podlega CEIDG,
Zawierając umowę, wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu
gospodarczego, w sposób oznaczony, w szczególności poprzez wniesienie wkładu, przy czym nie
musi to być działalność zarobkowa. Umowa spółki powinna zostać zawarta na piśmie dla celów
dowodowych.
Istotą spółki cywilnej jest stałość jej składu osobowego, wobec czego wspólnik nie może
rozporządzać udziałem w majątku wspólnym ani w jego składnikach (przynajmniej do rozwiązania
spółki). Wspólnicy są zarówno zobowiązani i uprawnieni do prowadzenia spraw spółki.
W czynnościach zwykłego zarządu, do momentu kiedy nie ma sprzeciwu chociaż jednego ze
wspólników, nie potrzeba uchwały. Każdy może wykonać czynność nagłą, gdyby niewykonanie jej
mogło narazić spółkę na niepowetowane straty. Wspólnik jest umocowany do reprezentowania
spraw spółki w zakresie w jakim jest upoważniony do prowadzenia jej spraw.
Do osiągnięcia celu spółki zazwyczaj niezbędne jest utworzenie majątku wspólnego, który powstaje
z praw wniesionych w postaci wkładów (wniesienie własności rzeczy lub prawa ich używania) oraz
z usług wspólników. Domniemywa się, że wkłady wspólników są równe. Za zobowiązania
zaciągnięte w związku z działalnością spółki wspólnicy odpowiadają
zarówno majątkiem
wspólnym, jak i majątkiem indywidualnym. Prawo do udziału w zyskach i obowiązek pokrywania
strat mają wszyscy wspólnicy, umowa zawarta była na okres nieoznaczony, wspólnik może ze
spółki wystąpić poprzez wypowiedzenie swojego wkładu na 3 miesiące przed końcem roku
obrachunkowego. Spółka z ważnych powodów może zostać rozwiązana przez sąd na żądanie
każdego ze wspólników.
Spółka jawna (w skrócie sp.j.) – nie posiada osobowości prawnej. Posiada swój majątek, który
stanowią wkłady wniesione do spółki oraz mienie nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.
Dla powstania spółki jawnej wymagane jest wpisanie spółki do KRS. Każdy wspólnik ma prawo i
obowiązek zgłosić spółkę do rejestru.
Powstanie spółki jawnej obejmuje 3 tryby:
1. w drodze umowy pomiędzy wspólnikami,
2. w drodze fakultatywnego przekształcenia
w jawną na podstawie art. 26 par.4
3. w drodze przekształcenia każdej
w jawną na podstawie art. 551 i
następnych KSH
Umowa spółki jawnej powinna być zawarta w
pod rygorem
. Umowa
spółki powinna zawierać:
•
spółki,
•
wnoszonych przez każdego ze wspólników i ich wartość,
•
przedmiot działalności spółki,
•
czas trwania spółki, jeżeli jest oznaczony.
Każdy ze wspólników ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki jawnej bez dodatkowego
wynagrodzenia. Prowadzenie spraw spółki nie może zostać powierzone osobom trzecim z
wyłączeniem wspólników. Każdy wspólnik bez wcześniejszej zgody wspólników może prowadzić
zwykłe czynności spółki. Jednak jeśli przed ich wykonaniem sprzeciwi się chociaż jeden wspólnik,
wymagana jest uchwała wspólników mających prawo do prowadzenia spraw spółki(1).
Przed niezwykłymi czynnościami potrzebna jest zgoda wszystkich wspólników, nawet tych bez
prawa do prowadzenia spółki(2) – wyjątek; czynności nagłe, których zwłoka może narazić spółkę
na poważne szkody, wtedy każdy wspólnik(1) może podjąć czynności.
Pozbawienie praw wspólnika tylko przez orzeczenie sądu.
W spółce jawnej odpowiedzialność ponoszą wszyscy wspólnicy ze spółką, bez ograniczeń, całym
swoim majątkiem, zarówno obecnym, jak i przyszłym. Na pierwszy ogień jednak idzie majątek s.j.
Spółkę partnerską tworzą wspólnicy (partnerzy) w celu wykonywania wolnego zawodu. Wobec
czego niedopuszczalne jest tworzenie spółek partnerskich w celu wykonywania jakiejś działalności
gospodarczej.
Wspólnikami w spółce partnerskiej – zwanymi partnerami – mogą być tylko
Utworzyć takiej spółki nie mogą zatem
czy inne handlowe spółki
osobowe, choćby tworzyli je reprezentanci wolnych zawodów.
Unikatową, jak na spółkę osobową, cechą spółki partnerskiej jest możliwość ustanowienia zarządu
identycznego jak w spółce z o.o. Nie jest on jednak organem tej spółki, gdyż tylko osoby prawne
działają przez swoje organy.
Wszyscy partnerzy solidarnie odpowiadają za zaciągnięte przez spółkę zobowiązania, które wiążą
się z jej zwykłym funkcjonowaniem (np. spłata kredytów, zobowiązania podatkowe). Partnerzy w
spółce partnerskiej nie ponoszą odpowiedzialności za szkody, które są spowodowane działaniem
innych wspólników. Przepisy kodeksu spółek handlowych ograniczają odpowiedzialność partnera
za zobowiązania spółki, które powstały w wyniku „błędu w sztuce” popełnionego przez innego
partnera w związku z wykonywaniem wolnego zawodu w spółce. Przyjmuje się, że przy wspólnych
projektach za szkodę odpowiada ten partner, który popełnił błąd.
•
powstaje z chwilą wpisu do KRS,
•
celem spółki jest wykonywanie wolnego zawodu,
•
odpowiedzialność wspólników jest ograniczona tzn. partner nie odpowiada za zobowiązania
spółki wynikające z działalności innych partnerów,
•
działa pod własną firmą,
•
firma powinna zawierać nazwisko co najmniej jednego partnera, dodatkowe oznaczenie "i
partner" bądź "i partnerzy" albo "spółka partnerska"
Komandytariusz może reprezentować spółkę komandytową jedynie jako jej pełnomocnik. Nie ma
on prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, jest zobowiązany do wniesienia do spółki
wkładu majątkowego ustalonego w umowie. Odpowiada za zobowiązania spółki wobec jej
wierzycieli tylko do wysokości sumy komandytowej. Komandytariusz jest jednak wolny od
odpowiedzialności w zakresie wkładu wniesionego do spółki.
Komandytariuszem może być
, w tym także osoba nieposiadająca lub mająca
ograniczoną zdolność do czynności prawnych, osoba prawna działająca w spółce przez swoje
organy, osobowa spółka prawa handlowego, w tym również inna spółka komandytowa, może zostać
komandytariuszem, gdyż spółki te posiadają
oraz zdolność do czynności
prawnych. NIE MOŻE być natomiast
, ponieważ nie ma zdolności prawnej ani
zdolności do czynności prawnych, ALE mogą jednak zostać wspólnicy spółki cywilnej występując
w charakterze indywidualnych podmiotów.
Komplementariusz - wspólnik (reprezentujący spółkę) w
lub
, który za zobowiązania spółki odpowiada bez ograniczenia całym swoim majątkiem.
Komplementariusz ma prawo reprezentowania spółki oraz prawo i obowiązek prowadzenia jej
spraw. Komplementariusz może bez uprzedniej
komplementariuszy prowadzić sprawy
spółki nieprzekraczające zakresu zwykłych czynności spółki. Jeżeli jednak przed załatwieniem
sprawy, o której mowa w zdaniu poprzedzającym choćby jeden z pozostałych komplementariuszy
sprzeciwi się jej przeprowadzeniu wymagana jest uchwała komplementariuszy uczestniczących w
danej spółce. Do dokonania przez komplementariusza czynności przekraczających zakres zwykłych
czynności spółki wymagana jest zgoda pozostałych komplementariuszy, a także
uczestniczących w danej spółce komandytowej. Komplementariuszowi spółki komandytowo-
akcyjnej nie przysługuje prawo do prowadzenia spraw spółki przekazanych przez statut spółki do
kompetencji
lub
(nazwa) co najmniej
jednego komplementariusza musi się znaleźć w firmie spółki komandytowej lub komandytowo-
akcyjnej.
Walne zgromadzenie – najwyższy z organów spółki akcyjnej, spółki komandytowo-akcyjnej
Walne zgromadzenie:
•
rozpatruje i zatwierdza sprawozdania
z działalności
oraz
za ubiegły
•
członkom organów
z wykonania przez nich obowiązków,
•
podejmuje postanowienia dotyczące roszczeń o naprawienie
wyrządzonej przy
albo
•
decyduje o zbyciu lub wydzierżawieniu
lub jego zorganizowanej części i o
ograniczonego prawa rzeczowego
•
decyduje o nabyciu i zbyciu
lub udziału w
, chyba że
stanowi inaczej,
•
obligacje z prawem pierwszeństwa
•
posiada prawo nabywania własnych akcji
•
walne zgromadzenie jest zwoływane przez
. Zwyczajne walne zgromadzenie powinno zostać
zwołane w terminie sześciu miesięcy po upływie każdego roku obrotowego.
ma prawo zwołania zwyczajnego walnego zgromadzenia, jeżeli
nie zwoła
go w terminie określonym przez kodeks spółek handlowych,
W WZA mogą brać udział:
•
uprawnieni akcjonariusze, którym przysługuje prawo głosu, jeżeli zostali wpisani do
•
uprawnieni z akcji na okaziciela
•
członkowie zarządu i rady nadzorczej
spółki wobec
odpowiada w sposób
nieograniczony co najmniej jeden wspólnik (
), a odpowiedzialność co najmniej
jednego wspólnika jest ograniczona (
O jej osobowym charakterze przesądzają takie cechy jak względnie trwały skład osobowy, duże
znaczenie osobistych cech poszczególnych wspólników oraz brak wyodrębnionych organów
prowadzących sprawy spółki.
Komplementariusz odpowiada za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem, ale najpierw idzie
majątek sp. k
Komandytariusz odpowiada za zobowiązania tylko do określonej w umowie spółki kwoty tzw.
. Jeżeli komandytariusz wniesie do spółki wkład o wartości co najmniej
równej sumie komandytowej wówczas wolny jest od osobistej odpowiedzialności.
Spółka komandytowa powstaje z momentem wpisu jej do rejestru, co poprzedzone jest zawarciem
umowy spółki w formie
. Prawo i obowiązek zgłoszenia spółki do rejestru ma
każdy jej wspólnik, również komandytariusz.
Spółki komandytowe, tak jak prawie wszystkie spółki osobowe nie są podatnikami
(jedynym wyjątkiem jest
Akcjonariusz – wspólnik
lub
będący posiadaczem
akcji wyemitowanych przez taką spółkę.
Akcjonariuszem może zostać
, jak również
nieposiadająca osobowości prawnej
(np. osobowa spółka handlowa). Za akcjonariusza – wobec
spółki – uznaje się tylko taką osobę, która jest wpisana do
lub jest posiadaczem
. Podstawowym obowiązkiem akcjonariusza wynikającym z mocy prawa jest
w celu pokrycia objętych akcji i nie ponosi
odpowiedzialności z majątku osobistego za
spółki ryzyko akcjonariusza ogranicza się
do wysokości wkładu wniesionego.
Spółka komandytowo-akcyjna (skrót S.K.A.) –
osobowa, w której za zobowiązania spółki
wobec wierzycieli co najmniej jeden
co najmniej jeden wspólnik jest
. Akcjonariusz nie odpowiada za
spółki jedynie za wkład własny.
Do przepisów, do których nie stosuje się przepisów o spółce jawnej, do spółki komandytowo-
akcyjnej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące spółki akcyjnej. Firma spółki powinna
zawierać nazwisko bądź firmę (nazwę) jednego lub kilku komplementariuszy oraz dodatkowe
oznaczenie „spółka komandytowo-akcyjna”.
Nazwisko akcjonariusza nie może być zamieszczone w firmie spółki. Jeżeli tak się stanie,
akcjonariusz ten odpowiada wobec osób trzecich za zobowiązania spółki bez ograniczeń, tak jak
komplementariusz. W spółce komandytowo-akcyjnej, podobnie jak w
, którego minimalna wysokość wynosi 50 000 złotych.
Inną, charakterystyczną dla spółek kapitałowych cechą spółki komandytowo-akcyjnej jest
funkcjonowanie w tej spółce organów takich jak
oraz
Powołanie rady nadzorczej w spółce komandytowo-akcyjnej jest obowiązkowe tylko w przypadku
gdy liczba akcjonariuszy przekracza dwadzieścia pięć osób.
Wspólnikami w S. K.A. mogą być zarówno
jak i
organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej
, którym ustawa przyznała zdolność prawną. W
spółce komandytowo-akcyjnej funkcjonują dwie kategorie wspólników – komplementariusze i
akcjonariusze. AKCJONARIUSZ zachowuje się analogicznie do komandytariusza.
Spółka powstaje przez sporządzenie przez założycieli spółki, jej statutu w formie
Statut ten powinni podpisać wszyscy komplementariusze. Założycielami spółki mogą być również
akcjonariusze oraz osoby, które w ogóle nie są wspólnikami spółki komandytowo-akcyjnej.
Powstaje w momencie wpisu jej do KRSu.
Spółka kapitałowa – forma prawna organizacji
, najczęściej
wykorzystywana w prowadzeniu dużych
, a także w wewnętrznej organizacji
. W prawie polskim, oprócz spółek kapitałowych, wyróżnia się również
. Cechy: posiadanie kapitału zakładowego
•
•
posiadanie zgromadzonego majątku odrębnego od majątków osobistych wspólników lub
akcjonariuszy
•
ponoszenie przez spółkę odpowiedzialności za zobowiązania całym swym
•
wyłączenie odpowiedzialności wspólników/akcjonariuszy za zobowiązania spółki
ograniczających do wkładu kapitałowego
•
wyłączenie, co do zasady, wspólników lub akcjonariuszy z bezpośredniego prowadzenia
spraw spółki poprzez utworzenie organów spółki
•
prawa i obowiązki udziałowców/akcjonariuszy reguluje, z zastrzeżeniem bezwzględnie
obowiązujących norm prawa, umowa spółki/statut, zwane "konstytucją spółki"
Aport – wkład niepieniężny wniesiony do
oznaczający wartość majątkową
wnoszoną do spółki, w postaci wartości niematerialnych (praw) lub
. Jego wniesienie oznacza
przeniesienie na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu (czyli jego własności).
Spółka akcyjna - spółka kapitałowa, której forma opiera się na obiegu akcji będących w
posiadaniu
. Kapitał zakładowy składa się z wkładów założycieli, którzy stają się
współwłaścicielami spółki. Spółki akcyjne działają na podstawie
Kapitał zakładowy spółki akcyjnej
podzielony jest na akcje o równej wartości. Akcje te mogą być
notowane (kupowane i sprzedawane) na giełdzie.
Spółka akcyjna nabywa
w chwili wpisu do KRSu.
•
akcjonariusze nie odpowiadają za zobowiązania spółki, ryzyko ponoszą jedynie do
wysokości wniesionego kapitału oraz czerpią zyski (dywidendy)
•
minimalny kapitał zakładowy wynosi 100 000 zł, a minimalna wartość nominalna akcji to 1
grosz
•
akcje: imienne i na okaziciela, aportowe i gotówkowe, zwykłe i uprzywilejowane; są
niepodzielne, cena emisyjna nie może być niższa od nominalnej;
•
zysk dzielony jest proporcjonalnie do wysokości posiadanych udziałów.
Organami spółki są zatem:
•
– powoływany maksymalnie na 5 lat, reprezentujący spółkę na zewnątrz i
prowadzący jej sprawy;
•
– wykonująca stały nadzór nad zarządem, składa się z minimum 3 członków,
w spółkach publicznych – minimum 5 osób, powoływanych i odwoływanych przez
zgromadzenie akcjonariuszy;
•
– zgromadzenie akcjonariuszy
Prawa akcjonariuszy
•
prawo do otrzymania dywidendy w przypadku podziału wypracowanego zysku
•
prawo do udziału i zabierania głosu podczas walnego zgromadzenia
•
prawo do rozporządzania posiadanymi akcjami
•
prawo do pozyskania informacji na temat działalności spółki
Obowiązki akcjonariuszy
•
obowiązek wniesienia do spółki pełnego wkładu na akcje
•
obowiązek powtarzających się świadczeń niepieniężnych związany z
•
obowiązek zwrócenia świadczeń, które zostały nienależnie przez akcjonariusza pobrane
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.) – spółka kapitałowa (handlowa), forma
prawna przedsiębiorstwa utworzonego przez jedną lub więcej osób, zwanych
, które
odpowiadają za zobowiązania przedsiębiorstwa w ograniczonym zakresie.
Umowa spółki musi być zawarta w formie
. Z chwilą jej zawarcia powstaje spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, a w chwili wpisu do KRSu nabywa osobowość
prawną.
Prawa wspólników
•
•
prawo głosu
•
prawo do udziału w zyskach
•
prawo do nadzoru nad działalnością spółki
•
prawo do żądania wyłączenia wspólnika ze spółki, przysługujące grupie wspólników
posiadających udziały przekraczające połowę wysokości kapitału zakładowego
•
prawo do zbywania udziałów
•
prawo do kontroli, tj. wglądu do ksiąg i dokumentów spółki, z tym zastrzeżeniem, że w
przypadku ustanowienia w spółce Rady Nadzorczej albo Komisji Rewizyjnej prawo do
indywidualnej kontroli przez wspólnika może być wyłączone lub ograniczone.
Obowiązki wspólników
•
obowiązek wniesienia wkładu
•
obowiązek wyrównania brakującej wartości aportu
•
obowiązek dokonywania dopłat w stosunku do udziału
•
obowiązek dostarczania spółce powtarzających się świadczeń niepieniężnych
•
obowiązek płacenia składek ZUS, w przypadku gdy udziałowiec jest pracownikiem/
zleceniobiorcą spółki lub gdy jest jedynym wspólnikiem w spółce. W drugim przypadku
spółka z o.o. określana jest jako spółka jednoosobowa, czyli przez ZUS udziałowiec takiej
spółki traktowany jest jak przedsiębiorca. Oznacza to, że musi co miesiąc odprowadzać
składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne od postawy wymiaru podawanej co roku
przez ZUS
Organy
•
– najwyższa władza spółki, podejmuje uchwały bezwzględną
większością głosów lub (w ważnych dla spółki sprawach – kwalifikowaną) w głosowaniu
jawnym, lub niekiedy (np. wybory, lub gdy zażąda tego przynajmniej jeden wspólnik) –
tajnym;
•
– powoływany i odwoływany przez zgromadzenie wspólników; minimalny skład to
1 osoba; umowa spółki może zawierać odmienne uregulowania dotyczące sposobu
powoływania członków zarządu. Prowadzi sprawy spółki i ją reprezentuje;
•
nieobowiązkowo
bądź
. Ustanowienie rady nadzorczej lub
komisji rewizyjnej jest obligatoryjne w dwóch przypadkach: jeśli kapitał zakładowy
przewyższa kwotę 500 000 PLN, a wspólników jest więcej niż 25 (chyba że istnieje już
komisja rewizyjna lub rada nadzorcza), oraz zawsze wtedy, gdy spółka z o.o. powstała ze
spółki Skarbu Państwa. Organy te sprawują nadzór nad działalnością spółki we wszystkich
dziedzinach. Rada Nadzorcza składa się z przynajmniej 3 członków powoływanych i
odwoływanych uchwałą wspólników.
Sytuacje nadzwyczajne
•
wyłączenie wspólnika wymaga decyzji sądu i może nastąpić tylko z ważnych powodów
dotyczących tego wspólnika;
•
rozwiązanie spółki (z przyczyn zawartych w umowie, uchwałą wspólników lub z innych
przyczyn wymienionych w kodeksie spółek handlowych; może to być m.in.
lub
) następuje dopiero w chwili wykreślenia z rejestru;
•
rozwiązania po przeprowadzeniu likwidacji nie przeprowadza się, jeśli ogłoszono upadłość
, których najważniejsze warunki określa jeden z
, zwykle ekonomicznie silniejszy występujący często w pozycji
drugi natomiast może je zaakceptować i przystąpić do umowy lub zrezygnować z jej zawarcia.
Cechą umów adhezyjnych jest ich powtarzalność, masowość i w zasadzie jednakowa treść.
Umowa konsensualna zostaje zawarta, gdy dwie lub więcej stron złożą zgodne
Staje się ona skuteczna solo consensu, przez samo
do których skuteczności potrzebny jest dodatkowy element poza oświadczeniem woli, np. wydanie
rzeczy.
Umowa losowa - jej treść, rozmiar
, a nawet samo jego istnienie są zależne od
zaistnienia pewnego zdarzenia określonego np. w umowie
Umowa mieszana - polega na wspólnym porozumieniu stron na zasadach przewidzianych dla
umów nazwanych i umów nienazwanych łącznie. Tzn., że umowa mieszana tworzona jest na
fundamencie dowolności ustaleń, niesprzecznych z prawem (
), a także w
Umowa nazwana – umowa posiadająca szczególną regulację ustawową - określone są wzajemne
stron właściwe dla stosunku prawnego danego rodzaju.
Umowa nienazwana - w polskim prawie za umowę nienazwaną uważa się wszystkie umowy,
niebędące umowami nazwanymi.
Umowa realna - umowa, do zawarcia której konieczne jest, oprócz złożenia oświadczeń woli
również wydanie rzeczy. Umowami realnymi są m.in. umowa przechowania i umowa składu.
Umowa przedwstępna –
, w której jedna lub obie strony zobowiązują się, że zawrą inną
umowę, tzw. przyrzeczoną.
Sprzedaż – umowa cywilnoprawna, zobowiązująca do odpłatnego przeniesienia własność rzeczy ze
sprzedawcy na kupującego. Sprzedaż jest umową:
•
konsensualną (z wyjątkiem sprzedaży rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku lub rzeczy
przyszłych, gdzie sprzedaż jest umową realną)
•
odpłatną,
•
wzajemną
•
dwustronnie zobowiązującą
•
kauzalną.
Stroną umowy sprzedaży może być każdy podmiot: cokolwiek co ma zdolność prawną.
Umowa zamiany – zakłada wymianę dóbr bez użycia pieniądza, Zamiana jest czynnością prawną
, kauzalną, odpłatną, wzajemną i dwustronnie zobowiązującą.
, w ramach której jedna jej strona – dostawca
zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz dostarczania ich
częściami lub co pewien okres, druga strona – odbiorca zobowiązuje się odebrać te rzeczy oraz
zapłacić cenę.
Umowa kontraktacji – rodzaj
, mającej charakter
odpłatnej, wzajemnej i zobowiązującej, przez którą
zobowiązuje się do
określonego rodzaju kontraktującemu – drugiej
stronie umowy, ten ostatni zaś obowiązany jest do odebrania ich w umówionym terminie i
zapłacenia ceny. Dodatkowo umowa lub przepisy szczególne mogą nakładać na kontraktującego
obowiązek wykonania dalszych
. Tymi świadczeniami mogą być w szczególności:
zapewnienie producentowi możliwości nabycia określonych środków produkcji i uzyskania pomocy
finansowej, pomoc agrotechniczna i zootechniczna, premie pieniężne, premie rzeczowe. Nie jest to
katalog zamknięty, ma charakter przykładowy, umowa może zawierać także inne zastrzeżenia.
Producent rolny ma obowiązek wytworzyć i dostarczyć
ilość produktów rolnych
określonego rodzaju. Ma też umożliwić kontraktującemu nadzór i kontrolę nad wykonywaniem
umowy
do obowiązków kontraktującego należy odebranie produktów w umówionym terminie, zapłacenie
umówionej ceny, spełnienie świadczeń dodatkowych przewidzianych przez umowę lub przepis
szczególny oraz przyjęcie świadczenia częściowego.
Umowa o dzieło - jest umową: zobowiązującą, odpłatną, wzajemną oraz konsensualną. Warunkiem
zaistnienia umowy o dzieło jest określenie w umowie dzieła jakie ma wykonać przyjmujący
zamówienie.
Dziełem może być dowolna rzecz, utwór, Poprzez zawarcie umowy o dzieło wykonawca
zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, to znaczy zobowiązuje się do uzyskania
pewnego wyniku swoich działań, a zamawiający do wypłaty wynagrodzenia określonego w
umowie. Wysokość wynagrodzenia powinna być określona w umowie, choć niekoniecznie
kwotowo.
Dzieło może mieć także charakter działalności twórczej – więc niematerialnej.
Materialny rezultat umowy powinien być z góry określony (uszycie ubrania, remont budynku,
Za dzieło można również uznać rezultat niematerialny, gdy przedmiotem świadczenia jest np.
nauczenie określonej umiejętności czy przeszkolenie do zawodu lub osiągnięcie ustalonego
rezultatu. Przedmiotem umowy o dzieło może być np. sporządzenie bilansu, wykonanie zdjęć,
stworzenie programu komputerowego, witryny internetowej (dzieło materialne) lub organizacja
koncertu, konferencji, prezentacji nowego produktu firmy (dzieło niematerialne).
Celem umowy o dzieło jest osiągnięcie określonego w jej treści rezultatu, podczas gdy celem
umowy zlecenia jest samo działanie (praca), które nie musi doprowadzić do osiągnięcia
określonego rezultatu. Umowa o dzieło powinna być uwieńczona konkretnym i sprawdzalnym
rezultatem, wynagradzany jest sam rezultat a nie samo działanie.
Umowa o roboty budowlane – rodzaj umowy cywilnoprawnej. Jest odmianą umowy o dzieło. Nie
oznacza to jednak, że wszystkie kodeksowe postanowienia dotyczące umowy o dzieło można
posiłkowo stosować do umowy o roboty budowlane.
Przy rozróżnieniu umowy o roboty budowlane od innych umów
(przede
wszystkim od
) najważniejsze znaczenie ma jej przedmiot, jakim jest wykonanie
obiektu budowlanego, i ustalenie, czy proces inwestycyjny był wykonywany według rygorów i
procedur przewidzianych przepisami
, w której wynajmujący zobowiązuje się
oddać przedmiot najmu do używania
, na czas oznaczony lub nieoznaczony, w zamian za
płaconego przez najemcę. Przedmiotem najmu mogą być rzeczy
ruchome, jak również nieruchomości, a także części rzeczy jako całości lub nawet jej
. Wyłączone z najmu są rzeczy zużywalne a także prawa.
ma obowiązek
wydania najemcy rzeczy w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywanie go w
odpowiednim stanie przez cały czas trwania umowy na swój koszt. Najemca ma obowiązek
płacenia czynszu, który może być ustalony w pieniądzach lub innych świadczeniach, a także
używania rzeczy w sposób przewidziany w umowie i sprawowania nad nią pieczy. Stosunek najmu
wygasa automatycznie z upływem okresu na jaki umowa została zawarta. Jeśli czas nie został
oznaczony wygasa na skutek wypowiedzenia.
Najem od
różni się zakresem uprawnień najemcy, który może tylko używać rzeczy,
podczas gdy dzierżawcy przysługuje ponadto prawo pobierania przynoszących przez rzecz
(plonów, zysków). Dzierżawę od najmu rozróżnia także zakres przedmiotowy umowy.
odróżnia odpłatność, gdyż umowa najmu jest zawsze odpłatna, a
użyczenie jest umową nieodpłatną.
Dzierżawa - należy do umów nazwanych, dwustronnie zobowiązujących, wzajemnych i
konsensualnych (tzn. dochodzących do skutku przez zgodne oświadczenie woli stron). Polega na
udostępnieniu innej osobie prawa lub rzeczy, natomiast (w odróżnieniu np. od pożyczki) nie
przenosi własności. Przedmiotem dzierżawy może być tylko rzecz lub prawo przynoszące pożytki.
Istotą dzierżawy jest to, że wydzierżawiający na oznaczony czas oddaje dzierżawcy rzecz do
używania i pobierania pożytków, w zamian za co dzierżawca zobowiązuje się płacić
wydzierżawiającemu czynsz. Konieczną cechą dzierżawy jest zatem jej odpłatność.
W ramach leasingu jedna ze stron umowy (finansujący,
) przekazuje drugiej stronie
(korzystającemu, leasingobiorcy) prawo do korzystania z określonej rzeczy na pewien uzgodniony
w umowie leasingu okres, w zamian za ustalone ratalne opłaty (raty leasingowe).
Umowa użyczenia –
nazwana, przez którą jedna z jej stron (użyczający) zapewnia drugiej
stronie (biorący) bezpłatne używanie umówionej rzeczy przez czas określony lub nieokreślony.
Umowa pożyczki – umowa, w ramach której pożyczkodawca oddaje na własność pożyczkobiorcy
pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, a pożyczkobiorca zobowiązuje się do oddania tej
samej ilości pieniędzy lub rzeczy. Roszczenie biorącego pożyczkę, o wydanie jej przedmiotu,
przedawnia się z upływem sześciu miesięcy licząc od momentu, w którym przedmiot miał zostać
wydany (czyli nie liczy się tu moment zawarcia umowy).
Umowa rachunku bankowego – bank zobowiązuje się na czas określony lub nieokreślony, że
będzie przechowywała środki pieniężne drugiej strony – posiadacza rachunku bankowego; umowa
może też stanowić, że bank będzie wykonywał na zlecenie posiadacza rachunku rozliczenia
pieniężne.
Umowa zlecenia - określa się jako umowę starannego działania i przeciwstawia
określanej umową rezultatu. Oznacza to, iż w umowie zlecenia ważna jest wykonywana praca
(wykonywanie czynności) na rzecz zleceniodawcy, która niekoniecznie będzie prowadzić do
określonego rezultatu – co jest przedmiotem umowy o dzieło. Wynagrodzenie z umowy zlecenia
przysługuje za samo "staranne działanie", nie zaś za jego rezultat.
Umowa agencyjna – polska umowa nazwana, na podstawie której przyjmujący zlecenie („agent”)
zobowiązuje się do stałego pośredniczenia przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego
zlecenie („
”) albo do zawierania ich w imieniu zleceniodawcy, a zleceniodawca
zobowiązuje się do zapłaty umówionego wynagrodzenia (
(komisant)
do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rzecz
(komitenta),
lecz w imieniu własnym. Komitent zobowiązuje się natomiast zapłacić za tę usługę wynagrodzenie
(
). Komisant działa przy tym wyłącznie w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa.
Umowa przewozu –
polegająca na tym, że jedna z jej stron –
– zobowiązuje
się do przewiezienia osób lub rzeczy w ramach działalności własnego
strona – do zapłaty w zamian za to wynagrodzenia.
Należy do kategorii umów o świadczenie usług; jej celem jest dowiezienie osoby lub rzeczy do
miejsca przeznaczenia w określonym czasie.
W sytuacjach, gdy przewóz jest dodatkiem do innego świadczenia, mającego charakter zasadniczy,
może być tylko dodatkowym zastrzeżeniem w ramach umowy podstawowej.
Umowa spedycji –
polegająca na tym, że jedna z jej stron –
zobowiązuje się do
wykonania różnego rodzaju usług związanych z
w ramach działalności własnego
, np. do wysłania lub odbioru przesyłki, druga strona – do zapłaty w zamian za to
wynagrodzenia. Spedycja polega na organizacji przewozu towaru.
Umowa ubezpieczenia – uregulowana w Kodeksie cywilnym umowa, na podstawie której
, w zakresie działania swojego przedsiębiorstwa, zobowiązuje się spełnić określone
świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się
zapłacić składkę
Świadczenie zakładu ubezpieczeń może polegać na zapłacie:
•
przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek
przewidzianego w umowie wypadku,
•
przy ubezpieczeniu osobowym – umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia
w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.
, należąca do grona umów kwalifikowanych,
dwustronnie zobowiązujących i odpłatnych.
Umowa przechowania może mieć charakter odpłatny, co określać może zawarta umowa, ustalona
taryfa lub zaistniałe podczas zawieranej umowy okoliczności.
Umowa składu –
, przez którą
składowy zobowiązuje się do przechowania,
, oznaczonych w umowie rzeczy ruchomych. Przedsiębiorca odpowiada za
szkody wynikłe z utraty, ubytku lub uszkodzenia rzeczy, chyba że udowodni, że nie mógł im
zapobiec, mimo dołożenia należytej staranności. Jest także obowiązany dokonywać odpowiednich
czynności konserwacyjnych.
Umowa poręczenia –
, przez którą jedna strona – poręczyciel –
, że wykona zobowiązanie
, gdyby ten ostatni sam go
nie wykonał.
Darowizna – rodzaj
prawa cywilnego, która ma na celu nieodpłatne
korzyści (wzbogacenie obdarowanego) kosztem majątku darczyńcy.
Umową renty –
regulowana przez
, przez którą jedna ze stron zobowiązuje
się do okresowego świadczenia na rzecz drugiej umówionej kwoty pieniędzy lub ilości
oznaczonych co do gatunku. Umowa powinna zostać zawarta w formie pisemnej.
Umowa o pracę – jeden ze sposobów nawiązywania
. Czynność prawna polegająca
na złożeniu zgodnych oświadczeń woli przez
, w których pracownik
zobowiązuje się do osobistego świadczenia pracy na rzecz pracodawcy pod jego kierownictwem
oraz w miejscu i czasie przez niego określonym, a pracodawca do zapłaty umówionego
wynagrodzenia.
Rodzaje umów o pracę
Umowy bezterminowe:
•
Umowy terminowe:
•
na okres próbny
•
•
na czas wykonania określonej pracy
(przed 22 lutego 2016)
•
na zastępstwo (przed 22 lutego 2016)
Czynności prawne inne niż forma pisemna
- forma ustna
- forma elektroniczna
- forma aktu notarialnego
- forma per facta concludentia
Prokura – specjalny rodzaj
dla
posiadającej pełną
(prokurenta), którego udzielić może każdy przedsiębiorca podlegający
wpisowi do rejestru przedsiębiorców (w
). Prokura upoważnia do
dokonywania czynności (sądowych i pozasądowych) związanych z prowadzeniem
przedsiębiorstwa. Z czynności tych wyłączone jest zbywanie i obciążanie przedsiębiorstwa i
, co do których konieczne jest pełnomocnictwo szczególne.
Prokury nie można przenieść na inną osobę, prokurent może natomiast udzielić innej osobie
pełnomocnictwa szczególnego do poszczególnej czynności.
Podmioty uprawnione do udzielania prokury mogą także udzielać zwyczajnych
By LG a.k.a. Froid
ODPOWIEDZI SĄ BŁĘDNE
Rozwiąż sam
Document Outline
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
2016 02 01 Prawo gospodarcze kazus
Prawo w gospodarowaniu nieruchomością S 26 02 2016
od Elwiry, prawo gospodarcze 03
prawo gospodarcze wspólny znak towarowy
prawo gospodarcze orzecznictwo konkurencja
Prokura, Prawo Gospodarcze
Koncesjonowanie działalności gospodarczej, Prawo gospodarcze publiczne, referaty
Wady i zalety spółki cywilnej, prawo, prawo gospodarcze
PRAWO GOSPODARCZE Ćwiczenia nr
zymonik,prawo gospodarcze, umowa zlecenie
Prawo Gospodarcze Skrypt
Prawo gospodarcze publiczne wykład! 10 2011
prawo gospodarcze rejstracja działalności gospodarczej cz3
Dziennik Ustaw Nr 6 poz. 27 ustawa o gospodarce finansowej przedsiebiorstw panstwowych, Administracj
więcej podobnych podstron