1
Nowicki M.A.: Wokó Konwencji Europejskiej. Komentarz do Europejskiej
ł
Konwencji Praw Cz owieka, wyd.4, Warszawa 2009.
ł
12.1. Obowi zek pa stw wykonywania orzecze (art. 46)
ą
ń
ń
Pa stwa maj obowi zek wykonywania, pod nadzorem Komitetu Mi
ń
ą
ą
nistrów
Rady
Europy, ostatecznych orzecze Trybuna u we wszystkich sprawach, w których s stron
ń
ł
ą
ą
(art. 46 konwencji). Orzeczenia, chocia maj charakter w istocie
ż
ą
deklaratoryjny
1
, s
ą
jednak obowi zuj ce
ą
ą
. Ich moc jest wzgl dna, bo formalnie nie dzia aj
ę
ł ą erga omnes.
Trzeba jednak podkre li , e
ś ć ż -
poza rozstrzygni ciem w konkretnej sprawie
ę
- wyra a
ż j
ą
wa ne pogl dy dotycz ce zgodno ci okre lonego prawa lub praktyki z konwencj .
ż
ą
ą
ś
ś
ą Nic nie
stoi na przeszkodzie, aby
wtedy nie tylko skarżący, ale równie inne osoby mog y
ż
ł
podnie przed
ść
organami krajowymi argumenty wynikaj ce z interpretacji konwencji przez
ą
Trybuna . Wyni
ł
ka z tego autorytet jego orzecze we wszystkich pa stwach konwencji, a
ń
ń
nie tylko w pa stwach, przeciwko którym wydano konkretne orzecze
ń
nie (autorytet rzeczy
zinterpretowanej).
Na przyk ad w brytyjskiej usta
ł
wie o prawach cz owieka z 9 listopada
ł
1998 r., b d cej prawn podsta
ę ą
ą
w inkorporacji konwencji do tamtejszego systemu
ą
prawnego, istnieje wyra ny zapis zobowi zuj cy s dy do uwzgl dniania orzecznictwa or
ź
ą
ą
ą
ę
-
ganów strasburskich.
W orzeczeniu Scozzari i Giunta przeciwko W ochom
ł
Wielka Izba podsumowa a
ł
obowi zek pa stwa podj cia rodków o charakterze ogólnym, aby zapobiec dalszym
ą
ń
ę
ś
naruszeniom
oraz rodków indywidualnych
ś
majacych naprawi skutki naruszenia
ć
, do
którego dosz o
ł wobec skar
ce
żą
go w konkretnej sprawie. Stwierdzi a, e na podstawie art.
ł
ż
46 konwencji Wysokie Uk adaj ce si Strony zobowi za y si podporz dkowa osta
ł
ą
ę
ą
ł
ę
ą
ć
-
tecznym wyrokom Trybuna u w ka dej sprawie, w której by y stronami. Nadzór nad ich
ł
ż
ł
egzekucj nale y do
ą
ż
Komitetu Ministrów. Z tego wynika m.in., e wyrok, w którym
ż
Trybuna stwierdza naruszenie, nak ada na oskar one pa stwo obowi zek prawny nie tylko
ł
ł
ż
ń
ą
zap aty osobom zainte
ł
resowanym sum zas dzonych jako s uszne zado uczynienie, ale
ą
ł
ść
równie wyboru, pod nadz
ż
orem Komitetu Ministrów, rodków ogólnych lub, w ra
ś
zie
potrzeby, indywidualnych, które maj by przyj te w krajowym
ą
ć
ę
systemie prawnym, aby
zaprzesta naruszenia stwierdzonego przez Trybuna
ć
ł i naprawi w miar mo liwo ci jego
ć
ę
ż
ś
skutki
2
. Poza tym, z zastrze e
ż niem monitoringu Komitetu Ministrów, pa stwo ma swobod
ń
ę
wyboru rodków, w drodze których zdecydowane jest spe ni swój obowi zek prawny na
ś
ł ć
ą
podstawie art. 46 konwencji.
rodki
Ś
te musz jednak
ą
by zgodne z wnios
ć
kami
wynikaj cymi z wyroku Trybuna u
ą
ł
3
.
Ostateczny wyrok Trybuna u przekazywany jest Komitetowi Mini
ł
strów, który
zwraca si do pa stwa o poinformowanie go o podj tych kro
ę
ń
ę
kach zmierzaj cych do zap aty
ą
ł
sum zas dzonych w wyroku jako s uszne zado uczynienie oraz kosztów
ą
ł
ść
i wydatków, a
tak e indywidualnyc
ż
h lub ogólnych rodków, które pa stwo
ś
ń
musi podj , aby mo na by o
ąć
ż
ł
uzna , e spe ni o swój obowi zek prawny wykonania wyroku. Przy wykonywaniu tej
ć ż
ł ł
ą
funkcji Komitetowi Ministrów pomaga specjalna jednostka w Sekretariacie Rady Europy:
Departament Wykonania Wyroków Europejskiego Trybuna u Praw Cz owieka.
ł
ł
Pa stwo odpowiedzialne za naruszenie zobowi za wynikaj cych z prawa
ń
ą
ń
ą
mi dzynarodowego ma obowi zek
ę
ą
- zgodnie z jego ogólnymi zasadami - podj
wszelkie
ąć
niezb dne kroki, aby wyeliminowa skutki konkretnego narus
ę
ć
zenia i przywróci w miar
ć
ę
1
Zob. orzeczenie Marckx v. Belgia z 13 czerwca 1979 r., A. 31, § 58; decyzja Lyons i inni v. Wielka
Brytania z 8 lipca 2003 r., Izba (Sekcja IV), skarga nr 15227/03; decyzja Kr m
ć ai
-
i inni v. Czechy z 30
marca 2004 r., Izba (Sekcja 11), skarga nr 69190/Ol .
2
Zob. mutatis mutandis, orzeczenie Papamichalopoulos i inni v. Grecja (art. 50) z 31 pa dziernika
ź
1995 r., A. 330-B, s. 58-59, § 34.
3
Orzeczenie z 13 lipca 2000 r., Wielka Izba, skarga nr 39221/98 i 41963/98, § 249.
2
mo liwo ci sytuacj
ż
ś
ę odpowiadaj c tej,
ą ą
w jakiej pokrzywdzony znajdowa by si , gdyby nie
ł
ę
dosz o do naruszenia
ł
4
.
W zale no ci
ż
ś
od rodzaju sprawy pa stwo mo e
ń
ż np.
uchyli decyzj o aresztowaniu
ć
ę
lub wydaleniu, u askawi , przyzna odsz
ł
ć
ć
kodowanie pieni
ne. Trybuna potwierdzi jednak
ęż
ł
ł
zasad , zgodnie z któr
ę
ą pa stwo za
ń
chowuje swobod , pod kontrol Komitetu
ę
ą
Ministrów, wyboru rodków wype nienia
ś
ł
swego obowi zku prawnego wynikaj cego z
ą
ą
art. 46 konwencji, z zastrze eniem e s one zgodne z
ż
ż
ą
wnioskami zawartymi w wyroku
Trybuna u
ł
5
. Du a
ż
swoboda wyboru przez pa stwo jest w praktyce je
ń
dynie
teoretyczna,
bo wybór taki jest zwykle ograniczony i uzale niony
ż
od natury
stwierdzonego naruszenia.
W zwi zku z tym w pewnych sytuacjach
ą
Trybuna sam mo e
ł
ż wskazywa pa stwu
ć
ń
na potrzeb podj cia okre lonych kroków, które uwa a za najbardziej
ę
ę
ś
ż
odpowiednie
. Po raz pierwszy skorzysta on z tej mo liwo ci w 2004 r.,
ł
ż
ś
stwierdzaj c w dwóch odr bnych sprawach:
ą
ę
Assanidze przeciwko Gruzji i Ilascu i inni
przeciwko Mo dawii
ł
i Rosji, e pa stwo powinno zwolni z aresztu skar
cych,
ż
ń
ć
żą
którzy byli w nim przetrzymywani arbitralnie
6
. W reakcji na przyj t 12 maja 2004 r.
ę ą
rezolucj Komitetu Ministrów
ę
Rec (2004)3 o wyrokach wskazuj cych na istnienie
ą
zasadniczego problemu systemowego
(on judgments revealing an underlying
systemic problem), Trybuna zacz bardziej wyra nie wskazywa problemy
ł
ął
ź
ć
systemowe wynikaj ce ze stwierdzonego w wyroku naruszenia oraz okre la wyma
ą
ś ć
-
gane w takiej sytuacji rodki do podj cia na poziomie krajow
ś
ę
ym. […]
Sytuacje, w których ród em naruszenia jest prawomocny wyrok s du, rodz
ź
ł
ą
ą
szczególne problemy
. Przywrócenie stanu poprzedniego wymaga wtedy wznowienia
prawomocnie zako czonego post powania, w którym
ń
ę
doszlo do naruszenia. Konwencja nie
naklada jednak wyra nie takiego obowi zku. Mo na zetkn si z opiniami, e wi za oby
ź
ą
ż
ąć
ę
ż
ą
ł
si to z powa
ę
żnym ograniczeniem zasady res iudicata (powagi rzeczy os dzonej) oraz
ą
zachwianiem (na dlugo) poczucia pewno ci prawnej, tym bardziej
e Try
ś
ż
buna w
ł
Strasburgu wydaje orzeczenie zwykle po kilku latach od uprawomocnienia si wyroku s du
ę
ą
krajowego. Z drugiej strony jednak w wielu wypadkach sama zap ata zado uczynienia nie
ł
ść
wystarcza, zwlaszcza je li wyrok s du krajowego uznany za sprzeczny z konwencj nadal
ś
ą
ą
wywoluje negatywne skutki, np. gdy na jego podstawie skazany odbywa kar wieloletniego
ę
wi zienia.
ę
W krajowych systemach prawnych powinny istnie odpowiednie
rod
ć
ś
ki
pozwalaj ce w zadowalaj cy sposób wykonywa orzeczenia
ą
ą
ć
Trybunalu
. W coraz
wi kszej liczbie pa stw pojawiaj
ę
ń
si specyficzne instrumen
ą
ę
ty prawne pozwalaj ce w
ą
takich wypadkach uchyli lub zmieni wyrok s dowy.
ć
ć
ą
[…]
W Norwegii art. 391 ust. 2 k.p.k. przewiduje mo liwo wznowienia post powania na
ż
ść
ę
wniosek skazanego, je li oka e si , e wyrok s du wy
ś
ż
ę ż
ą
dano bezpo red
ś
nio lub po rednio
ś
przy zastosowaniu interpretacji prawa mi dzynarodowego ró ni cej si
ę
ż ą
ę od przyj tej przez
ę
trybuna mi dzy
ł
ę
narodowy w takich samych okoliczno ciach
ś
i obowi zuj cej Norwegi .
ą
ą
ę
4
Orzeczenie Comingeresoll SA v. Portugalia z 6 kwietnia 2000 r., Wielka Izba, skarga nr 35382/97, §
29. Zob. równie orzeczenie
ż
Giuseppina i Orestina Procaccini v. W ochy z 29
ł
marca 2006 r., Wielka
Izba, skarga nr 65075/01, § 123; Sejdovic v. W ochy z I
ł
marca 2006 r., Wielka [zba, skarga nr 56581
/00, § 127, Assanidzé v. Gruzja z 8 kwietnia 2004 r., Wielka Izba, skarga nr 71503/O l , § 198; I la5cu
i inni v. Mo dawia
ł
i Rosja z 8 lipca 2004 r., Wielka Izba, skarga nr 48787/99, § 487.
5
Orzeczenie Scozzari i Giunta v. W ochy,
ł
§ 249, decyzja Lyons i inni v. Wielka Brytania, s. 431.
6
Orzeczenie z 8 kwietnia 2004 r., Wielka Izba, skarga nr 71503/O1, § 202; zob. równie orzeczenie
ż
Tekin
Yildiz v. Turcja z 10 listopada 2005 r., Izba (Sekcja III), skarga nr 22913/04; Nikoghosyan v. Armenia z 6
grudnia 2007 r., Izba (Sekcja III), skarga nr 11724/04; Mehmet i Suna Yigit v. Turcja z 17 lipca 2007 r.,
Izba (Sekcja II), skarga nr 52658/99; orzeczenie Ilascu i inni v. Mo dawia
ł
i Rosja.
3
Warunkiem jest uznanie, e przy jego prawid owej interpretacji wyro
ż
ł
k by by odmienny.
ł
Podobne zasady stosuje si w procedurze cywilnej (art. 407 ust. 7
ę
k.p.c.).
Z kolei w Danii skazany mo e wnie o wznowienie post powania kar
ż
ść
ę
nego na
podstawie art. 977 ust. 3 k.p.k.,
m.in
. gdy szczególne okoliczno ci w sposób przekonuj cy
ś
ą
wskazuj na niew a ciw ocen dowodów. Wnio
ą
ł ś
ą
ę
ski takie rozpatruje specjalny s d
ą
apelacyjny. W sprawach cywilnych S d Najwy szy mo e wznowi post powanie (na
ą
ż
ż
ć
ę
wniosek), gdy przemawiaj za tym okoliczno ci, ale tylko w sprawach rozp
ą
ś
atrywanych
wcze niej przez ten sam s d. Podobnie jest w sprawach administracyjnych.
ś
ą
W Hiszpanii, we wszystkich kategoriach spraw, wykonanie wyroku uznanego za
sprzeczny z konwencj uwa ane jest za naruszenie porz d
ą
ż
ą ku konstytucyjnego. O
wznowieniu orzeka Trybuna Konstytucyjny na wniosek strony
ł
7
.
W polskim kodeksie post powania karnego
ę
znajduje si art. 540
ę
§ 3
przewiduj cy wznowienie post powania na korzy
oskar onego, gdy potrzeba taka
ą
ę
ść
ż
wynika z rozstrzygni cia organu mi dzynarodowego dzia
ę
ę
aj cego na moc
ł ą
y umowy
mi dzynarodowej ratyfikowanej przez Polsk . W uzasadnieniu projektu wyra nie
ę
ę
ź
podkre lono,
e rozwi zanie to po
ś
ż
ą
dyktowane jest konieczno ci uwzgl dnienia
ś ą
ę
zobowi za wynikaj cych z ratyfikacji przez Polsk umów mi dzynarodowych. Nadal
ą
ń
ą
ę
ę
nie ma jednak podobnego przepisu w post powaniu cywilnym
ę
ani administracyjnym.
Mimo wielu dyskusji i inicjatyw w tym zakresie, m.in. Rzecznika Praw
Obywatelskich, stan prawny we wspomnianych dziedzinach na razie nie uleg
ł
zmianie. Mo e to rodzi
ż
powa ne problemy zwi zane z wykony
ć
ż
ą
waniem wyroków
Trybuna u w tych kategoriach spraw. wiadczy o tym
ł
Ś
np. sprawa Podbielski i P.P.U.
Polpure przeciwko Polsce, w której Trybuna 26 lipca 2005 r.
ł
8
uzna , e nast pi o
ł ż
ą ł
naruszenie prawa dost pu do s du (art.
ę
ą
6 ust. 1) z powodu niewspó miernie wysokiej
ł
op aty s dowej
ł
ą
od apelacji w procesie cywilnym. Rozpatruj c skarg o wznowienie
ą
ę
post powania na tej podstawie, S d Najwy szy stwierdzi jednoznacznie, e „nie
ę
ą
ż
ł
ż
oznacza to, i korzystny dla skar
cego wyrok Trybun
ż
żą
a u mo e by podstaw takiej
ł
ż
ć
ą
skargi
9
,
bo okoliczno
ta nie zosta a wymieniona w art. 401 pkt 1 12 k.p.c.
ść
ł
10
W
konsekwencji wspomniany wyrok w sprawie Podbielski i P.P.U. pozostaje nadal
niewykonany.
Przyjmuje si , e
ę
ż
ponad 80% pa stw cz onkowskich
ń
ł
przewiduje możliwo
ść
wznowienia post powania karnego ze wzgl du na korzystny dla skazanego wyrok
ę
ę
Trybuna u Praw Cz owieka.
ł
ł
W oko o po owie pa stw konwencji
ł
ł
ń
mo na to uczyni
ż
ć
tak e w sprawach cywilnych
ż
i administracyjnych. Warto podkre li , e cz
pa stw
ś ć ż
ęść
ń
cz onko
ł
wskich wprowadzila tak mo liwo
bez bezpo redniego zwi zku z
ą
ż
ść
ś
ą
jakimkolwiek wyrokiem Trybuna u:
ł
w dotycz cych ich sprawach.
ą
W niektórych wypadkach jedynym sposobem w a ciwego wykonania orzeczenia jest
ł ś
jednak zmiana prawa. Gdy do tego nie dojdzie, pa stwo n
ń
ara a si na kolejne orzeczenia
ż
ę
stwierdzaj ce jego naruszenie. Tak by o
ą
ł
np. w sprawie Vermeire przeciwko Belgii
11
,
która by a nast pstwem oci
ł
ę
ągania si przez Belgi ze zmianami prawnymi usuwaj cymi
ę
ę
ą
dyskryminacj dzieci pozama e skich. Nale a o ich dokona
ę
łż ń
ż ł
znacznie wcze niej, w
ć
ś
rezultacie orzeczenia w sprawie Marckx
12
.
7
Pogl d wyra ony przez Trybuna Konstytucyjny przy rozpatrywaniu wniosku o wznowienie w sprawie
ą
ż
ł
Barber , Messegué
ź
i Jabardo, w której Trybuna Praw Cz owieka
ł
ł
8
Izba (Sekcja IV), skarga nr 39199/98.
9
Postanowienie nr VCO 16/OS z 19 pa dziernika 2005 r.
ź
10
Zob. glosa prof. Ewy
towskiej,
Łę
Korzvstny dla skar qcego wyrok ETPC
ż
-jako podstawa skargi o
wznowienie post powania,
ę
Europ jski
ę
Przegl d S dowy 2006, nr l, s. 45
ą
ą
-47.
11
Orzeczenie z 29 listopada 1991 r., A. 214-C; rezolucja Komitetu Ministrów DH (94)3 z 6 stycznia 1994 r.
12
Orzeczenie z 13 czerwca 1979 r., A. 31.
4
Na skutek orzecze Trybuna u nast pi o wiele zmian przepisów praw
ń
ł
ą ł
nych w ró nych
ż
krajach. Na przyk ad po sprawie
ł
Huber przeciwko Szwajcarii
13
w 1991, r. zmieniono
cz ciowo kodeks post powani
ęś
ę
a karnego kantonu Zurych (z moc
ą od 1 lipca 1992 r.), w
wyniku czego s d, a nie pro
ą
kurator, sta si w a ciwy do stosowania tymczasowego
ł
ę
ł ś
aresztowania
14
. […] W rezultacie orzeczenia w sprawie Sigurjónsson przeciwko Islandii z
30 czerwca 1993 r. zniesiono warunek przynale no ci do konkretnego zwi zku
ż
ś
ą
zawodowego jako podstawy przyznania licencji taksówkarza. Z irlandzkiej ustawy karnej
o przest pstwach seksualnych z 1993 r. skre lono przest pstwo dobrowolnych intymnych
ę
ś
ę
aktów homoseksualnych mi dzy m
czyznam
ę
ęż
i w wieku powy ej 17
ż
lat
15
. Powodem by y
ł
wnioski z orzeczenia Trybuna u w sprawie
ł
Norris
16
.
Od d u szego czasu Turcja uchyla a si
ł ż
ł
ę od wykonania orzeczenia w sprawie Loizidou,
podwa aj c zarówno rozstrzygni cie merytorycz
ż ą
ę
ne, jak i obowi zek zap aty
ą
ł
zado
ucz
ść
ynienia. 18 grudnia 1996 r. Trybuna orzek , e Turcja jest odpowiedzialna
ł
ł ż
- na
podstawie art. 1 protoko u nr 1
ł
- za faktyczne wyw aszczenie po wojnie 1974 r. mienia
ł
cypryjskiej Greczynki po o onego w pó nocnej, okupowanej cz ci Cypru
ł ż
ł
ęś
17
, a nast pnie
ę
28 lipca 1998 r.
18
zas dzi na jej rzecz 300
ą
ł
tys. lirów cypryjskich jako zado uczynienie za
ść
szkody materialne i 20 tys. lirów tytu em za
ł
do uczynienia za krzywd moraln oraz ponad
ść
ę
ą
137 tys. lirów jako zwrot kosztów i wydatków.
W rezolucji (interim) z 6 pa dzi
ź
ernika 1999 r. (DH (99)680) Komitet Ministrów zwróci
ł
uwag , e Turcja o wiadczy a, i sumy do zap aty wy
ę ż
ś
ł
ż
ł
nikaj ce z orzeczenia Trybuna u
ą
ł
mog by przekazane skar
cej wy cz
ą
ć
żą
łą
nie w ramach globalnego rozwi zania problemów
ą
zwi zanych z prawem w asno ci na Cy
ą
ł
ś
prze. Takiego sposobu zap aty nie mo na jednak
ł
ż
uzna za zgodny ze zobowi zaniami wynikaj cymi z orzeczenia Trybuna u. Komi
ć
ą
ą
ł
tet
wezwa Turcj do zmiany postawy
ł
ę
i podporz dkowania si wymogom konwencji. 24 lipca
ą
ę
2000 r. wyda w tej sprawie kolejn rezolucj
ł
ą
ę (DH (2000)105), w której stwierdzi , e
ł ż
odmowa Turcji wskazuje na jaskrawe lekcewa enie jej zobowi za mi dzynarodowych
ż
ą
ń
ę
jako strony konwencji i cz onka Rady Europy. Trwa o to do 2 grudnia 2003 r., kiedy rz d
ł
ł
ą
turecki zdecydowa si zap aci skar
cej wymaga
ł
ę
ł
ć
żą
n sum
ą
ę zado uczynienia
ść
19
[…]
12.2. Procedura wyroku pilota owego
ż
Potrzeba
poszukiwania
pilnych
rozwi za
umo liwiaj cych
uspraw
ą
ń
ż
ą
nienie
dzia alno ci
ł
ś
orzeczniczej Trybuna u oraz wi ksz skuteczno
jego wyroków
ł
ę
ą
ść
i wp yw
ł
na popraw stanu praw cz owieka w
ę
ł
pa stwach Rady Europy, zw aszcza w sprawach,
ń
ł
w których ujawniono powa ne defekty systemowe
ż
lub strukturalne rodz ce
ą
powtarzaj ce si naruszenia na du
skal
ą
ę
żą
ę
, doprowadzi a do stopniowej zmiany
ł
sposobu podej cia Trybuna u do
ś
ł
swojej roli w kontek cie wynikaj
ś
cego z art. 46
ą
konwencji obowi zku pa stwa wykonania
ą
ń
- pod kontrol Komitetu Ministrów
ą
-
ostatecznego orzeczenia w sprawie, w której by o ono stron .
ł
ą
Mo na uzna , e
ż
ć ż
pierwszy krok
w nowym kierunku zrobiono w 1999 r. przy
okazji rozpatrywania kolejnej grupy skarg przeciwko W ochom do
ł
tycz cych
ą
13
Orzeczenie z 23 pa dziernika 1990 r., A. 188.
ź
14
Rezolucja DH (91)40.
15
Rezolucja DH (93)62.
16
Orzeczenie z 26 pa .dziernika
ź
1988 r., A. 142.
17
RJD 1996-V1.
18
RJD 1998-IV.
19
Rezolucja Res DH (2003)190.
5
chronicznego
problemu
przewlek o ci
post powa
s dowych,
zw aszcza
ł ś
ę
ń
ą
ł
cywilnych
. Od wielu lat Strasburg zasypywany jest tego rodzaju skargami z W och. W
ł
Trybunale, a wcze niej w Komisji istnia y specjalne przyspieszone p
ś
ł
rocedury ich
rozpatrywania, powo ano zespo y prawników zajmuj cych si wy cznie tymi
ł
ł
ą
ę
łą
sprawami. Powtarzane przez lata przez w adze w oskie deklaracje
ł
ł
i obietnice
wysi ków maj cych polepszy sytua
ł
ą
ć
cj nie dawa y jednak widocznych rezultatów.
ę
ł
Sprawy nadal toczy y si tam niedopuszczalnie d ugo, cz sto tak d ugo, e wyrok
ł
ę
ł
ę
ł
ż
s dowy nie mia ju w a ciwie adnego
ą
ł
ż
ł ś
ż
sensu. Wreszcie w orzeczeniu w sprawie
Bottazzi
i w czterech innych podobnych sprawach Trybuna stwierdzi , e cz sto
ł
ł ż
ę
-
tliwo
wyroków Trybuna u
ść
ł
i rezolucji Komitetu Ministrów wskazuje na
nagromadzenie identycznych naruszeń-wystarczaj co licznych, aby nie uwa a ich za
ą
ż ć
izolowane incydenty - wiadcz cych o utrzymywaniu si sytuacji, której dotychczas
ś
ą
ę
nie zaradzono i od której strony nie maj kra
ą
jowego rodk
ś
a odwo awczego. Trybuna
ł
ł
stwierdzi , e ,to nagromadze
ł ż
nie narusze stanowi praktyk niezgodn z
ń
ę
ą
konwencją
20
.
Kilka lat pó niej, w orzeczeniu
ź
Broniowski przeciwko Polsce
dotycz cym zgodno ci
ą
ś
z konwencj sytuacji prawnej dotykaj cej du ej licz
ą
ą
ż
by osób (ok. 80 tys.) pokrzywdzonych
brakiem odpowiednich rozwi za zwi zanych z
ą
ń
ą
tzw. mieniem zabu a skim, Trybuna
ż ń
ł
poszed znacznie da
ł
lej. Uzna , e w razie stwierdzenia naruszenia konwencji
ł ż
pa stwo ma
ń
obowi zek nie tylko
ą
zap aty
ł
sumy przyznanej jako s uszne zado u
ł
ść czynienie, ale
podj cia w swoim systemie prawnym
ę
- pod kontrol Komitetu Mini
ą
strów -
odpowiednich rodków o charakterze ogólnym lub indywidual
ś
nym, prowadz cych
ą
do usuni cia naruszenia
ę
i naprawienia w miar mo
ę
żliwo ci jego
ś
skutków
21
. Trybuna
ł
stwierdzi w
ł
tej sprawie po raz pierwszy naruszenie systemowe konwencji. Okre li
ś ł
tym terminem sytuacj
ę wskazuj c na
ą ą
istnienie w krajowym porz dku prawnym
ą
braku, w
którego rezultacie ca a kategoria osób zosta a pozbawiona lub jest nadal pozbawiona
ł
ł
praw i wolno ci na
ś
podstawie konwencji
, a stwierdzone w indywidualnej sprawie
niedostatki prawa i praktyki krajowej mog prowadzi do wielu kolejnych uzasadnionych
ą
ć
skarg do Trybuna u.
ł
W sprawie Broniowski ród em naruszenia by rozleg y problem wyni
ź
ł
ł
ł
kaj cy ze z ego
ą
ł
funkcjonowania prawa i praktyki administracyjnej, który dotkn
ął i nadal móg dotyka du
ł
ć
żą
liczb osób. Zdaniem Trybuna u pa
ę
ł
ństwo, w drodze odpowiednich rodków prawnych
ś
i
praktyki administracyjnej, mia o obowi zek zapewni gwarancje prawa w asno ci równie
ł
ą
ć
ł
ś
ż
wszystkim pozosta ym osobom zg aszaj cym podobne roszczenia lub za
ł
ł
ą
pewni im
ć
równowa ny sposób naprawienia narusze , zgodny z zasada
ż
ń
mi ochrony prawa w asno ci na
ł
ś
podstawie art. 1 protoko u nr 1. Wynika
ł
o z tego, e
ł
ż
Trybuna wymaga
ł
ł od pa stwa
ń
podj cia
rodków
ę
ś
o charakterze ogólnym uwzgl dniaj cych osoby dotkni te
ę
ą
ę
ujawnionym defektem systemowym i prowadz cych do jego usuni cia.
ą
ę
Stwierdzi
ł
równie , e rodki
ż ż
ś
te musz zapewnia rozwi zania oferuj ce osobom nim dotkni
ą
ć
ą
ą
ętym
naprawienie naruszenia. W razie potrzeby musz by podj te z moc
ą
ć
ę
ą wsteczną
22
.
Ten sposób rozpatrywania przez Trybuna spraw dotycz cych proble
ł
ą
mów systemowych
lub strukturalnych istniej cych w krajowym porz dku
ą
ą
prawnym zosta nazwany
ł
„procedur wyroku
ą
pilota owego
ż
"
23
Za przyj ciem takiej procedur
ę
y przemawia o
ł
20
Orzeczenia w pi ciu sprawach przeciwko
ę
Wlochom: Bottazzi A.P., Di Mauro, A.L.M. i Ferrari z 28 lipca
1999 r., Wielka Izba, skargi nr 34884/97 i inne. § 22.
21
Orzeczenie z 22 czerwca 2004 r., Wielka Izba, skarga nr 31443/96, § 92.
22
Orzeczenie Broniowski v. Polska (ugoda) z 28 wrze nia 2005 r., Wielka Izba, skar
ś
ga nr 31443/96, § 34-
35.
23
Zob. np. stanowisko Trybuna u dotycz ce propozycji reformy Europejskiej Kon
ł
ą
wencji Praw Cz owieka
ł
i
innych rodków wymienionych w raporcie Steering Committee for Human Rights z 4 kwietnia 2003 r.
ś
(CDDH (2003)006), ostateczne, przyj te jedno
ę
my lnie przez Tr
ś
ybuna 12 wrze nia 2003 r. podczas 43.
ł
ś
6
przede wszystkim
rosn ce zagro
ą
enie systemu konwencji
ż
i brak mo liwo ci rozpatrzenia
ż
ś
przez Trybuna ci gle rosn cej liczby skarg, która w du ym stopniu wynika w a nie z na
ł
ą
ą
ż
ł ś
-
p ywu powtarzaj cych si skarg dotycz cych tych samych nierozwi za
ł
ą
ę
ą
ą
nych problemów
strukturalnych lub systemowych
24
.
Zakwalifikowanie sprawy przez Trybuna do „procedury wyroku pi
ł
lota owego"
ż
ma u atwi
ł
ć
jak najszybsze i najskuteczniejsze naprawienie w krajowym systemie prawnym
dysfunkcji wp ywaj cej na ochron wcho
ł
ą
ę
dz cego w
ą
gr prawa konwencji. Jednym z
ę
istotnych czynników, który wp yn na przyj cie przez Trybuna tego nowego sposobu
ł
ął
ę
ł
rozpatrywania spraw by o rosn ce zagro enie dla systemu konwencji wynikaj ce z du ej
ł
ą
ż
ą
ż
liczby powtarzaj cych si spraw maj cych ród o
ą
ę
ą
ź
ł
m.in. w tych samych problemach
strukturalnych lub systemowych. Procedura wyroku pilota owego
ż
ma przede wszystkim
pomóc pa stwom
ń
w wype nieniu ich roli w systemie konwencji przez rozwi zywanie
ł
ą
takich problemów w kraju i zapewnienie pokrzywdzonym szybszej naprawy naruszenia.
Trybuna uzna , e zasady ustalone w orzeczeniu
ł
ł ż
Broniowski mia y zastosowanie
ł
równie
ż w sprawie Hutten-Czapska przeciwko Polsce
25
. Zwróci uwag , e dzia anie
ł
ę ż
ł
systemu czynszów kontrolowanych, którego dotyczy a skarga, mog o potencjalnie wp ywa
ł
ł
ł
ć
na sytuacj nawet wi k
ę
ę szej liczby osób ni w tej pierwszej sprawie (ok. 100
ż
tys. w a cicieli
ł ś
i od 600 do 900 tys. najemców). Trybuna stwierdzi istnienie braku w usta
ł
ł
wodawstwie
rnieszkaniowym
polegaj cego na
wprowadzeniu ograni
ą
cze wzrostu
czynszów
ń
uniemo liwiaj cych w a cicielom pobieranie go w wysoko ci pozostaj cej w rozs dnej
ż
ą
ł ś
ś
ą
ą
proporcji do ogólnych kosztów utrzymania nieruchomo ci.
ś
Uzasadniaj c decyzj o obj ciu procedur wyroku pilota owego wy ej wymienionej
ą
ę
ę
ą
ż
ż
sprawy, Trybuna zwróci uwag , e liczba sp
ł
ł
ę ż
raw tocz cych
ą
si w Strasburgu na tle tego
ę
problemu by a stosunkowo niewielka (kilka
ł
na cie, w ród nich jedna wniesiona przez
ś
ś
ok. 200 wla cicieli).
ś
„Sytuacja systemowa" uzasadniaj ca procedur wyroku
ą
ę
pilota owego nie
ż
musi jednak wi za si lub by oparta
ą
ć
ę
ć
na okre lonej du ej
ś
ż
liczbie tocz cych si ju podobnych skarg. Wa ny jest potencjalny
ą
ę
ż
ż
naplyw
przyszlych skarg.
Chodzi o to, aby zapobiec gromadzeniu si na wokandzie
ę
Trybunalu powtarzaj cych si spraw
ą
ę
, które utrudnia w a ciwe zajmowanie si
ł ś
ę
innymi, czasami powa nymi skargami
ż
26
.
W procedurze wyroku pilota owego Trybuna przestaje koncentro
ż
ł
wa si
ć
ę
wy
cznie na skardze indywidualnej, a coraz wi ksze znaczenie zaczynaj mie
łą
ę
ą
ć
problemy systemowe „ze wzgl du na skuteczne funkcjo
ę
nowanie systemu
konwencji"
27
.
Równie w tej
ż
proc durze
ę
pa stwo za
ń
chowuje jednak swobod
ę
okre lenia najodpowiedniejszego sposobu na
ś
prawy sytuacji.
Po podj ciu przez
ę
Trybunal decyzji o rozpatrzeniu sprawy w procedurze
wyroku pilota owego, post powanie dotycz ce wszystkich podobnych skarg
ż
ę
ą
wniesionych do Trybunalu przeciwko temu samego pa stwu, w tym równie
ń
ż
skarg wniesionych ju w toku tej procedury, ulega zawieszeniu do czasu przyj cia
ż
ę
przez pa stwo
rodków o charakterze ogólnym obej
ń
ś
muj cych wszystkich
ą
pokrzywdzonych
sytuacj uznan w wyro
ą
ą
ku pilota owym za problem strukturalny lub
ż
systemowy oznaczaj cy naruszenie konwencji.
ą
Po przyj ciu do wiadomo ci, e
ę
ś
ż
pa stwo podj o odpowiednie rodki, Trybuna postanawia skre li
ń
ęł
ś
ł
ś ć te skargi z
listy
na podstawie art. 37 ust. 1 lit. b konwencji, uznaj c,
ą e spór zosta ju
ż
ł
ż
plenarnej sesji administracyjnej, § 43-46; oraz odpowied Trybuna u na
ź
ł
CDDH Interim Activity Report,
przygotowan 2 lutego 2004 r. w wyniku 46. plenarnej sesji administracyjnej,
ą
§ 37.
24
Orzeczenie Broniowski v. Polska, § 35.
25
Orzeczenie z 19 czerwca 2006 r., Wielka lzba, skarga nr 35014/97, § 231-239.
26
Orzeczenie Hutten-Czapska v. Polska, § 231-239.
27
Orzeczenie Broniowski v. Polska (ugoda), § 36.
7
rozstrzygni ty
ę
. Decyzje w zwi zku ze skargami
ą
Wolkenberg i inni oraz Witkowska-
Tobo a,
ł
obie przeciwko Polsce, byly pierwszymi wydanymi w sprawach rodz cych
ą
problem systemowy, który by przedmiotem rozstrzygni cia w wyroku pilota owym w
ł
ę
ż
sprawie Broniowski
28
. W lad za nimi 12 grudnia 2007 r.
ś
Trybunal wyda 40
ł
kolejnych podobnych decyzji, a do ko ca czerwca 2008 r. dalszych 69. Wcze niej na
ń
ś
li cie spraw do rozpatrzenia przez
ś
Trybuna
ł znajdowa o si ponad 200 spraw tego
ł
ę
rodzaju. […]
14. Sprawy polskie
Polska ratyfikowa a Europejsk Konwencj Praw Cz owieka 19 stycz
ł
ą
ę
ł
nia 1993 r., a od
1 maja tego samego roku Europejska Komisja Praw Cz owieka w Strasburgu
ł
(rozwi zana z dniem 31 pa dziernika 1999 r.) mog a rozpatrywa skargi na w adze
ą
ź
ł
ć
ł
polskie zwi zane z naruszeniami konwencji.
ą
Jednak listy ze skargami z Polski przychodzi y do Strasburga ju znacz
ł
ż
nie wcze niej.
ś
Po
przyst pieniu Polski do konwencji liczba skarg szybko ros a. W 1996 r. by o ich ju 1127,
ą
ł
ł
ż
w 1999 r. - 2898, w 2001 r. - 3361, a w 2004 r. - 5795. Pó niej jednak roczne liczby
ź
nap ywaj cych skarg za
ł
ą
cz y spada : w 2005 r. by o ich 4563, w 2006 r.
ęł
ć
ł
- 3975, chocia w
ż
2007 r. znów pojawi o si ich nieco wi cej
ł
ę
ę
- 4211 (przekazanych do rozpatrzenia - 3319, co
stanowi 4% wszystkich spraw wniesionych do Trybunatu w tym okresie). Od pocz tku
ą
dzia alno ci nowego Trybuna u do ko ca 2007 r. do rozpatrzenia przez s dziów zosta o
ł
ś
ł
ń
ę
ł
przekazanych 27 988 skarg przeciwko w adzom polskim. Pod wzgl dem ich liczby Polska
ł
ę
przez ca y czas jest jednym z pa stw
ł
ń
przoduj cych w ród sygnatariuszy konwencji.
ą
ś
Ogromna wi kszo rozpatrzonych polskich skarg zosta a jednak z ró
ę
ść
ł
żnych powodów
odrzucona (do ko ca 2007 r.
ń
- ponad 25 000).
Powodem by o g ównie to, e dotyczy y one faktów, które nie mia y nic wspólnego z
ł
ł
ż
ł
ł
prawami i wolno ciami zagwarantowanymi w konwen
ś
cji. Wiele osób odwo ywa o si
ł
ł
ę od
niesprawiedliwych w ich mniemaniu wyroków s dowych, nie wiedz c
ą
ą - co nale y mocno
ż
podkre li
ś ć - e or
ż
ganów w Strasburgu nie mo na myli z kolejn instancj odwo awcz . W
ż
ć
ą
ą
ł
ą
wielu sprawach pokrzywdzeni nie wykorzystali dost pnych krajowych rodków prawnych
ę
ś
albo te przekroczyli sze ciomiesi czny termin do z o enia skargi. Znaczna cz
skarg
ż
ś
ę
ł ż
ęść
zosta a odrzucona, poniewa by y oczywi cie bezpodstawne.
ł
ż
ł
ś
Wed ug stanu na koniec kwietnia 2008
ł
r. przeciwko Polsce toczy o si 3600 spraw
ł
ę
(najwi cej: przeciwko Rosji
ę
- 22 000). By o to 8% wszyst
ł
kich tocz cych si spraw.
ą
ę
Wyroki Trybuna u w sprawach przeciwko Polsce (do ko ca 2007 r.
ł
ń
- 489
, w tym 32
w sprawach zako czonych ugod ) dotycz przede wszy
ń
ą
ą
stkim nadmiernej d u
ł go ci
ś
post powa s dowych, w sprawach cywilnych
ę
ń ą
i karnych (245 wyroków) oraz d ugo ci
ł
ś
i
innych kwestii na tle stosowania tymczasowego aresztowania (155 wyroków).
Poza tym wyroki dotyczy y
ł
m.in.: poni aj cego traktowania przez stra nikó
ż ą
ż
w
wi ziennych
ę
i policj , braku równo ci broni w post powaniu karnym przed s dem
ę
ś
ę
ą
odwo awczym, prawa do skutecznego
rodka praw
ł
ś
nego w zwi zku z zarzutem
ą
przewlek o ci post powania, nadmiernej wy
ł ś
ę
soko ci wpisów s dowych
ś
ą
i innych kosztów
ograniczaj cych prawo
ą
dost pu do s du, zwlekania ze zwrotem w a cicielowi jego mienia,
ę
ą
ł ś
skazania za obraz stra ników miejskich, odmowy zarejestrowania tytu ów praso
ę
ż
ł
wych,
odmowy zarejestrowania stowarzyszenia mniejszo ci uznaj cej si za narodow , braku
ś
ą
ę
ą
w a ciwych odszkodowa
ł ś
ń za tzw. mienie zaburzańskie, braku odpowiedniej ochrony
praw w a cicieli kamienic czynszo
ł ś
wych oraz braku prawa do s du w sprawach
ą
rozpatrywanych przez izby morskie i Fundacj
ę „Polsko-Niemieckie Pojednanie".
28
Wolkenber i inni v. Polska z 4 grudnia 2007 r., Izba (Sekcja IV), skarga nr 50003/99; decyzja Genowefa
Witkowska-Tobo a
ł v. Polska z 4 grudnia 2007 r., skarga nr 11208/02.
8
Trybuna stwierdzi równie naruszenie konwenc
ł
ł
ż
ji z powodu nieefektywnego ledztwa
ś
dotycz cego
mierci chorej w szpitalu, a tak e braku odpowiednich
rodków
ą
ś
ż
ś
prawnych w sytuacji odmowy dokonania legalnej aborcji, braku zabezpiecze
ń
rzetelnego post powania w sprawach lustracyjnych, braku odpo
ę
wiednich gwarancji
prawnych korzystania z wolno ci zgromadzania si , rozmaitych narusze wolno ci
ś
ę
ń
ś
s owa. W sprawie
ł
Broniowski przeciwko Polsce dotycz cej
ą
tzw. mienia
zabu a skiego Wielka Izba Trybuna u wy
ż ń
ł
da a pierwsze orzeczenie o charakterze
ł
pilota owym
ż
.[…] Kolejne takie orzeczenie zosta o wydane przez Wielk Izb w
ł
ą
ę
sprawie Hutten-Czapska
29
.
Niezale nie
ż
od tych wyroków ogromna liczba skarg nap ywaj cych do Strasburga z
ł
ą
Polski, a zw aszcza liczba skarg z miejsca odrzucanych oraz stosunkowo ma y odsetek
ł
ł
spraw dopuszczanych do merytorycznego rozpatrzenia, pokazuj wyra nie, e Polacy
ą
ź
ż
nadal zbyt atwo decyduj si zwraca do Trybuna u. St d ogromna liczba skarg
ł
ą
ę
ć
ł
ą
zupe nie niepotrzeb
ł
nych i bezpodstawnych. W dalszym ci gu za ma o, chocia wi cej
ą
ł
ż
ę
ni we wcze niejszym okresi
ż
ś
e, jest spraw z uzasadnionymi zarzutami, dotyczących
aktualnych i istotnych kwestii o charakterze ogólnym zwi zanych z prawem polskim
ą
i
praktyk , zas uguj cych na rozpatrzenie przez s d mi dzynarodowy.
ą
ł
ą
ą
ę
29
Orzeczenie z 19 czerwca 2006 r., Wielka Izba, skarga nr 35014/97.