EKONOMIA – E-LEARNING (WARSZTATY 5)
1
WARSZTATY 5
ROZWIĄZANIA ZADAŃ
ZADANIA OBOWIĄZKOWE
Zadanie 1
A. Przy podejmowaniu decyzji dotyczących rozmiarów produkcji przedsiębiorstwa w krótkim okresie czasu waŜną rolę odgrywa podział kosztów
na: koszty stałe i koszty zmienne (składają się na koszty całkowite, czyli: Koszty całkowite = koszty stałe + koszty zmienne).
Wyjaśnij, jaka jest róŜnica pomiędzy tymi rodzajami kosztów, podaj przykłady.
Koszty stałe
To koszty, których wielkość w zasadzie nie zmienia się przy zmianie
rozmiarów
produkcji,
np.
koszty
utrzymania
administracji
przedsiębiorstwa, amortyzacja.
Koszty zmienne
To koszty, które zmieniają się wraz ze zmianami produkcji, np. płace
pracowników, koszty zuŜytych do produkcji materiałów i surowców.
B. JeŜeli koszty całkowite podzielimy przez ilość wyprodukowanych wyrobów – otrzymamy: koszt jednostkowy (przeciętny) przypadający na
jednostkę wyrobu. Przy podejmowaniu decyzji dotyczących wielkości produkcji waŜną dla przedsiębiorstwa wskazówką jest kształtowanie się
kosztów jednostkowych przy róŜnych (wzrastajacych lub malejących) rozmiarach produkcji. Do takich analiz przydatna jest kategoria kosztów
krańcowych. Koszty krańcowe informują o tym, jak wzrastają koszty całkowite przy wzroście produkcji o jednostkę wyrobu. Z tego powodu, Ŝe
w krótkim okresie – suma kosztów stałych jest jednakowa (nie zmienia się) niezaleŜnie od rozmiarów produkcji, koszt krańcowy wzrasta z
powodu wzrostu kosztów zmiennych.
Polecenie:
Na podstawie danych w tabelce – oblicz: koszt całkowity, koszt krańcowy i koszty jednostkowe (przeciętne) pewnego przedsiębiorstwa.
EKONOMIA – E-LEARNING (WARSZTATY 5)
2
Koszty jednostkowe (przeciętne)
Rozmiary
produkcji
Koszt
stały
(EUR)
Koszt
zmienny
(EUR)
Koszt
całkowity
(EUR)
Koszt
krańcowy
(EUR)
stałe
(EUR)
zmienne
(EUR)
całkowite
(EUR)
0
10
0
10,0
-
-
-
0
1
10
8,0
18,0
8,0
10,0
8,0
18,0
2
10
9,4
19,4
1,4
5,0
4,7
9,7
3
10
11,4
21,4
2,0
3,3
3,8
7,1
4
10
15,2
25,2
3,8
2,5
3,8
6,3
5
10
21,5
31,5
6,3
2,0
4,3
6,3
6
10
38,0
48,0
16,5
1,7
6,3
8,0
Odpowiedz na następujące pytania:
1. Przy jakich rozmiarach produkcji koszt całkowity jest najwyŜszy?
Koszt całkowity jest najwyŜszy przy 6 jednostkach produkcji.
2. Przy jakich rozmiarach produkcji koszt krańcowy jest najniŜszy?
Koszt krańcowy jest najniŜszy przy 2 jednostkach produkcji.
3. Kiedy przedsiębiorstwo osiąga tzw. optimum technologiczne (czyli optymalną z technicznego punktu widzenia wielkość produkcji)?
Jeśli sporządzisz wykres: krzywa kosztu krańcowego przecina krzywą kosztu przeciętnego w jego najniŜszym punkcie. Punkt ten wyznaczaja
rozmiary produkcji wytwarzanej po najniŜszym koszcie.
EKONOMIA – E-LEARNING (WARSZTATY 5)
3
Zadanie 2
W poniŜszej tabeli pokazano kształtowanie się długookresowych kosztów w pewnym przedsiębiorstwie przy róŜnych poziomach produkcji.
Produkcja
(liczba jednostek na tydzień)
Koszt
całkowity
Długookresowy
koszt
przeciętny
(LAC)
Długookresowy
koszt krańcowy
(LMC)
0
0
-
-
1
32
32
32
2
48
24
16
3
82
27,3
34
4
140
35
58
5
228
45,6
88
6
352
58,7
124
Polecenia:
1.
Oblicz długookresowy koszt przeciętny (LAC) i krańcowy (LMC) - przy róŜnych poziomach produkcji - dane wstaw do odpowiednich rubryk
w tabeli.
2.
Przy jakiej wielkości produkcji długookresowy koszt przeciętny (LAC) jest minimalny?
Przy 2 jednostkach produkcji.
3. W jakim przedziale wielkości produkcji przedsiębiorstwo osiąga korzyści (tzn. rosnące przychody z jednostki nakładu)?
Do produkcji równej 2 jednostkom na tydzień.
4. W jakim przedziale wielkości produkcji przedsiębiorstwo osiąga niekorzyści skali (tzn. malejące przychody z jednostki nakładu)?
Przy produkcji powyŜszej 2 jednostek na tydzień.
5. Jaka jest minimalna efektywna skala produkcji przedsiębiorstwa?
2 jednostki na tydzień.
EKONOMIA – E-LEARNING (WARSZTATY 5)
4
Zadanie 3
JeŜeli koszty całkowite rosną wolniej niŜ rozmiary produkcji, krzywa długookresowego kosztu przeciętnego opada – koszty przeciętne obniŜają
się. Oznacza to, Ŝe przedsiębiorstwo osiąga korzyści skali. Natomiast niekorzyści skali występują w sytuacji odwrotnej, tzn. gdy koszty całkowite
rosną szybciej niŜ rozmiary produkcji. Wówczas krzywa długookresowych kosztów przeciętnych wznosi się – koszty przeciętne rosną wraz ze
wzrostem rozmiarów produkcji.
Uzyskanie korzyści skali jest jednym z głównych argumentów wyjaśniających dominację duŜych przedsiębiorstw w gospodarce światowej.
Korzyści skali mogą wynikać z uwarunkowań (źródeł):
1. technologicznych,
2. marketingowych
3. finansowych
sprawiających, Ŝe koszty przeciętne firmy obniŜają się wraz ze zwiększeniem rozmiarów produkcji.
Wyjaśnij na czym polegają te trzy rodzaje źródeł korzyści skali.
Rozwiązanie:
1. Technologiczne źródła korzyści skali uzasadnione są najczęściej tym, Ŝe:
•
duŜe firmy mogą korzystać z efektów specjalizacji i podziału pracy, czyli lepiej mogą wykorzystywać umiejętności i
doświadczenia pracowników, co prowadzi do wzrostu wydajności pracy;
•
niektóre czynniki produkcji są niepodzielne i mogą być efektywnie wykorzystane tylko w duŜych przedsiębiorstwach (np. dźwigi
budowlane, piece hutnicze mogą być takŜe wykorzystywane w małych przedsiębiorstwach, ale koszty ich eksploatacji są wówczas
niewspółmiernie duŜe w stosunku do uzyskiwanych efektów);
•
względy technologiczne często sprawiają, Ŝe nakłady na powiększenie obiektu są relatywnie mniejsze od efektów, jakie to
przyniesie;
•
w duŜych przedsiębiorstwach istnieje moŜliwość wprowadzenia produkcji wielofazowej bez konieczności przesyłania
półfabrykatów z jednej fabryki do drugiej, co obniŜa koszty transportu, magazynowania i administracji;
•
przy produkcji na duŜą skalę istnieje moŜliwość bardziej racjonalnego wykorzystania odpadów (np. uruchomienie produkcji
ubocznej);
•
duŜa firma dysponuje większymi środkami na prowadzenie prac badawczych i rozwojowych, mogą finansować własne
laboratoria i placówki doświadczalne, mogą więc w większym stopniu wprowadzać nowe wyroby i nowe rozwiązania
technologiczne, zwiększając konkurencyjność firmy na rynku.
EKONOMIA – E-LEARNING (WARSZTATY 5)
5
1.
Marketingowe źródła korzyści skali wiąŜą się z tym, Ŝe:
•
przy hurtowych zakupach duŜej ilości materiałów, półfabrykatów, opakowań, itp. moŜna wynegocjować niŜsze jednostkowe ceny
zakupu oraz korzystniejsze warunki płatności;
•
koszty pakowania i transportu nie wzrastają proporcjonalnie do ilości zamawianych i sprzedawanych produktów;
•
przy duŜej skali produkcji opłacalne staje się zatrudnianie wysoko wykwalifikowanych pracowników zajmujących się
zaopatrzeniem i zbytem produktów firmy;
•
koszty marketingowe, takie jak utrzymanie działu sprzedaŜy, rozeznanie sytuacji rynkowej, reklama, z reguły (w przeliczeniu na
jednostkę produkcji) są niŜsze w duŜych firmach niŜ w małych.
2.
Finansowe źródła korzyści skali polegają na tym, Ŝe:
•
duŜe firmy mogą łatwiej i na korzystniejszych warunkach uzyskać kredyt bankowy na finansowanie działalności bieŜącej oraz na
cele rozwojowe;
•
duŜe firmy mogą korzystać z wielu źródeł finansowania swojej działalności i cieszą się one zwykle większym zaufaniem niŜ
stosunkowo częściej bankrutujące małe firmy, co oznacza m.in., Ŝe emitowane przez duŜe firmy papiery wartościowe (np. akcje
lub obligacje) są chętniej nabywane.
ZADANIA DODATKOWE
Zadanie 1
Które z poniŜszych twierdzeń opisują działanie prawa malejących przychodów? ZałóŜmy, Ŝe w kaŜdym przypadku czynnikiem zmiennym jest
praca, a stałym - kapitał. Zwiększamy nakłady pracy. Wstaw
(+)
w odpowiedniej rubryce.
a) ogólna wielkość produkcji będzie się zmniejszać, gdyŜ dodatkowe jednostki pracy będą gorszej jakości niŜ
poprzednio zatrudnione
b) względny niedobór kapitału sprawi, Ŝe przyrosty produkcji będą coraz mniejsze
+
c) jednostkowy koszt produkcji wzrośnie, poniewaŜ w miarę wyczerpywania rezerw siły roboczej wzrosną stawki płac
d) Po jakimś czasie dalsze zwiększanie produkcji będzie wymagać mniejszych nakładów pracy
EKONOMIA – E-LEARNING (WARSZTATY 5)
6
Odpowiedź a jest kusząca, ale nieprawidłowa: po to, aby krańcowe przychody z określonego czynnika zmniejszały się, dodatkowe jednostki
nakładu wcale nie muszą być gorszej jakości; nie musi teŜ zmniejszać się ogólna wielkość produkcji - spadek dotyczy jedynie produktu
krańcowego.
Odpowiedź c nie ma nic wspólnego ze zjawiskiem malejących przychodów.
Odpowiedź d dotyczy rosnących przychodów z czynnika produkcji.
Zadanie 2
Które z poniŜszych twierdzeń na temat krótkookresowej krzywej kosztów krańcowych jest nieprawdziwe? Wstaw
(+)
w odpowiedniej rubryce.
a) koszt krańcowy zrównuje się z kosztem przeciętnym w punkcie, w którym ten ostatni przyjmuje minimalną wartość
b) gdy koszt przeciętny maleje, koszt krańcowy jest niŜszy od przeciętnego
c) gdy wielkość produkcji przekroczy optimum techniczne, wówczas koszt krańcowy staje się wyŜszy od kosztu
przeciętnego
d) kiedy przychody ze skali maleją, wtedy koszt krańcowy rośnie
e) wysokość kosztu krańcowego nie zaleŜy od cen czynników produkcji
+
f) wysokość kosztu krańcowego zaleŜy m.in. od kształtowania się kosztów stałych
+