Mroczna strona życia

Rozmowa "Głosu Podbeskidzia" z demonologiem,

konsultantem egzorcystów w Polsce i za granicą - ks. Aleksandrem Posackim SJ

Ks. dr Aleksander Posacki SJ - filozof, teolog, znawca historii mistyki, demonologii oraz problematyki okultyzmu i ezoteryzmu.
Wykładowca akademicki, publicysta. Autor wielu książek (m. in. "Okultyzm, magia, demonologia", "Niebezpiecze
"Egzorcyzmy, opętanie, demony").
Konsultant egzorcystów katolickich w Polsce i za granicą. Wykładowca na międzynarodowych Zjazdach Egzorcyst
organizowanych przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Egzorcystów.

Według prawa kanonicznego egzorcystą jest kapłan, który poprzez modlitwę, bezpośrednio w imię Boga kieruje do szatana rozkaz uwolnienia
człowieka. Jest to uczestnictwo w misji, którą Jezus Chrystus rozpoczął w widoczny sposób jako element misji zbawczej.

Czy każdy ksiądz może zostać egzorcystą?
Teoretycznie tak, jeżeli tylko wybierze go biskup i jeżeli on się zgodzi. Ta posługa wymaga specyficznych predyspozycji nie tylko duchowo
czy duchowo- intelektualnych, ale też psychicznych.

Komu pomagają egzorcyści?
Ludziom zniewolonym przez rozmaite grzechy ciężkie, np. alkoholizm, narkomania, a także przez grzechy związane z fałszywą mistyk
więc z magią, z okultyzmem, z satanizmem. Poprzez modlitwę egzorcyzmu pomaga się tym ludziom wejść w proces nawrócenia. Nie oznacza to,
uwalnia się ich przed decyzją odwrotu.
Czyli modlitwa o uwolnienie człowieka musi być powtarzana.
Czasem nawet przez wiele miesięcy, a czasami nawet przez wiele lat. To jest modlitwa połączona z kierownictwem duchowym. Jeste
obszarze tajemnicy, czasami ekspiacji, pokuty, także skutków zła czy zła ogólnie, w związku z tym to nie my kontrolujemy sytuacj
jest pokora, którą powinien wykazać się zarówno pacjent, jak i ten, który pomaga. Pomoc nie zależy od egzorcysty. On ma zachowa
wyczekiwania, pokory, modlitwy, bo to wszystko jest modlitwą, poszukiwaniem prawdy.

Jak częste jest zjawisko zniewolenia?
Dość częste. Są zniewolenia różnych stopni dotyczące czy to myśli, czy to ingerencji w organizm jakichś "dziwnych chorób". Oczywi
sprawy musi być oparte o współpracę z lekarzem, najczęściej konsultuje się to z psychiatrą. Tak rozpoznaje się zniewolenie, które nie jest tylko
psychopatologią. Sama wiedza nie wyjaśnia tego typu zjawisk i wtedy właśnie potrzebny jest ksiądz, ktoś kto zna się na duchowo

Po czym poznać opętanie?
Opętanie to jest skrajna forma, w zasadzie dosyć rzadka, ingerencji osobowego zła w układ psychofizyczny lub centralny układ nerwowy, bo nie w
duszę, czy w ducha. Ten obszar jest w sensie teologicznym tak zdefiniowany, że jest nietykalny dla świata ciemności. Niemniej ta ingerencja jest tak
radykalna, że osoba w pewnych okresach staje się medium jakiejś innej rzeczywistości. Wpada w trans, nie pamięta tego, co mó
przeżycia bardzo przykre, ciężkie, towarzyszą im bluźnierstwa, zmiana głosu i takie zjawiska, które trudno zakwalifikować do czysto klinicznej
psychopatologii.
Osoba opętana zachowuje się tak tylko w pewnych okresach, a nie stale, jak osoba chora. Poza tym towarzyszą temu zjawiska paranormalne, np.
nadzwyczajna wiedza o rzeczach ukrytych czy tzw. jasnowidzenie, znajomość nieuczonych języków. Tego nie można w sposób naturalny wyt
No i trzecie kryterium, też powiązane z innymi, to jest awersja wobec sacrum - Słowa Boga, wszystkich znaków, które nam wskazuj
Chrystusa, takich jak woda święcona, sakramenty, jak znak krzyża, a nawet fioletowa stuła czy obrazki, niezależnie od ich warto
Wszystkie te symbole religijne rozpoznawane są przez osobę opętaną w sposób paranormalny, tzn. taki, że ta osoba np. nie wie,
obecności, ale ona to wyczuwa. To jest ten czynnik, który w psychopatologii klinicznej nie występuje.
Dopiero te trzy czynniki tworzą taki obraz osoby opętanej. I to jest oczywiście sytuacja skrajna, ale pokazuje nam ona, o jak powa
Nawet te sytuacje mniej skrajne, które nazwałem zniewoleniami, będą powodować np. awersję wobec sacrum typu np. nachodz

Strona 1 z 3

2008-03-01

file://C:\DOCUME~1\arek\USTAWI~1\Temp\SCN14HET.htm

bluźnierczych. Oczywiście stwierdzenie tego wymaga pewnego rozeznania, ostrożności, doświadczenia.

Jaka jest różnica między opętaniem a chorobą psychiczną?
Choroba psychiczna jest mniej związana ze sferą zła, ze sferą moralną. Natomiast w demonicznych zniewoleniach bardzo wyraźnie odczuwany jest
związek z grzechem. Choroba ma charakter niewinny, zaś osoba, która jest ofiarą zniewolenia, jest jakby stale tym stygmatem z
jest taka tendencja, że myli się zło z chorobą i próbuje się zło traktować jako chorobę. Zło może być przyczyną choroby. W przypadku op
jednak bardzo jasno widoczne, że osoba opętana nie jest chora psychicznie. W pewnych okresach funkcjonuje całkiem normalnie, a badania lekarskie
wykazują, że jest zdrowa. To samo dotyczy innych zniewoleń. Badania medyczne są taką wskazówką i nigdy z tych badań nie rezygnujemy.

Jak wygląda ceremoniał egzorcyzmu?
To jest zwykła modlitwa przy pomocy tekstu czytanego rytuału. A to, że się dzieją rzeczy niezwykłe to właśnie dlatego, że ta modlitwa prowokuje
kogoś, kto kontroluje daną osobę. Tekst modlitwy czytany w obecności osoby opętanej jest przez nią słyszany lub raczej można powiedzie
istoty to słyszą i wtedy następuje dramatyczna polaryzacja, często wyrażona krzykiem, gwałtownymi reakcjami psychomotorycznymi. Jest to modlitwa,
która ma formę imperatywną, czyli rozkazu, ale też może mieć formę predykatywną, czyli prośby. Jedna i druga ma intencję służą

W modlitwie chrzcielnej wypowiadamy słowa: Wyrzekamy się szatana. Czy to właśnie egzorcyzm?
To wyrzeczenie się jest rzeczywiście formą egzorcyzmu, oddzielenia się od świata złych duchów, wyrażonym przez intencje, przez kilkakrotnie
powtórzoną deklarację w wymiarze wolitywnym. To odrzucenie równocześnie jest przyjęciem Boga. Ta podwójna struktura jest w samej istocie chrztu.
Jest zarysowany obraz jakby walki duchowej, w samej strukturze sakramentu, pierwszego i podstawowego sakramentu.

Czy poprzez wejście w środowisko sekty można zostać opętanym?
Oczywiście, że tak. Przez kontakt z sektą, z różnymi praktykami czy usługami okultystycznymi, np. przez tzw. bioterapie. Tu słowo bio
eufemizmem, bo nie wiadomo jaką mocą się to dzieje. Jest bardzo wiele osób, które właśnie po "bioterapiach" mogą zaobserwowa
zmiany w sobie, zupełnie niewytłumaczalne, np. gorsze samopoczucie psychoduchowe, stany lękowe, myśli bluźniercze. Może to wskazywa
te osoby mogły się otworzyć na jakieś wymiary duchowe, spirytystyczne. Taki "dawca usług" nazwany jest eufemistycznie "bioterapeut
osoby to medium posługujące się technikami spirytyzmu, korzystają z pomocy duchów przewodników. Trzeba być bardzo ostrożnym.

Czy w innych religiach również istnieje problem opętania?
Opętanie jest zjawiskiem ponad religiami. Widać to wyraźnie w świetle badań psychologii transkulturowej i antropologii kulturowej. Dzi
badaniom w podręcznikach psychiatrii jest osobna kategoria nazywana trans i opętanie, która zostawia pewne miejsce na wyjaśnienia zwi
sferą kultury danego rejonu geograficznego. Świadczy to o tym, że uznano powszechność tego faktu i nie sklasyfikowano go jako zwyczajn
psychopatologię.
A czy Ksiądz mógłby opowiedzieć jakiś konkretny przypadek egzorcyzmu, który szczególnie został w pamięci i wywarł bardzo mocne wra
O przypadkach nie rozmawiamy, bo taki jest wymóg, żeby nie robić z tego sensacji. Takich przypadków nie jest dużo, ale w zasadzie zawsze jest
bardzo podobnie. Jest to zawsze dramatyczna walka z siłami, które zniewalają daną osobę. To jest naprawdę walka duchowa i tu si
misterium Kościoła, znaczenie Kościoła. Wtedy widać znaczenie tzw. "symboliki realistycznej" Kościoła, że to nie są symbole dla estetyki, po to
ktoś się czuł lepiej czy gorzej. Kościół to jest obszar święty, który ma prowadzić do zbawienia i chronić przed wrogami zbawienia. Praktyka
egzorcyzmu, jego struktura ma charakter apologetyczny. Pokazuje nam ogromne znaczenie Kościoła, w jego symbolice czy to sakramentalnej, czy
sakramentaliów i obala wszystkie naiwne mity o sekularyzacji czy estetyzacji Kościoła. Potwierdza to Katechizm Kościoła Katolickiego, a wi
neguje, musi sobie zdawać sprawę, że wchodzi w konflikt z oficjalną nauką Kościoła. O realistycznym, a nie symbolicznym istnieniu szatana jasno
wyrażał się Jan Paweł II, jak również kard. Ratzinger w Raporcie o stanie wiary.
Jest ksiądz autorem wstępu do książki "Egzorcyzmy Anneliese Michel".
Jestem redaktorem naukowym książki napisanej przez prof. Felicitas Goodman, amerykańskiego antropologa światowej sławy. Zbada
ten przypadek, opisała go i stwierdziła, że jest to opętanie, a nie choroba psychiczna. Krok po kroku przeanalizowała tę historię,
lekarzy, którzy w leczeniu zastosowali optykę czysto materialistyczną. Chcieli po prostu udowodnić, że świat duchowy nie istnieje. Na podstawie tej
książki został nakręcony film pt. "Egzorcyzmy Emily Rose", piękny i głęboki.

Czy w ogóle takie filmy powinno się robić?
Ten film jest akurat bardzo dobry i ja go polecam. Ma ogromną wartość. Tu opętanie jest właściwie pokazane, tak jak to jest w rzeczywisto
też inspiracją do dyskusji nie tylko na ten temat, ale w ogóle na temat duchowości w dzisiejszym świecie.

Dziękuję za rozmowę.

Rozmawiał ks. Andrzej Klimara

Katechizm Kościoła Katolickiego
art. 1673

"Gdy Kościół publicznie i na mocy swojej władzy prosi w imię Jezusa Chrystusa, by jakaś osoba lub przedmiot były strzeżone od napa
od jego panowania, mówimy o egzorcyzmach. Praktykował je Jezus, a Kościół od Niego przyjmuje władzę i obowiązek wypowiadania egzorcyzm
prostej formie egzorcyzmy występują podczas celebracji chrztu. Egzorcyzmy uroczyste, nazywane "wielkimi", mogą być wypowiadane tylko przez
prezbitera i za zezwoleniem biskupa. Egzorcyzmy należy traktować bardzo roztropnie, przestrzegając ściśle ustalonych przez Koś
mają na celu wypędzenie złych duchów lub uwolnienie od ich demonicznego wpływu, mocą duchowej władzy, jaką Jezus powierzy
zupełnie innym jest choroba, zwłaszcza psychiczna, której leczenie wymaga wiedzy medycznej. Przed podjęciem egzorcyzmów nale
się, że istotnie chodzi o obecność Złego, a nie o chorobę".

Kodeks Prawa Kanonicznego
Kan. 1172

Strona 2 z 3

2008-03-01

file://C:\DOCUME~1\arek\USTAWI~1\Temp\SCN14HET.htm

§ 1.

Nikt nie może dokonywać zgodnie z prawem egzorcyzmów nad opętanymi, jeśli nie otrzymał od ordynariusza miejsca specjalnego i wyra

zezwolenia.

§ 2.

Takiego zezwolenia ordynariusz miejsca może udzielić tylko prezbiterowi odznaczającemu się pobożnością, wiedzą, roztropno

nieskazitelnością życia.

Copyright © 2005 wadowita.pl Wszelkie prawa zastrzeżone

Strona 3 z 3

2008-03-01

file://C:\DOCUME~1\arek\USTAWI~1\Temp\SCN14HET.htm