___________________________________________________________________________

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Jadwiga Mucha

Konstruowanie i modelowanie form wyrobów futrzarskich

743[02].Z1.02

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1

Recenzenci:
mgr inż. Jolanta Figura
mgr inż. Maria Galińska



Opracowanie redakcyjne:
inż. Jadwiga Mucha

Konsultacja:
mgr inż. Zdzisław Feldo

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 743[02].Z1.02
„Konstruowanie i modelowanie form wyrobów futrzarskich”, zawartego w programie
nauczania dla zawodu kuśnierz.

Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2

SPIS TREŚCI

1.

Wprowadzenie

3

2.

Wymagania wstępne

5

3.

Cele kształcenia

6

4.

Przykładowe scenariusze zajęć

7

5.

Ćwiczenia

11

5.1.

Ogólne wiadomości o budowie ciała ludzkiego

11

5.1.1. Ćwiczenia

11

5.2.

Zasady opracowania szablonów do produkcji wyrobów futrzarskich

14

5.2.1. Ćwiczenia

14

5.3.

Modelowanie form odzieży na sylwetki z różnymi wadami budowy

21

5.3.1. Ćwiczenia

21

5.4.

Stopniowanie szablonów na rozmiary

23

5.4.1. Ćwiczenia

23

6.

Ewaluacja osiągnięć ucznia

7.

Literatura

25
37

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3

1.

WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie

kuśnierz.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć już ukształtowane,
aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia, wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy
z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami nauczania-
uczenia oraz środkami dydaktycznymi,

−

ewaluację osiągnięć ucznia, przykładowe narzędzie pomiaru dydaktycznego,

−

literaturę uzupełniającą.
Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami ze

szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania.

Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróżnicowane, począwszy od samodzielnej

pracy uczniów do pracy zespołowej.

Jako pomoc w realizacji jednostki modułowej dla uczniów przeznaczony jest Poradnik dla

ucznia. Nauczyciel powinien ukierunkować uczniów na właściwe korzystanie z poradnika do
nich adresowanego.

Materiał nauczania (w Poradniku dla ucznia) podzielony jest na rozdziały, które zawierają

podrozdziały. Podczas realizacji poszczególnych rozdziałów wskazanym jest zwrócenie
uwagi na następujące elementy:

−

materiał nauczania – w miarę możliwości uczniowie powinni przeanalizować
samodzielnie. Obserwuje się niedocenianie przez nauczycieli niezwykle ważnej
umiejętności, jaką uczniowie powinni bezwzględnie posiadać – czytanie tekstu
technicznego ze zrozumieniem,

−

pytania sprawdzające mają wykazać, na ile uczeń opanował materiał teoretyczny i czy jest
przygotowany do wykonania ćwiczeń. W zależności od tematu można zalecić uczniom
samodzielne odpowiedzenie na pytania lub wspólne z całą grupą uczniów, w formie
dyskusji opracowanie odpowiedzi na pytania. Druga forma jest korzystniejsza, ponieważ
nauczyciel sterując dyskusją może uaktywniać wszystkich uczniów oraz w trakcie
dyskusji usuwać wszelkie wątpliwości,

−

dominującą rolę w kształtowaniu umiejętności oraz opanowaniu materiału spełniają
ć

wiczenia. W trakcie wykonywania ćwiczeń uczeń powinien zweryfikować wiedzę

teoretyczną oraz opanować nowe umiejętności. Przedstawiono dosyć obszerną propozycję
ć

wiczeń wraz ze wskazówkami o sposobie ich przeprowadzenia, uwzględniając różne

możliwości ich realizacji w szkole. Nauczyciel decyduje, które z zaproponowanych
ć

wiczeń jest w stanie zrealizować przy określonym zapleczu technodydaktycznym

szkoły. Prowadzący może również zrealizować ćwiczenia, które sam opracował,

−

sprawdzian postępów stanowi podsumowanie rozdziału, zadaniem uczniów jest udzielenie
odpowiedzi na pytania w nim zawarte. Uczeń powinien samodzielnie czytając
zamieszczone w nim stwierdzenia potwierdzić lub zaprzeczyć opanowanie określonego
zakresu materiału. Jeżeli wystąpią zaprzeczenia, nauczyciel powinien do tych zagadnień
wrócić, sprawdzając czy braki w opanowaniu materiału są wynikiem niezrozumienia
przez ucznia tego zagadnienia, czy niewłaściwej postawy ucznia w trakcie nauczania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4

W tym miejscu jest szczególnie ważna rola nauczyciela, gdyż od postawy nauczyciela,
sposobu prowadzenia zajęć zależy między innymi zainteresowanie ucznia. Uczeń nie
zainteresowany materiałem nauczania, wykonywaniem ćwiczeń nie nabędzie w pełni
umiejętności założonych w jednostce modułowej. Należy rozbudzić wśród uczniów tak
zwaną „ciekawość wiedzy”. Potwierdzenie przez ucznia opanowania materiału nauczania
rozdziału może stanowić podstawę dla nauczyciela do sprawdzenia wiedzy i umiejętności
ucznia z tego zakresu. Nauczyciel realizując jednostkę modułową powinien zwracać uwagę
na predyspozycje ucznia, ocenić, czy uczeń ma większe uzdolnienia manualne, czy może
lepiej radzi sobie z rozwiązywaniem problemów teoretycznych,

−

testy zamieszczone w rozdziale Ewaluacja osiągnięć ucznia zawierają zadania z zakresu
całej jednostki modułowej i należy je wykorzystać do oceny uczniów, a wyniki osiągnięte
przez uczniów powinny stanowić podstawę do oceny pracy własnej nauczyciela
realizującego tę jednostkę modułową. Każdemu zadaniu testu przypisano określoną liczbę
możliwych do uzyskania punktów (0 lub 1 punkt). Ocena końcowa uzależniona jest od
ilości uzyskanych punktów. Nauczyciel może zastosować test według własnego projektu
oraz zaproponować własną skalę ocen. Należy pamiętać, żeby tak przeprowadzić proces
oceniania ucznia, aby umożliwić mu jak najpełniejsze wykazanie swoich umiejętności.

Metody polecane do stosowania podczas kształcenia modułowego to:

−

wykład informacyjny

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne,

−

metoda projektów.

Schemat układu jednostek modułowych

743[02].Z1

Podstawy projektowania i modelowania

wyrobów futrzarskich

743[02].Z1.01

Projektowanie wyrobów

futrzarskich

743[02].Z1.02

Konstruowanie

i modelowanie form

wyrobów futrzarskich

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu nauczania jednostki modułowej uczeń powinien

umieć:

−−−−

organizować stanowisko pracy do wykonywania rysunków,

−−−−

dobierać materiały i przybory do sporządzania rysunku technicznego,

−−−−

pisać tekst pismem technicznym,

−−−−

określać zasady numeracji arkuszy rysunkowych, stosowanych symboli i oznaczeń,

−−−−

dobierać odpowiednią skalę rysunku do formatu arkusza,

−−−−

stosować rodzaje i grubość linii w rysunku technicznym,

−−−−

stosować zasady wymiarowania rysunków technicznych,

−−−−

określać zasady sporządzania rysunku odręcznego,

−−−−

stosować zasady sporządzania rysunków technicznych wyrobów futrzarskich,

−−−−

odczytywać dokumentację techniczną wyrobu futrzarskiego,

−−−−

wykonywać rysunek techniczny wyrobu futrzarskiego,

−−−−

wyjaśniać znaczenie rysunków dokumentacji technicznej w produkcji wyrobów
futrzarskich,

−−−−

rysować schemat postaci kobiecej według kanonu ośmiu głów,

−−−−

określać proporcje sylwetki damskiej, męskiej i dziecięcej,

−−−−

rysować sylwetkę statyczną i dynamiczną,

−−−−

wykonywać rysunek żurnalowy i modelowy ubioru,

−−−−

zaznaczać na rysunku charakter i długość włosów w okrywie włosowej wyrobu
futrzarskiego,

−−−−

wykonywać kopię rysunku żurnalowego z zastosowaniem różnej skali,

−−−−

określać zastosowanie złudzenia optycznego w projektowaniu wyrobów kuśnierskich,

−−−−

wyjaśniać wpływ fasonu, koloru i wzoru materiału w ubiorze na wygląd człowieka,

−−−−

charakteryzować nietypowe sylwetki damskie i męskie,

−−−−

wyjaśniać zasady tuszowania wad figury,

−−−−

wyjaśniać znaczenie i zmienność mody,

−−−−

charakteryzować linie mody, style i fasony w ubiorach współczesnych, z uwzględnieniem
odzieży futrzanej,

−−−−

określać przeznaczenie ubiorów,

−−−−

rozpoznawać styl ubiorów przedstawionych na ilustracjach w czasopismach i żurnalach,

−−−−

odczytywać informacje znajdujące się na rysunkach odzieżowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6

3.

CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−−−−

określić cele i sposoby przeprowadzania pomiarów antropometrycznych,

−−−−

określić położenie podstawowych punktów pomiaru odzieżowego znajdujących się na
ciele ludzkim,

−−−−

zastosować symbolikę pomiarów ciała podczas wykonywania pomiarów krawieckich na
podstawowe wyroby futrzarskie,

−−−−

wyjaśnić podstawowe pojęcia z zakresu konstrukcji i modelowania form odzieży,

−−−−

rozróżnić rodzaje modelowania form odzieży futrzanej,

−−−−

ustalić wielkość dodatku konstrukcyjnego w wyrobach futrzarskich,

−−−−

dokonać pomiarów potrzebnych do wykonania konstrukcji i modelowania podstawowych
form odzieży,

−−−−

odczytać pomiary antropometryczne z tabel pomiarów,

−−−−

wykonać konstrukcję i modelowanie form podstawowych wyrobów futrzarskich,

−−−−

wykonać konstrukcję i modelowanie różnych form kołnierzy stosowanych w wyrobach
futrzarskich,

−−−−

wykonać modelowanie form podstawowych nakryć głowy,

−−−−

wykonać modelowanie wtórne form wyrobów futrzarskich z uwzględnieniem fasonu
i układu skór,

−−−−

dokonać pomiarów nietypowych figur damskich i męskich,

−−−−

zastosować zasady modelowania wtórnego form odzieży na figury z różnymi wadami
budowy i postawy,

−−−−

wykonać obliczenia potrzebne do wykreślania form i szablonów wyrobów,

−−−−

wykonać i opisać wyjściowe szablony wzorcowe na podstawowe wyroby futrzarskie,

−−−−

zastosować

programy

komputerowe

do

wspomagania

procesów

konstrukcji

i modelowania wyrobów futrzarskich.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7

4.

PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć dydaktycznych 1

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Kuśnierz 743 [02]

Moduł:

Podstawy projektowania i modelowania wyrobów
743[02].Z1

Jednostka modułowa:

Konstruowanie

i

modelowanie

form

wyrobów

futrzarskich 743[02].Z1.02

Temat: Zasady i sposoby wykonywania pomiarów figur ludzkich dla potrzeb konstrukcji

odzieży.

Cel ogólny: Wykonywanie pomiarów figur ludzkich dla potrzeb konstrukcji odzieży.

Po zakończeniu zajęć uczeń powinien umieć:

−−−−

określić cel i sposoby przeprowadzania pomiarów antropometrycznych,

−−−−

określić położenie podstawowych punktów pomiaru odzieżowego znajdujących się na
ciele ludzkim,

−−−−

dokonać pomiarów potrzebnych do wykonania konstrukcji i modelowania podstawowych
form odzieży,

−−−−

zastosować symbolikę pomiarów ciała podczas wykonywania pomiarów krawieckich na
podstawowe wyroby futrzarskie,

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

ć

wiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w grupach 2-osobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze dydaktyczne obrazujące: punkty pomiarowe ciała i ich symbole, sposoby
zdejmowania pomiarów z sylwetki ludzkiej,

−

manekiny,

−

taśma centymetrowa,

−

poradnik ucznia,

−

literatura z punktu 7.

Zadanie dla ucznia

Dokonaj pomiarów antropometrycznych koleżanki i zapisz je podając symbol pomiaru,

nazwę i sposób zdejmowania.

Przebieg zajęć:
Faza wstępna
1. Podanie tematu zajęć.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8

2. Wprowadzenie do tematu i uświadomienie celów kształcenia.
3. Przypomnienie przepisów bhp i regulaminów pracowni.

Faza właściwa
1. Realizacja tematu

−−−−

nauczyciel objaśnia temat posługując się środkami dydaktycznymi (plansze dydaktyczne
obrazujące: punkty pomiarowe ciała i ich symbole, sposoby zdejmowania pomiarów
z sylwetki ludzkiej),

−−−−

nauczyciel demonstruje sposób zdejmowania pomiarów, dokonując jednocześnie podziału
pomiarów na podstawowe i kontrolne,

−−−−

nauczyciel zadaje pytania sprawdzające zrozumienie tematu,

−−−−

uczniowie odpowiadają na zadane pytania

−−−−

nauczyciel weryfikuje odpowiedzi i w zależności od potrzeb udziela dodatkowych
objaśnień,

−−−−

nauczyciel dzieli uczniów na 2

−

osobowe grupy i przydziela zadanie do wykonania.

2. Wykonywanie przez uczniów zadania praktycznego

−

uczniowie pracują w grupach, wyznaczają punkty pomiarowe, konsultują z nauczycielem
poprawność wyznaczenia , nazywają je i określają symbolami,

−

uczniowie dokonują pomiarów (mierząc się nawzajem) i zapisują je w zeszytach zgodnie
z poleceniem,

−

nauczyciel obserwuje uczniów podczas wykonywania zadania, zwraca szczególną uwagę
na dokładne wyznaczanie przez nich punktów pomiarowych (od tego zależy dokładność
wykonanych pomiarów), udziela uczniom w miarę potrzeby instruktażu.

3. Prezentacja i analiza ćwiczenia

−−−−

uczniowie prezentują na forum klasy wykonane zadanie, odczytując wyniki pomiarów,

−−−−

nauczyciel sprawdza właściwą kolejność zdejmowania i zapisywania pomiarów oraz
zastosowania poprawnej symboliki,

−−−−

uczniowie dyskutują na temat poprawności wykonanych ćwiczeń własnych i kolegów,

−−−−

nauczyciel kieruje dyskusją.

4. Podsumowanie zajęć:

−−−−

nauczyciel podsumowuje pracę uczniów wskazuje jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak

ich unikać .

5. Ocena poziomu osiągnięć i aktywności uczniów:

−

nauczyciel ocenia uczniów na podstawie prawidłowości wykonanego ćwiczenia,
obserwacji czynności i zachowania uczniów podczas dokonywania pomiarów.

Praca domowa

Odszukaj w literaturze podstawowe pojęcia dotyczące konstruowania i modelowania

form odzieży i wypisz je w zeszycie.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej po zakończonych zajęciach: uczniowie wypełniają
ankietę dotyczącą oceny zajęć i trudności podczas realizowania zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9

Scenariusz zajęć dydaktycznych 2

Osoba prowadząca

…………………………………….………….................

Modułowy program nauczania:

Kuśnierz 743 [02]

Moduł:

Podstawy projektowania i modelowania wyrobów
743[02].Z1

Jednostka modułowa:

Konstruowanie

i

modelowanie

form

wyrobów

futrzarskich 743[02].Z1.02

Temat: Konstrukcja odzieży męskiej typ sylwetki B – tył i przód.

Cel ogólny: Wykreślanie siatki konstrukcyjnej i modelowanie formy podstawowej płaszcza
męskiego (futra).

Po zakończeniu zajęć uczeń powinien umieć:

−−−−

ustalić wielkość dodatku konstrukcyjnego – luzu odzieżowego,

−−−−

odczytać i wypisać z tabeli pomiarów potrzebne pomiary do wykreślenia siatki
konstrukcyjnej,

−−−−

wykreślić siatkę konstrukcyjną futra męskiego,

−−−−

wykonać modelowanie formy podstawowej futra męskiego.

−−−−

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w grupach 2–osobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze z rysunkiem konstrukcyjnym form futra męskiego,

−

opracowane przez nauczyciela tabele pomocnicze dla uczniów (Tabela 1 – Podział
połowy obwodu klatki piersiowej i zaprojektowanego luzu, Tabela 2 – Wielkość
dodatków konstrukcyjnych do standardów konstrukcji odzieży męskiej ),

−

poradnik dla ucznia,

−

tabele pomiarów,

−

przybory kreślarskie,

−

kreda (biała i kolorowa),

−

literatura z punktu 7.

Zadanie dla ucznia

Na podstawie siatki konstrukcyjnej futra męskiego opisanej w poradniku, wykreśl siatkę

w normalnej wielkości. Na siatce wykreśl kontury formy podstawowej futra męskiego (tył
i przód).

Przebieg zajęć:

1.Czynności organizacyjno porządkowe, podanie tematu zajęć, sprawdzenie obecności
2.Wprowadzenie do tematu i uświadomienie celów zajęć.
3.Zorganizowanie stanowiska pracy do przeprowadzenia ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10

4. Realizacja tematu

−−−−

nauczyciel wskazuje reprezentanta w tabelach wymiarów mężczyzn (poradnik str. 13),

−−−−

uczniowie odczytują wymiary z tabeli, wypisują do zeszytu wymiary potrzebne do
wykonania obliczeń odcinków konstrukcyjnych siatki futra (płaszcza) męskiego,

−−−−

uczniowie projektują wielkość luzu w futrze,

−−−−

uczniowie dokonują podziału połowy obwodu klatki piersiowej i zaprojektowanego luzu
odzieżowego i obliczają szerokość odcinków na linii pachy,

−−−−

uczniowie pracując z poradnikiem ucznia wykreślają linie siatki, na nich odmierzają
obliczone, według podanych wzorów, odcinki konstrukcyjne (szerokości, długości
i głębokości) według kolejności przedstawionej w poradniku,

−−−−

uczniowie wykreślają kontury korpusu futra (tył i przód),

−−−−

nauczyciel obserwuje prace uczniów, udziela uczniom objaśnień posługując się planszą
z rysunkiem konstrukcyjnym futra wykonanym w skali 1:1.

5. Analiza i ocena wykonanych ćwiczeń

−

uczniowie prezentują swoje prace na dużych arkuszach papieru,

−

uczniowie wraz z nauczycielem analizują prezentowane rysunki konstrukcyjne pod
względem poprawności i estetyki ich wykonania,

−

uczniowie wspólnie z nauczycielem dokonują oceny pracy.

Praca domowa

Wykonaj siatkę konstrukcyjną formy rękawa do futra męskiego według opisu podanego

w poradniku ucznia. Odcinki konstrukcyjne siatki rękawa oblicz według pomiarów podanych
do wykreślenia korpusu (tył i przód) futra.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej po zakończonych zajęciach: uczniowie wypełniają
ankietę dotyczącą oceny zajęć i trudności podczas realizowania zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11

5. ĆWICZENIA

5.1. Ogólne wiadomości o budowie ciała ludzkiego

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wymień główne płaszczyzny ciała i określ na jakie części dzielą ciało ludzkie.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić główne

płaszczyzny ciała, zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

zapoznać się z materiałem nauczania,

2)

wypisać główne płaszczyzny ciała,

3)

zapoznać się z symbolami oznaczania płaszczyzn,

4)

określić, jak przebiega każda z płaszczyzn,

5)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenia praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

zeszyt uczniowski,

−

przybory do pisania i rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Oznacz poziome linie ciała znajdujące się pomiędzy wierzchołkiem głowy

W a płaszczyzną Z.

Rysunek do ćwiczenia 2

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien zaprezentować linie

ciała, posługując się płaszczyzna oraz omówić zakres i technikę wykonania ćwiczenia
z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

wykonać kopie rysunku zamieszczonego w ćwiczeniu w skali 2:1,

2)

nazwać i oznaczyć literami poziome linie ciała.

3)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

zeszyt uczniowski,

−

przybory do pisania i rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Narysuj sylwetkę kobiecą i wyznacz punkty pomiarowe ciała.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić położenie

punktów pomiarowych ciała oraz zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

narysować sylwetkę ludzką z przodu i z tyłu,

2)

zaznaczyć punkty pomiarowe,

3)

opisać zaznaczone punkty symbolami,

4)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie.

.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

zeszyt uczniowski,

−

przybory do rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13

Ćwiczenie 4

Dokonaj pomiaru ciała koleżanki, porównaj je z tabelami pomiarów, zakwalifikuj do

odpowiedniej wielkości odzieży i określ typ figury.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien zaprezentować

dokonywanie czynności pomiarów ciała i omówić cel, zakres oraz technikę wykonania
ć

wiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

zdjąć wymiary z koleżanki i zapisać symbolami,

2)

odszukać zbliżone pomiary w tabelach pomiarów,

3)

określić rozmiar odzieży dla koleżanki,

4)

określić typy figury koleżanki,

5)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

zeszyt uczniowski,

−

taśma krawiecka,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14

5.2. Zasady opracowania szablonów do produkcji wyrobów

futrzarskich

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wylicz odcinki konstrukcyjne szerokości tyłu, pachy i przodu do futra damskiego mając

dane: opx = 100 cm i wielkość luzu w połowie = 13 cm.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

wyznaczania

odcinków

konstrukcyjnych,

zakres

i technikę

wykonania

ć

wiczenia

z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

sporządzić tabelę podziału połowy obwodu klatki piersiowej i luzu,

2)

dokonać podziału luzu na poszczególne odcinki konstrukcyjne,

3)

wyliczyć odcinki szerokości,

4)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne,

Ś

rodki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

zeszyt uczniowski,

−

przybory do pisania i rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Wykonaj rysunek modelowy i opis modelu kamizelki damskiej ze skór welurowych

według własnego projektu.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić modna linię

wyrobu, podstawy rozwiązania plastycznego ze szczególnym zwróceniem uwagi na rodzaj
skór, wykończenie wyrobu i cechy zdobnicze, które powinny mieć odzwierciedlenie
w projekcie.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

wykonać projekt rysunkowy kamizelki,

2)

wykonać rysunek modelowy,

3)

opisać model,

4)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne,

Ś

rodki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

przybory do rysowania i pisania,

−

zeszyt uczniowski,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Wykonaj konstrukcję form kamizelki damskiej według wymiarów koleżanki w skali 1:1.

Wskazówki do realizacji.
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić podstawy

i sposób wyliczenie odcinków konstrukcyjnych, dobór linii zasadniczych i pomocniczych
oraz cel, zakres i technikę wykonania ćwiczenia.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

zdjąć pomiary krawieckie z koleżanki,

2)

dokonać podziału połowy obwodu klatki piersiowej i zaplanowanego luzu,

3)

wykreślić siatkę konstrukcyjną,

4)

wykreślić kontury formy kamizelki na siatce konstrukcyjnej według rysunku
modelowego,

5)

zaprezentować wykonanie ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne,

Ś

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

taśma krawiecka (centymetrowa),

−−−−

arkusz papieru A1,

−−−−

przybory do kreślenia,

−−−−

rysunek modelowy i opis modelu,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 4

Wykonaj modelowanie płaskie form konstrukcyjnych kamizelki damskiej według rysunku

modelowego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić modelowanie

płaskie form konstrukcyjnych wyrobów futrzarskich w oparciu o rysunki modelowe oraz
zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa
i higieny pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

wyciąć formy kamizelki z siatki konstrukcyjnej,

2)

dokonać modelowania kamizelki zgodnie z założeniami projektowymi,

3)

sprawdzić elementy formy,

4)

wykroić elementy kamizelki z włókniny,

5)

pozszywać elementy w całość,

6)

sprawdzić poprawność wykonania na koleżance i zaznaczyć ewentualne poprawki,

7)

nanieść poprawki na elementy formy kamizelki,

8)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

włóknina na wykonanie modelu,

−−−−

rysunek modelowy kamizelki,

−−−−

formy kamizelki,

−−−−

stanowisko dla szycia,

−−−−

nożyce,

−−−−

przybory do rysowania,

−−−−

przybory do szycia,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 5

Przemodeluj zaszewkę konstrukcyjną gorsową w formie futra damskiego. Dostosuj

kierunek zaszewki do układów skór: pionowego, poziomego, skośnego. Ćwiczenie wykonaj
w skali 1:5.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

modelowania zaszewek gorsowych w wyrobach odzieżowych w zależności od zastosowanego
układu skór oraz zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

zapoznać się z materiałem nauczania,

2)

przekalkować trzy razy fragment przodu futra prostego do linii talii i wyciąć,

3)

na wyciętych przodach zaznaczyć kierunki układów skór zaczynając od punktu
głębokości zaszewki ,

4)

przemodelować zaszewkę w formie konstrukcyjnej dostosowując do danego układu
skór,

5)

fragmenty przodów z przemodelowanymi zaszewkami przykleić w zeszycie,

6)

zaprezentować wykonanie ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

zeszyt uczniowski,

−−−−

przybory do rysowania,

−−−−

arkusz papieru do kalkowania formy,

−−−−

nożyczki,

−−−−

klej,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 6

Wykreśl siatkę w normalnej wielkości na podstawie siatki konstrukcyjnej futra opisanej

w poradniku. Na siatce wykreśl kontury form korpusu futra.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

odczytywania rysunków konstrukcyjnych, sposób dokonywania obliczeń odcinków
konstrukcyjnych oraz wykreślanie siatki konstrukcyjnej konturów form futra.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

obliczyć odcinki konstrukcyjne siatki,

2)

wykreślić siatkę w normalnej wielkości,

3)

wykreślić kontury form tyłu i przodu,

4)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

arkusz papieru A1,

−−−−

przybory kreślenia i do rysowania,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 7

Wykreśl siatkę i kontury rękawa do futra damskiego prostego w normalnej wielkości na

podstawie siatki konstrukcyjnej rękawa opisanej w poradniku.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien przeanalizować wraz

z uczniami informacje zawarte na rysunku konstrukcyjnym rękawa i w jego opisie,
a następnie omówić zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

obliczyć odcinki konstrukcyjne rękawa,

2)

wykreślić siatkę konstrukcyjną rękawa w normalnej wielkości,

3)

wykreślić kontury formy rękawa,

4)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

arkusz papieru A1,

−−−−

przybory kreślenia i do rysowania,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 8

Wybierz z poradnika konstrukcję i modelowanie dowolnego fasonu kołnierza i wykonaj

w normalnej wielkości na fragmencie przodu futra prostego według opisu przedstawionego
w poradniku.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić rodzaje

kołnierzy stosowanych w futrach i kurtkach oraz zasady ich konstruowania i modelowania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

wybrać fason kołnierza,

2)

odrysować fragment przodu z podkrojem szyi,

3)

wykreślić kołnierz według opisu z poradnika ucznia, na obrysowanym fragmencie
formy przodu futra prostego,

4)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

wyroby futrzarskie odzieżowe z różnymi kołnierzami,

−−−−

forma korpusu futra prostego,

−−−−

przybory do kreślenia,

−−−−

przybory do rysowania,

−−−−

arkusz papieru,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19

Ćwiczenie 9

Przejrzyj katalog z odzieżą futrzaną. Wybierz dowolny projekt wyrobu odzieżowego

i wykonaj jego opis ogólny.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

wybrać projekt z katalogu odzieży,

2)

dokonać analizy projektu odzieżowego pod kątem cech charakterystycznych wyrobu
(fasonu, układu skór, detali takich jak: kieszenie, patki, zapięcia itp.),

3)

wykonać opis ogólny projektu,

4)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

katalog z odzieżą futrzaną,

−−−−

zeszyt uczniowski,

−−−−

forma korpusu futra prostego,

−−−−

przybory do pisania,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 10

Dokonaj modelowania wtórnego formy podstawowej wyrobu futrzanego odzieżowego

zgodnie z jego rysunkiem modelowym i opisem modelu.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien przeprowadzić wraz

z uczniami analizę informacji zawartych na rysunku modelowym i w jego opisie, a następnie
omówić sposób wyznaczenia linii cięć modelowania wtórnego oraz zakres i technikę
wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

odrysować formę podstawową wyrobu odzieżowego na arkuszu papieru,

2)

nanieść na formę podstawową wyrobu linie cięć modelowych przekształcające formę
i dostosowujące ją do rysunku i opisu modelu,

3)

dokonać modelowania formy,

4)

odrysować formę na materiale zastępczym (włóknina) i wykroić, uszyć model z materiału
zastępczego,

5)

sprawdzić poprawność wykonanego modelowania na manekinie,

5)

nanieść poprawki na formie wyrobu,

6)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

katalog z odzieżą futrzaną,

−−−−

zeszyt uczniowski,

−−−−

forma korpusu futra prostego,

−−−−

przybory do rysowania,

−−−−

przybory do szycia,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

21

5.3. Modelowanie form odzieży na sylwetki z różnymi wadami

budowy

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wypisz w zeszycie i scharakteryzuj rodzaje figur z wadami postawy.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sylwetki

nietypowe z wadami oraz zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

wypisać w zeszycie rodzaje figur z wadami postawy,

2)

scharakteryzować poszczególne rodzaje figur ludzkich z wadami postawy,

3)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

zeszyt uczniowski,

−−−−

przybory do rysowania i pisania,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Wykonaj konstrukcję form futra męskiego na figurę normalną w skali 1:5 według opisu

podanego w poradniku. Dokonaj przemodelowania form konstrukcyjnych dopasowując je do
figury pochyłej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

przemodelowania formy wyrobu odzieżowego z sylwetki normalnej na sylwetkę pochyłą oraz
zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa
i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

wykreślić siatkę konstrukcyjną futra męskiego (forma podstawowa),

2)

wykreślić linie konturowe futra,

3)

wyciąć formy futra z siatki konstrukcyjnej,

4)

określić cechy figury pochyłej,

5)

nanieść cięcia modelowe charakterystyczne dla form odzieży dla figury pochyłej,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

22

6)

przemodelować formy konstrukcyjne według rysunku 47 z poradnika dla ucznia,

7)

nakleić przemodelowane formy w zeszycie,

8)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

zeszyt uczniowski,

−−−−

przybory do rysowania i pisania,

−−−−

nożyczki,

−−−−

klej,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Dokonaj przemodelowania formy podstawowej kurtki męskiej, dopasowując ją do figury

sprężystej (ćwiczenie wykonaj w skali 1:5).

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

przemodelowania formy z sylwetki normalnej na sylwetkę sprężystą oraz zakres i technikę
wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

odrysować formę podstawową futra męskiego wykonaną w ćwiczeniu 2,

2)

skrócić formę futra na długość kurtki,

3)

nanieść cięcia modelowe charakterystyczne dla figury sprężystej (rys. 48 w poradniku dla
ucznia),

4)

przemodelować formę podstawową kurtki,

5)

nakleić przemodelowane formy w zeszycie,

6)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

zeszyt uczniowski,

−−−−

przybory do rysowania i pisania,

−−−−

nożyczki,

−−−−

klej,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

23

5.4. Stopniowanie szablonów na rozmiary

5.4.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Opracuj szablony kamizelki damskiej na podstawie jej form konstrukcyjnych.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zasady

opracowywania szablonów pomocniczych do produkcji wyrobów futrzarskich odzieżowych
oraz zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa
i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

odrysować formę kamizelki na arkuszu papieru,

2)

uwzględnić naddatki na szwy i podwinięciu na formie kamizelki,

3)

narysować układ skór,

4)

opisać szablony kamizelki,

5)

oznaczyć krawędzie szablonów – wyrysować trójkąty,

6)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

poradnik ucznia,

−

forma kamizelki,

−

arkusz papieru A1,

−

przybory do rysowania i pisania,

−

nożyczki,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Dokonaj stopniowania wzrostowego o jeden rozmiar szablonu dowolnego wyrobu

odzieżowego według zasad przedstawionych w poradniku ucznia.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zasady

stopniowania wzrostowego szablonów wyrobów odzieżowych oraz zakres i technikę
wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

wybrać i odrysować szablony,

2)

rozdzielić różnicę wzrostową według wskazówek na rysunku 52 w poradniku,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

24

3)

wystopniować szablony według wzrostu,

4)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

poradnik ucznia,

−

szablony wyrobu odzieżowego,

−

arkusz papieru A1,

−

przybory do rysowania i pisania,

−

taśma centymetrowa,

−

przybory kreślarskie: przykładnice, linie, krzywiki,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Dokonaj stopniowania szablonów futra damskiego według obwodu (o dwa rozmiary),

według zasad przedstawionych w poradniku ucznia. Opisz i ostempluj wystopniowane
szablony.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zasady

stopniowania szablonów wyrobów odzieżowych według obwodu oraz zakres i technikę
wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

odrysować szablony,

2)

rozdzielić różnicę obwodów według wskazówek na rysunku 51 w poradniku,

3)

wystopniować szablony według obwodu,

4)

opisać szablony według zasad przedstawionych w poradniku,

5)

ostemplować krawędzie szablonów trójkątami,

6)

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

poradnik ucznia,

−

szablony wyrobu odzieżowego,

−

arkusz papieru A1,

−

przybory do rysowania,

−

taśma centymetrowa,

−

przybory kreślarskie: przykładnice, linie, krzywiki,

−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

25

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test

dwustopniowy

do

jednostki

modułowej

„Konstruowanie

i modelowanie form wyrobów futrzarskich”
Zestaw zadań 1

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−−−−

zadania 1, 2, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 18 są poziomu podstawowego,

−−−−

zadania 3, 7, 17, 19, 20 są poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzymuje następujące
oceny szkolne:

−−−−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 9 zadań z poziomu podstawowego,

−−−−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 13 zadań z poziomu podstawowego,

−−−−

dobry – za rozwiązanie16 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

−−−−

bardzo dobry – za rozwiązanie 19 zadań, w tym 4 z poziomu ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. c, 2. a, 3. a, 4. a, 5. b, 6. a, 7. d, 8. b, 9. b, 10. b, 11. a,
12. b, 13. d, 14. c, 15. a, 16. a, 17.b, 18. b, 19. b, 20.b.

Plan testu

Nr

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1

Zdefiniować pomiary antropometryczne

A

P

c

2

Określić położenie płaszczyzny strzałkowej

C

P

a

3

Określić zasadę kwalifikowania figur kobiet do
odpowiednich typów

C

PP

a

4

Przedstawić cechy figury pochyłej

B

P

a

5

Rozpoznać symbole linii orientacyjnych na ciele
ludzkim

B

P

b

6

Rozpoznać stopień wzrostu przyjęty w tabelach
wymiarów

B

P

a

7

Określić symbole wymiarów podstawowych figury
ludzkiej

C

PP

d

8

Znać położenie punktu Ty

A

P

b

9

Rozpoznać rodzaj pomiaru po jego symbolu

B

P

b

10 Nazwać tabelaryczny zestaw szczegółowych

pomiarów figury ludzkiej

A

P

b

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26

11 Zdefiniować siatkę konstrukcyjną form odzieży

A

P

a

12 Zdefiniować luz odzieżowy

A

P

b

13 Zdefiniować formę wyrobu futrzarskiego

A

P

d

14 Zdefiniować modelowanie przestrzenne form

odzieży

A

P

c

15 Przedstawić sposób wyliczania odcinków

konstrukcyjnych

B

P

a

16 Wskazać pomiary potrzebne do wykreślenia form

kaptura

B

P

a

17 Rozpoznać sposób stopniowania lub modelowania

form odzieżowych według wzrostu

B

PP

b

18 Określić sposób modelowania konfekcyjnego

C

P

b

19 Dobrać figurę do określonego sposobu

modelowania form kożucha

C

PP

b

20 Rozpoznać fason po sposobie modelowania

B

PP

b

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1.

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

2.

Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.

3.

Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań zawartych w zestawie oraz z zasadami punktowania.

4.

Przygotuj odpowiednią liczbę testów.

5.

Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.

6.

Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.

7.

Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.

8.

Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.

9.

Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliżającym się czasie

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1.

Przeczytaj uważnie instrukcję.

2.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

3.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

4.

Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

5.

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

7.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8.

Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

27

Materiały dla ucznia:

−−−−

instrukcja,

−−−−

zestaw zadań testowych,

−−−−

karta odpowiedzi.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1

1.

Pomiary antropometryczne to pomiary
a)

służące do wykonania modelowania wtórnego form wyrobów odzieżowych.

b)

potrzebne do wykonania usługi kuśnierskiej.

c)

szczegółowe i dokładne pomiary wykonane w celu badań cech wymiarowych

człowieka.

d)

krawieckie.

2. Płaszczyzna strzałkowa xy

a)

przechodzi pionowo przez wyrostki kolczyste kręgosłupa i środek mostka.

b)

dzieli ciało na część przednią i tylną.

c)

jest prostopadła do płaszczyzny czołowej.

d)

to każda płaszczyzna pionowa wyznaczona na ciele ludzkim.

3. Typy figur kobiet wyznaczono na podstawie różnic między

a)

obwodem bioder, a obwodem klatki piersiowej.

b)

wzrostami.

c)

obwodem klatki piersiowej, a obwodem talii.

d)

obwodem bioder, a obwodem talii.

4. Figury pochyłe mają

a)

zaokrąglone plecy, szyję i barki przesunięte do przodu.

b)

szerokość pleców mniejszą od przodów i krótkie plecy.

c)

zaokrąglone plecy i barki przesunięte do tyłu.

d)

zaokrąglone i krótkie plecy oraz długie przody.

5. Linie orientacyjne pionowe na ciele ludzkim określa się symbolami literowymi

a)

y, v, W.

b)

y, x, v.

c)

y, x, T.

d)

y, T, v.

6. Wzrost – ZW w tabelach wymiarów zmienia się co

a)

6 cm.

b)

4 cm.

c)

2 cm.

d)

1 cm.

7. Do wymiarów podstawowych figury ludzkiej zalicza się wymiary określone symbolami

a)

ZW, opx, SyTy, RvRv, RvNv.

b)

ZW, opx, ot, obt, SyTy.

c)

ZW, opx, os, SyTy, RvNv.

d)

ZW, opx, ot, obt, os.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28

8. Punkt Ty leży

a)

na wierzchołku głowy.

b)

na przecięciu linii środkowej tylnej i linii talii.

c)

najdalej bocznie na linii talii.

d)

na wcięcia pachy z tyłu.

9. Pomiar oznaczony symbolem opx to pomiar obwodu

a)

szyi.

b)

klatki piersiowej.

c)

bioder.

d)

talii.

10. Tabelaryczny zestaw szczegółowych pomiarów figury ludzkiej to

a)

tabele wzrostów.

b)

tabele wymiarów.

c)

pomiary kontrole.

d)

pomiary figur nietypowych.

11.

Siatka konstrukcyjna to
a)

wykreślone linie proste poziome i pionowe na których wyznacza się odcinki

konstrukcyjne.

b)

konstrukcja odzieży.

c)

odcinki długości.

d)

odcinki szerokości.

12. Luzem w odzieży nazywamy różnicę między

a)

obwodem klatki piersiowej, a obwodem bioder.

b)

wymiarami odzieży, a wymiarami ciała.

c)

obwodem klatki piersiowej, a obwodem talii.

d)

obwodem odzieży futrzanej mierzonym po linii zewnętrznej, a obwodem mierzonym
po linii wewnętrznej wyrobu.

13. Forma wyrobu futrzarskiego to

a)

szablon wyrobu.

b)

konstrukcja wyrobu.

c)

model wyrobu.

d)

wzornik wyrobu bez dodatku na szwy i podwinięcia.

14. Modelowanie przestrzenne to modelowanie form na

a)

siatce konstrukcyjnej.

b)

formach wyrobu.

c)

manekinie lub figurze.

d)

na szablonach.

15. Odcinki szerokości na siatce konstrukcyjnej wylicza się z obwodu

a)

klatki piersiowej.

b)

bioder.

c)

talii.

d)

pasa.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

29

16. Podstawą do konstrukcji formy kaptura jest

a)

podkrój szyi w korpusie wyrobu odzieżowego i wysokość głowy.

b)

obwód głowy i wysokość głowy.

c)

podkrój szyi w plecach i obwód głowy.

d)

podkrój szyi w przodzie i obwód głowy.

17.

Rysunek przedstawia

a)

modelowanie wtórne formy rękawa.

b)

stopniowanie formy rękawa według wzrostu.

c)

stopniowanie formy rękawa według obwodu.

d)

modelowanie rękawa kimonowego.

18. Modelowanie konfekcyjne to modelowanie

a)

form wyrobu futrzarskiego na siatce konstrukcyjnej.

b)

wyrobu w trakcie jego wykonywania.

c)

form wyrobu odzieżowego na manekinie.

d)

form po wycięciu z siatki konstrukcyjnej.

19. Rysunek przedstawia modelowanie form kożucha na

figurę

a)

normalną

b)

pochyłą.

c)

sprężystą.

d)

z bocznym skrzywieniem kręgosłupa.

20. Rysunek przedstawia przemodelowanie formy podstawowej futra damskiego na formę

a)

kimonową.

b)

reglanową.

c)

rozkloszowaną.

d)

dopasowaną.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

30

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ............................................................................................................................

Konstruowanie i modelowanie form wyrobów futrzarskich

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr zadania

Odpowiedź

Punkty

1

a

b

c

d

2

a

b

c

d

3

a

b

c

d

4

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6

a

b

c

d

7

a

b

c

d

8

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10

a

b

c

d

11

a

b

c

d

12

a

b

c

d

13

a

b

c

d

14

a

b

c

d

15

a

b

c

d

16

a

b

c

d

17

a

b

c

d

18

a

b

c

d

19

a

b

c

d

20

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

31

Test

dwustopniowy

2

do

jednostki

modułowej

„Konstruowanie

i modelowanie form wyrobów futrzarskich”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−−−−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 7, 8, 9, 10, 11, 13, 14, 16, 17, 20 są poziomu podstawowego,

−−−−

zadania 6, 12, 15, 18,19 są poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzymuje następujące
oceny szkolne:

−−−−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 9 zadań z poziomu podstawowego,

−−−−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 13 zadań z poziomu podstawowego,

−−−−

dobry – za rozwiązanie 16 zadań, w tym co najmniej 2 z poziomu ponadpodstawowego,

−−−−

bardzo dobry – za rozwiązanie 19 zadań, w tym 4 z poziomu ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. a, 2. a, 3. a, 4. d, 5. a, 6. c, 7. c, 8. b, 9. d, 10. c, 11. b,
12. a, 13. a, 14. b, 15. a, 16. b, 17. a, 18. d, 19. c, 20. b,
Plan testu

Nr

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1

Przedstawić zakres pomiarów krawieckich

B

P

a

2

Rozpoznać oznaczenia literowe

B

P

a

3

Rozpoznać figury z wadami postawy

B

P

a

4

Zidentyfikować figury sprężyste

B

P

d

5

Przedstawić znaczenie symboli literowych

B

P

a

6

Określić zasady budowy tabeli pomiarów

C

PP

c

7

Znać położenie punktu pomiarowego Sy

A

P

c

8

Nazwać rodzaj pomiaru długości rękawa

A

P

b

9

Rozpoznać symbol oznaczenia obwodu talii

B

P

d

10 Zdefiniować tabele pomiarów

A

P

c

11 Przedstawić sposób konstruowania form odzieży

B

P

b

12 Określić czynniki wpływające na wielkość luzu

odzieżowego

C

PP

b

13 Zdefiniować wzornik z układem skór i dodatkami

na szwy i podwinięcia

A

P

a

14 Nazwać modelowanie form na sylwetce lub

manekinie

A

P

b

15 Określić rodzaj pomiaru do konstrukcji

i modelowania form czapki

C

PP

a

16 Rozpoznać sposób konstrukcji

B

P

b

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

32

17 Rozpoznać rodzaj stopniowania

B

P

a

18 Określić modelowanie w trakcie wykonywania

wyrobu

C

PP

d

19 Dobrać figurę do określonego modelowania formy

kożucha

C

PP

c

20 Rozpoznać sposób modelowania

B

P

b

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1.

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej
jednotygodniowym.

2.

Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.

3.

Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań zawartych w zestawie oraz z zasadami punktowania.

4.

Przygotuj odpowiednią liczbę testów.

5.

Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.

6.

Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.

7.

Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.

8.

Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.

9.

Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliżającym się czasie
zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1.

Przeczytaj uważnie instrukcję.

2.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

3.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

4.

Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

5.

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

7.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8.

Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−−−−

instrukcja,

−−−−

zestaw zadań testowych,

−−−−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

33

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

2

1.

Pomiary krawieckie obejmują
a)

tylko te pomiary, które są potrzebne do konstruowania form odzieży.

b)

pomiary elementów odzieży w toku produkcji.

c)

pomiary gotowego wyrobu.

d)

długość układu szablonów na tkaninie.

2. Dużymi literami A, B, C, D oznacza się

a)

typy figur osób dorosłych.

b)

linie poziome na siatce konstrukcyjnej wyrobu odzieżowego.

c)

linie pionowe na siatce konstrukcyjnej wyrobu odzieżowego.

d)

grupy wiekowe młodzieży.

3. Do figur z wadami postawy zaliczamy figury:

a)

pochyłe, sprężyste, z bocznym skrzywieniem kręgosłupa.

b)

otyłe, szczupłe, korpulentne.

c)

pochyłe, korpulentne, zbyt wysokie.

d)

sprężyste, szczupłe, zbyt niskie.

4. Figury sprężyste charakteryzują się:

a)

rozbudowaną klatką piersiową, krótkimi prostymi plecami.

b)

rozbudowaną klatką piersiową, długimi zaokrąglonymi plecami.

c)

rozbudowaną klatką piersiową, krótkimi zaokrąglonymi plecami.

d)

wysokim wzrostem, rozbudowaną klatką piersiową i okrągłymi plecami.

5.

Symbole literowe, które są pierwszymi dużymi literami nazw anatomicznymi ciała
określają

a)

poziome linie ciała.

b)

pionowe linie ciała.

c)

pionowe płaszczyzny ciała.

d)

punkty pomiarowe ciał.

6. Obwód opx zmienia się w tabelach wymiarów co

a)

5 cm.

b)

2 cm.

c)

4 cm.

d)

3 cm.

7. Punkt Sy leży na

a)

linii środkowej przedniej.

b)

główce kości ramiennej.

c)

na wyrostku kolczystym siódmego kręgu szyi.

d)

na najdalej bocznie położonym punkcie nasady szui.

8. Pomiar długości rękawa RvNv należy do pomiarów

a)

podstawowych.

b)

kontrolnych.

c)

stałych.

d)

obwodowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

34

9. Obwód talii oznacza się symbolem

a)

SyTy.

b)

opx.

c)

obt.

d)

ot.

10. Tabele wymiarów to

a)

tabelaryczny zestaw pomiarów podstawowych.

b)

zestaw pomiarów pomocniczych.

c)

tabelaryczny zestaw szczegółowych pomiarów figury ludzkiej.

d)

zestaw pomiarów obwodowych.

11. Odcinki szerokości odmierza się na siatce konstrukcyjnej na liniach

a)

pionowych siatki.

b)

poziomych siatki.

c)

które są pochodnymi płaszczyzny czołowej.

d)

które są pochodnymi płaszczyzny strzałkowej.

12. Wielkość luzu odzieżowego w wyrobach futrzarskich zależy od :

a)

budowy figury, materiałów podstawowych i pomocniczych, z których wyrób został

wykonany oraz fasonu odzieży.

b)

budowy figury, pomiarów figury i rodzajów skór.

c)

rodzajów skór, rodzaju modelowania i układu skór w wyrobie.

d)

typu sylwetki, szablonów wyrobu i rodzajów modelowania.

13. Wzornik, na którym uwzględniono dodatki na szwy i podwinięcia oraz układ skór to

a)

szablon wyrobu.

b)

model wyrobu.

c)

forma konstrukcyjna wyrobu.

d)

forma modelowa wyrobu.

14. Modelowanie na manekinie lub sylwetce to modelowanie

a)

konstrukcyjne.

b)

przestrzenne.

c)

na siatce.

d)

wtórne.

15. Podstawą do konstrukcji i modelowania form czapek jest

a)

obwód głowy.

b)

wysokość głowy.

c)

szerokość głowy.

d)

fason czapki.

16. Rysunek przedstawia konstrukcję

a)

kaptura.

b)

kołnierza.

c)

patki.

d)

mankietu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

35

17. Rysunek przedstawia

a)

stopniowanie form według obwodu.

b)

stopniowanie form według wzrostu.

c)

modelowanie wtórne form kożucha.

d)

szablon kożucha.

18. Modelowanie wyrobów w trakcie jego wykonywania to modelowanie

a)

konstrukcyjne.

b)

wtórne.

c)

przestrzenne.

d)

konfekcyjne.

19. Rysunek przedstawia modelowanie form kożucha na
figurę

a)

normalną.

b)

pochyłą.

c)

sprężystą.

d)

z bocznym skrzywieniem kręgosłupa.

20. Rysunek przedstawia sposób modelowania

a)

zaszewki gorsowej.

b)

zaszewki barkowej.

c)

formy tyłu na figurę sprężystą.

d)

formy tyłu na figurą pochyłą.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

36

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ............................................................................................................................

Konstruowanie i modelowanie form wyrobów futrzarskich

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1

a

b

c

d

2

a

b

c

d

3

a

b

c

d

4

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6

a

b

c

d

7

a

b

c

d

8

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10

a

b

c

d

11

a

b

c

d

12

a

b

c

d

13

a

b

c

d

14

a

b

c

d

15

a

b

c

d

16

a

b

c

d

17

a

b

c

d

18

a

b

c

d

19

a

b

c

d

20

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

37

7. LITERATURA

1.

Buczyńska L., Burzyński Cz.: Kuśnierstwo 2. . WSiP, Warszawa 1986

2.

Burzyński Cz., Dzieża R., Suliga A., Duda.: Kuśnierstwo. WNT Warszawa 1986

3.

Burzyński Cz., Suliga A.: Kuśnierstwo cz.1. WSiP, Warszawa 1986

4.

Lewandowska

−

Stark E.: Modelowanie form odzieży damskiej. SOP, Toruń 1997

5.

Parafianowicz Z.:Konstrukcja i modelowanie odzieży ciężkiej. WSiP, Warszawa 1989

6.

Samek P. Tłumaczenie z języka niemieckiego: Krawiectwo Technologia. WSiP Spółka
Akcyjna, Warszawa 1999

7.

Trzecińska K.: Konstrukcja i modelowanie odzieży lekkiej. WSiP, Warszawa 1985