SRODKI PIORĄCE ZE WZGLEDU na pochodzenie:



Naturalne środki piorące poch. roślinnego i zwierzęcego;



Mydła otrzymane przez zmydlanie naturalnych tłuszczów roślinnych i zwierzęcych;



Syntetyczne środki piorące otrzymane w wyniku syntezy chemicznej z różnych

surowców;

SRODKI PIORĄCE ZE WZGLĘDU na przeznaczenie:



Do prania bielizny (mydła i inne o zasadowym odczynie);



Do prania delikatnych tkanin (w niższych temp 30-40oC);



Do prania wyrobów wełnianych (odczyn obojętny lub lekko kwaśny);



Środki samo piorące (enzymatyczne);

PRZY WYBORZE PROSZKU KIERUJEMY się: jego wysoka wydajnością, aby był do
każdego gatunku tkanin i zabrudzeń, przy wszystkich temp.
Składniki proszku:



Prostołańcuchowe alkilobenzenosulfoniany (LABS)



Oksyalkilenowane alkohole tłuszczowe (AE)



Oksyalkilenowane alkiofenole (APS)



Alkiloeterosiarczarny (AES) odznacza się wysoka aktywnością powierzchniowa,

wysoka zdolnością pienienia, dobra odpornością na twardość wody i temp. Są łagodne
w działaniu na skore.



Alkilosiarczany(AS)

ŚRODKI PIORĄCE, do których zaliczamy mydła oraz syntetyczne detergenty, należą do
związków powierzchniowo czynnych. Ich wodne roztwory mają zdolność usuwania brudu,
czyli mieszaniny składającej się z sadzy, krzemionki, soli mineralnych oraz substancji pylistych
zlepionych składnikami potu, którymi są białka i tłuszcze. Brud nie jest łatwo usunąć w sposób
mechaniczny, gdyż przylega on ściśle do powierzchni skóry, tkaniny lub innych przedmiotów.
Zdolność usuwania brudu jest wynikiem zmniejszania napięcia powierzchniowego wody, co
powoduje zwiększenie penetracji wody pomiędzy włóknami tkaniny i odrywanie cząsteczek
brudu od tkaniny.
WŁAŚCIWOŚCI DETERGENTÓW :



Detergenty są w stanie tworzyć w wodzie o wysokiej twardości dobrze rozpuszczalne

sole magnezu oraz wapnia.



Detergenty charakteryzują się znacznie lepszą zdolnością piorącą;



Wielkim plusem detergentów jest uzyskiwany, prawie, że obojętny odczyn kąpieli

piorących (mydło tworzy roztwór zasadowy);



Wodne roztwory detergentów charakteryzują się zdolnością znakomitego zwilżania

powierzchni materiałów, dzięki temu prostsze staje się pranie materiałów złożonych z
substancji syntetycznych, ponieważ wykazują one gorszą zdolność do zwilżania niż w
przypadku roztworów z mydeł;



Obojętny odczyn detergentów powoduje, że możemy przy ich użyciu prać wełnę, która
prana przy udziale mydła niszczy się;



Detergenty wykazują bardzo dużą zdolność prania w niezbyt wysokich temperaturach.

TWARDOŚĆ WODY – cecha wody, będąca funkcją stężenia soli wapnia, magnezu i innych
metali, które są zdolne do tworzenia soli na wyższym niż pierwszy stopniu utlenienia.

Woda twarda używana w procesie prania powoduje, że rozpuszczone w niej sole magnezu
oraz wapnia wraz z substancjami piorącymi tworzą związki, które tylko przeszkadzają i
przyczyniają się do strat substancji piorącej. Substancje tego rodzaju są w stanie „przyczepiać”
się do oczyszczanej tkaniny powodując szarzenie oraz żółknięcie.
Twardość wody dzieli się na:
NIETRWAŁĄ (przemijającą, węglanową) - generowana przez sole kwaśne kwasu
węglowego- wodorowęglany. Sole te rozkładają się w temp powyżej 70oC wytrącając trudno
rozpuszczalne w wodzie węglany wapnia i magnezu
TRWAŁĄ - generowana przez sole innych kwasów, głównie chlorki, ale też siarczany, azotany
i inne. Nie można jej usunąć poprzez zagotowanie wody
Ogólna twardość wody jest sumą twardości węglanowej i trwałej.
KLASYFIKACJA WODY WEDŁUG TWARDOŚCI w stopniach niemieckich:
Bardzo miękka 0-4°n;
Miękka 4-8°n;
Średnio twarda 8-12°n;
Dość twarda 12-18°n;
Twarda 18-30°n;
Bardzo twarda pow. 30°n