Urok romantycznej poezji i kryj�ące siê w niej niebezpiecze�ąstwa dla poety i spo�łecze�ąstwa





�śNK” Z. Krasi�ąski



Czym jest poezja w œwietle �śNieboskiej komedii”? Przekle�ąstwem. Fa�łszem. �śMatk�ą Piêknoœci i Zbawienia”. Prawd�ą. To s�ą definicje poezji, jakie zawar�ł w swoim dramacie Krasi�ąski, chocia�ż s�ą sprzeczne. Poezja to modny w romantyzmie temat. W �śNK” autor zawar�ł portret poety-romantyka, pe�łnego dylematów - lecz nie tylko Hrabia Henryk jest w tym dramacie poet�ą. Jest nim tak�że ma�ły Orcio, jest poetk�ą w chwili œmierci i ob�łêdu Maria. Z punktu widzenia Hrabiego poezja rzeczywiœcie jest piêtnem i przekle�ąstwem, zreszt�ą ginie on z okrzykiem �śPoezjo b�ądŸ przeklêta!”. To fakt, �że Hrabia Henryk by�ł poet�ą, spowodowa�ł ci�ąg tragicznych wypadków: poczucie obcoœci z zwyk�łym œwiecie, zaœlepiony pêd za Dziewic�ą, któr�ą tak�że mo�żemy uwa�ża�Ś za uosobienie zwodniczej poezji, ob�łêd i chorobê �żony, chorobê Orcia. Z kolei w pojêciu Marii poezja by�ła wartoœci�ą uwznioœlaj�ąc�ą cz�łowieka, czymœ upragnionym, bohaterka pragnê�ła jej dla siebie i dla syna. W przypadku Orcia - poezja sta�ła siê treœci�ą �życia, oddzielnym œwiatem, w którym �żyje niewidomy ch�łopiec. Nie mamy wiêc w�ątpliwoœci, �że s�ą to ró�żne �śodmiany” poezji. T�ą, która ow�ładnê�ła Henryka - to poezja fa�łszywa, on sam zaœ jest poet�ą przeklêtym. Poezja Orcia i Marii jest prawdziwa - oni s�ą poetami b�łogos�ławionymi. Jeœli za�ło�żymy, �że poezja jest wielkim dobrem, wynosi ponad t�łumy poetê, jest sposobem na poznanie prawdy, to �życie poety i jego czyny nie mog�ą by�Ś w sprzecznoœci z tymi idea�łami. A Hrabia Henryk zgrzeszy�ł: pych�ą, egoizmem, u�życiem poezji jako pustego �śpoetyzowania” i rozkoszy - dlatego wypaczona poezja sta�ła siê jego przekle�ąstwem. Poezja jest darem Boga - ktoœ kto go otrzyma�ł nie mo�że ulec szeptom szatana, �życiem musi podœwiadcza�Ś g�łoszon�ą ideê. Poezj�ą jest wszechw�ładna, ma si�łê nadprzyrodzon�ą - stwarzaj�ąc�ą lub niszcz�ąc�ą.





Inne uroki i niebezpiecze�ąstwa(metoda wyznacznikowa - chce mi siê spa�Ś 01:12 pi�ątek)



Mickiewicz:



�ś Konrad Wallenrod” - poeta jest wieszczem narodowym , zagrzewa do walki, to co reprezentuje i do czego zachêca jest dla niego niebezpieczne, posiada bro�ą w rêkach - poezjê, szyfr, g�łos przemawiaj�ący do sprzymierze�ąców inaczej ni�ż do wrogów, dlatego Mickiewicz na wzór Wallenroda, swojego bohatera ukrywa prawdziwe przes�łanie do narodu pod postaci�ą w�łaœnie poezji - tak jak Konrad i Halban ukryli w poezji przes�łanie wœród krzy�żaków, tak Mickiewicz mówi do narodu polskiego w taki sposób , aby cenzura rosyjska pomyœla�ła, �że w �śKonradzie Wallenrodzie” nie ma �żadnych ukrytych prawd, zagrzewania do walki, itd.



�śRomantycznoœ�Ś” - ukazuje uroki mi�łoœci , prawdziwej wiary, uczucia. Pokazuje wielka mi�łoœ�Ś nawet po œmierci kochanka Karusi. Stara siê nam ukaza�Ś, �że uczucie jest ponadczasowe, �że potrafi wszystko przetrwa�Ś. Zawarta jest w tym utworze prawda, �że w �życiu nale�ży czêsto zdawa�Ś siê na intuicjê i na to co czuje serce, a nie co dyktuje rozum.



Dziady �śWlk Impr” - Konrada opanowuje poezja, natchnienie ogarnia go do tego stopnia, �że zaczyna bluŸni�Ś przeciwko Bogu. Mimo jego dobrych i szlachetnych intencji, opanowuje go z�ło. On ma œwiadomoœ�Ś swojej wielkoœci jako poety i wielkoœci poezji, któr�ą tworzy. Ta poezja wywiera jakby z�ły wp�ływ na niego. W pewnym stopniu wymyka mu siê z r�ąk, pycha i zarozumia�łoœ�Ś teraz przemawiaj�ą, jego geniusz jest silniejszy od Boga i Jego stworzenia(œwiat i ludzie).To jest niebezpiecze�ąstwo i zagro�żenie dla poety. Poeta musi mie�Ś œwiadomoœ�Ś swojej wielkoœci do tego stopnia, aby trzyma�Ś j�ą �śna wodzy” i nie da�Ś siê jej wymkn�ą�Ś i d�ą�ży�Ś w z�łym kierunku.

Czêœ�Ś IV - Pustelnik obarcza win�ą ksiêdza za swoje samobójstwo, dlatego, �że da�ł mu do r�ąk ksi�ą�żki Wertera i (coœ jeszcze), to one pokaza�ły mu , �że mo�żna uchyli�Ś siê od cierpienia jak zrobi�ł to Werter. Da�ły mu z�ły przyk�ład, niszcz�ąc �życie i prowadz�ąc do alienacji i œmierci. Wed�ług wielu ksi�ą�żek romantycznych œmier�Ś jest jedyn�ą rad�ą na nieszczêœliw�ą mi�łoœ�Ś, idea�ły równoœci i wolnoœci, brak obyczajów szlacheckich, konwenansów to �śczysta teoria”. Rzeczywistoœ�Ś by�ła inna, trudna, bohater œcieraj�ący siê z ni�ą to jednostka nie maj�ąca �żadnych szans, wizja bezsilnoœci napawa�ła bohatera przygnêbieniem. - nic innego jak tylko siê zabi�Ś.



Byron :



�śGiaur” - uroki œwiata, przyrody, orientalny klimat i krajobraz. Poeta zachwyca siê piêknymi widokami. Mi�łoœ�Ś jest si�ł�ą sprawcz�ą w �życiu wenecjanina , dyktuje mu co ma robi�Ś. Lecz decyzja zemsty na Hassanie skazuje bohatera na alienacjê, wyobcowanie ze œwiata. Giaur nie czuje siê dobrze po pope�łnieniu zbrodni, ma wyrzuty sumienia, idzie do klasztoru.



Pozosta�łe uroki :



piêknoœ�Ś œwiata, autor przedstawia�ł cudowne wizje, piêkn�ą przyrodê, egzotyczne kraje, czasy nasycone fantastyk�ą i ludowoœci�ą, folklorem co budowa�ło pewien nastrój, który jest swoistym urokiem romantycznym



metafizyka, spirytualizm - to tajemniczoœ�Ś, niezwyk�łoœ�Ś, coœ co wybiega poza ramy rozumu, coœ w co mo�żemy tylko wierzy�Ś, irracjonalne sceny, zjawiska, zjawy, g�łosy, to równie�ż s�łu�ży w poezji romantycznej do budowania na stroju i stanowi jej urok



mi�łoœ�Ś, uczucie, apoteoza jednostki, wiernoœ�Ś idea�łom, walka o równoœ�Ś i wolnoœ�Ś, o sprawiedliwoœ�Ś, przeciw konwenansom, ob�łudnej moralnoœci



itd.



alienacja, œmier�Ś, niezrozumienie, wyœmianie, wygnanie, samotnictwo, popadniêcie w depresjê, pozbawienie to�żsamoœci, tradycji, jêzyka, rodziny, mi�łoœci