Akt administracyjny:

Zarządzenie nie może być podstawą aktu skierowanego do obywateli. Akt zewnętrzny co do zasady

musi mieć oparcie w ustawie.

Rodzaje aktów administracyjnych – klasyfikacja:

Istnieje wiele kryteriów klasyfikacyjnych:

I – akty konstytutywne i deklaratoryjne

Akt konstytutywny – ma charakter prawotwórczy, sam tworzy określone prawo, bądź nakłada

obowiązek. Przykłady: wydanie prawa jazdy, decyzja o zmianie nazwiska.

Akt deklaratoryjny – rozstrzygnięcie, które potwierdza pewien skutek, zwykle o charakterze ogólnym,

odniesienia tego skutku względem oznaczonego adresata. Decyzja deklaratoryjna sama prawa nie

tworzy. Przykład takiego aktu: zezwolenie na prowadzenie sprzedaży napojów alkoholowych –

przedsiębiorca ma obowiązek uiszczać opłatę za wydanie zezwolenia, musi być ona uiszczona

jednorazowo, bądź w określonych terminach – pierwsza do 31 stycznia, następnie do 31 maja i 30

września. Jeśli przedsiębiorca uchybi obowiązkom, zezwolenie wygasa, a organ musi potwierdzić ten

skutek w formie decyzji administracyjnej (organ stwierdza wygaszenie zezwolenia) (wygasa 1 lutego)

II – akty związane i uznaniowe

Akty związane – (zdeterminowane przez podstawę prawną) – jeżeli zostaną spełnione przesłanki,

organ nie ma innej możliwości, jak wydać akt – przykładowo – typem aktu związanego jest wydanie

prawa jazdy

Akty uznaniowe - wydany jest, gdy organ administracji uzna jego wydanie za celowe, np. udzielenie

koncesji na budowę autostrady. Swoboda organu administracyjnego wynika z istnienia uznania

administracyjnego - swoistej instytucji dla tej dziedziny prawa.

III – akty pozytywne i negatywne

Akty pozytywne – w całości uwzględniają żądanie adresata aktu, jest to decyzja wydawana na

wniosek, np. pozwolenie na budowę.

Akty negatywne – decyzja, która choćby w części nie spełnia oczekiwań adresata, aktem negatywnym

jest także decyzja odmawiająca, jak i nakładająca obowiązek. Decyzja negatywna zawsze wymaga

uzasadnienia – adresat decyzji ma prawo je poznać. Decyzje pozytywne z kolei nie muszą być

uzasadniane.

W przypadku decyzji podatkowych – jeżeli organ podatkowy jest przekonany, że wyda decyzję

pozytywną, może odstąpić od zapewnienia stronie udziału w postępowaniu (coś podobnego jak

postępowanie zaoczne, decyzja zaoczna)

IV – akty osobowe i rzeczowe:

Każdy akt administracyjny spełnia cechę podwójnej konkretności – podmiotowej i przedmiotowej.

Rozgraniczenie między aktami osobowymi i rzeczowymi : rozgraniczenie, czy decyzja odnosi się do

osób – wówczas są to akty osobowe, jeżeli natomiast decyzja rozstrzyga o statusie rzeczy – są to akty

rzeczowe.

Akty osobowe nie dopuszczają następstwa prawnego. Akty rzeczowe mogą być objęte następstwem

– jest do tego potrzebny przepis prawny – mogą być przeniesione na inną osobę z mocy prawa oraz

decyzją administracyjną. Decyzje osobiste nie mogą być przenoszone.

Przykład aktu rzeczowego: spółka X ma koncesję, spółka ta zostaje „wchłonięta” przez spółkę Y, np.

przez połączenie obydwu spółek, spółka X (która jest spółką przejmującą) przejmuje z mocy prawa

wszelkie ulgi, koncesje, zezwolenia spółki Y (spółki łączonej lub przejmowanej).

Przykład aktu osobowego: ktoś uzyskuje pozwolenie na budowę i tą budowę zaczyna (bądź nie), bo

np. zabraknie środków finansowych, pojawia się więc osoba, która chce kupić nieruchomość,

następuje tym samym przeniesienie własności nieruchomości, można wystąpić do starosty również o

przeniesienie samego pozwolenia na budowę na nowy podmiot w linii: dotychczasowy właściciel

nabywca, przeniesienie to musi być całościowe, bezwarunkowe, a decyzja przenosząca jest typem

aktu związanego.

Prawidłowość aktu administracyjnego:

Muszą być spełnione trzy warunki

* akt administracyjny musi być wydany przez właściwy organ,

* akt administracyjny musi być zgodny z przepisami prawa materialnego (dotyczącymi określonej

sprawy),

* akt administracyjny musi być wydany w odpowiedniej procedurze (normy prawa procesowego).

Akt, który nie spełnia choćby jednego z tych warunków, jest aktem wadliwym, ale jest on nadal

aktem administracyjnym i istnieje w obrocie prawnym.

Aktem nieistniejącym jest np. akt niedoręczony bądź pozbawiony minimum wymogów formalnych,

np. niepodpisana decyzja.