1
U R Z
Ą
D Z E N I A L A S E R O W E
Zebrał i opracował - mgr in
ż
. Andrzej Po
ć
wiardowski
Tre
ść
poni
ż
sza mo
ż
e by
ć
wykorzystana wył
ą
cznie na zaj
ę
ciach w Zespole Szkół Ł
ą
czno
ś
ci w Gda
ń
sku
Spis tre
ś
ci:
1. Wst
ę
p.................................................................................................................... 2
2. Wła
ś
ciwo
ś
ci laserowych
ź
ródeł
ś
wiatła ................................................................. 4
3. Podział laserów..................................................................................................... 5
4. Budowa i działanie laserów ................................................................................... 6
4.1. Laser rubinowy .............................................................................................. 6
4.2. Laser gazowy ................................................................................................ 8
4.3. Laser półprzewodnikowy ............................................................................. 10
4.4. Laser neodymowy........................................................................................ 12
5. Zastosowanie laserów......................................................................................... 13
5.1. Zapis i odczyt na płytach CD, DVD, Bluray itp. ............................................ 14
5.2. Drukarka laserowa....................................................................................... 14
5.3. Czytnik kodu kreskowego ............................................................................ 15
5.4. Holografia .................................................................................................... 15
5.5. Medycyna .................................................................................................... 15
5.6. Metrologia.................................................................................................... 17
5.7. Przemysł...................................................................................................... 18
5.8. Komunikacja ................................................................................................ 21
5.9. Inne zastosowania....................................................................................... 22
2
1. Wst
ę
p
Nazwa
LASER
wzi
ę
ła si
ę
z angielskiego:
L
ight
A
mplification
by
S
timulated
E
mission
of
R
adiation,
czyli
Wzmocnienie
Ś
wiatła przez Wymuszon
ą
Emisj
ę
Promieniowania.
Laser reprezentuje jedno z najbardziej godnych uwagi osi
ą
gni
ęć
naukowych i technicznych dwudziestego wieku. Od chwili uruchomienia
przez Theodora H. Maimana pierwszego lasera w 1960 roku, nast
ą
pił
gwałtowny rozwój techniki laserowej.
Obecnie laserów u
ż
ywa si
ę
w wielu ró
ż
nych dziedzinach, takich jak:
biologii i medycynie; ł
ą
czno
ś
ci i komunikacji; systemach radarowych
naziemnych, powietrznych i kosmicznych; zdalnym monitorowaniu
ś
rodowiska naturalnego (powietrza, fauny i flory); obróbce materiałów i
przemy
ś
le; ró
ż
nego typu pomiarach i czujnikach, a tak
ż
e w badaniach
naukowych. Na ameryka
ń
skim promie kosmicznym z łatwo
ś
ci
ą
mo
ż
na
odebra
ć
wi
ą
zk
ę
laserow
ą
, skierowan
ą
do niego z Ziemi z odległo
ś
ci 300
km. Nawet na tak długiej drodze rozszerza si
ę
ona bardzo niewiele. Dzi
ę
ki
swojej spójno
ś
ci, nat
ęż
eniu i monochromatyczno
ś
ci laser nadaje si
ę
do
widowiskowych efektów w dyskotekach i roz
ś
wietlania nieba nad miastami
na specjalne okazje.
3
Laser jest specyficznym
ź
ródłem
ś
wiatła, zdecydowanie ró
ż
nym od
ż
arz
ą
cych si
ę
ż
arówek,
ś
wiatła fluorescencyjnego itp.
Takie zwyczajne
ś
wiatło, które widzimy jako białe, w rzeczywisto
ś
ci
jest mieszanin
ą
wielu ró
ż
nokolorowych promieni o ró
ż
nych długo
ś
ciach
fali.
Rys. Wi
ą
zka
ś
wiatła białego rozszczepiona za pomoc
ą
pryzmatu
4
W przeciwie
ń
stwie do tych
ź
ródeł, promieniowanie lasera
charakteryzuje si
ę
wysokim stopniem uporz
ą
dkowania pola
ś
wietlnego,
inaczej nazywanego koherencj
ą
(spójno
ś
ci
ą
)
ś
wiatła. Jest ono
monochromatyczne (jednobarwne), czyli składa si
ę
wył
ą
cznie z promieni
o jednakowej długo
ś
ci fali i jest widoczne w postaci wi
ą
zki o bardzo
czystym kolorze. Oznacza to,
ż
e laser jest
ź
ródłem spójnych fal
optycznych, w przeciwie
ń
stwie do innych
ź
ródeł
ś
wiatła, które generuj
ą
tylko, tzw. "szum optyczny" .
U podstaw działania laserowego generatora fal
ś
wietlnych le
ż
y odkryte
w 1917 r. przez Alberta Einsteina zjawisko tzw. emisji wymuszonej.
Mi
ę
dzy emisj
ą
spontaniczn
ą
(samorzutn
ą
), a wymuszon
ą
istniej
ą
du
ż
e
ró
ż
nice. Emisja spontaniczna polega na powstaniu pojedynczego fotonu,
natomiast efektem emisji wymuszonej jest zawsze drugi foton (oprócz
fotonu wymuszaj
ą
cego foton wymuszony). Te dwa z kolei fotony mog
ą
wymusi
ć
emisj
ę
dwóch kolejnych itd. Poniewa
ż
emisja wymuszona jest
zjawiskiem rezonansowym, powstaj
ą
ca wi
ą
zka jest idealnie spójna i
jednobarwna, z zakresu widma od podczerwieni do nadfioletu.
2. Wła
ś
ciwo
ś
ci laserowych
ź
ródeł
ś
wiatła
Ź
ródła te charakteryzuj
ą
si
ę
nast
ę
puj
ą
cymi wła
ś
ciwo
ś
ciami:
•
bardzo mały k
ą
t rozbie
ż
no
ś
ci wi
ą
zki laserowej, rz
ę
du
µ
rad. Zwykłe
ś
wiatło rozchodzi si
ę
ze
ź
ródła w ró
ż
nych kierunkach. Dlatego
ś
rednica plamy
ś
wiatła latarki na
ś
cianie jest tym wi
ę
ksza, a jasno
ść
tej plamy tym mniejsza, im dalej odsunie si
ę
latark
ę
od
ś
ciany. Wi
ą
zka
ś
wiatła lasera natomiast nie rozszerza si
ę
i pozostaje spójna nawet na
bardzo długim dystansie.
•
mo
ż
liwo
ść
uzyskiwania ogromnych g
ę
sto
ś
ci mocy w trakcie
5
ogniskowania wi
ą
zki za pomoc
ą
układów optycznych (obecnie
uzyskuje si
ę
g
ę
sto
ś
ci rz
ę
du 10
18
W/cm2);
•
mo
ż
liwo
ść
generacji ró
ż
nych długo
ś
ci fal promieniowania
emitowanego przez lasery, od około 10 nm do ponad 7
µ
m;
•
mo
ż
liwo
ść
polaryzacji liniowej, k
ą
towej lub eliptycznej;
•
mo
ż
liwo
ść
pracy ci
ą
głej lub impulsowej.
3. Podział laserów
Wyró
ż
nia si
ę
nast
ę
puj
ą
ce podstawowe rodzaje laserów:
1. Lasery gazowe
a) laser helowo-neonowy, kryptonowy, ksenonowy, argonowy)
b) laser molekularny CO
2
c) laser ekscymerowy
2. Lasery cieczowe, tzw. barwnikowe, zawieraj
ą
ce roztwór rodaminy (w
zaniku)
3. Lasery stałe
a) lasery krystaliczne
b) lasery półprzewodnikowe
c) laser tytanowy
d) laser forsterytowy
e) szklano - neodymowy
4. Lasery chemiczne
Rodzajów laserów jest znacznie wi
ę
cej, my omówimy teraz budow
ę
niektórych, bardziej popularnych.
6
4. Budowa i działanie laserów
Lasery to optoelektroniczne
ź
ródła
ś
wiatła emituj
ą
ce skupion
ą
, spójn
ą
wi
ą
zk
ę
promieniowania elektromagnetycznego o dokładnie okre
ś
lonej
długo
ś
ci fali. Jak ju
ż
wiemy, nazwa laser pochodzi od skrótu angielskich
słów: Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation -
wzmocnienie
ś
wiatła wskutek zjawiska emisji wymuszonej.
To wzmocnienie
ś
wiatła mo
ż
na najlepiej wytłumaczy
ć
na przykładzie
lasera rubinowego.
4.1. Laser rubinowy
Laser rubinowy jest laserem krystalicznym składaj
ą
cym si
ę
z kryształu
rubinu w kształcie pr
ę
ta sztucznie wyhodowanego i domieszkowanego
okre
ś
lonymi atomami, podobnie jak w przypadku innych materiałów
półprzewodnikowych (zwykle jest to kryształ korundu z domieszk
ą
jonów
chromu).
Schemat budowy lasera rubinowego: (1) promie
ń
ś
wiatła lasera, (2)
ź
ródło
ś
wiatła białego, (3) Pr
ę
t rubinowy, (4) Zwierciadło, (5) Rezonator
optyczny, (6) Zwierciadło półprzepuszczalne.
Powierzchnie czołowe tego kryształu s
ą
bardzo dokładnie i równolegle
oszlifowane. Na jedn
ą
z nich naparowano warstw
ę
metalu całkowicie
odbijaj
ą
c
ą
ś
wiatło, a na drug
ą
warstw
ę
lustrzan
ą
półprze
ź
roczyst
ą
, tzn.
7
tak
ą
, która w jednym kierunku przepuszcza
ś
wiatło lepiej ni
ż
w drugim,
podobnie jak połyskuj
ą
ce złotym kolorem szyby w nowoczesnych
budynkach biurowych lub lustrzane okulary słoneczne.
Odległo
ść
mi
ę
dzy powierzchniami czołowymi kryształu tak dobrano,
by stanowiła całkowit
ą
wielokrotno
ść
długo
ś
ci fal
ś
wietlnych emitowanych
w krysztale rubinu. Cały układ staje si
ę
w ten sposób rezonatorem
optycznym.
Równolegle do tego kryształu zainstalowano ksenonow
ą
lamp
ę
błyskow
ą
. Widmo
ś
wiatła tej lampy jest białe i zawiera wszystkie długo
ś
ci
fal od ultrafioletu do podczerwieni, a wi
ę
c cał
ą
gam
ę
cz
ę
stotliwo
ś
ci.
Do lampy doprowadzono wysokie napi
ę
cie i impulsy wyzwalaj
ą
ce.
Impulsy
ś
wietlne z lampy wzbudzaj
ą
w krysztale rubinu fale
ś
wietlne o
jednej, jedynej cz
ę
stotliwo
ś
ci. Fale takie okre
ś
la si
ę
mianem
monochromatycznych lub koherentnych, czyli spójnych, co oznacza
całkowit
ą
równo
ść
faz. Ulegaj
ą
one wielokrotnemu odbiciu od obu
powierzchni lustrzanych, przez cały czas zasilane „pompowan
ą
” energi
ą
z
lampy. Powstaje swego rodzaju rezonans, w wyniku którego z
półprze
ź
roczystej powierzchni wychodzi w
ą
ski promie
ń
laserowy. Promie
ń
8
ten pulsuje z cz
ę
stotliwo
ś
ci
ą
lampy błyskowej. Uzyskuje si
ę
zatem nie
ci
ą
głe
ś
wiatło, lecz seri
ę
błysków
ś
wietlnych.
Taki promie
ń
laserowy to przekształcone
ś
wiatło białe, a jego
nat
ęż
enie jest wi
ę
ksze od maksymalnej amplitudy pierwotnego
szerokopasmowego widma, st
ą
d wyst
ę
puj
ą
ce w nazwie okre
ś
lenie
wzmacniania
ś
wiatła. Zachodz
ą
ce podczas tej przemiany skomplikowane
zjawiska wynikaj
ą
z praw mechaniki kwantowej.
4.2. Laser gazowy
W laserach gazowych wła
ś
ciwie nie mo
ż
na mówi
ć
o pobudzeniu
ś
wietlnym. Wzbudzenie lasera nast
ę
puje w wyniku bezpo
ś
redniego
wyładowania elektrycznego w mieszaninie gazów. Zasad
ę
jego działania
mo
ż
na by porówna
ć
do działania
ś
wietlówki.
Widok lasera gazowego małej mocy
9
Laser gazowy składa si
ę
z rury szklanej z umieszczonymi na jej
powierzchniach czołowych zwierciadłami, tworz
ą
cymi rezonator optyczny
(rysunek).
W laserach z gazem szlachetnym stosuje si
ę
neon, argon, krypton,
ksenon lub mieszanin
ę
neonu i helu (laser neonowo-helowy).
Do wtopionych elektrod przykłada si
ę
wysokie napi
ę
cie.
Przepływaj
ą
cy strumie
ń
elektronowy powoduje silne zderzenia atomów
gazu, które oddaj
ą
c energi
ę
generuj
ą
drgania
ś
wietlne. Podobnie jak w
laserze rubinowym promie
ń
odbija si
ę
od czoła powierzchni lustrzanych,
10
odpowiednio ukierunkowuje fazowo i wychodzi z półprze
ź
roczystej
powierzchni czołowej w postaci promieniowania o bardzo małej szeroko
ś
ci
pasma, ale tym razem o charakterze ci
ą
głym. Długo
ść
jego fali zale
ż
y od
składu gazu wypełniaj
ą
cego laser. Z laserów z gazem szlachetnym mo
ż
na
uzyska
ć
moc
ś
wietln
ą
rz
ę
du kilku watów.
W innej odmianie lasera gazowego stosuje si
ę
dwutlenek w
ę
gla CO
2
.
W tym przypadku osi
ą
ga si
ę
du
ż
o wi
ę
ksze moce, ale ba
ń
k
ę
szklan
ą
stale
trzeba uzupełnia
ć
nowym gazem, a zu
ż
yty odpompowywa
ć
. Ze wzgl
ę
du na
przemian
ę
du
ż
ej ilo
ś
ci energii trzeba zapewni
ć
w nim skuteczne
chłodzenie.
4.3. Laser półprzewodnikowy
Jak wiemy, w zwykłej postaci dioda LED słu
ż
y jedynie jako
ź
ródło
ś
wiatła do sygnalizacji lub do przedstawiania cyfr i znaków. Staje si
ę
ona
diod
ą
laserow
ą
dopiero po odpowiednim ukształtowaniu zł
ą
cza
półprzewodnikowego w precyzyjnie obrobiony pr
ę
cik długo
ś
ci 300um
(0,3mm) i grubo
ś
ci 40um.
11
W celu uzyskania rezonatora optycznego powierzchnie czołowe
pr
ę
cika - jak w przypadku lasera rubinowego lub gazowego -
wypolerowano i pokryto warstw
ą
lustrzan
ą
. Rezonans ten w ostatecznym
rezultacie powoduje wypromieniowanie w
ą
skopasmowego, praktycznie
monochromatycznego
ś
wiatła.
12
Dioda laserowa emituje promieniowanie ci
ą
głe, a do pracy wymaga
niskiego napi
ę
cia, które w prosty sposób daje si
ę
modulowa
ć
napi
ę
ciem
przemiennym o ró
ż
nej cz
ę
stotliwo
ś
ci. Diody tego typu posiadaj
ą
znaczn
ą
sprawno
ść
energetyczn
ą
(do 50%) i dlatego znajduj
ą
szerokie
zastosowanie.
Pod koniec 2005 roku polscy naukowcy zbudowali niebieskie lasery
półprzewodnikowe ró
ż
nego rodzaju. Sprzedawane s
ą
, głównie za granic
ę
,
lasery o mocy do 1 W w impulsie i lasery o pracy ci
ą
głej o mocy 100 i 200
mW.
4.4. Laser neodymowy
S
ą
to najpot
ęż
niejsze lasery
ś
wiata - u
ż
ywane przede wszystkim do
badania struktury atomów i reakcji rozszczepienia. Emituj
ą
one pot
ęż
ne
impulsy energii w zakresie terawatów - impulsy te jednak s
ą
bardzo krótkie,
krótsze od pikosekundy.
Podstaw
ą
konstrukcji jest szkło z domieszk
ą
neodymu, które emituje
impulsowo promieniowanie podczerwone o długo
ś
ci fali
λ
=1,06 µm
(
ś
wiatło widzialne ma długo
ść
fali mi
ę
dzy 0,38 a 0,78 µm).
Najpot
ęż
niejszy laser brytyjski, nazywaj
ą
cy si
ę
"Vulcan", ma moc 50
terawatów (50 i 12 zer), a najwi
ę
kszy w USA, "Nova" - 10 terawatów. W
obu tych laserach o
ś
rodkiem jest szkło.
13
Laser Vulcan
5. Zastosowanie laserów
Wst
ę
p
Wraz z pojawieniem si
ę
laserów w pocz
ą
tkach lat sze
ść
dziesi
ą
tych
przepowiadano nast
ą
pienie nowej ery w nauce i technice. Nast
ą
piło jednak
rozczarowanie. Lasery pocz
ą
tkowo nie spełniły pokładanej w nich nadziei.
Z laserami wi
ą
zano mo
ż
liwo
ść
dokładnej obróbki materiałów, wykonywania
otworów w twardych przedmiotach, ci
ę
cia arkuszy blach itp.
Produkowane wtedy lasery miały jednak za mał
ą
moc, aby mogły by
ć
stosowane w przemy
ś
le. Na przykład pierwszy laser gazowy, helowo-
neonowy, zapewnił
ś
redni
ą
moc wyj
ś
ciow
ą
wi
ą
zki
ś
wietlnej mniejsz
ą
ni
ż
1
mW i nie dopuszczał my
ś
li o wykorzystaniu jej jako narz
ę
dzia
skrawaj
ą
cego. Nadzieje te od
ż
yły dopiero kiedy udało si
ę
skonstruowa
ć
lasery krystaliczne o mocy ponad 1 kW przy pracy ci
ą
głej i o mocy w
impulsie 10
13
W oraz lasery gazowe o mocy 60 kW przy pracy ci
ą
głej.
Lasery o pracy ci
ą
głej i lasery pracuj
ą
ce impulsowo konkuruj
ą
ju
ż
obecnie z tradycyjnymi obrabiarkami i znajduj
ą
coraz szersze
zastosowanie w wielu ró
ż
norodnych i wyspecjalizowanych operacjach
technologicznych, głównie dzi
ę
ki:
- osi
ą
ganej obecnie du
ż
ej mocy w impulsie
14
- małym przekroju poprzecznym wi
ą
zki promieniowania
- dokładno
ś
ci z jak
ą
mo
ż
na kontrolowa
ć
i sterowa
ć
jej nat
ęż
enie, poło
ż
enie
i czas oddziaływania z materi
ą
Zjawiska fizyczne obserwowane przy obróbce materiałów i spawaniu
za pomoc
ą
wi
ą
zki promieniowania laserowego zwi
ą
zane s
ą
głównie z
procesami cieplnymi.
5.1. Zapis i odczyt na płytach CD, DVD, Bluray itp.
Zapis i odczyt na płytach omówili
ś
my wcze
ś
niej.
5.2. Drukarka laserowa
Układ elektrostatycznego ładowania b
ę
bna pozostawia na jego
powierzchni ujemne ładunki elektrostatyczne. Wi
ą
zka laserowa emitowana
impulsami pada na b
ę
ben zale
ż
nie od wzoru drukowanego rysunku,
zmieniaj
ą
c jego ładunki na dodatnie. Dodatnio naładowane obszary b
ę
bna
przyci
ą
gaj
ą
ujemnie naładowane cz
ą
stki sproszkowanego atramentu
zwanego tonerem. Na przesuwaj
ą
cym si
ę
arkuszu papieru odbija si
ę
toner
i powstaje rysunek.
15
5.3. Czytnik kodu kreskowego
Kod kreskowy to zestaw cyfr zapisanych w systemie dwójkowym.
Szeroki czarny pasek, lub szeroki biały odst
ę
p oznaczaj
ą
w tym systemie
„1”, natomiast w
ą
ski czarny pasek lub w
ą
ski biały odst
ę
p „0”. Kombinacje
zer i jedynek w układzie dwójkowym odpowiadaj
ą
cyfrom i liczbom z układu
dziesi
ę
tnego. Wi
ą
zka laserowa padaj
ą
c na paski kodu jest odbijana przez
białe odst
ę
py, a pochłaniana przez czarne paski. Odbite promienie s
ą
kierowane na fotodiod
ę
, która rejestruje sygnały.
5.4. Holografia
Jest to wytwarzanie trójwymiarowych obrazów charakteryzuj
ą
cych si
ę
tak
ą
gł
ę
bi
ą
, jak
ą
posiadaj
ą
przedmioty realne. Promienie laserowe
wykorzystane s
ą
zarówno do wytwarzania hologramu, jak i do jego
odczytu. Dowolny fragment, niewa
ż
ne jak mały, mo
ż
e by
ć
wykorzystany do
rekonstrukcji całego obrazu. Jedynym ograniczeniem jest tutaj pogorszenie
si
ę
rozdzielczo
ś
ci oraz efektów gł
ę
bi w miar
ę
zmniejszania si
ę
, wybranego
do rekonstrukcji, fragmentu hologramu. Coraz wi
ę
ksze znaczenia ma tak
ż
e
holografia przestrzenna.
5.5. Medycyna
W latach 60. przeprowadzono po raz pierwszy udane próby
wykorzystania lasera rubinowego do koagulacji (przyklejenia) siatkówki
oka. Dzi
ś
znane s
ą
setki ró
ż
nych typów laserów, z których ka
ż
dy w
wi
ę
kszym lub mniejszym stopniu mo
ż
e by
ć
przydatny w diagnostyce lub
terapii medycznej.
Lasery w medycynie mog
ą
by
ć
wykorzystywane do nast
ę
puj
ą
cych
celów:
- diagnostyki stanu organizmu (lasery diagnostyczne)
16
- terapii schorze
ń
(lasery stymulacyjne, czyli pobudzaj
ą
ce i
chirurgiczne)
- jako
ź
ródło
ś
wiatła pod
ś
wietlaj
ą
cego pole operacji.
Lasery diagnostyczne, stymulacyjne i o
ś
wietlaj
ą
ce to lasery małej
mocy.
Zadaniem laserów stosowanych w chirurgii jest usuwanie tkanek, a
odbywa si
ę
to na drodze termicznej lub mechanicznej. Lasery te generuj
ą
promieniowanie o znacznie wi
ę
kszych mocach i st
ą
d cz
ę
sto mówi si
ę
o
nich jako o energetycznych. Charakter oddziaływania promieniowania
laserowego na tkank
ę
zale
ż
y od parametrów promieniowania i własno
ś
ci
tkanki.
Lasery wykorzystywane w oftalmologii słu
żą
do koagulacji siatkówki
(przyklejanie jej do dna oka). Odklejenie si
ę
siatkówki od dna oka mo
ż
e
nast
ą
pi
ć
samoistnie lub po uderzeniu w głow
ę
. Wi
ą
zk
ę
laserow
ą
mo
ż
na
u
ż
y
ć
do jej sklejania, i tu laser okazuje si
ę
niezast
ą
piony. Laser
nakierowuje si
ę
dokładnie na okre
ś
lony punkt gałki ocznej i wysyła si
ę
krótki impuls
ś
wiatła. Za pomoc
ą
soczewki skupia si
ę
go w miejscu
sklejenia. Tkanka zostaje spalona, skleja si
ę
na mikroskopijnym obszarze,
po czym powstaje blizna, która wzmacnia miejsce sklejenia. Operacja
sklejenia siatkówki jest bezbolesna, gdy
ż
ze wzgl
ę
du na krótki czas trwania
impulsu promieniowania nie zachodz
ą
jeszcze reakcje odruchowe.
Lasery cz
ę
sto s
ą
stosowane tak
ż
e w dermatologii (czyli leczenie
choroby skóry), a tak
ż
e do usuwania niewielkich naczy
ń
krwiono
ś
nych na
powierzchni twarzy, powstałych np. po odmro
ż
eniach.
Lasery charakteryzuj
ą
si
ę
doskonał
ą
jako
ś
ci
ą
wi
ą
zki. Ich
promieniowanie udaje si
ę
przesyła
ć
ś
wiatłowodami o niewielkiej
ś
rednicy
rdzenia (50 um), dzi
ę
ki temu mo
ż
na ich u
ż
ywa
ć
w trudno dost
ę
pnych
17
miejscach ciała ludzkiego.
Laser okazuje si
ę
tak
ż
e pomocny w walce z rakiem. W tym
przypadku równie
ż
wykorzystuje si
ę
du
żą
g
ę
sto
ść
mocy i małe rozmiary
wi
ą
zki promieniowania laserowego. Mo
ż
na nakierowa
ć
j
ą
na chore komórki
i zniszczy
ć
je, nie naruszaj
ą
c przy tym zdrowych tkanek.
Promieniowanie niektórych laserów jest silnie pochłaniane przez
wod
ę
. Maj
ą
wi
ę
c typowo powierzchniowe oddziaływanie i doskonale
nadaj
ą
si
ę
do ci
ę
cia tkanek. Z racji do
ść
precyzyjnego dawkowania energii
i stosunkowo wysokiej cz
ę
sto
ś
ci powtarzania impulsów, prowadzi si
ę
przy
ich pomocy korekcje krzywizny rogówki oka.
Doskonałe wyniki dzi
ę
ki laserom osi
ą
ga si
ę
równie
ż
w stomatologii
(bezbolesne leczenie próchnicy).
5.6. Metrologia
Jako wzorzec długo
ś
ci ustalono w roku 1960 "pomara
ń
czowe"
spontaniczne przej
ś
cie 2p10 > 5d5, w atomie kryptonu 86Kr o długo
ś
ci fali
605,7802105 nm i wzgl
ę
dnej niestało
ś
ci długo
ś
ci fali 3•10-9. Za wzorzec
czasu przyj
ę
to na XIII Generalnej Konferencji Wzorców i Pomiaru w roku
1967, jedno z przej
ść
mi
ę
dzy dwoma poziomami struktury subtelnej stanu
podstawowego atomu cezu 133Cs. Jako sekund
ę
uznano czas trwania 9
192 631 770 cykli wymienionego przej
ś
cia, a jednostk
ę
cz
ę
stotliwo
ś
ci
odpowiednio jako odwrotno
ść
tej wielko
ś
ci. Wzorzec ten zapewnia
wzgl
ę
dn
ą
niestało
ść
cz
ę
stotliwo
ś
ci rz
ę
du 10-13.
Lasery stwarzaj
ą
mo
ż
liwo
ść
poł
ą
czenia obu wzorców (długo
ś
ci i
cz
ę
stotliwo
ś
ci) w jednym przyrz
ą
dzie przy zwi
ę
kszonej dokładno
ś
ci, a
równocze
ś
nie przy ni
ż
szym koszcie i du
ż
ej prostocie obsługi.
W metrologii laser mo
ż
e wyst
ę
powa
ć
nie tylko jako wzorzec czasu i
18
długo
ś
ci, ale ze wzgl
ę
du na swoje naturalne cechy, znalazł inne
zastosowania metrologiczne, np.:
- w interferencyjnych metodach pomiaru elementów w optyce i
mechanice;
- interferometrii holograficznej;
- interferencyjnych metodach pomiaru przemieszcze
ń
, k
ą
tów,
odległo
ś
ci i pr
ę
dko
ś
ci;
- impulsowych metodach pomiaru odległo
ś
ci i pr
ę
dko
ś
ci w tym
równie
ż
do pomiaru ruchów tektonicznych Ziemi (wykrywanie trz
ę
sie
ń
ziemi);
- metodach pomiaru stanu i ska
ż
e
ń
ś
rodowiska naturalnego.
W metrologii po raz pierwszy zastosowano laser do pomiaru
odległo
ś
ci do obiektów wojskowych w styczniu 1961 r.
5.7. Przemysł
Najwa
ż
niejszymi odbiorcami rynkowymi technologii laserowej s
ą
przemysły: elektroniczny, samochodowy i lotniczy.
Pierwsze prace w latach 60. i 70. nad wykorzystaniem laserów do
obróbki materiałów prowadzone były w warunkach laboratoryjnych.
Wykorzystano do tego celu stałe lasery impulsowe o energii dochodz
ą
cej
do 100 J w impulsie, które przeznaczono głównie do dr
ąż
enia, punktowego
spawania cienkich blach i drutów oraz mikroobróbki cieplnej.
Punktem zwrotnym w dziedzinie laserowej obróbki materiałów było
opracowanie i zbudowanie pod koniec lat sze
ść
dziesi
ą
tych laserów CO
2
o
działaniu ci
ą
głym. Lasery przemysłowe o mocach powy
ż
ej 1 kW zacz
ę
ły
ukazywa
ć
si
ę
w latach siedemdziesi
ą
tych, a ich pojawienie si
ę
na rynku
stworzyło mo
ż
liwo
ść
wykonywania procesu spawania blach stalowych o
19
grubo
ś
ci kilku mm.
W obróbce materiałów z zastosowaniem laserów wykorzystuje si
ę
głównie termiczne efekty absorpcji promieniowania laserowego.
Oddziaływanie termiczne zaabsorbowanego promieniowania prowadzi do
lokalnego nagrzewania, przetapiania lub odparowania materiału, a w
konsekwencji powoduje zmiany jego struktury, własno
ś
ci b
ą
d
ź
kształtu w
precyzyjnie obrabianym miejscu.
Obróbk
ę
ciepln
ą
za pomoc
ą
promieniowania laserowego
charakteryzuje łatwo
ść
uzyskiwania na powierzchni obrabianego materiału
du
ż
ych g
ę
sto
ś
ci mocy promieniowania dochodz
ą
cych do 1018 W/cm2.
Czas oddziaływania impulsu z materiałem mo
ż
e by
ć
od femtosekund
(10-15 s), a
ż
do sekund. Dzi
ę
ki temu temperatur
ę
wymagan
ą
do celów
obróbki lub mikroobróbki uzyskuje w krótkim czasie tylko cienka warstwa
materiału lub nawet grupy atomów, podczas gdy warstwy poło
ż
one dalej
od miejsca obróbki nie zd
ążą
si
ę
nagrza
ć
i pozostaj
ą
chłodne, co pozwala
unikn
ąć
ich odkształce
ń
.
Lasery pozwalaj
ą
na precyzyjne ci
ę
cie, spawanie, przetapianie,
dr
ąż
enie, znakowanie, a tak
ż
e na utwardzanie powierzchni obrabianego
materiału za pomoc
ą
fali uderzeniowej.
Lasery najcz
ęś
ciej wykorzystywane s
ą
w takich procesach jak:
utwardzanie powierzchniowe, spawanie, nasycanie, naparowywanie, ci
ę
cie
i dr
ąż
enie otworów.
Lasery umo
ż
liwiaj
ą
te
ż
precyzyjne zdejmowanie jednej warstwy
atomowej po drugiej, co pozwala na wykorzystanie ich w technologiach
specjalnych, jak np.: litografii laserowej, fotochemii, mikrodr
ąż
arkach.
Pozwalaj
ą
dr
ąż
y
ć
w dielektrykach otwory o
ś
rednicy poni
ż
ej 10 um.
Jednym z cz
ę
sto wyst
ę
puj
ą
cych procesów technologicznych w
20
przemy
ś
le jest ci
ę
cie blach. Do realizacji tego procesu wykorzystuje si
ę
bardzo wydajny laser gazowy - C0
2
, generuj
ą
cy promieniowanie
podczerwone o długo
ś
ci fali ok. 1,06 um. Wi
ą
zk
ę
promieniowania odbit
ą
od
zwierciadła i skupion
ą
przez soczewk
ę
kieruje si
ę
na powierzchni
ę
obrabianego materiału (np. arkusza blachy). Proces ci
ę
cia powstaje przy
przesuwaniu detalu wzgl
ę
dem nieruchomej wi
ą
zki. Pod wpływem
promieniowania w materiałach powstaje temperatura wy
ż
sza od
temperatury topnienia tych materiałów. W miejscu stopienia nast
ę
puje
rozdzielenie fragmentów ci
ę
tego detalu. W praktycznych urz
ą
dzeniach
laserowych uzyskuje si
ę
pr
ę
dko
ś
ci ci
ę
cia od około 6 mm/s dla stali
nierdzewnej do ok. 250 mm/s dla tytanu.
Laserowej metodzie ci
ę
cia poddaje si
ę
tylko materiały o małej
przewodno
ś
ci cieplnej. Takie metale jak np. mied
ź
czy aluminium maj
ą
du
żą
przewodno
ść
ciepln
ą
, o rz
ą
d wielko
ś
ci wi
ę
ksz
ą
ni
ż
tytan, i nie udaje
si
ę
ich ci
ąć
wi
ą
zk
ą
laserow
ą
, bowiem energia cieplna wydzielana w
miejscu padania i ogniskowania wi
ą
zki jest szybko odprowadzana, co
powoduje ochładzanie miejsca napromieniowanego i trudno
ś
ci w jego
topieniu.
Obróbce przez kruszenie poddaj
ą
si
ę
materiały o małym
przewodnictwie cieplnym, o du
ż
ej rozszerzalno
ś
ci cieplnej i małej
wytrzymało
ś
ci na rozrywanie. Przewiduje si
ę
,
ż
e w przyszło
ś
ci mo
ż
liwe
b
ę
dzie kruszenie skał i dr
ąż
enie tuneli. Dodatkow
ą
zalet
ą
takiej metody
dr
ąż
enia b
ę
dzie jednoczesne wytyczanie kierunku dr
ąż
onego szybu.
Oczywi
ś
cie,
ż
eby wszystko było jasne, nale
ż
y jeszcze wyja
ś
ni
ć
, dlaczego
niektóre materiały p
ę
kaj
ą
w miejscu silnego nagrzania. Otó
ż
, jak wiadomo,
wiele materiałów drewnopodobnych oraz minerałów zawiera wod
ę
zwi
ą
zan
ą
lub wprost wod
ę
krystaliczn
ą
. Intensywne ogrzewanie prowadzi
21
do wyparowania wody i innych bardziej istotnych składników. Pary
odparowanych substancji wytwarzaj
ą
wewn
ą
trz materiałów du
ż
e ci
ś
nienie,
które prowadzi do mikrop
ę
kni
ęć
i pojawiania si
ę
drobnych szczelin.
W przemysłowych zastosowaniach lasera wykorzystuje si
ę
energi
ę
ciepln
ą
wypromieniowania przez niego wi
ą
zki równie
ż
do zgrzewania,
lutowania i spajania ró
ż
nych detali. W niektórych szczególnych
przypadkach nawet zastosowanie innych technologii ni
ż
laserowej jest
niemo
ż
liwe. Dla przykładu zlutowanie lub zgrzanie elementów zatopionych
w szklanej ba
ń
ce, np. lampie elektronowej, przypadkowo rozł
ą
czonych na
skutek uszkodzenia, mo
ż
e si
ę
odby
ć
tylko przy u
ż
yciu lasera. Wi
ą
zk
ę
promieniowania laserowego kieruje si
ę
przy tym na uszkodzone elementy,
doprowadzaj
ą
c do ich trwałego poł
ą
czenia. Obudowa szklana lampy nie
stanowi przeszkody, gdy
ż
jest przezroczysta i nie pochłania energii wi
ą
zki
laserowej.
5.8. Komunikacja
Laser znajduje zastosowanie równie
ż
w systemach ł
ą
czno
ś
ci i
komunikacji.
Pierwsze zastosowanie lasera w ł
ą
czno
ś
ci polegało na wysłaniu w
kierunku Ksi
ęż
yca bardzo silnego impulsu laserowego. Wi
ą
zka po odbiciu
od powierzchni Ksi
ęż
yca powróciła na Ziemi
ę
i tu została zarejestrowana.
Stworzyło to mo
ż
liwo
ś
ci badania powierzchni planet w laboratoriach
ziemskich. Z oblicze
ń
wynika,
ż
e promieniowanie laserowego
ź
ródła
ś
wiatła w postaci ci
ą
gów impulsów o energii 10
4
J i czasie trwania 1 ns o
rozbie
ż
no
ś
ci wi
ą
zki 1
µ
rad (mikroradian) mo
ż
e by
ć
odebrane na Ziemi z
odległo
ś
ci 10 lat
ś
wietlnych! Antena stacji odbiorczej (reflektor optyczny)
powinna mie
ć
przy tym 30 m
ś
rednicy.
22
W komunikacji bardzo wa
ż
n
ą
rol
ę
odgrywaj
ą
ś
wiatłowody.
W miar
ę
jak coraz wi
ę
cej ludzi u
ż
ywa Internetu, telefonu i faksu,
ro
ś
nie zapotrzebowanie na ł
ą
cza telekomunikacyjne. I w tej dziedzinie
lasery s
ą
pomocne. Kable
ś
wiatłowodowe, przewodz
ą
ce sygnały w formie
impulsów
ś
wietlnych o ró
ż
nej intensywno
ś
ci, przenosz
ą
wielokrotnie wi
ę
cej
informacji, ni
ż
tradycyjne miedziane kable telefoniczne.
W
ś
wiatłowodowych sieciach telekomunikacyjnych pojedyncze włókno
mo
ż
e równocze
ś
nie przesyła
ć
tysi
ą
ce rozmów telefonicznych. Cienkie
szklane włókna przewodz
ą
sygnały w formie impulsów
ś
wiatła lasera.
5.9. Inne zastosowania
Wykorzystuj
ą
c wła
ś
ciwo
ś
ci promieniowania spójnego stosuje si
ę
jeszcze lasery do:
•
wywoływania ró
ż
norodnych reakcji chemicznych,
•
kontroli zanieczyszcze
ń
atmosfery,
23
•
lasery impulsowe du
ż
ej mocy zastosowano do obserwacji
bardzo odległych wolno przesuwaj
ą
cych si
ę
obiektów jak
chmury, balony, zawiesiny, spaliny z rakiet
•
pomiarów pr
ę
dko
ś
ci przepływów cieczy,
•
automatycznego sterowania i kontroli,
•
miejscowego domieszkowania półprzewodników
•
obróbki materiałów ceramicznych i szklistych,
•
przeprowadzania kontrolowanych reakcji termoj
ą
drowych,
•
rozdzielania izotopów,
•
zapisywania lub odczytywania stanu elektrooptycznych
komórek pami
ę
ciowych,
•
pomiarów małych drga
ń
o amplitudzie rz
ę
du 10
-14
m
•
pomiarów wielko
ś
ci elektrycznych i holografii,
•
w telewizji przemysłowej i noktowizji
•
laserowe urz
ą
dzenia
ż
yroskopowe (np. w nawigacji)
•
skonstruowano laserow
ą
lask
ę
dla niewidomych