PRZYKŁAD OBLICZENIA ŚCIANY MUROWANEJ
wg PN-03002: 1999
Poz.3. ŚCIANY MUROWANE
3.0. ZESTAWIENIA OBCIĄŻEŃ
•
z dachu
- ciężar (wg PN-82/B-02001)
papa na deskowaniu posypana żwirkiem, potrójnie
g
k
= 0,400 + 0,050 = 0,450 kN/m
2
połaci
0,050 – dodatkowa warstwa papy
g
d
= 0,45 * 1,2 = 0,54 kN/m
2
połaci
- obciażenie śniegiem (wg PN-80/B-02010)
S
k
= Q
k
* C
I strefa Q
k
= 0,7 kN/m
2
gruntu
dach dwuspadowy,
α
=35
o
→ C= 0,61
S
k
= 0,7 * 0,61 = 0,427 kN/m
2
rzutu poziomego
S = S
k
*
γ
f
= 0,427 * 1,4 = 0,60 kN/m
2
rzutu poziomego
- obciażenie wiatrem (wg PN-77/B-02011)
p
k
= q
k
* C
e
* C *
β
I strefa q
k
= 250 Pa (charakterystyczne cisnienie prędkości)
teren zabudowany i zalesiony → C
e
= 0,8
dach dwuspadowy,
α
=35
o
→ C= +0,32 strona nawietrzna
→ C= -0,40 strona zawietrzna
budynek
murowany
→ współczynnik działania porywów wiatru → b= 1,8
p
k
= 0,250 * 0,8 * 0,32 * 1,8 = 0,12 kN/m
2
połaci
p = p
k
*
γ
f
= 0,12 * 1,3 = 0,15 kN/m
2
połaci
•
ze stropów ( z poz. 2)
- ciężary stropów
nad III p. ( pod strychem)
4,47 kN/m
2
pod mieszkaniami
4,67 kN/m
2
- obciążenia zmienne technologiczne ( tzw. użytkowe)
strych 1,2 kN/m
2
* 1,4 = 1,68 kN/m
2
mieszkania 1,5 kN/m
2
* 1,4 = 2,10 kN/m
2
- obciążenia zastępcze od ścianek działowych
0,75 kN/m
2
* 1,2 = 0,90 kN/m
2
3.0.1. Obciążenia z dachu w przeliczeniu na 1 m
2
rzutu poziomego
2
sin
cos
cos
54
,
0
1
/
41
,
1
015
,
60
,
0
m
kN
q
=
+
+
=
α
α
α
3.0.2. Obciążenie stropu nad III p. (pod strychem)
q
2
=4,47 + 1,68 = 6,15
kN/m
2
3.0.3. Obciążenie stropów między mieszkaniami
q
3
=4,67 + 2,10 + 0,90 = 7,67
kN/m
2
3.0.4. Ciężar 1 m
2
ściany zewnętrznej
- tynk cem.-wap.
2*0,015*19,0*1,3 = 0,74 kN/m
2
-
mur z cegły pełnej
0,25*0,18*1,1 = 4,95 kN/m
2
-
styropian
0,09*0,15*1,2 = 0,05 kN/m
2
-
cegła dziurawka
0,12*14,5*1,3 = 2,26 kN/m
2
q
4
= 8,00
kN/m
2
3.0.5. Ciężar 1 m
2
stolarki okiennej
przyjeto średnio q
5
= 0,40
kN/m
2
3.0.6. Obciążenie siłami wiatru budynku
wymiary
budynku
H=16,68m
B=11,47m
1
2
42
,
20
47
,
11
42
,
20
68
,
16
<
=
<
=
L
B
L
H
L=20,42m
- ssanie (z tabeli Z1-1 normy)
C= -0,4
C
e
= 0,8 , b= 1,8 , q
k
= 250 Pa
W
1
= 0,25 * 0,8 * (-0,4) * 1,8 * 1,3 = -0,19 kN/m
2
- parcie
C= +0,7
W
2
= 0,25 * 0,8 * 0,7 * 1,8 * 1,3 = 0,33 kN/m
2
3.1. FILAR MIĘDZYOKIENNY NA PARTERZE – rys. 1 i 3
Schemat zestawienia obciążeń pokazano na rys. 2 i 4
Schemat
statyczny
ściany przyjęto wg modelu przegubowego – rys. 5
•
Zestawienie obciżeń filara
- Szerokość pasma obciążenia przekazującego się na filar (rys.2)
d= 0,5 * 2,10 + 2,10 + 0,5 * 2,40 = 4,35 m
- Obciążenie z dachu bezpośrednio na murłatę i ścianę (rys. 3)
A
obc
= 4,35 * (0,80 + 0,46 + 0,5 * 3,40) = 12,87 m
2
D = 12,87 * 1,41 = 18,1 kN
- Obciążenie pośrednie przez słupki ścianki stolcowej na strop (słupki co 4 m, w
ropatrywanym paśmie stoi 1 słupek)
A
obc
= 4,00 * (0,50 * 3,40 + 0,5*(2,35+0,25+1,15)) = 14,30 m
2
Siła w słupku scianki stolcowej dachu
D
1
=14,30*1,41 = 20,2 kN
- Obciążenie ze stropów
Powierzchnia obciążenia dla stropu nad II i III piętrem
4,35*0,5(2,35+3,40) = 12,50 m
2
Powierzchnia obciążenia dla stropu nad parterem i I piętrem
4,35*0,5*5,69 = 12,37 m
2
Reakcje ze stropów:
S
1
=12,50*6,15+
4
,
3
35
,
2
35
,
2
+
*20,2 = 76,9+8,3 = 85,2 kN
S
2
= 12,50*7,67 = 96,0 kN
S
3
= 12,37*7,67 = 95,0 kN
S
4
= S
3
= 95,0 kN
- Ciężary ścian
Powierzchnia obciążenia murem na wysokosci jednej kondygnacji
4,35*2,90-0,5*1,5(2,10+2,40) = 9,24 m
2
Powierzchnia obciążenia stolarką okienną na wysokosci jednej kondygnacji
0,5*1,5(2,10+2,40) = 3,38 m
2
Siły skupione od ciężaru ścian:
G
1
= 9,24*8,00+3,38*0,40 = 73,9 + 1,4 = 75,3 kN
G
2
= G
3
= G
4
= 75,3 kN
Łączne obciążenie z górnych kondygnacji przypadające na „przegub” nad filarem
na parterze, bez redukcji obciążenia użytkowego:
N
1,
’
d
= D + S
1
+ S
2
+ S
3
+ G
1
+ G
2
+ G
3
= 18,1 + 85,2 + 96,0 + 95,0 + 3*75,3 =
= 520,2 kN
Redukcja obciążenia użytkowego z poziomu 3-ch stropów (Norma PN-82/B-
02003 tab.5)
0,3+
3
6
,
0
= 0,646 > 0,5
Należy zredukować obciążenie użytkowe o
1 – 0,646 = 0,354
(35,4%)
Wartość uwzględnionego N
1,
’
d
obciążenia użytkowego
12,50*2,1+12,37*2,1+12,5*1,2*1,4 = 73,3 kN
Należy zredukować o 0,354*73,3 = 24,9 kN
N
1,d
= 520,2-24,9 = 494,3 kN
Obciążenie całkowite na dole ropatrywanej kondygnacji:
N
2,
’
d
= N
1,
’
d
+ S
4
+ G
4
= 520,2+95,0+75,3 = 690,5 kN
Redukcja obciążenia użytkowego z poziomu 4-ch stropów (Norma PN-82/B-
02003 tab.5)
0,3+
4
6
,
0
= 0,6 > 0,5
Należy zredukować obciążenie użytkowe o
1 – 0,6 = 0,4
(40%)
Wartość uwzględnionego N
2,
’
d
obciążenia użytkowego
73,3 + 12,37*2,1 = 99,6 kN
Należy zredukować o 0,4*99,6 = 39,8 kN
N
2,d
= 690,5-39,8 = 650,7 kN
OKREŚLENIE SMUKŁOŚCI ŚCIANY Z FILAREM
h
eff
=
ρ
h
*
ρ
n
* h
h = 2,67 m
ρ
h
= 1,0 – stropy żelbetowe, konstrukcja usztywniona przestrzennie
rozstaw ścian usztywniających ścianę z filarem L = 8,75 m
30 t = 30 * 0,25 = 7,50 m
L > 30 t – usztywnienie tylko górą i dołem
ρ
n
=
ρ
2
= 1,0
h
eff
=
ρ
h
*
ρ
n
* h = 2,67*1,0*1,0 = 2,67 m
18
7
,
10
25
,
0
67
,
2
<
=
=
=
t
h
eff
λ
OKREŚLENIE WYTRZYMAŁOŚCI MURU
Przyjęto materiały:
element murowy - cegła pełna ceramiczna klasy 15 MPa - f
B,PN
=15,0 MPa
zaprawa – cementowo wapienna marki 5,0 MPa - f
m,f
=5,0 MPa
Na podstawie załącznika F do normy PN – B – 03002:1999
Element murowy grupy 1, pełny
f
B
=
η
B
*f
B,PN
= 1,5 * 15,0 = 22,5 MPa
zaprawa
f
m
= 1,7 * f
m,f
= 1,7 * 5,0 = 8,5 MPa
wspłóczynnik kształtu
δ
= 0,81 (65x120mm)
element murowy kat. II (określenie cech tylko na podstawie deklaracji
producenta) w stanie powietrzno suchym
η
w
= 1,0
f
b
=
η
w
*
δ
*f
B
= 1,0 * 0,81*22,5 = 18,2 MPa
wytrzymałość charakterystyczna muru
f
k
= K * f
b
0,65
* f
m
0,25
K = 0,50 – element murowy grupy 1, 5,0 < f
b
<40,0
f
k
= 0,50 * 18,2
0,65
* 8,5
0,25
= 0,50*6,59*1,70 = 5,60 MPa
Wytrzymałość obliczeniowa muru
Kategoria wykonastwa robót – B, kategoria produkcji elemntu murowego – II
γ
m
= 2,5 (z tabeli)
A = 0,25*2,10 = 0,525 m
2
> 0,30 h
A
= 1,0
MPa
f
A
m
k
f
d
24
,
2
0
,
1
*
5
,
2
60
,
5
=
=
=
η
γ
Sprawdzenie stanu granicznego nośności filara
N
sd
≤ N
Rd
Mimośród przypadkowy
mm
e
h
a
10
9
,
8
300
2670
300
<
=
=
=
h – wysokość ściany
t – grubość ściany
przyjęto e
a
= 10 mm=0,01m
Model przegubowy ściany:
W przekrojach 1-1 i 2-2
N
Rd
=
φ
i
* A * f
d
φ
i
– współczynnik redukcyjny zależny od wartości mimośrodu w przekrojach
W przekroju 3-3
N
Rd
=
φ
m
* A * f
d
φ
m
– współczynnik redukcyjny określający wpływy: wyboczenia, mimośrodu
początkowego smukłości ściany, czasu działania obciążenia
Z naprężeniami ściskającymi „sumują się” naprężenia od ssania wiatru
W
1
= -0,19 kN/m
2
W = 0,19 * 4,35 = 0,83 kN/m
kNm
M
wd
74
,
0
8
67
,
2
*
83
,
0
2
=
=
w przekrojach 1-1 i 2-2
M
1,d
= N
1,d
*e
a
+ S
4
(0,33t+e
a
) = 494,3*0,01+95,0(0,0825+0,01)=
= 4,94+8,79=13,7kNm
M
2,d
= N
2,d
*e
a
= 650,7*0,01= 6,51 kNm
m
t
e
e
a
N
M
N
M
d
d
w
d
d
0125
,
0
25
,
0
*
05
,
0
05
,
0
,
1
,
,
1
,
1
1
=
=
≥
+
+
=
m
e
0125
,
0
039
,
0
01
,
0
029
,
0
01
,
0
3
,
494
74
,
0
7
,
13
1
>
=
+
=
+
=
+
t
e
e
a
N
M
N
M
d
d
w
d
d
05
,
0
,
2
,
,
2
,
2
2
≥
+
+
=
m
e
0125
,
0
021
,
0
01
,
0
011
,
0
01
,
0
7
,
650
74
,
0
51
,
6
2
>
=
+
=
+
=
+
φ
i
=
t
e
i
2
1
−
φ
1
=
688
,
0
1
25
,
0
039
,
0
*
2
=
−
φ
2
=
832
,
0
1
25
,
0
021
,
0
*
2
=
−
N
Rd,1
= 0,688*0,525*2,24 =0,809 MN = 809 kN > 494,3 kN
N
Rd,2
= 0,832*0,525*2,24 =0,978 MN = 978 kN > 650,7 kN
Stany graniczne w przekrojach 1-1 i 2-2 nie są przekroczone.
Przekrój 3-3:
m
e
G
S
N
M
M
M
m
d
wd
d
d
0184
,
0
0
,
627
56
,
11
0
,
627
74
,
0
60
,
2
22
,
8
3
,
75
*
5
,
0
0
,
95
3
,
494
74
,
0
51
,
6
*
4
,
0
7
,
13
*
6
,
0
*
5
,
0
4
,
0
6
,
0
4
4
1
2
1
=
=
=
=
=
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
dla f
m
≥5,0 MPa
α
c
=1000
α
c,∞
=0,69*1000=690 ≈ 700
t
e
m
t
e
m
074
,
0
074
,
0
25
,
0
0184
,
0
=
→
=
=
7
,
10
=
t
h
eff
z tablicy 16 normy
φ
m
=0,74
N
m,Rd
= 0,74*0,525*2,24 =0,870 MN = 870 kN > 627,0 kN
Stan graniczny w przekroju 3-3 nie jest przekroczony
WNIOSEK: Filar na parterze ma odpowiednią nośność