B Bożek wykłady równania różniczkowe

background image

ownania R´

o ˙zniczkowe Zwyczajne

wyk lad dla student´

ow na kierunku automatyka i robotyka - wersja robocza (14 listopad 2007)

Bogus law Bo˙zek

Wydzia l Matematyki Stosowanej AGH

1

background image
background image

Spis tre´

sci

Rozdzia l 1. Wprowadzenie

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

5

Rozdzia l 2. Elementy analizy funkcjonalnej

. . . . . . . . . . . . . . .

9

Rozdzia l 3. Twierdzenia o istnieniu i jednoznaczno´

sci

. . . . . . . .

11

Rozdzia l 4. Proste typy r´

owna´

n r´

o ˙zniczkowych skalarnych

. . . . .

15

4.1. R´ownanie r´o˙zniczkowe o zmiennych rozdzielonych . . . . . . . . . . . . .

15

4.2. R´ownanie jednorodne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

16

4.3. R´ownanie r´o˙zniczkowe zupe lne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

17

4.3.1. Czynnik ca lkuj

,

acy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

18

4.4. R´ownanie Clairauta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

19

Rozdzia l 5. Liniowe r´

ownania r´

o ˙zniczkowe

. . . . . . . . . . . . . . . .

21

5.1. R´ownania i uk lady r´owna´

n r´o˙zniczkowych liniowych . . . . . . . . . . . .

21

5.2. Skalarne r´ownanie liniowe rz

,

edu pierwszego . . . . . . . . . . . . . . . .

23

5.3. R´ownanie Bernoulliego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

24

5.4. R´ownanie Riccatiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

24

5.5. R´ownanie Lagrange’a . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

25

5.6. Skalarne r´ownanie r´o˙zniczkowe liniowe

n

-tego rz

,

edu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

26

5.7. Obni˙zanie rz

,

edu r´ownania liniowego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

29

5.7.1. Wz´or Liouville’a . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

29

5.7.2. R´ownania wy˙zszych rz

,

ed´ow . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

30

5.8. Niejednorodne r´ownanie r´o˙zniczkowe liniowe

n

-tego rz

,

edu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

30

5.9. R´ownanie liniowe n-tego rz

,

edu o sta lych wsp´o lczynnikach . . . . . . . . .

31

5.10. Metoda przewidywa´

n . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

32

5.11. Uk lad skalarnych r´owna´

n r´o˙zniczkowych liniowych rz

,

edu pierwszego . . .

33

5.12. Uk lady r´owna´

n liniowych o sta lych

wsp´o lczynnikach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

37

5.12.1. Metoda warto´sci i wektor´ow w lasnych . . . . . . . . . . . . . . .

37

5.12.2. Sprowadzanie macierzy uk ladu do postaci Jordana . . . . . . . .

38

5.13. R´ownanie ruchu harmonicznego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

42

3

background image

Spis tre´sci

Rozdzia l 6. Rozwi

,

azania w postaci szereg´

ow funkcyjnych

. . . . . .

43

6.1. Rozwi

,

azania w postaci szereg´ow pot

,

egowych . . . . . . . . . . . . . . . .

43

6.1.1. Uk lad r´owna´

n liniowych rz

,

edu pierwszego o sta lych

wsp´o lczynnikach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

44

6.1.2. Skalarne r´ownania r´o˙zniczkowe rz

,

edu pierwszego i drugiego . . .

44

6.2. R´ownania r´o˙zniczkowe liniowe rz

,

edu drugiego – szeregi Frobeniusa

. . .

46

Rozdzia l 7. Stabilno´

c rozwi

,

aza´

n r´

owna´

n r´

o ˙zniczkowych

. . . . . . .

49

7.1. Podstawowe definicje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

49

7.2. Twierdzenie Lapunowa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

51

7.3. Problem Routha–Hurwitza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

53

7.4. Punkty osobliwe r´ownania r´o˙zniczkowego zupe lnego . . . . . . . . . . . .

54

Rozdzia l 8. Transformata Laplace’a

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

57

8.1. Podstawowe definicje i twierdzenia

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

57

8.2. Wyznaczanie transformaty r´ownania r´o˙zniczkowego . . . . . . . . . . . .

58

8.3. Wyznaczanie funkcji na podstawie jej transformaty . . . . . . . . . . . .

59

Rozdzia l 9. Dodatek

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

63

9.1. Tablice transformat Laplace’a . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

63

9.2. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia stacjonarne . . . .

66

9.3. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia niestacjonarne . .

87

Bibliografia

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 101

background image

Rozdzia l 1

Wprowadzenie

R´ownaniem r´o˙zniczkowym nazywamy zwi

,

azek mi

,

edzy pewn

,

a nieznan

,

a funkcj

,

a,

a jej pochodnymi; gdy funkcja niewiadoma jest funkcj

,

a jednej zmiennej, to m´owimy

o r´ownaniu r´o˙zniczkowym zwyczajnym, w przeciwnym wypadku o r´ownaniu
r´o˙zniczkowym cz

,

astkowym. Zwi

,

azek postaci

F (t, x(t), x

0

(t), . . . , x

(n)

(t)) = 0

nazywamy r´ownaniem r´o˙zniczkowym zwyczajnym n-tego rz

,

edu, je´sli lewa strona

istotnie zale˙zy od x

(n)

. Nie musi oba zale˙ze´c od x i t. Przyk ladowo r´ownanie

x

000

+ t(x

0

)

30

− e

x sin t

= 0

jest r´ownaniem r´o˙zniczkowym rz

,

edu trzeciego. Funkcja x mo˙ze by´c funkcj

,

a ska-

larn

,

a, albo wektorow

,

a.

R´ownania r´o˙zniczkowe w zagadnieniach technicznych powstaj

,

a na og´o l w wy-

niku stosowania nast

,

epuj

,

acych metod post

,

epowania:

a) Przedstawiania praw fizyki w postaci matematyczno-analitycznej.
b) Przedstawiania zwi

,

azk´ow geometrycznych w postaci analitycznej.

c) Rugowania parametr´ow z n-parametrowej rodziny funkcji i n r´owno´sci.
Ad a) Niech v : R

× R

3

⊃ [t

0

, T ]

× R

3

3 (t, x) → v(t, x) ∈ R

3

b

,

edzie zadanym

polem pr

,

edko´sci. R´ownanie x

0

= v(t, x) opisuje ruchy cz

,

astek unoszonych w polu

v. Je´sli dodatkowo przyj

,

a´c warunek x(t

0

) = x

0

, to x(t) jest po lo˙zeniem w chwili

t tej cz

,

astki, kt´ora w chwili t

0

znajdowa la si

,

e w punkcie x

0

.

Ad b) Niech y = f (x). Wielko´s´c

ρ(A) =

(1 + (y

0

)

2

)

3
2

|y

00

|

(A)

5

background image

Rozdzia l 1. Wprowadzenie

nazywamy promienie krzywizny, a jej odwrotno´s´c

1
ρ

(A) krzywizn

,

a w punkcie A.

R´ownanie r´o˙zniczkowe

|y

00

|

(1 + (y

0

)

2

)

3
2

= a

R

3 a ≥ 0

jest zadem r´ownaniem r´o˙zniczkowym, kt´orego rozwi

,

azaniem s

,

a krzywe o sta lej

krzywi´znie r´ownej a.
Ad c) Rozwa˙zmy rodzin

,

e okr

,

eg´ow

(x

− a)

2

+ (y

− b)

2

= R

2

,

(1.1)

gdzie a, b, R parametry. Za´o˙zmy, ˙ze y = y(x). R´o˙zniczkuj

,

ac trzykrotnie zwi

,

azek

(1.1) dostajemy

x

− a + (y − b)y

0

= 0

1 + (y

0

)

2

+ (y

− b)y

00

= 0

3y

0

y

00

+ (y

− b)y

000

= 0.

Ruguj

,

ac z tych r´owna´

n wszystkie trzy parametry dostajemy r´ownanie r´o˙zniczkowe

rodziny okr

,

eg´ow:

3y

0

(y

00

)

2

− 1 + (y

0

)

2



y

000

= 0.

Bez nale˙zytej precyzji mo˙zemy przyj

,

a´c w tej cwili, ˙ze r´ownaniem r´o˙zniczkowym

nazywamy r´ownanie postaci

F (t, x, x

0

, . . . , x

n

) = 0.

(1.2)

Je´sli funkcja ϕ : [a, b]

→ R klasy C

n

spe lnia to˙zsamo´sciowo r´owno´s´c

F (t, ϕ(t), ϕ

0

(t), . . . , ϕ

n

(t)) = 0 w [a, b],

to ϕ nazywamy ca lk

,

a szczeg´oln

,

a r´ownania r´o˙zniczkowego. Gdy ϕ jest funkcj

,

a ele-

mentarn

,

a, to m´owimy ˙ze (1.2) ma rozwi

,

azanie efektywne. Na przyk lad r´ownanie

x

00

(t) + ω

2

x(t) = 0

ma rozwi

,

azania efektywne

ϕ

1

(t) = sin ωt i ϕ

2

(t) = cos ωt.

Z kolei r´ownanie Riccatiego

dx

dt

= a x

2

+ b t

n

a, b sta le,

n

∈ N

ma rozwi

,

azanie efektywne (niestety) tylko dla pewnych n.

Je´sli rozwi

,

azanie mo˙zna wyznaczy´c przez sko´

nczon

,

a liczb

,

e ca lkowaN, to m´owimy,

6

background image

˙ze tak przedstawione rozwi

,

azania s

,

a rozwi

,

azaniami przez kwadratur

,

e. Na przyk lad

r´ownanie

x

0

=

sin t

t

ma rozwi

,

azanie

x(t) =

Z

sin t

t

dt + C.

Niestety s

,

a r´ownania, kt´ore nie s

,

a rozwi

,

azywalne przez kwadratur

,

e. Przyk ladem

takiego r´ownania jest r´ownanie Bessela

t

2

x

00

+ tx

0

+ t

2

− n

2



x = 0.

Mo˙zna dla niego poda´c rozwi

,

azanie w postaci szereg´ow funkcyjnych. W szczeg´olno´sci

funkcje

I

0

(t) =

X

k=0

(

−1)

k

(k!)

2



t

2



2k

,

Y

0

(t) = 2

X

k=0

(

−1)

k

(k!)

2



t

2



2k

ln

t

2

+ C

k

X

ν=1

1

ν

!

,

gdzie C = 0.5772157 . . . jest sta l

,

a Eulera, s

,

a rozwi

,

azaniami r´ownania Bessela dla

n = 0. Funkcje I

0

i Y

0

nosz

,

a nazw

,

e funkcji Bessela 1-go i 2-go rodzaju rz

,

edu 0.

Nie ka˙zde r´ownanie r´o˙zniczkowe ma rozwi

,

azanie. R´ownanie

1 +



dx

dt



2

= 0

nie ma rozwi

,

aza´

n rzeczywistych, ma jednak rozwi

,

azanie zespolone

x(t) = it.

R´ownanie

exp



dx

dt



= 0

w og´ole nie ma rozwi

,

aza´

n, bo funkcja C

3 z → e

z

∈ C nie ma zer. Z kolei

r´ownanie

x

0

= f (t, x),

gdzie prawa strona jest ci

,

ag

,

a ma niesko´

nczenie wiele rozwi

,

aza´

n

background image
background image

Rozdzia l 2

Elementy analizy funkcjonalnej

Za l´o˙zmy, ˙ze X

6= ∅.

Definicja 1

Funcj

,

e ρ : X

×X → [0, ∞) nazywamy metryk

,

a, wtedy i tylko wtedy,

gdy

1.

x,y∈X

ρ(x, y) = 0

⇐⇒ x = y,

2.

x,y∈X

ρ(x, y) = ρ(y, x),

3.

x,y,z∈X

ρ(x, z)

≤ ρ(x, y) + ρ(y, z).

Definicja 2

Je´sli X

6= ∅ i ρ : X × X → R metryka, to par

,

e (X, ρ) nazywamy

przestrzeni

,

a metryczn

,

a.

Niech X b

,

edzie przestrzeni

,

a wektorow

,

a nad cia lem K (K = R, lub K = C).

Definicja 3

Funkcj

,

e

k · k : X → [0, ∞) nazywamay norm

,

a, wtedy i tylko wtedy,

gdy

1.

kxk = 0 ⇐⇒ x = 0,

2. ∀

α∈K

x∈X

kαxk = |α|kxk,

3.

x,y∈X

kx + yk ≤ kxk + kyk.

Definicja 4

Par

,

e (X,

k · k) nazywamy przestrzeni

,

a unormowan

,

a.

Uwaga 1

Ka˙zda norma indukuje metryk

,

e wed lug wzoru

ρ(x, y) :=

kx − yk,

tote˙z ka˙zda przestrze´

n unormowana jest przestrzeni

,

a metryczn

,

a.

9

background image

Rozdzia l 2. Elementy analizy funkcjonalnej

Definicja 5

Niech (X, ρ) - przestrze´

n metryczna. Ci

,

ag

{x

n

}

n∈N

⊂ X nazywamy

ci

,

agiem Cauchy’ego (ci

,

agiem fundamentalnym) wtedy i tylko wtedy, gdy

ε>0

k∈N

m>k

n>k

ρ (x

m

, x

n

) < ε.

Definicja 6

Niech (X, ρ) - przestrze´

n metryczna. M´owimy, ˙ze ci

,

ag

{x

n

}

n∈N

⊂ X

jest zbie˙zny do granicy g

∈ X wtedy i tylko wtedy, gdy ci

,

ag liczbowy ρ (x

n

, g) ma

granic

,

e r´own

,

a 0, tj.

lim

n→∞

x

n

= g

⇐⇒ lim

n→∞

ρ (x

n

, g) = 0

⇐⇒ ∀

ε>0

k∈N

N

3n>k

ρ (x

n

, g) < ε

Definicja 7

M´owimy, ˙ze ci

,

ag

{x

n

}

n∈N

⊂ X jest zbie˙zny w przestrzeni metrycznej

(X, ρ) wtedy i tylko wtedy, gdy istnieje g

∈ X, takie ˙ze lim

n→∞

x

n

= g.

Twierdzenie 1

Ka˙zdy ci

,

ag zbie˙zny w przestrzeni metrycznej (X, ρ) jest ci

,

agiem

Cauchy’ego.

Twierdzenie odwrotne nie jest prawdziwe.

Przyk lad 1

Ci

,

ag



1

n

n∈N

jest zbie˙zny do zera w przestrzeni metrycznej (R, ρ

E

),

gdzie ρ

E

jest metryk

,

a euklidesow

,

a. Jest on zatem w my´sl poprzedniego twierdzenia

ci

,

agiem Cauchy’ego. Niech X := (0, 1) i niech d b

,

edzie restrykcj

,

a metryki ρ

E

do

X

× X. Przestrze´n (X, d) jest przestrzeni

,

a metryczn

,

a, a rozwa˙zany ci

,

ag w tej

przestrzeni nie jest zbie˙zny, gdy˙z 0

6∈ X.

Definicja 8

Przestrze´

n metryczn

,

a (X, ρ) nazywamy zupe ln

,

a, wtedy i tylko wtedy,

gdy ka˙zdy ci

,

ag Cauchy’ego

{x

n

}

n∈N

⊂ X jest zbie˙zny (do elementu przestrzeni

X).

Definicja 9

Przestrze´

n unormowan

,

a zupe ln

,

a nazywamy przestrzeni

,

a Banacha.

Twierdzenie 2

(Banacha o odwzorowaniach zw

,

e˙zaj

,

acych)

Je´sli

- (X,

k · k) przestrze´n Banacha,

- T : X

→ X q-zw

,

e˙zaj

,

ace tzn.

q∈[0,1)

x,y∈X

kT (x) − T (y)k ≤ qkx − yk,

to

— T ma jedyny punkt sta ly tzn.

∃! x

?

∈ X :

T (x

?

) = x

?

.

— Ponadto, je´sli x

0

∈ X, x

n+1

:= T (x

n

), to

ρ (x

?

, x

p

)

q

p

1

− q

ρ (x

1

, x

p

)

dla

p

∈ N.

background image

Rozdzia l 3

Twierdzenia o istnieniu i

jednoznaczno´

sci

Twierdzenie 3

Je´sli

1. t

0

∈ I = [a, b] ⊂ R,

x

0

∈ B = B (x

0

, R)

⊂ U ∈ topX,

f

∈ C(I × U, X),

2. funkcja f : I

× U 3 (t, x) → f(t, x) ∈ X spe lnia warunek Lipschitza

wzgl

,

edem drugiej zmiennej na zbiorze I

× B tzn.:

L>0

t∈I

y,z∈B

kf(t, y) − f(t, z)k ≤ ky − zk,

3. rozwa˙zamy r´ownanie r´o˙zniczkowe postaci:

(RR)

x

0

(t) = f (t, x(t)) t

∈ I,

(WPC) x (t

0

) = x

0

,

to r´ownanie (RR) z zadanym warunkiem pocz

,

atkowym Cauchy’ego (WPC) ma

dok ladnie jedno rozwi

,

azanie x = x(t) na przedziale J = I

∩ [t

0

− r, t

0

+ r], gdzie

r :=



+

∞ gdy R = +∞ czyli B = X

R

M

gdy R < +

i M := sup

{kf(t, y)k : t ∈ T, y ∈ B}.

Definicja 10

Niech

(X, d), (Y, ρ) przestrzenie metryczne,
U

⊂ X,

11

background image

Rozdzia l 3. Twierdzenia o istnieniu i jednoznaczno´sci

f : I

× U 3 (t, x) → f(t, x) ∈ Y .

M´owimy, ˙ze f spe lnia lokalnie warunek Lipschitza wzgl

,

edem zmiennej x, je˙zeli

t

0

∈I

x

0

∈U

J∈top(t

0

)

B=B(x

0

,R)

L=L(J,B)

t∈J

y,z∈B∩U

ρ (f (t, y), f (t, z))

≤ L · d(y, z).

Twierdzenie 4

Je˙zeli U

∈ topX, f = f(t, x) ∈ C(I × U, X), f spe lnie lokalnie

warunek Lipschitza wzgl

,

edem zmiennej x, to dla ka˙zdego (t

0

, x

0

)

∈ I ×U r´ownanie

x

0

= f (t, x) z warunkiem pocz

,

atkowym Cauchy’ego x (t

0

) = x

0

ma dok ladnie jedno

rozwi

,

azanie okre´slone w pewnym otoczeniu punktu t

0

.

Twierdzenie 5

(Zasada identyczno´sci) Przyjmijmy za lo˙zenia poprzedniego twier-

dzenia. Niech P przedzia l, P

⊂ I. Niech x = x(t), y = y(t) b

,

ed

,

a dwoma

rozwi

,

azaniami tego samego r´ownania r´o˙zniczkowego x

0

= f (t, x) okre´slonymi na

P i spe lniaj

,

acymi warunki pocz

,

atkowe Cauchy’ego x (t

1

) = x

0

, y (t

2

) = y

0

. Je´sli

istnieje taki punkt p

∈ P , w kt´orym x(p) = y(p), to x(t) = y(t) dla t ∈ P .

Twierdzenie 6

Niech Y = X

n

, U

∈ topY , f ∈ C(I × U, X) i niech f = f(t, y)

spe lnia lokalnie warunek Lipschitza wzgl

,

edem zmiennej y. Wtedy dla ka˙zdego

t

0

∈ I, dla ka˙zdego x

0

= (x

01

, . . . , x

0n

)

∈ U r´ownanie r´o˙zniczkowe

x

(n)

= f t, x, x

0

, . . . , x

(n−1)



z warunkiem pocz

,

atkowym Cauchy’ego

x

(j)

(t

0

) = x

0j

j = 0, 1, . . . , n

− 1

ma dok ladnie jedno rozwi

,

azanie x = x(t) w pewnym otoczeniu punktu t

0

.

Dow´

od

. R´ownanie sprowadzamy do uk ladu r´owna´

n. Niech y

1

:= x oraz

y

0

1

= y

2

=: f

1

(t, y

1

, . . . , y

n

)

y

0

2

= y

3

=: f

2

(t, y

1

, . . . , y

n

)

. . .

. . .

y

0

n−1

= y

n

=: f

n−1

(t, y

1

, . . . , y

n

)

y

0

n

= f (t, y

1

, . . . , y

n

) =: f

n

(t, y

1

, . . . , y

n

)

Uk lad ten mo˙zna zapisa´c w postaci

Y

0

=

F(t, Y),

gdzie

Y = (y

1

, . . . , y

n

)

T

,

F = (f

1

, . . . , f

n

)

T

.

c.k.d

Definicja 11

Rozwi

,

azanie okre´slone na ca lym przedziale I okre´slono´sci r´ownania

r´o˙zniczkowego nazywamy rozwi

,

azaniem globalnym tego r´ownania.

Twierdzenie 7

(o rozwi

,

azaniu globalnym) Niech t

0

∈ I = |a, b| ⊂ R i niech

f

∈ C(I × X, X) i niech dane b

,

edzie r´ownanie

x

0

= f (t, x),

t

∈ I

z warunkiem pocz

,

atkowym Cauchy’ego

12

background image

x (t

0

) = x

0

.

Je´sli

J=[a

0

,b

0

]⊂I

L=L(J)>0

t∈J

x,y∈X

kf(t, x) − f(t, y)k ≤ L kx − yk ,

to powy˙zsze r´ownanie r´o˙zniczkowe z dowolnie zadanym warunkiem pocz

,

atkowym

Cauchy’ego ma dok ladnie jedno rozwi

,

azanie globalne tj. okre´slone na przedziale

I.

Podobne twierdzenie ma miejsce dla uk lad´ow r´owna´

n.

Przyk lad 2

R´ownanie x

0

= x

2

nie spe lnia za lo˙ze´

n powy˙zszego twierdzenie. Ca lka

og´olna tego r´ownania jest okre´slona wzorem x(t) =

1

t+C

(C

∈ R) i nie jest

okre´slona na X = R.

background image
background image

Rozdzia l 4

Proste typy r´

owna´

n r´

o ˙zniczkowych

skalarnych

4.1. R´

ownanie r´

o ˙zniczkowe o zmiennych rozdzielonych

R´ownanie r´o˙zniczkowe postaci

x

0

(t) =

f (t)

g(x)

,

(4.1)

gdzie f

∈ C(I, R), g ∈ C(J, R), x ∈ C

1

(I, J), I, J przedzia ly, t

∈ I, g(x) 6= 0 dla

x

∈ J nazywamy r´ownaniem o zmiennych rozdzielonych. R´ownanie to mo˙zemy

zapisa´c w postaci

g(x)x

0

(t) = f (t).

Niech G = G(x) oraz F = F (t) b

,

ed

,

a dowolnymi funkcjami pierwotnymi odpo-

wiednio funkcji g = g(x) i f = f (t). W´owczas r´ownanie (4.1) mo˙zna przepisa´c w
postaci

d

dt

(G

◦ x)(t) =

d

dt

F (t),

czyli

d

dt

[G(x)

− F (t)] = 0, x = x(t), t ∈ I.

Poniewa˙z I przedzia l, to r´ownanie to na podstawie twierdzenia Lagrange’a jest
r´ownowa˙zne r´ownaniu

G(x)

− F (t) = C, x = x(t), t ∈ I, C ∈ R,

15

background image

Rozdzia l 4. Proste typy r´

owna´

n r´

o˙zniczkowych skalarnych

kt´ore mo˙zemy zapisa´c w postaci

Z

g(x)dx =

Z

f (t)dt,

x = x(t).

(4.2)

4.2. R´

ownanie jednorodne

R´ownaniem r´o˙zniczkowym jednorodnym nazywamy r´ownanie postaci

x

0

= f

x

t



,

(4.3)

gdzie t

∈ I, x = x(t), f ∈ C(J, R), I, J - przedzia ly. Podstawienie

x(t) = ty(t)

sprowadza r´ownanie (4.3) do r´ownania r´o˙zniczkowego

y

0

=

f (y)

− y

t

o zmiennych rozdzielonych.

Dodatkowo nale˙zy sprawdzi´c, czy rozwi

,

azaniem

r´ownania (4.3) jest funkcja x(t) := y

0

t, gdzie y

0

, jest rozwi

,

azaniem r´ownania

f (y

0

)

− y

0

= 0.

R´ownanie

dx

dt

= f



a

1

t + b

1

x + c

1

a

2

t + b

2

x + c

2



,

(4.4)

gdzie f jest funkcj

,

a ci

,

ag l

,

a oraz a

1

b

2

− a

2

b

1

6= 0 mo˙zna przez stosown

,

a zmian

,

e

zmiennych sprowadzi´c do r´ownania jednorodnego. Je´sli bowiem wektor (¯

t, ¯

x) jest

rozwi

,

azaniem uk ladu r´owna´

n



a

1

b

1

a

2

b

2

 

t
x



=



−c

1

−c

2



to zmiana zmiennych

t = ¯

t + ξ,

x = ¯

x + η

przy kt´orej


=

d(x−¯

x)

dt

dt

=

dx

dt

sprowadza r´ownanie (4.4) do r´ownania jednorod-

nego


= f



a

1

ξ + b

1

η

a

2

ξ + b

2

η



= f

a

1

+ b

1

η
ξ

a

2

+ b

2

η
ξ

!

=: g



η
ξ



.

Gdy a

1

b

2

− a

2

b

1

= 0, to istnieje takie λ

∈ R, ˙ze a

2

t + b

2

x = λ (a

1

t + b

1

x) lub

a

1

t + b

1

x = λ (a

2

t + b

2

x). R´ownanie (4.4) przekszta lca si

,

e w r´ownanie postaci

x

0

= ¯

f (a

1

t + b

1

x)

lub x

0

= ¯

f (a

2

t + b

2

x) .

Podstawienie odpowiednio

u(t) = a

1

t + b

1

x(t) lub u(t) = a

2

t + b

2

x(t)

sprowadza je do r´ownania o zmiennych rozdzielonych.

16

background image

4.3. R´

ownanie r´

o˙zniczkowe zupe lne

4.3. R´

ownanie r´

o ˙zniczkowe zupe lne

Niech D

⊂ R

2

b

,

edzie obszarem tj. zbiorem otwartym i sp´ojnym. Niech

P, Q

∈ C(D, R) oaz Q(t, x) 6= 0 dla (t, x) ∈ D.

Definicja 12

R´ownanie r´o˙zniczkowe

x

0

=

P (t, x)
Q(t, x)

(4.5)

czyli

P (t, x)dt + Q(t, x)dx = 0

(4.6)

nazywamy zupe lnym wtedy i tylko wtedy, gdy istnieje taka funkcja U

∈ C

1

(D, R),

˙ze

d

(t,x)

U = P (t, x)dt + Q(t, x)dx dla (t, x)

∈ D.

(4.7)

Poniewa˙z zbi´or D jest obszarem, zatem je´sli (4.6) jest r´ownaniem r´o˙zniczkowym
zupe lnym, to ca lka og´olna tego r´ownania ma posta´c

U (t, x) = C,

C

∈ R.

Z twierdzenia Poincar`e’go wynika nast

,

epuj

,

ace

Twierdzenie 8

Je´sli D jest obszarem ´sci

,

agalnym w R

2

, P, Q

∈ C(D, R) oraz

∂P

∂x

=

∂Q

∂t

w D, to (4.6) jest r´ownaniem r´o˙zniczkowym zupe lnym,

przy czym:

Definicja 13

Obszar D nazywamy ´sci

,

agalnym w R

2

wtedy i tylko wtedy, gdy

istniej

,

a obszar obszar gwia´zdzisty G

⊂ R

2

oraz dyffeomorfizm h : G

→ D (tzn. h

bijekcja, H, h

−1

klasy C

1

).

Definicja 14

Zbi´or G

⊂ R

2

nazywamy zbiorem gwia´zdzistym wtedy i tylko wtedy,

gdy

x

0

∈G

x∈G

[x

0

, x]

⊂ G,

Wiedz

,

ac, ˙ze (4.6) zupe lne z warunku (4.7) mamy:

∂U

∂t

= P,

∂U

∂x

= Q.

Ca lkuj

,

ac pierwszy z tych zwi

,

azk´ow wzgl

,

edem zmiennej t dostajemy:

U (t, x) =

Z

P (t, x)dt + C(x) (t, x)

∈ D.

Z kolei

Q(t, x) =

∂U

∂x

(t, x) =

Z

∂P (t, x)

∂x

dt + C

0

(x),

17

background image

Rozdzia l 4. Proste typy r´

owna´

n r´

o˙zniczkowych skalarnych

sk

,

ad

C

0

(x) = Q(t, x)

Z

∂P

∂x

(t, x)dt.

i w konsekwencji

C(x) =

Z

Q(t, x)dx

Z Z

∂P

∂x

(t, x)dt



dx.

Ostatecznie

U (t, x) =

Z

P (t, x)dt +

Z

Q(t, x)dx

Z Z

∂P

∂x

(t, x)dt



dx,

tak wi

,

ec rozwi

,

azanie og´olne r´ownania r´o˙zniczkowego zupeLnego (4.6) wyra˙za si

,

e

wzorem:

Z

P (t, x)dt +

Z

Q(t, x)dx

Z Z

∂P

∂x

(t, x)dt



dx = C,

C

∈ R.

(4.8)

4.3.1. Czynnik ca lkuj

,

acy

Je˙zeli r´ownanie (4.6) nie spe lnia warunku

∂P

∂x

=

∂Q

∂t

w zadanym obszarze

´sci

,

agalnym D, to szukamy takiej funkcji µ = µ(t, x)

∈ C

1

(D, R), aby

∂(µP )

∂x

=

∂(µQ)

∂t

(t, x)

∈ D

(4.9)

Definicja 15

Funkcj

,

e µ

∈ C

1

(D, R), dla kt´orej zachodzi warunek (4.9) nazy-

wamy czynnikiem ca lkuj

,

acym r´ownania (4.6).

Twierdzenie 9

Je´sli funkcje P, Q

∈ C

1

(D, R) i D obszar ´sci

,

agalny, to istnieje

µ

∈ C

1

(D, R) czynnik ca lkuj

,

acy r´ownania (4.6).

Efektywne wyznaczenie czynnika ca lkuj

,

acego jest mo˙zliwe zawsze, gdy zale˙zy on

od jednej zmiennej oraz w sytuacji, gdzy µ = µ(ω(t, x)), gdzie ω(t, x) jest znan

,

a

funkcj

,

a klasy C

1

(D, R). W pozosta lych przypadkach jest to zagadnienie trudne

cz

,

esto niemo˙zliwe do zrealizowania.

Za´o˙zmy zatem, ˙ze istnieje czynnik ca lkuj

,

acy r´ownania (4.6) postaci µ =

µ(ω(t, x)). Warunek

∂(µP )

∂x

=

∂(µQ)

∂t

(t, x)

∈ D

jest r´ownowa˙zny warunkowi

µ

0

∂ω

∂x

P + µ

∂P

∂x

= µ

0

∂ω

∂t

Q + µ

∂Q

∂t

,

kt´ory mo˙zna zapisa´c w postaci

µ

0

µ

=

∂Q

∂t

∂P

∂x

∂ω

∂x

P

∂ω

∂t

Q

.

(4.10)

18

background image

4.4. R´

ownanie Clairauta

Poniewa˙z lewa strona, z za lo˙zenia, zale˙zy od ω(t, x), zatem warunkiem istnienia
czynnika ca lkuj

,

acego postaci µ = µ(ω(t, x)) jest aby prawa strona r´ownania (4.10)

by la zale˙zna od ω(t, x). Wtedy te˙z dostajemy wz´or:

ln

|µ(ω)| =

Z

∂Q

∂t

∂P

∂x

∂ω

∂x

P

∂ω

∂t

Q

(ω)

!

dω =: χ(ω)

z kt´orego wynika, ˙ze ka˙zda z funkcji

e

µ(t, x) := µ(ω(t, x)) = Ce

χ(ω(t,x))

(C

∈ R \ {0})

(4.11)

jest szukanym czynnikiem ca lkuj

,

acym.

Poszukuj

,

ac czynnika ca lkuj

,

acego nale˙zy rozpocz

,

ac od najprostszych przy-

padk´ow tj. ω(t, x) = t lub ω(t, x) = x, potem rozwa˙zy´c kolejno ω(t, x) = t + x,
ω(t, x) = t

− x, ω(t, x) = tx, ω(t, x) =

t

x

. Gdy nie przyniesie to rezultatu szanse

na znalezienie czynnika ca lkuj

,

acego s

,

a znikome.

Przyk lad 3

Istnieje czynnik ca lkuj

,

acy µ = µ(t) r´ownania (t + t

2

+ x

2

) dt +

xdx = 0, gdy˙z

µ

0

(t)

µ(t)

= 2. Rozwi

,

azuj

,

ac ostatnie r´ownanie dostajemy

d

dt

ln

|µ(t)| = 2

i w konsekwencji µ(t) = Ce

2t

(C

∈ R\{0}) jest szukanym czynnikiem ca lkuj

,

acym.

4.4. R´

ownanie Clairauta

Definicja 16

R´ownaniem Clairauta nazywamy r´ownanie r´o˙zniczkowe

x

− tx

0

− f (x

0

) = 0,

(4.12)

gdzie t

∈ I, I - przedzia l, x ∈ C

2

(I, J), J - przedzia l, f

∈ C

1

(J, R) i funkcja f

nie jest postaci f (τ ) = Aτ + B.

R´o˙zniczkuj

,

ac (4.12) stronami dostajemy:

x

0

− x

0

− tx

00

− f

0

(x

0

) x

00

= 0

czyli

x

00

(t + f

0

(x

0

)) = 0.

Je´sli istnieje x = x(t) rozwi

,

azanie r´ownania (4.12) klasy C

2

(I, R), to

x

00

= 0 lub t + f

0

(x

0

) = 0.

Je´sli x

00

(t) = 0, to x

0

(t) = C, x(t) = Ct + b. Wstawiaj

,

ac funkcj

,

e x(t) = Ct + b

do r´ownania (4.12) dostajemy b = f (C). Tak wi

,

ec ka˙zda prosta

x(t) = Ct + f (C),

C

∈ J

(4.13)

jest rozwi

,

azaniem (4.12).

background image

Rozdzia l 4. Proste typy r´

owna´

n r´

o˙zniczkowych skalarnych

W sytuacji t + f

0

(x

0

) = 0, traktujemy pochodn

,

a x

0

jak parametr i oznaczamy

go symbolem p. Tak wi

,

ec t =

−f

0

(p). R´ownanie (4.12) mo˙zemy przepisa´c w

postaci x = tp + f (p) =

−f

0

(p)p + f (p). R´ownanie parametryczne


t

=

−f

0

(p)

x = f (p)

− pf

0

(p)

(4.14)

jest r´ownaniem obwiedni rodziny prostych (4.13).

20

background image

Rozdzia l 5

Liniowe r´

ownania r´

o ˙zniczkowe

5.1. R´

ownania i uk lady r´

owna´

n r´

o ˙zniczkowych liniowych

Niech (X,

k · k) przestrze´n Banacha, I = |a, b| ⊂ R - dowolny przedzia l,

L(X, X) :=

{T : X → X :

T

operator liniowy i ci

,

ag ly

}. Niech

A : I

3 t → A(t) ∈ L(X, X) ci

,

ag le,

g

∈ C(I, X),

x = x(

·) ∈ C

1

(I, X).

Definicja 17

R´ownaniem r´o˙zniczkowym liniowym jednorodnym rz

,

edu pierwszego

(RRLJ) nazywamy r´ownanie postaci

x

0

(t) = A(t) (x(t)) ,

t

∈ I,

(5.1)

kr´otko x

0

= A(t)x, x = x(t), t

∈ I.

Definicja 18

R´ownaniem r´o˙zniczkowym liniowym niejednorodnym rz

,

edu pierw-

szego (RRLN) nazywamy r´ownanie postaci

x

0

(t) = A(t) (x(t)) + g(t),

t

∈ I,

(5.2)

kr´otko x

0

= A(t)x + g(t), x = x(t), t

∈ I.

Definicja 19

W sytuacji X = R

n

(RRLJ), (RRLN) nazywamy uk ladem r´owna´

n

r´o˙zniczkowych liniowych.

Definicja 20

R´ownanie r´ozniczkowe

x

(n)

= A(t) x, x

0

, . . . , x

(n−1)



+ g(t),

(5.3)

21

background image

Rozdzia l 5. Liniowe r´

ownania r´

o˙zniczkowe

gdzie x = x(t), t

∈ I, I - przedzia l, A ∈ C (I, L (X

n

, X)), g

∈ C(I, X), X

- przestrze´

n Banacha, nazywamy r´ownaniem r´o˙zniczkowym liniowym rz

,

edu n -

tego. Je´sli g = 0, to r´ownanie (5.3) nazywamy r´ownaniem jednorodnym, w prze-
ciwnym wypadku niejednorodnym.

Jak wiadomo z wcze´sniejszych rozwa˙za´

n, r´ownanie to mo˙zna sprowadzi´c do

r´ownania rz

,

edu pierwszego w przestrzeni Banacha X

n

.

Twierdzenie 10

(Twierdzenie o istnieniu rozwi

,

azania globalnego) Standardowe

r´ownanie r´o˙zniczkowe liniowe (5.2) ma zawsze rozwi

,

azanie globalne przy dowol-

nym warunku pocz

,

atkowym Cauchy’ego.

Twierdzenie 11

Zbi´or rozwi

,

aza´

n r´ownania r´o˙zniczkowego liniowego jednorod-

nego (5.1) (ca lka og´olna) jest przestrzeni

,

a liniow

,

a.

Dow´

od

. Wystarczy pokaza´c, ˙ze je´sli funkcje x i y s

,

a rozwi

,

azaniami (5.1) to ich

dowolna kombinacja liniowa tak˙ze. Niech α, β

∈ R. Mamy

(αx + βy)

0

= αx

0

+ βy

0

= αA(t)x + βA(t)y =

= A(t)(αx) + A(t)(βy) = A(t)(αx + βy)

c.k.d

Twierdzenie 12

Rozwi

,

azanie og´olne r´ownania r´o˙zniczkowego liniowego niejed-

norodnego (5.2) jest sum

,

a rozwi

,

azania szczeg´olnego (5.2) i rozwi

,

azania og´olnego

r´ownania r´o˙zniczkowego liniowego jednorodnego(5.1), a dok ladniej:

Ka˙zde rozwi

,

azanie (5.2) jest sum

,

a pewnego ustalonego rozwi

,

azania (5.2) i

pewnego rozwi

,

azania (5.1).

Dow´

od

. Niech

R :=



x

∈ C

1

(I, X) :

x

0

= A(t)x + g(t)

,

Y

:=



y

∈ C

1

(I, X) :

y

0

= A(t)y

.

Ustalmy e

x

∈ R i zdefiniujmy

Z :=



z

∈ C

1

(I, X) :

z = e

x + y, y

∈ Y

= e

x + Y.

Mamy pokaza´c, ˙ze R = Z.

Udowodnimy najpierw, ˙ze Z

⊂ R.

We´zmy z

∈ Z. Z definicji zbioru Z wynika, ˙ze istnieje y ∈ Y , ˙ze z = ex + y.

Poniewa˙z

z

0

= e

x

0

+ y

0

= (A(t)e

x + g(t)) + A(t)y = A(t) (e

x + y) + g(t) = A(t)z + g(t)

zatem z

∈ R.

22

background image

5.2. Skalarne r´

ownanie liniowe rz

,

edu pierwszego

Teraz udowodnimy, ˙ze R

⊂ Z.

We´zmy x

∈ R. Wektor x mo˙zemy zapisa´c w postaci x = ex+(x − ex). Zdefiniujmy

y := x

− ex. Zauwa˙zmy, ˙ze

y

0

= (x

− ex)

0

= x

0

= e

x

0

= (A(t)x + g(t))

− (A(t)ex + g(t)) =

= A(t)x

− A(t)ex = A(t) (x − ex) = A(t)y,

co oznacza, ˙ze y

∈ Y . W takim razie x ∈ Z.

c.k.d

5.2. Skalarne r´

ownanie liniowe rz

,

edu pierwszego

Skalarne r´ownanie liniowe rz

,

edu pierwszego

x

0

+ f (t)x = 0,

(5.4)

gdzie x = x(t), t

∈ I, I - przedzia l, f ∈ C(I, R), jest r´ownaniem o zmiennych

rozdzielonych. Ca lk

,

a og´oln

,

a tego r´ownania jest rodzina funkcji

x(t) = Ce

R f (t)dt

C = const

∈ R, t ∈ I.

Ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania niejednorodnego

x

0

+ f (t)x = g(t) t

∈ I,

(5.5)

mo˙zemy znale´z´c metod

,

a uzmienniania sta lej. Przypu´s´cmy bowiem, ˙ze istnieje

rozwi

,

azanie r´ownania (5.5) postaci

x(t) = C(t)e

R f (t)dt

= C(t)e

−F (t)

,

gdzie F (t) :=

R

f (t)dt. Je´sli funkcja ta jest rozwi

,

azaniem r´ownania (5.5), to

g(t) = x

0

+f (t)x = C

0

(t)e

−F (t)

+C(t) (

−F

0

(t)) e

−F (t)

+f (t)C(t)e

−F (t)

= C

0

(t)e

−F (t)

,

sk

,

ad

C

0

(t) =

g(t)

e

−F (t)

= g(t)e

F (t)

.

Rozwi

,

azaniem tego r´ownania jest funkcja

C(t) =

Z

g(t)e

F (t)

dt,

t

∈ I.

Tak wi

,

ec ca lk

,

a szczeg´oln

,

a r´ownania (5.5) jest funkcja

x(t) =

Z

g(t)e

R f (t)dt

dt



e

R f (t)dt

dt

23

background image

Rozdzia l 5. Liniowe r´

ownania r´

o˙zniczkowe

5.3. R´

ownanie Bernoulliego

R´ownaniem r´o˙zniczkowym Bernoulliego nazywamy r´ownanie postaci

x

0

+ f (t)x = g(t)x

p

,

p = const

∈ R \ {1},

(5.6)

przy czym w stosunku do funkcji f i g przyjmujemy takie same za lo˙zenia jak w
przypadku r´ownania liniowego. Przez zmian

,

e zmiennych

y(t) := x

1−p

(t)

r´ownanie to mo˙zna sprowadzi´c do r´ownanie r´o˙zniczkowego liniowego. Zauwa˙zmy
bowiem, ˙ze skoro y

0

= (1

− p)x

−p

x

0

, to obustronnie mno˙z

,

ac r´ownanie (5.6) przez

(1

− p)x

−p

dostajemy

(1

− p)x

−p

x

0

+ (1

− p)f(t)x

1−p

= (1

− p)g(t),

czyli r´ownanie r´o˙zniczkowe liniowe niejednorodne

y

0

+ (1

− p)f(t)y = (1 − p)g(t).

5.4. R´

ownanie Riccatiego

R´ownaniem r´o˙zniczkowym Riccatiego nazywamy r´ownanie postaci

x

0

= a(t)x

2

+ b(t)x + c(t),

(5.7)

gdzie a, b, c : I

→ R ci

,

ag le, I - przedzia l otwarty.

Z poprzednich twierdze´

n latwo pokaza´c, ˙ze ka˙zdy punkt zbioru I

×R jest punk-

tem globalnej jednoznaczno´sci. Gdy a(t) = 0, to r´ownanie (5.7) jest r´ownaniem
r´o˙zniczkowym liniowym, a gdy c(t) = 0 r´ownaniem Bernoulliego.

Specjalnym r´ownaniem Riccatiego nazywamy szczeg´olny przypadek r´ownanoa

(5.7) a mianowicie

x

0

= c

1

x

2

+ c

2

t

n

c

1

, c

2

∈ R.

Nawet dla tego ostatniego r´ownania mo˙zna poda´c efektywne metody dla pewnych
warto´sci wyk ladnika n. W og´olnym przypadku zachodzi natomiast nast

,

epuj

,

ace:

Twierdzenie 13

Niech I = (α, β)

⊂ R. Je´sli ϕ jest ca lk

,

a szczeg´oln

,

a r´ownania

(5.7) okre´slon

,

a na I, to dla ka˙zdego rozwi

,

azania x tego r´ownania okre´slonego w

przedziale

4 ⊂ I funkcja okre´slona wzorem:

y(t) := x(t)

− ϕ(t) (t ∈ 4),

jest rozwi

,

azaniem r´ownania Bernoulliego

y

0

= [b(t) + 2a(t)ϕ(t)] y + a(t)y

2

(5.8)

24

background image

5.5. R´

ownanie Lagrange’a

i na odwr´ot, dla ka˙zdego rozwi

,

azania y r´ownania (5.8) okre´slonego w

4 funkcja

x zdefiniowana wzorem:

x(t) = ϕ(t) + y(t) (t

∈ 4)

jest rozwi

,

azaniem r´ownania (5.7).

Dow´

od

. Niech ϕ i x b

,

ed

,

a dwoma rozwi

,

azaniami r´ownania (5.7), czyli

ϕ

0

= a(t)ϕ

2

+ b(t)ϕ + c(t),

x

0

= a(t)x

2

+ b(t)x + c(t).

W´owczas

y

0

= x

0

− ϕ

0

= a(t)x

2

+ b(t)x + c(t)



− a(t)ϕ

2

+ b(t)ϕ + c(t)



=

= a(t) x

2

− ϕ

2



+ b(t) (x

− ϕ) = a(t) (x + ϕ) (x − ϕ) + b(t) (x − ϕ) =

= (a(t) (x + ϕ) + b(t)) (x

− ϕ) = (b(t) + a(t)x + a(t)ϕ) (x − ϕ) =

= (b(t) + 2a(t)ϕ + a(t)x

− a(t)ϕ) (x − ϕ) =

= (b(t) + 2a(t)ϕ + a(t) (x

− ϕ)) (x − ϕ) = (b(t) + 2a(t)ϕ) y + a(t)y

2

.

Tak wi

,

ec

y

0

= (b(t) + 2a(t)ϕ) y + a(t)y

2

.

c.k.d

Przyk lad 4

Rozwa˙zmy r´ownanie Riccatiego

x

0

− 2tx + x

2

= 5

− t

2

,

kt´orego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja ϕ(t) = t + 2. Przepisuj

,

ac to r´ownanie w

postaci x

0

= (

−1)x

2

+ (2t)x + (5

− t

2

), widzimy, ˙ze a(t) =

−1, b(t) = 2t, c(t) =

5

− t

2

. Skojarzone r´ownanie Bernoulliego przybiera wi

,

ec posta´c

y

0

= [2t + 2(

−1)(t + 2)] y + (−1)y

2

=

−4y − y

2

.

Jego rozwi

,

azaniem og´olnym jest rodzina funkcji

y(t) = Ce

4t

(C

∈ R), tak wi

,

ec

rozwi

,

azaniem r´ownania wyj´sciowego jest rodzina funkcji

x(t) = Ce

4t

+t+2(C

R

).

5.5. R´

ownanie Lagrange’a

R´ownaniem Lagrange’a nazywamy r´ownanie postaci:

x = a (x

0

) t + f (x

0

) .

(5.9)

Zak ladamy, ˙ze funkcje a, f

∈ C

1

(J, R), x

∈ C

2

(I, J), I, J przedzia ly. Je´sli funkcja

a jest funkcj

,

a identyczno´sciow

,

a, to r´ownanie Lagrange’a jest r´ownaniem Cla-

irauta. Przyjmijmy zatem dalej, ˙ze a(p)

6= p dla wszystkich p ∈ J. R´o˙zniczkuj

,

ac

25

background image

Rozdzia l 5. Liniowe r´

ownania r´

o˙zniczkowe

r´ownanie (5.9) stronami i podstawiaj

,

ac za pocchodn

,

a x

0

now

,

a funkcj

,

e p = p(t)

mo˙zemy to r´ownanie przekszta lci´c do postaci:

x

0

= a

0

(x

0

) x

00

t + a (x

0

) + f

0

(x

0

) x

00

p = a

0

(p) p

0

t + a (p) + f

0

(p) p

0

p = (a

0

(p)t + f

0

(p))

dp

dt

+ a(p),

dp

dt

=

p

− a(p)

a

0

(p)t + f

0

(p)

.

Zamieniaj

,

ac role zmiennych p i t mamy

dt

dp

=

a

0

(p)t + f

0

(p)

p

− a(p)

=

a

0

(p)

p

− a(p)

t +

f

0

(p)

p

− a(p)

,

czyli r´ownanie r´o˙zniczkowe niejednorodne

dt

dp

+

a

0

(p)

a(p)

− p

t =

f

0

(p)

p

− a(p)

,

z niewiadom

,

a funkcj

,

a t = t(p). Po wyznaczeniu tego rozwi

,

azania wstawiamy

je do wyj´sciowego r´ownania (5.9), w kt´orym w miejsce pochodnej x

0

wstawiamy

parametr p. Ostatecznie



t

= t(p)

x = a (p) t(p) + f (p) .

(5.10)

jest rozwi

,

azaniem r´ownania (5.9) w postaci parametrycznej.

5.6. Skalarne r´

ownanie r´

o ˙zniczkowe liniowe

n-tego rz

,

edu

Definicja 21

Skalarnym r´ownaniem r´o˙zniczkowym jednorodnym n-tego rz

,

edu

(SRRLJ) nazywamy r´ownanie

x

(n)

+ a

n−1

(t)x

(n−1)

+ . . . + a

1

(t)x

0

+ a

0

(t)x = 0,

(5.11)

w kt´orym a

j

(t)

∈ C(I, R), (j = 0, 1, . . . , n − 1), I - przedzia l.

Niech

L(t) :=

d

n

dt

n

+ a

n−1

(t)

d

n−1

dt

n−1

+ . . . + a

1

(t)

d

dt

+ a

0

(t),

t

∈ I,

w´owczas r´ownanie (5.11) mo˙zna zapisa´c w zwi

,

ez lej postaci

L(t)x = 0,

t

∈ I.

(5.12)

26

background image

5.6. Skalarne r´

ownanie r´

o˙zniczkowe liniowe

n

-tego rz

,

edu

Definicja 22

Wro´

nskianem funkcji x

1

, . . . , x

n

∈ C

n−1

(I, R) nazywamy funkcj

,

e

W (x

1

, . . . , x

n

) (t) := det



x

(k−1)
j

(t)



k = 1, . . . , n
j = 1, . . . , n

!

(5.13)

Twierdzenie 14

a) Je´sli wro´

nskian W (x

1

, . . . , x

n

) (t

0

)

6= 0 dla pewnego t

0

∈ I,

to funkcke x

1

, . . . , x

n

s

,

a liniowo niezale˙zne.

b) Niech x

1

, . . . , x

n

b

,

ed

,

a rozwi

,

azaniami r´ownania (5.11). Je´sli x

1

, . . . , x

n

s

,

a

liniowo niezale˙zne, to ich wro´

nskian W (x

1

, . . . , x

n

) (t))

6= 0 dla ka˙zdego t ∈ I.

Dow´

od

Kolejno udowodnimy obie cz

,

e´sci twierdzenia.

ad a) (nie wprost)

Przyjmijmy, ˙ze x

1

, . . . , x

n

∈ C

n−1

(I, R) s

,

a liniowo zale˙zne. Zatem istniej

,

a takie

sta le C

1

, . . . , C

n

∈ R, ˙ze

P

n
j=1

C

2

j

6= 0 oraz

n

X

j=1

C

j

x

j

(t) = 0 dla t

∈ I.

(5.14)

R´o˙zniczkuj

,

ac t

,

e r´owno´s´c sukcesywnie wzgl

,

edem zmiennej t dostajemy zwi

,

azek

n

X

j=1

C

j

x

(k−1)
j

= 0 k = 1, . . . , n, t

∈ I.

Poniewa˙z W (x

1

, . . . , x

n

) (t

0

)

6= 0, zatem uk lad (5.14) ma tylko rozwi

,

azanie zerowe

C

1

= C

2

= . . . = C

n

= 0 wbrew za lo˙zeniu.

ad b) (nie wprost) Przypu´s´cmy, ˙ze istnieje taki punkt t

0

∈ I : W (x

1

, . . . , x

n

) (t

0

) =

0.
Po l´o˙zmy

a

j
k

:= x

(k−1)
j

(t

0

) ,

j, k

∈ {1, . . . , n} i zdefiniujmy macierz A := a

j
k



.

Niech wektor C = (C

1

, . . . , C

n

)

T

b

,

edzie niezerowym rozwi

,

azaniem uk ladu

AC = 0.

Takie rozwi

,

azanie istnieje, gdy˙z

det A = det a

j
k



= W (x

1

, . . . , x

n

) (t

0

) = 0.

We´zmy

x = x(t) :=

n

X

j=1

C

j

x

j

(t).

Funkcja ta jest rozwi

,

azaniem r´ownania (5.11) bo jest kombinacj

,

a liniow

,

a rozwi

,

aza´

n

x

j

(j = 1, . . . , n). Zauwa˙zmy, ˙ze x(t) spe lnia warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego:

x

(k−1)

(t

0

) =

n

X

j=1

C

j

x

k−1

j

(t

0

) = 0.

27

background image

Rozdzia l 5. Liniowe r´

ownania r´

o˙zniczkowe

Z drugiej strony funkcja sta la r´owna zero te˙z spe lnoa powy˙zszy warunek pocz

,

atkowy

i jest rozwi

,

azaniem r´ownania (5.11). Wobec jedyno´sci rozwi

,

azania problemu

pocz

,

atkowego dla r´ownania (5.11) i wobec liniowej niezale˙zno´sci x

1

, . . . , x

n

mamy

C

1

= C

2

= . . . = C

n

= 0 co przeczy za lo˙zeniu.

c.k.d

Wniosek 1

Je˙zeli x

1

, . . . , x

n

s

,

a rozwi

,

azaniami r´ownania (5.11), to

t∈I

W (x

1

, . . . , x

n

) (t) = 0,

lub

t∈I

W (x

1

, . . . , x

n

) (t)

6= 0.

Definicja 23

Zbi´or

{x

1

, . . . , x

n

} liniowo niezale˙znych rozwi

,

aza´

n szczeg´olnych r´ownania

(5.11) nazywamy fundamentalnym uk ladem rozwi

,

aza´

n (SRRLJ) rz

,

edu n.

Twierdzenie 15

Ka˙zde r´ownanie r´o˙zniczkowe liniowe jednorodne rz

,

edu n-tego

(5.11) ma fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n.

Dow´

od

Niech A = a

j
k



∈ R

n

2

b

,

edzie dowoln

,

a macierz

,

a nioeosobliw

,

a i niech

t

0

∈ I. Wiadomo, ˙ze r´ownanie (5.11) ma rozwi

,

azania globalne przy zadanych

warunkach pocz

,

atkowych Cauchy

,

ego

x

(k−1)
j

(t

0

) = a

j
k

,

k = 1, . . . , n.

Oznaczmy je symbolami x

j

, (j = 1, . . . , n). Z konstrukcji tych rozwi

,

aza´

n wynika,

˙ze

W (x

1

, . . . , x

n

) (t

0

) = det A

6= 0

i wobec poprzedniego twierdzenia rozwi

,

azania x

1

, . . . , x

n

tworz

,

a fundamentalny

uk lad rozwi

,

aza´

n.

c.k.d

Twierdzenie 16

Je˙zeli rozwi

,

azania x

1

, . . . , x

n

tworz

,

a fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n

jednorodnego r´ownania r´o˙zniczkowego liniowego rz

,

edu n (5.11), to rodzina funkcji

x =

n

X

j=1

C

j

x

j

,

gdzie C

j

, (j = 1, . . . , n) jest rozwi

,

azaniem og´olnym tego r´ownania.

Dow´

od

Nale˙zy pokaza´c, ˙ze dla dowolnego rozwi

,

azania szczeg´olnego x spe lniaj

,

acego

warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego

x

(k−1)

(t

0

) = x

0k

(k = 1, . . . , n)

28

background image

5.7. Obni˙zanie rz

,

edu r´

ownania liniowego

istniej

,

a sta le

C

j

(j = 1, . . . , n)

takie, ˙ze

x =

P

n
j=1

C

j

x

j

.

Rozwa˙zmy uk lad r´owna´

n

n

X

j=1

C

j

x

(k−1)
j

(t

0

) = x

0k

(k = 1, . . . , n).

Macierz tego uk ladu jest nieosobliwa, bo jej wyznacznik jest r´owny W (x

1

, . . . , x

n

) (t

0

)

6=

0. Niech rozwi

,

azaniem tego uk ladu b

,

edzie wektor e

C =



e

C

1

, . . . , e

C

n



T

. Latwo

zauwa˙zy´c, ˙ze sk ladowe e

C

j

tego wektora s

,

a poszukiwanymi sta lymi.

c.k.d

5.7. Obni ˙zanie rz

,

edu r´

ownania liniowego

5.7.1. Wz´

or Liouville’a

Rozwa˙zmy teraz jednorodne r´ownanie r´o˙zniczkowe liniowe (5.11) rz

,

edu dru-

giego. Mo˙zna pokaza´c nast

,

epuj

,

ace twierdzenie Liouville’a:

Twierdzenie 17

Je´sli x

1

, x

2

stanowi

,

a uk lad fundamentalny rozwi

,

aza´

n jednorod-

nego r´ownania r´o˙zniczkowego liniowego (5.11) rz

,

edu drugiego, to

C∈R

W (x

1

, x

2

) (t) = C exp



Z

a

1

(t) dt



.

Je´sli x

1

jest znanym rozwi

,

azaniem r”wnania (5.11), to drugie rozwi

,

azanie

niezale˙zne mo˙zna znale˙z´c nast

,

epuj

,

acym sposobem:

t∈R

x

1

(t) x (t)

x

0

1

(t) x

0

(t)

6= 0,

(5.15)

x

1

x

0

− x

0

1

x = C exp



Z

a

1

(t) dt



,

x

1

x

0

− x

0

1

x

x

2

1

=

1

x

2

1

C exp



Z

a

1

(t) dt



,

d

dt



x

x

1



=

1

x

2

1

C exp



Z

a

1

(t) dt



,

x

x

1

=

Z 

1

x

2

1

C exp



Z

a

1

(t) dt



dt,

x (t) = x

1

(t)

Z 

1

x

2

1

(t)

C exp



Z

a

1

(t) dt



dt + C

1



. (5.16)

29

background image

Rozdzia l 5. Liniowe r´

ownania r´

o˙zniczkowe

5.7.2. R´

ownania wy ˙zszych rz

,

ed´

ow

Druga metoda, bardziej uniwersalna metoda, to zastosowanie podstawienia:

x (t) = x

1

(t) y (t) .

(5.17)

Ma bowiem miejsce nast

,

epuj

,

ace

Twierdzenie 18

Je˙zeli

e

x(t)

6= 0

jest rozwi

,

azanie jednorodnego liniowego

r´ownania r´o˙zniczkowego (5.11) rz

,

edu n, to po podstawieniu x(t) = e

x(t)y(t) otrzy-

mujemy r´ownanie, kt´orego rz

,

ad mo˙zna obni˙zy´c do rz

,

edu n

− 1.

5.8. Niejednorodne r´

ownanie r´

o ˙zniczkowe liniowe

n-tego rz

,

edu

Definicja 24

Niejednorodnym r´ownaniem r´o˙zniczkowym liniowym rz

,

edu n na-

zywamy r´ownanie postaci

L(t)x = g(t),

(5.18)

gdzie g : R

⊃ I → R jest funkcj

,

a ci

,

ag l

,

a.

Za l´o˙zmy, ˙ze znamy uk lad fundamentalny

{x

1

, . . . , x

n

} skojarzonego jednorod-

nego r´ownania r´o˙zniczkowego (5.12). Ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania niejednorodnego

(5.18) znajdziemy metod

,

a uzmienniania sta lych (metod

,

a Lagrange’a).

Zak ladamy, ˙ze poszukiwane rozwi

,

azanie jest postaci

x(t) =

n

X

j=1

C

j

(t)x

j

(t).

Funkcje C

j

(t) wyznaczamy rozwi

,

azuj

,

ac uk lad r´owna´

n r´o˙zniczkowych

x

1

(t)

. . .

x

n

(t)

x

0

1

. . .

x

0

n

(t)

...

...

x

(n−2)

1

. . . x

(n−2)

n

(t)

x

(n−1)

1

. . . x

(n−1)

n

(t)

C

0

1

(t)

C

0

2

(t)

...

C

0

n−1

(t)

C

0

n

(t)

=

0
0

...

0

g(t)

.

Rozwi

,

azuj

,

ac powy˙zszy uk lad dostajemy n r´owna´

n o zmiennych rozdzielonych

C

0

j

(t) = F

j

(t) (j = 1, . . . , n),

gdzie funkcje F

j

s

,

a okre´slone wzorami Cramera.

Twierdzenie 19

(Zasada superpozycji) Je´sli funkcja x

1

(t) jest rozwi

,

azaniem

r´ownania L(t)x = g

1

(t), a x

2

(t) rozwi

,

azaniem L(t)x = g

2

(t), to x

1

(t) + x

2

(t)

jest rozwi

,

azaniem r´ownania L(t)x = g

1

+ g

2

(t).

Uzasadnienie tego faktu zostanie przedstawiony przy omawianiu metody uzmien-

niania sta lych dla uk ladu r´owna´

n r´o˙zniczkowych liniowych.

30

background image

5.9. R´

ownanie liniowe n-tego rz

,

edu o sta lych wsp´

o lczynnikach

5.9. R´

ownanie liniowe

n-tego rz

,

edu o sta lych

wsp´

o lczynnikach

Rozwa˙zamy r´ownanie postaci

x

(n)

+ a

n−1

x

(n−1)

+ . . . + a

1

x

0

+ a

0

x = 0,

(5.19)

w kt´orym a

j

∈ R, (j = 0, 1, . . . , n − 1). Niech

L :=

d

n

dt

n

+ a

n−1

d

n−1

dt

n−1

+ . . . + a

1

d

dt

+ a

0

,

w´owczas r´ownanie (5.19) mo˙zna zapisa´c kr´otko

Lx = 0.

(5.20)

Przewidujemy rozwi

,

azanie r´ownania (5.19) w postaci x(t) = e

λt

, gdzie λ

∈ C.

Po wsrawieniu pochodnych x

(j)

(t) = λ

j

e

λt

do (5.19) i wydzieleniu przez e

λt

do-

stajemy:

λ

n

+ a

n−1

λ

n−1

+ . . . + a

0

= 0.

(5.21)

Wniosek 2

Funkcja x(t) = e

λt

jest rozwi

,

azaniem r´ownania r´o˙zniczkowego (5.19)

wtedy i tylko wtedy, gdy λ jest pierwiastkiem r´ownania (5.21) zwanego r´ownaniem
charakterystycznym

.

Uwaga 2

Funkcja zespolona x(t) jest rozwi

,

azaniem r´ownania r´o˙zniczkowego (5.19)

wtedy i tylko wtedy, gdy

<e x(t) oraz =m x(t) s

,

a rozwi

,

azaniami tego r´ownania.

Niech λ

1

, . . . , λ

n

∈ C b

,

ed

,

a wszystkimi pierwiastkami r´ownania charaktery-

stycznego (5.21), przy czym pierwiastek k-krotny wyst

,

epuje w tym ci

,

agu k razy.

Funkcje x

j

(t) = e

λ

j

t

maj

,

a wro´

nskian

W (x

1

, . . . , x

n

) (t) = e

1

+...+λ

n

)t

1

1

. . . 1

λ

1

λ

2

. . . λ

n

λ

2
1

λ

2
2

. . . λ

2
n

...

...

...

λ

n−1

1

λ

n−1

2

. . . λ

n−1

n

=

= e

1

+...+λ

n

)t

n

Y

k=1

n

Y

j=k+1

j

− λ

k

) .

Macierz wyznacznika wyst

,

epuj

,

acego w ostatnim wzorze nasi nazw

,

e macierzy Van-

dermonde’a.

Mog

,

a zaistnie´c cztery przypadki:

1. Wielomian charakterystyczny ma n r´o˙znych pierwiastk´ow rzeczywistych tj.:

i∈{1,...,n}

λ

i

∈ R oraz

i,j∈{1,...,n}

i

6= j ⇒ λ

i

6= λ

j

.

31

background image

Rozdzia l 5. Liniowe r´

ownania r´

o˙zniczkowe

Wtedy ∀

t∈R

W (x

1

, . . . , x

n

) (t)

6= 0, zatem rodzina funkcji

x(t) =

n

X

j=1

C

j

e

λ

j

t

jest ca lk

,

a og´oln

,

a r´ownania (5.19).

2. Wielomian charakterystyczny ma n r´o˙znych pierwiastk´ow, ale nie wszystkie

pierwiastki s

,

a rzeczywiste tj.:

i∈{1,...,n}

λ

i

∈ C oraz

i,j∈{1,...,n}

i

6= j ⇒ λ

i

6= λ

j

.

Niech np. λ

m

= a + ib b

,

edzie jednym z pierwiastk´ow zespolonych. Po-

niewa˙z wielomian charakterystyczny (5.21) ma wsp´o lczynniki rzeczywiste, za-
tem r´ownie˙z λ

m

= a

− ib musi by´c pierwiastkiem tego wielomianu. Mo˙zna

bez szkody dla og´olno´sci przyj

,

a´c, ˙ze jest to kolejny pierwiastek na li´scie pier-

wiastk´ow tj. λ

m+1

= λ

m

. Par

,

e liniowo niezale˙znych rozwi

,

aza´

n zespolonych

y

1

(t) = e

λ

m

t

,

y

2

(t) = e

λ

m+1

t

= e

λ

m

t

zast

,

epujemy par

,

a liniowo niezale˙znych rozwi

,

aza´

n rzeczywistych

x

m

(t) =

<e e

λ

m

t

= e

at

cos(bt),

x

m+1

(t) =

=m e

λ

m

t

= e

at

sin(bt).

3. Wielomian charakterystyczny (5.21) ma wszystkie pierwiastki rzeczywiste, ale

s

,

a w´sr´od nich pierwiastki wielokrotne. W tej sytuacji W e

λ

1

t

, . . . , e

λ

n

t



= 0.

Niech λ

m

∈ R b

,

edzie pierwiastkiem krotno´sci k > 1. W´owczas funkcje

t

0

e

λ

m

t

= e

λ

m

t

, t

1

e

λ

m

t

, . . . , t

k−1

e

λ

m

t

s

,

a liniowo niezale˙zne, ponadto ka˙zda z nich jest rozwi

,

azaniem (5.19). Jak

latwo bowiem sprawdzi´c bezpo´srednim rachunkiem



d

dt

− λ



t

s

e

λt



= st

s−1

e

λt

,

sk

,

ad wniosek, ˙ze je´sli λ jest pierwiastkiem k krotnym i s

≤ k − 1, to



d

dt

− λ



k

t

s

e

λt



= 0.

5.10. Metoda przewidywa´

n

W przypadku niejednorodnego r´ownania r´o˙zniczkowego rz

,

edu n o sta lych

wsp´o lczynnikach

x

(n)

+ a

n−1

x

(n−1)

+ . . . + a

1

x

0

+ a

0

x = g(t),

(5.22)

32

background image

5.11. Uk lad skalarnych r´

owna´

n r´

o˙zniczkowych liniowych rz

,

edu pierwszego

mo˙zliwe jest skonstruowanie ca lki szczeg´olnej tego r´ownania, je´sli

g(t) = e

at

(p

k

(t) cos bt + q

m

(t) sin bt) ,

gdzie p

k

i q

m

s

,

a wielomianami odpowiednio stopnia k i m. Rozwi

,

azanie szczeg´olne

przewidujemy w postaci

x(t) = e

at

t

p

(r

l

(t) cos bt + s

l

(t) sin bt) ,

gdzie:
— p jest krotno´sci

,

a pierwiastka a + ib wielomianu charakterystycznego r´ownania

jednorodnego skojarzonego z (5.22); gdy a+ib nie jest pierwiastkiem, to p = 0,

— l = max

{k, l},

— r

l

, s

l

wielomiany stopnia l.

Wsp´o lczynniki wielomian´ow r

l

, s

l

dobieramy metod

,

a wsp´o lczynnik´ow nieozna-

czonych.

5.11. Uk lad skalarnych r´

owna´

n r´

o ˙zniczkowych liniowych

rz

,

edu pierwszego

Rozwa˙zamy uk lad r´owna´

n r´o˙zniczkowych rz

,

edu pierwszego postaci

x

0

j

(t) =

n

X

k=1

a

k

j

(t)x

k

(t) + g

j

(t) (j = 1, . . . , n),

(5.23)

czyli

x

0

(t) = A(t)x(t) + g(t),

(5.24)

gdzie

x(t) =

x

1

(t)

...

x

n

(t)

 ,

A(t) =

a

1

1

(t) . . . a

n

1

(t)

...

...

a

1

n

(t) . . . a

n

n

(t)

 ,

g(t) =

g

1

(t)

...

g

n

(t)

 .

Przyjmujemy za lo˙zenia regularno´sciowe takie jak w teorii dotycz

,

acej zagadnie´

n

liniowych. W tym przypadku oznacza to, ˙ze

j,k∈{1,...,n}

I

3 t → g

j

(t),

I

3 t → a

k

j

(t)

∈ C (I, R)

j∈{1,...,n}

I

3 t → x

j

(t)

∈ C

1

(I, R) ,

gdzie I

⊂ R jest przedzia lem.

Niech M

∈ R

n×n

. Definiujemy

M

0

:= I

M

1

:= M

M

j

:= M

· M

j−1

33

background image

Rozdzia l 5. Liniowe r´

ownania r´

o˙zniczkowe

oraz

e

M

:=

X

k=0

M

k

k!

.

Szereg ten jest zbie˙zny w R

n

2

dla ka˙zdej macierzy M . Wynika to st

,

ad, ˙ze wobec

oszacowania

M

k

=

M · M

k−1

≤ kMk

M

k−1

≤ kMk

k

mamy nier´owno´s´c

X

k=0

M

k

k!

X

k=0

kMk

k

k!

.

Szereg

P


k=0

kMk

k

k!

jest zbie˙zny, a zatem szereg

P


k=0

M

k

k!

jest zbie˙zny, gdzy˙z

w przestrzeniach Banacha zachodzi twierdzenie, ˙ze szereg kt´ory jest zbie˙zny
wzgl

,

edem normy (czyli jezt zbie˙zny bezwzgl

,

ednie) jest zbie˙zny.

Twierdzenie 20

Je´sli macierze M, N

∈ R

n×n

s

,

a przemienne, to znaczy gdy

M N = N M , to e

M +N

= e

M

e

N

.

Wniosek 3

Dla dowolnej macierzy M

∈ R

n×n

:

e

M



−1

= e

−M

.

Dow´

od.

Macierze M i

−M s

,

a przemienne, a zatem e

M

e

−M

= e

M −M

= e

0

= I.

Mno˙z

,

ac ten zwi

,

azek lewostronnie przez e

M



−1

dostajemy tez

,

e.

c.k.d.

Niech A(t) = a

k

j

(t)



j,k=1,...,n

. Wprowadzamy oznaczenie

Z

A(t) dt :=

Z

a

k

j

(t) dt



j,k=1,...,n

.

Twierdzenie 21

Je´sli macierze A(t) i

R

A(t) dt s

,

a przemienne, to funkcja

x(t) := e

R A(t) dt

C,

(5.25)

gdzie C = (C

1

, . . . , C

n

)

T

∈ R

n

jest rozwi

,

azaniem jednorodnego uk ladu r´owna´

n

r´o˙zniczkowych liniowych rz

,

edu pierwszego

x

0

(t) = A(t)x(t).

(5.26)

Dow´

od.

Policzmy:

x

0

(t) =



e

R A(t) dt

C



0

=



e

R A(t) dt



0

C =

X

k=0

R

A(t) dt



k

k!

!

0

C =

=

X

k=1

k

R

A(t) dt



k−1

R

A(t)dt



0

k!

!

C =

X

k=1

R

A(t) dt



k−1

A(t)

(k

− 1)!

!

C =

= A(t)

X

k=0

R

A(t) dt



k

k!

!

C = A(t)e

A(t)

C = A(t)x(t).

34

background image

5.11. Uk lad skalarnych r´

owna´

n r´

o˙zniczkowych liniowych rz

,

edu pierwszego

c.k.d.

Wz´or (5.25) ma niewielkie znaczenie praktyczne, gdy macierz uk ladu A(t)

zale˙zy istotnie od zmiennej t.

Uwaga 3

Je´sli macierz uk ladu (5.26) jest sta la tj. A(t) = A, to

R

A(t) dt =

R

A dt = tA, a zatem macierze A i

R

A dt = tA s

,

a przemienne. W konsekwencji

rozwi

,

azaniem uk ladu

x

0

= Ax

jest funkcja

x(t) = e

tA

C

Jak si

,

e dalej oka˙ze efektywne obliczenie macierzy e

tA

b

,

edzie mo˙zliwe.

W podobny spos´ob jak przedstawiony powy˙zej, mo˙zna pokaza´c, ˙ze funkcja

x(t) = e

R A(t) dt

Z

e

R A(t) dt

g(t) dt + e

R A(t) dt

C

(C

∈ R

n

),

jest rozwi

,

azaniem og´olnym niejednorodnego uk ladu (5.24). Wektor C dla rozwi

,

azania

spe lniaj

,

acego warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x (t

0

) =

0

x ma posta´c:

C = e

R A(t) dt 0

x −

Z

e

R A(t) dt

g(t) dt.

Twierdzenie 22

Niech funkcje x

k

j

∈ C

1

(I, R) (j, k = 1, . . . , n), niech x

k

oznacza

wektor x

k

:= x

k

1

, . . . , x

k

n



T

i niech

D x

1

, . . . , x

n



(t) := det



x

k

j

(t)



j,k=1,...,n



.

a) Je´sli D (x

1

, . . . , x

n

) (t)

6= 0 dla pewnego t

0

∈ I, to x

1

, . . . , x

n

s

,

a liniowo

niezale˙zne.

b) Je´sli x

1

, . . . , x

n

s

,

a liniowo niezale˙znymi rozwi

,

azaniami jednorodnego uk ladu

(5.26), to

t∈I

D (x

1

, . . . , x

n

) (t)

6= 0.

Dow´

od.

Ad a). (Nie wprost) Przyjmijmy, ˙ze x

1

, . . . , x

n

liniowo zale˙zne tzn.

istniej

,

a takie sta le C

1

, . . . , C

n

, ˙ze

P

n
k=1

C

2

k

6= 0 oraz ∀

t∈I

P

n
k=1

C

k

x

k

(t) = 0.

To jednak oznacza, ˙ze det



x

k

j

(t)



j,k=1,...,n



= D (x

1

, . . . , x

n

) (t

0

) = 0, wbrew

za lo˙zeniu.

Ad b). (Nie wprost) Dla dowodu nie wprost przyjmijemy, ˙ze D (x

1

, . . . , x

n

) (t

0

) =

0 dla pewnego t

0

∈ I. Niech wektor (C

1

, . . . , C

n

)

T

b

,

edzie niezerowym rozwi

,

azaniem

uk ladu

x

1

1

(t

0

) , . . . x

n

1

(t

0

)

...

...

x

1

n

(t

0

) , . . . x

n

n

(t

0

)

 ·

C

1

...

C

n

 =

0

...

0

 .

35

background image

Rozdzia l 5. Liniowe r´

ownania r´

o˙zniczkowe

Zdefiniujmy funkcj

,

e x(t) jako

x(t) :=

n

X

k=1

C

k

x

k

(t),

t

∈ I.

Jako kombinacja liniowa rozwi

,

aza´

n x

k

funkcja x jest rozwi

,

azaniem uk ladu (5.24).

Ponadto spe lnia ona warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego

x (t

0

) = 0.

Funkcja y(t)

≡ 0 jest r´ownie˙z rozwi

,

azaniem uk ladu (5.24) spe lniaj

,

acym ten sam

warunek pocz

,

atkowy. Wobec jednoznaczno´sci rozwi

,

azania funkcje te musz

,

a by´c

r´owne, czyli x = 0. Oznacza to jednak wbrew za lo˙zeniu, ˙ze funkcje x

1

, . . . , x

n

s

,

a

liniowo zale˙zne.

c.k.d.

Uwaga 4

Je˙zeli x

1

, . . . , x

n

s

,

a rozwi

,

azaniami uk ladu (5.26), to

t∈I

D x

1

, . . . , x

n



(t) = 0,

lub

t∈I

D x

1

, . . . , x

n



(t)

6= 0.

Definicja 25

Zbi´or

{x

1

, . . . , x

n

} liniowo niezale˙znych rozwi

,

aza´

n uk ladu (5.26)

nazywamy fundamentalnym uk ladem rozwi

,

aza´

n.

Twierdzenie 23

Ka˙zdy jednorodny uk lad r´owna´

n r´o˙zniczkowych liniowych ma

fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n i je´sli funkcje x

1

, . . . , x

n

tworz

,

a fundamentalny

uk lad rozwi

,

aza´

n, to rodzina odwzorowa´

n x(t) =

P

n
k=1

C

k

x

k

(t), gdzie C

k

∈ R jest

rozwi

,

azaniem og´olnym tego uk ladu.

Je´sli

{x

1

, . . . , x

n

} tworz

,

a fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n (5.26), to ca lk

,

e

szczeg´oln

,

a niejednorodnego uk ladu (5.24) znajdujemy metod

,

a uzmienniania sta lych.

Przewidujemy j

,

a w postaci

x(t) :=

n

X

k=1

C

k

(t)x

k

(t).

Dalej mamy x

0

(t) :=

P

n
k=1

C

0

k

(t)x

k

(t) +

P

n
k=1

C

k

(t) x

k



0

(t) i po wstawieniu do

r´ownania otrzymujemy:

n

X

k=1

C

0

k

(t)x

k

(t) +

n

X

k=1

C

k

(t) x

k



0

(t) = A(t)

n

X

k=1

C

k

(t)x

k

(t) + g(t),

czyli

n

X

k=1

C

0

k

(t)x

k

(t) = g(t),

36

background image

5.12. Uk lady r´

owna´

n liniowych o sta lych

wsp´

o lczynnikach

to jest

x

1

1

(t) x

2

1

(t)

· · · x

n

1

(t)

x

1

2

(t) x

2

2

(t)

· · · x

n

2

(t)

...

...

...

x

1

n

(t) x

2

n

(t)

· · · x

n

n

(t)

C

0

1

(t)

C

0

2

(t)

...
C

0

n

(t)

=

g

1

(t)

g

2

(t)

...
g

n

(t)

.

Poniewa˙z dla wszystkich t

∈ I :

D (x

1

, . . . , x

n

) (t)

6= 0, st

,

ad powy˙zszy uk lad

ma dok ladnie jedno rozwi

,

azanie okre´slone wzorami Cramera

C

0

k

(t) = p

k

(t) (k = 1, . . . , n).

Ka˙zde z tych r´owna´

n jest r´ownaniem o zmiennych rozdzielonych zatem

C

k

(t) =

Z

p

k

(t) dt + M

k

,

gdzie M

k

∈ R, (k = 1, . . . , n).

Ostatecznie

x(t) =

n

X

k=1

M

k

x

k

(t) +

n

X

k=1

Z

p

k

(t) dt



x

k

(t).

5.12. Uk lady r´

owna´

n liniowych o sta lych

wsp´

o lczynnikach

Zak ladamy teraz, ˙ze macierz uk ladu (5.26) jest macierz

,

a sta l

,

a tj. a

k

j

(t)

≡ a

k

j

R

. Jak wiadomo z wcze´sniejszych rozwa˙za´

n, rozwi

,

azanie tego uk ladu jest postaci

x(t) = e

tA

C,

gdzie C

∈ R

n

.

5.12.1. Metoda warto´

sci i wektor´

ow w lasnych

Je´sli w

6= 0 jest wektorem w lasnym macierzy A tj. istnieje λ ∈ C :

Aw = λw

i we´zmiemy x(t) = y(t)

· w, gdzie y(t) ∈ C

1

(R, R), to po podstawieniu x do

r´ownania (5.26) dostajemy y

0

(t)w = λy(t)w co daje (y

0

(t)

− λy(t)) w = 0. Wobec

w

6= 0 mamy y

0

(t) = λy(t) r´ownanie o zmiennych rozdzielonych z rozwi

,

azaniem

y(t) = Ce

λt

,

t

∈ R.

Jak wiadomo zbi´or rozwi

,

aza´

n uk ladu (5.26) jest przestrzeni

,

a wektorow

,

a n-wymiarow

,

a.

Poszukujemy zatem fundamentalnego uk ladu rozwi

,

aza´

n. Mo˙zemy rozwa˙zy´c przy-

padki:
1. Ka˙zdej warto´sci w lasnej λ

j

o krotno´sci k

j

odpowiada k

j

liniowo niezale˙znych

wektor´ow w lasnych w

j,1

, . . . , w

j,k

j

macierzy A

(j = 1, . . . , p,

k

1

+ k

2

+

. . . + k

p

= n). Poniewa˙z wektory w lasne odpowiadaj

,

ace r´o˙znym warto´sciom

w lasnym s

,

a liniowo niezale˙zne, wi

,

ec dla

x

j,s

(t) := e

λ

j

t

w

j,s

(s = 1, . . . , k

j

, j = 1, . . . , p)

37

background image

Rozdzia l 5. Liniowe r´

ownania r´

o˙zniczkowe

wyznacznik

D x

1,1

, . . . , x

p,k

p



(t) = e

(k

1

λ

1

+...+k

p

λ

p

)t

det w

j,s

i



6= 0,

gdzie i = 1, . . . , n, s = 1, . . . , k

j

, j = 1, . . . , p. W konsekwencji funkcje x

j,s

tworz

,

a fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n.

Je´sli warto´s´c w lasna i wektor w lasny s

,

a zespolone tj. np. λ

1

= λ

2

= λ i w =

u+iv = (u

1

+ iv

1

, . . . , u

n

+ iv

n

)

T

jest wektorem w lasnym odpowiadaj

,

acym λ

1

i w = u

− iv = (u

1

− iv

1

, . . . , u

n

− iv

n

)

T

wektorem w lasnym odpowiadaj

,

acym

λ

2

, to poniewa˙z r´owno´s´c Aw = λw poci

,

aga r´owno´s´c Aw = Aw = Aw = λw =

λw, zatem zamiast zespolonych rozwi

,

aza´

n

y

1

= e

λ

1

t

w,

y

2

= e

λ

2

t

w

bierzemy

x

1

=

<e y

1

= e

t<e λ

(u cos (t

=m λ) − v sin (t=m λ)) ,

x

2

=

=m y

1

= e

t<e λ

(u sin (t

=m λ) + v cos (t=m λ)) .

2. Niech warto´sci w lasnej np. λ

1

= λ o krotno´sci k odpowiada tylko r liniowo

niezale˙znych wektor´ow w lasnych, gdzie r < k. Tak jest wtedy, gdy

rz

,

ad (A

− λI) = n − r > n − k.

Poszukujemy rozwi

,

azania og´olnego odpowiadaj

,

acego warto´sci w lasnej λ po-

staci

x(t) = e

λt

P (t),

gdzie P (t) = (P

1

(t), . . . , P

n

(t))

T

i P

j

jest wielomianem stopnia k

− 1, j =

1, . . . , n przy czym w rozwi

,

azaniu og´olnym powinno wyst

,

api´c k sta lych do-

wolnych.

3. Rozwi

,

azanie og´olne uk ladu (5.26) jest sum

,

a rozwi

,

aza´

n szczeg´olnych odpowia-

daj

,

acych poszczeg´olnym warto´sciom w lasnym.

5.12.2. Sprowadzanie macierzy uk ladu do postaci Jordana

Przypadek szczeg´

olny

Je´sli A jest diagonalizowaln

,

a rzeczywist

,

a macierz

,

a

wymiaru n, tj. istnieje macierz podobie´

nstwa P taka, ˙ze P

−1

AP = D, gdzie

D jest macierz

,

a diagonaln

,

a, to podstawiaj

,

ac x = P y sprowadzamy uk lad x

0

(t) =

Ax(t),

t

∈ I

(

∈ topR) do postaci y

0

(t) = Dy(t), kt´orego rozwi

,

azaniem jest

y(t) = e

Dt

C = e

d

ii

t



C =

C

1

e

d

11

t

...

C

n

e

d

nn

t

 ,

38

background image

5.12. Uk lady r´

owna´

n liniowych o sta lych

wsp´

o lczynnikach

a zatem

x (t) = P

C

1

e

d

11

t

...

C

n

e

d

nn

t

 .

W sczeg´olno´sci, je´sli macierz A ma n r´o˙znych warto´sci w lasnych λ

i

(i = 1, . . . , n),

to jest diagonalizowalna i D = diag

1

, . . . , λ

n

}. Wtedy te˙z macierz podo-

bie´

nstwa P jest r´owna

P = (v

1

, . . . , v

n

) ,

gdzie v

i

jest wektorem w lasnym odpowiadaj

,

acym warto´sci w lasnej λ

i

(i = 1, . . . , n).

Przypadek og´

olny

Niech A b

,

edzie dan

,

a rzeczywist

,

a macierz

,

a kwadratow

,

a

wymiaru n. Niech λ

r

(r = 1, . . . , q) b

,

ed

,

a warto´sciami w lasnymi tej macie-

rzy, przy czym przyjmujemy, ˙ze warto´s´c w lasna λ

r

ma krotno´s´c k

r

. Oczywi´scie

P

q
r=1

k

r

= n. Niech P b

,

edzie tak

,

a macierz

,

a nieosobliw

,

a, ˙ze macierz

J =

P

−1

AP

jest macierz

,

a Jordana, tzn.

J =

J

11

0

· · · 0

· · · 0

· · · 0

0

J

12

· · · 0

· · · 0

· · · 0

...

...

. ..

...

0

0

J

1i(1)

0

0

...

...

. ..

...

0

0

0

J

q1

0

...

...

. .. ...

0

0

· · · 0

· · · 0

· · · J

q,i(q)

,

gdzie

J

rj

=

λ

r

0

0

· · · 0

0

1

λ

r

0

0

0

0

1

λ

r

0

0

...

. .. ... ...

0

0

0

· · · λ

r

0

0

0

0

· · · 1

λ

r

lub

J

rj

= (λ

r

)

(macierze J

rj

nazywamy klatkami Jordana). Oznaczmy przez k

rj

liczb

,

e wierszy i

kolumn macierzy J

rj

. Obliczaj

,

ac wielomian charakterystyczny macierzy J, r´owny

wielomianowi charakterystycznemu macierzy A latwo mo˙zna si

,

e przekona´c, ˙ze

maj

,

a miejsce nast

,

epuj

,

ace r´owno´sci:

k

r

=

i(r)

X

j=1

k

rj

(r = 1, . . . , q) .

Liczby k

rj

mo˙zna wyznaczy´c np. metod

,

a przedstawion

,

a w [6].

39

background image

Rozdzia l 5. Liniowe r´

ownania r´

o˙zniczkowe

Niech D

m

(λ) oznacza najwi

,

ekszy wsp´olny dzielnik wszystkich minor´ow stop-

nia m macierzy A

− λI. Mo˙zna pokaza´c, ˙ze D

m

(λ) dzieli si

,

e przez D

m−1

(λ).

Zatem z dok ladno´sci

,

a do czynnika a, takiego ˙ze

|a| = 1:

D

n

(λ) = (λ

− λ

1

)

u

11

− λ

2

)

u

21

. . . (λ

− λ

q

)

u

q1

,

D

n−1

(λ) = (λ

− λ

1

)

u

12

− λ

2

)

u

22

. . . (λ

− λ

q

)

u

q2

,

. . .

........................................................

D

1

(λ) = (λ

− λ

1

)

u

1n

− λ

2

)

u

2n

. . . (λ

− λ

q

)

u

qn

,

przy czym u

i1

≥ u

i2

≥ u

i3

≥ . . . ≥ u

in

co mo˙zna zapisa´c kr´otko u

ik

≥ u

ij

dla k

≤ j . Nie wykluczamy przypadku, gdy pewne u

ik

= 0. W tym przypadku

jednak u

ij

= 0 dla wszystkich j

≥ k. Przy tych oznaczeniach:

k

11

= u

11

− u

12

,

k

12

= u

12

− u

13

, . . . ,

k

ij

= u

ij

− u

i,j+1

, . . .

Mamy w´owczas i (r) = max

{j :

k

rj

6= 0}.

Je˙zeli k

m

= 1 dla pewnego m, to i (m) = 1 oraz J

m1

= (λ

m

) jest macierz

,

a

wymiaru 1

× 1. Bez straty og´olno´sci mo˙zemy przyj

,

a´c, ˙ze je´sli istniej

,

a pierwiastki

jednokrotne, to maj

,

a one kolejne numery rozpoczynaj

,

ace si

,

e od 1. Macierz Jor-

dana J jest wi

,

ec postaci

λ

1

0

· · · 0

0

· · · 0

0

λ

2

· · · 0

0

· · · 0

... ... ...

...

0

0

λ

p

0

0

0

0

0

J

p+1,1

0

... ...

. .. ...

0

0

· · · 0

0

· · · J

q,i(q)

.

Dowodzi si

,

e, ˙ze je´sli

A = P JP

−1

,

to

e

At

= P e

Jt

P

−1

.

Z kolei

e

Jt

=

e

λ

1

t

· · · 0

0

· · · 0

...

. ..

...

0

e

λ

p

t

0

0

0

0

e

J

p+1,1

t

0

...

. .. ...

0

0

· · ·

0

· · · e

J

q,i(q)

t

,

gdzie λ

1

, . . . , λ

p

s

,

a jednokrotnymi pierwiastkami wielomianu charakterystycznego.

40

background image

5.12. Uk lady r´

owna´

n liniowych o sta lych

wsp´

o lczynnikach

Niech J

rj

wymiaru k

rj

b

,

edzie jedn

,

a z klatek Jordana odpowiadaj

,

acych warto´sci

w lasnej λ

r

o krotno´sci k

r

. Wprost z definicji mo˙zna pokaza´c, ˙ze

e

J

rj

t

= e

λ

r

t

1

0

· · · 0

t

1!

1

· · · 0

t

2

2!

t

1!

0

...

. .. ...

t

krj −1

(k

rj

−1)!

t

krj −2

(k

rj

−2)!

· · · 1

.

Niech P b

,

edzie macierz

,

a sprowadzaj

,

ac

,

a macierz A do postaci Jordana tj. J =

P

−1

AP . Ostatni zwi

,

azek jest r´ownowa˙zny r´owno´sci P J = AP . Wprowadzaj

,

ac

now

,

a funkcj

,

e niewiadom

,

a y (t) okre´slon

,

a r´owno´sci

,

a

x(t) = P y(t),

sprowadzamy ostatni URRLJ do r´ownowa˙znego uk ladu

y

0

(t) = Jy(t),

kt´orego rozwi

,

azaniem og´olnym jest funkcja

y(t) = e

Jt

C, C

∈ R

n

.

Tak wi

,

ec rozwi

,

azaniem og´olnym wyj´sciowego URRLJ jest funkcja

x(t) = P e

Jt

C, C

∈ R

n

.

Przyk lad 5

Rozwa˙zmy uk lad r´owna´

n:

x

0

(t) =

1 1 2
0 1 1
0 0 2

 x (t)

Jak latwo sprawdzi´c λ

1

= 1,

k

1

= 2

λ

2

= 2,

k

2

= 1

P =

1 1 3
1 0 1
0 0 1

J =

1 0 0
1 1 0
0 0 2

Stosuj

,

ac standardowe podstawienie x (t) = P y (t) rozwi

,

azujemy uk lad r´owna´

n

y

0

(t) = Jy(t). Jego rozwi

,

azaniem jest

y(t) = e

Jt

C =

 e

t



1 0

t 1



0

0

e

2t

C

1

C

2

C

3

 =

e

t

0

0

te

t

e

t

0

0

0 e

2t

C

1

C

2

C

3

 ,

41

background image

Rozdzia l 5. Liniowe r´

ownania r´

o˙zniczkowe

zatem

x(t) =

1 1 3
1 0 1
0 0 1

e

t

0

0

te

t

e

t

0

0

0 e

2t

C

1

C

2

C

3

 =

=

(1 + t) e

t

e

t

3e

2t

e

t

0

e

2t

0

0

e

2t

C

1

C

2

C

3

 .

5.13. R´

ownanie ruchu harmonicznego

R´ownanie ruchu pod dzia laniem si ly elastycznej, tj. r´ownanie ruchu harmo-

nicznego jest opisane r´ownaniem r´o˙zniczkowym wektorowym:

m

..

r

=

−k

2

r

,

gdzie r = r (t) = (x (t) , y (t) , z (t)). Podstawiaj

,

ac ω =

k

m

dostajemy uk lad

separowanych r´owna´

n skalarnych:

..

x +ω

2

x = 0

..

y +ω

2

y = 0

..

z +ω

2

z = 0

.

Ca lka og´olna pierwszego z nich ma posta´c:

x (t) = C

1

sin ωt + C

2

cos ωt = A sin (ωt + γ) ,

gdzie A =

p

C

2

1

+ C

2

2

, γ = arctan (C

1

/C

2

). Latwo zauwa˙zy´c, ˙ze rozwi

,

azanie x (t)

jest okresowe o okresie T =

ω

. Sta l

,

a ω nazywamy cz

,

esto´sci

,

a ko low

,

a lub pulsacj

,

a,

ν =

1

T

cz

,

esto´sci

,

a, ωt + γ faz

,

a, za´s γ sta l

,

a fazow

,

a.

Je˙zeli na punkt materialny opr´ocz si ly elastycznej

−k

2

x dzia la dodatkowa si la

−ρ

.

x

(ρ > 0), to otrzymujemy drgania t lumione.

background image

Rozdzia l 6

Rozwi

,

azania w postaci szereg´

ow

funkcyjnych

Jak wiadomo nie zawsze mo˙zna efektywnie rozwi

,

aza´c r´ownanie r´o˙zniczkowe,

nie zawsze mo˙zna otrzyma´c rozwi

,

azanie przez sko´

nczon

,

a liczb

,

e kwadratur. Cza-

sami trzeba si

,

egn

,

a´c do sposob´ow bardziej wyrafinowanych - jednym z nich jest

wyra˙zenie rozwi

,

azania w postaci szeregu funkcyjnego. Poni˙zej om´owione s

,

a dwa

przypadki takiego post

,

epowania.

6.1. Rozwi

,

azania w postaci szereg´

ow pot

,

egowych

Niech b

,

edzie dane zagadnienie pocz

,

atkowe Cauchy’ego

x

0

= f (t, x)

(t

∈ I) ,

x (t

0

) = x

0

,

gdzie I

⊂ R przedzia l, taki ˙ze t

0

I, x : I

3 t → x(t) ∈ U ⊂ R, U zbi´or

otwarty w R, x

0

∈ U. Twierdzenie Cauchy-Kowalewskiej orzeka, ˙ze je´sli funkcja

f : I

× U → R jest analityczna w otoczeniu punktu (t

0

, x

0

), to istnieje dok ladnie

jedno analityczne rozwi

,

azanie tego r´ownania w pewnym otoczeniu punktu t

0

.

43

background image

Rozdzia l 6. Rozwi

,

azania w postaci szereg´

ow funkcyjnych

6.1.1. Uk lad r´

owna´

n liniowych rz

,

edu pierwszego o sta lych

wsp´

o lczynnikach

Rozwa˙zamy uk lad r´owna´

n r´o˙zniczkowych rz

,

edu pierwszego (5.23) o sta lych

wsp´o lczynnikach czyli uk lad postaci

x

0

j

(t) =

n

X

k=1

a

k

j

x

k

(t) + g

j

(t) (j = 1, . . . , n).

(6.1)

Przyjmijmy, ˙ze

g

j

(t) =

X

ν=0

c

(t

− t

0

)

ν

(j = 1, . . . , n).

Szukamy rozwi

,

azania x : R

⊃ I → R

n

, kt´orego wszystkie sk ladowe s

,

a szeregami

pot

,

egowymi o ´srodku w punkcie t

0

:

x

j

(t) =

X

ν=0

b

(t

− t

0

)

ν

(j = 1, . . . , n).

Podstawiaj

,

ac szeregi g

j

(t), x

j

(t) i

x

0

j

(t) =

X

ν=0

(ν + 1)b

j,ν+1

(t

− t

0

)

ν

(j=1,. . . ,n) do r´ownania (6.1), przegrupowuj

,

ac wyrazy i korzystaj

,

ac z definicji

r´owno´sci szereg´ow pot

,

egowych dostajemy zwi

,

azki rekurencyjne na wsp´o lczynniki

szereg´ow x

j

(t):

b

j,ν+1

=

1

ν + 1

n

X

k=1

a

k

j

b

+ c

!

.

(6.2)

Wsp´o lczynniki b

j0

s

,

a wyznaczone przez warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego.

Je´sli g

j

(t)

≡ 0, czyli uk lad (6.1) jest jednorodny, to wyznaczaj

,

ac kolejno

n rozwi

,

aza´

n uk ladu (6.1) z warunkiem pocz

,

atkowym x(t

0

) = e

i

, gdzie e

i

jest

wersorem i-tej osi, otrzymujemy fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n.

6.1.2. Skalarne r´

ownania r´

o ˙zniczkowe rz

,

edu pierwszego i drugiego

Nieliniowe r´

ownanie r´

o ˙zniczkowe rz

,

edu drugiego

Rozwa˙zmy przypadek szczeg´olny, r´ownanie skalarne postaci:

x

00

= w(g(t), x, x

0

)

t

∈ (t

0

, T )

x (t

0

) = x

0

,

x

0

(t

0

) = x

1

,

gdzie w(p

1

, p

2

, p

3

) jest wielomianem stopnia co najwy˙zej drugiego

w(p

1

, p

2

, p

3

) = a

0

+

3

X

i=1

a

i

p

i

+

3

X

i,j=1

i<=j

a

ij

p

i

p

j

,

44

background image

6.1. Rozwi

,

azania w postaci szereg´

ow pot

,

egowych

o wsp´o lczynnikach rzeczywistych, a g jest funkcj

,

a analityczn

,

a w otoczeniu punktu

t

0

. Przyjmijmy, ˙ze funkcja g ma rozwini

,

ecie w szereg pot

,

egowy

g(t) =

X

k=0

g

k

(t

− t

0

)

k

,

a szukana funkcja x(t) rozwini

,

ecie

x(t) =

X

k=0

c

k

(t

− t

0

)

k

.

Pierwsza i druga pochodna funkcji szukanej maj

,

a zatem rozwini

,

ecia

x

0

(t) =

X

k=0

(k + 1)c

k+1

(t

− t

0

)

k

,

x

00

(t) =

X

k=0

(k + 2)(k + 1)c

k+2

(t

− t

0

)

k

.

Iloczyny

g(t)g(t),

g(t)x(t),

g(t)x

0

(t),

x(t)x(t),

x(t)x

0

(t),

x

0

(t)x

0

(t)

po prawej stronie r´ownania r´o˙zniczkowego s

,

a iloczynami Cauchy’ego:

X

k=0

u

k

(t

− t

0

)

k

!

X

k=0

v

k

(t

− t

0

)

k

!

=

X

k=0

k

X

j=0

u

j

v

k−j

!

(t

− t

0

)

k

.

Ostatecznie dostajemy r´owno´s´c dw´och szereg´ow pot

,

egowych:

P


k=0

(k + 2)(k + 1)c

k+2

(t

− t

0

)

k

=

P


k=0

((δ

0k

a

0

+ a

1

g

k

+ a

2

c

k

+ a

3

(k + 1)c

k+1

) +

+

P

k
j=0

(a

11

g

j

g

k−j

+ a

12

g

j

c

k−j

+ a

13

(k + 1

− j)g

j

c

k+1−j

+ a

22

c

j

c

k−j

+

+ a

23

(k + 1

− j)c

j

c

k+1−j

+ a

33

(j + 1)(k + 1

− j)c

j+1

c

k+1−j

)) (t

− t

0

)

k

,

kt´ora przez por´ownanie wsp´o lczynnik´ow przy tych samych pot

,

egach (t

− t

0

) pro-

wadzi do niesko´

nczonego uk ladu r´owna´

n algebraicznych o niewiadomych

c

k

(k

N

).

Uwzgl

,

edniaj

,

ac warunki pocz

,

atkowe mamy

c

0

= x

0

,

c

1

= x

1

.

Kolejne wsp´olczynniki c

k

mo˙zna wyznaczy´c rekurencyjnie:

c

k+2

=

1

(k + 1)(k + 2)

δ

0k

a

0

+ a

1

g

k

+ a

2

c

k

+ (k + 1)a

3

c

k+1

+

k

X

j=0

S

kj

!

(k

∈ N),

gdzie

S

kj

:= a

11

g

j

g

k−j

+ c

k−j

(a

12

g

j

+ a

22

c

j

) +

+(k + 1

− j)c

k+1−j

(a

13

g

j

+ a

23

c

j

+ (j + 1)a

33

c

j+1

) ,

a δ

ij

jest delt

,

a Kroneckera.

45

background image

Rozdzia l 6. Rozwi

,

azania w postaci szereg´

ow funkcyjnych

Jednorodne liniowe r´

ownanie r´

o ˙zniczkowe rz

,

edu drugiego

Wyznaczenie rozwi

,

azania r´ownania liniowego jednorodnego rz

,

edu drugiego

x

00

+ p(t)x

0

+ q(t)x = 0

t

∈ (t

0

, T )

x (t

0

) = x

0

,

x

0

(t

0

) = x

1

,

ze wsp´o lczynnikami p(t), q(t) analitycznymi w otoczeniu punktu t

0

wygl

,

ada po-

dobnie do przedstawionego powy˙zej. Je´sli

p(t) =

X

k=0

a

k

(t

− t

0

)

k

,

q(t) =

X

k=0

b

k

(t

− t

0

)

k

,

to r´ownanie rekurencyjne na wsp´o lczynniki c

k

ma posta´c:

c

k+2

=

1

(k + 1)(k + 2)

k

X

j=0

((j + 1)a

k−j

c

j+1

+ b

k−j

c

j

)

(k

∈ N),

(Punkt t

0

, w otoczeniu kt´orego wsp´o lczynniki r´ownania liniowego jednorodnego

s

,

a funkcjami analitycznymi, nazywamy punktem nieosobliwym tego r´ownania.)

Bior

,

ac kolejno dwa warunki pocz

,

atkowe Cauchy’ego x (t

0

) = x

0

, x

0

(t

0

) = x

1

oraz x (t

0

) = x

0

, x

0

(t

0

) = x

1

takie, ˙ze det



x

0

x

1

x

0

x

1



6= 0, mo˙zna wygenerowa´c

dwa liniowo niezale˙zne rozwi

,

azania tego r´ownania i jego rozwi

,

azanie og´olne. Naj-

pro´sciej przyj

,

a´c x

0

= 1, x

1

= 0 oraz x

0

= 0 i x

1

= 1.

Specjalne r´

ownanie Riccatiego

Jeszcze jednym przyk ladem niech b

,

edzie spos´ob wyznaczenia rozwi

,

azania spe-

cjalnego r´ownania Riccatiego x

0

(t) = ax

2

(t) + bt

n

z warunkiem pocz

,

atkowym

Caychy’ego x(0) = x

0

, gdzie a, b

∈ R, n ∈ N. Dla prostoty przyjmijmy

n = 2. Post

,

epowanie takie jak wy˙zej prowadzi do wzor´ow rekurencyjnych na

wsp´olczynniki rozwi

,

azania x(t) =

P


k=0

c

k

t

k

:

c

0

= x

0

,

c

1

= ac

2

0

,

c

2

= ac

0

c

1

,

c

3

=

1
3

a 2c

0

c

2

+ c

2

1



+

1
3

c

0

,

c

ν+1

=

1

ν + 1

a

ν

X

k=0

c

k

c

ν−k

ν = 3, 4, 5, . . . .

6.2. R´

ownania r´

o ˙zniczkowe liniowe rz

,

edu drugiego –

szeregi Frobeniusa

Niech b

,

edzie dane liniowe r´ownanie r´o˙zniczkowe rz

,

edu drugiego

x

00

+ p(t)x

0

+ q(t)x = 0

(t

∈ I) ,

46

background image

6.2. R´

ownania r´

o˙zniczkowe liniowe rz

,

edu drugiego – szeregi Frobeniusa

gdzie I

⊂ R przedzia l, taki ˙ze t

0

I, x : I

3 t → x(t) ∈ U ⊂ R, U ∈ topR.

Wiadomo, ˙ze zbi´or rozwi

,

aza´

n r´ownania jednorodnego jest przestrzeni

,

a wek-

torow

,

a dwuwymiarow

,

a. W przypadku, gdy p(t) = const, q(t) = const, w pro-

sty i znany spos´ob mo˙zna wypisa´c wzory dw´och liniowo niezale˙znych rozwi

,

aza´

n

tego r´ownania i w konsekwencji dla zadanego warunku pocz

,

atkowego Cauchy’ego

wyznaczy´c rozwi

,

azanie problemu pocz

,

atkowego. Gdy t

0

jest punktem nieosobli-

wym r´ownania tj. p(t), q(t) s

,

a funkcjami analitycznymi w otoczeniu punktu t

0

,

to mo˙zna wyznaczy´c rozwi

,

azanie tego problemu w postaci szeregu pot

,

egowego

o ´srodku w punkcie t

0

, jak to zosta lo pokr´otce opisane powy˙zej, a tak˙ze wy-

znaczy´c dwa szeregi pot

,

egowe, kt´orych sumy s

,

a dwoma liniowo niezale˙znymi

rozwi

,

azaniami r´ownania jednorodnego. Gdy funkcje p(t), q(t) nie s

,

a analityczne

w otoczeniu punktu t

0

, to punkt ten nazywamy punktem osobliwym r´ownania, a

nazywamy go punktem osobliwym regularnym, je´sli funkcje (t

− t

0

) p(t), (t

− t

0

)

2

q(t)

s

,

a analityczne w otoczeniu t

0

.

Niech t

0

b

,

edzie regularnym punktem osobliwym rozwa˙zanego r´ownania i niech

funkcje (t

− t

0

) p(t), (t

− t

0

)

2

q(t) analityczne w otoczeniu

|t − t

0

| < R maj

,

a roz-

wini

,

ecia w szeregi pot

,

egowe:

(t

− t

0

) p(t) =

X

k=0

p

k

(t

− t

0

)

k

,

(t

− t

0

)

2

q(t) =

X

k=0

q

k

(t

− t

0

)

k

.

Niech λ

1

, λ

2

b

,

ed

,

a pierwiastkami r´ownania

λ(λ

− 1) + p

0

λ + q

0

= 0,

zwanego r´ownaniem indeksowym (wyznaczaj

,

acym), gdzie p

0

= lim

t→t

0

(t

− t

0

) p(t),

q

0

= lim

t→t

0

(t

− t

0

)

2

q(t). W jednym z mo˙zliwych przypadk´ow, w sytuacji gdy

λ

1

, λ

2

∈ R, λ

1

> λ

2

, λ

1

− λ

2

6∈ N rozwa˙zane r´ownanie ma dwa liniowo niezale˙zne

rozwi

,

azania w przedziale (t

0

, t

0

+ R) postaci:

x

1

(t) = (t

− t

0

)

λ

1

X

k=0

a

k

(t

− t

0

)

k

,

x

2

(t) = (t

− t

0

)

λ

2

X

k=0

b

k

(t

− t

0

)

k

.

Bior

,

ac dowolne a

0

6= 0, kolejne wsp´o lczynniki a

k

(k = 1, 2, . . .) wyznaczamy z

zale˙zno´sci:

a

k

=

P

k
j=1

(p

j

(k

− j + λ

1

) + q

j

) a

k−j

(k + λ

1

) (k + λ

1

− 1) + p

0

(k + λ

1

) + q

0

.

Podobnie, bior

,

ac dowolne b

0

6= 0, kolejne wsp´o lczynniki b

k

(k = 1, 2, . . .) wyzna-

czamy z zale˙zno´sci:

b

k

=

P

k
j=1

(p

j

(k

− j + λ

2

) + q

j

) b

k−j

(k + λ

2

) (k + λ

2

− 1) + p

0

(k + λ

2

) + q

0

.

47

background image

Rozdzia l 6. Rozwi

,

azania w postaci szereg´

ow funkcyjnych

Gdy λ

1

, λ

2

∈ R, λ

1

= λ

2

, rozwi

,

azanie szczeg´olne x

2

(t) ma posta´c:

x

2

(t) = x

1

(t) ln (t

− t

0

) + (t

− t

0

)

λ

1

X

k=0

b

k

(t

− t

0

)

k

,

natomiast, gdy λ

1

, λ

2

∈ R, λ

1

≥ λ

2

, λ

1

− λ

2

∈ N jest postaci:

x

2

(t) = Cx

1

(t) ln (t

− t

0

) + (t

− t

0

)

λ

2

X

k=0

b

k

(t

− t

0

)

k

,

gdzie sta la C mo˙ze by´c r´owna zeru.

Podobne wzory mo˙zna wyprowadzi´c dla zespolonych pierwiastl´ow r´ownania

indeksowego.

background image

Rozdzia l 7

Stabilno´

c rozwi

,

aza´

n r´

owna´

n

o ˙zniczkowych

7.1. Podstawowe definicje

Definicja 26

Niech X b

,

edzie przestrzeni

,

a Banacha. Niech dane b

,

edzie (RR):

x

0

= f (t, x) z (WPC): x (t

0

) = x

0

, gdzie t

∈ I, I przedzia l , x

0

∈ U ∈ top X

Za l´o˙zmy, ˙ze

y

0

∈U

(RR)

z

(W P C) :

x (t

0

) = y

0

ma rozwi

,

azanie x (t, y

0

) okre´slone na maksymalnym przedziale istnienia J (y

0

) =

[t

0

, R (t

0

, y

0

)).

1. Rozwi

,

azanie x (

·, x

0

) nazywamy stabilnym, lub stabilnym w sensie Lapu-

nowa, je˙zeli

ε>0

δ>0

:

ky

0

− x

0

k < δ ⇒ kx (t, y

0

)

− x (t, x

0

)

k < ε

dla t

∈ J (x

0

)

∩ J (y

0

).

2. M´owimy, ˙ze rozwi

,

azanie x (t, x

0

) jest lokalnie asymptotycznie stabilne, je˙zeli

I = [0, +

∞), rozwi

,

azanie jest stabilne i ponadto ma w lasno´s´c lokalnego przyci

,

agania,

tzn.

δ>0

:

ky

0

− x

0

k < δ ⇒



J (y

0

) = [t

0

, +

∞) , lim

t→∞

kx (t, y

0

)

− x (t, x

0

)

k = 0



.

W skr´ocie piszemy: x (t, x

0

) jest LAS.

49

background image

Rozdzia l 7. Stabilno´s´c rozwi

,

aza´

n r´

owna´

n r´

o˙zniczkowych

3. M´owimy, ˙ze rozwi

,

azanie x (t, x

0

) jest globalnie asymptotycznie stabilne, je˙zeli

jest stabilne i ponadto ma w lasno´s´c globalnego przyci

,

agania, tzn.

y

0

∈U

: J (y

0

) = [t

0

, +

∞) , lim

t→∞

kx (t, y

0

)

− x (t, x

0

)

k = 0.

W skr´ocie piszemy: x (t, x

0

) jest GAS.

Przyk lad 6

R´ownianie x

0

−x = 0 z warunkiem pocz

,

atkowym Cauchy’ego x(0) =

x

0

ma rozwi

,

azanie postaci x(t, x

0

) = x

0

e

t

. Rozwi

,

azanie x(t, 0) = 0 nie jest

stabilne, bo dla r > 0 mamy

sup

{|x(t, x

0

)

− 0| :

t

≥ 0, |x

0

− 0| < r} = +∞.

Przyk lad 7

R´ownanie mx

00

+ 2px

0

+ kx = 0 z warunkiem pocz

,

atkowym Cau-

chy’ego x(0) = A, x

0

(0) = υ gdy p

2

< km, p > 0, m > 0 ma rozwi

,

azanie postaci

x(t, A, υ) = Ce

−qt

sin(ωt + ϕ), gdzie q =

p

m

, ω =

q

k

m

− q

2

, C =

q

A

2

+

qA+υ

ω



2

,

ϕ = arccos

A
C

. Rozwi

,

azanie zerowe jest, co oczywiste, lokalnie asymptotycznie

stabilne.

Twierdzenie 24

Rozwi

,

azanie x (t, x

0

) = p (t) r´ownania x

0

= f (t, x) jest sta-

bilne (asymptotycznie stabilne) wtedy i tylko wtedy, gdy rozwi

,

azanie y (t) = 0

r´ownania y

0

= g (t, y) := f (t, y + p (t))

− f (t, p (t)) jest stabilne (asymptotycznie

stabilne).

Dow´od. Niech p (t) := x (t, x

0

) stabilne rozwi

,

azanie r´ownania x

0

= f (t, x).

Funkcja y (t) := x (t)

− p (t) spe lnia r´ownanie y

0

(t) = f (t, x (t))

− f (t, p (t)) =

f (t, y (t) + p (t))

− f (t, p (t)) =: g (t, y (t)). Funkcje f i g s

,

a tej samej klasy

regularno´sci.

Inaczej

. Niech p (t) = x (t, x

0

), x (t) = x (t, y

0

), p

0

= f (t, p), x

0

= f (t, x).

Tak wi

,

ec x

0

− p

0

= f (t, x)

− f(t, p). Zdefiniujmy z := x − p. Mamy z

0

=

f (t, z + p)

− f(t, p) =: g(t, z) czyli z

0

= g(t, z). Skoro

ky

0

− x

0

k < δ =⇒ kx (t, y

0

)

− x (t, x

0

)

k < ε

zatem

kz

0

k < δ =⇒ kx (t) − p (t)k = kz(t)k < ε

co jest r´ownowa˙zne

kz

0

− 0k < δ =⇒ kz(t) − 0k < ε

Przyk lad 8

Rozwa˙zmy uk lad r´owna´

n r´o˙zniczkowych



x

0

1

= (x

1

− 1) (x

2

− 1)

x

0

2

= x

1

x

2

− 2

50

background image

7.2. Twierdzenie Lapunowa

kt´ore mo˙zna zapisa´c jako jedno r´ownanie w postaci wektorowej

x

0

= f (x) :=



(x

1

− 1) (x

2

− 1)

x

1

x

2

− 2



gdzie x(t) =



x

1

(t)

x

2

(t)



. Latwo zauwa˙zy´c, ˙ze funkcje x(t) =



1
2



, x(t) =



2
1



s

,

a rozwi

,

azaniami przyk ladowego r´ownania (jego po lo˙zeniami r´ownowagi).

Stabilno´s´c pierwszego z tych rozwi

,

aza´

n jest r´ownowa˙zna stabilno´sci rozwi

,

azania

zerowego r´ownania

y

0

= f



y +



1
2



− f



1
2



=



y

1

(y

2

+ 1)

y

1

y

2

+ 2y

1

+ y

2



a stabilno´s´c drugiego z nich stabilno´sci rozwi

,

azania zerowego r´ownania

y

0

= f



y +



2
1



− f



2
1



=



(y

1

+ 1) y

2

y

1

y

2

+ y

1

+ 2y

2



Uwaga 5

Stabilno´s´c nie implikuje przyci

,

agania i odwrotnie.

Przyk lad 9

Rozwa˙zmy r´ownanie x

00

+ x = 0 z warunkiem pocz

,

atkowym Cau-

chy’ego x (0) = x

0

, x

0

(0) = 0. Jego rozwi

,

azaniem jest funkcja x (t) = x

0

cos t.

Rozwi

,

azanie zerowe jest wi

,

ec stabilne, ale nie ma w lasno´sci przyci

,

agania.

Przyk lad 10

Rozwi

,

azaniem uk ladu



x

1

x

2



0

=



x

2

−x

1



z warunkiem pocz

,

atkowym



x

1

x

2



(0) =



x

0

0



jest funkcja



x

1

x

2



(t) =



x

0

cos t

−x

0

sin t



. Tak wi

,

ec zerowe

rozwi

,

azanie jest stabilne, ale nie ma w lasno´sci przyci

,

agania.

7.2. Twierdzenie Lapunowa

Twierdzenie 25

(Lapunowa) Niech dany b

,

edzie skalarny uk lad r´owna´

n r´o˙zniczkowych

x

0

j

= f

j

(t, x)

(j = 1, . . . , n)

gdzie t

∈ [t

0

, +

∞), x = x (t) = (x

1

(t) , . . . , x

n

(t))

∈ U ∈ topR

n

, f = (f

1

, . . . , f

n

)

C

1

([t

0

, +

∞) × U, R

n

). Za l´o˙zmy,˙ze

— f (t, 0, . . . , 0) = 0
— a

jk

:=

∂f

j

∂x

k

(t, 0, . . . , 0)

∈ R

j, k = 1, . . . , n

— det



(a

jk

− λδ

jk

)

j,k=1,...,n



= 0 =

⇒ Re λ < 0

51

background image

Rozdzia l 7. Stabilno´s´c rozwi

,

aza´

n r´

owna´

n r´

o˙zniczkowych

∃ M : U −→ R, ˙ze lim

x−→0

M (x) = 0

oraz

f

j

(t, x)

n

P

k=1

a

jk

x

k

M (x)

kxk dla t ≥ t

0

, x

∈ U, j = 1, . . . , n.

Wtedy rozwi

,

azanie zerowe x (

·, 0) = 0 powy˙zszego uk ladu jest lokalnie asympto-

tycznie stabilne tzn. ∃

r>0

ky

0

k < r =⇒ { maksymalny przedzia l J (y

0

) istnienia

rozwi

,

azania x (

·, y

0

) jest r´owny [t

0

, +

∞) } oraz ∀

ε>0

δ>0

:

ky

0

k < δ =⇒ lim

t−→+∞

x (t, y

0

) = 0 i

kx (t, y

0

)

k < ε dla t ≥ t

0

.

Wniosek 4

Niech dany b

,

edzie skalarny uk lad r´owna´

n r´o˙zniczkowych

x

0

j

= f

j

(x)

(j = 1, . . . , n)

gdzie x = x (t) = (x

1

(t) , . . . , x

n

(t))

∈ U ∈ topR

n

, f = (f

1

, . . . , f

n

)

∈ C

1

(U, R

n

).

Za l´o˙zmy, ˙ze

— f (0, . . . , 0) = 0
— a

jk

:=

∂f

j

∂x

k

(0, . . . , 0)

∈ R

j, k = 1, . . . , n

— det



(a

jk

− λδ

jk

)

j,k=1,...,n



= 0 =

⇒ Re λ < 0

Wtedy rozwi

,

azanie zerowe x (

·, 0) = 0 powy˙zszego uk ladu jest lokalnie asymp-

totycznie stabilne.

Przyk lad 11

Rozwa˙zmy pierwsze r´ownanie z przyk ladu 8 tj.

y

0

= g (y) :=



y

1

(y

2

+ 1)

y

1

y

2

+ 2y

1

+ y

2



Latwo zauwa˙zy´c, ˙ze g(0) = 0 natomiast



∂g

i

∂x

j

(0)



=



y

2

+ 1

y

1

y

2

+ 2 y

1

+ 1



|y

1

=0, y

2

=0

=



1 0
2 1



. Macierz ta ma warto´s´c w lasn

,

a λ = 1 o krotno´sci k = 2, a zatem

rozwi

,

azanie zerowe powy˙zszego r´ownania nie jest lokalnie asymptotycznie stabilne

i nie jest stabilne.

Wniosek 5

Rozwa˙zmy r´ownanie skalarne x

0

= f (x). Je´sli f (0) = 0 oraz

f

0

(0) < 0, to rozwi

,

azanie zerowe tego r´ownania jest lokalnie asymptotycznie

stabilne.

Wniosek 6

Rozwa˙zamy uk lad r´owna´

n r´o˙zniczkowych liniowych x

0

= Ax. Je´sli

wszystkie warto´sci w lasne macierzy A maj

,

a ujemne cz

,

e´sci rzeczywiste, to rozwi

,

azanie

zerowe rozwa˙zanego uk ladu jest lokalnie asymptotycznie stabilne.

52

background image

7.3. Problem Routha–Hurwitza

Twierdzenie 26

Rozwi

,

azanie zerowe uk ladu r´owna´

n r´o˙zniczkowych liniowych

x

0

= Ax jest stabilne, gdy Re λ

≤ 0 dla ka˙zdej warto´sci w lasnej λ macierzy A, a

w przypadku Re λ = 0, krotno´s´c tej warto´sci w lasnej jest r´owna 1.

7.3. Problem Routha–Hurwitza

Niech b

,

edzie dany wielomian W o wsp´o lczynnikach rzeczywistych. Poda´c

takie warunki na jego wsp´o lczynniki, aby pierwiastki wielomianu W le˙za ly w
lewej p´o lp laszczy´znie p laszczyzny zespolonej.

Niech W (λ) = λ

n

+a

1

λ

n−1

+

· · ·+a

n−1

λ+a

n

= 0, gdzie a

j

∈ R (j = 1, . . . , n).

Twierdzenie 27

(Warunek konieczny)

i∈{1,...,n}

a

i

> 0 .

Je˙zeli n

≤ 2, to ten

warunek jest warunkiem wystarczaj

,

acym.

Twierdzenie 28

(Warunek Routha–Huwitza) Warunkiem koniecznym i wy-

starczaj

,

acym na to, aby wszystkie pierwiastki wielomianu W mia ly ujemne cz

,

e´sci

rzeczywiste jest, aby wszystkie minory g l´owne macierzy Hurwitza

a

1

1

0

0

0

0

· · ·

0

0

0

a

3

a

2

a

1

1

0

0

0

0

0

a

5

a

4

a

3

a

2

a

1

1

0

0

0

...

. ..

...

0

0

0

0

0

0

a

n

a

n−1

a

n−2

0

0

0

0

0

0

· · ·

0

0

a

n

by ly dodatnie.

Twierdzenie 29

Je´sli W (λ) = a

0

λ

n

+ a

1

λ

n−1

+

· · · + a

n−1

λ + a

n

= 0 jest wielo-

mianem Hurwitza tzn. wszystkie jego pierwiastki maj

,

a ujemne cz

,

e´sci rzeczywiste,

to V (λ) := λ

n

W

1

λ



= a

n

λ

n

+ a

n−1

λ

n−1

+ . . . + a

1

λ + a

0

jest tak˙ze wielomianem

Hurwitza.

Przyk lad 12

Wyznaczy´c obszar asymptotycznej stabilno´sci dla uk ladu

dx

dt

=

−x + αy

dy

dt

= βx

− y + αz

dz

dt

= βy

− z,

gdzie α, β s

,

a parametrami rzeczywistymi.

53

background image

Rozdzia l 7. Stabilno´s´c rozwi

,

aza´

n r´

owna´

n r´

o˙zniczkowych

W rozwa˙zanym przypadku wielomian charakterystyczny jest r´owny

W (λ) =

−1 − λ

α

0

β

−1 − λ

α

0

β

−1 − λ

= λ

3

+ 3λ

2

+ (3

− 2αβ)λ + (1 − 2αβ).

Macierz Hurwitza dla tego wielomianu ma posta´c

3

1

0

1

− 2αβ 3 − 2αβ

3

0

0

1

− 2αβ

 .

Jej minory g l´owne s

,

a r´owne:

4

1

= 3,

4

2

= 8

− 4αβ, 4

3

= (8

− 4αβ)(1 − 2αβ).

Jak latwo zauwa˙zy´c s

,

a one wszystkie dodatnie dla αβ <

1
2

.

7.4. Punkty osobliwe r´

ownania r´

o ˙zniczkowego zupe lnego

Rozwa˙zmy r´ownanie

P (t, x)dt + Q(t, x)dx = 0

(7.1)

okre´slone w obszarze ´sci

,

agalnym D

⊂ R

2

, gdzie P, Q

∈ C

1

(D, R). Poprzednio

zak ladali´smy, ˙ze

|P (t, x)| + |Q(t, x)| > 0. Przy tych za lo˙zeniach mo˙zna by lo

powy˙zsze r´ownanie sprowadzi´c do postaci

x

0

=

P (t, x)
Q(t, x)

,

x = x(t),

lub

t

0

=

Q(t, x)
P (t, x)

,

t = t(x)

r´owna´

n maj

,

acych jednoznaczne rozwi

,

azanie przy zadanych WPC.

Definicja 27

Je´sli istnieje taki punkt (t

0

, x

0

)

∈ D w kt´orym

P (t

0

, x

0

) = Q (t

0

, x

0

) = 0

to taki punkt nazywamy punktem osobliwym r´ownania r´o˙zniczkowego (7.1).

Przez punkt osobliwy mo˙ze przechodzi´c wiele krzywych ca lkowych, lub ˙zadna

krzywa ca lkowa.

Przyk lad 13

Rozwi

,

azaniem og´olnym r´ownania

2t dx

− x dt = 0, (x, t) ∈ R

2

jest rodzina krzywych

t = Cx

2

,

C

∈ R.

Punkt (0, 0) jest punktem osobliwym przez kt´ory przechodzi niesko´

nczenie wiele

ca lek — jest to tzw. punkt w

,

ez lowy.

54

background image

7.4. Punkty osobliwe r´

ownania r´

o˙zniczkowego zupe lnego

Przyk lad 14

Rozwi

,

azaniem og´olnym r´ownania

2at dt + 2bx dx = 0,

(x, t)

∈ R

2

,

a, b > 0

jest rodzina krzywych

at

2

+ bx

2

+ C,

C

∈ R

+

.

Punkt (0, 0) jest punktem osobliwym tzw. punktem wirowym.

Przyk lad 15

Rozwi

,

azaniem og´olnym r´ownania

2at dt

− 2bx dx = 0, (x, t) ∈ R

2

,

a, b > 0

jest rodzina krzywych

at

2

− bx

2

+ C,

C

∈ R.

Przez punkt osobliwy (0, 0) przechodz

,

a dwie krzywe ca lkowe:

x = x(t) =

r

a

b

t,

x = x(t) =

r

a

b

t,

t

∈ R.

Punkt (0, 0) jest to tzw. punktem siod lowy.

Przyk lad 16

R´ownanie

(2t + x) dt + (2x

− t) dx = 0, (x, t) ∈ R

2

0

ma rozwi

,

azanie og´olne, kt´ore we wsp´o lrz

,

ednych biegunowych ma posta´c

r = Ce

ϕ/2

C

∈ R

+

.

Punkt osobliwy (0, 0) jest w tym wypadku tzw. punktem asymptotycznym.

background image
background image

Rozdzia l 8

Transformata Laplace’a

8.1. Podstawowe definicje i twierdzenia

Niech ϕ(t) b

,

edzie funkcj

,

a zmiennej niezale˙znej t

∈ R. za´s s := σ + iω liczb

,

a

zespolon

,

a.

Definicja 28

Transformat

,

a Laplace’a (transformat

,

a) funkcji ϕ(t) nazywamy funkcj

,

e

ϕ(s) (zmiennej niezale˙znej s) okre´slon

,

a wzorem

ϕ(s) :=

Z

0

e

−st

ϕ(t)dt

(8.1)

Aby transformata funkcji ϕ(t) by la okre´slona, wystarczy aby ca lka (8.1) istnia la
dla pewnego zbioru warto´sci s, przy czym dla pozosta lych s ca lka ta mo˙ze nie
istnie´c. Mo˙ze si

,

e zdarzy´c, ˙ze ca lka (8.1) nie istnieje dla ˙zadnej warto´sci s. W tym

przypadku przekszta lcenie Laplace’a nie jest mo˙zliwe.

Przyk lad 17

Niech ϕ(t)

≡ 1. Latwo policzy´c

ϕ(s) =

R

0

e

−st

dt = lim

A→+∞

R

A

0

e

−st

dt =

=

lim

A→+∞

1
s

R

e

−σA

(cos ωA−i sin ωA)

1

z

dz

z

=

= lim

A→+∞

1
s

e

−σA

(cos ωA

− i sin ωA) − 1



=

=



1
s

, gdy σ > 0

nie istnieje , gdy σ

≤ 0.

(8.2)

Uwaga 6

Mo˙zna pokaza´c, ˙ze je´sli ϕ(t) jest w przedziale 0

≤ t ≤ ∞ ograniczona,

albo ro´snie ze wzreostem t jak t

α

lub e

αt

, gdzie α > 0, to jej transformata istnieje.

57

background image

Rozdzia l 8. Transformata Laplace’a

Twierdzenie 30

(Transformata pochodnej) Niech ψ(t) =

dt

. W´owczas ψ(s) =

sϕ(s)

− ϕ(0), gdzie symbol ϕ(0) oznacza granic

,

e prawostronn

,

a w zerze funkcji ϕ.

Dow´

od.

Niech ψ(t) =

dt

. Z definicji

ψ(s) =

Z

0

e

−st

ψ(t) dt =

Z

0

e

−st

dt

(t) dt =

=

e

−st

ϕ(t)



|

0

+ s

Z

0

e

−st

ϕ(t) dt.

Je´sli

<e(s) na tyle du˙ze, ˙ze lim

t→∞

e

−st

ϕ(t) = 0, to ψ(s) = sϕ(s)

− ϕ(0). Je´sli

ϕ(t) ograniczona, lub wzrost ϕ(t) jest wielomianowy (funkcja ro´snie jak t

α

), to

wystarczy przyj

,

a´c σ > 0, je´sli ϕ(t) ro´snie jak funkcja e

αt

, to wystarczy przyj

,

a´c

σ > α.

c.k.d.

Ostatni wz´or jest prawdziwy, gdy funkcja ϕ jest ci

,

ag la; je´sli nie, a konkretnie,

je´sli ma nieci

,

ag lo´sci skokowe, to we wzorze tym pojawi

,

a si

,

e dodatkowe sk ladniki.

W szczeg´olnym przypadku, gdy ϕ(0) = 0 dostajemy ψ(s) = sϕ(s). Otrzymany
rezultat latwo uog´olni´c.

Twierdzenie 31

Je´sli ψ(t) =

d

n

ϕ

dt

n

, to ψ(s) = s

n

ϕ(s)

− s

n−1

ϕ(0)

− s

n−2

ϕ

0

(0)

. . .

−ϕ

(n−1)

(0), gdzie symbol ϕ

(k)

(0) oznacza granic

,

e prawostronn

,

a w zerze funkcji

ϕ

(k)

.

Twierdzenie 32

Je´si ψ(t) :=

R

t

0

ϕ(τ )dτ , to ψ(s) =

ϕ(s)

s

.

Dow´

od.

Zauwa˙zmy, ˙ze ϕ(t) =

dt

(t),

ψ(0) = 0. Tak wi

,

ec na podstawie

wzoru na transformat

,

e pochodnej ϕ(s) = sψ(s), sk

,

ad bezpo´srednio wynika teza

twierdzenia.

c.k.d.

Twierdzenie 33

Transformata Laplace’a jest operatorem liniowym.

8.2. Wyznaczanie transformaty r´

ownania r´

o ˙zniczkowego

Niech dane b

,

edzie r´ownanie r´o˙zniczkowe

x

0

+ ax = f (t),

a

∈ R

z warunkiem pocz

,

atkowym Cauchy’ego x(0) = x

0

. Mno˙z

,

ac obie strony r´ownania

przez e

−st

i ca lkuj

,

ac w granicach od 0 do +

∞ mo˙zemy napisa´c

Z

0

e

−st

x

0

(t) dt + a x(s) = f (s).

Korzystaj

,

ac ze wzoru na transformat

,

e pochodnej i warunku pocz

,

atkowego dosta-

jemy r´ownanie

(s + a)x(s)

− x

0

= f (s),

58

background image

8.3. Wyznaczanie funkcji na podstawie jej transformaty

sk

,

ad

x(s) =

f (s) + x

0

s + a

,

gdzie f (s) =

R

0

e

−st

f (t) dt.

Analogicznie dla r´ownania

x

00

+ ax

0

+ bx = f (t),

a, b

∈ R

mno˙z

,

ac je obustronnie przez e

−st

i ca lkuj

,

ac w granicach od 0 do

∞ dostajemy

x s

2

+ as + b



= f (s) + s x(0) + x

0

(0) + a x(0),

sk

,

ad

x =

f (s) + (s + a) x(0) + x

0

(0)

s

2

+ as + b

.

T

,

e sam

,

a metod

,

e mo˙zemy zastosowa´c do uk ladu r´owna´

n o wsp´o lczynnikach sta lych.

Przyk ladowo rozwa˙zmy



x

0

+ a

1

x + b

1

y

0

+ c

1

y = f

1

(t)

x

0

+ a

2

x + b

2

y

0

+ c

2

y = f

2

(t).

Mno˙zymy ka˙zde z tych r´owna´

n przez e

−st

i ca lkujemy w przedziale od 0 do +

∞.

W konsekwencji po przekszta lceniach otrzymujemy uk lad r´owna´

n algebraicznych



s + a

1

b

1

s + c

1

s + a

2

b

2

s + c

2

 

x(s)
y(s)



=



f

1

(s) + x(0) + b

1

y(0)

f

2

(s) + x(0) + b

2

y(0)



.

Je´sli macierz tego uk ladu jest nieosobliwa, to rozwi

,

azanie tego uk ladu jest okre´slone

wzorami Cramera.

Transformat

,

e Laplace’a mo˙zna r´ownie˙z z powodzeniem stosowa´c do pewnych

r´owna´

n r´o˙zniczkowo–ca lkowych np. do r´ownania

x

0

(t) + ax(t) + b

Z

t

0

x(τ ) dτ = f (t).

Og´olnie mo˙zna bez k lopotu poda´c wzory na transformat

,

e dowolnego r´ownania

liniowego rz

,

edu n-tego o sta lych wsp´o lczynnikach i uk ladu r´owna´

n r´o˙zniczkowych

o macierzy liczbowej.

8.3. Wyznaczanie funkcji na podstawie jej transformaty

Za l´o˙zmy, ˙ze dana jest funkcja ϕ(s). Zajmiemy si

,

e problemem wyznaczenia

ϕ(t):

Z

0

e

−st

ϕ(t)dt = ϕ(s)

(8.3)

R´ownanie ca lkowe powy˙zej nazywa si

,

e r´ownaniem Laplace’a.

59

background image

Rozdzia l 8. Transformata Laplace’a

Twierdzenie 34

Dla danych a

i

∈ R, ϕ

i

(s), (i = 1, . . . , n) mamy

Z

0

e

−st

n

X

i=1

a

i

ϕ

i

(t)

!

dt =

n

X

i=1

a

i

ϕ

i

(s).

Stosunkowo latwo jest rozwi

,

aza´c r´ownanie Laplace

,

a w przypadku, gdy prawa

strona tego r´ownania jest funkcj

,

a wymiern

,

a.

Twierdzenie 35

Je´sli

ϕ(s) =

U (s)
V (s)

gdzie U (s) i V (s) s

,

a wielomianami, przy czym st.U (s) = m < st.V (s) = n oraz

V (s) = (s

− s

1

) . . . (s

− s

n

), przy czym s

i

6= s

j

je´sli i

6= j, to

ϕ(t) =

n

X

k=1

U (s

k

)

V

0

(s

k

)

e

s

k

t

.

(8.4)

Dow´

od.

Iloraz

U (s)
V (s)

mo˙zna przedstawi´c w postaci sumy u lamk´ow prostych

U (s)
V (s)

=

n

X

k=1

c

k

s

− s

k

.

Mno˙z

,

ac obie strony przez s

− s

1

mamy

(s

− s

1

)

U (s)
V (s)

= c

1

+ (s

− s

1

)

n

X

k=2

c

k

s

− s

k

.

Przechodz

,

ac obustronnie z s do granicy w s

1

i stosuj

,

ac regu l

,

e de l’Hospitala

dostajemy

U (s

1

)

V

0

(s

1

)

= c

1

.

Podobnie obliczamy warto´sci pozosta lych wsp´o lczynnik´ow c

i

. Tak wi

,

ec rozk lad

na u lamki proste ma posta´c:

U (s)
V (s)

=

n

X

k=1

U (s

k

)

V

0

(s

k

)

·

1

s

− s

k

.

Latwo si

,

e przekona´c, ˙ze r´ownanie

Z

0

e

−st

ψ(t)dt =

1

s

− s

k

ma rozwi

,

azanie

ψ(t) = e

s

k

t

.

Wobec tych fakt´ow i liniowo´sci transformaty otrzymujemy tez

,

e twierdzenia.

c.k.d.

60

background image

8.3. Wyznaczanie funkcji na podstawie jej transformaty

Twierdzenie 36

(Twierdzenie o rozk ladzie) Niech

ϕ(s) =

U (s)

s W (s)

,

gdzie U (s) i W (s) s

,

a wielomianami odpowiednio stopni m i n, przy czym m

≤ n.

Zak ladamy, ˙ze W (0)

6= 0 i wielomian W nie ma pierwiastk´ow wielokrotnych tj.

W (s) = (s

− s

1

) . . . (s

− s

n

), przy czym s

i

6= s

j

dla i

6= j. Wtedy

ϕ(t) =

U (0)

W (0)

+

n

X

i=1

U (s

i

)

s

i

W

0

(s

i

)

e

s

i

t

.

Dow´

od.

Przyjmuj

,

ac V (s) = s W (s) mo˙zemy na podstawie poprzedniego twier-

dzenia napisa´c

ϕ(t) =

n

X

i=0

U (s

i

)

d

dt

[s W (s)]

|s=s

i

e

s

i

t

,

przy czym s

0

:= 0. Z kolei

d

dt

[s W (s)]

|s=s

i

= W (s

i

) + s

i

W

0

(s

i

) .

Dla i = 0 drugi sk ladnik jest r´owny zeru, a dla i

6= 0 zeruje si

,

e pierwszy sk ladnik,

tak wi

,

ec

d

dt

[s W (s)]

|s=s

0

= W (s

0

) = W (0),

d

dt

[s W (s)]

|s=s

i

= s

i

W

0

(s

i

)

dla i

6= 0.

Podstawienie tych wzor´ow do (8.4) ko´

nczy dow´od.

c.k.d.

Twierdzenie 37

(Twierdzenie o przesuni

,

eciu rzeczywistym) Niech ϕ(s) b

,

edzie

transformat

,

a funkcji ϕ(t), a ψ niech b

,

edzie funkcj

,

a zdefiniowan

,

a wzorem:

ψ(t) :=



0

dla t < t

0

,

ϕ (t

− t

0

) dla t > t

0

.

W´owczas

ψ(s) = e

−st

0

ϕ(s).

Dow´

od.

Z definicji transformaty:

ψ(s) =

Z

0

e

−st

ψ(t)dt =

Z

t

0

e

−st

ϕ (t

− t

0

) dt =

=

Z

0

e

−s(ξ+t

0

)

ϕ(ξ)dξ = e

−st

0

Z

0

e

−sξ

ϕ(ξ)dξ = e

−st

0

ϕ(s).

c.k.d

61

background image

Rozdzia l 8. Transformata Laplace’a

Twierdzenie 38

(Twierdzenie o przesuni

,

eciu zespolonym) Niech ψ(t) := e

−λt

ϕ(t),

gdzie λ

∈ R, lub λ ∈ C. Wowczas ψ(s) = ϕ(s + λ).

Dow´

od.

Wprost z definicji:

ψ(s) =

Z

0

e

−st

e

−λt

ϕ(t) dt =

Z

0

e

−(s+λ)t

ϕ(t) dt = ϕ(s + λ).

c.k.d

Twierdzenie 39

(Twierdzenie o splocie) Niech ψ(t) :=

R

t

0

ϕ

1

(τ )ϕ

2

(t

− τ) dτ.

W´owczas ψ(s) = ϕ

1

(s)ϕ

2

(s).

Obserwacja 1

Je´sli ψ(t) :=

d

dt

R

t

0

ϕ

1

(τ )ϕ

2

(t

− τ) dτ, to ψ(s) = sϕ

1

(s)ϕ

2

(s).

background image

Rozdzia l 9

Dodatek

9.1. Tablice transformat Laplace’a

Transformat

,

a Laplace’a (transformat

,

a) funkcji ϕ(t) nazywamy funkcj

,

e ϕ(s)

(zmiennej niezale˙znej s

∈ C) okre´slon

,

a wzorem

ϕ (s) =

Z

0

e

−st

ϕ(t)dt.

Pot

,

egi

ϕ (t)

ϕ (s)

1

1
s

t

1

s

2

t

n

n!

s

n+1

, n ∈ N

t

−1/2

r

π

s

t

1/2

π

2s

3/2

t

α

Γ (α + 1)

s

α+1

, α > −1

63

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

Funkcje trygonometryczne

ϕ (t)

ϕ (s)

sin kt

k

s

2

+ k

2

cos kt

s

s

2

+ k

2

sin

2

kt

2k

2

s (s

2

+ 4k

2

)

cos

2

kt

s

2

+ 2k

2

s (s

2

+ 4k

2

)

t sin kt

2ks

(s

2

+ k

2

)

2

t cos kt

s

2

− k

2

(s

2

+ k

2

)

2

2 (1 − cos kt)

t

ln

s

2

+ k

2

s

2

sin at

t

arctan

a

s

ϕ (t)

ϕ (s)

sin kt + kt cos kt

2ks

2

(s

2

+ k

2

)

2

sin kt − kt cos kt

2k

3

(s

2

− k

2

)

2

1 − cos kt

k

2

s (s

2

+ k

2

)

kt − sin kt

k

3

s

2

(s

2

+ k

2

)

a sin bt − b sin at

ab (a

2

− b

2

)

1

(s

2

+ a

2

) (s

2

+ b

2

)

cos bt − cos at

a

2

− b

2

s

(s

2

+ a

2

) (s

2

+ b

2

)

sin at cos bt

t

1
2

arctan

a + b

s

+

1
2

arctan

a − b

s

Funkcje hiperboliczne

ϕ (t)

ϕ (s)

sinh kt

k

s

2

− k

2

cosh kt

s

s

2

− k

2

sinh

2

kt

2k

2

s (s

2

− 4k

2

)

cosh

2

kt

s

2

− 2k

2

s (s

2

− 4k

2

)

ϕ (t)

ϕ (s)

t sinh kt

2ks

(s

2

− k

2

)

2

t cosh kt

s

2

+ k

2

(s

2

− k

2

)

2

2 (1 − cosh kt)

t

ln

s

2

− k

2

s

2

Funkcje wyk ladnicze

ϕ (t)

ϕ (s)

e

at

1

s − a

te

at

1

(s − a)

2

t

n

e

at

n!

(s − a)

n+1

, n ∈ N

e

bt

− e

at

t

ln

s−a

s−b

ϕ (t)

ϕ (s)

1

πt

e

−a

2

/4t

e

−a

s

s

a

2

πt

3

e

−a

2

/4t

e

−a

s

e

at

− e

bt

a − b

1

(s − a) (s − b)

ae

at

− be

bt

a − b

s

(s − a) (s − b)

64

background image

9.1. Tablice transformat Laplace’a

Funkcje wyk ladnicze i trygonometryczne

ϕ (t)

ϕ (s)

e

at

sin kt

k

(s − a)

2

+ k

2

e

at

cos kt

s − a

(s − a)

2

+ k

2

Funkcje wyk ladnicze i hiperboliczne

ϕ (t)

ϕ (s)

e

at

sinh kt

k

(s − a)

2

− k

2

e

at

cosh kt

s − a

(s − a)

2

− k

2

Funkcje trygonometryczne i hiperboliczne

ϕ (t)

ϕ (s)

sin kt sinh kt

2k

2

s

s

2

+ 4k

4

sin kt cosh kt

k

`s

2

+ 2k

2

´

s

4

+ 4k

4

cos kt sinh kt

k

`s

2

− 2k

2

´

s

4

+ 4k

4

cos kt cosh kt

s

3

s

4

+ 4k

4

Funkcja Bessela

ϕ (t)

ϕ (s)

J

0

(kt)

1

s

2

+ k

2

Uog´

olniona funkcja b l

,

edu

ϕ (t)

ϕ (s)

erfc

a

2

t

= 1 − erf

a

2

t

e

−a

s

s

2

q

t

π

e

−a

2

/4t

− a erfc

a

2

t

e

−a

s

s

s

e

ab

e

b

2

t

erfc

b

t +

a

2

t

e

−a

s

s

`

s + b

´

−e

ab

e

b

2

t

erfc

b

t +

a

2

t

+ erfc

a

2

t

be

a

s

s

(

s+b

)

Delta Diraca

ϕ (t)

ϕ (s)

δ (t)

1

δ (t − t

0

)

e

−st

0

65

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

Funkcja Heaviside’a

ϕ (t)

ϕ (s)

ϕ (t − a) H (t − a)

e

−as

ϕ (s)

H (t − a)

e

as

s

przy czym H(t) :=

0

dla

t < 0

1

dla

t ≥ 0

.

Og´

olne prawa

ϕ (t)

ϕ (s)

e

at

ϕ (t)

ϕ (s − a)

ϕ (t − a) H (t − a)

e

−as

ϕ (s)

ϕ

(n)

(t)

s

n

ϕ (s) − s

(n−1)

ϕ (0) − . . . − ϕ

(n−1)

(0)

t

n

ϕ (t)

(−1)

n d

n

ds

n

ϕ (s)

R

t

0

ϕ (τ ) ψ (t − τ) dτ

ϕ (s) ψ (s)

9.2. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia

stacjonarne

Pisemny egzamin z r´owna´

n r´o˙zniczkowych najcz

,

e´sciej jest dwucz

,

e´sciowy. Cz

,

e´s´c

pierwsza ma na celu sprawdzenie bieg lo´sci rachunkowej, a cz

,

e´s´c druga, umownie

zwana jest cz

,

e´sci

,

a ,,teoretyczn

,

a” i nie ma ona charakteru wy l

,

acznie rachunko-

wego. Czas trwania egzaminu z cz

,

e´sci zadaniowej: 110 minut. Czas trwania eg-

zaminu z cz

,

e´sci teoretycznej: 50 minut. W przypadku egzaminu jednocz

,

e´sciowego

zazwyczaj jest to 120 - 130 minut. Ka˙zde zadanie jest punktowane w skali 0

− 10

punkt´ow. Poni˙zej zaprezentowane s

,

a zestawy zada´

n egzaminacyjnych z kilku

sesji. S

,

a one reprezentatywne, je´sli chodzi o poziom trudno´sci temat´ow. W po-

szczeg´olnych latach zmienia si

,

e jednak cz

,

esciowo zakres wyk ladanego materia lu

materia lu, a wi

,

ec i tematyczny zakres zada´

n.

9 czerwiec 2001

Cz

,

e´s´c zadaniowa:

1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie Ricattiego

x

0

= 2t

2

+

1

t

x

− 2x

2

wiedz

,

ac, ˙ze jedn

,

a z jego ca lek jest wielomian stopnia pierwszego.

2. Wyznacz rozwi

,

azanie og´olne r´ownania

t

2

(t + 1)x

00

− 2x = 0

wiedz

,

ac, ˙ze jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja x

1

(t) = 1 +

1

t

.

66

background image

9.2. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia stacjonarne

3. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

+ 3x

0

+ 2x = e

−t

cos

2

t.

Wskaz´owka. Tak przekszta l´c praw

,

a stron

,

e, aby mo˙zliwe by lo zastosowanie

metody przewidywa´

n.

4. Metod

,

a Frobeniusa znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n r´ownania

2tx

00

+ (1 + t)x

0

+ x = 0.

5. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=



−3

1

2

−4



x +



3t

e

−t



spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) =



1

−1



.

6. Zbadaj stabilno´s´c po lo˙ze´

n r´ownowagi uk ladu r´owna´

n:



dx

dt

= y

− x

2

− x

dy

dt

= 3x

− x

2

− y.

Cz

,

e´s´c teoretyczna:

1. Dla jakich warto´sci paramatr´ow a i b rozwi

,

azanie zerowe r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ 4x

00

+ bx

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne.

2. Znajd´z krzyw

,

a o tej w lasno´sci, ˙ze trapez utworzony przez osie wsp´o lrz

,

ednych

Ox i Oy, styczn

,

a do krzywej i prost

,

a prostopad l

,

a do osi Ox w punkcie

styczno´sci, ma sta le pole r´owne 3a

2

.

3. Rozstrzygnij dla jakich a i b rozwi

,

azania r´ownania x

00

+ ax

0

+ bx = 0 s

,

a

ograniczone na ca lej prostej?

20 czerwiec 2001

Cz

,

e´s´c zadaniowa:

1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe

3t

2

(1 + ln x) dt =



2x

t

3

x



dx

2. Wyznacz rozwi

,

azanie og´olne r´ownania

tx

00

− (2t + 1)x

0

+ (t + 1)x = 0

wiedz

,

ac, ˙ze jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja postaci e

αt

.

67

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

3. Znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych, unor-

mowany w punkcie t

0

= 0, r´ownania

x

00

+ tx

0

− 2t

2

+ 1



x = 0.

4. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=

0

−1 1

0

0 1

−1

0 1

 x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) =

1

1
2

1
2

 .

5. Wyznacz obszar asymptotycznej stabilno´sci dla uk ladu

dx

dt

=

−x + αy

dy

dt

= βx

− y + αz

dz

dt

= βy

− z,

gdzie α, β s

,

a parametrami rzeczywistymi.

Cz

,

e´s´c teoretyczna:

1. Dla jakich warto´sci paramatr´ow a i b rozwi

,

azanie zerowe r´ownania

x

IV

+ 2x

000

+ ax

00

+ bx

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne. Zaprezentuj rozwi

,

azanie w postaci gra-

ficznej.

2. Wyznacz krzywe, dla kt´orych odcinek stycznej zawarty mi

,

edzy osiami wsp´o lrz

,

ednych

ma sta l

,

a d lugo´s´c d.

3. Oblicz e

A

, gdzie A jest macierz

,

a uk ladu z zadania (4) w cz

,

e´sci zadaniowej tj.

A =

0

−1 1

0

0 1

−1

0 1

 .

13 wrzesie´

n 2001

Cz

,

e´s´c zadaniowa:

1. Rozwi

,

a˙z problem pocz

,

atkowy Cauchy’ego

t

2

+ x

2



dt

− 2tx dx = 0, x(4) = 0.

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie



t

x

+ 1



dt +



t

x

− 1



dx = 0.

68

background image

9.2. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia stacjonarne

3. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

(6)

+ 2x

(4)

+ x

(2)

= 0.

4. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=

5

−1 −4

−12

5

12

10

−3 −9

 x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) =

1
1
1

 .

5. Znajd´z uk lad fundamentalny rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych unor-

mowanych w punkcie t

0

= 0 r´ownania:

x

00

+

1

1

− t

x = 0

i okre´sl rozwi

,

azanie og´olne.

Cz

,

e´s´c teoretyczna:

1. Dla jakich warto´sci paramatr´ow a i b rozwi

,

azanie zerowe r´ownania

x

IV

+ 2x

000

+ ax

00

+ bx

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne. Zaprezentuj rozwi

,

azanie w postaci gra-

ficznej.

2. Wyznacz krzywe, dla kt´orych odcinek stycznej zawarty mi

,

edzy osiami wsp´o lrz

,

ednych

ma sta l

,

a d lugo´s´c d.

3. Oblicz e

A

, gdzie A jest macierz

,

a uk ladu z zadania (4) w cz

,

e´sci zadaniowej tj.

A =

0

−1 1

0

0 1

−1

0 1

 .

27 wrzesie´

n 2001

Cz

,

e´s´c zadaniowa:

1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

x

0

= 2



x + 2

t + x

− 1



2

2. Odgadnij rozwi

,

azanie szczeg´olne, a nast

,

epnie rozwi

,

a˙z r´ownanie Riccatiego

x

0

− 2tx + x

2

= 5

− t

2

3. Wiedz

,

ac, ˙ze funkcja x (t) =

1

t

jest rozwi

,

azaniem szczeg´olnym r´ownania

2t

2

x

00

+ 3tx

0

− x = 0 rozwi

,

a˙z r´ownanie

2t

2

x

00

+ 3tx

0

− x =

1

t

(obni˙zaj

,

ac jego rz

,

ad jednym z dw´och poznanych sposob´ow) a nast

,

epnie wska˙z

jego ca lk

,

e spe lniaj

,

ac

,

a warunki pocz

,

atkowe x (1) = 1, x

0

(1) =

4
3

.

69

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

4. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu r´owna´

n:

x

0

=



−1 2

1

1



x +



2e

t

0



5. Rowi

,

a˙z r´ownanie

x

00

+ 3x

0

+ 2x =

1

e

t

+ 1

Cz

,

e´s´c teoretyczna:

1. Znajd´z krzyw

,

a o tej w lasno´sci, ˙ze trapez utworzony przez osie uk ladu wsp´o lrz

,

ednych

Ox, Oy, styczn

,

a do krzywej i prost

,

a prostopad l

,

a do osi Ox w punkcie styczno´sci,

ma sta le pole r´owne 3a

2

.

2. Dla jakich a i b r´ownanie x

00

+ax

0

+bx = 0 ma przynajmniej jedno rozwi

,

azanie

x (t)

6= 0 takie, ˙ze lim

t→+∞

x (t) = 0.

3. Zbadaj stabilno´s´c wszystkich po lo˙ze´

n r´ownowagi uk ladu



x

0

= ln (y

2

− x)

y

0

= x

− y − 1

Definicja. Niech X przestrze´

n Banacha, f : X

⊃ U → X, u : R ⊃ I → X,

U

∈ topX, I ∈ topR. Po lo˙zeniem r´ownowagi uk ladu u

0

= f (u) nazywamy

ω

∈ U takie, ˙ze f (ω

) = 0.

10 czerwiec 2002

Cz

,

e´s´c zadaniowa:

1. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania r´o˙zniczkowego

t(x

0

+ x

2

) = x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(1) = 1.

2. Wyznacz rozwi

,

azanie og´olne r´ownania

tx

00

− x

0

− 4t

3

x = 0,

wiedz

,

ac, ˙ze jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja e

t

2

.

3. Znajd´z dwa liniowo niezale˙zne rozwi

,

azania szczeg´olne r´ownania

x

00

+

2

t

x

0

+ x = 0.

w postaci szereg´ow Frobeniusa w otoczeniu punktu osobliwego regularnego
t

0

= 0.

4. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=



−1 −6

3

5



x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) =



2
2



.

70

background image

9.2. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia stacjonarne

5. Wyznacz wszystkie po lo˙zenia r´ownowagi uk ladu



x

0

= xy

y

0

= x

2

+ y

2

− 4

i zbadaj ich stabilno´s´c.

6. Przy pomocy transformaty Laplace’a rozwi

,

a˙z r´ownanie

x

00

− 2x

0

+ x = 1 + t,

x(0) = 0,

x

0

(0) = 0.

Cz

,

e´s´c teoretyczna:

1. Rozwa˙zamy dwuwymiarowy uk lad r´owna´

n:



x

0

= ax + by

y

0

= cx + dy,

gdzie a, b, c, d

∈ R. Wyka˙z, ˙ze je´sli jedno z jego rozwi

,

aza´

n jest funkcj

,

a okre-

sow

,

a, to wszystkie rozwi

,

azania, opr´ocz rozwi

,

azania zerowego, s

,

a funkcjami

okresowymi.

2. Wyznacz r´ownanie krzywej przechodz

,

acej przez punkt (1, 1), dla kt´orej pole

tr´ojk

,

ata utworzonego przez o´s Ot, styczn

,

a i wektor wodz

,

acy punktu styczno´sci

jest sta le i r´owna si

,

e 1.

3. Dla jakich warto´sci paramatr´ow a i b rozwi

,

azanie zerowe r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ 4x

00

+ bx

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne.

17 czerwiec 2002

Cz

,

e´s´c zadaniowa:

1. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

xdx = (tdx + xdt)

1 + x

2

.

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

x

0

− 2tx + x

2

= 5

− t

2

.

3. Znajd´z dwa liniowo niezale˙zne rozwi

,

azania szczeg´olne r´ownania

t(t

− 1)x

00

+ (1 + t)x

0

− x = 0.

w postaci szereg´ow Frobeniusa w otoczeniu punktu osobliwego regularnego
t

0

= 0, lub t

0

= 1.

4. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=



5

3

−3 −1



x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) =



1

−1



.

71

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

5. Wyznacz wszystkie po lo˙zenia r´ownowagi uk ladu



x

0

=

−x + y

y

0

= x + y

− 2xy

i zbadaj ich stabilno´s´c.

6. Przy pomocy transformaty Laplace’a wyznacz ca lk

,

e sczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n



x

0

=

−2y + 3t

y

0

= 2x + 4

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 2, y(0) = 3.

Cz

,

e´s´c teoretyczna:

1. Jakie warunki musz

,

a spe lnia´c warto´sci i wektory w lasne macierzy uk ladu:



x

0

= ax + by

y

0

= cx + dy,

(a, b, c, d

∈ R), aby jego rozwi

,

azanie u(t) = (x(t), y(t)) spe lniaj

,

ace warunek

pocz

,

atkowy x(0) = y(0) = 1 mia lo w lasno´s´c:

a) lim

t→∞

u(t) = (0, 0),

b) lim

t→∞

ku(t)k = ∞,

c) u jest funkcj

,

a ograniczon

,

a.

2. Wyznacz r´ownanie r´o˙zniczkowe rodziny krzywych x = e

Ct

i r´ownanie r´o˙zniczkowe

rodziny krzywych ortogonalnych do danych.

3. Oblicz e

A

dla macierzy:

A =



−2 −4

1

2



.

16 wrzesie´

n 2002

Cz

,

e´s´c zadaniowa:

1. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

(1 + t + x + tx) x

0

= 1.

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

dx = x

2

e

t

− x



dt.

3. Znajd´z dwa liniowo niezale˙zne rozwi

,

azania szczeg´olne r´ownania

t(t

− 1)x

00

+ (

−1 + 3t)x

0

+ x = 0.

w postaci szereg´ow Frobeniusa w otoczeniu punktu osobliwego regularnego
t

0

= 0, lub t

0

= 1.

4. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=



3 2

−5 1



x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) =



−1

1



.

72

background image

9.2. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia stacjonarne

5. Wyznacz wszystkie po lo˙zenia r´ownowagi uk ladu



x

0

= 3

p

4 + x

2

+ y

y

0

= ln (x

2

− 3)

i zbadaj ich stabilno´s´c.

6. Przy pomocy transformaty Laplace’a wyznacz ca lk

,

e sczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n



x

0

=

−x + y + e

t

y

0

= x

− y + e

t

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 1, y(0) = 1.

Cz

,

e´s´c teoretyczna:

1. Jakie warunki musz

,

a spe lnia´c warto´sci i wektory w lasne macierzy uk ladu:



x

0

= ax + by

y

0

= cx + dy,

(a, b, c, d

∈ R), aby jego rozwi

,

azanie u(t) = (x(t), y(t)) spe lniaj

,

ace warunek

pocz

,

atkowy x(0) = y(0) = 1 mia lo w lasno´s´c:

a) lim

t→∞

u(t) = (0, 0),

b) lim

t→∞

ku(t)k = ∞,

c) u jest funkcj

,

a ograniczon

,

a.

2. Wyznacz r´ownanie r´o˙zniczkowe rodziny hiperbol x =

C

t

i r´ownanie r´o˙zniczkowe

rodziny krzywych ortogonalnych do danych.

3. Oblicz e

A

dla macierzy:

A =



3

−1

2

0



.

9 czerwiec 2003

Cz

,

e´s´c zadaniowa:

1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe

6txdt + (4x + 9t

2

)dx = 0.

2. Wyznacz rozwi

,

azanie og´olne r´ownania

dx

dt

= e

2t

+ (1 + 2e

t

)x + x

2

wiedz

,

ac, ˙ze jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja postaci x

1

(t) =

−e

t

.

3. Znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych, unor-

mowany w punkcie t

0

= 0, r´ownania

x

00

+ e

t

x

0

− x = 0.

73

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

4. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=

0 8

0

0 0

−2

2 8

−2

 x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) =

1
0
0

 .

5. Korzystaj

,

ac z transformaty Laplace’a znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

r´o˙zniczkowych

(

d

2

x

dt

2

+

d

2

y

dt

2

= t

2

d

2

x

dt

2

d

2

y

dt

2

= 4t

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) = 8, x

0

(0) = y(0) = y

0

(0) =

0.

Cz

,

e´s´c teoretyczna:

1. Dla jakich warto´sci paramatr´ow a i b rozwi

,

azanie zerowe r´ownania



x

0

= x + ay + y

2

y

0

= bx

− 3y − x

2

.

jest lokalnie asymptotycznie stabilne. Zaprezentuj rozwi

,

azanie w postaci gra-

ficznej.

2. Znajd´z krzyw

,

a x = x(t) o tej w lasno´sci, ˙ze tr´ojk

,

at utworzony przez o´s Ot,

styczn

,

a do krzywej oraz promie´

n wodz

,

acy w punkcie styczno´sci jest tr´ojk

,

atem

r´ownoramiennym.

3. Oblicz e

A

, gdzie A jest macierz

,

a uk ladu z zadania (4) w cz

,

e´sci zadaniowej tj.

A =

0 8

0

0 0

−2

2 8

−2

 x

16 czerwiec 2003

Cz

,

e´s´c zadaniowa:

1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe

(t

2

+ 2tx

− x

2

)dt + (x

2

+ 2tx

− t

2

)dx = 0,

wiedz

,

ac, ˙ze ma ono czynnik ca lkuj

,

acy postaci µ = µ(t + x).

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

2xx

0

= t(x

02

+ 4).

3. Znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych, unor-

mowany w punkcie t

0

= 0, r´ownania

x

00

− t

3

x

0

+ (t + 1)x = 0.

74

background image

9.2. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia stacjonarne

4. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

000

− x

00

+ 4x

0

− 4x = 3e

2t

− 4 sin 2t.

5. Korzystaj

,

ac z transformaty Laplace’a rozwi

,

a˙z r´ownanie

x(t) = 3t

2

− e

−t

Z

t

0

x(τ )e

t−τ

dτ .

Cz

,

e´s´c teoretyczna:

1. Dla jakich paramatr´ow a i b zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ 4x

00

+ bx

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne. Zaznacz wyznaczony zbi´or na p laszczy´znie
Oab.

2. Znajd´z rodzin

,

e krzywych ortogonalnych do krzywych rodziny

x

2

= Ce

t

+ t + 1,

gdzie C

∈ R.

3. Przeprowad´z dyskusj

,

e dla jakich rzeczywistych parametr´ow p i q wszystkie

rozwi

,

azania r´ownania x

00

+ px

0

+ qx = 0 s

,

a ograniczone na ca lej prostej?

Zaznacz wyznaczony zbi´or na p laszczy´znie Opq.

22 wrzesie´

n 2003

Cz

,

e´s´c zadaniowa:

1. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

+



1
2

t

1

t



x

0

− x = 0,

je´sli x

1

(t) = t

2

jest jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a.

2. Znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych, unor-

mowany w punkcie t

0

= 0, r´ownania

x

00

− tx

0

− 2t

2

+ 1



x = 0.

3. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu r´owna´

n



x

0

= 2y

− x,

y

0

= 4y

− 3x +

e

3t

e

2t

+1

.

4. Korzystaj

,

ac z transformaty Laplace’a rozwi

,

a˙z r´ownanie

x(t) = 3t

2

− e

−t

Z

t

0

x(τ )e

t−τ

dτ .

75

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

5. Sprowad´z r´ownanie

x

00

+ 2rx

0

+ ω

2

x = 0

(r > 0, ω > 0)

z warunkami pocz

,

atkowymi x(0) = x

0

, x

0

(0) = x

1

, do r´ownowa˙znego mu

uk ladu r´owna´

n rz

,

edu pierwszego oraz zbadaj stabilno´s´c po lo˙zenia r´ownowagi

tego uk ladu.

Cz

,

e´s´c teoretyczna:

1. Znajd´z krzywe, dla kt´orych tr´ojk

,

at utworzony przez o´s Oy, styczn

,

a i wektor

wodz

,

acy punktu styczno´sci jest r´ownoramienny (o podstawie na osi Oy).

2. Przeprowad´z dyskusj

,

e dla jakich rzeczywistych parametr´ow p i q wszystkie

rozwi

,

azania r´ownania x

00

+ px

0

+ qx = 0 s

,

a ograniczone na ca lej prostej?

Zaznacz wyznaczony zbi´or na p laszczy´znie Opq.

3. Wyznacz obszar asymptotycznej stabilno´sci dla uk ladu

dx

dt

=

−x + αy

dy

dt

= βx

− y + αz

dz

dt

= βy

− z,

gdzie α, β s

,

a parametrami rzeczywistymi.

7 czerwiec 2004

Cz

,

e´s´c pierwsza:

1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe

(t

2

+ tx + 3x

2

)dt

− (t

2

+ 2tx)dx = 0.

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

x

0

=

4

t

2

1

t

x + x

2

,

wiedz

,

ac, ˙ze jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja x(t) =

2

t

.

3. Metod

,

a Frobeniusa znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n r´ownania

(1

− t

2

)x

00

− 2tx

0

+ 30x = 0

w otoczeniu punktu t

0

=

−1 (grupa A), t

0

= 1 (grupa B).

4. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

000

− x

00

+ 4x

0

− 4x = 3e

2t

− 4 cos 2t.

5. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=

0 1 1
1 0 1
2 2 1

 x.

Cz

,

e´s´c druga:

76

background image

9.2. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia stacjonarne

1. Zdefiniuj transformat

,

e Laplace’a funkcji. Oblicz transformat

,

e Laplace’a ca lki

szczeg´olnej uk ladu r´owna´

n



2x

0

+ y

0

− 2x

= 1

x

0

+ y

0

− 3x − 3y = 2

z warunkiem pocz

,

atkowym x(0) = 0, y(0) = 0.

2. Obni˙z rz

,

ad r´ownania

x

00

− x

0

tan t + 2x = 0

wiedz

,

ac, ˙ze funkcja x

1

(t) = sin t jest jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a.

3. Stosuj

,

ac twierdzenie Lapunowa zbadaj stabilno´s´c rozwi

,

azania zerowego uk ladu

r´owna´

n



x

0

= tan(y

− x)

y

0

= 2

y

− 2 cos

π

3

− x



.

15 czerwiec 2004

Cz

,

e´s´c pierwsza:

1. Rozwi

,

a˙z zagadnienie pocz

,

atkowe

tx

2

x

0

+ x

3

= 1,

x(1) = 2.

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie Lagrange’a

tx

0

(x

0

+ 2) = x.

3. Metod

,

a Frobeniusa znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n r´ownania

tx

00

− (2t − 1)x

0

+ (t

− 1)x = 0

w otoczeniu punktu t

0

= 0.

4. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania

x

000

− 2x

00

+ x

0

= te

t

+ 5,

x(0) = 2,

x

0

(0) = 2,

x

00

(0) =

−1.

5. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=

5

−4 0

1

0 2

0

2 5

 x.

Cz

,

e´s´c druga:

1. Stosuj

,

ac transformat

,

e Laplace’a rozwi

,

a˙z problem pocz

,

atkowy

x

00

− 6x

0

+ 9x = t

2

e

3t

,

x(0) = 2,

x

0

(0) = 6.

2. Wiedz

,

ac, ˙ze jedno z rozwi

,

aza´

n r´ownania Riccatiego

x

0

− 2tx + x

2

= 5

− t

2

jest wielomianem, sprowad´z to r´ownanie do r´ownania Bernoulliego.

77

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

3. Wyznacz warto´sci parametr´ow a i b, dla kt´orych zerowe rozwi

,

azanie uk ladu



x

0

= x + ay + y

2

y

0

= bx

− 3y − x

2

jest lokalnie asymptotycznie stabilne.

13 wrzesie´

n 2004

Cz

,

e´s´c pierwsza:

1. Rozwi

,

a˙z zagadnienie pocz

,

atkowe

x

0

− 9t

2

x = (t

5

+ t

2

)x

2
3

,

x(0) = 0.

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

(t sin x + x cos x) dt + (t cos x

− x sin x) dx = 0.

3. Znajd´z krzyw

,

a, kt´orej styczne tworz

,

a z osiami wsp´o lrz

,

ednych tr´ojk

,

at o po-

wierzchni 2a

2

.

4. Znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych o

´srodku w punkcie t

0

= 0 r´ownania:

x

00

+ tx

0

− (2t

2

+ 1)x = 0.

5. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=

−3

2 2

−3 −1 1
−1

2 0

 x.

Cz

,

e´s´c druga:

1. Stosuj

,

ac transformat

,

e Laplace’a rozwi

,

a˙z problem pocz

,

atkowy

x

00

+ 4x

0

+ 13x = te

−t

,

x(0) = 0,

x

0

(0) = 2.

2. Wiedz

,

ac, ˙ze jedno z rozwi

,

aza´

n r´ownania Riccatiego

x

0

=

−x

2

+ 1 + t

2

jest wielomianem stopnia pierwszego, sprowad´z to r´ownanie do r´ownania Ber-
noulliego.

3. Stosuj

,

ac twierdzenie Lapunowa zbadaj stabilno´s´c rozwi

,

azania zerowego uk ladu

r´owna´

n



x

0

= ln (3e

y

− 2 cos x)

y

0

= 2e

x

3

8 + 12y.

24 wrzesie´

n 2004

Cz

,

e´s´c pierwsza:

78

background image

9.2. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia stacjonarne

1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

x

0

=

4

t

2

1

t

x + x

2

,

wiedz

,

ac, ˙ze jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja ϕ(t) =

2

t

.

2. Znajd´z krzywe, dla kt´orych odcinek odci

,

ety na osi rz

,

ednych Ox (w uk ladzie

wsp´o lrz

,

ednych Otx) przez styczn

,

a, jest r´owny kwadratowi rz

,

ednej punktu

styczno´sci.

3. Znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania

(t + 1)x

00

− (2 − t)x

0

+ x = 0

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 2, x

0

(0) =

−1 w postaci szeregu

pot

,

egowego o ´srodku w punkcie t

0

= 0.

4. Metod

,

a warto´sci i wektor´ow w lasnych, lub przez sprowadzenie macierzy uk ladu

do postaci Jordana, wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=



−1 −2

3

4



x +



3
3



spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy

x(0) =



−4

5



.

5. Metod

,

a transformaty Laplace’a wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

2x

0

+ y

0

− y = t

x

0

+ y

0

= t

2

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 1, y(0) = 0.

Cz

,

e´s´c druga:

1. Obni˙z rz

,

ad r´ownania r´o˙zniczkowego

(1 + 2t)x

00

+ 4tx

0

− 4x = 0

wiedz

,

ac, ˙ze jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja ϕ(t) = e

−2t

.

2. Zbadaj dla jakich parametr´ow a i b, zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ 4x

00

+ bx

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne.

3. Wyznacz r´ownanie r´o˙zniczkowe rodziny parabol x(t) = at

2

+ bt.

9 czerwiec 2005

Cz

,

e´s´c pierwsza:

1. Wyznacz krzyw

,

a le˙z

,

ac

,

a w pierwszej ´cwiartce uk ladu wsp´o lrz

,

ednych, dla kt´orej

styczne tworz

,

a z osiami uk ladu tr´ojk

,

aty o sta lym polu r´ownym 2.

79

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

2. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania r´o˙zniczkowego

x

0

=

2t

2

x + x

3

2t

3

− tx

2

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(1) = 1.

3. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania

(2t

− t

2

)x

00

+ (t

2

− 2)x

0

+ 2(1

− t)x = 0

spe lniaj

,

ac

,

a warunki pocz

,

atkowe x(1) = 0, x

0

(1) = 1, je´sli dana jest ca lka

szczeg´olna tego r´ownania x

1

(t) = e

t

.

4. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu

x

0

=



2

−1

1

0



x +



0

2e

t



spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) =



1
2



.

5. Wyznacz wszystkie po lo˙zenia r´ownowagi uk ladu



x

0

1

= x

1

x

2

x

0

2

= x

2

1

+ x

2

2

− 4

i zbadaj ich stabilno´s´c.
(Po lo˙zeniem r´ownowagi uk ladu autonomicznego x

0

= f (x), f : R

n

→ R

n

,

x : R

⊃ I → R

n

nazywamy wektor x

0

∈ R

n

taki, ˙ze f (x

0

) = 0.)

Cz

,

e´s´c druga:

1. Podaj definicj

,

e transformaty Laplace’a i stosuj

,

ac j

,

a, rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe

x

0

− x = sin t, x(0) = 1.

2. Metod

,

a szereg´ow pot

,

egowych rozwi

,

a˙z r´ownanie x

0

= x

2

+ t

2

, x(0) = 1. Wy-

znacz cztery pierwsze wyrazy rozwini

,

ecia.

3. Rozwa˙zamy dwuwymiarowy uk lad r´owna´

n:



x

0

= ax + by

y

0

= cx + dy,

gdzie a, b, c, d

∈ R. Wyka˙z, ˙ze je´sli jedno z jego rozwi

,

aza´

n jest funkcj

,

a okre-

sow

,

a, to wszystkie rozwi

,

azania, opr´ocz rozwi

,

azania zerowego, s

,

a funkcjami

okresowymi.

13 czerwiec 2005

Cz

,

e´s´c pierwsza:

1. Wyznacz krzyw

,

a, dla kt´orej rz

,

edna punktu przeci

,

ecia dowolnej stycznej z

osi

,

a Ox (w uk ladzie Otx) jest o dwie jednostki mniejsza od odci

,

etej punktu

styczno´sci.

80

background image

9.2. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia stacjonarne

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

(tx

− t

2

)x

0

+ x

2

− 3tx − 2t

2

= 0

znajduj

,

ac czynnik ca lkuj

,

acy zale˙zny od jednej zmiennej.

3. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a niejednorodnego liniowego r´ownania r´o˙zniczkowego

tx

00

+ 2x

0

− tx = e

t

wiedz

,

ac, ˙ze ca lk

,

a szczeg´oln

,

a skojarzonego r´ownania jednorodnego jest funkcja

x

1

(t) =

e

t

t

.

4. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu

dx

dt

+

dy

dt

−4y = 1, x+

dy

dt

−3y = t

2

spe lniaj

,

ac

,

a

warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) = 2, y(0) =

−2.

5. Wyznacz wszystkie po lo˙zenia r´ownowagi uk ladu



x

0

1

= x

2

− x

2

1

− x

1

x

0

2

= 3x

1

− x

2

1

− x

2

i zbadaj ich stabilno´s´c.
(Po lo˙zeniem r´ownowagi uk ladu autonomicznego x

0

= f (x), f : R

n

→ R

n

,

x : R

⊃ I → R

n

nazywamy wektor x

0

∈ R

n

taki, ˙ze f (x

0

) = 0.)

Cz

,

e´s´c druga:

1. Metod

,

a szereg´ow pot

,

egowych wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania

x

00

+ t

2

x

0

+ x = t,

x(0) = 1,

x

0

(0) = 0.

Wyznacz pi

,

e´c pierwszych wyraz´ow rozwini

,

ecia.

2. Dla jakich a

∈ R r´ownanie x

00

+x

0

+ax = 0 ma przynajmniej jedno rozwi

,

azanie

x(t)

6= 0 takie, ˙ze lim

t→+∞

x(t) = 0.

3. Podaj definicj

,

e transformaty Laplace’a i stosuj

,

ac j

,

a, rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe

x

0

+ 4x = 1, x(0) = 1.

12 wrzesie´

n 2005

Cz

,

e´s´c pierwsza:

1. Wyznacz krzyw

,

a, kt´orej styczne odcinaj

,

a na osiach wsp´o lrz

,

ednych odcinki,

kt´orych suma d lugo´sci jest r´owna 2a.

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

dx

dt

= 1

− t − x + tx

2

wiedz

,

ac, ˙ze jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja x

1

(t) = 1.

3. Znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych o

´srodku w punkcie t

0

= 0 r´ownania x

00

+

1

1−t

x = 0.

4. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu



x

0

= 2y

− x

y

0

= 4y

− 3x +

e

3t

e

2t

+1

.

81

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

5. Wyznacz wszystkie po lo˙zenia r´ownowagi uk ladu



x

0

1

= e

x

2

− e

x

1

x

0

2

=

p

3x

1

+ x

2

2

− 2

i zbadaj ich stabilno´s´c.
(Po lo˙zeniem r´ownowagi uk ladu autonomicznego x

0

= f (x), f : R

n

→ R

n

,

x : R

⊃ I → R

n

nazywamy wektor x

0

∈ R

n

taki, ˙ze f (x

0

) = 0.)

Cz

,

e´s´c druga:

1. Ze wzoru Liouville’a wyznacz drug

,

a liniowo niezale˙zn

,

a ca lk

,

e r´ownania

t

2

(t + 1)x

00

− 2x = 0

wiedz

,

ac, ˙ze jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja x

1

(t) = 1 +

1

t

.

2. Dla jakich a

∈ R r´ownanie x

00

+x

0

+ax = 0 ma przynajmniej jedno rozwi

,

azanie

x(t)

6= 0 takie, ˙ze lim

t→+∞

x(t) = 0.

3. Podaj definicj

,

e transformaty Laplace’a i stosuj

,

ac j

,

a, rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe

x

0

+ 2x = t, x(0) =

−1.

22 wrzesie´

n 2005

Cz

,

e´s´c pierwsza:

1. W pierwszej ´cwiartce uk ladu wsp´o lrz

,

ednych Otx znajd´z r´ownanie krzywej

przechodz

,

acej przez punkt (1, 1), dla kt´orej pole tr´ojk

,

ata utworzonego przez

o´s Ot, styczn

,

a i wektor wodz

,

acy punktu styczno´sci jest sta le i r´owna si

,

e 1.

2. Stosuj

,

ac podstawienie x(t) = z

2

(t) sprowad´z r´ownanie

t

3

(x

0

− t) = x

2

do r´ownania jednorodnego i rozwi

,

a˙z go.

3. Znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych o

´srodku w punkcie t

0

= 0 r´ownania x

00

+ (1

− t)x = 0.

4. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu

x

0

= x

− y − z

y

0

= x + y

z

0

= 3x + z.

5. Z pomoc

,

a twierdzenia Lapunowa zbadaj stabilno´s´c zerowego rozwi

,

azania uk ladu

r´owna´

n



x

0

1

= ln(3e

y

− 2 cos x)

x

0

2

= 2e

x

3

8 + 12y.

Cz

,

e´s´c druga:

1. Zredukuj r´ownanie Ricattiego

x

0

=

4

t

2

1

t

x + x

2

do r´ownania Bernoulliego, wiedz

,

ac, ˙ze jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja x

1

(t) =

2

t

.

82

background image

9.2. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia stacjonarne

2. Wiedz

,

ac ˙ze rozwi

,

azaniem og´olnym uk ladu

x

0

=



1 3
5 3



x

jest

x(t) = c

1



1

−1



e

−2t

+ c

2



3
5



e

6t

,

gdzie c

1

, c

2

∈ R, wyznacz rozwi

,

azanie og´olne uk ladu

x

0

=



1 3
5 3



x +



1
0



.

3. Opisz metod

,

e redukcji rz

,

edu jednorodnego r´ownania r´o˙zniczkowego liniowego

o sta lych wsp´o lczynnikach, je´sli znana jest jego ca lka szczeg´olna.

14 czerwiec 2006
1. Znajd´z krzywe dla kt´orych trapez OT SY ograniczony osiami uk ladu wsp´o lrz

,

ednych,

styczn

,

a do krzywej i rz

,

edn

,

a punktu styczno´sci ma sta le pole r´owne 3.

2. Rozwi

,

a˙z metod

,

a operatorow

,

a podany problem pocz

,

atkowy:

x

0

=

−2y + 3t

y

0

= 2x + 4

x(0) = 2,

y(0) = 3.

3. Znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych o

´srodku w punkcie t

0

= 0 r´ownania x

00

+ e

−t

x = 0.

4. Wyznacz wszystkie punkty r´ownowagi uk ladu



x

0

= x(7

− x − 2y)

y

0

= y(5

− x − y)

i zbadaj ich stabilno´s´c.
(Po lo˙zeniem r´ownowagi uk ladu autonomicznego z

0

= f (z), f : R

n

→ R

n

,

z : R

⊃ I → R

n

nazywamy wektor z

0

∈ R

n

taki, ˙ze f (z

0

) = 0.)

83

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

5. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

dx

dt

= 1

− t − x + tx

2

wiedz

,

ac, ˙ze jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja x

1

(t) = 1.

6. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

x(t + x + 1)dt + (t + 2x)dx = 0.

7. (Dodatkowo na ocen

,

e celuj

,

ac

,

a) Udowodnij, ˙ze dowolne r´ownanie r´o˙zniczkowe

rz

,

edu pierwszego o zmiennych rozdzielonych jest r´ownaniem r´o˙zniczkowym

zupe lnym.

27 czerwiec 2006
1. Znajd´z krzywe dla kt´orych d lugo´s´c odcinka, jaki styczna poprowadzona w

dowolnym punkcie krzywej odcina na osi Ox (w uk ladzie wsp´o lrz

,

ednych Otx),

jest r´owna kwadratowi rz

,

ednej punktu styczno´sci.

2. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu niejednorodnego:



dx

dt

+ 5x + y = e

t

dy

dt

+ 3y

− x = e

2t

.

3. Rozwi

,

a˙z zagadnienie pocz

,

atkowe x

00

+ 6x = cos 3t, x(0) = 1, x

0

(0) = 0:

a) metod

,

a operatorow

,

a,

b) metod

,

a warto´sci w lasnych oraz Lagrange’a lub przewidywa´

n.

4. Wyznacz wszystkie punkty r´ownowagi uk ladu



x

0

= 1

− y

y

0

= x

2

− y

2

i zbadaj ich stabilno´s´c.
(Po lo˙zeniem r´ownowagi uk ladu autonomicznego z

0

= f (z), f : R

n

→ R

n

,

z : R

⊃ I → R

n

nazywamy wektor z

0

∈ R

n

taki, ˙ze f (z

0

) = 0.)

5. Wyznacz rozwi

,

azanie og´olne r´ownania

2x(x

0

+ 2) = t(x

0

)

2

.

6. Znajd´z uk lad fundamentalny rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych, unor-

mowany w punkcie t

0

= 0 r´ownania

x

00

+

1 + 2t

1

− t

2

x = 0.

Okre´sl rozwi

,

azanie og´olne.

7. (Dodatkowo na ocen

,

e celuj

,

ac

,

a) Przeprowad´z dyskusj

,

e dla jakich rzeczywi-

stych parametr´ow p i q wszystkie rozwi

,

azania r´ownania x

00

+ px

0

+ qx = 0 s

,

a

ograniczone na ca lej prostej? Zaznacz wyznaczony zbi´or na p laszczy´znie Opq.

84

background image

9.2. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia stacjonarne

26 wrzesie´

n 2006

1. Znajd´z krzyw

,

a x = x(t) maj

,

ac

,

a t

,

e w lasno´s´c, ˙ze odcinek stycznej w dowol-

nym punkcie, kt´orego jednym ko´

ncem jest punkt styczno´sci, a drugim punkt

przeci

,

ecia z osi

,

a Ox ma ´srodek na osi Ot.

2. Znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu niejednorodnego



dx

dt

= x

− y + 8t

dy

dt

= 5x

− y

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(

π

2

) = 1, y(

π

2

) = 1.

3. Rozwi

,

a˙z zagadnienie pocz

,

atkowe x

00

+ 2x

0

+ x = 1, x(0) = 0, x

0

(0) = 0:

a) metod

,

a operatorow

,

a,

b) metod

,

a warto´sci w lasnych oraz Lagrange’a lub przewidywa´

n.

4. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

t

2

x

00

− 2tx

0

+ (t

2

+ 2)x = 0

wiedz

,

ac, ˙ze jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja x

1

(t) = t sin t.

5. Korzystaj

,

ac (wy l

,

acznie) z definicji, zbadaj lokaln

,

a asymptotyczn

,

a stabilno´s´c

rozwi

,

azania r´ownania

dx

dt

=

−4x − t

przy warunku pocz

,

atkowym x(0) = 3.

6. Wyznacz rozwi

,

azanie og´olne r´ownania

tx

0

=

t

2

− x

2

+ x.

16 czerwiec 2007
1. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania



t +

x

2

− tx



dx

− xdt = 0.

2. Znajd´z krzyw

,

a dla kt´orej odleg lo´s´c dowolnej stycznej od pocz

,

atku uk ladu

wsp´o lrz

,

ednych jest sta la i wynosi s.

3. Dowoln

,

a metod

,

a znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu niejednorodnego



dx

dt

+

dy

dt

− 4y = 1

x +

dy

dt

− 3y = t

2

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 2, y(0) =

−2.

4. Rozwi

,

a˙z zagadnienie pocz

,

atkowe x

00

+3x

0

+2x = 1, x(0) = 0, x

0

(0) = 0 dwoma

spo´sr´od trzech metod:
a) operatorow

,

a,

b) warto´sci w lasnych oraz Lagrange’a lub przewidywa´

n,

85

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

c) szereg´ow pot

,

egowych.

5. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

+



1
2

t

1

t



x

0

− x = 0

wiedz

,

ac, ˙ze jego ca lk

,

a szczeg´oln

,

a jest funkcja x

1

(t) = t

2

.

6. Bezpo´srednim rachunkiem (tj. korzystaj

,

ac wy l

,

acznie z definicji) sprawd´z sta-

bilno´s´c rozwi

,

azania uk ladu r´owna´

n

dx

dt

= x,

dy

dt

= 2y przy warunku pocz

,

atkowym

x(0) = 1, y(0) = 2.

13 wrzesie´

n 2007

1. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x = tx

02

+ x

03

.

2. Znajd´z krzyw

,

a, dla kt´orej d lugo´s´c odcinka na osi Ot (w uk ladzie wsp´o lrz

,

e-

dnych Otx), kt´orego jednym ko´

ncem jest pocz

,

atek uk ladu, a drugim punkt

przeci

,

ecia stycznej do krzywej z osi

,

a Ot, jest wprost proporcjonalny do kwa-

dratu odci

,

etej punktu styczno´sci.

3. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu jednorodnego

x

0

=

1 1 1
1 1 1
1 1 1

 x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 2, y(0) =

−2.

4. Rozwi

,

a˙z zagadnienie pocz

,

atkowe x

00

− 2x

0

+ x = t

3

+ 4t, x(0) = 1, x

0

(0) = 0

dwoma spo´sr´od trzech metod:
a) operatorow

,

a,

b) warto´sci w lasnych oraz Lagrange’a lub przewidywa´

n,

c) szereg´ow pot

,

egowych.

5. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

− 4tx

0

+ (4t

2

− 3)x = e

t

2

,

je´sli dana jest ca lka szczeg´olna x(t) = e

t

2

+t

skojarzonego r´ownania jednorod-

nego.

6. Bezpo´srednim rachunkiem (tj. korzystaj

,

ac wy l

,

acznie z definicji) sprawd´z

stabilno´s´c rozwi

,

azania uk ladu r´owna´

n

dx

dt

=

−3x,

dy

dt

= y przy warunku

pocz

,

atkowym x(0) = 2, y(0) = 1.

18 wrzesie´

n 2007

1. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

t

dt + (x

2

+ ln t)dx = 0.

86

background image

9.3. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia niestacjonarne

2. Znajd´z krzyw

,

a, dla kt´orej d lugo´s´c odcinka na osi Ot (w uk ladzie wsp´o lrz

,

e-

dnych Otx), kt´orego jednym ko´

ncem jest pocz

,

atek uk ladu, a drugim punkt

przeci

,

ecia stycznej do krzywej z osi

,

a Ot, jest wprost proporcjonalny do kwa-

dratu rz

,

ednej punktu styczno´sci.

3. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu jednorodnego

x

0

=

1 1 1
1 1 1
1 1 1

 x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 2, y(0) =

−2.

4. Rozwi

,

a˙z zagadnienie pocz

,

atkowe x

00

− 2x

0

+ x = t

3

+ 4t, x(0) = 1, x

0

(0) = 0

dwoma spo´sr´od trzech metod:
a) operatorow

,

a,

b) warto´sci w lasnych oraz Lagrange’a lub przewidywa´

n,

c) szereg´ow pot

,

egowych.

5. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

− 4tx

0

+ (4t

2

− 3)x = e

t

2

,

je´sli dana jest ca lka szczeg´olna x(t) = e

t

2

+t

skojarzonego r´ownania jednorod-

nego.

6. Bezpo´srednim rachunkiem (tj. korzystaj

,

ac wy l

,

acznie z definicji) sprawd´z

stabilno´s´c rozwi

,

azania uk ladu r´owna´

n

dx

dt

=

−3x,

dy

dt

= y przy warunku

pocz

,

atkowym x(0) = 2, y(0) = 1.

9.3. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia

niestacjonarne

Pisemny egzamin z r´owna´

n r´o˙zniczkowych jest jednocz

,

e´sciowy. Czas trwania

egzaminu: zazwyczaj 120 minut. Ka˙zde zadanie jest punktowane w skali 0

− 10

punkt´ow. Poni˙zej zaprezentowane s

,

a zestawy zada´

n egzaminacyjnych z kilku

sesji.

16 czerwiec 2002
1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie jednorodne

x

0

=

x

t + x

2. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania Bernoulliego

t(x

0

+ x

2

) = x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(1) = 1.

87

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

3. Wyznacz 4 pierwsze wyrazy rozwini

,

ecia rozwi

,

azania problemu pocz

,

atkowego

x(x

0

+ 1) = t,

x(0) = 1

w szereg pot

,

egowy w otoczeniu punktu t

0

= 0.

4. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

+ 3x

0

+ 2x = t.

5. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=



−1 −6

3

5



x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) =



2
2



.

6. Dla jakich warto´sci paramatr´ow a i b rozwi

,

azanie zerowe r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ 4x

00

+ bx

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne. Zaznacz wyznaczony zbi´or na p laszczy´znie
Oab.

20 wrzesie´

n 2002

1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe

dx

dt

+

x

t

=

−tx

2

.

2. Znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych, unor-

mowany w punkcie t

0

= 0, r´ownania

x

00

+ x

0

+ tx = 0.

3. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=



0

−1

3

4



x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) =



−1

1



.

4. Korzystaj

,

ac z transformaty Laplace’a znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania

x

00

− x

0

= sin t

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) = 1, x

0

(0) = 0.

88

background image

9.3. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia niestacjonarne

5. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

− 2x

0

+ x = t + e

t

.

6. Dla jakich paramatr´ow a i b zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ 4x

00

+ 2x

0

+ bx = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne. Zaznacz wyznaczony zbi´or na p laszczy´znie
Oab.

28 wrzesie´

n 2002

1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

1 + e

t



xx

0

= e

t

.

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

x

0

=

tx

− x

2

t

2

.

3. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

− x = t

2

− t + 1.

4. Znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=



1 1
4 1



x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy postaci

x(1) =



1
0



.

5. Dla jakich paramatr´ow a i b zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ 4x

00

+ bx

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne. Zaznacz wyznaczony zbi´or na p laszczy´znie
Oab.

14 czerwiec 2003
1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe

6txdt + (4x + 9t

2

)dx = 0.

2. Znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych, unor-

mowany w punkcie t

0

= 0, r´ownania

x

00

+ tx

0

− x = 0.

89

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

3. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=



0

−3

1

2



x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) =



1
0



.

4. Korzystaj

,

ac z transformaty Laplace’a znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania

dx

dt

− 3x = e

2t

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) = 1.

5. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

+ 2x

0

+ x = te

t

.

6. Dla jakich paramatr´ow a i b zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ 4x

00

+ bx

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne. Zaznacz wyznaczony zbi´or na p laszczy´znie
Oab.

20 wrzesie´

n 2003

1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe

dx

dt

+

x

t

=

−tx

2

.

2. Znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych, unor-

mowany w punkcie t

0

= 0, r´ownania

x

00

+ x

0

+ tx = 0.

3. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=



0

−1

3

4



x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) =



−1

1



.

4. Korzystaj

,

ac z transformaty Laplace’a znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania

x

00

− x

0

= sin t

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy Cauchy’ego x(0) = 1, x

0

(0) = 0.

90

background image

9.3. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia niestacjonarne

5. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

− 2x

0

+ x = t + e

t

.

6. Dla jakich paramatr´ow a i b zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ 4x

00

+ 2x

0

+ bx = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne. Zaznacz wyznaczony zbi´or na p laszczy´znie
Oab.

3 pa´

zdziernik 2003

1. Znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania

x

0

=

−e

x+t+1

,

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) =

−1.

2. Znajd´z fundamentalny uk lad rozwi

,

aza´

n w postaci szereg´ow pot

,

egowych, unor-

mowany w punkcie t

0

= 0, r´ownania

x

00

− x

0

+ tx = 0.

3. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=



0

−1

2

2



x.

4. Korzystaj

,

ac z transformaty Laplace’a rozwi

,

a˙z zagadnienie pocz

,

atkowe

x

00

+ x = t,

x(0) = 0,

x

0

(0) = 1.

5. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

− 2x

0

+ x = e

−t

.

6. Dla jakich paramatr´ow a i b zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ 4x

00

+ bx

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne. Zaznacz wyznaczony zbi´or na p laszczy´znie
Oab.

12 czerwiec 2004
1. Rozwi

,

a˙z jednorodne r´ownanie r´o˙zniczkowe

(t

2

+ tx + 3x

2

)dt

− (t

2

+ 2tx)dx = 0.

91

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

2. Znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a w postaci szeregu pot

,

egowego, unormowanego w

punkcie t

0

= 0, r´ownania

x

00

+ tx

0

− x = 0, x(0) = 1, x

0

(0) = 0.

3. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

000

− x

00

+ 4x

0

− 4x = 3e

2t

.

4. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu r´owna´

n

x

0

=



3

−3

2

−2



x +



4

−1



z warunkiem pocz

,

atkowym x(0) =



0
0



.

5. Stosuj

,

ac transformat

,

e Laplace’a oblicz x-sow

,

a sk ladow

,

a ca lki szczeg´olnej uk ladu

r´owna´

n



2x

0

+ y

0

− 2x

= 1

x

0

+ y

0

− 3x − 3y = 2

z warunkiem pocz

,

atkowym x(0) = 0, y(0) = 0.

6. Dla jakiej warto´sci parametru a zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ x

00

+ 2x

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne.

17 wrzesie´

n 2004

1. Rozwi

,

a˙z problem pocz

,

atkowy Cauchy’ego

x

0

sin t = x ln x,

x(π/2) = 1.

2. Znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a w postaci szeregu pot

,

egowego, unormowanego w

punkcie t

0

= 0, r´ownania

x

00

+ x

0

− t

2

x = 0,

x(0) =

−1, x

0

(0) = 1.

3. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania

x

00

− 2x

0

+ 2x = te

−t

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = x

0

(0) = 0.

4. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu r´owna´

n



x

0

= 2x

− y,

y

0

= x + 2e

t

.

92

background image

9.3. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia niestacjonarne

5. Stosuj

,

ac transformat

,

e Laplace’a oblicz y-kow

,

a sk ladow

,

a ca lki szczeg´olnej uk ladu

r´owna´

n



2x

0

+ y

0

− 2x

= 1

x

0

+ y

0

− 3x − 3y = 2

z warunkiem pocz

,

atkowym x(0) = 0, y(0) = 0.

6. Dla jakich warto´sci parametr´ow a i b, zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ 2x

000

+ 4x

00

+ ax

0

+ bx = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne.

27 wrzesie´

n 2004

1. Rozwi

,

a˙z problem pocz

,

atkowy Cauchy’ego

x

0

= x ln x,

x(0) = e.

2. Znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a w postaci szeregu pot

,

egowego, unormowanego w

punkcie t

0

= 0, r´ownania

x

00

+ (t + 1)x = 0,

x(0) = 1,

x

0

(0) = 1.

3. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania

x

00

− 6x

0

+ 9x = t

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 0, x

0

(0) = 1.

4. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu r´owna´

n



x

0

=

x + 2y,

y

0

=

1
2

x + y.

5. Dla jakich warto´sci parametr´ow a i b, zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ 2x

000

+ 4x

00

+ ax

0

+ bx = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne.

6. Stosuj

,

ac transformat

,

e Laplace’a rozwi

,

a˙z problem pocz

,

atkowy Cauchy’ego

x

00

+ x = sin t,

x(0) = 1,

x

0

(0) =

−1.

11 czerwiec 2005
1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

tx

x

0

+ x

2

= 1.

93

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

2. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania

x

0

x

1

− t

2

= t + 1

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 0.

3. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

(2t

− t

2

)x

00

+ (t

2

− 2)x

0

+ 2(1

− t)x = 0,

je´sli dana jest ca lka szczeg´olna tego r´ownania x

1

(t) = e

t

.

4. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu

x

0

=



2

−1

1

0



x +



0

2e

t



.

5. Metod

,

a szereg´ow pot

,

egowych wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania r´o˙zniczkowego

x

00

+ tx

0

− x = 0

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 1, x

0

(0) = 0. Wyznacz cztery pierw-

sze niezerowe wyrazy szeregu.

6. Zbadaj dla jakich parametr´ow a i b zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ 4x

00

+ 2x

0

+ bx = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne.

21 wrzesie´

n 2005

1. Rozwi

,

a˙z jednorodne r´ownanie r´o˙zniczkowe

2t

3

x

0

= x(2t

2

− x

2

).

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe zupe lne

x

t

dt + (x

2

+ ln t) dx = 0.

3. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

− 5x

0

= 3t

2

.

4. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu

x

0

=



4 1

−2 1



x +



−e

2t

0



.

94

background image

9.3. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia niestacjonarne

5. Metod

,

a szereg´ow pot

,

egowych wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania r´o˙zniczkowego

x

00

− (t + 1)x = 0

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 1, x

0

(0) = 1. Wyznacz cztery pierw-

sze niezerowe wyrazy szeregu.

6. Zbadaj dla jakiego parametru a zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ 2x

000

+ 3x

00

+ 2x

0

+ ax = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne.

24 wrzesie´

n 2005

1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe o zmiennych rozdzielonych

t(1 + x

2

)dt + x(1 + t

2

)dx = 0.

2. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania Bernoulliego

x

0

− 2tx = 2t

3

x

2

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 1.

3. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

− 5x

0

= e

t

.

4. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu

x

0

=



3

−2

1

1



x.

5. Metod

,

a szereg´ow pot

,

egowych wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania r´o˙zniczkowego

x

00

+ tx = 0

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 1, x

0

(0) = 2. Wyznacz cztery pierw-

sze niezerowe wyrazy szeregu.

6. Zbadaj dla jakiego parametru a zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ 2x

000

+ 3x

00

+ ax

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne.

16 czerwiec 2006
1. Wyznacz rozwi

,

azanie zagadnienia pocz

,

atkowego:

tx

0

+ x = t + 1,

x(1) = 0.

95

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe niejednorodne:

x

00

− 4x

0

+ 4x = t

2

.

3. Rozwi

,

a˙z r´ownanie:

(cos t sin t

− tx

2

)dt + x(1

− t

2

)dx = 0.

4. Rozwi

,

a˙z problem pocz

,

atkowy:

x

0

=



−6 2
−3 1



x,

x(0) =



1
0



.

5. Dla jakich warto´sci paramatr´ow a i b rozwi

,

azanie zerowe r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ 4x

00

+ bx

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne. Zaznacz wyznaczony zbi´or na p laszczy´znie
Oab.

27 czerwiec 2006
1. Wyznacz rozwi

,

azanie zagadnienia pocz

,

atkowego:

(1 + e

t

)xx

0

= e

t

,

x(0) = 2.

2. Rozwi

,

a˙z problem pocz

,

atkowy:

(t

− x)dt + (5x − t)dx = 0, x(0) = 0.

3. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe niejednorodne:

x

00

− 2x

0

+ x =

t

2

+ 2t + 2

t

3

.

4. Znajd´z ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu niejednorodnego:



dx

dt

− y = cos t

dy

dt

= 1

− x

5. Znajd´z rozwi

,

azanie szczeg´olne problemu

x

00

− tx = 0, x(0) = 0, x

0

(0) = 1

w postaci szeregu pot

,

egowego unormowanego w punkcie t

0

= 0.

22 wrzesie´

n 2006

96

background image

9.3. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia niestacjonarne

1. Znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu



dx

dt

= 2x

− 4y

dy

dt

= x

− 3y

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 1, y(0) = 0.

2. Wyznacz rozwi

,

azanie zagadnienia pocz

,

atkowego

(1 + e

t

)xx

0

= 1,

x(0) = 1.

3. Znajd´z rozwi

,

azanie szczeg´olne r´ownania

x

00

+ 2x

0

+ x = 1.

spe lniaj

,

ace warunki pocz

,

atkowe x(0) = 0, x

0

(0) = 0.

4. Znajd´z rozwi

,

azanie szczeg´olne problemu

x

00

− x = 0, x(0) = 1, x

0

(0) = 0

w postaci szeregu pot

,

egowego unormowanego w punkcie t

0

= 0.

5. Zbadaj stabilno´s´c rozwi

,

azania zerowego r´ownania

x

(4)

+ 3x

000

+ 26x

00

+ 74x

0

+ 85x = 0.

28 stycze´

n 2007

1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

x

0

1
2

x +

1

2t

3

x

3

= 0.

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe zupe lne

(3x

2

+ 2tx + 2)dt + (6tx + t

2

+ 3)dx = 0

i znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a tego r´ownania spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy

x(0) = 1.

3. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

3x

00

+ 2x

0

+ 7x = 5 + cos t.

4. Wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a uk ladu

x

0

=



1

−1

−4

1



x

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) =



1
1



.

97

background image

Rozdzia l 9. Dodatek

5. Metod

,

a szereg´ow pot

,

egowych wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania r´o˙zniczkowego

x

00

+ tx + 1 = 0

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 1, x

0

(0) = 1. Wyznacz cztery pierw-

sze niezerowe wyrazy szeregu.

6. Zbadaj dla jakiego parametru a zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ 2x

000

+ 3x

00

+ 2x

0

+ ax = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne.

3 luty 2007
1. Rozwi

,

a˙z r´ownanie

t

2

dx

dt

+ x

2

= tx.

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe zupe lne

(1

3

t

+ x)dt + (1

3

x

+ t)dx = 0

i znajd´z ca lk

,

e szczeg´oln

,

a tego r´ownania spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy

x(1) = 1.

3. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

+ 6x

0

+ 9x =

−te

4t

.

4. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu

x

0

=



2 1

−1 0



x.

5. Metod

,

a szereg´ow pot

,

egowych wyznacz ca lk

,

e szczeg´oln

,

a r´ownania r´o˙zniczkowego

x

00

+ tx + t = 0

spe lniaj

,

ac

,

a warunek pocz

,

atkowy x(0) = 2, x

0

(0) = 1. Wyznacz cztery pierw-

sze niezerowe wyrazy szeregu.

6. Zbadaj dla jakiego parametru a zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ x

00

+ 2x

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne.

18 luty 2007

98

background image

9.3. Przyk ladowe tematy zada´

n egzaminacyjnych – studia niestacjonarne

1. Znajd´z rozwi

,

azanie r´ownania

dx

dt

= x

2

− 4,

x(0) = 1.

2. Rozwi

,

a˙z r´ownanie r´o˙zniczkowe Bernoulliego

dx

dt

− x = e

t

x

2

.

3. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a r´ownania

x

00

+ 6x

0

+ 9x =

−t.

4. Wyznacz ca lk

,

e og´oln

,

a uk ladu

x

0

=



4 1
6 5



x.

5. Zbadaj dla jakich parametr´ow a i b zerowe rozwi

,

azanie r´ownania

x

IV

+ ax

000

+ 4x

00

+ bx

0

+ x = 0

jest lokalnie asymptotycznie stabilne. Naszkicuj znaleziony zbi´or w uk ladzie
wsp´o lrz

,

ednych Oab.

background image
background image

Bibliografia

[1] F.Bierski, Funkcje zespolone, Szeregi i przekszta lcenia Fouriera, Przekszta lcenia

ca lkowe Laplace’a, Przekszta lcenia Laurenta (Z), wyd. pi

,

ate poprawione, Uczel-

niane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne AGH, Krak´ow 1999.

[2] B.P.Conrad, Differential Equations, A Systems Approach, Pearson Education,

Inc., Upper Saddle River, New Jersey, 2003.

[3] B.P.Demidowicz, Matematyczna teoria stabilno´sci, Wyd. Naukowo-Techniczne,

Warszawa 1972.

[4] L.Dru˙zkowski, Analiza Matematyczna dla fizykow, Cz

,

e´s´c II, Wybrane zagadnie-

nia, Wyd. UJ, Krak´ow 1997.

[5] A.F.Filippow, Zbi´or zada´

n z r´owna´

n r´o˙zniczkowych, Izd. Nauka, Moskwa 1973.

[6] I.M. Gelfand, Wyk lady z algebry liniowej, wyd. 3, PWN, Warszawa 1977.
[7] R.Gutowski, Rownania r´o˙zniczkowe zwyczajne, Wyd. Naukowo-Techniczne, War-

szawa 1971.

[8] M.I.Kontorowicz, Rachunek operatorowy i procesy w uk ladach elektrycznych,

Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa 1968.

[9] N.M.Matwiejew, Metody ca lkowania r´owna´

n r´o˙zniczkowych zwyczajnych, PWN,

Warszawa 1972.

[10] J.Niedoba, W.Niedoba, R´ownania r´o˙zniczkowe zwyczajne i cz

,

astkowe, Zadania z

matematyki, Wydanie trzecie, Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne
AGH, Krak´ow 2001.

[11] J.Ombach, Wyk lady z r´owna´

n r´o˙zniczkowych, Wyd. UJ, Krak´ow 1996.

[12] A.Palczewski, R´ownania r´o˙zniczkowe zwyczajne (teoria i metody numeryczne

z wykorzystaniem komputerowego systemu oblicze´

n symbolicznych), Wyd.

Naukowo-Techniczne, Warszawa 1999.

[13] A.Pelczar, J.Szarski, Wst

,

ep do teorii r´owna´

n r´o˙zniczkowych, Cz

,

e´s´c I, PWN, War-

szawa 1987.

[14] A.Pelczar, Wst

,

ep do teorii r´owna´

n r´o˙zniczkowych, Cz

,

e´s´c II, PWN, Warszawa

1989.

[15] K.K.Ponomariew, Uk ladanie i rozwi

,

azywanie r´owna´

n r´o˙zniczkowych w zagadnie-

niach technicznych, Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa 1969.

[16] W.Stankiewicz, J.Wojtowicz, Zadania z matematyki dla wy˙zszych uczelni tech-

nicznych, Cz

,

e´s´c II, PWN, Warszawa 1983.

101

background image

Bibliografia

[17] F.G.Tricomi,Differential Equations, Blackie&Son Limited, 1961.
[18] D.G.Zill, Differential Equations with Boundary-Value Problems, PWS-KENT Pu-

blishing Company, Boston, 1986.

102


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
matematyka wykłady z równan różniczkowych
Wykład 2 równania różnicowe transformata Z
Krych M Zagadnienie dwóch ciał Fragmenty wykladu z równań różniczkowych
Skrypt Wyklad równania różniczkowe
Wyklad 5 ROWNANIA ROZNICZKOWE IN EKOL
pracownicy panek materialy Wykład 6 właściwy, RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE
Równania różniczkowe sciąga, Politechnika Lubelska, Studia, Studia, Sprawozdania, studia, Matematyka
Równania różniczkowe, Politechnika Lubelska, Studia, Studia, Sprawozdania, studia, Matematyka, MATEM
Dwanaście wykładów z metod numerycznych równań różniczkowych cząstkowych
Szereg potegowy przyklady ogarnijtemat.com, SiMR inżynierskie, Semestr 2, Równania różniczkowe, Wykł
Niejednorodne liniowe rownania rozniczkowe
04 Rozdział 03 Efektywne rozwiązywanie pewnych typów równań różniczkowych
Bołt W Równania Różniczkowe
raport3 Równania różniczkowe zwyczajne
Metody Komputerowe i Numeryczne, Równania różniczkowe zwyczajne

więcej podobnych podstron