Światem rządzą Żydzi, a katastrofa Smoleńska była

zamachem.

Recenzja książki „Ostatni transport do Katynia 10.04.2010”

Na temat katastrofy Smoleńskiej ukazało się już wiele publikacji. Rok po tym

tragicznym wydarzeniu głos zabrał Henryk Pająk, wydając książkę pod tytułem: „Ostatni

transport do Katynia 10.04.2010”. Jednak sama katastrofa według autora jest tylko jednym

z elementów żydowskiej gry.

Henryk Pająk to postać bardzo ciekawa. Zaczynał on swoją karierę literacką jako

dziennikarz, a później próbował swoich sił jako poeta. Jednak to proza przyniosła mu

największą popularność. Jego twórczość ma znamiona reportażu. Z biegiem lat Henryk Pająk

coraz bardziej skłaniał się ku analizie psychologicznej postaci. Zajmował się głównie

tematyką wiejską i wojenno-partyzancką. W swoim bogatym życiu był członkiem PZPR, lecz

wraz z wybuchem stanu wojennego zaraz z niej wystąpił. W latach 90 wydawnictwa

odmawiały publikacji jego twórczości, przez co został zmuszony do stworzenia własnego

wydawnictwa. Retro jest jego dzieckiem; za jego pośrednictwem publikuje swoje prace,

oraz teksty autorów z podobnymi poglądami, co on. Kilkakrotnie był wzywany

do prokuratury na przesłuchania, z powodu szerzenia nienawiści do Żydów. Był oskarżany

o agitację w sprawie walki etnicznej i narodowościowej, jednak nigdy żadne konkretne

zarzuty nie zostały mu postawione.

Zarys biograficzny pokazuje z jakiego typu twórczością możemy mieć do czynienia. Henryk

Pająk, to patriota, który chce chronić Polskę, a także pokazywać fałsz rządzących.

W poprzednich książkach jak i w tej przekonuje, że świat padł ofiarą międzynarodowego

spisku żydowskiego.

Pierwszy rozdział publikacji Pająka, która ukazała się w 2011 roku mówi, o tym,

że za wcześniejszymi wyborami w 2006 roku stoi tajne żydowskie porozumienie. Są tu

podawane argumenty w bardzo skrupulatny sposób. Autor przytacza daty wizyt braci

Kaczyńskich w państwie Izraela, oraz daty spotkań z amerykańskimi Żydami. Wysnuta jest

teza, iż Jarosław Kaczyński dostał polecenie rozwiązania Sejmu, gdyż wszechwładnym

nie podobało się postępowanie Leppera i Giertycha, którzy bronili praw chłopów,

konserwatywnych wartości i chrześcijaństwa. Argumentem przemawiającym za tą tezą,

jest fakt, że Kaczyńscy dążyli do upamiętnienia Żydów. Do porozumienia z nimi. Polscy

braci byli uważani za przyjaciół Izraela. Dodatkowo Henryk Pająk twierdzi, że doszło

do porozumienia na linii Kaczyński-Tusk. Na jego mocy miał powstać w Polsce system

dwupartyjny. Dalej przytaczane są dowody na to, że Kaczyńscy i Tusk mają wiele kontaktów

żydowskich i od początku swej działalności politycznej dążyli do zdobycia władzy do swych

starszych braci w wierze. Moim zdaniem w dużym stopniu są to przesadzone tezy. Rządy

prawicy były dobrymi rządami, zwłaszcza na tle obecnej władzy. Nie wydaje mi się, żeby

Kaczyńscy byli wykonawcami woli żydowskiej. Raczej działali na korzyść państwa

polskiego. Zapomina się tu o wprowadzeniu święta Żołnierzy Wyklętych, czy utworzeniu

muzeum Powstania Warszawskiego. Także linia polityki nie skupiała się tylko i wyłącznie na

Holocauście, lecz także na krzywdach polskich i walką z oskarżeniami, jakoby Polacy

prześladowali Żydów. Również stosunek do Jedwabnego i Grossa był nie za bardzo po myśli

żydowskiej masonerii. Niemniej jednak argumenty Henryka Pająka są bardzo dobrze

przygotowane i gdyby nie często absurdalne stwierdzenia, można by je poważnie rozważać.

Kolejna część książki mówi o katastrofie Smoleńskiej i moim zdaniem jest to jeden

z lepszych fragmentów książki. Dużą wartość przedstawiają chociażby zdjęcia zamieszczone

w książce. Jest na nim ukazane miejsce tragedii, szczątki wraku wraz z odpowiednimi

opisami i dopiskami. W tej części książki Henryk Pająk stawia wiele sensownych tez, które

w świetle przedstawionych dowodów wydają się realne. Rozdział „Osobnym lotem

po śmierć” opisuje 5 osób, które miały bezpośredni kontakt z katastrofą. Radosława

Sikorskiego, Ewę Kopacz, Tomasza Arabskiego, Edmunda Klicha i Tomasza Turowskiego.

Pokazując na ich przykład niekompetentność, kłamstwo i oszustwo rządzących. Kłamstwa

byłej minister zdrowia, obecnie Marszałka Sejmu są wypisane od pauz. Brak elementarnej

wiedzy polskiego akredytowanego Edmunda Klicha są zestawione z opiniami ekspertów,

którzy w sposób zdecydowany obalają każdą rewelację Klicha.

Dalej Henryk Pająk pokazuje absurdalność raportu MAK. Przedstawia wnioski niezależnych

ekspertów, prezentuje zdjęcia. Obala każdy oficjalny powód rozbicia prezydenckiego

Tupolewa. W świetlne zgromadzonych przez niego dowodów nie można nie przyznać mu

racji, lub chociaż pomyśleć, że może odkrył prawdę.

W jego publikacji rozbicie prezydenckiego samolotu o brzozę wydaje się opowieścią wyssaną

z palca. Podobnie jest za argumentami na temat błędu pilotów, złego ocenia wysokości, czy

barku posłuszeństwa kontrolerom lotniska siewiernyj. Z każdym zdaniem tego rozdziału

tłumaczenia strony rosyjskiej wydają nam się coraz większym kłamstwem, a ich działanie

wskazuje jednoznacznie na udział w zamachu.

Argumenty Pająka są bardzo rzetelne i sprawdzone. Lecz wnioski, że to nie Rosjanie brali

udział w zamachu, lecz ich siły trzecie, czyli Żydzi rządzący Kremlem wydają się

niedorzecznością. Tu przechodzimy do dalszych części książki, w których to pojawiają się

tezy, iż Rosja jest wewnętrznie sterowana, a Putin i Miedwiediew są tylko marionetkami.

Mało tego rewolucje październikowa oraz późniejsze dojście do władzy Stalina jest

spowodowane działalnością Żydowską. W kolejnych rozdziałach przedstawiona jest teza,

że Rosja nie jest wolnym krajem, lecz pod chazarską niewolą. Jest to według autora trzecia

siła naszego wschodniego sąsiada. Na poparcie swojej tezy zostaje przytoczony fakt, iż były

już prezydent Miedwiediew odsłonił pomnik Borysa Jelcyna, który według autora jest

sprawcą drugiej żydowskiej rewolucji.

W dalszych rozdziałach wysnuwane są kolejne tezy na temat Żydów i masonów.

Tematy oscylują wokół Rosji. Autor pokazuje, że jest zwalczane chrześcijaństwo,

gdyż jedyną prawdziwą wiarą, jest wiara żydowska. Doprowadza to do kolejnych wniosków,

w których autor przedstawia, pogląd, że Żydzi i masoni rządzą światem. Pokazuje na

przykładach dziwnych samobójstw i wypadków osób nie zgadzających się z żydowsko-

masońskim spojrzeniem na świat, że loża ma nieograniczone możliwości i żadna zbrodnia,

czy cel nie stoi poza ich zasięgiem. Stąd też teza, że katastrofa Smoleńska była właśnie

sprawką owej trzeciej siły. Kaczyński stał się po prostu niewygodny, działał sam,

przez co trzeba było go usunąć. Co do samego wniosku, że śp. Lech Kaczyński był

niewygodny uważam, że ma rację Henryka Pająka za prawdziwą, jednak mówienie o tym, że

był częścią międzynarodowego spisku, a potem stał się jego ofiara, jest dla mnie absurdem.

Książka kończy się aneksem, w którym zawarty jest Katechizm Żyda w byłym

Związku Sowieckim. Mówi on o tym, jak należy postępować. Przekaz jest prosty należy się

jednoczyć, gdyż wiara żydowska jest jedyną słuszną i tylko wspólnym działaniem można

osiągnąć

sukces.

Należy

odebrać

wszystko

co

się

prawdziwym

i wiernym żydom należy. Być może Henryk Pająk ma rację, co do ostatniego, że Żydzi

próbują przejąć władzę nad światem oraz pragną zdobyć jak najwięcej wpływów i bogactw.

Wracając jeszcze do samej książki jest w niej wiele słusznych spostrzeżeń i wniosków.

Ale niechęć do Żydów zakłóca ich odbiór. Przesiąknięcie wielkim międzynarodowym

spiskiem zawęża pole widzenia samemu autorowi. Wspomnienie w jednym z rozdziałów

o ludobójstwie w Katyniu jest świetnym świadectwem patriotyzmu. Ukazanie listy

zamordowanych, liczby przetrzymywanych żołnierzy i cywili, a także upublicznienie

protokołów, informacji i notatek sowieckich jest jednym z wielkich plusów opublikowanej

książki. Jednak wniosek jakoby owy mord dokonali żydo-bolszewicy, a zwykli Rosjanie nie

mieli z tym nic wspólnego wydaje się mocno przesadzony o ile w ogóle realny. Dodatkowo

argument, że Stalin był tylko wykonawcą żydowsko-masońskich rozkazów zupełnie do mnie

nie trafia.

Podsumowując książka Henryka Pająka ma dużo znaczących plusów, jednak ciężko ją

odbierać, gdy na każdej stronie o wszystko obwiniany jest Żyd. Moim zdaniem Pająk często

nieświadomie porusza niezwykle interesujące kwestie (przedstawienie Smoleńska jest jedno

z najlepszych jakie się dotąd ukazały). Jednak w całości ta książka może zamęczyć zwykłego

czytelnika, rysując nam zawikłany obraz, w którym nigdy nie odnajdziemy prawdy.

Ilona Krukowicz