PRZEPISY SZCZEGÓLNE W
WARUNKACH ZABUDOWY

USTAWA
Z DNIA 18 LIPCA 2001 R.
PRAWO WODNE

t.j. Dz.U. z 2012 poz. 145

Strefy ochronne

Art. 52. 1. Strefę ochronną ujęcia wody, zwaną

dalej "strefą ochronną", stanowi obszar, na
którym obowiązują zakazy, nakazy i
ograniczenia w zakresie użytkowania
gruntów oraz korzystania z wody.

2. Strefę ochronną dzieli się na teren ochrony:
1) bezpośredniej;
2) pośredniej.

Strefa bezpośrednia

Art. 53. 1. Na terenie ochrony bezpośredniej

ujęć

wód

podziemnych

oraz

powierzchniowych

zabronione

jest

użytkowanie

gruntów

do

celów

niezwiązanych z eksploatacją ujęcia wody.

Strefa pośrednia

Art. 54. 1. Na terenach ochrony pośredniej może być zabronione lub

ograniczone wykonywanie robót oraz innych czynności

powodujących zmniejszenie przydatności ujmowanej wody lub

wydajności ujęcia, a w szczególności:

1) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi;
5) budowa autostrad, dróg oraz torów kolejowych;
6) wykonywanie robót melioracyjnych oraz wykopów ziemnych;
7) lokalizowanie zakładów przemysłowych oraz ferm chowu lub

hodowli zwierząt;

8) lokalizowanie magazynów produktów ropopochodnych oraz

innych substancji, a także rurociągów do ich transportu;

9)

lokalizowanie

składowisk

odpadów

komunalnych,

niebezpiecznych, innych niż niebezpieczne i obojętne oraz

obojętnych;

13) lokalizowanie cmentarzy oraz grzebanie zwłok zwierzęcych.

Możliwości zakazów

2. Na terenach ochrony pośredniej ujęcia wody podziemnej,

oprócz zakazów lub ograniczeń, o których mowa w ust. 1,

może być zabronione lub ograniczone:

1) wydobywanie kopalin;
2) wykonywanie odwodnień budowlanych lub górniczych.

3.

Na

terenie

ochrony

pośredniej

ujęcia

wody

powierzchniowej, oprócz zakazów lub ograniczeń, o

których mowa w ust. 1, może być zabronione lub

ograniczone:

1)

lokalizowanie

budownictwa

mieszkalnego

oraz

turystycznego;

Zagrożenie powodzią

Art. 88f. 1. Mapy zagrożenia powodziowego oraz mapy ryzyka

powodziowego sporządza Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki

Wodnej.

5. Przedstawione na mapach zagrożenia powodziowego oraz mapach

ryzyka powodziowego granice obszarów, o których mowa w art. 88d

ust. 2, uwzględnia się w koncepcji przestrzennego zagospodarowania

kraju, planie zagospodarowania przestrzennego województwa,

miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w decyzji o

ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzji o warunkach

zabudowy.

6. Od dnia przekazania map zagrożenia powodziowego i ryzyka

powodziowego jednostkom samorządu terytorialnego, wszystkie

decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzje o

warunkach zabudowy na obszarach wykazanych na mapach zagrożenia

powodziowego, muszą uwzględniać poziom zagrożenia powodziowego

wynikający z wyznaczenia tych obszarów.

Obszary szczególnego zagrożenia
powodzią

Art. 88l. 1. Na obszarach szczególnego zagrożenia

powodzią zabrania się wykonywania robót oraz

czynności utrudniających ochronę przed powodzią

lub zwiększających zagrożenie powodziowe, w tym:

1) wykonywania urządzeń wodnych oraz budowy

innych obiektów budowlanych;

3) zmiany ukształtowania terenu, składowania

materiałów oraz wykonywania innych robót, z

wyjątkiem robót związanych z regulacją lub

utrzymywaniem wód oraz brzegu morskiego, a

także utrzymywaniem, odbudową, rozbudową lub

przebudową wałów przeciwpowodziowych wraz z

obiektami związanymi z nimi funkcjonalnie.

Odstępstwo

2. Jeżeli nie utrudni to ochrony przed powodzią,

dyrektor regionalnego zarządu gospodarki
wodnej może, w drodze decyzji, na obszarach
szczególnego zagrożenia powodzią, zwolnić
od zakazów określonych w ust. 1.

Obszary narażone na
niebezpieczeństwo

Art. 88m. Dla terenów, dla których nie

określono

obszarów

narażonych

na

niebezpieczeństwo

powodzi,

właściwy

dyrektor regionalnego zarządu gospodarki
wodnej może, w drodze aktu prawa
miejscowego, wprowadzić zakazy, o których
mowa w art. 40 ust. 1 pkt 3, kierując się
potrzebą ochrony wód, lub zakazy, o których
mowa w art. 88l ust. 1, kierując się względami
bezpieczeństwa ludzi i mienia.

USTAWA
Z DNIA 9 CZERWCA 2011 R.
PRAWO GEOLOGICZNE I GÓRNICZE

Dz.U. 2011 r. Nr 163, poz. 981

Znaczenie studium

Art. 7. 1. Podejmowanie i wykonywanie działalności

określonej ustawą jest dozwolone tylko wówczas,

jeżeli nie naruszy ona przeznaczenia nieruchomości

określonego

w

miejscowym

planie

zagospodarowania

przestrzennego

oraz

w

odrębnych przepisach.

2.

W

przypadku

braku

miejscowego

planu

zagospodarowania przestrzennego podejmowanie i

wykonywanie działalności określonej ustawą jest

dopuszczalne tylko wówczas, jeżeli nie naruszy ona

sposobu

wykorzystywania

nieruchomości

ustalonego w studium uwarunkowań i kierunków

zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w

odrębnych przepisach.

Obszary górnicze

Art. 104. 1. Obszary i tereny górnicze uwzględnia

się w studium uwarunkowań i kierunków

zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w

miejscowym

planie

zagospodarowania

przestrzennego.

2. Jeżeli w wyniku zamierzonej działalności

określonej w koncesji przewiduje się istotne

skutki dla środowiska, dla terenu górniczego

bądź jego fragmentu można sporządzić

miejscowy

plan

zagospodarowania

przestrzennego, na podstawie przepisów o

zagospodarowaniu przestrzennym.

STUDIUM A DECYZJA

Wyrok NSA 2009-08-06
II OSK 1250/08

Trafnie jednak wskazano z kolei we

wniesionej kasacji, iż powyższa regulacja nie
oznacza,

że

decyzje

administracyjne

wydawane dla terenów objętych studium
mogą być sprzeczne z jego ustaleniami.
Przeznaczenie terenu w studium nie jest tym
samym,

co

przeznaczenie

terenu

w

miejscowym

planie

zagospodarowania

przestrzennego, inne są, bowiem jego skutki.

Doktryna

Według prezentowanego w doktrynie poglądu, a

który skład orzekający w niniejszej sprawie podziela,

studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania

przestrzennego stanowi "swego rodzaju aksjologiczną

podstawę wszelkich działań podejmowanych na terenie

gminy w zakresie planowania i zagospodarowania

przestrzennego. (...) Z treści studium powinny wynikać

lokalne zasady zagospodarowania przestrzennego.

Skonkretyzowane

działania

w

zakresie

zmiany

przeznaczenia terenu, położonego na obszarze gminy,

przewidziane w m.p.z.p. oraz w decyzjach o warunkach

zabudowy i zagospodarowania terenu, powinny być

formułowane i realizowane zgodnie z tymi zasadami" (T.

Bąkowski, Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu

przestrzennym. Komentarz, Kraków 2004, s.54).

USTAWA
Z DNIA 28 WRZEŚNIA 1991 R.
O LASACH

t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59

Lasy ochronne

Art. 15. Za lasy szczególnie chronione, zwane dalej "lasami

ochronnymi", mogą być uznane lasy, które:

1) chronią glebę przed zmywaniem lub wyjałowieniem,

powstrzymują usuwanie się ziemi, obrywanie się skał lub

lawin;

2) chronią zasoby wód powierzchniowych i podziemnych,

regulują stosunki hydrologiczne w zlewni oraz na obszarach

wododziałów;

3) ograniczają powstawanie lub rozprzestrzenianie się lotnych

piasków;

4) są trwale uszkodzone na skutek działalności przemysłu;
5) stanowią drzewostany nasienne lub ostoje zwierząt i

stanowiska roślin podlegających ochronie gatunkowej;

6) mają szczególne znaczenie przyrodniczo-naukowe lub dla

obronności i bezpieczeństwa Państwa;

7) są położone:
a) w granicach administracyjnych miast i w odległości do 10

km od granic administracyjnych miast liczących ponad 50

tys. mieszkańców,

b) w strefach ochronnych uzdrowisk i obszarów ochrony

uzdrowiskowej w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.

o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach

ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych

(Dz. U. Nr 167, poz. 1399, z 2007 r. Nr 133, poz. 921 oraz z

2009 r. Nr 62, poz. 504),

c) w strefie górnej granicy lasów.

Ustanowienie

Art. 16. 1. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze

decyzji, uznaje las za ochronny lub pozbawia go tego

charakteru,

na

wniosek

Dyrektora

Generalnego,

zaopiniowany przez radę gminy - w odniesieniu do lasów

stanowiących własność Skarbu Państwa.

1a. Starosta, po uzgodnieniu z właścicielem lasu i po

zasięgnięciu opinii rady gminy, w drodze decyzji, uznaje las

za ochronny lub pozbawia go tego charakteru - w

odniesieniu do pozostałych lasów.

2. Rada gminy powinna wyrazić opinię w ciągu dwóch

miesięcy od dnia otrzymania wystąpienia o jej wyrażenie. W

razie upływu tego terminu uważa się, że rada gminy nie

zgłasza zastrzeżeń.

Zmiana na użytek rolny

Art. 13. 2. Zmiana lasu na użytek rolny jest

dopuszczalna

w

przypadkach

szczególnie

uzasadnionych potrzeb właścicieli lasów.

3. W sprawach, o których mowa w ust. 2:
1) w stosunku do lasów stanowiących własność

Skarbu Państwa decyzję wydaje dyrektor

regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, na

wniosek nadleśniczego;

2) w stosunku do lasów niestanowiących własności

Skarbu Państwa decyzję wydaje starosta na

wniosek właściciela lasu.

USTAWA
Z DNIA 3 LUTEGO 1995 R.
O OCHRONIE GRUNTÓW ROLNYCH I
LEŚNYCH

t.j. Dz.U. Nr 121, poz. 1266 ze zm.

Zgody

Art. 7. 1. Przeznaczenia gruntów rolnych i

leśnych na cele nierolnicze i nieleśne,
wymagającego zgody, o której mowa w ust.
2, dokonuje się w miejscowym planie
zagospodarowania

przestrzennego,

sporządzonym w trybie określonym w
przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym.

2. Przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne:
1) gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I-III,

jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego

przeznaczenia przekracza 0,5 ha - wymaga

uzyskania zgody Ministra Rolnictwa i Gospodarki

Żywnościowej,

2) gruntów leśnych stanowiących własność Skarbu

Państwa - wymaga uzyskania zgody Ministra

Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i

Leśnictwa lub upoważnionej przez niego osoby,

5) pozostałych gruntów leśnych
- wymaga uzyskania zgody marszałka województwa

wyrażanej po uzyskaniu opinii izby rolniczej.

Obszar
WSA w Lublinie 2010.09.30
II SA/Lu 308/10

Kryterium obszarowe, o którym mowa w

przepisie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z 1995 r. o
ochronie gruntów rolnych i leśnych odnosi się
jedynie do działki, która ma zmienić swoje
przeznaczenie z gruntu rolnego lub leśnego
na grunt przeznaczony na inne cele bez
wliczania w to obszaru, z którego została
uprzednio wydzielona.

USTAWA
Z DNIA 16 KWIETNIA 2004 R.
O OCHRONIE PRZYRODY

t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.

Obszar chronionego
krajobrazu

Art. 23. 1. Obszar chronionego krajobrazu

obejmuje tereny chronione ze względu na
wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych
ekosystemach, wartościowe ze względu na
możliwość zaspokajania potrzeb związanych
z turystyką i wypoczynkiem lub pełnioną
funkcją korytarzy ekologicznych.

Wyznaczenie obszaru

2. Wyznaczenie obszaru chronionego krajobrazu następuje w

drodze uchwały sejmiku województwa, która określa jego

nazwę, położenie, obszar, sprawującego nadzór, ustalenia

dotyczące czynnej ochrony ekosystemów oraz zakazy

właściwe dla danego obszaru chronionego krajobrazu lub

jego części, wybrane spośród zakazów wymienionych w

art. 24 ust. 1, wynikające z potrzeb jego ochrony.

Likwidacja lub zmiana granic obszaru chronionego

krajobrazu następuje w drodze uchwały sejmiku

województwa, po zaopiniowaniu przez właściwe miejscowo

rady gmin, z powodu bezpowrotnej utraty wyróżniającego

się krajobrazu o zróżnicowanych ekosystemach i

możliwości zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i

wypoczynkiem.

Zakazy

Art. 24. 1. Na obszarze chronionego krajobrazu mogą być

wprowadzone następujące zakazy:

2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na

środowisko;

5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę

terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem

przeciwsztormowym,

przeciwpowodziowym

lub

przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową,

naprawą lub remontem urządzeń wodnych;

8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m

od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z

wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących

prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub

rybackiej;

9) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 200 m

od linii brzegów klifowych oraz w pasie technicznym brzegu

morskiego.

USTAWA
Z DNIA 29 LISTOPADA 2000 R.
PRAWO ATOMOWE

t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 276 ze zm.

Uzgodnienie

Art. 36. 1. Organ właściwy do wydania decyzji o

warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu przeznaczonego pod budowę obiektu
jądrowego na podstawie przepisów ustawy z
dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr
80, poz. 717, z późn. zm.) wydaje tę decyzję
po uzyskaniu pozytywnej opinii Prezesa
Agencji

w

zakresie

bezpieczeństwa

jądrowego i ochrony radiologicznej.

Art. 54. Organ właściwy na podstawie ustawy, o

której mowa w art. 36, do wydania decyzji w
sprawie ustalenia warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu przeznaczonego
pod budowę składowiska wydaje tę decyzję
po uzyskaniu pozytywnej opinii Prezesa
Agencji

w

zakresie

bezpieczeństwa

jądrowego i ochrony radiologicznej oraz
ochrony fizycznej.

USTAWA
Z DNIA 28 LIPCA 2005 R.
O LECZNICTWIE UZDROWISKOWYM,
UZDROWISKACH I OBSZARACH
OCHRONY UZDROWISKOWEJ ORAZ O

Obszary uzdrowiskowe

Art. 38 Trzy rodzaje stref ochronnych ochrony

uzdrowiskowej, oznaczone literami "A", "B" i "C":

strefa "A", dla której procentowy udział terenów zieleni

wynosi nie mniej niż 65%, obejmuje obszar, na
którym są zlokalizowane lub planowane zakłady
lecznictwa uzdrowiskowego i urządzenia lecznictwa
uzdrowiskowego, a także inne obiekty służące
lecznictwu uzdrowiskowemu lub obsłudze pacjenta
lub

turysty,

w

zakresie

nieutrudniającym

funkcjonowania lecznictwa uzdrowiskowego, w
szczególności: pensjonaty, restauracje lub kawiarnie

strefa "B", dla której procentowy udział terenów zielonych

zieleni wynosi nie mniej niż 55 %, obejmującą 50%,

obejmuje obszar przyległy do strefy "A" i stanowiący jej

otoczenie, który jest przeznaczony dla niemających

negatywnego wpływu na właściwości lecznicze uzdrowiska

lub obszaru ochrony uzdrowiskowej oraz nieuciążliwych w

procesie leczenia dla pacjentów - obiektów usługowych,

turystycznych, rekreacyjnych w tym hoteli, rekreacyjnych,

sportowych i komunalnych, budownictwa mieszkaniowego

oraz innych związanych z zaspokajaniem potrzeb osób

przebywających na tym obszarze lub objęty granicami

parku narodowego lub rezerwatu przyrody albo jest lasem,

morzem lub jeziorem;

strefa "C", dla której procentowy udział

terenów biologicznie czynnych wynosi nie
mniej niż 45%, obejmuje obszar przyległy do
strefy "B" i stanowiącą jej otoczenie,
obejmującą obszar stanowiący jej otoczenie
oraz obszar mający wpływ na zachowanie
walorów krajobrazowych, klimatycznych oraz
ochronę

złóż

naturalnych

surowców

leczniczych;

Obligatoryjny plan

Art. 38b. Gmina, która na podstawie decyzji

ministra właściwego do spraw zdrowia
uzyska

potwierdzenie

możliwości

prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego na
swoim obszarze, sporządza i uchwala
miejscowy

plan

zagospodarowania

przestrzennego dla strefy "A" ochrony
uzdrowiskowej, na zasadach określonych w
odrębnych przepisach, w terminie do 2 lat od
dnia otrzymania tej decyzji.

USTAWA
Z DNIA 23 LIPCA 2003 R.
O OCHRONIE ZABYTKÓW I OPIECE
NAD ZABYTKAMI

Dz.U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.

Park kulturowy

Art. 16. 1. Rada gminy, po zasięgnięciu opinii

wojewódzkiego konserwatora zabytków, na
podstawie uchwały, może utworzyć park
kulturowy

w

celu

ochrony

krajobrazu

kulturowego oraz zachowania wyróżniających
się

krajobrazowo

terenów

z

zabytkami

nieruchomymi

charakterystycznymi

dla

miejscowej tradycji budowlanej i osadniczej.

2. Uchwała określa nazwę parku kulturowego, jego

granice, sposób ochrony, a także zakazy i
ograniczenia, o których mowa w art. 17 ust. 1.

3. Wójt (burmistrz, prezydent miasta), w uzgodnieniu z

wojewódzkim konserwatorem zabytków, sporządza plan

ochrony parku kulturowego, który wymaga zatwierdzenia przez

radę gminy.

4. W celu realizacji zadań związanych z ochroną parku kulturowego

rada gminy może utworzyć jednostkę organizacyjną do

zarządzania parkiem.

5. Park kulturowy przekraczający granice gminy może być

utworzony i zarządzany na podstawie zgodnych uchwał rad gmin

(związku gmin), na terenie których ten park ma być utworzony.

6. Dla obszarów, na których utworzono park kulturowy,

sporządza

się

obowiązkowo

miejscowy

plan

zagospodarowania przestrzennego.

USTAWA
Z DNIA 7 MAJA 1999 R.
O OCHRONIE TERENÓW BYŁYCH
HITLEROWSKICH OBOZÓW ZAGŁADY.
DZ.U. NR 41, POZ. 412 ZE ZM.

Obowiązek planu

Art. 5. 1. Gmina ma obowiązek sporządzenia

miejscowego

planu

zagospodarowania

przestrzennego dla obszaru Pomnika Zagłady i

jego strefy ochronnej.

2.

Miejscowe

plany

zagospodarowania

przestrzennego oraz decyzje o warunkach

zabudowy i zagospodarowania terenu dla

obszarów położonych w granicach, o których

mowa w ust. 1, wymagają uzgodnienia z

ministrem właściwym do spraw administracji

publicznej kultury i ochrony dziedzictwa

narodowego.

Wiadomości

1)

Jaki

jest

wpływ

istnienia

regulacji

szczególnych na możliwość wydania decyzji
lokalizacyjnych?

2)

Jakiego

rodzaju

przepisy

(ustawy,

rozporządzenia, akty prawa miejscowego)
stanowią przepisy szczególne?

Zadania

1)

Znajdź w swojej gminie obszary, na których
obowiązują przepisy odrębne mające wpływ
na zagospodarowanie terenu.

2)

Scharakteryzuj źródło przepisu odrębnego –
wskaż miejsce jego publikacji.