Droga Mleczna

Srebrnobiało błękitna mgła,

Na szafirowym tle,

To Droga Mleczna,

To nasz przeogromny dom,

A w nim piękna Ziemia,

Nasza prywatna komnata,

Niczym w jeden oprawiony,

Jakiejś cudnej powieści,

Pierwszy i drugi tom.

I niech już tak zostanie,

I wścibiajmy zbytnio,

Weń – swoich mądrych głów,

Bo tajemnice Przyrody,

To prezent… …

Być może – tylko – dla nas,

Ten jeden - z najpiękniejszych –

Jak pierwszy film – bez słów…

Więc cieszmy się tym dziełem,

Co – na skrzydłach światła mknie…

I nie pytajmy zbyt często,

Skąd ani dokąd i gdzie…

Bo może za chwilę się skończyć,

I „ekran” opustoszeje,

A my będziemy spoglądać,

Jak pustka na nas spoziera,

I jak nas w siebie wchłania…

I jak wokół nas goreje… …

I. Iwańska

Warszawa 2015-11-39