Poezja polskiego średniowiecza

W dziejach poezji polskiego średniowiecza na pierwszym planie przez
czas dłuższy były wiersze łacińskie: utwory liturgiczne i okolicznościowe,
panegiryki i wiersze funeralne - wyróżniające się z reguły wysokim
poziomem sztuki pisarskiej. W czasach późniejszych - w XIII-XIV stuleciu
- autorzy coraz częściej wypowiadali się nie tylko w języku łacińskim, ale
i polskim. Średniowieczne utwory pozostawały głównie w obiegu ustnym,
oralnym. Dzięki zapisom przetrwały swój czas - niekiedy w kilku kopiach i
wariantach.