FOWIZM

KUBIZM

FUTURYZM

Les Fauves

-

dzikie

zwierzęta, drapieżniki,

Le cube

–

sześcian,

Futuryzm (łac. futurus -
przyszły)

- 1905-1908, (pełnia secesji),

-ok. 1906-1914,

-1909 rok, (Filippo Tommaso
Marinetti i malarz Umberto Boccioni
ogłosili pierwszy Manifest futuryzmu

Paryż/Francja

Francja

Włochy

Henri Matisse
Albert Marquet
Andre Derain
Maurice Vlaminck
Raoul Dufy
Kees van Dongen

Pablo Picasso
Georges Braque
Juan Gris

Umberto Boccioni
Gino Severini
Giacomo Balla
Carlo Carra

-pierwszy awangardowy kierunek w
sztuce XX w.,
-malarstwo pełen radości życia,
AFIRMACJA ŻYCIA
-łączenie świadomości celów ze
świeżością i siłą doznao,
-zainteresowanie sztuką ludową,
murzyoską, sztuką ludów
prymitywnych,

-odejście od naturalnej budowy ciała,

-brak ideologii i symbolizmu,
-rozwinięcie doświadczeo
Cezanna,
-3 fazy kubizmu: cezannowska
(geometryczna), analityczna,
syntetyczna,

-

symultanizm czasowo-

przestrzenny,
-poszukiwanie prawdy o
przedmiocie,
-Kubizm geometryczny-

odejście

od naturalnej budowy ciała
ludzkiego, pojawia się bryłowatośd
wraz z martwą naturą w
krajobrazie oraz zmianą
perspektywy. np. "Portret
Gertrudy Stein" Picassa 1906,
-Kubizm analityczny-

monochromatyczna paleta,

ograniczona do czerni, brązów,
szarości. Pojawiające się na
płótnach formy są sztywne,
geometryczne. Obiekty wydają się
byd rozbite na pryzmatyczne
fragmenty, złożone na powrót
niezgodnie z ich wcześniejszą
pozycją, ale widzeniem artysty.
Dla odmiany kompozycję
cechowała delikatnośd i zawiłośd,
-Kubizm syntetyczny- stosował
żywsze barwy.

W fazie syntetycznej

przedmioty znów uległy scaleniu, ale
na całkiem innych zasadach.
Wykorzystano wcześniejsze zdobycze

-nowy światopogląd,
-zainteresowanie filozofią
Nietzschego, Bergsona)
-patrzenie w przyszłośd,
-oderwanie od przeszłości,
-zerwanie z antykiem, klasycyzmem,
-kult nowoczesności, szybkości, ruchu
-symultanizm czasowo-ruchowo-
przestrzenny,
-sens ruchu-> przez rozłożenie go na
poszczególne fazy,
-prace futurystów pełne są siły,
napięcia, aktywności,
-ujmują rzeczywistośd w wielu
aspektach,
-najważniejsze były odczucia
emitowane przez rzeczywistośd,
-ukazanie istoty myśli twórczej,

poprzednich faz. Trzecia faza jest
odejściem od rzeczywistości
przedmiotowej do rzeczywistości
pojęciowej.

Cechą

charakterystyczną jest także
dołączenie kolażu. Różne
przedmioty, doklejone do
powierzchni obrazu, pełnią taką
samą funkcję, jak powierzchnie
zamalowane. Pojawiające się tu
dwojakie rozumienie elementów
doklejonych, które, jak fragmenty
gazet, są z jednej strony
zwyczajnym przedmiotem, ale z
drugiej, stają się obiektem
estetycznym,

-płaszczyznę budują jaskrawe, silnie
nasycone i fakturowane płaskie
plamy barwne razem z linią,
-kontrastowe zestawienia barw,
-plama barwna określa najistotniejsze
cechy przedmiotu,
-plama = jakośd, świetlnośd, kolor,
walor,
-synteza,
-barwa określa jakości emocjonalne,
-kolor ulega deformacji,
-spłaszczenie formy i scalenie jej z
dwoma wymiarami Płotna,
-spotęgowanie cech
charakterystycznych,
-zanikanie perspektywy, naturalnej
struktury rzeczy i światłocienia,
-żywiołowośd, gwałtownośd,
intensywnośd, siła doznao i przekazu,
-szybkośd tworzenia,
-poszukiwanie rytmów, podziału
płaszczyzny,
-grupowane elementy płaszczyzny
stwarzają powierzchnię dekoratywną,
-płaskośd plamy barwnej,
-rezygnacja z wszelkiego iluzjonizmu
przestrzennego,

-temat: człowiek, martwa natura,
scenki rodzajowe,
-bryłowatośd,
-efekt rozbitego lustra,
-silny dynamizm i ekspresja,
-przedmiot – syntetyczny znak,
-przetwarzanie rzeczywistości,
-przedstawienia figuratywne
zatracają czytelnośd- deformacja,
-synteza,
-wąska gama barwna,
monochromatyzm szczególnie w fazie
analitycznej
-analiza struktury przedmiotu,
-rozczłonkowanie przedmiotu,
-odrzucenie perspektywy,
-

obiekt malarski zostaje rozbity

na szereg osobnych płaszczyzn,
oglądanych w różnym
oświetleniu, które następnie są
przedstawiane obok siebie na
płótnie-scalenie wszystkich
widoków,

-temat: wszelkie formy ruchu
(namacalnego i abstrakcyjnego),
-inspiracje: fotografia, nowoczesnośd,
osiągnięcia techniczne, maszyna,
samochód (3xM),
-dynamizm, ekspresjonizm,
-rozbicie formy,
-kolor istotny, nośnikiem ekspresji
-deformacja,
-syntetyzm formy,
-podkreślony kontur,
-kompozycja diagonalna, o silnie
zaznaczonych mocnych kierunkach,
cechuje ją rytm o zróżnicowanym
biegu,
-kinetyczne ujęcie czasu i przestrzeni,
-przedmiot ukazany jest w
gwałtownym ruchu, rozbity,
-ruch ujęty w czasoprzestrzennym
procesie jego trwania,
-formy przenikają się z otaczającą
przestrzenią,
-kształty są zwielokrotnione to wynik
ukazanie ruchu w jego
poszczególnych fazach,