Kubizm i wczesna twórczość Picassa

Wczesne prace picassa z Paryża są zupełnie różne od sztuki jaką wykonuje później, jednak już wtedy widać jego talent malarski,

-pocałunek, 1900r. (odniesienia do sztuki secesji).

1901-1905/6- błękitny, a następnie różowy, wtedy właśnie jego dzieła uzyskują dużą popularniośc w Paryżu.

Okres błekitny- malował ludzi z marginesu społecznego, przepojonych tragicznym smutkiem,

W tym rozumieniu kolor mógł przyczynić się do zaakcentowania tego, co artysta chciał ukazać. Wydłużone proporcje postaci (które często przypominają postaci El Greca) przyczyniały się dodatkowo do podkreślenia ekspresji dzieła. Wyraz artystyczny nie został osiągnięty przez zniekształcenie form, lecz przez ich oszczędność i dramatyzm, poprzez nadanie postaciom specyficznych póz. Smutek Picassa nie był jednak pozbawiony tkliwości, o czym świadczy np. melancholijne Dziecko z gołębiem.

pijąca absynt, 1901 Wizyta 1902 Zyd z chłopcem 1903. akrobatka na kuli 1905(okres różowy)

rodzina akrobatów(kuglarzy) 1903( Róż) portret harlekina 1905

Jest to okres fascynacji cyrkiem, obserwuje cyrkowców, paleta barwna się rozjaśnia(okres różowy)

portret gertrudy Stein 1906

G. Stein była wykształcona pisarką amerykańską, wraz z bratem tworzyli bochemę, byli zamożni, ona nie była urodziwa, portret kończony był bez modela

Rozpoczęcie okresu prekubistycznego, początki fascynacji sztuka afrykańską (mattise ją pokazuje) Picasso twierdzi jednak ze sztuka afrykańska nie maiła wpływu na rozwój kubizmu.

KUBIZM:

1909- słowo kubizm uzyte przez Louisa Vauxcella- cubus- sześcian.

• FAZY:

1.PREKUBISTYCZNA:

Obaj twórcy pracują niezależnie od siebie.. Charakteryzuje go tendencja do podkreślania konstrukcji formy, plastyczności i rytmizowania jej.

• 1906-1909

• 1906- retrospektywna wystawa Cezanne'a

• zainteresowanie sztuką afrykańską (wystawa sztuki afrykańskiej w Paryżu); zachwyt nad prymitywnością i umownością owej sztuki

• koncepcja „ruchomego widzenia” (umiejętność uchwycenia zmienności)

• „Panny z Avignione” (1906):

-wpływy Cezanne'a (łączenie punktów widzenia, efekt widzenia

ruchomego)

-stylizacja twarzy na maski afrykańskie

-płótno wielokrotnie przemalowywane (pierwotnie przedstawiać

miało marynarza w domu publicznym)

• odrzucenie perspektywy

• charakter rzeźbiarski

• kolor lokalny

• ograniczenie palety i światłocienia

• prosta tematyka (martwe natury i akty)

• jedyni „czyści kubiści”- PICASSO i BRAQUE (inni artyści na ogół posługiwali się jedynie kubistyczna stylizacją)

• nurt racjonalny (u podstaw neoimpresjonizm Cezanne'a) obok nurtu emocjonalnego (nawiązania do Van Gogha)

• naukowe podejście do sztuki, jej badanie

• stosowanie na płótnie dwóch punktów widzenia

2. ANALITYCZNA:

Współpraca obydwóch artystów, rozbijali formę na drobne elementy strukturalne, tworząc z nich następnie luźne zestawy pokazuje w sposób symultaniczny różne aspekty obiektu. Jest to rezultat patrzenia w następstwie czasowym, ukazany w jednym zasadniczym ujęciu. Ponieważ kolor przeszkadza w czysto intelektualnym odbiorze formy, paleta kubistów ogranicza się do skromnej monochromatycznej niemal gamy barwnej. W tematyce dominuje;

-analiza postaci ludzkiej

-analiza martwej natury (częste motywy z życia kawiarni

-stoliki, gazety, syfony, kieliszki instrumenty muzyczne

• 1909-1911/1912

• zwielokrotnienie punktów widzenia, z czego wynika dezintegracja przedmiotu

• np. Pozująca kobieta , Portret Vollarda Picassa

• portret kohnweilera Picasso

• Portugalczyk- Braques

3. HERMETYCZNA:

• 1911-1912

• pomijana przez wielu badaczy

• wprowadzenie tzw. „pewników”- zastosowanych po raz pierwszy przez Braque, a rozwiniętych przez Picassa (np. napisów- wycinków z gazet), w ramach tego, aby zapobiec w utracie kontaktu między dziełem a rzeczywistością

• kolaże kubistyczne

• sprzeciw wobec abstrakcji, dążenie do zakorzenienia sztuki w rzeczywistości

• np. Portugalczyk, Braque

4. SYNTETYCZNA:

• 1912-1914

• domknięcie kubizmu- od badań nad rzeczywistością przez jej rozbicie, analizę, ku ponownemu zjednoczeniu

• przejście od bazy wzrokowej do bazy myślowej

• częstym tematem instrumenty muzyczne

• wyraz artystycznego myślenia o przedmiocie

• stopniowy powrót do szerokiej palety barwnej

• np. Skrzypce, Picasso

człowiek z gitarą

B. Skrzypce i dzban 1911

P. (śmiało wychodzi w 3 wymiar- Krzesło z plecionką- wklejony fragment plecionki.

Stolik w kawiarni

Malowanie instrumentów muzycznych i wszystkiego co się z nią wiąże było charakterystyczny dla pocz. XX wieku(Kandynsky, Kupka)

-1912 skrzypce i kieliszki

-skrzypce 1912

Po 1914 P i B zarzucają malarstwo w manierze kubistycznej związane to było z I wś, (B. Ciężko ranny w głowę) ogólnie wybuch I wś zachwiał jednością jaka była między artystami w Paryżu.

Braque

-1913 kampotierka

-formy muzyczne

-gitara i skrzypce

Picasso

-Trzej muzykanci 1921(w estetyce kubizmu ale bardziej kolorowe)

W latach 1920-24, bez uszczerbku dla dzieł innego rodzaju, Picasso realizował cykl, który - z formalnego punktu widzenia - stanowić mógł powrót do klasycyzmu lub był przejawem neoklasycyzmu.
Czasami były to wielkie kompozycje, przedstawiające nagie postaci nad brzegiem morza; czasami zaś tematami były: macierzyństwo, arlekiny, portrety dzieci.
Wszystkie te dzieła charakteryzuje powaga i rzadko spotykane mistrzostwo; pojawiały się również formy tradycyjne, lecz przy wnikliwszej obserwacji widać wyraźnie, iż dominuje w nich geniusz i osobowość Picassa. Swoboda rysunku i koloru wybija się ponad ograniczenia formalne.
W niektórych obrazach, przedstawiających macierzyństwo czy w kilku portretach swego syna, Picasso osiągnął, w ramach form neoklasycznych, taką doskonałość, a jednocześnie z taką siłą ukazał pulsujące życie, że można by te dzieła postawić w jednym szeregu z arcydziełami wielkich mistrzów XVI i XVII wieku.
Jest to jeden z aspektów twórczości Picassa, który stanowi pewną trwałą cechę jego stylu. W innych okresach powstawały również, choć rzadziej, dzieła tego typu

-2 kobiety,

kobieta na plaży1922

kobieta w koszuli siedząca w fotelu (i inne surrealistyczne prace jak np. portret Dory Mar

(jakby dwie głowy i dwie osobowości)

Guernika 1937(wojna bratobójcza w Hiszpanii)

Prządki 1957(naw. Do Las Meninas Velasqeza)

Kubizm uzyskał wielu zwolenników:

Juan Gris, Ferdynand Leger, Polak-Marcus (Marcoussis), Jean Metzinger, Albert Gleizes, Marcel Duchamp

Do najważniejszych wystąpień kubistów należały:

Udział w salonie niezależnych 1911 i wystawa w galerii Galerie d”art. Contemporain 1911.

Tworzył też erotyki;) - to tak jako wstrząs żeby lepiej zapamiętać resztę

---