Przewodnik metodyczny
K l a s a
C z ę ś ć 11
Autor
Bożena Kotulska
Scenariusze zajęć z muzyki
Magdalena Ziółkowska
Scenariusze zajęć z wychowania
fizycznego
Izabela Kornecka
Scenariusz zajęć komputerowych
Kazimierz Kosmacińśki
Rozkłady materiału
Karina Mucha
Anna Stalmach-Tkacz
Joanna Wosianek
Kazimierz Kosmaciński
Magdalena Ziółkowska
Marianna Polasińska
Izabela Kornecka
Porady logopedyczne
Łucja Skrzypiec
Porady psychologiczne
Paweł Pienkiewicz
ISBN 978-83-7491-698-1
© Grupa Edukacyjna S.A. 2012
Koordynatorzy projektu
Krzysztof Chrobot
Ewelina Włodarczyk
Projekt okładki
Radosław Krawczyk
(według koncepcji
Anny Piwowarczyk-Głogowskiej)
Wykonanie okładki
Marcin Kot
Opracowanie graficzne
Tomasz Kozłowski
Koordynator przewodnika metodycznego
Bożena Kotulska
Korekta
Krystyna Bajor
Joanna Furmanek
Skład i łamanie
Marek Zapała
3
Ikony występujące w przewodnikach:
czytanie
spostrzeganie
pisanie, grafomotoryka
słuchanie
mówienie
myślenie
liczenie
praca plastyczna
zajęcia techniczne, wycinanie
zabawa ruchowa
scenki dramowe, improwizacje
zabawa muzyczno-ruchowa
śpiew, ćwiczenia emisyjne
taniec
ćwiczenia rytmiczne, gra na instrumentach
4
DLACZEGO BRZYDKIE KACZĄTKO JEST PIĘKNE? KALENDARZ POGODY – PORY ROKU. DODAWANIE I ODEJMOWANIE W ZAKRESIE 10. FIGURY GEOMETRYCZNE
EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA
• wprowadzenie dwuznaków Dź, dź
• słuchanie baśni Brzydkie kaczątko
• układanie opowiadań, historyjek i bajek na podstawie ilustracji
• doskonalenie czytania ze zrozumieniem
• pisanie prostych zdań z pamięci
• wskazywanie różnic w zapisie wyrazów z dź, dzi
• rozwijanie umiejętności czytania zrostów literowych, sylab, zdań
• ćwiczenia spostrzegania wzrokowego
• doskonalenie analizy i syntezy wzrokowo-słuchowej
Uczeń:
• wskazuje sytuacje, zjawiska, zachowania, w których dostrzega piękno,
• dostrzega i wskazuje piękne miejsca, zachowania, uczucia oraz chwile,
• definiuje pojęcie piękna,
• dostrzega piękno w drugim człowieku,
• dostrzega piękno w świecie,
• rozumie, co to znaczy tolerancja dla zachowań innych niż własne,
• poszukuje odpowiedzi na pytanie Czym jest piękno w życiu każdego człowieka?
PIĘKNO
EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA
Projekt
nr 31
JA – ŚWIAT
KULTURY
• utrwalenie wiadomości
na temat pór roku
• utrwalenie wiadomości
na temat zmian pogodo-
wych w poszczególnych
porach roku
• doskonalenie umiejętności
odczytywania godzin na zegarze
• doskonalenie techniki dodawania
i odejmowania liczb
• odczytywanie informacji z kalen-
darza
• utrwalenie wiadomości na temat
poznanych figur geometrycznych
• wdrażanie do logicznego myślenia
• doskonalenie umiejętności
rozwiązywania zadań tekstowych
5
DLACZEGO BRZYDKIE KACZĄTKO JEST PIĘKNE? KALENDARZ POGODY – PORY ROKU. DODAWANIE I ODEJMOWANIE W ZAKRESIE 10. FIGURY GEOMETRYCZNE
EDUKACJA MUZYCZNA
• nauka piosenki i tańca
Pierwszoklasista
• zabawy muzyczno-
-ruchowe
EDUKACJA PLASTYCZNA
• wykonanie łabędzia
zgodnie z instrukcją
• wycinanie elementów
łabędzia, łączenie,
kolorowanie
ZAJĘCIA TECHNICZNE
• konstruowanie tratwy
z patyków i sznurka
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
• korzystanie z narzę-
dzia Aerograf
• używanie klawiszy ze
strzałkami i klawisza
spacji
TEMATY DNI
1. Co to jest piękno?
2. Mój piękny dzień
3. Rewia mody
4. Pięknie czytam
5. Piękno człowieka
WYCHOWANIE FIZYCZNE
I EDUKACJA ZDROWOTNA
• wykorzystanie
przyborów nietypo-
wych w ćwiczeniach,
zabawach i grach
• przestrzeganie zasad
i reguł obowiązują-
cych w zabawach
• terenowy tor prze-
szkód
• zachowanie bezpie-
czeństwa w czasie
zabaw na powietrzu
• dostrzega i wskazuje piękno literatury dziecięcej, humorystycznych sytuacji życiowych, relacji
w rodzinie oraz odpoczywania na wakacjach,
• wie, że są sytuacje, które z pozoru mogą wydawać się śmieszne i żartobliwe, ale nie powinny być
za takie uznane, ze względu na uczucia innych osób, możliwość skrzywdzenia kogoś,
• podejmuje próby podsumowania swoich osiągnięć, opowiedzenia o sobie i oceny swojej pracy,
• nazywa i wymienia prawa i obowiązki dziecka,
• rozumie, że wymagania rodziców, opiekunów lub nauczycieli – dotyczące ogólnie przyjętych za-
sad zachowania lub obowiązków – nie są naruszaniem praw dziecka,
• wie, na czym polega rola Rzecznika Praw Dziecka,
• rozpoznaje i nazywa emocje własne oraz innych uczestników zabawy lub gry,
• potrafi zorganizować zabawę lub grę dla rówieśników.
6
Pr
ojekt nr 31
I.
Tema
t pr
ojektu:
D
lacz
ego br
zy
dk
ie k
aczą
tk
o jest pięk
ne? Kalendar
z p
ogo
dy – p
owt
ór
zenie
. Do
da
w
anie
i o
dejmo
w
anie w zak
resie 10. F
igur
y geometr
yczne
Ro
dzaj
eduk
acji
Liczba godzin
Numer jednostki
Zapis
w dzienniku
Tr
eści pr
ogr
amo
w
e
M
at
eriał
Wymagania
szcz
egółow
e podsta
-
wy pr
ogr
amow
ej
Uw
agi
o realizacji
Ocz
ek
iw
ane
osiągnięcia ucznia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczna
1
181
D
lacz
ego br
zy
dk
ie
kaczą
tk
o jest pięk
ne? –
definio
w
anie w
ar
tości
pięk
na w ż
yciu czło
-
wiek
a.
•
uk
azanie
w
ar
tości
pr
aw
dziw
ego
pięk
na
na
podsta
wie
baśni
H.Ch.
A
ndersena
Br
zy
dk
ie
kaczątk
o,
•
definio
w
anie
pojęcia
pięk
no
,
•
poszuk
iw
anie
odpo
wiedzi
na
p
ytanie:
Cz
ym jest pięk
no w ż
yciu k
aż
dego czło
wie
-
ka?,
•
akt
ywiz
ow
anie
do
ucz
estnic
tw
a
w
dy
sk
u-
sji
na
tema
ty
inspir
ow
ane
baśnią
Br
zy
dk
ie
kaczątk
o,
•
cz
ytanie
fr
ag
men
tó
w
tekstu
baśni,
•
opo
wiadanie
w
ysłuchanej
baśni,
Elemen
tar
z
s.
66–67
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
cz. 4,
s.
22
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr s
. 53
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
•
w
sk
azuje
sytuacje
, zja
wisk
a,
zacho
w
ania,
w
kt
ór
ych
do
-
str
zega
pięk
no
,
•
słucha
z
uw
agą
baśni
pt
.:
Br
zy
dk
ie k
aczątk
o,
•
potr
afi
odt
w
or
zy
ć
kolejność
zdar
zeń
w
w
ysłuchanej
baśni,
•
podejmuje
pr
ób
y
cz
ytania
frag
men
tu
baśni
Br
zy
dk
ie
kaczątk
o,
•
definiuje
pojęcie
pięk
na,
•
podejmuje
pr
ób
y
dy
sk
ut
o-
w
ania
na
w
sk
azan
y
pr
zez
naucz
yciela
tema
t,
•
uk
łada
pr
ostą
hist
or
yjkę
na
podsta
wie
obr
azkó
w
,
•
cz
yta
pr
ost
e
zdania
i
w
ypo
-
wiedzi
z
e
zr
ozumieniem,
•
obr
yso
wuje
kształt
y
pr
zed
-
miot
ów
or
az
pisz
e
lit
er
y
bez
odr
yw
ania
dłoni
od
k
ar
tk
i,
•
cz
yta
samodzielnie
pr
ost
e
tekst
y
z
no
w
o
po
znan
ym
dwuznak
iem
dź
,
•
w
sk
azuje
ró
żnic
e
w
zapisie
w
yr
azów
,
7
2
182 – 183
Po
znanie dr
uk
ow
an
ych
dwuznak
ów D
ź i dź na
po
dsta
wie w
yr
azu p
od
-
sta
w
ow
ego
łab
ędź
or
az
w
yr
az
ów
śle
dź
i nie
dź
wie
dź
.
•
ro
zwijanie
umiejętności
cz
ytania
z
e
zr
o-
zumieniem
na
podsta
wie
humor
yst
ycznej
sc
enk
i O białym niedź
wiedziu i śledziu
,
•
w
ym
yślanie
hist
or
yjk
i obr
azko
w
ej
, pr
zed
-
sta
wianie
pom
ysłó
w
z
w
ykor
zy
staniem
pan
tomim
y,
•
cz
ytanie
dwuznakó
w
: dz
, dzi
, dż
, dź
,
•
cz
ytanie
pr
ost
ych
z
dań,
•
w
yszuk
iw
anie
ró
żnic
w
zapisie
w
yr
az
ów
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
sz
ybk
iego
cz
yta
-
nia
sylab
,
•
zapo
znanie
z
miejsc
em
głosk
i i
dwuznak
u
Dź
, dź,
•
wpr
ow
adz
enie
dwuznak
u
Dź
na
podsta
-
wie
w
yr
azu
podsta
w
ow
ego:
łab
ędź
, or
az
w
yr
az
ów
: łó
dź
i
niedź
wiedź
,
•
nauk
a
cz
ytania
met
odą
analit
yczno
-syn
-
tet
yczną,
globalną
or
az
z
w
ykor
zy
staniem
elemen
tó
w
met
ody
sylabo
w
ej
,
•
ćwicz
enia
z
wiązane
z
e
spostr
zeganiem
wzr
oko
w
ym
dwuznak
u
dź
, w
yszuk
iw
anie
go
w
śr
ód
inn
ych
lit
er
,
•
doskonalenie
analiz
y
i syn
tez
y
słucho
w
o-
-wzr
oko
w
ej
,
•
ro
zr
óżnianie
kształtu
dwuznak
u
dź
pośr
ód
kształtu
inn
ych
lit
er
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
cz
ytania
z
e
zr
o-
zumieniem
–
dopaso
w
anie
ilustr
acji
do
tr
eści
wiersza,
Elemen
tar
z
s.
68-69
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
cz. 4,
s.
23
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
•
ro
zpo
znaje
, naz
yw
a
i odcz
ytu
-
je
dwuznak
i:
dz
, dzi
, dż
, dź
na
podsta
wie
wiersz
yk
a,
•
cz
yta
sylab
y
i zr
ost
y
lit
er
ow
e
w
ró
żn
ym
tempie
i
z
ró
żną
in
tonacją,
•
ro
zpo
znaje
i
w
sk
azuje
dwu
-
znak
i
głoskę
dź
w
w
yr
azach,
sylabach,
zr
ostach
lit
er
ow
ych,
•
w
sk
azuje
ró
żnic
e
pomiędz
y
dwuznak
ami
i
głosk
ami
dź
i dzi
,
•
pisz
e
wielk
i i
mały
dwuznak
dź
zgodne
z
e
wz
or
em
w li
-
nia
tur
ze
,
•
w
sk
azuje
w
yr
az
y
w
z
daniach,
•
potr
afi
oc
enić
sw
oją
pr
ac
ę,
•
podpisuje
z
djęcia,
•
pisz
e
z
pamięci
pr
ost
e
zdania,
•
dokonuje
analiz
y
i syn
tez
y
wzr
oko
w
o-słucho
w
ej
w
yr
a-
zów
,
8
1
184
Nauk
a pisania dwuzna
-
ku dź, D
ź.
W
yszuk
iw
anie
i w
sk
az
yw
anie r
óżnic
w br
zmieniu i w zapisie
dwuznak
ów dź i dzi.
•
ro
zwijanie
umiejętności
ry
so
w
ania
po
śladach
kształt
ów
lit
er
opodobn
ych,
•
ćwicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
–
k
reślenie
kształtu
dwuznak
u
dź
w
po
wietr
zu
, na
papier
ze
, k
reślenie
po
śladach,
•
ry
so
w
anie
po
śladach
i
uzupełnianie
ry
sunk
u
w
g
pom
ysłó
w
dzieci,
•
wpr
ow
adz
enie
zapisu
dwuznak
u
dź
na
podsta
wie
w
yr
azu
łab
ędź
,
•
pisanie
dwuznakó
w
Dź
i
dź
po
śladach
or
az
na
podsta
wie
wz
oru
w
linia
tur
ze
,
•
oc
enianie
własnej
pr
ac
y,
•
uk
ładanie
w
yr
az
ów
z
dź
i
dzi
,
•
w
yszuk
iw
anie
ró
żnic
w
br
zmieniu
i
w
zapisie
dź
i
dzi
,
Elemen
tar
z
s.
68-69
ćwicz
enia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczne
cz.
4,
s.
24
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 54
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
1
185
O
po
wiadanie baśni
i dosk
onalenie umiejęt
-
ności pisania.
•
doskonalenie
umiejętności
opo
wiadania
baśni,
•
zapisy
w
anie
połącz
eń
lit
er
ow
ych,
•
pisanie
z
dania
z
pamięci,
•
w
yr
óżnianie
w
yr
az
ów
w
z
daniu
,
•
podpisy
w
anie
ilustr
acji,
•
ro
zwijanie
umiejętności
analiz
y
i syn
tez
y
słucho
w
o-
wzr
oko
w
ej
,
•
doskonalenie
umiejętności
cz
ytania,
Elemen
tar
z –
s.
68–69
ćwicz
enia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczne
cz.
4,
s.
25
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
1
186
Poszuk
iw
anie pięk
na
w baśniach i w ż
yciu
co
dzienn
ym. Z
aba
w
y
pan
tomimiczne i r
oz
-
wijanie umiejętności dy
skut
ow
ania.
•
obr
yso
w
yw
anie
kształt
ów
pr
zedmiot
ów
bez
odr
yw
ania
ołó
wk
a
–
ćwicz
enia
g
raf
o-
mot
or
yczne
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
w
ykor
zy
st
yw
ania
mo
w
y
ciała
w
c
elu
ok
az
yw
ania
sobie
uczuć
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
pano
w
ania
nad
własn
ym
ciałem
–
zaba
w
a
w
rz
eźbę
,
•
w
spólne
redago
w
anie
bajk
i w
for
mie
opo
-
wiadania
lub
uk
ładu
pan
tomimicznego
do
w
yloso
w
anej
ilustr
acji,
•
doskonalenie
umiejętności
zapisy
w
ania
sw
ojego
imienia
i
naz
wisk
a;
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
9
ma
tema
t.-
-pr
zyr
odnicza
1
Kalendar
z p
ogo
dy –
por
y r
oku
.
•
utr
w
alenie
inf
or
macji
na
tema
t pór
rok
u,
•
utr
w
alenie
wiadomości
na
tema
t zmian
pogodo
w
ych
w
posz
cz
ególn
ych
por
ach
ro
ku
,
Ćwicz
enia
ma
tema
ty
cz
-
no
-pr
zyr
od
-
nicz
e
cz.
4,
s.
24–25
6.2)a
•
w
ymienia
char
akt
er
yst
yczne
cech
y
pogody
w
posz
cz
egól
-
ny
ch
por
ach
rok
u,
•
potr
afi
dopaso
w
ać
zaba
w
y
dzieci
do
pór
rok
u,
•
w
ymienia
por
y
rok
u
i mie
-
siąc
e,
•
por
ządk
uje
dni
ty
godnia,
•
w
ykonuje
pr
ost
e
oblicz
enia
związane
z
upły
w
em
dni
ty
godnia,
•
ro
związuje
zadania
tekst
ow
e,
•
odcz
ytuje
godzin
y
na
z
egar
ze
,
•
w
ykonuje
pr
ost
e
oblicz
enia
zegar
ow
e,
•
odcz
ytuje
dane
z
k
alendar
za,
•
uzupełnia
br
ak
ując
e
liczb
y
w ciągu
liczbo
w
ym,
•
dodaje
i
odejmuje
liczb
y
w
po
znan
ym
zak
resie
licz
-
bo
w
ym,
•
ro
zpo
znaje
i
naz
yw
a
po
znane
figur
y
geometr
yczne
,
•
pr
zelicza
figur
y
geometr
ycz
-
ne;
1
121
Utr
w
alenie naz
w i k
olej
-
ności dni t
ygo
dnia.
•
utr
w
alenie
kolejności
dni
ty
godnia,
•
odcz
yt
yw
anie
inf
or
macji
z
k
alendar
za,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
26
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 55
7.3)d
1
122
Ro
związ
yw
anie zadań
dot
ycząc
ych upły
wu
czasu
.
•
doskonalenie
umiejętności
odcz
yt
yw
ania
godzin
na
z
egar
ze
,
•
obliczanie
upły
wu
czasu
,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
27
7.3)d
1
123
Zadania r
óżne
. Ro
zwi
-
janie m
yślenia ma
tema
-
ty
cznego
.
•
doskonalenie
technik
i doda
w
ania
i
odej
-
mo
w
ania
liczb
,
•
w
dr
ażanie
do
log
icznego
m
yślenia,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
28
7.2)b 7.2)c 7.3)d
1
124
Zadania r
óżne
. Ro
zwi
-
janie m
yślenia ma
tema
-
ty
cznego
.
•
utr
w
alenie
wiadomości
na
tema
t po
zna
-
ny
ch
figur
geometr
yczn
ych,
•
doskonalenie
umiejętności
licz
enia;
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
29
por
tf
olio
ucznia
– k
ar
ta
nr 56
7.2)a 7.2)c
zajęcia
techniczne
1
31
Sk
onstr
uo
w
anie tr
at
w
y
z pa
tyk
ów i sznur
ka.
•
po
znanie
sposobó
w
w
ykor
zy
st
yw
ania
sił
pr
zyr
ody
pr
zez
czło
wiek
a
da
wniej
i
dziś
,
•
majst
er
ko
w
anie
–
w
ykonanie
tr
at
w
y,
•
bezpieczne
posług
iw
anie
się
nar
zędziami;
9.1)a 9.2)b
•
wie
, do
cz
ego
służ
yły
tr
at
w
y
w
da
wn
ych
czasach
i
jak
w
ykor
zy
st
yw
ane
są
dzisiaj
,
•
ro
zumie
, w
jak
i sposób
czło
wiek
w
ykor
zy
stuje
nur
t
rz
eczn
y,
•
dobier
a
pa
tyk
i t
ej
samej
długości,
•
pr
zy
wiązuje
pa
tyk
i za
pomo
-
cą
sznur
ka,
•
dokonuje
pr
ób
y
w
odo
w
ania
tra
tw
y;
10
eduk
acja
plast
yczna
1
31
W
yk
onanie łab
ędzia
z w
yk
or
zy
staniem got
o-
w
ych elemen
tó
w
.
•
w
ykon
yw
anie
pr
ost
ego
rek
wiz
ytu
–
ła
-
będzia,
•
w
ypo
wiadanie
się
za
pomocą
pr
zestr
zen
-
ny
ch
technik
plast
yczn
ych;
4.1) 4.3)
•
w
ycina
elemen
ty
łabędzia,
•
koloruje
łabędzia
w
edług
własnego
pom
ysłu
,
•
łącz
y
elemen
ty
zgodnie
z in
-
strukcją;
eduk
acja
muz
yczna
1
31
Tańcz
ym
y w
ak
ac
yjną
poleczk
ę. W
ysłuchanie
piosenk
i o w
ak
acjach.
•
nauk
a
uk
ładu
tanecznego
p
olk
a,
•
w
ysłuchanie
piosenk
i W
ak
acje
,
•
tw
or
zenie
akompaniamen
tu
do
piosenk
i
na
instrumen
tach
per
kusyjn
ych;
Kar
ta pr
ac
y
nr 29
3.1) 3.2) 3.3) 3.5)
•
śpiew
a
refr
en
piosenk
i
W
ak
acje
,
•
ró
wno
i
rytmicznie
rec
ytuje
sło
w
a
piosenk
i,
•
zna
k
rok
i taneczne
p
olk
i,
•
gr
a
akompaniamen
t do
piosenk
i na
instrumen
tach
per
kusyjn
ych;
zajęcia
komput
er
ow
e
1
31
Po
znanie nar
zędzia
Zaznac
z do
w
oln
y ksz
tałt
– pr
ac
a w pr
ogr
amie
Pa
int
.
•
po
znanie
i
zast
oso
w
anie
nar
zędzia
Za
-
znacz do
w
oln
y ksz
tałt
w
pr
og
ramie
P
aint
or
az
jego
opcji,
•
kształt
ow
anie
umiejętności
pr
zesuw
ania
fr
ag
men
tó
w
obr
azk
a
or
az
inn
ych
elemen
-
tó
w
g
raficzn
ych
w
pr
og
ramie
P
aint
,
•
w
dr
ażanie
do
pisania
liczb
za
pomocą
kla
wia
tur
y,
•
w
dr
ażanie
do
zapisy
w
ania
w
ykonan
ych
pr
ac
w
sw
oim
folder
ze;
8.1) 8.2)
•
st
osuje
nar
zędzie
pr
og
ramu
Paint
–
Z
aznacz do
w
oln
y
ksz
tałt
or
az
w
ykor
zy
stuje
opcję
P
rz
ezr
ocz
yst
e tło
,
•
pr
zesuw
a
fr
ag
men
ty
obr
azk
a
or
az
inne
elemen
ty
g
raficzne
w
pr
og
ramie
P
aint
,
•
pisz
e
liczb
y
za
pomocą
k
la
-
wia
tur
y,
•
samodzielnie
zapisuje
plik
w sw
oim
folder
ze;
w
ycho
w
anie
fiz
yczne
i eduk
acja
zdr
ow
otna
3
91– 93
91. G
ry i zaba
w
y z gaz
e-
tą – t
or pr
zeszk
ód
.
92.
Ter
eno
w
y t
or pr
ze
-
szk
ód
.
93. Ro
zwijanie zr
ęczno
-
ści i z
winności p
opr
zez
zaba
w
y i gr
y r
ucho
w
e.
•
doskonalenie
podsta
w
ow
ych
c
ech
mot
o-
ry
czn
ych,
•
ro
zwijanie
umiejętności
zaba
w
y
z
niet
y-
po
w
ymi
pr
zybor
ami,
•
w
yr
abianie
na
w
yk
u
bezpiecznego
ucz
est
-
nic
tw
a
w
zaba
w
ach,
•
w
dr
ażanie
do
pr
zestr
zegania
zasad
bez
-
piecz
eńst
w
a
podczas
zaba
w
na
po
wietr
zu
,
•
doskonalenie
umiejętności
rzucania
i ch
w
ytania
piłk
i,
•
w
yr
abianie
na
w
yk
u
utr
zym
yw
ania
pr
awi
-
dło
w
ej
posta
w
y
podczas
ć
wicz
eń.
10.1 10.2)a 10.2)b 10.3
•
w
ykor
zy
stuje
pr
zybor
y
nie
-
typo
w
e
w
ć
wicz
eniach,
zaba
-
w
ach
i
gr
ach,
•
pr
zestr
zega
zasad
i
reguł
obo
wiązując
ych
w
zaba
w
ach,
•
ro
zwija
podsta
w
ow
e
cech
y
mot
or
yczne
–
sz
ybkość
, siła,
skoczność
,
•
zacho
wuje
bezpiecz
eńst
w
o
podczas
zaba
w
na
po
wietr
zu
,
•
ro
zwija
umiejętność
ch
w
ytu
i podania
piłk
i,
•
po
znaje
ć
wicz
enia
kor
ygują
-
ce
posta
w
ę
ciała;
11
eduk
acja
plast
yczna
1
31
W
yk
onanie łab
ędzia
z w
yk
or
zy
staniem got
o-
w
ych elemen
tó
w
.
•
w
ykon
yw
anie
pr
ost
ego
rek
wiz
ytu
–
ła
-
będzia,
•
w
ypo
wiadanie
się
za
pomocą
pr
zestr
zen
-
ny
ch
technik
plast
yczn
ych;
4.1) 4.3)
•
w
ycina
elemen
ty
łabędzia,
•
koloruje
łabędzia
w
edług
własnego
pom
ysłu
,
•
łącz
y
elemen
ty
zgodnie
z in
-
strukcją;
eduk
acja
muz
yczna
1
31
Tańcz
ym
y w
ak
ac
yjną
poleczk
ę. W
ysłuchanie
piosenk
i o w
ak
acjach.
•
nauk
a
uk
ładu
tanecznego
p
olk
a,
•
w
ysłuchanie
piosenk
i W
ak
acje
,
•
tw
or
zenie
akompaniamen
tu
do
piosenk
i
na
instrumen
tach
per
kusyjn
ych;
Kar
ta pr
ac
y
nr 29
3.1) 3.2) 3.3) 3.5)
•
śpiew
a
refr
en
piosenk
i
W
ak
acje
,
•
ró
wno
i
rytmicznie
rec
ytuje
sło
w
a
piosenk
i,
•
zna
k
rok
i taneczne
p
olk
i,
•
gr
a
akompaniamen
t do
piosenk
i na
instrumen
tach
per
kusyjn
ych;
zajęcia
komput
er
ow
e
1
31
Po
znanie nar
zędzia
Zaznac
z do
w
oln
y ksz
tałt
– pr
ac
a w pr
ogr
amie
Pa
int
.
•
po
znanie
i
zast
oso
w
anie
nar
zędzia
Za
-
znacz do
w
oln
y ksz
tałt
w
pr
og
ramie
P
aint
or
az
jego
opcji,
•
kształt
ow
anie
umiejętności
pr
zesuw
ania
fr
ag
men
tó
w
obr
azk
a
or
az
inn
ych
elemen
-
tó
w
g
raficzn
ych
w
pr
og
ramie
P
aint
,
•
w
dr
ażanie
do
pisania
liczb
za
pomocą
kla
wia
tur
y,
•
w
dr
ażanie
do
zapisy
w
ania
w
ykonan
ych
pr
ac
w
sw
oim
folder
ze;
8.1) 8.2)
•
st
osuje
nar
zędzie
pr
og
ramu
Paint
–
Z
aznacz do
w
oln
y
ksz
tałt
or
az
w
ykor
zy
stuje
opcję
P
rz
ezr
ocz
yst
e tło
,
•
pr
zesuw
a
fr
ag
men
ty
obr
azk
a
or
az
inne
elemen
ty
g
raficzne
w
pr
og
ramie
P
aint
,
•
pisz
e
liczb
y
za
pomocą
k
la
-
wia
tur
y,
•
samodzielnie
zapisuje
plik
w sw
oim
folder
ze;
w
ycho
w
anie
fiz
yczne
i eduk
acja
zdr
ow
otna
3
91– 93
91. G
ry i zaba
w
y z gaz
e-
tą – t
or pr
zeszk
ód
.
92.
Ter
eno
w
y t
or pr
ze
-
szk
ód
.
93. Ro
zwijanie zr
ęczno
-
ści i z
winności p
opr
zez
zaba
w
y i gr
y r
ucho
w
e.
•
doskonalenie
podsta
w
ow
ych
c
ech
mot
o-
ry
czn
ych,
•
ro
zwijanie
umiejętności
zaba
w
y
z
niet
y-
po
w
ymi
pr
zybor
ami,
•
w
yr
abianie
na
w
yk
u
bezpiecznego
ucz
est
-
nic
tw
a
w
zaba
w
ach,
•
w
dr
ażanie
do
pr
zestr
zegania
zasad
bez
-
piecz
eńst
w
a
podczas
zaba
w
na
po
wietr
zu
,
•
doskonalenie
umiejętności
rzucania
i ch
w
ytania
piłk
i,
•
w
yr
abianie
na
w
yk
u
utr
zym
yw
ania
pr
awi
-
dło
w
ej
posta
w
y
podczas
ć
wicz
eń.
10.1 10.2)a 10.2)b 10.3
•
w
ykor
zy
stuje
pr
zybor
y
nie
-
typo
w
e
w
ć
wicz
eniach,
zaba
-
w
ach
i
gr
ach,
•
pr
zestr
zega
zasad
i
reguł
obo
wiązując
ych
w
zaba
w
ach,
•
ro
zwija
podsta
w
ow
e
cech
y
mot
or
yczne
–
sz
ybkość
, siła,
skoczność
,
•
zacho
wuje
bezpiecz
eńst
w
o
podczas
zaba
w
na
po
wietr
zu
,
•
ro
zwija
umiejętność
ch
w
ytu
i podania
piłk
i,
•
po
znaje
ć
wicz
enia
kor
ygują
-
ce
posta
w
ę
ciała;
Dzień 1.
TEMAT DNIA: Co to jest piękno?
(1 godz. eduk. pol.-społ + 1 godz. eduk. przyr.)
Zapis w dzienniku: Dlaczego brzydkie kaczątko jest piękne? – definiowanie wartości pięk-
na w życiu człowieka. Kalendarz pogody – pory roku.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, jak przygotować przedstawienie teatralne w klasie. Potraficie odegrać scenki dramo-
we z różnych baśni. Potraficie wskazać na mapie Polski Tatry i Bałtyk. Posługujecie się linijką.
Dokonujecie obliczeń pieniężnych. Dodajecie i odejmujecie w zakresie 10. Obserwujecie
zmiany zachodzące w przyrodzie i potraficie o nich opowiedzieć. Używacie słów: proszę,
przepraszam, dziękuję. Współpracujecie w grupie, wykonując różne zadania.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wskazuje sytuacje, zjawiska, zachowania, w których dostrzega piękno,
– definiuje pojęcie piękna,
– słucha z uwagą baśni pt. Brzydkie kaczątko,
– potrafi odtworzyć kolejność zdarzeń w wysłuchanej baśni,
– czyta fragmenty baśni Brzydkie kaczątko,
– podejmuje próby dyskutowania na wskazany przez nauczyciela temat,
– obrysowuje kształty przedmiotów,
– wymienia charakterystyczne cechy pogody w poszczególnych porach roku,
– potrafi dopasować rodzaje zabaw dzieci do pór roku,
– wymienia nazwy pór roku i miesięcy.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach rozpoczynacie podróż po nowej wartości – PIĘKNO. Wskażecie
sytuacje, zjawiska i zachowania, w których potraficie dostrzec piękno. Wysłuchacie bajki
o brzydkim kaczątku i opowiecie o jego przygodach. Spróbujecie stworzyć definicję dla wy-
razu piękno oraz odpowiedzieć na pytanie Czym jest piękno w życiu człowieka?. Opowiecie,
jakie są charakterystyczne elementy pogody w poszczególnych porach roku.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– powiedzieć, co to jest piękno,
– uważnie wysłuchać baśni i wypowiedzieć się na jej temat,
– wskazać kolejność wydarzeń w baśni Brzydkie kaczątko,
– wymienić nazwy pór roku i miesięcy,
– podać charakterystyczne cechy pogody w poszczególnych porach roku.
Pytania kluczowe
• Co to jest piękno?
• Czym jest piękno w życiu człowieka?
• W jakie zabawy można się bawić w poszczególnych porach roku?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol-społ., cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
portfolio ucznia – karta nr 53,
Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości PIĘKNO
(s. 55), płyta CD z wesołą muzyką, A. Vivaldi – Wiosna z Czterech pór roku, płyta Słuchowiska,
kartki z bloku, zabawki przyniesione przez dzieci, płyta CD ze spokojną muzyką, albumy lub
obrazki przedstawiające taniec, biżuterię, meble, kwiaty, dowolne wiersze, książka z obraz-
kami, tablica demonstracyjna – nr 27
.
12
Przebieg zajęć
1. Wesołe powitanie – integracja w grupie.
• Nauczyciel włącza wesołą muzykę. Dzieci spacerują po klasie i rozdają wszystkim weso-
łe uśmiechy, ciepłe gesty, serdeczne uściski rąk, radosne poklepywania się.
2. Wartość PIĘKNO – Kraina PIĘKNA – wypowiadanie się na temat różnego rodzaju
piękna.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wyjęły z teczki dodatkowej bilety do kolejnej krainy, którą
odwiedzą. Tym razem będzie to kraina wartości – PIĘKNO.
• Dzieci podpisują swój bilet wybranym przez siebie sposobem: podpisują się, piszą swo-
je inicjały, rysują symbol lub swój znaczek (taki, jak na poprzednich biletach) lub wyko-
nują odcisk palca. Chwilę zastanawiają się i mówią, co może się znaleźć w tej krainie.
Swobodnie wypowiadają się na tematy: Co to jest piękno? Co to znaczy, kiedy mówimy, że
coś jest piękne? Co to znaczy, że ktoś jest piękny? Co czujemy, gdy ktoś mówi o nas, że pięk-
nie wyglądamy lub pięknie coś wykonaliśmy? Czy lubimy się otaczać pięknymi rzeczami?
Czy lubimy przebywać w pięknych miejscach?
• Nauczyciel informuje dzieci, że w Krainie Piękna będą przez kolejne trzy tygodnie. Będą
rozmawiać o wszystkim, co związane jest z pięknem i, tak jak w poprzednich krainach,
zapełniać swój bilet. Przedstawia dzieciom cele zajęć, mówi, na co będzie zwracać uwa-
gę, obserwując ich pracę i słuchając odpowiedzi.
Rada psychologa
Na wstępie pracy z wartością PIĘKNO warto zwrócić uwagę, że dzieci poprzez współcze-
sną kulturę mogą być przygotowane do jednostronnego jej postrzegania. Współczesny
kult piękna ciała i wyglądu powszechnie ogniskuje uwagę ludzi w sposób egocentrycz-
ny na własnym przystawaniu (bądź nieprzystawaniu) do kanonów piękna. Jest to pro-
blem dotyczący również dzieci w młodszym wieku szkolnym. O ile nie obserwuje się na
tym etapie rozwojowym jeszcze dysmorfofobii (obsesja na punkcie swojego ciała
i chorobliwe przeświadczenie o jego ogromnej nieatrakcyjności), której typowym okre-
sem pojawienia się jest okres dorastania, o tyle notuje się już przypadki anoreksji i buli-
mii na tle dbania o własny wygląd u dzieci poniżej 10 roku życia. Można też z całą pew-
nością stwierdzić, że w wieku wczesnoszkolnym dzieci przyswajają wzorce (dotyczące
siebie i otoczenia), którymi będą kierować się w przyszłości. Co z tego wynika dla pracy
nad wartością piękna? Warto, aby nauczyciel zwrócił uwagę na naturalne tendencje
w myśleniu dzieci o pięknie ciała i poszerzył ich perspektywę postrzegania świata i sie-
bie o przestrzeń piękna wewnętrznego człowieka, uczuć, muzyki, sztuki, przyrody. Ten
kierunek pozostaje w zgodzie z zaproponowanym w programie, niemniej jednak tylko
nauczyciel jest w stanie tak postawić akcenty, aby przekaz podczas lekcji pozostawał
w twórczej przeciwwadze dla przekazu kultury masowej.
3. Moja piękna zabawka – rozmowy na temat wartości piękna.
• Dzieci wyjmują przyniesioną do szkoły zabawkę. Pokazują ją i mówią, dlaczego ta za-
bawka jest dla nich piękna. Nauczyciel pyta: Czy podobają się wam przyniesione przez
kolegów, koleżanki zabawki? Czy wszystkim nam podoba się to samo? Czy mówiąc jakie to
piękne, każdy myśli tak samo? Czy piękno jest czymś innym dla każdego z nas?
• Nauczyciel prosi dzieci, aby opowiedziały, co pięknego można zobaczyć wokół siebie:
w klasie, w domu, w szkole, na podwórku, w parku, w lesie itd.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że przyniósł do klasy różne rzeczy, które uważa za piękne.
Pokazuje im obrazki przedstawiające biżuterię, kwiaty, książki, taniec, meble. Czyta
dzieciom piękny wiersz, włącza piękną muzykę. Zachęca dzieci do wypowiedzi na ich
temat, kierując pytaniami: Czy wszystkim jednakowo podobało się to, co wam pokazałam
i przeczytałam? Czy podobała wam się muzyka, której wysłuchałyście? Dlaczego uważacie,
że jakaś muzyka, wiersz, książka lub kwiaty są piękne? Od czego zależy to, czy coś się nam
podoba czy nie? Co to jest piękno?
• Nauczyciel mówi: Piękno to coś, co nas zachwyca i czyni lepszymi. Piękno to zespół cech
wywołujących przyjemne wrażenia estetyczne (np. piękno gór, otaczającej przyrody), to
również szczególna wartość moralna (piękno duszy, charakteru). Pyta dzieci, czy uważają,
że piękno jest potrzebne.
Uwaga! Zabawki dzieci zostają w klasie do końca projektu 31.
4. W wiejskiej zagrodzie – wprowadzenie nastroju do wysłuchania baśni Brzydkie ka-
czątko.
• Nauczyciel włącza muzykę A. Vivaldi Wiosna z Czterech pór roku i wolno mówi:
Wyobraźcie sobie wiejską zagrodę… piękny pobielony dom, dach pokryty słomą. Na pro-
gu wygrzewa się stary kot. Obok, na ławeczce siedzi brodaty dziadek w wielkim kapeluszu.
Uśmiecha się z lekka… Może przypomniało mu się coś przyjemnego, może to, jak był młody.
Wtedy też przysiadywał na progu, a kot leżał u jego stóp, pomrukując leniwie. Drzwi do sto-
doły są szeroko otwarte. Znajduje się w niej siano. Kiedy wiatr zawieje z tamtej strony, czuć
delikatny zapach siana… Przez środek podwórza kroczy dostojnie kogut, jakby był najważ-
niejszy w tym gospodarstwie. A przy furtce do ogródka żółci się stadko kaczek, jeszcze bar-
dzo małych. Kwa-kwa … rozlega się co chwilę radośnie… To wiejska zagroda. Wyobraź ją
sobie jeszcze przez chwilę.
(Na podstawie J. Andrychowska-Biegacz, Gry i zabawy rozwijające dla dzieci młodszych,
Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów 2000)
• Nauczyciel mówi dzieciom, że akcja baśni, którą za chwilę usłyszą rozpoczęła się właśnie
na wiejskim podwórku. Włącza płytę Słuchowiska i prosi dzieci, żeby uważnie posłucha-
ły baśni (lub jej fragmentów).
5. Brzydkie kaczątko – swobodne wypowiedzi na temat baśni.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 66–67.
Oglądają ilustracje i próbują przeczytać znaj-
dujące się przy nich fragmenty baśni. Wypowiadają się na ich temat. Odpowiadają na
pytania: Dlaczego kaczątko było nieszczęśliwe? Jakie zdarzenie sprawiło, że los kaczątka
się odmienił? Co to znaczy być pięknym? Po czym poznasz piękno, a po czym – brzydotę?
13
temat, kierując pytaniami: Czy wszystkim jednakowo podobało się to, co wam pokazałam
i przeczytałam? Czy podobała wam się muzyka, której wysłuchałyście? Dlaczego uważacie,
że jakaś muzyka, wiersz, książka lub kwiaty są piękne? Od czego zależy to, czy coś się nam
podoba czy nie? Co to jest piękno?
• Nauczyciel mówi: Piękno to coś, co nas zachwyca i czyni lepszymi. Piękno to zespół cech
wywołujących przyjemne wrażenia estetyczne (np. piękno gór, otaczającej przyrody), to
również szczególna wartość moralna (piękno duszy, charakteru). Pyta dzieci, czy uważają,
że piękno jest potrzebne.
Uwaga! Zabawki dzieci zostają w klasie do końca projektu 31.
4. W wiejskiej zagrodzie – wprowadzenie nastroju do wysłuchania baśni Brzydkie ka-
czątko.
• Nauczyciel włącza muzykę A. Vivaldi Wiosna z Czterech pór roku i wolno mówi:
Wyobraźcie sobie wiejską zagrodę… piękny pobielony dom, dach pokryty słomą. Na pro-
gu wygrzewa się stary kot. Obok, na ławeczce siedzi brodaty dziadek w wielkim kapeluszu.
Uśmiecha się z lekka… Może przypomniało mu się coś przyjemnego, może to, jak był młody.
Wtedy też przysiadywał na progu, a kot leżał u jego stóp, pomrukując leniwie. Drzwi do sto-
doły są szeroko otwarte. Znajduje się w niej siano. Kiedy wiatr zawieje z tamtej strony, czuć
delikatny zapach siana… Przez środek podwórza kroczy dostojnie kogut, jakby był najważ-
niejszy w tym gospodarstwie. A przy furtce do ogródka żółci się stadko kaczek, jeszcze bar-
dzo małych. Kwa-kwa … rozlega się co chwilę radośnie… To wiejska zagroda. Wyobraź ją
sobie jeszcze przez chwilę.
(Na podstawie J. Andrychowska-Biegacz, Gry i zabawy rozwijające dla dzieci młodszych,
Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów 2000)
• Nauczyciel mówi dzieciom, że akcja baśni, którą za chwilę usłyszą rozpoczęła się właśnie
na wiejskim podwórku. Włącza płytę Słuchowiska i prosi dzieci, żeby uważnie posłucha-
ły baśni (lub jej fragmentów).
5. Brzydkie kaczątko – swobodne wypowiedzi na temat baśni.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 66–67.
Oglądają ilustracje i próbują przeczytać znaj-
dujące się przy nich fragmenty baśni. Wypowiadają się na ich temat. Odpowiadają na
pytania: Dlaczego kaczątko było nieszczęśliwe? Jakie zdarzenie sprawiło, że los kaczątka
się odmienił? Co to znaczy być pięknym? Po czym poznasz piękno, a po czym – brzydotę?
14
Komentarz psychologa – o wpływie baśni na uczenie w oparciu o wartości
Klasyczne baśnie i bajki stanowią dużą wartość w uczeniu dzieci rozumienia świata re-
lacji oraz świata wartości. Wykorzystując naturalny proces identyfikacji dziecka z boha-
terem, pozwalają mu zrozumieć wiele spraw, z którymi w realnym życiu zetknąłby się
znacznie później lub nawet wcale. Problem „bycia innym”, odrzucenia przez otoczenie,
samotności, poszukiwania relacji z innymi i wreszcie – odnalezienia swojej tożsamo-
ści zupełnie gdzie indziej niż się jej poszukiwało, o tym może dziecko dowiedzieć się
z baśni. Ale też o odwadze poszukiwania siebie, sile radzenia sobie z przeciwnościami,
trudzie codziennej walki o lepsze jutro. Z tej perspektywy piękny zewnętrznie łabędź
promieniuje blaskiem wewnętrznego piękna. Ważne, żeby dzieci ten blask dostrzegły
i nie pozostały na powierzchownym odbiorze baśni tak, jak pewna ośmiolatka, która
stwierdziła: „Jak urosnę, to będę mieć dłuższe nogi i będę chudsza i wyższa i zrobię się
piękna tak, jak brzydkie kaczątko się zrobiło”. I tu jest rola nauczyciela.
6. Historia brzydkiego kaczątka – kolejność wydarzeń.
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 53
i numerują rysunki zgodnie z kolejnością
wydarzeń.
• Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania zadania. Wszyscy wszystkim biją brawo.
7. Dlaczego brzydkie kaczątko jest piękne? – ćwiczenia grafomotoryczne, układanie
i zapisywanie tytułu ilustracji.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 22.
Rysują po
śladach skorupki jajka, naklejają wybraną przez
siebie kaczuszkę (naklejka 2.) i dorysowują inne
elementy z baśni Brzydkie kaczątko. Układają
i zapisują tytuł do swojej ilustracji. W razie po-
trzeby korzystają z pomocy nauczyciela.
• Nauczyciel prosi, aby wyszły z zeszytami ćwi-
czeń na środek klasy osoby, które przykleiły
spośród obrazków największe kaczątko (potem
inne). Dzieci pokazują pozostałym swoje ilu-
stracje i czytają tytuły, które zapisały. Wszyscy
biją brawo.
8. Cztery pory roku – utrwalenie wiadomości
na temat zmian zachodzących w przyrodzie
w poszczególnych porach roku.
• Dzieci wymieniają pory roku, rozpoczynając
od wiosny, potem zimy, następnie lata i jesieni.
Otwierają
ćw. matem.-przyr. cz. 4 na s. 24–25
. Przyklejają w miejsce znaków zapytania
obrazki, przedstawiające pory roku (naklejka 4.) i brakujące nazwy miesięcy (naklejka
5.). Wypowiadają się na temat charakterystycznych cech pogody w poszczególnych po-
rach roku i zabaw, w jakie mogą się wtedy bawić.
Uwaga! Nauczyciel wykorzystuje planszę demonstracyjną nr 27.
9. Zabawy z porami roku i miesiącami – utrwalenie nazw pór roku i miesięcy.
• Nauczyciel dzieli dzieci na 4 grupy – pory roku.
– Zabawa 1. – polega na przedstawieniu pory roku ruchem, mimiką i gestem.
– Zabawa 2. – polega na przedstawieniu ruchem, mimiką i gestem zabawy, w jaką moż-
na się bawić w porze roku, którą grupa wylosowała. Dzieci z pozostałych grup zgadują,
jaka to zabawa, a następnie ją powtarzają.
– Zabawa 3. – dzieci ustawiają krzesła w kręgu. Na hasło nauczyciela (np. wiosna) – za-
mieniają się miejscami dzieci z tej grupy. Dotyczy to każdej pory roku. Gdy nauczyciel
powie rok – wszyscy zamieniają się miejscami.
– Zabawa 4. – nauczyciel przydziela każdemu dziecku nazwę miesiąca. Dzieci zamienia-
ją się miejscami na hasło (np. wrzesień). Nauczyciel mówi również inne polecenia, np.:
miesiące, których nazwa rozpoczyna się głoską L, M; miesiące, których nazwa ma 2 sylaby;
najkrótsze miesiące w roku; miesiąc, w którym ubieramy choinkę itd. Na hasło rok – wszy-
scy zamieniają się miejscami.
• Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat tego, co jest dla nich piękne w każdej po-
rze roku.
10. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci mówią, co podobało im się na zajęciach, co zachwyciło, co zapamiętają oraz cze-
go się nauczyły.
Zadanie domowe
Pokoloruj rysunek, na którym przedstawiona jest twoja ulubiona pora roku
(ćw. matem.-
-przyr., s. 25)
. Na bilecie do wartości narysuj kwiat, który jest według ciebie piękny. Możesz
pokolorować obrazki w portfolio – karta 53.
Uwaga! Nauczyciel prosi rodziców, aby pomogli mu zgromadzić w klasie patyki
równej długości i sznurki, gdyż w tym tygodniu chce zrobić z dziećmi tratwę. Ma-
teriały te są gromadzone w klasie, w tajemnicy przed dziećmi. Zostaną wykorzy-
stane na zajęciach technicznych.
15
Uwaga! Nauczyciel wykorzystuje planszę demonstracyjną nr 27.
9. Zabawy z porami roku i miesiącami – utrwalenie nazw pór roku i miesięcy.
• Nauczyciel dzieli dzieci na 4 grupy – pory roku.
– Zabawa 1. – polega na przedstawieniu pory roku ruchem, mimiką i gestem.
– Zabawa 2. – polega na przedstawieniu ruchem, mimiką i gestem zabawy, w jaką moż-
na się bawić w porze roku, którą grupa wylosowała. Dzieci z pozostałych grup zgadują,
jaka to zabawa, a następnie ją powtarzają.
– Zabawa 3. – dzieci ustawiają krzesła w kręgu. Na hasło nauczyciela (np. wiosna) – za-
mieniają się miejscami dzieci z tej grupy. Dotyczy to każdej pory roku. Gdy nauczyciel
powie rok – wszyscy zamieniają się miejscami.
– Zabawa 4. – nauczyciel przydziela każdemu dziecku nazwę miesiąca. Dzieci zamienia-
ją się miejscami na hasło (np. wrzesień). Nauczyciel mówi również inne polecenia, np.:
miesiące, których nazwa rozpoczyna się głoską L, M; miesiące, których nazwa ma 2 sylaby;
najkrótsze miesiące w roku; miesiąc, w którym ubieramy choinkę itd. Na hasło rok – wszy-
scy zamieniają się miejscami.
• Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat tego, co jest dla nich piękne w każdej po-
rze roku.
10. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci mówią, co podobało im się na zajęciach, co zachwyciło, co zapamiętają oraz cze-
go się nauczyły.
Zadanie domowe
Pokoloruj rysunek, na którym przedstawiona jest twoja ulubiona pora roku
(ćw. matem.-
-przyr., s. 25)
. Na bilecie do wartości narysuj kwiat, który jest według ciebie piękny. Możesz
pokolorować obrazki w portfolio – karta 53.
Uwaga! Nauczyciel prosi rodziców, aby pomogli mu zgromadzić w klasie patyki
równej długości i sznurki, gdyż w tym tygodniu chce zrobić z dziećmi tratwę. Ma-
teriały te są gromadzone w klasie, w tajemnicy przed dziećmi. Zostaną wykorzy-
stane na zajęciach technicznych.
16
Dzień 2.
TEMAT DNIA: Mój piękny dzień
(2 godz. eduk. pol.-społ + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Poznanie dwuznaku Dź i dź na podstawie wyrazu podstawowego ła-
będź oraz wyrazów śledź i niedźwiedź. Utrwalanie nazw i kolejności dni tygodnia.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Doskonale znacie nazwy pór roku i miesięcy. Potraficie wskazać zmiany pogodowe w po-
szczególnych porach roku. Wiecie, jak się bawić o każdej porze roku. Potraficie powiedzieć,
co to jest piękno i czym jest w życiu człowieka. Znacie zwierzęta żyjące na wsi. Potraficie
opowiedzieć bajkę o brzydkim kaczątku. Wiecie, jaką rolę odgrywa piękno w życiu człowieka.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– układa prostą historyjkę na podstawie obrazków,
– czyta proste zdania i wypowiedzi ze zrozumieniem,
– czyta samodzielnie proste teksty z nowo poznanym dwuznakiem dź,
– czyta sylaby i zrosty literowe w różnym tempie i z różną intonacją,
– czyta proste zdania i wypowiedzi ze zrozumieniem,
– rozpoznaje i wskazuje dź w wyrazach, sylabach i zrostach literowych,
– wykonuje proste ćwiczenia związane z upływem czasu,
– porządkuje dni tygodnia,
– odczytuje dane z kalendarza,
– rozwiązuje zadania tekstowe.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie dwuznak dź. Będziecie opowiadać o przygodzie niedź-
wiedzia na podstawie komiksu O białym niedźwiedziu i śledziu. Samodzielnie przeczytacie
opowiadanie o tym, gdzie Jadzia poszła z dziadkiem na spacer. Pochwalicie się, jak dobrze
znacie nazwy dni tygodnia. Będziecie odczytywać dane z kalendarza i rozwiązywać proste
zadania tekstowe.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– ułożyć opowiadanie na podstawie ilustracji,
– wskazać elementy humoru w komiksie o niedźwiedziu,
– czytać ze zrozumieniem,
– wskazać dwuznak dź wśród innych liter,
– przeczytać samodzielnie tekst zawierający wyrazy z dwuznakiem dź,
– wymienić dni tygodnia.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób zabawa pomaga nam w uczeniu się?
• Co humorystycznego jest w komiksie O białym niedźwiedziu i śledziu?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol-społ., cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
portfolio ucznia – karta nr 55,
Karty kreatywne – teczka dodatkowa dla ucznia, obrazki (łabę-
dzia, śledzia, niedźwiedzia) kartki z napisanymi wyrazami: niedźwiedź, odwiedź, łódź, brudź,
szadź, gładź, łabędź, pędź, zapowiedź, odpowiedź, słowniki ortograficzne, domek samogłosek
i spółgłosek, muzyka Jezioro łabędzie, kartki z nazwami dni tygodnia.
Przebieg zajęć
1. Zagubione kaczątko – zabawa integracyjna.
• Nauczyciel zaprasza dzieci do wspólnej zabawy. Wyjaśnia im, na czym będzie polegała.
Dzieci rozchodzą się po sali, kucają na podłodze i zakrywają dłońmi usta. Nauczyciel wy-
znacza jedno dziecko, które będzie szukać zagubionego kaczątka. Prosi je, aby stanęło
z boku, tyłem do pozostałych. W tym czasie nauczyciel ustala, kto będzie poszukiwa-
ną kaczką. Zadaniem tego dziecka (kaczki), będzie wydawanie dźwięków głośniejszych
od pozostałych. Kwakanie wszystkich dzieci musi być jednakowe i ciche, aby na ich tle
mógł być dobrze słyszalny jeden głos. Dziecko, które stało z boku chodzi między kacz-
kami, przysłuchuje się, aby wskazać właściwą. Kiedy odgadnie, siada obok zagubionego
kaczątka, które teraz odchodzi na bok, aby za chwilę w ten sam sposób szukać następ-
nej kaczki. Zabawa powtarza się kilkakrotnie.
(J. Andrychowska-Biegacz, Gry i zabawy rozwijające dla dzieci młodszych,
Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów 2000)
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw. matem.-przyr., cz. 4, na s. 25.
i pokazały, jak
pokolorowały obrazek. Dzieci spacerują po klasie i oglądają prace koleżanek i kolegów.
Wszyscy biją brawo i siadają do ławek.
• Nauczyciel pyta: Kto z was pokolorował obrazki w portfolio ucznia? Pokażcie. Chwali dzieci
za wykonanie dodatkowej pracy, następnie mówi dzieciom, co będą robiły na zajęciach
(patrz. Cele zajęć w języku ucznia) oraz na co będzie zwracał szczególną uwagę.
2. Łabędź, śledź, niedźwiedź – wprowadzenie drukowanego dwuznaku Dź, dź. Anali-
za wzrokowo-słuchowa wyrazów.
• Nauczyciel mówi: dokończcie zdanie, które powiem. Brzydkie kaczątko zamieniło się
w pięknego… (łabędzia).
• Nauczyciel zamieszcza na tablicy obrazek łabędzia oraz drukowane dwuznaki Dź, dź.
Przypomina, że są to dwuznaki, czyli jest to jedna głoska, zapisana za pomocą dwóch
liter. Informuje, że dź jest spółgłoską i należy ją oznaczać na niebiesko. Prosi dzieci, aby
wymieniły dwuznaki, które poznały do tej pory (sz, cz, dz, dż, rz, ch). Dzieci zapisują je
na foliach (teczka dodatkowa dla ucznia), a następnie sprawdzają poprawność z zapisa-
nymi na tablicy dwuznakami.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy obrazki: śledzia i niedźwiedzia. Dzieci dzielą nazwy ob-
razków na sylaby. Wskazują obrazek, którego nazwa jest wyrazem jednosylabowym.
Określają miejsce występowania głoski dź w wyrazie. Wybrane przez nauczyciela dzieci
układają na tablicy z kolorowych kartoników modele wyrazów łabędź, śledź, niedźwiedź.
Logopeda radzi – percepcja słuchowa
Na percepcję słuchową składają się: słuch fizjologiczny (umiejętność wysłuchiwania
dźwięków z otoczenia za pomocą narządu słuchu), słuch fonemowy (umiejętność roz-
poznawania i różnicowania dźwięków mowy), synteza słuchowa (umiejętność scalania
głosek, sylab w wyrazy oraz łączenia wyrazów w zdania, zdań w dłuższe wypowiedzi)
i analiza słuchowa (umiejętność wyodrębniania z potoku mowy zdań, w zdaniach wyra-
zów, w wyrazach sylab i głosek z zachowaniem ich kolejności).
3. O białym niedźwiedziu i śledziu – układanie opowiadania na podstawie obrazków.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elementarz na s. 68–69
i przyjrzały się ilustracjom.
• Dzieci opowiadają o przygodzie, jaka przydarzyła się niedźwiedziowi. Wymyślają,
o czym mógł myśleć niedźwiedź. Mówią, na czym polega humor w przedstawionej hi-
storyjce.
17
Przebieg zajęć
1. Zagubione kaczątko – zabawa integracyjna.
• Nauczyciel zaprasza dzieci do wspólnej zabawy. Wyjaśnia im, na czym będzie polegała.
Dzieci rozchodzą się po sali, kucają na podłodze i zakrywają dłońmi usta. Nauczyciel wy-
znacza jedno dziecko, które będzie szukać zagubionego kaczątka. Prosi je, aby stanęło
z boku, tyłem do pozostałych. W tym czasie nauczyciel ustala, kto będzie poszukiwa-
ną kaczką. Zadaniem tego dziecka (kaczki), będzie wydawanie dźwięków głośniejszych
od pozostałych. Kwakanie wszystkich dzieci musi być jednakowe i ciche, aby na ich tle
mógł być dobrze słyszalny jeden głos. Dziecko, które stało z boku chodzi między kacz-
kami, przysłuchuje się, aby wskazać właściwą. Kiedy odgadnie, siada obok zagubionego
kaczątka, które teraz odchodzi na bok, aby za chwilę w ten sam sposób szukać następ-
nej kaczki. Zabawa powtarza się kilkakrotnie.
(J. Andrychowska-Biegacz, Gry i zabawy rozwijające dla dzieci młodszych,
Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów 2000)
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw. matem.-przyr., cz. 4, na s. 25.
i pokazały, jak
pokolorowały obrazek. Dzieci spacerują po klasie i oglądają prace koleżanek i kolegów.
Wszyscy biją brawo i siadają do ławek.
• Nauczyciel pyta: Kto z was pokolorował obrazki w portfolio ucznia? Pokażcie. Chwali dzieci
za wykonanie dodatkowej pracy, następnie mówi dzieciom, co będą robiły na zajęciach
(patrz. Cele zajęć w języku ucznia) oraz na co będzie zwracał szczególną uwagę.
2. Łabędź, śledź, niedźwiedź – wprowadzenie drukowanego dwuznaku Dź, dź. Anali-
za wzrokowo-słuchowa wyrazów.
• Nauczyciel mówi: dokończcie zdanie, które powiem. Brzydkie kaczątko zamieniło się
w pięknego… (łabędzia).
• Nauczyciel zamieszcza na tablicy obrazek łabędzia oraz drukowane dwuznaki Dź, dź.
Przypomina, że są to dwuznaki, czyli jest to jedna głoska, zapisana za pomocą dwóch
liter. Informuje, że dź jest spółgłoską i należy ją oznaczać na niebiesko. Prosi dzieci, aby
wymieniły dwuznaki, które poznały do tej pory (sz, cz, dz, dż, rz, ch). Dzieci zapisują je
na foliach (teczka dodatkowa dla ucznia), a następnie sprawdzają poprawność z zapisa-
nymi na tablicy dwuznakami.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy obrazki: śledzia i niedźwiedzia. Dzieci dzielą nazwy ob-
razków na sylaby. Wskazują obrazek, którego nazwa jest wyrazem jednosylabowym.
Określają miejsce występowania głoski dź w wyrazie. Wybrane przez nauczyciela dzieci
układają na tablicy z kolorowych kartoników modele wyrazów łabędź, śledź, niedźwiedź.
Logopeda radzi – percepcja słuchowa
Na percepcję słuchową składają się: słuch fizjologiczny (umiejętność wysłuchiwania
dźwięków z otoczenia za pomocą narządu słuchu), słuch fonemowy (umiejętność roz-
poznawania i różnicowania dźwięków mowy), synteza słuchowa (umiejętność scalania
głosek, sylab w wyrazy oraz łączenia wyrazów w zdania, zdań w dłuższe wypowiedzi)
i analiza słuchowa (umiejętność wyodrębniania z potoku mowy zdań, w zdaniach wyra-
zów, w wyrazach sylab i głosek z zachowaniem ich kolejności).
3. O białym niedźwiedziu i śledziu – układanie opowiadania na podstawie obrazków.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elementarz na s. 68–69
i przyjrzały się ilustracjom.
• Dzieci opowiadają o przygodzie, jaka przydarzyła się niedźwiedziowi. Wymyślają,
o czym mógł myśleć niedźwiedź. Mówią, na czym polega humor w przedstawionej hi-
storyjce.
18
4. Śledź – siedź – doskonalenie analizy słuchowej, układanie rymowanek, wzbogaca-
nie słownictwa.
• Dzieci wskazują obrazki z historyjki, które w swej nazwie mają głoskę dź. Czytają treść
komiksu.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci powiedziały wyrazy, w których głoskę dź słychać:
– na końcu wyrazu (np.: gwóźdź, łódź, szadź, gładź, brudź, pędź, odwiedź, odpowiedź,
posłódź, powódź, gołoledź, żołądź),
– na początku wyrazu (np.: dźwig, dźwięk, dźwięczy, dźgnąć, dźwiękonaśladowczy),
– w środku wyrazu (np.: niedźwiedź, oddźwięk).
Uwaga! Nauczyciel pomaga dzieciom w wymyślaniu wyrazów. Naprowadza ich na
odpowiedni wyraz pytaniami. Mówi wyrazy, których dzieci nie podały. Wyjaśnia
ich znaczenie. Dzieci mogą korzystać ze słowników ortograficznych.
• Dzieci czytają wyrazy z zad. 2. śledź – siedź i wskazują, że wyrazy mają na końcu dwuznak
dź oraz rymują się. Próbują podać inne rymujące się pary wyrazów.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartki z wyrazami niedźwiedź, odwiedź, łódź, brudź, szadź,
gładź, łabędź, pędź, zapowiedź, odpowiedź.
• Dzieci łączą rymujące się wyrazy w pary. Nauczyciel chwali dzieci za poprawne wskaza-
nie rymujących się wyrazów. Wszyscy biją brawo.
5. Śmieszne historyjki – scenki pantomimiczne.
• Dzieci przygotowują scenki pantomimiczne (samodzielnie, w parach lub w grupach)
z wykorzystaniem wyrazów z dwuznakiem dź – scenka powinna być humorystyczna.
6. Ćwiczenia w czytaniu – doskonalenie analizatora wzrokowego, czytanie ze zrozu-
mieniem.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ., cz. 4, na s. 23.
Czytają wyrazy zapisane na skorupach jajek
(ćw. 1.). Kolorują litery, którymi różnią się pary
rymujących się wyrazów.
• Nauczyciel proponuje przeczytanie wyrazów
tak, aby nie popełnić ani jednego błędu. Chętne
dzieci czytają. Wszyscy biją brawo tym osobom,
które płynnie i poprawnie przeczytały wyrazy.
• Dzieci samodzielnie wykonują zad. 2. Nauczy-
ciel sprawdza poprawność wykonania. Chętne
dzieci głośno czytają wiersz.
7. Zabawy i wierszyki z dwuznakami dz, dź, dż –
ćwiczenia aparatu artykulacyjnego.
• Nauczyciel mówi dzieciom wierszyki z głoska-
mi dz, dź, dż – dzieci powtarzają je po jednym
wersie z przesadnym naciskiem na dz, dź, dż.
– Machina – wymawianie sylab z głoską dż.
Dzieci ustawiają się jedno za drugim. Machina sapie i rusza powoli. Ręce to tłoki, nogi
– gąsiennice:
Dżdżdżdżdżdż – y! dżdżdżdżdżdż – y!
Dż dż dż dż dż dż – y! dż dż dż dż dż dż –y!
dży – dży – dży – dży, dżu – dżu – dżu – dżu,
dża – dża – dża – dża, dża – dżo – dże – dżu – dży – dżą – dżę,
adża – adżo – adże – adżu – adży,
adżdża – dżadża – dżodżo – dżdżo, edżedże – dżedże,
udżudżu – dżdżu – ydżdży – dżydży.
Dzadzuszko
Adza – odzo – eedze – udzu – ydzy – ądzą – ędzę,
dzadza – dzodzo – dzedze – dzudzu – dzydzy,
adzadza – odzodzo – edzedze – udzudzu – ydzydzy,
adz – dza odz – dzo edz – dze udz – dzu ydz – dzy,
adz – dza, odz – dzo, edz – dze, udz – dzu, ydz – dzy
adzdza – odzdzo – edzdze – udzdzu – ydzdzy,
adzdzadzdza – odzdzodzdzo – edzdzedzdze,
udzdzudzdzu – ydzdzydzdzy.
Władza, chodzą z wodzem, Wdzydze,
Cudzą wiedzę, brodzą, w Rydze.
19
6. Ćwiczenia w czytaniu – doskonalenie analizatora wzrokowego, czytanie ze zrozu-
mieniem.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ., cz. 4, na s. 23.
Czytają wyrazy zapisane na skorupach jajek
(ćw. 1.). Kolorują litery, którymi różnią się pary
rymujących się wyrazów.
• Nauczyciel proponuje przeczytanie wyrazów
tak, aby nie popełnić ani jednego błędu. Chętne
dzieci czytają. Wszyscy biją brawo tym osobom,
które płynnie i poprawnie przeczytały wyrazy.
• Dzieci samodzielnie wykonują zad. 2. Nauczy-
ciel sprawdza poprawność wykonania. Chętne
dzieci głośno czytają wiersz.
7. Zabawy i wierszyki z dwuznakami dz, dź, dż –
ćwiczenia aparatu artykulacyjnego.
• Nauczyciel mówi dzieciom wierszyki z głoska-
mi dz, dź, dż – dzieci powtarzają je po jednym
wersie z przesadnym naciskiem na dz, dź, dż.
– Machina – wymawianie sylab z głoską dż.
Dzieci ustawiają się jedno za drugim. Machina sapie i rusza powoli. Ręce to tłoki, nogi
– gąsiennice:
Dżdżdżdżdżdż – y! dżdżdżdżdżdż – y!
Dż dż dż dż dż dż – y! dż dż dż dż dż dż –y!
dży – dży – dży – dży, dżu – dżu – dżu – dżu,
dża – dża – dża – dża, dża – dżo – dże – dżu – dży – dżą – dżę,
adża – adżo – adże – adżu – adży,
adżdża – dżadża – dżodżo – dżdżo, edżedże – dżedże,
udżudżu – dżdżu – ydżdży – dżydży.
Dzadzuszko
Adza – odzo – eedze – udzu – ydzy – ądzą – ędzę,
dzadza – dzodzo – dzedze – dzudzu – dzydzy,
adzadza – odzodzo – edzedze – udzudzu – ydzydzy,
adz – dza odz – dzo edz – dze udz – dzu ydz – dzy,
adz – dza, odz – dzo, edz – dze, udz – dzu, ydz – dzy
adzdza – odzdzo – edzdze – udzdzu – ydzdzy,
adzdzadzdza – odzdzodzdzo – edzdzedzdze,
udzdzudzdzu – ydzdzydzdzy.
Władza, chodzą z wodzem, Wdzydze,
Cudzą wiedzę, brodzą, w Rydze.
20
Wierszyk ć – dź
Chociaż niby jestem mały,
Muszę umieć dźwigać plecaczek
Lecz zuch ze mnie doskonały.
I wiedzieć: żmija, to nie robaczek!
Chociaż jestem mały zuszek,
Muszę się nie bać żadnego zwierza
Ale wszystko umieć muszę:
I obcym panom nie dowierzać.
Muszę zawsze mieć dziarską minę
Kiedy się troszkę upapram w błocie,
I muszę ścierpieć każdą dziewczynę,
Muszę się cały suszyć na płocie,
A jeśli dadzą mi też berecik,
A kiedy wdepnę… W coś takiego …
To w bereciku oczami świecić.
Nie ma się z czego śmiać, kolego…
Muszę umieć wyczyścić mundurek
Może niby jestem mały,
I zawiązać sprawnie sznurek.
Ale jestem doskonały.
Muszę założyć czapeczkę ładnie
Zawsze mówią na mnie zuszek,
I pilnować, czy mi nie spadnie.
A ja muszę, muszę, muszę.
(B. Broszkiewicz, J. Jarek, Teatr szkolny cz. 1. Głoski, sylaby, wyrazy,
Wydawnictwo EUROPA, Wrocław, 2003)
Logopeda radzi – ładnie mówię
Powtarzanie zaproponowanych wierszyków z dwuznakami jest bardzo trudnym zada-
niem. Proponuję wyłączyć z ćwiczeń dzieci z wadami wymowy, przydzielając im w za-
bawie inną rolę, np. kierującego ruchem machiny.
8. Jezioro łabędzie – ćwiczenia w czytaniu, czytanie ze zrozumieniem.
Nauczyciel włącza dzieciom muzykę Jezioro łabędzie i pyta: Jaki tytuł nosi ten utwór? Kto
uczył się tańczyć do tej muzyki? (Lenka). Informuje dzieci, że za chwilę każdy z nich samo-
dzielnie przeczyta opowiadanie o tym, jak Jadźka wybierała się na spacer z dziadkiem.
Prosi dzieci, aby w czasie czytania zwróciły uwagę na to, dlaczego Jadźka chce pójść
właśnie do parku oraz co zabiorą na spacer i dlaczego.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 68–69
i samodzielnie czytają opowiadanie. Następnie
odpowiadają na pytania dotyczące przeczytanego tekstu.
• Dzieci opowiadają o najpiękniejszym spacerze i najpiękniejszym dniu w swoim życiu.
• Nauczyciel mówi dzieciom, aby uważnie słuchały opowiadania i patrzyły w tekst. Na-
stępnie zadaje dzieciom pytania i prosi, aby w tekście wyszukały i przeczytały zdanie,
które stanowi odpowiedź.
– Dlaczego Jadźka chciała pójść na spacer do parku?
– O co prosił dziadek Jadźkę?
– Co zabrali na spacer Jadźka i dziadek?
– Co powiedziała Jadźka?
– Co powiedział dziadek?
Logopeda radzi – nauka czytania
Dzięki takim ćwiczeniom uczniowie opanowują umiejętność pracy z tekstem, która jest
kluczem do odniesienia sukcesu w szkole.
9. Ruch to zdrowie – zabawy ruchowe z dniami tygodnia.
• Dzieci wymieniają kolejne dni tygodnia od poniedziałku do niedzieli, a potem
w odwrotnej kolejności.
• Nauczyciel wyznacza dzieci, które będą dniami tygodnia. Mówi po cichu każdemu z nich,
jaką czynność będą pokazywać pozostałym dzieciom, np.: skakanie na złączonych no-
gach, dwa podskoki nisko i jeden wysoko, robienie pajacyka, naśladowanie skakania na
skakance, dwa skoki na lewej nodze, a dwa na prawej, naśladowanie pływania. Dzieci
spokojnie spacerują przy muzyce. Gdy muzyka milknie, nauczyciel wymienia dowolny
dzień tygodnia. Dziecko, które zostało tym dniem, wykonuje ruchy, o których wcześniej
powiedział mu nauczyciel. Pozostałe dzieci powtarzają je. Kiedy słychać dźwięki muzy-
ki, dzieci znowu spacerują po klasie i zabawa trwa dalej.
10. Śpiewające dni tygodnia – ćwiczenia uwagi, doskonalenie rozpoznawania i nazy-
wania liter.
• Dzieci losują z pudełka kartki z literami tworzącymi nazwy dni tygodnia: p, o, n, i, e, z, i, a,
ł, k, w, t, r, ś, d, b, c, ą, s. Przy dźwiękach muzyki Jezioro łabędzie spacerują po klasie. Gdy
muzyka milknie, nauczyciel pokazuje kartkę z nazwą danego dnia tygodnia, np. wtorek.
Dzieci, które mają kartkę z literą, która tworzy wyraz wtorek, tworzą koło i śpiewają pio-
senkę Panie Janie (jeżeli potrafią, mogą zaśpiewać piosenkę na melodię Panie Janie).
Zabawa przebiega tak samo z pozostałymi nazwami dni tygodnia.
Uwaga! Jeżeli w klasie jest mało dzieci, na-
uczyciel może im rozdać po dwie lub trzy li-
tery. Dzieci mogą też tworzyć z liter wybrane
dni tygodnia.
11. Utrwalenie wiadomości o dniach tygodnia –
ćwiczenia matem.-przyr., s. 26.
• Porządkowanie dni tygodnia – dzieci otwierają
ćwiczenia matem.-przyr. na s. 26.
i samodziel-
nie wykonują zad. 1. i 2. Nauczyciel sprawdza
poprawność wykonania zadania.
• Rozwiązywanie zadań tekstowych – nauczyciel
czyta dzieciom zadanie 3. Następnie dokonuje
z dziećmi analizy treści zadania. Dzieci wskazu-
ją dane, szukane i pytanie.
• Nauczyciel czyta dzieciom zadanie z literą M.
Dzieci podają propozycje, jak można to zadanie
rozwiązać. Wszystkie propozycje zostają prze-
analizowane, a w ćwiczeniach zostaje zapisany
jeden z podanych sposobów.
Uwaga! Nauczyciel może zawiesić na tablicy kartki z nazwami dni tygodnia. Po-
mogą one dzieciom w analizie treści zadań.
12. Zadania z kalendarzem – korzystanie ze źródła informacji.
• Dzieci wyjmują
kartę nr 55 z portfolio ucznia
. Samodzielnie wykonują znajdujące się
tam zadania. Nauczyciel spaceruje po klasie, obserwuje swoich uczniów i w miarę po-
trzeby im pomaga.
13. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć. Mówią, czego się nauczyły. Co było dla nich ła-
twe, co już potrafią, a czego muszą się jeszcze nauczyć.
Zadanie domowe
Na kolejne zajęcia przyjdźcie do szkoły pięknie ubrani.
21
gach, dwa podskoki nisko i jeden wysoko, robienie pajacyka, naśladowanie skakania na
skakance, dwa skoki na lewej nodze, a dwa na prawej, naśladowanie pływania. Dzieci
spokojnie spacerują przy muzyce. Gdy muzyka milknie, nauczyciel wymienia dowolny
dzień tygodnia. Dziecko, które zostało tym dniem, wykonuje ruchy, o których wcześniej
powiedział mu nauczyciel. Pozostałe dzieci powtarzają je. Kiedy słychać dźwięki muzy-
ki, dzieci znowu spacerują po klasie i zabawa trwa dalej.
10. Śpiewające dni tygodnia – ćwiczenia uwagi, doskonalenie rozpoznawania i nazy-
wania liter.
• Dzieci losują z pudełka kartki z literami tworzącymi nazwy dni tygodnia: p, o, n, i, e, z, i, a,
ł, k, w, t, r, ś, d, b, c, ą, s. Przy dźwiękach muzyki Jezioro łabędzie spacerują po klasie. Gdy
muzyka milknie, nauczyciel pokazuje kartkę z nazwą danego dnia tygodnia, np. wtorek.
Dzieci, które mają kartkę z literą, która tworzy wyraz wtorek, tworzą koło i śpiewają pio-
senkę Panie Janie (jeżeli potrafią, mogą zaśpiewać piosenkę na melodię Panie Janie).
Zabawa przebiega tak samo z pozostałymi nazwami dni tygodnia.
Uwaga! Jeżeli w klasie jest mało dzieci, na-
uczyciel może im rozdać po dwie lub trzy li-
tery. Dzieci mogą też tworzyć z liter wybrane
dni tygodnia.
11. Utrwalenie wiadomości o dniach tygodnia –
ćwiczenia matem.-przyr., s. 26.
• Porządkowanie dni tygodnia – dzieci otwierają
ćwiczenia matem.-przyr. na s. 26.
i samodziel-
nie wykonują zad. 1. i 2. Nauczyciel sprawdza
poprawność wykonania zadania.
• Rozwiązywanie zadań tekstowych – nauczyciel
czyta dzieciom zadanie 3. Następnie dokonuje
z dziećmi analizy treści zadania. Dzieci wskazu-
ją dane, szukane i pytanie.
• Nauczyciel czyta dzieciom zadanie z literą M.
Dzieci podają propozycje, jak można to zadanie
rozwiązać. Wszystkie propozycje zostają prze-
analizowane, a w ćwiczeniach zostaje zapisany
jeden z podanych sposobów.
Uwaga! Nauczyciel może zawiesić na tablicy kartki z nazwami dni tygodnia. Po-
mogą one dzieciom w analizie treści zadań.
12. Zadania z kalendarzem – korzystanie ze źródła informacji.
• Dzieci wyjmują
kartę nr 55 z portfolio ucznia
. Samodzielnie wykonują znajdujące się
tam zadania. Nauczyciel spaceruje po klasie, obserwuje swoich uczniów i w miarę po-
trzeby im pomaga.
13. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć. Mówią, czego się nauczyły. Co było dla nich ła-
twe, co już potrafią, a czego muszą się jeszcze nauczyć.
Zadanie domowe
Na kolejne zajęcia przyjdźcie do szkoły pięknie ubrani.
22
Dzień 3.
TEMAT DNIA: Rewia mody
(1 godz. eduk. pol.-społ + 1 godz. eduk. matem. + 1 godz. zaj. tech.)
Zapis w dzienniku: Nauka pisania dwuznaków dź, Dź. Wyszukiwanie i wskazywanie róż-
nic w brzmieniu i zapisie dź i dzi. Rozwiazywanie zadań dotyczących upływu czasu. Skon-
struowanie tratwy z patyków i sznurka.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie już wszystkie litery i potraficie je przeczytać. Rozumiecie teksty czytane samodzielnie
lub przez nauczyciela. Układacie opowiadania na podstawie obrazków. Potraficie wskazać
otaczające was piękno. Doskonale znacie nazwy dni tygodnia, miesięcy i pór roku.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wskazuje różnice pomiędzy głoskami dź i dzi, i ich graficznymi zapisami,
– pisze wielki i mały dwuznak Dź, dź zgodnie ze wzorem w liniaturze,
– potrafi ocenić swoją pracę,
– rozwiązuje zadania tekstowe,
– odczytuje godziny na zegarze,
– wykonuje proste obliczenia zegarowe,
– wie, do czego służyły tratwy w dawnych czasach,
– wie, jak wykorzystywane są tratwy dziś,
– rozumie, w jaki sposób człowiek wykorzystuje nurt rzeczny,
– dobiera patyki tej samej długości,
– przywiązuje patyki za pomocą sznurka,
– dokonuje próby wodowania tratwy.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach nauczycie się pisać wielki i mały dwuznak Dź, dź. Będziecie układać
z nimi wyrazy. Odczytacie godziny na zegarze i rozwiążecie zadania tekstowe dotyczące
upływu czasu. Wskażecie różnice między dź i dzi. Wykonacie z patyków tratwę.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– napisać starannie dwuznaki Dź, dź,
– rysować po śladach rysunki i litery,
– poprawnie wskazać godzinę na zegarze,
– samodzielnie rozwiązać zadanie tekstowe,
– zrobić z patyków tratwę.
Pytania kluczowe
• Po co trzeba umieć odczytywać godziny na zegarku?
• W jaki sposób człowiek wykorzystuje nurt rzeczny?
• Do czego potrzebna jest człowiekowi umiejętność budowania tratwy?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
portfolio ucznia – karta nr 54
,
zegary wykonane przez dzieci, czasopisma, albumy przedsta-
wiające: stroje w różnych epokach, stroje regionalne, modę;
materiały potrzebne do wyko-
nania tratwy: sznurek, patyki tej samej długości; płyta CD z muzyką relaksacyjną, duża miska
z wodą, kartki z dwuznakami dz, dź, dż (po jednej dla każdego dziecka), zegar do demon-
stracji dla nauczyciela, duża gazeta dla każdego dziecka, obrazek tratwy, obrazki pojazdów
wodnych: łódka, żaglówka, statek, kajak.
Przebieg zajęć
1. Zabawa na dobry początek dnia – integracja w zespole.
• Dzieci spacerują po sali w rytm muzyki. Gdy muzyka milknie, zatrzymują się, witają z do-
wolną osobą i mówią jej coś miłego, używając słowa pięknie, np.: Dzień dobry, jaki piękny
mamy dzisiaj dzień. Dzień dobry, jak pięknie dzisiaj wyglądasz. Dzień dobry, jak pięknie się
uśmiechasz. Dzień dobry, jak pięknie wyglądasz w tej sukience.
2. Przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel opowiada dzieciom, o czym będą mówiły na zajęciach i na co będzie zwra-
cać uwagę (patrz Cele zajęć). Następnie prosi dzieci, aby przypatrzyły się sobie uważnie
i zwróciły uwagę na to, jak pięknie są dzisiaj ubrane. Dzieci mówią, jak się w tym stroju
czują, dlaczego strój, w którym przyszły do szkoły jest piękny. Wychodzą na środek kla-
sy, kłaniają się, obracają w koło. Wszyscy wszystkim biją brawo.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom obrazki, albumy przedstawiające stroje ludzi w różnych
epokach, różne stroje regionalne. Pyta, czy wszystkie stroje podobają im się tak samo
i czy wszystkim podobają się jednakowo oraz czym różnią się ich gusta. Zwraca uwagę,
że oglądanie strojów dostarcza głównie wrażeń wzrokowych. Stroje to przykład piękna,
które stworzone jest przez człowieka.
• Dzieci podają inne przykłady pięknych rzeczy,
które stworzył człowiek, np.: obrazy, rzeźby,
muzyka, literatura, balet, teatr, film, przedmioty
dekoracyjne, biżuteria, budynki, pojazdy, ubra-
nia, obuwie, przedmioty użytkowe itp.
3. Rewia mody – prezentowanie strojów dzieci.
• Nauczyciel dzieli dzieci na 5-osobowe grupy.
Każda grupa, przy dźwiękach muzyki prezentu-
je swoje stroje, naśladując sposób zachowania
modelek i modeli na wybiegu.
Wszyscy wszystkim biją brawo.
4. Rysowanie po śladach kształtów literopo-
dobnych –
ćw. pol.-społ. s. 24.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. cz. 4, na
s. 24.
i przyglądają się uważnie narysowanej
tam łodzi. Mówią, jakie litery przypominają im linie i kształty, z których narysowana jest
łódź. Następnie starannie rysują łódź po śladach.
5. Nauka pisania dwuznaków Dź, dź – pisanie po śladach i samodzielnie.
• Nauczyciel pisze na tablicy w liniaturze dź. Zwraca uwagę na płynność pisania dz – po-
łączenia liter d, z i prawidłowy zapis kreski nad literą z.
• Dzieci rysują dwuznak dź w powietrzu, na plecach sąsiada z ławki. Wyjmują domek z sa-
mogłoskami i spółgłoskami i wpisują dwuznak dź w domku spółgłosek. Czytają wszyst-
kie samogłoski w domku samogłosek. Czytają wszystkie spółgłoski w domu spółgłosek.
• Dzieci piszą dwuznaki Dź, dź w ćwiczeniach, po śladach, a następnie samodzielnie.
Czytają wyrazy łabędź i łódź. Nauczyciel zapisuje na tablicy te wyrazy w liniaturze
i zwraca uwagę na prawidłowe łączenie liter i płynność pisania. Dzieci zapisują wyrazy
w ćwiczeniach. Dokonują samooceny swojej pracy, otaczając kółkiem buźkę uśmiech-
niętą lub smutną – emotikon.
23
Przebieg zajęć
1. Zabawa na dobry początek dnia – integracja w zespole.
• Dzieci spacerują po sali w rytm muzyki. Gdy muzyka milknie, zatrzymują się, witają z do-
wolną osobą i mówią jej coś miłego, używając słowa pięknie, np.: Dzień dobry, jaki piękny
mamy dzisiaj dzień. Dzień dobry, jak pięknie dzisiaj wyglądasz. Dzień dobry, jak pięknie się
uśmiechasz. Dzień dobry, jak pięknie wyglądasz w tej sukience.
2. Przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel opowiada dzieciom, o czym będą mówiły na zajęciach i na co będzie zwra-
cać uwagę (patrz Cele zajęć). Następnie prosi dzieci, aby przypatrzyły się sobie uważnie
i zwróciły uwagę na to, jak pięknie są dzisiaj ubrane. Dzieci mówią, jak się w tym stroju
czują, dlaczego strój, w którym przyszły do szkoły jest piękny. Wychodzą na środek kla-
sy, kłaniają się, obracają w koło. Wszyscy wszystkim biją brawo.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom obrazki, albumy przedstawiające stroje ludzi w różnych
epokach, różne stroje regionalne. Pyta, czy wszystkie stroje podobają im się tak samo
i czy wszystkim podobają się jednakowo oraz czym różnią się ich gusta. Zwraca uwagę,
że oglądanie strojów dostarcza głównie wrażeń wzrokowych. Stroje to przykład piękna,
które stworzone jest przez człowieka.
• Dzieci podają inne przykłady pięknych rzeczy,
które stworzył człowiek, np.: obrazy, rzeźby,
muzyka, literatura, balet, teatr, film, przedmioty
dekoracyjne, biżuteria, budynki, pojazdy, ubra-
nia, obuwie, przedmioty użytkowe itp.
3. Rewia mody – prezentowanie strojów dzieci.
• Nauczyciel dzieli dzieci na 5-osobowe grupy.
Każda grupa, przy dźwiękach muzyki prezentu-
je swoje stroje, naśladując sposób zachowania
modelek i modeli na wybiegu.
Wszyscy wszystkim biją brawo.
4. Rysowanie po śladach kształtów literopo-
dobnych –
ćw. pol.-społ. s. 24.
• Dzieci otwierają
ćwiczenia pol.-społ. cz. 4, na
s. 24.
i przyglądają się uważnie narysowanej
tam łodzi. Mówią, jakie litery przypominają im linie i kształty, z których narysowana jest
łódź. Następnie starannie rysują łódź po śladach.
5. Nauka pisania dwuznaków Dź, dź – pisanie po śladach i samodzielnie.
• Nauczyciel pisze na tablicy w liniaturze dź. Zwraca uwagę na płynność pisania dz – po-
łączenia liter d, z i prawidłowy zapis kreski nad literą z.
• Dzieci rysują dwuznak dź w powietrzu, na plecach sąsiada z ławki. Wyjmują domek z sa-
mogłoskami i spółgłoskami i wpisują dwuznak dź w domku spółgłosek. Czytają wszyst-
kie samogłoski w domku samogłosek. Czytają wszystkie spółgłoski w domu spółgłosek.
• Dzieci piszą dwuznaki Dź, dź w ćwiczeniach, po śladach, a następnie samodzielnie.
Czytają wyrazy łabędź i łódź. Nauczyciel zapisuje na tablicy te wyrazy w liniaturze
i zwraca uwagę na prawidłowe łączenie liter i płynność pisania. Dzieci zapisują wyrazy
w ćwiczeniach. Dokonują samooceny swojej pracy, otaczając kółkiem buźkę uśmiech-
niętą lub smutną – emotikon.
24
• Dzieci, które są zadowolone ze swojej pracy, wstają i mówią: Jaki piękny łabędź. Te dzieci,
które uważają, ze muszą popracować nad swoim pismem, mówią: Będę pięknym łabę-
dziem.
Rada psychologa – wiara we własne możliwości
Wiara we własne możliwości jest – obok poczucia własnej wartości, nabytych kompe-
tencji i wrodzonych talentów – jedną z motywacji dziecka do nauki i rozwoju. Dziecko
buduje wiarę w swoje możliwości z tego, czego dowiaduje się o sobie. Dlatego cenne
są wszelkie sytuacje, kiedy może doświadczyć poczucia sukcesu, sprawstwa, gdyż stają
się one solidnym budulcem. Później potrzebny jest dorosły, który sam zauważy i zwróci
uwagę dziecku na to, czego dokonało, co już umie, czyli zastosuje pochwałę opisową.
Tylko w ten sposób można sprawić, żeby budulec w postaci nawet najmniejszego suk-
cesu dziecka nie leżał bezużytecznie, ale żeby posłużył dziecku do zbudowania pozy-
tywnego obrazu siebie z którego wypływa wiara we własne możliwości.
6. Ćwiczenia w pisaniu wyrazów i zdań z dź, dzi – wyszukiwanie różnic w brzmieniu
i w zapisie.
• Nauczyciel pisze na tablicy wyrazy: łabędź, śledź, niedźwiedź, łódź, gwóźdź. Mówi: jedna
łódź, jeden niedźwiedź, jeden śledź, jeden łabędź, jeden gwóźdź. Dzieci podchodzą do ta-
blicy i zaznaczają na niebiesko występujący na końcu wyrazów dwuznak dź. Mówią, co
zauważają – na końcu każdego wyrazu jest napisany dwuznak dź.
• Nauczyciel pyta dzieci, czy wiedzą, kiedy w wyrazach zapisać dzi? Prosi je, aby ułożyły
z wyrazami zapisanymi na tablicy zdania tak, aby słychać było dzi. Podaje im przykład:
Jadzia oglądała w parku łabędzie. Zapisuje zdanie na tablicy.
• Dzieci układają inne zdania i mówią je, a nauczyciel zapisuje je na tablicy. Dzieci głośno
je czytają. Następnie zaznaczają w zdaniach spółgłoskę dzi na niebiesko, a występującą
po niej samogłoskę – na czerwono. Mówią, co zauważają. Formułują wnioski.
• Dzieci wyjmują
kartę nr 54 z portfolio ucznia
. Czytają wyrazy w ćw. 1. i piszą je wg wzoru.
Podkreślają dwuznak dź i dzi na niebiesko, a samogłoski po spółgłoskach dzi na czer-
wono. Zwracają uwagę na wyraz łodzi. Wyjaśniają, dlaczego ten wyraz tak jest zapisany.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły zeszyty i przepisały najpiękniej, jak potrafią do-
wolne dwa zdania.
7. Zabawa z literami – ćwiczenia analizatora słuchowego, ćwiczenia uwagi.
• Dzieci losują kartki z dwuznakami dź, dz, dż.
• Nauczyciel mówi zdania, np.: Dżokej ujeżdża konia. Menadżer John (Dżon) w dżungli jadł
dżem. Mama kupiła Jankowi piękne dżinsy. Dżdżownica w czasie dżdżu wyszła na ścież-
kę. Dzwonek zadzwonił w szkole. Na podłodze stoi dzbanek. Koledzy znaleźli w lesie rydze.
Dźwięki muzyki zachęciły mnie do tańca. Śledzie i niedźwiedzie to zwierzęta. Jadzia zoba-
czyła na budowie dźwig. Dzieci, które usłyszą swój dwuznak, wstają, podnoszą kartkę do
góry i powtarzają zdanie.
8. Rozwiązywanie zadań tekstowych związanych z upływem czasu.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom na zegarze różne godziny. Dzieci odpowiadają, jaka to
godzina.
• Dzieci wyjmują zegary, które wykonały w szkole i pokazują na nich godziny, o które pyta
nauczyciel.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. cz. 4, na s.
27.
i wykonują ćw. 1. i 2. pod kierunkiem na-
uczyciela.
9. Uwaga, nadchodzi sztorm! – zabawa.
• Nauczyciel wyjaśnia, na czym polega zabawa
Uwaga, nadchodzi sztorm! Każde dziecko (z
pomocą nauczyciela) wybiera sobie dowolną
nazwę ryby. Dzieci siadają na krzesłach usta-
wionych w kręgu tyłem do siebie. Jedno dziec-
ko zostaje bez krzesła i będzie morzem. Morze
chodzi wkoło krzeseł i wywołuje nazwy kilku
ryb. Dzieci z tymi nazwami chodzą za morzem
i naśladują jego śmieszne ruchy. Kiedy morze
powie: morze spokojne, wtedy wszyscy starają
się zająć wolne krzesła. Ten, kto nie usiądzie, zo-
staje morzem. Dziecko, które jest morzem, po-
daje też inne komendy, np.: kiedy powie uwaga,
nadchodzi sztorm! – wtedy wszyscy wstają z krzeseł, chodzą, biegają, skaczą, wykonują
śmieszne ruchy (takie, jakie pokazuje morze). Jeśli morze powie: zmiana wiatru – wszy-
scy zatrzymują się i naśladują fale na morzu, poruszając rękami.
(J. Rojewska, Grupa bawi się i pracuje, Oficyna Wydawnicza UNUS, 2000)
10. Jak człowiek wykorzystuje nurt rzeczny? – opowiadanie nauczyciela.
• Nauczyciel opowiada dzieciom, w jaki sposób człowiek wykorzystuje rzeki (jako środek
komunikacyjny, w gospodarce, nawadnianie pól, rybołówstwo, zakładanie sztucznych
zbiorników wodnych, żeglowanie, transport towarów drogą wodną, walor krajobrazo-
wy i turystyczny, wypoczynek, relaks, dzięki utworzeniu ośrodków wypoczynkowych na
terenach położonych nad rzekami możemy uprawiać sporty wodne, żeglarstwo, węd-
karstwo, turystykę krajoznawczą, kajakarstwo). Następnie pokazuje obrazki przedsta-
wiające pojazdy wodne, które pływają po rzece (łódka, żaglówka, statek, kajak). Dzieci
wskazują różnice w wyglądzie tych pojazdów.
• Nauczyciel pokazuje obrazek tratwy i pyta, czy wiedzą, jak nazywa się ten pojazd wod-
ny, który może się przydać na morzu i na rzece. Opowiada dzieciom, co to jest tratwa
i w jaki sposób wykorzystywano ją dawniej, a do czego służy dzisiaj.
Tratwa to jakakolwiek płaska konstrukcja służąca podróżowaniu na wodzie. Najczęściej
wygląda jak prosta łódź pozbawiona kadłuba. Tradycyjne, bądź prymitywne tratwy są kon-
struowane z drewna lub trzciny. Nowocześniejsze – używają wytrzymałych, wielowarstwo-
wych, impregnowanych materiałów. W zależności od rozmiaru mogą posiadać maszt lub
inne elementy. Są różne rodzaje tratw:
1. Tzw.
tratwy pierwotne. Budowane ze związanych pni drzew, belek, pęki, trzciny, gałęzi,
konarów. Utrzymują się same na wodzie. Służą do transportu ludzi i towarów.
2. Płaski statek rzeczny zrobiony z połączonych bali drewna, lub gałęzi trzciny poruszający
się z prądem rzeki lub za pomocą pycha. Ten typ tratwy był jednym z pierwszych pojazdów
wodnych, który z uwagi na wielkość mógł być nazywany statkiem, jednakże z definicji nim
nie jest.
25
• Dzieci wyjmują zegary, które wykonały w szkole i pokazują na nich godziny, o które pyta
nauczyciel.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. cz. 4, na s.
27.
i wykonują ćw. 1. i 2. pod kierunkiem na-
uczyciela.
9. Uwaga, nadchodzi sztorm! – zabawa.
• Nauczyciel wyjaśnia, na czym polega zabawa
Uwaga, nadchodzi sztorm! Każde dziecko (z
pomocą nauczyciela) wybiera sobie dowolną
nazwę ryby. Dzieci siadają na krzesłach usta-
wionych w kręgu tyłem do siebie. Jedno dziec-
ko zostaje bez krzesła i będzie morzem. Morze
chodzi wkoło krzeseł i wywołuje nazwy kilku
ryb. Dzieci z tymi nazwami chodzą za morzem
i naśladują jego śmieszne ruchy. Kiedy morze
powie: morze spokojne, wtedy wszyscy starają
się zająć wolne krzesła. Ten, kto nie usiądzie, zo-
staje morzem. Dziecko, które jest morzem, po-
daje też inne komendy, np.: kiedy powie uwaga,
nadchodzi sztorm! – wtedy wszyscy wstają z krzeseł, chodzą, biegają, skaczą, wykonują
śmieszne ruchy (takie, jakie pokazuje morze). Jeśli morze powie: zmiana wiatru – wszy-
scy zatrzymują się i naśladują fale na morzu, poruszając rękami.
(J. Rojewska, Grupa bawi się i pracuje, Oficyna Wydawnicza UNUS, 2000)
10. Jak człowiek wykorzystuje nurt rzeczny? – opowiadanie nauczyciela.
• Nauczyciel opowiada dzieciom, w jaki sposób człowiek wykorzystuje rzeki (jako środek
komunikacyjny, w gospodarce, nawadnianie pól, rybołówstwo, zakładanie sztucznych
zbiorników wodnych, żeglowanie, transport towarów drogą wodną, walor krajobrazo-
wy i turystyczny, wypoczynek, relaks, dzięki utworzeniu ośrodków wypoczynkowych na
terenach położonych nad rzekami możemy uprawiać sporty wodne, żeglarstwo, węd-
karstwo, turystykę krajoznawczą, kajakarstwo). Następnie pokazuje obrazki przedsta-
wiające pojazdy wodne, które pływają po rzece (łódka, żaglówka, statek, kajak). Dzieci
wskazują różnice w wyglądzie tych pojazdów.
• Nauczyciel pokazuje obrazek tratwy i pyta, czy wiedzą, jak nazywa się ten pojazd wod-
ny, który może się przydać na morzu i na rzece. Opowiada dzieciom, co to jest tratwa
i w jaki sposób wykorzystywano ją dawniej, a do czego służy dzisiaj.
Tratwa to jakakolwiek płaska konstrukcja służąca podróżowaniu na wodzie. Najczęściej
wygląda jak prosta łódź pozbawiona kadłuba. Tradycyjne, bądź prymitywne tratwy są kon-
struowane z drewna lub trzciny. Nowocześniejsze – używają wytrzymałych, wielowarstwo-
wych, impregnowanych materiałów. W zależności od rozmiaru mogą posiadać maszt lub
inne elementy. Są różne rodzaje tratw:
1. Tzw.
tratwy pierwotne. Budowane ze związanych pni drzew, belek, pęki, trzciny, gałęzi,
konarów. Utrzymują się same na wodzie. Służą do transportu ludzi i towarów.
2. Płaski statek rzeczny zrobiony z połączonych bali drewna, lub gałęzi trzciny poruszający
się z prądem rzeki lub za pomocą pycha. Ten typ tratwy był jednym z pierwszych pojazdów
wodnych, który z uwagi na wielkość mógł być nazywany statkiem, jednakże z definicji nim
nie jest.
26
3. Tratwa ratunkowa o dwóch typach: a) sztywna – wykonana z korka drewna, plastiku
bądź metalu. Zastępuje łódź ratunkową; b) pneumatyczna – składana łódź ratunkowa po-
siadająca samoczynne urządzenia do napełniania i rozkładania się, wyposażona w pro-
wiant, lekarstwa, urządzenia sygnalizacyjne.
Wikipedia
11. Tratwa – wykonanie tratwy zgodnie z instrukcją nauczyciela.
• Kamizelka ratunkowa. Nauczyciel rozdaje dzieciom gazety i prosi, aby zrobiły z nich łód-
kę (łódka musi być duża, z dużej gazety). Potem opowiada historię o podróży łódką,
a dzieci ilustrują czynności odpowiednimi ruchami.
N: Wyobraźcie sobie, że wsiadacie do tej łódki i płyniecie nią po morzu. Jest piękna słonecz-
na pogoda. Siedzicie na pokładzie, opalacie się, obserwujecie mijane krajobrazy.
Dz: Wygodnie rozsiadają się na krześle, „opalają się”, rozglądają wokół.
N: Ale co to? Nagle chmury zakryły słońce, zaczęły padać małe krople deszczu.
Dz: Odkładają łódki i delikatnie uderzają palcami o ławkę.
N: Krople są małe, coraz większe, potem jeszcze większe.
Dz: Coraz mocniej uderzają o ławkę.
N: Ulewny deszcz przeszedł w gwałtowną burzę.
Dz: Coraz mocniej uderzają o ławkę.
N: Nagle niebo przeszyła błyskawica…
Dz: Dzieci klaszczą mocno w ręce – jeden raz.
N: ...i w naszą łódkę uderzył grzmot.
Dz: Mocno uderzają w ławkę i biorą do ręki łódkę.
N: Żagle naszej łódki połamały się. Połamały się także rufa i dziób naszej łódki.
Dzieci odrywają rufę, dziób i żagiel papierowej łódki. Następnie rozkładają to, co z łódki
zostało. Okazuje się, że wszyscy mają kamizelki ratunkowe.
N: Na szczęście mamy kamizelki ratunkowe i płyniemy bezpiecznie na widoczny w oddali
ląd.
Dzieci i nauczyciel zakładają na siebie „kamizelki ratunkowe” i „płyną” do brzegu – na-
śladują ruchy pływania.
• Nauczyciel mówi: Nasza żaglówka zatonęła. Co możemy zrobić, żeby dostać się na ląd?
Dzieci podają swoje propozycje.
• Nauczyciel wyjmuje pudło z patykami i sznurkami (zostały przygotowane we współpra-
cy z rodzicami) i proponuje zrobienie tratwy. Każde dziecko zabiera kilka patyków, ale
nie mniej niż 10 i nie więcej niż 12 oraz sznurek. Dzieci wykonują tratwę wg wskazówek
nauczyciela. Otaczają patyk sznurkiem, robią węzełek, otaczają kolejny itd., a potem to
samo robią z drugiej strony tratwy. Tak wykonane tratwy dzieci kładą na wodę w dużej
misce, którą przygotował nauczyciel. Obserwują, jak tratwy płyną po wodzie. Wszyscy
wszystkim biją brawo.
12. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci otrzymują od nauczyciela kartki, na których rysują buźkę uśmiechniętą (jeżeli
uważają, że byli aktywni na zajęciach) lub buźkę smutną (jeżeli nie wszystko potrafili
zrobić).
Zadanie domowe
Wykonajcie ćw. 2. i 3. w karcie nr 54 – portfolio ucznia.
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Pięknie czytam
(1 godz. eduk. pol.-społ. + eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Opowiadanie baśni i doskonalenie umiejętności pisania. Zadania różne.
Rozwijanie myślenia matematycznego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie już pisać wszystkie litery. Dokonujecie analizy i syntezy wyrazów. Wiecie, kiedy pi-
szemy dź, a kiedy dzi w wyrazach. Rozróżniacie wszystkie dwuznaki. Wskazujecie na zegarze
godziny. Czytacie ze zrozumieniem. Przynosicie na zajęcia potrzebne materiały i przybory.
Skupiacie się na wykonywanej pracy. Słuchacie uważnie i prawidłowo wypełniacie polece-
nia. Potraficie korzystać z pomocy nauczyciela.
Cele w języku nauczyciela. Uczeń:
– podejmuje próby dyskutowania na wskazany przez nauczyciela temat,
– wskazuje różnice w zapisie wyrazów,
– potrafi odtworzyć kolejność zdarzeń w wysłuchanej bajce,
– pisze z pamięci proste zdania,
– wskazuje sytuacje i zjawiska, w których dostrzega piękno,
– rozwiązuje proste zadanie tekstowe.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie doskonalić swoje umiejętności wypowiadania się. Prze-
czytacie głośno opowiadanie o tym, jak Jadźka wybierała się na spacer z dziadkiem. Będzie-
cie pisać zdania z pamięci, wyróżniać wyrazy w zdaniu i podpisywać ilustracje. Rozwiążecie
różne matematyczne zadania.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– napisać z pamięci zdanie o niedźwiedziu i śledziu,
– wskazać wyrazy w zdaniu,
– samodzielnie podpisać ilustracje,
– wypowiadać się w formie logicznie powiązanych zdań,
– rozwiązać zadanie tekstowe.
Pytania kluczowe
• Jaką muzykę uważam za piękną?
• Dlaczego umiejętność czytania wpływa na sukcesy w nauce?
• W jaki sposób można utrwalić nazwy miesięcy?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr.
cz. 4, kartka w linie dla każdego dziecka, albumy ze zdjęciami o tematyce przyrodniczej (np.:
z kwiatami, drzewami, pustyniami, krajobrazami), płyty CD z różnego rodzaju muzyką (np.:
relaksacyjną, barokową, techno, rozrywkową, poważną), 2 kostki do gry dla każdego ucznia.
Przebieg zajęć
1. Przyjdź do mnie – zabawa integracyjna.
• Nauczyciel stoi na środku klasy i woła do siebie dzieci, np.: – Przyjdź do mnie, Aniu, idź
jak kaczuszka! – Przyjdź do mnie, Jasiu, idź jak kogut! – Przyjdź do mnie, Kasiu, idź jak kot!
itd. Dzieci podchodzą do nauczyciela, naśladując ruchem całego ciała i gestami sposób
poruszania się zwierzęcia.
27
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Pięknie czytam
(1 godz. eduk. pol.-społ. + eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Opowiadanie baśni i doskonalenie umiejętności pisania. Zadania różne.
Rozwijanie myślenia matematycznego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie już pisać wszystkie litery. Dokonujecie analizy i syntezy wyrazów. Wiecie, kiedy pi-
szemy dź, a kiedy dzi w wyrazach. Rozróżniacie wszystkie dwuznaki. Wskazujecie na zegarze
godziny. Czytacie ze zrozumieniem. Przynosicie na zajęcia potrzebne materiały i przybory.
Skupiacie się na wykonywanej pracy. Słuchacie uważnie i prawidłowo wypełniacie polece-
nia. Potraficie korzystać z pomocy nauczyciela.
Cele w języku nauczyciela. Uczeń:
– podejmuje próby dyskutowania na wskazany przez nauczyciela temat,
– wskazuje różnice w zapisie wyrazów,
– potrafi odtworzyć kolejność zdarzeń w wysłuchanej bajce,
– pisze z pamięci proste zdania,
– wskazuje sytuacje i zjawiska, w których dostrzega piękno,
– rozwiązuje proste zadanie tekstowe.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie doskonalić swoje umiejętności wypowiadania się. Prze-
czytacie głośno opowiadanie o tym, jak Jadźka wybierała się na spacer z dziadkiem. Będzie-
cie pisać zdania z pamięci, wyróżniać wyrazy w zdaniu i podpisywać ilustracje. Rozwiążecie
różne matematyczne zadania.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– napisać z pamięci zdanie o niedźwiedziu i śledziu,
– wskazać wyrazy w zdaniu,
– samodzielnie podpisać ilustracje,
– wypowiadać się w formie logicznie powiązanych zdań,
– rozwiązać zadanie tekstowe.
Pytania kluczowe
• Jaką muzykę uważam za piękną?
• Dlaczego umiejętność czytania wpływa na sukcesy w nauce?
• W jaki sposób można utrwalić nazwy miesięcy?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr.
cz. 4, kartka w linie dla każdego dziecka, albumy ze zdjęciami o tematyce przyrodniczej (np.:
z kwiatami, drzewami, pustyniami, krajobrazami), płyty CD z różnego rodzaju muzyką (np.:
relaksacyjną, barokową, techno, rozrywkową, poważną), 2 kostki do gry dla każdego ucznia.
Przebieg zajęć
1. Przyjdź do mnie – zabawa integracyjna.
• Nauczyciel stoi na środku klasy i woła do siebie dzieci, np.: – Przyjdź do mnie, Aniu, idź
jak kaczuszka! – Przyjdź do mnie, Jasiu, idź jak kogut! – Przyjdź do mnie, Kasiu, idź jak kot!
itd. Dzieci podchodzą do nauczyciela, naśladując ruchem całego ciała i gestami sposób
poruszania się zwierzęcia.
28
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Dzieci przypominają, o czym mówiły poprzedniego dnia. Pokazują wykonane zadanie
domowe. Nauczyciel sprawdza, czy dzieci dobrze zapisały zdania. Pyta, czy ktoś nie po-
trafił wykonać zadania samodzielnie, jeżeli tak, to dlaczego. Następnie przedstawia cele
zajęć i mówi, na co będzie zwracać szczególną uwagę.
3. Piękno słuchanej muzyki.
• Nauczyciel przypomina, że znajdują się w krainie wartości PIĘKNO. Mówi: Wczoraj opo-
wiadaliśmy o tym, że piękno tworzy człowiek. Podawaliście przykłady tego piękna. Powie-
dzieliśmy, że dostarcza nam głównie wrażeń wzrokowych. Czy otacza nas tylko piękno,
które stworzył człowiek? Dzieci podają przykłady piękna, które tworzy przyroda: kra-
jobrazy, dźwięki (śpiew ptaków), pustynie, roślinność i oglądają albumy o tematyce
przyrodniczej.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że dzisiaj będą mówić o pięknie muzyki.
• Dzieci słuchają różnego rodzaju muzyki, którą włącza nauczyciel, np.: barokowej, relak-
sacyjnej, rozrywkowej, poważnej, techno itd. i wypowiadają się na jej temat.
Mówią, jakich wrażeń słuchowych dostarczyła im ta muzyka. Która z nich jest dla nich
najpiękniejsza.
4. Czytanie tekstu z elementarza – doskonalenie techniki czytania.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 68–69.
Łączą się w dwuosobowe grupy – jedna osoba
jest dziadkiem, a druga Jadźką – i czytają tekst z podziałem na role. Następnie czytają
historyjkę o białym niedźwiedziu i śledziu. Oceniają brawami umiejętność czytania.
5. Wyrazy z dź, dzi – ćwiczenia analizatora słuchowego.
• Nauczyciel rozdaje kartki w linie. Każde dziecko podpisuje się na niej, a następnie zapi-
suje dowolną parę wyrazów z dź i dzi, np.: niedźwiedź – niedźwiedzie, łabędź – łabędzie.
Nauczyciel czyta zdania, które dzieci ułożyły z tymi wyrazami i zapisały w zeszycie po-
przedniego dnia. Jeżeli dzieci usłyszą wyraz, który zapisały na kartce – podnoszą ją do
góry. Po chwili dzieci wymieniają się kartkami i zabawa trwa dalej. Na zakończenie zaba-
wy – kartki wracają do właścicieli.
6. Ćwiczenia w pisaniu – ćwiczenia w pisaniu
z pamięci.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 25.
Czyta-
ją kilka razy zdanie: Biały niedźwiedź nie złapał
śledzia. Zwracają uwagę na zapisane wyrazy.
Zapamiętują zdanie i pisownię wyrazów. Zasła-
niają zdanie i głośno powtarzają je z pamięci.
Jeżeli dziecko uważa, że może napisać już zda-
nie z pamięci – zapisuje je. Jeżeli nie – czyta je
ponownie. Nauczyciel sprawdza poprawność
wykonania zadania.
• Dzieci samodzielnie wykonują ćw. 4. Po spraw-
dzeniu przez nauczyciela poprawności wyko-
nania zadania, przepisują zdania do zeszytów
(w zależności od swoich umiejętności, dziecko
może przepisać tylko jedno zdanie).
7. Piękny łabędź – doskonalenie umiejętności opowiadania baśni.
• Skojarzenia. Nauczyciel mówi wyrazy kojarzące się z baśnią Brzydkie kaczątko, a dzieci
opowiadają, z jakim wydarzeniem z baśni kojarzy się ten wyraz, np.: smutek, zdumienie,
ucieczka, wiejska zagroda, kaczki.
• Co wydarzyło się dalej? Nauczyciel czyta dzieciom fragmenty baśni o brzydkim kaczątku.
Dzieci opowiadają, co wydarzyło się dalej.
• Prawda czy fałsz? Nauczyciel przygotowuje zdania dotyczące baśni. Dzieci słuchają
i wstają, jeżeli uważają, że zdanie jest prawdziwe. Siedzą, jeżeli uważają, że zdanie nie
dotyczy baśni. Nauczyciel wybiera jedno z siedzących dzieci i prosi, aby powiedziało,
jak było naprawdę.
Uwaga! Nauczyciel może wykorzystać zadania z zeszytu lektur Czytam.
8. Jaki to miesiąc? – zabawy z kostką do gry.
• Dzieci rzucają jedną kostką do gry. Liczba wyrzuconych oczek wskazuje nazwę miesią-
ca. Kiedy wyrzuci 4 oczka, mówi kwiecień, kiedy 6 – czerwiec. Następnie dzieci rzucają
dwiema kostkami i zabawa przebiega tak samo.
9. Rozwiązywanie zadań tekstowych – doskonalenie umiejętności matematycznych.
• Nauczyciel prosi na środek klasy 12 dzieci – to 12 miesięcy. Mówi zadania tekstowe
o miesiącach. Jeżeli dziecko usłyszy nazwę swojego miesiąca – robi krok do przodu.
Pozostałe dzieci obserwują, słuchają i odpowiadają na pytanie.
Np.: Kasia wypożyczyła w maju książkę od Joasi. Czytała ją cały miesiąc. W czerwcu poży-
czyła ją swojej kuzynce. Ta oddała jej książkę w lipcu. W sierpniu Kasia pojechała z rodzicami
nad morze. Kiedy wróciła pod koniec miesiąca, oddała książkę Joasi. Ile miesięcy Kasia mia-
ła książkę Joasi?
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. cz. 4, na
s. 28.
Czytają treść zadania o kolekcji znaczków.
Wyjaśniają, jak należy je wykonać. Rozwiązują
to zadanie samodzielnie. Nauczyciel obserwu-
je prace dzieci, wspiera ich w razie potrzeby
i sprawdza poprawność wykonania zadania.
10. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się na temat: Dlaczego
umiejętność czytania wpływa na sukcesy w na-
uce?
Zadanie domowe
Wykonajcie
ćw. 5. ze s. 25. z ćw. pol.-społ.
Ułożcie
i napiszcie na kartce (patrz p. 5.) dowolne zdanie
z wyrazami, które są na niej napisane. Przynieście
dowolny obrazek. Może to być obrazek narysowa-
ny, wycięty z gazety lub widokówka.
29
7. Piękny łabędź – doskonalenie umiejętności opowiadania baśni.
• Skojarzenia. Nauczyciel mówi wyrazy kojarzące się z baśnią Brzydkie kaczątko, a dzieci
opowiadają, z jakim wydarzeniem z baśni kojarzy się ten wyraz, np.: smutek, zdumienie,
ucieczka, wiejska zagroda, kaczki.
• Co wydarzyło się dalej? Nauczyciel czyta dzieciom fragmenty baśni o brzydkim kaczątku.
Dzieci opowiadają, co wydarzyło się dalej.
• Prawda czy fałsz? Nauczyciel przygotowuje zdania dotyczące baśni. Dzieci słuchają
i wstają, jeżeli uważają, że zdanie jest prawdziwe. Siedzą, jeżeli uważają, że zdanie nie
dotyczy baśni. Nauczyciel wybiera jedno z siedzących dzieci i prosi, aby powiedziało,
jak było naprawdę.
Uwaga! Nauczyciel może wykorzystać zadania z zeszytu lektur Czytam.
8. Jaki to miesiąc? – zabawy z kostką do gry.
• Dzieci rzucają jedną kostką do gry. Liczba wyrzuconych oczek wskazuje nazwę miesią-
ca. Kiedy wyrzuci 4 oczka, mówi kwiecień, kiedy 6 – czerwiec. Następnie dzieci rzucają
dwiema kostkami i zabawa przebiega tak samo.
9. Rozwiązywanie zadań tekstowych – doskonalenie umiejętności matematycznych.
• Nauczyciel prosi na środek klasy 12 dzieci – to 12 miesięcy. Mówi zadania tekstowe
o miesiącach. Jeżeli dziecko usłyszy nazwę swojego miesiąca – robi krok do przodu.
Pozostałe dzieci obserwują, słuchają i odpowiadają na pytanie.
Np.: Kasia wypożyczyła w maju książkę od Joasi. Czytała ją cały miesiąc. W czerwcu poży-
czyła ją swojej kuzynce. Ta oddała jej książkę w lipcu. W sierpniu Kasia pojechała z rodzicami
nad morze. Kiedy wróciła pod koniec miesiąca, oddała książkę Joasi. Ile miesięcy Kasia mia-
ła książkę Joasi?
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. cz. 4, na
s. 28.
Czytają treść zadania o kolekcji znaczków.
Wyjaśniają, jak należy je wykonać. Rozwiązują
to zadanie samodzielnie. Nauczyciel obserwu-
je prace dzieci, wspiera ich w razie potrzeby
i sprawdza poprawność wykonania zadania.
10. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się na temat: Dlaczego
umiejętność czytania wpływa na sukcesy w na-
uce?
Zadanie domowe
Wykonajcie
ćw. 5. ze s. 25. z ćw. pol.-społ.
Ułożcie
i napiszcie na kartce (patrz p. 5.) dowolne zdanie
z wyrazami, które są na niej napisane. Przynieście
dowolny obrazek. Może to być obrazek narysowa-
ny, wycięty z gazety lub widokówka.
30
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Piękno człowieka
(1 godz. eduk. pol.-społ + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Poszukiwanie piękna w baśniach i w życiu codziennym. Zabawy pan-
tomimiczne i rozwijanie umiejętności dyskutowania. Zadania różne. Rozwijanie myślenia
matematycznego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie opowiedzieć o różnego rodzaju pięknie, które stworzył człowiek. Dodajecie i odej-
mujecie liczby w zakresie 10. Potraficie uzupełnić brakujące liczby w ciągu liczbowym. Umie-
cie pracować samodzielnie. Układacie opowiadanie o przeczytanej baśni. Poprawnie ukła-
dacie zdania.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– obrysowuje kształty przedmiotów,
– wskazuje zjawiska, sytuacje i zachowania, w których dostrzega piękno,
– podejmuje próby dyskutowania na wskazany przez nauczyciela temat,
– dodaje i odejmuje liczby w poznanym zakresie liczbowym,
– uzupełnia brakujące liczby w ciągu liczbowym,
– rozpoznaje i nazywa poznane figury geometryczne.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie dyskutować na temat piękna, które tkwi w każdym czło-
wieku. Wykażecie się umiejętnością liczenia.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wspólnie ułożyć bajkę na podstawie różnych ilustracji,
– uzupełnić brakujące liczby w ciągu liczbowym,
– dodawać i odejmować liczby,
– nazwać figury geometryczne.
Pytania kluczowe
• Jakie piękno tkwi w każdym człowieku?
• Co to jest piękno duchowe?
• Jakiego rodzaju piękno dostrzegacie w baśniach?
Środki dydaktyczne: obrazki z różnych czasopism lub bajek dla dzieci, obrazki przynie-
sione przez dzieci, zabawki, kartki z bloku, kredki, kartka z konturami człowieka i po 3 małe
kartki dla każdego dziecka, worek foliowy, kartki w linie (w kształcie wizytówki) dla każdego
dziecka, kartka z bloku z napisem Oto ja, płyta CD z piosenką Oto ja, kostki do gry – po dwie
dla każdego dziecka, kartki z liczbami od 1–18 (dla każdego dziecka po jednej), tamburyno,
patyczki, liczydła.
Przebieg zajęć
1. Zabawa na dobry początek dnia.
• Nauczyciel mówi zdania. Jeżeli dzieci uważają, że zdanie ich dotyczy, robią to, np.:
Potrafię pięknie tańczyć – naśladują taniec; Potrafię robić pięknego pajacyka – robią paja-
cyka; Potrafię pięknie się uśmiechać – uśmiechają się do siebie.
2. Przedstawienie Celów w języku ucznia i Nacobezu.
3. Obrysowywanie kształtów zabawek bez odrywania ołówka – ćwiczenia grafomo-
toryczne.
• Dzieci przygotowują kartkę, na której obrysowują swoją zabawkę. Starają się nie odry-
wać ołówka od kartki. Następnie wymieniają się zabawkami z sąsiadem z ławki i robią to
samo, na tej samej kartce. Wymieniają się jeszcze z innymi dowolnymi osobami w kla-
sie. W tak powstałym obrazie poprawiają dowolną kredką kontury swojej zabawki i ją
kolorują.
• Dzieci podpisują swoje prace i zabawki (korzystają z pomocy nauczyciela) i eksponują je
w wyznaczonym przez nauczyciela miejscu.
4. Piękno duchowe – opowiadanie nauczyciela.
• Nauczyciel przypomina dzieciom, że do tej pory mówili o pięknie, które tworzy człowiek
i przyroda. Dzisiaj powiedzą o tzw. pięknie duchowym, czyli pięknie, które tkwi w każ-
dym człowieku. Pyta dzieci: Kiedy możemy powiedzieć, że ktoś jest piękny? Czy o pięknie
człowieka mówimy tylko wtedy, kiedy jest ładny? Czy o pięknym człowieku mówimy tylko
wtedy, kiedy jest ładnie ubrany? Wyjaśnia dzieciom, że piękno duchowe polega na kie-
rowaniu się przez ludzi wartościami – szacunku, życzliwości, sprawiedliwości, dobra,
miłości, na przyjaznym nastawieniu do świata i czynieniu dobra. Piękno duchowe jest
podobnie odczuwane przez ludzi na całym świecie.
5. Rozmowy o pięknie – wypowiadanie się na podany temat.
• Nauczyciel zadaje dzieciom pytania: Czy piękno natury i piękno stworzone przez człowie-
ka, sprawiając nam przyjemność estetyczną, czynią nas lepszymi ludźmi? Czy piękno du-
chowe jakiegoś człowieka, polegające na przyjaznym nastawieniu do ludzi i świata oraz na
czynieniu dobra, inspiruje nas do lepszych zachowań?
• Dzieci wypowiadają się o pięknym zachowaniu i pięknie codziennych czynności – o kul-
turalnym zachowaniu się, kulturalnym jedzeniu, estetycznym stroju, czystości w domu
i w naszym otoczeniu.
• Nauczyciel pyta dzieci: W jakich pomieszczeniach czujemy się lepiej – w czystych, posprzą-
tanych, czy w zabałaganionych? Zwraca uwagę, że piękno otoczenia może wpływać na
nasze zachowanie.
6. Moje piękne cechy – samoocena dzieci.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby zastanowiły się i powiedziały, jakie cechy człowieka uważają
za piękne. Dzieci podają te cechy, a nauczyciel zapisuje je na tablicy (np.: pracowitość,
sumienność, tolerancja, dobro, ciepło, cierpliwość, przyjacielski stosunek do ludzi, ser-
deczność, szczerość, łagodność, takt, spokój wewnętrzny, akceptacja ludzi, mądrość,
życzliwość, ciekawość świata itd.
Uwaga! Nauczyciel naprowadza dzieci na te cechy.
• Nauczyciela rozdaje dzieciom kartki z narysowanym konturem człowieka i trzy małe
kartki. Każde dziecko wpisuje na tym konturze trzy swoje piękne cechy (korzysta
z wyrazów zapisanych na tablicy). Następnie przepisuje te cechy na małe kartki – jedną
cechę na jednej kartce.
• Dzieci spacerują po klasie i wręczają te kartki (po jednej) dziecku, które ich zdaniem ma
te cechy. Jeżeli ktoś dostał już trzy kartki (i rozdał już swoje) siada z rękami skrzyżowa-
nymi na piersi, co oznacza że nie należy mu już wręczać więcej kartek.
31
2. Przedstawienie Celów w języku ucznia i Nacobezu.
3. Obrysowywanie kształtów zabawek bez odrywania ołówka – ćwiczenia grafomo-
toryczne.
• Dzieci przygotowują kartkę, na której obrysowują swoją zabawkę. Starają się nie odry-
wać ołówka od kartki. Następnie wymieniają się zabawkami z sąsiadem z ławki i robią to
samo, na tej samej kartce. Wymieniają się jeszcze z innymi dowolnymi osobami w kla-
sie. W tak powstałym obrazie poprawiają dowolną kredką kontury swojej zabawki i ją
kolorują.
• Dzieci podpisują swoje prace i zabawki (korzystają z pomocy nauczyciela) i eksponują je
w wyznaczonym przez nauczyciela miejscu.
4. Piękno duchowe – opowiadanie nauczyciela.
• Nauczyciel przypomina dzieciom, że do tej pory mówili o pięknie, które tworzy człowiek
i przyroda. Dzisiaj powiedzą o tzw. pięknie duchowym, czyli pięknie, które tkwi w każ-
dym człowieku. Pyta dzieci: Kiedy możemy powiedzieć, że ktoś jest piękny? Czy o pięknie
człowieka mówimy tylko wtedy, kiedy jest ładny? Czy o pięknym człowieku mówimy tylko
wtedy, kiedy jest ładnie ubrany? Wyjaśnia dzieciom, że piękno duchowe polega na kie-
rowaniu się przez ludzi wartościami – szacunku, życzliwości, sprawiedliwości, dobra,
miłości, na przyjaznym nastawieniu do świata i czynieniu dobra. Piękno duchowe jest
podobnie odczuwane przez ludzi na całym świecie.
5. Rozmowy o pięknie – wypowiadanie się na podany temat.
• Nauczyciel zadaje dzieciom pytania: Czy piękno natury i piękno stworzone przez człowie-
ka, sprawiając nam przyjemność estetyczną, czynią nas lepszymi ludźmi? Czy piękno du-
chowe jakiegoś człowieka, polegające na przyjaznym nastawieniu do ludzi i świata oraz na
czynieniu dobra, inspiruje nas do lepszych zachowań?
• Dzieci wypowiadają się o pięknym zachowaniu i pięknie codziennych czynności – o kul-
turalnym zachowaniu się, kulturalnym jedzeniu, estetycznym stroju, czystości w domu
i w naszym otoczeniu.
• Nauczyciel pyta dzieci: W jakich pomieszczeniach czujemy się lepiej – w czystych, posprzą-
tanych, czy w zabałaganionych? Zwraca uwagę, że piękno otoczenia może wpływać na
nasze zachowanie.
6. Moje piękne cechy – samoocena dzieci.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby zastanowiły się i powiedziały, jakie cechy człowieka uważają
za piękne. Dzieci podają te cechy, a nauczyciel zapisuje je na tablicy (np.: pracowitość,
sumienność, tolerancja, dobro, ciepło, cierpliwość, przyjacielski stosunek do ludzi, ser-
deczność, szczerość, łagodność, takt, spokój wewnętrzny, akceptacja ludzi, mądrość,
życzliwość, ciekawość świata itd.
Uwaga! Nauczyciel naprowadza dzieci na te cechy.
• Nauczyciela rozdaje dzieciom kartki z narysowanym konturem człowieka i trzy małe
kartki. Każde dziecko wpisuje na tym konturze trzy swoje piękne cechy (korzysta
z wyrazów zapisanych na tablicy). Następnie przepisuje te cechy na małe kartki – jedną
cechę na jednej kartce.
• Dzieci spacerują po klasie i wręczają te kartki (po jednej) dziecku, które ich zdaniem ma
te cechy. Jeżeli ktoś dostał już trzy kartki (i rozdał już swoje) siada z rękami skrzyżowa-
nymi na piersi, co oznacza że nie należy mu już wręczać więcej kartek.
32
• Nauczyciel prosi dzieci, aby przeczytały cechy, które otrzymały od kolegów i koleżanek.
Pyta: Czy są to takie same cechy, jak wpisałyście na swojej kartce? (z postacią człowieka).
• Dzieci wypowiadają się na temat cech, które uważają za piękne.
Uwaga! Nauczyciel musi zadbać o to, aby każde dziecko dostało kartkę.
Rada psychologa – o pięknie tkwiącym w człowieku
Mamy tu do czynienia z tym obszarem zajęć, który jest rzeczywistą przeciwwagą dla
współczesnych tendencji do koncentrowania się na fizyczności i wizerunku zewnętrz-
nym. Warto jednak nie poddawać się pokusie przeciwstawiania piękna wewnętrznego
pięknu zewnętrznemu w prowadzącej na manowce wizji wyższości tego, co wewnętrz-
ne nad tym, co zewnętrzne.
Z takiego punktu widzenia już tylko o krok od tezy, że to, co powierzchownie piękne,
nie może być dobre, co jest twierdzeniem krzywdzącym dla tych osób, których powierz-
chowność odpowiada współczesnym kanonom piękna. Raczej należałoby zwracać
uwagę dzieci na konieczność dbania nie tylko o powierzchowność, ale właśnie o piękno
wewnętrzne, gdyż to ono jest nieprzemijalne. Ważny jest akcent, aby dzieci uświadomi-
ły sobie obszar piękna wewnętrznego, które jest wartością samą w sobie, bez koniecz-
ności porównywania go do piękna zewnętrznego.
7.
Lubię cię – zabawa ruchowa.
• Dzieci spacerują po klasie, uśmiechają się do siebie, poklepują, obejmują, trzymają
przez chwilę za rękę.
• Tunel dobrych myśli – dzieci dzielą się na dwie równe grupy. Stają naprzeciw siebie w od-
ległości ok. pół metra, tworząc tunel. Wszystkie dzieci kolejno przechodzą wolno w tu-
nelu. Każde dziecko tworzące tunel, mówi po cichu przechodzącemu dziecku w tunelu
coś miłego.
8. Moja piękna bajka – układanie bajki na podstawie ilustracji.
• Nauczyciel dzieli dzieci na pięcioosobowe grupy. Wszystkie obrazki, które dzieci przy-
niosły na zajęcia, nauczyciel wkłada do przygotowanego worka. Potrząsa nim, aby się
wymieszały. Każde dziecko z grupy losuje z worka obrazek. Na podstawie obrazków
dzieci układają bajkę, w której muszą wystąpić wszystkie postaci, przedmioty, sytuacje,
które są na wylosowanych obrazkach.
• Każda grupa prezentuje swoją wymyśloną bajkę. Wszyscy wszystkim biją brawo.
9. W pracowni rzeźbiarza – integracja w grupie.
• Dzieci dzielą się na grupy pięcioosobowe. Każda grupa decyduje, w którym miejscu kla-
sy urządzą pracownię rzeźbiarza i wybierają spośród siebie rzeźbiarza. Pozostałe dzie-
ci z grupy zastygają w bezruchu, udając rzeźby. Rzeźbiarz podchodzi do każdej rzeźby,
przygląda się jej i poprawia wg swojego uznania. Następnie wychodzi, wołając: Rzeź-
biarz wychodzi. Wtedy wszystkie rzeźby ożywają. Tańczą, skaczą, śpiewają. W pewnym
momencie dziecko, które jest rzeźbiarzem woła: Rzeźbiarz wraca. Wszystkie rzeźby mu-
szą natychmiast zastygnąć bez ruchu i przyjąć pozę, którą nadał im rzeźbiarz. Dziecko,
które jako ostatnie przyjmie swoją pozę rzeźby, przechodzi do innej grupy. Następuje
zamiana rzeźbiarza i zabawa trwa dalej. Nauczyciel decyduje o jej zakończeniu. Może
np. zakończyć zabawę po ustalonym wcześniej czasie.
10. Moja wizytówka – ćwiczenia w pisaniu.
• Dzieci otwierają zeszyty. Zapisują, najpiękniej jak potrafią, litery ze swojego imienia
i ze swojego nazwiska. Następnie ćwiczą pisanie połączeń liter występujących w ich
imieniu i w nazwisku.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki w linie w rozmiarze wizytówki. Dzieci piszą na nich,
najpiękniej jak potrafią, swoje imię i nazwisko. Wszystkie wizytówki dzieci przyklejają na
przygotowanej przez nauczyciela kartce z napisem Oto ja.
• Dzieci śpiewają piosenkę Oto ja.
11. Zabawa z kostką do gry – doskonalenie liczenia.
• Dzieci rzucają dwiema kostkami do gry. Wskazane przez nauczyciela dziecko mówi, ile
oczek wyrzuciło, np.: 5 + 2 i podaje wynik. Podchodzi do tablicy i zapisuje odpowiednie
działanie. Dzieci jeszcze kilkakrotnie rzucają kostką i postępują podobnie.
• Nauczyciel usuwa z tablicy wyniki działań (działania nie mogą się powtarzać, w przy-
padku przemienności dodawania – działania zapisane są obok siebie). Dzieci przepisują
z tablicy wszystkie działania do zeszytu i wpisują wyniki.
12. Zabawy z liczbami – rozwijanie myślenia matematycznego.
• Musztra liczb. Dzieci otrzymują od nauczyciela małe kartki z liczbami. Spacerują po kla-
sie i śpiewają dowolną piosenkę, której nauczyły się na muzyce. Na dźwięk tambury-
na zatrzymują się, przestają śpiewać i słuchają polecenia nauczyciela, np.: Połączcie się
w grupy 3-osobowe. Niech „liczby mniejsze” uklękną przed „liczbami większymi”. Połączcie
się w grupy pięcioosobowe. Ustawcie się w kolejności od najmniejszej do największej. Po-
łączcie się w grupy 2-osobowe. Niech „liczba większa” obejmie „liczbę mniejszą”. Połączcie
się w grupy 4-osobowe. Niech „liczby mniejsze” podadzą rękę „liczbie większej”.
• Polecenia. Nauczyciel staje na środku klasy i mówi, np.: Jestem liczbą 12. Niech po mojej
prawej stronie staną „liczby” mniejsze ode mnie, a po lewej – większe. Jestem liczbą 9. Niech
przyjdą do mnie „liczby”, które są o jeden ode mnie mniejsze i o 1 ode mnie większe.
• Zaproszenia. Dzieci stają w kręgu. Kartki z liczbami trzymają przed sobą. Wybrane przez
nauczyciela dziecko mówi, np.: Jestem liczbą 18 i proszę do siebie „liczbę” o 1 mniejszą.
Dziecko, które ma te liczbę staje obok dziecka z liczbą 18 i teraz ono prosi do siebie licz-
bę, podając warunek.
• Dziesiątki i jedności. Nauczyciel przypomina, że liczby dwucyfrowe składają się
z dziesiątek i jedności. Mówi, że do środka kręgu będą wchodziły wywołane przez nie-
go „liczby dwucyfrowe”. Kiedy powie np.: piętnaście – dziecko z tą liczbą wchodzi do
środka, pokazuje kartkę i mówi: Jestem liczbą 15 – to jedna dziesiątka i 5 jedności. Wte-
dy dzieci, które mają karteczki z liczbami 10 i 5
podchodzą do dziecka z liczbą 15 i mówią: Je-
stem dziesiątką, jestem liczbą 5. Dziecko z liczbą
15 mówi 10 + 5 = 15, a pozostała dwójka dzieci
podnosi swoje kartki z liczbami do góry.
13. Rozwijanie myślenia matematycznego – pra-
ca samodzielna.
• Dzieci samodzielnie wykonują ćw. 1. w
ćw. ma-
tem.-przyr. cz. 4 na s. 29.
Mówią, jakie liczby
wpisały w puste kratki. Następnie przypomi-
nają, jakie figury geometryczne poznały. Wy-
mieniają figury, z jakich powstał kwiatek (ćw.
2.). Samodzielnie wykonują to zadanie. Podają
rozwiązanie.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby spróbowały samo-
dzielnie wykonać działania w ćw. 3. Dzieci wyj-
mują patyczki lub liczydła i korzystają z nich
33
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki w linie w rozmiarze wizytówki. Dzieci piszą na nich,
najpiękniej jak potrafią, swoje imię i nazwisko. Wszystkie wizytówki dzieci przyklejają na
przygotowanej przez nauczyciela kartce z napisem Oto ja.
• Dzieci śpiewają piosenkę Oto ja.
11. Zabawa z kostką do gry – doskonalenie liczenia.
• Dzieci rzucają dwiema kostkami do gry. Wskazane przez nauczyciela dziecko mówi, ile
oczek wyrzuciło, np.: 5 + 2 i podaje wynik. Podchodzi do tablicy i zapisuje odpowiednie
działanie. Dzieci jeszcze kilkakrotnie rzucają kostką i postępują podobnie.
• Nauczyciel usuwa z tablicy wyniki działań (działania nie mogą się powtarzać, w przy-
padku przemienności dodawania – działania zapisane są obok siebie). Dzieci przepisują
z tablicy wszystkie działania do zeszytu i wpisują wyniki.
12. Zabawy z liczbami – rozwijanie myślenia matematycznego.
• Musztra liczb. Dzieci otrzymują od nauczyciela małe kartki z liczbami. Spacerują po kla-
sie i śpiewają dowolną piosenkę, której nauczyły się na muzyce. Na dźwięk tambury-
na zatrzymują się, przestają śpiewać i słuchają polecenia nauczyciela, np.: Połączcie się
w grupy 3-osobowe. Niech „liczby mniejsze” uklękną przed „liczbami większymi”. Połączcie
się w grupy pięcioosobowe. Ustawcie się w kolejności od najmniejszej do największej. Po-
łączcie się w grupy 2-osobowe. Niech „liczba większa” obejmie „liczbę mniejszą”. Połączcie
się w grupy 4-osobowe. Niech „liczby mniejsze” podadzą rękę „liczbie większej”.
• Polecenia. Nauczyciel staje na środku klasy i mówi, np.: Jestem liczbą 12. Niech po mojej
prawej stronie staną „liczby” mniejsze ode mnie, a po lewej – większe. Jestem liczbą 9. Niech
przyjdą do mnie „liczby”, które są o jeden ode mnie mniejsze i o 1 ode mnie większe.
• Zaproszenia. Dzieci stają w kręgu. Kartki z liczbami trzymają przed sobą. Wybrane przez
nauczyciela dziecko mówi, np.: Jestem liczbą 18 i proszę do siebie „liczbę” o 1 mniejszą.
Dziecko, które ma te liczbę staje obok dziecka z liczbą 18 i teraz ono prosi do siebie licz-
bę, podając warunek.
• Dziesiątki i jedności. Nauczyciel przypomina, że liczby dwucyfrowe składają się
z dziesiątek i jedności. Mówi, że do środka kręgu będą wchodziły wywołane przez nie-
go „liczby dwucyfrowe”. Kiedy powie np.: piętnaście – dziecko z tą liczbą wchodzi do
środka, pokazuje kartkę i mówi: Jestem liczbą 15 – to jedna dziesiątka i 5 jedności. Wte-
dy dzieci, które mają karteczki z liczbami 10 i 5
podchodzą do dziecka z liczbą 15 i mówią: Je-
stem dziesiątką, jestem liczbą 5. Dziecko z liczbą
15 mówi 10 + 5 = 15, a pozostała dwójka dzieci
podnosi swoje kartki z liczbami do góry.
13. Rozwijanie myślenia matematycznego – pra-
ca samodzielna.
• Dzieci samodzielnie wykonują ćw. 1. w
ćw. ma-
tem.-przyr. cz. 4 na s. 29.
Mówią, jakie liczby
wpisały w puste kratki. Następnie przypomi-
nają, jakie figury geometryczne poznały. Wy-
mieniają figury, z jakich powstał kwiatek (ćw.
2.). Samodzielnie wykonują to zadanie. Podają
rozwiązanie.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby spróbowały samo-
dzielnie wykonać działania w ćw. 3. Dzieci wyj-
mują patyczki lub liczydła i korzystają z nich
34
w razie potrzeby. Mogą też podchodzić do liczydła znajdującego się w klasie. Po wyko-
naniu obliczeń czytają wyniki działań.
• Nauczyciel mówi: Dzieci, które policzyły bez liczydła wstaną i krzykną „Hura, Hura policzy-
łam/łem raz i dwa”. Dzieci, które wykonały prawidłowo działania za pomocą liczydła lub
patyczków wstaną i krzykną: „Hura, Hura z liczydłem policzyłam/łem raz i dwa”.
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 56
i samodzielnie wykonują zadania.
14. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci kończą zdania:
Cenię u innych…
Piękny człowiek jest jak…
Piękny człowiek to…
Jestem pięknym człowiekiem, bo…
Uwaga! Nie wszystkie dzieci muszą dokończyć każde zdanie.
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Wykonanie łabędzia z gotowych elementów
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie wycinać po linii prostej, krzywej i łamanej. Umiecie starannie wykonywać prace
plastyczne. Wykonujecie prace plastyczne zgodnie z instrukcją słowną i pisaną.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wycina elementy łabędzia,
– koloruje łabędzia według własnego pomysłu,
– łączy elementy zgodnie z instrukcją.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonanie łabędzia z gotowych elementów. Pokolorujecie go we-
dług własnego pomysłu.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– połączyć elementy przyrodnicze z papierniczymi,
– starannie wykonać łabędzia.
Pytanie kluczowe
• Dlaczego łabędź może być symbolem piękna?
Środki dydaktyczne: portfolio ucznia – wycinanka łabędź – karta nr 4, nożyczki, klej, kredki,
płyta CD ze spokojną muzyką.
Przebieg zajęć
1. Pociesz brzydkie kaczątko – zabawa integracyjna.
• Dzieci siedzą w kole, zastanawiają się, co mogłyby zrobić dla brzydkiego kaczątka,
aby poczuło się szczęśliwsze (np.: zatańczyć, zaprosić do wspólnej zabawy, zaśpiewać,
uśmiechnąć się). Swoje propozycje każdy prezentuje, wchodząc do środka koła: dzieci
oceniają, która z nich byłaby najbardziej skuteczna.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że ci ludzie, którzy są przyjaźnie nastawieni do innych, wy-
dają się ładniejsi niż są w istocie.
2. Historia brzydkiego kaczątka – wprowadzenie do tematu zajęć.
• Nauczyciel informuje dzieci, że za chwilę włączy muzykę, będzie im opowiadał historię
brzydkiego kaczątka. Prosi, aby uważnie słuchały, a kiedy zrobi przerwę w swoim opo-
wiadaniu – aby dopowiedziały wyraz, który powinien się tam znaleźć. Włącza spokojną
muzykę i na jej tle opowiada:
Obok starego dworu wśród liści łopianu mieszkała kaczka z małymi… (kaczątkami). Było
ich osiem, a może… (dziewięć – nauczyciel pokazuje na palcach). Kaczątka wyglądały jak
kuleczki pokryte żółtym puchem, radośnie kwakały, drepcząc za mamą… (kaczką). Wszyst-
kie były bardzo ładne, podobne do siebie jak dwie krople… (wody) z wyjątkiem jednego. Nie
wiadomo dlaczego, jedno kaczątko było większe, szare i niezgrabne, miało długą… (szyję
– nauczyciel pokazuje na szyję) i nie umiało kwakać jak pozostałe… (kaczki). Nikt nie lu-
bił brzydkiego… (kaczątka). Wszyscy mu dokuczali, dlatego, że było takie… (brzydkie). Aż
pewnego dnia zamieniło się w pięknego… (łabędzia). W ten sposób wyjaśniła się zagadka
brzydkiego kaczątka, które po prostu nie było… (kaczką).
(J. Andrychowska, Biegacz. Gry i zabawy rozwijające dla dzieci młodszych,
Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów 2000)
3. Piękny łabędź – wykonanie łabędzia z gotowych elementów.
• Dzieci wyjmują kartkę z łabędziem z portfolio ucznia – (karta nr 4).
Przygotowują no-
życzki, klej, kredki. Wykonują łabędzia zgodnie z instrukcją pisemną lub instrukcją na-
uczyciela.
Wytnijcie części łabędzia.
Pokolorujcie dziób i elementy głowy.
Zaznaczcie piórka na skrzydłach i ogonie.
Sklejcie dwie strony dzioba.
Przyklejcie tułów po obu stronach szyi. Nie sklejajcie ich ze sobą.
Przyklej skrzydła do obu boków łabędzia.
Zegnijcie ogon i przyklejcie go tak, by połączyć tułów.
4. Po stawie pływają łabędzie – wystawa prac dzieci.
• Nauczyciel przygotowuje na jednej z ławek niebieski materiał lub bibułę, które formuje
na kształt stawu.
• Dzieci kładą tam swoje łabędzie. Oceniają swoje prace. Zwracają uwagę na estetykę
wykonania łabędzi, mówią, które łabędzie podobają im się najbardziej i dlaczego?
5. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się na temat: Dlaczego łabędź może być symbolem piękna?
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Nauka piosenki i tańca Pierwszoklasista
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie wiele ćwiczeń oddechowych i emisyjnych. Potraficie dobrze rozgrzać głos przed
śpiewaniem piosenki. Umiecie zaśpiewać wiele piosenek oraz zatańczyć wiele tańców.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– śpiewa piosenkę Pierwszoklasista,
– równo i rytmicznie recytuje słowa piosenki,
– wykonuje ćwiczenia emisyjne,
– zna kroki taneczne do piosenki Pierwszoklasista.
35
2. Historia brzydkiego kaczątka – wprowadzenie do tematu zajęć.
• Nauczyciel informuje dzieci, że za chwilę włączy muzykę, będzie im opowiadał historię
brzydkiego kaczątka. Prosi, aby uważnie słuchały, a kiedy zrobi przerwę w swoim opo-
wiadaniu – aby dopowiedziały wyraz, który powinien się tam znaleźć. Włącza spokojną
muzykę i na jej tle opowiada:
Obok starego dworu wśród liści łopianu mieszkała kaczka z małymi… (kaczątkami). Było
ich osiem, a może… (dziewięć – nauczyciel pokazuje na palcach). Kaczątka wyglądały jak
kuleczki pokryte żółtym puchem, radośnie kwakały, drepcząc za mamą… (kaczką). Wszyst-
kie były bardzo ładne, podobne do siebie jak dwie krople… (wody) z wyjątkiem jednego. Nie
wiadomo dlaczego, jedno kaczątko było większe, szare i niezgrabne, miało długą… (szyję
– nauczyciel pokazuje na szyję) i nie umiało kwakać jak pozostałe… (kaczki). Nikt nie lu-
bił brzydkiego… (kaczątka). Wszyscy mu dokuczali, dlatego, że było takie… (brzydkie). Aż
pewnego dnia zamieniło się w pięknego… (łabędzia). W ten sposób wyjaśniła się zagadka
brzydkiego kaczątka, które po prostu nie było… (kaczką).
(J. Andrychowska, Biegacz. Gry i zabawy rozwijające dla dzieci młodszych,
Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów 2000)
3. Piękny łabędź – wykonanie łabędzia z gotowych elementów.
• Dzieci wyjmują kartkę z łabędziem z portfolio ucznia – (karta nr 4).
Przygotowują no-
życzki, klej, kredki. Wykonują łabędzia zgodnie z instrukcją pisemną lub instrukcją na-
uczyciela.
Wytnijcie części łabędzia.
Pokolorujcie dziób i elementy głowy.
Zaznaczcie piórka na skrzydłach i ogonie.
Sklejcie dwie strony dzioba.
Przyklejcie tułów po obu stronach szyi. Nie sklejajcie ich ze sobą.
Przyklej skrzydła do obu boków łabędzia.
Zegnijcie ogon i przyklejcie go tak, by połączyć tułów.
4. Po stawie pływają łabędzie – wystawa prac dzieci.
• Nauczyciel przygotowuje na jednej z ławek niebieski materiał lub bibułę, które formuje
na kształt stawu.
• Dzieci kładą tam swoje łabędzie. Oceniają swoje prace. Zwracają uwagę na estetykę
wykonania łabędzi, mówią, które łabędzie podobają im się najbardziej i dlaczego?
5. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się na temat: Dlaczego łabędź może być symbolem piękna?
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Nauka piosenki i tańca Pierwszoklasista
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie wiele ćwiczeń oddechowych i emisyjnych. Potraficie dobrze rozgrzać głos przed
śpiewaniem piosenki. Umiecie zaśpiewać wiele piosenek oraz zatańczyć wiele tańców.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– śpiewa piosenkę Pierwszoklasista,
– równo i rytmicznie recytuje słowa piosenki,
– wykonuje ćwiczenia emisyjne,
– zna kroki taneczne do piosenki Pierwszoklasista.
36
Cele w języku ucznia
Dzisiaj nauczycie się śpiewać nową piosenkę. Będzie to piosenka o was – pierwszoklasi-
stach. Wykonacie ciekawe zadanie w karcie pracy oraz nauczycie się tańczyć wesoły taniec.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– zaśpiewać piosenkę Pierwszoklasista,
– równo i rytmicznie wypowiedzieć słowa piosenki,
– poprawnie wykonywać ćwiczenia oddechowe i emisyjne,
– zatańczyć taniec do piosenki.
Pytania kluczowe
• O czym była piosenka Pierwszoklasista?
Środki dydaktyczne: kartki papieru, kredki, 4 arkusze papieru pakowego, bębenek,
karta
pracy nr 28, płyta CD, płyta DVD.
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować salę do zajęć ruchowych.
Przebieg zajęć
1. Przywitanie.
• Dzieci witają się ze sobą w piosence Przywitanie oraz w tańcu Polka na przywitanie
(patrz 1. scenariusz).
2. Ćwiczenia oddechowe i emisyjne.
• Nauczyciel mówi: Na poprzedniej lekcji wykonywaliśmy wiele ćwiczeń oddechowych i emi-
syjnych. Kto pamięta, do czego one służyły? A może ktoś z was pamięta jedno z tych ćwiczeń?
• Dzieci wykonują wybrane przez nauczyciela ćwiczenia oddechowe i emisyjne poznane
na poprzednich zajęciach (patrz 30. scenariusz).
3. Nauka piosenki Pierwszoklasista (CD – piosenka Pierwszoklasista, DVD – piosenka
Pierwszoklasista).
słowa: R. Ragan, muzyka: M. Ziółkowska
2. Znamy szkołę doskonale.
3. Uczymy się pisać, czytać,
Nie jest taka groźna wcale.
Wiedzę jak motyle chwytać.
Pełne śmiechu korytarze
Wszyscy gramy i śpiewamy,
i tornistry pełne marzeń.
Bo najlepszą klasę mamy.
Ref. Pierwsza klasa jest wspaniała,
Ref. Pierwsza klasa jest wspaniała,
To przyjaciół grupa cała.
To przyjaciół grupa cała.
• Dzieci stoją na obwodzie koła, zwrócone twarzami do jego środka. Nauczyciel demon-
struje ruch i rytmicznie recytuje słowa refrenu piosenki: Pierwsza klasa jest wspaniała,
to przyjaciół grupa cała. Następnie dzieci wykonują ruch i mówią słowa razem z nauczy-
cielem.
• Nauczyciel gra na bębenku puls ćwierćnutowy. Dzieci maszerują po obwodzie koła. Na-
uczyciel wypowiada rytmicznie słowa zwrotek – po jednym wersie (w rytmie piosenki),
a dzieci powtarzają na zasadzie echa. Refren wykonują wspólnie – mówią rytmicznie
słowa i pokazują nauczony ruch.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagranie piosenki Pierwszoklasista. Dzieci słuchają. Re-
fren mogą pokazywać i nucić.
• Nauczyciel śpiewa melodię zwrotek – po jednym wersie. Dzieci powtarzają na zasadzie
echa.
• Dzieci śpiewają całą piosenkę razem z nagraniem.
4. Wspólnie wykonujemy ilustrację do piosenki (CD – piosenka Pierwszoklasista).
• Dzieci podzielone są na trzy grupy. Każda grupa otrzymuje duży arkusz papieru pa-
kowego i kredki. Zadaniem każdej z grup jest narysowanie ilustracji do wylosowanej
zwrotki (pierwszej, drugiej lub trzeciej).
• Dzieci wykonują rysunki, słuchając piosenki Pierwszoklasista. Wykonane prace demon-
strują całej klasie.
• Nauczyciel bierze kolejny arkusz papieru pakowego, na którym pisze dużymi literami
nazwę klasy, np. Ia. Na tym arkuszu każde dziecko odrysowuje swoje ręce i je koloruje.
• Dzieci wysłuchują kolejny raz piosenki. Podczas słuchania każda grupa podnosi do góry
swoją ilustrację przedstawiającą słyszaną zwrotkę. Podczas refrenu wszystkie dzieci
wskazują na planszę z pokolorowanymi rękami.
5. Tańczymy rock’n’rolla – zabawa ruchowa.
• Dzieci poruszają się swobodnie do nagrania piosenki Pierwszoklasista. Na przerwę
w muzyce – zatrzymują się w ciekawej figurze i nie mogą się poruszyć. Nauczyciel wska-
zuje osobę, która się poruszy. Dziecko to musi usiąść na swoje miejsce (do ławki). Zaba-
wa trwa tak długo, aż wszystkie dzieci będą siedzieć na swoich miejscach (w ławkach).
6. Rozwiązywanie zadania w karcie pracy (portfolio ucznia – karta pracy nr 28).
• Nauczyciel mówi: Spójrzcie na ilustrację w karcie pracy. Jakie postacie tam widzicie?
(Muzyka i jego kolegów z klasy). Pamiętacie, jak mieli na imię? (Tenorek, Basik, Symfonia
i Gama) Wszyscy razem śpiewają piosenkę: Pierwsza klasa jest wspaniała, to przyjaciół
grupa cała. Popatrzcie poniżej. Jest tam sporo wolnego miejsca. Waszym zadaniem jest ze-
brać tam podpisy wszystkich dzieci z klasy.
• Dzieci wykonują zadanie w karcie pracy – zbierają podpisy wszystkich dzieci.
7. Interpretacja ruchowa piosenki (DVD – piosenka Pierwszoklasista).
8. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci stoją w rozsypce. Nauczyciel zadaje pytania, a dzieci odpowiadają poprzez śpiew
i taniec:
Kto potrafi sam zaśpiewać piosenkę „Pierwszoklasista”? Dzieci, które twierdzą, że potrafią
– śpiewają i tańczą refren: Pierwsza klasa jest wspaniała, to przyjaciół grupa cała.
Przykładowe pytania: Kto potrafi zaśpiewać refren piosenki? Kto nauczył się śpiewać tylko
pierwszą zwrotkę? Komu nie podobała się piosenka? itp.
37
• Dzieci stoją na obwodzie koła, zwrócone twarzami do jego środka. Nauczyciel demon-
struje ruch i rytmicznie recytuje słowa refrenu piosenki: Pierwsza klasa jest wspaniała,
to przyjaciół grupa cała. Następnie dzieci wykonują ruch i mówią słowa razem z nauczy-
cielem.
• Nauczyciel gra na bębenku puls ćwierćnutowy. Dzieci maszerują po obwodzie koła. Na-
uczyciel wypowiada rytmicznie słowa zwrotek – po jednym wersie (w rytmie piosenki),
a dzieci powtarzają na zasadzie echa. Refren wykonują wspólnie – mówią rytmicznie
słowa i pokazują nauczony ruch.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagranie piosenki Pierwszoklasista. Dzieci słuchają. Re-
fren mogą pokazywać i nucić.
• Nauczyciel śpiewa melodię zwrotek – po jednym wersie. Dzieci powtarzają na zasadzie
echa.
• Dzieci śpiewają całą piosenkę razem z nagraniem.
4. Wspólnie wykonujemy ilustrację do piosenki (CD – piosenka Pierwszoklasista).
• Dzieci podzielone są na trzy grupy. Każda grupa otrzymuje duży arkusz papieru pa-
kowego i kredki. Zadaniem każdej z grup jest narysowanie ilustracji do wylosowanej
zwrotki (pierwszej, drugiej lub trzeciej).
• Dzieci wykonują rysunki, słuchając piosenki Pierwszoklasista. Wykonane prace demon-
strują całej klasie.
• Nauczyciel bierze kolejny arkusz papieru pakowego, na którym pisze dużymi literami
nazwę klasy, np. Ia. Na tym arkuszu każde dziecko odrysowuje swoje ręce i je koloruje.
• Dzieci wysłuchują kolejny raz piosenki. Podczas słuchania każda grupa podnosi do góry
swoją ilustrację przedstawiającą słyszaną zwrotkę. Podczas refrenu wszystkie dzieci
wskazują na planszę z pokolorowanymi rękami.
5. Tańczymy rock’n’rolla – zabawa ruchowa.
• Dzieci poruszają się swobodnie do nagrania piosenki Pierwszoklasista. Na przerwę
w muzyce – zatrzymują się w ciekawej figurze i nie mogą się poruszyć. Nauczyciel wska-
zuje osobę, która się poruszy. Dziecko to musi usiąść na swoje miejsce (do ławki). Zaba-
wa trwa tak długo, aż wszystkie dzieci będą siedzieć na swoich miejscach (w ławkach).
6. Rozwiązywanie zadania w karcie pracy (portfolio ucznia – karta pracy nr 28).
• Nauczyciel mówi: Spójrzcie na ilustrację w karcie pracy. Jakie postacie tam widzicie?
(Muzyka i jego kolegów z klasy). Pamiętacie, jak mieli na imię? (Tenorek, Basik, Symfonia
i Gama) Wszyscy razem śpiewają piosenkę: Pierwsza klasa jest wspaniała, to przyjaciół
grupa cała. Popatrzcie poniżej. Jest tam sporo wolnego miejsca. Waszym zadaniem jest ze-
brać tam podpisy wszystkich dzieci z klasy.
• Dzieci wykonują zadanie w karcie pracy – zbierają podpisy wszystkich dzieci.
7. Interpretacja ruchowa piosenki (DVD – piosenka Pierwszoklasista).
8. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci stoją w rozsypce. Nauczyciel zadaje pytania, a dzieci odpowiadają poprzez śpiew
i taniec:
Kto potrafi sam zaśpiewać piosenkę „Pierwszoklasista”? Dzieci, które twierdzą, że potrafią
– śpiewają i tańczą refren: Pierwsza klasa jest wspaniała, to przyjaciół grupa cała.
Przykładowe pytania: Kto potrafi zaśpiewać refren piosenki? Kto nauczył się śpiewać tylko
pierwszą zwrotkę? Komu nie podobała się piosenka? itp.
38
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Poznanie narzędzia Zaznacz dowolny kształt –
praca w programie Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie już, co to jest komiks. Potraficie zastosować narzędzie Tekst i Pole koloru do uzupeł-
nienia komiksu w programie Paint.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– stosuje narzędzie programu Paint – Zaznacz dowolny kształt – oraz wykorzystuje opcję
Przezroczyste tło,
– przesuwa fragmenty obrazka oraz inne elementy graficzne w programie Paint,
– pisze liczby za pomocą klawiatury,
– samodzielnie zapisuje plik w swoim folderze.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj poznacie ikonę narzędzia programu Paint – Zaznacz dowolny kształt. Dowiecie się, jak
się nim posługiwać. Nauczycie się przesuwać i dopasowywać fragmenty obrazka w progra-
mie Paint.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– przesuwać fragmenty obrazka oraz inne elementy graficzne w programie Paint.
Pytanie kluczowe
• W jaki sposób poskładać łabędzia?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe klasa 1, płyta CD dla ucznia – zajęcia 31.,
sprzęt komputerowy w pracowni komputerowej, plansze przedstawiające przebieg burzy.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Poznanie narzędzia Zaznacz dowolny kształt w programie Paint oraz jego opcji.
Nauczyciel wyjaśnia, że do zaznaczania obrazków w programie Paint służy nie tylko na-
rzędzie
Zaznacz, ale również narzędzie
Zaznacz dowolny kształt (s. 41.). Poleca
uczniom zaznaczyć podane symbole pogodowe według wzoru przez dokładne obry-
sowanie ich pętlami (ćw. 1., s. 41.). Omawia sposób zastosowania narzędzia Zaznacz
dowolny kształt.
Aby zastosować narzędzie Zaznacz dowolny kształt, należy:
• kliknąć w ikonę
narzędzia Zaznacz dowolny kształt,
• obrysować obrazek, trzymając wciśnięty lewy przycisk myszy.
3. Przesuwanie fragmentów obrazka w programie Paint.
Nauczyciel omawia sposób przesuwania fragmentów obrazka w programie Paint
(s. 41.). Aby przesunąć fragment obrazka, należy:
• kliknąć w ikonę
narzędzia Zaznacz dowolny kształt oraz na opcji
Przezroczyste
tło,
• obrysować obrazek, trzymając wciśnięty lewy przycisk myszy,
• przenieść obrazek w dowolne miejsce metodą złap, przesuń i upuść.
4. Gimnastyka śródlekcyjna.
Uczniowie wykonują następujące ćwiczenia:
• krążenie lewą, a następnie prawą ręką, stojąc w lekkim rozkroku,
• maszerowanie w miejscu z wysokim unoszeniem nóg,
• skręty tułowia w prawą i w lewą stronę,
• oddechy z unoszeniem rąk (ramiona w górę – wdech, ramiona w dół – wydech),
• podskoki obunóż w miejscu,
• przysiady z rękami wspartymi na oparciach krzeseł.
5. Rozmowa na temat burzy.
Nauczyciel pokazuje plansze przedstawiające przebieg burzy i zadaje uczniom pytania:
– Jakie są oznaki zbliżania się burzy? (cisza i brak wiatru, duszne powietrze, zbliżające się
ciemne chmury, słyszane w oddali grzmoty)
– Jak wygląda burza? (ciemne chmury zakrywają niebo, zrywa się gwałtowny silny wiatr,
spadające duże, ciężkie krople deszczu zmieniają się w ulewę, słychać grzmoty i widać
na niebie błyskawice, czasem jest grad)
– Skąd wiadomo, że burza odchodzi? (ciemne chmury oddalają się, cichną grzmoty, ustaje
deszcz, powietrze staje się rześkie, pojawia się słońce)
Nauczyciel omawia zasady postępowania ludzi w czasie trwania burzy.
1) Należy trzymać się z dala od obiektów metalowych, jak np. siatki, słupy.
2) Nie wolno stawać pod drzewami, a w szczególności pod samotnie stojącymi drzewami.
3) Należy schronić się do najbliższego budynku – domu, sklepu lub do samochodu.
4) W pomieszczeniu należy zamknąć okna i wyłączyć urządzenia elektryczne.
6. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Układanka
– płyta CD, zajęcia 31.
Polecenie: Ułóż obrazek przedstawiający łódź, przesuwając do pustego pola fragment, któ-
ry znajduje się w jednym z sąsiednich pól. Zastosuj metodę złap, przesuń i upuść.
39
• kliknąć w ikonę
narzędzia Zaznacz dowolny kształt oraz na opcji
Przezroczyste
tło,
• obrysować obrazek, trzymając wciśnięty lewy przycisk myszy,
• przenieść obrazek w dowolne miejsce metodą złap, przesuń i upuść.
4. Gimnastyka śródlekcyjna.
Uczniowie wykonują następujące ćwiczenia:
• krążenie lewą, a następnie prawą ręką, stojąc w lekkim rozkroku,
• maszerowanie w miejscu z wysokim unoszeniem nóg,
• skręty tułowia w prawą i w lewą stronę,
• oddechy z unoszeniem rąk (ramiona w górę – wdech, ramiona w dół – wydech),
• podskoki obunóż w miejscu,
• przysiady z rękami wspartymi na oparciach krzeseł.
5. Rozmowa na temat burzy.
Nauczyciel pokazuje plansze przedstawiające przebieg burzy i zadaje uczniom pytania:
– Jakie są oznaki zbliżania się burzy? (cisza i brak wiatru, duszne powietrze, zbliżające się
ciemne chmury, słyszane w oddali grzmoty)
– Jak wygląda burza? (ciemne chmury zakrywają niebo, zrywa się gwałtowny silny wiatr,
spadające duże, ciężkie krople deszczu zmieniają się w ulewę, słychać grzmoty i widać
na niebie błyskawice, czasem jest grad)
– Skąd wiadomo, że burza odchodzi? (ciemne chmury oddalają się, cichną grzmoty, ustaje
deszcz, powietrze staje się rześkie, pojawia się słońce)
Nauczyciel omawia zasady postępowania ludzi w czasie trwania burzy.
1) Należy trzymać się z dala od obiektów metalowych, jak np. siatki, słupy.
2) Nie wolno stawać pod drzewami, a w szczególności pod samotnie stojącymi drzewami.
3) Należy schronić się do najbliższego budynku – domu, sklepu lub do samochodu.
4) W pomieszczeniu należy zamknąć okna i wyłączyć urządzenia elektryczne.
6. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Układanka
– płyta CD, zajęcia 31.
Polecenie: Ułóż obrazek przedstawiający łódź, przesuwając do pustego pola fragment, któ-
ry znajduje się w jednym z sąsiednich pól. Zastosuj metodę złap, przesuń i upuść.
40
Ćwiczenie B.
Układanie obrazków
(Paint) – płyta CD, zajęcia 31.
Polecenie: Ułóż obrazki przedstawiające niedźwiedzia i łabędzia. Zaznaczaj poszczegól-
ne fragmenty obrazka za pomocą narzędzia Zaznacz dowolny kształt i przenoś je metodą
złap, przesuń i upuść. Nie zapomnij użyć opcji Przezroczyste tło. Zapisz wykonaną pracę
w swoim folderze.
Ćwiczenie C.
Burza
(Paint) – płyta CD, zajęcia 31.
Polecenie: Uzupełnij rysunek, umieszczając obrazki przedstawiające zjawiska pogodowe
oraz postać człowieka na właściwych miejscach. Potem pokoloruj rysunek. Zapisz wykona-
ną pracę w swoim folderze.
Ćwiczenie D.
Macyk u babci
– płyta CD, zajęcia 31.
Polecenie: Podczas wakacji Macyk chce odwiedzić swoją babcię. Wyjedzie 10. dnia miesią-
ca, a wróci 17. dnia tego samego miesiąca. Ile dni potrwa pobyt Macyka u babci? Wykonaj
obliczenia. Napisz w okienku właściwą liczbę. Potem naciśnij klawisz Enter.
41
Polecenie: Podczas pobytu u babci Macyk będzie pomagał przynosić wodę ze studni. Ob-
licz, ile litrów wody trzeba przynieść, aby napełnić duży zbiornik. Uzupełnij działanie – wpisz
w okienko odpowiednią liczbę. Potem wciśnij klawisz Enter.
7. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.
8. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.
Zadanie domowe
Przynieście na następne zajęcia kostkę i kilka pionków do gry planszowej.
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy z gazetą – tor przeszkód
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wykorzystuje przybory nietypowe w ćwiczeniach, zabawach i grach,
– rozwija podstawowe cechy motoryczne,
– przestrzega zasad i reguł obowiązujących w zabawach.
Przybory: gazety, kartony.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: zbiórka, powitanie, krótka informacja o za-
daniach i przebiegu zajęć oraz zwrócenie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
2. Część wstępna – rozgrzewka. Dzieci zabierają gazety rozłożone w różnych miejscach
na sali i ustawiają się w rozsypce.
• Kryj się – zabawa ożywiająca. Wszyscy biegają, trzymając gazety rozłożone nad głową.
Na sygnał (jeden gwizdek) – zatrzymują się i wykonują przysiad, nakrywając się gazetą,
na dwa gwizdki – siadają w siadzie skrzyżnym, a na głowie rozkładają gazetę. Zabawę
powtarzamy kilka razy, zmieniając sygnały. Dziecko, które się pomyliło i przyjęło niewła-
ściwą pozycję lub źle się ukryło, musi opuścić następną kolejkę w zabawie. Dzieci, które
w czasie trwania zabawy ani razu nie musiały odejść – nagradzamy oklaskami.
• Ćwiczenia z gazetami dowolne i kierowane.
– W pozycji stojącej gazeta trzymana w górze – puszczanie gazety i naśladowanie jej ru-
chu balansowaniem własnym ciałem.
– W staniu w rozkroku, gazeta złożona między stopami – skłon w przód i przesuwanie
gazety między stopami w przód i w tył.
– Gazeta między kolanami – podskoki obunóż w miejscu i w różnych kierunkach,
– Przysiad podparty, ręce na końcu gazety – przeskoki zawrotne przez gazetę z jednej
strony na drugą. Po kilku skokach – chód we wspięciu wokół gazety w jedną i w drugą
stronę.
42
– W leżeniu przodem – gazeta trzymana oburącz w wyprostowanych rękach – uniesienie
górnej części tułowia – czytanie gazety.
– Stanie na jednej nodze, gazeta na kolanie nogi zgiętej – utrzymać pozycję równoważną
przez 10 sekund – zmiana nogi.
– W staniu zbieranie gazety palcami stóp.
– W marszu po obwodzie sali – ugniatanie gazety, poprawianie dłońmi tak, aby powstała
kulka.
– W miejscu – podrzuty kulek do góry jedną ręką – złapanie drugą.
– Podrzucanie kulki – obrót i złapanie kulki.
3. Część główna – Tor przeszkód.
Podział ćwiczących na cztery zespoły.
– Bieg slalomem między ułożonymi kulkami do półmetka, a następnie powrót na linię
startu, przeskakując przez ułożone na podłodze kule.
– Przysiad podparty, dłonie na gazecie – czworakowaniem, przesuwając gazetę w kierun-
ku półmetka – powrót skokami, jednonóż z kulką z gazety znajdującą się pod kolanem
jednej ugiętej nogi.
– Marsz slalomem z kulką na głowie.
– Toczenie kulki stopą do półmetka, następnie toczenie kulki ręką.
– Skoki obunóż do półmetka z kulką trzymaną między stopami, chwyt kulki i rzut do
kartonu.
4. Część końcowa.
Ćwiczenia korektywne z kulkami:
– W leżeniu przodem podrzucanie kulki oburącz i chwyt oburącz.
– W leżeniu przodem toczenie kulki z ręki do ręki, łokcie skierowane w bok nad podłożem.
– W siadzie skrzyżnym z kulką na głowie – wdech nosem – wydech ustami.
– W leżeniu tyłem, nogi zgięte w kolanach – przetaczanie kulki z ręki do ręki pod uniesio-
nymi biodrami.
5. Czynności porządkowe. Odłożenie kulek na wyznaczone miejsce, zbiórka, omówienie
zajęć, pożegnanie.
TEMAT ZAJĘĆ: Terenowy tor przeszkód
Cele nauczyciela. Uczeń:
– rozwija podstawowe cechy motoryczne (szybkość, siła, skoczność) przy pokonywaniu
naturalnych przeszkód,
– zachowuje bezpieczeństwo podczas zabaw na powietrzu,
– potrafi dostrzec piękno przyrody i potrzebę jej ochrony.
Przybory: szarfy w trzech kolorach, kolorowe paski bibuły (trzy kolory), apteczka.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, powitanie, spraw-
dzenie przygotowania dzieci do zajęć. Podział na zastępy, rozdanie szarf. Zwrócenie
uwagi na poprawne zachowanie się wobec przyrody.
2. Część wstępna.
Przemarsz parami do parku (lasu) z obserwacją krajobrazu.
43
• Kukułka i zięby – zabawa bieżna. Dzieci – zięby – stają każde przy swoim drzewie, a jedno
lub dwoje – kukułki – na środku polany. Na ustalony sygnał zięby zajmują miejsca przy
innych drzewach, a kukułki w tym czasie starają się zająć ich miejsca. Zięby, które nie
znalazły miejsca przy drzewie, stają się kukułkami. Po zabawie każde dziecko szuka dla
siebie cztery szyszki (żołędzie, kasztany).
3. Część główna.
• Ćwiczenia na terenowym torze przeszkód:
– rzuty szyszkami prawą i lewą ręką do wybranego drzewa,
– skok ze skarpy na piasek,
– przejście równoważne po zwalonym pniu drzewa,
– bieg na czworakach 5–7 m przez bramkę utworzoną z gałęzi,
– szybkie przejście wąską ścieżką między zaroślami,
– z rozbiegu – wyskok do gałęzi drzewa, krótkotrwały zwis i zeskok do przysiadu podpartego,
– bieg 10 m do wyznaczonego miejsca.
• Odnajdywanie tropów. Nauczyciel wybiera położone w pobliżu trzy przedmioty tereno-
we, np. drzewo, kamień, krzak jałowca. Dookoła tych przedmiotów rozkłada w promie-
niu 10 kroków kolorowe paski bibuły (trzy kolory) po 10 sztuk. Ćwiczący tworzą trzy
zastępy z kapitanami na czele, którzy otrzymują skrawki bibuły (każdy w innym kolorze)
i na sygnał – wszyscy wyruszają na poszukiwanie tropów. Wygrywa zastęp, który zgłosi
się pierwszy i pokaże 10 kawałków bibułek oraz określi, dokąd prowadziły tropy.
4. Czynności porządkowe – zbiórka, omówienie udziału ćwiczących w zajęciach, upo-
rządkowanie terenu i powrót do szkoły.
TEMAT ZAJĘĆ: Rozwijanie zręczności i zwinności poprzez zabawy
i gry ruchowe
Cele nauczyciela. Uczeń:
– kształtuje podstawowe cechy motoryczne,
– rozwija umiejętność chwytu i podania piłki,
– poznaje ćwiczenia korygujące postawę ciała.
Przybory: woreczki w dwóch kolorach, duża piłka, pudełka po zapałkach, krążki w trzech
kolorach.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: zajęcia organizacyjno-porządkowe, zbiór-
ka, zwrócenie uwagi na dokładne podania piłki do partnera.
2. Część wstępna – rozgrzewka.
• Stary niedźwiedź – zabawa ze śpiewem.
• Zmiana kolorów – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci ustawiają się na obwodzie
dużego koła lewym bokiem do środka, zachowując między sobą odległość przynajmniej
jednego kroku. W środku koła staje nauczyciel z trzema krążkami. Spokojnie, wolnym
krokiem wszyscy maszerują po obwodzie koła. Gdy nauczyciel podniesie do góry krążek
zielony – dzieci przyspieszają kroku, przy podniesieniu żółtego – wykonują w tył zwrot
i maszerują w stronę przeciwną, a kiedy ukaże się krążek czerwony – zatrzymują się. Na-
uczyciel dowolnie operuje kolorami. Za każdą pomyłkę dzieci otrzymują punkty karne.
Zabawa trwa 2–3 minuty. Wygrywają dzieci, które nie pomyliły się ani razu.
44
• Ćwiczenia gimnastyczne:
– Stanie w rozkroku, ramiona oparte na biodrach, skłony boczne z równoczesnym przesu-
waniem bioder w przeciwną stronę.
– Stanie w rozkroku, opad tułowia w przód, skrętoskłony z dotykaniem prawą ręką lewej
stopy, a lewą ręką prawej stopy, rozluźnienie mięśni nóg po ćwiczeniu.
– Przysiad podparty, wyrzuty nóg do podporu, leżąc przodem (8–10 razy).
– Siad prosty, ramiona wyprostowane, wyciągnięte w górę, skłon tułowia w przód – wy-
trzymać, rozluźnić mięśnie grzbietu.
– Leżenie przewrotne, ramiona w pozycji skrzydełek leżą na podłodze – wytrzymać 2–3
sekundy, rozluźnić mięśnie grzbietu.
• Pod górkę – zabawa na czworakach. Wspinanie się na czworakach po ławeczce gimna-
stycznej zaczepionej skośnie o szczebel drabinki, a następnie ostrożne zejście po szcze-
blach drabinki.
3. Część główna.
• Szkoła piłek – zabawa rzutna. Nauczyciel wyznacza na boisku kilka linii równoległych,
w odległości 1–2 metrów. Dzieci ustawiają się na pierwszej linii, zachowując między
sobą odstępy. Naprzeciw stojących w odległości 3–5 metrów staje nauczyciel z piłką,
który rzuca piłkę do dzieci, zaczynając od prawoskrzydłowego. Każdy, kto chwyci piłkę,
odrzuca ją podającemu i cofa się na drugą linię (przechodzi do następnej „klasy”). Dzie-
ci, które nie chwycą piłki, pozostają na miejscu tak długo, aż wykonają zadanie. Wów-
czas i one cofają się na następną linię. Zabawa trwa w określonym czasie (3–4 minuty).
Zwycięzcami zostają te dzieci, które przeszły na ostatnią linię lub gra toczy się tak dłu-
go, aż wszyscy dotrą do ostatniej „klasy”.
• Zamień woreczek – zabawa bieżna. Nauczyciel dzieli dzieci na kilka zespołów. Naprze-
ciw każdego zespołu, na linii mety znajduje się krążek, a na nim leży woreczek (wszyst-
kie woreczki leżące na krążkach są w tym samym kolorze). Drugi woreczek (w innym
kolorze) otrzymuje pierwsze dziecko z każdego zespołu. Na sygnał – pierwsze dziecko
z każdego rzędu biegnie z woreczkiem do swego krążka, dokonuje zamiany woreczków
(zostawia przyniesiony, zabiera leżący) i szybko wraca do swojego rzędu. Po przekaza-
niu woreczka następnemu zawodnikowi, dając w ten sposób sygnał do startu, staje na
końcu rzędu. Każde dziecko wykonuje te same czynności. Wymiana woreczków trwa
tak długo, aż pierwsze dziecko z rzędu znajdzie się znowu na jego czele z woreczkiem.
Wygrywa zespół, który pierwszy wykonał zadanie.
• Przesuwanka podskokami – zabawa skoczna. Nauczyciel wyznacza linię startu i mety od-
dalone od siebie o 8–10 metrów. Dzieci ustawione na linii startu, a przed każdym z nich
leży pudełko. Na sygnał – wszyscy, podskakując na jednej nodze, przesuwają pudełko
w prostej linii do mety stopą nogi, na której wykonują podskoki. Wygrywa dziecko, któ-
rego pudełko pierwsze przekroczyło linię mety. W drodze powrotnej ćwiczący wykonu-
ją podskoki na drugiej nodze.
4. Część końcowa.
• Ćwiczenia korektywne:
– Klęk podparty na przedramionach – dmuchanie piłeczki pingpongowej w parach do
partnera.
– Klęk podparty na prostych ramionach – wykonywanie na przemian wklęsłego i wypu-
kłego grzbietu.
– Siad skrzyżny, dłonie na kolanach – wdech ze skłonem tułowia w tył – wydech ze skło-
nem tułowia w przód.
• Czynności porządkowe – zbiórka, podsumowanie zajęć. Ocena aktywności ćwiczących.
Pożegnanie.
45
ZNAM SWOJE PRAWA I OBOWIĄZKI. JAK ZACHOWAĆ SIĘ W CZASIE BURZY? OBLICZENIA ZEGAROWE. LITR. MONOGRAFIA LICZB 19, 20
EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA
• prawa i obowiązki dzieci
• symbole narodowe
• przepisywanie zdań
• czytanie ze zrozumieniem
• przyporządkowywanie zdań i informacji do ilustracji
• rozpoznawanie samogłosek
• rozpoznawanie i nazywanie emocji własnych i innych osób
• układanie pytań do wywiadu, przeczytanego tekstu
• ćwiczenia w przepisywaniu
Piękno – pozytywna właściwość estetyczna bytu wynikająca z zachowania proporcji, harmonii barw, dźwięków,
stosowności, umiaru i użyteczności, odbierana przez zmysły. Istnieje piękno idealne, duchowe, moralne, naturalne,
cielesne, obiektywne i subiektywne. Pojęcie to jest silnie związane z teorią estetyki, prawdy i dobra.
Większość ludzi odczuwa piękno. Piękno rodzi się ze stałego kontaktu z nim, dlatego wiele osób często chodzi na
koncerty, do pięknych parków i muzeów, lubi przebywać na łonie natury, kupuje obrazy, albumy i płyty z piękną
muzyką, stara się pięknie urządzić dom, dba o ogród itp. Kontakt z pięknem na wielu ludzi działa uspakajająco
i uszlachetniająco, zachęcając ich do czynienia dobra.
PIĘKNO
EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA
• obliczenia zegarowe
• wprowadzenie pojęcia litr
• wprowadzenie liczby 19 i 20 i jej
zapisu cyfrowego
• zapisywanie liczb19 i 20 w postaci
sumy 10 + 9, 10 + 10
• utrwalenie pojęć dziesiątka i jedność
Projekt
nr 32
• przybliżenie zagrożeń ze strony
zjawisk przyrody – burzy
• wdrażanie do właściwego
zachowania się w czasie burzy
w domu i na dworze
JA – ŚWIAT
KULTURY
TEMATY DNI
1. Znam swoje prawa
2. Jesteśmy Europej-
czykami
3. Zabawy polskich
dzieci
4. Zabawy afrykań-
skich dzieci
5. Świat jest piękny
46
ZNAM SWOJE PRAWA I OBOWIĄZKI. JAK ZACHOWAĆ SIĘ W CZASIE BURZY? OBLICZENIA ZEGAROWE. LITR. MONOGRAFIA LICZB 19, 20
EDUKACJA MUZYCZNA
• nauka tańca – po-
leczki
• zabawy muzyczne
i rytmiczne
• piosenka Wakacje
• ćwiczenia emisyjne
EDUKACJA PLASTYCZNA
• Szczęśliwe dzieci –
wykonanie kredkami
świecowymi ilustracji
do wiersza My dzieci
• przedstawienie
postaci w ruchu
• zachowanie proporcji
ZAJĘCIA TECHNICZNE
• wykonanie z szablo-
nów portfelika dla
taty
• wdrażanie do umie-
jętności odczytywania
informacji zawartych
w instrukcji
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
• samodzielne rysowa-
nie w programie Paint
– wiosenna łąka
TEMATY DNI
1. Znam swoje prawa
2. Jesteśmy Europej-
czykami
3. Zabawy polskich
dzieci
4. Zabawy afrykań-
skich dzieci
5. Świat jest piękny
WYCHOWANIE FIZYCZNE
I EDUKACJA ZDROWOTNA
• ćwiczenia gimna-
styczne rozwijające
umiejętność działania
w parach
• rozwijanie umiejęt-
ności przyjmowania
podstawowych
pozycji niskich
• ćwiczenia wzmacnia-
jące mięśnie brzucha,
grzbietu, ramion
i obręczy barkowej
Piękno jest to zespół cech sprawiających, że dana dziedzina życia przypada nam do gustu. Piękno
określa wszystko to, z czym mamy w naszym życiu do czynienia, począwszy od naszego wyglądu, aż
po przeróżne krajobrazy, przedmioty itd. Jest ono swego rodzaju ideałem, do którego każdy z nas
dąży. Towarzyszy ono człowiekowi od najdawniejszych czasów i pewnie do końca świata będzie
ono istnieć. Najważniejsze, aby każdy z nas posiadał piękno duchowe – to właśnie ono sprawia, że
jesteśmy lubiani, cenieni i szanowani przez innych.
Człowieka uważa się za wielkiego, nie wtedy, gdy jest piękny zewnętrznie, lecz jeśli jego dusza ema-
nuje dobrem… Dobro to największe piękno.
Na podstawie: Wikipedia
W scenariuszach wykorzystano: I. Koźmińska, E. Olszewska, Z dzieckiem w świat wartości,
Świat książki, Warszawa 2007
47
48
Pr
ojekt nr 32
I.
Tema
t pr
ojektu:
Znam sw
oje
pr
aw
a
i ob
owiązk
i. J
ak
zacho
w
ać
się
w czasie
bur
zy?
O
blicz
enia
zegar
ow
e.
Litr
. M
ono
gr
afie liczb 19 i 20
Ro
dzaj
eduk
acji
Liczba godzin
Numer jednostki
Zapis
w dzienniku
Tr
eści pr
ogr
amo
w
e
M
at
eriał
Wymagania
szcz
egółow
e podsta
-
wy pr
ogr
amow
ej
Uw
agi
o realizacji
Ocz
ek
iw
ane
osiągnięcia ucznia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczna
1
187
Pr
aw
a i ob
owiązk
i dzieci
na p
odsta
wie wiersza
Tadeusza K
ubiak
a pt
.:
My dzie
ci.
•
w
dr
ażanie
do
ro
zumienia
cz
ym
są
pr
aw
a
czło
wiek
a
–
wiersz
M
y dzieci
T
adeusza
Kubiak
a,
ro
zwijanie
umiejętności
opo
wia
-
dania
na
tema
t sw
oich
pr
zeż
yć
i
doświad
-
cz
eń,
•
definio
w
anie
w
yr
aż
enia
pr
aw
a i ob
owiązk
i
dzieck
a,
•
ro
zwijanie
umiejętności
i
posta
w
y
aser
-
ty
wnej
or
az
toler
ancji
w
obec
drug
iego
czło
wiek
a,
•
w
ypo
wiadanie
się
na
tema
t pr
zecz
ytan
ych
inf
or
macji
or
az
sytuacji
pr
zedsta
wion
ych
na
ilustr
acjach,
•
kształt
ow
anie
posta
w
y
zapobiegając
ej
dy
sk
ryminacji
drug
iego
czło
wiek
a,
•
cz
ytanie
pr
ost
ych
z
dań,
w
sk
az
yw
anie
sa
-
mogłosek
, uzupełnianie
w
yr
az
ów
br
ak
ują
-
cymi
lit
er
ami
o
znaczając
ymi
samogłosk
i,
•
pr
zepisy
w
anie
fr
ag
men
tó
w
tekstu
,
•
kształt
ow
anie
umiejętności
właściw
ego
reago
w
ania
w
w
ybr
an
ych
sytuacjach
naruszania
pr
aw
drug
iego
czło
wiek
a,
Elemen
tar
z,
s.
70–71
Ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
cz.
4,
s.
26–27
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 5.1 5.2
•
naz
yw
a
i w
ymienia
pr
aw
a
i obo
wiązk
i dzieck
a,
•
wie
, jak
się
zacho
w
ać
w
sytu
-
acji
trudnej
, np
. naruszając
ej
pr
aw
a
dzieck
a
w
szkole
lub
w
domu
,
•
ro
zumie
, ż
e
w
ymagania
rodzic
ów
, opiek
unó
w
lub
naucz
ycieli
dot
ycząc
e
ogólnie
pr
zyjęt
ych
zasad
zacho
w
ania
lub
obo
wiązkó
w
nie
są
naru
-
szaniem
pr
aw
dzieck
a,
•
wie
, na
cz
ym
polega
rola
rz
ecznik
a
pr
aw
dzieck
a
i w
jak
i sposób
należ
y
kor
zy
-
stać
z jego
pomoc
y,
•
w
sk
azuje
i
ro
zr
óżnia
symbole
nar
odo
w
e
Polsk
i or
az
pr
zyj
-
muje
pr
awidło
w
ą
posta
w
ę
w czasie
słuchania
i
śpiew
ania
hymnu
nar
odo
w
ego
,
•
pr
zepisuje
fr
ag
men
ty
tekstu
,
star
ając
się
zacho
w
ać
odpo
-
wiednie
połącz
enia
lit
er
ow
e
i wielkości
lit
er
,
•
pr
zepisuje
z
dania,
zacho
wując
pr
awidło
w
e
połącz
enia
i wiel
-
kości
lit
er
,
•
udziela
i
zapisuje
odpo
wiedzi
na
p
ytania,
49
2
188 – 189
Pr
aw
a dzieci na c
ałym
świecie są tak
ie same
.
Rola i zadania r
zecznik
a
pr
aw dzieck
a.
Co t
o znacz
y, ż
e jest
em
Eur
op
ejk
ą lub E
ur
op
ej
-
cz
yk
iem? – analiza pięk
-
na r
óżnor
odności kul
-
tur
ow
ej na w
ybr
an
ych
pr
zyk
ładach k
rajó
w Unii
Eur
op
ejsk
iej
.
•
kształt
ow
anie
posta
w
y
aser
ty
wnej
na
podsta
wie
tekstu
z
elemen
tar
za,
•
poszar
zenie
wiadomości
na
tema
t r
zeczni
-
ka
pr
aw
dzieck
a,
•
zapo
znanie
z
najw
ażniejsz
ymi
inf
or
ma
-
cjami
dot
ycząc
ymi
jęz
ykó
w
i
symboli
nar
odo
w
ych
w
ybr
an
ych
k
rajó
w
E
ur
op
y
na
pr
zyk
ładzie
F
rancji,
H
iszpanii,
P
olsk
i
i N
iemiec
,
•
uk
az
yw
anie
pięk
na
k
ultur
y
i tr
ady
cji
ró
ż-
ny
ch
k
rajó
w
, w
tym
sz
cz
ególnie
P
olsk
i,
•
utr
w
alenie
znajomości
symboli
nar
odo
-
w
ych
P
olsk
i,
•
kształt
ow
anie
poczucia
w
ar
tości
jak
ą
stano
wi
ró
żnor
odność
k
ultur
ow
a,
definio
-
w
anie
naz
w
y
Eur
op
ejcz
yk
, E
ur
op
ejk
a,
•
po
znanie
h
ymnu
Unii
E
ur
opejsk
iej
,
•
uświadamianie
w
ar
tości
ucz
enia
się
ję
-
zykó
w
,
•
doskonalenie
umiejętności
cz
ytania
pr
o-
st
ych
tekst
ów
i
for
muło
w
ania
odpo
wiedzi
na
p
ytania
dot
ycząc
e
pr
zecz
ytanego
tekstu
,
•
kształt
ow
anie
umiejętności
właściw
ej
po
-
sta
w
y
podczas
słuchania
h
ymnu
państ
w
o-
w
ego
P
olsk
i,
utr
w
alenie
melodii
h
ymnu
,
Elemen
tar
z,
s.
72–73
Ćwicz
enia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczne
cz.
4,
s.
28–29
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2e 1.2f 5.1 5.2 5.8
•
ro
zpo
znaje
w
tekście
lit
er
y
oznaczając
e
samogłosk
i,
•
cz
yta
z
e
zr
ozumieniem
pr
o-
st
e
tekst
y
inf
or
mac
yjne
or
az
frag
men
ty
wiersz
y
i t
ekst
y
w elemen
tar
zu
i
ćwicz
eniach,
•
dopaso
wuje
inf
or
macje
do
zdjęć
,
•
cz
yta
fr
ag
men
ty
wiersz
y
i po
-
tr
afi
w
sk
azać
liczbę
w
ersó
w
,
•
słucha
i
ro
zpo
znaje
h
ymn
Unii
Eur
opejsk
iej
,
•
potr
afi
opo
wiedzieć
o
nie
-
znanej
zaba
wie
na
podsta
wie
hist
or
yjk
i obr
azko
w
ej
,
•
ustala
zasady
g
ry
lub
zaba
w
y
w
spólnie
z
inn
ymi
dziećmi
–
gr
a
i ba
wi
się
z
nimi,
•
potr
afi
uło
ży
ć
pytanie
do
w
ywiadu
,
•
pisz
e
naz
w
y
własne
wielk
ą
lit
er
ą,
•
rec
ytuje
z
pamięci
fr
ag
men
t
wiersza
dot
ycząc
ego
pr
aw
dzieck
a,
•
ro
zpo
znaje
i
naz
yw
a
emocje
własne
or
az
inn
ych
osób
–
ucz
estnikó
w
zaba
w
y
lub
g
ry
,
•
potr
afi
z
or
ganiz
ow
ać
zaba
w
ę
lub
g
rę
dla
ró
wieśnikó
w
,
1
190
G
ry i zaba
w
y dzieci
w P
olsc
e.
•
doskonalenie
umiejętności
cz
ytania
na
podsta
wie
tekst
ów
za
w
ar
ty
ch
w
elemen
-
tar
zu
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
samodzielnego
or
ganiz
ow
ania
zaba
w
y,
•
uk
ładanie
instrukcji
i
reguł
g
ry
,
•
uk
ładanie
i
zapisy
w
anie
odpo
wiedzi
na
pytanie
,
•
gr
y
i zaba
w
y
tema
ty
czne
,
Elemen
tar
z–
s.
70
por
tf
olio
ucznia –
s.
57
1.1a 1.1b 1.2a 1.2b 1.2c 1.2f 5.1 5.2
50
1
191
Zaba
w
a na c
o dzień
i o
d święta – r
oz
wijanie
umiejętności pisania or
az op
owiadania na
tema
t zaba
w
y i zaba
-
w
ek or
az w
sp
ółpr
ac
y
w zaba
wie dzieci
z M
ozambiku
.
•
zaznajamianie
z
zaba
w
ami
dzieci
na
całym
świecie
–
zaba
w
a
z
M
ozambik
u
„Cheia
”,
•
kształt
ow
anie
umiejętności
opo
wiadania
o
zaba
wie
na
podsta
wie
hist
or
yjk
i obr
az
-
ko
w
ej
,
•
w
yszuk
iw
anie
ró
żnic
w
rodzinie
w
yr
az
ów
na
pr
zyk
ładzie
w
yr
azu
zaba
w
a,
•
dopaso
w
yw
anie
ilustr
acji
zgodnie
z
in
-
strukcją
sło
wną,
•
pisanie
naz
w
własn
ych
wielk
ą
lit
er
ą,
•
doskonalenie
umiejętności
cz
ytania
z
e
zr
ozumieniem
–
zaba
w
a
w
w
ywiad
•
z
koleżank
ą
(lub
kolegą)
mieszk
ającą
(mieszk
ając
ym)
w innej
cz
ęści
świa
ta,
•
cz
ytanie
wiersza
dot
ycząc
ego
pr
aw
dzieck
a,
Ćwicz
enia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczne
cz.
4,
s.
30–31
1.1a 1.1b 1.1c 1.2b 1.2c 1.2e 1.2f 5.1 5.2 5.6
1
192
Pięk
no w dr
ugim czło
-
wieku i w
e w
sp
ólnej
zaba
wie
.
•
ro
zwijanie
umiejętności
or
ganizacji
zaba
-
w
y
w
tea
tr
–
ilustr
ow
anie
mimik
ą,
gest
em
i ruchem
zacho
w
ań
boha
ter
ów
ut
w
or
ów
lit
er
ack
ich,
po
znan
ych
w
czasie
rok
u
szkolnego
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
sw
obodnego
w
ypo
wiadania
się
na
tema
ty
z
wiązane
z pr
aw
ami
i
obo
wiązk
ami
dzieci
na
całym
świecie
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
dostr
zegania
pięk
na
w
otaczając
ym
świecie
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
ro
zpo
zna
w
ania
i naz
yw
ania
własn
ych
emocji
or
az
emocji
inn
ych
osób
podczas
zaba
w
y
i g
ry
–
pr
zy
-
jemne
i
niepr
zyjemne
emocje;
por
tf
olio
ucznia –
kar
ta nr 58
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
ma
tema
t.-
-pr
zyr
odnicza
1
Jak zacho
w
ać się
w czasie bur
zy?
•
pr
zek
azanie
wiadomości
o
zag
ro
żeniach,
kt
ór
e
mogą
nieść
ró
żne
zja
wisk
a
atmosf
e-
ry
czne
(jak
bur
za),
•
w
dr
ażanie
do
właściw
ego
zacho
w
ania
się
w
czasie
bur
zy
,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
30–31
6.1)e 6.1)f
•
w
ymienia
o
znak
i zbliżając
ej
się
bur
zy
,
•
w
yjaśnia,
jak
po
winien
za
-
cho
w
ać
się
w
czasie
bur
zy
w domu
i
na
dw
or
ze
,
51
1
125
O
blicz
enia z
egar
ow
e
– p
osługiw
anie się z
e-
gar
em.
•
odcz
yt
yw
anie
godzin
na
z
egar
ze
,
•
w
ykon
yw
anie
pr
ost
ych
oblicz
eń
z
egar
o-
w
ych,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
32
7.2)c 7.2)d 7.3)d
•
w
ymienia
niebezpiecz
eń
-
st
w
a,
jak
ie
niesie
z
e
sobą
bur
za,
•
odcz
ytuje
godzin
y
na
z
e-
gar
ze
,
•
dokonuje
pr
ost
ych
oblicz
eń
zegar
ow
ych,
•
odmier
za
płyn
y
za
pomocą
kubk
a,
•
zna
pojęcie
litr
,
•
odmier
za
ilość
w
ody
za
po
-
mocą
miar
ki
litr
ow
ej
,
•
odcz
ytuje
i
zapisuje
liczbę
19
i
20,
•
zapisuje
liczbę
19
i
20
w
po
-
staci
sum
y
10
+
9=,10
+
10
=,
•
dodaje
i
odejmuje
w
zak
resie
20
na
konk
retach;
1
126
Odmier
zanie w
ody –
wpr
ow
adz
enie p
ojęcia
litr
.
•
odmier
zanie
płynó
w
k
ubk
iem
i
miar
ką
litr
ow
ą,
•
kształc
enie
umiejętności
ro
związ
yw
ania
pr
oblemó
w
,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
33
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 59
7.3)c
1
127
W
pr
ow
adz
enie liczb
y 19
i jej zapisu c
yfr
ow
ego
.
•
pr
zeliczanie
w
zak
resie
19,
•
wpr
ow
adz
enie
zapisu
liczb
y
19,
•
utr
w
alanie
pojęć:
dziesiątk
i i jedności
,
•
wpr
ow
adz
enie
liczb
y
19
w
aspekcie
k
ar
dy
-
naln
ym
–
miar
ow
ym
i
por
ządko
w
ym,
•
pr
zedsta
wianie
liczb
y
19
w
postaci
sum
y
liczb
10
i
9,
Ćwicz
enia
ma
tema
ty
cz
-
no
-pr
zyr
od
-
nicz
e
cz.
4,
s.
34
7.2)a 7.2)b
1
128
W
pr
ow
adz
enie liczb
y 20
i jej zapisu c
yfr
ow
ego
.
•
pr
zeliczanie
liczb
w
zak
resie
20,
•
wpr
ow
adz
enie
zapisu
liczb
y
20,
•
utr
w
alanie
pojęć
dziesiątk
i i
jedności
,
•
wpr
ow
adz
enie
liczb
y
20
w
aspekcie
k
ar
dy
-
naln
ym,
miar
ow
ym
i
por
ządko
w
ym,
•
pr
zedsta
wianie
liczb
y
20
w
postaci
sum
y
liczb
10
i
10;
Ćwicz
enia
ma
tema
ty
cz
-
no
-pr
zyr
od
-
nicz
e
cz.
4,
s.
35
p
or
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 60
7.2)a 7.2)b
zajęcia
techniczne
1
32
Por
tf
elik dla ta
ty
.
•
w
dr
ażanie
do
umiejętnego
odcz
yt
yw
ania
inf
or
macji
za
w
ar
ty
ch
w
instrukcji,
•
bezpieczne
posług
iw
anie
się
nar
zędziami;
por
tf
olio
ucznia –
Por
tf
el dla ta
ty
9.2)b
•
w
ycina
szablon
y,
•
obr
yso
wuje
szablon
y
na
ok
ładc
e,
•
zsz
yw
a
otr
zymane
elemen
ty
por
tf
ela;
eduk
acja
plast
yczna
1
32
Sz
cz
ęśliw
e dzieci – w
y-
konanie k
redk
ami świe
-
co
w
ymi ilustr
acji do
wiersza
My dzie
ci
.
•
w
ypo
wiadanie
się
w
w
ybr
an
ych
techni
-
kach
plast
yczn
ych
na
płasz
cz
yźnie
,
•
ilustr
ow
anie
sc
en
i
sytuacji
inspir
ow
an
ych
wiersz
em,
•
w
dr
ażanie
do
odcz
yt
yw
ania
własn
ych
emocji;
4.1) 4.2)
•
w
ypo
wiada
się
na
tema
t pr
aw
dzieck
a,
•
ry
suje
dzieci
w
sytuacji,
k
iedy
są
sz
cz
ęśliw
e,
•
pr
zedsta
wia
postaci
w
ruchu
,
•
zacho
wuje
właściw
e
pr
o-
por
cje
,
•
właściwie
dobier
a
kolor
y,
•
w
ypo
wiada
się
na
tema
t
w
ykonanej
pr
ac
y;
52
eduk
acja
muz
yczna
1
32
Tańcz
ym
y w
ak
ac
yjną
poleczk
ę. W
ysłuchanie
piosenk
i o w
ak
acjach.
•
nauk
a
uk
ładu
tanecznego
polk
i,
•
w
ysłuchanie
piosenk
i W
ak
acje
,
•
tw
or
zenie
na
instrumen
tach
per
kusyjn
ych
akompaniamen
tu
do
piosenk
i;
Kar
ta pr
ac
y
nr 29
3.1) 3.2) 3.3) 3.5)
w
ażne
jest
pr
zy
go
-
to
w
anie
w sali
miej
-
sca
do
ć
wi
-
cz
eń
ru
-
ch
ow
yc
h
i tańca
•
zna
k
rok
i taneczne
polk
i,
•
śpiew
a
refr
en
piosenk
i
W
ak
acje
,
•
ró
wno
i
rytmicznie
rec
ytuje
sło
w
a
piosenk
i,
•
gr
a
akompaniamen
t do
piosenk
i na
instrumen
tach
per
kusyjn
ych;
zajęcia
komput
er
ow
e
1
32
Zaba
w
a i nauk
a pr
zy
komput
er
ze z w
yk
or
zy
-
staniem gr
y k
omput
e-
ro
we
j.
•
pr
zypomnienie
o
konieczności
og
ranicza
-
nia
czasu
spędzanego
pr
zy
komput
er
ze
,
•
pr
zypomnienie
zasad
właściw
ego
kor
zy
-
stania
z
komput
er
a,
•
w
dr
ażanie
do
st
oso
w
ania
reguł
g
ry
,
•
w
dr
ażanie
do
st
oso
w
ania
zasad
fair
pla
y
i z
dr
ow
ej
ry
w
alizacji,
•
doskonalenie
umiejętności
st
oso
w
ania
kla
wisz
y
ze
str
załk
ami,
•
w
dr
ażanie
do
pisania
liczb
, lit
er
i
w
yr
az
ów
za
pomocą
k
la
wia
tur
y,
•
doskonalenie
umiejętności
posług
iw
ania
się
m
yszą
met
odą
złap
, pr
zesuń
i upuść;
8.1) 8.2) 8.3)
•
wie
, ż
e
należ
y
kon
tr
olo
w
ać
czas
spędz
on
y
pr
zy
kompu
-
te
rz
e,
•
st
osuje
się
do
reguł
g
ry
,
•
w
ykor
zy
stuje
k
la
wisz
e
ze
str
załk
ami
podczas
g
ry
kom
-
put
er
ow
ej
,
•
pisz
e
liczb
y,
lit
er
y
i w
yr
az
y
za
pomocą
k
la
wia
tur
y,
•
spr
awnie
posługuje
się
m
yszą
met
odą
złap
, pr
zesuń
i upuść;
w
ycho
w
anie
fiz
yczne
i eduk
acja
zdr
ow
otna
3
94– 96
94. Ć
wicz
enia gimna
-
st
yczne r
oz
wijając
e
umiejętność działania. w par
ach.
95. Z
aba
w
y i gr
y na
cz
w
or
ak
ach.
96. Dosk
onalenie umie
-
jętności w zak
resie
ćwicz
eń r
ówno
w
ażn
ych.
•
doskonalenie
umiejętności
w
ykon
yw
ania
ćwicz
eń
w
par
ach,
•
doskonalenie
umiejętności
w
ykon
yw
ania
ćwicz
eń
w
po
zy
cjach
nisk
ich,
•
wzmacnianie
siły
,
•
doskonalenie
or
ien
tacji,
sz
ybkości
i
spo
-
str
zega
w
cz
ości,
•
doskonalenie
umiejętności
poruszania
się
na
cz
w
or
ak
ach,
•
doskonalenie
umiejętności
w
ykon
yw
ania
ćwicz
eń
ró
wno
w
ażn
ych.
10.1 10.2)c 10.3
•
potr
afi
pr
zyjmo
w
ać
podsta
-
w
ow
e
po
zy
cje
nisk
ie
,
•
wzmacnia
siłę
mięśni,
•
ro
zwija
w
yczucie
własnego
ciała,
•
w
yr
abia
spostr
zega
w
cz
ość
,
or
ien
tację
i
sz
ybkość
dec
yzji,
•
potr
afi
utr
zymać
ró
wno
w
agę
.
Dzień 1.
TEMAT DNIA: Znam swoje prawa
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr.)
Zapis w dzienniku: Prawa i obowiązki dzieci na podstawie wiersza T. Kubiaka pt.: My dzieci.
Jak zachować się w czasie burzy?
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie powiedzieć, co to jest piękno i opowiedzieć o pięknie stworzonym przez człowie-
ka i naturę. Wiecie, jakie piękno tkwi w człowieku. Dostrzegacie piękno, które jest w każ-
dym z was. Potraficie opowiadać o baśniach, układać opowiadania na podany temat oraz
do ilustracji. Rozpoznajecie cyfry i litery. Płynnie czytacie znane teksty. Prawidłowo piszecie
w liniaturze. Współpracujecie w grupie przy wykonaniu zadania.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– nazywa i wymienia prawa i obowiązki dziecka,
– wie, jak się zachować w sytuacji trudnej, np.: naruszającej prawa dziecka w szkole lub
w domu,
– rozumie, że wymagania rodziców, opiekunów lub nauczycieli – dotyczące ogólnie przy-
jętych zasad zachowania lub obowiązków – nie są naruszaniem praw dziecka,
– rozpoznaje w tekście litery oznaczające samogłoski,
– czyta ze zrozumieniem proste teksty,
– wymienia oznaki zbliżającej się burzy,
– wyjaśnia, jak powinien zachować się w czasie burzy w domu i na dworze,
– wymienia niebezpieczeństwa, jakie niesie za sobą burza.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie czytać wiersz o szczęśliwych dzieciach. Powiecie, kiedy
dzieci czują się szczęśliwe. Spróbujecie powiedzieć, co to są obowiązki, a co prawa dziecka.
Będziecie wypowiadać się na temat ilustracji, wiersza i tekstu z pamiętnika. Wymienicie sa-
mogłoski i uzupełnicie nimi luki w wyrazach. Wykażecie się umiejętnością pięknego pisania.
Nauczycie się zasad prawidłowego zachowania się w czasie burzy.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wypowiedzieć się na temat wiersza My dzieci,
– wyrazić swoje zdania na temat praw i obowiązków dziecka,
– wymienić wszystkie samogłoski,
– prawidłowo uzupełnić wyrazy samogłoskami,
– powiedzieć, jak należy zachować się w czasie burzy.
Pytania kluczowe
• Kiedy dzieci czują się szczęśliwe?
• Co to są prawa, a co obowiązki?
• Jakie prawa, a jakie obowiązki ma dziecko?
• Dlaczego w czasie burzy nie należy chować się pod drzewem?
• Jak zachować bezpieczeństwo w czasie burzy w domu?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. mat.-przyr. cz. 4,
płyta CD 2, domek samogłosek i spółgłosek, tablica demonstracyjna – Ważne zasady w mojej
klasie.
53
Przebieg zajęć
1. Powitanie w kręgu.
• Każde dziecko mówi swoje imię, np. Adam, i pokazuje swój charakterystyczny gest. Po-
zostałe dzieci mówią, np. To jest Adam, i powtarzają gest.
2. Szczęśliwe dzieci – wypowiedzi na podstawie wiersza My, dzieci.
• Nauczyciel zadaje dzieciom pytanie: Powiedzcie,
kiedy czujecie się szczęśliwe? W jakich sytuacjach
odczuwacie zadowolenie, radość, szczęście? Co
sprawia, że mówicie: „ale jestem szczęśliwa/wy?”
Co lubicie robić, aby być szczęśliwym? Opowiedz-
cie o swoim szczęśliwym dniu.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 70.
Głośno
czytają kolejne fragmenty wiersza. Opowiadają,
kiedy dzieci, które są bohaterami wiersza, czują
się szczęśliwe (śmieją się, biegają po łące, gonią
motyle, głaszczą kwiaty jabłoni itd.). Odszukują
w wierszu odpowiednie fragmenty i odczytują
te, które potwierdzają ich wypowiedzi.
3. Prawa dziecka – wypowiadanie się na temat
sytuacji przedstawionych na ilustracjach.
• Nauczyciel pyta dzieci: Czy wiecie, jakie prawa
mają dzieci? Czy wiecie, że wszystkie dzieci na
świecie mają takie same prawa? Otwórzcie
ele-
mentarz na s. 71.
i obejrzyjcie ilustracje. Powiedz-
cie, jakie sytuacje przedstawiają.
• Dzieci opowiadają, jak należy się zachować
w sytuacjach przedstawionych na ilustracjach.
Nauczyciel pyta: Co należy zrobić, gdy ktoś na-
mawia kogoś do zrobienia czegoś złego? Czy
dzieci mogą decydować, z kim chcą się bawić? Do
kogo należy zwrócić się o pomoc, gdy ktoś spra-
wi nam przykrość? Nauczyciel w razie potrzeby
uzupełnia wypowiedzi dzieci.
Ilustracja 1. – Prawo do nauki, prawo do zabawy
– pomoc koledze w nauce i zabawa z nim bez
względu na kolor jego skóry – postawa aser-
tywna i tolerancja wobec drugiego człowieka.
Ilustracja 2. – Prawo do życia bez przemo-
cy i poniżania – znęcanie się nad innymi jest
niedopuszczalne.
Ilustracja 3. – Prawo do wypowiedzi – można mieć własną opinię, własne zdanie. Nama-
wianie kogoś do złego jest niedopuszczalne (przypomnienie zajęć o dzielności).
Ilustracja 4. – Prawo do wychowania w rodzinie – nikomu nie wolno zabrać dziecka od
rodziców, chyba że z ważnych powodów. Jeżeli rodzice rozwiodą się, dzieci mają prawo
spotykać się z obojgiem rodziców.
Ilustracja 5. – Prawo do prywatności – kluczyk w ręce i pamiętnik symbolizują prawo do
własnych tajemnic i sekretów, dysponowania swoimi rzeczami. Nikomu nie wolno czy-
tać bez pozwolenia naszej korespondencji.
Uwaga! Nauczyciel musi zwrócić uwagę dzieci na zasadę ograniczonego zaufania
do osób poznanych w sieci. Przede wszyskim na sytuacje, w których, ktoś je ob-
raża, szykanuje, wymusza ujawnienie danych itp. Należy uczulić, aby pozwalały
rodzicom na czytanie ich korespondencji, jeśli czują jakieś zagrożenie.
Wielu rodziców traktuje czytanie korespondencji elektronicznej swoich dzieci
jako coś zupełnie oczywistego. Przeglądają więc ich maile, wiadomości prywatne
na Facebooku czy innych portalach społecznościowych, rozmowy poprzez Gadu-
-Gadu i inne komunikatory internetowe, czytają SMS-y.
Wychowywanie to rozmowa, to bycie razem. By wychowanie było skuteczne, po-
trzebne są szczere relacje, oparte na wzajemnym zaufaniu.
Rodzice powinni zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa, budować świado-
mość, że może i powinno zwracać się z problemami właśnie do nich. Warto też wie-
dzieć, że dzieci często lepiej radzą sobie z nowymi technologiami i potrafią zatrzeć
ślady swojej działalności w sieci.
Warto także zwrócić rodzicom uwagę na cyberprzemoc, która jest przestępstwem
i grozi karą grzywny lub pozbawienia wolności (Art. 212 i 216 k.k.). Rodzice/opie-
kunowie dzieci działających w sieci na czyjąś niekorzyść są odpowiedzialni za czy-
ny małoletnich.
4. Co to są prawa? Co to są obowiązki? – wypowiedzi na podany temat.
• Nauczyciel opowiada: Prawa wszystkich ludzi zapisane są w Powszechnej Deklaracji Praw
Człowieka uchwalonej przez ONZ w 1948 roku. Później opracowano drugi ważny dokument,
nazwany Konwencją Praw Dziecka. Konwencja, w odróżnieniu od deklaracji, zobowiązuje
państwo, które je przyjęło, do przestrzegania praw w niej zawartych. Polska podpisała tę
konwencję w 1991 roku. Prawa zawarte w niej dotyczą wszystkich dzieci na całym świe-
cie bez względu na płeć, kolor skóry, narodowość, język jakim mówią, jaką religię wyznają,
czy są pełnosprawne czy niepełnosprawne. Przestrzegać ich muszą rodzice, nauczyciele,
przedstawiciele władz. Następnie nuczyciel pyta: Czy wy znacie swoje prawa i obowiązki?
Co to znaczy, że macie prawo? Co to znaczy, że coś jest waszym obowiązkiem? Podajcie
przykłady swoich obowiązków.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela, wskazują różnice, jakie ich zdaniem wystę-
pują między prawem, a obowiązkiem (np.: Mam prawo do nauki. Moim obowiązkiem jest
uczyć się, przychodzić do szkoły, odrabiać zadania domowe. Mam prawo do zabawy. Moim
obowiązkiem jest posprzątać pokój po zabawie.)
• Dzieci wspólnie z nauczycielem próbują podać definicję praw i obowiązków dziecka,
np.: Prawa nam się należą przez sam fakt, że jesteśmy ludźmi. Obowiązki musimy wypeł-
niać. Prawa są tworzone po to, aby każdy człowiek wiedział, jak zachowywać się w społe-
czeństwie. Dzięki prawom ludzie wiedzą, co należy robić, żeby żyć w zgodzie z innymi (na-
uczyciel nawiązuje do Kodeksu Klasy).
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że wymagania rodziców, opiekunów lub nauczycieli
dotyczące ogólnie przyjętych zasad zachowania lub obowiązków, nie są naruszaniem
praw dziecka.
5. Zabawy z samogłoskami – doskonalenie analizy i syntezy słuchowej.
• Dzieci wymieniają samogłoski, które znają. Zapisują na tablicy litery a, ą, e, ę, i, o, u,
ó y. Podają słowa, które rozpoczynają się kolejnymi samogłoskami. Mówią, że nie ma
takiego słowa, które rozpoczyna się głoskami: ą, ę, y.
54
Ilustracja 5. – Prawo do prywatności – kluczyk w ręce i pamiętnik symbolizują prawo do
własnych tajemnic i sekretów, dysponowania swoimi rzeczami. Nikomu nie wolno czy-
tać bez pozwolenia naszej korespondencji.
Uwaga! Nauczyciel musi zwrócić uwagę dzieci na zasadę ograniczonego zaufania
do osób poznanych w sieci. Przede wszyskim na sytuacje, w których, ktoś je ob-
raża, szykanuje, wymusza ujawnienie danych itp. Należy uczulić, aby pozwalały
rodzicom na czytanie ich korespondencji, jeśli czują jakieś zagrożenie.
Wielu rodziców traktuje czytanie korespondencji elektronicznej swoich dzieci
jako coś zupełnie oczywistego. Przeglądają więc ich maile, wiadomości prywatne
na Facebooku czy innych portalach społecznościowych, rozmowy poprzez Gadu-
-Gadu i inne komunikatory internetowe, czytają SMS-y.
Wychowywanie to rozmowa, to bycie razem. By wychowanie było skuteczne, po-
trzebne są szczere relacje, oparte na wzajemnym zaufaniu.
Rodzice powinni zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa, budować świado-
mość, że może i powinno zwracać się z problemami właśnie do nich. Warto też wie-
dzieć, że dzieci często lepiej radzą sobie z nowymi technologiami i potrafią zatrzeć
ślady swojej działalności w sieci.
Warto także zwrócić rodzicom uwagę na cyberprzemoc, która jest przestępstwem
i grozi karą grzywny lub pozbawienia wolności (Art. 212 i 216 k.k.). Rodzice/opie-
kunowie dzieci działających w sieci na czyjąś niekorzyść są odpowiedzialni za czy-
ny małoletnich.
4. Co to są prawa? Co to są obowiązki? – wypowiedzi na podany temat.
• Nauczyciel opowiada: Prawa wszystkich ludzi zapisane są w Powszechnej Deklaracji Praw
Człowieka uchwalonej przez ONZ w 1948 roku. Później opracowano drugi ważny dokument,
nazwany Konwencją Praw Dziecka. Konwencja, w odróżnieniu od deklaracji, zobowiązuje
państwo, które je przyjęło, do przestrzegania praw w niej zawartych. Polska podpisała tę
konwencję w 1991 roku. Prawa zawarte w niej dotyczą wszystkich dzieci na całym świe-
cie bez względu na płeć, kolor skóry, narodowość, język jakim mówią, jaką religię wyznają,
czy są pełnosprawne czy niepełnosprawne. Przestrzegać ich muszą rodzice, nauczyciele,
przedstawiciele władz. Następnie nuczyciel pyta: Czy wy znacie swoje prawa i obowiązki?
Co to znaczy, że macie prawo? Co to znaczy, że coś jest waszym obowiązkiem? Podajcie
przykłady swoich obowiązków.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela, wskazują różnice, jakie ich zdaniem wystę-
pują między prawem, a obowiązkiem (np.: Mam prawo do nauki. Moim obowiązkiem jest
uczyć się, przychodzić do szkoły, odrabiać zadania domowe. Mam prawo do zabawy. Moim
obowiązkiem jest posprzątać pokój po zabawie.)
• Dzieci wspólnie z nauczycielem próbują podać definicję praw i obowiązków dziecka,
np.: Prawa nam się należą przez sam fakt, że jesteśmy ludźmi. Obowiązki musimy wypeł-
niać. Prawa są tworzone po to, aby każdy człowiek wiedział, jak zachowywać się w społe-
czeństwie. Dzięki prawom ludzie wiedzą, co należy robić, żeby żyć w zgodzie z innymi (na-
uczyciel nawiązuje do Kodeksu Klasy).
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że wymagania rodziców, opiekunów lub nauczycieli
dotyczące ogólnie przyjętych zasad zachowania lub obowiązków, nie są naruszaniem
praw dziecka.
5. Zabawy z samogłoskami – doskonalenie analizy i syntezy słuchowej.
• Dzieci wymieniają samogłoski, które znają. Zapisują na tablicy litery a, ą, e, ę, i, o, u,
ó y. Podają słowa, które rozpoczynają się kolejnymi samogłoskami. Mówią, że nie ma
takiego słowa, które rozpoczyna się głoskami: ą, ę, y.
55
• Nauczyciel mówi polecenia, a dzieci zachowują się zgodnie z nimi, np.:
– Dzieci, których imiona rozpoczynają się samogłoską a, powiedzą – Hura! Hura! Mam a.
– Dzieci, których imiona mają w swej nazwie samogłoskę a, wstaną i powiedzą: Mam a,
mam a! Hura! Hura! Hura!
– Dzieci, które znają wyrazy, zawierające samogłoskę ę, wstaną i będą biły brawo (nauczy-
ciel prosi wybrane dziecko o podanie słowa z samogłoską ę.
– Dzieci, które znają wyrazy, zawierające samogłoskę ą, wstaną i będą tupały nogami (na-
uczyciel prosi wybrane dziecko o podanie słowa z samogłoską ą) itd.
Logopeda radzi – ćwiczenia dykcyjne
Jeszcze raz możemy przypomnieć dzieciom o konieczności szerokiego otwierania buzi
przy wypowiadaniu samogłosek. Każdy kto nas słucha, lepiej wtedy zrozumie nasze
słowa. Dlatego jest to takie ważne dla wyraźnego mówienia. Możemy poćwiczyć wypo-
wiadanie samogłosek przed lustrem.
A – otwieramy usta, odsłaniając górne zęby, język leży na dole jamy ustnej,
E – opuszczamy żuchwę (mniej niż przy A), zęby są trochę odsłonięte, kąciki ust
rozchylone na boki,
I – rozchylamy usta na boki (jak do uśmiechu), wargi spłaszczone, środkowa część języ-
ka jest uniesiona ku górze,
O – opuszczamy żuchwę, wargi zaokrąglamy i lekko wysuwamy do przodu, tylną część
języka unosimy,
U – wargi wysuwamy i ściągamy (tworzą mały otwór), język cofamy i unosimy jego tylną
część,
Y – żuchwę lekko opuszczamy, spłaszczamy wargi, czubkiem języka dotykamy nasady
dolnych zębów.
6. Znam wszystkie samogłoski – uzupełnianie wyrazów brakującymi literami.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw. pol.-społ. na s. 26.
i cicho przeczytały tekst
napisany zieloną czcionką. W czasie czytania dzieci podkreślają samogłoski. Nauczyciel
obserwuje pracę dzieci.
• Dzieci samodzielnie wpisują brakujące w wyrazach litery (ćw. 7.,
ćw. pol.-społ.,
s. 27.
). Następnie głośno je czytają. Zwracają uwagę, że w przykładzie _gła, mogły wpi-
sać i lub m.
7. Dziwne kroki – zabawa integracyjna.
• Dzieci stoją w luźnej rozsypce. Ochotnik wychodzi na środek klasy i prezentuje wymy-
ślone przez siebie „dziwne kroki”. Wszyscy obserwują go i próbują tak chodzić. Osoba
stojąca na środku klasy decyduje, czy „dziwne kroki” wykonywane są poprawnie i jak
długo należy je wykonywać. Następnie wybiera kolejną osobę do wykonywania no-
wych „dziwnych kroków”.
(J. Rojewska, Grupa bawi się i pracuje, Oficyna Wydawnicza UNUS, Wrocław 2000)
8. Co dzieje się w przyrodzie przed nadejściem burzy? – opowiadanie na podstawie
własnych doświadczeń i ilustracji.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 30–31
. Przyglądają się ilustracjom i na ich
podstawie (oraz własnych doświadczeń) opowiadają, co dzieje się w przyrodzie przed
burzą. Wymieniają znane im oznaki zbliżającej się burzy. Zwracają uwagę na niebez-
pieczeństwa, na jakie jesteśmy narażeni w czasie burzy. Opowiadają, jak zachowują się
w czasie burzy w domu, a jak na podwórku.
Dzieci skreślają obrazki, które przedstawiają sytuacje niewłaściwego zachowania się
w czasie burzy (chowanie się pod drzewem). Uzasadniają dlaczego.
9. Podsumowanie zajęć.
Dzieci zapisują w zeszytach zdania: Znam swoje prawa i obowiązki. Następnie tworzą
krąg i kończą zdania: Mam prawo do… . Moim obowiązkiem jest… .
Zadanie domowe
Przeczytajcie rodzicom tekst z pamiętnika w
ćw. pol.-społ. na s. 26
. Opowiedzcie im, o czym
rozmawialiśmy na zajęciach – zgodnie z pytaniami na s. 27. Przepiszcie fragment pamiętni-
ka zaznaczony niebieskim kolorem w
ćw. pol.-społ. na s. 27
. w ćw. 6.
56
7. Dziwne kroki – zabawa integracyjna.
• Dzieci stoją w luźnej rozsypce. Ochotnik wychodzi na środek klasy i prezentuje wymy-
ślone przez siebie „dziwne kroki”. Wszyscy obserwują go i próbują tak chodzić. Osoba
stojąca na środku klasy decyduje, czy „dziwne kroki” wykonywane są poprawnie i jak
długo należy je wykonywać. Następnie wybiera kolejną osobę do wykonywania no-
wych „dziwnych kroków”.
(J. Rojewska, Grupa bawi się i pracuje, Oficyna Wydawnicza UNUS, Wrocław 2000)
8. Co dzieje się w przyrodzie przed nadejściem burzy? – opowiadanie na podstawie
własnych doświadczeń i ilustracji.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 30–31
. Przyglądają się ilustracjom i na ich
podstawie (oraz własnych doświadczeń) opowiadają, co dzieje się w przyrodzie przed
burzą. Wymieniają znane im oznaki zbliżającej się burzy. Zwracają uwagę na niebez-
pieczeństwa, na jakie jesteśmy narażeni w czasie burzy. Opowiadają, jak zachowują się
w czasie burzy w domu, a jak na podwórku.
Dzieci skreślają obrazki, które przedstawiają sytuacje niewłaściwego zachowania się
w czasie burzy (chowanie się pod drzewem). Uzasadniają dlaczego.
9. Podsumowanie zajęć.
Dzieci zapisują w zeszytach zdania: Znam swoje prawa i obowiązki. Następnie tworzą
krąg i kończą zdania: Mam prawo do… . Moim obowiązkiem jest… .
Zadanie domowe
Przeczytajcie rodzicom tekst z pamiętnika w
ćw. pol.-społ. na s. 26
. Opowiedzcie im, o czym
rozmawialiśmy na zajęciach – zgodnie z pytaniami na s. 27. Przepiszcie fragment pamiętni-
ka zaznaczony niebieskim kolorem w
ćw. pol.-społ. na s. 27
. w ćw. 6.
57
Dzień 2.
TEMAT DNIA: Jesteśmy Europejczykami
(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Prawa dzieci na całym świecie są takie same. Rola i zadania Rzecznika
Praw Dziecka. Co to znaczy, że jestem Europejką lub Europejczykiem? – analiza piękna róż-
norodności kulturowej na podstawie krajów Unii Europejskiej. Obliczenia zegarowe – posłu-
giwanie się zegarem.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Rozumiecie, co to są prawa, a co obowiązki dziecka. Wiecie, jak należy zareagować w przy-
padku naruszania praw drugiego człowieka. Wiecie, kiedy możecie mieć swoje małe sekrety,
a kiedy nie należy utrzymywać czegoś w tajemnicy. Znacie wszystkie samogłoski, potraficie
je wymienić, wskazać w tekście, a także uzupełnić nimi wyrazy. Potraficie odczytać godziny
na zegarku i rozwiązać zadania tekstowe dotyczące upływu czasu.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– nazywa i wymienia prawa i obowiązki dziecka,
– wie, na czym polega rola Rzecznika Praw Dziecka i w jaki sposób mądrze należy korzystać
z jego pomocy,
– wskazuje i rozróżnia symbole narodowe Polski,
– przyjmuje prawidłową postawę w czasie słuchania i śpiewania hymnu,
– czyta ze zrozumieniem proste teksty informacyjne,
– czyta ze zrozumieniem fragmenty tekstów w elementarzu,
– dopasowuje informacje do zdjęć,
– słucha i rozpoznaje hymn Unii Europejskiej,
– wskazuje i rozróżnia symbole narodowe Polski oraz przyjmuje prawidłową postawę
podczas słuchania i śpiewania hymnu narodowego,
– odczytuje godziny na zegarze,
– wykonuje proste obliczenia zegarowe.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach powiecie, co wiecie o prawach dziecka. Wymienicie symbole naro-
dowe Polski. Wykażecie się umiejętnością czytania. Dowiecie się, kto to jest i czym się zajmu-
je Rzecznik Praw Dziecka. Przeczytacie teksty dotyczące Francji, Hiszpanii, Polski i Niemiec.
Postaracie się wyjaśnić, kto to jest Europejczyk. Wysłuchacie hymnu Unii Europejskiej. Bę-
dziecie odczytywać i wskazywać godziny na zegarze. Rozwiążecie zadania tekstowe doty-
czące obliczeń zegarowych.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wymienić symbole narodowe Polski,
– przyjąć prawidłową postawę w czasie słuchania hymnu Polski,
– wypowiadać się na podstawie wysłuchanego tekstu,
– samodzielnie wykonać zadania dotyczące obliczeń zegarowych.
Pytania kluczowe
• Kim są Europejczyk i Europejka?
• Kto to jest i czym się zajmuje Rzecznik Praw Dziecka?
• Co to znaczy być dzielnym w kontekście praw dziecka?
• Jaką postawę należy przyjąć w czasie słuchania i śpiewania hymnu narodowego?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. mat.-przyr. cz. 4, ry-
sunki flag państw: Hiszpanii, Polski, Niemiec, Francji; kartki z nazwami państw: Polska, Niem-
cy, Francja, Hiszpania; płyta Słuchowiska z hymnem Polski i Unii Europejskiej, mapa fizyczna
Europy, zegary wykonane przez dzieci, zegar do demonstracji dla nauczyciela.
Przebieg zajęć
1. Powitanie w kręgu.
• Każde dziecko mówi swoje imię, np. Robert i pokazuje pantomimicznie, co lubi robić.
Pozostałe dzieci mówią, np. To jest Robert i powtarzają pokazany ruch.
2. Przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel przedstawia dzieciom cele zajęć. Mówi, że czekają ich dzisiaj bardzo pra-
cowite zajęcia. Prosi, aby uważnie słuchały i były aktywne. Przedstawia im cele zajęć
i nacobezu. Zwraca uwagę na pytania kluczowe zajęć.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 26–27
i czytają fragment, który przepisały z pamięt-
nika. Opowiadają o swoich rozmowach z rodzicami na temat praw dziecka.
3. Przygoda Olka – wypowiedzi dzieci na temat dzielności i asertywnego zachowania się.
• Nauczyciel czyta dzieciom opowiadanie o Olku
(ćw. pol.-społ., s. 27).
Dzieci opowiada-
ją, co przydarzyło się chłopcu. Nauczyciel pyta: Jak Olek czuł się w tej sytuacji? Dlaczego
wstydził się opowiedzieć mamie o wydarzeniu? Oceniają zachowanie Olka. Mówią, czy
Olek słusznie postąpił, odmawiając kolegom.
• Dzieci opowiadają o podobnych sytuacjach, które im się przydarzyły. Mówią, jak się
wtedy zachowali i jak się czuli. Czy wstydzili się komuś o tym powiedzieć.
• Nauczyciel czyta ostatnie zdanie z opowiadania (pytanie mamy) Olku, jak myślisz, kto
zachował się jak tchórz? Dzieci odpowiadają na to pytanie.
• Nauczyciel przypomina, że nie wolno nikogo namawiać do złego.
4. Dbam o twoje prawa – rozmowy o Rzeczniku Praw Dziecka na podstawie informa-
cji w elementarzu i opowiadania nauczyciela.
• Nauczyciel pyta dzieci, czy wiedzą kim jest
i czym się zajmuje Rzecznik Praw Dziecka. Prosi,
aby otworzyły
elementarz na s. 73.
i przeczytały
zawarte tam informacje.
• Dzieci opowiadają o obowiązkach Rzecznika
Praw Dziecka na podstawie wysłuchanego tek-
stu. Opowiadają, co przedstawia znaczek. Wyja-
śniają, co ich zdaniem przedstawia. Nauczyciel
uzupełnia wypowiedzi dzieci, np.:
W Europie przestrzeganiem praw człowieka
zajmuje się Komitet Ochrony Praw Człowieka
w Strasburgu. W Polsce najważniejszą instytu-
cją zajmującą się prawami dziecka jest Komitet
Ochrony Praw Dziecka, który ma swoją siedzibę
w Warszawie. Rzecznik stoi na straży praw dziec-
ka. Rzecznik podejmuje działania na rzecz zapew-
nienia dziecku pełnego i harmonijnego rozwoju,
z poszanowaniem jego godności i podmiotowo-
58
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. mat.-przyr. cz. 4, ry-
sunki flag państw: Hiszpanii, Polski, Niemiec, Francji; kartki z nazwami państw: Polska, Niem-
cy, Francja, Hiszpania; płyta Słuchowiska z hymnem Polski i Unii Europejskiej, mapa fizyczna
Europy, zegary wykonane przez dzieci, zegar do demonstracji dla nauczyciela.
Przebieg zajęć
1. Powitanie w kręgu.
• Każde dziecko mówi swoje imię, np. Robert i pokazuje pantomimicznie, co lubi robić.
Pozostałe dzieci mówią, np. To jest Robert i powtarzają pokazany ruch.
2. Przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel przedstawia dzieciom cele zajęć. Mówi, że czekają ich dzisiaj bardzo pra-
cowite zajęcia. Prosi, aby uważnie słuchały i były aktywne. Przedstawia im cele zajęć
i nacobezu. Zwraca uwagę na pytania kluczowe zajęć.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 26–27
i czytają fragment, który przepisały z pamięt-
nika. Opowiadają o swoich rozmowach z rodzicami na temat praw dziecka.
3. Przygoda Olka – wypowiedzi dzieci na temat dzielności i asertywnego zachowania się.
• Nauczyciel czyta dzieciom opowiadanie o Olku
(ćw. pol.-społ., s. 27).
Dzieci opowiada-
ją, co przydarzyło się chłopcu. Nauczyciel pyta: Jak Olek czuł się w tej sytuacji? Dlaczego
wstydził się opowiedzieć mamie o wydarzeniu? Oceniają zachowanie Olka. Mówią, czy
Olek słusznie postąpił, odmawiając kolegom.
• Dzieci opowiadają o podobnych sytuacjach, które im się przydarzyły. Mówią, jak się
wtedy zachowali i jak się czuli. Czy wstydzili się komuś o tym powiedzieć.
• Nauczyciel czyta ostatnie zdanie z opowiadania (pytanie mamy) Olku, jak myślisz, kto
zachował się jak tchórz? Dzieci odpowiadają na to pytanie.
• Nauczyciel przypomina, że nie wolno nikogo namawiać do złego.
4. Dbam o twoje prawa – rozmowy o Rzeczniku Praw Dziecka na podstawie informa-
cji w elementarzu i opowiadania nauczyciela.
• Nauczyciel pyta dzieci, czy wiedzą kim jest
i czym się zajmuje Rzecznik Praw Dziecka. Prosi,
aby otworzyły
elementarz na s. 73.
i przeczytały
zawarte tam informacje.
• Dzieci opowiadają o obowiązkach Rzecznika
Praw Dziecka na podstawie wysłuchanego tek-
stu. Opowiadają, co przedstawia znaczek. Wyja-
śniają, co ich zdaniem przedstawia. Nauczyciel
uzupełnia wypowiedzi dzieci, np.:
W Europie przestrzeganiem praw człowieka
zajmuje się Komitet Ochrony Praw Człowieka
w Strasburgu. W Polsce najważniejszą instytu-
cją zajmującą się prawami dziecka jest Komitet
Ochrony Praw Dziecka, który ma swoją siedzibę
w Warszawie. Rzecznik stoi na straży praw dziec-
ka. Rzecznik podejmuje działania na rzecz zapew-
nienia dziecku pełnego i harmonijnego rozwoju,
z poszanowaniem jego godności i podmiotowo-
59
ści. Wypełnienie tych zadań wymaga ochrony dziecka przed wszelkimi przejawami przemo-
cy, okrucieństwa, wyzysku, a także przed demoralizacją, zaniedbaniem i innymi formami
niewłaściwego traktowania. Przedmiotem troski Rzecznika są wszystkie dzieci. Szczególną
opieką otacza dzieci niepełnosprawne, które mają utrudniony start życiowy. Rzecznik podej-
muje działania przewidziane w ustawie z własnej inicjatywy, biorąc pod uwagę napływają-
ce do niego informacje wskazujące na naruszenie praw lub dobra dziecka. Zajmuje się przy-
padkami indywidualnymi, jeśli nie zostały one wcześniej rozwiązane we właściwy sposób
mimo, że wykorzystano dostępne możliwości prawne. Rzecznik nie zastępuje wyspecjalizo-
wanych służb, instytucji i stowarzyszeń zajmujących się ochroną dziecka, lecz interweniuje
w sytuacji, kiedy dotychczasowe procedury okazały się nieskuteczne bądź ich zaniechano.
5. Kto co lubi – zabawa, budowanie poczucia bezpieczeństwa w grupie.
• Nauczyciel umawia się z dziećmi, że długość klasy to skala, na której można określić
stopień swojej sympatii do kogoś lub czegoś, do jakiejś wartości, rzeczy, osoby itp.
Na jednym końcu (przy tablicy) jest BARDZO LUBIĘ, na drugim – BARDZO NIE LUBIĘ, a
w środku NIE WIEM (niezdecydowanie). Każde z dzieci ma możliwość pytania o różne
rzeczy, np.: Kto lubi ludzi nieśmiałych? Kto lubi lody pistacjowe? Kto lubi chodzić do szkoły?
Kiedy padają pytania, wszyscy ustawiają się tak, jak to czują.
(J. Rojewska, Grupa bawi się i pracuje, Oficyna Wydawnicza UNUS, Wrocław 2000)
6. Jesteśmy Europejczykami – poznanie najważniejszych informacji dotyczących
symboli i języków narodowych wybranych krajów Europy.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom mapę Europy. Pyta: Które z państw europejskich odwie-
dziły? Dlaczego możemy powiedzieć: Jestem Europejką/Jestem Europejczykiem? Następnie
włącza hymn Unii Europejskiej. Wyjaśnia, co to jest Unia Europejska.
• Dzieci oglądają flagi (Polski, Francji, Niemiec, Hiszpanii) i czytają kartki z nazwami
państw, które nauczyciel zawiesił na tablicy. Przyporządkowują nazwy do flag.
Następnie otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 28.
Przyglądają się znajdującym się tam obraz-
kom. Czytają teksty o dzieciach z różnych krajów europejskich. Wskazują zdjęcia, które
pasują do tekstów. Uzasadniają swój wybór. Odpowiadają na pytania dotyczące tekstów.
• Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat: Czy warto uczyć się języków i dlaczego?
• Nauczyciel mówi, w jakim języku mówią dzieci w Polsce (polskim), Niemczech (niemiec-
kim), Francji (francuskim), Hiszpanii (hiszpańskim). Zapisuje te nazwy na tablicy i wyja-
śnia ich pisownię.
• Dzieci samodzielnie wykonują
ćw. 8. w
ćw. pol.-społ. na s. 29.,
korzystając ze zgroma-
dzonych na tablicy informacji.
7. Jestem Polakiem – wskazywanie symboli narodowych.
• Nauczyciel mówi: Każdy kraj ma swoją historię, tradycje, symbole, hymn. Jesteście Euro-
pejczykami. Wysłuchałyście hymnu Unii Europejskiej. Jednak przede wszystkim jesteście
Polakami. Powiedzcie, jakie znacie symbole swojej ojczyzny? Wysłuchacie hymnu Polski.
W czasie jego słuchania zachowajcie się tak, jak na Polaków przystało.
• Dzieci wykonują
ćw. 6. i 7.
w ćw. pol.-społ. na s. 29
. – kolorują godło Polski, czytają zdanie
o godle i starannie je przepisują. Nauczyciel obserwuje prace dzieci, wspiera w razie
potrzeby.
8. Zabawy w zegary – patrz przewodnik 2., projekt 6., dzień 1.
9. Obliczanie zegarowe, posługiwanie się zegarem.
• Dzieci klaszczą w ręce tyle razy, ile wskazuje cyfra pokazana przez nauczyciela na zega-
rze demonstracyjnym.
• Nauczyciel mówi:
– Pierwsza godzina wybiła, co robicie dzieci? Dzieci opowiadają, co robią.
– Druga godzina wybiła, pokażcie dzieci, co robiłyście wczoraj. Dzieci pokazują ruchem.
– Trzecia godzina wybiła, piosenkę czas zaczynać. Zaśpiewajcie piosenkę „Nasza klasa”.
– Czwarta godzina – na gimnastykę przyszedł czas. Podskoczcie do góry jeden raz, itd.
• Nauczyciel mówi dzieciom: Doskonale radzicie
sobie z zadaniami dotyczącymi zegara. Proszę
otwórzcie
ćw. matem.-przyr. na s. 32.
i rozwiąż-
cie samodzielnie zadania. Nauczyciel spaceru-
je po klasie i w razie potrzeby pomaga swoim
uczniom. Po wykonaniu zadań przez dzieci
pyta: Kto nie potrafił rozwiązać zadań? Dla kogo
zadania były bardzo łatwe, a dla kogo trudne?
10. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć: Najcie-
kawsze na zajęciach było dla mnie… Zapamię-
tam, że…
60
• Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat: Czy warto uczyć się języków i dlaczego?
• Nauczyciel mówi, w jakim języku mówią dzieci w Polsce (polskim), Niemczech (niemiec-
kim), Francji (francuskim), Hiszpanii (hiszpańskim). Zapisuje te nazwy na tablicy i wyja-
śnia ich pisownię.
• Dzieci samodzielnie wykonują
ćw. 8. w
ćw. pol.-społ. na s. 29.,
korzystając ze zgroma-
dzonych na tablicy informacji.
7. Jestem Polakiem – wskazywanie symboli narodowych.
• Nauczyciel mówi: Każdy kraj ma swoją historię, tradycje, symbole, hymn. Jesteście Euro-
pejczykami. Wysłuchałyście hymnu Unii Europejskiej. Jednak przede wszystkim jesteście
Polakami. Powiedzcie, jakie znacie symbole swojej ojczyzny? Wysłuchacie hymnu Polski.
W czasie jego słuchania zachowajcie się tak, jak na Polaków przystało.
• Dzieci wykonują
ćw. 6. i 7.
w ćw. pol.-społ. na s. 29
. – kolorują godło Polski, czytają zdanie
o godle i starannie je przepisują. Nauczyciel obserwuje prace dzieci, wspiera w razie
potrzeby.
8. Zabawy w zegary – patrz przewodnik 2., projekt 6., dzień 1.
9. Obliczanie zegarowe, posługiwanie się zegarem.
• Dzieci klaszczą w ręce tyle razy, ile wskazuje cyfra pokazana przez nauczyciela na zega-
rze demonstracyjnym.
• Nauczyciel mówi:
– Pierwsza godzina wybiła, co robicie dzieci? Dzieci opowiadają, co robią.
– Druga godzina wybiła, pokażcie dzieci, co robiłyście wczoraj. Dzieci pokazują ruchem.
– Trzecia godzina wybiła, piosenkę czas zaczynać. Zaśpiewajcie piosenkę „Nasza klasa”.
– Czwarta godzina – na gimnastykę przyszedł czas. Podskoczcie do góry jeden raz, itd.
• Nauczyciel mówi dzieciom: Doskonale radzicie
sobie z zadaniami dotyczącymi zegara. Proszę
otwórzcie
ćw. matem.-przyr. na s. 32.
i rozwiąż-
cie samodzielnie zadania. Nauczyciel spaceru-
je po klasie i w razie potrzeby pomaga swoim
uczniom. Po wykonaniu zadań przez dzieci
pyta: Kto nie potrafił rozwiązać zadań? Dla kogo
zadania były bardzo łatwe, a dla kogo trudne?
10. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć: Najcie-
kawsze na zajęciach było dla mnie… Zapamię-
tam, że…
61
Dzień 3.
TEMAT DNIA: Zabawy polskich dzieci
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. matem.)
Zapis w dzienniku: Gry i zabawy dzieci w Polsce. Odmierzanie wody – wprowadzenie po-
jęcia litr.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie symbole narodowe i potraficie je wymienić. Potraficie właściwie zachować się w cza-
sie słuchania hymnu narodowego. Wiecie, jakie są nasze symbole narodowe. Znacie hymn
Unii Europejskiej. Potraficie powiedzieć, co to są prawa dziecka i kto dba o ich przestrzega-
nie. Rozumiecie, co to znaczy być asertywnym. Potraficie dodawać i odejmować w zakresie
10. Odczytujecie pełne godziny na zegarze. Samodzielnie rozwiązujecie proste zadania tek-
stowe.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– nazywa i wymienia prawa dziecka,
– czyta ze zrozumieniem teksty z elementarza,
– czyta fragmenty wiersza My dzieci i potrafi wskazać liczbę występujących w nim wer-
sów,
– udziela i zapisuje odpowiedzi na pytania,
– potrafi zorganizować zabawę lub grę dla rówieśników,
– ustala zasady gry lub zabawy wspólnie z innymi dziećmi – gra i bawi się z nimi,
– odmierza płyny za pomocą kubka,
– zna pojęcie litr,
– odczytuje ilość wody za pomocą miarki litrowej.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie czytać teksty o prawach dziecka. Wybierzecie dowolny
fragment wiersza My dzieci, przepiszecie go do zeszytu i nauczycie się go na pamięć. Ułoży-
cie instrukcję i zasady gry. Ułożycie i zapiszecie odpowiedzi na pytania na podstawie tekstu
wiersza My dzieci. Będziecie odmierzać płyny kubkiem i miarką litrową.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wyjaśnić zasadę zabawy, którą zaproponujecie innym dzieciom,
– zorganizować zabawę i bawić się w nią z innymi,
– odmierzać płyny za pomocą kubka.
Pytania kluczowe
• W jakie zabawy lubią się bawić dzieci w Polsce?
• Ile kubków wody zmieści się w litrowej butelce?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. mat.-przyr. cz. 4, wo-
reczek z zapisanymi na kartkach różnymi poleceniami, np.: uklęknij na lewe kolano, powiedz
coś miłego koleżance itd., płyta CD z muzyką relaksacyjną, kartki z pytaniami dotyczącymi
wiersza, pudełko, koc, naczynia różnego kształtu i wielkości, plastikowe kubki dla każdego
dziecka i 5 kubków do mierzenia pojemności naczyń, kartki w kratkę, soki w kartonach i bu-
telkach o pojemności 1 l i 2 l.
Przebieg zajęć
1. Powitanie w kręgu.
• Każde dziecko mówi swoje imię, np. Karolina i wydaje z siebie jakiś dziwny, zabawny
dźwięk. Pozostałe dzieci mówią, np. To jest Karolina i powtarzają ten zabawny dźwięk.
2. Prawo do zabawy – układanie i zapisywanie odpowiedzi na pytanie.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wymieniły znane im prawa dziecka. Mówi, że jednym
z praw dziecka jest prawo do zabawy.
• Dzieci otwierają elementarz na s. 70. i jeszcze raz czytają wiersz My dzieci. Chętne dzieci
czytają głośno kolejne zdania.
• Nauczyciel pyta: Ile zwrotek ma ten wiersz? (2) Ile wersów – linijek ma każda zwrotka?
(pierwsza – 8 wersów, druga – 12). Ile zdań ma pierwsza zwrotka? Ile zdań ma druga
zwrotka? O czym mówi pierwsze zdanie, o czym drugie, a o czym są kolejne zdania?
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki z trzema pytaniami dotyczącymi treści wier-
sza (pytania powtarzają się). Dzieci czytają je głośno, szukają odpowiedzi na pytanie
w wierszu. Każdą odpowiedź nauczyciel zapisuje na tablicy.
• Dzieci wklejają kartkę z pytaniami do zeszytu. Przepisują z tablicy właściwe odpowiedzi.
3. Tańczymy labado – zabawa muzyczno-ruchowa.
• Nauczyciel prowadzi zabawę, zadając pytania. Dzieci tworzą koło wokół środkowego
rzędu, za każdym razem trzymając się inaczej: za ręce, ramiona, plecy, łokcie, kolana,
uszy itp. Uchwyt się zmienia, a krok tańca jest stale taki sam: prawa noga w bok, lewa
dostawiona. Można zmieniać kierunek tańca. Zabawę powtarza się wiele razy.
Tańczymy labado, labado, labado.
Tańczymy labado, małego walczyka.
Tańczą go harcerze, harcerze, harcerze,
Tańczą go harcerze i małe zuchy też.
Ręce były? – Były. A ramiona były? – Nie.
Itd.
4. W klasie wszyscy dobrze się znamy – zabawy z imionami, ćwiczenia w pisaniu.
• Nauczyciel mówi: Znacie już wszystkie litery alfabetu. Będę wymieniać kolejne głoski
z alfabetu. Wtedy dzieci, które usłyszą głoskę, którą rozpoczyna się ich imię, podejdą do
mnie. Po utworzeniu szeregu dzieci ustawionych w kolejności alfabetycznej – wszyscy
biją brawo.
• Dzieci wyjmują
kartę portfolio nr 57.
Piszą 5 imion swoich kolegów i 5 imion swoich ko-
leżanek z klasy. Nauczyciel przypomina, że imiona piszemy wielką literą. Chętne dzieci
czytają wypisane imiona. Wyczytane dzieci wstają. Wszyscy biją im brawo.
5. Moje ulubione zabawy – ciche przyjęcie.
• Dzieci wykonują zadanie 2. z
portfolio ucznia – karty nr 57
. Kolorują okienka z nazwami
swoich ulubionych zajęć. Przekreślają te, których nie lubią. Przepisują na kartkę z bloku
nazwy swoich ulubionych zajęć. Kartka zostaje na ławce.
• Nauczyciel włącza spokojną muzykę. Wszystkie dzieci spacerują po klasie i czytają, jakie
zajęcia lubią ich koleżanki i koledzy. Podpisują się na tych kartkach, na których znajdą
zajęcie, które sami lubią. Po powrocie do ławki, każdy sprawdza, ile autografów znalazło
się na ich kartce.
62
Przebieg zajęć
1. Powitanie w kręgu.
• Każde dziecko mówi swoje imię, np. Karolina i wydaje z siebie jakiś dziwny, zabawny
dźwięk. Pozostałe dzieci mówią, np. To jest Karolina i powtarzają ten zabawny dźwięk.
2. Prawo do zabawy – układanie i zapisywanie odpowiedzi na pytanie.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wymieniły znane im prawa dziecka. Mówi, że jednym
z praw dziecka jest prawo do zabawy.
• Dzieci otwierają elementarz na s. 70. i jeszcze raz czytają wiersz My dzieci. Chętne dzieci
czytają głośno kolejne zdania.
• Nauczyciel pyta: Ile zwrotek ma ten wiersz? (2) Ile wersów – linijek ma każda zwrotka?
(pierwsza – 8 wersów, druga – 12). Ile zdań ma pierwsza zwrotka? Ile zdań ma druga
zwrotka? O czym mówi pierwsze zdanie, o czym drugie, a o czym są kolejne zdania?
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki z trzema pytaniami dotyczącymi treści wier-
sza (pytania powtarzają się). Dzieci czytają je głośno, szukają odpowiedzi na pytanie
w wierszu. Każdą odpowiedź nauczyciel zapisuje na tablicy.
• Dzieci wklejają kartkę z pytaniami do zeszytu. Przepisują z tablicy właściwe odpowiedzi.
3. Tańczymy labado – zabawa muzyczno-ruchowa.
• Nauczyciel prowadzi zabawę, zadając pytania. Dzieci tworzą koło wokół środkowego
rzędu, za każdym razem trzymając się inaczej: za ręce, ramiona, plecy, łokcie, kolana,
uszy itp. Uchwyt się zmienia, a krok tańca jest stale taki sam: prawa noga w bok, lewa
dostawiona. Można zmieniać kierunek tańca. Zabawę powtarza się wiele razy.
Tańczymy labado, labado, labado.
Tańczymy labado, małego walczyka.
Tańczą go harcerze, harcerze, harcerze,
Tańczą go harcerze i małe zuchy też.
Ręce były? – Były. A ramiona były? – Nie.
Itd.
4. W klasie wszyscy dobrze się znamy – zabawy z imionami, ćwiczenia w pisaniu.
• Nauczyciel mówi: Znacie już wszystkie litery alfabetu. Będę wymieniać kolejne głoski
z alfabetu. Wtedy dzieci, które usłyszą głoskę, którą rozpoczyna się ich imię, podejdą do
mnie. Po utworzeniu szeregu dzieci ustawionych w kolejności alfabetycznej – wszyscy
biją brawo.
• Dzieci wyjmują
kartę portfolio nr 57.
Piszą 5 imion swoich kolegów i 5 imion swoich ko-
leżanek z klasy. Nauczyciel przypomina, że imiona piszemy wielką literą. Chętne dzieci
czytają wypisane imiona. Wyczytane dzieci wstają. Wszyscy biją im brawo.
5. Moje ulubione zabawy – ciche przyjęcie.
• Dzieci wykonują zadanie 2. z
portfolio ucznia – karty nr 57
. Kolorują okienka z nazwami
swoich ulubionych zajęć. Przekreślają te, których nie lubią. Przepisują na kartkę z bloku
nazwy swoich ulubionych zajęć. Kartka zostaje na ławce.
• Nauczyciel włącza spokojną muzykę. Wszystkie dzieci spacerują po klasie i czytają, jakie
zajęcia lubią ich koleżanki i koledzy. Podpisują się na tych kartkach, na których znajdą
zajęcie, które sami lubią. Po powrocie do ławki, każdy sprawdza, ile autografów znalazło
się na ich kartce.
63
• Dzieci podają nazwy zabaw, w które lubią się bawić w domu, w szkole, na podwórku.
Następnie bawią się w niektóre z nich.
6. Pudełko dobrych uczynków – zabawa integracyjna.
• Dzieci tworzą krąg i po kolei mówią, co dobrego zrobiły dla swojego kolegi lub koleżan-
ki w klasie. Podchodzą do pudełka i „na niby” wkładają do niego ten uczynek.
7. Pobaw się ze mną – ustne układanie instrukcji i zasad do zabawy lub gry.
• Dzieci dzielą się w dowolny sposób na grupy. Każda grupa ma za zadanie zaproponowa-
nie zabawy lub gry pozostałym dzieciom. Ustalają w grupie, jaka będzie to zabawa lub
gra, układają instrukcję i zasady do swojej zabawy.
• Dzieci bawią się w zaproponowane przez siebie zabawy.
8. Wędrujący woreczek – zabawa doskonaląca czytanie.
• Dzieci ustawiają się w kole. Nauczyciel wręcza wybranemu dziecku woreczek, w którym
znajdują się kartki z różnymi poleceniami. Włącza piosenkę Pierwszoklasista. Wtedy wo-
reczek jest przekazywany od dziecka do dziecka tak długo, aż piosenka milknie. Dziec-
ko, które trzyma woreczek, wyjmuje z niego kartkę, czyta polecenie i je wykonuje.
Przykładowe polecenia: Uklęknij na lewym kolanie. Podskocz trzy razy. Zrób pajacyka.
Wejdź do koła i powiedz „Dzień dobry” itd. Pytania mogą dotyczyć różnych obszarów
dziecięcej aktywności, są uzależnione od tematyki zajęć. Zależą też od inwencji nauczy-
ciela.
Logopeda radzi – nauka czytania
Powyższa zabawa to doskonały trening czytania ze zrozumieniem. Podobną zabawą
jest Szukanie skarbu. W trakcie jego poszukiwania uczeń odnajduje kolejne polecenia,
które musi przeczytać i wykonać.
9. Ile kubków mieści się w butelce? – wprowadzenie pojęcia litr.
• Nauczyciel przygotowuje pod kocem pięć naczyń różnej wielkości i kształtu. Pyta
dzieci: Jak myślicie, co schowane jest pod tym kocem? Dzieci podają swoje pomysły
i po chwili nauczyciel odkrywa koc, pokazując znajdujące się pod nim naczynia. Mówi:
Przyjrzyjcie się tym naczyniom. Ile ich jest? Czy są takie same? Czym się różnią? Jak myślicie,
w którym naczyniu zmieści się najwięcej wody? Dzieci rysują na kartkach kształty naczyń
i zapisują obok nich liczby od 1 do 5, a nauczyciel rysuje kształty naczyń na tablicy. Po-
wiedzcie, jak możemy to sprawdzić?
• Wskazane przez nauczyciela dzieci, wlewają kubkami wodę do naczyń i liczą, ile kub-
ków wody się zmieściło. Liczbę kubków zapisują obok rysunku naczynia na swojej kart-
ce. Nauczyciel pyta: Kto miał rację?
• Nauczyciel opowiada: O naczyniach mówi się, że mają pojemność. Ustalono, że pojemność
będzie się mierzyło litrami. Zapisuje na tablicy 1 litr – 1 l i mówi: Płyny mierzymy w litrach.
Proszę otwórzcie zeszyty i zapiszcie to zdanie.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom karton soku o pojemności 1 l, 2 l, butelkę 1 l, 2 l. Dzieci
wskazują, gdzie na butelce zapisana jest jej pojemność.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom plastikowe kubki i nalewa do nich soku z kartonu 1 l. Dzieci
liczą, ile kubków soku zmieści się w kartonie 1 l. Porównują, ile kubków wody zmieściło
się w naczyniach. Określają pojemność naczyń 1 l, 2 l, 3 l itd.
• Dzieci piją sok i wyrzucają kubki do kosza na śmieci.
10. Rozwiązywanie zadań z wykorzystaniem miary objętości – litr.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 32.
Wykonują
ćw. 1. – liczą i wpisują ilość pły-
nów w butelkach i w kartonie. Rozwiązuje ćw. 2. – liczą, ile litrów deszczówki napadało
do naczyń Bartka i Natalii. Określają, które dziecko ma więcej deszczówki w naczyniach.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wyjęły
kartę nr 59 z portfolio ucznia
i przeczytały ćwiczenie
1. Dzieci dokonują analizy zadania tekstowego. Wskazują: dane, szukane i pytanie, na
które należy odpowiedzieć oraz podają sposób rozwiązania zadania. Podobnie postę-
pują z ćwiczeniem 2.
11. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci odpowiadają na pytania: Co dla was było najtrudniejsze na zajęciach? Co było dla
was łatwe?
Zadanie domowe
Przepiszcie do zeszytu dowolne zdanie z wiersza i nauczcie się go na pamięć (do ostatniego
dnia tygodnia).
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Zabawy afrykańskich dzieci
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Zabawa na co dzień i od święta – rozwijanie umiejętności pisania oraz
wypowiadania się na temat zabawy i zabawek oraz współpracy w zabawie dzieci w Mozam-
biku. Wprowadzenie liczby 19 i jej zapisu cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie zaproponować zabawę i razem się bawić. Czytacie tekst ze zrozumieniem. Pamię-
tacie o wielkiej literze na początku imion. Prawidłowo piszecie i łączycie litery w wyrazach.
Potraficie odmierzyć płyny kubkiem i miarką litrową.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi opowiedzieć o nieznanej zabawie na podstawie historyjki obrazkowej,
– czyta ze zrozumieniem teksty w elementarzu i w ćwiczeniach,
– układa pytanie do wywiadu,
– wie, że nazwy państw piszemy wielką literą,
– odczytuje i zapisuje liczbę 19,
– zapisuje liczbę 19 w postaci sumy: 10 + 9.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach opowiecie na podstawie ilustracji o zabawie dzieci z Mozambiku.
Ułożycie pytania do przeprowadzenia wywiadu z dziećmi z Hiszpanii, Niemiec, Francji, Pol-
ski. Poznacie liczbę 19. Nauczycie się ją pisać.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– opowiedzieć na podstawie ilustracji o zabawach afrykańskich dzieci,
– ustalić zasady gier i zabaw,
– wspólnie się bawić.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób bawią się afrykańskie dzieci?
• Z ilu dziesiątek i z ilu jedności składa się liczba 19?
64
10. Rozwiązywanie zadań z wykorzystaniem miary objętości – litr.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 32.
Wykonują
ćw. 1. – liczą i wpisują ilość pły-
nów w butelkach i w kartonie. Rozwiązuje ćw. 2. – liczą, ile litrów deszczówki napadało
do naczyń Bartka i Natalii. Określają, które dziecko ma więcej deszczówki w naczyniach.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wyjęły
kartę nr 59 z portfolio ucznia
i przeczytały ćwiczenie
1. Dzieci dokonują analizy zadania tekstowego. Wskazują: dane, szukane i pytanie, na
które należy odpowiedzieć oraz podają sposób rozwiązania zadania. Podobnie postę-
pują z ćwiczeniem 2.
11. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci odpowiadają na pytania: Co dla was było najtrudniejsze na zajęciach? Co było dla
was łatwe?
Zadanie domowe
Przepiszcie do zeszytu dowolne zdanie z wiersza i nauczcie się go na pamięć (do ostatniego
dnia tygodnia).
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Zabawy afrykańskich dzieci
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Zabawa na co dzień i od święta – rozwijanie umiejętności pisania oraz
wypowiadania się na temat zabawy i zabawek oraz współpracy w zabawie dzieci w Mozam-
biku. Wprowadzenie liczby 19 i jej zapisu cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie zaproponować zabawę i razem się bawić. Czytacie tekst ze zrozumieniem. Pamię-
tacie o wielkiej literze na początku imion. Prawidłowo piszecie i łączycie litery w wyrazach.
Potraficie odmierzyć płyny kubkiem i miarką litrową.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi opowiedzieć o nieznanej zabawie na podstawie historyjki obrazkowej,
– czyta ze zrozumieniem teksty w elementarzu i w ćwiczeniach,
– układa pytanie do wywiadu,
– wie, że nazwy państw piszemy wielką literą,
– odczytuje i zapisuje liczbę 19,
– zapisuje liczbę 19 w postaci sumy: 10 + 9.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach opowiecie na podstawie ilustracji o zabawie dzieci z Mozambiku.
Ułożycie pytania do przeprowadzenia wywiadu z dziećmi z Hiszpanii, Niemiec, Francji, Pol-
ski. Poznacie liczbę 19. Nauczycie się ją pisać.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– opowiedzieć na podstawie ilustracji o zabawach afrykańskich dzieci,
– ustalić zasady gier i zabaw,
– wspólnie się bawić.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób bawią się afrykańskie dzieci?
• Z ilu dziesiątek i z ilu jedności składa się liczba 19?
65
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. mat.-przyr. cz. 4, kartki
z nazwami państw w czterech kolorach: Polska – czerwona, Hiszpania – zielona, Francja –
niebieska, Niemcy – żółta (po jednej dla każdego dziecka); 4 kartki w kolorach: niebieskim,
czerwonym, żółtym, zielonym, kartki w linie dla każdej grupy, liczby w kolorach, patyczki.
Przebieg zajęć
1. Powitanie w kręgu.
• Każde dziecko mówi swoje imię, np. Frania i mówi, co lubi robić, np. grać w klasy. Pozo-
stałe dzieci mówią np. To jest Frania, która lubi grać w klasy...
2. Zabawy dzieci w Mozambiku – ćwiczenia w czytaniu i wypowiadaniu się na podsta-
wie ilustracji.
• Nauczyciel mówi: Dzieci na całym świecie, tak jak wy, lubią się bawić. Dzisiaj poznacie za-
bawy dzieci w Mozambiku. Otwórzcie
elementarz na s. 74–75.
Obejrzyjcie ilustracje i po-
wiedzcie, które zabawy afrykańskich dzieci przypominają wam zabawy dzieci w Polsce.
Opowiedzcie o nich.
• Dzieci czytają informacje o zabawach dzieci z Mozambiku i wyjaśniają, na czym pole-
gają te zabawy.
3. Papier – kamień – nożyczki – zabawa afrykańskich dzieci.
• Dzieci wstają i z sąsiadem z ławki chwilę bawią się w zabawę Papier, kamień, nożyczki.
Następnie wybierają inne dziecko z klasy i znowu się z nim bawią.
4. Zabawa z Mozambiku Cheia – opowiadanie na podstawie ilustracji.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 30
. Na podstawie ilustracji mówią, na czym ich zda-
niem polega zabawa afrykańskich dzieci.
• Nauczyciel wyjaśnia, na czym polega zabawa, a dzieci wskazują palcem, który obrazek
odpowiada kolejnym etapom zabawy.
Do przeprowadzenia zabawy potrzebne są: piłka, mała butelka, najlepiej plastikowa, tro-
chę piasku. Nauczyciel rysuje dwie linie oddalone od siebie o ok. 10 metrów, dzieli grupę na
dwa zespoły. Zespoły będą przeciwnikami. Nauczyciel ustawia na środku butelkę i usypuje
obok górkę piasku, następnie wybiera obrońcę. Zadaniem obrońcy jest napełnić butelkę
piaskiem. „Napastnicy” będą mu przeszkadzać, próbując zbić go piłką. Najpierw jednak
dwa razy przerzucają piłkę nad jego głową, dopiero za trzecim razem rzucają. Obrońca uni-
ka uderzeń, ale nie może się oddalić od butelki, jeśli złapie piłkę, odrzuca ją najdalej, jak
potrafi, zyskując czas. Dziecko w środku kończy grę jeśli zostało „zbite” lub napełniło butelkę
piaskiem.
Uwaga! Nauczyciel zapowiada, że na zaję-
ciach wych. fizycznego będą się bawić w za-
bawę afrykańskich dzieci.
5. Rodziny wyrazów – wzbogacanie słownic-
twa.
• Dzieci czytają wyrazy z ćw. 2., mówią, co łączy
te wyrazy i podkreślają ich wspólną część.
• Nauczyciel wyjaśnia, że wyrazy tworzą rodziny.
Wyrazy w ćw. 2. to rodzina wyrazu zabawa. Po-
daje dzieciom inne wyrazy (np.: róża, król) i pro-
si o podanie ich rodzin. Nauczyciel zapisuje te
wyrazy na tablicy.
6. Zabawne opowiadania – zabawy z rodzinami
wyrazów.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci spróbowały ułożyć
zdania z wyrazami rodziny wyrazu zabawa, tak
aby utworzyły opowiadanie.
• Dzieci zgłaszają się i podają zdania (dzieci mogą ułożyć opowiadanie z wyrazami rodzi-
ny król, róża).
7. Wywiad z dzieckiem – układanie pytań do tekstu.
• Nauczyciel informuje dzieci, że za chwilę będą przeprowadzać wywiad z dziećmi
z Francji, Hiszpanii, Polski i Niemiec. W tym celu podzielą się na 4 grupy. Wylosują ko-
lorowe kartki z nazwami państw. Z dzieckiem, które wylosuje pustą kartkę, inni będą
przeprowadzać wywiad.
• Dzieci losują kartki z nazwami państw: Polska, Hiszpania, Niemcy, Francja. Łączą się
w grupy. Każda grupa czyta tekst
z ćw. pol.-społ. ze s. 28.
dotyczący wylosowanego
kraju, i układa do niego pytania np.: Z jakiego kraju do nas przyjechałaś/łeś? Jaki klimat
panuje w twojej ojczyźnie? Jaki jest ulubiony sport twoich rodaków? Nauczyciel pomaga
dzieciom układać pytania. Dzieci zapisują je na kartkach. Ważne jest, aby dzieci podzie-
liły się pracą. Każde dziecko w grupie zapisuje jedno pytanie. Następnie dzieci wchodzą
w role dziennikarzy i zadają wybranym dzieciom (tym, które wylosowały puste kartki)
pytania.
Logopeda radzi – prozodia mowy
Przypominamy dziennikarzom, że pytania wypowiadamy z wznoszącą intonacją. Moż-
na ją przećwiczyć ze wszystkimi uczniami.
66
Do przeprowadzenia zabawy potrzebne są: piłka, mała butelka, najlepiej plastikowa, tro-
chę piasku. Nauczyciel rysuje dwie linie oddalone od siebie o ok. 10 metrów, dzieli grupę na
dwa zespoły. Zespoły będą przeciwnikami. Nauczyciel ustawia na środku butelkę i usypuje
obok górkę piasku, następnie wybiera obrońcę. Zadaniem obrońcy jest napełnić butelkę
piaskiem. „Napastnicy” będą mu przeszkadzać, próbując zbić go piłką. Najpierw jednak
dwa razy przerzucają piłkę nad jego głową, dopiero za trzecim razem rzucają. Obrońca uni-
ka uderzeń, ale nie może się oddalić od butelki, jeśli złapie piłkę, odrzuca ją najdalej, jak
potrafi, zyskując czas. Dziecko w środku kończy grę jeśli zostało „zbite” lub napełniło butelkę
piaskiem.
Uwaga! Nauczyciel zapowiada, że na zaję-
ciach wych. fizycznego będą się bawić w za-
bawę afrykańskich dzieci.
5. Rodziny wyrazów – wzbogacanie słownic-
twa.
• Dzieci czytają wyrazy z ćw. 2., mówią, co łączy
te wyrazy i podkreślają ich wspólną część.
• Nauczyciel wyjaśnia, że wyrazy tworzą rodziny.
Wyrazy w ćw. 2. to rodzina wyrazu zabawa. Po-
daje dzieciom inne wyrazy (np.: róża, król) i pro-
si o podanie ich rodzin. Nauczyciel zapisuje te
wyrazy na tablicy.
6. Zabawne opowiadania – zabawy z rodzinami
wyrazów.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci spróbowały ułożyć
zdania z wyrazami rodziny wyrazu zabawa, tak
aby utworzyły opowiadanie.
• Dzieci zgłaszają się i podają zdania (dzieci mogą ułożyć opowiadanie z wyrazami rodzi-
ny król, róża).
7. Wywiad z dzieckiem – układanie pytań do tekstu.
• Nauczyciel informuje dzieci, że za chwilę będą przeprowadzać wywiad z dziećmi
z Francji, Hiszpanii, Polski i Niemiec. W tym celu podzielą się na 4 grupy. Wylosują ko-
lorowe kartki z nazwami państw. Z dzieckiem, które wylosuje pustą kartkę, inni będą
przeprowadzać wywiad.
• Dzieci losują kartki z nazwami państw: Polska, Hiszpania, Niemcy, Francja. Łączą się
w grupy. Każda grupa czyta tekst
z ćw. pol.-społ. ze s. 28.
dotyczący wylosowanego
kraju, i układa do niego pytania np.: Z jakiego kraju do nas przyjechałaś/łeś? Jaki klimat
panuje w twojej ojczyźnie? Jaki jest ulubiony sport twoich rodaków? Nauczyciel pomaga
dzieciom układać pytania. Dzieci zapisują je na kartkach. Ważne jest, aby dzieci podzie-
liły się pracą. Każde dziecko w grupie zapisuje jedno pytanie. Następnie dzieci wchodzą
w role dziennikarzy i zadają wybranym dzieciom (tym, które wylosowały puste kartki)
pytania.
Logopeda radzi – prozodia mowy
Przypominamy dziennikarzom, że pytania wypowiadamy z wznoszącą intonacją. Moż-
na ją przećwiczyć ze wszystkimi uczniami.
67
8. Liczba 19 – zapis cyfrowy liczby.
• Nauczyciel pokazuje planszę z liczbą 19 i demonstruje na tablicy sposób jej pisania.
Mówi: Jedna dziesiątka (pisze jeden) i dziewięć jedności (pisze 9). Zwraca uwagę na wła-
ściwą odległość pomiędzy cyframi.
• Dzieci kreślą liczbę 19 w powietrzu, piszą pal-
cem na ławce. Zapisują ołówkiem w kratkach
w
ćwiczeniach mat.-przyr. na s. 34.
Pisząc liczbę,
mówią: jedna dziesiątka, dziewięć jedności.
9. Co siedzi w dziewiętnastce? – aspekt algebra-
iczny liczby.
• Dzieci odliczają 19 patyczków i kładą przed sobą
na ławce. Nauczyciel mówi: Rozłóżcie patyczki
na dwie grupy, w dowolny sposób. Po wykonaniu
polecenia dzieci prezentują, w jaki sposób roz-
łożyły patyczki. Który ze sposobów jest waszym
zdaniem najlepszy? Dlaczego? Nauczyciel chwali
dzieci za rożne rozkłady i wyjaśnia, że wszystkie
rozkłady są równie dobre i każdy rozkład może
się przydać. Czy można rozłożyć 19 patyczków
na dwie równe grupy? Czy można 19 patyczków
ułożyć w równe pary?
• Dzieci układają z klocków liczby w kolorach liczbę 19, używając dwóch klocków. Chętne
dzieci mówią, z jakich klocków ułożyły liczbę 19.
10. Który z kolei? – aspekt porządkowy liczby.
• Nauczyciel prosi na środek klasy 9 dziewczynek oraz 10 chłopców. Mówi im, aby ustawili
się w szeregu. Następnie zadaje pytania: Ile jest dzieci na środku klasy? Policzcie od strony
lewej do prawej i odwrotnie. Która z kolei jest Marysia, licząc od lewej strony? Kto jest pierw-
szy? Jaki numer ma dziecko, które jest ostatnie? Czyli jest które? (jest dziewiętnaste). Kto na
klasowej liście obecności jest dziewiętnasty?
11. Aspekt miarowy liczby 19.
• Nauczyciel mówi: Popatrzcie na liczby w kolorach. Powiedzcie, jakiego koloru jest klocek
przedstawiający liczbę 10 (pomarańczowy). Jakiego koloru jest klocek – liczba 9 (jasnozie-
lony). Ile białych klocków potrzeba, aby zmierzyć długość połączonych klocków – poma-
rańczowego i jasnozielonego? Ułóżcie dywanik liczbowy dla liczby 19. Przeczytajcie kolory
klocków.
12. Ruchliwe liczby – zabawa ruchowa, ćwiczenia w liczeniu.
• Przy włączonej muzyce dzieci biegają po sali. Każde dziecko ma przypięty kartonik
z liczbą od 0 do 19. Na podłodze są położone obręcze hula-hoop. Nauczyciel mówi, że
każda obręcz ma wartość 19 i jest domem dla innych trzech liczb. Kiedy muzyka milknie,
dzieci dobierają się trójkami i wchodzą do obręczy. Dzieci przedstawiają swój wybór.
• Dzieci wykonują zadania na s. 34. w ćw. matem.-przyrod.
13. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci kończą rozpoczęte zdania:
Na dzisiejszych zajęciach nauczyłam się/nauczyłem się…
Zapamiętam, że…
Zadanie domowe
Przynieście obrazki z kolorowych czasopism, na których przedstawione jest piękno świata.
68
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Świat jest piękny
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. matem. + 1 godz. zaj. tech.)
Zapis w dzienniku: Piękno w drugim człowieku i we wspólnej zabawie. Wprowadzenie licz-
by 20 i jej zapisu cyfrowego. Portfelik dla taty.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie zabawy dzieci w Mozambiku. Potraficie ułożyć pytania do tekstu. Wiecie, jak napisać
liczbę 19 i z ilu dziesiątek i jedności się składa.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– zna prawa dzieci na świecie,
– pisze nazwy własne wielką literą,
– rozpoznaje i nazywa emocje własne oraz innych osób, uczestników zabawy,
– zapisuje i odczytuje liczbę 20,
– zapisuje liczbę 20 w postaci sumy 10 + 10,
– dodaje i odejmuje w zakresie 20 na konkretach.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach przypomnicie bohaterów literackich, których poznaliście w ciągu
całego roku szkolnego. Opowiecie, jakie są prawa, a jakie są obowiązki dzieci na całym świe-
cie. Zorganizujecie zabawę w teatr. Wykażecie się umiejętnością rozpoznawania emocji na
twarzach i w zachowaniu waszych kolegów. Poznacie liczbę 20. Będziecie dodawać i odej-
mować w zakresie 20.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wymienić bohaterów literackich, których poznaliście w ciągu roku szkolnego,
– opowiedzieć o bohaterach literackich,
– zorganizować zabawę w teatr,
– wymienić prawa i obowiązki dzieci,
– napisać liczbę 20,
– liczyć w zakresie 20 z wykorzystaniem liczmanów.
Pytania kluczowe
• Jakich bohaterów literackich poznaliśmy na zajęciach w szkole?
• Czego nauczyliśmy się od bohaterów literackich?
• Jak napisać liczbę 20?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. mat.-przyr. cz. 4, kart-
ki z tytułami utworów i postaci literackich, poznanych przez dzieci w czasie roku szkolnego,
kartki z niedokończonymi zdaniami dotyczącymi poznanych postaci literackich,
portfolio
ucznia – karta nr 58,
arkusz papieru pakowego, klej, patyczki, plansza z liczbą 20, książki, któ-
re dzieci przeczytały w ciągu całego roku szkolnego (np.: wiersze J. Brzechwy, Kot w butach,
Jaś i Małgosia, Wróżki itd.), obrazki przedstawiające postaci literackie, instrumenty (talerze
lub bębenek), koc – kurtyna, małe kartki, patyczki, gumka recepturka, portfolio ucznia karta
nr 8 (szablony – Portfelik dla taty), 2 plastikowe okładki z zeszytu (mogą być w różnych kolo-
rach), igła, grube nici, zszywacz, nożyczki.
Uwaga! Przed zajęciami nauczyciel przygotowuje z dziećmi odpowiednią aranżację
sali do zabawy w teatr.
69
Przebieg zajęć
1. Powitanie w kręgu – integracja w grupie.
• Każde dziecko mówi swoje imię, np. Martyna i wymienia po kolei różne formy swojego
imienia, np. Martusia, Martynka i na zakończenie podaje tę, którą najbardziej lubi.
2. Przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel przedstawia cele zajęć (patrz Cele w języku ucznia i Nacobezu). Prosi o uważ-
ne słuchanie wykonywanie poleceń, aktywne uczestnictwo w zajęciach.
3. Znam bohaterów literackich – przygotowania do zorganizowania zabawy w teatr.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wymieniły bohaterów literackich, których poznały w czasie
roku szkolnego. Wyjmuje przyniesione książki. Dzieci otwierają je na dowolnej stronie
z ilustracją i opowiadają, z jaką sytuacją się ona wiąże (dzieci mogą też przeczytać do-
wolny fragment).
• Dzieci losują zdania, np.: Kot w butach był…, Kwoka była…, Jaś i Małgosia byli…, Pasier-
bica była… i je kończą.
• Dzieci losują obrazek z postacią literacką i ruchem, gestem i mimiką pokazują, jaką po-
stać wylosowały. Pozostałe dzieci zgadują.
4. Zabawa w teatr – przedstawianie mimiką, gestem i ruchem postaci z literatury.
• Dzieci losują kartki z tytułami książek i dobierają się w grupy. Każda grupa przygoto-
wuje przedstawienie dotyczące bohaterów książki, której tytuł wylosowały, ilustrując
ruchem, gestem i mimiką zachowanie wybranej postaci.
• Każda grupa wybiera spośród siebie dwie osoby, które będą odsłaniały i zasłaniały kur-
tynę (koc) i jedną, która gongiem (talerzami) będzie oznajmiała rozpoczęcie przedsta-
wienia.
• Po zaprezentowaniu i obejrzeniu wszystkich przedstawień dzieci wypowiadają się na
temat emocji własnych oraz występujących aktorów.
5. Znamy prawa dzieci – swobodne wypowiadanie się na tematy związane z prawami
i obowiązkami dzieci na całym świecie.
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 58.
Odczytują zaszyfrowane hasło: Mam pra-
wa i obowiązki (ćw. 1.). Samodzielnie czytają prawa i – wynikające z nich – obowiązki.
Wypowiadają się na temat wykonanego zadania.
• Chętne dzieci recytują fragmenty wiersza My dzieci, którego nauczyły się na pamięć.
6. Świat jest piękny – dostrzeganie piękna w otaczającym świecie, wzbogacanie
słownictwa.
• Mapa pamięci. Nauczyciel zawiesza na tablicy arkusz papieru pakowego i pisze na nim
Świat jest piękny. Dzieci piszą wszystkie wyrazy, które kojarzą im się z tym hasłem. Na-
stępnie głośno je czytają. Nauczyciel przykleja je na arkuszu i grupuje, np.: człowiek:
meble (komody, stoły, krzesła); biżuteria (pierścionki, korale); człowiek (brunet, wesoły, ra-
dosny); przyroda: krajobrazy (widok, góry, niziny, doliny, łąki, pola) kwiaty (róże, stokrotki),
łąki, drzewa, ptaki, pustynie (piasek, oaza, wielbłądy, karawana) itd.
• Świat jest piękny – obrazy. Dzieci oglądają przyniesione przez siebie obrazki, przed-
stawiające piękne krajobrazy, kwiaty, ludzi itd. Nauczyciel przygotowuje na 5 stolikach
arkusze z napisami Świat jest piękny – człowiek, Świat jest piękny – przyroda itd., zgodnie
z mapą pamięci, którą stworzyły dzieci. Dzieci spacerują po sali z obrazkami i przykle-
jają je na odpowiednich arkuszach. Po wykonaniu „obrazów” wszystkie arkusze zostają
wyeksponowane na korytarzu szkolnym, razem z mapą pamięci.
7. Wprowadzenie liczby 20.
• Dzieci odliczają 10 patyczków i związują je
gumką recepturką. Nauczyciel przypomina, że
10 elementów tworzy jedną dziesiątkę. Poleca
dzieciom dołożyć do dziesiątki jeszcze 9 pa-
tyczków. Pyta: Ile macie teraz patyczków? Dzieci
odpowiadają i układają z kartoników liczbę 19.
• Do 19 patyczków każde dziecko dokłada jesz-
cze 1 patyczek. Dzieci mówią, ile teraz jest
patyczków. Nauczyciel zapisuje liczbę 20 na
tablicy i mówi: Dwie dziesiątki i zero jedności to
liczba 20. Dzieci układają ją na ławce z kartoni-
ków, mówiąc: Liczba 20 to dwie dziesiątki i zero
jedności.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 35.
Li-
czą klocki pomarańczowe i zielone i mówią: 10
+ 10 = 20, jedna dziesiątka dodać jedna dziesiąt-
ka to dwie dziesiątki czyli 20. 20 to dwie dziesiątki
i zero jedności. Liczą puzzle zielone i pomarańczowe – sprawdzają, czy jest ich po 10.
Następnie samodzielnie wykonują ćwiczenie 1.
• Dzieci kreślą palcem po śladach liczbę 20 zgodnie z kierunkiem wskazanym za pomocą
strzałek. Następnie piszą samodzielnie liczbę 20 w kratkach.
8. Portfel dla taty – wycinanka.
• Dzieci wykonują portfel dla taty zgodnie z instrukcją nauczyciela.
– Wyjmijcie z portfolio ucznia kartkę „Portfel dla taty”.
– Wytnijcie szablony.
– Obrysujcie je na plastikowej okładce.
– Wytnijcie odrysowany szablon.
– Zszyjcie zszywaczem lub nitką boki portfela i pasek.
9. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci stoją w kręgu. Każde mówi jedno zdanie na temat zajęć, np. Dzisiaj na zajęciach…
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Szczęśliwe dzieci – wykonanie kredkami świecowy-
mi ilustracji do wiersza My dzieci
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie swobodnie malować kredkami świecowymi, pastelami i farbami. Znacie barwy
podstawowe i potraficie uzyskiwać z nich różne kolory. Wiecie, co lubią szczęśliwe dzieci.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wypowiada się na temat praw dziecka,
– rysuje dzieci z wiersza My dzieci w sytuacji, kiedy są szczęśliwe,
– przedstawia postaci w ruchu,
70
z mapą pamięci, którą stworzyły dzieci. Dzieci spacerują po sali z obrazkami i przykle-
jają je na odpowiednich arkuszach. Po wykonaniu „obrazów” wszystkie arkusze zostają
wyeksponowane na korytarzu szkolnym, razem z mapą pamięci.
7. Wprowadzenie liczby 20.
• Dzieci odliczają 10 patyczków i związują je
gumką recepturką. Nauczyciel przypomina, że
10 elementów tworzy jedną dziesiątkę. Poleca
dzieciom dołożyć do dziesiątki jeszcze 9 pa-
tyczków. Pyta: Ile macie teraz patyczków? Dzieci
odpowiadają i układają z kartoników liczbę 19.
• Do 19 patyczków każde dziecko dokłada jesz-
cze 1 patyczek. Dzieci mówią, ile teraz jest
patyczków. Nauczyciel zapisuje liczbę 20 na
tablicy i mówi: Dwie dziesiątki i zero jedności to
liczba 20. Dzieci układają ją na ławce z kartoni-
ków, mówiąc: Liczba 20 to dwie dziesiątki i zero
jedności.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 35.
Li-
czą klocki pomarańczowe i zielone i mówią: 10
+ 10 = 20, jedna dziesiątka dodać jedna dziesiąt-
ka to dwie dziesiątki czyli 20. 20 to dwie dziesiątki
i zero jedności. Liczą puzzle zielone i pomarańczowe – sprawdzają, czy jest ich po 10.
Następnie samodzielnie wykonują ćwiczenie 1.
• Dzieci kreślą palcem po śladach liczbę 20 zgodnie z kierunkiem wskazanym za pomocą
strzałek. Następnie piszą samodzielnie liczbę 20 w kratkach.
8. Portfel dla taty – wycinanka.
• Dzieci wykonują portfel dla taty zgodnie z instrukcją nauczyciela.
– Wyjmijcie z portfolio ucznia kartkę „Portfel dla taty”.
– Wytnijcie szablony.
– Obrysujcie je na plastikowej okładce.
– Wytnijcie odrysowany szablon.
– Zszyjcie zszywaczem lub nitką boki portfela i pasek.
9. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci stoją w kręgu. Każde mówi jedno zdanie na temat zajęć, np. Dzisiaj na zajęciach…
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Szczęśliwe dzieci – wykonanie kredkami świecowy-
mi ilustracji do wiersza My dzieci
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie swobodnie malować kredkami świecowymi, pastelami i farbami. Znacie barwy
podstawowe i potraficie uzyskiwać z nich różne kolory. Wiecie, co lubią szczęśliwe dzieci.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wypowiada się na temat praw dziecka,
– rysuje dzieci z wiersza My dzieci w sytuacji, kiedy są szczęśliwe,
– przedstawia postaci w ruchu,
71
– zachowuje właściwe proporcje,
– właściwie dobiera kolory,
– wypowiada się na temat wykonanej pracy.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie ilustracje do wiersza My dzieci przedstawiające sytu-
acje, kiedy dzieci (bohaterowie wiersza) są szczęśliwe.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– odpowiednio zorganizować i zaplanować swoją pracę,
– przedstawić postaci w ruchu,
– zachować właściwe proporcje postaci.
Pytania kluczowe
• Jakimi kolorami narysować rysunek, aby był wesoły i oddał radosny klimat wiersza My
dzieci?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, wiersz My dzieci, kartki z bloku, kredki świe-
cowe, sylaby zapisane na tablicy, obrazki (przedstawiające: słońce, ptaki, skakanki, motyle,
kwitnącą jabłoń, obłoki, drzewa), pięć arkuszy papieru pakowego z napisanymi zdaniami
z wiersza, klej, taśma malarska lub blutax.
Przebieg zajęć
1. Prawa dzieci na świecie – wprowadzenie do tematu zajęć.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby przeczytały zapisane na tablicy sylaby: zna – my – pra – wa
– dzie – ci – świa – ta i ułożyły z nich zdanie.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela:
– Które z praw zapamiętałeś najlepiej i dlaczego?
– Kiedy dzieci czują się szczęśliwe?
• Dzieci recytują fragmenty wiersza.
2. Co lubią dzieci? – opowiadanie na podstawie obrazków.
• Dzieci oglądają zawieszone na tablicy obrazki. Na ich podstawie opowiadają, co lubią
dzieci na całym świecie, w jakich sytuacjach czują się szczęśliwe. Potwierdzają swoje
wypowiedzi fragmentami wiersza, które czytają lub recytują z pamięci.
3. Szczęśliwe dzieci – rysowanie kredkami świecowymi.
• Dzieci rysują ilustracje do wybranego fragmentu (zdania) wiersza. Nauczyciel zwraca
uwagę dzieci na odpowiednie proporcje. Przypomina, że jeżeli rysujemy coś w oddali,
to jest to mniejsze. To co jest na pierwszym planie – jest większe.
4. Podsumowanie zajęć – wystawa prac.
• Nauczyciel kładzie w dowolnym miejscu klasy pięć arkuszy papieru pakowego. Na każ-
dym z nich napisane jest jedno zdanie z wiersza. Dzieci chodzą po sali ze swoimi obraz-
kami i czytają zdania. Przyklejają obrazek na odpowiednim arkuszu.
• Dzieci oglądają swoje prace. Oceniają je, mówią, czy zostały przyklejone we właściwe
miejsca i czy ilustracje pasują do fragmentów wiersza.
• Wszystkie arkusze zostają wyeksponowane na korytarzu szkolnym, w takiej kolejności,
aby można było przeczytać wiersz.
• Dzieci recytują kolejne fragmenty wiersza.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Tańczymy wakacyjną poleczkę. Wysłuchanie pio-
senki o wakacjach
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie zaśpiewać i zatańczyć piosenkę Pierwszoklasista. Znacie wiele zabaw muzycznych
i ćwiczeń rytmicznych. Wiecie, że przed śpiewem należy wykonać kilka ćwiczeń oddecho-
wych i emisyjnych.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– zna elementy taneczne polki,
– śpiewa refren piosenki Wakacje,
– równo i rytmicznie recytuje słowa piosenki,
– wykonuje ćwiczenia emisyjne.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach nauczymy się tańczyć bardzo wesoły taniec. Będzie to polka. Po-
słuchacie również piosenki o zbliżających się wakacjach oraz ułożymy do niej akompania-
ment na instrumentach perkusyjnych.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– zatańczyć Wakacyjną poleczkę,
– zaśpiewać refren piosenki Wakacje,
– równo i rytmicznie grać na instrumentach perkusyjnych.
Pytanie kluczowe
• Co to jest polka?
Środki dydaktyczne: podstawowe instrumentarium C. Orffa, małe karteczki, karta pracy
nr 29, płyta CD 2, płyta DVD.
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować salę do zajęć ruchowych.
Przebieg zajęć
1. Przywitanie.
• Nauczyciel śpiewa na dowolnej melodii słowa: Witam moją pierwszą klasę. Dzieci odpo-
wiadają, śpiewając na słowach: Witamy naszą panią/naszego pana.
2. Ruchowa rozgrzewka (CD – Polka dziadek).
• Dzieci poruszają się swobodnie w rytm muzyki. Nauczyciel wymawia nazwy różnych
części ciała, którymi dzieci mają się przywitać, np. kolana, nosy, ręce, pięty itp. Uderzenie
w bębenek oznacza powrót do swobodnego tańca.
• Dzieci poruszają się swobodnie w rytm muzyki. Nauczyciel wymawia liczby od 2 do 6.
Dzieci muszą tak się dobrać, by utworzyć małe kółeczka, zgodnie z liczbą, jaką podał
nauczyciel. Na uderzenie w bębenek każdy powraca do swojego tańca.
3. Wakacyjna poleczka – nauka kroków tanecznych (DVD – Polka dziadek).
• Dzieci dobierają się parami. Nauczyciel tłumaczy i pokazuje podstawowe kroki tanecz-
ne układu.
• Dzieci tańczą polkę (nauczyciel w trakcie podpowiada hasłami: jedynki, dwójki, ręce, idą
pary, haczyk, koło).
72
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Tańczymy wakacyjną poleczkę. Wysłuchanie pio-
senki o wakacjach
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie zaśpiewać i zatańczyć piosenkę Pierwszoklasista. Znacie wiele zabaw muzycznych
i ćwiczeń rytmicznych. Wiecie, że przed śpiewem należy wykonać kilka ćwiczeń oddecho-
wych i emisyjnych.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– zna elementy taneczne polki,
– śpiewa refren piosenki Wakacje,
– równo i rytmicznie recytuje słowa piosenki,
– wykonuje ćwiczenia emisyjne.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach nauczymy się tańczyć bardzo wesoły taniec. Będzie to polka. Po-
słuchacie również piosenki o zbliżających się wakacjach oraz ułożymy do niej akompania-
ment na instrumentach perkusyjnych.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– zatańczyć Wakacyjną poleczkę,
– zaśpiewać refren piosenki Wakacje,
– równo i rytmicznie grać na instrumentach perkusyjnych.
Pytanie kluczowe
• Co to jest polka?
Środki dydaktyczne: podstawowe instrumentarium C. Orffa, małe karteczki, karta pracy
nr 29, płyta CD 2, płyta DVD.
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować salę do zajęć ruchowych.
Przebieg zajęć
1. Przywitanie.
• Nauczyciel śpiewa na dowolnej melodii słowa: Witam moją pierwszą klasę. Dzieci odpo-
wiadają, śpiewając na słowach: Witamy naszą panią/naszego pana.
2. Ruchowa rozgrzewka (CD – Polka dziadek).
• Dzieci poruszają się swobodnie w rytm muzyki. Nauczyciel wymawia nazwy różnych
części ciała, którymi dzieci mają się przywitać, np. kolana, nosy, ręce, pięty itp. Uderzenie
w bębenek oznacza powrót do swobodnego tańca.
• Dzieci poruszają się swobodnie w rytm muzyki. Nauczyciel wymawia liczby od 2 do 6.
Dzieci muszą tak się dobrać, by utworzyć małe kółeczka, zgodnie z liczbą, jaką podał
nauczyciel. Na uderzenie w bębenek każdy powraca do swojego tańca.
3. Wakacyjna poleczka – nauka kroków tanecznych (DVD – Polka dziadek).
• Dzieci dobierają się parami. Nauczyciel tłumaczy i pokazuje podstawowe kroki tanecz-
ne układu.
• Dzieci tańczą polkę (nauczyciel w trakcie podpowiada hasłami: jedynki, dwójki, ręce, idą
pary, haczyk, koło).
73
4. Polka – taniec czeski.
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że taniec, który przed chwilą tańczyły to polka. Pochodzi
z Czech. Jest wesoły i skoczny. Tańczy się go w parach.
5. Rozwiązywanie zadania w karcie pracy (Portfolio ucznia – karta pracy nr 29).
• Nauczyciel czyta dzieciom tekst z karty pracy: Dziś na zajęciach będziemy tańczyć polkę.
To bardzo wesoły taniec. Tańczy się go w parach.
• Nauczyciel prosi, by dzieci przyglądnęły się ilustracji poniżej. Mówi: Popatrzcie na ćwi-
czenie. Policzcie, ile dzieci stoi w kole? (10) Teraz wykonajcie ćwiczenie – połączcie dzieci
w pary do tańca – chłopców z dziewczynkami.
• Dzieci wykonują zadanie w karcie pracy. Nauczyciel pyta: Ile par będzie tańczyć polkę? (5)
A ile par tańczyło polkę w naszej klasie?
6. Ćwiczenia oddechowe i emisyjne.
Nauczyciel mówi: Wiecie, że przed śpiewaniem należy rozgrzać głos. Wykonamy teraz kilka
ćwiczeń oddechowych.
Dzieci wykonują wybrane przez nauczyciela ćwiczenia.
7. Nauka refrenu piosenki Wakacje (CD – piosenka Wakacje).
słowa: R. Ragan, muzyka: M. Ziółkowska
2. Nie tęsknij szkoło, nie martw się
Rozweselimy każdy dzień
Niech ci nie będzie uczniów brak
Wakacje mają słodki smak
Ref.: Wakacje, wakacje
Piłka, słońce, lody
Wakacje, wakacje
I dużo swobody
• Nauczyciel mówi: Zbliżają się wakacje. Posłuchajcie piosenki „Wakacje”. Dzieci wysłuchują
piosenki i odpowiadają na pytania nauczyciela: Jaka była muzyka w tej piosence? Wesoła,
czy smutna? Szybka, czy wolna? Czy nadawałaby się ta piosenka do tańca?
• Dzieci wstają. Podczas zwrotek rytmicznie ruszają biodrami, a podczas refrenu klaszczą.
• Nauczyciel mówi słowa refrenu (po jednym wersie), a dzieci powtarzają.
• Dzieci wstają. Słuchając piosenki, rytmicznie ruszają biodrami, a refren śpiewają i klasz-
czą.
Uwaga! Nauczyciel może nauczyć dzieci całej piosenki.
8. Gramy akompaniament do piosenki Wakacje.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom instrumenty perkusyjne według własnego pomysłu i gra
z dziećmi akompaniament do piosenki, np.:
Instrumentalny wstęp – dzieci rytmicznie ruszają biodrami.
Pierwsza zwrotka:
ostatni dzwonek – tamburyno,
raz dwa trzy – bębenek,
czas na zabawy – tamburyno,
czas na gry – bębenek,
niech ci nie będzie – tamburyno,
uczniów brak – bębenek,
wakacje mają – tamburyno,
słodki smak – bębenek,
Refren – cały czas grają marakasy.
9. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom małe karteczki. Zadaniem dzieci jest narysować piękne
wakacyjne słońce – jeśli lekcja się podobała. Jeśli się nie podobała – to rysują wakacyjny
letni deszcz, a jeśli lekcja była taka sobie – chmurkę i słońce.
• Dzieci wrzucają karteczki do kapelusza lub pudełka.
• Nauczyciel wyciąga kolejne karteczki i przykleja na tablicę wg grup: słońce, deszcz, słońce
i chmura.
• Rozmowa z dziećmi na temat lekcji. Nauczyciel pyta: Co się wam najbardziej podobało,
a co najmniej? Kto z was potrafi sam zaśpiewać refren piosenki? A może ktoś potrafi zaśpie-
wać również zwrotki?
Uwaga! Pytania zależą od tego, ile jest poszczególnych odpowiedzi.
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Zabawa i nauka przy komputerze z wykorzystaniem
gry komputerowej
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie narzędzie Zaznacz dowolny kształt i wiecie, jak się nim posługiwać. Potraficie przesu-
wać i dopasowywać fragmenty obrazka w programie Paint.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wie, że należy kontrolować czas spędzany przy komputerze,
– stosuje się do reguł gry,
– wykorzystuje klawisze ze strzałkami podczas gry komputerowej,
– pisze liczby, litery i wyrazy za pomocą klawiatury,
– sprawnie posługuje się myszą metodą złap, przesuń i upuść.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj nauczycie się grać w grę planszową i stosować reguły podczas pracy z płytą CD. Do-
wiecie się, dlaczego należy ograniczać czas spędzany przy komputerze.
74
• Dzieci wstają. Słuchając piosenki, rytmicznie ruszają biodrami, a refren śpiewają i klasz-
czą.
Uwaga! Nauczyciel może nauczyć dzieci całej piosenki.
8. Gramy akompaniament do piosenki Wakacje.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom instrumenty perkusyjne według własnego pomysłu i gra
z dziećmi akompaniament do piosenki, np.:
Instrumentalny wstęp – dzieci rytmicznie ruszają biodrami.
Pierwsza zwrotka:
ostatni dzwonek – tamburyno,
raz dwa trzy – bębenek,
czas na zabawy – tamburyno,
czas na gry – bębenek,
niech ci nie będzie – tamburyno,
uczniów brak – bębenek,
wakacje mają – tamburyno,
słodki smak – bębenek,
Refren – cały czas grają marakasy.
9. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom małe karteczki. Zadaniem dzieci jest narysować piękne
wakacyjne słońce – jeśli lekcja się podobała. Jeśli się nie podobała – to rysują wakacyjny
letni deszcz, a jeśli lekcja była taka sobie – chmurkę i słońce.
• Dzieci wrzucają karteczki do kapelusza lub pudełka.
• Nauczyciel wyciąga kolejne karteczki i przykleja na tablicę wg grup: słońce, deszcz, słońce
i chmura.
• Rozmowa z dziećmi na temat lekcji. Nauczyciel pyta: Co się wam najbardziej podobało,
a co najmniej? Kto z was potrafi sam zaśpiewać refren piosenki? A może ktoś potrafi zaśpie-
wać również zwrotki?
Uwaga! Pytania zależą od tego, ile jest poszczególnych odpowiedzi.
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Zabawa i nauka przy komputerze z wykorzystaniem
gry komputerowej
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie narzędzie Zaznacz dowolny kształt i wiecie, jak się nim posługiwać. Potraficie przesu-
wać i dopasowywać fragmenty obrazka w programie Paint.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wie, że należy kontrolować czas spędzany przy komputerze,
– stosuje się do reguł gry,
– wykorzystuje klawisze ze strzałkami podczas gry komputerowej,
– pisze liczby, litery i wyrazy za pomocą klawiatury,
– sprawnie posługuje się myszą metodą złap, przesuń i upuść.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj nauczycie się grać w grę planszową i stosować reguły podczas pracy z płytą CD. Do-
wiecie się, dlaczego należy ograniczać czas spędzany przy komputerze.
75
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– stosować zasady gry podczas pracy z płytą CD.
Pytanie kluczowe
• Dlaczego należy ograniczać czas spędzany przy komputerze?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe podręcznik klasa 1, płyta CD dla ucznia
– zajęcia 32., sprzęt komputerowy w pracowni komputerowej, pionki i kostki do gry plan-
szowej.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Gra planszowa.
Nauczyciel poleca uczniom zagrać z kolegą z ławki w grę planszową (ćw. 1., s. 42–43).
podczas gry uczniowie wykonują umieszczone tam zadania. Potem uczniowie wypo-
wiadają z pamięci po kolei litery alfabetu, znajdujące się na planszy przeznaczonej do
gry (ćw. 2., s. 43).
3. Przypomnienie stosowania się do reguł gry.
Nauczyciel pyta uczniów: Na czym polega gra? (W grze najważniejsze jest przestrzega-
nie jej reguł oraz wyłonienie zwycięzcy). Co oznacza zasada fair play? (przestrzeganie
ustalonych zasad, uczciwe zachowanie w stosunku do innych graczy, bez dążenia do
zwycięstwa za wszelką cenę)
Nauczyciel podsumowuje rozmowę, odczytując wypowiedź Macyka (s. 44): Gra to zaba-
wa prowadzona według określonych zasad. Są różne rodzaje gier, np.: planszowe (warcaby,
szachy), sportowe (dwa ognie), zręcznościowe (bierki), karciane (Piotruś), komputerowe.
Potem wyjaśnia, że gry komputerowe są programami komputerowymi, w których gra-
cze muszą przestrzegać określonych zasad zawartych w instrukcji. Nauczyciel poleca
uczniom odpowiedzieć na pytania, wybierając odpowiednie obrazki. Uczniowie za każ-
dym razem kolorują strzałkę, która wskazuje wybrany obrazek (ćw. 3., s. 44).
4. Przypomnienie o konieczności ograniczania czasu spędzanego przy komputerze.
Nauczyciel tłumaczy, że spędzanie zbyt dużej ilości czasu przy komputerze jest niebez-
pieczne dla zdrowia dziecka, które może odczuwać rozmaite dolegliwości:
• bóle głowy, przemęczenie,
• bóle mięśni pleców, ramion i nóg,
• bóle kręgosłupa,
• sztywność i drętwienie nadgarstków,
• zmęczenia wzroku, pieczenie oczu,
• ogólny niepokój i nerwowość.
5. Zabawa ruchowa Podróż dookoła świata.
Uczniowie stoją w kole lub w rozsypce twarzami do nauczyciela, który opowiada o po-
dróży dookoła świata. Uczniowie słuchają opowiadania nauczyciela, naśladują jego ru-
chy i wykonują jego polecenia.
76
Opowiadanie nauczyciela:
– Rozpoczynamy podróż dookoła świa-
ta. Nasz samolot startuje w Warszawie
i leci do Hiszpanii.
– Lądujemy w Hiszpanii i wykonujemy tu
dziesięć przysiadów.
– Przepływamy przez Ocean Spokojny.
– Docieramy do Ameryki Północnej i tam
podskakujemy dziesięć razy na prawej
nodze.
– Przejeżdżamy przez terytorium Amery-
ki, galopując na koniu.
– Przepływamy przez Ocean Atlantycki.
– Docieramy do Azji i podskakujemy
dziesięć razy na lewej nodze.
– W Indiach odbywamy wycieczkę na
słoniach.
– Przedzieramy się przez Himalaje – naj-
wyższe góry świata.
– Wracamy do Polski pociągiem i z rado-
ści wykonujemy pięć pajacyków.
Uczniowie:
• imitują lot samolotu – wykonują skręty
tułowia z rozłożonymi na boki rękami,
• wykonują dziesięć przysiadów,
• wykonują ruchy imitujące pływanie,
• wykonują dziesięć podskoków na
prawej nodze,
• imitują galopowanie,
• wykonują ruchy imitujące pływanie,
• wykonują dziesięć podskoków na le-
wej nodze,
• udają jazdę na słoniu (kołyszą tuło-
wiem, utrzymują równowagę, rozkła-
dając ręce),
• wykonują ruchy imitujące wspinanie
się,
• pięciokrotnie wykonują ruchy paja-
cyka.
6. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Alfabet
– płyta CD, zajęcia 32.
Polecenie: Napisz w okienku pierwszą literę nazwy zwierzęcia lub przedmiotu znajdujące-
go się na obrazku.
Ćwiczenie B.
Podróż po Europie
– płyta CD, zajęcia 32.
Polecenie: Macyk postanowił wyruszyć na wyprawę po Europie. Pomóż mu wykonać zada-
nia. Kieruj samolotem za pomocą klawiszy ze strzałkami. Jeśli chcesz rozpocząć grę, kliknij
w pole z napisem START.
• Uzupełnij zdanie i wciśnij klawisz Enter.
77
• Zmierz wysokość kolumny Zygmunta miarką o długości 1 metra. W tym celu klikaj lewym
przyciskiem myszy wzdłuż kolumny. Napisz w okienku, jaka jest jej wysokość, i wciśnij kla-
wisz Enter. Potem poprowadź samolot do Niemiec.
• Uzupełnij zdanie i wciśnij klawisz Enter.
Wykonaj obliczenia. Napisz w okienkach właściwe liczby. Potem skieruj samolot do Wielkiej
Brytanii.
• Uzupełnij zdanie i wciśnij klawisz Enter.
• Umieść małą wskazówkę zegara na godzinie pojawiającej się w ramce. Następnie skieruj
samolot do Francji.
• Uzupełnij zdanie i wciśnij klawisz Enter
• Umieść brakujące elementy wieży Eiffla na właściwych miejscach metodą złap, przesuń
i upuść. Potem skieruj samolot do Hiszpanii.
78
• Umieść flagi państw we właściwych miejscach na mapie Europy metodą złap, przesuń
i upuść.
7. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.
8. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.
Zadanie domowe
Przypomnijcie sobie wiadomości zdobyte podczas zajęć komputerowych w klasie pierwszej.
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia gimnastyczne rozwijające umiejętność
współdziałania w parach
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi działać w parach,
– potrafi przyjmować podstawowe pozycje niskie,
– wzmacnia mięśnie brzucha i grzbietu.
Przybory: piłki, piłeczki pingpongowe, butelki plastikowe.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: czynności organizacyjno-porządkowe,
zbiórka w dwuszeregu/dobór w parach pod względem wzrostu i wagi, omówienie za-
sad bezpiecznego ćwiczenia w parach.
2. Część wstępna.
• Berek w parach – zabawa ożywiająca.
• Ćwiczenia kształtujące w parach:
– W staniu twarzą do siebie i chwytem za dłonie, na raz – wspięcie na palcach; na dwa –
przysiad na palcach; na trzy – wyprost nóg w kolanach; na cztery – powrót do stania na
całych stopach.
– W staniu w rozkroku twarzą do siebie ramiona oparte na barkach partnera – skłony
w przód z pogłębianiem.
79
– W staniu w rozkroku tyłem do siebie ramiona w bok z chwytem za dłonie – skręty tuło-
wia raz w prawo raz w lewo.
– W pozycji jak wyżej – skłony boczne raz w prawo raz w lewo.
– W leżeniu tyłem naprzeciw siebie – krążenie wyprostowanych i uniesionych nóg wokół
uniesionych nóg współćwiczącego.
3. Część główna.
– Klaśnij w dłonie. Ćwiczący w parach kładą się na brzuchu twarzą do siebie, ramiona uło-
żone w skrzydełka. Na raz – klaszczą w swoje dłonie; na dwa – w dłonie partnera; na
trzy – swoją prawą dłonią w prawą dłoń partnera, na cztery – swoją lewą dłonią w lewą
dłoń partnera.
– Łapki – zabawa zwinnościowo-zręcznościowa.
– Toczenie piłki: w parach, w siadzie skrzyżnym, w leżeniu przodem, w staniu w rozkroku
tyłem do siebie.
– Sprawne nogi – gra zwinnościowo-zręcznościowa. Ustawienie w rzędach czteroosobo-
wych, butelki ustawione przed pierwszym zawodnikiem. Wszyscy siadają, zachowując
między sobą takie odległości, aby swobodnie mogli wykonać leżenie przewrotne. Na
sygnał – pierwsi zawodnicy wkładają butelkę między stopy i przez wykonanie leżenia
przewrotnego, podają butelkę następnemu, który przejmuje ją stopami i kładąc się na
plecy, podaje następnemu. Zabawa kończy się, gdy wszystkie butelki podawane stopa-
mi dotrą do ostatniego zawodnika, który każdą butelkę przejmuje też stopami i usta-
wia za sobą. Powtarzając zabawę, zawodnicy wykonują w tył zwrot i ostatni rozpoczyna
podawanie w przeciwnym kierunku. Po opanowaniu ćwiczenia można dla ożywienia
wprowadzić współzawodnictwo w zespołach, podając hasło: Czyje nogi są sprawniejsze?
Najpierw należy ocenić i wyróżnić zespół, który ani razu nie zgubił butelki przy przyj-
mowaniu i podawaniu jej następnemu w rzędzie, a następnie nagrodzić za szybkość
wykonania.
– Piłka w tunelu – zabawa rzutna.
– Podawanie piłki górą – zabawa rzutna.
4. Część końcowa.
– W leżeniu przodem w parach – dmuchanie piłeczki pingpongowej.
– W leżeniu tyłem w parach, nogi ugięte, stopy oparte na stopach współćwiczącego – Ro-
werek.
– Zbiórka. Podsumowanie zajęć. Wyróżnienie najlepiej ćwiczących par.
TEMAT ZAJĘĆ: Zabawy i gry na czworakach
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wzmacnia siłę mięśni ramion i obręczy barkowej,
– rozwija wyczucie ciężaru własnego ciała i swojej siły,
– wyrabia spostrzegawczość, orientację i szybkość decyzji.
Przybory: szarfy, laski gimnastyczne, duża piłka.
Przebieg zajęć
1. Czynności porządkowo-organizacyjne: zbiórka, przywitanie, przypomnienie zasad
zachowania się na zajęciach.
80
2. Część wstępna – rozgrzewka.
a. Kot jest – kota nie ma! – zabawa orientacyjno-porządkowa.
b. Ćwiczenia kształtujące ramiona:
– w truchcie, krążenia ramion w przód i w tył,
– w staniu, krążenie ugiętych ramion w tył z akcentem na ściąganie łopatek,
– w staniu, klaśnięcie z tyłu za plecami,
– w siadzie klęcznym w rzędzie na odległość ramion, przekazywanie laski gimnastycznej
wyprostowanymi ramionami do tyłu,
– w staniu w rozkroku w rzędzie, pełzanie na czworakach między nogami stojących po-
cząwszy od ostatniego w rzędzie.
– siad skrzyżny z dłońmi na kolanach – wdech nosem ze skłonem tułowia w tył, wydech
ustami ze skłonem tułowia w przód.
3. Część główna.
a. Wyścigi piesków – zabawa na czworakach.
b. Zabawy z naśladowaniem zwierząt (dzieci wykorzystują swoją wyobraźnię).
– Skoki psa spuszczonego z łańcucha.
– Skoki kota na uciekającą mysz.
– Kulawy lisek – chód w podporze tyłem na trzech kończynach.
– Skoki zajęcze z wykorzystaniem szarf rozłożonych w odpowiednich odległościach.
d. Pożar, powódź, lawina – zabawa bieżna.
e. Kto dalej rzuci piłkę w tył zza głowy – zabawa rzutna.
f. Bocian i żabki – zabawa skoczna.
4. Część końcowa.
a. Ćwiczenia korektywne.
– Leżenie tyłem, nogi ugięte – rozluźnienie mięśni nóg.
– W klęku podpartym na przemian wklęsły i wypukły (koci) grzbiet o prostych ramionach.
– W siadzie skrzyżnym, oddychanie torem brzusznym.
b. Zbiórka, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.
TEMAT ZAJĘĆ: Doskonalenie umiejętności w zakresie ćwiczeń
równoważnych
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi przejść po odwróconej ławeczce,
– potrafi utrzymać równowagę w zachwianych pozycjach,
– rozwija wyczucie własnego ciała.
Przybory: piłka, woreczki.
Przebieg zajęć
1. Czynności organizacyjno-porządkowe. Zbiórka, przypomnienie zasad zachowania
się na zajęciach.
2. Część wstępna – rozgrzewka.
a. Berek żuraw – zabawa bieżna.
81
b. Ćwiczenia kształtujące ramiona, nogi i tułów.
– W truchcie dookoła sali dłonie na biodrach – wyrzuty prostych nóg w przód, po 10 me-
trach – wyrzuty nóg w tył.
– Bieg dookoła sali – na sygnał zmiana kierunku biegu.
– Bieg tyłem z odwróconą głową i obserwacją przedpola przez ramię.
– Bieg z obrotami (1–2 obroty i powrót do biegu przodem).
– Siad prosty podparty z tyłu – uniesienie bioder do podporu tyłem z równoczesnym wy-
machem jednej nogi w górę.
– Leżenie tyłem, nogi ugięte, ramiona wyprostowane wyciągnięte w stronę kolan – unie-
sienie głowy i barków nad podłogę z dotknięciem dłońmi do kolan.
c. Kto potrafi:
– chodzić i biegać z woreczkiem na głowie?
– chodzić w półprzysiadzie (chód kruka) z woreczkiem na głowie?
– podskoczyć w górę – wykonać półobrót i wylądować na obie stopy, pozostając w bez-
ruchu?
3. Część główna – ćwiczenia z wykorzystaniem ławeczek gimnastycznych.
• Nauczyciel objaśnia i pokazuje wszystkie zadania. Dzieci ustawione w rzędzie po kolei
wykonują ćwiczenia (od łatwiejszych do trudniejszych), przechodząc do kolejnych ła-
weczek.
a. Ćwiczenia równoważne na odwróconych ławeczkach.
– Chód przodem z wyprostowanymi ramionami uniesionymi w bok.
– Chód przodem z woreczkiem na głowie.
– Chód przodem z obrotem na środku ławeczki.
– Chód przodem z uginaniem nogi postawnej w kolanie.
– Przejście bokiem z półobrotem na środku.
– Przejście bokiem z podaniami piłki do partnera.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
a. Czaty na jednej nodze (po odwróceniu się czatującego dzieci stają na jednej nodze
i przez 10 sekund muszą utrzymać równowagę – kto się podeprze musi się wycofać na
miejsce wyjściowe).
b. Ćwiczenia uspokajające:
– leżenie tyłem, rozluźnianie nóg ugiętych w kolanach, wolny rowerek do przodu i do
tyłu,
– siad skrzyżny, ramiona w pozycji skrzydełek – maksymalny wdech nosem, a następnie
wydech ustami z jak najdłuższym wymawianiem głoski S.
c. Zbiórka, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.
82
83
84
EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA
• utrwalanie różnic między wyrazem, literą, głoską, sylabą i zdaniem
• nauka na pamięć alfabetu
• pisanie z pamięci wyrazów i prostych zdań
• wymienianie poznanych tytułów książek, lektur, wierszy
• wskazywanie i rozróżnianie trudności ortograficznych w wyrazach
• rozwiązywanie prostych krzyżówek, rebusów i zagadek
• czytanie wierszy i ich fragmentów
• ćwiczenia w przepisywaniu
• udzielanie i zapisywanie odpowiedzi na pytania
• podejmowanie prób podsumowania swoich osiągnięć, opowiedzenia
o sobie i oceny swojej pracy
Piękny człowiek to taki, który pięknie czyni. aforyzm japoński
Piękność: owa wdzięczna, szlachetna harmonia wszystkiego, co się podoba bezpośrednio i nie
wymaga roztrząsania i namysłu. J. W. Goethe
Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła. W. Szymborska
Najpiękniejsze, co jest na świecie, to pogodne oblicze. A. Einstein
PIĘKNO
EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA
• obliczenia pieniężne
• dodawanie i odejmowanie liczb
w poznanym zakresie liczbowym
• obliczenia kalendarzowe
• zadania różne – utrwalające
poznane wiadomości i umiejętności
Projekt
nr 33
JA – ŚWIAT
KULTURY
• bezpieczeństwo w czasie wakacji
• wdrażanie do właściwego
zachowania się w przypadku
zagrożeń
CZYTANIE JAK WAKACYJNA PRZYGODA. BEZPIECZNE WAKACJE. ZADANIA RÓŻNE
TEMATY DNI
1. Alfabet
2. Piękno żartów
3. Wiersze Jana Brzechwy
4. Święto tatusiów
5. Niedługo wakacje
85
CZYTANIE JAK WAKACYJNA PRZYGODA. BEZPIECZNE WAKACJE. ZADANIA RÓŻNE
EDUKACJA MUZYCZNA
• utrwalenie poznanych
wiadomości, piosenek
i tańców
EDUKACJA PLASTYCZNA
• Moje wakacje – wyko-
nanie rysunku kredką
świecową
ZAJĘCIA TECHNICZNE
• notesik na adresy
• bezpieczne posługi-
wanie się narzędziami
technicznymi
• wdrażanie do
wykonywania prac
konstrukcyjnych
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
• rysowanie kwadratu,
trzymając wciśnięty
klawisz Shift
• używanie narzędzia
Prostokąt
TEMATY DNI
1. Alfabet
2. Piękno żartów
3. Wiersze Jana Brzechwy
4. Święto tatusiów
5. Niedługo wakacje
Nie można logicznie udowodnić, że coś jest piękne, trzeba to po prostu odczuć. A. Kępiński
W duszy człowieka jest tyle piękna, że bez wstydu powinien ją ujawniać. M. Gogol
Choćbyśmy cały świat przemierzyli w poszukiwaniu Piękna, nie znajdziemy go nigdzie, jeżeli
nie nosimy go w sobie. R. W. Emerson
Trwaj tylko w słońcu, bo nic pięknego nie rośnie w ciemności. F. Schiller
WYCHOWANIE FIZYCZNE
I EDUKACJA ZDROWOTNA
• niepełnosprawni –
piękni i wartościowi
ludzie
• wskazywanie
problemów, z jakimi
borykają się osoby
niepełnosprawne
• rzuty do celu i na
odległość
• gry i zabawy bieżne
– biegi wahadłowe
i slalomem
86
Pr
ojekt nr 33
I.
Tema
t pr
ojektu:
C
zytanie jak w
ak
ac
yjna pr
zy
go
da. B
ezpieczne w
ak
acje
. Z
adania r
óżne
Ro
dzaj
eduk
acji
Liczba godzin
Numer jednostki
Zapis
w dzienniku
Tr
eści pr
ogr
amo
w
e
M
at
eriał
Wymagania
szcz
egółow
e podsta
-
wy pr
ogr
amow
ej
Uw
agi
o realizacji
Ocz
ek
iw
ane
osiągnięcia ucznia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczna
2
193
G
dzie mieszk
ają w
sz
yst
-
kie lit
er
y? – Utr
w
alenie
wiadomości na t
ema
t
lit
er i alfab
etu
.
•
ro
zwijanie
umiejętności
rec
ytacji
wiersza
z pamięci
na
pr
zyk
ładzie
wiersza
W
łady
-
sła
w
a
Br
oniew
sk
iego
pt
. Lit
erk
i,
•
ry
so
w
anie
ilustr
acji
do
wiersza
zgodnie
z mo
żliw
ościami
dzieci,
•
utr
w
alanie
ró
żnic
międz
y
w
yr
az
em,
lit
er
ą,
głosk
ą,
sylabą
i
zdaniem,
•
nauk
a
na
pamięć
alfabetu
,
Elemen
tar
z
s.
76–77
1.3)c 1.2)a 1.2)d 5.2)
•
dostr
zega
i
w
sk
azuje
pięk
no
w
ynik
ając
e
z lit
er
atur
y
dziecię
-
cej
, humor
yst
yczn
ych
sytuacji
ży
cio
w
ych,
relacji
w
rodzinie
or
az
sposobu
odpocz
yw
ania
na
w
ak
acjach,
•
naz
yw
a
i w
ymienia
po
znane
tytuły
książ
ek
, lektur
, wiersz
y,
•
naz
yw
a
i w
ymienia
zgodnie
z
kolejnością
w
sz
ystk
ie
lit
er
y
alfabetu
,
•
wie
, jak
a
jest
ró
żnica
międz
y
głosk
ą
a
lit
er
ą,
sylabą,
w
yr
a-
zem
i
zdaniem,
•
pisz
e
z
pamięci
w
yr
az
y
z trud
-
nościami
or
tog
raficzn
ymi
or
az
pr
ost
e
zdania,
•
potr
afi
pr
zedsta
wić
na
ry
sun
-
ku
tr
eść
wiersza,
•
wie
, ż
e
są
sytuacje
, kt
ór
e
z po
zoru
mogą
w
yda
w
ać
się
śmieszne
i żar
tobliw
e,
ale
nie
po
winn
y
by
ć
za
tak
ie
uznane
ze
względu
na
uczucia
inn
ych
osób
poniew
aż,
istnieje
oba
w
a,
że
kogoś
mo
żna
sk
rz
yw
dzić
,
2
194 – 195
Pięk
no uk
ryt
e w żar
tach
– r
oz
wijanie p
oczucia
humor
u, umiejętności
śmiania się z r
óżn
ych
sytuacji.
•
ro
zwijanie
umiejętności
budo
w
ania
opisu
na
podsta
wie
w
ykonan
ych
pr
ac
plast
ycz
-
ny
ch
do
wiersza
Lit
erk
i,
•
utr
w
alanie
wiadomości
na
tema
t kolejno
-
ści
w
yst
ępo
w
ania
lit
er
w
alfabecie
–
g
ry
dy
dakt
yczne
,
•
doskonalenie
umiejętności
ro
związ
yw
ania
rebusó
w
, k
rz
yż
ów
ek
,
•
definio
w
anie
w
yr
aż
enia:
pięk
no uk
ryt
e
w żar
tach
–
w
dr
ażanie
do
umiejętnego
pr
ow
adz
enia
dy
sk
usji,
•
kształt
ow
anie
wr
ażliw
ości
dzieck
a
na
sytuacje
, kt
ór
e
z
po
zoru
mogą
śmiesz
yć
,
ale
nie
są
humor
yst
yczne
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
opo
wiadania
do
w
cipó
w
, śmieszn
ych
hist
or
ii
i opo
wia
-
dań
–
konk
urs
k
laso
w
y
na
najśmieszniej
-
szą
hist
or
ię
,
Elemen
tar
z
s.
78–79
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
cz.
4,
s.
32–35
1.1)b 1.2)d 1.1)a 5.2)
87
1
196
Pięk
no lit
er
atur
y uk
ry
-
te w wierszach J
ana
Br
zech
w
y – r
oz
wijanie
umiejętności cz
ytania
ze zr
ozumieniem
i dostr
zegania pięk
na
w
ynik
ając
ego
z t
ekst
ów lit
er
ack
ich.
•
doskonalenie
umiejętności
cz
ytania
pr
o-
st
ych
tekst
ów
z
uwzględnieniem
odpo
-
wiedniej
in
tonacji,
•
pisanie
z
pamięci,
•
ro
zwijanie
umiejętności
poczucia
pięk
na
w
ynik
ając
ego
z
tekst
ów
lit
er
ack
ich
na
pr
zyk
ładzie
wiersz
y:
Na w
yspach B
er
gam
u-
tach
or
az
Katar
Jana
Br
zech
w
y,
•
ro
zwijanie
umiejętności
cz
ytania
z
e
zr
o-
zumieniem,
•
doskonalenie
umiejętności
samooc
en
y
z nacisk
iem
na
to
, c
o
stano
wi
mocną
str
onę
k
aż
dego
dzieck
a,
Elemen
tar
z
s.
80–83
1.2)e 1.2)b 1.2)c 5.1) 5.2)
•
podejmuje
pr
ób
y
rec
yta
-
cji
wiersza
i
opo
wiadania
śmieszn
ych
hist
or
ii
or
az
anegdot
, do
w
cipó
w
,
•
wie
, jak
się
zacho
w
ać
w
sytu
-
acji
trudnej
(niebezpiecznej)
na
w
ak
acjach,
•
ro
zumie
, ż
e
należ
y
st
oso
w
ać
się
do
zasad
bezpiecz
eńst
w
a
ró
wnież
w
czasie
w
ypocz
ynk
u,
•
dostr
zega
w
ar
tość
relacji
w r
odzinie
i
potr
afi
opo
wie
-
dzieć
o
sw
oim
ojcu
, opiek
u-
nie
, lub
innej
osobie
blisk
iej
,
podając
jej
c
ech
y
char
akt
e-
ry
st
yczne
z
wiązane
z
w
yglą
-
dem
or
az
char
akt
er
em,
•
w
sk
azuje
i
ro
zr
óżnia
trudno
-
ści
or
tog
raficzne
w w
yr
azach,
•
ro
związuje
pr
ost
e
kr
zyż
ówk
i,
rebusy
, zagadk
i,
•
cz
yta
wiersz
e
lub
ich
fr
ag
-
men
ty
w
yznacz
one
pr
zez
naucz
yciela,
potr
afi
opo
wie
-
dzieć
o
tym,
c
o
pr
zecz
ytał
,
•
potr
afi
pisać
z
pamięci
pr
ost
e
w
yr
az
y
i z
dania,
•
pr
zepisuje
fr
ag
men
ty
tekstu
,
star
ając
się
zacho
w
ać
odpo
-
wiednie
połącz
enia
lit
er
ow
e
i wielkości
lit
er
,
•
udziela
i
zapisuje
odpo
wiedzi
na
p
ytania,
•
podejmuje
pr
ób
y
podsu
-
mo
w
ania
sw
oich
osiąg
nięć
,
opo
wiedz
enia
o
sobie
i
oc
en
y
sw
ojej
pr
ac
y,
1
197
D
zień Ojc
a t
o wielk
ie
święt
o, nie t
ylk
o ta
tu
-
sió
w!
•
utr
w
alenie
wiadomości
dot
ycząc
ych
zapisu
w
yr
az
ów
z
trudnościami
or
tog
raficzn
ymi
za
wier
ając
ymi
lit
er
y
u,
ó
, rz
, ż
, h
, ch
,
•
ćwicz
enia
w
pisaniu
z
e
słuchu
pr
ost
ych
w
yr
az
ów
i
zdań,
•
ro
zwijanie
umiejętności
samodzielnego
uk
ładania
i
zapisy
w
ania
z
dań,
•
doskonalenie
technik
i cz
ytania,
•
pielęg
no
w
anie
wr
ażliw
ości
na
pięk
no
tekst
ów
lit
er
ack
ich,
•
ro
zwijanie
umiejętności
opo
wiadania
o
w
y-
glądzie
i
cechach
char
akt
eru
ta
ty
, opiek
una
lub
innej
blisk
iej
osob
y,
kt
ór
a
zast
ępuje
ta
tę
,
Elemen
tar
z
84–85
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne cz. 4,
1.1)c 1.2)e 1.2)b 1.2)c 1.2)e 5.2) 5.3)
1
198
W
ak
acje – najlepsz
y
w
ynalaz
ek na świecie!–
utr
w
alenie wiadomości
na t
ema
t zasad b
ez
-
piecznego o
dp
ocz
ynku
.
Po
dsumo
w
anie wła
-
sn
ych osiągnięć
w k
lasie pier
w
sz
ej
.
•
utr
w
alenie
wiadomości
na
tema
t bezpiecz
-
nego
zacho
w
ania
się
w
czasie
w
ak
acji,
•
ro
zwijanie
umiejętności
cz
ytania
wiersza
Najlepsz
y w
ynalaz
ek
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
w
spólnej
analiz
y
wiersza,
•
w
dr
ażanie
do
nab
ycia
umiejętności
au
-
topr
ez
en
tacji
własn
ych
zalet
, sukc
esó
w
,
zdolności
–
T
o c
o w
e mnie pięk
ne
,
•
kształt
ow
anie
umiejętności
uświadamia
-
nia
sobie
tego
, c
o
już
potr
afię
, cz
ego
się
naucz
yłem/łam
i
jak
mogę
to
w
ykor
zy
stać
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
samooc
en
y,
•
uk
ładanie
z
dania
z
w
yr
az
em
w
ak
acje
, pr
e-
zen
to
w
anie
sw
oich
w
ak
ac
yjn
ych
planó
w
,
Elemen
tar
z
s.
86-88
ćwicz
enia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczne
cz.
4,
s.
36–40
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr
s.
62
1.1)a 1.1)b 1.2)a 1.2)b 1.2)f 5.1)
88
ma
tema
t.-
-pr
zyr
odnicza
1
33
Bezpieczne w
ak
acje
.
•
pr
zybliż
enie
zag
ro
żeń
dla
śr
odo
wisk
a
pr
zyr
odnicz
ego
z
e
str
on
y
czło
wiek
a,
•
w
dr
ażanie
do
właściw
ego
zacho
w
ania
się
w
sytuacji
zag
ro
żenia,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz. 4, s. 36–37 por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 64
6.1)e 6.1)f
•
w
opar
ciu
o
obr
azk
i w
ymie
-
nia
niebezpiecz
eńst
w
a,
jak
ie
mo
że
napotk
ać
w
czasie
w
ak
acji,
•
opo
wiada,
jak
należ
y
zacho
-
w
ać
się
w
sytuacjach
zag
ro
-
żenia
pr
zedsta
wion
ych
na
ilustr
acjach,
•
dodaje
i
odejmuje
w
zak
resie
10,
•
zapisuje
p
ytanie
do
zadania,
•
ro
związuje
pr
ost
e
zadanie
tekst
ow
e,
•
w
ymienia,
c
o
zauw
aż
yły
dzie
-
ci
po
pr
aw
ej
str
onie
dr
og
i,
•
mier
zy
i
por
ównuje
w
sk
azane
odcink
i dr
og
i,
•
ry
suje
drugą
poło
w
ę
postaci,
•
zacho
wuje
symetr
ię
postaci,
•
odcz
ytuje
inf
or
macje
z
k
a-
lendar
za,
•
odpo
wiada
na
p
ytania
w opar
ciu
o
k
alendar
z;
1
129
Do
da
w
anie i o
dejmo
w
a-
nie liczb w p
oznan
ym
zak
resie liczb
ow
ym.
•
doskonalenie
umiejętności
licz
enia,
•
ro
związ
yw
anie
zadań
tekst
ow
ych,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz. 4, s.
38
7.2)b 7.2)d
1
130
O
blicz
enia pieniężne
.
•
obliczanie
koszt
ów
zak
upó
w
,
•
ćwicz
enia
w
doda
w
aniu
i
odejmo
w
aniu
liczb
,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
39
7.2)a
1
131
Zadania r
óżne
. Utr
w
ale
-
nie p
oznan
ych umiejęt
-
ności i wiadomości.
•
mier
zenie
i
por
ówn
yw
anie
długości,
•
ok
reślanie
poło
żenia
obiekt
ów
,
•
dostr
zeganie
symetr
ii,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
40
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 63
7.1)e 7.1)f 7.3)a
1
132
O
blicz
enia k
alenda
-
rz
ow
e. P
odsumo
w
anie
wiadomości i umiejęt
-
ności.
•
w
dr
ażanie
do
posług
iw
ania
się
k
alenda
-
rz
em,
•
odcz
yt
yw
anie
inf
or
macji
z
k
alendar
za,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
41
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ty
nr 67, 68
str
on
y do
da
t-
ko
w
e 42–43
M
at
ema
tyk
a
M
ac
yk
a
s. 44–48
zdania do
da
t-
ko
we
7.2)d 7.3)c
89
zajęcia
techniczne
1
33
N
ot
esik na adr
esy
.
•
bezpieczne
posług
iw
anie
się
nar
zędziami,
•
w
dr
ażanie
do
w
ykon
yw
ania
pr
ac
kon
-
strukc
yjn
ych,
•
doskonalenie
dok
ładności
i
pr
ec
yzji;
9.2)b
•
sk
łada
k
ar
tk
i na
cz
ęści,
•
tnie
po
liniach
pr
ost
ych,
•
łącz
y
kar
tk
i za
pomocą
zsz
y-
w
acza,
•
oz
dabia
ok
ładkę
w
edług
własnego
pom
ysłu;
eduk
acja
plast
yczna
1
33
M
oje w
ak
acje – k
redk
a
świec
ow
a.
•
ilustr
ow
anie
sytuacji
realn
ych
inspir
ow
a-
ny
ch
ro
zmo
w
ą
i w
yobr
aźnią,
•
w
ypo
wiadanie
się
za
pomocą
w
sk
azanej
technik
i plast
ycznej
,
•
w
dr
ażanie
do
poszuk
iw
ania
pięk
na;
4.1) 4.2)
•
w
ypo
wiada
się
na
tema
t
w
ak
ac
yjn
ych
planó
w
,
•
ry
suje
miejsc
e,
w
kt
ór
ym
planuje
spędzić
w
ak
acje
,
•
dobier
a
odpo
wiednie
kolor
y,
•
zacho
wuje
pr
opor
cje;
eduk
acja
muz
yczna
1
33
Śpie
w
am, słucham,
gr
am i tańcz
ę. Utr
w
a-
lenie p
oznan
ych wia
-
domości, piosenek i tańc
ów
.
•
po
wt
ór
zenie
piosenek
i
uk
ładó
w
tanecz
-
ny
ch
z
całego
rok
u
szkolnego
,
•
utr
w
alenie
wiadomości;
Kar
ty pr
ac
y nr
30, 31, 32
3.1) 3.2)
w
ażne
jest
pr
zy
-
got
ow
a-
nie
w
sali
miejsca
do
ćwicz
eń
ru
-
ch
ow
yc
h
i tańca
•
śpiew
a
znane
piosenk
i,
•
tańcz
y
znane
uk
łady
chor
eog
raficzne
,
•
w
ykonuje
ć
wicz
enia
w
k
ar
cie
pr
ac
y
utr
w
alając
e
po
znane
wiadomości;
zajęcia
komput
er
ow
e
1
33
Po
dsumo
w
anie wiado
-
mości i umiejętności.
•
spr
aw
dz
enie
znajomości
i
umiejętności
posług
iw
ania
się
po
znan
ymi
nar
zędziami
i zast
oso
w
ania
niekt
ór
ych
polec
eń
pr
og
ra
-
mu
P
aint
,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
posług
iw
ania
się
m
yszą
i
kla
wia
tur
ą,
•
utr
w
alenie
wiadomości
dot
ycząc
ych
pr
zeznacz
enia
elemen
tó
w
z
esta
wu
kom
-
put
er
ow
ego
,
•
doskonalenie
umiejętności
st
oso
w
ania
kla
wisz
y
ze
str
załk
ami,
•
w
dr
ażanie
do
zapisy
w
ania
w
ykonan
ych
pr
ac
w
sw
oim
folder
ze;
8.1) 8.2)
•
zna
w
ybr
ane
nar
zędzia
i
pole
-
cenia
pr
og
ramu
P
aint
i
potr
afi
je
samodzielnie
zast
oso
w
ać
,
•
spr
awnie
posługuje
się
m
yszą
i k
la
wia
tur
ą,
•
w
ymienia
elemen
ty
z
esta
wu
komput
er
ow
ego
,
•
wie
, do
cz
ego
służą
posz
cz
e-
gólne
elemen
ty
z
esta
wu
komput
er
ow
ego
,
•
w
yk
azuje
się
znajomością
hig
ien
y
pr
ac
y
na
komput
er
ze
,
•
samodzielnie
zapisuje
plik
w sw
oim
folder
ze;
90
w
ycho
w
anie
fiz
yczne
i eduk
acja
zdr
ow
otna
3
97– 99
97. N
iep
ełnospr
awni,
pięk
ni i w
ar
tościo
wi
ludzie
.
98. Rzut
y do c
elu na
odległość
.
99. G
ry i zaba
w
y bieżne
– biegi w
ahadło
w
e
i slalomem.
•
kształt
ow
anie
koor
dynacji
wzr
oko
w
o-
-rucho
w
ej
,
•
wzmacnianie
siły
mięśni,
•
ro
zwijanie
umiejętności
rzucania,
ch
w
yta
-
nia
or
az
rzucania
na
odległość
,
•
kształc
enie
umiejętności
bezpiecznego
omijania
pr
zeszkód
,
•
doskonalenie
sz
ybkości
i
zwinności
w za
-
ba
w
ach,
•
uświadomienie
uczniom
potr
zeb
y
akt
yw
-
nego
ucz
estnic
tw
a
osób
niepełnospr
aw
-
ny
ch
w
ż
yciu
społeczn
ym,
•
uwr
ażliwienie
na
in
teg
rację
dzieci
niepeł
-
nospr
awn
ych
i
zdr
ow
ych
w
na
tur
aln
ym
śr
odo
wisk
u
ró
wieśnicz
ym.
10.1 10.2)a 10.2)b 10.6
•
ro
zwija
koor
dynację
wzr
oko
-
w
o-rucho
w
ą,
•
wzmacnia
siłę
,
•
doskonali
rzut
y
i potr
afi
rzu
-
cać
pr
aw
ą
i lew
ą
ręk
ą
do
c
elu
i na
odległość
,
•
potr
afi
pr
zejść
z
marszu
do
truch
tu
, pr
zy
spiesz
yć
i
zw
ol
-
nić
bieg
,
•
potr
afi
bezpiecznie
omijać
pr
zeszkody
,
•
zna
pr
ost
e
zaba
w
y
bieżne
,
•
zna
pojęcie
niep
ełnospr
awn
y,
•
w
sk
azuje
pr
oblem
y,
z
jak
imi
bor
yk
ają
się
osob
y
niepełno
-
spr
awne
,
•
podaje
pr
zyk
łady
akt
ywnego
ucz
estnic
tw
a
osób
niepełno
-
spr
awn
ych
w
ró
żn
ych
for
-
mach
akt
ywności
społecznej
,
•
ro
zumie
, na
cz
ym
polega
toler
ancja
i
star
a
się
post
ępo
-
w
ać
zgodnie
z
jej
zasadami
w kon
taktach
z
osobami
niepełnospr
awn
ymi.
Dzień 1.
TEMAT DNIA: Alfabet
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr.)
Zapis w dzienniku: Gdzie mieszkają wszystkie litery? Utrwalenie wiadomości na temat liter
i alfabetu. Bezpieczne wakacje.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie zorganizować zabawę w teatr. Dopasowujecie ilustracje do tekstu. Ustalacie zasa-
dy gier i zabaw, potraficie zorganizować zabawę i zgodnie się w nią bawić. Znacie wszystkie
litery. Dokonujecie analizy i syntezy wyrazów. Rozpoznajecie zdania pytające. Opowiadacie
historyjki obrazkowe. Liczycie w zakresie 10. Potraficie zapisać liczby od 0–20.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wie, jaka jest różnica między głoską a literą, sylabą, wyrazem i zdaniem,
– nazywa i wymienia wszystkie litery alfabetu zgodnie z ich kolejnością,
– podejmuje próby recytacji wiersza z pamięci,
– potrafi przedstawić na rysunku treść wiersza,
– w oparciu o obrazki wymienia niebezpieczeństwa, jakie może napotkać w czasie wakacji,
– opowiada, jak należy zachować się w sytuacji zagrożenia przedstawionej na ilustra-
cjach.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach nauczycie się wymieniać wszystkie litery zgodnie z ich kolejnością.
Przypomnicie, co to jest głoska, litera, sylaba, wyraz, zdanie. Będziecie czytać na różne sposo-
by wiersz Literki. Wymienicie rodzaje niebezpieczeństwa, z jakim możecie się spotkać w cza-
sie wakacji. Opowiecie, jak zachowacie się w sytuacji zagrożenia przedstawionej na ilustracji.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wskazać różnicę między literą, głoską, sylabą, wyrazem i zdaniem,
– podać wyrazy rozpoczynające się na wskazaną literę,
– płynnie przeczytać tekst wiersza,
– powiedzieć z pamięci wybrane zdanie lub fragment wiersza,
– wskazać zagrożenia przedstawione na ilustracji.
Pytania kluczowe
• Jak w łatwy sposób nauczyć się na pamięć alfabetu?
• Jak zachować się w przypadku zagrożenia?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4,
Portfolio ucznia – karta
nr 64,
agrafki, kartki z bloku, kredki, nożyczki, kartki z literami, sylabami (z liter i tych sylab
można ułożyć wyrazy dwu i trzysylabowe), wyrazami, zdaniami, oraz nazwami: głoska, litera,
sylaba, wyraz, zdanie, kartki w linie, po jednej dla każdego dziecka, bębenek, alfabet rucho-
my, plansza demonstracyjna – alfabet, albumy przyrodnicze o gadach, koszyk z napisem
Bezpieczne wakacje – narysowany na arkuszu papieru pakowego, grzyby – papierowe kon-
tury grzyba dla każdego dziecka, klej, płyta CD z piosenką Wakacyjna poleczka.
91
Przebieg zajęć
1. Moja wizytówka – zabawa integracyjna.
• Dzieci wykonują wizytówki z kartki z bloku. Piszą na nich swoje imię. Przypinają je agraf-
kami do ubrań. Następnie stają w dowolnym miejscu klasy. Nauczyciel włącza wesołą
muzykę. Spaceruje wśród dzieci. W ręce ma 3 kapelusze (mogą to być 3 czapki wyko-
nane z papieru). Wkłada je na głowy wybranych dzieci. Kiedy muzyka milknie, dziecko,
które ma na głowie kapelusz mówi, wskazując na swoją wizytówkę, np.: Mam na imię
Grażyna. Niech podejdą do mnie wszystkie dzieci, których imię rozpoczyna się tą samą li-
terą. Zabawa trwa tak długo, dopóki wszystkie litery, na które rozpoczynają się imiona
dzieci w klasie, nie zostaną wymienione.
2. Znamy wszystkie litery – doskonalenie czytania na podstawie wiersza Literki.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 76.
Czytają po
cichu wiersz. Odpowiadają na pytania nauczy-
ciela:
– Co to jest abecadło? O co kłóciły się litery w abeca-
dle?
– Co mówiły i co robiły litery w alfabecie? Przeczy-
tajcie odpowiednie fragmenty wiersza.
– Kto zakończył kłótnie literek? Co powiedziała
Ania? Przeczytajcie.
• Dzieci czytają wiersz na rożne sposoby:
– wspólnie z całą klasą,
– grupowo – każdy rząd po jednej zwrotce, na-
uczyciel – Nagle słychać głosik Anki, tekst Ani
czyta wybrana dziewczynka,
– indywidualnie: smutno, radośnie, szybko, wol-
no (po jednej zwrotce), każde dziecko po jednej
linijce, każde dziecko po jednej zwrotce.
• Dzieci wymyślają trzy nazwy rzeczy, które roz-
poczynają się na trzy kolejne litery alfabetu.
3. Alfabet – poznanie kolejnych liter w alfabecie.
• Nauczyciel wiesza na tablicy tablicę demon-
stracyjną z alfabetem. Prosi, aby dzieci otworzy-
ły
elementarz na s. 77.
i przeczytały wszystkie
litery w alfabecie.
• Dzieci wskazują i mówią kolejne litery alfabetu,
podają nazwę obrazka, który jest obok litery
oraz wymyślają inny wyraz rozpoczynający się
daną literą alfabetu, np. A – arbuz, agrafka; B –
bułka, banan.
• Dzieci głośno czytają wszystkie litery alfabetu
rytmicznie zgodnie z rytmem wystukiwanym
przez nauczyciela na bębenku.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom litery z alfabetu ru-
chomego. Wydaje polecenia: Niech ustawią się
przede mną litery od A–F, niech staną za mną li-
tery od G–M. Po mojej lewej ręce ustawią się litery
od N–T, po mojej prawej stronie ustawią się litery od U–Ż. Dzieci ustawiając się, sprawdzają
poprawność ustawienia, korzystając z alfabetu umieszczonego w elementarzu lub na
planszy zawieszonej w klasie.
Nauczyciel wskazuje daną grupę dzieci, które kolejno wymieniają litery alfabetu, pod-
nosząc kartoniki z literą do góry.
Uwaga! Jeżeli jest mniej dzieci w klasie, każde dziecko może trzymać dwie lub trzy
litery. Nauczyciel czyta alfabet. Dzieci, które mają daną literę, podnoszą ją do góry.
Nauczyciel modyfikuje zabawę, dostosowując ją do swojego zespołu klasowego.
4. Czy już to wiem? – różnica miedzy głoską a literą, sylabą a wyrazem i zdaniem.
• Nauczyciel wiesza na tablicy kartki z nazwami głoska, litera, sylaba, wyraz, zdanie oraz
kartki z dowolnymi literami, sylabami, wyrazami, zdaniami. Z liter i sylab można ułożyć
wyrazy.
• Dzieci wskazują odpowiednie kartki zgodnie z poleceniem nauczyciela. Pod kartką
z nazwą litera wieszają kartki z literami, pod kartką sylaby wieszają kartki z sylabami
itd. Mówią, jaka jest różnica między sylabą, wyrazem, a zdaniem. Układają z liter i sylab
wyrazy, a z wyrazów zdania.
• Nauczyciel pyta: Czy możecie wskazać głoski? Dzieci powinny odpowiedzieć, że głoski
mówimy i słyszymy. Możemy je zapisać za pomocą liter, bo litery piszemy i widzimy.
Wśród głosek wyróżniamy samogłoski (wymieniają samogłoski) i spółgłoski (wymienia-
ją spółgłoski).
5. Nauka na pamięć wiersza – ćwiczenia w czytaniu, koncentracja uwagi.
• Nauczyciel rozdaje kartki w linie i prosi dzieci, aby przepisały jedną linijkę wiersza Literki
(lub jego fragment w zależności od liczby dzieci w klasie). Każdemu dziecku wskazuje,
którą linijkę lub fragment ma przepisać. Ważne jest bowiem, aby fragmenty wiersza nie
powtarzały się.
• Dzieci głośno czytają swoje fragmenty wiersza, a następnie wymieniają się kartkami
z innymi dziećmi. Znowu czytają, tym razem po cichu.
• Nauczyciel głośno czyta wiersz. Dzieci podchodzą do niego, kiedy usłyszą ten fragment
wiersza, który mają na swojej kartce. Kiedy cały wiersz jest już przeczytany przez na-
uczyciela, wiersz czytają dzieci, kolejno odczytując fragment wiersza z kartki. Wymiana
kartek z fragmentami wiersza może nastąpić kilka razy.
• Nauczyciel czyta początek każdego wersu, a dzieci starają się dopowiedzieć jego drugą
część, np.:
N: Raz literki w abecadle
U: chciały się zabawić
N: i kłóciły się zajadle,
U: jak by się ustawić. itd.
6. Wakacyjna poleczka – śpiewanie piosenki.
• Nauczyciel włącza piosenkę Wakacyjna poleczka. Dzieci śpiewają piosenkę.
• Nauczyciel nawiązuje do refrenu piosenki: Wakacje, wakacje i dużo swobody. W czasie
wakacji trzeba pamiętać o zasadach bezpieczeństwa. Dzisiaj o tym porozmawiamy.
7. Gdzie pojedziemy na wakacje? – uzupełnianie ilustracji.
• Dzieci opowiadają o swoich wakacyjnych planach. Mówią, gdzie pojadą na wakacje.
Wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 64
. Przyglądają się dzieciom przedstawionym na
obrazkach i dorysowują brakujące elementy krajobrazu.
• Dzieci wypowiadają się na temat wykonanych przez siebie prac. Spacerują po klasie
i oglądają obrazki kolegów i koleżanek.
92
od N–T, po mojej prawej stronie ustawią się litery od U–Ż. Dzieci ustawiając się, sprawdzają
poprawność ustawienia, korzystając z alfabetu umieszczonego w elementarzu lub na
planszy zawieszonej w klasie.
Nauczyciel wskazuje daną grupę dzieci, które kolejno wymieniają litery alfabetu, pod-
nosząc kartoniki z literą do góry.
Uwaga! Jeżeli jest mniej dzieci w klasie, każde dziecko może trzymać dwie lub trzy
litery. Nauczyciel czyta alfabet. Dzieci, które mają daną literę, podnoszą ją do góry.
Nauczyciel modyfikuje zabawę, dostosowując ją do swojego zespołu klasowego.
4. Czy już to wiem? – różnica miedzy głoską a literą, sylabą a wyrazem i zdaniem.
• Nauczyciel wiesza na tablicy kartki z nazwami głoska, litera, sylaba, wyraz, zdanie oraz
kartki z dowolnymi literami, sylabami, wyrazami, zdaniami. Z liter i sylab można ułożyć
wyrazy.
• Dzieci wskazują odpowiednie kartki zgodnie z poleceniem nauczyciela. Pod kartką
z nazwą litera wieszają kartki z literami, pod kartką sylaby wieszają kartki z sylabami
itd. Mówią, jaka jest różnica między sylabą, wyrazem, a zdaniem. Układają z liter i sylab
wyrazy, a z wyrazów zdania.
• Nauczyciel pyta: Czy możecie wskazać głoski? Dzieci powinny odpowiedzieć, że głoski
mówimy i słyszymy. Możemy je zapisać za pomocą liter, bo litery piszemy i widzimy.
Wśród głosek wyróżniamy samogłoski (wymieniają samogłoski) i spółgłoski (wymienia-
ją spółgłoski).
5. Nauka na pamięć wiersza – ćwiczenia w czytaniu, koncentracja uwagi.
• Nauczyciel rozdaje kartki w linie i prosi dzieci, aby przepisały jedną linijkę wiersza Literki
(lub jego fragment w zależności od liczby dzieci w klasie). Każdemu dziecku wskazuje,
którą linijkę lub fragment ma przepisać. Ważne jest bowiem, aby fragmenty wiersza nie
powtarzały się.
• Dzieci głośno czytają swoje fragmenty wiersza, a następnie wymieniają się kartkami
z innymi dziećmi. Znowu czytają, tym razem po cichu.
• Nauczyciel głośno czyta wiersz. Dzieci podchodzą do niego, kiedy usłyszą ten fragment
wiersza, który mają na swojej kartce. Kiedy cały wiersz jest już przeczytany przez na-
uczyciela, wiersz czytają dzieci, kolejno odczytując fragment wiersza z kartki. Wymiana
kartek z fragmentami wiersza może nastąpić kilka razy.
• Nauczyciel czyta początek każdego wersu, a dzieci starają się dopowiedzieć jego drugą
część, np.:
N: Raz literki w abecadle
U: chciały się zabawić
N: i kłóciły się zajadle,
U: jak by się ustawić. itd.
6. Wakacyjna poleczka – śpiewanie piosenki.
• Nauczyciel włącza piosenkę Wakacyjna poleczka. Dzieci śpiewają piosenkę.
• Nauczyciel nawiązuje do refrenu piosenki: Wakacje, wakacje i dużo swobody. W czasie
wakacji trzeba pamiętać o zasadach bezpieczeństwa. Dzisiaj o tym porozmawiamy.
7. Gdzie pojedziemy na wakacje? – uzupełnianie ilustracji.
• Dzieci opowiadają o swoich wakacyjnych planach. Mówią, gdzie pojadą na wakacje.
Wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 64
. Przyglądają się dzieciom przedstawionym na
obrazkach i dorysowują brakujące elementy krajobrazu.
• Dzieci wypowiadają się na temat wykonanych przez siebie prac. Spacerują po klasie
i oglądają obrazki kolegów i koleżanek.
93
8. Przyjaciele lasu – swobodne wypowiedzi dzieci.
Uwaga! Dzieci mogą inaczej kończyć zdania, np: Nie płoszcie ptaków! Bądźcie
cicho, a wiele zobaczycie! Nie wyrzucajcie śmieci!
• Nauczyciel pyta: Czy wiecie, jak należy zachowywać się w lesie? Będę wam czytała początki
zdań, a wy będziecie je kończyć.
N: Nie hałasujcie… w lesie!
N: Nie łamcie… gałęzi!
N: Nie niszczcie… grzybów!
N: Nie płoszcie… ptaków!
N: Bądźcie cicho, a wiele… zobaczycie!
N: Nie wyrzucajcie… śmieci!
N: Nie rozpalajcie… ognisk!
9. Wiem, jak zachować bezpieczeństwo w czasie wakacji – wypowiedzi na podstawie
ilustracji.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw.
matem.-przyr. na s. 36.
i mówi: Dzisiaj będziemy
rozmawiali o zasadach bezpiecznego zachowania
się w czasie wakacyjnych wędrówek. Przyklejcie
naklejki nr 7 we właściwe miejsca. Pomogą wam
w tym kształty naklejek. Przyjrzyjcie się uważnie
ilustracjom. Opowiedzcie, co przedstawiają.
• Dzieci opowiadają o sytuacjach przedstawio-
nych na obrazkach. Próbują nadać tytuły każdej
ilustracji, np.: Kąpiel w jeziorze. Ognisko w lesie.
Zbieranie grzybów. Wędrówki po górach. Opo-
wiadają i wskazują obrazki, na których przedsta-
wiono zachowania dzieci i dorosłych. Wskazują
obrazki, na których przedstawione są niewłaści-
we zachowania. Kolorują przy tych obrazkach
znaki. Mówią dlaczego zachowania dzieci są
niewłaściwe, jak powinny się zachować.
• Dzieci śpiewają piosenkę z przedszkola – Grzybek.
Grzybek tu, grzybek tam,
A ja wszystkie grzybki znam.
Tu borowik, a tam rydz,
A zajączek kic, kic, kic.
10. Żmija czy zaskroniec – jak należy się zacho-
wać w sytuacji zagrożenia.
• Nauczyciel mówi: W czasie swoich wakacyjnych
wędrówek możecie spotkać w lesie, na polu, nad
jeziorem czy rzeką żmiję lub zaskrońca.
• Dzieci oglądają ilustracje w
ćw. matem.-przyr.
na s. 37. (ćw. 2.)
i czytają zapisane informacje,
na temat wyglądu gadów.
• Nauczyciel mówi: Te dwa gady są do siebie po-
dobne. Jednak jeden z nich nie jest groźny, bo nie
jest gadem jadowitym. Natomiast drugi jest bar-
dzo niebezpieczny. Jego ukąszenie może spowo-
dować śmierć. Czy wiecie który?
94
• Dzieci oglądają w różnych albumach przyrodniczych i książkach o gadach ilustracje,
przedstawiające żmiję i zaskrońca. Opowiadają, jak wyglądają, co o nich wiedzą. Czyta-
ją wybrane z książek informacje. Nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci. Wskazuje na
zagrożenia wynikające z ukąszenia żmij.
Informacje dla nauczyciela
Zaskroniec zwyczajny to gatunek niejadowitego węża z rodziny połozowatych. Samica jest
większa od samca. Żywią się żabami, rybami albo małymi gryzoniami, które połykają bez uprzed-
niego uśmiercania. Atakują tylko poruszające się zwierzęta. W niewoli zaskrońce żyją do 15 lat.
Zaatakowany zaskroniec broni się, często udając martwego, wypuszcza przy tym nieprzyjemnie
pachnącą ciecz, która dodatkowo ma zniechęcić drapieżnika. Może także wydawać dość głośny
syk w celu odstraszenia napastnika. Zaskroniec zawdzięcza swą polską nazwę charakterystycz-
nym żółtym plamom w okolicy skroni („za skroniami”). Plamy te są bardzo wyraźne – pozwala-
ją łatwo rozpoznać ten niejadowity i niegroźny dla człowieka gatunek. Zaskroniec bardzo lubi
przebywać na obszarach podmokłych, bagnistych, niedaleko jezior i bardzo dobrze pływa oraz
nurkuje. Niektóre zaskrońce zwyczajne można zobaczyć nad morzem.
Żmija zygzakowata to gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych. Na grzbiecie ma ciem-
niejszy od barwy całego grzbietu zygzak, który nie zawsze jest widoczny. Płaska głowa o trójkąt-
nym zarysie, wyraźnie oddzielona jest od reszty ciała. Ciało zwęża się w kierunku głowy. Łuski na
głowie tworzą wzór przypominający literę X, Y lub V. Żmije można spotkać na obrzeżach lasów,
podmokłych łąkach, polanach leśnych. Lubią siedliska o chłodnym mikroklimacie.
Głównym pokarmem żmij są małe ssaki owadożerne (ryjówki, krety) oraz gryzonie (myszowa-
te, nornikowate). Poluje także na żaby, jaszczurki, pisklęta ptaków oraz owady (prostoskrzydłe,
biegaczowate). Młode odżywiają się głównie owadami, ślimakami, dżdżownicami oraz młodymi
płazami i jaszczurkami.
Żmija chętnie przebywa pod kamieniami, krzewami lub wśród korzeni drzew. Najczęściej ucieka
przed napastnikiem, atakuje w sytuacji, gdy jest osaczona. Najpierw jednak zazwyczaj głośno
syczy, stosunkowo rzadko kąsa. Żmija zygzakowata podlega ochronie prawnej.
Na podstawie Wikipedii
11. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki z konturami grzybów, na którym każde pisze, o czym
będzie pamiętać w czasie wakacji. Wszystkie grzyby dzieci przyklejają do koszyka (ar-
kusz papieru pakowego z narysowanym konturem koszyka) z napisem BEZPIECZNE
WAKACJE.
Zadanie domowe
Wykonajcie ilustrację do dowolnego fragmentu wiersza „Literki”.
95
Dzień 2.
TEMAT DNIA: Piękno żartów
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Piękno ukryte w żartach – rozwijanie poczucia humoru, umiejętności
śmiania się z różnych sytuacji. Dodawanie i odejmowanie liczb w poznanym zakresie liczbo-
wym.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie już cały alfabet. Potraficie recytować z pamięci fragmenty wiersza Literki. Potraficie
wskazać niebezpieczeństwa, jakie możecie spotkać w czasie wakacji. Opowiadacie na pod-
stawie ilustracji. Odpowiadacie na pytania pełnymi zdaniami.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– dostrzega i wskazuje piękno wynikające z humorystycznych sytuacji życiowych,
– podejmuje próby recytacji wiersza z pamięci,
– podejmuje próby opowiadania śmiesznych historii oraz kawałów,
– rozwiązuje proste rebusy, krzyżówki i zagadki,
– dodaje i odejmuje w zakresie 10,
– zapisuje pytanie do zadania,
– rozwiązuje proste zadanie tekstowe.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie opowiadać o ilustracjach, które narysowaliście w domu.
Będziecie się bawić literami, aby utrwalić ich kolejność występowania w alfabecie. Rozwią-
żecie krzyżówki, rebusy i inne ciekawe zadania. Porozmawiacie o pięknie, które ukryte jest
w żartach. Powiecie, co to znaczy żart, na czym polega robienie żartów oraz o sytuacjach,
które z pozoru mogą śmieszyć, ale żartem nie są. Zorganizujecie konkurs na najśmieszniej-
szą historię. Będziecie też doskonalić swoje umiejętności – liczenia i rozwiązywania zadań
tekstowych.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– dostrzegać i wskazywać piękno wynikające z humorystycznych sytuacji życiowych,
– podejmować próby opowiadania śmiesznych historii oraz kawałów,
– wskazać sytuacje czy żarty, które, choć z pozoru są śmieszne, mogą kogoś skrzywdzić,
– recytować wiersz z pamięci,
– rozwiązywać proste rebusy, krzyżówki, zagadki,
– przepisać fragmenty tekstu, starając się zachować prawidłowe połączenia i wielkości
liter,
– ułożyć pytanie do zadania tekstowego,
– samodzielnie rozwiązać zadanie tekstowe,
– sprawnie dodawać i odejmować w zakresie 10.
Pytanie kluczowe
• Dlaczego analiza zadania pomaga przy rozwiązywaniu zadań tekstowych?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2 lub plansza demonstracyjna – Alfabet, ćw.
matem.-przyrod. cz. 4, ćw. pol.-społ. cz. 4, alfabet ruchomy, pudełko, płyta CD 2 z piosenką
Pierwszoklasista, ilustracje do wiersza Literki wykonane przez dzieci, kartki w linie dla każ-
dego dziecka, sznurek, klamerki, kartki z bloku z zapisanymi literami alfabetu, zszywacz lub
dziurkacz, tasiemka, kredki, kartki z dowolnymi sylabami, wyrazami, zdaniami (dla każdego
dziecka po jednej), czasopisma dziecięce (np.: „Świerszczyk”), 4 obręcze hula-hoop, kartoniki
z liczbami od 1–20, po dwie kartki z bloku z liczbami 10, 20, patyczki, liczydła, płyta z muzyką
relaksacyjną.
Przebieg zajęć
1. Alfabetyczny krąg – zabawa integracyjna.
• Nauczyciel włącza piosenkę Pierwszoklasista, a następnie spaceruje po klasie z pudeł-
kiem, w którym są litery alfabetu. Dzieci śpiewają piosenkę i zabierają z pudełka literę.
Kiedy piosenka kończy się, otwierają
elementarz na s. 77
. Sprawdzają za jaką literą w al-
fabecie jest litera, którą wylosowały. Ustawiają się wokół środkowego rzędu, zgodnie
z kolejnością liter w alfabecie. Nauczyciel trzyma w ręce literę A i staje jako pierwszy. Po
utworzeniu alfabetycznego kręgu, dzieci kolejno czytają litery.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 34. (ćw. 2.)
– przepisują wszystkie małe i wielkie litery alfa-
betu.
2. Ilustratorzy wiersza „Literki” – wystawa prac
dzieci.
• Dzieci wyjmują narysowane w domu obrazki
do wiersza Literki i spacerują z nimi po klasie.
Pokazują je kolegom i koleżankom i opowiada-
ją, którego fragmentu wiersza dotyczą. Dzieci,
które narysowały obrazek do tego samego frag-
mentu, łączą się w grupy. Przepisują na kart-
kach w linie fragment wiersza, który dotyczy
ich obrazków.
• Nauczyciel łączy wszystkie kartki (zszywaczem
lub robi dziurki dziurkaczem i przeplata przez
nie tasiemkę) i tworzy książeczkę Literki. Na
stronie tytułowej dzieci zapisują tytuł wiersza
i nazwisko jego autora, a na następnej – wszyst-
kie litery alfabetu.
• Chętne dzieci recytują wiersz Literki z pamięci.
• Nauczyciel przedstawia cele zajęć (patrz Cele w języku ucznia i Nacobezu).
3. Jesteśmy jak rodzina – rozwiązywanie rebusów i krzyżówki.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 32
.
Rozwiązują rebusy (słońce, zabawa, las). Wymy-
ślają, co może łączyć te trzy wyrazy.
• Każda para dzieci w ławkach układa rebus lub rebusy, rysuje do nich ilustracje. Wszyst-
kie rebusy zostają zawieszone na tablicy i rozwiązane.
• Dzieci samodzielnie rozwiązują krzyżówkę z hasłem rodzina. Uzupełniają zdanie: W na-
szej klasie jesteśmy jak jedna wielka rodzina. Wyjaśniają, co to zdanie znaczy. Mówią, czy
zgadzają się z tym zdaniem.
96
dziurkacz, tasiemka, kredki, kartki z dowolnymi sylabami, wyrazami, zdaniami (dla każdego
dziecka po jednej), czasopisma dziecięce (np.: „Świerszczyk”), 4 obręcze hula-hoop, kartoniki
z liczbami od 1–20, po dwie kartki z bloku z liczbami 10, 20, patyczki, liczydła, płyta z muzyką
relaksacyjną.
Przebieg zajęć
1. Alfabetyczny krąg – zabawa integracyjna.
• Nauczyciel włącza piosenkę Pierwszoklasista, a następnie spaceruje po klasie z pudeł-
kiem, w którym są litery alfabetu. Dzieci śpiewają piosenkę i zabierają z pudełka literę.
Kiedy piosenka kończy się, otwierają
elementarz na s. 77
. Sprawdzają za jaką literą w al-
fabecie jest litera, którą wylosowały. Ustawiają się wokół środkowego rzędu, zgodnie
z kolejnością liter w alfabecie. Nauczyciel trzyma w ręce literę A i staje jako pierwszy. Po
utworzeniu alfabetycznego kręgu, dzieci kolejno czytają litery.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 34. (ćw. 2.)
– przepisują wszystkie małe i wielkie litery alfa-
betu.
2. Ilustratorzy wiersza „Literki” – wystawa prac
dzieci.
• Dzieci wyjmują narysowane w domu obrazki
do wiersza Literki i spacerują z nimi po klasie.
Pokazują je kolegom i koleżankom i opowiada-
ją, którego fragmentu wiersza dotyczą. Dzieci,
które narysowały obrazek do tego samego frag-
mentu, łączą się w grupy. Przepisują na kart-
kach w linie fragment wiersza, który dotyczy
ich obrazków.
• Nauczyciel łączy wszystkie kartki (zszywaczem
lub robi dziurki dziurkaczem i przeplata przez
nie tasiemkę) i tworzy książeczkę Literki. Na
stronie tytułowej dzieci zapisują tytuł wiersza
i nazwisko jego autora, a na następnej – wszyst-
kie litery alfabetu.
• Chętne dzieci recytują wiersz Literki z pamięci.
• Nauczyciel przedstawia cele zajęć (patrz Cele w języku ucznia i Nacobezu).
3. Jesteśmy jak rodzina – rozwiązywanie rebusów i krzyżówki.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 32
.
Rozwiązują rebusy (słońce, zabawa, las). Wymy-
ślają, co może łączyć te trzy wyrazy.
• Każda para dzieci w ławkach układa rebus lub rebusy, rysuje do nich ilustracje. Wszyst-
kie rebusy zostają zawieszone na tablicy i rozwiązane.
• Dzieci samodzielnie rozwiązują krzyżówkę z hasłem rodzina. Uzupełniają zdanie: W na-
szej klasie jesteśmy jak jedna wielka rodzina. Wyjaśniają, co to zdanie znaczy. Mówią, czy
zgadzają się z tym zdaniem.
97
4. Zabawy z alfabetem, literami – zabawy i gry dydaktyczne utrwalające kolejność li-
ter w alfabecie.
• Klasowy alfabet. Każde dziecko losuje kartkę
z bloku, na której napisana jest litera alfabetu.
Po drugiej stronie kartki dzieci rysują roślinę,
przedmiot lub zwierzę. Nauczyciel zawiesza
w klasie sznurek. Dzieci patrzą na alfabet i ko-
lejno klamerkami przypinają kartki z rysunkami
i mówią, np. A jak arbuz, B jak bluzka itd. Kiedy
wszystkie kartki z obrazkami są już zawieszone,
nauczyciel mówi polecenia, np.: Wymieńcie lite-
ry od p do u, wymieńcie litery od ę do g itd. Dzieci
patrzą na obrazki i mówią litery alfabetu.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 33.
–
wyko-
nują ćw. 5. i 6. oraz ćw. 1. ze s. 34. Przypominają,
co to są dwuznaki.
• Sylaby, wyrazy, zdania – łączcie się! Nauczyciel
rozdaje dzieciom kartki z sylabami, wyrazami
i zdaniami. Dzieci stoją w rozsypce. Słuchają
poleceń nauczyciela, zachowują się zgodnie
z nimi, np.:
– Sylaby podskakują, zdania kucają, a wyrazy robią kółeczko.
– Wyrazy dwusylabowe siadają na krzesłach, trzysylabowe – robią kółko ze zdaniami skła-
dającymi się z trzech wyrazów.
– Wyrazy dwusylabowe robią kółko z sylabami, zdania siadają na krzesłach.
Po chwili dzieci wymieniają się kartkami i zabawa trwa dalej.
5. Radość ukryta w żartach – ćwiczenia w czytaniu.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 78–79
. Czytają żarty, które się tam znajdują. Wyjaśnia-
ją, na czym polega humor w tych żartach, dlaczego są śmieszne, co nas w nich śmieszy.
• Dzieci czytają inne żarty, które znalazły w dziecięcych czasopismach (np. w „Świerszczyku”).
Opowiadają żarty, które znają.
6. Komiks – scenki dramowe.
• Dzieci przyglądają się ilustracjom i opowiadają treść komiksu. Dopasowują podpisy do
właściwych ilustracji (naklejka 4.). Wymyślają tytuł komiksu oraz rozmowę zwierząt.
• Dobierają się w grupy 3-osobowe i przedstawiają scenki z komiksu. W swoje przedsta-
wienie wplatają elementy dialogu.
7. Piękno ukryte w żartach – dyskusja.
• Dzieci siadają w kręgu. Nauczyciel zapowiada, że będą dyskutować na temat piękna,
które ukryło się w żartach. Przypomina ważne zasady klasowe: Nie przerywamy wypo-
wiedzi innych, zgłaszamy się, słuchamy.
• Nauczyciel zadaje dzieciom pytania do dyskusji: Czy o żartach możemy powiedzieć, że są
piękne. Dlaczego? Jakie piękno kryje się w żartach? (Kiedy żartujemy, śmiejemy się, czuje-
my się lekko, radośnie, jesteśmy szczęśliwi)
Pamiętaj, że możesz się śmiać z różnych zabawnych sytuacji, ale nie śmiej się z kolegi. Na-
uczyciel mówi dzieciom przysłowie: Z żartami, jak z solą, nie przesól, bo zabolą. Prosi
dzieci o wyjaśnienie, jak rozumieją to przysłowie.
Logopeda radzi – zasady dobrej komunikacji
Po zakończonej dyskusji możecie Państwo pochwalić uczniów za pamiętanie i prze-
strzeganie niektórych zasad dobrej komunikacji (słucham z uwagą osoby, która mówi;
patrzę na nią; nie przerywam wypowiedzi; nie naśmiewam się z wypowiedzi kolegów i ko-
leżanek; czekam na swoją kolej, gdy chcę coś powiedzieć), a także powiedzieć, nad czym
jeszcze będą pracować po wakacjach.
8. Śmiech to zdrowie – zorganizowanie konkursu na najśmieszniejszą historię.
• Dzieci organizują klasowy konkurs na najśmieszniejszą historię. Dzielą się na grupy
i prezentują swoje historyjki (mogą też zaprezentować się samodzielnie). Wszystkie
dzieci otrzymują brawa. Najśmieszniejsza – zdaniem dzieci – historia, otrzymuje najgło-
śniejsze brawa.
9. Zabawy matematyczne z hasłem – doskonalenie liczenia.
• Biegające liczby. Dzieci biegają po sali przy włączonej muzyce. Każde dziecko ma przy-
pięty kartonik z liczbą od 0 do 20. Na podłodze są położone (w różnych miejscach sali)
4 obręcze hula-hoop. Przy dwóch z nich nauczyciel kładzie kartki z liczbami 10, a przy
dwóch innych – kartki z liczbami 20. Nauczyciel mówi, że obręcze mają wartość 10 i 20
i są domem dla innych trzech liczb. Kiedy muzyka milknie, dzieci dobierają się trójkami
i wchodzą do wybranych obręczy. Dzieci przedstawiają swój wybór. Działania zapisują
na tablicy. Po zakończonej zabawie dzieci przepisują działania do zeszytu (dzieci mogą
podczas liczenia korzystać z patyczków lub z liczydeł).
• Matematyczna musztra. Dzieci biegają po sali przy włączonej muzyce. Gdy muzyka
milknie, nauczyciel mówi, np. Połączcie się w trzyosobowe grupy. Liczby mniejsze uklękną
przed liczbami największymi. Połączcie się w czteroosobowe grupy. Liczby parzyste wezmą
się za ręce. Połączcie się w grupy pięcioosobowe, „liczby mniejsze” wezmą na ręce „liczbę
największą”. Połączcie się w grupy czteroosobowe, „liczby nieparzyste” obejmą się, a „pa-
rzyste” pogłaszczą je po głowach itd.
98
6. Komiks – scenki dramowe.
• Dzieci przyglądają się ilustracjom i opowiadają treść komiksu. Dopasowują podpisy do
właściwych ilustracji (naklejka 4.). Wymyślają tytuł komiksu oraz rozmowę zwierząt.
• Dobierają się w grupy 3-osobowe i przedstawiają scenki z komiksu. W swoje przedsta-
wienie wplatają elementy dialogu.
7. Piękno ukryte w żartach – dyskusja.
• Dzieci siadają w kręgu. Nauczyciel zapowiada, że będą dyskutować na temat piękna,
które ukryło się w żartach. Przypomina ważne zasady klasowe: Nie przerywamy wypo-
wiedzi innych, zgłaszamy się, słuchamy.
• Nauczyciel zadaje dzieciom pytania do dyskusji: Czy o żartach możemy powiedzieć, że są
piękne. Dlaczego? Jakie piękno kryje się w żartach? (Kiedy żartujemy, śmiejemy się, czuje-
my się lekko, radośnie, jesteśmy szczęśliwi)
Pamiętaj, że możesz się śmiać z różnych zabawnych sytuacji, ale nie śmiej się z kolegi. Na-
uczyciel mówi dzieciom przysłowie: Z żartami, jak z solą, nie przesól, bo zabolą. Prosi
dzieci o wyjaśnienie, jak rozumieją to przysłowie.
Logopeda radzi – zasady dobrej komunikacji
Po zakończonej dyskusji możecie Państwo pochwalić uczniów za pamiętanie i prze-
strzeganie niektórych zasad dobrej komunikacji (słucham z uwagą osoby, która mówi;
patrzę na nią; nie przerywam wypowiedzi; nie naśmiewam się z wypowiedzi kolegów i ko-
leżanek; czekam na swoją kolej, gdy chcę coś powiedzieć), a także powiedzieć, nad czym
jeszcze będą pracować po wakacjach.
8. Śmiech to zdrowie – zorganizowanie konkursu na najśmieszniejszą historię.
• Dzieci organizują klasowy konkurs na najśmieszniejszą historię. Dzielą się na grupy
i prezentują swoje historyjki (mogą też zaprezentować się samodzielnie). Wszystkie
dzieci otrzymują brawa. Najśmieszniejsza – zdaniem dzieci – historia, otrzymuje najgło-
śniejsze brawa.
9. Zabawy matematyczne z hasłem – doskonalenie liczenia.
• Biegające liczby. Dzieci biegają po sali przy włączonej muzyce. Każde dziecko ma przy-
pięty kartonik z liczbą od 0 do 20. Na podłodze są położone (w różnych miejscach sali)
4 obręcze hula-hoop. Przy dwóch z nich nauczyciel kładzie kartki z liczbami 10, a przy
dwóch innych – kartki z liczbami 20. Nauczyciel mówi, że obręcze mają wartość 10 i 20
i są domem dla innych trzech liczb. Kiedy muzyka milknie, dzieci dobierają się trójkami
i wchodzą do wybranych obręczy. Dzieci przedstawiają swój wybór. Działania zapisują
na tablicy. Po zakończonej zabawie dzieci przepisują działania do zeszytu (dzieci mogą
podczas liczenia korzystać z patyczków lub z liczydeł).
• Matematyczna musztra. Dzieci biegają po sali przy włączonej muzyce. Gdy muzyka
milknie, nauczyciel mówi, np. Połączcie się w trzyosobowe grupy. Liczby mniejsze uklękną
przed liczbami największymi. Połączcie się w czteroosobowe grupy. Liczby parzyste wezmą
się za ręce. Połączcie się w grupy pięcioosobowe, „liczby mniejsze” wezmą na ręce „liczbę
największą”. Połączcie się w grupy czteroosobowe, „liczby nieparzyste” obejmą się, a „pa-
rzyste” pogłaszczą je po głowach itd.
99
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 38
. Wykonują działania i zapisują hasło.
10. Rozwiązywanie zadań tekstowych – układa-
nie pytań do zadań.
• Nauczyciel układa i mówi dzieciom różne zada-
nia tekstowe. Dzieci układają pytania do zadań.
Np.: Małgosia kupiła dla mamy 3 róże i 5 tulipa-
nów. Kasia pożyczyła od Karola pięć złotych, a od
Joasi 3 zł. Sławek dostał od taty 4 zł. Następnego
dnia mama wrzuciła do jego skarbonki 2 zł.
• Dzieci rozwiązują samodzielnie ćwiczenie 2.
w
ćw. matem.-przyr. na s. 38
. Wspólnie z na-
uczycielem analizują treść ćwiczenia 3. Zapisu-
ją działanie i odpowiedź. Wyjaśniają, dlaczego
należało zapisać działanie 10 kg – 5 kg.
11. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci kończą rozpoczęte zdania: Najśmieszniej-
sze dziś dla mnie było… Będę pamiętać, że…
Uwaga! Wypowiadają się chętne dzieci. Na-
uczyciel nie zmusza nikogo do odpowiedzi.
Zadanie domowe
Przynieście do szkoły różne przedmioty – zabawki, kubki, szkatułki itp.
Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że następnego dnia zorganizują zabawę w kupowanie
i przyniesione przedmioty będą towarem w ich sklepie.
Dzień 3.
TEMAT DNIA: Wiersze J. Brzechwy
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Piękno literatury ukryte w wierszach J. Brzechwy. Rozwijanie umiejęt-
ności czytania ze zrozumieniem i dostrzegania piękna tekstów literackich. Obliczenia pie-
niężne.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie kolejność występowania liter w alfabecie i potraficie je wymienić. Układacie na pod-
stawie ilustracji treść humorystycznych komiksów. Rozwiązujecie rebusy, zagadki i krzyżów-
ki. Wiecie, jakie piękno ukryte jest w żartach i że nie należy żartować z innych, aby nie sprawić
im przykrości. Liczycie w zakresie 10. Potraficie samodzielnie rozwiązać zadania tekstowe.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– dostrzega i wskazuje piękno literatury dziecięcej,
– podejmuje próby recytacji wierszy z pamięci,
– udziela i zapisuje odpowiedzi na pytania,
– przepisuje fragmenty tekstu, starając się zachować odpowiednie połączenia literowe
i wielkości liter,
– podejmuje próby podsumowania swoich osiągnięć, opowiedzenia o sobie i oceny swo-
jej pracy,
– czyta wiersze i fragmenty wierszy wyznaczone przez nauczyciela,
– potrafi pisać z pamięci proste wyrazy i zdania,
– oblicza koszty zakupów,
– dodaje i odejmuje liczby.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie czytać wiersze J. Brzechwy. Będziecie pisać z pamięci
wyrazy i zdania. Rozwiążecie zadania tekstowe dotyczące kupowania. Dokonacie samooce-
ny swojej pracy.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– uważnie słuchać,
– poprawnie napisać zdanie z pamięci,
– wypowiadać się na temat treści przeczytanych wierszy Jana Brzechwy,
– rozwiązać zadania tekstowe,
– prawidłowo liczyć w zakresie 10.
Pytania kluczowe
• Na czym polegają piękno i humor w wierszach Jana Brzechwy?
• W jakich sytuacjach życiowych potrzebna jest umiejętność liczenia?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr.
cz. 4, kartki w linie dla każdego dziecka, książki J. Brzechwy, np.: Brzechwa dzieciom, Akade-
mia pana Kleksa, kartki z nazwami zwierząt z wiersza Na wyspach Bergamutach (dla każdego
dziecka po jednym), kartki w linie, agrafki, pudełko, kartki z bloku, duże arkusze papieru pa-
kowego, kredki, klej, płyta CD z piosenką Na wyspach Bergamutach z Akademii pana Kleksa,
4 obręcze hula-hoop, kartoniki z liczbami od 1–20, patyczki, po dwie kartki z bloku z liczba-
mi 10, 20, płyta z muzyką relaksacyjną.
Przebieg zajęć
1. Zabawa integracyjna – propozycje dzieci.
• Nauczyciel mówi: Każdego dnia w szkole, proponuję wam różne zabawy. Dzisiaj wy zapro-
ponujcie, w jaki sposób chcecie rozpocząć zajęcia.
• Dzieci proponują zabawy i wykonują 3 spośród nich.
2. Przedstawienie celów zajęć – wprowadzenie do tematu dnia.
• Nauczyciel opowiada dzieciom, co będą robiły na zajęciach i na co będzie zwracał szcze-
gólną uwagę. Rozdaje kartki w linie, na których dzieci piszą zakończenie zdań: Na dzi-
siejszych zajęciach chciałbym/łabym się dowiedzieć… Ciekawa/ciekawy jestem… Zdania
muszą się odnosić do tego, o czym powiedział nauczyciel.
• Dzieci podpisują swoje kartki i wrzucają do przygotowanego pudełka.
3. Czytamy wiersze J. Brzechwy – opowiadanie o poecie.
• Nauczyciel mówi: Jan Brzechwa to znany i popularny wśród dzieci autor wielu bajek i wier-
szy. Swoją popularność zdobył jako twórca wierszy dla dzieci, takich jak m.in. „Kwoka”, „Tań-
cowała igła z nitką”, „Kaczka Dziwaczka”, „Przygody pchły Szachrajki”, „Brzechwa dzieciom”
oraz powieści „Akademia pana Kleksa” (nauczyciel pokazuje te książki i może przeczytać
fragmenty).
• Dzieci czytają wiersz Kwoka. Przypominają czego ich nauczył.
100
– potrafi pisać z pamięci proste wyrazy i zdania,
– oblicza koszty zakupów,
– dodaje i odejmuje liczby.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie czytać wiersze J. Brzechwy. Będziecie pisać z pamięci
wyrazy i zdania. Rozwiążecie zadania tekstowe dotyczące kupowania. Dokonacie samooce-
ny swojej pracy.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– uważnie słuchać,
– poprawnie napisać zdanie z pamięci,
– wypowiadać się na temat treści przeczytanych wierszy Jana Brzechwy,
– rozwiązać zadania tekstowe,
– prawidłowo liczyć w zakresie 10.
Pytania kluczowe
• Na czym polegają piękno i humor w wierszach Jana Brzechwy?
• W jakich sytuacjach życiowych potrzebna jest umiejętność liczenia?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr.
cz. 4, kartki w linie dla każdego dziecka, książki J. Brzechwy, np.: Brzechwa dzieciom, Akade-
mia pana Kleksa, kartki z nazwami zwierząt z wiersza Na wyspach Bergamutach (dla każdego
dziecka po jednym), kartki w linie, agrafki, pudełko, kartki z bloku, duże arkusze papieru pa-
kowego, kredki, klej, płyta CD z piosenką Na wyspach Bergamutach z Akademii pana Kleksa,
4 obręcze hula-hoop, kartoniki z liczbami od 1–20, patyczki, po dwie kartki z bloku z liczba-
mi 10, 20, płyta z muzyką relaksacyjną.
Przebieg zajęć
1. Zabawa integracyjna – propozycje dzieci.
• Nauczyciel mówi: Każdego dnia w szkole, proponuję wam różne zabawy. Dzisiaj wy zapro-
ponujcie, w jaki sposób chcecie rozpocząć zajęcia.
• Dzieci proponują zabawy i wykonują 3 spośród nich.
2. Przedstawienie celów zajęć – wprowadzenie do tematu dnia.
• Nauczyciel opowiada dzieciom, co będą robiły na zajęciach i na co będzie zwracał szcze-
gólną uwagę. Rozdaje kartki w linie, na których dzieci piszą zakończenie zdań: Na dzi-
siejszych zajęciach chciałbym/łabym się dowiedzieć… Ciekawa/ciekawy jestem… Zdania
muszą się odnosić do tego, o czym powiedział nauczyciel.
• Dzieci podpisują swoje kartki i wrzucają do przygotowanego pudełka.
3. Czytamy wiersze J. Brzechwy – opowiadanie o poecie.
• Nauczyciel mówi: Jan Brzechwa to znany i popularny wśród dzieci autor wielu bajek i wier-
szy. Swoją popularność zdobył jako twórca wierszy dla dzieci, takich jak m.in. „Kwoka”, „Tań-
cowała igła z nitką”, „Kaczka Dziwaczka”, „Przygody pchły Szachrajki”, „Brzechwa dzieciom”
oraz powieści „Akademia pana Kleksa” (nauczyciel pokazuje te książki i może przeczytać
fragmenty).
• Dzieci czytają wiersz Kwoka. Przypominają czego ich nauczył.
101
4. Na wyspach Bergamutach – doskonalenie czytania ze zrozumieniem.
• Nauczyciel przygotowuje kartki z nazwami zwierząt (kot, osioł, mrówka, wieloryb, łososie,
szczury, słoń) występujących w wierszu Na wyspach Bergamutach. Przypina je agrafką
do ubrania na plecach dzieci.
• Łączymy się w grupy. Dzieci spacerują po klasie i czytają kartki na plecach koleżanek
i kolegów. Osoby z nazwami tych samych zwierząt muszą się odszukać. Dzieciom nie
wolno przeczytać głośno nazwy zwierzęcia, mogą mówić o nich zagadki, pokazywać
ruchami, wydawać dźwięki, Nauczyciel sprawdza, czy wszystkie grupy prawidłowo się
połączyły. Każda grupa siada w wyznaczonym miejscu klasy.
• Dzieci w grupach cicho czytają wiersz. Przepisują fragment wiersza, który dotyczy ich
zwierzęcia. Wykonują ilustrację do swoich fragmentów.
• Nauczyciel rozdaje każdej grupie arkusz papieru pakowego, na którym dzieci piszą ty-
tuł wiersza i jego autora, przyklejają wykonane ilustracje i przepisane teksty. Następ-
nie każda grupa wychodzi ze swoim arkuszem na środek klasy i czyta swój fragment
wiersza. Wszystkie grupy ustawiają się w taki sposób, aby kolejne fragmenty utworzyły
całość wiersza. Numerują arkusze.
• Nauczyciel pyta: Jakiego fragmentu wiersza nam brakuje? Dzieci głośno czytają: Na dę-
bach rosną jabłka w gronostajowych czapkach. Wyjaśniają znaczenie wyrazu gronostaje.
• Nauczyciel włącza piosenkę Na wyspach Bergamutach z Akademii pana Kleksa. Dzieci
próbują śpiewać piosenkę, korzystając z tekstu wiersza.
5. Jesteśmy aktorami – recytacja wiersza.
• Dzieci stoją z arkuszami na środku klasy. Każda grupa wyznacza jedno dziecko, które sta-
je przed arkuszem. Dzieci po kolei czytają (lub recytują z pamięci) swoje fragmenty wier-
sza. Fragment o jabłkach recytuje nauczyciel. Wiersz czytany jest tyle razy, ile jest dzieci
w grupie, jednak za każdym razem inaczej – tajemniczo, z oburzeniem, smutno, radośnie,
jak sprawozdawcy sportowi. Wszystkie prace zostają wyeksponowane w klasie.
Logopeda radzi – ładnie mówię
Przed recytacją przypominamy o regułach wyraźnego mówienia: mówimy wolno, gło-
śno, otwieramy buzię, wypowiadamy wszystkie głoski w wyrazach i właściwie oddycha-
my. Oddech ma być bezgłośny, wdech cichy i szybki (ustami i nosem), a wydech długi,
równomierny.
6. Pisanie z pamięci fragmentów wiersza – ćwiczenia pamięci wzrokowej.
• Nauczyciel informuje dzieci, że za chwilę napiszą swój fragment wiersza z pamięci. Pro-
si, aby przeczytały tekst ponownie w elementarzu i zwróciły uwagę na każdy wyraz,
szczególnie na te, które zawierają ó, u, ch, spółgłoski miękkie.
• Dzieci otwierają zeszyty i piszą z pamięci zdania z wiersza. Sprawdzają z zapisem
w elementarzu. Nauczyciel sprawdza poprawność zapisanych zdań. Wszyscy wszystkim
biją brawo.
Uwaga! W zależności od zespołu klasowego, nauczyciel może w podobny sposób
przeprowadzić zajęcia dotyczące wiersza Katar.
7. Piękno w wierszach Brzechwy – swobodne wypowiedzi dzieci.
• Dzieci opowiadają, na czym ich zdaniem polega humor i piękno w wierszach J. Brze-
chwy czytanych na zajęciach.
8. Potrafię liczyć – zabawy matematyczne.
• Matematyczna musztra, Biegające liczby. Patrz scenariusz zajęć – dzień 2. pkt. 9.
9. Zabawa w kupowanie – obliczanie kosztu zakupów.
• Dzieci w grupach (takich jak przy wierszu) organizują swoje sklepy. Wyjmują zabawki
i przedmioty, które przyniosły do szkoły. Piszą na kartkach ceny i przyczepiają je do swo-
ich towarów. Wyjmują papierowe monety. Każdy przygotowuje 10 zł lub 20 zł. Wyzna-
czają spośród siebie sprzedawców i kupujących (sprzedawca ma w kasie więcej pienię-
dzy, aby mógł wydawać resztę). Nauczyciel przypomina, aby używały słów dzień dobry,
poproszę, dziękuję, do widzenia.
10. Rozwiązywanie zadań tekstowych – doskonalenie pracy samodzielnej.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 39.
Sa-
modzielnie wykonują zadanie o kupowaniu.
Wykonują zadanie 1. i 2. Nauczyciel spaceruje
po klasie. W razie potrzeby wspiera prace dzieci.
Uwaga! W czasie zabawy i pracy samodziel-
nej, dzieci mogą korzystać z patyczków lub
liczydeł. Nauczyciel może wykorzystać zada-
nia ze skarbonkami z portfolio nauczyciela
(s. 28. i s. 33.).
11. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci losowo wyjmują z pudełka kartki, które
włożyły tam na początku zajęć. Wyjętą kartkę
wręczają autorowi.
• Dzieci czytają zdanie, które napisały Na dzi-
siejszych zajęciach chciałbym/łabym się dowie-
dzieć… Ciekawa/ciekawy jestem… Mówią, czy
dowiedziały się na zajęciach tego, o czym napi-
sały. Czy zaspokoiły swoją ciekawość.
• Dzieci dokonują samooceny swojej pracy na zajęciach, mówiąc, co zrobiły na zajęciach
najlepiej, z czego są zadowolone, a nad czym muszą jeszcze popracować.
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Święto tatusiów
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Dzień Ojca to wielkie święto nie tylko tatusiów! Zadania różne. Utrwale-
nie poznanych wiadomości i umiejętności.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie dobrze czytać i odpowiadać na pytania dotyczące przeczytanego tekstu. Wypo-
wiadacie się na podane tematy. Prowadzicie dyskusje na interesujące was tematy. Wiecie, co
to znaczy być tolerancyjnym. Liczycie w zakresie 20.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– dostrzega i wskazuje piękno literatury dziecięcej,
– dostrzega wartość relacji w rodzinie,
– potrafi opowiedzieć o swoim ojcu, opiekunie lub o innej osobie bliskiej, podając cechy
związane z wyglądem oraz charakterem,
– wskazuje i rozróżnia trudności ortograficzne w wyrazach,
– czyta wyznaczone przez nauczyciela wiersze i ich fragmenty,
102
9. Zabawa w kupowanie – obliczanie kosztu zakupów.
• Dzieci w grupach (takich jak przy wierszu) organizują swoje sklepy. Wyjmują zabawki
i przedmioty, które przyniosły do szkoły. Piszą na kartkach ceny i przyczepiają je do swo-
ich towarów. Wyjmują papierowe monety. Każdy przygotowuje 10 zł lub 20 zł. Wyzna-
czają spośród siebie sprzedawców i kupujących (sprzedawca ma w kasie więcej pienię-
dzy, aby mógł wydawać resztę). Nauczyciel przypomina, aby używały słów dzień dobry,
poproszę, dziękuję, do widzenia.
10. Rozwiązywanie zadań tekstowych – doskonalenie pracy samodzielnej.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 39.
Sa-
modzielnie wykonują zadanie o kupowaniu.
Wykonują zadanie 1. i 2. Nauczyciel spaceruje
po klasie. W razie potrzeby wspiera prace dzieci.
Uwaga! W czasie zabawy i pracy samodziel-
nej, dzieci mogą korzystać z patyczków lub
liczydeł. Nauczyciel może wykorzystać zada-
nia ze skarbonkami z portfolio nauczyciela
(s. 28. i s. 33.).
11. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci losowo wyjmują z pudełka kartki, które
włożyły tam na początku zajęć. Wyjętą kartkę
wręczają autorowi.
• Dzieci czytają zdanie, które napisały Na dzi-
siejszych zajęciach chciałbym/łabym się dowie-
dzieć… Ciekawa/ciekawy jestem… Mówią, czy
dowiedziały się na zajęciach tego, o czym napi-
sały. Czy zaspokoiły swoją ciekawość.
• Dzieci dokonują samooceny swojej pracy na zajęciach, mówiąc, co zrobiły na zajęciach
najlepiej, z czego są zadowolone, a nad czym muszą jeszcze popracować.
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Święto tatusiów
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Dzień Ojca to wielkie święto nie tylko tatusiów! Zadania różne. Utrwale-
nie poznanych wiadomości i umiejętności.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie dobrze czytać i odpowiadać na pytania dotyczące przeczytanego tekstu. Wypo-
wiadacie się na podane tematy. Prowadzicie dyskusje na interesujące was tematy. Wiecie, co
to znaczy być tolerancyjnym. Liczycie w zakresie 20.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– dostrzega i wskazuje piękno literatury dziecięcej,
– dostrzega wartość relacji w rodzinie,
– potrafi opowiedzieć o swoim ojcu, opiekunie lub o innej osobie bliskiej, podając cechy
związane z wyglądem oraz charakterem,
– wskazuje i rozróżnia trudności ortograficzne w wyrazach,
– czyta wyznaczone przez nauczyciela wiersze i ich fragmenty,
103
– potrafi opowiedzieć, o czym przeczytał,
– wymienia, co zauważyły dzieci po prawej stronie drogi,
– mierzy i porównuje wskazane odcinki dróg,
– rysuje drugą połowę postaci,
– zachowuje symetrie postaci.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie czytać i pisać wyrazy z ó, u, rz, ż, h, ch. Spróbujecie na-
pisać ze słuchu opracowane i utrwalone na zajęciach wyrazy i zdania. Samodzielnie ułożycie
zdania z wyrazami z ó, u, rz, ż, ch, h. Opowiecie, jak wyglądają wasi ojcowie lub opiekuni.
Zmierzycie i porównacie wskazane odcinki dróg. Narysujecie drugą połowę postaci.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– uważnie słuchać,
– poprawnie napisać wyrazy i zdania ze słuchu,
– wypowiedzieć się na temat swojego taty lub opiekuna, wskazać jego charakterystyczne
cechy wyglądu i charakteru,
– zmierzyć wskazane odcinki,
– poprawnie narysować drugą część postaci.
Pytania kluczowe
• Jak wygląda i jakie ma cechy charakteru mój tata lub opiekun?
• O czym muszę pamiętać, pisząc wyrazy z trudnościami ortograficznymi?
• W jaki sposób prawidłowo zmierzyć odcinki?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. matem.-przyr. cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 2,
portfolio ucznia – karta nr 63
, pudełko, kartki z wyrazami – góra, ule, rzeka, żaba, hak, ucho
– do podziału na grupy, Karty kreatywne – teczka dodatkowa – karty B5, teczka dodatkowa
– karty A5 – plansze z wyrazami zawierającymi ó, u, rz, ż, h, ch, słowniczki ortograficzne,
teczka dodatkowa B5 s. 13., 14. – symetria.
Przebieg zajęć
1. Co robi mój tata? – zabawa wprowadzająca.
• Dzieci naśladują ruchem, co robi ich tata. Pozo-
stali odgadują, jaki to zawód.
• Nauczyciel przedstawia cele zajęć oraz wyja-
śnia, co będą dzisiaj robili i na jakie umiejęt-
ności i wiadomości dzieci, zwróci szczególną
uwagę.
2. Piękno tekstów literackich – doskonalenie
umiejętności czytania ze zrozumieniem.
• Dzieci czytają tekst wiersza Kocham go –
ele-
mentarz s. 84.
Wypowiadają się (kierowane py-
taniami nauczyciela) na temat treści wiersza.
– Co robi chłopiec z wiersza ze swoim tatą?
– Co lubi robić chłopiec z wiersza ze swoim tatą?
– Jak się czuje, kiedy robi coś razem ze swoim tatą?
– Za co chłopiec kocha swojego tatę?
– Do których zwrotek wiersza pasują ilustracje?
– Nauczyciel mówi: Posłuchajcie zabawnego wiersza „Taki wielki pies”. Zwróćcie uwagę na
to, co jest w nim zabawnego.
• Dzieci wypowiadają się na jego temat zgodnie z pytaniami nauczyciela: O czym jest
mowa w wierszu? Dlaczego można powiedzieć, że wiersz jest zabawny?
• Dzieci opowiadają zabawną historyjkę, która przydarzyła się ich tacie lub innej bliskiej
osobie.
3. Mój tata – tatuś – wypowiadanie się na temat wyglądu i cech charakteru tatusiów.
Uwaga! Dzieci mogą przynieść zdjęcia tatusiów.
• Chętne dzieci opisują wygląd swojego taty. Mówią o nim kilka zdań, opowiadają o jego
charakterze, charakterystycznych cechach.
• Nauczyciel pyta: Jak lubicie spędzać czas ze swoim tatą? Dlaczego jest to dla was ważne?
4. Wyrazy z ó, u, rz, ż, ch, h – ćwiczenia pamięci.
• Dzieci losują kartki z wyrazami: góra, ule, rzeka, żaba, hak, ucho. Szukają osób, które wy-
losowały taki sam wyraz i cała grupa siada w wyznaczonym przez nauczyciela miejscu.
• Nauczyciel prosi dzieci, by wyjęły z teczki dodatkowej B5 karty (s. 10, 11, 12, 13,14, 15),
na których zapisane są wylosowane przez nich wyrazy. Każda grupa wyjmuje odpo-
wiednią dla siebie kartę.
• Nauczyciel pyta: Czy pamiętacie zasady pisania tych wyrazów? Przypomnijcie. Nauczyciel
uzupełnia wypowiedzi dzieci.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartki z bloku z wyrazami: góra, ule, rzeka, żaba, hak,
ucho. Dzieci czytają je głośno. Nauczyciel zasłania wyrazy kartkami. Chętni uczniowie
wypowiadają te wyrazy w takiej kolejności, w jakiej były czytane. Nauczyciel odsłania
wyrazy, dzieci czytają je ponownie. Następnie dokłada 2 kartki z wyrazami z ó, np.:
wróbel, wiewiórka. Dzieci ponownie czytają wszystkie wyrazy. Nauczyciel postępuje
w podobny sposób, jak poprzednio. Nauczyciel dodaje kolejno po dwa wyrazy z każdą
z liter, np.: u – muszka, kubek; ż – ważka, żart; rz – rzeźba, skrzypce; h – harfa, herbata; ch
– chłopiec, cicho. Zawsze postępuje w ten sam sposób (zawiesza wyrazy, dokłada dwa
wyrazy, dzieci głośno je czytają, zasłania wyrazy, chętnie dzieci wymieniają je w takiej
kolejności, w jakiej są zawieszone na tablicy).
Uwaga! Inne sposoby zorganizowania tego ćwiczenia:
– Każde dwa wyrazy z ó, u, rz, ż, h, ch nauczyciel dokłada tak, aby wyrazy z daną trudno-
ścią ortograficzną występowały obok siebie. Nauczyciel wskazuje grupę, np. z literą ó.
Ta grupa mówi swój wyraz oraz zapamiętane wyrazy z ó, wskazuje następną grupę, np.
z u. Dzieci mówią swój wyraz, a następnie dołożone wyrazy z u, itd.
– Nauczyciel wskazuje grupę z ó. Dzieci z tej grupy mówią swój wylosowany na początku
wyraz – dziecko dopowiada dwa inne. Nauczyciel wskazuje grupę z u – grupa mówi
swój wyraz, a dziecko dopowiada dwa inne itd.
– Dziecko wymienia wyrazy. W momencie, kiedy zapomni, nauczyciel przypomina mu,
jaki to wyraz poprzez podpowiedzi typu: skrzypce – to instrument, który ma struny,
aby na nim zagrać potrzebujesz smyczka, herbata – po południu lubią ją pić Anglicy,
rzeźba – wykonuje ją rzeźbiarz. W razie potrzeby wyraz dopowiada inne dziecko, lub
nauczyciel odsłania wyraz.
Logopeda radzi – pamięć
Zapamiętanie kilku, kilkunastu wyrazów jest trudne. Ciąg wyrazów jest przypadkowy,
bez logicznego połączenia. Sposobem ułatwiającym nam wykonanie tego zadania jest
104
– Za co chłopiec kocha swojego tatę?
– Do których zwrotek wiersza pasują ilustracje?
– Nauczyciel mówi: Posłuchajcie zabawnego wiersza „Taki wielki pies”. Zwróćcie uwagę na
to, co jest w nim zabawnego.
• Dzieci wypowiadają się na jego temat zgodnie z pytaniami nauczyciela: O czym jest
mowa w wierszu? Dlaczego można powiedzieć, że wiersz jest zabawny?
• Dzieci opowiadają zabawną historyjkę, która przydarzyła się ich tacie lub innej bliskiej
osobie.
3. Mój tata – tatuś – wypowiadanie się na temat wyglądu i cech charakteru tatusiów.
Uwaga! Dzieci mogą przynieść zdjęcia tatusiów.
• Chętne dzieci opisują wygląd swojego taty. Mówią o nim kilka zdań, opowiadają o jego
charakterze, charakterystycznych cechach.
• Nauczyciel pyta: Jak lubicie spędzać czas ze swoim tatą? Dlaczego jest to dla was ważne?
4. Wyrazy z ó, u, rz, ż, ch, h – ćwiczenia pamięci.
• Dzieci losują kartki z wyrazami: góra, ule, rzeka, żaba, hak, ucho. Szukają osób, które wy-
losowały taki sam wyraz i cała grupa siada w wyznaczonym przez nauczyciela miejscu.
• Nauczyciel prosi dzieci, by wyjęły z teczki dodatkowej B5 karty (s. 10, 11, 12, 13,14, 15),
na których zapisane są wylosowane przez nich wyrazy. Każda grupa wyjmuje odpo-
wiednią dla siebie kartę.
• Nauczyciel pyta: Czy pamiętacie zasady pisania tych wyrazów? Przypomnijcie. Nauczyciel
uzupełnia wypowiedzi dzieci.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartki z bloku z wyrazami: góra, ule, rzeka, żaba, hak,
ucho. Dzieci czytają je głośno. Nauczyciel zasłania wyrazy kartkami. Chętni uczniowie
wypowiadają te wyrazy w takiej kolejności, w jakiej były czytane. Nauczyciel odsłania
wyrazy, dzieci czytają je ponownie. Następnie dokłada 2 kartki z wyrazami z ó, np.:
wróbel, wiewiórka. Dzieci ponownie czytają wszystkie wyrazy. Nauczyciel postępuje
w podobny sposób, jak poprzednio. Nauczyciel dodaje kolejno po dwa wyrazy z każdą
z liter, np.: u – muszka, kubek; ż – ważka, żart; rz – rzeźba, skrzypce; h – harfa, herbata; ch
– chłopiec, cicho. Zawsze postępuje w ten sam sposób (zawiesza wyrazy, dokłada dwa
wyrazy, dzieci głośno je czytają, zasłania wyrazy, chętnie dzieci wymieniają je w takiej
kolejności, w jakiej są zawieszone na tablicy).
Uwaga! Inne sposoby zorganizowania tego ćwiczenia:
– Każde dwa wyrazy z ó, u, rz, ż, h, ch nauczyciel dokłada tak, aby wyrazy z daną trudno-
ścią ortograficzną występowały obok siebie. Nauczyciel wskazuje grupę, np. z literą ó.
Ta grupa mówi swój wyraz oraz zapamiętane wyrazy z ó, wskazuje następną grupę, np.
z u. Dzieci mówią swój wyraz, a następnie dołożone wyrazy z u, itd.
– Nauczyciel wskazuje grupę z ó. Dzieci z tej grupy mówią swój wylosowany na początku
wyraz – dziecko dopowiada dwa inne. Nauczyciel wskazuje grupę z u – grupa mówi
swój wyraz, a dziecko dopowiada dwa inne itd.
– Dziecko wymienia wyrazy. W momencie, kiedy zapomni, nauczyciel przypomina mu,
jaki to wyraz poprzez podpowiedzi typu: skrzypce – to instrument, który ma struny,
aby na nim zagrać potrzebujesz smyczka, herbata – po południu lubią ją pić Anglicy,
rzeźba – wykonuje ją rzeźbiarz. W razie potrzeby wyraz dopowiada inne dziecko, lub
nauczyciel odsłania wyraz.
Logopeda radzi – pamięć
Zapamiętanie kilku, kilkunastu wyrazów jest trudne. Ciąg wyrazów jest przypadkowy,
bez logicznego połączenia. Sposobem ułatwiającym nam wykonanie tego zadania jest
105
wymyślenie dowolnej historyjki z wyrazami do zapamiętania (góra, ule, rzeka, żaba, hak,
ucho), np. Za lasem była góra, a na niej trzy ule, które omijała rzeka. Z niej wyskoczyła żaba,
bo zobaczyła hak, który założyła na ucho.
5. Wyrazy znam, więc piszę je sam – ćwiczenia w pisaniu ze słuchu.
• Dzieci otwierają zeszyty w linie. Czytają głośno wszystkie zawieszone na tablicy wyrazy.
Nauczyciel zasłania wszystkie wyrazy, wymawia niektóre z nich (po jednym z każdym
ortogramem), a dzieci piszą je ze słuchu.
• Nauczyciel mówi dzieciom zdania z innymi zawieszonymi na tablicy wyrazami. Dzieci
piszą je ze słuchu. Następnie zbiera wszystkie zeszyty dzieci, w celu sprawdzenia po-
prawności zapisanych wyrazów i zdań.
6. Ortograficzne opowiadania – zapisywanie i układanie zdań.
• Każda grupa zapisuje na kartach (teczka dodatkowa – patrz pkt. 2.) znane im wyrazy
z ó, u, ż, rz, h, ch – (odpowiednio do karty w swojej grupie). Dzieci mogą korzystać ze
słowniczków ortograficznych. Wyrazy muszą być inne, niż te na tablicy.
• Dzieci czytają zapisane przez siebie wyrazy. Układają z nimi zdania, a następnie opo-
wiadanie.
7. Potrafimy mierzyć – mierzenie linijką wskazanych odcinków.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 40
.
Przyglądają się ilustracji i czytają polecenie.
Opowiadają, co Patryk widział po lewej stro-
nie drogi, kiedy jechał z rodzicami nad jezioro.
Zwracają uwagę na to, skąd jedzie samochód.
• Dzieci mierzą linijką kolorowe odcinki – to ko-
lejne etapy drogi, którą jechał Patryk. Zapisują
działania i je wykonują. Podają wyniki i spraw-
dzają, czy wszyscy prawidłowo wyliczyli. Wszy-
scy biją brawo.
8. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci kończą zdania: Dzisiaj nauczyłem/na-
uczyłam się… Dzisiaj zrozumiałem/zrozumia-
łam, że…
Zadanie domowe
Wykonajcie zadanie z portfolio ucznia – karta 63.
Nauczcie się pięknie czytać wybranego wiersza.
A może spróbujecie nauczyć się na pamięć jego fragmentu?
• Przynieście materiały do wykonania notesu na adresy: skrawki materiału, papier kolorowy
lub kawałek tapety, tektura, tasiemka, klej vikol.
106
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Niedługo wakacje
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. matem. + 1 godz. zaj. tech.)
Zapis w dzienniku: Wakacje – najlepszy wynalazek na świecie! Utrwalenie wiadomości na
temat bezpiecznego wypoczynku. Podsumowanie własnych osiągnięć w klasie 1. Oblicze-
nia kalendarzowe. Podsumowanie wiadomości i umiejętności. Notesik na adresy.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, jak napisać wyrazy z ó, u, ż, rz, ch, h. Potraficie napisać wyrazy i zdania ze słuchu.
Wypowiadacie się w formie zdań na podane tematy. Czytacie wiersze i potraficie wskazać
w nich piękno i humor. Poprawnie wykonujecie obliczenia na dodawanie i odejmowanie
w zakresie 10. Rozwiązujecie proste zadania tekstowe. Zgodnie współpracujecie w grupie
przy wykonaniu zadania.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– rozumie, że należy stosować zasady bezpieczeństwa również w czasie wypoczynku,
– dostrzega i wskazuje piękno wynikające z relacji w rodzinie oraz sposobu odpoczywa-
nia na wakacjach,
– podejmuje próby podsumowania swoich osiągnięć, opowiedzenia o sobie i oceny swo-
jej pracy,
– odpowiada na pytania w oparciu o kalendarz,
– odczytuje informacje z kalendarza,
– składa kartki na części,
– tnie po liniach prostych,
– łączy kartki za pomocą zszywacza,
– ozdabia okładkę według własnego pomysłu.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach przypomnimy sobie to wszystko, co powinniście wiedzieć na te-
mat bezpiecznego zachowania się w czasie wakacji. Przeczytacie wiersz Najlepszy wynalazek
i powiecie, o jaki wynalazek chodzi. Opowiecie, o czym będziecie pamiętać w czasie letniego
wypoczynku, o jakich zasadach bezpieczeństwa nie zapomnicie. Pokażecie, że posługiwanie
się kalendarzem, nie jest dla was trudne. Wykonacie również swój własny notes na adre-
sy, który na pewno będzie wam przydatny w czasie wakacji. Weźmiecie udział w klasowym
quizie i sprawdzicie, co już potraficie doskonale, nad czym musicie jeszcze popracować, a co
jest waszą słabą stroną. Zastanowicie się, jakie piękno kryje się w was. Ocenicie wasze umie-
jętności i wiadomości. Wskażecie swoje mocne i słabe strony, co na pewno przyczyni się do
wzmocnienia wiary w siebie.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– płynnie i poprawnie czytać,
– opowiedzieć o zasadach bezpieczeństwa, jakie powinniście zachować w czasie wakacji,
– posługiwać się kalendarzem,
– wykonać notes na adresy,
– dokonać samooceny swoich wiadomości i umiejętności.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób umiejętność samooceny wpływa na rozwój każdego z nas?
• Dlaczego świadomość swoich mocnych i słabych stron pomaga nam w osiąganiu suk-
cesów?
107
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
paski kolorowego papieru – ok. 3 dla każdego ucznia, duży arkusz papieru, taśma malarska,
bilet do wartości PIĘKNO, arkusz papieru pakowego z napisem KRAINA WARTOŚCI – PIĘKNO,
skrawki materiału, papier kolorowy lub kawałek tapety, tektura, tasiemka, klej vikol, nożycz-
ki, kartki w kratkę, linijki, dziurkacz.
Przebieg zajęć
1. Zabawa integracyjna – propozycje dzieci.
• Nauczyciel mówi: Każdego dnia w szkole, proponuję wam różne zabawy. Dzisiaj wy zapro-
ponujcie, w jaki sposób chcecie rozpocząć zajęcia.
• Dzieci proponują zabawy i wykonują 3 spośród nich.
2. Wartość Piękno – zabawa integracyjna.
• Nauczyciel mówi: To już ostatni nasz dzień w krainie wartości Piękno. Pokażcie swoje bilety.
Co się na nich znajduje? Czy wszyscy mają na nim to samo? Proszę, powiedzcie, czego na-
uczyłyście się w tej krainie? Co zapamiętacie? Co zrozumiałyście. Proszę, napiszcie na kolo-
rowych paskach to, co najbardziej w krainie wartości Piękno utkwiło wam w pamięci. Jeżeli
potrzebujecie, weźcie następny pasek.
• Dzieci zabierają przygotowane kolorowe paski papieru, zapisują na nich zdania. Czytają
głośno napisane na paskach zdania i przyklejają je na arkuszu papieru pakowego z na-
pisem KRAINA WARTOSCI – PIĘKNO.
3. Najlepszy wynalazek – doskonalenie czytania ze zrozumieniem.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 86
. Chętne
dzieci czytają kolejne fragmenty wiersza. Na-
stępnie odpowiadają na pytania:
– O jakim wynalazku jest mowa w wierszu? Kto,
zdaniem autora wiersza, jest największym wy-
nalazcą świata? Co autor wiersza sądzi o waka-
cjach? Co sądzisz o wakacjach? Czy zgadzasz się
z autorem wiersza? Opowiedz, jak chcesz spędzić
wakacje. Czego możesz życzyć sobie i innym dzie-
ciom na wakacje?
4. Wakacyjne plany – wypowiadanie się na
podstawie ilustracji, układanie i zapisywa-
nie zdań.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 36
. Dopa-
sowują naklejki nr 5 do ilustracji i wypowiadają
się na ich temat. Układają zdania z wyrazem
wakacje.
• Dzieci wykonują zadania dotyczące wakacji ze
s. 37–39 ćw. pol.-społ.
Układają i zapisują
zdania z rozsypanek wyrazowych. Kończą pisać rozpoczęte zdania, podpisują ilustracje,
wypowiadają się na temat bezpieczeństwa w czasie wakacji.
• Nauczyciel spaceruje po klasie, sprawdza poprawność wykonanych przez dzieci zadań.
5. Dzieci śpiewają piosenkę Oto ja.
108
5. Dzieci śpiewają piosenkę Oto ja.
109
6. Kalendarz znam – odczytywanie danych z kalendarza.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 41.
Sa-
modzielnie rozwiązują zadania dotyczące ka-
lendarza. Następnie sprawdzają poprawność
ich wykonania, głośno czytają rozwiązania.
7.
Notesik na adresy – wykonanie notesu zgod-
nie z instrukcją nauczyciela.
• Nauczyciel mówi dzieciom: W czasie wakacji na
pewno przyda wam się notesik, w którym zapi-
szecie adresy osób, do których będziecie chciały
wysłać pozdrowienia. Na pewno też zapiszecie
w nim adresy osób, które poznacie w czasie waka-
cji. Notes można kupić w sklepie, ale przyjemnie
będzie otworzyć notes, który wykonało się samo-
dzielnie. Prosi, aby dzieci wyjęły potrzebne ma-
teriały.
• Dzieci przygotowują „warsztat” do wykonania
notesu: skrawki materiału, papier kolorowy lub
kawałek tapety, tektura, tasiemka, klej vikol, nożyczki, kartki w kratkę, linijkę.
• Dzieci wykonują notes, słuchając wskazówek nauczyciela.
– Przygotujcie 20 kartek w kratkę o wymiarach 15 cm i 10 cm.
– Zróbcie okładkę z tektury – wytnijcie dwa prostokąty o wymiarach takich, jak kartki w krat-
kę.
– Oklejcie okładkę (tekturę) przyniesionymi materiałami: z tkaniny ozdobnej (tapety lub pa-
pieru kolorowego) wytnijcie prostokąt o wymiarach tektury, dodając na każdym boku 2 cm.
Nadmiar tkaniny załóżcie do wewnątrz i przyklejcie klejem.
– Ozdóbcie część wewnętrzną okładki – wytnijcie ponownie prostokąty z przyniesionych ma-
teriałów (tekstylnego, tapety lub papieru kolorowego) wielkości tektury. Przyklejcie ją we-
wnątrz okładki.
– Ozdóbcie w dowolny sposób część zewnętrzną okładki – wytnijcie z materiałów: kwiatek,
listek, serduszko lub inny emblemat, który wyróżni wasz notes spośród innych. Przyklejcie
go na okładce.
– Zróbcie we wszystkich kartkach i okładce dziurki dziurkaczem (nauczyciel pomaga dzie-
ciom) i przeplećcie przez dziurki tasiemkę. Zawiążcie ją na piękną kokardę.
– Pokażcie swoje notesy. Prawda, że są niepowtarzalne? Wszyscy wszystkim biją brawo.
Logopeda radzi – pisanie pamiętnika
Notes może też zostać pamiętnikiem, który uczeń będzie prowadził w czasie wakacji.
Prowadzenie pamiętnika, opowiadanie o tym, co wydarzyło się w ciągu dnia, to bardzo
ważne ćwiczenia pozwalające zrozumieć następstwo czasu.
8. Czy lisy wchodzą na wysokie drzewa? – rozmowa o osiąganiu sukcesu.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 87.
Nauczyciel
pyta: Jak myślicie, dlaczego na drzewie siedzi lis?
(lis jest sprytny, wie, co zrobić, żeby osiągnąć
swój cel. Niekiedy sprytem, twórczym myśle-
niem, kreatywnością, niestereotypowym my-
śleniem można dojść do celu).
• Dzieci zastanawiają się, co mogą robić, aby uda-
ło im się to, co lisowi – wejść na drzewo, (jeśli
wcale po drzewach nie potrafi się chodzić).
• Nauczyciel opowiada: Zwróćcie uwagę na to,
że niżej dzięcioł spokojnie stuka w drzewo, jakby
w ogóle nie zauważył, że na drzewie stoi lis. Chy-
ba go to nie interesuje, bo ma zamknięte oczy. Co
o tym myślicie?
Rada psychologa
Człowiek może dokonać wielkiego dzieła pod
warunkiem, że nie będzie myślał, że jest ono
niewykonalne. Jeden z warunków twórczego rozwiązywania problemów to odrzucenie
ograniczeń, schematów myślenia i wygenerowanie jak największej ilości różnych po-
mysłów, nie obciążonych filtrem racjonalności. Dopiero w dalszej części można spraw-
dzać, na ile są one użyteczne. Sukces często wymaga takiego samego odrzucenia ogra-
niczeń i schematów myślenia, bo dopiero wtedy możliwe jest przejście z poziomu Czy
dam radę? Czy to ma sens? na poziom Jak to zrobić?
Tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono i Nikt nie zna do końca swoich możliwość – być
może pamiętamy te cytaty z własnej edukacji. Warto ukazywać dzieciom drzemiącą
w nich siłę.
9. Co jest we mnie pięknego? – samoocena, autoprezentacja swoich umiejętności
i wiadomości.
• Dzieci prezentują swoją osobę – wychodzą na środek i mówią: Nazywam się… i chciał-
bym/chciałabym wam powiedzieć…
W swoich wypowiedziach dzieci wykorzystują rozpoczęte zdania, które nauczyciel na-
pisał na tablicy, np.: Potrafię… Znam… Wiem, że… Zdaje sobie sprawę, że… Muszę popra-
wić… Rozumiem… Największym problemem jest dla mnie… Doskonale…
Rada psychologa
Uświadomić sobie swój potencjał to jedno, a publicznie o tym opowiedzieć, to zupełnie
inna sprawa. Chcesz się czegoś dobrze nauczyć – zacznij nauczać tego innych – to znana
zasada. Można ją nieco zmodyfikować: Chcesz uwierzyć w swoje piękno wewnętrzne –
opowiedz o nim przekonująco innym ludziom. Ważne, aby nauczyciel zadbał o bezpiecz-
ną atmosferę w klasie, aby żadne z dzieci, bez względu na sympatie i antypatie klasowe,
nie było narażone na złośliwe uwagi, nawet niewerbalne. Atmosfera w klasie powinna
być przyjazna, a dzieci powinny pomagać sobie nawzajem w trudnym momencie wy-
stąpienia (na przykład oklaskami). Wtedy dzieci będą mogły dla siebie wziąć z tego ćwi-
czenia to, co najcenniejsze: adekwatne poczucie własnej wartości gwarantowane przez
publiczne uznanie swoich mocnych stron oraz obszarów do pracy nad sobą.
Zadanie domowe
Wykonajcie ćwiczenia na s. 40. w ćw. pol.-społ.
110
8. Czy lisy wchodzą na wysokie drzewa? – rozmowa o osiąganiu sukcesu.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 87.
Nauczyciel
pyta: Jak myślicie, dlaczego na drzewie siedzi lis?
(lis jest sprytny, wie, co zrobić, żeby osiągnąć
swój cel. Niekiedy sprytem, twórczym myśle-
niem, kreatywnością, niestereotypowym my-
śleniem można dojść do celu).
• Dzieci zastanawiają się, co mogą robić, aby uda-
ło im się to, co lisowi – wejść na drzewo, (jeśli
wcale po drzewach nie potrafi się chodzić).
• Nauczyciel opowiada: Zwróćcie uwagę na to,
że niżej dzięcioł spokojnie stuka w drzewo, jakby
w ogóle nie zauważył, że na drzewie stoi lis. Chy-
ba go to nie interesuje, bo ma zamknięte oczy. Co
o tym myślicie?
Rada psychologa
Człowiek może dokonać wielkiego dzieła pod
warunkiem, że nie będzie myślał, że jest ono
niewykonalne. Jeden z warunków twórczego rozwiązywania problemów to odrzucenie
ograniczeń, schematów myślenia i wygenerowanie jak największej ilości różnych po-
mysłów, nie obciążonych filtrem racjonalności. Dopiero w dalszej części można spraw-
dzać, na ile są one użyteczne. Sukces często wymaga takiego samego odrzucenia ogra-
niczeń i schematów myślenia, bo dopiero wtedy możliwe jest przejście z poziomu Czy
dam radę? Czy to ma sens? na poziom Jak to zrobić?
Tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono i Nikt nie zna do końca swoich możliwość – być
może pamiętamy te cytaty z własnej edukacji. Warto ukazywać dzieciom drzemiącą
w nich siłę.
9. Co jest we mnie pięknego? – samoocena, autoprezentacja swoich umiejętności
i wiadomości.
• Dzieci prezentują swoją osobę – wychodzą na środek i mówią: Nazywam się… i chciał-
bym/chciałabym wam powiedzieć…
W swoich wypowiedziach dzieci wykorzystują rozpoczęte zdania, które nauczyciel na-
pisał na tablicy, np.: Potrafię… Znam… Wiem, że… Zdaje sobie sprawę, że… Muszę popra-
wić… Rozumiem… Największym problemem jest dla mnie… Doskonale…
Rada psychologa
Uświadomić sobie swój potencjał to jedno, a publicznie o tym opowiedzieć, to zupełnie
inna sprawa. Chcesz się czegoś dobrze nauczyć – zacznij nauczać tego innych – to znana
zasada. Można ją nieco zmodyfikować: Chcesz uwierzyć w swoje piękno wewnętrzne –
opowiedz o nim przekonująco innym ludziom. Ważne, aby nauczyciel zadbał o bezpiecz-
ną atmosferę w klasie, aby żadne z dzieci, bez względu na sympatie i antypatie klasowe,
nie było narażone na złośliwe uwagi, nawet niewerbalne. Atmosfera w klasie powinna
być przyjazna, a dzieci powinny pomagać sobie nawzajem w trudnym momencie wy-
stąpienia (na przykład oklaskami). Wtedy dzieci będą mogły dla siebie wziąć z tego ćwi-
czenia to, co najcenniejsze: adekwatne poczucie własnej wartości gwarantowane przez
publiczne uznanie swoich mocnych stron oraz obszarów do pracy nad sobą.
Zadanie domowe
Wykonajcie ćwiczenia na s. 40. w ćw. pol.-społ.
111
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Moje wakacje – malowanie kredkami świecowymi
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie swobodnie malować kredkami świecowymi, pastelami i farbami. Znacie barwy
podstawowe i potraficie uzyskiwać z nich różne kolory.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wypowiada się na temat wakacyjnych planów,
– rysuje miejsce, w którym planuje spędzić wakacje,
– dobiera odpowiednie kolory,
– zachowuje proporcje.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach narysujecie swoje wakacyjne plany. Możecie przedstawić miejsca,
w których spędzicie wakacje lub to, co zamierzacie w czasie wakacji robić – odpoczywać,
czytać książki, bawić się, a może po prostu leniuchować. Przygotujecie galerie swoich prac.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– zilustrować swój pomysł na udane wakacje,
– prawidłowo rozmieszczać elementy na stronie,
– estetycznie wykonać swoją pracę.
Pytania kluczowe
• Jak zaplanować wakacje, aby były udane?
Środki dydaktyczne: kredki ołówkowe lub świecowe, kartki z bloku, albumy z krajobrazami
Polski, książki i czasopisma przedstawiające zabawy dzieci, papier pakowy, klej.
Przebieg zajęć
1. Sposób na udane wakacje – scenka dramowa.
• Dzieci siadają w kręgu. Każde dziecko wychodzi na środek koła i przedstawia ruchem
i mimiką swój sposób na udane wakacje. Pozostałe dzieci odgadują, co przedstawił/a
kolega/koleżanka. Jeżeli któreś z dzieci uważa, że taki sposób na wakacje podoba mu
się, powtarza czynności.
• Dzieci wypowiadają się na temat podanych w scenkach dramowych sposobów na uda-
ne wakacje. Podkreślają, że w czasie wakacji powinny jak najwięcej czasu spędzać na
świeżym powietrzu, aktywnie wypoczywać.
• Nauczyciel przypomina o zachowaniu bezpieczeństwa w czasie wędrówek, kąpieli i za-
baw.
2. Gdzie pojadę? Co zobaczę? – rozmowa o wakacyjnych planach.
• Dzieci opowiadają o tym, gdzie chciałyby pojechać w czasie wakacji, jakie miejsca zoba-
czyć. Jeżeli dzieci wiedzą już, gdzie pojadą, opowiadają o tych miejscach.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby obejrzały albumy, książki i czasopisma. Przyjrzały się przed-
stawionym na nich miastom, lasom, krajobrazom, postaciom.
• Nauczyciel wybiera jedną lub dwie ilustracje do wspólnego omówienia z dziećmi. Naj-
pierw pyta, jakie elementy przedstawione są na ilustracji, następnie porównuje je pod
względem wielkości, kształtów i proporcji. Przypomina, że wielkość takich samych ele-
mentów zależy od rozmieszczenia tego, gdzie się znajduje na kartce. To, co znajduje się
dalej, jest mniejsze, a to, co bliżej – większe.
3. Moje wakacyjne plany – praca kredkami.
• Dzieci przygotowują kartki, kredki i miejsce do pracy.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci zamknęły oczy i wyobraziły sobie to, co chcą narysować
oraz pomyślały o tym przez chwilę.
• Dzieci otwierają oczy, wykonują kredkami ilustrację Moje wakacje.
• Po wykonaniu prac dzieci układają swoje dzieła w wyznaczonym przez nauczyciela
miejscu.
4. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.
• Dzieci oglądają prace i swobodnie wypowiadają się na ich temat. Mówią, która praca
podoba im się najbardziej i dlaczego.
• Nauczyciel pyta, jak oceniają swoją pracę, co im się udało, a z czym miały problem.
5. Galeria klasowych prac.
• Dzieci grupują swoje prace tematycznie, np.: miejsca, gdzie pojadę, chciałbym poje-
chać, krajobrazy (las, góry, morze), co chciałbym robić, co będę robić (sposób spędzania
czasu, zabawy, wędrówki) itd. Przyklejają swoje prace na arkuszach pakowego papieru
i wieszają na korytarzu szkolnym.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Śpiewam, słucham, gram i tańczę. Utrwalenie po-
znanych wiadomości, piosenek i tańców
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Przez cały rok szkolny nauczyliście się wielu piosenek. Potraficie rozwiązywać muzyczne za-
gadki, rytmicznie grać na instrumentach oraz rozpoznawać brzmienie instrumentów. Do-
skonale radzicie sobie również z tańcem.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– śpiewa znane piosenki,
– tańczy znane układy choreograficzne,
– wykonuje w karcie pracy ćwiczenia utrwalające poznane wiadomości.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach powtórzymy wasze ulubione piosenki i układy taneczne. Rozwią-
żemy również ciekawe zadania w kartach pracy oraz porozmawiamy o tym, co najbardziej
lubiliście robić na zajęciach muzycznych.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– śpiewać wybrane piosenki,
– tańczyć wybrane układy taneczne,
– rozwiązać zadania w kartach pracy utrwalające poznane wiadomości muzyczne.
Pytanie kluczowe
• Co najbardziej lubisz robić na zajęciach muzycznych? Która z poznanych piosenek po-
doba ci się najbardziej? Którą z piosenek potrafisz zaśpiewać najlepiej?
Środki dydaktyczne: małe karteczki z ćwierćnutami (po cztery dla każdego dziecka), karta
pracy nr 30, 31 i 32, płyta CD.
112
mentów zależy od rozmieszczenia tego, gdzie się znajduje na kartce. To, co znajduje się
dalej, jest mniejsze, a to, co bliżej – większe.
3. Moje wakacyjne plany – praca kredkami.
• Dzieci przygotowują kartki, kredki i miejsce do pracy.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci zamknęły oczy i wyobraziły sobie to, co chcą narysować
oraz pomyślały o tym przez chwilę.
• Dzieci otwierają oczy, wykonują kredkami ilustrację Moje wakacje.
• Po wykonaniu prac dzieci układają swoje dzieła w wyznaczonym przez nauczyciela
miejscu.
4. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.
• Dzieci oglądają prace i swobodnie wypowiadają się na ich temat. Mówią, która praca
podoba im się najbardziej i dlaczego.
• Nauczyciel pyta, jak oceniają swoją pracę, co im się udało, a z czym miały problem.
5. Galeria klasowych prac.
• Dzieci grupują swoje prace tematycznie, np.: miejsca, gdzie pojadę, chciałbym poje-
chać, krajobrazy (las, góry, morze), co chciałbym robić, co będę robić (sposób spędzania
czasu, zabawy, wędrówki) itd. Przyklejają swoje prace na arkuszach pakowego papieru
i wieszają na korytarzu szkolnym.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Śpiewam, słucham, gram i tańczę. Utrwalenie po-
znanych wiadomości, piosenek i tańców
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Przez cały rok szkolny nauczyliście się wielu piosenek. Potraficie rozwiązywać muzyczne za-
gadki, rytmicznie grać na instrumentach oraz rozpoznawać brzmienie instrumentów. Do-
skonale radzicie sobie również z tańcem.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– śpiewa znane piosenki,
– tańczy znane układy choreograficzne,
– wykonuje w karcie pracy ćwiczenia utrwalające poznane wiadomości.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach powtórzymy wasze ulubione piosenki i układy taneczne. Rozwią-
żemy również ciekawe zadania w kartach pracy oraz porozmawiamy o tym, co najbardziej
lubiliście robić na zajęciach muzycznych.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– śpiewać wybrane piosenki,
– tańczyć wybrane układy taneczne,
– rozwiązać zadania w kartach pracy utrwalające poznane wiadomości muzyczne.
Pytanie kluczowe
• Co najbardziej lubisz robić na zajęciach muzycznych? Która z poznanych piosenek po-
doba ci się najbardziej? Którą z piosenek potrafisz zaśpiewać najlepiej?
Środki dydaktyczne: małe karteczki z ćwierćnutami (po cztery dla każdego dziecka), karta
pracy nr 30, 31 i 32, płyta CD.
113
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować salę do zajęć ruchowych.
Przebieg zajęć
1. Przywitanie.
• Nauczyciel śpiewa na dowolnej melodii słowa: Witam was ostatni raz. Już niedługo wa-
kacji czas.
• Dzieci wykonują zabawę Przywitanie lub taniec Polka na przywitanie.
2. Jaka to melodia? – zagadki słuchowe.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagrania piosenek, których dzieci słuchały i których
uczyły się w trakcie całego roku szkolnego. Zadaniem dzieci jest jak najszybsze odgad-
nięcie tytułu piosenki.
Uwaga! Ćwiczenie to można przeprowadzić również jako klasowy konkurs Jaka to
melodia?.
3. Rozwiązywanie zadań w karcie pracy (portfolio ucznia – karta pracy nr 30).
• Nauczyciel mówi: Spójrzcie na ilustracje. Przedstawiają one różne ilustracje do piosenek.
Powiedzcie, jakie one miały tytuły. Dzieci dopasowują ilustracje do tytułów piosenek: Cia-
sto – to jest to, Kocia samba, Smocza ballada, Wiosenne porządki, Stragan z warzywami
i Przyśpiewka dyżurnych.
• Nauczyciel mówi: Posłuchajcie, co mówi Muzyk: Przez cały rok nauczyliśmy się śpiewać
wiele piosenek. Które piosenki najbardziej lubicie śpiewać?
• Dzieci wypowiadają się na temat swoich ulubionych piosenek – wyjaśniają, dlaczego
właśnie te im się podobają.
• Dzieci śpiewają fragmenty swoich ulubionych piosenek.
4. Śpiewamy nasze ulubione piosenki (CD – wybór różnych piosenek).
• Dzieci śpiewają i tańczą swoje ulubione piosenki poznane w trakcie roku szkolnego na
zajęciach muzycznych.
Uwaga! Wyboru piosenek można dokonać poprzez głosowanie.
5. Rozwiązywanie zadań w dodatkowych kartach pracy (portfolio ucznia – karta pra-
cy nr 31 i 32).
Uwaga! Nauczyciel może wykonać z dziećmi dwie dodatkowe karty pracy utrwala-
jące materiał nauczania w klasie pierwszej.
6. Podsumowanie zajęć.
MUZYKA
114
• Nauczyciel wiesza na tablicy arkusz papieru. Pisze na środku słowo MUZYKA. Wokół sło-
wa rysuje ikonki oznaczające poszczególne aktywności muzyczne: buzię (oznaczającą
śpiewanie piosenek), ucho (oznaczające słuchanie muzyki), bębenek (oznaczający grę
na instrumentach) oraz tańczącą postać (oznaczający taniec).
• Dzieci otrzymują małe karteczki z ćwierćnutami (po cztery dla każdego). Kolejno pod-
chodzą do tablicy i przyklejają karteczki w koło ilustracji, która przedstawia ich ulubioną
aktywność na zajęciach muzycznych. Jeśli ktoś bardzo lubił śpiewać, trochę lubił słu-
chać muzyki, trochę lubił tańczyć, a wcale nie lubił gry na instrumentach, to przykleja
odpowiednią ilość karteczek: dwie przy buzi, po jednej przy uchu i buciku i ani jednej
przy bębenku.
Uwaga! Nauczyciel, znając już grupę dzieci, z jaką pracował przez cały rok, może
zajęcia odpowiednio zmodyfikować. Ważne jest, by na ostatnich, podsumowują-
cych zajęciach powtórzyć to, co dzieciom najbardziej się podobało, np. gra na in-
strumentach lub śpiewanie piosenek.
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Podsumowanie wiadomości i umiejętności
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie zagrać w grę planszową i zastosować reguły podczas pracy z płytą CD. Wiecie,
dlaczego należy ograniczać czas spędzany przy komputerze.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– zna wybrane narzędzia i polecenia programu Paint i potrafi je samodzielnie zastosować,
– sprawnie posługuje się myszą i klawiaturą,
– wymienia elementy zestawu komputerowego,
– wie, do czego służą poszczególne elementy zestawu komputerowego,
– wykazuje się znajomością higieny pracy na komputerze,
– samodzielnie zapisuje plik w swoim folderze.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj sprawdzicie swoją wiedzę i umiejętności zdobyte podczas zajęć komputerowych
w klasie pierwszej.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– rozpoznać ikony i wymienić nazwy poznanych narzędzi Paint,
– zastosować poznane narzędzia podczas wykonywania pracy plastycznej w programie
Paint na temat zbliżających się wakacji.
Pytanie kluczowe
• Czego nauczyliście się podczas zajęć komputerowych?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe podręcznik klasa 1, płyta CD dla ucznia
– zajęcia 33., sprzęt komputerowy w pracowni komputerowej.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
115
2. Wykonanie zadań sprawdzających wiedzę i umiejętności uczniów.
Nauczyciel poleca uczniom uzupełnić następujące zdania (ćw. 1., s. 45.).
Do rysowania i malowania służy komputerowy program Paint.
Aby go uruchomić, należy kliknąć lewym przyciskiem myszy w jego ikonę
.
Potem uczniowie łączą strzałkami ikony narzędzi programu Paint z ich nazwami (ćw. 2.,
s. 45).
Następnie nauczyciel poleca uczniom wymienić czynności, które trzeba wykonać, aby
pokolorować rysunek kolorami niestandardowymi (ćw. 3., s. 45).
1
2
5
3
4
6
Potem uczniowie otaczają pętlami te ikony narzędzi programu Paint, które są potrzebne
do narysowania i pokolorowania kwiatka (ćw. 4., s. 46).
Później zadaniem uczniów jest naklejenie zdjęć klawiszy obok ich opisów (ćw. 5., s. 46).
– są używane w grach komputerowych.
– dzięki niemu można pisać w następnej linijce.
– umożliwia pisanie wielkich liter.
– służy do wstawiania odstępu między wyrazami.
– dzięki niemu można pisać polskie litery.
Na końcu nauczyciel poleca uczniom wymienić czynności, które należy wykonać, aby
wyłączyć komputer (ćw. 6., s. 46).
1
2
3
3. Gimnastyka śródlekcyjna.
Uczniowie wykonują następujące ćwiczenia:
• skłony głowy w przód i w tył,
• wahadłowe ruchy ramion w przód i w tył,
• głębokie oddechy – wdech nosem, wydech ustami,
• maszerowanie w miejscu z uderzaniami piętami o pośladki,
• wykroki w przód na przemian prawą i lewą nogą,
• przekładanie nogi przez splecione przed sobą ręce.
4. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Labirynt
– płyta CD, zajęcia 33.
Polecenie: Pomóż Macykowi odszukać w labiryncie ikony narzędzi programu Paint. Każdą
odnalezioną ikonę umieść obok jej nazwy metodą złap, przesuń i upuść. Poruszaj postacią
Macyka za pomocą klawiszy ze strzałkami.
116
– dzięki niemu można pisać w następnej linijce.
– umożliwia pisanie wielkich liter.
– służy do wstawiania odstępu między wyrazami.
– dzięki niemu można pisać polskie litery.
Na końcu nauczyciel poleca uczniom wymienić czynności, które należy wykonać, aby
wyłączyć komputer (ćw. 6., s. 46).
1
2
3
3. Gimnastyka śródlekcyjna.
Uczniowie wykonują następujące ćwiczenia:
• skłony głowy w przód i w tył,
• wahadłowe ruchy ramion w przód i w tył,
• głębokie oddechy – wdech nosem, wydech ustami,
• maszerowanie w miejscu z uderzaniami piętami o pośladki,
• wykroki w przód na przemian prawą i lewą nogą,
• przekładanie nogi przez splecione przed sobą ręce.
4. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Labirynt
– płyta CD, zajęcia 33.
Polecenie: Pomóż Macykowi odszukać w labiryncie ikony narzędzi programu Paint. Każdą
odnalezioną ikonę umieść obok jej nazwy metodą złap, przesuń i upuść. Poruszaj postacią
Macyka za pomocą klawiszy ze strzałkami.
117
Ćwiczenie B.
Zestaw komputerowy
– płyta CD, zajęcia 33.
Polecenie: Powiedz, jakich urządzeń komputerowych należy użyć, aby wykonać podane
polecenia. Umieść zdjęcia we właściwych miejscach metodą złap, przesuń i upuść.
Ćwiczenie C.
Wakacyjne życzenia
– płyta CD, zajęcia 33.
Polecenie: Wykonaj działania. Napisz wyniki w okienkach. Uporządkuj wyniki od najmniej-
szego do największego metodą złap, przesuń i upuść. Odczytaj życzenia Macyka.
Ćwiczenie D.
Wymarzone wakacje
(Paint) – płyta CD, zajęcia 33.
Polecenie: Narysuj kolorowy obrazek na temat swoich wymarzonych wakacji.
5. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.
6. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
TEMAT ZAJĘĆ: Niepełnosprawni – piękni i wartościowi ludzie
Cele nauczyciela. Uczeń:
– zna pojęcie niepełnosprawny,
– wskazuje problemy, z jakimi borykają się osoby niepełnosprawne,
– podaje przykłady aktywnego uczestnictwa osób niepełnosprawnych w różnych for-
mach aktywności społecznej,
– rozumie, na czym polega tolerancja i stara się postępować zgodnie z jej zasadami
w kontaktach z osobami niepełnosprawnymi.
Środki dydaktyczne: Tekst opowiadania Chłopiec z dwojgiem oczu, arkusze papieru pako-
wego, bębenek, papierowe serce z napisem Miej serce i patrz w serce, kolorowe paski papie-
ru do zapisania wniosków z zajęć, klej, mazaki, kartki z hasłami: osoba niepełnosprawna to
piękny człowiek, osoba niepełnosprawna to wartościowy człowiek, osoba niepełnosprawna to
aktywny człowiek.
Przebieg zajęć
1. Zrób kółeczko – zabawa integracyjna.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby spacerowały po klasie i śpiewały piosenkę Zuch. Gdy usłyszą
uderzenie w bębenek, zatrzymują się i słuchają poleceń nauczyciela, np.:
– Niech wezmą się za ręce i utworzą koła najniższe osoby w klasie, najwyższe i te średniego
wzrostu.
– Niech ustawią się w kole dzieci, które mają niebieskie oczy.
– Niech ustawią się w szeregu dzieci od najniższej osoby do najwyższej.
– Niech wezmą się za ręce te dzieci, które mają na nosie piegi, noszą okulary, piszą lewą ręką.
• Po zakończonej zabawie dzieci mówią, jak się czuły, kiedy nie pasowały do żadnego
kółka i musiały stać z boku. Mówią, co ich zdaniem różni ich od innych dzieci w klasie,
np.: wygląd, zachowanie, umiejętności, upodobania.
2. Miej serce i patrz w serce – wprowadzenie do tematu zajęć.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy duże serce (wycięte z papieru pakowego), na którym
pisze Miej serce i patrz w serce. Następnie mówi: Na dzisiejszych zajęciach opowiemy sobie
o trudnościach, jakie niekiedy mamy z zaakceptowaniem „inności” drugiej osoby. Spotyka-
my osoby otyłe, mniej sprawne fizyczne od nas, kogoś, kto chodzi w okularach, jest rudy, jest
piegowaty, sepleni, jąka się, bądź porusza się na wózku inwalidzkim. Zdarza się, że wyśmie-
wamy się z tych osób. Uważamy je za gorsze, widzimy tylko różnice. A tak naprawdę wca-
le tych osób nie znamy. Drogie dzieci, będziemy dzisiaj rozmawiać o tolerancji dla inności
drugiego człowieka, różnic jakie między ludźmi występują.
• Nauczyciel przypomina dzieciom, że mówiły już o osobach niepełnosprawnych i ro-
dzajach niepełnosprawności. Dzisiaj spróbują dostrzec piękno, które tkwi w ludziach
niepełnosprawnych.
3. Chłopiec z dwojgiem oczu – słuchanie opowiadania nauczyciela.
• Nauczyciel mówi dzieciom: Posłuchajcie opowiadania o chłopcu, który – tak jak wy – miał
dwoje oczu. I nic nie byłoby w tym dziwnego, gdyby nie to, że jego rodacy mieli tylko jedno
oko. Był więc ich zdaniem inny, niepełnosprawny. Ale posłuchajcie…
Daleko, daleko w przestrzeni kosmicznej jest planeta zupełnie taka sama jak Ziemia. Ludzie,
którzy na niej żyją, są tacy sami jak my – z jednym wyjątkiem: mają oni tylko jedno oko.
118
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
TEMAT ZAJĘĆ: Niepełnosprawni – piękni i wartościowi ludzie
Cele nauczyciela. Uczeń:
– zna pojęcie niepełnosprawny,
– wskazuje problemy, z jakimi borykają się osoby niepełnosprawne,
– podaje przykłady aktywnego uczestnictwa osób niepełnosprawnych w różnych for-
mach aktywności społecznej,
– rozumie, na czym polega tolerancja i stara się postępować zgodnie z jej zasadami
w kontaktach z osobami niepełnosprawnymi.
Środki dydaktyczne: Tekst opowiadania Chłopiec z dwojgiem oczu, arkusze papieru pako-
wego, bębenek, papierowe serce z napisem Miej serce i patrz w serce, kolorowe paski papie-
ru do zapisania wniosków z zajęć, klej, mazaki, kartki z hasłami: osoba niepełnosprawna to
piękny człowiek, osoba niepełnosprawna to wartościowy człowiek, osoba niepełnosprawna to
aktywny człowiek.
Przebieg zajęć
1. Zrób kółeczko – zabawa integracyjna.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby spacerowały po klasie i śpiewały piosenkę Zuch. Gdy usłyszą
uderzenie w bębenek, zatrzymują się i słuchają poleceń nauczyciela, np.:
– Niech wezmą się za ręce i utworzą koła najniższe osoby w klasie, najwyższe i te średniego
wzrostu.
– Niech ustawią się w kole dzieci, które mają niebieskie oczy.
– Niech ustawią się w szeregu dzieci od najniższej osoby do najwyższej.
– Niech wezmą się za ręce te dzieci, które mają na nosie piegi, noszą okulary, piszą lewą ręką.
• Po zakończonej zabawie dzieci mówią, jak się czuły, kiedy nie pasowały do żadnego
kółka i musiały stać z boku. Mówią, co ich zdaniem różni ich od innych dzieci w klasie,
np.: wygląd, zachowanie, umiejętności, upodobania.
2. Miej serce i patrz w serce – wprowadzenie do tematu zajęć.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy duże serce (wycięte z papieru pakowego), na którym
pisze Miej serce i patrz w serce. Następnie mówi: Na dzisiejszych zajęciach opowiemy sobie
o trudnościach, jakie niekiedy mamy z zaakceptowaniem „inności” drugiej osoby. Spotyka-
my osoby otyłe, mniej sprawne fizyczne od nas, kogoś, kto chodzi w okularach, jest rudy, jest
piegowaty, sepleni, jąka się, bądź porusza się na wózku inwalidzkim. Zdarza się, że wyśmie-
wamy się z tych osób. Uważamy je za gorsze, widzimy tylko różnice. A tak naprawdę wca-
le tych osób nie znamy. Drogie dzieci, będziemy dzisiaj rozmawiać o tolerancji dla inności
drugiego człowieka, różnic jakie między ludźmi występują.
• Nauczyciel przypomina dzieciom, że mówiły już o osobach niepełnosprawnych i ro-
dzajach niepełnosprawności. Dzisiaj spróbują dostrzec piękno, które tkwi w ludziach
niepełnosprawnych.
3. Chłopiec z dwojgiem oczu – słuchanie opowiadania nauczyciela.
• Nauczyciel mówi dzieciom: Posłuchajcie opowiadania o chłopcu, który – tak jak wy – miał
dwoje oczu. I nic nie byłoby w tym dziwnego, gdyby nie to, że jego rodacy mieli tylko jedno
oko. Był więc ich zdaniem inny, niepełnosprawny. Ale posłuchajcie…
Daleko, daleko w przestrzeni kosmicznej jest planeta zupełnie taka sama jak Ziemia. Ludzie,
którzy na niej żyją, są tacy sami jak my – z jednym wyjątkiem: mają oni tylko jedno oko.
119
Nie jest to jednak zwyczajne oko. Mogą oni dzięki niemu widzieć w ciemności. Dostrzegają
rzeczy znajdujące się bardzo, bardzo daleko i potrafią widzieć przez ściany. Kobiety na tej
planecie rodzą dzieci zupełnie tak samo jak kobiety na Ziemi. Pewnego dnia urodził się tam
bardzo dziwny chłopiec – chłopiec z dwojgiem oczu! Jego rodzice byli bardzo przygnębieni.
Chłopiec ten był szczęśliwym dzieckiem. Jego rodzicie kochali go i lubili się nim opieko-
wać. Byli jednak trochę zmartwieni jego innością. Prowadzali go do wielu lekarzy, oni jed-
nak potrząsali głowami i mówili, że nic nie da się zrobić.
W miarę jak chłopiec rósł, problemów było coraz więcej. Ponieważ nie potrafił widzieć
w ciemnościach, musiał ze sobą nosić latarkę. Kiedy poszedł do szkoły, okazało się, że nie
potrafi czytać tak dobrze, jak inne dzieci. Nauczyciele musieli zajmować się nim więcej niż
innymi uczniami. Ponieważ nie widział na odległość, musiał mieć specjalny teleskop. Nie
mógł widzieć innych planet tak, jak inni. Czasami, kiedy wracał ze szkoły, czuł się bardzo
samotny. „Skoro inne dzieci widzą to, czego ja nie widzę – pomyślał, to musi być coś, co ja
widzę, a czego oni nie są w stanie dostrzec.”
Pewnego dnia odkrył, że widzi coś, czego nie widzi nikt inny. Nie widział bowiem czar-
no-biało, tak jak inni. Opowiedział rodzicom o tym, co zobaczył. Wyprowadził ich na dwór
i zaczął im opowiadać o swoim wstrząsającym odkryciu. Rodzice zaniemówili ze zdziwie-
nia. Jego koledzy byli również zaskoczeni. Opowiadał im wspaniałe historie. Używał słów,
których przedtem nigdy nie słyszeli... takich jak „czerwone”, „żółte” i „pomarańczowe”. Mówił
o zielonych drzewach i fioletowych kwiatach. Wszyscy byli ciekawi, jak to możliwe, że wi-
dział on te wszystkie rzeczy. Opowiadał wspaniałe historie o głębokim błękicie mórz i bieli
morskiej piany. Dzieci uwielbiały słuchać opowiadań o niesamowitych smokach, zachłysty-
wały się opisami ich skóry, oczu i ognistych oddechów.
Pewnego dnia chłopiec poznał dziewczynę, w której się zakochał z wzajemnością. Nie
przeszkadzało jej, że chłopiec ma dwoje oczu. Odkryli oboje, że nie przeszkadza im to, co
ich różni. Chłopiec stał się bardzo sławny. Przychodzili do niego ludzie z całej planety, aby
słuchać jego opowieści. Po jakimś czasie urodził im się syn. Dziecko było takie samo, jak
wszystkie inne dzieci na tej planecie – miało tylko jedno oko.
http://wychowania.dolnoslaska.zhp.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=45&Itemid=44
• Dzieci wypowiadają się na temat wysłuchanego opowiadania. Mówią, na czym polega-
ła inność chłopca. Próbują odpowiedzieć na pytanie: Czy „inność” jest zaletą czy wadą?
• Nauczyciel pyta: Czy zdarza wam się czuć innymi? Kiedy i w jakich sytuacjach? Dzieci koń-
czą zdanie: Czuje się inny, gdy...
4. Co pięknego kryje się w ludziach niepełnosprawnych? – dyskusja.
• Dzieci wypowiadają się na temat sytuacji, kiedy widzą na ulicy ludzi niepełnospraw-
nych. Co wtedy czują? Jak się zachowują? (np.: jestem tolerancyjny, odczuwam wstyd,
jestem nieśmiały, odczuwam niechęć, współczuje im, chcę ich poznać, chciałbym porozma-
wiać, odczuwam ciekawość, nie potrafię powiedzieć).
• Chętne dzieci próbują dokończyć rozpoczęte zdania: Gdy widzę osobę niepełnosprawną
to...
• Niepełnosprawność traktuję jako... W nawiązaniu kontaktu z osobą niepełnosprawną naj-
bardziej przeszkadza mi...
• Nauczyciel pyta dzieci: Czy widziałyście, w jaki sposób osoby z różnym rodzajem niepeł-
nosprawności radzą sobie w życiu? Podajcie przykłady z własnego otoczenia, doświadczeń,
telewizji, obserwacji.
• Dzieci pod kierunkiem nauczyciela formułują wnioski: Nie powinniśmy natarczywie
przyglądać się osobom niepełnosprawnym. Nie wolno osobom niepełnosprawnym ro-
120
bić przykrości i wyśmiewać się z ich odmienności. Osoby niepełnosprawne są tak samo
wartościowe jak my. Wspieramy osoby niepełnosprawne, lecz ich nie wyręczamy. Nie litu-
jemy się nad osobami niepełnosprawnymi. Jak myślicie, dlaczego? Nauczyciel prosi dzieci
o wyjaśnienie.
• Nauczyciel odnosi zachowanie w stosunku do ludzi niepełnosprawnych do praw czło-
wieka, dzieci. Mówi:
– Wszyscy ludzie mają równe prawa, mimo że każdy człowiek jest inny.
– Wszystkich ludzi należy traktować z należytym szacunkiem.
– Każdy człowiek jest wartością samą w sobie.
– Każdy człowiek ma prawo żyć, bawić się, uczyć, pracować, kochać, realizować swoje marze-
nia i cele życiowe.
– Niepełnosprawność nie umniejsza godności człowieka.
• Nauczyciel przypomina o prawach dziecka i roli Rzecznika Prawa Dziecka – patrz projekt
nr 32., dzień 2.
• Dzieci zapisują zdania na kartkach i przykleją je na papierowym sercu (zdania są wcze-
śniej napisane przez nauczyciela na tablicy i dzieci je przepisują. Każde dziecko przepi-
suje 2–3 wyrazy i paski są przyklejane na papierowym sercu).
Uwaga! Jeżeli dzieci uczą się w klasie (w szkole), gdzie są dzieci niepełnospraw-
ne lub klasy integracyjne, należy odwołać się do osobistych doświadczeń. Dzieci
opowiedzą o swoich kontaktach z nimi, zabawach, powiedzą, co takiego potrafią
te dzieci, co wyróżnia je spośród innych. Jakie piękno w nich zauważają.
5. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci odpowiadają na pytania: Czego dowiedzieliście się na dzisiejszych zajęciach? Co
wam się najbardziej w nich podobało? Czego możemy się nauczyć od ludzi niepełnospraw-
nych?
• Nauczyciel zawiesza na tablicy trzy kartki z hasłami: Osoba niepełnosprawna to piękny
człowiek. Osoba niepełnosprawna to wartościowy człowiek. Osoba niepełnosprawna to
aktywny człowiek.
• Dzieci, które zgadzają się z tymi stwierdzeniami, podchodzą do tablicy i na kartkach
rysują małe serduszka.
• Nauczyciel mówi: Drogie dzieci, pamiętajcie, że każdy z nas powinien kierować się swoim
rozumem. Najwyższym pięknem w życiu jest dobro. Nie powinniśmy oceniać kogoś za jego
wygląd, ale patrzeć na jego serce.
TEMAT ZAJĘĆ: Rzuty do celu i na odległość
Cele nauczyciela. Uczeń:
– rozwija koordynację wzrokowo-ruchową,
– wzmacnia siłę ramion i obręczy barkowej,
– potrafi rzucać prawą i lewą ręką do celu i na odległość.
Przybory: piłki, piłka lekarska (2 kg), kartony, woreczki dla każdego ucznia.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: czynności organizacyjno-porządkowe,
zbiórka w dwuszeregu (dobór w parach pod względem wzrostu i wagi), omówienie za-
sad bezpiecznego ćwiczenia w parach.
121
2. Część wstępna – rozgrzewka.
• Piłka parzy – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci biegną na wprost nauczyciela. Gdy wszystkie dzieci są w pełnym biegu, wówczas
nauczyciel rzuca jedną lub dwie piłki, ostrzegając, że każda z nich „parzy”. Biegnący omi-
jają je lub przeskakują. Po zebraniu piłek przez uczestników zabawy, nauczyciel rzuca
„parzące” piłki z przeciwnej strony.
• Ćwiczenia kształtujące (ramion, nóg i tułowia).
– Marsz na palcach, piętach, zewnętrznych krawędziach stóp, w przysiadzie z chwytem za
kostki.
– W truchcie luźne wymachy nóg na boki.
– Skłon w przód – krążenie ramion w przód, najpierw powoli, a potem coraz szybciej.
– Stanie – krążenie ramion w tył, najpierw powoli, potem coraz szybciej.
– Siad prosty – ramiona wyprostowane, wyciągnięte w górę – skłon tułowia w przód –
wytrzymać i rozluźnić mięśnie grzbietu.
– Przysiad podparty – naprzemianstronne wyrzuty nóg w tył i z powrotem.
– Skoki wróbelka (dzieci podskakują obunóż jak wróbelki i przesuwają się z miejsca na
miejsce w dowolnym kierunku. Po kilku skokach wykonują kilka zwykłych kroków i tak
na zmianę kilka razy).
3. Część główna.
• Celowanie do piłki – zabawa rzutna.
Dzieci stoją na obwodzie koła w odstępach jednego kroku, żeby nie przeszkadzać sobie
w czasie rzutów. Na środku – duża piłka umieszczona w małej obręczy. Uczestnicy zaba-
wy rzucają kolejno woreczkami do piłki, starając się wytrącić ją z zajmowanego miejsca.
Dziecko, któremu to się uda, biegnie do piłki i przynosi ją na miejsce. Wygrywa dziecko,
które w czasie zabawy wytrąciło z obręczy piłkę najwięcej razy.
• Rzuty woreczkami do kartonu – zabawa rzutna.
Dzieci ustawione w kilku rzędach, przed którymi w odległości 3–5 metrów stoją duże
kartony. Każde dziecko oddaje po jednym rzucie prawą ręką woreczkiem do kartonu
z odległości 5 metrów. Po rzucie biegnie po woreczek i ustawia się na końcu swoje-
go rzędu. Za celny rzut otrzymuje punkt. W drugiej kolejce dzieci rzucają lewą ręką.
Wygrywa ten, kto po czterech kolejkach rzutów (po dwa rzuty każdą ręką) zdobędzie
najwięcej punktów.
• Traf woreczkiem w piłkę – zabawa rzutna.
W sali wyznacza się dwie długie, równoległe linie oddalone od siebie o 6 metrów – są
to linie rzutów dla zawodników obu drużyn. Zawodnicy każdej drużyny siadają w sia-
dzie skrzyżnym przed linią rzutów, twarzą do zawodników drużyny przeciwnej. Każ-
dy zawodnik trzyma w dłoniach woreczek. Nauczyciel staje z boku na środku koryta-
rza, przed siedzącymi drużynami i toczeniem posyła piłkę lekarską środkiem między
siedzącymi zawodnikami na drugą stronę. W tym czasie zawodnicy obu drużyn starają
się rzutem jednorącz trafić woreczkiem w toczącą się piłkę lekarską. Po przetoczeniu się
piłki na drugą stronę, nauczyciel podaje wynik, zawodnicy zbierają swoje woreczki i gra
jest powtarzana. Wygrywa drużyna, której zawodnicy więcej razy trafią woreczkami
w toczącą się piłkę.
• Kto dalej rzuci? – zabawa rzutna.
Dzieci ustawiają się na początku sali. Każde dziecko wykonuje rzut woreczkiem na od-
ległość prawą ręką, po czym biegnie za woreczkiem i, z miejsca, gdzie upadł woreczek,
122
oddaje kolejny rzut – tym razem lewą ręką – i ustawia się w miejscu, gdzie upadł wore-
czek. Teraz rozpoczyna rzuty następny uczeń. Wygrywa ten, kto rzuci najdalej.
• Łapany – zabawa rzutna.
Jedno z dzieci zostaje wybrane i staje odwrócone tyłem do reszty, trzymając piłkę. Po-
zostałe dzieci gromadzą się za plecami tego dziecka, w niewielkim oddaleniu. Na sygnał
dziecko rzuca piłkę za siebie, bez patrzenia, a reszta stara się ją złapać. Gdy jedno z dzie-
ci złapie piłkę, chowa ją za plecami, a pozostali również biorą ręce do tyłu, gdyż dziec-
ko, które było do tej pory odwrócone, może teraz spojrzeć na pozostałych uczestników
zabawy, a jego zadaniem jest odgadnięcie, kto trzyma piłkę. Jeśli zgadnie poprawnie,
może ponownie rzucać. Jeśli skusi, osoba, która złapała piłkę, ma prawo rzucać w na-
stępnej kolejce.
4. Część końcowa.
Ćwiczenia oddechowe.
– Marsz dookoła sali, ramiona w górę – wdech nosem, ramiona w dół – wydech ustami.
– Siad skrzyżny, dłonie na kolanach, wdech ze skłonem tułowia w tył, wydech ze skłonem
tułowia w przód.
Podsumowanie zajęć.
• Zbiórka w dwuszeregu, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy bieżne – biegi wahadłowe i slalomem
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi przejść z marszu do truchtu, przyspieszyć i zwolnić bieg,
– potrafi bezpiecznie omijać przeszkody, wymijać się w biegu ze współćwiczącymi,
– zna proste zabawy bieżne.
Przybory: szarfy i chorągiewki w czterech kolorach, woreczki, kreda, pałeczki sztafetowe,
piłki lekarskie, obręcze, materace.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: czynności organizacyjno-porządkowe,
zbiórka w dwuszeregu (dobór w pary pod względem wzrostu i wagi), omówienie zasad
bezpiecznego ćwiczenia w parach.
• Berek ranny – zabawa ożywiająca.
Berek stara się schwytać kogoś z uciekających, którzy rozbiegają się po całej sali. Jeśli
uda mu się kogoś dotknąć, wówczas dotknięty nie tylko staje się berkiem, ale równocze-
śnie musi trzymać się jedną ręką za to miejsce, które zostało przez dotknięcie zranione.
• Zbiórka według kolorów – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Nauczyciel dzieli dzieci na cztery zastępy. Każdy zastęp otrzymuje szarfy w innym kolo-
rze. Dzieci biegają swobodnie po sali i bezpiecznie się wymijają. Na hasło: Do chorągiew-
ki! – wszyscy biegną do chorągiewek w kolorze własnych szarf i ustawiają się rzędem,
kołem, w szeregu zależnie od tego, jakie otrzymają polecenie. Urozmaiceniem zabawy
może być dyskretne przemieszczanie chorągiewek w inne miejsca. Za poprawne i szyb-
kie ustawienie się zespół – otrzymuje punkt, a suma uzyskanych punktów, po kilkakrot-
nym powtórzeniu zabawy, zdecyduje o zwycięstwie.
• Ćwiczenia kształtujące (ramion, nóg i tułowia):
123
– W staniu, dłonie na barkach – zataczaj łokciami jak największe koła (2 obroty w przód,
3 obroty w tył).
– W staniu w lekkim rozkroku – dotknij dłońmi śródstopia, czubków palców i podłogi
przed sobą, pamiętając o nogach prostych w kolanach.
– W przysiadzie podpartym – wyrzuć nogi w tył do podporu, leżąc przodem i wróć do
pozycji wyjściowej (6x).
– W klęku podpartym – pokaż ręką sufit, na przemian prawą i lewą po 3x.
– W staniu na prawej nodze – napisz lewą nogą w powietrzu swoje imię.
– W staniu na lewej nodze – napisz prawą nogą w powietrzu swoje nazwisko.
– W siadzie skrzyżnym – pokaż ręką ścianę za sobą, na przemian prawą i lewą ręką po 3x.
– W staniu nogi lekko ugięte, ramiona z tyłu – wyskok w górę z lądowaniem do przysiadu
podpartego 5x.
• Semafor – szybki bieg po przekątnej sali gimnastycznej ze zmianą kierunku biegu (dzie-
ci ustawione w szeregu na linii końcowej, na klaśnięcie nauczyciela ustawionego na
środku, wybiegają pojedynczo na wprost nauczyciela i tuż przed nim, na dany znak
ręką, wymijają go z prawej lub lewej strony, po czym stopniowo zwalniają).
2. Część główna.
• Wyścigi rzędów:
– Bieg slalomem między tyczkami z przeplotem przez szarfę na półmetku.
– Bieg na czworakach slalomem do półmetka, powrót biegiem, zawiązanie szarfy na
pierwszej tyczce, przybicie piątki z drugim graczem, który wracając, rozwiązuje szarfę
itd.
– Sadzenie ziemniaków – pierwszy z każdego rzędu wybiega, niosąc w ręku tyle worecz-
ków, ile tyczek ustawionych jest do półmetka. Przy każdej z nich kładzie woreczek, a gdy
dobiega do półmetka, obiega chorągiewkę, wraca i zbiera posadzone ziemniaki, które
przekazuje drugiemu w zespole.
– Wyścig z omijaniem – pierwszy z każdego rzędu wybiega, w czasie biegu omija wyzna-
czone przeszkody (piłki lekarskie, obręcze, szarfy, materace) z prawej i z lewej strony na
przemian, dobiega do półmetka i wraca w taki sam sposób.
– Sztafeta pisana – nauczyciel podaje wyraz składający się z tylu liter, ilu uczniów jest
w jednym zespole. Pierwszy z każdego rzędu, trzymając kredę, skacze na prawej nodze
do półmetka, gdzie wypisuje pierwszą literę. Po szybkim i starannym wykonaniu zada-
nia wraca, skacząc na lewej nodze. W podobny sposób wszyscy gracze zapisują kolej-
ne litery. Wygrywa rząd, który najdokładniej i najszybciej wykona zadanie i najszybciej
ukończy wyścig.
– Sztafeta wahadłowa – zabawa bieżna.
Nauczyciel wykorzystuje podział na cztery rzędy z poprzednich wyścigów, łącząc naj-
lepszy zastęp z najsłabszym i drugi z trzecim. Utworzone zespoły dzieli na dwa równe
rzędy, z których jeden ustawia się na linii startu, a drugi naprzeciw na linii mety. Pierw-
szy z każdego rzędu stojącego na linii startu, trzymając pałeczkę sztafetową, biegnie
do pierwszego z rzędu stojącego na linii mety i wręcza mu pałeczkę, którą ten z ko-
lei zanosi do stojącego na linii startu itd. Każdy, kto odda pałeczkę swemu następcy,
staje na końcu zespołu, do którego przybył. W ten sposób następuje całkowita zmiana
miejsc współćwiczących. Wygrywa zespół, który w ten sposób szybciej zmieni miejsce
w swych rzędach i pierwszy ukończy wyścig.
124
3. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Lampa – nos – podłoga – zabawa uspokajająca.
Dzieci leżą przodem na podłodze, twarzami do nauczyciela. Na sygnał dzieci – odrywają
głowy od podłogi, a ręce układają w skrzydełka. Utrzymując taką pozycję, dzieci muszą
wskazać palcami wskazującymi obu rąk równocześnie, wymieniony przez nauczyciela
przedmiot: lampa, nos, podłoga.
• Zbiórka w dwuszeregu, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.
125
Notatki
Notatki
Notatki
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Oto ja cz 8
Oto ja cz 9
Oto ja cz 10
Oto ja cz 2
Oto ja cz 3
Pomóż Mikołajowi wykreślanka (11 liter Oto ja)
PHP Co nowego w PHP 5 (cz 3) 11 2004
OTO JA JESTEM Z WAMI-Misterium Męki Pańskiej, konspekty, scenariusze
Struktura organizacyjna cz 2 11 10
Rynek czynnik cz 1" 11 06
Oto Ja- poznajemy się wzajemnie, scenariusze
Cz 11 Instrumentalne metody analizy ilościowej Wysokosprawna chromatografia cieczowa (HPLC)
HLN CZ-I R-11, Kozicki Stanisław
Oto ja poślij mnie, Teksty piosenek i pieśni liturgicznych wraz z akordami
Marsden, dieta Haya cz 11
Ćw 5 Białaczka bydła cz 1 (2 11 2011)
przepisy cz. 11, Przepisy
psychologia zarządzania - cz. 11, zarzadzanie
JAZDA W STYLU WESTERN W REKREACJI CZ 11
więcej podobnych podstron