Przewodnik metodyczny
K l a s a
C z ę ś ć 10
Autor
Marianna Polasińska
Scenariusze zajęć z muzyki
Magdalena Ziółkowska
Scenariusze zajęć z wychowania
fizycznego
Izabela Kornecka (projekty 29, 30 –
1. i 2. scenariusz)
Marianna Polasińska (projekty 28, 30 –
3. scenariusz)
Scenariusze zajęć komputerowych
Kazimierz Kosmaciński
Rozkłady materiału
Karina Mucha
Anna Stalmach-Tkacz
Joanna Wosianek
Kazimierz Kosmaciński
Magdalena Ziółkowska
Marianna Polasińska
Izabela Kornecka
Porady logopedyczne
Łucja Skrzypiec
Porady psychologiczne
Paweł Pienkiewicz
ISBN 978-83-7491-697-4
© Grupa Edukacyjna S.A. 2012
Koordynatorzy projektu
Krzysztof Chrobot
Ewelina Włodarczyk
Projekt okładki
Radosław Krawczyk
(według koncepcji
Anny Piwowarczyk-Głogowskiej)
Wykonanie okładki
Marcin Kot
Opracowanie graficzne
Tomasz Kozłowski
Koordynator przewodnika metodycznego
Bożena Kotulska
Korekta
Krystyna Bajor
Joanna Furmanek
Skład i łamanie
Marek Zapała
Paweł Kowalski
3
Ikony występujące w przewodnikach:
czytanie
spostrzeganie
pisanie, grafomotoryka
słuchanie
mówienie
myślenie
liczenie
praca plastyczna
zajęcia techniczne, wycinanie
zabawa ruchowa
scenki dramowe, improwizacje
zabawa muzyczno-ruchowa
śpiew, ćwiczenia emisyjne
taniec
ćwiczenia rytmiczne, gra na instrumentach
4
MALI ARTYŚCI. WIOSNA W SADZIE. MONOGRAFIE LICZB 15, 16
EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA
• wprowadzenie drukowanych i pisanych liter Ż, ż
• wprowadzenie dwuznaku Rz, rz
• rozwijanie umiejętności konstruowania poprawnych zdań – opisywanie
ilustracji
• rozwijanie umiejętności słuchania ze zrozumieniem
• kształtowanie umiejętności dzielenia się zdobytymi informacjami
• pisanie wyrazów i zdań złożonych z poznanych liter
• wypowiadanie się na temat sztuki
• czytanie ze zrozumieniem krótkich i dłuższych tekstów
• rozwijanie umiejętności działania zgodnie z instrukcją
• rozwijanie umiejętności ortograficznych – pisanie wyrazów z ż i rz
Uczeń:
– wie, gdzie gromadzone są dzieła sztuki
– uczestniczy w zabawach tematycznych związanych ze sztuką
– jest wrażliwy na piękno
MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE
EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA
Projekt
nr 28
JA – ŚWIAT
KULTURY
TEMATY DNI
1. Jesteśmy odbiorcami
sztuki
2. W muzeum malarstwa
3. W muzeum rzeźby
4. Jesteśmy artystami
5. Projekt plastyczny
• nazywanie prac wykonywanych
wiosną w sadzie
• rozpoznawanie i nazywanie
zwierząt przedstawionych na
ilustracji
• wskazanie zwierząt pożytecznych
• poznanie etapów powstawania
miodu
• zapoznanie się z pracą pszczelarza
• kształcenie umiejętności rozwiązy-
wania zadań tekstowych
• rozwijanie logicznego myślenia
i radzenia sobie w sytuacji proble-
mowej
• wdrażanie do rozumienia prze-
mienności dodawania
• kształcenie techniki dodawania
liczb w zakresie 16
• utrwalenie pojęć dziesiątki
i jedności
5
MALI ARTYŚCI. WIOSNA W SADZIE. MONOGRAFIE LICZB 15, 16
EDUKACJA MUZYCZNA
• poznanie puzonu
– rozróżnianie
jego brzmienia od
brzmienia innych
instrumentów
EDUKACJA PLASTYCZNA
• Pszczoły wśród
kwiatów – pastele
ZAJĘCIA TECHNICZNE
• Kwitnący sad – wyko-
rzystanie materiałów
przyrodniczych
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
• poznanie narzędzia
Tekst w programie
Paint
• doskonalenie posługi-
wania się klawiaturą
TEMATY DNI
1. Jesteśmy odbiorcami
sztuki
2. W muzeum malarstwa
3. W muzeum rzeźby
4. Jesteśmy artystami
5. Projekt plastyczny
WYCHOWANIE FIZYCZNE
I EDUKACJA ZDROWOTNA
• zachowanie zasad
bezpieczeństwa
• doskonalenie ogólnej
sprawności
• wyrabianie siły
ramion, nóg i tułowia
• doskonalenie wytrzy-
małości
• kształtowanie własnej
postawy
– dzieli się swoimi przeżyciami związanymi ze sztuką
– zna pojęcia: filharmonia, orkiestra, chór
– wie, jak należy zachować się w muzeum, filharmonii, teatrze
6
Pr
ojekt nr 28
I.
Tema
t pr
ojektu:
M
ali ar
ty
ści.
W
iosna w sadzie
. M
ono
gr
afie liczb 15 i 16
Ro
dzaj
eduk
acji
Liczba godzin
Numer jednostki
Zapis
w dzienniku
Tr
eści pr
ogr
amo
w
e
M
at
eriał
Wymagania
szcz
egółow
e podsta
-
wy pr
ogr
amow
ej
Uw
agi
o realizacji
Ocz
ek
iw
ane
osiągnięcia ucznia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczna
1
163
Sztuk
a malo
w
ania
i r
zeźb
y – ucz
enie
odbior
u sztuk
i, kształ
-
to
w
anie wr
ażliw
ości
est
et
ycznej
.
•
w
dr
ażanie
dzieci
do
odbioru
sztuk
i po
-
pr
zez
działania
plast
yczne
(malo
w
anie
,
rz
eźbienie
, lepienie
it
d.),
opo
wiadanie
o
ef
ektach
sw
ojej
pr
ac
y,
dzielenie
się
emocjami
z
wiązan
ymi
z
działalnością
ar
ty
st
yczną,
•
oglądanie
i
opisy
w
anie
pr
zyk
ładó
w
k
la
-
sy
czn
ych
obr
az
ów
i
rz
eźb
sła
wn
ych
ar
ty
-
st
ów
–
ucz
enie
por
ówn
yw
ania,
ok
reślania
cech
w
spóln
ych
i
ró
żniąc
ych,
•
wpr
ow
adz
enia
pojęcia
m
uz
eum
(r
óżnego
typu),
opisy
w
anie
miejsca,
gdzie
g
romadzi
się
sztukę
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
naz
yw
ania
kolo
-
ró
w
i
ich
zapisy
w
anie
, w
ybier
anie
sw
oich
ulubion
ych
kolor
ów
,
•
kształt
ow
anie
umiejętności
cz
ytania
i słuchania
z
e
zr
ozumieniem
pr
ost
ych
inf
or
macji
–
ć
wicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
jako
spr
aw
dzanie
ro
zumienia
tekstu
,
Elemen
tar
z
cz. 2, s. 50–51
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne cz.
4,
s.
3,
4
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
•
potr
afi
w
spólnie
w
k
lasie
opo
-
wiadać
o
sw
oich
doświadcz
e-
niach
i
pr
zeż
yciach
podczas
oglądania
obr
az
ów
, r
zeźb
y,
własnego
tw
or
zenia,
•
umie
opisać
ilustr
ację
za
pomocą
spójnego
, k
ilk
uz
da
-
nio
w
ego
tekstu
,
•
potr
afi
uzasadnić
, ż
e
coś
jest
ładne
, pięk
ne
, a
c
oś
jest
br
zy
d-
kie
i
mało
ciek
aw
e
dla
niego
,
•
naz
yw
a
podsta
w
ow
e
kolor
y,
potr
afi
opisać
ilustr
ację
, uż
y-
w
ając
naz
w
kolor
ów
,
•
cz
yta
z
e
zr
ozumieniem
k
rótk
ie
i niec
o
dłuższ
e
tekst
y
–
potr
afi
odpo
wiedzieć
na
p
ytania
do
tekstu
lub
w
ykonać
odpo
-
wiednie
działanie
zgodnie
z instrukcją,
•
w
yr
óżnia
z
dania
i
licz
y
w
yr
az
y
w
z
daniach,
•
pisz
e
kalig
raficznie
po
znane
lit
er
y
w
w
yr
azach
i
zdaniach
(ró
wnież
lit
er
y
Ż,
ż
i
dwuznak
Rz
, rz
),
•
w
spólnie
z
inn
ymi
dziećmi
tw
or
zy
pr
ojekt
y
plast
yczne
,
w
spółpr
acując
zgodnie
w g
rupie;
7
2
164 – 165
W muz
eum malarst
w
a.
W
pr
ow
adz
enie dr
uk
o-
w
anej i pisanej lit
er
y
Ż, ż.
•
ro
zwijanie
umiejętności
cz
ytania
z
e
zr
ozumieniem
or
az
ć
wicz
enie
k
alig
rafii
–
dopaso
w
yw
anie
z
dań
do
ilustr
acji
i
ich
pr
zepisy
w
anie
,
•
analiz
ow
anie
z
dań
–
pr
zeliczanie
w
yr
a-
zó
w
, pr
zepisy
w
anie
w
edług
instrukcji,
•
ro
zmo
w
a
o
miejscach,
gdzie
g
romadzim
y
sztukę
, oglądanie
albumó
w
malarst
w
a
pr
zyniesion
ych
pr
zez
dzieci
lub
w
ypo
ży
-
cz
on
ych
z
bibliot
ek
i,
w
ybier
anie
sw
ojego
ulubionego
obr
azu
,
•
analiz
ow
anie
ilustr
acji
w
elemen
tar
zu
pr
zedsta
wiając
ej
muz
eum
malarst
w
a,
•
wpr
ow
adz
enie
druko
w
an
ych
lit
er
Ż
, ż
na
podsta
wie
w
yr
azu
żagló
wk
a,
analiza
i syn
teza
słucho
w
a
w
yr
azu
podsta
w
ow
e-
go
i w
yr
az
ów
doda
tko
w
ych,
•
cz
ytanie
tekstu
o
muz
eum
malarst
w
a,
•
ćwicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
pomagając
e
pr
zy
got
ow
ać
rękę
do
pisania,
•
ro
zwijanie
umiejętności
pisania
lit
er
Ż
, ż
,
pisanie
sylab
i
w
yr
az
ów
za
wier
ając
ych
te
lit
er
y,
Elemen
tar
z
cz. 2, s.
52
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne cz. 4, s.
5–6
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 41
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
1
166
W muz
eum r
zeźb
y.
W
pr
ow
adz
enie dwuzna
-
ku Rz, r
z.
•
in
teg
ro
w
anie
g
rup
y
popr
zez
zaba
w
y
związane
tema
ty
cznie
z
e
sztuk
ą:
malo
-
w
aniem,
rz
eźbieniem,
tw
or
zeniem
for
m
pr
zestr
zenn
ych,
•
wpr
ow
adz
enie
dwuznak
u
Rz
, rz
na
pod
-
sta
wie
w
yr
azu
rz
eźba
,
•
cz
ytanie
tekst
ów
poświęc
on
ych
miejsc
om,
gdzie
g
romadzim
y
sztukę
–
ć
wicz
enie
cz
ytania
no
w
o
po
znan
ych
lit
er
Ż
, ż
, Rz
i
rz
,
•
ćwicz
enie
pisania
dwuznak
u
Rz
, rz
: pisa
-
nie
po
śladach
lit
er
, połącz
eń
sylabo
w
ych
i w
yr
az
ów
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
opo
wiadania
o sztuc
e
i pr
zeż
yciach
z
nią
z
wiązan
ych,
Elemen
tar
z
cz. 2, s.
53
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne cz. 4, s
. 7
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ty
nr 42, 44
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
8
1
167
Ba
wim
y się w ar
ty
st
ów
.
Ćwicz
enia r
oz
wijając
e
spr
awność cz
ytania
i pisania.
•
zaba
w
y
ro
zwijając
e
wr
ażliw
ość
dzieci
na
pięk
no
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
cz
ytania
tekst
ów
za
wier
ając
ych
lit
er
y
i dwuznak
i odpo
wia
-
dając
e
głosc
e
ż,
•
ro
zwijanie
umiejętności
zapisy
w
ania
sylab
z
lit
er
ą
ż
i dwuznak
iem
rz
,
•
kształt
ow
anie
z
dolności
ro
zumienia
cz
y-
tanego
tekstu
popr
zez
por
ówn
yw
anie
za
w
ar
ty
ch
w
nim
inf
or
macji
z
inf
or
macją
wizualną
–
ok
reślanie
, kt
ór
a
inf
or
macja
jest
pr
aw
dziw
a,
a
kt
ór
a
fałsz
yw
a,
•
w
yszuk
iw
anie
ż
i
rz
w
w
yr
azach,
podpisy
-
w
anie
ilustr
acji,
Elemen
tar
z
cz. 2, s. 52–53
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne cz. 4, s.
8–9
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
1
168
O
glądam
y i opisujem
y
dzieła plast
yczne –
kształt
ow
anie umie
-
jętności dzielenia się sw
oimi pr
zeż
yciami za
-
inspir
ow
an
ymi sztuk
ą.
•
tw
or
zenie
w
spólnego
pr
ojektu
plast
ycz
-
nego
z
wiązanego
z
po
znaną
baśnią,
opo
-
wiadaniem,
wiersz
em,
•
zor
ganiz
ow
anie
w
ysta
w
y
pr
ac
dzieci,
za
-
pr
ez
en
to
w
anie
ef
ekt
ów
całor
ocznej
pr
ac
y
inn
ym
k
lasom,
rodzic
om;
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.3a 5.1 5.2
ma
tema
t.-
-pr
zyr
odnicza
1
28
O
bser
w
ow
anie pr
zyr
o-
dy – wiosna w sadzie
.
•
w
dr
ażanie
do
obser
w
ow
ania
zmian
za
-
chodząc
ych
w
pr
zyr
odzie
,
•
ro
zpo
zna
w
anie
roślin
i
zwier
zą
t najbliż
-
sz
ych
śr
odo
wisk
pr
zyr
odnicz
ych,
•
pr
zybliż
enie
pr
ac
w
ykon
yw
an
ych
pr
zez
sado
wnik
a
wiosną,
•
pr
zybliż
enie
wiadomości
na
tema
t
sposo
-
bu
otr
zym
yw
ania
na
tur
alnego
miodu
,
•
w
dr
ażanie
do
pr
ow
adz
enia
hodo
wli,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
3-5
por
tf
olio
ucznia k
ar
ta
nr 43
6.1)a 6.1)c 6.1)d
•
w
ymienia
pr
ac
e
w
ykon
yw
ane
w
sadzie
,
•
ro
zpo
znaje
i
naz
yw
a
zwier
zę
-
ta
w
yst
ępując
e
na
ilustr
acji,
•
w
sk
azuje
po
żyt
eczne
z
wie
-
rz
ęta,
•
w
ymienia
etap
y
po
w
sta
w
ania
miodu
w
opar
ciu
o
ilustr
acje
,
•
w
yjaśnia,
c
o
robi
psz
cz
elar
z,
•
uk
łada
zadania
tekst
ow
e
do
ilustr
acji,
•
ro
związuje
zadanie
tekst
ow
e,
•
samodzielnie
zapisuje
działa
-
nie
do
zadania
tekst
ow
ego
,
•
zapisuje
odpo
wiedź,
1
109
Uk
ładanie i r
oz
wiąz
yw
a-
nie zadań t
ekst
ow
ych.
•
doskonalenie
umiejętności
uk
ładania
zadań
tekst
ow
ych,
•
ro
związ
yw
anie
zadań
tekst
ow
ych,
•
ro
zwijanie
log
icznego
m
yślenia
i
ro
zwią
-
zy
w
ania
pr
oblemó
w
,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
6
7.2)a 7.2)b 7.2)c 7.2)d
9
1
110
Pr
zemienność do
da
-
w
ania.
•
w
dr
ażanie
do
ro
zumienia
pr
zemienności
doda
w
ania,
•
kształc
enie
umiejętności
w
yciągania
wnioskó
w
,
•
doskonalenie
technik
i doda
w
ania
w
po
-
znan
ym
zak
resie
liczbo
w
ym,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
7
kar
ta p
or
tf
olio
ucznia – nr 44
7.1)d 7.2)b
•
zauw
aża
własność
pr
zemien
-
ności
doda
w
ania,
•
st
osuje
w
pr
akt
yc
e
pr
zemien
-
ność
doda
w
ania,
•
odcz
ytuje
i
zapisuje
liczbę
15
i
16,
•
oblicza
sum
y
typu
10
+
5
=
15,
10
+
6
=
16,
•
pr
zelicza
w
zak
resie
16,
•
dodaje
w
zak
resie16
bez
pr
zek
rocz
enia
pr
ogu
dziesią
t-
ko
w
ego;
1
111
W
pr
ow
adz
enie liczb
y 15
i jej zapisu c
yfr
ow
ego
.
•
pr
zeliczanie
liczb
w
zak
resie
15,
•
wpr
ow
adz
enie
zapisu
liczb
y
15,
•
utr
w
alanie
pojęć
dziesiątk
i i
jedności
,
•
wpr
ow
adz
enie
liczb
y
15
w
aspekcie
k
ar
dy
-
naln
ym,
miar
ow
ym
i
por
ządko
w
ym,
•
pr
zedsta
wianie
liczb
y
15
w
postaci
sum
y
liczb
10
i
5,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
8
7.2)a 7.2)b
1
112
W
pr
ow
adz
enie liczb
y 16
i jej zapisu c
yfr
ow
ego
.
•
pr
zeliczanie
liczb
w
zak
resie
16,
•
wpr
ow
adz
enie
zapisu
liczb
y
16,
•
utr
w
alanie
pojęć
dziesiątk
i i
jedności
,
•
wpr
ow
adz
enie
liczb
y
16
w
aspekcie
k
ar
dy
-
naln
ym,
miar
ow
ym
i
por
ządko
w
ym,
•
pr
zedsta
wianie
liczb
y
16
w
postaci
sum
y
liczb
10
i
6;
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
9
7.2)a 7.2)b
zajęcia
techniczne
1
28
Kwitnąc
y sad
.
•
w
dr
ażanie
do
zacho
w
ania
por
ządk
u
w
o-
kół
siebie
,
•
bezpieczne
posług
iw
anie
się
nar
zędziami,
•
w
dr
ażanie
do
w
ykor
zy
st
yw
ania
ma
ter
ia
-
łó
w
pr
zyr
odnicz
ych
w
pr
acach
technicz
-
ny
ch;
9.2)a
9.2)b
•
for
muje
dr
zewko
z
pr
zynie
-
sion
ych
pa
tykó
w
i
wbija
je
w
k
aw
ałek
st
yr
opianu
, lub
mocuje
za
pomocą
plast
elin
y,
•
pr
zyk
leja
na
gałązk
i pomarsz
-
cz
one
k
aw
ałeczk
i bibuły
w
kolor
ze
białym
lub
ró
żo
-
w
ym;
eduk
acja
plast
yczna
1
28
Psz
cz
oły w
śr
ód k
wia
tó
w
– past
ele
.
•
ilustr
ow
anie
sc
en
inspir
ow
an
ych
muz
yk
ą,
w
yobr
aźnią
i
opo
wiadaniem
naucz
yciela,
•
w
yr
ażanie
własn
ych
odczuć
i
wr
aż
eń
za
pomocą
technik
i plast
ycznej;
4.1) 4.2)
•
słucha
muz
yk
i,
w
rytm
muz
yk
i
koloruje
wz
or
y
kwia
tó
w
,
•
w
ycina
k
wia
ty
–
tw
or
zy
łąkę
,
•
zgodnie
z
opo
wiadaniem
naucz
yciela
dor
yso
wuje
br
ak
ując
e
ow
ady
;
eduk
acja
muz
yczna
1
28
Po
znajem
y puz
on.
Ro
zr
óżnianie dź
więk
ów
cich
ych i głośn
ych.
•
ro
zr
óżnianie
słucho
w
e
dź
więkó
w
cich
ych
i głośn
ych,
•
po
znanie
puz
onu
–
budo
w
a
i br
zmienie
,
•
ro
zpo
zna
w
anie
br
zmienia
instrumen
tó
w
:
puz
onu
, akor
deonu
, f
or
tepianu
, sk
rz
ypiec
,
fletu
popr
zecznego
i
gitar
y;
Kar
ta pr
ac
y
nr 24
3.2) 3.3) 3.5)
•
wie
, jak
w
ygląda
puz
on
i r
ozpo
znaje
jego
br
zmienie
,
•
ro
zpo
znaje
i
naz
yw
a
instrumen
ty
: puz
on,
akor
deon,
for
tepian,
sk
rz
ypc
e,
flet
popr
zeczn
y
i g
itar
ę,
10
•
śpiew
a
znane
mu
piosenk
i
cicho
i
głośno;
zajęcia
komput
er
ow
e
1
28
Po
znanie nar
zędzia
Tekst
w pr
ogr
amie
Pa
int
.
•
po
znanie
i
zast
oso
w
anie
nar
zędzia
T
ekst
w pr
og
ramie
P
aint
,
•
w
dr
ażanie
do
zapamiętania
uk
ładu
k
la
wi
-
sz
y
na
k
la
wia
tur
ze
komput
er
ow
ej
,
•
doskonalenie
umiejętności
w
ykor
zy
st
y-
w
ania
k
la
wia
tur
y
do
pisania
w
yr
az
ów
or
az
liczb
,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
posług
iw
ania
się
m
yszą,
•
w
dr
ażanie
do
zapisy
w
ania
w
ykonan
ych
pr
ac
w
sw
oim
folder
ze;
8.1) 8.2)
•
z
pomocą
naucz
yciela
st
osuje
nar
zędzie
pr
og
ramu
P
aint
–
Tekst,
•
potr
afi
odnaleź
ć
na
k
la
wia
tu
-
rz
e
w
ybr
ane
k
la
wisz
e,
•
podpisuje
elemen
ty
g
raficzne
w
polu
tekst
ow
ym
i
wpisuje
liczb
y
do
ok
ienek
za
pomocą
kla
wia
tur
y,
•
spr
awnie
posługuje
się
m
y-
szą,
•
samodzielnie
zapisuje
plik
w sw
oim
folder
ze;
w
ycho
w
anie
fiz
yczne
i eduk
acja
zdr
ow
otna
3
82– 84
82. Ro
zwijanie o
gólnej
spr
awności pr
zez ć
wi
-
cz
enia gimnast
yczne
.
83. G
ry i zaba
w
y z ak
-
cen
tem siły
.
84. G
ry i zaba
w
y z ak
-
cen
tem w
ytr
zymałości.
•
doskonalenie
ogólnej
spr
awności
fiz
ycznej
,
•
doskonalenie
umiejętności
w
spólnej
zaba
w
y,
•
w
yr
abianie
na
w
yk
u
bezpiecznego
w
yko
-
ny
w
ania
ć
wicz
eń,
•
doskonalenie
umiejętności
w
ykon
yw
ania
ćwicz
eń
ró
wno
w
ażn
ych,
•
doskonalenie
siły
: r
amion,
nóg
i
tuło
wia,
•
doskonalenie
w
ytr
zymałości.
10.1 10.2)c
•
doskonali
ogólną
spr
awność
,
•
kor
yguje
własną
posta
w
ę
ciała,
•
w
spółpr
acuje
w
z
espole
,
•
kształtuje
siłę
ramion,
nóg
tuło
wia,
•
ro
zwija
sw
oją
w
ytr
zymałość
.
11
Dzień 1.
TEMAT DNIA: Jesteśmy odbiorcami sztuki
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr.)
Zapis w dzienniku: Sztuka malowania i rzeźbienia – uczenie odbioru sztuki, kształtowanie
wrażliwości estetycznej. Obserwowanie przyrody – wiosna w sadzie.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na poprzednich zajęciach opowiadaliście o spędzaniu czasu wolnego wspólnie z rodzica-
mi. Potraficie odegrać scenki na podany temat. Rozwiązujecie kalambury. Układacie i opo-
wiadacie historyjki związane ze szkołą. Rozumiecie pojęcia ekolog, ekologia. Rozumiecie
konieczność ochrony przyrody. Potraficie wskazać przykłady działalności człowieka, które
szkodzą przyrodzie, i takich, które jej służą.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi razem z innymi dziećmi w klasie opowiadać o swoich doświadczeniach i przeży-
ciach podczas oglądania obrazów, rzeźb, podczas własnej działalności twórczej,
– potrafi opisać ilustrację, używając nazw kolorów,
– wymienia prace wykonywane w sadzie,
– rozpoznaje i nazywa zwierzęta przedstawione na ilustracji,
– wskazuje pożyteczne zwierzęta,
– wymienia etapy powstawania miodu w oparciu o ilustracje,
– wyjaśnia, co robi pszczelarz.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie rozmawiać na temat nowej wartości – MOTYWACJI DO
UCZESTNICZENIA W KULTURZE. Będziecie wypowiadać się na temat obrazów i rzeźb. Opo-
wiecie o swoich doświadczeniach i przeżyciach związanych z oglądaniem i tworzeniem
obrazów i rzeźb. Będziecie nazywać kolory i opiszecie ilustrację, używając nazw kolorów.
Dowiecie się, jak wygląda sad w porze wiosennej. Poznacie pożyteczne zwierzęta przebywa-
jące w sadzie. Poznacie pracę pszczelarza i etapy powstawania miodu.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wypowiadać się na temat obrazów i rzeźb,
– słuchać i czytać ze zrozumieniem,
– wskazać pożyteczne zwierzęta przebywające w sadzie,
– opowiedzieć, w jaki sposób powstaje miód.
Pytania kluczowe
• Czego możemy się dowiedzieć, oglądając obrazy i rzeźby?
• Co dzieje się wiosną w sadzie?
• Jak powstaje miód?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA
W KULTURZE, s. 54., portfolio ucznia, cz. 2 – karta nr 43; karteczki z rysunkami (do położenia
na stolikach) przedstawiającymi pędzel, łopatkę, plastelinę; kubki na wodę, koszyk, pędzle,
farby, łopatki do lodów, plastelina, kartki A4, podkładki, różne rodzaje miodu (akacjowy, li-
powy, spadziowy), łyżeczki plastikowe.
12
Przebieg zajęć
1. Stań w kole – zabawa wprowadzająca.
• Dzieci spacerują po klasie w różnych kierunkach. Na hasło nauczyciela – np.: Trzymajcie
się za ręce. Trzymajcie się pod boki. Stańcie tyłem do koła. Stańcie jedno za drugim. Chwyć-
cie się za ramiona. – ustawiają się w kole zgodnie z poleceniem. Po chwili znowu space-
rują, aż do momentu, kiedy usłyszą kolejne hasło.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel mówi dzieciom, o czym będą rozmawiać na dzisiejszych zajęciach (patrz:
Cele w języku ucznia i Nacobezu). Informuje, że od dziś rozpoczną wędrówkę po nowej
krainie wartości – MOTYWACJI DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE, dzięki której wiele
się dowiedzą o sztuce, muzyce i teatrze.
3. Motywacja do uczestniczenia w kulturze – wprowadzenie do wartości.
• Nauczyciel zaprasza dzieci do nowej krainy wartości. Poleca każdemu uczniowi wyjąć
z teczki dodatkowej bilet i podpisać go swoim imieniem.
• Dzieci oglądają bilety i mówią, co się na nich znajduje. Próbują zgadnąć, z czym się koja-
rzą przedstawione obrazki. Nauczyciel wyjaśnia, że harfa symbolizuje dziedzinę sztuki,
która nazywa się muzyką. Rzeźba odnosi się do plastyki, a maski są symbolem teatru.
• Dzieci rozmawiają z nauczycielem o nowej wartości. Wypowiadają się swobodnie o tym,
jak rozumieją słowo kultura i wyrażenie uczestnictwo w kulturze. Nauczyciel uzupełnia te
wypowiedzi.
4.
Jesteśmy twórcami – działania plastyczne
.
• Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel pokazuje im koszyk, w którym znajdują się pędzle, ło-
patki do lodów i kawałki plasteliny. Każde dziecko bierze jeden przedmiot i przekazuje
koszyk osobie siedzącej obok.
• Nauczyciel oznacza stoliki karteczkami z rysunkami przedstawiającymi pędzel, łopatkę,
plastelinę. Rysunki symbolizują działania plastyczne, które będą wykonywane przez
dzieci. Na stolikach umieszcza odpowiednie przedmioty.
• Dzieci, które wybrały pędzle, siadają przy stoliku, gdzie są farby, kartki i woda w kub-
kach.
• Dzieci, które wzięły z koszyka łopatki, siadają przy stoliku z podkładkami i plasteliną.
• Dzieci, które wybrały plastelinę, zajmują miejsca przy stoliku z podkładkami.
Nauczyciel mówi: Jesteście twórcami. Wykonajcie pracę na dowolny temat, wykorzystując
przygotowane materiały.
• Dzieci wykonują prace – malują obrazy (przy stoliku z rysunkiem pędzla), rzeźbią (przy
stoliku z rysunkiem łopatki), lepią (przy stoliku oznaczonym plasteliną). Gotowe dzieła
nauczyciel eksponuje w wyznaczonym miejscu w klasie.
5. Jesteśmy odbiorcami kultury – ćwiczenia w mówieniu.
• Dzieci oglądają przygotowaną wystawę plastyczną. Wypowiadają się na temat swoich
prac. Opowiadają o emocjach, które towarzyszyły im podczas tworzenia, i o efektach
pracy. Słuchają, co na temat swoich prac mówią ich koledzy.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 50–51.
Nauczyciel czyta wypowiedź książkowych bo-
haterów – Uli i Bartka.
• Nauczyciel przypomina dzieciom, co to jest muzeum (patrz: projekt nr 20, dzień 2.) oraz
uzupełnia wiadomości w tym zakresie.
Informacje dla nauczyciela
Muzeum – instytucja powołana do gromadzenia, badania oraz opieki nad obiektami posiadają-
cymi pewną wartość historyczną bądź artystyczną. W większych muzeach niewielka część z tych
obiektów jest udostępniana publiczności w postaci wystaw stałych lub czasowych, natomiast
reszta jest przechowywana w specjalnie do tego przystosowanych magazynach. Ze względu na
rodzaj eksponatów istnieją muzea związane ze sztuką (malarstwa, rzeźby), archeologią, życiem
codziennym itd.
Źródło: Wikipedia
• Dzieci oglądają reprodukcje obrazów i rzeźb w elementarzu. Opowiadają, co przedsta-
wiają obrazy i je porównują. Wypowiadają się na temat rzeźb. Próbują określić, z czego
są wykonane.
• Dzieci wyrażają swoje opinie na temat dzieł sztuki. Mówią, który obraz i która rzeźba
spodobały im się i dlaczego.
Logopeda radzi – zasady dobrej komunikacji
Nie naśmiewam się z wypowiedzi kolegów i kole-
żanek – to kolejna zasada dobrej komunikacji,
o której możemy porozmawiać z uczniami przy
okazji ich wypowiedzi.
6. Kolor jak… – ćwiczenia słownikowe, ćwicze-
nia w pisaniu.
• Nauczyciel podaje początek porównania z na-
zwą koloru, np. zielony jak…, a dzieci indywi-
dualnie mówią wyrazy, które kojarzą się z zielo-
nym kolorem: trawa, groszek, ogórek itp. Kiedy
pomysły się wyczerpią, nauczyciel podaje inne
kolory, a dzieci – wyrazy kojarzące się z nimi.
• Dzieci rozpoznają kolory, wymieniają je i piszą
ich nazwy w
ćw. pol.-społ. na s. 3
.
Następnie
wypowiadają się na temat swoich ulubionych
kolorów. Wpisują ich nazwy na podium.
13
Informacje dla nauczyciela
Muzeum – instytucja powołana do gromadzenia, badania oraz opieki nad obiektami posiadają-
cymi pewną wartość historyczną bądź artystyczną. W większych muzeach niewielka część z tych
obiektów jest udostępniana publiczności w postaci wystaw stałych lub czasowych, natomiast
reszta jest przechowywana w specjalnie do tego przystosowanych magazynach. Ze względu na
rodzaj eksponatów istnieją muzea związane ze sztuką (malarstwa, rzeźby), archeologią, życiem
codziennym itd.
Źródło: Wikipedia
• Dzieci oglądają reprodukcje obrazów i rzeźb w elementarzu. Opowiadają, co przedsta-
wiają obrazy i je porównują. Wypowiadają się na temat rzeźb. Próbują określić, z czego
są wykonane.
• Dzieci wyrażają swoje opinie na temat dzieł sztuki. Mówią, który obraz i która rzeźba
spodobały im się i dlaczego.
Logopeda radzi – zasady dobrej komunikacji
Nie naśmiewam się z wypowiedzi kolegów i kole-
żanek – to kolejna zasada dobrej komunikacji,
o której możemy porozmawiać z uczniami przy
okazji ich wypowiedzi.
6. Kolor jak… – ćwiczenia słownikowe, ćwicze-
nia w pisaniu.
• Nauczyciel podaje początek porównania z na-
zwą koloru, np. zielony jak…, a dzieci indywi-
dualnie mówią wyrazy, które kojarzą się z zielo-
nym kolorem: trawa, groszek, ogórek itp. Kiedy
pomysły się wyczerpią, nauczyciel podaje inne
kolory, a dzieci – wyrazy kojarzące się z nimi.
• Dzieci rozpoznają kolory, wymieniają je i piszą
ich nazwy w
ćw. pol.-społ. na s. 3
.
Następnie
wypowiadają się na temat swoich ulubionych
kolorów. Wpisują ich nazwy na podium.
14
7. Ulubione zajęcia małych artystów – czytanie i słuchanie ze zrozumieniem, ćwicze-
nia grafomotoryczne.
• Nauczyciel czyta na
s. 4. w ćw. pol.-społ.
infor-
mację zamieszczoną w chmurce pod zdjęciem
Karoliny. Na podstawie wysłuchanego tekstu
dzieci odgadują, jakie zajęcia lubi Karolina.
Obok ilustracji przedstawiającej pędzel rysują
inne przedmioty, które są potrzebne na zaję-
ciach plastycznych.
• Dzieci czytają po cichu pozostałe informacje
w chmurkach przekazywane przez Patryka, Igo-
ra i Julkę. Obok zdjęć dzieci rysują przedmioty
potrzebne do realizacji ich ulubionych zajęć.
8. W drodze do sadu – ćwiczenie grafomoto-
ryczne –
ćw. matem.-przyr., s. 3
.
• Nauczyciel mówi: Wiosna zbudziła ze snu owadzi
ród. Sprawdźcie, dokąd idzie pszczelarz. Czeka na
niego dużo pracy. Zobaczcie, jakie owady spotka
po drodze.
• Dzieci odnajdują i rysują drogę pszczelarza.
Mówią, jakie owady rozpoznały, liczą je i wpisują ich liczbę w okienko.
9. Sad wiosną – wypowiadanie się na temat treści obrazka.
• Dzieci słuchają wiersza Hanny Zdzitowieckiej Biały sad:
Czyżby to śnieg znowu
Białe wiśnie, śliwy,
Padał przez noc całą?
Białe i czereśnie.
Wszystkie drzewa w sadzie
Ewunia trze oczy
Przystrojone biało!
– Czy ja śnię, czy nie śnię?
• Nauczyciel wyjaśnia, o jakiej bieli w sadzie jest mowa w wierszu.
• Dzieci oglądają ilustrację przedstawiającą wiosenny sad w
ćw. matem.-przyr. na s. 4
.
Opisują ilustrację,
porównują wygląd drzew z ich opisem w wierszu. Mówią, jakie czyn-
ności wykonują ludzie. Nazywają zwierzęta i opisują, co one robią w sadzie.
• Dzieci przyklejają naklejki pożytecznych zwierząt występujących w sadzie.
10. Etapy powstawania miodu.
• Dzieci oglądają zdjęcia na
s. 5 w ćw. matem.-
-przyr
. i mówią, co się na nich znajduje. Czytają
napisy znajdujące się z prawej strony. Nauczy-
ciel wyjaśnia ich znaczenie i opowiada dzie-
ciom, jak powstaje miód.
• Dzieci samodzielnie numerują obrazki w kolej-
ności, w jakiej powstaje miód.
• Nauczyciel czyta ciekawostkę Macyka Podróż-
nika. Następnie pokazuje dzieciom różne ro-
dzaje miodu. Dzieci porównują miód ze wzglę-
du na jego barwę. Próbują go i wypowiadają się
na temat jego smaku.
11. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela:
Czego dowiedziałeś/aś się podczas zajęć? Co za-
pamiętasz z dzisiejszych zajęć?
Zadanie domowe
Dowiedz się, do czego wykorzystuje się miód.
Chętne osoby mogą wykonać miniinsektarium. Instrukcja znajduje się w
portfolio ucznia –
karta nr 43
.
Dzień 2.
TEMAT DNIA: W muzeum malarstwa
(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: W muzeum malarstwa. Wprowadzenie drukowanych i pisanych liter
Ż, ż. Układanie i rozwiązywanie zadań tekstowych.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na ostatnich zajęciach opowiadaliście o swoich doświadczeniach i przeżyciach podczas
oglądania obrazów, rzeźb i własnoręcznie wykonanych prac. Nazywacie podstawowe kolory,
umiecie opisać ilustrację, używając nazw kolorów. Potraficie odczytać godziny na zegarze.
Zaznaczacie na zegarze godziny i je zapisujecie. Wykonujecie proste obliczenia zegarowe.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– umie opisać ilustrację za pomocą kilku spójnych zdań,
– czyta ze zrozumieniem krótkie i nieco dłuższe teksty,
– potrafi odpowiedzieć na pytania do tekstu lub wykonać odpowiednie działanie zgod-
nie z instrukcją,
– wyróżnia zdania i liczy wyrazy w zdaniach,
– zna drukowane i pisane litery Ż, ż,
– pisze kaligraficznie poznane litery w wyrazach i zdaniach,
– układa zadania tekstowe do ilustracji,
– rozwiązuje zadanie tekstowe,
– samodzielnie zapisuje działanie do zadania tekstowego,
– zapisuje odpowiedź do zadania.
15
10. Etapy powstawania miodu.
• Dzieci oglądają zdjęcia na
s. 5 w ćw. matem.-
-przyr
. i mówią, co się na nich znajduje. Czytają
napisy znajdujące się z prawej strony. Nauczy-
ciel wyjaśnia ich znaczenie i opowiada dzie-
ciom, jak powstaje miód.
• Dzieci samodzielnie numerują obrazki w kolej-
ności, w jakiej powstaje miód.
• Nauczyciel czyta ciekawostkę Macyka Podróż-
nika. Następnie pokazuje dzieciom różne ro-
dzaje miodu. Dzieci porównują miód ze wzglę-
du na jego barwę. Próbują go i wypowiadają się
na temat jego smaku.
11. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela:
Czego dowiedziałeś/aś się podczas zajęć? Co za-
pamiętasz z dzisiejszych zajęć?
Zadanie domowe
Dowiedz się, do czego wykorzystuje się miód.
Chętne osoby mogą wykonać miniinsektarium. Instrukcja znajduje się w
portfolio ucznia –
karta nr 43
.
Dzień 2.
TEMAT DNIA: W muzeum malarstwa
(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: W muzeum malarstwa. Wprowadzenie drukowanych i pisanych liter
Ż, ż. Układanie i rozwiązywanie zadań tekstowych.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na ostatnich zajęciach opowiadaliście o swoich doświadczeniach i przeżyciach podczas
oglądania obrazów, rzeźb i własnoręcznie wykonanych prac. Nazywacie podstawowe kolory,
umiecie opisać ilustrację, używając nazw kolorów. Potraficie odczytać godziny na zegarze.
Zaznaczacie na zegarze godziny i je zapisujecie. Wykonujecie proste obliczenia zegarowe.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– umie opisać ilustrację za pomocą kilku spójnych zdań,
– czyta ze zrozumieniem krótkie i nieco dłuższe teksty,
– potrafi odpowiedzieć na pytania do tekstu lub wykonać odpowiednie działanie zgod-
nie z instrukcją,
– wyróżnia zdania i liczy wyrazy w zdaniach,
– zna drukowane i pisane litery Ż, ż,
– pisze kaligraficznie poznane litery w wyrazach i zdaniach,
– układa zadania tekstowe do ilustracji,
– rozwiązuje zadanie tekstowe,
– samodzielnie zapisuje działanie do zadania tekstowego,
– zapisuje odpowiedź do zadania.
16
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie drukowane i pisane litery Ż, ż. Będziecie ćwiczyć kształt-
ne pisanie poznanych liter. Dowiecie się, co można zobaczyć w muzeum malarstwa. Opisze-
cie ilustrację za pomocą kilku zdań. Będziecie ćwiczyć czytanie ze zrozumieniem. Odpowie-
cie na pytania do tekstu i wykonacie polecenia zgodnie z instrukcją. Będziecie liczyć wyrazy
w zdaniach i litery w wyrazach. Ułożycie zadania tekstowe do ilustracji, zapiszecie działania
i je rozwiążecie.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– pisać i czytać wyrazy z nowo poznaną literą,
– opisać ilustrację za pomocą kilku zdań,
– czytać ze zrozumieniem,
– ułożyć i rozwiązać zadanie tekstowe.
Pytania kluczowe
• Jak wyglądają litery Ż, ż?
• Na co należy zwrócić uwagę przy czytaniu tekstu?
• W jaki sposób opisać ilustrację za pomocą kilku zdań?
• Jak ułożyć i rozwiązać zadanie tekstowe?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
portfolio ucznia cz. 2 – karta nr 41 oraz karty 5–6 (obrazy), tablica demonstracyjna nr 20,
portfolio nauczyciela – domki samogłosek i spółgłosek, s. 5, książki, albumy z reprodukcjami,
zdjęcia witraży, klocki, białe, czerwone i niebieskie kartoniki, kartoniki z liczbami od 0 do 14,
widokówki (10 zdjęć miast i 4 – pejzaży).
Przebieg zajęć
1. Leci pszczoła – zabawa ruchowa.
• Dzieci siedzą z zamkniętymi oczami w kręgu, tyłem do jego środka. Do wnętrza kręgu
wchodzi wskazane przez nauczyciela dziecko, które odgrywa rolę pszczoły.
• Pszczoła chodzi za plecami dzieci. Kiedy zatrzyma się i powie: Bzzzz!, wówczas dziecko,
obok którego stoi, podnosi się z miejsca i odchodzi z kręgu. Kto się pomyli, odpada
z zabawy.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Dzieci zdają relacje z wykonania pracy domowej – wyjaśniają, czego dowiedziały się
o zastosowaniu miodu. Porównują swoje wypowiedzi z propozycjami kolegów i kole-
żanek.
• Nauczyciel mówi dzieciom, o czym będą dzisiaj rozmawiać podczas zajęć. Podaje cele
i informuje, na co będzie zwracać szczególną uwagę.
3. Zdanie do obrazka – czytanie ze zrozumieniem, ćwiczenia kaligraficzne.
• Dzieci oglądają obrazki w
ćw. pol.-społ. s. 5
,
ćw.
2. Opowiadają, co widać na pierwszym, a co
na drugim obrazku. Czytają po cichu zdania
w chmurce. Następnie dobierają je do odpo-
wiednich obrazków i starannie przepisują.
4. Analiza zdań – liczenie wyrazów i liter.
• Nauczyciel wypowiada zdanie: Jacek maluje ob-
raz. Dzieci liczą po cichu wyrazy i układają na
ławce tyle klocków, ile wyrazów jest w zdaniu.
• Nauczyciel pisze na tablicy zdanie: Tomek i Zo-
sia idą do muzeum. Dzieci głośno czytają zapi-
sane zdanie i indywidualnie kładą na swoich
ławkach liczbę klocków odpowiadającą liczbie
wyrazów w zdaniu.
• Nauczyciel przypina na tablicy 6 białych kar-
toników. Następnie mówi: Malarz namalował
obraz przedstawiający kwitnące krokusy. Dzieci
liczą po cichu wyrazy w usłyszanym zdaniu. Po-
równują ich liczbę z liczbą kartoników na tablicy i kładą na swoich ławkach odpowied-
nią liczbę klocków.
• Dzieci przeliczają litery w każdym wyrazie w ćw. 3., wpisują ich liczbę w okienka. Porów-
nują liczbę wyrazów w obu zdaniach. Przepisują to zdanie, które ma mniej wyrazów.
5. W świecie obrazów – ćwiczenia w mówieniu.
• Nauczyciel przygotowuje w wyznaczonym miejscu w klasie albumy i książki z reproduk-
cjami obrazów. Dzieci oglądają je i swobodnie wypowiadają się na ich temat. Następnie
opisują treść obrazu z tablicy demonstracyjnej i reprodukcje obrazów Georges’a Seu-
rata zamieszczonych w portfolio ucznia: Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte,
Postać kobiety z małpką ze studium do obrazu, Pejzaż i postacie, Kobiety nad wodą.
• Dzieci mówią, co przedstawiają obrazy, czy obrazy są podobne tematycznie. Mówią,
jakie barwy w nich dominują. Oceniają obrazy, wybierają te, które najbardziej im się
podobają.
• Nauczyciel podkreśla, że obrazy artystów moż-
na oglądać na wystawach w muzeum malar-
stwa. Dzieci wypowiadają się na temat ilustracji
przedstawiającej takie muzeum w
elementarzu
na s. 52
.
6. Obraz z żaglówką – wprowadzenie drukowa-
nej litery Ż, ż.
• Nauczyciel pokazuje ilustrację żaglówki i pyta
dzieci: Jak nazywa się łódka, którą porusza wiatr,
dmuchając w jej żagle? Dzieci dzielą wyraz ża-
glówka na sylaby. Wskazane przez nauczyciela
dziecko rysuje na tablicy tyle okienek, ile jest
sylab w wyrazie. Dziecko przy tablicy zaznacza
krzyżykiem to okienko, które odnosi się do syla-
by zawierającej głoskę ż.
17
3. Zdanie do obrazka – czytanie ze zrozumieniem, ćwiczenia kaligraficzne.
• Dzieci oglądają obrazki w
ćw. pol.-społ. s. 5
,
ćw.
2. Opowiadają, co widać na pierwszym, a co
na drugim obrazku. Czytają po cichu zdania
w chmurce. Następnie dobierają je do odpo-
wiednich obrazków i starannie przepisują.
4. Analiza zdań – liczenie wyrazów i liter.
• Nauczyciel wypowiada zdanie: Jacek maluje ob-
raz. Dzieci liczą po cichu wyrazy i układają na
ławce tyle klocków, ile wyrazów jest w zdaniu.
• Nauczyciel pisze na tablicy zdanie: Tomek i Zo-
sia idą do muzeum. Dzieci głośno czytają zapi-
sane zdanie i indywidualnie kładą na swoich
ławkach liczbę klocków odpowiadającą liczbie
wyrazów w zdaniu.
• Nauczyciel przypina na tablicy 6 białych kar-
toników. Następnie mówi: Malarz namalował
obraz przedstawiający kwitnące krokusy. Dzieci
liczą po cichu wyrazy w usłyszanym zdaniu. Po-
równują ich liczbę z liczbą kartoników na tablicy i kładą na swoich ławkach odpowied-
nią liczbę klocków.
• Dzieci przeliczają litery w każdym wyrazie w ćw. 3., wpisują ich liczbę w okienka. Porów-
nują liczbę wyrazów w obu zdaniach. Przepisują to zdanie, które ma mniej wyrazów.
5. W świecie obrazów – ćwiczenia w mówieniu.
• Nauczyciel przygotowuje w wyznaczonym miejscu w klasie albumy i książki z reproduk-
cjami obrazów. Dzieci oglądają je i swobodnie wypowiadają się na ich temat. Następnie
opisują treść obrazu z tablicy demonstracyjnej i reprodukcje obrazów Georges’a Seu-
rata zamieszczonych w portfolio ucznia: Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte,
Postać kobiety z małpką ze studium do obrazu, Pejzaż i postacie, Kobiety nad wodą.
• Dzieci mówią, co przedstawiają obrazy, czy obrazy są podobne tematycznie. Mówią,
jakie barwy w nich dominują. Oceniają obrazy, wybierają te, które najbardziej im się
podobają.
• Nauczyciel podkreśla, że obrazy artystów moż-
na oglądać na wystawach w muzeum malar-
stwa. Dzieci wypowiadają się na temat ilustracji
przedstawiającej takie muzeum w
elementarzu
na s. 52
.
6. Obraz z żaglówką – wprowadzenie drukowa-
nej litery Ż, ż.
• Nauczyciel pokazuje ilustrację żaglówki i pyta
dzieci: Jak nazywa się łódka, którą porusza wiatr,
dmuchając w jej żagle? Dzieci dzielą wyraz ża-
glówka na sylaby. Wskazane przez nauczyciela
dziecko rysuje na tablicy tyle okienek, ile jest
sylab w wyrazie. Dziecko przy tablicy zaznacza
krzyżykiem to okienko, które odnosi się do syla-
by zawierającej głoskę ż.
18
• Inne wybrane przez nauczyciela dziecko podchodzi do tablicy, przypina tyle białych
kartoników, ile jest głosek w wyrazie żaglówka. Następnie pokazuje, w którym miejscu
jest głoska ż.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że ż to spółgłoska, zaznacza się ją niebieskim kolorem.
Dziecko przy tablicy nakłada niebieskie kartoniki na miejsca występowania głoski ż. Na
pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio kartoniki czerwone i niebieskie.
• Nauczyciel pokazuje drukowane litery Ż, ż. Dzieci wypowiadają się na temat ich wyglą-
du, mówią, do których liter są podobne.
• Nauczyciel mówi wyrazy: żaba, żarówka, witraż, a dzieci dzielą je na sylaby i wypowia-
dają głoski.
• Dzieci czytają po cichu wyrazy w ćw. 2. (żaluzje, filiżanka, witraż). Odszukują w nich literę
ż, mówią, którą z kolei literą jest w napisanych wyrazach, dzielą wyrazy na sylaby.
Logopeda radzi – ładnie mówię
Ż jest głoską szeregu szumiącego (do tego szeregu zaliczamy głoski: sz, ż, cz, dż).
Uczniowie z zaburzonym lub niezakończonym rozwojem mowy mogą ją realizować
nieprawidłowo. Jeżeli dziecko mówi na przykład z zamiast ż, może też pisać zaba. Trze-
ba je skierować do logopedy, gdyż wada wymowy ma wpływ również na efekty nauki
pisania, przysparzając dziecku dodatkowych trudności.
7. Hej! Ho! Żagle staw! – zabawa ruchowa.
• Nauczyciel mówi słowa piosenki M. Kowalewskiego Hej! Ho! Żagle staw! i pokazuje ru-
chy, a dzieci powtarzają za nim:
Hej! Ho! Żagle staw!
– wyciągają w górę i opuszczają na zmianę prawą i lewą rękę
Ciągnij linę i się baw!
– naśladują przeciąganie liny
Hej! Ho! Śmiało steruj
– naśladują kręcenie sterem
statkiem, który jest z papieru – łączą palce obu rąk, tworząc daszek
Hej!
– energicznie wyciągają w górę wyprostowaną rękę
8. W muzeum malarstwa – ćwiczenia w czytaniu.
• Dzieci czytają samodzielnie tekst dotyczący muzeum w
elementarzu na s. 52.
i odpo-
wiadają na pytania nauczyciela: W jakim celu dzieci poszły do muzeum malarstwa? Jakie
obrazy podobały się dzieciom najbardziej? Co dzieci zrobiły po przyjściu do klasy?
• Nauczyciel pokazuje dzieciom ilustracje przed-
stawiające witraże i tłumaczy, w jaki sposób
można je wykonać.
9. Żaglówki na morzu – ćwiczenia grafomoto-
ryczne.
• Dzieci kreślą ołówkiem po śladach wzory mor-
skich fal i pływające po nich trzy żaglówki –
ćw.
pol.-społ., s. 6., ćw. 1
.
10. Nauka pisania liter Ż, ż.
• Nauczyciel demonstruje dzieciom litery pisane
Ż, ż. Następnie pisze je w powiększonej liniatu-
rze na tablicy. Dzieci obserwują sposób pisania
liter, wypowiadają się na temat ich kształtu.
Kreślą Ż, ż palcami w powietrzu, na ławkach,
na plecach kolegi i po śladach w powiększonej
liniaturze.
• Dzieci czytają wyrazy z literą ż, a następnie piszą je po śladach –
ćw. pol.-społ., s. 6
.
• W karcie z domkami samogłosek i spółgłosek dzieci wpisują literę ż do domku spółgło-
sek.
• Dzieci oceniają swoją pracę – pisanie. Każde dziecko zaznacza emotikon, który najlepiej
oddaje stopień jego zadowolenia z wykonanego zadania.
11. Pokój Grażyny – ćwiczenia w spostrzeganiu, analizie i syntezie głoskowej oraz
w pisaniu.
• Dzieci oglądają obrazek w
portfolio ucznia – karta nr 41
.
Odszukują przedmioty, które
mają w swoich nazwach głoskę ż, i zaznaczają je na obrazku (otaczają pętlą). Następnie
piszą ich nazwy.
12. Łańcuszki liczbowe – dodawanie i odejmowanie w zakresie 14.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartoniki z liczbami od 0 do 14. Następnie podaje działa-
nia, a dzieci po cichu obliczają. Kiedy nauczyciel powie głośno: Podaj wynik, wówczas
wszyscy jednocześnie pokazują kartonik z odpowiednią liczbą – wynikiem.
4 + 2 + 3 – 5 + 6 =; 8 – 3 + 2 + 3 + 4 =; 9 – 3 – 4 + 8 + 3 =; 7 + 3 – 5 – 4 + 9 + 2 =
13. Układanie i rozwiązywanie zadań.
• Nauczyciel rysuje kredą na tablicy dwie pętle. W jednej przypina widokówki miast,
a w drugiej – widokówki pejzaży.
• Dzieci wspólnie opowiadają o tym, co widzą
w pętlach, przeliczają elementy, a następnie ukła-
dają treść zadania do przedstawionej sytuacji.
• Dzieci podają rozwiązanie zadania, a nauczyciel
zapisuje je na tablicy.
• Dzieci opowiadają, co przedstawia obrazek
w zad. 1. w
ćw. matem.-przyr. na s. 6
. Układają za-
dania do obrazka (nauczyciel ukierunkowuje my-
ślenie dzieci dodatkowymi pytaniami, np. Zwróć-
cie uwagę, w którą stronę zwrócone są pszczoły. Ile
z nich chodzi, a ile – leci? Dzieci piszą i obliczają
działania.
• Nauczyciel czyta dzieciom zad. 2. i objaśnia
sposób wykonania rysunku pomocniczego (jak
przedstawić ścięcie drzew). Dzieci postępują
zgodnie z poleceniem. Następnie piszą i obli-
czają działanie oraz kończą odpowiedź.
14. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat zajęć i odpowiadają na pytanie nauczycie-
la: Gdybyś był/a malarzem, co chciałbyś/abyś namalować?
19
• Dzieci czytają wyrazy z literą ż, a następnie piszą je po śladach –
ćw. pol.-społ., s. 6
.
• W karcie z domkami samogłosek i spółgłosek dzieci wpisują literę ż do domku spółgło-
sek.
• Dzieci oceniają swoją pracę – pisanie. Każde dziecko zaznacza emotikon, który najlepiej
oddaje stopień jego zadowolenia z wykonanego zadania.
11. Pokój Grażyny – ćwiczenia w spostrzeganiu, analizie i syntezie głoskowej oraz
w pisaniu.
• Dzieci oglądają obrazek w
portfolio ucznia – karta nr 41
.
Odszukują przedmioty, które
mają w swoich nazwach głoskę ż, i zaznaczają je na obrazku (otaczają pętlą). Następnie
piszą ich nazwy.
12. Łańcuszki liczbowe – dodawanie i odejmowanie w zakresie 14.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartoniki z liczbami od 0 do 14. Następnie podaje działa-
nia, a dzieci po cichu obliczają. Kiedy nauczyciel powie głośno: Podaj wynik, wówczas
wszyscy jednocześnie pokazują kartonik z odpowiednią liczbą – wynikiem.
4 + 2 + 3 – 5 + 6 =; 8 – 3 + 2 + 3 + 4 =; 9 – 3 – 4 + 8 + 3 =; 7 + 3 – 5 – 4 + 9 + 2 =
13. Układanie i rozwiązywanie zadań.
• Nauczyciel rysuje kredą na tablicy dwie pętle. W jednej przypina widokówki miast,
a w drugiej – widokówki pejzaży.
• Dzieci wspólnie opowiadają o tym, co widzą
w pętlach, przeliczają elementy, a następnie ukła-
dają treść zadania do przedstawionej sytuacji.
• Dzieci podają rozwiązanie zadania, a nauczyciel
zapisuje je na tablicy.
• Dzieci opowiadają, co przedstawia obrazek
w zad. 1. w
ćw. matem.-przyr. na s. 6
. Układają za-
dania do obrazka (nauczyciel ukierunkowuje my-
ślenie dzieci dodatkowymi pytaniami, np. Zwróć-
cie uwagę, w którą stronę zwrócone są pszczoły. Ile
z nich chodzi, a ile – leci? Dzieci piszą i obliczają
działania.
• Nauczyciel czyta dzieciom zad. 2. i objaśnia
sposób wykonania rysunku pomocniczego (jak
przedstawić ścięcie drzew). Dzieci postępują
zgodnie z poleceniem. Następnie piszą i obli-
czają działanie oraz kończą odpowiedź.
14. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat zajęć i odpowiadają na pytanie nauczycie-
la: Gdybyś był/a malarzem, co chciałbyś/abyś namalować?
20
Dzień 3.
TEMAT DNIA: W muzeum rzeźby
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: W muzeum rzeźby. Wprowadzenie dwuznaku Rz, rz. Przemienność do-
dawania.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na ostatnich zajęciach dowiedzieliście się, co można zobaczyć w muzeum malarstwa. Umie-
cie opisać ilustrację za pomocą kilku zdań. Znacie drukowane i pisane litery Ż, ż. Umiecie pi-
sać kształtne litery. Czytacie ze zrozumieniem. Umiecie odpowiedzieć na pytania do tekstu.
Pracujecie zgodnie z instrukcją. Umiecie wskazywać wyrazy w zdaniach i litery w wyrazach.
Umiecie ułożyć zadania tekstowe do ilustracji, napisać działania i je rozwiązać.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– zna dwa sposoby zapisu głoski ż,
– pisze kaligraficznie poznane litery w wyrazach i zdaniach,
– rozumie zasadę przemienności dodawania,
– stosuje w praktyce przemienność dodawania.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie drugi sposób zapisu literowego głoski ż. Będziecie ćwi-
czyć czytanie i pisanie wyrazów z literami ż, rz. Ułożycie i napiszecie zdania z rozsypanki
wyrazowej. Dowiecie się, co znaczy określenie przemienność dodawania.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– pisać wyrazy z dwuznakiem rz,
– układać zdania z rozsypanki wyrazowej,
– stosować przemienność liczb w dodawaniu.
Pytania kluczowe
• Jak czytać i pisać dwuznak rz?
• Czy kolejność liczb w dodawaniu wpływa na wynik dodawania?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
portfolio ucznia cz. 2 – karty nr 42, 44, Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości
MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE; ołówek, portfolio ucznia, cz. 1 – zdjęcia
rzeźb zwierząt leśnych (karta nr 2), białe, niebieskie i czerwone kartoniki, tamburyno, liczby
w kolorach.
Przebieg zajęć
1. Czarodziejski ołówek – zabawa integracyjna.
• Nauczyciel wita się z dziećmi i zaprasza je na środek sali. W ręku trzyma ołówek i mówi:
Mam czarodziejski ołówek. Tym ołówkiem mogę was zamienić w kogoś innego. Dziś zamie-
niam was we wspaniałych rzeźbiarzy. A co wy wyczarowalibyście dla swojej klasy?
• Dzieci podają swoje propozycje i je uzasadniają.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel podaje dzieciom temat zajęć, przedstawia im cele i mówi, na co będzie zwra-
cać szczególną uwagę.
• Prosi dzieci, aby pilnie pracowały, a w razie potrzeby zwracały się o pomoc.
3. Rzeźba na głoskę „ż” – ćwiczenia słownikowe.
• Dziecko wskazane przez nauczyciela mówi: Wyrzeźbię słowo na głoskę ż…i podaje wyraz
zaczynający się tą głoską. Pozostałe dzieci mówią inne słowa rozpoczynające się daną
głoską.
4. W muzeum rzeźby – wprowadzenie dwuznaku Rz, rz.
• Dzieci oglądają ilustrację w
elementarzu na
s. 53.
przedstawiającą muzeum rzeźby.
Opowia-
dają, co zobaczyły w muzeum Łucja i jej babcia.
• Nauczyciel nawiązuje do zajęć z edukacji pla-
stycznej (projekt nr 3), podczas których dzieci
wykonały rzeźbę swojego ulubionego zwie-
rzęcia. Dzieci ponownie oglądają zdjęcia rzeźb
w portfolio.
• Dzieci dzielą na sylaby i głoskują wyraz rzeźba,
a wskazane przez nauczyciela dziecko przypina
na tablicy 5 białych kartoników. Następnie na
pierwszy biały kartonik nakłada niebieski. Na
pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio
czerwone i niebieskie, tak aby powstał schemat
wyrazu rzeźba.
• Nauczyciel przypomina dzieciom, że na wczo-
rajszych zajęciach poznały zapis literowy głoski
ż i wskazuje na drukowane i pisane litery Ż, ż.
• Nauczyciel wyjaśnia, że głoskę ż zapisuje się w języku polskim dwoma sposobami. Po-
kazuje dzieciom drugi sposób zapisu głoski ż – dwuznak rz.
5. Dwa zapisy literowe: ż, rz – ćwiczenia w czytaniu.
• Dzieci czytają po cichu tekst w
elementarzu na s. 53
. Starają się zapamiętać trzy dowol-
ne wyrazy z literami ż i rz. Nauczyciel zapisuje podane przez dzieci wyrazy na tablicy.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela dotyczące przeczytanego tekstu: Gdzie Łu-
cja była z babcią? Co o powstaniu rzeźby mówił przewodnik? Kim w przyszłości chce zostać
Łucja?
• Dzieci czytają po cichu wyrazy w ćw. 4. (rzeźbiarz, drzewo, malarz). Odszukują w nich
dwuznak rz i mówią, na którym miejscu w wyrazach się znajduje. Dzielą wyrazy na
sylaby.
Logopeda radzi – nauka pisania
Uczniowie muszą zapamiętać, w jakich wyrazach piszemy ż, a w jakich – rz. Pomoże
im w tym częste czytanie globalne wyrazów z ż i rz. Można wspólnie z dziećmi ułożyć
słowniczek najczęściej używanych wyrazów z tą głoską.
6. Figury woskowe – zabawa ruchowa.
• Dzieci dobierają się parami. Jedna osoba w parze jest rzeźbiarzem, a druga – modelem.
Nauczyciel uderza w tamburyno, a rzeźbiarze ustawiają partnerów tak, jakby tworzy-
li rzeźby z wosku. Kiedy nauczyciel przestaje grać, figury woskowe stoją nieruchomo,
a rzeźbiarze chodzą po klasie i podziwiają prace kolegów i koleżanek. Zabawę powtarza
się ze zmianą zadań w parach.
21
3. Rzeźba na głoskę „ż” – ćwiczenia słownikowe.
• Dziecko wskazane przez nauczyciela mówi: Wyrzeźbię słowo na głoskę ż…i podaje wyraz
zaczynający się tą głoską. Pozostałe dzieci mówią inne słowa rozpoczynające się daną
głoską.
4. W muzeum rzeźby – wprowadzenie dwuznaku Rz, rz.
• Dzieci oglądają ilustrację w
elementarzu na
s. 53.
przedstawiającą muzeum rzeźby.
Opowia-
dają, co zobaczyły w muzeum Łucja i jej babcia.
• Nauczyciel nawiązuje do zajęć z edukacji pla-
stycznej (projekt nr 3), podczas których dzieci
wykonały rzeźbę swojego ulubionego zwie-
rzęcia. Dzieci ponownie oglądają zdjęcia rzeźb
w portfolio.
• Dzieci dzielą na sylaby i głoskują wyraz rzeźba,
a wskazane przez nauczyciela dziecko przypina
na tablicy 5 białych kartoników. Następnie na
pierwszy biały kartonik nakłada niebieski. Na
pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio
czerwone i niebieskie, tak aby powstał schemat
wyrazu rzeźba.
• Nauczyciel przypomina dzieciom, że na wczo-
rajszych zajęciach poznały zapis literowy głoski
ż i wskazuje na drukowane i pisane litery Ż, ż.
• Nauczyciel wyjaśnia, że głoskę ż zapisuje się w języku polskim dwoma sposobami. Po-
kazuje dzieciom drugi sposób zapisu głoski ż – dwuznak rz.
5. Dwa zapisy literowe: ż, rz – ćwiczenia w czytaniu.
• Dzieci czytają po cichu tekst w
elementarzu na s. 53
. Starają się zapamiętać trzy dowol-
ne wyrazy z literami ż i rz. Nauczyciel zapisuje podane przez dzieci wyrazy na tablicy.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela dotyczące przeczytanego tekstu: Gdzie Łu-
cja była z babcią? Co o powstaniu rzeźby mówił przewodnik? Kim w przyszłości chce zostać
Łucja?
• Dzieci czytają po cichu wyrazy w ćw. 4. (rzeźbiarz, drzewo, malarz). Odszukują w nich
dwuznak rz i mówią, na którym miejscu w wyrazach się znajduje. Dzielą wyrazy na
sylaby.
Logopeda radzi – nauka pisania
Uczniowie muszą zapamiętać, w jakich wyrazach piszemy ż, a w jakich – rz. Pomoże
im w tym częste czytanie globalne wyrazów z ż i rz. Można wspólnie z dziećmi ułożyć
słowniczek najczęściej używanych wyrazów z tą głoską.
6. Figury woskowe – zabawa ruchowa.
• Dzieci dobierają się parami. Jedna osoba w parze jest rzeźbiarzem, a druga – modelem.
Nauczyciel uderza w tamburyno, a rzeźbiarze ustawiają partnerów tak, jakby tworzy-
li rzeźby z wosku. Kiedy nauczyciel przestaje grać, figury woskowe stoją nieruchomo,
a rzeźbiarze chodzą po klasie i podziwiają prace kolegów i koleżanek. Zabawę powtarza
się ze zmianą zadań w parach.
22
7. Rzeźby w muzeum – ćwiczenia grafomotoryczne.
• Dzieci kreślą po śladach i rysują rzeźby w
ćw.
pol.-społ. na s. 7
.
Prowadzą palec po dwuzna-
kach w powiększonej liniaturze.
8. Ćwiczenia z dwuznakiem rz.
• Dzieci piszą dwuznak rz po śladach i samodziel-
nie. Czytają wyrazy, piszą je po śladach, a na-
stępnie odwzorowują i piszą w liniaturze.
• W
portfolio ucznia – karta nr 42
układają zda-
nia z rozsypanek wyrazowych i zapisują je obok
właściwych obrazków.
9. Przemienność dodawania – ćwiczenia z licz-
bami w kolorach.
• Dzieci układają na ławkach pary liczb w kolo-
rach: jasnoniebieski i zielony, ciemnoróżowy
i biały, jasnoróżowy i żółty.
• Nauczyciel poleca dzieciom dodać liczby odpo-
wiadające klockom – od strony lewej do prawej
i odwrotnie.
• Dzieci czytają: 3 + 7 = 10; 7 + 3 = 10; 8 + 1 = 9; 1 + 8 = 9; 2 + 5 = 7; 5 + 2 = 7.
Nauczyciel pyta, co zauważyły. Dzieci formułują wnioski.
10. Stosowanie prawa przemienności.
• Nauczyciel czyta treść zad. 1. w
ćw. matem.-
-przyr. na s. 7
.
Dzieci wykonują rysunki pomoc-
nicze. Piszą i obliczają działania. Porównują ry-
sunki i obliczenia. Formułują wnioski.
• Nauczyciel tłumaczy pozostałe zadania. Dzieci
wykonują zadania samodzielnie, stosując po-
znane prawo przemienności dodawania. Na ko-
niec formułują wnioski.
11. Podsumowanie zajęć.
• Na bilecie do wartości MOTYWACJA DO UCZEST-
NICZENIA W KULTURZE dzieci wpisują wyraz
rzeźba.
• Nauczyciel ocenia pracę dzieci na zajęciach i ich
zaangażowanie. Dzieci kończą rozpoczęte zda-
nie: Gdybym był/a rzeźbiarzem…
Zadanie domowe
Wykonaj ćwiczenia w
portfolio ucznia – karta nr 44.
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Jesteśmy artystami
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Bawimy się w artystów. Ćwiczenia rozwijające sprawność czytania
i pisania. Wprowadzenie liczby 15 i jej zapisu cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na ostatnich zajęciach poznaliście drugi sposób zapisu literowego głoski ż. Umiecie czytać
i pisać niektóre wyrazy z literami ż, rz. Potraficie ułożyć i napisać zdanie z rozsypanki wyra-
zowej. Poznaliście prawo przemienności dodawania.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– czyta ze zrozumieniem krótkie i nieco dłuższe teksty,
– pisze kaligraficznie poznane litery w wyrazach i zdaniach,
– odczytuje i zapisuje liczbę 15,
– oblicza sumy typu 10 + 5 = 15.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wcielicie się w rolę artystów malarzy. Będziecie ćwiczyć czytanie
i pisanie sylab i wyrazów z literą ż i dwuznakiem rz. Przeczytacie zdania i na podstawie ob-
razków odpowiecie, czy są prawdziwe, czy fałszywe. Poznacie liczbę 15. Będziecie liczyć
w zakresie 15.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– czytać ze zrozumieniem,
– zapisać właściwą literę jako znak głoski ż,
– liczyć w zakresie 15.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób na podstawie obrazków rozpoznać zdania prawdziwe i fałszywe?
• W których wyrazach napisać ż, a w których – rz?
• Jak napisać liczbę 15?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA
W KULTURZE, papier pakowy, kredki, mazaki, bębenek, gazety, 3 skakanki, patyczki, gumki
recepturki, kartoniki z cyframi od 0 do 9, 15 pasków papieru o długości 15 cm w różnych
kolorach.
Przebieg zajęć
1. Witam wszystkich – zabawa wprowadzająca.
• Nauczyciel zaprasza dzieci na środek sali i mówi: Witam wszystkich, którzy…(lubią ma-
lować, potrafią lepić z plasteliny, umieją wycinać, wiedzą, co można zobaczyć w muzeum
malarstwa i rzeźby). Dzieci, których dotyczy powitanie, klaszczą w dłonie.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat dzisiejszych zajęć. Mówi, jakie zadania i zabawy
przygotował. Zapoznaje dzieci z celami i informuje, na co będzie zwracać szczególną
uwagę.
23
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Jesteśmy artystami
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Bawimy się w artystów. Ćwiczenia rozwijające sprawność czytania
i pisania. Wprowadzenie liczby 15 i jej zapisu cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na ostatnich zajęciach poznaliście drugi sposób zapisu literowego głoski ż. Umiecie czytać
i pisać niektóre wyrazy z literami ż, rz. Potraficie ułożyć i napisać zdanie z rozsypanki wyra-
zowej. Poznaliście prawo przemienności dodawania.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– czyta ze zrozumieniem krótkie i nieco dłuższe teksty,
– pisze kaligraficznie poznane litery w wyrazach i zdaniach,
– odczytuje i zapisuje liczbę 15,
– oblicza sumy typu 10 + 5 = 15.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wcielicie się w rolę artystów malarzy. Będziecie ćwiczyć czytanie
i pisanie sylab i wyrazów z literą ż i dwuznakiem rz. Przeczytacie zdania i na podstawie ob-
razków odpowiecie, czy są prawdziwe, czy fałszywe. Poznacie liczbę 15. Będziecie liczyć
w zakresie 15.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– czytać ze zrozumieniem,
– zapisać właściwą literę jako znak głoski ż,
– liczyć w zakresie 15.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób na podstawie obrazków rozpoznać zdania prawdziwe i fałszywe?
• W których wyrazach napisać ż, a w których – rz?
• Jak napisać liczbę 15?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA
W KULTURZE, papier pakowy, kredki, mazaki, bębenek, gazety, 3 skakanki, patyczki, gumki
recepturki, kartoniki z cyframi od 0 do 9, 15 pasków papieru o długości 15 cm w różnych
kolorach.
Przebieg zajęć
1. Witam wszystkich – zabawa wprowadzająca.
• Nauczyciel zaprasza dzieci na środek sali i mówi: Witam wszystkich, którzy…(lubią ma-
lować, potrafią lepić z plasteliny, umieją wycinać, wiedzą, co można zobaczyć w muzeum
malarstwa i rzeźby). Dzieci, których dotyczy powitanie, klaszczą w dłonie.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat dzisiejszych zajęć. Mówi, jakie zadania i zabawy
przygotował. Zapoznaje dzieci z celami i informuje, na co będzie zwracać szczególną
uwagę.
24
• Dzieci przedstawiają wykonaną pracę domową. Czytają ułożoną treść zadania teksto-
wego. Prezentują obliczenia i podają odpowiedź.
3. Wyobraź sobie… – ćwiczenia w mówieniu.
• Nauczyciel mówi: Wyobraźcie sobie, że do naszej klasy przyszła pani Wiosna. Powiedzcie,
jak wygląda? Dzieci mówią, jak ich zdaniem wygląda pani Wiosna, jakie ma włosy, oczy,
w co jest ubrana, dlaczego przyszła do klasy.
4. Tak samo mówimy i czytamy, inaczej piszemy – ćwiczenia w czytaniu.
• Nauczyciel czyta teksty w
elementarzu na s. 52–53.
Dzieci wyszukują wyrazy ż i rz. Na-
stępnie wyrazy z ż czytają głośno wszystkie dziewczynki, a wyrazy z rz – chłopcy.
• Dzieci zamykają książki, a nauczyciel czyta jeden z wyrazów. Jeśli jest to wyraz z literą ż,
klaszczą dziewczynki. Jeśli nauczyciel przeczyta wyraz z rz, wówczas chłopcy klaszczą
w dłonie.
Logopeda radzi – nauka pisania
Ćwiczenia powyższe utrwalają zapamiętanie prawidłowego zapisu wyrazów z ż i rz.
5. Artyści na start – zabawa ruchowa.
• Nauczyciel dzieli dzieci na pięć grup. Każdej grupie wyznacza miejsce przy stoliku. Dzie-
ci siadają w grupach, w których na stolikach leżą kredki świecowe, mazaki i rozłożony
arkusz papieru pakowego. Nauczyciel tłumaczy dzieciom, jakie będzie ich zadanie.
• Nauczyciel uderza w bębenek, a dzieci spacerują w rozsypce po klasie (nie rozmawiają
ze sobą).
• Kiedy nauczyciel przestaje grać i mówi: Artyści na start!, wówczas dzieci idą szybko do
wyznaczonych wcześniej stanowisk i każde z nich rysuje dowolny element na papierze
pakowym.
• Po kilku chwilach nauczyciel uderza w bębenek. Dzieci przerywają pracę i spacerują po
klasie.
• Dzieci raz spacerują, to znów szybko rysują. Nie wolno im się porozumiewać w trakcie
rysowania i spaceru po klasie. Na koniec wszyscy oglądają efekty pracy swojej grupy.
6. Widzę, czytam, piszę – praca w
ćw. pol.-społ. na s. 8–9
.
• Dzieci piszą po śladach sylaby w pierwszej linijce ćw. 1., a następnie wszyscy głośno je
czytają. Porównują sylaby z drugiej linijki z zapisanymi w pierwszej, sprawdzają, których
brakuje i je dopisują. Tak samo postępują z sylabami z trzeciej linijki.
• Dzieci oglądają obrazki w ćw. 2. i porównują je z sobą. Następnie czytają kolejno zdania
zapisane pod obrazkami i wpisują wyraz tak, jeśli zdanie jest prawdziwe, lub nie – jeśli
jest fałszywe. Wskazane przez nauczyciela dzieci czytają zdania prawdziwe, a fałszywe
zamieniają na takie, aby były zgodne z prawdą.
• Dzieci kolorują na zielono wszystkie litery ż w zdaniach w ćw. 2. Potem głośno czytają
wyrazy z zaznaczonymi literami.
• Dzieci czytają po cichu wyrazy napisane w ramce w ćw. 4. i podpisują nimi zdjęcia.
7. Znajdź swojego krewniaka – doskonalenie analizatora słuchowego w zabawie ru-
chowej, ćwiczenia aparatu artykulacyjnego.
• Nauczyciel po cichu przydziela każdemu dziecku rolę żmii, żubra lub żaby, i mówi, jak
mają naśladować ich głosy (żmija – sssss, żubr – buuuu, żaba – re, re, kum, kum).
• Dzieci chodzą po klasie i wydają określone dźwięki. Jeśli ktoś znajdzie swojego krewnia-
ka, to w parze dalej poszukuje reszty „rodziny”.
8. Papierowe składanki – ćwiczenia w liczeniu.
• Nauczyciel rozkłada na podłodze gazety (wcześniej przygotowane kartki mają kształt
kwadratu). Dzieci chodzą po klasie i biorą do ręki, a następnie zanoszą do swoich ławek
gazety wg poleceń wydawanych przez nauczyciela: Weź tyle kartek z gazet, ile wynosi
wynik działania 7 – 5. Weź o 1 więcej niż 1. Weź tyle, ile wynosi wynik działania 10 – 8. Ile
masz wszystkich gazet?
• Dzieci biorą po 6 kartek z gazet. 2 składają na pół tak, aby powstały trójkąty, 2 składają
wzdłuż na połowę, a z reszty robią kule.
• Dzieci kładą gazety do przygotowanych pętli ze skakanek ułożonych w kształcie: trójką-
tów, prostokątów, kul.
• Nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy (trójkąty, prostokąty, kule). Każda grupa w wydzie-
lonym miejscu na sali układa swoje elementy tak, aby powstało coś ciekawego.
• Dzieci spacerują po klasie i oglądają efekty pracy swojej i kolegów.
9. Wprowadzenie liczby 15.
• Dzieci odliczają 10 patyczków i związują je gum-
ką recepturką. Nauczyciel przypomina, że 10
elementów tworzy jedną dziesiątkę. Poleca
dzieciom dołożyć do dziesiątki jeszcze 4 pa-
tyczki. Pyta: Ile macie teraz patyczków? Dzieci
odpowiadają i układają z cyfr na kartonikach
liczbę 14.
• Do 14 patyczków każde dziecko dokłada jesz-
cze 1 patyczek. Dzieci mówią, ile teraz jest
patyczków. Nauczyciel zapisuje liczbę 15 na
tablicy, a dzieci układają ją na ławce z cyfr na
kartonikach.
• Dzieci liczą klocki na obu wieżach w
ćw. matem.-
-przyr. na s. 8
. Przeliczają także samoloty i robo-
ty. Czytają głośno działanie: 10 + 5 = 15.
Dzieci kreślą palcami po śladach liczby 15
zgodnie z kierunkami wskazanymi za pomocą
strzałek. Następnie piszą samodzielnie liczbę
15 w kratkach.
25
• Dzieci piszą po śladach sylaby w pierwszej linijce ćw. 1., a następnie wszyscy głośno je
czytają. Porównują sylaby z drugiej linijki z zapisanymi w pierwszej, sprawdzają, których
brakuje i je dopisują. Tak samo postępują z sylabami z trzeciej linijki.
• Dzieci oglądają obrazki w ćw. 2. i porównują je z sobą. Następnie czytają kolejno zdania
zapisane pod obrazkami i wpisują wyraz tak, jeśli zdanie jest prawdziwe, lub nie – jeśli
jest fałszywe. Wskazane przez nauczyciela dzieci czytają zdania prawdziwe, a fałszywe
zamieniają na takie, aby były zgodne z prawdą.
• Dzieci kolorują na zielono wszystkie litery ż w zdaniach w ćw. 2. Potem głośno czytają
wyrazy z zaznaczonymi literami.
• Dzieci czytają po cichu wyrazy napisane w ramce w ćw. 4. i podpisują nimi zdjęcia.
7. Znajdź swojego krewniaka – doskonalenie analizatora słuchowego w zabawie ru-
chowej, ćwiczenia aparatu artykulacyjnego.
• Nauczyciel po cichu przydziela każdemu dziecku rolę żmii, żubra lub żaby, i mówi, jak
mają naśladować ich głosy (żmija – sssss, żubr – buuuu, żaba – re, re, kum, kum).
• Dzieci chodzą po klasie i wydają określone dźwięki. Jeśli ktoś znajdzie swojego krewnia-
ka, to w parze dalej poszukuje reszty „rodziny”.
8. Papierowe składanki – ćwiczenia w liczeniu.
• Nauczyciel rozkłada na podłodze gazety (wcześniej przygotowane kartki mają kształt
kwadratu). Dzieci chodzą po klasie i biorą do ręki, a następnie zanoszą do swoich ławek
gazety wg poleceń wydawanych przez nauczyciela: Weź tyle kartek z gazet, ile wynosi
wynik działania 7 – 5. Weź o 1 więcej niż 1. Weź tyle, ile wynosi wynik działania 10 – 8. Ile
masz wszystkich gazet?
• Dzieci biorą po 6 kartek z gazet. 2 składają na pół tak, aby powstały trójkąty, 2 składają
wzdłuż na połowę, a z reszty robią kule.
• Dzieci kładą gazety do przygotowanych pętli ze skakanek ułożonych w kształcie: trójką-
tów, prostokątów, kul.
• Nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy (trójkąty, prostokąty, kule). Każda grupa w wydzie-
lonym miejscu na sali układa swoje elementy tak, aby powstało coś ciekawego.
• Dzieci spacerują po klasie i oglądają efekty pracy swojej i kolegów.
9. Wprowadzenie liczby 15.
• Dzieci odliczają 10 patyczków i związują je gum-
ką recepturką. Nauczyciel przypomina, że 10
elementów tworzy jedną dziesiątkę. Poleca
dzieciom dołożyć do dziesiątki jeszcze 4 pa-
tyczki. Pyta: Ile macie teraz patyczków? Dzieci
odpowiadają i układają z cyfr na kartonikach
liczbę 14.
• Do 14 patyczków każde dziecko dokłada jesz-
cze 1 patyczek. Dzieci mówią, ile teraz jest
patyczków. Nauczyciel zapisuje liczbę 15 na
tablicy, a dzieci układają ją na ławce z cyfr na
kartonikach.
• Dzieci liczą klocki na obu wieżach w
ćw. matem.-
-przyr. na s. 8
. Przeliczają także samoloty i robo-
ty. Czytają głośno działanie: 10 + 5 = 15.
Dzieci kreślą palcami po śladach liczby 15
zgodnie z kierunkami wskazanymi za pomocą
strzałek. Następnie piszą samodzielnie liczbę
15 w kratkach.
26
• Dzieci liczą narysowane owady i wpisują w kratki liczbę pszczół, trzmieli i wszystkich
owadów razem.
• Nauczyciel przypina do tablicy jeden obok drugiego 15 pasków papieru w różnych ko-
lorach. Wskazane przez nauczyciela dzieci liczą po kolei: Pierwszy – biały, drugi – zielony,
trzeci – czerwony itd.
10. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat zajęć. Nauczyciel pyta: Co was najbardziej
zainteresowało? Z czym macie problem? Co potraficie robić bardzo dobrze? Dzieci odpo-
wiadają.
• Na bilecie do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE rysują paletę
i pędzel jako symbol artysty malarza.
Zadanie domowe
Przynieście na następne zajęcia: kawałek styropianu o wymiarach 15 cm x 15 cm, patyki,
gałązki, białą i różową bibułę, klej, nożyczki, plastelinę.
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Projekt plastyczny
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem. + 1 godz. zaj. tech.)
Zapis w dzienniku: Oglądamy i opisujemy dzieła plastyczne – kształtowanie umiejętności
dzielenia się swoimi przeżyciami zainspirowanymi sztuką. Wprowadzenie liczby 16 i jej za-
pisu cyfrowego. Kwitnący sad.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na ostatnich zajęciach weszliście w rolę artystów malarzy. Umiecie czytać i pisać niektóre
sylaby i wyrazy z literą ż i dwuznakiem rz. Wiecie, jak na podstawie obrazków rozpoznać
zdania prawdziwe i fałszywe. Znacie liczbę 15. Umiecie liczyć do 15 i dodawać do liczby 10
liczbę 5.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wspólnie z innymi dziećmi tworzy projekty plastyczne,
– zgodnie współpracuje w grupie,
– odczytuje i zapisuje liczbę 16,
– oblicza sumy typu 10 + 5 = 15; 10 + 6 = 16,
– przelicza w zakresie 16,
– formuje drzewko z przyniesionych patyków i wbija je w kawałek styropianu lub mocuje
za pomocą plasteliny,
– przykleja pomarszczone kawałeczki bibuły.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie pracować w grupach i uczyć się właściwej współpra-
cy w zespole. Wykonacie projekt plastyczny do wiersza Jana Brzechwy Wiosenne porządki.
Będziecie ćwiczyć pisanie i czytanie. Poznacie zapis cyfrowy liczby 16. Będziecie dodawać
w zakresie 16. Wykonacie pracę przestrzenną Kwitnące drzewo.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wykonać projekt plastyczny na podany temat,
– współpracować w zespole,
– dodawać bez przekraczania progu dziesiątkowego,
– wykonać pracę przestrzenną Kwitnące drzewo.
Pytania kluczowe
• Jak zrobić projekt plastyczny do wiersza Wiosenne porządki?
• Jak obliczać sumy 10 + 5, 10 + 6?
• W jaki sposób wykonać Kwitnące drzewo?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA
W KULTURZE; wiersz J. Brzechwy Wiosenne porządki, styropian o wymiarach 15 cm x 15 cm,
patyki, gałązki, biała i różowa bibuła, klej, nożyczki, plastelina, polecenia dla grup, 16 bia-
łych kartek A4, 2 arkusze papieru pakowego (jeden arkusz podzielony równo na 8 części),
kredki, mazaki, markery, dziurkacz, tasiemka (dł. 20 cm), album o ptakach, kartki z nazwa-
mi postaci: Wiosna, wietrzyk, krasnoludki, chmury, obłoki, dzieci, bocian, żurawie, skowronki,
zdania na paskach papieru – każde w dwóch egzemplarzach: Wiosna wstała., Wiatr zamia-
ta., Krasnoludki myją., Chmury płyną., Dzieci dziwią się., Bocian maluje., Ptaki sypią kwiaty.,
wyrazy na paskach papieru: wstała, zamiata, myją, płyną, dziwią się, maluje, sypią, kubki
plastikowe z elementami: 12 kredek, 10 guzików, 15 patyczków, 14 spinaczy biurowych;
4 kartki z narysowanymi elementami: kredka, guzik, patyczek, spinacz biurowy, kartoniki
z cyframi 1 i 6, napisy: Kwitnący sad, Klasowa galeria, klocki – tyle, ile dzieci – w czterech
dowolnych kolorach.
Przebieg zajęć
1. Żółwik, beczka i piąteczka – zabawa wprowadzająca.
• Dzieci spacerują po klasie, mijają się, uśmiechając się do siebie. Kiedy nauczyciel mówi:
Witamy się, wówczas dzieci stają w parach twarzą do siebie i witają się, mówiąc:
– żółwik – dotykają się kostkami prawych dłoni złączonych poziomo w pięść,
– beczka – dotykają się dłońmi złączonymi w pięść pionowo,
– piąteczka – dotykają się otwartymi dłońmi.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć, podział na grupy.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat zajęć. Informuje, że ważnym punktem dzi-
siejszych zajęć będzie wykonanie projektu plastycznego. To praca grupowa, więc efekt
końcowy będzie zależeć od wszystkich.
• Nauczyciel przedstawia dzieciom cele i mówi, na co podczas dzisiejszych zajęć będzie
zwracać szczególną uwagę.
• Dzieci losują przygotowane w woreczku klocki w czterech kolorach i siadają do przygo-
towanych stolików (opisane w punkcie 4.).
3. Wiosenne porządki – wypowiedzi na temat treści wiersza.
• Nauczyciel czyta wiersz Jana Brzechwy Wiosenne porządki:
Wiosna w kwietniu zbudziła się z rana,
Wyszła wprawdzie troszeczkę zaspana,
Lecz zajrzała we wszystkie zakątki:
– Zaczynamy wiosenne porządki.
27
– współpracować w zespole,
– dodawać bez przekraczania progu dziesiątkowego,
– wykonać pracę przestrzenną Kwitnące drzewo.
Pytania kluczowe
• Jak zrobić projekt plastyczny do wiersza Wiosenne porządki?
• Jak obliczać sumy 10 + 5, 10 + 6?
• W jaki sposób wykonać Kwitnące drzewo?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA
W KULTURZE; wiersz J. Brzechwy Wiosenne porządki, styropian o wymiarach 15 cm x 15 cm,
patyki, gałązki, biała i różowa bibuła, klej, nożyczki, plastelina, polecenia dla grup, 16 bia-
łych kartek A4, 2 arkusze papieru pakowego (jeden arkusz podzielony równo na 8 części),
kredki, mazaki, markery, dziurkacz, tasiemka (dł. 20 cm), album o ptakach, kartki z nazwa-
mi postaci: Wiosna, wietrzyk, krasnoludki, chmury, obłoki, dzieci, bocian, żurawie, skowronki,
zdania na paskach papieru – każde w dwóch egzemplarzach: Wiosna wstała., Wiatr zamia-
ta., Krasnoludki myją., Chmury płyną., Dzieci dziwią się., Bocian maluje., Ptaki sypią kwiaty.,
wyrazy na paskach papieru: wstała, zamiata, myją, płyną, dziwią się, maluje, sypią, kubki
plastikowe z elementami: 12 kredek, 10 guzików, 15 patyczków, 14 spinaczy biurowych;
4 kartki z narysowanymi elementami: kredka, guzik, patyczek, spinacz biurowy, kartoniki
z cyframi 1 i 6, napisy: Kwitnący sad, Klasowa galeria, klocki – tyle, ile dzieci – w czterech
dowolnych kolorach.
Przebieg zajęć
1. Żółwik, beczka i piąteczka – zabawa wprowadzająca.
• Dzieci spacerują po klasie, mijają się, uśmiechając się do siebie. Kiedy nauczyciel mówi:
Witamy się, wówczas dzieci stają w parach twarzą do siebie i witają się, mówiąc:
– żółwik – dotykają się kostkami prawych dłoni złączonych poziomo w pięść,
– beczka – dotykają się dłońmi złączonymi w pięść pionowo,
– piąteczka – dotykają się otwartymi dłońmi.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć, podział na grupy.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat zajęć. Informuje, że ważnym punktem dzi-
siejszych zajęć będzie wykonanie projektu plastycznego. To praca grupowa, więc efekt
końcowy będzie zależeć od wszystkich.
• Nauczyciel przedstawia dzieciom cele i mówi, na co podczas dzisiejszych zajęć będzie
zwracać szczególną uwagę.
• Dzieci losują przygotowane w woreczku klocki w czterech kolorach i siadają do przygo-
towanych stolików (opisane w punkcie 4.).
3. Wiosenne porządki – wypowiedzi na temat treści wiersza.
• Nauczyciel czyta wiersz Jana Brzechwy Wiosenne porządki:
Wiosna w kwietniu zbudziła się z rana,
Wyszła wprawdzie troszeczkę zaspana,
Lecz zajrzała we wszystkie zakątki:
– Zaczynamy wiosenne porządki.
28
Skoczył wietrzyk zamaszyście,
Poodkurzał mchy i liście.
Z bocznych dróżek, z polnych ścieżek
Powymiatał brudny śnieżek.
Krasnoludki wiadra niosą
myją ziemię ranną rosą.
Chmury, płynąc po błękicie,
Urządziły wielkie mycie,
A obłoki miękką szmatką
Polerują słońce gładko,
Aż się dziwią wszystkie dzieci,
Że tak w niebie ładnie świeci.
Bocian w górę poszybował,
Tęczę barwnie wymalował,
A żurawie i skowronki
Posypały kwieciem łąki,
Posypały klomby, grządki
I skończyły się porządki.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela dotyczące treści wiersza: Jak wyglądało prze-
budzenie wiosny? Kto rozpoczął wiosenne porządki? Jakie czynności wykonał wietrzyk? Co
robiły krasnoludki? Jak sprzątały chmury i obłoki? Co zdziwiło dzieci? Co namalował bo-
cian? Jakie zadania wykonały żurawie i skowronki?
4. Projekt plastyczny do wiersza – praca w grupach.
• Dzieci siedzą w grupach, wg kolorów klocków. Każda grupa wybiera spośród siebie li-
dera – osobę, która będzie kierować pracą całej grupy. Na stolikach przygotowane są
materiały i kartki z poleceniami. Nauczyciel czyta po cichu polecenia poszczególnym
grupom i tłumaczy sposób wykonania zadania.
Grupa I – Album postaci do wiersza Wiosenne porządki.
– Przeczytajcie kartki z nazwami postaci: Wiosna, wietrzyk, krasnoludki, chmury, obłoki,
dzieci, bocian, żurawie, skowronki.
– Rozdzielcie zadania między siebie.
– Na każdej kartce narysujcie i pokolorujcie jedną postać.
– Wykonajcie stronę tytułową.
– Zróbcie dziurki i zwiążcie kartki albumu tasiemką.
– Podpiszcie sami lub naklejcie kartki z nazwami postaci.
– Przygotujcie scenkę do dowolnego fragmentu wiersza, wykorzystując narysowane po-
stacie.
Grupa II – Historyjka obrazkowa do wiersza Wiosenne porządki.
– Przeczytajcie zdania na paskach papieru: Wiosna wstała. Wiatr zamiata. Krasnoludki
myją. Chmury płyną. Dzieci się dziwią. Bocian maluje. Ptaki sypią kwiaty.
– Rozdzielcie zadania między siebie.
– Wykonajcie ilustracje do napisów (każda w jednym polu papieru).
– Przyklejcie podpisy pod odpowiednią ilustracją lub podpiszcie je sami.
– Przygotujcie scenkę do dowolnego fragmentu wiersza (odegrajcie ją sami).
Grupa III – Film animowany do wiersza Wiosenne porządki.
– Przeczytajcie zdania na paskach papieru. Wiosna wstała. Wiatr zamiata. Krasnoludki
myją. Chmury płyną. Dzieci się dziwią. Bocian maluje. Ptaki sypią kwiaty.
– Rozdzielcie zadania między siebie.
– Wykonajcie ilustracje do napisów (każda poziomo na jednej kartce).
– Wzdłuż dłuższych boków kartek zróbcie markerem kilka małych czarnych kwadratów, by
przypominały taśmę filmową. (Nauczyciel pokazuje wzór).
– Przyklejcie podpisy pod odpowiednią ilustracją lub podpiszcie je sami.
– Przygotujcie scenkę do dowolnego fragmentu wiersza.
Grupa IV – Ilustracja do wiersza Wiosenne porządki.
– Przeczytajcie wyrazy na paskach papieru: Wstała, zamiata, myją, płyną, dziwią się, malu-
je, sypią.
– Rozdzielcie zadania między siebie.
– Wykonajcie ilustrację do wiersza.
– Przyklejcie podpisy obok odpowiedniego fragmentu ilustracji lub podpiszcie je sami.
– Przygotujcie scenkę do dowolnego fragmentu wiersza.
• Dzieci w grupach wykonują zadania i prezentują swoje prace na forum klasy. Przedsta-
wiciele grup opowiadają o wspólnej pracy.
• Grupy kolejno pokazują przygotowane scenki, a pozostałe dzieci obserwują występy
kolegów i koleżanek i nagradzają je brawami.
Psycholog radzi
Cztery grupy, cztery zadania, cztery inne spojrzenia na ten sam wiersz członków da-
nej grupy tworzącej i jednocześnie obserwatorów poczynań innych grup. Ten kalejdo-
skop zadań (od tworzenia portretów postaci po rysowanie ilustracji do wiersza) poka-
zuje dzieciom szeroką perspektywę patrzenia na to samo zjawisko (w tym przypadku
wiersz), dzięki której jesteśmy w stanie przybliżyć się do jego poznania i zrozumienia.
A pomóc nam w tym mogą inni ludzie ze swoją wrażliwością, która jest inna od naszej,
rozumieniem, które wysnuwa wnioski inne od naszych, ciekawością, którą pobudzają
inne kwestie niż naszą. Dobrze uczyć dzieci takiej postawy poznawania, która nie przy-
pisuje sobie stu procent własności prawdy, ale jest ciekawa innych ludzi i ich postaw
i dopiero po zapoznaniu się z nimi decyduje, co przyjąć, a co odrzucić.
5. Policz do… – ćwiczenia w przeliczaniu elementów.
• Nauczyciel przygotowuje cztery kubki plastikowe z kredkami, guzikami, patyczkami,
spinaczami biurowymi oraz kartki A4 z narysowanymi takimi samymi elementami.
• Każda grupa dostaje kubek i kartkę. Dzieci w grupach wspólnie przeliczają elementy,
wpisują na kartce odpowiednią liczbę.
• Grupy trzykrotnie zamieniają się kubkami
w sposób wskazany przez nauczyciela. Na ko-
niec przedstawiciele grup przedstawiają swoje
wyniki i je porównują.
6. Wprowadzenie liczby 16.
• Dzieci kładą na stolikach tyle patyczków, ile
elementów znajduje się w ich plastikowym ku-
beczku.
• Nauczyciel poleca dołożyć po jednym patycz-
ku. Dzieci przeliczają i mówią, ile jest teraz pa-
tyczków.
• Nauczyciel przypina na tablicy kartoniki z cyfra-
mi 1 i 6. Przypomina, że 1 oznacza dziesiątkę,
a 6 – jedności. Nauczyciel pisze kredą na tablicy
liczbę 16 i mówi: Jedna dziesiątka, sześć jedności.
• Dzieci kreślą palcem po śladach liczbę 16 w po-
większonym formacie w
ćw. matem.-przyr. na
29
– Wzdłuż dłuższych boków kartek zróbcie markerem kilka małych czarnych kwadratów, by
przypominały taśmę filmową. (Nauczyciel pokazuje wzór).
– Przyklejcie podpisy pod odpowiednią ilustracją lub podpiszcie je sami.
– Przygotujcie scenkę do dowolnego fragmentu wiersza.
Grupa IV – Ilustracja do wiersza Wiosenne porządki.
– Przeczytajcie wyrazy na paskach papieru: Wstała, zamiata, myją, płyną, dziwią się, malu-
je, sypią.
– Rozdzielcie zadania między siebie.
– Wykonajcie ilustrację do wiersza.
– Przyklejcie podpisy obok odpowiedniego fragmentu ilustracji lub podpiszcie je sami.
– Przygotujcie scenkę do dowolnego fragmentu wiersza.
• Dzieci w grupach wykonują zadania i prezentują swoje prace na forum klasy. Przedsta-
wiciele grup opowiadają o wspólnej pracy.
• Grupy kolejno pokazują przygotowane scenki, a pozostałe dzieci obserwują występy
kolegów i koleżanek i nagradzają je brawami.
Psycholog radzi
Cztery grupy, cztery zadania, cztery inne spojrzenia na ten sam wiersz członków da-
nej grupy tworzącej i jednocześnie obserwatorów poczynań innych grup. Ten kalejdo-
skop zadań (od tworzenia portretów postaci po rysowanie ilustracji do wiersza) poka-
zuje dzieciom szeroką perspektywę patrzenia na to samo zjawisko (w tym przypadku
wiersz), dzięki której jesteśmy w stanie przybliżyć się do jego poznania i zrozumienia.
A pomóc nam w tym mogą inni ludzie ze swoją wrażliwością, która jest inna od naszej,
rozumieniem, które wysnuwa wnioski inne od naszych, ciekawością, którą pobudzają
inne kwestie niż naszą. Dobrze uczyć dzieci takiej postawy poznawania, która nie przy-
pisuje sobie stu procent własności prawdy, ale jest ciekawa innych ludzi i ich postaw
i dopiero po zapoznaniu się z nimi decyduje, co przyjąć, a co odrzucić.
5. Policz do… – ćwiczenia w przeliczaniu elementów.
• Nauczyciel przygotowuje cztery kubki plastikowe z kredkami, guzikami, patyczkami,
spinaczami biurowymi oraz kartki A4 z narysowanymi takimi samymi elementami.
• Każda grupa dostaje kubek i kartkę. Dzieci w grupach wspólnie przeliczają elementy,
wpisują na kartce odpowiednią liczbę.
• Grupy trzykrotnie zamieniają się kubkami
w sposób wskazany przez nauczyciela. Na ko-
niec przedstawiciele grup przedstawiają swoje
wyniki i je porównują.
6. Wprowadzenie liczby 16.
• Dzieci kładą na stolikach tyle patyczków, ile
elementów znajduje się w ich plastikowym ku-
beczku.
• Nauczyciel poleca dołożyć po jednym patycz-
ku. Dzieci przeliczają i mówią, ile jest teraz pa-
tyczków.
• Nauczyciel przypina na tablicy kartoniki z cyfra-
mi 1 i 6. Przypomina, że 1 oznacza dziesiątkę,
a 6 – jedności. Nauczyciel pisze kredą na tablicy
liczbę 16 i mówi: Jedna dziesiątka, sześć jedności.
• Dzieci kreślą palcem po śladach liczbę 16 w po-
większonym formacie w
ćw. matem.-przyr. na
30
s. 9
.
Następnie liczą klocki w wyższym i niższym słupku oraz piłki tenisowe i rakiety.
Czytają głośno działanie: 10 + 6 = 16.
• Dzieci liczą ślimaki po lewej i po prawej stronie ropuchy, wpisują w okienka ich liczbę,
dodają i uzupełniają zapis.
• Dzieci piszą w kratkach liczbę 16 według podanego wzoru.
7. Kwitnący sad – praca przestrzenna.
• Dzieci przygotowują materiały potrzebne do wykonania pracy (styropian, patyki, ga-
łązki, bibułę, klej, nożyczki, plastelinę). Nauczyciel prosi o zachowanie bezpieczeństwa
podczas realizacji zadania.
• Tłumaczy dzieciom sposób wykonania drzewka i pokazuje kolejne etapy pracy.
• Dzieci wykonują zadanie zgodnie z instrukcją nauczyciela:
– formują drzewko z patyków lub gałązek i wbijają je w styropian lub mocują za pomo-
cą plasteliny,
– przyklejają do gałązek małe kawałki białej lub różowej bibuły.
8. Klasowa galeria – wystawa prac.
• Nauczyciel przygotowuje miejsce w klasie (stoliki) na prace i kładzie napis: Kwitnący sad.
Wszystkie dzieci stawiają obok napisu wykonane drzewka.
• Nauczyciel eksponuje prace dzieci (album, historyjka obrazkowa, film animowany, ilu-
stracja do wiersza) i prace plastyczne wykonane pastelami na temat: Pszczoły wśród
kwiatów.
• Nauczyciel przykleja na drzwiach klasy kartkę z napisem: Klasowa galeria i zaprasza ra-
zem z dziećmi uczniów z sąsiednich klas.
• Dzieci oglądają wspólnie ze swoimi kolegami z innych klas przygotowaną wystawę,
opowiadają o swoich pracach innym dzieciom.
9. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela: Czy czujecie się artystami? Czy łatwo wam
się pracowało? Z którą pracą mieliście najwięcej problemów? Która praca jest, waszym zda-
niem, najciekawsza?
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Pszczoły wśród kwiatów – pastele
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie dobrać odpowiednie techniki plastyczne. Samodzielnie dobraliście do waszej pra-
cy materiał, kształt i fakturę. Wykonaliście plakat pt. Ratujmy Ziemię techniką kolażu.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– słucha muzyki,
– w rytm muzyki koloruje wzory kwiatów,
– wycina kwiaty – tworzy łąkę,
– zgodnie z opowiadaniem nauczyciela dorysowuje brakujące owady
.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie pracę pt. Pszczoły wśród kwiatów. Słuchając muzyki,
będziecie kolorować wzory kwiatów. Wytniecie je i nakleicie na arkusz papieru pakowego.
Stworzycie łąkę. Dorysujecie brakujące owady zgodnie z wysłuchanym opowiadaniem.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– posługiwać się pastelami,
– wykonać pracę zgodnie z tematem,
– tworzyć łąkę,
– dorysować owady zgodnie z wysłuchanym opowiadaniem.
Pytanie kluczowe
• W jaki sposób, słuchając muzyki, opowiadania nauczyciela i własnej wyobraźni, wyko-
nać łąkę pełną kwiatów i owadów?
Środki dydaktyczne: płyta z muzyką relaksacyjną, opowiadanie nauczyciela (nauczyciel
sam je układa), papier pakowy, pastele, nożyczki, klej, wzory kwiatów (kielichy) – stokrotek,
kaczeńców, podbiału, maków narysowanych na kartkach A4.
Przebieg zajęć
1. Stokrotka – wprowadzenie do zajęć.
• Nauczyciel czyta wiersz Danuty Gellnerowej Stokrotka:
Zakwitła wśród trawy
różowa stokrotka,
Uśmiecha się do niej
każdy, kto ją spotka.
Nie przygnieć stokrotki,
nawet gdy się potkniesz.
Gdy to ci się zdarzy,
przeproś ją stokrotnie.
• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat wiersza i odpowiadają na pytania nauczy-
ciela: Gdzie można spotkać stokrotkę? Jak wygląda łąka wiosną? Jakie inne kwiaty rosną na
łące? Co oprócz kwiatów rośnie na łące? Co zamieszkuje łąkę?
2. Podział na grupy, omówienie etapów pracy.
• Nauczyciel podaje temat zajęć. Dzieli dzieci na cztery grupy i tłumaczy im kolejne etapy
wykonania pracy. Pokazuje, w jaki sposób posługiwać się pastelami. Zwraca uwagę na
bezpieczne posługiwanie się przyborami plastycznymi.
• Dzieci zajmują miejsca przy stolikach zgodnie z podziałem na grupy. Nauczyciel włącza
nagranie muzyki relaksacyjnej.
3. Pszczoły wśród kwiatów – praca twórcza dzieci.
• Dzieci słuchają muzyki relaksacyjnej i kolorują pastelami wzory kwiatów narysowane
wcześniej przez nauczyciela na kartkach.
• Wycinają nożyczkami gotowe kwiaty.
• Naklejają kwiaty na arkusz papieru pakowego.
• Dorysowują łodyżki, liście i trawę.
• Słuchają opowiadania nauczyciela, np.: Cudowny zapach kwiatów i prześliczne kolory łąki
przyciągnęły uwagę licznych owadów. Nadleciały pracowite pszczółki. Usiadły na kwiatach
i zaczęły spijać słodki kwiatowy nektar. Czerwone biedronki przechadzały się po trawie,
a kolorowe motyle nieśmiało latały nad łąką.
• Dzieci rysują pszczoły, biedronki i motyle w miejscach zgodnych z treścią opowiadania.
31
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– posługiwać się pastelami,
– wykonać pracę zgodnie z tematem,
– tworzyć łąkę,
– dorysować owady zgodnie z wysłuchanym opowiadaniem.
Pytanie kluczowe
• W jaki sposób, słuchając muzyki, opowiadania nauczyciela i własnej wyobraźni, wyko-
nać łąkę pełną kwiatów i owadów?
Środki dydaktyczne: płyta z muzyką relaksacyjną, opowiadanie nauczyciela (nauczyciel
sam je układa), papier pakowy, pastele, nożyczki, klej, wzory kwiatów (kielichy) – stokrotek,
kaczeńców, podbiału, maków narysowanych na kartkach A4.
Przebieg zajęć
1. Stokrotka – wprowadzenie do zajęć.
• Nauczyciel czyta wiersz Danuty Gellnerowej Stokrotka:
Zakwitła wśród trawy
różowa stokrotka,
Uśmiecha się do niej
każdy, kto ją spotka.
Nie przygnieć stokrotki,
nawet gdy się potkniesz.
Gdy to ci się zdarzy,
przeproś ją stokrotnie.
• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat wiersza i odpowiadają na pytania nauczy-
ciela: Gdzie można spotkać stokrotkę? Jak wygląda łąka wiosną? Jakie inne kwiaty rosną na
łące? Co oprócz kwiatów rośnie na łące? Co zamieszkuje łąkę?
2. Podział na grupy, omówienie etapów pracy.
• Nauczyciel podaje temat zajęć. Dzieli dzieci na cztery grupy i tłumaczy im kolejne etapy
wykonania pracy. Pokazuje, w jaki sposób posługiwać się pastelami. Zwraca uwagę na
bezpieczne posługiwanie się przyborami plastycznymi.
• Dzieci zajmują miejsca przy stolikach zgodnie z podziałem na grupy. Nauczyciel włącza
nagranie muzyki relaksacyjnej.
3. Pszczoły wśród kwiatów – praca twórcza dzieci.
• Dzieci słuchają muzyki relaksacyjnej i kolorują pastelami wzory kwiatów narysowane
wcześniej przez nauczyciela na kartkach.
• Wycinają nożyczkami gotowe kwiaty.
• Naklejają kwiaty na arkusz papieru pakowego.
• Dorysowują łodyżki, liście i trawę.
• Słuchają opowiadania nauczyciela, np.: Cudowny zapach kwiatów i prześliczne kolory łąki
przyciągnęły uwagę licznych owadów. Nadleciały pracowite pszczółki. Usiadły na kwiatach
i zaczęły spijać słodki kwiatowy nektar. Czerwone biedronki przechadzały się po trawie,
a kolorowe motyle nieśmiało latały nad łąką.
• Dzieci rysują pszczoły, biedronki i motyle w miejscach zgodnych z treścią opowiadania.
32
4. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.
• Dzieci wypowiadają się na temat swoich prac – co one przedstawiają itp. Mówią, jak im
się pracowało w grupie i z czym miały problem.
• Nauczyciel ocenia (słownie) pracę dzieci i ich zaangażowanie w tworzenie wspólnej pra-
cy grupowej.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Poznajemy puzon. Rozróżnianie dźwięków cichych
i głośnych
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie pięknie śpiewać piosenkę Ekologiczne reggae oraz zatańczyć do niej. Świetnie ra-
dzicie sobie z ćwiczeniami rytmicznymi.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wie, jak wygląda puzon,
– odróżnia brzmienie puzonu od innych instrumentów,
– rozpoznaje i nazywa instrumenty: puzon, akordeon, fortepian, skrzypce, flet poprzecz-
ny, gitarę,
– rozpoznaje dźwięki ciche i głośne,
– śpiewa znane mu piosenki cicho i głośno,
– wypowiada własny sąd o wysłuchanej muzyce.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznamy nowy instrument – puzon. Zobaczycie, jak on wygląda
i posłuchacie jego brzmienia. Wykonacie zadanie w karcie pracy – pokolorujecie rysunek
puzonu oraz będziecie śpiewać piosenki cicho i głośno.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– śpiewać znane wam piosenki cicho i głośno,
– wypowiadać się na temat słuchanej muzyki,
– pokazać, jak się gra na puzonie,
– odróżnić brzmienie puzonu od dźwieku innych instrumentów.
Pytania kluczowe
• Jak się gra na puzonie?
• Z czym kojarzy ci się dźwięk puzonu?
Środki dydaktyczne: ilustracja przedstawiająca puzon, bębenek, karta pracy nr 24, płyta
CD 2, płyta DVD.
Przebieg zajęć
1. Głośne i ciche przywitanie – ćwiczenia głosowe.
• Nauczyciel prosi dzieci, by na przywitanie zaśpiewały piosenkę Ekologiczne reggae.
Mówi: W trakcie śpiewania patrzcie uważnie na mnie. Będę pokazywać, jak macie śpiewać.
Cicho lub głośno.
• Dzieci śpiewają, a nauczyciel w trakcie śpiewu pokazuje gesty (cicho – palec na ustach,
głośno – ręce wyciągnięte do góry).
Uwaga! Ćwiczenie to można poprzedzić wykonaniem ćwiczeń emisyjnych w róż-
nej dynamice (głośno lub cicho).
2. Głośno – cicho – ćwiczenia głosowe.
• Nauczyciel mówi: Zastanówcie się, co wydaje dźwięki głośne, a co – dźwięki ciche.
• Dzieci wymieniają przedmioty lub demonstrują odgłosy ciche i głośne.
3. Poznajemy puzon – prezentacja instrumentu (CD 2 – Garnet, muz. V. Cook, DVD –
Prezentacja puzonu: Garnet – muz. V. Cook).
• Nauczyciel mówi: Posłuchajcie muzyki.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom utwór zagrany na puzonie – V. Cook Garnet. Po wysłu-
chaniu pyta: Czy ktoś z was wie, jaki to był instrument? Jak myślicie, jak się na nim gra?
Szarpie się struny? Uderza w klawisze? A może dmucha się w niego?
• Dzieci wypowiadają się na temat swoich odczuć przy słuchaniu muzyki.
• Nauczyciel mówi: Utwór muzyczny, którego wysłuchaliście, był zagrany na puzonie.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom ilustrację puzonu i wyjaśnia jego budowę. Mówi: Pu-
zon jest instrumentem dętym. Zbudowany jest z blachy. Najczęściej jest piękny, błyszczący,
w kolorze złotym. Charakterystyczny dla puzonu jest suwak. Dzięki niemu można zmieniać
długość instrumentu. By wydobyć dźwięk z puzonu, trzeba mocno wdmuchnąć powietrze
w ustnik.
• Nauczyciel mówi: Posłuchajcie wiersza o puzonie.
Puzon ma złoty ryjek
I nagle – hop! – z ukrycia
i cienką, długą szyję.
wyskoczył susem zwinnym
I powiem wam na ucho,
i wygląd już odmienił,
że straszny wisus z niego,
i głos ma całkiem inny.
bo zawsze na koncercie
Prześlizgnął się po dźwiękach,
bawi się w chowanego.
z wysokich w niskie wleciał,
Kiedy przyczaja się i kryje
wyciągnął długą szyję
to wciąga swoją długą szyję,
i cieszył się jak dzieciak.
a z ryjka wylatuje
Zadziera ryjek w górę
wysoka, dźwięczna nuta:
i bardzo rad jest z tego,
– A kuku! Tutaj jestem!
że się tak ładnie bawi
A kuku! Jestem tutaj!
z muzyką w chowanego.
(W. Chotomska)
• Nauczyciel mówi: Teraz popatrzcie, jak się gra na puzonie. Prezentuje dzieciom nagranie
filmowe przedstawiające puzon.
• Dzieci wypowiadają się na temat filmu. Nauczyciel pyta: Czy muzyka grana na puzo-
nie jest głośna, czy cicha? Szybka czy wolna? Smutna czy wesoła? Z czym kojarzy się wam
brzmienie puzonu? Jak myślicie, czy na puzonie mogą grać małe dzieci – takie jak wy?
4. Rytmiczny puzon – ćwiczenie rytmiczne.
• Dzieci pokazują, jak się gra na puzonie, wydają dźwięki naśladujące jego brzmienie.
Nauczyciel improwizuje na bębenku dowolne rytmy (najlepiej w takcie na 4). Dzieci po-
wtarzają rytmy głosem na zasadzie echa, równocześnie naśladując grę na puzonie. Do-
datkowo nauczyciel zmienia dynamikę podczas grania (gra cicho albo głośno), a dzieci
muszą również na nią reagować.
5. Rozwiązywanie zadań w karcie pracy
(portfolio ucznia – karta pracy nr 24).
• Nauczyciel prosi, by dzieci powiedziały, co przedstawia ilustracja w karcie pracy. Pyta:
Kto z rodziny Muzyka gra na puzonie? (tata Maestro)
• Nauczyciel czyta dzieciom tekst z karty pracy: Zanim mój tata został dyrygentem, grał na
puzonie. Czasami w domu wyciąga puzon i bardzo głośno na nim gra.
33
2. Głośno – cicho – ćwiczenia głosowe.
• Nauczyciel mówi: Zastanówcie się, co wydaje dźwięki głośne, a co – dźwięki ciche.
• Dzieci wymieniają przedmioty lub demonstrują odgłosy ciche i głośne.
3. Poznajemy puzon – prezentacja instrumentu (CD 2 – Garnet, muz. V. Cook, DVD –
Prezentacja puzonu: Garnet – muz. V. Cook).
• Nauczyciel mówi: Posłuchajcie muzyki.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom utwór zagrany na puzonie – V. Cook Garnet. Po wysłu-
chaniu pyta: Czy ktoś z was wie, jaki to był instrument? Jak myślicie, jak się na nim gra?
Szarpie się struny? Uderza w klawisze? A może dmucha się w niego?
• Dzieci wypowiadają się na temat swoich odczuć przy słuchaniu muzyki.
• Nauczyciel mówi: Utwór muzyczny, którego wysłuchaliście, był zagrany na puzonie.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom ilustrację puzonu i wyjaśnia jego budowę. Mówi: Pu-
zon jest instrumentem dętym. Zbudowany jest z blachy. Najczęściej jest piękny, błyszczący,
w kolorze złotym. Charakterystyczny dla puzonu jest suwak. Dzięki niemu można zmieniać
długość instrumentu. By wydobyć dźwięk z puzonu, trzeba mocno wdmuchnąć powietrze
w ustnik.
• Nauczyciel mówi: Posłuchajcie wiersza o puzonie.
Puzon ma złoty ryjek
I nagle – hop! – z ukrycia
i cienką, długą szyję.
wyskoczył susem zwinnym
I powiem wam na ucho,
i wygląd już odmienił,
że straszny wisus z niego,
i głos ma całkiem inny.
bo zawsze na koncercie
Prześlizgnął się po dźwiękach,
bawi się w chowanego.
z wysokich w niskie wleciał,
Kiedy przyczaja się i kryje
wyciągnął długą szyję
to wciąga swoją długą szyję,
i cieszył się jak dzieciak.
a z ryjka wylatuje
Zadziera ryjek w górę
wysoka, dźwięczna nuta:
i bardzo rad jest z tego,
– A kuku! Tutaj jestem!
że się tak ładnie bawi
A kuku! Jestem tutaj!
z muzyką w chowanego.
(W. Chotomska)
• Nauczyciel mówi: Teraz popatrzcie, jak się gra na puzonie. Prezentuje dzieciom nagranie
filmowe przedstawiające puzon.
• Dzieci wypowiadają się na temat filmu. Nauczyciel pyta: Czy muzyka grana na puzo-
nie jest głośna, czy cicha? Szybka czy wolna? Smutna czy wesoła? Z czym kojarzy się wam
brzmienie puzonu? Jak myślicie, czy na puzonie mogą grać małe dzieci – takie jak wy?
4. Rytmiczny puzon – ćwiczenie rytmiczne.
• Dzieci pokazują, jak się gra na puzonie, wydają dźwięki naśladujące jego brzmienie.
Nauczyciel improwizuje na bębenku dowolne rytmy (najlepiej w takcie na 4). Dzieci po-
wtarzają rytmy głosem na zasadzie echa, równocześnie naśladując grę na puzonie. Do-
datkowo nauczyciel zmienia dynamikę podczas grania (gra cicho albo głośno), a dzieci
muszą również na nią reagować.
5. Rozwiązywanie zadań w karcie pracy
(portfolio ucznia – karta pracy nr 24).
• Nauczyciel prosi, by dzieci powiedziały, co przedstawia ilustracja w karcie pracy. Pyta:
Kto z rodziny Muzyka gra na puzonie? (tata Maestro)
• Nauczyciel czyta dzieciom tekst z karty pracy: Zanim mój tata został dyrygentem, grał na
puzonie. Czasami w domu wyciąga puzon i bardzo głośno na nim gra.
34
• Dzieci wykonują ćwiczenie w karcie pracy – kolorują rysunek puzonu.
6. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel prosi, by dzieci wstały i demonstrowały ruchem i głosem, jak się gra na pu-
zonie. Nauczyciel zadaje pytania. Jeśli odpowiedź jest twierdząca, to dzieci grają bardzo
głośno. Jeśli odpowiedź jest przecząca, to dzieci grają bardzo cicho. Przykładowe py-
tania: Czy puzon jest zbudowany z blachy? Czy na puzonie gra się głośno? Czy puzon ma
suwak? Czy na puzonie gra się smyczkiem? Czy na puzonie gra mama Muzyka? Itp.
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Poznanie narzędzia Tekst w programie Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie opcję Kolory niestandardowe i wiecie, jak ją wykorzystywać w programie Paint. Potra-
ficie pokolorować rysunek, używając kolorów niestandardowych.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– z pomocą nauczyciela stosuje narzędzie programu Paint – Tekst,
– potrafi odnaleźć na klawiaturze wybrane klawisze,
– podpisuje elementy graficzne w polu tekstowym i wpisuje liczby w okienka za pomocą
klawiatury,
– sprawnie posługuje się myszą,
– samodzielnie zapisuje plik w swoim folderze.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj poznacie ikonę narzędzia programu Paint – Tekst. Nauczycie się nim posługiwać. Do-
wiecie się, jak podpisać obrazki w polu tekstowym.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– podpisać obrazki w programie Paint.
Pytanie kluczowe
• Do czego służy program Paint?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe podręcznik klasa 1, płyta CD dla ucznia
– zajęcia 28., sprzęt komputerowy w pracowni komputerowej, album ze zdjęciami przedsta-
wiającymi obrazy i rzeźby.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Rozmowa na temat rzeźbiarstwa i malarstwa.
Nauczyciel pokazuje zdjęcia przedstawiające obrazy i rzeźby z wcześniej przygotowa-
nego albumu i pyta uczniów: Czym różnią się obrazy od rzeźb? (Obrazy namalowane są
zazwyczaj na płótnie, oprawione są w ramy i wiszą na ścianach, są płaskie; rzeźby two-
rzone są z gliny, drewna lub metalu, ustawiane są na podestach w budynkach albo na
zewnątrz).
Nauczyciel wyjaśnia, że malarstwo i rzeźbiarstwo są sztukami plastycznymi. Malarze to
artyści, którzy malują farbami obrazy o różnej tematyce, np. krajobrazy, przedmioty, ro-
śliny (tzw. martwą naturę), ludzi – np. ich portrety. Jeśli malarz namaluje siebie samego,
wtedy jego obraz jest autoportretem. Zarówno obrazy, jak i rzeźby można zobaczyć
w muzeum.
• Nauczyciel pyta uczniów, co przedstawia zdjęcie. Uczniowie tytułują zdjęcie i naklejają
nazwy przedmiotów i osób w odpowiednich polach (ćw. 1., s. 36.).
3. Rzeźby – zabawa ruchowa.
Nauczyciel dzieli uczniów na 3-osobowe grupy. W każdej z nich wyznacza jedną osobę,
która ma odegrać rolę rzeźby. Zadaniem każdego zespołu jest ułożenie najciekawszej
rzeźby, czyli odpowiednie ustawienie ciała kolegi – jego rąk, nóg, głowy i tułowia. Na
sygnał nauczyciela prace rzeźbiarskie ustają, a rzeźba zastyga w bezruchu. Wspólnie
wybrana, najbardziej efektowna rzeźba, nagradzana jest oklaskami. Potem w obrębie
trójek następuje zmiana uczniów pełniących rolę rzeźb.
4. Poznanie narzędzia Tekst w programie Paint.
Nauczyciel pyta uczniów, do czego do tej pory wykorzystywany był program Paint pod-
czas zajęć komputerowych (ćw. 2., s. 36.). Potem wyjaśnia, że w programie Paint moż-
na nie tylko rysować i malować, ale również pisać za pomocą narzędzia Tekst (s. 37.).
Omawia sposób wykonania napisu w programie Paint. Aby wykonać napis w programie
Paint, należy:
• kliknąć lewym przyciskiem myszy w ikonę
narzędzia Tekst, znajdującą się w Przy-
borniku,
• w wybranym miejscu narysować pole tekstowe, trzymając wciśnięty lewy przycisk my-
szy,
• napisać tekst w polu tekstowym za pomocą klawiatury,
• kliknąć w dowolne miejsce obok pola tekstowego, aby pole zniknęło, a pozostał gotowy
napis.
5. Wykorzystanie narzędzia Tekst w programie Paint.
Uczniowie włączają komputery pod kontrolą nauczyciela i uruchamiają program Paint.
Nauczyciel poleca uczniom narysować swoje autoportrety i podpisać je za pomocą na-
rzędzia Tekst (ćw. 3., s. 37.).
6. Uruchomienie płyty CD. Wykonanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Rzeźba
(Paint) – płyta CD, zajęcia 28.
Polecenie: To jest pomnik psa Bobby`ego, sławnego ze swej wierności, który znajduje się
w Edynburgu w Wielkiej Brytanii. Za pomocą narzędzia Tekst podpisz wskazanie części ciała
psa. Zapisz pracę w swoim folderze.
35
Nauczyciel wyjaśnia, że malarstwo i rzeźbiarstwo są sztukami plastycznymi. Malarze to
artyści, którzy malują farbami obrazy o różnej tematyce, np. krajobrazy, przedmioty, ro-
śliny (tzw. martwą naturę), ludzi – np. ich portrety. Jeśli malarz namaluje siebie samego,
wtedy jego obraz jest autoportretem. Zarówno obrazy, jak i rzeźby można zobaczyć
w muzeum.
• Nauczyciel pyta uczniów, co przedstawia zdjęcie. Uczniowie tytułują zdjęcie i naklejają
nazwy przedmiotów i osób w odpowiednich polach (ćw. 1., s. 36.).
3. Rzeźby – zabawa ruchowa.
Nauczyciel dzieli uczniów na 3-osobowe grupy. W każdej z nich wyznacza jedną osobę,
która ma odegrać rolę rzeźby. Zadaniem każdego zespołu jest ułożenie najciekawszej
rzeźby, czyli odpowiednie ustawienie ciała kolegi – jego rąk, nóg, głowy i tułowia. Na
sygnał nauczyciela prace rzeźbiarskie ustają, a rzeźba zastyga w bezruchu. Wspólnie
wybrana, najbardziej efektowna rzeźba, nagradzana jest oklaskami. Potem w obrębie
trójek następuje zmiana uczniów pełniących rolę rzeźb.
4. Poznanie narzędzia Tekst w programie Paint.
Nauczyciel pyta uczniów, do czego do tej pory wykorzystywany był program Paint pod-
czas zajęć komputerowych (ćw. 2., s. 36.). Potem wyjaśnia, że w programie Paint moż-
na nie tylko rysować i malować, ale również pisać za pomocą narzędzia Tekst (s. 37.).
Omawia sposób wykonania napisu w programie Paint. Aby wykonać napis w programie
Paint, należy:
• kliknąć lewym przyciskiem myszy w ikonę
narzędzia Tekst, znajdującą się w Przy-
borniku,
• w wybranym miejscu narysować pole tekstowe, trzymając wciśnięty lewy przycisk my-
szy,
• napisać tekst w polu tekstowym za pomocą klawiatury,
• kliknąć w dowolne miejsce obok pola tekstowego, aby pole zniknęło, a pozostał gotowy
napis.
5. Wykorzystanie narzędzia Tekst w programie Paint.
Uczniowie włączają komputery pod kontrolą nauczyciela i uruchamiają program Paint.
Nauczyciel poleca uczniom narysować swoje autoportrety i podpisać je za pomocą na-
rzędzia Tekst (ćw. 3., s. 37.).
6. Uruchomienie płyty CD. Wykonanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Rzeźba
(Paint) – płyta CD, zajęcia 28.
Polecenie: To jest pomnik psa Bobby`ego, sławnego ze swej wierności, który znajduje się
w Edynburgu w Wielkiej Brytanii. Za pomocą narzędzia Tekst podpisz wskazanie części ciała
psa. Zapisz pracę w swoim folderze.
36
Ćwiczenie B.
W muzeum
– płyta CD, zajęcia 28.
Polecenie: Policz obrazy znajdujące się w muzeum. Zapisz ich liczbę w pustym okienku.
Policz rzeźby znajdujące się w muzeum. Zapisz ich liczbę w pustym okienku.
7. Omówienie zmian zachodzących wiosną w ogrodzie.
Nauczyciel zadaje uczniom pytania:
– Jakie prace wykonuje się wiosną w ogrodzie? (grabienie i usuwanie zeszłorocznych ze-
schłych liści, spulchnianie i wyrównywanie ziemi, wyznaczanie grządek, sianie, podle-
wanie posianych roślin)
– Jakich narzędzi ogrodniczych używa się podczas wykonywania wiosennych prac w ogro-
dzie? (szpadel, czyli łopata, grabie, motyka, taczki, polewaczka)
– Jakie zmiany zachodzą w ogrodzie wiosną? (drzewa pokryte są młodymi zielonymi listka-
mi, kwitną drzewa owocowe i wiosenne kwiaty, na grządkach wyrastają młode roślinki)
37
8. Kontynuowanie wykonania ćwiczeń znajdujących się na płycie.
Ćwiczenie C.
Narzędzia ogrodnicze
(Paint) – płyta CD, zajęcia 28.
Polecenie: Podpisz obrazki przedstawiające narzędzia ogrodnicze, wykorzystując narzę-
dzie Tekst.
Ćwiczenie D.
Ogród wiosną
– płyta CD, zajęcia 28.
Polecenie: Znajdź 7 szczegółów, którymi różnią się obrazki. Kliknij lewym przyciskiem my-
szy w każdy znaleziony szczegół.
9. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.
10. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.
11. Praca domowa.
Nauczyciel poleca uczniom narysować dowolny obrazek w programie Paint w swoim
domowym komputerze i podpisać go za pomocą narzędzia Tekst (ćw. 4., s. 37.).
38
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
TEMAT ZAJĘĆ: Rozwijanie ogólnej sprawności przez ćwiczenia
gimnastyczne
Cele nauczyciela. Uczeń:
– doskonali ogólną sprawność,
– koryguje własną postawę,
– współpracuje w zespole,
– zachowuje zasady bezpieczeństwa.
Przybory: materace, woreczki, ławeczki, pachołki, szarfy, kocyki, piłka, wiaderka, laski gim-
nastyczne, skakanki.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
• Berek – stójka. Dzieci stoją w rozsypce. Jedno dziecko jest berkiem i trzyma piłkę. Pozo-
stałe dzieci uciekają przed nim i zatrzymują się natychmiast wtedy, kiedy berek zawoła
Stój! Berek celuje piłką w dowolne dziecko. Kogo piłka dotknie, ten biegnie za nią, chwy-
ta ją i staje się berkiem.
• Nauczyciel złącza materace, tworząc z nich ścieżkę. Dzieci ustawione w rzędzie strumie-
niowo, z małymi odstępami, wykonują podane ćwiczenia i wracają bokiem w truchcie
(dzieci mogą wykonywać ćwiczenia bez obuwia):
– trucht po materacu,
– krążenia ramion w przód,
– krążenia ramion w tył,
– skip A,
– skip C,
– cwał bokiem przodem do drabinek,
– cwał bokiem przodem do okien,
– marsz na czworakach,
– marsz w podporze tyłem – raczki,
– marsz, ręce w bok z unoszeniem wysoko kolan i wspięciem na palce (jak bociany),
– dzieci kładą ręce na materacu, nogi z boku poza materacem, poruszają się w przód
z przeskakiwaniem co parę kroków na drugą stronę materaca,
– dzieci kładą się wszerz materaca tak, aby głowa i stopy były poza nim, wykonują prze-
toczenie maksymalnie przez trzy materace, wstają i biegną do końca ścieżki,
– to samo przetoczenie, ale kładą się z drugiej strony, aby kręcić się w odwrotną stronę,
– luźne przeskoki, co drugi materac – wyskok w górę – dzieci starają się dotknąć kola-
nami klatki piersiowej.
3. Część główna.
• Dzieci ustawione w rzędzie. Każde dziecko przechodzi po ławeczce z woreczkiem na
głowie. Następnie wraca truchtem (nadal z woreczkiem na głowie) i wykonuje rzut wo-
reczkiem do wiaderka z odległości ok. 4 m.
• Ustawienie jw., przejście po ławeczce w klęku podpartym z woreczkiem na plecach. Na-
stępnie dziecko kładzie woreczek na stopie i w podskokach na jednej nodze – tak aby
woreczek nie spadł – wraca na koniec rzędu.
39
• Dzieci ustawione w kilku rzędach maszerują z laskami gimnastycznymi położonymi na
barkach, ręce oplatają laskę. Maszerują do linii końcowej. Nauczyciel koryguje niepra-
widłowe postawy.
• Dzieci stoją w rozsypce. Na sygnał nauczyciela starają się utrzymać jak najdłużej laski
w pionie na dłoniach. Wygrywa dziecko, które utrzyma laskę najdłużej.
• Podciąganie na kocyku. Nauczyciel stawia ławeczkę tak, aby końcem zahaczała o dra-
binki. Dzieci pojedynczo wykonują podciąganie na ławeczce, leżąc przodem na kocyku.
Nauczyciel ich asekuruje. Z powrotem zejście bądź zjazd. Następnie dzieci maszerują na
palcach po kilku materacach. Na koniec wykonują pięć skoków na skakance na matera-
cu i wracają na koniec rzędu.
• Wyścig na kocyku. Dzieci zdejmują obuwie. Nauczyciel dzieli dzieci na równe zespoły,
które stają w rzędach. Na sygnał nauczyciela każda osoba pierwsza w rzędzie wykonuje
siad klęczny na kocyku i rękami przeciąga się do wyznaczonego pachołkiem miejsca –
odległość ok. 5 m. Następnie wykonuje przejście przez szarfę z góry do dołu, zabiera
woreczek, trzymając go palcami stóp, a w ręku trzyma kocyk i wraca, skacząc na jednej
nodze na koniec rzędu. Przekazuje woreczek i kocyk następnemu dziecku. Wygrywa
zespół, który wykona zadanie szybciej i poprawniej.
• Ćwiczenie rozciągające. Dzieci ustawione przy drabinkach. Na sygnał wchodzą na drugi
szczebel i wykonują zwis tyłem do drabinek. Każde dziecko tak długo, jak długo wytrzy-
ma (nie jest to rywalizacja) – maksymalnie 35 sekund. Dziecko w dowolnym momencie
schodzi z drabinek.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Dzieci stoją w szeregu, trzymają się za ręce. Nauczyciel wręcza woreczek pierwszej
osobie. Woreczek przekazywany jest stopą w dowolny sposób, od pierwszej osoby do
ostatniej i z powrotem. Woreczek nie może spaść.
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy z akcentem siły
Cele nauczyciela. Uczeń:
– kształtuje siłę ramion, nóg, tułowia,
– współpracuje w grupie,
– zachowuje zasady bezpieczeństwa.
Przybory: deskorolki, pachołki, kręgle, liny, kreda, szarfy.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
• Zabawa ożywiająca Berek – słupek. Dzieci stoją w luźnej gromadce. Berek zakłada szarfę
i biega za uciekającymi, starając się kogoś dotknąć, a tym samym przekazać mu swoją
funkcję. Dzieci uciekające mogą uchronić się przed złapaniem, przyjmując w ostatniej
chwili postawę słupka – stają prosto i nieruchomo. Jeśli ktoś się poruszy, berek ma pra-
wo go dotknąć. Dotknięte dziecko staje się berkiem.
40
• Wyścig szarf. Dzielimy dzieci na dwie grupy i ustawiamy na jednej linii (np. środkowej).
Każde dziecko dostaje szarfę i przekłada ją przez bark. Następnie na ustalony sygnał
jeden zespół biegnie w jedną stronę na wyznaczoną linię boczną, a drugi – w przeciw-
ną. Dzieci ściągają szarfy i kładą je przed sobą. Wygrywa zespół, który wykona zadanie
szybciej i dokładniej. Należy pamiętać, aby linie zespołów były o tyle samo oddalone od
linii środkowej.
Uwaga! Pamiętamy, że przy skłonach nie pogłębiamy ruchów, jedynie trwamy
w danej pozycji.
• Dzieci w rozsypce stają twarzą do nauczyciela i wykonują ćwiczenia rozciągające:
– skręty głowy w przód, tył, w lewo, prawo,
– wspięcia na palce, podniesienie rąk w górę, wdech,
– ugięcie nóg w stawach kolanowych, ręce w dół, wydech,
– skrętoskłony w rozkroku,
– w rozkroku skręt do nogi lewej, potem prawej z wytrzymaniem pozycji,
– leżenie przodem, odchylenie tułowia w tył – dzieci patrzą na sufit jak na niebo,
– siad klęczny, skłon tułowia w przód, dzieci sięgają jak najdalej rękoma w przód,
– siad rozkroczny, skrętoskłony tułowia do prawej i lewej nogi,
– siad prosty, przejście do leżenia przewrotnego, dzieci starają się przełożyć nogi za
głowy,
– na sygnał nauczyciela przysiad, a potem wyskok w górę.
3. Część główna.
• Ruchomy ring. Nauczyciel dzieli dzieci na zespoły 4-osobowe – dobiera je według po-
dobnych warunków fizycznych. Zawodnicy naciągają linkę związaną z czterech stron,
tworząc ruchomy ring. W jednakowych odległościach (np. trzy kroki), ustawiony jest krę-
giel. Na sygnał nauczyciela każdy uczestnik ciągnie linkę, starając się podnieść kręgiel.
Kto dokona tego pierwszy, wygrywa, pozostałe troje dzieci walczą o drugie miejsce.
• Kto dłużej na linii. Nauczyciel dzieli klasę na dwa zespoły, które stają w szeregach na-
przeciwko siebie. Z każdej drużyny wychodzi na środek jedno dziecko i staje w wykroku
na linii, np. środkowej. Dzieci podają sobie prawe ręce, lewe opierają na biodrach. Na
sygnał prowadzącego każde, za pomocą złączonej ręki, stara się spowodować zejście
przeciwnika z linii. Kto pierwszy tego dokona, otrzymuje 1 pkt. Tak kolejno walczą po-
zostałe pary. Wygrywa zespół, który zdobędzie więcej punktów.
• Wyścig taczek. Dzieci podzielone są na dwa zespoły. Każdy zespół staje rzędem w pa-
rach. Pierwsze dziecko z pary wykonuje podpór przodem, drugie chwyta je za kolana.
Takie samo jest ustawienie w drugim zespole. Na sygnał nauczyciela taczki ścigają się
do wyznaczonego pachołka, tam następuje zamiana ról w parach i powrót. Następna
para rusza dopiero, gdy pierwsza przekroczy linię startu. Wygrywa zespół, który ukoń-
czy zadanie szybciej.
• Wyścig na deskorolce. Zespoły ustawione w rzędach. Pierwsze dzieci z zespołów kładą
się na deskorolce przodem i na sygnał odpychają się rękami w przód, starają się jak naj-
szybciej dotrzeć do pachołka. Następnie kładą się na plecach i nogami odpychają się,
wracając do swojego rzędu. I tak każda osoba z zespołu. Wygrywa zespół, który wykona
zadanie szybciej.
• Każdy przeciw każdemu. Nauczyciel rysuje 3–4 kwadraty o boku ok. 4 m. Zawodnicy zaj-
mują miejsca w jednym kwadracie. Na sygnał nauczyciela każdy za pomocą barków,
pleców i tułowia (bez użycia rąk) stara się wypchnąć pozostałych uczestników poza kra-
wędź kwadratu. Walka trwa tak długo, aż w kwadracie zostanie jedna osoba. Pozostałe
dzieci zajmują miejsca w drugim i powtarzają tę czynność. Zabawa trwa do momentu,
41
gdy w każdym kwadracie zostanie jeden uczestnik. Wygrywa osoba w pierwszym kwa-
dracie, dalsza numeracja zgodna z kolejnością kwadratów.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Minutka – zabawa uspokajająca. Dzieci kładą się na plecach, zamykają oczy. Indywidual-
nie odliczają minutę, następnie otwierają oczy i przechodzą do siadu. Nauczyciel spraw-
dza czas na zegarku. Dziecko, które było najbliżej minuty, wygrywa.
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy z akcentem wytrzymałości
Cele nauczyciela. Uczeń:
– kształtuje swoją wytrzymałość,
– współpracuje w zespole,
– zachowuje zasady bezpieczeństwa.
Przybory: tyczki, skakanki, piłki, woreczek.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
• Zwinna żabka – zabawa ożywiająca. Nauczyciel wybiera dwóch berków, którzy ustawia-
ją się na linii bocznej boiska. Pozostali zawodnicy zajmują miejsce na boisku. Wszyscy
przyjmują pozycje w przysiadzie podpartym. Na sygnał słowny Berki gonią żabki! dzieci
uciekają przed berkiem. Złapane dziecko staje się berkiem. Wygrywa zawodnik, który
jako ostatni zostanie złapany. Nie wolno siadać, klękać, wstawać z odrywaniem rąk od
podłoża.
• Dzieci biegają dookoła sali i wykonują następujące ćwiczenia:
– bieg przodem,
– bieg tyłem,
– marsz ze wspięciem na palcach,
– marsz na piętach,
– skip A,
– skip C,
– marsz z wyrzutem nóg w przód, na przemian raz prawą, raz lewą; dzieci starają się nie
zginać nóg w stawach kolanowych,
– cwał z twarzami do środka koła,
– to samo tyłem do środka koła,
– marsz z wypadem nóg w przód, raz lewą, raz prawą,
– bieg na sygnał, potem trzy pajacyki w miejscu.
3. Część główna.
• Trójgłowy smok. Dwoje dzieci łapie skakankę za końce i trzymając ją, gonią pozostałych
uczestników. Pierwsze złapane dziecko chwyta jedną ręką za środek skakanki i pomaga
berkom w dalszym łapaniu. Aby mogła nastąpić zmiana berków, smok musi złapać trzy
osoby, z których ostatnie stają się berkami. Zabawa odbywa się na czas – 5 do 10 min.
42
Wygrywa dziecko, które ani razu nie zostało złapane.
• Sztafeta pociągów. Nauczyciel dzieli dzieci na dwa zespoły, które stają w rzędach na
jednej linii. Naprzeciwko każdego rzędu nauczyciel ustawia tyczkę w odległości około
10 m. Na sygnał prowadzącego pierwsi zawodnicy z drużyn biegną, okrążają tyczkę
i wracają. Po przekroczeniu linii startu do pierwszego zawodnika dołącza następny,
chwytając go za biodra. Obaj okrążają tyczkę i wracają. Za linią startu dołącza kolejny
zawodnik. Zabawa toczy się do momentu, aż cała drużyna – pociąg – obiegnie tyczkę
i wróci na swoje miejsce. Wygrywa zespół, który wykona zadanie szybciej.
• Zamiana miejsc – ustawienie jak na rys. 1.
Rys. 1.
• Nauczyciel dzieli każdy z zespołów na połowy i każdemu dziecku z poszczególnych
zespołów przyznaje numer (patrz ilustracja). Na sygnał nauczyciela jedynki startują do
czwórek, przybijają piątki i idą na koniec rzędów. To daje sygnał do startu następnym
dzieciom. Czwórki przybijają piątkę dwójkom itd. Wygrywa zespół, który jako pierwszy
zamieni się miejscami z kolegami/koleżankami z naprzeciwka.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Ciepło – zimno. Nauczyciel dzieli dzieci na dwa zespoły. Jeden zespół odwraca się twa-
rzami do drabinek. Dziecko z drugiego zespołu wybrane przez nauczyciela chowa na
sali woreczek. Następnie z zespołu spod drabinek nauczyciel wybiera dziecko, którego
zadaniem jest odnaleźć schowany woreczek. Drużyna chowająca mówi głośno Zimno!
– jeśli szukający jest daleko woreczka i Ciepło! – jeśli się zbliża.
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
43
MALI MUZYCY. WIOSNA NA ŁĄCE I NA POLU. ZADANIA TEKSTOWE. OBLICZENIA PIENIĘŻNE
EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA
• wprowadzenie drukowanych i pisanych liter H, h oraz dwuznaku Ch, ch
• rozwijanie spostrzegania wzrokowego
• wypowiadanie się na temat muzyki
• doskonalenie umiejętności czytania ze zrozumieniem
• ćwiczenia kaligraficzne
• rozwijanie umiejętności działania zgodnie z instrukcją
• doskonalenie umiejętności współpracy w zespole
Kultura – termin ten jest wieloznaczny; 1) całokształt duchowego i materialnego dorobku ludzko-
ści (wtedy bywa utożsamiana z cywilizacją); 2) ogół wytworów zarówno materialnych, jak i niema-
terialnych (duchowych, symbolicznych, np. wzory myślenia i zachowania); 3) charakterystyczne
dla danego społeczeństwa wzory postępowania; 4) to, co w zachowaniu ludzkim jest wyuczone,
MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE
EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA
• kształcenie umiejętności rozwiązywania
zadań tekstowych
• rozwijanie logicznego myślenia
i radzenia sobie w sytuacji problemowej
• doskonalenie techniki dodawania trzech
składników
• kształcenie umiejętności przeliczania
pieniędzy
• poznanie wartości nabywczej pieniądza
• kształcenie rozumienia pojęcia długu
i konieczności jego spłacenia
Projekt
nr 29
JA – ŚWIAT
KULTURY
• obserwowanie zmian
zachodzących w przyrodzie
wiosną
• rozpoznawanie i nazywanie
roślin i zwierząt występują-
cych na łące i na polu
• wypowiadanie się na temat
zwierząt żyjących pod
ziemią
TEMATY DNI
1. Z wizytą w filharmonii
2. Na harfie
3. Tworzymy klasowy chór
4. Tworzymy muzykę
5. Muzyczne wiersze
44
MALI MUZYCY. WIOSNA NA ŁĄCE I NA POLU. ZADANIA TEKSTOWE. OBLICZENIA PIENIĘŻNE
EDUKACJA MUZYCZNA
• rozpoznawanie
brzmienia instrumen-
tów
• organizacja klasowe-
go koncertu
EDUKACJA PLASTYCZNA
• plastyczne fantazje za-
inspirowane muzyką
ZAJĘCIA TECHNICZNE
• wykonanie instru-
mentów muzycznych
z wykorzystaniem
opakowań i materia-
łów przyrodniczych
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
• pisanie życzeń za
pomocą klawiatury
• wykonanie laurki dla
mamy w programie
Paint
TEMATY DNI
1. Z wizytą w filharmonii
2. Na harfie
3. Tworzymy klasowy chór
4. Tworzymy muzykę
5. Muzyczne wiersze
WYCHOWANIE FIZYCZNE
I EDUKACJA ZDROWOTNA
• kształtowanie poczu-
cia rytmu i koordynacji
ruchowej
• umiejętne poko-
nywanie prostych
przeszkód terenowych
• rozwijanie pod-
stawowych cech
motorycznych
• kształtowanie zwinno-
ści, zręczności
i szybkości
w odróżnieniu od tego, co biologicznie odziedziczone; 5) całość wiedzy na temat
kultury bada kulturoznawstwo. Na poszczególnych aspektach kultury uwagę sku-
piają: filozofia kultury, historia kultury, antropologia kulturowa, socjologia kultury,
etnografia czy memetyka (wg Wikipedii).
45
46
Pr
ojekt nr 29
I.
Tema
t pr
ojektu:
M
ali muz
yc
y.
W
iosna na łąc
e i na p
olu
. Z
adania t
ekst
ow
e. O
blicz
enia pieniężne
Ro
dzaj
eduk
acji
Liczba godzin
Numer jednostki
Zapis
w dzienniku
Tr
eści pr
ogr
amo
w
e
M
at
eriał
Wymagania
szcz
egółow
e podsta
-
wy pr
ogr
amow
ej
Uw
agi
o realizacji
Ocz
ek
iw
ane
osiągnięcia ucznia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczna
1
169
Z wiz
ytą w filharmonii
– uwr
ażliwianie dzieci
na sztuk
ę muz
yczną,
kształt
ow
anie p
oczu
-
cia harmonii i est
et
yk
i
słucho
w
ej
.
•
wpr
ow
adz
enie
do
tema
tu
–
zaba
w
y
dr
amo
w
e
pr
zy
ró
żn
ych
typach
muz
yk
i
klasy
cznej
,
•
cz
ytanie
k
rótk
ich
rytmiczn
ych
wiersz
ykó
w
o
popular
ny
ch
instrumen
tach,
•
ro
zmo
w
a
na
tema
t t
ego
, cz
ym
jest
muz
y-
ka,
gdzie
i
jak
mo
żem
y
jej
słuchać
, wpr
o-
w
adz
enie
pojęć
filharmonia
, ork
iestr
a,
posz
er
zanie
sło
wnik
a
dzieck
a
o
naz
w
y
podsta
w
ow
ych
instrumen
tó
w
,
•
ry
so
w
anie
po
śladach
elemen
tó
w
stano
-
wiąc
ych
po
wtar
zalne
rytm
y,
kolor
ow
anie
zamk
nięt
ych
pr
zestr
zeni
zgodnie
z
wła
-
sn
ym
pom
ysłem
dzieck
a,
Elemen
tar
z
cz. 2,
s.
54–55
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
cz. 4,
s.
10
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
•
potr
afi
samodzielnie
i
z
in
-
nymi
dziećmi
ba
wić
się
pr
zy
ró
żn
ych
rodzajach
muz
yk
i,
a pot
em
opo
wiadać
o
sw
oich
pr
zeż
yciach,
•
słucha
z
uw
agą
w
ypo
wiedzi
inn
ych
dzieci
na
tema
t ich
pr
zeż
yć
z
wiązan
ych
z
muz
yk
ą,
potr
afi
zadać
p
ytanie
, jeśli
c
oś
jest
dla
niego
niezr
ozumiałe
,
•
umie
po
wtar
zać
za
naucz
y-
cielem
k
rótk
ie
, r
ytmiczne
wiersz
yk
i o
muz
yc
e
i instru
-
men
tach
muz
yczn
ych,
•
zna
podsta
w
ow
e
sło
wnic
tw
o
związane
z
muz
yk
ą
i potr
afi
się
nim
dobr
ze
posług
iw
ać
w opo
wiadaniu
lub
odpo
wia
-
daniu
na
p
ytania,
•
potr
afi
pięk
nie
cz
ytać
tekst
y
ut
w
or
zone
z
po
znan
ych
lit
er
,
•
ro
zumie
, c
o
cz
yta
i
w
ykonuje
pr
awidło
w
o
polec
enia
do
tekstu
,
•
pisz
e
kalig
raficznie
w
yr
az
y,
zdania
i
kr
ótk
ie
tekst
y
(ró
w
-
nież
z
lit
er
ą
H
, h
i
dwuznak
iem
Ch
, ch
),
•
potr
afi
ba
wić
się
z
inn
ymi
dziećmi
w
bezpieczn
y,
tw
ór
-
cz
y
sposób;
47
2
170 – 171
M
oja mama gr
a na
har
fie
. W
pr
ow
adz
enie
dr
uk
ow
anej i pisanej
lit
er
y H, h.
•
zaba
w
y
muz
yczno
-rucho
w
e
pr
zy
ró
żn
ych
typach
muz
yk
i,
•
ro
zwijanie
spostr
zegania
wzr
oko
w
ego
popr
zez
por
ówn
yw
anie
dw
óch
ry
sunkó
w
pr
zedsta
wiając
ych
or
kiestr
ę
i szuk
anie
sz
cz
egółó
w
ró
żniąc
ych,
•
słuchanie
muz
yk
i k
lasy
cznej
i
dopaso
-
w
yw
anie
do
ok
reślonej
wizualizacji
pla
-
st
ycznej
,
•
wpr
ow
adz
enie
druko
w
an
ych
lit
er
H
, h
na
podsta
wie
w
yr
azu
har
fa
, analiza
i
syn
teza
słucho
w
a
w
yr
azu
podsta
w
ow
ego
i
w
yr
a-
zó
w
doda
tko
w
ych,
•
ćwicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
pomagając
e
pr
zy
got
ow
ać
rękę
do
pisania,
•
ro
zwijanie
umiejętności
pisania
H
, h
,
pisanie
sylab
i
w
yr
az
ów
za
wier
ając
ych
tę
lit
er
ę,
•
zaba
w
y
in
teg
rac
yjne
ro
zwijając
e
wr
ażliw
ość
dzieci
na
siebie
na
wzajem
w
ykor
zy
stując
e
tema
t np
. w
spółg
rania
w or
kiestr
ze
,
Elemen
tar
z
cz.
2,
s.
56
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
cz. 4,
s.
11–12
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 45
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
1
172
Tw
or
zym
y k
laso
w
y chór
.
W
pr
ow
adz
enie dwuzna
-
ku C
h, ch.
•
zaba
w
y
ro
zwijając
e
umiejętność
w
spół
-
pr
ac
y
w
g
rupie
i
tema
t w
spólnego
muz
y-
ko
w
ania,
•
wpr
ow
adz
enie
dwuznakó
w
Ch
, ch
na
podsta
wie
w
yr
azu
chór
,
•
ćwicz
enie
w
yr
óżniania
słucho
w
ego
i wzr
oko
w
ego
w
yr
az
ów
, mając
ych
h
lub
ch
w
nagłosie
, śr
ódgłosie
lub
w
ygłosie
,
•
cz
ytanie
tekst
ów
z
wiązan
ych
z
po
znan
ymi
lit
er
ami
or
az
analiza
ilustr
acji
do
tekst
ów
,
•
ćwicz
enie
pisania
dwuznakó
w
Ch
, ch
:
pisanie
po
śladach
lit
er
, połącz
eń
sylabo
-
w
ych
i
w
yr
az
ów
,
Elemen
tar
z
cz.
2,
s.
57
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
cz. 4,
s.
13
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
48
1
173
Tw
or
zym
y muz
yk
ę.
Ćwicz
enia r
oz
wijając
e
spr
awność cz
ytania
i pisania.
•
in
teg
ro
w
anie
g
rup
y
popr
zez
zaba
w
y
związane
tema
ty
cznie
z
muz
yk
ą:
w
spólne
muz
yko
w
anie
, śpiew
anie
, r
ozr
óżnianie
typó
w
muz
yk
i,
•
cz
ytanie
tekst
ów
z
elemen
tar
za
na
tema
t
muz
yk
i –
ć
wicz
enie
w
cz
ytaniu
no
w
o
po
znan
ych
lit
er
i
dwuznakó
w
H
, h
, Ch
, ch
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
jęz
yko
w
ych
dzieck
a
popr
zez
zaba
w
y
w
łącz
enie
sylab
w w
yr
az
y
i podpisy
w
anie
obr
azkó
w
wła
-
ściw
ymi
w
yr
azami,
•
ro
zwijanie
wr
ażliw
ości
est
et
ycznej
dzieck
a
popr
zez
cz
ytanie
wiersz
y
z
po
znan
ymi
lit
er
ami
i
dwuznak
ami,
•
ćwicz
enie
k
alig
raficzne
,
Elemen
tar
z
cz. 2,
s.
56–57
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne
cz. 4,
s.
14–15
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 46
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
1
174
Muz
yczne wiersz
e – za
-
ba
w
y sło
w
ami, r
ymami
i r
ytmem.
•
zaba
w
y
na
podsta
wie
wiersz
y
o
muz
yc
e
i instrumen
tach,
•
ilustr
ow
anie
wiersz
y
muz
yk
ą
popr
zez
w
ykor
zy
stanie
ró
żnor
odn
ych
instrumen
-
tó
w
, r
ównież
w
ykonan
ych
z
dost
ępn
ych
w k
lasie
ma
ter
iałó
w
;
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.3a 5.1 5.2
ma
tema
t.-
-pr
zyr
odnicza
1
29
O
bser
w
ow
anie pr
zyr
o-
dy – wiosna na łąc
e i na
polu
.
•
w
dr
ażanie
do
obser
w
ow
ania
zmian
za
-
chodząc
ych
w
pr
zyr
odzie
,
•
ro
zpo
zna
w
anie
roślin
i
zwier
zą
t,
najbliż
-
sz
ych
śr
odo
wisk
pr
zyr
odnicz
ych,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz. 4,
s.
10–11
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 48
6.1)a 6.1)b
•
ro
zpo
znaje
i
naz
yw
a
roślin
y
i z
wier
zęta
w
yst
ępując
e
na
ilustr
acji
łąk
i i
pola,
•
w
ypo
wiada
się
na
tema
t
zwier
zą
t ż
yjąc
ych
pod
ziemią,
•
w
ymienia
po
tr
zy
pr
zyk
łady
po
znan
ych
roślin
i
zwier
zą
t,
•
ro
związuje
zadania
tekst
ow
e,
•
uk
łada
i
zapisuje
odpo
wiedzi
do
zadań,
•
dodaje
w
po
znan
ym
zak
resie
liczbo
w
ym,
•
odejmuje
w
po
znan
ym
zak
re
-
sie
liczbo
w
ym,
•
uk
łada
zadanie
o
k
upo
w
aniu
,
•
ro
związuje
zadanie
tekst
ow
e,
1
113
Ro
związ
yw
anie zadań
tekst
ow
ych na do
da
-
w
anie
.
•
ro
związ
yw
anie
zadań
tekst
ow
ych
na
doda
w
anie
,
•
w
dr
ażanie
do
samodzielnej
analiz
y
zadań
tekst
ow
ych,
•
doda
w
anie
tr
zech
sk
ładnikó
w
w
po
zna
-
nym
zak
resie
liczbo
w
ym,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz. 4,
s.12
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 47
7.2)b 7.2)c 7.2)d
49
1
114
Ro
związ
yw
anie zadań
tekst
ow
ych na o
dejmo
-
w
anie
.
•
ro
związ
yw
anie
zadań
tekst
ow
ych
na
odejmo
w
anie
,
•
w
dr
ażanie
do
samodzielnej
analiz
y
zadań
tekst
ow
ych,
•
odejmo
w
anie
liczb
w
po
znan
ym
zak
resie
liczbo
w
ym,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.13
7.2)b 7.2)c 7.2)d
1
115
O
blicz
enia pieniężne
.
•
w
dr
ażanie
do
umiejętnego
posług
iw
ania
się
pieniędzmi,
•
kształc
enie
umiejętności
pr
zeliczania
pieniędz
y,
•
po
znanie
w
ar
tości
nab
yw
cz
ej
pieniędz
y,
•
w
dr
ażanie
do
uk
ładania
zadań
tekst
ow
ych
o
kupo
w
aniu
w
opar
ciu
o
pr
zedsta
wione
dane
,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.14
7.2)b 7.2)c 7.2)d 7.4)a
1
116
O
blicz
enia pieniężne
.
•
w
dr
ażanie
do
umiejętnego
posług
iw
ania
się
pieniędzmi,
•
kształc
enie
umiejętności
pr
zeliczania
pieniędz
y,
•
po
znanie
w
ar
tości
nab
yw
cz
ej
pieniędz
y,
•
w
dr
ażanie
do
ro
związ
yw
ania
zadań
tek
-
st
ow
ych,
•
kształc
enie
ro
zumienia
pojęcia
dłu
gu
i konieczności
spłac
enia
go;
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.15
7.2)b 7.2)c 7.2)d 7.4)a 7.4)b
zajęcia
techniczne
1
29
W
yk
onanie instr
umen
-
tó
w muz
yczn
ych
z w
yk
or
zy
staniem
opak
ow
ań i ma
teriałó
w
pr
zyr
odnicz
ych.
•
w
dr
ażanie
do
w
ykor
zy
st
yw
ania
opako
-
w
ań
i
ma
ter
iałó
w
pr
zyr
odnicz
ych
do
pr
ac
techniczn
ych,
•
bezpieczne
posług
iw
anie
się
nar
zędziami,
•
dbanie
o
por
ządek
na
miejscu
pr
ac
y;
9.2)a
9.2)b
•
w
ybier
a
właściw
e
opako
-
w
anie
,
•
w
ypełnia
je
k
aszą,
ryż
em,
piask
iem
lub
inn
ym
sypk
im
ma
ter
iałem,
•
sz
cz
elnie
zam
yk
a
pudełko
–
ok
leja
taśmą;
eduk
acja
plast
yczna
1
29
Plast
yczne fan
tazje za
-
inspir
ow
ane muz
yk
ą.
•
ilustr
ow
anie
sc
en
fan
tast
yczn
ych
zainspi
-
ro
w
an
ych
muz
yk
ą,
•
kształt
ow
anie
w
yobr
aźni
i
kr
ea
ty
wności,
•
w
ypo
wiadanie
się
za
pomocą
bar
w
, k
re
-
sek
, plam,
•
tw
or
zenie
obr
az
ów
fan
tast
yczn
ych,
•
wpr
ow
adz
enie
pojęć:
obr
az
, malar
z;
4.1) 4.2) 4.4)
•
w
ykonuje
obr
az
do
w
ysłucha
-
nej
muz
yk
i,
•
w
ypo
wiada
się
na
tema
t
sw
ojego
obr
azu
,
•
wie
, cz
ym
zajmuje
się
malar
z,
•
oma
wia
pr
zedsta
wione
obr
az
y,
pr
óbuje
w
yjaśnić
, c
o
pr
zedsta
wiają;
50
eduk
acja
muz
yczna
1
29
W
iz
yta w filharmonii.
Ur
ządzam
y k
laso
w
y
konc
er
t.
•
or
ganizacja
k
laso
w
ego
konc
er
tu
,
•
ro
zpo
zna
w
anie
br
zmienia
instrumen
tó
w
:
puz
onu
, akor
deonu
, f
or
tepianu
, sk
rz
ypiec
,
fletu
popr
zecznego
i
gitar
y;
Kar
ta pr
ac
y
nr 26
3.1) 3.5) 3.6)
•
wie
, jak
zacho
w
ać
się
podczas
konc
er
tu
,
•
potr
afi
sk
upić
uw
agę
na
słuchaniu
ut
w
oru
muz
ycznego
,
•
ro
zpo
znaje
i
naz
yw
a
instrumen
ty
: puz
on,
akor
deon,
for
tepian,
sk
rz
ypc
e,
flet
popr
zeczn
y
i g
itar
ę,
•
w
ypo
wiada
się
na
tema
t
słuchanej
muz
yk
i;
zajęcia
komput
er
ow
e
1
29
Pisanie k
olor
ow
ych
ży
cz
eń za p
omo
cą
nar
zędzia
Tekst
w pr
o-
gr
amie
Pa
int
.
•
zast
oso
w
anie
nar
zędzia
T
ekst
or
az
P
ola
koloru
w
pr
og
ramie
P
aint
,
•
doskonalenie
umiejętności
st
oso
w
ania
opcji
P
rz
ezr
ocz
yst
e
tło
nar
zędzia
T
ekst
w pr
og
ramie
P
aint
,
•
doskonalenie
umiejętności
w
ykor
zy
st
yw
a-
nia
k
la
wia
tur
y
do
pisania
w
yr
az
ów
i z
dań,
•
kształt
ow
anie
umiejętności
zmian
y
po
-
ło
żenia
tekstu
znajdując
ego
się
w
polu
tekst
ow
ym
pr
og
ramu
P
aint
,
•
doskonalenie
umiejętności
samodzielne
-
go
w
ykor
zy
st
yw
ania
po
znan
ych
nar
zędzi
i polec
eń
pr
og
ramu
P
aint
,
•
w
dr
ażanie
do
zapisy
w
ania
w
ykonan
ych
pr
ac
w
sw
oim
folder
ze
,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
posług
iw
ania
się
m
yszą;
8.1) 8.2)
•
st
osuje
nar
zędzie
T
ekst
w
pr
o-
gr
amie
P
aint
, w
ykor
zy
stując
opcję
P
rz
ezr
ocz
yst
e
tło
or
az
Pole
k
oloru
,
•
pr
zepisuje
ż
ycz
enia
i
podpi
-
suje
elemen
ty
obr
azk
a
w po
-
lach
tekst
ow
ych
za
pomocą
kla
wia
tur
y,
•
pr
zenosi
tekst
znajdując
y
się
w
polu
tekst
ow
ym
pr
og
ramu
Paint
w
w
ybr
ane
miejsc
e,
•
samodzielnie
w
ykor
zy
stuje
po
znane
nar
zędzia
i
polec
e-
nia
pr
og
ramu
P
aint
do
w
yko
-
nania
laur
ki
dla
mam
y,
•
samodzielnie
zapisuje
plik
w sw
oim
folder
ze
,
•
spr
awnie
posługuje
się
m
y-
szą;
51
w
ycho
w
anie
fiz
yczne
i eduk
acja
zdr
ow
otna
3
85– 87
85. Ć
wicz
enia o
gólnor
o-
zw
ojo
w
e pr
zy muz
yc
e.
86. P
ok
on
yw
anie
pr
zeszk
ód – ć
wicz
enia
w t
er
enie
.
87. W
yk
or
zy
stanie
piłek
ró
żnej wielk
ości w gr
ach
i zaba
w
ach.
•
doskonalenie
umiejętności
w
spółdziałania
podczas
zaba
w
y,
•
kształt
ow
anie
poczucia
rytmu
,
•
uświadomienie
konieczności
utr
zym
yw
a-
nia
pr
awidło
w
ej
posta
w
y
ciała,
•
pokon
yw
anie
na
tur
alnego
toru
pr
zeszkód
,
•
doskonalenie
koor
dynacji
rucho
w
ej
,
•
doskonalenie
podsta
w
ow
ych
c
ech
mot
o-
ry
czn
ych:
z
winności,
sz
ybkości,
zr
ęczności,
siły
,
•
kształt
ow
anie
zr
ęczności
w
posług
iw
aniu
się
ró
żn
ymi
piłk
ami.
10.1 10.2)a 10.2)b
Zajęcia
86.
należ
y
pr
zepr
o-
w
adzić
na
śwież
ym
po
wie
-
tr
zu
.
•
kształtuje
poczucie
rytmu
i koor
dynacji
rucho
w
ej
,
•
kształtuje
est
et
ykę
ruchó
w
,
•
dba
o
popr
awną
posta
w
ę
ciała,
•
potr
af
i popr
awnie
zacho
w
ać
się
w
obec
pr
zyr
ody
,
•
umiejętnie
pokonuje
pr
ost
e
pr
zeszkody
ter
eno
w
e,
•
ro
zwija
podsta
w
ow
e
cech
y
mot
or
yczne
,
•
w
sk
azuje
w
śr
ód
ró
żn
ych
pi
-
łek
: piłkę
no
żną,
ręczną,
piłkę
do
sia
tkó
wk
i,
kosz
ykó
wk
i,
piłkę
lek
arsk
ą,
•
kształtuje
z
winność
, zr
ęcz
-
ność
i
sz
ybkość
,
•
w
spółdziała
w
z
espole
,
•
podejmuje
sz
ybk
ie
dec
yzje
pr
ow
adząc
e
do
sk
ut
ecznego
działania.
pin), tablica demonstracyjna z instrumentami nr 41; ołówek, zdjęcie orkiestry – tablica de-
monstracyjna nr 42, płyta z muzyką relaksacyjną, wiersz Marka Majewskiego W filharmonii.
Przebieg zajęć
1. Śpiewające powitania – zabawa wprowadzająca.
• Nauczyciel wita się z dziećmi, śpiewając powitanie: Dzień dobry dzieci na dowolną melo-
dię. Dzieci indywidualnie odpowiadają na powitanie, śpiewając na wymyśloną melodię:
Dzień dobry pani/panu.
• Dzieci przekazują swoim kolegom miłe słowa, śpiewając je na dowolną melodię.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że dzisiejsze zajęcia zaczęły śpiewającym powitaniem, po-
nieważ przez kilka dni będą rozmawiać, bawić się i pracować przy muzyce. Następnie
podaje cele zajęć i informuje dzieci, na co będzie dzisiaj zwracał szczególną uwagę.
3. Zabawy dramowe przy muzyce.
• Nauczyciel włącza nagranie fragmentu utworu Wiosna A. Vivaldiego i zaprasza dzieci do
zabawy. Dzieci dowolnymi ruchami interpretują muzykę.
• Nauczyciel zmienia charakter muzyki i włącza fragment Marsza tureckiego W.A. Mozarta.
Pyta dzieci, co może się dziać przy takiej muzyce. Dzieci przedstawiają własne scenki.
• Nauczyciel włącza fragment trzeciego utworu – Polonez cis-moll op. 26, nr 1 F. Chopina.
Dzieci poruszają się zgodnie z muzyką.
• Nauczyciel pyta dzieci, co pokazywały przy pierwszym, co – przy drugim, a co – przy
trzecim utworze muzycznym. Dzieci odpowiadają i mówią o swoich odczuciach w cza-
sie zabawy.
4. Spotkanie z Hanią – słuchanie ze zrozumieniem.
• Nauczyciel przedstawia dzieciom Hanię i czy-
ta, co o sobie mówi dziewczynka (
elementarz
s. 54
).
Dzieci odpowiadają na pytania nauczycie-
la: Co lubi Hania? Na jakim instrumencie gra? Jak
często ćwiczy? Kim jest mama dziewczynki? Gdzie
pracuje? Co robi mama? Co uwielbia Hania?
Informacje dla nauczyciela
Filharmonia – instytucja kultury zajmująca się or-
ganizacją i prezentacją
koncertów muzyki poważnej,
głównie tych największych, a więc o charakterze
pełnoorkiestrowym, najczęściej równocześnie przy-
gotowująca takie utwory do wykonania. Tym samym
słowem określa się też gmach takiej instytucji. Dzia-
łalność filharmonii jest ukierunkowana na możliwość
prezentowania utworów wymagających najwięk-
szych obsad wykonawczych, jak również najbogat-
szego instrumentarium.
Źródło: Wikipedia
Dzień 1.
TEMAT DNIA: Z wizytą w filharmonii
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr.)
Zapis w dzienniku: Z wizytą w filharmonii – uwrażliwianie dzieci na muzykę, kształtowanie
poczucia harmonii i wrażliwości słuchowej. Obserwowanie przyrody – wiosna na łące i na
polu.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na ostatnich zajęciach wykonaliście projekt plastyczny do wiersza Jana Brzechwy Wiosenne
porządki. Odegraliście scenki dramowe do wybranego fragmentu wiersza. Potraficie współ-
pracować w grupie. Umiecie czytać i pisać wyrazy z poznanymi literami. Wiecie, jakie prace
wykonuje się wiosną w sadzie. Rozpoznaliście zwierzęta na ilustracji przedstawiającej sad.
Wiecie, które z tych zwierząt są pożyteczne. Znacie etapy powstawania miodu. Wiecie, na
czym polega praca pszczelarza.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi samodzielnie i z innymi dziećmi bawić się przy różnych rodzajach muzyki, a po-
tem opowiadać o swoich przeżyciach,
– słucha z uwagą wypowiedzi innych dzieci na temat ich przeżyć związanych z muzyką,
potrafi zadać pytanie, jeśli coś jest dla niego niezrozumiałe,
– umie powtarzać za nauczycielem krótkie, rytmiczne wierszyki o muzyce i instrumen-
tach muzycznych,
– zna podstawowe słownictwo związane z muzyką i potrafi się nim dobrze posługiwać
w opowiadaniu lub odpowiadaniu na pytania,
– rozpoznaje i nazywa rośliny i zwierzęta przedstawione na ilustracji łąki i pola,
– wypowiada się na temat zwierząt żyjących pod ziemią,
– wymienia po trzy przykłady poznanych roślin i zwierząt.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie rozmawiać o muzyce. Dowiecie się, co to jest filharmo-
nia. Będziecie się bawić przy różnych rodzajach muzyki. Opowiecie o swoich przeżyciach
podczas zabaw. Będziecie rytmicznie czytać krótkie wierszyki. Utworzycie klasową orkiestrę.
Dowiecie się, jakie rośliny i zwierzęta można spotkać na łące i na polu.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wypowiadać się na temat przeżyć związanych z muzyką,
– wysłuchać ze zrozumieniem tekstu czytanego przez nauczyciela,
– rytmicznie czytać wierszyki o instrumentach,
– wskazać rośliny i zwierzęta występujące na łące i na polu.
Pytania kluczowe
• Gdzie można usłyszeć muzykę?
• Co to jest filharmonia?
• Jakie rośliny i zwierzęta można spotkać na łące i na polu?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
portfolio ucznia cz. 2 – karta nr 48, Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości
MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE, płyta Słuchowiska: fragmenty muzyki kla-
sycznej: Wiosna (A. Vivaldi), Marsz turecki (W.A. Mozart), Polonez cis-moll op. 26, nr 1 (F. Cho-
52
pin), tablica demonstracyjna z instrumentami nr 41; ołówek, zdjęcie orkiestry – tablica de-
monstracyjna nr 42, płyta z muzyką relaksacyjną, wiersz Marka Majewskiego W filharmonii.
Przebieg zajęć
1. Śpiewające powitania – zabawa wprowadzająca.
• Nauczyciel wita się z dziećmi, śpiewając powitanie: Dzień dobry dzieci na dowolną melo-
dię. Dzieci indywidualnie odpowiadają na powitanie, śpiewając na wymyśloną melodię:
Dzień dobry pani/panu.
• Dzieci przekazują swoim kolegom miłe słowa, śpiewając je na dowolną melodię.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że dzisiejsze zajęcia zaczęły śpiewającym powitaniem, po-
nieważ przez kilka dni będą rozmawiać, bawić się i pracować przy muzyce. Następnie
podaje cele zajęć i informuje dzieci, na co będzie dzisiaj zwracał szczególną uwagę.
3. Zabawy dramowe przy muzyce.
• Nauczyciel włącza nagranie fragmentu utworu Wiosna A. Vivaldiego i zaprasza dzieci do
zabawy. Dzieci dowolnymi ruchami interpretują muzykę.
• Nauczyciel zmienia charakter muzyki i włącza fragment Marsza tureckiego W.A. Mozarta.
Pyta dzieci, co może się dziać przy takiej muzyce. Dzieci przedstawiają własne scenki.
• Nauczyciel włącza fragment trzeciego utworu – Polonez cis-moll op. 26, nr 1 F. Chopina.
Dzieci poruszają się zgodnie z muzyką.
• Nauczyciel pyta dzieci, co pokazywały przy pierwszym, co – przy drugim, a co – przy
trzecim utworze muzycznym. Dzieci odpowiadają i mówią o swoich odczuciach w cza-
sie zabawy.
4. Spotkanie z Hanią – słuchanie ze zrozumieniem.
• Nauczyciel przedstawia dzieciom Hanię i czy-
ta, co o sobie mówi dziewczynka (
elementarz
s. 54
).
Dzieci odpowiadają na pytania nauczycie-
la: Co lubi Hania? Na jakim instrumencie gra? Jak
często ćwiczy? Kim jest mama dziewczynki? Gdzie
pracuje? Co robi mama? Co uwielbia Hania?
Informacje dla nauczyciela
Filharmonia – instytucja kultury zajmująca się or-
ganizacją i prezentacją
koncertów muzyki poważnej,
głównie tych największych, a więc o charakterze
pełnoorkiestrowym, najczęściej równocześnie przy-
gotowująca takie utwory do wykonania. Tym samym
słowem określa się też gmach takiej instytucji. Dzia-
łalność filharmonii jest ukierunkowana na możliwość
prezentowania utworów wymagających najwięk-
szych obsad wykonawczych, jak również najbogat-
szego instrumentarium.
Źródło: Wikipedia
53
5. Rytmiczne wierszyki – ćwiczenia w czytaniu.
• Nauczyciel czyta w
elementarzu na s. 54–55
krót-
kie wierszyki o instrumentach, każdy w innym
tempie, np. o flecie – ćwierćnutami, o skrzypcach
– półnutami, o gitarze – całymi nutami, o trąbce
– ósemkami, o perkusji – szesnastkami. Dzieci
słuchają, w jaki sposób nauczyciel prezentuje
poszczególne wierszyki i powtarzają teksty ryt-
micznie, tak jak nauczyciel.
• Nauczyciel mówi nazwy instrumentów, a dzieci
pokazują je na ilustracjach. Wspólnie odszukują
na tablicy demonstracyjnej takie instrumenty,
o jakich jest mowa w wierszach. Dzieci nazywa-
ją inne znane im instrumenty muzyczne.
6. Gdzie jest muzyka – ćwiczenia w mówieniu
i słuchaniu.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat muzy-
ki. Mówi, czym jest muzyka, podkreśla, że towa-
rzyszy człowiekowi od zawsze, że jest obecna
w radosnych i smutnych chwilach życia. Dzieci wypowiadają się swobodnie na ten te-
mat i odpowiadają na pytania nauczyciela: Gdzie można słuchać muzyki? Jakiej muzyki
słuchacie? Jak nazywają się urządzenia, dzięki którym słucha się muzyki?
Informacje dla nauczyciela
Muzyka to jedna z dziedzin sztuk pięknych, która wpływa na psychikę człowieka przez dźwię-
ki. Celem muzyki jest oddziaływanie na świadomość słuchacza. Jest zjawiskiem odbieranym su-
biektywnie, zależnym od indywidualnych skłonności, wcześniejszych doświadczeń społecznych,
kryteriów wartości, aktualnego nastroju i wielu innych czynników, w tym słuchu muzycznego.
Od mowy ludzkiej różni się znacznie większą abstrakcyjnością przekazywanych treści oraz wyko-
rzystaniem oprócz głosu ludzkiego również instrumentów muzycznych.
Muzyka jest jednym z przejawów ludzkiej kultury. Od zawsze towarzyszyła człowiekowi w pracy,
zabawie, odpoczynku oraz w obrzędach. Z pewnością od początku łączona była z tańcem i sło-
wem. Z początku muzyka służyła celom praktycznym – pomagała w pracy zespołowej, była formą
komunikacji, później stała się także elementem tożsamości zbiorowej. Z czasem wykształciła się
jako jedna z gałęzi sztuki. Muzyka człowiekowi towarzyszy już od jego pojawienia się na Ziemi
– w czasach prehistorycznych grano na muszlach i piszczałkach wykonanych z kości. Muzyka to-
warzyszyła tańcom i ceremoniom religijnym. A w starożytnych: Mezopotamii, Egipcie, Indiach,
Chinach i Grecji słuchano muzyki również dla przyjemności.
Źródło: Wikipedia
• Nauczyciel zaprasza dzieci do wysłuchania nagrania i włącza spokojną muzykę relaksa-
cyjną.
7. Dźwięki z otoczenia – doskonalenie analizatora słuchowego, rozwijanie myślenia.
• Dzieci spacerują, przyglądają się meblom, przedmiotom w klasie. Wyszukują takie, któ-
re przy poruszaniu, pocieraniu wydają jakikolwiek dźwięk, np. kartka, długopis, liczydło,
balon, gumka, klucze, szyba, drzwi, bibuła, książka, temperówka, gwizdek, krzesło, no-
życzki, koraliki przesuwane na liczydle itd.
• Dzieci wykonują czynności związane z wydobyciem dźwięków z różnych przedmiotów
w klasie: zamykają drzwi, strugają kredki, piszą kredą po tablicy, tną papier nożyczkami
itd.
Logopeda radzi – ćwiczenia słuchowe
Możemy przy okazji powyższego ćwiczenia poćwiczyć także pamięć słuchową. Nauczy-
ciel lub wyznaczone dziecko odtwarza trzy, cztery, potem pięć dźwięków, a pozostali
uczniowie mówią, co usłyszeli, i odtwarzają dźwięki w usłyszanej kolejności. Przy okazji
zabawy wyłonimy klasowego mistrza słuchania. Warto też pokazać uczniom, jak trudno
się słucha i zapamiętuje w szumie. Wyznaczeni uczniowie stukają, bawią się, przewraca-
ją kartki w książkach itp. Nauczyciel lub dziecko wypowiada w tym szumie zdanie i prosi
o powtórzenie albo podaje polecenie (np. Połóż ręce na głowę) i obserwuje, ilu uczniów
je wykonało. Następnie powtarza zdanie w ciszy. Uczniowie mogą odpowiedzieć na py-
tanie: Kiedy wam się lepiej słuchało?
8. Klasowa orkiestra – ćwiczenia rytmiczne.
• Nauczyciel proponuje dzieciom utworzenie klasowej orkiestry. Dzieci wybierają jeden
ze sposobów zilustrowania dźwięków, o których mówiły w poprzednim ćwiczeniu.
• Wydobywają dźwięki z otoczenia w tempie podanym wcześniej przez nauczyciela.
Dzieci, które nie znalazły sposobu zaprezentowania dźwięków, mogą klaskać, pstrykać,
kląskać, tupać. Nauczyciel ustala, w jaki sposób będzie dawał im znaki, by rozpoczęły
lub zakończyły grę na instrumencie.
• Nauczyciel pełni rolę dyrygenta, kieruje orkiestrą przy pomocy ołówka – batuty.
• Nauczyciel wyjaśnia, że w prawdziwej orkiestrze gra na różnych instrumentach wielu
muzyków. Pokazuje dzieciom zdjęcie orkiestry.
9. Kartka dla mamy – ćwiczenia grafomotoryczne, wypełnianie kredką zamkniętych
przestrzeni.
• Dzieci w
ćw. pol.-społ. na s. 10
rysują po śladach
elementy stanowiące powtarzalne rytmy. Kolo-
rują kredkami rysunek według własnych pomy-
słów.
10. Dla mamy – redagowanie i pisanie życzeń.
• Nauczyciel pyta: Czego można życzyć mamie?
Dzieci podają propozycje, a nauczyciel zapisuje
wyrazy na tablicy.
• Dzieci układają ustnie życzenia z wykorzysta-
niem zapisanych wyrazów. Nauczyciel pisze
wybrane życzenia na tablicy, a dzieci przepisują
je starannie do zeszytów.
11. Dźwięki budzą dzieci – ćwiczenie słuchowe.
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy i każdej
przydziela określone dźwięki na bębenku: trzy
krótkie uderzenia, dwa długie, krótki–długi–
krótki, długi–długi–krótki.
• Dzieci kładą głowy na ławkach i zamykają oczy. Nauczyciel chodzi po klasie i gra jeden
z podanych rytmów.
• Dzieci, które usłyszą przydzielone im dźwięki, budzą się ze snu: otwierają oczy, podnoszą
głowę i przecierają oczy.
12. Wiosna na łące i na polu – rozpoznawanie roślin i zwierząt.
• Nauczyciel mówi: Obudziliście się w cudownym miejscu. Zobaczcie, jak tu pięknie. Wiosna
na dobre zawitała na pola i łąki. Przyjrzyjcie się dokładnie roślinom i zwierzętom.
54
Logopeda radzi – ćwiczenia słuchowe
Możemy przy okazji powyższego ćwiczenia poćwiczyć także pamięć słuchową. Nauczy-
ciel lub wyznaczone dziecko odtwarza trzy, cztery, potem pięć dźwięków, a pozostali
uczniowie mówią, co usłyszeli, i odtwarzają dźwięki w usłyszanej kolejności. Przy okazji
zabawy wyłonimy klasowego mistrza słuchania. Warto też pokazać uczniom, jak trudno
się słucha i zapamiętuje w szumie. Wyznaczeni uczniowie stukają, bawią się, przewraca-
ją kartki w książkach itp. Nauczyciel lub dziecko wypowiada w tym szumie zdanie i prosi
o powtórzenie albo podaje polecenie (np. Połóż ręce na głowę) i obserwuje, ilu uczniów
je wykonało. Następnie powtarza zdanie w ciszy. Uczniowie mogą odpowiedzieć na py-
tanie: Kiedy wam się lepiej słuchało?
8. Klasowa orkiestra – ćwiczenia rytmiczne.
• Nauczyciel proponuje dzieciom utworzenie klasowej orkiestry. Dzieci wybierają jeden
ze sposobów zilustrowania dźwięków, o których mówiły w poprzednim ćwiczeniu.
• Wydobywają dźwięki z otoczenia w tempie podanym wcześniej przez nauczyciela.
Dzieci, które nie znalazły sposobu zaprezentowania dźwięków, mogą klaskać, pstrykać,
kląskać, tupać. Nauczyciel ustala, w jaki sposób będzie dawał im znaki, by rozpoczęły
lub zakończyły grę na instrumencie.
• Nauczyciel pełni rolę dyrygenta, kieruje orkiestrą przy pomocy ołówka – batuty.
• Nauczyciel wyjaśnia, że w prawdziwej orkiestrze gra na różnych instrumentach wielu
muzyków. Pokazuje dzieciom zdjęcie orkiestry.
9. Kartka dla mamy – ćwiczenia grafomotoryczne, wypełnianie kredką zamkniętych
przestrzeni.
• Dzieci w
ćw. pol.-społ. na s. 10
rysują po śladach
elementy stanowiące powtarzalne rytmy. Kolo-
rują kredkami rysunek według własnych pomy-
słów.
10. Dla mamy – redagowanie i pisanie życzeń.
• Nauczyciel pyta: Czego można życzyć mamie?
Dzieci podają propozycje, a nauczyciel zapisuje
wyrazy na tablicy.
• Dzieci układają ustnie życzenia z wykorzysta-
niem zapisanych wyrazów. Nauczyciel pisze
wybrane życzenia na tablicy, a dzieci przepisują
je starannie do zeszytów.
11. Dźwięki budzą dzieci – ćwiczenie słuchowe.
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy i każdej
przydziela określone dźwięki na bębenku: trzy
krótkie uderzenia, dwa długie, krótki–długi–
krótki, długi–długi–krótki.
• Dzieci kładą głowy na ławkach i zamykają oczy. Nauczyciel chodzi po klasie i gra jeden
z podanych rytmów.
• Dzieci, które usłyszą przydzielone im dźwięki, budzą się ze snu: otwierają oczy, podnoszą
głowę i przecierają oczy.
12. Wiosna na łące i na polu – rozpoznawanie roślin i zwierząt.
• Nauczyciel mówi: Obudziliście się w cudownym miejscu. Zobaczcie, jak tu pięknie. Wiosna
na dobre zawitała na pola i łąki. Przyjrzyjcie się dokładnie roślinom i zwierzętom.
55
• Dzieci oglądają ilustrację w
ćw. matem.-przyr. na s. 10– 11
.
Następnie odpowiadają na
pytania nauczyciela: Jakie zwierzęta można spotkać na łące i na polu? Które rośliny rozpo-
znajecie?
• Dzieci przyklejają pod zdjęciami naklejki z nazwami roślin: pokrzywa, chaber, mak, mni-
szek lekarski.
• Nauczyciel wymienia nazwę koloru, np. zielony, a dzieci wymieniają, jakie rośliny i zwie-
rzęta są w takim samym kolorze: trawa, konik polny, żaba. Następnie podaje nazwę in-
nego koloru, a dzieci wymieniają rośliny i zwierzęta w tym kolorze.
• Dzieci wykonują zadania w
portfolio – karta nr 48
. Piszą pod ilustracjami nazwy zwie-
rząt, kolorują kwiaty i rysują znane im owady.
13. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel włącza nagranie cichej, spokojnej muzyki relaksacyjnej i czyta dzieciom
wiersz pt. W filharmonii.
W filharmonii, w filharmonii
Porwą widzów wraz z orkiestrą…
Jedna nutka drugą goni,
A wtem... Cisza! To maestro
jeden temat goni drugi,
minimalnym ruchem ręki
aż się z tego złoszczą fugi
rozbrykane ściszył dźwięki
i koncerty. I sonaty.
i znów grzecznie i wesoło
Przeplatają się tematy.
kilka nutek biega w koło.
Pełno nutek w całej sali.
To dyrygent. Wiem od mamy.
Już się wszyscy zasłuchali.
Zwykły pan we frak ubrany,
A szczęśliwe instrumenty
co batutę trzyma w ręku…
nowych nutek ślą zastępy.
Ale myślę (nie bez lęku),
Każdy chce ich dać najwięcej.
że to jednak jest czarodziej,
(Gdyby tak mieć cztery ręce!)
który z bajek tu przychodzi,
Pędzą dźwięki jak lawina!
by swą różdżką wciąż od nowa,
Już wydawać się zaczyna,
krąg słuchaczy zaczarować.
że rozsadzą całą salę
A muzyka to jest właśnie
i polecą wyżej, dalej...
tajemnicza wyspa baśni.
M. Majewski
(w: K. Lenkiewicz, Wybór wierszy okolicznościowych dla klas I–III, WSiP 1994)
56
• Dzieci wpisują na bilecie do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE
wyrazy: filharmonia, orkiestra.
• Nauczyciel mówi zdania:
Dziś się wiele nauczyłem.
Wiem, co to jest filharmonia.
Potrafię wymienić pięć instrumentów muzycznych.
Dzieci po każdym zdaniu dokonują samooceny. Jeśli odpowiedź jest twierdząca, klasz-
czą w dłonie w szybkim tempie. Jeśli chcą odpowiedzieć przecząco – klaszczą powoli.
Zadanie domowe
Narysuj na kartce z bloku twój ulubiony instrument.
Dzień 2.
TEMAT DNIA: Na harfie
(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Moja mama gra na harfie. Wprowadzenie drukowanych i pisanych liter
H, h. Rozwiązywanie zadań tekstowych na dodawanie.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na ostatnich zajęciach rozmawialiście o muzyce. Wiecie, co to jest filharmonia. Umiecie się
bawić przy różnego rodzaju muzyce. Potraficie opowiedzieć o swoich przeżyciach podczas
zabaw. Czytacie rytmicznie krótkie wierszyki. Utworzyliście klasową orkiestrę. Dowiedzieli-
ście się, jakie rośliny i zwierzęta można spotkać na łące i na polu.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi samodzielnie i z innymi dziećmi bawić się przy różnych rodzajach muzyki,
– pisze kaligraficznie wyrazy, zdania i krótkie teksty również z literą H, h,
– potrafi bawić się z innymi dziećmi w bezpieczny, twórczy sposób,
– rozwiązuje zadania tekstowe,
– układa i zapisuje odpowiedzi do zadań,
– dodaje w poznanym zakresie liczbowym.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie litery H, h. Będziecie ćwiczyć czytanie i pisanie z nowo
poznaną literą. Będziecie bawić się w twórczy sposób przy muzyce. Dopasujecie muzykę do
ilustracji. Znajdziecie szczegóły różniące obrazki. Będziecie dodawać liczby w zakresie 16.
Ułożycie i zapiszecie pytanie do zadania. Rozwiążecie zadania tekstowe.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– bawić się w twórczy sposób przy muzyce,
– prawidłowo czytać i pisać wyrazy z literą h,
– ułożyć i zapisać pytanie do zadania tekstowego.
Pytania kluczowe
• Co to znaczy: w twórczy sposób bawić się przy muzyce?
• Jak pisać i czytać wyrazy z literą h?
• Jak ułożyć pytanie do zadania tekstowego?
57
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
portfolio ucznia cz. 2 – karty nr 45, 47, płyta Słuchowiska – fragmenty muzyki klasycznej;
białe, niebieskie i czerwone kartoniki, karta z domkami: samogłoski i spółgłoski, chusta ani-
macyjna, kartki z działaniami o wynikach: 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, siedem szarf, kartoniki
z liczbami od 10 do 16, patyczki.
Przebieg zajęć
1. Stań w kole – zabawa wprowadzająca.
• Nauczyciel wita dzieci słowami: Witajcie, witajcie, hej! wypowiedzianymi bardzo szybko.
Dzieci odpowiadają w taki sam sposób słowami: Witamy, witamy, hej!
• Następnie słowa powitania nauczyciel przekazuje w sposób bardzo wolny, a dzieci od-
powiadają tak samo.
Logopeda radzi – mówię ładnie
Po tym ćwiczeniu możemy porozmawiać z dziećmi o tym, kiedy łatwiej się mówi i słu-
cha, czyli jakie znaczenie ma tempo mówienia. Przypominamy jednocześnie, że dobry
mówca mówi w odpowiednim tempie.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Dzieci pokazują pracę domową i wyjaśniają, dlaczego są to ich ulubione instrumenty.
• Nauczyciel pyta dzieci, czy rozmawiały w domu o wczorajszych zajęciach, co rodzice
mówili im na temat muzyki, jakiego rodzaju muzyki słuchają rodzice.
• Nauczyciel mówi dzieciom, o czym będą rozmawiać na dzisiejszych zajęciach (patrz:
Cele w języku ucznia i Nacobezu).
3. Muzyczna chusta – zabawa muzyczno-ruchowa.
• Dzieci trzymają rozciągniętą chustę animacyjną. Nauczyciel odtwarza fragment dowol-
nego utworu muzycznego, a dzieci falują chustą w takt melodii. Nauczyciel często zmie-
nia fragmenty muzyczne, a dzieci dostosowują falowanie chustą do charakteru melodii.
4. Dyryguj orkiestrą – zabawa muzyczno-ruchowa.
• Każde dziecko bierze do ręki ołówek, który bę-
dzie batutą. Nauczyciel włącza płytę z nagra-
niem fragmentów utworów muzycznych. Trzy-
mając ołówek, staje przodem do dzieci.
• Dzieci dyrygują orkiestrą razem z nauczycielem
– zgodnie z charakterem muzyki.
5. Dwie orkiestry – rozwijanie spostrzegania
wzrokowego.
• Dzieci oglądają obrazki w
ćw. pol.-społ. na s. 11.
przedstawiające orkiestrę, w której gra mama
Hani. Odszukują siedem szczegółów różniących
obrazki i zaznaczają je krzyżykami.
6. Jaka to melodia? – ćwiczenia słuchowe, do-
pasowanie melodii do obrazka.
• Nauczyciel odtwarza nagranie trzech fragmen-
tów muzyki klasycznej – płyta Słuchowiska.
Dzieci wypowiadają się na temat nagrań, określają tempo i charakter muzyki.
• Dzieci dopasowują fragmenty muzyczne do wizualizacji plastycznej poprzez wypełnia-
nie kół kredką w odpowiednim kolorze.
7. Mama Hani gra na harfie – wprowadzenie liter drukowanych H, h.
• Nauczyciel przypomina dzieciom Hanię, której mama gra na harfie. Dzieci oglądają
zdjęcie harfy i opisują jej wygląd. Nauczyciel uzupełnia ich wypowiedzi. Dzieci dzielą
wyraz harfa na sylaby. Wskazane przez nauczyciela dziecko rysuje na tablicy tyle okie-
nek, ile jest sylab w wyrazie. Dziecko przy tablicy zaznacza krzyżykiem to okienko, które
odnosi się do sylaby zawierającej głoskę h.
• Inne wybrane przez nauczyciela dziecko pod-
chodzi do tablicy, przypina tyle białych kartoni-
ków, ile jest głosek w wyrazie harfa. Następnie
pokazuje, w którym miejscu słychać w wyrazie
głoskę h.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że h to spółgłoska,
więc zaznacza się ją niebieskim kolorem. Dziec-
ko przy tablicy nakłada niebieskie kartoniki
w miejscach głoski h. Na pozostałe białe karto-
niki nakłada odpowiednio kartoniki czerwone
i niebieskie.
• Nauczyciel pokazuje drukowane litery H, h.
Dzieci wypowiadają się na temat ich wyglądu,
mówią, z jakich elementów się składają.
• Dzieci czytają po cichu wyrazy: herbata, filhar-
monia, druh w
ćw. 2. na s. 56. elementarza
. Od-
szukują w nich literę h, mówią, którą z kolei li-
terą jest w napisanych wyrazach, dzielą wyrazy
na sylaby.
8. Występ przed publicznością – ćwiczenia w czytaniu i mówieniu.
• Dzieci oglądają ilustrację i czytają po cichu tekst
w elementarzu na s. 56
. Następnie odpowiadają
na pytania nauczyciela: Kto występuje przed pu-
blicznością? Na jakich instrumentach grają mu-
zycy? Gdzie pracuje mama Hani? W jakich pań-
stwach była na występach? Co przywiozła Hani?
Jak Hania odwdzięczy się mamie?
9. „Plecowa” orkiestra – ćwiczenia rytmiczne.
• Dzieci siedzą w kręgu jedno za drugim. Wybra-
ne przez nauczyciela dziecko wystukuje dowol-
ny rytm na plecach kolegi. Dzieci po kolei prze-
kazują sobie rytm, aż dotrze do dziecka, które
rozpoczynało zabawę.
10. Ćwiczenia grafomotoryczne.
• W
ćw. pol.-społ. na s. 12.
dzieci nazywają nary-
sowane przedmioty. Odszukują na nich litery h
i kolorują je na zielono.
58
Dzieci wypowiadają się na temat nagrań, określają tempo i charakter muzyki.
• Dzieci dopasowują fragmenty muzyczne do wizualizacji plastycznej poprzez wypełnia-
nie kół kredką w odpowiednim kolorze.
7. Mama Hani gra na harfie – wprowadzenie liter drukowanych H, h.
• Nauczyciel przypomina dzieciom Hanię, której mama gra na harfie. Dzieci oglądają
zdjęcie harfy i opisują jej wygląd. Nauczyciel uzupełnia ich wypowiedzi. Dzieci dzielą
wyraz harfa na sylaby. Wskazane przez nauczyciela dziecko rysuje na tablicy tyle okie-
nek, ile jest sylab w wyrazie. Dziecko przy tablicy zaznacza krzyżykiem to okienko, które
odnosi się do sylaby zawierającej głoskę h.
• Inne wybrane przez nauczyciela dziecko pod-
chodzi do tablicy, przypina tyle białych kartoni-
ków, ile jest głosek w wyrazie harfa. Następnie
pokazuje, w którym miejscu słychać w wyrazie
głoskę h.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że h to spółgłoska,
więc zaznacza się ją niebieskim kolorem. Dziec-
ko przy tablicy nakłada niebieskie kartoniki
w miejscach głoski h. Na pozostałe białe karto-
niki nakłada odpowiednio kartoniki czerwone
i niebieskie.
• Nauczyciel pokazuje drukowane litery H, h.
Dzieci wypowiadają się na temat ich wyglądu,
mówią, z jakich elementów się składają.
• Dzieci czytają po cichu wyrazy: herbata, filhar-
monia, druh w
ćw. 2. na s. 56. elementarza
. Od-
szukują w nich literę h, mówią, którą z kolei li-
terą jest w napisanych wyrazach, dzielą wyrazy
na sylaby.
8. Występ przed publicznością – ćwiczenia w czytaniu i mówieniu.
• Dzieci oglądają ilustrację i czytają po cichu tekst
w elementarzu na s. 56
. Następnie odpowiadają
na pytania nauczyciela: Kto występuje przed pu-
blicznością? Na jakich instrumentach grają mu-
zycy? Gdzie pracuje mama Hani? W jakich pań-
stwach była na występach? Co przywiozła Hani?
Jak Hania odwdzięczy się mamie?
9. „Plecowa” orkiestra – ćwiczenia rytmiczne.
• Dzieci siedzą w kręgu jedno za drugim. Wybra-
ne przez nauczyciela dziecko wystukuje dowol-
ny rytm na plecach kolegi. Dzieci po kolei prze-
kazują sobie rytm, aż dotrze do dziecka, które
rozpoczynało zabawę.
10. Ćwiczenia grafomotoryczne.
• W
ćw. pol.-społ. na s. 12.
dzieci nazywają nary-
sowane przedmioty. Odszukują na nich litery h
i kolorują je na zielono.
59
11. Nauka pisania liter H, h.
• Nauczyciel demonstruje dzieciom litery pisane H, h. Następnie pisze je w powiększonej
liniaturze na tablicy. Dzieci obserwują sposób pisania liter, wypowiadają się na temat
ich kształtu. Kreślą litery H, h w powietrzu, na ławkach, na plecach kolegi i po śladach
w powiększonej liniaturze.
• Dzieci czytają wyraz harfa, a następnie piszą go palcem po śladach.
• W karcie z domkami samogłosek i spółgłosek dzieci wpisują literę h do domku spółgło-
sek.
• Dzieci piszą po śladach i samodzielnie litery H, h. Głośno czytają sylaby i wyrazy z literą
h i ćwiczą ich pisanie w liniaturze.
• Dzieci oceniają swoją pracę – zaznaczają emotikony wyrażające zadowolenie (lub jego
brak) jako ocenę swoich starań.
12. Muzykalny zastęp – zabawa ze śpiewem.
• Dzieci stoją w kręgu i razem z nauczycielem śpiewają piosenkę. Kogo nauczyciel wska-
że, ten wchodzi do środka i naśladuje grę na instrumencie, o którym śpiewają dzieci.
Podczas refrenu dzieci stojące w kręgu, klaszczą.
1. Jeden druh w zastępie gra na okarynie,
drugi w całym hufcu z gry na flecie słynie.
Ref. Taki talent chłopak ma,
że na flecie pięknie gra,1, 2, 3, 4,
taki talent ma!
2. Trzeci ma klarnecik, czwarty wiolonczelę,
piąty swój kontrabas przynosi w niedzielę.
Ref. Taki talent chłopak ma,
że na basie pięknie gra,1, 2, 3, 4,
taki talent ma!
3. Szósty dmucha w trąbkę, co ma w płucach siły,
puchną mu policzki, wzdymają się żyły.
Ref. Taki talent chłopak ma,
że na trąbce pięknie gra, 1, 2, 3, 4,
taki talent ma!
4. Siódmy mosiężnymi dzwoni talerzami,
siedmiu nas w zastępie – muzykanci sami.
Ref. Taki talent każdy ma,
że w orkiestrze pięknie gra,1, 2, 3, 4,
taki talent ma!
(R. Pisarski)
• Dzieci naśladujące instrumenty dołączają kolejno do siebie, tworząc orkiestrę. Przy śpie-
waniu ostatniego refrenu siedmioro dzieci stojących w kręgu naśladuje wspólną grę.
13. Ćwiczenia w pisaniu wyrazów z literą h – praca z
kartą portfolio nr 45
.
• Dzieci układają wyrazy z rozsypanek sylabowych, piszą wyrazy w odpowiedniej formie,
uzupełniając nimi zdania.
• Dzieci odszukują w zdaniach imiona i przepisują je do liniatury. Układają i zapisują po
dwa pytania do wybranych zdań.
14. Znajdź swój wynik – ćwiczenia w dodawaniu liczb.
• Nauczyciel rozkłada siedem szarf. Obok każdej kładzie jedną z liczb: 10, 11, 12, 13, 14,
15, 16.
• Dzieci losują po jednej kartce z zapisanym na odwrotnej stronie działaniem (bez prze-
kraczania progu dziesiątkowego). Na hasło nauczyciela obliczają wyniki i zajmują miej-
sce w szarfie zgodnie z otrzymaną liczbą.
• Nauczyciel zbiera kartki od dzieci i rozdaje je ponownie innym dzieciom. Dzieci postę-
pują z działaniami jak poprzednio.
15. Dodawanie liczb – rozwiązywanie zadań tekstowych.
• Dzieci oglądają ilustracje do zad. 1.
w ćw. ma-
tem.-przyr. na s. 12
. Czytają napisy obok okie-
nek, wpisują liczby odpowiadające liczbie na-
rysowanych ptaków i układają treść zadania.
Piszą działanie i odpowiedź.
• Dzieci odliczają 10 patyczków. Nauczyciel czyta
głośno treść zad. 2. W trakcie słuchania dzieci
kładą na ławce odpowiednią liczbę patyczków.
Na koniec wpisują w okienka liczby, które są od-
powiedzią na pytania do zadania.
• Dzieci samodzielnie wykonują obliczenia
w zad. 3. Zgłaszające się dzieci czytają po jed-
nym przykładzie, a pozostałe sprawdzają po-
prawność wykonania.
16. Podsumowanie zajęć.
Nauczyciel zadaje pytania: Kto wie, na jakim in-
strumencie gra mama Hani? Kto zna drukowane
i pisane litery H, h? Dzieci zgłaszają się do odpowiedzi przez podniesienie ręki. Nauczy-
ciel wybiera dziecko, które podaje odpowiedź.
Zadanie domowe
Wykonam zadania w
portfolio ucznia – karta nr 47
.
Dzień 3.
TEMAT DNIA: Tworzymy klasowy chór
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Tworzymy klasowy chór. Wprowadzenie dwuznaku Ch, ch. Rozwiązy-
wanie zadań tekstowych na odejmowanie.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na ostatnich zajęciach poznaliście litery H, h. Umiecie czytać i pisać wyrazy z nowo poznaną
literą. Potraficie bawić się w twórczy sposób przy muzyce. Umiecie dopasować muzykę do
ilustracji. Jesteście spostrzegawczy, potraficie znaleźć szczegóły różniące obrazki. Dodajecie
liczby w zakresie 16. Potraficie ułożyć i zapisać pytania do zadania. Umiecie rozwiązywać
zadania tekstowe.
60
14. Znajdź swój wynik – ćwiczenia w dodawaniu liczb.
• Nauczyciel rozkłada siedem szarf. Obok każdej kładzie jedną z liczb: 10, 11, 12, 13, 14,
15, 16.
• Dzieci losują po jednej kartce z zapisanym na odwrotnej stronie działaniem (bez prze-
kraczania progu dziesiątkowego). Na hasło nauczyciela obliczają wyniki i zajmują miej-
sce w szarfie zgodnie z otrzymaną liczbą.
• Nauczyciel zbiera kartki od dzieci i rozdaje je ponownie innym dzieciom. Dzieci postę-
pują z działaniami jak poprzednio.
15. Dodawanie liczb – rozwiązywanie zadań tekstowych.
• Dzieci oglądają ilustracje do zad. 1.
w ćw. ma-
tem.-przyr. na s. 12
. Czytają napisy obok okie-
nek, wpisują liczby odpowiadające liczbie na-
rysowanych ptaków i układają treść zadania.
Piszą działanie i odpowiedź.
• Dzieci odliczają 10 patyczków. Nauczyciel czyta
głośno treść zad. 2. W trakcie słuchania dzieci
kładą na ławce odpowiednią liczbę patyczków.
Na koniec wpisują w okienka liczby, które są od-
powiedzią na pytania do zadania.
• Dzieci samodzielnie wykonują obliczenia
w zad. 3. Zgłaszające się dzieci czytają po jed-
nym przykładzie, a pozostałe sprawdzają po-
prawność wykonania.
16. Podsumowanie zajęć.
Nauczyciel zadaje pytania: Kto wie, na jakim in-
strumencie gra mama Hani? Kto zna drukowane
i pisane litery H, h? Dzieci zgłaszają się do odpowiedzi przez podniesienie ręki. Nauczy-
ciel wybiera dziecko, które podaje odpowiedź.
Zadanie domowe
Wykonam zadania w
portfolio ucznia – karta nr 47
.
Dzień 3.
TEMAT DNIA: Tworzymy klasowy chór
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Tworzymy klasowy chór. Wprowadzenie dwuznaku Ch, ch. Rozwiązy-
wanie zadań tekstowych na odejmowanie.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na ostatnich zajęciach poznaliście litery H, h. Umiecie czytać i pisać wyrazy z nowo poznaną
literą. Potraficie bawić się w twórczy sposób przy muzyce. Umiecie dopasować muzykę do
ilustracji. Jesteście spostrzegawczy, potraficie znaleźć szczegóły różniące obrazki. Dodajecie
liczby w zakresie 16. Potraficie ułożyć i zapisać pytania do zadania. Umiecie rozwiązywać
zadania tekstowe.
61
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi samodzielnie i z innymi dziećmi bawić się przy różnych rodzajach muzyki,
– zna podstawowe słownictwo związane z muzyką,
– pisze kaligraficznie wyrazy, zdania i krótkie teksty,
– potrafi bawić się z innymi dziećmi w bezpieczny, twórczy sposób,
– odejmuje w poznanym zakresie liczbowym,
– rozwiązuje zadania tekstowe dotyczące odejmowania.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie dwuznak ch. Poznacie dwa sposoby zapisu głoski h. Bę-
dziecie ćwiczyć czytanie i pisanie. Dowiecie się, co to jest chór. Będziecie odejmować liczby
w zakresie 16. Rozwiążecie zadania tekstowe na odejmowanie.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– czytać i pisać wyrazy i zdania z literą h i dwuznakiem ch,
– bawić się i pracować przy muzyce,
– odejmować liczby w zakresie 16,
– rozwiązywać zadania tekstowe na odejmowanie.
Pytania kluczowe
• W jakich wyrazach piszemy h, a w jakich – ch?
• Co to jest chór?
• Czy rysunek pomaga w rozwiązaniu zadania?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA
W KULTURZE; chusta animacyjna, białe, niebieskie i czerwone kartoniki, patyczki, dowolne
nagranie śpiewu chóralnego.
Przebieg zajęć
1. Przejdź pod chustą – zabawa wprowadzająca.
• Dzieci stoją w kręgu, trzymają chustę animacyjną. Nauczyciel podaje hasła, a wybrane
dzieci, których dotyczy hasło, przechodzą pod chustą na jej drugą stronę: Ci, co mają
niebieskie oczy. ...mają długie włosy. ...potrafią grać na instrumencie. ...pięknie śpiewają.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Dzieci prezentują pracę domową. Wybrane przez nauczyciela dziecko czyta rozwiąza-
nia, a reszta dzieci sprawdza poprawność.
• Nauczyciel mówi dzieciom, o czym będą rozmawiać na dzisiejszych zajęciach (patrz:
Cele w języku ucznia i Nacobezu).
3. Śpiewamy w chórze – wprowadzenie dwuznaku ch.
• Nauczyciel włącza nagranie śpiewu chóralnego (dowolny utwór). Po wysłuchaniu pyta:
Słyszeliście śpiew jednej osoby czy wielu osób? Czyje głosy słyszeliście? Nauczyciel tłumaczy
dzieciom znaczenie słowa chór.
Informacje dla nauczyciela
Chór – zespół muzyczny składający się z wokalistów wykonujący utwór jedno- lub wielogłosowy,
a cappella bądź z akompaniamentem. Najczęściej prowadzony przez dyrygenta lub chórmistrza.
Źródło: Wikipedia
• Dzieci dzielą wyraz chór na sylaby (wyraz ma jedną sylabę) i głoskują go, a wskazane
przez nauczyciela dziecko przypina na tablicy trzy białe kartoniki. Następnie na pierw-
szy biały kartonik nakłada niebieski. Na pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio
kartoniki czerwone i niebieskie.
• Nauczyciel przypomina dzieciom, że na poprzednich zajęciach poznały zapis literowy
głoski h i wskazuje na drukowane i pisane litery H, h.
• Nauczyciel wyjaśnia, że głoskę h zapisuje się w języku polskim dwoma sposobami. Po-
kazuje dzieciom drugi sposób – dwuznak Ch, ch.
4. Szkolny chór – ćwiczenia w czytaniu i mówieniu.
• Dzieci oglądają ilustrację i czytają po cichu
tekst w
elementarzu na s. 57.
Następnie odpo-
wiadają na pytania nauczyciela: Co robią dzieci?
Czy są zadowolone? Po czym można to poznać?
Co odbędzie się w szkole w maju? Ile dzieci chciało
się zapisać do chóru? Kogo brakuje w chórze? Na
czym polega przesłuchanie? Co jest ważne pod-
czas występów?
5. Przesłuchanie do chóru – ćwiczenia aparatu
artykulacyjnego.
Nauczyciel podaje, śpiewając, przykłady gło-
sek (śpiewać możemy tylko samogłoski), które
dzieci następnie powtarzają za nauczycielem:
aaaa – aaaa, eeee – eeee, uuuu – uuuu, oooo –
oooo, yyyy – yyyy.
Logopeda radzi – mówię ładnie
Śpiewanie samogłosek to ćwiczenie emisyjno-
-dykcyjne, które uczy między innymi prawidłowego otwierania ust przy mówieniu. War-
to je powtarzać, gdyż często uczniowie nawykowo nie otwierają ust i przez to ich mowa
jest niezrozumiała. Możemy także śpiewać zestawy samogłosek np. a–o–u itp.
6. Dwa zapisy literowe: h, ch – ćwiczenia analizatora słuchowego i wzrokowego.
• Dzieci odszukują i zapamiętują wyrazy z litera-
mi h, ch w elementarzu – dziewczynki na s. 56,
a chłopcy – na s. 57. Podają te wyrazy, a nauczy-
ciel zapisuje je na tablicy. Następnie wyjaśnia
dzieciom, że będą musiały zapamiętać, jaką li-
terę napisać w poszczególnych wyrazach.
• Dzieci czytają po cichu wyrazy: chłopiec, ucho,
uśmiech
w ćw. 4. na s. 57. elementarza.
Odszu-
kują w nich dwuznak ch, mówią, którym z ko-
lei znakiem głoski jest w napisanych wyrazach,
dzielą wyrazy na sylaby.
7. Ćwiczenia grafomotoryczne.
W
ćw. pol.-społ. na s. 13.
dzieci nazywają nary-
sowane przedmioty. Odszukują na nich dwu-
znaki ch i kolorują je na fioletowo.
62
• Dzieci dzielą wyraz chór na sylaby (wyraz ma jedną sylabę) i głoskują go, a wskazane
przez nauczyciela dziecko przypina na tablicy trzy białe kartoniki. Następnie na pierw-
szy biały kartonik nakłada niebieski. Na pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio
kartoniki czerwone i niebieskie.
• Nauczyciel przypomina dzieciom, że na poprzednich zajęciach poznały zapis literowy
głoski h i wskazuje na drukowane i pisane litery H, h.
• Nauczyciel wyjaśnia, że głoskę h zapisuje się w języku polskim dwoma sposobami. Po-
kazuje dzieciom drugi sposób – dwuznak Ch, ch.
4. Szkolny chór – ćwiczenia w czytaniu i mówieniu.
• Dzieci oglądają ilustrację i czytają po cichu
tekst w
elementarzu na s. 57.
Następnie odpo-
wiadają na pytania nauczyciela: Co robią dzieci?
Czy są zadowolone? Po czym można to poznać?
Co odbędzie się w szkole w maju? Ile dzieci chciało
się zapisać do chóru? Kogo brakuje w chórze? Na
czym polega przesłuchanie? Co jest ważne pod-
czas występów?
5. Przesłuchanie do chóru – ćwiczenia aparatu
artykulacyjnego.
Nauczyciel podaje, śpiewając, przykłady gło-
sek (śpiewać możemy tylko samogłoski), które
dzieci następnie powtarzają za nauczycielem:
aaaa – aaaa, eeee – eeee, uuuu – uuuu, oooo –
oooo, yyyy – yyyy.
Logopeda radzi – mówię ładnie
Śpiewanie samogłosek to ćwiczenie emisyjno-
-dykcyjne, które uczy między innymi prawidłowego otwierania ust przy mówieniu. War-
to je powtarzać, gdyż często uczniowie nawykowo nie otwierają ust i przez to ich mowa
jest niezrozumiała. Możemy także śpiewać zestawy samogłosek np. a–o–u itp.
6. Dwa zapisy literowe: h, ch – ćwiczenia analizatora słuchowego i wzrokowego.
• Dzieci odszukują i zapamiętują wyrazy z litera-
mi h, ch w elementarzu – dziewczynki na s. 56,
a chłopcy – na s. 57. Podają te wyrazy, a nauczy-
ciel zapisuje je na tablicy. Następnie wyjaśnia
dzieciom, że będą musiały zapamiętać, jaką li-
terę napisać w poszczególnych wyrazach.
• Dzieci czytają po cichu wyrazy: chłopiec, ucho,
uśmiech
w ćw. 4. na s. 57. elementarza.
Odszu-
kują w nich dwuznak ch, mówią, którym z ko-
lei znakiem głoski jest w napisanych wyrazach,
dzielą wyrazy na sylaby.
7. Ćwiczenia grafomotoryczne.
W
ćw. pol.-społ. na s. 13.
dzieci nazywają nary-
sowane przedmioty. Odszukują na nich dwu-
znaki ch i kolorują je na fioletowo.
63
8. Ćwiczenia z dwuznakiem ch.
• Dzieci piszą po śladach litery w ćw. pol.-społ. Czytają wyrazy, a następnie piszą je po śla-
dach i samodzielnie. Po napisaniu dokonują samooceny wykonanej pracy (zaznaczają
emotikony).
9. Występ chóru klasowego – śpiewanie kanonu.
• Nauczyciel dzieli dzieci na grupy chłopców i dziewczynek. Dzieci śpiewają kanon, a na-
uczyciel daje znak ręką, która grupa i w jakim momencie zaczyna: Panie Janie, panie
Janie, rano wstań, rano wstań. Wszystkie dzwony biją, wszystkie dzwony biją, bim, bam,
bom, bim, bam, bom.
10. Śpiewające działania – ćwiczenia rachunku pamięciowego.
• Nauczyciel podaje działania na odejmowanie liczb w zakresie 16 bez przekraczania pro-
gu dziesiątkowego. Dziecko, które zgłasza się do odpowiedzi, podaje wynik działania,
śpiewając go na wymyśloną przez siebie melodię.
• Nauczyciel pokazuje wybranemu dziecku zapisane na kartce działanie. Dziecko śpie-
wem podaje przykład, a inne odpowiada, też śpiewając.
11. Odejmowanie liczb – rozwiązywanie zadań tekstowych.
• Dzieci oglądają ilustracje do zad. 1.
w ćw. ma-
tem.-przyr. na s. 13
. Czytają napisy obok okie-
nek, wpisują liczby odpowiadające liczbie nary-
sowanych motyli i układają treść zadania. Piszą
działanie i odpowiedź.
• Nauczyciel czyta głośno treść zad. 2. W trakcie
słuchania dzieci kładą na ławce odpowiednią
liczbę patyczków. Na koniec wpisują w okien-
ka liczby, które są odpowiedzią na pytania do
zadania.
Uwaga! Dzieci mogą wykonać rysunek po-
mocniczy do zadania przez dorysowanie
drugiego owada.
• Dzieci samodzielnie wykonują obliczenia w zad. 3.
Zgłaszające się dzieci czytają po jednym przykła-
dzie, a pozostałe sprawdzają poprawność wyko-
nania.
12. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci rozmawiają na temat dzisiejszych zajęć. Nauczyciel pyta, czy chciałyby śpiewać
w chórze.
• Na bilecie do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE dzieci wpisują
wyraz chór.
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Tworzymy muzykę
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Tworzymy muzykę. Ćwiczenia rozwijające sprawność czytania i pisania.
Obliczenia pieniężne.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na ostatnich zajęciach poznaliście dwuznak ch. Wiecie, że głoskę h zapisujemy za pomocą
litery h albo dwuznaku ch. Umiecie czytać i pisać wyrazy z poznanymi literami. Wiecie, co to
jest chór. Umiecie odejmować w zakresie 16. Rozwiązujecie zadania tekstowe na dodawanie
i odejmowanie.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi samodzielnie i z innymi dziećmi bawić się przy różnych rodzajach muzyki,
– potrafi pięknie czytać teksty utworzone z poznanych liter,
– rozumie, co czyta, i wykonuje prawidłowo polecenia do tekstu,
– pisze kaligraficznie wyrazy, zdania i krótkie teksty,
– potrafi bawić się z innymi dziećmi w bezpieczny, twórczy sposób,
– układa zadania o kupowaniu,
– rozwiązuje zadania tekstowe,
– zapisuje rozwiązanie zadania i zapisuje odpowiedź,
– przelicza pieniądze.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie ćwiczyć czytanie i pisanie w zakresie znanych liter.
Utrwalicie pisownię wyrazów z literą h i dwuznakiem ch. Przeczytacie wiersze o literach.
Przepiszecie starannie wybrany wiersz. Ułożycie wyrazy z sylab. Będziecie przeliczać pienią-
dze. Ułożycie i rozwiążecie zadania o kupowaniu.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– czytać wyrazy, zdania i teksty w zakresie poznanych liter,
– pisać poprawnie wyrazy z literą h i dwuznakiem ch,
– przeliczać pieniądze.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób można bawić się tekstem wiersza?
• Jak zapamiętać pisownię wyrazów z h i ch?
• Dlaczego liczymy pieniądze?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
portfolio ucznia – karta nr 46; bębenek, tamburyno, papierowe lizaki z h i ch, chusta anima-
cyjna, nagrania muzyki o różnym tempie (b. wolna, szybka, b. szybka), trzy portfele z papie-
ru, papierowe monety i banknoty.
Przebieg zajęć
1. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel mówi dzieciom, o czym będą rozmawiać na dzisiejszych zajęciach (patrz:
Cele w języku ucznia i Nacobezu). Zaprasza dzieci do wspólnej zabawy i nauki.
64
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Tworzymy muzykę
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Tworzymy muzykę. Ćwiczenia rozwijające sprawność czytania i pisania.
Obliczenia pieniężne.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na ostatnich zajęciach poznaliście dwuznak ch. Wiecie, że głoskę h zapisujemy za pomocą
litery h albo dwuznaku ch. Umiecie czytać i pisać wyrazy z poznanymi literami. Wiecie, co to
jest chór. Umiecie odejmować w zakresie 16. Rozwiązujecie zadania tekstowe na dodawanie
i odejmowanie.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi samodzielnie i z innymi dziećmi bawić się przy różnych rodzajach muzyki,
– potrafi pięknie czytać teksty utworzone z poznanych liter,
– rozumie, co czyta, i wykonuje prawidłowo polecenia do tekstu,
– pisze kaligraficznie wyrazy, zdania i krótkie teksty,
– potrafi bawić się z innymi dziećmi w bezpieczny, twórczy sposób,
– układa zadania o kupowaniu,
– rozwiązuje zadania tekstowe,
– zapisuje rozwiązanie zadania i zapisuje odpowiedź,
– przelicza pieniądze.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie ćwiczyć czytanie i pisanie w zakresie znanych liter.
Utrwalicie pisownię wyrazów z literą h i dwuznakiem ch. Przeczytacie wiersze o literach.
Przepiszecie starannie wybrany wiersz. Ułożycie wyrazy z sylab. Będziecie przeliczać pienią-
dze. Ułożycie i rozwiążecie zadania o kupowaniu.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– czytać wyrazy, zdania i teksty w zakresie poznanych liter,
– pisać poprawnie wyrazy z literą h i dwuznakiem ch,
– przeliczać pieniądze.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób można bawić się tekstem wiersza?
• Jak zapamiętać pisownię wyrazów z h i ch?
• Dlaczego liczymy pieniądze?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
portfolio ucznia – karta nr 46; bębenek, tamburyno, papierowe lizaki z h i ch, chusta anima-
cyjna, nagrania muzyki o różnym tempie (b. wolna, szybka, b. szybka), trzy portfele z papie-
ru, papierowe monety i banknoty.
Przebieg zajęć
1. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel mówi dzieciom, o czym będą rozmawiać na dzisiejszych zajęciach (patrz:
Cele w języku ucznia i Nacobezu). Zaprasza dzieci do wspólnej zabawy i nauki.
65
2. Jestem muzykantem – zabawa wprowadzająca.
• Nauczyciel stoi na wprost dzieci, pokazuje na siebie i śpiewa, a dzieci dopowiadają od-
powiednio tekst. Potem nauczyciel naśladuje grę na instrumentach, a dzieci za nim po-
wtarzają.
Jestem muzykantem konszabelantem
– i my muzykanci konszabelanci.
Ja umiem grać
– i my umiemy grać:
na trąbie – trututututu,
na skrzypeczkach – cimci, rymci, cimci, rymci,
na bębenku – bum, tarara, bum, tarara,
na pianinie – ino, ino, ino, ino,
na nerwach – wrrrrrrrr.
(Na podst.: Pląsaczek. Pląsy zuchowe i harcerskie, wyd. Poczta Harcerska Szczecin II 1998)
Uwaga! Dobrze byłoby wyjaśnić, że konszabelant to słowo utworzone jako fone-
tyczny odpowiednik niemieckich słów (komm aus Schwabenland – przybywam,
pochodzę ze Szwabii) śląskiej piosenki ludowej.
Źródło Wikisłownik
3. Czytamy śpiewająco – ćwiczenia w czytaniu tekstów z
elementarza s. 56–57
.
• Nauczyciel, uderzając w bębenek, daje sygnał do czytania: jedno uderzenie – czytają
tekst dziewczynki, dwa krótkie uderzenia w bębenek – czytają chłopcy.
• Dziewczynki zaczynają czytać tekst na
s. 56.
Nauczyciel po jednym lub dwóch zdaniach
uderza krótko dwa razy w bębenek i czytanie kontynuują chłopcy. Po pewnym czasie
nauczyciel daje znak (uderzeniem w bębenek) dziewczynkom, które czytają dalej.
• Nauczyciel czyta początki zdań w tekście na
s. 57.,
a dzieci kończą czytanie.
• Nauczyciel czyta zdania z różnym zabarwieniem emocjonalnym, np. wesoło, smutno,
groźnie, a dzieci powtarzają za nauczycielem.
4. Łączenie sylab – rozwijanie umiejętności językowych.
• Dzieci opowiadają, co widzą na zdjęciach w
ćw.
pol.-społ. na s. 14
.
Następnie łączą ze sobą syla-
by, aby powstały wyrazy. Gotowe wyrazy wpi-
sują pod odpowiednim zdjęciem.
• Dzieci podkreślają w napisanych wyrazach lite-
rę h i dwuznak ch.
5. Cicho – głośno – ćwiczenie inhibicyjno-incy-
tacyjne (pobudzająco-hamujące).
• Dzieci stoją w kręgu i trzymają się za ręce. Kiedy
nauczyciel cichutko uderza w bębenek, powoli
schodzą się do środka koła.
• Nauczyciel uderza głośno w bębenek – dzieci
rozciągają koło do maksymalnej wielkości.
• Nauczyciel dla zmylenia często zmienia uderze-
nia, a dzieci w zależności od tego, jaki sygnał
usłyszą, postępują jak wyżej.
6. Wiersze o literach – ćwiczenia w czytaniu i pisaniu.
• Dzieci czytają po cichu wiersze w
ćw. pol.-społ.
na s. 15
.
Nauczyciel sprawdza zrozumienie tek-
stu, mówiąc zdania: Nie cierpi hałasu. Mieszka
u siebie w chatce. Chodzi na spacery. Siedzi w ha-
maku. Najlepiej czuje się z herbatką. Chomiki
trzyma w klatce. Zajmuje się haftem. Ma cztery
charty.
• Po każdym wypowiedzianym przez nauczyciela
zdaniu, dzieci odgadują, czy w poszczególnych
wyrazach pisze się literę h czy dwuznak ch,
i podnoszą w górę odpowiedni lizak.
• Dzieci podkreślają literę h zieloną kredką,
a dwuznak ch otaczają niebieską pętlą. Następ-
nie przepisują starannie wiersz, który najbar-
dziej im się podoba.
7. Wyrazy z h i ch – ćwiczenia w pisaniu.
• Dzieci oglądają i nazywają zdjęcia w
portfolio
ucznia – karta nr 46
.
• Nauczyciel omawia z dziećmi pisownię wyrazów – nazw przedmiotów. Dzieci łączą
zdjęcia z odpowiednimi literami i wpisują ich nazwy do rubryki z h i ch.
Logopeda radzi – nauka pisania
Uczniowie muszą zapamiętać, kiedy w wyrazach piszemy h, a kiedy – ch. Pomoże im
w tym częste czytanie globalne wyrazów z tymi literami. Możemy wspólnie z dziećmi
ułożyć zbiór najczęściej używanych wyrazów z h i ch do czytania.
8. Stań na kolorze – ćwiczenia w rozróżnianiu tempa muzyki.
• Nauczyciel rozkłada na środku sali chustę animacyjną i włącza nagranie, np. spokojnej
muzyki. Dzieci poruszają się swobodnie wokół chusty w podanym rytmie.
• Kiedy nauczyciel poda nazwę koloru, dzieci stają na polu chusty w odpowiednim kolorze.
9. W portfelu – obliczanie pieniędzy.
• Nauczyciel przygotowuje wcześniej trzy papie-
rowe portfele, do których kładzie odpowiednio
monety i banknoty: 1. – 10 zł, 2 zł; 2. – 5 zł, 5 zł,
1 zł; 3. – 5 zł, 2 zł, 2 zł,1 zł.
• Nauczyciel prosi do siebie troje dzieci, którym
wręcza po jednym portfelu. Dzieci wyjmują
z nich pieniądze i po kolei je przeliczają. Na-
uczyciel sprawdza poprawność obliczeń.
• Dzieci przygotowują papierowe banknoty i mo-
nety o nominałach: 10 zł, 5 zł, 1 zł. Następnie ob-
liczają, ile to razem pieniędzy.
10. Obliczenia pieniężne.
• Dzieci oglądają ilustracje w zad. 1. w
ćw. ma-
tem.-przyr. na s. 14
.
Nauczyciel czyta treść zada-
nia i wspólnie z dziećmi je analizuje.
66
6. Wiersze o literach – ćwiczenia w czytaniu i pisaniu.
• Dzieci czytają po cichu wiersze w
ćw. pol.-społ.
na s. 15
.
Nauczyciel sprawdza zrozumienie tek-
stu, mówiąc zdania: Nie cierpi hałasu. Mieszka
u siebie w chatce. Chodzi na spacery. Siedzi w ha-
maku. Najlepiej czuje się z herbatką. Chomiki
trzyma w klatce. Zajmuje się haftem. Ma cztery
charty.
• Po każdym wypowiedzianym przez nauczyciela
zdaniu, dzieci odgadują, czy w poszczególnych
wyrazach pisze się literę h czy dwuznak ch,
i podnoszą w górę odpowiedni lizak.
• Dzieci podkreślają literę h zieloną kredką,
a dwuznak ch otaczają niebieską pętlą. Następ-
nie przepisują starannie wiersz, który najbar-
dziej im się podoba.
7. Wyrazy z h i ch – ćwiczenia w pisaniu.
• Dzieci oglądają i nazywają zdjęcia w
portfolio
ucznia – karta nr 46
.
• Nauczyciel omawia z dziećmi pisownię wyrazów – nazw przedmiotów. Dzieci łączą
zdjęcia z odpowiednimi literami i wpisują ich nazwy do rubryki z h i ch.
Logopeda radzi – nauka pisania
Uczniowie muszą zapamiętać, kiedy w wyrazach piszemy h, a kiedy – ch. Pomoże im
w tym częste czytanie globalne wyrazów z tymi literami. Możemy wspólnie z dziećmi
ułożyć zbiór najczęściej używanych wyrazów z h i ch do czytania.
8. Stań na kolorze – ćwiczenia w rozróżnianiu tempa muzyki.
• Nauczyciel rozkłada na środku sali chustę animacyjną i włącza nagranie, np. spokojnej
muzyki. Dzieci poruszają się swobodnie wokół chusty w podanym rytmie.
• Kiedy nauczyciel poda nazwę koloru, dzieci stają na polu chusty w odpowiednim kolorze.
9. W portfelu – obliczanie pieniędzy.
• Nauczyciel przygotowuje wcześniej trzy papie-
rowe portfele, do których kładzie odpowiednio
monety i banknoty: 1. – 10 zł, 2 zł; 2. – 5 zł, 5 zł,
1 zł; 3. – 5 zł, 2 zł, 2 zł,1 zł.
• Nauczyciel prosi do siebie troje dzieci, którym
wręcza po jednym portfelu. Dzieci wyjmują
z nich pieniądze i po kolei je przeliczają. Na-
uczyciel sprawdza poprawność obliczeń.
• Dzieci przygotowują papierowe banknoty i mo-
nety o nominałach: 10 zł, 5 zł, 1 zł. Następnie ob-
liczają, ile to razem pieniędzy.
10. Obliczenia pieniężne.
• Dzieci oglądają ilustracje w zad. 1. w
ćw. ma-
tem.-przyr. na s. 14
.
Nauczyciel czyta treść zada-
nia i wspólnie z dziećmi je analizuje.
67
• Dzieci samodzielnie liczą pieniądze klientów sklepu zielarskiego i łączą z zakupem, któ-
rego cena odpowiada sumie pieniędzy.
• Wskazane przez nauczyciela dzieci mówią, jakie zakupy zrobili klienci.
• Dzieci czytają polecenie do zad. 2. i oglądają rysunek. Nauczyciel pyta: Ile pieniędzy ma
dziewczynka? Ile kosztują zioła i bazylia razem? Ile trzeba zapłacić za nasiona goździków?
• Dzieci samodzielnie piszą pytanie i działanie. Obliczają je i zapisują odpowiedź.
• Nauczyciel sprawdza wykonanie zadania i nagradza dzieci, które zrobiły zadanie prawi-
dłowo.
11. Podsumowanie zajęć.
Dzieci rozmawiają swobodnie na temat zajęć. Mówią, z czym miały problem, a co spra-
wiło im radość.
Zadanie domowe
Przynieś na następne zajęcia: opakowanie (np. po jogurcie, kefirze, kremie) lub metalową
puszkę i materiał sypki, np. ryż, kaszę, groch, mak, piasek. Przynieś do szkoły książkę ze
swym ulubionym wierszem.
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Muzyczne wiersze
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem. + 1 godz. zaj. tech.)
Zapis w dzienniku: Muzyczne wiersze – zabawy słowami, rymami i rytmem. Obliczenia pie-
niężne. Wykonanie instrumentów muzycznych z wykorzystaniem opakowań i materiałów
przyrodniczych.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Umiecie czytać i pisać wyrazy z poznanymi literami. Utrwaliliście pisownię wyrazów z literą
h i dwuznakiem ch. Czytaliście wiersze o literach. Przepisaliście starannie wybrany wiersz.
Umiecie ułożyć wyrazy z sylab. Potraficie przeliczać pieniądze. Umiecie ułożyć i rozwiązać
zadanie o zakupach.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi bawić się z innymi dziećmi w bezpieczny, twórczy sposób,
– opowiada o przeżyciach związanych z zabawą przy różnych rodzajach muzyki,
– pisze kaligraficznie wyrazy, zdania i krótkie teksty z poznanymi literami,
– układa i rozwiązuje zadanie tekstowe o zakupach,
– zapisuje rozwiązanie zadania i odpowiedź,
– przelicza pieniądze,
– rozumie pojęcie długu i konieczność jego spłaty,
– wybiera właściwe opakowanie do wykonania wybranego instrumentu,
– wypełnia pudełko kaszą, ryżem, piaskiem lub innym materiałem sypkim,
– szczelnie zamyka pudełko,
– okleja pudełko taśmą.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie rytmicznie czytać wiersze przyniesione do szkoły. Uło-
życie zagadki o instrumentach. Będziecie czytać sylaby i łączyć je w wyrazy. Będziecie bawić
się w twórczy sposób z wierszem i piosenką. Dowiecie się, co to jest dług. Będziecie prze-
liczać pieniądze i rozwiązywać zadania o zakupach. Wykonacie instrumenty z opakowań
i materiału przyrodniczego.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– bawić się przy muzyce,
– układać i rozwiązywać zagadki,
– wyjaśnić, co to jest dług, i powiedzieć, jak się go pozbyć,
– wykonać instrumenty muzyczne.
Pytania kluczowe
• Jak można bawić się słowem, rymem i rytmem?
• Co to jest dług i jak się go pozbyć?
• W jaki sposób wykonać instrument?
Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. matem.-przyr. cz. 4, Karty kreatywne – teczka dodatkowa:
bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE; bębenek, tamburyno,
marakasy, kołatki, trójkąty, talerze, opakowania po jogurcie (kefirze lub kremie), metalowe
puszki, materiał sypki, np. ryż, kasza, groch mak lub piasek; taśma klejąca, ulubione wiersze
przyniesione przez dzieci, kartki z nazwami instrumentów dla każdego dziecka: saksofon,
skrzypce, fortepian, trąbka, harfa, akordeon, bęben; sylaby: ko-łat-ka, ta-le-rze, dre-wien-ka,
bę-be-nek, tam-bu-ry-no, trój-kąt; papierowe monety i banknoty, kartki z cenami instrumen-
tów, wiersz Perkusyjny berek.
Przebieg zajęć
1. Orkiestra – zabawa ruchowa.
• Dzieci siedzą na obwodzie koła, ściśle jedno obok drugiego. Wskazane przez nauczycie-
la dziecko chodzi na zewnątrz, dotyka lekko ramion siedzących dzieci i podaje nazwę
dowolnego instrumentu.
• Kiedy dziecko, dotykając kolegę, powie: Orkiestra!, wówczas szybko obiega koło (zgod-
nie z ruchem wskazówek zegara), uciekając przed dzieckiem dotkniętym jako ostatnie.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel zaprasza dzieci do wspólnej zabawy i pracy, mówi, o czym będą rozmawiać
na dzisiejszych zajęciach (patrz: Cele w języku ucznia i Nacobezu).
• Informuje także, że dziś kończą zajęcia, na których od paru dni towarzyszyła im muzyka.
3. Instrumenty muzyczne – wykorzystanie opakowań i materiału przyrodniczego.
• Nauczyciel kładzie na środku kręgu instrumenty perkusyjne: bębenek, tamburyno, ma-
rakasy, kołatki, trójkąty, talerze.
• Każde dziecko bierze do ręki dowolny instrument. Dzieci stają w kole, po kolei prezen-
tują dźwięki instrumentów i starają się zapamiętać ich brzmienie.
• Nauczyciel proponuje dzieciom wykonanie instrumentów z wykorzystaniem opako-
wań i materiału przyrodniczego. Dzieci oglądają instrumenty, które robiły na zajęciach
edukacji muzycznej. Wyjmują materiały i przygotowują się do pracy.
• Nauczyciel tłumaczy, w jaki sposób należy wykonać pracę, podaje kolejne etapy jej wy-
konania.
• Dzieci wykonują pracę zgodnie z instrukcją słowną nauczyciela: Wybierz właściwe opako-
wanie. Do opakowania wsyp materiał sypki. Zamknij opakowanie i zaklej je szczelnie taśmą.
4. Nasza orkiestra – swobodna interpretacja muzyczna piosenki.
• Dzieci śpiewają dowolną piosenkę, której uczyły się w klasie, i grają na wykonanych
przez siebie instrumentach muzycznych.
68
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– bawić się przy muzyce,
– układać i rozwiązywać zagadki,
– wyjaśnić, co to jest dług, i powiedzieć, jak się go pozbyć,
– wykonać instrumenty muzyczne.
Pytania kluczowe
• Jak można bawić się słowem, rymem i rytmem?
• Co to jest dług i jak się go pozbyć?
• W jaki sposób wykonać instrument?
Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. matem.-przyr. cz. 4, Karty kreatywne – teczka dodatkowa:
bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE; bębenek, tamburyno,
marakasy, kołatki, trójkąty, talerze, opakowania po jogurcie (kefirze lub kremie), metalowe
puszki, materiał sypki, np. ryż, kasza, groch mak lub piasek; taśma klejąca, ulubione wiersze
przyniesione przez dzieci, kartki z nazwami instrumentów dla każdego dziecka: saksofon,
skrzypce, fortepian, trąbka, harfa, akordeon, bęben; sylaby: ko-łat-ka, ta-le-rze, dre-wien-ka,
bę-be-nek, tam-bu-ry-no, trój-kąt; papierowe monety i banknoty, kartki z cenami instrumen-
tów, wiersz Perkusyjny berek.
Przebieg zajęć
1. Orkiestra – zabawa ruchowa.
• Dzieci siedzą na obwodzie koła, ściśle jedno obok drugiego. Wskazane przez nauczycie-
la dziecko chodzi na zewnątrz, dotyka lekko ramion siedzących dzieci i podaje nazwę
dowolnego instrumentu.
• Kiedy dziecko, dotykając kolegę, powie: Orkiestra!, wówczas szybko obiega koło (zgod-
nie z ruchem wskazówek zegara), uciekając przed dzieckiem dotkniętym jako ostatnie.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel zaprasza dzieci do wspólnej zabawy i pracy, mówi, o czym będą rozmawiać
na dzisiejszych zajęciach (patrz: Cele w języku ucznia i Nacobezu).
• Informuje także, że dziś kończą zajęcia, na których od paru dni towarzyszyła im muzyka.
3. Instrumenty muzyczne – wykorzystanie opakowań i materiału przyrodniczego.
• Nauczyciel kładzie na środku kręgu instrumenty perkusyjne: bębenek, tamburyno, ma-
rakasy, kołatki, trójkąty, talerze.
• Każde dziecko bierze do ręki dowolny instrument. Dzieci stają w kole, po kolei prezen-
tują dźwięki instrumentów i starają się zapamiętać ich brzmienie.
• Nauczyciel proponuje dzieciom wykonanie instrumentów z wykorzystaniem opako-
wań i materiału przyrodniczego. Dzieci oglądają instrumenty, które robiły na zajęciach
edukacji muzycznej. Wyjmują materiały i przygotowują się do pracy.
• Nauczyciel tłumaczy, w jaki sposób należy wykonać pracę, podaje kolejne etapy jej wy-
konania.
• Dzieci wykonują pracę zgodnie z instrukcją słowną nauczyciela: Wybierz właściwe opako-
wanie. Do opakowania wsyp materiał sypki. Zamknij opakowanie i zaklej je szczelnie taśmą.
4. Nasza orkiestra – swobodna interpretacja muzyczna piosenki.
• Dzieci śpiewają dowolną piosenkę, której uczyły się w klasie, i grają na wykonanych
przez siebie instrumentach muzycznych.
69
5. Zabawy wierszami – ćwiczenia w czytaniu z wykorzystaniem instrumentów.
• Dzieci czytają rytmicznie przyniesione do szkoły ulubione wiersze. W trakcie czytania
wystukują rytm przy pomocy instrumentów.
6. Marsz instrumentów – zabawa ruchowa.
• Każde dziecko ma przyklejoną do pleców karteczkę (samoprzylepną) z nazwą jedne-
go z wymienionych instrumentów orkiestry symfonicznej: saksofon, skrzypce, fortepian,
trąbka, harfa, akordeon, bęben. W rytm muzyki uczestnicy maszerują po obwodzie koła,
instrument mający swoje solo wchodzi do środka. Imituje grę, grupa naśladuje jego
ruchy.
(
U. Bissinger-Ćwierz, Muzyka i taniec dla każdego, wyd. KLANZA, Lublin 2007)
7. Zgaduj-zgadula – rozpoznawanie instrumentów na podstawie opisów.
• Nauczyciel mówi zdania opisujące instrumenty muzyczne znane dzieciom, a dzieci po-
dają ich nazwy: Jest to duży instrument z czarną obudową. Gra się na nim na siedząco,
uderzając w klawisze. (fortepian)
• Podczas gry dotykają brody muzyka. Mają struny i smyczek. (skrzypce)
• Jest okrągły. W środku obręczy ma kilka małych talerzy, które poruszają się podczas gry.
(tamburyno)
• Dzieci układają zagadki o instrumentach, a ich koledzy i koleżanki podają rozwiązania.
8. Perkusyjny berek – ilustrowanie wiersza dźwiękami.
• Nauczyciel czyta wiersz Perkusyjny berek. Dzieci wypowiadają się na temat jego treści,
odpowiadając na pytania: Czym bawiły się dzieci? O co sprzeczały się inne instrumenty?
Kto został berkiem? Jakie instrumenty brały udział w zabawie?
• Dzieci biorą instrumenty, o których była mowa w wierszu. Nauczyciel ustala wspólnie
z dziećmi, w jaki sposób będą ilustrować treść wiersza.
• Nauczyciel ponownie czyta wiersz Perkusyjny berek, dzieci powtarzają za nim słowa i ilu-
strują je przy pomocy instrumentów perkusyjnych.
Emilek wraz z Agatką
bawili się kołatką.
– uderzają dowolnie kołatkami
A inne instrumenty
– grają dowolnie na pozostałych instrumentach
toczyły spór zawzięty
bawić się w chowanego
czy w berka kucanego?
Na koniec ustaliły
że w berka grać jest milej,
i na berka wybrały
trójkąt – cały ze stali.
– dziecko uderza rytmicznie w trójkąt
Grupka artystów żwawych
ruszyła do zabawy.
Berek bębenek łapie,
– uderzają w szybkim tempie w trójkąt i bębenek
tamburyn ledwie sapie;
– uderza w tamburyno w tempie ćwierćnutowym
Pogoni nie wytrzymał
– potem coraz wolniej, na koniec cichnie
i taki był półfinał.
Złapane marakasy
– uderzają w marakasy, jedne w tempie ćwierćnutowym,
drugie szybciej ósemkami
dźwięczały na dwa głosy
i w dzwonki uderzyły
– włączają się dzwonki (jedno głośne uderzenie)
z rozmachem, z całej siły!
Zabrzmiały teraz dzwonki
– uderzają w dzwonki delikatnie, słychać różne dźwięki
prześlicznie, jak skowronki,
Drewienka wtórowały;
– miarowo poruszają drewienka
tak powstał chórek cały.
– grają wszystkie instrumenty
A jeśli ktoś nie wierzy,
niech zapyta talerzy
– odzywają się talerze
i dzieci od kołatki –
– dzieci poruszają kołatkami
Emila i Agatki.
(J. Soliński
)
9. Instrumenty grają w berka – synteza wzrokowa wyrazów, ćwiczenia w pisaniu.
• Dzieci stoją w kręgu. Nauczyciel woła do siebie troje z nich (stoją tyłem do pozostałych)
i przypina im kartki z sylabami, np. ko łat ka (każde dziecko ma przypiętą jedną sylabę).
Na sygnał dźwiękowy – uderzenie w tamburyno – dzieci biegają wewnątrz kręgu (ba-
wią się w berka), a pozostałe dzieci czytają sylaby i układają z nich nazwę instrumentu.
Kto zgadnie, mówi głośno wyraz, a nauczyciel zapisuje go na tablicy.
• Nauczyciel zmienia dzieci i przypina im następne sylaby. Zabawa trwa dalej.
• Kiedy nazwy wszystkich instrumentów zostaną zapisane na tablicy, dzieci czytają je gło-
śno, a następnie przepisują do zeszytów.
10. Kapela – zabawa ruchowa ze śpiewem.
• Dzieci stoją na obwodzie koła. Śpiewają i wykonują ruchy razem z nauczycielem.
Zebrał cudną Jaś kapelę,
– trzymają się za ręce i poruszają się w prawą stronę
Jakich w świecie jest niewiele.
Są tam skrzypce,
– stoją w miejscu, naśladują grę na skrzypcach
są tam basy
– naśladują grę na kontrabasach
cóż to będą za hałasy.
– rytmicznie klaszczą w ręce
Ref. Dylu, dylu, na badylu,
– naśladują grę na skrzypcach
firli, firli,
– naśladują grę na fujarce
plum, plum, plum
– naśladują grę na pianinie
fiku-miku na patyku
– obracają się wokół własnej osi, palcami naśladują
uderzanie pałeczek
trararara
– naśladują grę na trąbce
bum, bum, bum
– obiema rękami uderzają w klatkę piersiową
(Pląsaczek. Pląsy zuchowe i harcerskie, wyd. Poczta Harcerska Szczecin II 1998)
11. W sklepie z instrumentami – przeliczanie pieniędzy.
• Dzieci kładą w wyznaczonym miejscu w klasie wykonane przez siebie instrumenty. Na-
uczyciel kładzie obok każdego kartkę z ceną.
• Dzieci wyjmują papierowe monety i banknoty. Nauczyciel podaje kwotę, np. 9 zł, a dzie-
ci odliczają i kładą na ławce odpowiednie monety, którymi mogą zapłacić.
• Nauczyciel mówi: Mam 10 zł. Ile mi brakuje do 13 złotych? Dzieci kładą na ławce właściwe
monety.
• Nauczyciel pyta: Mam 15 zł. Czy mogę kupić trąbkę za 10 zł? Ile dostanę reszty? Dzieci kła-
dą monety na ławce.
• Nauczyciel przyjmuje rolę sprzedawcy w sklepie z instrumentami. Dzieci przychodzą do
sklepu (po trzy osoby) i kupują instrumenty. Następnie bawią się w kupowanie z kolegą
lub koleżanką.
70
Zabrzmiały teraz dzwonki
– uderzają w dzwonki delikatnie, słychać różne dźwięki
prześlicznie, jak skowronki,
Drewienka wtórowały;
– miarowo poruszają drewienka
tak powstał chórek cały.
– grają wszystkie instrumenty
A jeśli ktoś nie wierzy,
niech zapyta talerzy
– odzywają się talerze
i dzieci od kołatki –
– dzieci poruszają kołatkami
Emila i Agatki.
(J. Soliński
)
9. Instrumenty grają w berka – synteza wzrokowa wyrazów, ćwiczenia w pisaniu.
• Dzieci stoją w kręgu. Nauczyciel woła do siebie troje z nich (stoją tyłem do pozostałych)
i przypina im kartki z sylabami, np. ko łat ka (każde dziecko ma przypiętą jedną sylabę).
Na sygnał dźwiękowy – uderzenie w tamburyno – dzieci biegają wewnątrz kręgu (ba-
wią się w berka), a pozostałe dzieci czytają sylaby i układają z nich nazwę instrumentu.
Kto zgadnie, mówi głośno wyraz, a nauczyciel zapisuje go na tablicy.
• Nauczyciel zmienia dzieci i przypina im następne sylaby. Zabawa trwa dalej.
• Kiedy nazwy wszystkich instrumentów zostaną zapisane na tablicy, dzieci czytają je gło-
śno, a następnie przepisują do zeszytów.
10. Kapela – zabawa ruchowa ze śpiewem.
• Dzieci stoją na obwodzie koła. Śpiewają i wykonują ruchy razem z nauczycielem.
Zebrał cudną Jaś kapelę,
– trzymają się za ręce i poruszają się w prawą stronę
Jakich w świecie jest niewiele.
Są tam skrzypce,
– stoją w miejscu, naśladują grę na skrzypcach
są tam basy
– naśladują grę na kontrabasach
cóż to będą za hałasy.
– rytmicznie klaszczą w ręce
Ref. Dylu, dylu, na badylu,
– naśladują grę na skrzypcach
firli, firli,
– naśladują grę na fujarce
plum, plum, plum
– naśladują grę na pianinie
fiku-miku na patyku
– obracają się wokół własnej osi, palcami naśladują
uderzanie pałeczek
trararara
– naśladują grę na trąbce
bum, bum, bum
– obiema rękami uderzają w klatkę piersiową
(Pląsaczek. Pląsy zuchowe i harcerskie, wyd. Poczta Harcerska Szczecin II 1998)
11. W sklepie z instrumentami – przeliczanie pieniędzy.
• Dzieci kładą w wyznaczonym miejscu w klasie wykonane przez siebie instrumenty. Na-
uczyciel kładzie obok każdego kartkę z ceną.
• Dzieci wyjmują papierowe monety i banknoty. Nauczyciel podaje kwotę, np. 9 zł, a dzie-
ci odliczają i kładą na ławce odpowiednie monety, którymi mogą zapłacić.
• Nauczyciel mówi: Mam 10 zł. Ile mi brakuje do 13 złotych? Dzieci kładą na ławce właściwe
monety.
• Nauczyciel pyta: Mam 15 zł. Czy mogę kupić trąbkę za 10 zł? Ile dostanę reszty? Dzieci kła-
dą monety na ławce.
• Nauczyciel przyjmuje rolę sprzedawcy w sklepie z instrumentami. Dzieci przychodzą do
sklepu (po trzy osoby) i kupują instrumenty. Następnie bawią się w kupowanie z kolegą
lub koleżanką.
71
12. Obliczenia pieniężne – rozwiązywanie zadań tekstowych.
• Nauczyciel czyta zad. 1. w
ćw. matem.-przyr.
s. 15
.
Dzieci odpowiadają na pytania nauczycie-
la i jednocześnie kładą na ławce odpowiednie
kwoty: Ile pieniędzy ma Zuzanna? Ile kosztuje al-
bum? Ile kosztuje kolorowanka?
• Dzieci piszą w okienkach ceny: 10 zł, 5 zł. Na-
stępnie obliczają koszt zakupów: 10 zł + 5 zł
= 15 zł. Porównują kwotę, którą ma Zuzanna,
z kosztem zakupów. Podają wnioski.
• Dzieci czytają odpowiedzi i podkreślają właści-
wą.
• Nauczyciel tłumaczy dzieciom, co to jest dług
i na czym polegają zakupy z zapłatą w ratach.
• Czyta dzieciom zad. 2. Dzieci układają na ławce
przykłady, jak Zuzanna może oddać dług.
• Dzieci piszą samodzielnie rozwiązanie zadania.
Psycholog radzi
W okresie operacji konkretnych wg Piageta, na początku którego znajdują się dzieci
w klasie pierwszej, ważne jest umożliwienie „doświadczenia” matematyki przez uczniów
na konkretnych przykładach. Namacalne rozkładanie konkretnych kwot pieniędzy, po-
równywanie liczebności zbiorów to etapy konieczne na początku i zupełnie zbędne na
dalszych etapach kształcenia matematycznego. Ale najpierw trzeba dać dzieciom kon-
kret i tyle czasu, ile potrzebują na obycie się z nim i stworzenie jego umysłowej repre-
zentacji. Wtedy konkret przestanie być konieczny, a w myśleniu matematycznym dzieci
miejsce zajmą przedstawienia ikoniczne i symboliczne.
13. Podsumowanie zajęć.
Nauczyciel rysuje na tablicy tarczę strzelecką składająca się z trzech obręczy. Dzieli je
na trzy równe części: wiedza, zaangażowanie, współpraca. Każdemu dziecku wręcza po
jednej karteczce cenówce. Dzieci dokonują samooceny. Przyklejają cenówki w odpo-
wiednią część tarczy – tę, która ich zdaniem akcentuje walory dzisiejszych zajęć: wiedzę,
zaangażowanie, współpracę.
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Plastyczne fantazje zainspirowane muzyką
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wykonaliście pracę Pszczoły wśród kwiatów. Umiecie kolorować kwiaty przy dźwiękach mu-
zyki. Potraficie ciąć po linii krzywej i rozmieszczać elementy, naklejając je na papier. Umiecie
dorysować owady zgodnie z wysłuchanym opowiadaniem.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wykonuje obraz do wysłuchanej muzyki,
– wypowiada się na temat swojego obrazu,
– wie, czym zajmuje się malarz,
– omawia przedstawione obrazy.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie pracę pt. Plastyczne fantazje zainspirowane muzyką. Po-
znacie pojęcia: malarz, obraz. Będziecie się wypowiadać na temat swojej pracy.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wykonać obraz do wysłuchanej muzyki,
– opowiedzieć, co przedstawia praca,
– powiedzieć, co to jest obraz i czym zajmuje się malarz.
Pytanie kluczowe
• W jaki sposób przedstawić na kartce papieru to, o czym opowiada muzyka?
Środki dydaktyczne: nagranie Marsza tureckiego (W.A. Mozart), albumy z reprodukcjami
obrazów, obrazki namalowane przez dzieci, farby akwarelowe, pędzle, kartki A4, szarfy
w różnych kolorach.
1. Obrazy wstęgą malowane – malowanie w wyobraźni.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom szarfy w kilku kolorach: zielonym, niebieskim, czerwonym,
żółtym. Dzieci stoją w klasie w rozsypce. Nauczyciel prosi, aby każde z nich pomyślało,
co chciałoby namalować. Podpowiada także, że malowane elementy muszą być w kolo-
rze szarfy, którą trzyma każde z nich, bo to tymi szarfami będą malowały obrazy w wy-
obraźni.
• Nauczyciel włącza muzykę relaksacyjną, a dzieci tańczą swobodnie z szarfami i malują
nimi swoje prace.
• Dzieci wypowiadają się na temat swojej pracy. Mówią, co namalowały, z czym miały
problem i czy podobają im się wykonane prace.
2. Malarz obrazy maluje – wprowadzenie do zajęć.
• Nauczyciel nawiązuje do zajęć, w których dzieci rozmawiały na temat malarstwa. Dzieci
z nauczycielem oglądają albumy z reprodukcjami obrazów oraz swoje prace plastyczne.
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom pojęcia:
Obraz – malowidło najczęściej na płótnie, kartonie lub desce, na którym przedstawione są
określone treści.
Malarz – artysta, który maluje obrazy.
3. Przedstawienie tematu zajęć, omówienie etapów pracy.
• Nauczyciel podaje temat zajęć. Mówi do dzieci: Od teraz nasza sala staje się pracownią
malarską, a wy jesteście malarzami – artystami. Najpierw wysłuchacie utworu muzyczne-
go. Potem wykonacie pracę do wysłuchanej muzyki. Niech zadziała wasza wyobraźnia. Ar-
tyści – do dzieła!
4. Plastyczne fantazje – praca twórcza dzieci.
• Nauczyciel włącza nagranie.
• Dzieci słuchają Marsza tureckiego W.A. Mozarta.
• Nauczyciel mówi: Namalujcie na kartkach to, o czym waszym zdaniem opowiadała muzyka.
• Dzieci wykonują prace plastyczne przy użyciu farb akwarelowych.
5. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.
• Dzieci wypowiadają się na temat swoich prac – opowiadają, co przedstawiają. Mówią,
jak im się pracowało i z czym miały problem. Jak czuły się w roli artystów malarzy.
• Nauczyciel ocenia słownie pracę dzieci i eksponuje ich dzieła w wyznaczonym wcze-
śniej miejscu.
72
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie pracę pt. Plastyczne fantazje zainspirowane muzyką. Po-
znacie pojęcia: malarz, obraz. Będziecie się wypowiadać na temat swojej pracy.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wykonać obraz do wysłuchanej muzyki,
– opowiedzieć, co przedstawia praca,
– powiedzieć, co to jest obraz i czym zajmuje się malarz.
Pytanie kluczowe
• W jaki sposób przedstawić na kartce papieru to, o czym opowiada muzyka?
Środki dydaktyczne: nagranie Marsza tureckiego (W.A. Mozart), albumy z reprodukcjami
obrazów, obrazki namalowane przez dzieci, farby akwarelowe, pędzle, kartki A4, szarfy
w różnych kolorach.
1. Obrazy wstęgą malowane – malowanie w wyobraźni.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom szarfy w kilku kolorach: zielonym, niebieskim, czerwonym,
żółtym. Dzieci stoją w klasie w rozsypce. Nauczyciel prosi, aby każde z nich pomyślało,
co chciałoby namalować. Podpowiada także, że malowane elementy muszą być w kolo-
rze szarfy, którą trzyma każde z nich, bo to tymi szarfami będą malowały obrazy w wy-
obraźni.
• Nauczyciel włącza muzykę relaksacyjną, a dzieci tańczą swobodnie z szarfami i malują
nimi swoje prace.
• Dzieci wypowiadają się na temat swojej pracy. Mówią, co namalowały, z czym miały
problem i czy podobają im się wykonane prace.
2. Malarz obrazy maluje – wprowadzenie do zajęć.
• Nauczyciel nawiązuje do zajęć, w których dzieci rozmawiały na temat malarstwa. Dzieci
z nauczycielem oglądają albumy z reprodukcjami obrazów oraz swoje prace plastyczne.
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom pojęcia:
Obraz – malowidło najczęściej na płótnie, kartonie lub desce, na którym przedstawione są
określone treści.
Malarz – artysta, który maluje obrazy.
3. Przedstawienie tematu zajęć, omówienie etapów pracy.
• Nauczyciel podaje temat zajęć. Mówi do dzieci: Od teraz nasza sala staje się pracownią
malarską, a wy jesteście malarzami – artystami. Najpierw wysłuchacie utworu muzyczne-
go. Potem wykonacie pracę do wysłuchanej muzyki. Niech zadziała wasza wyobraźnia. Ar-
tyści – do dzieła!
4. Plastyczne fantazje – praca twórcza dzieci.
• Nauczyciel włącza nagranie.
• Dzieci słuchają Marsza tureckiego W.A. Mozarta.
• Nauczyciel mówi: Namalujcie na kartkach to, o czym waszym zdaniem opowiadała muzyka.
• Dzieci wykonują prace plastyczne przy użyciu farb akwarelowych.
5. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.
• Dzieci wypowiadają się na temat swoich prac – opowiadają, co przedstawiają. Mówią,
jak im się pracowało i z czym miały problem. Jak czuły się w roli artystów malarzy.
• Nauczyciel ocenia słownie pracę dzieci i eksponuje ich dzieła w wyznaczonym wcze-
śniej miejscu.
73
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Wizyta w filharmonii. Urządzamy klasowy koncert
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie już wygląd wielu instrumentów i potraficie rozróżnić ich brzmienie. Umiecie skupić
uwagę na słuchaniu muzyki oraz wiecie, jak o niej opowiadać.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wie, jak się zachować podczas koncertu,
– potrafi skupić uwagę na słuchaniu utworu muzycznego,
– potrafi wymienić kilka instrumentów występujących w orkiestrze,
– rozpoznaje i nazywa instrumenty: puzon, akordeon, fortepian, skrzypce, flet poprzecz-
ny i gitarę,
– wypowiada własny sąd o wysłuchanej muzyce.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach zorganizujemy klasowy koncert. Nauczymy się, jak się powinno
do niego przygotować i jak się na nim zachować. Rozwiążemy zagadki o instrumentach.
Będziemy je rozpoznawać i nazywać.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– skupić uwagę na słuchaniu utworu muzycznego,
– rozpoznać brzmienie znanych wam instrumentów,
– rozróżnić wygląd poznanych instrumentów,
– powiedzieć, jak należy się zachować podczas koncertu.
Pytanie kluczowe
• Jak należy się zachowywać podczas koncertu w filharmonii?
Środki dydaktyczne: kartki z bloku, kredki, nożyczki, ilustracje przedstawiające poznane
instrumenty: akordeon, skrzypce, fortepian, puzon, flet poprzeczny; małe kartki z zapisany-
mi nazwami instrumentów, papierowe talerze (lub wycięte z papieru małe kółka – dwa dla
każdego dziecka), portfolio ucznia – karta pracy nr 26, płyty CD 1, 2.
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy poprosić dzieci, by w tym dniu były ubrane
elegancko. Jeśli jest taka możliwość, to na ten dzień można zaplanować wyjście na
koncert do filharmonii lub obejrzenie filmu z takiego koncertu.
Przebieg zajęć
1. Przywitanie.
• Nauczyciel wita dzieci i mówi: Dziś mamy wyjątkowe zajęcia muzyczne. Jesteście pięknie,
elegancko ubrani. Tak powinno się wyglądać, gdy wybiera się na koncert do filharmonii. Na
dzisiejszych zajęciach spróbujemy zorganizować klasowy koncert. Kto z was wie, co to jest
filharmonia?
• Dzieci opowiadają o własnych doświadczeniach związanych z udziałem w koncertach
muzyki poważnej.
2. Jak zorganizować koncert?
• Nauczyciel pyta dzieci: Co jest potrzebne do zorganizowania koncertu? Dzieci starają się
wymienić jak najwięcej elementów, które są potrzebne przy organizowaniu koncertu
(plakat, bilety, sala, widownia, osoby występujące, osoba zapowiadająca itd.)
Uwaga! Jeśli dzieci mają problemy z odpowiedzią na to pytanie, nauczyciel napro-
wadza dzieci na dane słowo.
3. Organizujemy koncert.
• Nauczyciel mówi: Dziś zorganizujemy klasowy koncert. Pomyślmy wspólnie: Kto na nim
wystąpi? Jak się będzie nazywał zespół lub solista? Trzeba przygotować plakat, bilety,
zapowiedź i scenę oraz zaprosić gości. Za chwilę podzielę was na grupy. Każda grupa będzie
odpowiedzialna za przygotowanie jednego elementu.
• Nauczyciel dzieli dzieci na grupy. Każda z grup jest odpowiedzialna za przygotowanie
jednego z elementów: plakatu, biletów, występu, zapowiedzi itp. Grupy odpowiedzial-
ne za plakat i bilety otrzymują kartki z bloku, kredki i nożyczki. Wybrana grupa dzieci
przygotowuje się do występu (ćwiczą taniec lub piosenkę). Kolejna grupa dzieci udaje
się do sąsiedniej klasy i zaprasza gości na koncert.
4. Klasowy koncert (CD 1 lub 2 – dowolna muzyka poważna).
• Nauczyciel pyta dzieci: Jak należy zachowywać się podczas koncertu?
• Dzieci wspólnie z nauczycielem organizują w klasie koncert.
• Dzieci wypowiadają się na temat koncertu.
Uwaga! Nauczyciel może na zajęcia zaprosić muzyka albo wybrana grupa dzieci
zaprezentuje taniec lub piosenkę. Można również zaprezentować dzieciom nagra-
nie dowolnego utworu muzyki klasycznej.
5. Jaki to instrument?
• Nauczyciel przykleja na tablicy ilustracje przedstawiające instrumenty, które dzieci po-
znały na wcześniejszych zajęciach: akordeon, fortepian, flet poprzeczny, gitarę, puzon.
Mogą też pojawić się talerze.
• Ilustracje są zakryte pociętymi, białymi kartkami papieru (jak puzzle). Nauczyciel odsła-
nia obrazki, odkrywając po jednym elemencie. Zadaniem dzieci jest odgadnięcie, jaki
instrument kryje się pod puzzlami.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom karteczki z nazwami instrumentów. Zadaniem uczniów
jest dopasowanie odpowiedniej nazwy do instrumentu (dzieci przyczepiają nazwy pod
ilustracjami z instrumentami).
6. Kto tak pięknie gra? – ćwiczenie słuchowe (CD 1, 2 – utwory na różne instrumenty).
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagrania różnych instrumentów. Po usłyszeniu frag-
mentu utworu wybrane dziecko podchodzi do tablicy i wskazuje, na którym instrumen-
cie grano.
7. Rozwiązywanie zadania w karcie pracy (portfolio ucznia – karta pracy nr 26).
• Nauczyciel mówi: Przyjrzyjcie się ilustracji w karcie pracy. Dziś Muzyk przedstawia wam
swoich kolegów i koleżanki. Mają bardzo ciekawe imiona: Gama, Basik, Tenorek i Symfonia.
Koledzy Muzyka grają na różnych instrumentach. Kiedyś będą grać w jednej orkiestrze.
• Nauczyciel prosi, by dzieci przyjrzały się ilustracji poniżej i powiedziały, na jakich instru-
mentach grają koledzy i koleżanki Muzyka.
• Dzieci kończą rysować instrumenty.
74
2. Jak zorganizować koncert?
• Nauczyciel pyta dzieci: Co jest potrzebne do zorganizowania koncertu? Dzieci starają się
wymienić jak najwięcej elementów, które są potrzebne przy organizowaniu koncertu
(plakat, bilety, sala, widownia, osoby występujące, osoba zapowiadająca itd.)
Uwaga! Jeśli dzieci mają problemy z odpowiedzią na to pytanie, nauczyciel napro-
wadza dzieci na dane słowo.
3. Organizujemy koncert.
• Nauczyciel mówi: Dziś zorganizujemy klasowy koncert. Pomyślmy wspólnie: Kto na nim
wystąpi? Jak się będzie nazywał zespół lub solista? Trzeba przygotować plakat, bilety,
zapowiedź i scenę oraz zaprosić gości. Za chwilę podzielę was na grupy. Każda grupa będzie
odpowiedzialna za przygotowanie jednego elementu.
• Nauczyciel dzieli dzieci na grupy. Każda z grup jest odpowiedzialna za przygotowanie
jednego z elementów: plakatu, biletów, występu, zapowiedzi itp. Grupy odpowiedzial-
ne za plakat i bilety otrzymują kartki z bloku, kredki i nożyczki. Wybrana grupa dzieci
przygotowuje się do występu (ćwiczą taniec lub piosenkę). Kolejna grupa dzieci udaje
się do sąsiedniej klasy i zaprasza gości na koncert.
4. Klasowy koncert (CD 1 lub 2 – dowolna muzyka poważna).
• Nauczyciel pyta dzieci: Jak należy zachowywać się podczas koncertu?
• Dzieci wspólnie z nauczycielem organizują w klasie koncert.
• Dzieci wypowiadają się na temat koncertu.
Uwaga! Nauczyciel może na zajęcia zaprosić muzyka albo wybrana grupa dzieci
zaprezentuje taniec lub piosenkę. Można również zaprezentować dzieciom nagra-
nie dowolnego utworu muzyki klasycznej.
5. Jaki to instrument?
• Nauczyciel przykleja na tablicy ilustracje przedstawiające instrumenty, które dzieci po-
znały na wcześniejszych zajęciach: akordeon, fortepian, flet poprzeczny, gitarę, puzon.
Mogą też pojawić się talerze.
• Ilustracje są zakryte pociętymi, białymi kartkami papieru (jak puzzle). Nauczyciel odsła-
nia obrazki, odkrywając po jednym elemencie. Zadaniem dzieci jest odgadnięcie, jaki
instrument kryje się pod puzzlami.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom karteczki z nazwami instrumentów. Zadaniem uczniów
jest dopasowanie odpowiedniej nazwy do instrumentu (dzieci przyczepiają nazwy pod
ilustracjami z instrumentami).
6. Kto tak pięknie gra? – ćwiczenie słuchowe (CD 1, 2 – utwory na różne instrumenty).
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagrania różnych instrumentów. Po usłyszeniu frag-
mentu utworu wybrane dziecko podchodzi do tablicy i wskazuje, na którym instrumen-
cie grano.
7. Rozwiązywanie zadania w karcie pracy (portfolio ucznia – karta pracy nr 26).
• Nauczyciel mówi: Przyjrzyjcie się ilustracji w karcie pracy. Dziś Muzyk przedstawia wam
swoich kolegów i koleżanki. Mają bardzo ciekawe imiona: Gama, Basik, Tenorek i Symfonia.
Koledzy Muzyka grają na różnych instrumentach. Kiedyś będą grać w jednej orkiestrze.
• Nauczyciel prosi, by dzieci przyjrzały się ilustracji poniżej i powiedziały, na jakich instru-
mentach grają koledzy i koleżanki Muzyka.
• Dzieci kończą rysować instrumenty.
75
8. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom papierowe talerze lub wycięte z papieru małe kółka – dwa
dla każdego dziecka). Prosi, by dzieci narysowały na nich buźki. Jeśli zajęcia bardzo się
podobały, niech narysują dwie uśmiechnięte buzie. Jeśli zajęcia trochę się podobały, to
na jednym talerzu narysują uśmiechniętą buzię, a na drugim – smutną. Jeśli zajęcia nie
podobały się wcale, rysują dwie smutne buzie.
• Dzieci ustawiają się przy ilustracjach ulubionych instrumentów.
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Pisanie życzeń kolorową czcionką za pomocą na-
rzędzia Tekst w programie Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie narzędzie Tekst i potraficie się nim posługiwać w programie Paint. Umiecie prawidło-
wo napisać w polu tekstowym wyrazy będące nazwami obrazków.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– stosuje narzędzie Tekst w programie Paint, wykorzystując opcję Przezroczyste tło oraz
Pole koloru,
– przepisuje życzenia i podpisuje elementy obrazka w polach tekstowych za pomocą kla-
wiatury,
– przenosi tekst znajdujący się w polu tekstowym programu Paint w wybrane miejsce,
– samodzielnie wykorzystuje poznane narzędzia i polecenia programu Paint do wykona-
nia laurki dla mamy,
– samodzielnie zapisuje plik w swoim folderze,
– sprawnie posługuje się myszą.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj poznacie sposób pisania kolorowego tekstu w programie Paint. Wykonacie w kom-
puterze laurkę dla mamy. Dowiecie się, jak zagrać na pianinie z wykorzystaniem komputera.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wykonać laurkę dla mamy w programie Paint.
Pytanie kluczowe
• W jaki sposób zagrać na pianinie z wykorzystaniem komputera?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe podręcznik klasa 1, płyta CD dla ucznia –
zajęcia 29., sprzęt komputerowy znajdujący się w pracowni komputerowej.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Rozmowa o Dniu Matki.
Nauczyciel poleca uczniom połączyć strzałkami koła z literami, odczytać nazwę święta
i napisać ją w liniaturze (ćw. 1., s. 38). Uczniowie odczytują i zapisują nazwę święta –
Dzień Matki.
Potem nauczyciel zadaje pytania: Kiedy obchodzimy Dzień Matki? (26 maja). Jak można
uczcić święto mam? (złożyć życzenia, wręczyć kwiaty lub samodzielnie wykonaną laurkę,
pomóc mamie w domowych obowiązkach lub ją wyręczyć, sprawiając niespodziankę,
zaśpiewać piosenkę lub zagrać melodię na instrumencie muzycznym)
Nauczyciel poleca uczniom przeczytać wierszyk dla mamy umieszczony w ozdobnej
ramce i narysować obok niego elementy dekoracyjne według własnego pomysłu (ćw.
2., s. 38). Następnie uczniowie przepisują wierszyk albo układają i zapisują własne życze-
nia dla swoich mam (ćw. 3., s. 39).
3. Zastosowanie narzędzia Tekst oraz Pola koloru w programie Paint.
Nauczyciel omawia sposób pisania tekstu z wykorzystaniem kolorowej czcionki (s. 39).
Aby napisać życzenia kolorową czcionką, należy:
• kliknąć lewym przyciskiem myszy w ikonę
narzędzia Tekst,
• kliknąć w opcję Przezroczyste tło,
• wybrać kolor liter, klikając w niego w Polu koloru,
• narysować pole tekstowe i napisać w nim wierszyk lub życzenia,
• zmienić położenie tekstu, zaznaczając go i przenosząc metodą złap, przesuń i upuść.
Nauczyciel poleca uczniom wykonać w programie Paint laurki dla mamy. Uczniowie ry-
sują kolorowe kwiatki i serduszka, potem piszą kolorową czcionką życzenia za pomocą
narzędzia Tekst, wykorzystując podany wierszyk albo własne, wcześniej ułożone życze-
nia (ćw. 4., s. 39).
4. Głowa, ramiona – zabawa ruchowa ze śpiewem.
Uczniowie stoją w kole lub w rozsypce naprzeciwko nauczyciela. Wspólnie śpiewa-
ją piosenkę, naśladując ruchy nauczyciela, który dotyka dłońmi głowy, ramion, kolan
i pięt, a potem dodatkowo oczu, uszu, ust i nosa.
Głowa, ramiona, kolana, pięty, kolana, pięty.
Głowa, ramiona, kolana, pięty, oczy, uszy, buzia, nos!
Piosenkę należy powtórzyć kilkakrotnie w coraz szybszym tempie.
5. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Laurka dla mamy
(Paint) – płyta CD, zajęcia 29.
Polecenie: Napisz wierszyk albo życzenia dla mamy, używając narzędzia Tekst. Ozdób laur-
kę gotowymi elementami albo samodzielnie narysuj kwiaty. Zapisz pracę w swoim folderze.
Wydrukuj wykonaną przez siebie laurkę.
76
Potem nauczyciel zadaje pytania: Kiedy obchodzimy Dzień Matki? (26 maja). Jak można
uczcić święto mam? (złożyć życzenia, wręczyć kwiaty lub samodzielnie wykonaną laurkę,
pomóc mamie w domowych obowiązkach lub ją wyręczyć, sprawiając niespodziankę,
zaśpiewać piosenkę lub zagrać melodię na instrumencie muzycznym)
Nauczyciel poleca uczniom przeczytać wierszyk dla mamy umieszczony w ozdobnej
ramce i narysować obok niego elementy dekoracyjne według własnego pomysłu (ćw.
2., s. 38). Następnie uczniowie przepisują wierszyk albo układają i zapisują własne życze-
nia dla swoich mam (ćw. 3., s. 39).
3. Zastosowanie narzędzia Tekst oraz Pola koloru w programie Paint.
Nauczyciel omawia sposób pisania tekstu z wykorzystaniem kolorowej czcionki (s. 39).
Aby napisać życzenia kolorową czcionką, należy:
• kliknąć lewym przyciskiem myszy w ikonę
narzędzia Tekst,
• kliknąć w opcję Przezroczyste tło,
• wybrać kolor liter, klikając w niego w Polu koloru,
• narysować pole tekstowe i napisać w nim wierszyk lub życzenia,
• zmienić położenie tekstu, zaznaczając go i przenosząc metodą złap, przesuń i upuść.
Nauczyciel poleca uczniom wykonać w programie Paint laurki dla mamy. Uczniowie ry-
sują kolorowe kwiatki i serduszka, potem piszą kolorową czcionką życzenia za pomocą
narzędzia Tekst, wykorzystując podany wierszyk albo własne, wcześniej ułożone życze-
nia (ćw. 4., s. 39).
4. Głowa, ramiona – zabawa ruchowa ze śpiewem.
Uczniowie stoją w kole lub w rozsypce naprzeciwko nauczyciela. Wspólnie śpiewa-
ją piosenkę, naśladując ruchy nauczyciela, który dotyka dłońmi głowy, ramion, kolan
i pięt, a potem dodatkowo oczu, uszu, ust i nosa.
Głowa, ramiona, kolana, pięty, kolana, pięty.
Głowa, ramiona, kolana, pięty, oczy, uszy, buzia, nos!
Piosenkę należy powtórzyć kilkakrotnie w coraz szybszym tempie.
5. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Laurka dla mamy
(Paint) – płyta CD, zajęcia 29.
Polecenie: Napisz wierszyk albo życzenia dla mamy, używając narzędzia Tekst. Ozdób laur-
kę gotowymi elementami albo samodzielnie narysuj kwiaty. Zapisz pracę w swoim folderze.
Wydrukuj wykonaną przez siebie laurkę.
77
Ćwiczenie B.
Drzewo
(Paint) – płyta CD, zajęcia 29.
Polecenie: Napisz w pustych polach nazwy wskazanych części drzewa, wykorzystując na-
rzędzie Tekst. Zapisz pracę w swoim folderze.
Ćwiczenie C.
Zespół muzyczny
– płyta CD, zajęcia 29.
Polecenie: Napisz w pustych polach nazwy instrumentów muzycznych. Po napisaniu każ-
dego wyrazu wciśnij klawisz Enter. Potem umieść instrumenty w rękach członków zespołu
muzycznego metodą złap, przesuń i upuść.
Ćwiczenie D.
Pianino
– płyta CD, zajęcia 29.
Polecenie: Zagraj na pianinie, klikając lewym przyciskiem myszy w białe klawisze. Jeśli
chcesz posłuchać melodii zagranej na pianinie, kliknij w pole z napisem Słuchaj. Jeśli sam
chcesz zagrać piosenkę o kotku, kliknij w pole z napisem Zagraj. Potem klikaj w klawisze, na
których pojawią się kolorowe kółka.
78
6. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.
7. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.
8. Praca domowa.
Nauczyciel poleca uczniom przynieść na następne zajęcia ich ulubione komiksy.
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia ogólnorozwojowe przy muzyce
Cele nauczyciela. Uczeń:
– kształtuje poczucie rytmu i koordynacji ruchowej,
– kształtuje estetykę ruchów,
– dba o poprawną postawę ciała.
Przybory: odtwarzacz CD, nagranie: Fale Dunaju, J. Strauss.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.
2. Część wstępna.
• Stary niedźwiedź – zabawa ze śpiewem. Dzieci tworzą koło, w środku „niedźwiedź”,
w pochylonym klęku, z oczami zamkniętymi, udaje, że śpi. Na znak nauczyciela dzieci
tworzące koło poruszają się w lewą stronę, śpiewając piosenkę. Przy powtarzaniu słów:
Jak się zbudzi, to nas zje „niedźwiedź” zrywa się i chwyta jednego z uciekających. Schwy-
tany staje się „niedźwiedziem”.
• Ilustrowanie ruchem walca Fale Dunaju. Dzieci stoją na obwodzie koła, wykonują 3 kroki
dostawne po linii koła, następnie jeden krok do środka, unosząc jednocześnie ręce; po-
tem krok do tyłu, opuszczają ręce i ponownie 3 kroki dostawne.
3. Część główna – ćwiczenia przy muzyce.
Uczniowie ustawieni w kolumnach, twarzą do nauczyciela ćwiczą w rytm muzyki:
– stanie w małym rozkroku, dłonie na barkach, krążenia ramion w przód, następnie
w tył (8 razy),
– stanie w rozkroku – przenoszenie ciężaru ciała z nogi na nogę z równoczesną pracą
ramion: 1. ręce na biodrach, 2. ręce do góry, 3. ręce w bok, 4. ręce w dół – 10 razy,
– stanie w rozkroku, ramiona w bok, skłony boczne z pogłębieniem w lewą i prawą
stronę – 6 razy,
– stanie w rozkroku, skłony tułowia w przód z dotknięciem: 1. podudzi, 2. śródstopia,
3. palców stóp, 4. podłoża – 4 razy,
– marsz w miejscu na palcach z wysokim unoszeniem kolan, z zamkniętymi oczami –
20 s,
– marsz, ramiona skrzyżowane na klatce piersiowej – co piąty krok zatrzymanie, ra-
miona w górę, w skos, w tył, wychylenie głowy i tułowia w tył, następnie powrót do
pozycji wyjściowej,
– podpór tyłem, przejście do podporu przodem, powrót tą samą drogą – 4 razy,
– pajacyki – 15 s,
79
– stanie – 2 kroki w przód ze wspięciem na palce, powrót do pozycji wyjściowej, na
przemian zaczynanie prawą i lewą nogą – 8 razy,
– jw. tylko ramiona skrzyżowane na klatce piersiowej, przenoszone na przemian
w górę po skosie – 8 razy,
– leżenie tyłem, nogi ugięte, ramiona proste, dotknięcie prawą ręką lewego kolana,
lewą ręką prawego kolana –10 razy,
– leżenie przodem, ramiona ugięte – uniesienie klatki piersiowej z wyprostem ramion
w przód – 10 razy.
4. Część końcowa.
• Małe wojsko. Zabawa ze śpiewem. Dzieci maszerują dwójkami dookoła sali, śpiewają
piosenkę i naśladują głosem i ruchami bębnienie, trąbienie itd.
Żołnierze dziarsko maszerują, przy szabelce wraz,
A grzecznym dzieciom, tak jak my, szabelkę mieć już czas, czas, czas.
Żołnierze dziarsko maszerują przy chorągwi wraz,
A grzecznym dzieciom, tak jak my, chorągwie mieć już czas, fa, fa…
Żołnierze chętnie po wojence spoczywają wraz,
A grzecznym dzieciom, tak jak my, odpocząć także czas. Lu, lu…
(R. Trześniowski, Zabawy i gry ruchowe, WSiP, Warszawa 1995)
Uwaga! Ostatnią zwrotkę dzieci śpiewają cichutko i coraz wolniej, przestają ma-
szerować, przysiadają na podłodze, zamykają oczy i zasypiają na niby.
Zbiórka w dwuszeregu, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.
TEMAT ZAJĘĆ: Pokonywanie przeszkód – ćwiczenia w terenie
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wie, jak się zachować w lesie lub parku,
– umiejętnie pokonuje proste przeszkody terenowe,
– rozwija podstawowe cechy motoryczne.
Przybory: woreczki, piłeczki, klocki, skarby ukryte przez nauczyciela (samochodzik, cukie-
rek, moneta itp.), tarcza z kartonu.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: czynności organizacyjno-porządkowe,
zbiórka w dwuszeregu, bezpieczny przemarsz parami do parku (lasu).
2. Część wstępna – rozgrzewka.
• Na wiejskim podwórku – zabawa ożywiająca. Nauczyciel pyta dzieci, jakie zwierzęta
można spotkać na wsi. Dzieci wymieniają nazwy zwierząt (np. pies, kot, kura, kaczka,
koń), a następnie naśladują te zwierzęta, biegając lub chodząc na czworakach.
• Tajemniczy teren. Na wytyczonym terenie nauczyciel chowa kilka przedmiotów. Dzieli
dzieci na trzy zastępy, które na sygnał rozpoczynają poszukiwania. Po kilku minutach,
na sygnał gwizdka, wszystkie zbierają się przy nauczycielu. Wygrywa zastęp, który ze-
brał najwięcej skarbów.
3. Część główna – pokonywanie toru przeszkód.
– bieg slalomem między drzewami,
80
– przeskoki z odbicia jednonóż nad niską przeszkodą z lądowaniem do przysiadu,
– przejście po leżących kamieniach,
– po 2 rzuty woreczkami, piłeczkami, klockami (prawą i lewą ręką) z odległości 6–8
metrów do kartonowej tarczy przymocowanej do drzewa,
– slalom na czworakach między krzewami lub innymi przeszkodami naturalnymi,
– wyskok dosiężny do gałęzi z dotknięciem liści rosnących na wysokości 1,8–2 m,
– szybki bieg do mety 10–15 metrów.
4. Część końcowa.
• Wielbłąd na górze – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci ustawiają się w jednej linii,
20 metrów od wyznaczonego przez nauczyciela wielbłąda. Wielbłąd staje plecami do
dzieci, zamyka oczy, obraca się dookoła własnej osi i woła: Wielbłąd na górze! Już w cza-
sie, kiedy to mówi, uczniowie biegną jak najszybciej w jego kierunku. Gdy tylko wielbłąd
skończy mówić swoją kwestię, wszyscy muszą znieruchomieć na swoich miejscach. Kto
się poruszy, musi wrócić do punktu wyjścia. Zwycięzcą jest osoba, która jako pierwsza
dotrze do wielbłąda.
• Kto zamienił się woreczkiem – zabawa uspokajająca. Nauczyciel daje jednemu dziecku
woreczek, drugiemu piłeczkę, trzeciemu klocek itd. Dzieci w siadzie skrzyżnym tworzą
koło. Każde dziecko trzyma na otwartej dłoni woreczek, piłeczkę lub klocek. Wybrane
dziecko zapamiętuje, co każdy trzyma przed sobą, a następnie staje tyłem do grupy i za-
słania sobie oczy. Następnie nauczyciel wyznacza jedno dziecko z woreczkiem, które za-
mienia się z inną osobą na piłeczkę lub klocek. Zadaniem odgadującego jest wskazanie,
kto zamienił się woreczkiem. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie. Po zabawie nauczyciel
zaznacza w środku duże koło, a zadaniem dzieci jest wrzucić do niego woreczki, piłeczki
i klocki. Komu się to nie uda, próbuje jeszcze raz. Dzieci pozostają na swoim miejscu.
W siadzie skrzyżnym w kole – omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących, następ-
nie uprzątnięcie miejsca zabawy. Nauczyciel przypomina zasady bezpiecznego powro-
tu do szkoły.
TEMAT ZAJĘĆ: Wykorzystanie piłek różnej wielkości w grach i za-
bawach
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wskazuje wśród różnych piłek: piłkę nożną, ręczną, piłkę do siatkówki, koszykówki, piłkę
lekarską, piłeczkę palantową (tenisową),
– kształtuje zwinność, zręczność i szybkość,
– współdziała w zespole, podejmuje szybkie decyzje prowadzące do skutecznego działa-
nia.
Przybory: piłki nożne, ręczne, piłki do siatkówki, piłki do minikoszykówki, piłki lekarskie
1-kilogramowe, piłeczki palantowe (tenisowe), obręcze.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.
2. Część wstępna – rozgrzewka.
• Berek stójka – zabawa ożywiająca (patrz: s. 37).
• Ćwiczenia z piłką:
81
– w marszu toczenie piłki prawą i lewą ręką, to samo w lekkim truchcie,
– w marszu podrzuty piłki i chwyty oburącz i jednorącz,
– podrzut piłki w górę, w miejscu, wykonanie przysiadu podpartego, szybki wyprost
i chwyt piłki,
– w siadzie skrzyżnym toczenie piłki wokół siebie (2 razy w prawo, 2 razy w lewo),
– w staniu w rozkroku toczenie piłki po ósemce między nogami (2 razy w prawo, 2 razy
w lewo),
– w siadzie prostym piłka między stopami, przejście do leżenia przewrotnego i przeka-
zanie piłki do rąk (powtarzamy 3 razy),
– w miejscu – mocne uderzanie piłki o podłogę i chwyt spadającej piłki,
– w miejscu – przeskoki nad stojącą piłką w przód i w tył, z prawej strony na lewą i od-
wrotnie.
3. Część główna.
• Złap piłkę – zabawa rzutna. Uczestnicy zabawy ustawiają się na obwodzie koła, twarza-
mi do środka. Dzieci kolejno odliczają i zapamiętują swój numer. Zawodnik oznaczony
numerem jeden otrzymuje piłkę i wchodzi do środka koła. Na sygnał zawodnik środko-
wy podrzuca piłkę w górę i wywołuje dowolny numer zawodnika z obwodu. Wywołane
dziecko wbiega do koła i chwyta rzuconą piłkę. Z kolei ono wywołuje inny numer dziec-
ka itd. Za każdy nieudany chwyt zawodnik otrzymuje punkt karny. Wygrywają dzieci,
które w określonym czasie nie uzyskały punktów karnych.
• Piłka goni piłkę – zabawa rzutna. Dzieci ustawione w dwóch szeregach naprzeciw siebie
w odległości 5–7 kroków; między uczestnikami odstęp 2–3 kroków; przed prawoskrzy-
dłowym (pierwszym zawodnikiem w zespole) leżą 2 piłki. Na sygnał prawoskrzydłowy
każdego szeregu chwyta najpierw jedną piłkę i podaje rzutem sąsiadowi stojącemu z le-
wej strony, który przekazuje ją następnemu itd. Wtedy prawoskrzydłowy jak najprędzej
chwyta drugą piłkę i w podobny sposób przekazuje ją dalej. Piłki gonią więc jedna za
drugą, przy czym kończą swą wędrówkę wtedy, gdy lewoskrzydłowi (ostatni w zespole)
trzymają obydwie piłki, które układają u swych stóp. Wygrywa szereg, który szybciej
wykona zadanie. Zabawę powtarzamy, dodając kolejne piłki.
• Przynieś – zanieś – zabawa rzutna. Dzieci ustawione w kilku rzędach. Pierwsze dziecko
trzyma w rękach trzy piłki (palantową, ręczną i siatkową), które na sygnał zanosi jak
najszybciej do półmetka i układa w leżącej obręczy. Po wykonaniu zadania biegnie do
swojego zespołu i przybija piątkę z drugim uczestnikiem, który biegnie po zostawione
piłki i przynosi je następnemu zawodnikowi. Wyścig kończy się, gdy ostatni zawodnik
przyniesie wszystkie piłki lub umieści je w obręczy i wróci do zespołu.
• Wyścig z toczeniem piłki. Dzieci ustawione są w kilku rzędach. Pierwsze dziecko ma piłkę
do siatkówki. Na sygnał zawodnicy toczą piłkę prawą ręką do wyznaczonej linii – 2 me-
try od ściany – uderzają 3 razy piłką o ścianę, po czym wracają, tocząc piłkę lewą ręką.
Po przekazaniu piłki ustawiają się na końcu rzędu. Wygrywa zespół, który najszybciej
i bezbłędnie wykonał zadanie.
• Wyścig z kozłowaniem. Dzieci ustawione w kilku rzędach. Pierwsze dziecko ma piłkę do
minikoszykówki. Na sygnał kozłuje piłkę do półmetka, wraca, kozłując dalej, zatrzymuje
się 3 metry przed swoim zespołem i podaje kozłem piłkę następnemu dziecku, po czym
udaje się na koniec rzędu. Wygrywa zespół, który pierwszy ukończy wyścig.
82
4. Część końcowa.
Ćwiczenia:
– leżenie na brzuchu, ramiona proste, wyciągnięte w bok, pod prawą dłonią piłka –
toczenie piłki z prawej ręki do lewej pod uniesioną głową i z powrotem,
– leżenie na plecach, nogi ugięte w kolanach – przetaczanie piłki pod uniesionymi bio-
drami, z prawej do lewej ręki i odwrotnie,
– siad skrzyżny z piłką w rękach – wznos piłki w górę – wdech nosem, skłon w przód –
wydech ustami.
5. Podsumowanie zajęć.
Zbiórka w dwuszeregu, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.
Literatura
R. Trześniowski, Zabawy i gry ruchowe, WSiP, Warszawa 1995.
83
84
MALI AKTORZY. KRAJOBRAZY POLSKI. MONOGRAFIE LICZB 17, 18
EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA
• wprowadzenie dwuznaków Dz, dz oraz Dż, dż
• czytanie ze zrozumieniem tekstów z elementarza
• streszczanie tekstu przedstawienia baśniowego
• doskonalenie umiejętności odczytywania z plakatu potrzebnych informacji
• czytanie dialogu z podziałem na role
• ćwiczenia kaligrafii
Malarz to człowiek, który maluje to, co sprzedaje. Artysta to człowiek, który sprzedaje to, co
maluje. Pablo Picasso
Piękno rzeczy śmiertelnych mija, lecz nie piękno sztuki. Leonardo da Vinci
Każdego dnia trzeba posłuchać choćby krótkiej piosenki, przeczytać dobry wiersz, obejrzeć
piękny obraz, a także, jeżeli to możliwe, powiedzieć parę rozsądnych słów. Johann Wolfgang
von Goethe
MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE
EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA
• posługiwanie się linijką – mierzenie
• porównywanie wyników pomiarów
• wprowadzenie liczb 17 i 18
• utrwalenie pojęć: dziesiątki i jedno-
ści
• przedstawienie liczby 17 jako sumy
liczb 10 i 7
• przedstawienie liczby 18 w postaci
sumy liczb 10 i 8
Projekt
nr 30
JA – ŚWIAT
KULTURY
• wskazanie na mapie Polski
Bałtyku i Tatr
• odczytywanie z mapy nazw
miast
• wskazywanie nizin i wyżyn
• poznanie podstawowych cech
krajobrazów
• wdrażanie do poszanowania
przyrody ożywionej i nieożywio-
nej
TEMATY DNI
1. Tajemniczy świat
teatru
2. Idziemy do teatru
3. Po co jest teatr?
4. Znakomite przedsta-
wienie
5. Nasz teatr
Uwaga! Realizację projektu nr 30 nauczyciel powinien poprzedzić wizytą dzieci
w teatrze na przedstawieniu Wróżki lub innym, aktualnie znajdującym się w reper-
tuarze, przedstawieniu dla dzieci.
85
MALI AKTORZY. KRAJOBRAZY POLSKI. MONOGRAFIE LICZB 17, 18
EDUKACJA MUZYCZNA
• ćwiczenia oddechowe
i emisyjne
• wysłuchanie piosenek
Mamo i Spacer z tatą
EDUKACJA PLASTYCZNA
• wykonanie plakatu
na klasowe przedsta-
wienie
ZAJĘCIA TECHNICZNE
• poznanie budowy
i zasad działania
roweru
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
• stosowanie narzędzia
Tekst w programie
Paint
• samodzielne korzy-
stanie z klawiatury
i posługiwanie się
klawiszami ze strzał-
kami
TEMATY DNI
1. Tajemniczy świat
teatru
2. Idziemy do teatru
3. Po co jest teatr?
4. Znakomite przedsta-
wienie
5. Nasz teatr
Teatr to aktywna refleksja człowieka nad samym sobą. Novalis
Z niepewnym skutkiem śpiewajmy sobie tak: „Życie jest za krótkie, by grać byle jak!” Jan
Pietrzak
Muzyka jest jak morze: stoimy na jednym brzegu i widzimy dal, ale drugiego brzegu dojrzeć
nie podobna. Henryk Sienkiewicz
WYCHOWANIE FIZYCZNE
I EDUKACJA ZDROWOTNA
• rozumienie koniecz-
ności zachowania
środków ostrożności
w kontakcie ze
środkiem chemicznym
• poznanie sposobów
zachowania się
w sytuacji zagrożenia
• pokonywanie wąskich
i niskich przeszkód
86
Pr
ojekt nr 30
I.
Tema
t pr
ojektu:
M
ali akt
or
zy
. Kr
ajobr
az
y P
olsk
i. M
ono
gr
afie liczb 17 i 18
Ro
dzaj
eduk
acji
Liczba godzin
Numer jednostki
Zapis
w dzienniku
Tr
eści pr
ogr
amo
w
e
M
at
eriał
Wymagania
szcz
egółow
e podsta
-
wy pr
ogr
amow
ej
Uw
agi
o realizacji
Ocz
ek
iw
ane
osiągnięcia ucznia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczna
1
175
Tajemnicz
y świa
t t
ea
tr
u
– o
dk
ry
w
anie z dzieć
-
mi pr
zestr
zeni sło
w
a,
muz
yk
i i sztuk plast
ycz
-
ny
ch w pr
zedsta
wieniu
W
ró
żk
i.
•
tw
or
zenie
mo
żliw
ości
odbioru
sztuk
i
w
sz
ystk
imi
zm
ysłami
–
pr
zy
got
ow
anie
pr
zedsta
wienia
w
k
lasie
albo
wiz
yta
w t
e-
at
rz
e,
•
po
zna
w
anie
baśni
Wr
óż
ki
popr
zez
cz
y-
tanie
k
rótk
iego
tekstu
i
ilustrując
ego
go
repor
tażu
(sk
rótu)
z
pr
zedsta
wienia
k
u-
kiełko
w
ego
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
ro
zumienia
tekstu
i ilustr
acji
na
podsta
wie
p
ytań
do
baśni,
•
ro
zmo
w
a
z
dziećmi
na
tema
t mag
ii
tea
tru
,
•
wzbogacanie
sło
wnik
a
dzieck
a
o
pojęcia
związane
z
tea
tr
em,
rodzaje
pr
zedsta
wień
(ż
yw
e,
k
uk
iełko
w
e,
mar
ionetko
w
e),
•
zaba
w
y
dr
amo
w
e
–
odg
ry
w
anie
sc
en
z
ba
-
śni,
w
ykor
zy
stanie
gestu
, sło
w
a
i muz
yk
i,
•
ćwicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
–
k
reślenie
kół
, z
kt
ór
ych
ma
po
w
stać
baśnio
w
y
ry
-
sunek
,
•
pr
zypor
ządko
w
yw
anie
pr
zedmiot
ów
do
posz
cz
ególn
ych
boha
ter
ów
baśni,
w
y-
kr
eślanie
słó
w
niepasując
ych
do
zbioru
,
tw
or
zenie
z
dań,
•
tw
or
zenie
w
yr
az
ów
z
ro
zsypank
i lit
er
ow
ej
,
Elemen
tar
z
cz.
2,
s.
58–59
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne cz. 4,
s.
16–17
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
•
ogląda
ilustr
acje
i
cz
yta
z
e
zr
o-
zumieniem
podpisy
do
nich,
•
potr
afi
str
eścić
tekst
pr
zed
-
sta
wienia
baśnio
w
ego
i od
-
po
wiedzieć
na
p
ytania:
k
im
są
b
ohat
er
owie
, c
o
się
p
o
kolei
w
ydar
zyło
,
•
umie
ba
wić
się
w
spólnie
z inn
ymi
dziećmi
w
tea
tr,
•
ro
zumie
, c
o
to
jest
rek
wiz
yt
,
potr
afi
dopaso
w
ać
pr
ost
e
re
-
kwiz
yt
y
do
popular
ny
ch
baśni,
•
umie
cz
ytać
tekst
y
z
elemen
-
tar
za
i
ro
zumie
, c
o
cz
yta,
•
umie
odcz
ytać
z
plak
atu
tea
tr
alnego
potr
zebne
inf
or
-
macje
(t
ytuł
pr
zedsta
wienia,
boha
ter
owie
it
d.),
•
pisz
e
kalig
raficznie
(r
ównież
w
yr
az
y
z
Dz
, dz
, Dż
, dż
) –
pr
zepisuje
w
yr
az
y
i z
dania,
pr
awidło
w
o
łącz
y
lit
er
y,
st
osu
-
je
właściw
e
odst
ęp
y
międz
y
w
yr
azami,
pamięta
o
k
ropc
e
na
końcu
z
dania,
•
umie
dzielić
do
w
olne
w
yr
az
y
na
sylab
y,
z
dania
na
w
yr
az
y,
tekst
na
z
dania,
•
potr
afi
cz
ytać
dialog
z
podzia
-
łem
na
role;
87
2
176 – 177
Idziem
y do t
ea
tr
u.
W
pr
ow
adz
enie dwuzna
-
ku D
z, dz.
•
ok
reślenie
zasad
zacho
w
ania
się
w
tea
tr
ze
,
tw
or
zenie
kodeksu
widza,
•
ro
zwijanie
w
yobr
aźni
i
zdolności
pr
zewi
-
dy
w
ania
na
podsta
wie
ilustr
acji
uk
azują
-
cej
tea
tr
pr
zed
pr
zedsta
wieniem
–
wpr
o-
w
adz
enie
pojęcia
rek
wiz
yt
,
•
ro
zpo
zna
w
anie
rek
wiz
yt
ów
z
ró
żn
ych
pr
zedsta
wień,
•
wpr
ow
adz
enie
dwuznak
u
Dz
, dz
na
pod
-
sta
wie
w
yr
azu
dzbanek
,
•
ćwicz
enie
w
yr
óżniania
słucho
w
ego
i wzr
oko
w
ego
w
yr
az
ów
mając
ych
dz
w nagłosie
, śr
ódgłosie
lub
w
ygłosie
,
•
cz
ytanie
tekstu
o
tea
tr
ze
or
az
analiza
ilustr
acji
do
tekstu
,
•
ćwicz
enie
pisania
dwuznak
u
Dz
, dz
: pisa
-
nie
po
śladach
lit
er
, połącz
eń
lit
er
ow
ych
i w
yr
az
ów
,
Elemen
tar
z
cz. 2, s. 60–61
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne cz. 4, s.
18
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 49
Teczk
a do
da
t-
ko
w
a B5
s.
62
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
1
178
Po c
o jest t
ea
tr?
W
ybie
-
ram
y pr
zedsta
wienia,
kt
ór
e chcielib
yśm
y
ob
ejr
zeć
.
•
zaba
w
y
dr
amo
w
e
i t
ea
tr
alne
ro
zwijając
e
wr
ażliw
ość
dzieci
na
sło
w
o,
ruch
i
muz
ykę
,
•
ro
zwijanie
in
tuic
yjnego
ro
zumienia
meta
-
for
y
pr
zez
w
spólne
cz
ytanie
wiersza
Po
co
jest
teatr?
•
oglądanie
plak
at
ów
z
ró
żn
ych
pr
zedsta
-
wień
–
analiz
ow
anie
, c
o
pr
zedsta
wiają,
ok
reślanie
, kt
ór
y
z
plak
at
ów
najlepiej
zachęca
do
pójścia
na
pr
zedsta
wienie
,
•
pr
zepisy
w
anie
w
yr
az
ów
zgodnie
z
ok
re
-
śloną
regułą
(w
yr
az
y
jednosylabo
w
e,
dwusylabo
w
e
i tr
zy
sylabo
w
e),
•
samodzielne
uk
ładanie
podpisu
do
ilu
-
str
acji,
Elemen
tar
z
cz. 2, s. 62–63
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne cz. 4, s.
19
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
88
1
179
Ma
mo
, ma
mo – t
o b
yło
znak
omit
e pr
ze
dst
a-
wienie!
W
pr
ow
adz
enie
dwuznaku D
ż, dż.
•
ro
zwijanie
umiejętności
opo
wiadania
o t
ym,
c
o
dzieci
obejr
zały
i
co
im
się
naj
-
bar
dziej
podobało
–
szuk
anie
w
yr
az
ów
,
kt
ór
e
zaz
w
yczaj
wt
edy
w
ypo
wiadam
y
(b
yło
świetnie
, wspaniale
, dobr
ze
się
bawi
-
łem
it
d.),
•
wpr
ow
adz
enie
dwuznak
u
Dż
, dż
na
pod
-
sta
wie
w
yr
azu
dż
em,
•
cz
ytanie
z
podziałem
na
role
dialogu
międz
y
mamą
a
W
ojtk
iem,
•
uk
ładanie
własn
ych
dialogó
w
pomiędz
y
dziećmi
i
ich
mamami,
•
ćwicz
enie
w
yr
óżniania
słucho
w
ego
i wzr
oko
w
ego
w
yr
az
ów
mając
ych
dż
w nagłosie
, śr
ódgłosie
lub
w
ygłosie
,
•
ćwicz
enie
pisania
dwuznak
u
Dż
, dż
: pisa
-
nie
po
śladach
lit
er
, połącz
eń
sylabo
w
ych
i w
yr
az
ów
,
•
pr
zepisy
w
anie
w
yr
az
ów
od
najk
rótsz
ego
do
najdłuższ
ego
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
cz
ytania
z
e
zr
ozu
-
mieniem
–
podpisy
w
anie
fot
og
rafii
dzieci
na
podsta
wie
z
dań
je
opisując
ych,
Elemen
tar
z
cz. 2
–
s.
64-65
ćwicz
enia p
o-
lonist
yczno
-
-sp
ołeczne cz. 4
–
s.
20-21
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ty
nr 50, 51
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
1
180
Nasz t
ea
tr – zaba
w
y dr
a-
mo
w
o-t
ea
tr
alne
.
•
klaso
w
e
zaba
w
y
w
tea
tr
–
ro
zwijanie
emocji
dzieck
a
i jego
odw
ag
i w
ich
uk
a-
zy
w
aniu
,
•
szuk
anie
odpo
wiedniej
muz
yk
i,
ucz
enie
się
tekstu
, pr
zy
got
ow
yw
anie
str
ojó
w
i dekor
acji
–
w
spólne
działanie
w
c
elu
pr
zy
got
ow
ania
pr
zedsta
wienia;
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ty
nr 48, 58
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.3a 5.1 5.2
89
ma
tema
t.-
-pr
zyr
odnicza
1
30
Po
znanie k
rajobr
az
ów
Polsk
i.
•
w
dr
ażanie
do
poszano
w
ania
pr
zyr
ody
oż
ywionej
i
nieo
ży
wionej
,
•
po
znanie
k
rain
geog
raficzn
ych
P
olsk
i,
•
w
dr
ażanie
do
umiejętności
posług
iw
ania
się
mapą
fiz
yczną,
Ćwicz
enia
ma
tema
ty
cz
-
no
-pr
zyr
od
-
nicz
e
cz. 4,
s.
16-17
6.1)
•
w
sk
azuje
na
mapie
P
olsk
i
Bałt
yk
, T
atr
y,
•
odcz
ytuje
z
map
y
naz
w
y
miast
,
•
w
sk
azuje
na
mapie
nizin
y,
w
yż
yn
y,
•
zna
podsta
w
ow
e
cech
y
po
-
znan
ych
k
rajobr
az
ów
,
•
właściwie
posługuje
się
linij
-
ką,
odcz
ytuje
i
zapisuje
w
ynik
pomiaru
,
•
por
ównuje
w
ynik
i pomiar
ów
,
•
oblicza
długości
tr
as
,
•
odcz
ytuje
i
zapisuje
liczbę
17
i
18,
•
pr
zedsta
wia
liczbę
17
i
18
jako
sumę
10
i
7,
10
i
8,
•
zapisuje
ro
związanie
zadania
i odpo
wiedź,
•
pr
zelicza
pieniądz
e,
•
ro
zumie
pojęcie
długu
i ko
-
nieczność
jego
spła
ty
;
1
117
Posługiw
anie się linij
-
ką–mier
zenie
.
•
w
dr
ażanie
do
właściw
ego
posług
iw
ania
się
linijk
ą,
•
mier
zenie
długości,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz. 4,
s.
18
7.2)c 7.3)a
1
118
Dosk
onalenie umiejęt
-
ności mier
zenia.
•
doskonalenie
umiejętności
posług
iw
ania
się
linijk
ą,
•
mier
zenie
długości,
•
por
ówn
yw
anie
długości,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.4,
s.
19
7.2)c 7.3)a
1
119
W
pr
ow
adz
enie liczb
y17
i jej zapisu c
yfr
ow
ego
.
•
pr
zeliczanie
liczb
w
zak
resie
17,
•
wpr
ow
adz
enie
zapisu
liczb
y
17,
•
utr
w
alanie
pojęć:
dziesią
tk
i i
jedności,
•
wpr
ow
adz
enie
liczb
y
17
w
aspekcie
k
ar
dy
-
naln
ym,
miar
ow
ym
i
por
ządko
w
ym,
•
pr
zedsta
wianie
liczb
y
17
w
postaci
sum
y
liczb
10
i
7,
Ćwicz
enia ma
-
tema
ty
czno
-
-pr
zyr
odnicz
e
cz.
4,
s.
20
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 51 zad
. 1.
7.2)a 7.2)b
1
120
W
pr
ow
adz
enie liczb
y 18
i jej zapisu c
yfr
ow
ego
.
•
pr
zeliczanie
liczb
w
zak
resie
18,
•
wpr
ow
adz
enie
zapisu
liczb
y
18,
•
utr
w
alanie
pojęć:
dziesiątk
i i
jedności
,
•
wpr
ow
adz
enie
liczb
y
18
w
aspekcie
k
ar
dy
-
naln
ym,
miar
ow
ym
i
por
ządko
w
ym,
•
pr
zedsta
wianie
liczb
y
18
w
postaci
sum
y
liczb
10
i
8,
Ćwicz
enia
ma
tema
ty
cz
-
no
-pr
zyr
odni
-
cz
e
cz.
4,
s.
21
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ty
nr 51–52
str
on
y do
da
t-
ko
w
e 22–23
M
at
ema
tyk
a
M
ac
yk
a
7.2)a 7.2)b
90
zajęcia
techniczne
1
30
Po
znanie budo
w
y i za
-
sad działania r
ow
er
u.
•
w
dr
ażanie
do
bezpiecznego
poruszania
się
ro
w
er
em
po
dr
ogach,
•
pr
zybliż
enie
budo
w
y
i zasad
działania
ro
we
ru
,
•
w
dr
ażanie
do
właściw
ego
zacho
w
ania
się
w
czasie
w
ypadk
u;
9.2)c
•
w
ymienia
podsta
w
ow
e
cz
ę-
ści
z
jak
ich
zbudo
w
an
y
jest
ro
we
r,
•
wie
, w
c
o
po
winien
b
yć
za
-
opa
tr
zon
y
każ
dy
ro
w
er
zy
sta,
•
wie
, jak
poruszać
się
ro
w
er
em
po
dr
ogach,
•
wie
, jak
zacho
w
ać
się
w
czasie
w
ypadk
u;
eduk
acja
plast
yczna
1
30
Plak
at na k
laso
w
e
pr
zedsta
wienie
.
•
posług
iw
anie
się
kształt
em
i
bar
w
ą,
•
w
ypo
wiadanie
się
w
ok
reślonej
for
mie
plast
ycznej;
4.1)
•
ok
reśla
kształt
, wielkość
i bar
w
ę,
•
w
ykonuje
pr
ac
ę
ok
reśloną
technik
ą
plast
yczną,
•
w
spółpr
acuje
w
g
rupie;
eduk
acja
muz
yczna
1
30
Śpie
w
am
y dla mam
y
i ta
ty
. Ć
wicz
enia o
d-
decho
w
e i emisyjne
.
W
ysłuchanie piosenek
Ma
mo
i S
pac
er z t
at
ą.
•
realizacja
ć
wicz
eń
oddecho
w
ych
i
emi
-
syjn
ych,
•
w
ysłuchanie
piosenek
Mamo
i
Spac
er
z tatą
,
•
tw
or
zenie
ilustr
acji
do
słuchanej
muz
yk
i;
Kar
ta pr
ac
y
nr 27
3.1) 3.5)
•
popr
awnie
w
ykonuje
ćwicz
enia
oddecho
w
e
i emisyjne
,
•
śpiew
a
refr
en
piosenk
i Mamo
,
•
nuci
melodię
piosenk
i Spac
er
z tatą
,
•
tw
or
zy
ilustr
ację
do
słuchanej
muz
yk
i;
zajęcia
komput
er
ow
e
1
30
U
zup
ełnianie k
omiksu
z w
yk
or
zy
staniem na
-
rz
ędzia
Tekst
w pr
ogr
amie
Pa
int
.
•
zast
oso
w
anie
nar
zędzia
T
ekst
or
az
P
ola
koloru
w
pr
og
ramie
P
aint
,
•
doskonalenie
umiejętności
st
oso
w
ania
opcji
P
rz
ezr
ocz
yst
e
tło
nar
zędzia
T
ekst
w pr
og
ramie
P
aint
,
•
doskonalenie
umiejętności
w
ykor
zy
st
y-
w
ania
k
la
wia
tur
y
do
pisania
liczb
i
zdań,
•
doskonalenie
umiejętności
samodzielne
-
go
w
ykor
zy
st
yw
ania
po
znan
ych
nar
zędzi
pr
og
ramu
P
aint
,
•
doskonalenie
umiejętności
st
oso
w
ania
kla
wisz
y
ze
str
załk
ami,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
posług
iw
ania
się
m
yszą,
•
w
dr
ażanie
do
zapisy
w
ania
w
ykonan
ych
pr
ac
w
sw
oim
folder
ze;
8.1) 8.2)
•
st
osuje
nar
zędzie
T
ekst
w
pr
o-
gr
amie
P
aint
, w
ykor
zy
stując
opcję
P
rz
ezr
ocz
yst
e
tło
or
az
Pole
k
oloru
,
•
uzupełnia
komiks
, wpisując
zdania
w
polach
tekst
ow
ych
za
pomocą
k
la
wia
tur
y,
•
pisz
e
liczb
y
w
ok
ienk
ach
za
pomocą
k
la
wia
tur
y,
•
samodzielnie
w
ykor
zy
stuje
kla
wisz
e
ze
str
załk
ami,
•
spr
awnie
posługuje
się
m
yszą,
•
samodzielnie
w
ykor
zy
stuje
po
znane
nar
zędzia
pr
og
ramu
Paint
do
w
ykonania
obr
azk
a,
•
samodzielnie
zapisuje
plik
w sw
oim
folder
ze;
91
w
ycho
w
anie
fiz
yczne
i eduk
acja
zdr
ow
otna
3
88– 90
88. G
ry i zaba
w
y o
gól
-
nor
oz
w
ojo
w
e na b
oisku
szk
oln
ym.
89. P
ok
on
yw
anie
w
ąsk
ich i nisk
ich pr
ze
-
szk
ód – zaba
w
y.
90. Z
agr
oż
enia płynąc
e
z nie
właściw
ego uż
ycia
śr
odk
ów chemiczn
ych.
•
ro
zwijanie
podsta
w
ow
ych
c
ech
mot
or
ycz
-
ny
ch:
sz
ybkości,
z
winności
zr
ęczności,
•
doskonalenie
umiejętności
zaba
w
y
w z
e-
społach,
•
utr
w
alenie
umiejętności
reago
w
ania
na
ró
żne
sy
gnały
,
•
kształt
ow
anie
umiejętności
pr
zestr
zega
-
nia
reguł
i
zasad
podczas
zaba
w
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
ut
ylitar
ny
ch
for
m
ruchu
,
•
zapo
znanie
z
zag
ro
żeniami
płynąc
ymi
z niewłaściw
ego
uż
ycia
ró
żn
ych
śr
odkó
w
chemiczn
ych,
•
kształt
ow
anie
umiejętności
ro
zpo
zna
w
a-
nia
śr
odkó
w
chemiczn
ych,
•
kształt
ow
anie
umiejętności
właściw
ego
zacho
w
ania
się
w
pr
zypadk
u
kon
taktu
z
e
śr
odk
ami
chemiczn
ymi.
10.1 10.5
•
reaguje
na
ustalone
sy
gnały
,
•
w
spółdziała
w
mniejsz
ych
i większ
ych
z
espołach,
•
pr
zestr
zega
zasad
i
reguł
obo
wiązując
ych
w
zaba
wie
,
•
kształtuje
zm
ysł
or
ien
tacji
pr
zestr
zennej
,
•
podejmuje
właściw
e
dec
yzje
w
ymagając
e
odw
ag
i i
kon
-
cen
tr
acji,
•
ro
zumie
konieczność
zacho
-
w
ania
śr
odkó
w
ostr
ożności
w kon
takcie
z
e
śr
odk
iem
chemiczn
ym,
•
ro
zr
óżnia
śr
odk
i cz
yst
ości,
chemii
gospodar
cz
ej
, śr
odk
i
ochr
on
y
roślin,
•
zna
śr
odk
i zag
rażając
e
zdr
owiu
i
ży
ciu
w
sytuacji
niewłaściw
ego
obchodz
enia
się
z
nimi,
•
wie
, jak
się
zacho
w
ać
w
sytu
-
acji
zag
ro
żenia.
92
Dzień 1.
TEMAT DNIA: Tajemniczy świat teatru
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr.)
Zapis w dzienniku: Tajemniczy świat teatru – odkrywanie z dziećmi przestrzeni słowa, mu-
zyki i sztuk plastycznych w przedstawieniu Wróżki. Poznanie krajobrazów Polski.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Umiecie rytmicznie czytać wiersze. Wiecie, jak ułożyć zagadki o instrumentach. Czytacie sy-
laby, łączycie je w wyrazy, a potem – w zdania. Umiecie w twórczy sposób bawić się z wier-
szem i piosenką. Potraficie wskazać rośliny rosnące na łące i na polu oraz przebywające tam
zwierzęta.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– ogląda ilustracje i czyta ze zrozumieniem podpisy do nich,
– potrafi streścić tekst przedstawienia na podstawie baśni i odpowiedzieć na pytania: Kim
są bohaterowie?, Co się po kolei działo?,
– umie bawić się wspólnie z innymi dziećmi w teatr,
– wskazuje na mapie Polski Bałtyk, Tatry,
– odczytuje z mapy nazwy miast,
– wskazuje na mapie niziny, wyżyny,
– wymienia podstawowe cechy poznanych krajobrazów.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie baśń Wróżki. Odpowiecie na pytania dotyczące jej treści.
Będziecie odgrywać scenki. Dowiecie się, co jest potrzebne, aby powstało przedstawienie.
Poznacie krajobrazy Polski. Będziecie wskazywać na mapie niziny, wyżyny, morze – Bałtyk,
góry – Tatry i miasta.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– odpowiedzieć na pytania dotyczące baśni Wróżki,
– przygotować i odegrać scenki,
– rozpoznawać krajobrazy Polski.
Pytania kluczowe
• O czym opowiada baśń Wróżki?
• Co jest potrzebne, aby powstało przedstawienie?
• Jakie są krajobrazy Polski?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA
W KULTURZE, tablica demonstracyjna nr 36; tamburyno, bębenek, papierowa maska, pa-
łeczka, kurtyny wycięte z papieru pakowego – po jednej dla 4 grup, mazaki, kserokopie
ilustracji do baśni Wróżki z elementarza, instrumenty wykonane przez dzieci na zajęciach,
mapa Polski, widokówki z pejzażami, kartki o wymiarach 5 cm x 5 cm.
Przebieg zajęć
1. Ukłony na powitanie – zabawa wprowadzająca.
• Nauczyciel uderza w tamburyno, uczniowie spacerują po klasie w dowolnych kierun-
kach. Kiedy dźwięki tamburyna cichną, wszyscy kłaniają się sobie nawzajem w wymy-
ślony przez siebie sposób.
• Nauczyciel uderza w bębenek, uczniowie ustawiają się w kręgu. Kiedy dźwięk bębenka
ucichnie, wtedy wszyscy kłaniają się sobie nawzajem, skłaniając głowę do środka koła.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel przykłada do twarzy papierową maskę i wita się z dziećmi, naśladując kolej-
no głosy: mężczyzny, małego dziecka, kobiety. Następnie informuje dzieci, że począw-
szy od dzisiaj, przez najbliższe dni będą rozmawiać o teatrze. Podaje cele zajęć i mówi,
na co będzie zwracał dzisiaj szczególną uwagę.
3. Zaproszenie Szczepana – czytanie ze zrozumieniem.
• Nauczyciel czyta wypowiedź Szczepana zamieszczoną w chmurce
(elementarz, s. 58–
59)
. Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat wizyty w teatrze.
• Dzieci oglądają ilustracje i czytają cicho krótkie teksty do baśni Wróżki.
• Nauczyciel sprawdza umiejętność czytania ze zrozumieniem i czerpania informacji
z zamieszczonych ilustracji, zadając pytania: Ile córek miała wdowa? Co możemy o nich
powiedzieć? Co się stało, gdy młodsza córka spotkała przy strumieniu ubogą kobietę? Jak
zachowała się starsza córka, gdy spotkała piękną damę? Jak obydwie córki zostały nagro-
dzone za swoje zachowanie? Dlaczego warto być dobrym?
4. Na życzenie wróżki – wprawki pantomimiczne.
• Nauczyciel, jako wróżka, przy pomocy pałeczki zamienia dzieci w różne postaci, które
przedstawiają następujące sytuacje: Król i królowa przechadzają się dostojnie po komna-
tach pałacowych. Kelner niesie tacę pełną szklanek. Artysta cyrkowy żongluje piłeczkami.
Taternik wspina się na szczyt. Rybak ciągnie sieć pełną ryb.
5. W teatrze – ćwiczenia słownikowe.
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy. Każdej grupie wręcza wyciętą z papieru pako-
wego kurtynę i mazaki.
• Dzieci w grupach zapisują na kurtynach wyrazy związane z teatrem.
93
kach. Kiedy dźwięki tamburyna cichną, wszyscy kłaniają się sobie nawzajem w wymy-
ślony przez siebie sposób.
• Nauczyciel uderza w bębenek, uczniowie ustawiają się w kręgu. Kiedy dźwięk bębenka
ucichnie, wtedy wszyscy kłaniają się sobie nawzajem, skłaniając głowę do środka koła.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel przykłada do twarzy papierową maskę i wita się z dziećmi, naśladując kolej-
no głosy: mężczyzny, małego dziecka, kobiety. Następnie informuje dzieci, że począw-
szy od dzisiaj, przez najbliższe dni będą rozmawiać o teatrze. Podaje cele zajęć i mówi,
na co będzie zwracał dzisiaj szczególną uwagę.
3. Zaproszenie Szczepana – czytanie ze zrozumieniem.
• Nauczyciel czyta wypowiedź Szczepana zamieszczoną w chmurce
(elementarz, s. 58–
59)
. Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat wizyty w teatrze.
• Dzieci oglądają ilustracje i czytają cicho krótkie teksty do baśni Wróżki.
• Nauczyciel sprawdza umiejętność czytania ze zrozumieniem i czerpania informacji
z zamieszczonych ilustracji, zadając pytania: Ile córek miała wdowa? Co możemy o nich
powiedzieć? Co się stało, gdy młodsza córka spotkała przy strumieniu ubogą kobietę? Jak
zachowała się starsza córka, gdy spotkała piękną damę? Jak obydwie córki zostały nagro-
dzone za swoje zachowanie? Dlaczego warto być dobrym?
4. Na życzenie wróżki – wprawki pantomimiczne.
• Nauczyciel, jako wróżka, przy pomocy pałeczki zamienia dzieci w różne postaci, które
przedstawiają następujące sytuacje: Król i królowa przechadzają się dostojnie po komna-
tach pałacowych. Kelner niesie tacę pełną szklanek. Artysta cyrkowy żongluje piłeczkami.
Taternik wspina się na szczyt. Rybak ciągnie sieć pełną ryb.
5. W teatrze – ćwiczenia słownikowe.
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy. Każdej grupie wręcza wyciętą z papieru pako-
wego kurtynę i mazaki.
• Dzieci w grupach zapisują na kurtynach wyrazy związane z teatrem.
94
• Po upływie wyznaczonego przez nauczyciela czasu grupy przypinają kurtyny do tablicy,
a ich przedstawiciele prezentują efekty pracy.
6. Aby powstało przedstawienie – słuchanie wypowiedzi nauczyciela.
• Nauczyciel pyta dzieci, czy wiedzą, kto pracuje w teatrze i co należy do obowiązków
tych osób.
• Dzieci wypowiadają się na podstawie własnych doświadczeń i wizyty w teatrze. Nauczy-
ciel uzupełnia ich wypowiedzi: Aby powstało przedstawienie potrzebna jest praca wielu
ludzi. Ważną rolę pełni reżyser, który czuwa nad całością. Dekoracje przygotowuje sceno-
graf. Aktorzy grają wyznaczone przez reżysera role. Kostiumy dla aktorów projektuje kostiu-
molog. Twarz i wygląd aktora zmienia charakteryzator. Aktorzy są bardzo ważni nie tylko
w żywym teatrze. Również taki, w którym grają kukiełki, pacynki i marionetki, nie obędzie
się bez pracy aktora. Do przedstawienia w teatrze potrzebna jest scena, odpowiednio do-
brana muzyka i światło, które nada przedstawieniu właściwą oprawę. Jeszcze miejsce na
widowni dla publiczności, bo bez niej praca tylu ludzi nie miałaby sensu.
7. Przed występem – ćwiczenia mimiczne.
• Dzieci stoją w parach naprzeciwko siebie. Jedno dziecko z pary zmienia wyraz twarzy,
robiąc różne miny. Wszystko to – możliwie wiernie – powtarza partner. Po czasie ustalo-
nym przez nauczyciela następuje zmiana ról.
Logopeda radzi – rozgrzewka małego aktora
Propozycje ćwiczeń dla małych aktorów przygotowujących się do występu:
• szybkie ruchy języka między kącikami ust, klaskanie językiem,
• energiczne cmokanie i parskanie wargami,
• naprzemienne wciąganie i nadymanie policzków,
• kilka głębokich wdechów i wydechów,
• melodyjne i staranne (zwracamy uwagę na otwieranie ust) wypowiadanie samogłosek
a – i – u – y – e – o,
• wyraziste wypowiadanie spółgłosek p, t, k, cz (wolno i szybko).
8. Jestem aktorem – odgrywanie scenek dramowych.
• Dzieci stoją w kręgu i odliczają do sześciu. Tak
powstałe grupy jedynek, dwójek, trójek, czwórek,
piątek i szóstek zajmują wyznaczone przez na-
uczyciela miejsca w sali.
• Przedstawiciele grup losują ilustracje do baśni
Wróżki. Dzieci w grupach przygotowują scenki
na temat wylosowanych ilustracji (dzielą mię-
dzy siebie role, układają muzykę z wykorzysta-
niem własnoręcznie wykonanych instrumen-
tów).
• Grupy kolejno prezentują scenki, a reszta dzieci
ogląda i nagradza aktorów brawami.
9. Baśniowy rysunek z kół – ćwiczenia grafomo-
toryczne.
• Dzieci w
ćw. pol.-społ. na s. 16.
rysują po śla-
dach. Następnie kolorują rysunek kredkami
w ulubionych kolorach.
10. Dwie córki – przyporządkowywanie elementów do bohaterek baśni.
• Dzieci oglądają i nazywają elementy narysowane obok postaci dwóch córek z baśni
Wróżki. Samodzielnie łączą poszczególne elementy z odpowiednią postacią.
11. Układanie wyrazów i zdania – ćwiczenia w pisaniu.
• W
ćw. pol.-społ. na s.17.
dzieci podkreślają w każ-
dej pętli wyraz, który nie pasuje do pozostałych.
Następnie z podkreślonych wyrazów układają
zdanie i piszą je w liniaturze: Dobry człowiek po-
maga innym.
• Dzieci układają wyrazy z podanych liter i zapi-
sują je w liniach. Obok każdego wyrazu przykle-
jają odpowiedni obrazek (naklejka 1.).
12. Krajobrazy Polski.
• Dzieci przyglądają się mapie Polski. Nauczyciel
zwraca uwagę na kolory, jakimi przedstawia się
na mapie miejsca o różnej wysokości. Dzieci po-
dają nazwy kolorów.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że kolory zależą od
tego, co przedstawia mapa. Dzieci odczytują
z legendy znaczenie kolorów: zielonego, żółte-
go, brązowego, niebieskiego.
• Nauczyciel wskazuje na mapie największe niziny, wyżyny, rzeki, jeziora, Morze Bałtyckie,
Tatry.
• Dzieci oglądają mapę w
ćw. matem.-przyr. na s. 16.
Czytają ciekawostkę Macyka Podróż-
nika oraz nazwy miast na mapie.
• Nauczyciel pokazuje tablicę demonstracyjną nr 36. Dzieci oglądają przedstawione kra-
jobrazy i opowiadają, czym się charakteryzują.
• Dzieci przyglądają się krajobrazom przedstawionym w kołach wokół mapy zamieszczo-
nej w ćwiczeniach. Wymieniają elementy i porównują je z sobą. Nauczyciel nazywa kra-
95
10. Dwie córki – przyporządkowywanie elementów do bohaterek baśni.
• Dzieci oglądają i nazywają elementy narysowane obok postaci dwóch córek z baśni
Wróżki. Samodzielnie łączą poszczególne elementy z odpowiednią postacią.
11. Układanie wyrazów i zdania – ćwiczenia w pisaniu.
• W
ćw. pol.-społ. na s.17.
dzieci podkreślają w każ-
dej pętli wyraz, który nie pasuje do pozostałych.
Następnie z podkreślonych wyrazów układają
zdanie i piszą je w liniaturze: Dobry człowiek po-
maga innym.
• Dzieci układają wyrazy z podanych liter i zapi-
sują je w liniach. Obok każdego wyrazu przykle-
jają odpowiedni obrazek (naklejka 1.).
12. Krajobrazy Polski.
• Dzieci przyglądają się mapie Polski. Nauczyciel
zwraca uwagę na kolory, jakimi przedstawia się
na mapie miejsca o różnej wysokości. Dzieci po-
dają nazwy kolorów.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że kolory zależą od
tego, co przedstawia mapa. Dzieci odczytują
z legendy znaczenie kolorów: zielonego, żółte-
go, brązowego, niebieskiego.
• Nauczyciel wskazuje na mapie największe niziny, wyżyny, rzeki, jeziora, Morze Bałtyckie,
Tatry.
• Dzieci oglądają mapę w
ćw. matem.-przyr. na s. 16.
Czytają ciekawostkę Macyka Podróż-
nika oraz nazwy miast na mapie.
• Nauczyciel pokazuje tablicę demonstracyjną nr 36. Dzieci oglądają przedstawione kra-
jobrazy i opowiadają, czym się charakteryzują.
• Dzieci przyglądają się krajobrazom przedstawionym w kołach wokół mapy zamieszczo-
nej w ćwiczeniach. Wymieniają elementy i porównują je z sobą. Nauczyciel nazywa kra-
96
jobrazy: nadmorski, nizinny, wyżynny, górzysty, pojezierzy, a dzieci palcem pokazują je
na swoich mapkach w ćwiczeniach.
• Nauczyciel rozkłada na środku sali widokówki i dzieli dzieci na cztery grupy. Każda gru-
pa wybiera spośród widokówek te, które przedstawiają wskazane przez nauczyciela
krajobrazy: nizinny, górski, nadmorski, krajobraz jezior.
• Dzieci słuchają czytanych przez nauczyciela w
ćw. na s. 17.
informacji. Piszą, dokąd po-
jadą dzieci i łączą zdania z odpowiednimi rysunkami.
• Dzieci wypowiadają się na temat, w które spośród podanych miejsc chciałyby pojechać
na wakacje i dlaczego. Kolorują odpowiedni rysunek.
13. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci przypomniały sobie, o czym dziś rozmawiały podczas zajęć
i czego się nauczyły. Każde dziecko zapisuje na małej kartce wyraz związany z zajęciami.
• Dzieci czytają po kolei zapisane wyrazy, a następnie wpisują je na bilecie do wartości
MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE.
Dzień 2.
TEMAT DNIA: Idziemy do teatru
(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Idziemy do teatru. Wprowadzenie dwuznaku Dz, dz. Posługiwanie się
linijką – mierzenie.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Na ostatnich zajęciach poznaliście baśń Wróżki. Potraficie opowiedzieć jej treść i wskazać
postaci występujące w tej baśni. Umiecie odgrywać scenki. Wiecie, co jest potrzebne, aby
powstało przedstawienie. Przeliczacie pieniądze i potraficie rozwiązać zadania o kupowa-
niu. Rozumiecie, co to jest dług.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wie, jak należy zachować się w teatrze,
– rozumie, co to jest rekwizyt,
– potrafi dopasować proste rekwizyty do popularnych baśni,
– umie czytać teksty z elementarza i rozumie, co czyta,
– pisze kaligraficznie wyrazy z Dz, dz – prawidłowo łączy litery,
– umie dzielić dowolne wyrazy na sylaby,
– właściwie posługuje się linijką,
– odczytuje i zapisuje wynik pomiaru w zakresie pełnych centymetrów,
– porównuje wyniki pomiarów,
– oblicza długości tras.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie rozmawiać o właściwym zachowaniu się w teatrze. Do-
wiecie się, co to jest rekwizyt i jaką rolę pełni w przedstawieniu. Będziecie wskazywać, do ja-
kiego przedstawienia pasują rekwizyty, które rozpoznacie dotykiem. Poznacie dwuznak dz.
Będziecie ćwiczyć umiejętność czytania i pisania wyrazów z nowo poznanym dwuznakiem.
Zmierzycie linijką odległości na mapie i obliczycie długości tras między miastami.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wypowiadać się na temat ilustracji i tekstu,
– powiedzieć, jak należy zachować się w teatrze,
– prawidłowo czytać i pisać sylaby oraz wyrazy z dwuznakiem dz,
– mierzyć linijką i obliczać długości tras zaznaczonych na mapie.
Pytania kluczowe
• Jak należy zachowywać się w teatrze?
• Co to jest rekwizyt i jaką rolę pełni w przedstawieniu?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz.
4, portfolio ucznia – karta nr 49, Karty kreatywne – teczka dodatkowa: karta B5 s. 62. (krzy-
żówka), bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE; zapisane na
paskach papieru (o szerokości 10 cm) zdania: Aktorów nagradzamy brawami. Kręcimy się
na fotelach. Jemy podczas przedstawienia. Oglądamy przedstawienie. Rozmawiamy z kole-
gami w czasie spektaklu. Podczas przerwy biegamy po korytarzach teatru. Przepychamy się
do przejścia. Czekamy na swoją kolej. Zachowujemy się kulturalnie; drewniana łyżka, korona
z papieru, warkocze z wełny, wiórki zestrugane z deski, kawałki wełny, patyk, różne rodzaje
dzbanków, nakryte materiałem pudełko kartonowe z rekwizytami (lustro, pantofelek, czap-
ka krasnoludka, jabłko, maskotka żaba, korona, pierścionki zawieszone na nitce, piernik,
dzbanek, koszyk wiklinowy), białe, niebieskie i czerwone kartoniki.
Przebieg zajęć
1. Odprężyć się jak… – zabawy wprowadzające.
• Dzieci poruszają się swobodnie po wyznaczonej przez nauczyciela części sali, naśladu-
jąc wirowanie wiosennych dmuchawców w słoneczny dzień, aż do ostatecznego lądo-
wania na podłodze.
• Dzieci udają lody na patyku. Na początku stoją sztywno, po chwili topnieją, lód spływa
powoli, rozprzestrzenia się po podłodze.
(D. Jóźwik, R. Szymonek, Baw się i ucz z nami. Scenariusze zajęć dramowych dla szkoły podstawowej. Kielce 2000)
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel mówi dzieciom, co będą robić na zajęciach. Następnie podaje cele zajęć i in-
formuje, na co będzie dzisiaj zwracał szczególną uwagę.
3. Zaproszenie do teatru – rozwiązanie krzyżówki.
• Dzieci wykonują zadania w karcie B5 na s. 62. (Karty kreatywne – teczka dodatkowa).
Rozwiązują krzyżówki – w pierwszej tworzą nazwy zwierząt z rozsypanych liter, w dru-
giej wpisują nazwy przedmiotów przedstawionych na obrazku, w trzeciej – odgadują
wyrazy na podstawie opisów.
• Wskazane przez nauczyciela dziecko odczytuje głośno rozwiązanie i czyta hasło: Bilet
do teatru.
4. Kodeks miłego widza – wypowiedzi na temat zachowania się w teatrze.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy zdania: Aktorów nagradzamy brawami. Kręcimy się na fo-
telach. Jemy podczas przedstawienia. Oglądamy przedstawienie. Rozmawiamy z kolegami
w czasie spektaklu. Podczas przerwy biegamy po korytarzach teatru. Przepychamy się do
przejścia. Czekamy na swoją kolej. Zachowujemy się kulturalnie. Dzieci czytają po cichu
zdania.
97
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wypowiadać się na temat ilustracji i tekstu,
– powiedzieć, jak należy zachować się w teatrze,
– prawidłowo czytać i pisać sylaby oraz wyrazy z dwuznakiem dz,
– mierzyć linijką i obliczać długości tras zaznaczonych na mapie.
Pytania kluczowe
• Jak należy zachowywać się w teatrze?
• Co to jest rekwizyt i jaką rolę pełni w przedstawieniu?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz.
4, portfolio ucznia – karta nr 49, Karty kreatywne – teczka dodatkowa: karta B5 s. 62. (krzy-
żówka), bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE; zapisane na
paskach papieru (o szerokości 10 cm) zdania: Aktorów nagradzamy brawami. Kręcimy się
na fotelach. Jemy podczas przedstawienia. Oglądamy przedstawienie. Rozmawiamy z kole-
gami w czasie spektaklu. Podczas przerwy biegamy po korytarzach teatru. Przepychamy się
do przejścia. Czekamy na swoją kolej. Zachowujemy się kulturalnie; drewniana łyżka, korona
z papieru, warkocze z wełny, wiórki zestrugane z deski, kawałki wełny, patyk, różne rodzaje
dzbanków, nakryte materiałem pudełko kartonowe z rekwizytami (lustro, pantofelek, czap-
ka krasnoludka, jabłko, maskotka żaba, korona, pierścionki zawieszone na nitce, piernik,
dzbanek, koszyk wiklinowy), białe, niebieskie i czerwone kartoniki.
Przebieg zajęć
1. Odprężyć się jak… – zabawy wprowadzające.
• Dzieci poruszają się swobodnie po wyznaczonej przez nauczyciela części sali, naśladu-
jąc wirowanie wiosennych dmuchawców w słoneczny dzień, aż do ostatecznego lądo-
wania na podłodze.
• Dzieci udają lody na patyku. Na początku stoją sztywno, po chwili topnieją, lód spływa
powoli, rozprzestrzenia się po podłodze.
(D. Jóźwik, R. Szymonek, Baw się i ucz z nami. Scenariusze zajęć dramowych dla szkoły podstawowej. Kielce 2000)
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel mówi dzieciom, co będą robić na zajęciach. Następnie podaje cele zajęć i in-
formuje, na co będzie dzisiaj zwracał szczególną uwagę.
3. Zaproszenie do teatru – rozwiązanie krzyżówki.
• Dzieci wykonują zadania w karcie B5 na s. 62. (Karty kreatywne – teczka dodatkowa).
Rozwiązują krzyżówki – w pierwszej tworzą nazwy zwierząt z rozsypanych liter, w dru-
giej wpisują nazwy przedmiotów przedstawionych na obrazku, w trzeciej – odgadują
wyrazy na podstawie opisów.
• Wskazane przez nauczyciela dziecko odczytuje głośno rozwiązanie i czyta hasło: Bilet
do teatru.
4. Kodeks miłego widza – wypowiedzi na temat zachowania się w teatrze.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy zdania: Aktorów nagradzamy brawami. Kręcimy się na fo-
telach. Jemy podczas przedstawienia. Oglądamy przedstawienie. Rozmawiamy z kolegami
w czasie spektaklu. Podczas przerwy biegamy po korytarzach teatru. Przepychamy się do
przejścia. Czekamy na swoją kolej. Zachowujemy się kulturalnie. Dzieci czytają po cichu
zdania.
98
• Nauczyciel nawiązuje do zachowania dzieci w czasie wizyty w teatrze. Dzieci wybierają
zdania, które świadczą o właściwym zachowaniu w teatrze.
• W
elementarzu na s. 61.
czytają głośno zdania – rady, jak zachować się w teatrze.
5. Wprowadzenie rekwizytu – rozwijanie wyobraźni.
• Dzieci oglądają w
elementarzu na s. 60.
ilustrację przedstawiającą zasłoniętą kurty-
nę i widzów. Na podstawie rekwizytu widocznego na scenie próbują odgadnąć, jakie
przedstawienie za chwilę obejrzą widzowie.
• Nauczyciel tłumaczy dzieciom, co to jest rekwizyt i do czego służy w przedstawieniu.
• Dzieci nazywają rekwizyty: koszyk, piernik, zapałki, zwierciadło, pantofelek. Określają,
z jakich przedstawień one pochodzą.
6. Teatr z łyżki – wypowiedzi na temat wiersza.
• Nauczyciel mówi, że ten sam przedmiot może być rekwizytem w różnych przedstawie-
niach. Czyta dzieciom wiersz Teatr z łyżki i jednocześnie demonstruje łyżkę z dodatkami,
o których jest mowa w wierszu.
Jeśli drewnianej łyżce
Jeśli ozdobisz łyżkę
dasz koronę ze srebra,
odrobiną wełny,
będzie z łyżki król dostojny.
to będzie baran
Jeśli drewnianej łyżce
siarki pełny.
przypniesz długie warkocze,
Jeśli dasz drewnianej łyżce
to będzie królewna.
miecz wystrugany z patyka,
Jeśli przykleisz
Będziesz miał dzielnego
do łyżki wióry,
krakowskiego szewczyka.
takie ze strugania deski,
Teraz poproś mamę, tatę i brata
to z łyżki będzie
do najpiekniejszego
groźny smok wawelski.
teatru świata.
(J. Jałowiec w: K. Lenkiewicz, Wybór wierszy okolicznościowych dla klas I–III, WSiP 1994)
• Dzieci mówią, jakie zastosowanie miała w przedstawieniu łyżka. Następnie wymyślają
inne przykłady jej przeobrażenia.
7. Dzbany, dzbanki – wprowadzenie dwuznaku Dz, dz.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom różne rodzaje dzbanków. Dzieci oglądają przedmioty,
porównują ich wielkość i kolor, rozmawiają o ich zastosowaniu.
• Dzieci dzielą na sylaby i głoskują wyraz dzbanek. Wskazane przez nauczyciela dziecko
przypina na tablicy sześć białych kartoników. Następnie na pierwszy biały kartonik na-
kłada niebieski. Na pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio kartoniki czerwone
i niebieskie, oznaczające samogłoski i spółgłoski.
• Nauczyciel przypina na tablicy dwuznak dz. Dzieci mówią, z jakich liter się składa.
8. Analiza i synteza głoskowa i wzrokowa wyrazów z dz.
• Dzieci odszukują w wyrazach: dzwonek, kukurydza, widz dwuznaku dz. Dzielą wyrazy na
sylaby i głoski.
• Nauczyciel mówi wyrazy: rydze, pędzel, a dzieci dzielą je na sylaby i głoski.
9. W teatrze – ćwiczenia w czytaniu, analiza ilustracji.
• Dzieci czytają głośno wyrazy w
elementarzu na s. 61.
Mówią, którym z kolei znakiem
w tych wyrazach jest dwuznak dz. Dzielą wyrazy na sylaby.
• Dzieci czytają cicho tekst w
ćw. 4
. Porównują jego treść z ilustracją na
s . 60 elementarza
.
Dzieci wskazują na to, co wspólnego mają tekst i ilustracja.
10. Czarodziejski kufer – rozpoznawanie rekwizytów, przyporządkowanie rekwizytów
do utworów.
• Dzieci siedzą w kręgu, na środku znajduje się czarodziejski kufer (pudełko kartonowe
nakryte materiałem), w którym znajdują się rekwizyty: lustro, pantofelek, czapka kra-
snoludka, jabłko, maskotka żaba, korona, pierścionki zawieszone na nitce, piernik, dzba-
nek, koszyk wiklinowy.
• Wskazane przez nauczyciela dzieci podchodzą kolejno do czarodziejskiego pudła. Bio-
rą do ręki jeden przedmiot. Przy pomocy dotyku rozpoznają go, nazywają i pokazują
dzieciom.
• Dzieci wspólnie decydują, jaki tytuł mogłoby mieć przedstawienie, z którego pochodzi
ten rekwizyt.
11. Ćwiczenia grafomotoryczne.
• W
ćw. pol.-społ. na s. 18
. dzieci rysują dzbanek
i wzory na dzbanie po śladach.
12. Ćwiczenia z dwuznakiem dz. Dzieci piszą lite-
ry po śladach. Czytają sylaby i wyrazy, a następ-
nie piszą je po śladach i samodzielnie. Doko-
nują samooceny wykonanej pracy (zaznaczają
emotikony).
13. Mierzymy – ćwiczenia w praktycznym posłu-
giwaniu się linijką.
• Nauczyciel poleca dzieciom zmierzenie za po-
mocą linijki dowolnego małego przedmiotu
znajdującego się w klasie. Przypomina o właści-
wym (od 0) przyłożeniu linijki do mierzonego
przedmiotu lub odcinka.
• Dzieci po kolei mówią, co mierzyły i jaki otrzy-
mały wynik pomiaru. Porównują swoje wyniki
z tymi, które uzyskali ich koledzy i koleżanki.
99
7. Dzbany, dzbanki – wprowadzenie dwuznaku Dz, dz.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom różne rodzaje dzbanków. Dzieci oglądają przedmioty,
porównują ich wielkość i kolor, rozmawiają o ich zastosowaniu.
• Dzieci dzielą na sylaby i głoskują wyraz dzbanek. Wskazane przez nauczyciela dziecko
przypina na tablicy sześć białych kartoników. Następnie na pierwszy biały kartonik na-
kłada niebieski. Na pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio kartoniki czerwone
i niebieskie, oznaczające samogłoski i spółgłoski.
• Nauczyciel przypina na tablicy dwuznak dz. Dzieci mówią, z jakich liter się składa.
8. Analiza i synteza głoskowa i wzrokowa wyrazów z dz.
• Dzieci odszukują w wyrazach: dzwonek, kukurydza, widz dwuznaku dz. Dzielą wyrazy na
sylaby i głoski.
• Nauczyciel mówi wyrazy: rydze, pędzel, a dzieci dzielą je na sylaby i głoski.
9. W teatrze – ćwiczenia w czytaniu, analiza ilustracji.
• Dzieci czytają głośno wyrazy w
elementarzu na s. 61.
Mówią, którym z kolei znakiem
w tych wyrazach jest dwuznak dz. Dzielą wyrazy na sylaby.
• Dzieci czytają cicho tekst w
ćw. 4
. Porównują jego treść z ilustracją na
s . 60 elementarza
.
Dzieci wskazują na to, co wspólnego mają tekst i ilustracja.
10. Czarodziejski kufer – rozpoznawanie rekwizytów, przyporządkowanie rekwizytów
do utworów.
• Dzieci siedzą w kręgu, na środku znajduje się czarodziejski kufer (pudełko kartonowe
nakryte materiałem), w którym znajdują się rekwizyty: lustro, pantofelek, czapka kra-
snoludka, jabłko, maskotka żaba, korona, pierścionki zawieszone na nitce, piernik, dzba-
nek, koszyk wiklinowy.
• Wskazane przez nauczyciela dzieci podchodzą kolejno do czarodziejskiego pudła. Bio-
rą do ręki jeden przedmiot. Przy pomocy dotyku rozpoznają go, nazywają i pokazują
dzieciom.
• Dzieci wspólnie decydują, jaki tytuł mogłoby mieć przedstawienie, z którego pochodzi
ten rekwizyt.
11. Ćwiczenia grafomotoryczne.
• W
ćw. pol.-społ. na s. 18
. dzieci rysują dzbanek
i wzory na dzbanie po śladach.
12. Ćwiczenia z dwuznakiem dz. Dzieci piszą lite-
ry po śladach. Czytają sylaby i wyrazy, a następ-
nie piszą je po śladach i samodzielnie. Doko-
nują samooceny wykonanej pracy (zaznaczają
emotikony).
13. Mierzymy – ćwiczenia w praktycznym posłu-
giwaniu się linijką.
• Nauczyciel poleca dzieciom zmierzenie za po-
mocą linijki dowolnego małego przedmiotu
znajdującego się w klasie. Przypomina o właści-
wym (od 0) przyłożeniu linijki do mierzonego
przedmiotu lub odcinka.
• Dzieci po kolei mówią, co mierzyły i jaki otrzy-
mały wynik pomiaru. Porównują swoje wyniki
z tymi, które uzyskali ich koledzy i koleżanki.
100
14. Wakacyjne trasy – mierzenie odległości na mapie.
• Dzieci oglądają mapę w
ćw. matem.-przyr. na s. 18
. Czytają po cichu nazwy miast.
• Dzieci mierzą odległości wskazane przez nauczyciela (ze Szczecina do Poznania, z Opo-
la do Krakowa, z Łodzi do Warszawy) i podają wyniki pomiarów. Wskazane przez na-
uczyciela dzieci odczytują z mapy nazwy miast, które odwiedzili podczas wakacyjnych
wędrówek Hania, Wojtek i Staś.
• Dzieci indywidualnie mierzą odległości między wskazanymi miastami i zapisują
w okienkach ich długości. Następnie obliczają długość całych tras. Nauczyciel sprawdza
poprawność wykonania zadania.
15. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat dzisiejszych zajęć. Dzieci kończą rozpoczęte
zdanie: Gdybym miał/a bilet do teatru...
Zadanie domowe
Rozwiąż zagadki w
Portfolio ucznia – karta 49
. Napisz ich rozwiązania.
Dzień 3.
TEMAT DNIA: Po co jest teatr?
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Po co jest teatr? Wybieramy przedstawienia, które chcielibyśmy obej-
rzeć. Doskonalenie umiejętności mierzenia.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, jak należy zachować się w teatrze. Dowiedzieliście się, co to jest rekwizyt i jaką rolę
pełni w przedstawieniu. Rozpoznajecie rekwizyty po dotyku. Odgadliście, do jakich przed-
stawień pasują. Znacie dwuznak dz. Umiecie czytać i pisać sylaby oraz wyrazy z nowo po-
znanym dwuznakiem. Potraficie posługiwać się linijką. Zmierzyliście odległości na mapie.
Umiecie obliczyć długości tras pomiędzy miastami.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– umie bawić się z innymi dziećmi w teatr,
– umie czytać teksty z elementarza i rozumie, co czyta,
– umie odczytać z plakatu teatralnego potrzebne informacje (tytuł przedstawienia, boha-
terowie itd.),
– umie dzielić dowolne wyrazy na sylaby, zdania – na wyrazy, tekst – na zdania,
– pisze kaligraficznie – przepisuje wyrazy i zdania, prawidłowo łączy litery, stosuje właści-
we odstępy między wyrazami, pamięta o kropce na końcu zdania,
– właściwie posługuje się linijką, odczytuje i zapisuje wyniki pomiarów,
– porównuje wyniki pomiarów,
– oblicza długości tras.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach spróbujecie odpowiedzieć na pytanie: Po co jest teatr? Dowiecie się,
co to jest plakat i jakie informacje dotyczące przedstawienia można na nim znaleźć. Wcielicie
się w aktorów. Odegracie różne scenki. Będziecie ćwiczyć umiejętność pisania. Będziecie
mierzyć przy pomocy linijki i porównywać pomiary.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wypowiadać się na temat teatru,
– odczytać z plakatu informacje dotyczące przedstawienia,
– posługiwać się linijką.
Pytania kluczowe
• Po co jest teatr?
• Jakie informacje można odczytać z plakatu?
• Jak należy mierzyć linijką?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4;
kostka mimiczna, maski z papieru: białe, czerwone, niebieskie i czarne; paski papieru o sze-
rokości 1 cm i długości: białe – 3 cm, zielone – 6 cm, czerwone – 10 cm, niebieskie – 15 cm,
żółte – 4 cm.
Przebieg zajęć
1. Cieszę się, że cię widzę – zabawa wprowadzająca.
• Nauczyciel wita się z dziećmi słowami: Cieszę się, że was widzę i zaprasza je do zabawy.
• Dzieci ostrożnie chodzą po klasie, z zamkniętymi oczami. Kiedy podczas spaceru do-
tkną się z innymi dziećmi, wówczas zatrzymują się, otwierają oczy i mówią do siebie
nawzajem: Cieszę się, że cię widzę.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że dzisiaj również będą rozmawiać o teatrze i wiele czasu
poświęcą na zabawy związane z teatrem. Następnie podaje cele zajęć i informuje dzieci,
na co będzie dzisiaj zwracał szczególną uwagę.
• Dzieci pokazują pracę domową. Nauczyciel sprawdza poprawność jej wykonania.
3. Po co jest teatr – ćwiczenia w mówieniu.
• Nauczyciel czyta dzieciom wypowiedź bohate-
rów elementarza – Grażyny, Doroty i Bartka.
• Dzieci czytają po cichu wiersz pt. Po co jest teatr?
w
elementarzu na s. 62.
Następnie wypowiada-
ją się swobodnie na temat wiersza. Nazywają
przedmioty, które w przedstawieniu pełnią
określone funkcje.
• Dzieci próbują odpowiedzieć na pytanie zawar-
te w tytule wiersza: Po co jest teatr? w oparciu
o treść wiersza i własne doświadczenia.
4. Zabawy z kostką mimiczną.
• Dzieci stoją na środku sali, tworząc półkole. Jed-
no wskazane przez nauczyciela dziecko staje na
wprost dzieci i rzuca kostką mimiczną. Następ-
nie pokazuje taką minę, jaką wyrzuciło na kost-
ce, a reszta dzieci powtarza za nim.
• Dzieci siedzą w kole, jedno obok drugiego. Wska-
zane dziecko rzuca kostką i przekazuje minę sąsiadowi siedzącemu z lewej strony. Pozostałe
dzieci przekazują sobie minę kolejno jedno drugiemu – zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
101
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wypowiadać się na temat teatru,
– odczytać z plakatu informacje dotyczące przedstawienia,
– posługiwać się linijką.
Pytania kluczowe
• Po co jest teatr?
• Jakie informacje można odczytać z plakatu?
• Jak należy mierzyć linijką?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4;
kostka mimiczna, maski z papieru: białe, czerwone, niebieskie i czarne; paski papieru o sze-
rokości 1 cm i długości: białe – 3 cm, zielone – 6 cm, czerwone – 10 cm, niebieskie – 15 cm,
żółte – 4 cm.
Przebieg zajęć
1. Cieszę się, że cię widzę – zabawa wprowadzająca.
• Nauczyciel wita się z dziećmi słowami: Cieszę się, że was widzę i zaprasza je do zabawy.
• Dzieci ostrożnie chodzą po klasie, z zamkniętymi oczami. Kiedy podczas spaceru do-
tkną się z innymi dziećmi, wówczas zatrzymują się, otwierają oczy i mówią do siebie
nawzajem: Cieszę się, że cię widzę.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że dzisiaj również będą rozmawiać o teatrze i wiele czasu
poświęcą na zabawy związane z teatrem. Następnie podaje cele zajęć i informuje dzieci,
na co będzie dzisiaj zwracał szczególną uwagę.
• Dzieci pokazują pracę domową. Nauczyciel sprawdza poprawność jej wykonania.
3. Po co jest teatr – ćwiczenia w mówieniu.
• Nauczyciel czyta dzieciom wypowiedź bohate-
rów elementarza – Grażyny, Doroty i Bartka.
• Dzieci czytają po cichu wiersz pt. Po co jest teatr?
w
elementarzu na s. 62.
Następnie wypowiada-
ją się swobodnie na temat wiersza. Nazywają
przedmioty, które w przedstawieniu pełnią
określone funkcje.
• Dzieci próbują odpowiedzieć na pytanie zawar-
te w tytule wiersza: Po co jest teatr? w oparciu
o treść wiersza i własne doświadczenia.
4. Zabawy z kostką mimiczną.
• Dzieci stoją na środku sali, tworząc półkole. Jed-
no wskazane przez nauczyciela dziecko staje na
wprost dzieci i rzuca kostką mimiczną. Następ-
nie pokazuje taką minę, jaką wyrzuciło na kost-
ce, a reszta dzieci powtarza za nim.
• Dzieci siedzą w kole, jedno obok drugiego. Wska-
zane dziecko rzuca kostką i przekazuje minę sąsiadowi siedzącemu z lewej strony. Pozostałe
dzieci przekazują sobie minę kolejno jedno drugiemu – zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
102
5. Maski z kartki papieru – improwizowanie.
• Nauczyciel przygotowuje maski (wycina otwory na oczy i usta) w kolorach: białym, czer-
wonym, niebieskim i czarnym. Do masek mocuje cienkie gumki lub troczki. Każde dziec-
ko bierze maskę w dowolnym kolorze i zakłada ją na twarz.
• Kolory masek określają sposoby zachowania, które mają odegrać wszyscy uczestnicy
zabawy. Dzieci w białych maskach zachowują się nieśmiało, w czerwonych – dokuczają
wszystkim, w niebieskich – chronią te w białych, a w czarnych – uspokajają te w czerwo-
nych. Dzieci cały czas improwizują.
(D. Jóźwik, R. Szymonek, Baw się i ucz z nami. Scenariusze zajęć dramowych dla szkoły podstawowej,
Kielce 2000)
6. Aktorzy na plan – zabawy dramowe.
• Dzieci dobierają się w grupy w dowolny sposób. Następnie przygotowują i odgrywają
jedną z wybranych scen: Dziecko nie chce zostać w przedszkolu. Kibice witają złotego me-
dalistę. Zajączki uciekają przed wilkiem. Ludzie opalają się na plaży. Dzieci tańczą na zaba-
wie karnawałowej. Mechaniczne zabawki poruszają się.
Uwaga! Dzieci mogą wykorzystać własno-
ręcznie wykonane instrumenty.
7. Plakaty – ćwiczenia w mówieniu.
• Dzieci oglądają przykłady różnych plakatów
w
elementarzu na s. 63.
Opowiadają, co przed-
stawia każdy z nich. Odczytują informacje do-
tyczące tytułu, autora, bohaterów przedstawie-
nia. Próbują zgadnąć, na jakie przedstawienia
zapraszają plakaty i który plakat najlepiej za-
chęca do obejrzenia przedstawienia. Decydują,
na jakie przedstawienie chciałyby pójść z całą
klasą.
• Dzieci dokonują oceny plakatów – mówią, który
najbardziej im się podoba i dlaczego.
8. Trzy dzbany – dzielenie wyrazów na sylaby,
ćwiczenia w pisaniu.
• Dzieci czytają po cichu wyrazy w
ćw. 3. na s. 19
.
Dzielą je na sylaby i odpowiednio wpisują.
9. Ilustracja – redagowanie podpisu.
• Dzieci przyglądają się obrazkowi. Opowiadają,
co na nim widać. Samodzielnie układają zdanie
i piszą je obok w liniaturze.
10. Kolorowe chodniczki – mierzenie linijką, po-
równywanie długości.
• Nauczyciel kładzie na podłodze kolorowe paski
papieru różnej długości. Dzieci biorą trzy do-
wolne paski różniące się długością. Mierzą je za
pomocą linijki, zapisują wyniki na paskach.
• Dzieci porównują wszystkie wyniki pomiarów.
Wspólnie ustalają, jakiej długości są paski o ta-
kich samych kolorach.
11. Doskonalenie umiejętności odejmowania, mierzenia, porównywania.
• Dzieci mierzą linijką w
ćw. matem.-przyr. na s. 19.
długości walizek. Obok zapisują wyniki pomiarów.
• Dzieci obliczają działania na odejmowanie
liczb. Następnie łączą walizki ze zdjęciami dzie-
ci, biorąc pod uwagę taki sam wynik działania
i pomiaru walizki.
• Dzieci uzupełniają zdania wyrazami: Lena, Eryk,
krótszą walizkę.
12. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć. Mó-
wią, jak czuły się w roli aktorów. Oceniają swo-
je umiejętności w zakresie posługiwania się
linijką.
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Znakomite przedstawienie
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Mamo, mamo – to było znakomite przedstawienie! Wprowadzenie dwu-
znaku Dż, dż. Wprowadzenie liczby 17 i jej zapisu cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Rozumiecie, po co jest teatr. Wiecie, co to jest plakat i jakie informacje dotyczące przedsta-
wienia można z niego odczytać. Potraficie wcielić się w role aktorów. Umiecie odegrać różne
scenki. Potraficie dzielić wyrazy na sylaby. Umiecie ułożyć i zapisać podpis do ilustracji. Mie-
rzycie przy pomocy linijki i porównujecie wyniki pomiarów.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– umie czytać teksty z elementarza i rozumie, co czyta,
– potrafi czytać dialog z podziałem na role,
– pisze kaligraficznie Dż, dż,
– przepisuje wyrazy i zdania, prawidłowo łączy litery, stosuje właściwe odstępy między
wyrazami, pamięta o kropce na końcu zdania,
– odczytuje i zapisuje liczbę 17,
– przedstawia liczbę 17 jako sumę liczb 10 i 7.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie rozmawiać o przedstawieniu, na którym byliście w te-
atrze. Przeczytacie tekst w elementarzu z podziałem na role. Poznacie dwuznak Dż, dż.
Będziecie pisać wyrazy z nowo poznanym dwuznakiem. Ułożycie treść rozmowy między
mamą a dzieckiem. Poznacie liczbę 17. Przedstawicie liczbę 17 jako sumę dwóch liczb. Za-
gracie w bingo.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– czytać dialog z podziałem na role,
– wypowiadać się na temat tekstu,
103
11. Doskonalenie umiejętności odejmowania, mierzenia, porównywania.
• Dzieci mierzą linijką w
ćw. matem.-przyr. na s. 19.
długości walizek. Obok zapisują wyniki pomiarów.
• Dzieci obliczają działania na odejmowanie
liczb. Następnie łączą walizki ze zdjęciami dzie-
ci, biorąc pod uwagę taki sam wynik działania
i pomiaru walizki.
• Dzieci uzupełniają zdania wyrazami: Lena, Eryk,
krótszą walizkę.
12. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć. Mó-
wią, jak czuły się w roli aktorów. Oceniają swo-
je umiejętności w zakresie posługiwania się
linijką.
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Znakomite przedstawienie
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Mamo, mamo – to było znakomite przedstawienie! Wprowadzenie dwu-
znaku Dż, dż. Wprowadzenie liczby 17 i jej zapisu cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Rozumiecie, po co jest teatr. Wiecie, co to jest plakat i jakie informacje dotyczące przedsta-
wienia można z niego odczytać. Potraficie wcielić się w role aktorów. Umiecie odegrać różne
scenki. Potraficie dzielić wyrazy na sylaby. Umiecie ułożyć i zapisać podpis do ilustracji. Mie-
rzycie przy pomocy linijki i porównujecie wyniki pomiarów.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– umie czytać teksty z elementarza i rozumie, co czyta,
– potrafi czytać dialog z podziałem na role,
– pisze kaligraficznie Dż, dż,
– przepisuje wyrazy i zdania, prawidłowo łączy litery, stosuje właściwe odstępy między
wyrazami, pamięta o kropce na końcu zdania,
– odczytuje i zapisuje liczbę 17,
– przedstawia liczbę 17 jako sumę liczb 10 i 7.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie rozmawiać o przedstawieniu, na którym byliście w te-
atrze. Przeczytacie tekst w elementarzu z podziałem na role. Poznacie dwuznak Dż, dż.
Będziecie pisać wyrazy z nowo poznanym dwuznakiem. Ułożycie treść rozmowy między
mamą a dzieckiem. Poznacie liczbę 17. Przedstawicie liczbę 17 jako sumę dwóch liczb. Za-
gracie w bingo.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– czytać dialog z podziałem na role,
– wypowiadać się na temat tekstu,
104
– pisać prawidłowo wyrazy z dwuznakiem dż,
– przedstawić liczbę 17 jako sumę dwóch liczb.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób przeczytać tekst z podziałem na role?
• O czym może rozmawiać mama z dzieckiem?
• Jak prawidłowo czytać i pisać dwuznak dż?
• Jakie dwie cyfry tworzą zapis liczby 17?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 4, ćw. matem.-przyr. cz. 4,
Karty kreatywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA
W KULTURZE, portfolio ucznia – karty nr 50, 51– zad. 1; różne rodzaje dżemów w słoikach,
łyżeczki jednorazowe, kartoniki białe, niebieskie i czerwone, patyczki, 20 magnesów w czte-
rech dowolnych kolorach, gumki recepturki, kartoniki z cyframi od 0 do 9.
Przebieg zajęć
1. Zabawa wprowadzająca.
• Dzieci stoją w kręgu. Nauczyciel wita się z nimi i proponuje, aby dzisiejsze zajęcia rozpo-
cząć zabawą przez nie wybraną. Wskazane przez nauczyciela dziecko podaje propozy-
cję zabawy. Po krótkim przypomnieniu zasad dzieci bawią się wspólnie.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel mówi, o czym będą rozmawiać na dzisiejszych zajęciach. Następnie podaje
cele zajęć i informuje dzieci, na co będzie zwracać szczególną uwagę.
• Pyta dzieci, czy rozmawiały z rodzicami na temat ostatnich zajęć, co rodzice mówili im
na temat teatru.
3. Jestem aktorem – etiuda pantomimiczna.
• Dzieci stoją w rozsypce na środku sali i za pomocą niewerbalnych środków wyrazu
naśladują opowiadanie nauczyciela: Jesteście aktorami. Dziś zagracie w przedstawieniu
o Królewnie Śnieżce. Udajecie się do garderoby i zakładacie kostiumy stosownie do swojej
roli. Każde z was wie, którą postać odegra. Będziecie grać role Śnieżki, złej królowej, krasno-
ludków albo księcia. Teraz charakteryzator robi odpowiedni makijaż. Wychodzicie na scenę.
Gracie swoje role. Kłaniacie się publiczności. Wchodzicie za kulisy. Dzieci biją brawo, więc
jeszcze raz wychodzicie na scenę i kłaniacie się nisko.
4. W teatrze – ćwiczenia w mówieniu.
• Nauczyciel nawiązuje do wizyty w teatrze. Dzieci opowiadają o swoich wrażeniach po
obejrzeniu przedstawienia. Mówią, co im się najbardziej podobało, jak się bawiły, na
co zwróciły szczególną uwagę, jak oceniają elementy przedstawienia – grę aktorską,
scenografię i muzykę.
5. Słodka uczta – wprowadzenie dwuznaku Dż, dż.
• Nauczyciel zaprasza dzieci do przygotowanego wcześniej stolika, na którym są różne
rodzaje dżemu. Dzieci oglądają słoiki z dżemem, odczytują ich nazwy. Mówią, z jakich
owoców zostały wykonane.
• Nauczyciel opowiada dzieciom, w jaki sposób i z czego powstaje dżem.
• Dzieci stwierdzają, że wyraz dżem jest wyrazem jednosylabowym. Wskazane przez na-
uczyciela dziecko przypina na tablicy trzy białe kartoniki. Następnie na pierwszy biały
kartonik nakłada niebieski. Na pozostałe białe kartoniki nakłada odpowiednio kartoniki
czerwony i niebieski.
Uwaga! Nauczyciel zwraca uwagę na sposób wymawiania wyrazu dżem. Mówimy:
dż-em, a nie d-ż-em.
• Nauczyciel demonstruje dzieciom dwuznak Dż, dż. Dzieci mówią, z jakich liter się składa.
• Dzieci smakują różne rodzaje dżemu. Wypowiadają się na temat ich smaku, konsystencji
i koloru. Mówią, do czego używany jest dżem, a nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci.
Informacje dla nauczyciela
Dżem – przetwór owocowy sporządzany z całych owoców lub ich części. Przygotowuje się go,
gotując owoce z dużą ilością cukru. W zależności od rodzaju dżemu i gatunku owoców dodaje się
środki zagęszczające – pektynę lub rzadziej żelatynę.
Ciekawostki
W Portugalii jednym z narodowych produktów kulinarnych jest dżem marchewkowy. Z tego po-
wodu w przepisach regulujących parametry produkcji dżemów w Unii Europejskiej marchew zo-
stała uznana za owoc. Dyrektywa unijna określa minimalną zawartość owoców w dżemie, jednak
aby objąć różne rodzaje dżemów wytwarzanych w krajach Unii, definicję owoców rozszerzono,
włączając doń nie tylko marchew, ale także pomidory, melony, arbuzy, rabarbar, słodkie ziemnia-
ki, ogórki i dynie.
Źródło: Wikipedia
6. Rozmowa mamy z Wojtkiem – czytanie z podziałem na role.
• Nauczyciel czyta tekst na
s. 65. elementarza
. Dzieci odpowiadają na pytania: Jakie posta-
cie występują w dialogu? O czym rozmawiają? Kto wypowiada pierwsze zdanie w tekście?
• Nauczyciel ustala wspólnie z dziećmi, które fragmenty tekstu wypowiada mama, a które
– Wojtek.
• Dzieci czytają tekst z podziałem na role: dziewczynki – słowa mamy, a chłopcy – Wojtka.
Nauczyciel gra rolę narratora.
7. Żywy obraz – ćwiczenia dramowe.
• Dzieci naśladują czynności związane z praniem dżinsów – wkładanie dżinsów do pralki,
zamykanie drzwiczek, sypanie proszku, wlanie płynu do płukania, ustawianie progra-
matora, obracanie bębna, wyjmowanie wypranych dżinsów, wieszanie, przypinanie
klamerkami.
• Nauczyciel klaszcze, a wszystkie dzieci nieruchomieją – czynności zostają zatrzymane.
• Dzieci mówią, jaką czynność związaną z praniem w tej chwili wykonują.
105
Uwaga! Nauczyciel zwraca uwagę na sposób wymawiania wyrazu dżem. Mówimy:
dż-em, a nie d-ż-em.
• Nauczyciel demonstruje dzieciom dwuznak Dż, dż. Dzieci mówią, z jakich liter się składa.
• Dzieci smakują różne rodzaje dżemu. Wypowiadają się na temat ich smaku, konsystencji
i koloru. Mówią, do czego używany jest dżem, a nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci.
Informacje dla nauczyciela
Dżem – przetwór owocowy sporządzany z całych owoców lub ich części. Przygotowuje się go,
gotując owoce z dużą ilością cukru. W zależności od rodzaju dżemu i gatunku owoców dodaje się
środki zagęszczające – pektynę lub rzadziej żelatynę.
Ciekawostki
W Portugalii jednym z narodowych produktów kulinarnych jest dżem marchewkowy. Z tego po-
wodu w przepisach regulujących parametry produkcji dżemów w Unii Europejskiej marchew zo-
stała uznana za owoc. Dyrektywa unijna określa minimalną zawartość owoców w dżemie, jednak
aby objąć różne rodzaje dżemów wytwarzanych w krajach Unii, definicję owoców rozszerzono,
włączając doń nie tylko marchew, ale także pomidory, melony, arbuzy, rabarbar, słodkie ziemnia-
ki, ogórki i dynie.
Źródło: Wikipedia
6. Rozmowa mamy z Wojtkiem – czytanie z podziałem na role.
• Nauczyciel czyta tekst na
s. 65. elementarza
. Dzieci odpowiadają na pytania: Jakie posta-
cie występują w dialogu? O czym rozmawiają? Kto wypowiada pierwsze zdanie w tekście?
• Nauczyciel ustala wspólnie z dziećmi, które fragmenty tekstu wypowiada mama, a które
– Wojtek.
• Dzieci czytają tekst z podziałem na role: dziewczynki – słowa mamy, a chłopcy – Wojtka.
Nauczyciel gra rolę narratora.
7. Żywy obraz – ćwiczenia dramowe.
• Dzieci naśladują czynności związane z praniem dżinsów – wkładanie dżinsów do pralki,
zamykanie drzwiczek, sypanie proszku, wlanie płynu do płukania, ustawianie progra-
matora, obracanie bębna, wyjmowanie wypranych dżinsów, wieszanie, przypinanie
klamerkami.
• Nauczyciel klaszcze, a wszystkie dzieci nieruchomieją – czynności zostają zatrzymane.
• Dzieci mówią, jaką czynność związaną z praniem w tej chwili wykonują.
106
8. Rozmowa mamy z dzieckiem – układanie dialogów.
• Dzieci wypowiadają się na temat ilustracji w
elementarzu na s. 64.
Mówią, co robią
mama i Wojtek, o czym oboje mogą rozmawiać.
• Dzieci czytają po cichu wyrazy w ćw. 2. Mówią, które z tych wyrazów są tematem ich
rozmów z rodzicami, dziadkami lub innymi członkami rodziny.
• Dzieci układają w parach treść rozmowy dziecka z rodzicem (mamą lub tatą), następnie
prezentują dialogi pozostałym dzieciom.
Rada psychologa – rozmowa z dzieckiem
Temat rozmowy dziecka z najbliższymi daje okazję, żeby poruszyć kwestię zaufania dzieci
do osób dorosłych. Warto zwrócić uwagę dzieci na fakt, że każde z nich najprawdopodob-
niej ma wśród najbliższych jedną osobę (lub kilka osób), z którą może porozmawiać na
najpoważniejsze i najbardziej osobiste tematy. Trzeba też przypomnieć o zasadzie ograni-
czonego zaufania do innych osób dorosłych, które mogą zadawać pytania, próbować uzy-
skać informacje, żeby zrobić z nich zły użytek. Nie chodzi o to, żeby dzieci straszyć, wręcz
przeciwnie. Mają być świadome niebezpieczeństwa i wiedzieć, jak sobie radzić, a przez to
z odwagą budować kontakty z dorosłymi. W tym miejscu warto uczulić dzieci na przestrze-
ganie zasady: zaufanie i posłuszeństwo wobec najbliższych dorosłych – tak, wobec obcych
dorosłych – nie. Wobec obcych lepiej jest być ostrożnym, uważnym i małomównym.
9. Analiza i synteza słuchowa i wzrokowa wyrazów z dż, ćwiczenia oddechowe.
• Dzieci wymawiają na jednym wydechu sylaby i wyrazy: dżo, dża, dże, dżem, dżokej.
• W wyrazach na
s. 65. elementarza
odszukują dwuznak dż. Określają, na którym miejscu
w wyrazach się znajduje. Dzielą wyrazy: dżinsy, dżdżownica, drożdże na sylaby.
Logopeda radzi – mówię ładnie
Dż to trudna głoska, dzieci często wypowiadają ją niedbale. Możemy pobawić się
w układanie zdań z wyrazami z dż, a przy okazji uczniowie potrenują jej wyraziste wy-
powiadanie, np. W dżdżysty dzień dżokej zabrał dżdżownicę do dżungli.
10. Słoik z dżemem – ćwiczenia grafomotoryczne.
• W
ćw. pol.-społ. na s. 20.
dzieci rysują ołówkiem po śladach słoik dżemu i znajdujące się
na nim wzory.
11. Ćwiczenia z dwuznakiem dż.
• Dzieci piszą po śladach litery w
ćw. pol.-społ. na s. 20.
Czytają wyrazy, a następnie piszą
je po śladach i samodzielnie. Po napisaniu dokonują samooceny (zaznaczają emotikony).
12. Wyrazy z dwuznakami – liczenie liter.
• Dzieci czytają wyrazy w
ćw. pol.-społ. na s. 21.
Liczą litery w tych wyrazach, a następnie
piszą je w liniaturze – w kolejności od najdłuższego do najkrótszego.
13. Mali aktorzy – czytanie ze zrozumieniem.
• Uczniowie oglądają zdjęcia dzieci występujących w szkolnych przedstawieniach –
ćw.
pol.-społ. na s. 21
. Na podstawie stroju dzieci określają, w role jakich postaci się wcielają.
• Dzieci czytają cicho informacje dotyczące wyglądu aktorów, ich strojów i zachowań oraz
rekwizytów. Odgadują imiona małych aktorów, a następnie piszą je pod odpowiednimi
postaciami.
14. Bingo – ćwiczenia rachunku pamięciowego.
• Nauczyciel rysuje na tablicy kwadrat i dzieli go kreskami pionowymi i poziomymi na 16
pól. W pola wpisuje w dowolnym ustawieniu liczby od 1 do 16.
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy i każdej wręcza pięć magnesów (każdej grupie
w innym kolorze). Grupy wybierają swoich przedstawicieli.
• Nauczyciel mówi głośno działanie. Grupy obliczają je w pamięci. Jeśli znają wynik,
wtedy przedstawiciel grupy szybko uderza otwartą dłonią w stolik. Po udzieleniu po-
prawnej odpowiedzi, przedstawiciel przypina magnes na polu z odpowiednią liczbą.
Wygrywa ta drużyna, która jako pierwsza obliczy prawidłowo i przypnie do tablicy pięć
magnesów.
15. Wprowadzenie liczby 17.
• Dzieci odliczają 10 patyczków i związują je
gumką recepturką. Nauczyciel przypomina, że
10 elementów tworzy jedną dziesiątkę. Poleca
dzieciom dołożyć do pełnej dziesiątki jeszcze
6 patyczków. Pyta: Ile macie patyczków? Dzieci
odpowiadają i układają z kartoników liczbę 16.
• Do 16 patyczków każde dziecko dokłada 1 pa-
tyczek. Dzieci mówią, ile teraz jest patyczków.
Nauczyciel zapisuje liczbę 17 na tablicy, a dzieci
układają ją z kartoników na ławce.
• W
ćw. matem.-przyr. na s. 20.
po lewej stronie
pętli dzieci liczą klocki na obu wieżach. Przeli-
czają także elementy po prawej stronie pętli.
Czytają głośno działanie: 10 + 7 = 17.
• Dzieci kreślą palcem po śladach liczby 17
zgodnie z kierunkiem wskazanym strzałkami.
Następnie piszą samodzielnie liczbę 17 w krat-
kach.
• Dzieci czytają po cichu treść zad. 1. i oglądają zdjęcia widokówek. Otaczają dwoma pę-
tlami widokówki miast i widokówki przedstawiające przyrodę. Wpisują ich liczbę w krat-
ki. Obliczają i piszą w kratce liczbę wszystkich widokówek.
• Dzieci wykonują samodzielnie zad. 1. w
portfolio ucznia – karta nr 51.
Wykonują rysunki
do działań i wykonują obliczenia.
107
11. Ćwiczenia z dwuznakiem dż.
• Dzieci piszą po śladach litery w
ćw. pol.-społ. na s. 20.
Czytają wyrazy, a następnie piszą
je po śladach i samodzielnie. Po napisaniu dokonują samooceny (zaznaczają emotikony).
12. Wyrazy z dwuznakami – liczenie liter.
• Dzieci czytają wyrazy w
ćw. pol.-społ. na s. 21.
Liczą litery w tych wyrazach, a następnie
piszą je w liniaturze – w kolejności od najdłuższego do najkrótszego.
13. Mali aktorzy – czytanie ze zrozumieniem.
• Uczniowie oglądają zdjęcia dzieci występujących w szkolnych przedstawieniach –
ćw.
pol.-społ. na s. 21
. Na podstawie stroju dzieci określają, w role jakich postaci się wcielają.
• Dzieci czytają cicho informacje dotyczące wyglądu aktorów, ich strojów i zachowań oraz
rekwizytów. Odgadują imiona małych aktorów, a następnie piszą je pod odpowiednimi
postaciami.
14. Bingo – ćwiczenia rachunku pamięciowego.
• Nauczyciel rysuje na tablicy kwadrat i dzieli go kreskami pionowymi i poziomymi na 16
pól. W pola wpisuje w dowolnym ustawieniu liczby od 1 do 16.
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy i każdej wręcza pięć magnesów (każdej grupie
w innym kolorze). Grupy wybierają swoich przedstawicieli.
• Nauczyciel mówi głośno działanie. Grupy obliczają je w pamięci. Jeśli znają wynik,
wtedy przedstawiciel grupy szybko uderza otwartą dłonią w stolik. Po udzieleniu po-
prawnej odpowiedzi, przedstawiciel przypina magnes na polu z odpowiednią liczbą.
Wygrywa ta drużyna, która jako pierwsza obliczy prawidłowo i przypnie do tablicy pięć
magnesów.
15. Wprowadzenie liczby 17.
• Dzieci odliczają 10 patyczków i związują je
gumką recepturką. Nauczyciel przypomina, że
10 elementów tworzy jedną dziesiątkę. Poleca
dzieciom dołożyć do pełnej dziesiątki jeszcze
6 patyczków. Pyta: Ile macie patyczków? Dzieci
odpowiadają i układają z kartoników liczbę 16.
• Do 16 patyczków każde dziecko dokłada 1 pa-
tyczek. Dzieci mówią, ile teraz jest patyczków.
Nauczyciel zapisuje liczbę 17 na tablicy, a dzieci
układają ją z kartoników na ławce.
• W
ćw. matem.-przyr. na s. 20.
po lewej stronie
pętli dzieci liczą klocki na obu wieżach. Przeli-
czają także elementy po prawej stronie pętli.
Czytają głośno działanie: 10 + 7 = 17.
• Dzieci kreślą palcem po śladach liczby 17
zgodnie z kierunkiem wskazanym strzałkami.
Następnie piszą samodzielnie liczbę 17 w krat-
kach.
• Dzieci czytają po cichu treść zad. 1. i oglądają zdjęcia widokówek. Otaczają dwoma pę-
tlami widokówki miast i widokówki przedstawiające przyrodę. Wpisują ich liczbę w krat-
ki. Obliczają i piszą w kratce liczbę wszystkich widokówek.
• Dzieci wykonują samodzielnie zad. 1. w
portfolio ucznia – karta nr 51.
Wykonują rysunki
do działań i wykonują obliczenia.
108
16. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć. Mówią, czego się dziś nauczyły, co muszą jeszcze
poćwiczyć.
• Na bilecie do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE wpisują dwu-
znak dż i liczbę 17.
• Dzieci kończą rozpoczęte zdanie: Gdybym miał/a zagrać w klasowym przedstawieniu,
chciałbym/abym...
Zadanie domowe
Wykonajcie zadanie w
portfolio ucznia – karta nr 50.
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Nasz teatr
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem. + 1 godz. zaj. tech.)
Zapis w dzienniku: Nasz teatr – zabawy dramowo-teatralne. Wprowadzenie liczby 18 i jej
zapisu cyfrowego. Poznanie budowy i zasad działania roweru.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, jak należy zachować się w teatrze. Dowiedzieliście się, co to jest rekwizyt i jaką rolę
pełni w przedstawieniu. Rozpoznajecie rekwizyty po dotyku. Odgadliście, do jakiego przed-
stawienia pasują. Znacie dwuznak dż. Umiecie czytać i pisać sylaby i wyrazy z nowo po-
znanym dwuznakiem. Potraficie posługiwać się linijką. Zmierzyliście odległości na mapie.
Umiecie obliczyć długości tras między miastami.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– umie bawić się w teatr wspólnie z innymi dziećmi,
– umie dzielić dowolne wyrazy na sylaby, zdania – na wyrazy, tekst – na zdania,
– pisze kaligraficznie – przepisuje wyrazy i zdania, prawidłowo łączy litery,
– stosuje właściwe odstępy między wyrazami,
– pamięta o kropce na końcu zdania,
– odczytuje i zapisuje liczbę 18,
– przedstawia liczbę 18 jako sumę liczb 10 i 8,
– wymienia podstawowe części, z jakich zbudowany jest rower,
– wie, w co powinien być wyposażony każdy rowerzysta,
– wie, jak poruszać się rowerem po drogach,
– wie, jak zachować się w czasie wypadku.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach przygotujecie przedstawienie. Wykonacie dekoracje, wybierzecie
rekwizyty i przygotujecie się do występu. Odegracie scenki do baśni Królewna Śnieżka. Wy-
powiecie się na temat swojej pracy przy przygotowaniu przedstawienia. Poznacie liczbę 18.
Będziecie dodawać i odejmować liczby w zakresie 18. Dowiecie się, z jakich części jest zbu-
dowany rower. Będziecie rozmawiać o tym, jak bezpiecznie korzystać z roweru.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– przygotować przedstawienie,
– odegrać scenki,
– dodawać i odejmować w zakresie 18,
– nazwać i wskazać części roweru.
Pytania kluczowe
• Jak przygotować przedstawienie?
• Jak dodawać i odejmować w zakresie 18?
• Z jakich części składa się rower?
Środki dydaktyczne: Oto ja: ćw. matem.-przyr. cz. 4, Karty kreatywne – teczka dodatkowa:
bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE, portfolio ucznia – karta
nr 51, portfolio ucznia – karta nr 4 – kreda, portfolio ucznia – karta 4S, karta – 5S; pacynka,
kartki z wyrazami: teatr, scena, rekwizyt, aktor, kukiełka, kurtyna, reżyser, widownia, plakat;
płyta z muzyką relaksacyjną, małe karteczki w trzech kolorach, rekwizyty do scenek (2 koro-
ny, lustro, jabłko, grzebień, 7 czapek z bibuły, chusta, narzuta, mała poduszka), kartki z bloku,
kredki, mazaki, bibuła, nożyczki, klej, kurtyna, nagrania (odgłosy lasu, burzy), na kartkach
A5: liczba 10 dla każdego chłopca, liczby od 1 do 9 dla dziewczynek; gumki recepturki, pa-
tyczki, kolorowe dzwonki z przyciskiem, kartka z napisem Galeria sławnych aktorów.
Przebieg zajęć
1. Teatralne słowa – zabawa wprowadzająca.
• Dzieci siedzą w kręgu. W jego środku leżą odwrócone kartki z zapisanymi wyrazami
związanymi z teatrem. Nauczyciel włącza muzykę relaksacyjną, a dzieci podają sobie
pacynkę, zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
• Nauczyciel wyłącza po pewnym czasie muzykę. Dziecko, które trzyma w tym momencie
pacynkę, podchodzi do środka kręgu i bierze jedną z kartek. Głośno czyta wyraz i tłu-
maczy jego znaczenie.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Dzieci prezentują wykonanie pracy domowej. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że na dzisiejszych zajęciach będą bawić się w teatr. Następ-
nie podaje cele zajęć i informuje, na co będzie zwracał szczególną uwagę. Zachęca dzie-
ci do aktywności i życzy dobrej zabawy.
3. Nasz teatr – przygotowanie przedstawienia.
• Nauczyciel czyta baśń Królewna Śnieżka. Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat jej
treści. Wymieniają nazwy postaci oraz najważniejsze wydarzenia.
• Dzieci losują kartki w trzech kolorach i zgodnie z kolorami dzielą się na grupy. Zajmują
miejsca przy wyznaczonych wcześniej stolikach.
• Grupy przygotowują scenki (przydział ról, ustalenie dialogów, wybór muzyki, próby):
grupa I – Śnieżka u krasnoludków; grupa II – Odwiedziny złej królowej; grupa III – Urato-
wanie Śnieżki.
• Dzieci wykonują elementy dekoracji potrzebne do odegrania scenek.
• Wybierają spośród przygotowanych przez nauczyciela przedmiotów te, które będą po-
trzebne jako rekwizyty w scenkach.
4. Przed występem – gimnastyka buzi i języka.
• Dzieci naśladują parsknięcie konia (zamykają wargi i lekko zaciskają zęby).
• Otwierają szeroko i zamykają usta, jakby wymawiały samogłoski: a, o, u, e, i, y.
• Dzieci otwierają usta, dolną szczęką zataczają koła w lewą i prawą stronę.
• Wysuwają szczękę na przemian do przodu i do tyłu.
• Zaciskają zęby, układają usta na przemian w szeroki uśmiech i wąziutki dziubek.
• Zamykają usta. Językiem dotykają po kolei wszystkich zębów.
• Otwierają usta. Wysuniętym językiem krążą po wargach w jedną i drugą stronę.
109
Pytania kluczowe
• Jak przygotować przedstawienie?
• Jak dodawać i odejmować w zakresie 18?
• Z jakich części składa się rower?
Środki dydaktyczne: Oto ja: ćw. matem.-przyr. cz. 4, Karty kreatywne – teczka dodatkowa:
bilet do wartości MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE, portfolio ucznia – karta
nr 51, portfolio ucznia – karta nr 4 – kreda, portfolio ucznia – karta 4S, karta – 5S; pacynka,
kartki z wyrazami: teatr, scena, rekwizyt, aktor, kukiełka, kurtyna, reżyser, widownia, plakat;
płyta z muzyką relaksacyjną, małe karteczki w trzech kolorach, rekwizyty do scenek (2 koro-
ny, lustro, jabłko, grzebień, 7 czapek z bibuły, chusta, narzuta, mała poduszka), kartki z bloku,
kredki, mazaki, bibuła, nożyczki, klej, kurtyna, nagrania (odgłosy lasu, burzy), na kartkach
A5: liczba 10 dla każdego chłopca, liczby od 1 do 9 dla dziewczynek; gumki recepturki, pa-
tyczki, kolorowe dzwonki z przyciskiem, kartka z napisem Galeria sławnych aktorów.
Przebieg zajęć
1. Teatralne słowa – zabawa wprowadzająca.
• Dzieci siedzą w kręgu. W jego środku leżą odwrócone kartki z zapisanymi wyrazami
związanymi z teatrem. Nauczyciel włącza muzykę relaksacyjną, a dzieci podają sobie
pacynkę, zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
• Nauczyciel wyłącza po pewnym czasie muzykę. Dziecko, które trzyma w tym momencie
pacynkę, podchodzi do środka kręgu i bierze jedną z kartek. Głośno czyta wyraz i tłu-
maczy jego znaczenie.
2. Rozmowy w kręgu – przedstawienie celów zajęć.
• Dzieci prezentują wykonanie pracy domowej. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że na dzisiejszych zajęciach będą bawić się w teatr. Następ-
nie podaje cele zajęć i informuje, na co będzie zwracał szczególną uwagę. Zachęca dzie-
ci do aktywności i życzy dobrej zabawy.
3. Nasz teatr – przygotowanie przedstawienia.
• Nauczyciel czyta baśń Królewna Śnieżka. Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat jej
treści. Wymieniają nazwy postaci oraz najważniejsze wydarzenia.
• Dzieci losują kartki w trzech kolorach i zgodnie z kolorami dzielą się na grupy. Zajmują
miejsca przy wyznaczonych wcześniej stolikach.
• Grupy przygotowują scenki (przydział ról, ustalenie dialogów, wybór muzyki, próby):
grupa I – Śnieżka u krasnoludków; grupa II – Odwiedziny złej królowej; grupa III – Urato-
wanie Śnieżki.
• Dzieci wykonują elementy dekoracji potrzebne do odegrania scenek.
• Wybierają spośród przygotowanych przez nauczyciela przedmiotów te, które będą po-
trzebne jako rekwizyty w scenkach.
4. Przed występem – gimnastyka buzi i języka.
• Dzieci naśladują parsknięcie konia (zamykają wargi i lekko zaciskają zęby).
• Otwierają szeroko i zamykają usta, jakby wymawiały samogłoski: a, o, u, e, i, y.
• Dzieci otwierają usta, dolną szczęką zataczają koła w lewą i prawą stronę.
• Wysuwają szczękę na przemian do przodu i do tyłu.
• Zaciskają zęby, układają usta na przemian w szeroki uśmiech i wąziutki dziubek.
• Zamykają usta. Językiem dotykają po kolei wszystkich zębów.
• Otwierają usta. Wysuniętym językiem krążą po wargach w jedną i drugą stronę.
110
Logopeda radzi – mówię ładnie
Ćwiczenia rozgrzewające narządy mowy (jak w powyższym ćwiczeniu), rozluźnienie
całego ciała (np. przez bieg w miejscu, wymachy kończynami, kręcenie głową), wyci-
szenie (np. kilka głębokich wdechów i długich, spokojnych wydechów) mają bardzo ko-
rzystny wpływ na nasze publiczne wystąpienia. Porozmawiajmy o tym i przetrenujmy
to z uczniami.
5. Aktorzy na plan – odgrywanie scenek.
• Dzieci dekorują kurtynę wykonanymi elementami. Dobierają odpowiednie rekwizyty
i odgrywają kolejno przygotowane w grupach scenki.
6. Po występie – ćwiczenia w mówieniu i pisaniu.
• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat przygotowań do występu i odegranych
scenek. Mówią, co im się udało, co sprawiło trudność. Wskazują na rolę, którą odegrali
w przedstawieniu. Oceniają grę aktorską – swoją i kolegów.
• Dzieci przepisują z tablicy do zeszytu ułożone wspólnie z nauczycielem zdania: Dziś ba-
wiliśmy się w teatr. Wykonaliśmy dekoracje i wybraliśmy rekwizyty. Uczyliśmy się ról. Ode-
graliśmy scenki.
7. Dobierz parę – ćwiczenia w dodawaniu i odejmowaniu liczb.
• Nauczyciel przykleja (za pomocą cenówek) każdemu chłopcu liczbę 10. Dziewczynkom
przypina jeden z kartoników z liczbami od 1 do 9. Dzieci spacerują po klasie w różnych
kierunkach. Nauczyciel podaje głośno liczbę dwucyfrową w zakresie 17, a dzieci posia-
dające liczbę 10 i odpowiednią liczbę jedności łączą się w parę. Po chwili spacerują dalej
z innymi, a nauczyciel podaje kolejną liczbę dwucyfrową. Ćwiczenie można powtórzyć,
wtedy dziewczynki zamieniają się kartonikami z chłopcami.
• Nauczyciel mówi głośno działanie, np. 4 + 5, a dziecko z liczbą 9 podnosi rękę do góry.
Następnie nauczyciel podaje kolejne działanie, np. 8 – 4, a dzieci postępują jak poprzed-
nio.
8. Wprowadzenie liczby 18.
• Dzieci odliczają 10 patyczków i związują je
gumką recepturką. Nauczyciel przypomina,
że 10 elementów tworzy jedną dziesiątkę.
Poleca dzieciom dołożyć do pełnej dziesiątki
jeszcze 7 patyczków. Pyta: Ile macie patycz-
ków? Dzieci odpowiadają i układają z kartoni-
ków liczbę 17.
• Do 17 patyczków każde dziecko dokłada 1 pa-
tyczek. Dzieci mówią, ile teraz jest patyczków.
Nauczyciel zapisuje liczbę 18 na tablicy, a dzieci
układają ją na ławce z kartoników.
• W
ćw. matem.-przyr. na s. 21.
po lewej stronie
pętli dzieci liczą klocki na obu wieżach. Przeli-
czają także elementy po prawej stronie pętli.
Czytają głośno działanie: 10 + 8 = 18.
• Dzieci kreślą palcem po śladach liczby 18
zgodnie z kierunkiem wskazanym strzałkami.
Następnie piszą samodzielnie liczbę 18 w krat-
kach.
• Dzieci czytają po cichu treść zad. 1. i oglądają zdjęcia przedstawiające banknot i mone-
ty. Wpisują w kratki sumę pieniędzy w banknotach i monetach. Obliczają i piszą w krat-
ce kwotę wszystkich pieniędzy.
• Dzieci wykonują samodzielnie zad. 2. i 3. w
portfolio ucznia – karta nr 51
– wykonują
rysunki do działań i je obliczają.
9. Matematyka Macyka – zadania różne.
• Nauczyciel tłumaczy dzieciom po kolei zadania na
s. 22–23 w ćw. matem.- przyr.
Dzieci
pracują pod kierunkiem nauczyciela.
10. Jadą rowery – zabawa muzyczno-ruchowa.
• Nauczyciel śpiewa zwrotkę piosenki Jadą rowery. Dzieci w rozsypce naśladują jazdę na
rowerze.
• Nauczyciel śpiewa refren piosenki, a dzieci kładą się na plecach, poruszają nogami jak
przy jeździe rowerem. Przy słowach: dzeń, dzeń, dzeń, dzeń wybrane dzieci szybko wsta-
ją, podbiegają do nauczyciela i miarowo uderzają w przygotowane wcześniej dzwonki.
słowa: Z. Holska
muzyka: F. Rybicki
111
• Dzieci czytają po cichu treść zad. 1. i oglądają zdjęcia przedstawiające banknot i mone-
ty. Wpisują w kratki sumę pieniędzy w banknotach i monetach. Obliczają i piszą w krat-
ce kwotę wszystkich pieniędzy.
• Dzieci wykonują samodzielnie zad. 2. i 3. w
portfolio ucznia – karta nr 51
– wykonują
rysunki do działań i je obliczają.
9. Matematyka Macyka – zadania różne.
• Nauczyciel tłumaczy dzieciom po kolei zadania na
s. 22–23 w ćw. matem.- przyr.
Dzieci
pracują pod kierunkiem nauczyciela.
10. Jadą rowery – zabawa muzyczno-ruchowa.
• Nauczyciel śpiewa zwrotkę piosenki Jadą rowery. Dzieci w rozsypce naśladują jazdę na
rowerze.
• Nauczyciel śpiewa refren piosenki, a dzieci kładą się na plecach, poruszają nogami jak
przy jeździe rowerem. Przy słowach: dzeń, dzeń, dzeń, dzeń wybrane dzieci szybko wsta-
ją, podbiegają do nauczyciela i miarowo uderzają w przygotowane wcześniej dzwonki.
słowa: Z. Holska
muzyka: F. Rybicki
112
2. Jadą rowery ścieżką w zieleni,
Ref. Na rowerze, na rowerze
Przez łąkę, pole, w jasny dzień!
trzeba jechać jak należy.
Letni strumyczek w blasku się mieni,
Na rowerze, na rowerze
a drzewa szumem wabią w cień.
dzeń, dzeń, dzeń, dzeń.
(E. Lipska, Przewodnik metodyczny dla nauczyciela – muzyka kl. 2, WSiP, Warszawa 1979)
11. Poznanie budowy i zasad działania roweru.
• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat rowerów. Opowiadają o swoich rowerach,
ich kolorze, rodzaju, wyposażeniu.
• Nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci.
Informacje dla nauczyciela
Rower – pojazd napędzany siłą mięśni osoby nim kierującej za pomocą przekładni mechanicznej,
wprawianej w ruch (najczęściej) nogami. Pierwotnie nosił nazwę welocyped oraz bicykl i podob-
nie nazywany jest w większości nowożytnych języków europejskich. Obecna polska nazwa po-
chodzi od brytyjskiej firmy Rover, która dawniej produkowała rowery. Ze względu na przeznacze-
nie wyróżnia się między innymi rowery: górskie, miejskie, trekingowe, szosowe, BMX, tandemy,
cyrkowe, dziecięce.
Źródło: Wikipedia
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 4 – kreda
i oglądają zdjęcie roweru. Czytają
napisy i wskazują wyróżnione części, z których zbudowany jest rower.
• Nauczyciel zapoznaje dzieci z zasadami bezpiecznej jazdy rowerem: Należy przestrze-
gać przepisów ruchu drogowego. Podczas jazdy trzeba używać dobrze dobranego do wieku
i wielkości głowy kasku ochronnego. Strój należy dostosować do warunków atmosferycz-
nych. Podczas hamowania stosować tylny, a następnie jednocześnie dołączyć przedni ha-
mulec. Zachować szczególną ostrożność w zmieniających się warunkach atmosferycznych
(deszcz, śnieg, mgła).
• Nauczyciel przypomina dzieciom, w jaki sposób należy wezwać pomoc i jak zachować
się w razie wypadku.
12. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że właśnie dobiegła do końca ich podróż po krainie wartości
MOTYWACJA DO UCZESTNICZENIA W KULTURZE. Dzieci oglądają swoje bilety i wypo-
wiadają się na ich temat. Porównują ich zawartość z biletami kolegów.
• Dzieci mówią, czego nauczyły się i co zapamiętają z dzisiejszych zajęć.
• Nauczyciel chwali dzieci za ich zaangażowanie i grę aktorską. Proponuje im złożenie
podpisów na przygotowanej przez siebie kartce z napisem: Galeria sławnych aktorów.
Zadanie domowe
• Przygotuję i odegram dla moich bliskich scenkę do baśni Wróżki (
portfolio ucznia – karta
4S, karta 5S
).
• Przyniosę swoją najpiękniejszą zabawkę.
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Plakat na klasowe przestawienie
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie wykonać pracę plastyczną zainspirowaną muzyką. Wiecie, kto to jest malarz i co
oznacza wyraz obraz.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– określa kształt, wielkość i barwę,
– wykonuje pracę określoną techniką plastyczną,
– współpracuje w grupie.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie pracę grupową – plakat reklamujący klasowe przedsta-
wienie. Zastosujecie podaną technikę plastyczną, wykorzystacie przygotowane materiały.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wykonać pracę zgodnie z tematem,
– poprawnie zastosować kształt, wielkość i barwę elementów na pracy,
– współpracować w zespole,
– dbać o estetykę pracy.
Pytanie kluczowe
• Jak przy pomocy plakatu zachęcić do obejrzenia przedstawienia?
Środki dydaktyczne: papier pakowy, farby plakatowe, pędzle, pasta do zębów, kolorowa
bibuła, klej, papier kolorowy, świeca.
Przebieg zajęć
1. Zaproszenie na przedstawienie – zabawa ruchowa.
• Wyznaczone przez nauczyciela dziecko odwraca się tyłem do pozostałych. Nauczy-
ciel mówi pozostałym dzieciom tytuł utworu, np. Wróżki. Każde dziecko przedstawia
ruchem ciała i gestami fragment baśni. Wyznaczone dziecko obserwuje grę kolegów
i odgaduje tytuł utworu.
2. Wprowadzenie do zajęć.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat zajęć. Mówi im, że dzisiaj wykonają w grupach
plakat do wybranego przedstawienia. Przypomina, co to jest plakat, jaką pełni funkcję,
jakie elementy powinien zawierać (patrz: projekt nr 8).
3. Omówienie etapów pracy, twórcza praca.
• Nauczyciel omawia z dziećmi sposób wykonania zadania plastycznego. Wyjaśnia kolej-
ne etapy pracy: utworzenie grup, podanie propozycji, wspólny wybór przedstawienia,
wykonanie prac.
• Dzieci siadają do wcześniej przygotowanych sześciu stolików (dobierają się w grupy
dowolnie). W grupach rozmawiają i wspólnie decydują, do jakiego przedstawienia wy-
konają plakat.
• Grupy I i IV wykonują plakaty, wykorzystując pastę do zębów i farby plakatowe. Grupy
II i VI wykonują plakaty, korzystając z farb plakatowych i świec. Grupy III i V wykonują
plakat z bibuły i papieru kolorowego.
113
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Plakat na klasowe przestawienie
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie wykonać pracę plastyczną zainspirowaną muzyką. Wiecie, kto to jest malarz i co
oznacza wyraz obraz.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– określa kształt, wielkość i barwę,
– wykonuje pracę określoną techniką plastyczną,
– współpracuje w grupie.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie pracę grupową – plakat reklamujący klasowe przedsta-
wienie. Zastosujecie podaną technikę plastyczną, wykorzystacie przygotowane materiały.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wykonać pracę zgodnie z tematem,
– poprawnie zastosować kształt, wielkość i barwę elementów na pracy,
– współpracować w zespole,
– dbać o estetykę pracy.
Pytanie kluczowe
• Jak przy pomocy plakatu zachęcić do obejrzenia przedstawienia?
Środki dydaktyczne: papier pakowy, farby plakatowe, pędzle, pasta do zębów, kolorowa
bibuła, klej, papier kolorowy, świeca.
Przebieg zajęć
1. Zaproszenie na przedstawienie – zabawa ruchowa.
• Wyznaczone przez nauczyciela dziecko odwraca się tyłem do pozostałych. Nauczy-
ciel mówi pozostałym dzieciom tytuł utworu, np. Wróżki. Każde dziecko przedstawia
ruchem ciała i gestami fragment baśni. Wyznaczone dziecko obserwuje grę kolegów
i odgaduje tytuł utworu.
2. Wprowadzenie do zajęć.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat zajęć. Mówi im, że dzisiaj wykonają w grupach
plakat do wybranego przedstawienia. Przypomina, co to jest plakat, jaką pełni funkcję,
jakie elementy powinien zawierać (patrz: projekt nr 8).
3. Omówienie etapów pracy, twórcza praca.
• Nauczyciel omawia z dziećmi sposób wykonania zadania plastycznego. Wyjaśnia kolej-
ne etapy pracy: utworzenie grup, podanie propozycji, wspólny wybór przedstawienia,
wykonanie prac.
• Dzieci siadają do wcześniej przygotowanych sześciu stolików (dobierają się w grupy
dowolnie). W grupach rozmawiają i wspólnie decydują, do jakiego przedstawienia wy-
konają plakat.
• Grupy I i IV wykonują plakaty, wykorzystując pastę do zębów i farby plakatowe. Grupy
II i VI wykonują plakaty, korzystając z farb plakatowych i świec. Grupy III i V wykonują
plakat z bibuły i papieru kolorowego.
114
4. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.
• Dzieci oglądają prace i swobodnie wypowiadają się na ich temat. Odgadują, na jakie
przedstawienie zapraszają poszczególne plakaty. Grupy wyjaśniają, dlaczego wybrały
takie przedstawienie. Nauczyciel pyta dzieci, jak oceniają swoją pracę, co im się udało,
a z czym miały problem.
5. Galeria prac.
• Dzieci wraz z nauczycielem organizują wystawę plakatów w wyznaczonym wcześniej
miejscu. Nauczyciel ocenia słownie pracę dzieci.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Śpiewamy dla mamy i taty. Ćwiczenia oddechowe
i emisyjne. Wysłuchanie piosenek Mamo i Spacer
z tatą
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, jak należy zorganizować koncert i jak się na nim zachować. Znacie wygląd i brzmie-
nie wielu instrumentów. Potraficie pięknie śpiewać i tańczyć.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– poprawnie wykonuje ćwiczenia oddechowe i emisyjne,
– śpiewa refren piosenki Mamo,
– nuci melodię piosenki Spacer z tatą,
– wykonuje zadanie w karcie pracy – tworzy ilustrację do muzyki.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj wykonacie wiele ćwiczeń, które pomogą wam nauczyć się pięknie śpiewać. Wysłu-
chacie piosenek o mamie i o tacie. Wykonacie piękną, plastyczną pracę jako ilustrację do
muzyki – słuchając utworu muzycznego, narysujecie łąkę pełną kwiatów.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– poprawnie wykonywać ćwiczenia oddechowe i emisyjne,
– śpiewać refren piosenki Mamo,
– nucić melodię piosenki Spacer z tatą,
– wykonać zadanie w karcie pracy – narysować ilustrację do muzyki.
Pytanie kluczowe
• Do czego służą ćwiczenia oddechowe i emisyjne?
Środki dydaktyczne: piórka lub kartki papieru, sznureczki z supełkami, papierowe kwiatki,
karta pracy nr 27, płyta CD 2, płyta DVD.
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować salę do zajęć ruchowych.
Przebieg zajęć
1. Przywitanie.
• Nauczyciel wita dzieci, śpiewając na dowolną melodię słowa: Dzień dobry dzieci. Dzieci
odpowiadają, śpiewając: Dzień dobry pani/panu.
2. Ćwiczenie oddechowe z piórkiem.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom piórka (po jednym dla każdego). Mówi: Wielokrotnie wyko-
nywaliście ćwiczenia oddechowe. Dziś w tych ćwiczeniach pomogą wam piórka. Próbujcie
dmuchać w nie z całych sił. Obserwujcie, jak się one poruszają.
• Dzieci trzymają piórka przed sobą i z całej siły w nie dmuchają. Obserwują ruch piórek.
• Nauczyciel mówi: Teraz połóżcie piórko na złączonych dłoniach. Tym razem dmuchajcie
w nie bardzo delikatnie. Jeśli podniesie się wysoko, to postarajcie się je złapać. Piórko nie
może spaść na ziemię.
Uwaga! Zamiast piórek można użyć małych papierowych karteczek.
3. Ćwiczenia oddechowe na głosce s.
• Dzieci wykonują znane im ćwiczenie oddechowe: wdech – kierują wskazujący palec
w stronę nosa; wydech – wypuszczają powietrze na spółgłosce sssssss, a ręką zataczają
półkola.
Ćwiczenie powtarzają kilka razy, za każdym razem ze zmianą ręki.
• Dzieci wykonują kolejne ćwiczenie oddechowe na spółgłosce s. Rytmicznie wypowia-
dają głoskę s w różnym rytmie zaproponowanym przez nauczyciela.
Uwaga! Nauczyciel może podawać dowolne rytmy.
4. Ćwiczenie oddechowe na różnych spółgłoskach.
• Dzieci wykonują ćwiczenia oddechowe i emisyjne:
– wypowiadają spółgłoskę p, a lewą dłonią skierowaną do dołu wykonują ruch pulsujący,
– wypowiadają spółgłoskę k, a lewą dłonią skierowaną do góry wykonują ruch pulsujący,
– wypowiadają spółgłoskę g, a prawą dłonią wykonują ruch pulsujący na boki,
– wykonują młynek rękami i wypowiadają spółgłoskę r,
– wykonują naprzemienny ruch otwierania i zamykania dłoni i naśladują dźwięk kląska-
nia.
5. Masaż twarzy.
• Dzieci wykonują sobie masaż twarzy. Delikatnie masują policzki – dłońmi wykonują
ruch okrągły, następnie delikatnie uderzają opuszkami palców i na koniec klepią się po
policzkach.
Uwaga! Celem tego ćwiczenia jest rozluźnienie mięśni twarzy. Należy zwrócić
dzieciom uwagę, żeby masaż wykonywały bardzo delikatnie.
6. Ćwiczenia emisyjne na sylabach.
• Nauczyciel śpiewa na jednym dźwięku (najlepiej c1) sylaby: ma, me, mi, mo, mu, my.
• Dzieci powtarzają. Nauczyciel śpiewa kolejny dźwięk (d1) – lub podaje go na instrumen-
cie melodycznym – i razem z dziećmi śpiewa sylaby.
• Nauczyciel podaje kolejne dźwięki w górę (e1, f1, g1), następnie podaje dźwięki w dół
(f1, e1, d1, c1).
Uwaga! Ćwiczenie to można przeprowadzić na dowolnych sylabach, np. ta, te, ti,
to, tu, ty.
7. Sznureczek z supełkami – ćwiczenie emisyjne.
• Dzieci otrzymują sznureczki (po jednym dla każdego) o długości ok. 10 cm. Na każdym
sznureczku jest zawiązanych kilka supełków. Każde dziecko trzyma sznureczek przed sobą,
w prawej ręce. Lewą ręką delikatnie łapie sznureczek w dwa palce (u góry) i przesuwa palce
w dół. Jeśli nie ma supełka, wymawia samogłoskę a. Jeśli trafi na supełek, mówi: psik.
115
2. Ćwiczenie oddechowe z piórkiem.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom piórka (po jednym dla każdego). Mówi: Wielokrotnie wyko-
nywaliście ćwiczenia oddechowe. Dziś w tych ćwiczeniach pomogą wam piórka. Próbujcie
dmuchać w nie z całych sił. Obserwujcie, jak się one poruszają.
• Dzieci trzymają piórka przed sobą i z całej siły w nie dmuchają. Obserwują ruch piórek.
• Nauczyciel mówi: Teraz połóżcie piórko na złączonych dłoniach. Tym razem dmuchajcie
w nie bardzo delikatnie. Jeśli podniesie się wysoko, to postarajcie się je złapać. Piórko nie
może spaść na ziemię.
Uwaga! Zamiast piórek można użyć małych papierowych karteczek.
3. Ćwiczenia oddechowe na głosce s.
• Dzieci wykonują znane im ćwiczenie oddechowe: wdech – kierują wskazujący palec
w stronę nosa; wydech – wypuszczają powietrze na spółgłosce sssssss, a ręką zataczają
półkola.
Ćwiczenie powtarzają kilka razy, za każdym razem ze zmianą ręki.
• Dzieci wykonują kolejne ćwiczenie oddechowe na spółgłosce s. Rytmicznie wypowia-
dają głoskę s w różnym rytmie zaproponowanym przez nauczyciela.
Uwaga! Nauczyciel może podawać dowolne rytmy.
4. Ćwiczenie oddechowe na różnych spółgłoskach.
• Dzieci wykonują ćwiczenia oddechowe i emisyjne:
– wypowiadają spółgłoskę p, a lewą dłonią skierowaną do dołu wykonują ruch pulsujący,
– wypowiadają spółgłoskę k, a lewą dłonią skierowaną do góry wykonują ruch pulsujący,
– wypowiadają spółgłoskę g, a prawą dłonią wykonują ruch pulsujący na boki,
– wykonują młynek rękami i wypowiadają spółgłoskę r,
– wykonują naprzemienny ruch otwierania i zamykania dłoni i naśladują dźwięk kląska-
nia.
5. Masaż twarzy.
• Dzieci wykonują sobie masaż twarzy. Delikatnie masują policzki – dłońmi wykonują
ruch okrągły, następnie delikatnie uderzają opuszkami palców i na koniec klepią się po
policzkach.
Uwaga! Celem tego ćwiczenia jest rozluźnienie mięśni twarzy. Należy zwrócić
dzieciom uwagę, żeby masaż wykonywały bardzo delikatnie.
6. Ćwiczenia emisyjne na sylabach.
• Nauczyciel śpiewa na jednym dźwięku (najlepiej c1) sylaby: ma, me, mi, mo, mu, my.
• Dzieci powtarzają. Nauczyciel śpiewa kolejny dźwięk (d1) – lub podaje go na instrumen-
cie melodycznym – i razem z dziećmi śpiewa sylaby.
• Nauczyciel podaje kolejne dźwięki w górę (e1, f1, g1), następnie podaje dźwięki w dół
(f1, e1, d1, c1).
Uwaga! Ćwiczenie to można przeprowadzić na dowolnych sylabach, np. ta, te, ti,
to, tu, ty.
7. Sznureczek z supełkami – ćwiczenie emisyjne.
• Dzieci otrzymują sznureczki (po jednym dla każdego) o długości ok. 10 cm. Na każdym
sznureczku jest zawiązanych kilka supełków. Każde dziecko trzyma sznureczek przed sobą,
w prawej ręce. Lewą ręką delikatnie łapie sznureczek w dwa palce (u góry) i przesuwa palce
w dół. Jeśli nie ma supełka, wymawia samogłoskę a. Jeśli trafi na supełek, mówi: psik.
116
• Dzieci wykonują ćwiczenie kolejny raz ze zmianą rąk (trzymają sznureczek w lewych
dłoniach, a prawymi przesuwają).
Uwaga! Ćwiczenie to dobrze jest wykonać z zamkniętymi oczami. Można rów-
nież zmieniać samogłoski i dźwięk przy supełku, np.: ooooo, TAK, ooooo, TAK albo
eeeee, TAM, eeeee, TAM itp.
8. Do czego służą ćwiczenia oddechowe i emisyjne?
• Nauczyciel mówi: Wykonaliście kilka ćwiczeń oddechowych i emisyjnych. Jak myślicie, do
czego one służą?
• Nauczyciel wyjaśnia: Każdy sportowiec na początku treningu musi wykonać rozgrzewkę,
podczas której przygotowuje swoje ciało do ćwiczeń fizycznych. Tak samo śpiewak wyko-
nuje rozgrzewkę. Przygotowuje swoje narządy głosowe do śpiewania.
• Nauczyciel pyta: Dlaczego rozgrzewka przed śpiewaniem jest ważna? (Żeby ładnie zaśpiewać)
9. Nauka refrenu piosenki Mamo (CD 2 – nagranie piosenki Mamo).
słowa: R. Ragan
muzyka: M. Ziółkowska
Ref. Mamusiu ty moja, mam kwiatki dla ciebie!
Jesteś mi potrzebna, jak słońce na niebie!
2. Gdy czytasz bajeczkę, gdy w deszczu przemoknę,
Gdy trzeba do szkoły, gdy księżyc za oknem.
3. Gdy cieszysz się ze mną, gdy smutno się zrobi,
Gdy mocno przytulasz... Niech uśmiech cię ozdobi!
• Nauczyciel mówi: Nasze głosy są już gotowe do śpiewania. Teraz nauczymy się pięknie
śpiewać refren pewnej piosenki. Posłuchajcie.
• Prezentuje dzieciom nagranie piosenki Mamo. Dzieci po wysłuchaniu odpowiadają na
pytania nauczyciela: O czym była piosenka? Kto śpiewał piosenkę? Kto śpiewał refren, a kto
– zwrotki? (Refren śpiewał zespół dzieci, a zwrotki śpiewała solistka). Od czego rozpoczy-
na się ta piosenka – od refrenu czy od zwrotki? (od refrenu)
• Nauczyciel rozdaje dzieciom papierowe kwiatki (lub piórka). Dzieci słuchają piosenki.
• Podczas refrenu podnoszą kwiatki do góry.
• Nauczyciel pyta: Czy ktoś potrafi już sam zaśpiewać refren piosenki? Jeśli tak, to wybrane
dziecko śpiewa go samodzielnie.
• Nauczyciel rytmicznie wypowiada słowa refrenu (po jednym wersie), a dzieci powtarza-
ją. Nauczyciel śpiewa refren piosenki (po jednym wersie), a dzieci powtarzają.
• Dzieci słuchają piosenki kolejny raz – refren śpiewają razem z odtwarzanym nagraniem.
Uwaga! Można nauczyć dzieci śpiewać całą piosenkę. Zwrotki mogą śpiewać soli-
ści, a refren – cała klasa.
10. Rozwiązywanie zadania w karcie pracy (
portfolio ucznia – karta pracy nr 27
,
CD 2 – W. Kazanecki Walc Barbary, muzyka z filmu Noce i dnie).
• Nauczyciel mówi: Spójrzcie na ilustrację w karcie pracy. Jakie postacie tam widzicie? (Mu-
zyka, Wiolinkę i Bemola) Jak myślicie, co trzymają w rękach? (laurkę) Dla kogo mają tę
laurkę? (dla mamy)
• Nauczyciel mówi: Posłuchajcie, co mówi Muzyk. Śpiewamy wspólnie dla naszej mamy:
Mamusiu ty moja, mam kwiatki dla ciebie. Jesteś mi potrzebna, jak słońce na niebie. Skąd
pochodzą te słowa? (to refren piosenki)
• Nauczyciel prosi, by dzieci spojrzały na ilustrację poniżej. Mówi: Za chwilę posłuchacie
muzyki. Wyobraźcie sobie dużą, piękną i kolorową łąkę pełną kwiatów. Nauczyciel włącza
nagranie Walc Barbary – CD 2. Te kwiaty tańczą radosny taniec dla mamy. Niech każde
z was narysuje obrazek dla mamy przedstawiający łąkę pełną tańczących kwiatów.
• Dzieci wykonują zadanie w karcie pracy – rysują obrazek dla mamy.
11. Wysłuchanie piosenki Spacer z tatą (CD 2 – nagranie piosenki Spacer z tatą).
• Nauczyciel mówi: Słuchaliście dziś piosenki o mamie. Nauczyliście się śpiewać jej refren.
Teraz posłuchajcie piosenki o tacie.
słowa: R. Ragan
muzyka: M. Ziółkowska
2. Z tatą nigdy się nie nudzę,
Ref. Tato, tato – chodźmy razem
nie rozrabiam, nie marudzę.
na rowery – pełnym gazem!
Z tatą bawię się bajecznie,
Lub do parku, do wiewiórki,
zawsze mądrze i bezpiecznie.
później z górki na pazurki!
• Dzieci wysłuchują piosenki Spacer z tatą, a następnie wypowiadają się na jej temat. Na-
uczyciel pyta: Jaka była piosenka – spokojna czy skoczna? Kto ją śpiewał – zespół czy soli-
ści? Co można robić z tatą na spacerze?
Uwaga! Nauczyciel może nauczyć dzieci śpiewać piosenkę Spacer z tatą.
117
• Nauczyciel rytmicznie wypowiada słowa refrenu (po jednym wersie), a dzieci powtarza-
ją. Nauczyciel śpiewa refren piosenki (po jednym wersie), a dzieci powtarzają.
• Dzieci słuchają piosenki kolejny raz – refren śpiewają razem z odtwarzanym nagraniem.
Uwaga! Można nauczyć dzieci śpiewać całą piosenkę. Zwrotki mogą śpiewać soli-
ści, a refren – cała klasa.
10. Rozwiązywanie zadania w karcie pracy (
portfolio ucznia – karta pracy nr 27
,
CD 2 – W. Kazanecki Walc Barbary, muzyka z filmu Noce i dnie).
• Nauczyciel mówi: Spójrzcie na ilustrację w karcie pracy. Jakie postacie tam widzicie? (Mu-
zyka, Wiolinkę i Bemola) Jak myślicie, co trzymają w rękach? (laurkę) Dla kogo mają tę
laurkę? (dla mamy)
• Nauczyciel mówi: Posłuchajcie, co mówi Muzyk. Śpiewamy wspólnie dla naszej mamy:
Mamusiu ty moja, mam kwiatki dla ciebie. Jesteś mi potrzebna, jak słońce na niebie. Skąd
pochodzą te słowa? (to refren piosenki)
• Nauczyciel prosi, by dzieci spojrzały na ilustrację poniżej. Mówi: Za chwilę posłuchacie
muzyki. Wyobraźcie sobie dużą, piękną i kolorową łąkę pełną kwiatów. Nauczyciel włącza
nagranie Walc Barbary – CD 2. Te kwiaty tańczą radosny taniec dla mamy. Niech każde
z was narysuje obrazek dla mamy przedstawiający łąkę pełną tańczących kwiatów.
• Dzieci wykonują zadanie w karcie pracy – rysują obrazek dla mamy.
11. Wysłuchanie piosenki Spacer z tatą (CD 2 – nagranie piosenki Spacer z tatą).
• Nauczyciel mówi: Słuchaliście dziś piosenki o mamie. Nauczyliście się śpiewać jej refren.
Teraz posłuchajcie piosenki o tacie.
słowa: R. Ragan
muzyka: M. Ziółkowska
2. Z tatą nigdy się nie nudzę,
Ref. Tato, tato – chodźmy razem
nie rozrabiam, nie marudzę.
na rowery – pełnym gazem!
Z tatą bawię się bajecznie,
Lub do parku, do wiewiórki,
zawsze mądrze i bezpiecznie.
później z górki na pazurki!
• Dzieci wysłuchują piosenki Spacer z tatą, a następnie wypowiadają się na jej temat. Na-
uczyciel pyta: Jaka była piosenka – spokojna czy skoczna? Kto ją śpiewał – zespół czy soli-
ści? Co można robić z tatą na spacerze?
Uwaga! Nauczyciel może nauczyć dzieci śpiewać piosenkę Spacer z tatą.
118
12. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci otrzymują piórka. Nauczyciel zadaje pytania. Dzieci odpowiadają za pomocą
piórek. Jeśli odpowiedź jest twierdząca, to dmuchają w piórko, jeśli odpowiedź jest
przecząca – upuszczają je na ziemię. Przykładowe pytania: Czy ćwiczenia oddechowe są
potrzebne? Czy te ćwiczenia były trudne do wykonania? Czy podobała wam się piosenka
„Mamo”? Czy muzyka, której słuchaliście była wolna? Czy muzyka, której słuchaliście była
zagrana na trąbce?
Uwaga! Nauczyciel może wykorzystać piosenki Mamo i Spacer z tatą podczas uro-
czystości z okazji Dnia Matki i Dnia Ojca. Do muzyki z filmu Noce i dnie można wy-
konać taniec z kwiatami.
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Uzupełnianie komiksu z wykorzystaniem narzę-
dzia Tekst w programie Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie napisać w programie Paint życzenia kolorową czcionką i ozdobić laurkę dla mamy.
Umiecie zagrać na pianinie z wykorzystaniem komputera.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– stosuje narzędzie Tekst w programie Paint, wykorzystując opcję Przezroczyste tło oraz
Pole koloru,
– uzupełnia komiks, wpisując zdania w polach tekstowych za pomocą klawiatury,
– pisze liczby w okienkach za pomocą klawiatury,
– samodzielnie wykorzystuje klawisze ze strzałkami,
– sprawnie posługuje się myszą,
– samodzielnie wykorzystuje poznane narzędzia programu Paint do wykonania obrazka,
– samodzielnie zapisuje plik w swoim folderze.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj dowiecie się, co to jest komiks. Nauczycie się stosować narzędzie Tekst i Pole koloru
w programie Paint.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– zastosować narzędzie Tekst do uzupełnienia komiksu w programie Paint.
Pytanie kluczowe
• Co to jest komiks?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe podręcznik klasa 1, płyta CD dla ucznia
– zajęcia 30., sprzęt komputerowy w pracowni komputerowej.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Wyjaśnienie pojęcia komiks.
Nauczyciel poleca uczniom przeczytać wyraz ukryty przez biedronki w plątanince (ćw.
1; s. 40). Następnie wyjaśnia, że komiks to opowiadanie przedstawione za pomocą ob-
razków z dymkami, w których znajdują się wypowiedzi bohaterów. Uczniowie pokazują
przyniesione na zajęcia ulubione komiksy, krótko prezentują ich bohaterów oraz fabuły.
3. Rozmowa o teatrze.
Nauczyciel zadaje uczniom pytania: Co to jest teatr? (Teatr to placówka kultury, w której
zespół ludzi przygotowuje i wystawia przedstawienia [spektakle]. Teatrem nazywa się
też budynek, w którym widzowie oglądają przygotowane spektakle). Co jest potrzebne
do wystawienia sztuki teatralnej w szkole? (zbudowanie dekoracji, uszycie kostiumów,
nauczenie się ról przez aktorów, wyreżyserowanie sztuki podczas prób, zaproszenie wi-
dzów – rodziców lub kolegów szkolnych)
Nauczyciel poleca uczniom przeczytać, co mówią aktorzy przedstawieni na obrazku
(ćw. 2., s. 40). Następnie uczniowie naklejają we właściwych miejscach nazwy związane
z teatrem (ćw. 3., s. 40). Nauczyciel wyjaśnia znaczenie pojęć: scena (miejsce, na którym
grają aktorzy w teatrze) i kurtyna (kotara, która opada z przodu sceny po zakończeniu
przedstawienia).
4. Zabawa ruchowa Pracowite pszczoły.
Nauczyciel pyta uczniów: Jakie zwierzęta żyją w ogrodzie? (kret, mysz, pszczoła, motyl,
żaba, ślimak itp.)
Potem proponuje dzieciom zabawę. Wybrany przez niego uczeń zostaje królową pszczół.
Pozostali uczniowie są pszczołami i stoją naprzeciwko siebie parami, w rozsypce. Królo-
wa pszczół wydaje różne polecenia, np. Podajcie sobie ręce!, Podskoczcie trzy razy!, Ukłoń-
cie się sobie nawzajem!, Zróbcie trzy przysiady! Kiedy królowa wypowie słowa: Pracowite
pszczoły, dzieci, naśladują bzykanie pszczół i szukają sobie innej osoby do pary. Królowa
też stara się przyłączyć do kogoś, aby utworzyć z nim parę i stać się pszczołą. Uczeń,
który nie znajdzie pary, staje się królową pszczół i zabawa toczy się dalej.
5. Przypomnienie wiadomości o poznanych narzędziach programu Paint.
Nauczyciel poleca uczniom dokończyć zdania (ćw. 4, s. 40).
Do pisania w programie Paint służy narzędzie Tekst.
Do rysowania w programie Paint służy narzędzie Ołówek.
Do malowania w programie Paint służy narzędzie Pędzel.
Do kolorowania w programie Paint służy narzędzie Wypełnianie kolorem.
6. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Komiks
(Paint) – płyta CD, zajęcia 30.
Polecenie: Opowiedz historyjkę obrazkową. Napisz w dymkach, co mówią dzieci, wykorzystu-
jąc narzędzie Tekst. Nie zapomnij użyć opcji Przezroczyste tło. Zapisz pracę w swoim folderze.
119
2. Wyjaśnienie pojęcia komiks.
Nauczyciel poleca uczniom przeczytać wyraz ukryty przez biedronki w plątanince (ćw.
1; s. 40). Następnie wyjaśnia, że komiks to opowiadanie przedstawione za pomocą ob-
razków z dymkami, w których znajdują się wypowiedzi bohaterów. Uczniowie pokazują
przyniesione na zajęcia ulubione komiksy, krótko prezentują ich bohaterów oraz fabuły.
3. Rozmowa o teatrze.
Nauczyciel zadaje uczniom pytania: Co to jest teatr? (Teatr to placówka kultury, w której
zespół ludzi przygotowuje i wystawia przedstawienia [spektakle]. Teatrem nazywa się
też budynek, w którym widzowie oglądają przygotowane spektakle). Co jest potrzebne
do wystawienia sztuki teatralnej w szkole? (zbudowanie dekoracji, uszycie kostiumów,
nauczenie się ról przez aktorów, wyreżyserowanie sztuki podczas prób, zaproszenie wi-
dzów – rodziców lub kolegów szkolnych)
Nauczyciel poleca uczniom przeczytać, co mówią aktorzy przedstawieni na obrazku
(ćw. 2., s. 40). Następnie uczniowie naklejają we właściwych miejscach nazwy związane
z teatrem (ćw. 3., s. 40). Nauczyciel wyjaśnia znaczenie pojęć: scena (miejsce, na którym
grają aktorzy w teatrze) i kurtyna (kotara, która opada z przodu sceny po zakończeniu
przedstawienia).
4. Zabawa ruchowa Pracowite pszczoły.
Nauczyciel pyta uczniów: Jakie zwierzęta żyją w ogrodzie? (kret, mysz, pszczoła, motyl,
żaba, ślimak itp.)
Potem proponuje dzieciom zabawę. Wybrany przez niego uczeń zostaje królową pszczół.
Pozostali uczniowie są pszczołami i stoją naprzeciwko siebie parami, w rozsypce. Królo-
wa pszczół wydaje różne polecenia, np. Podajcie sobie ręce!, Podskoczcie trzy razy!, Ukłoń-
cie się sobie nawzajem!, Zróbcie trzy przysiady! Kiedy królowa wypowie słowa: Pracowite
pszczoły, dzieci, naśladują bzykanie pszczół i szukają sobie innej osoby do pary. Królowa
też stara się przyłączyć do kogoś, aby utworzyć z nim parę i stać się pszczołą. Uczeń,
który nie znajdzie pary, staje się królową pszczół i zabawa toczy się dalej.
5. Przypomnienie wiadomości o poznanych narzędziach programu Paint.
Nauczyciel poleca uczniom dokończyć zdania (ćw. 4, s. 40).
Do pisania w programie Paint służy narzędzie Tekst.
Do rysowania w programie Paint służy narzędzie Ołówek.
Do malowania w programie Paint służy narzędzie Pędzel.
Do kolorowania w programie Paint służy narzędzie Wypełnianie kolorem.
6. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie A.
Komiks
(Paint) – płyta CD, zajęcia 30.
Polecenie: Opowiedz historyjkę obrazkową. Napisz w dymkach, co mówią dzieci, wykorzystu-
jąc narzędzie Tekst. Nie zapomnij użyć opcji Przezroczyste tło. Zapisz pracę w swoim folderze.
120
Ćwiczenie B.
W ogrodzie
(Paint) – płyta CD, zajęcia 30.
Polecenie: Narysuj trzy zwierzęta, które żyją w ogrodzie, oraz jedno drzewo owocowe. Po-
koloruj rysunek. Zapisz pracę w swoim folderze.
Ćwiczenie C.
Lot pszczoły
– płyta CD, zajęcia 30.
Polecenie: W drodze do ula pszczoła musi zebrać nektar z kwiatków, na których znajdują się
liczby. Poprowadź pszczołę kolejno od kwiatka z liczbą 10 do kwiatka z liczbą 17. Wskazuj jej
kolejne kwiatki. W tym celu klikaj lewym przyciskiem myszy w pola z cyframi. Po wpisaniu
odpowiedniej liczby wciśnij klawisz Enter.
7. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.
8. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.
9. Praca domowa.
Nauczyciel poleca uczniom dowiedzieć się od rodziców, jaki jest przebieg burzy.
121
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy ogólnorozwojowe na boisku szkolnym
Cele nauczyciela. Uczeń:
– rozwija swoje podstawowe cechy motoryczne,
– reaguje na ustalone sygnały,
– współdziała w mniejszych i większych zespołach,
– przestrzega zasad i reguł obowiązujących w zabawach.
Przybory: dwie chorągiewki (zielona i czerwona), pałeczki sztafetowe, piłeczki tenisowe,
butelki plastikowe.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.
2. Część wstępna – rozgrzewka.
• Sportowy berek – zabawa ożywiająca. Wyznaczony berek goni pozostałe dzieci. Gdy ktoś
zostanie dotknięty przez berka, musi wykonać wyznaczone ćwiczenie. Po wykonaniu
zadania włącza się ponownie do zabawy. Przy zmianie berka zmieniamy również ćwi-
czenie. Ćwiczenia wykonujemy w pozycji stojącej, w lekkim rozkroku. Przykładowe ćwi-
czenia: 8 przysiadów, 8 skłonów w przód, 8 podskoków, 8 skrętów tułowia.
• Drogowskaz – zabawa orientacyjno-porządkowa. Nauczyciel wyznacza na boisku trzy
tory o długości 20 kroków i szerokości 2–3 kroków. Na początku każdego toru ustawiają
się w rzędzie dzieci, kładąc ręce na barki swych poprzedników. Nauczyciel staje z dwo-
ma chorągiewkami (zieloną i czerwoną) z boku torów, pociągi ruszają naprzód. Gdy
nauczyciel podniesie chorągiewkę czerwoną – zatrzymują się, a przy podniesieniu zie-
lonej – ruszają. Pociągi poruszają się tam i z powrotem, przy czym każdorazowo zmienia
się czołowych lokomotywy.
• Ćwiczenia kształtujące. Dzieci ustawione w szeregu poruszają się od linii do linii, tam
i z powrotem:
– w truchcie krążenia ramion w przód, z powrotem – w tył,
– bieg przodem z dotykaniem dłońmi podłoża raz z prawej, raz z lewej strony,
– cwał boczny z krzyżowaniem ramion przed sobą,
– bieg z wysokim unoszeniem kolan, z powrotem – uderzanie piętami o pośladki,
– skoki na prawej nodze, z powrotem – na lewej nodze,
– luźne wymachy nóg w obie strony.
3. Część główna.
• Kałuża – zabawa z mocowaniem. Zespoły 4–6-osobowe ustawiają się na obwodzie wy-
znaczonych przez nauczyciela kół (kałuży) i chwytają się za ręce. Zespoły wirują po ob-
wodzie swojego koła tak, aby go nie przekroczyć, przy czym gracze usiłują nawzajem
wciągnąć się do kałuży. Wygrywa ten, kto nie da się wciągnąć do kałuży.
• Sztafeta wahadłowa – zabawa bieżna. Zespoły 6–8-osobowe ustawiają się w rzędach,
których jedna połowa stoi naprzeciw drugiej w odległości 20 kroków. Na sygnał
pierwszy zawodnik z każdego rzędu, który stoi na tej samej linii, wybiega do pierw-
szych rzędów z naprzeciwka i wręcza pierwszemu zawodnikowi pałeczkę sztafetową.
Ten biegnie natychmiast do pierwszego z tego rzędu, który rozpoczął wyścig, itd.
122
Kto ukończył bieg i oddał pałeczkę, staje na końcu rzędu, do którego przybył. Wyścig
kończy się z chwilą, kiedy każdy zawodnik dwukrotnie przebiegnie dystans 20 kro-
ków i wróci na swoje miejsce. Wygrywa zespół, którego obydwie grupy zachowały
ustalone przepisy i szybciej ukończyły wyścig.
• Traf do celu – zabawa rzutna. Ustawienie zespołów jak przy sztafecie wahadłowej,
tylko zmniejszamy odległość między grupami do 10 kroków. W środku pomiędzy
grupami nauczyciel ustawia butelki plastikowe (kręgle). Na sygnał pierwszy zawod-
nik z każdego rzędu wykonuje rzut piłeczką tenisową, starając się trafić w butelkę.
Gdy rzut jest celny, biegnie do butelki i ustawia ją na swoim miejscu, po czym wraca
do swojej grupy i staje na końcu. Gdy rzut jest niecelny, od razu udaje się na koniec
grupy. W tym czasie pierwszy gracz z naprzeciwka stara się jak najszybciej złapać pi-
łeczkę i z wyznaczonej linii wykonuje rzut w ustawioną butelkę. Za każdy celny rzut
zespół otrzymuje punkt. Wygrywa zespół, który w określonym czasie trafił w butelkę
najwięcej razy.
• Skoki na jednej nodze – zabawa skoczna. Ustawienie zespołów jak przy zabawie Traf
do celu. Na sygnał pierwszy zawodnik z każdego rzędu skacze na prawej nodze do
butelki, a po jej minięciu zmienia nogę i kontynuuje skoki do miejsca, w którym stoi
pierwszy z naprzeciwka. Po przybiciu piątki pierwszy z tego rzędu natychmiast ska-
cze do pierwszego zawodnika z tego rzędu, który rozpoczął skoki. Kto skończy skoki,
idzie na koniec rzędu, do którego przybył. Wygrywa zespół, który zachował ustalone
przepisy i szybciej ukończył wyścig.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Marsz dookoła boiska. Co cztery kroki: wdech nosem, przytrzymanie powietrza w płu-
cach, wydech ustami, bezdech.
• Czy kogoś brakuje – zabawa uspokajająca. Dzieci stoją w kole. Jedno z nich staje tyłem
do innych i zamyka oczy. Nauczyciel wyznacza osobę, która się schowa. Zadaniem zga-
dującego jest stwierdzenie, czy kogoś brakuje w kole, a jeśli tak, to kogo.
• Zbiórka w dwuszeregu, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.
TEMAT ZAJĘĆ: Pokonywanie wąskich i niskich przeszkód – zabawy
Cele nauczyciela. Uczeń:
– opanowuje utylitarne formy ruchu: chód, bieg, pełzanie, pokonywanie przeszkód,
– podejmuje właściwe decyzje wymagające odwagi i ciągłej koncentracji,
– wyrabia sobie zmysł orientacji przestrzennej.
Przybory: szarfy w trzech kolorach, woreczki, karton, piłki lekarskie 2-kilogramowa i 5-kilo-
gramowa, ławeczki gimnastyczne, obręcze, materace gimnastyczne.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad zachowania się na zajęciach.
2. Część wstępna – rozgrzewka.
• Ogonki – zabawa ożywiająca. Każde dziecko wkłada koniec szarfy za spodenki. Na
sygnał stara się zdobyć jak najwięcej ogonków, a jednocześnie zachować własny. Nie
wolno przytrzymywać własnego ogonka ręką, ani stać tyłem, opierając się o ścianę. Po
dwóch minutach dzieci liczą zdobyte szarfy.
123
• Spacer po kamieniach – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci poruszają się po sali
na palcach, z rękami na biodrach. Mogą stanąć tylko w miejscach ograniczonych przez
szarfy, tak aby nie dotknąć podłogi obok niej. Na hasło nauczyciela, np. Rekin!, Wielo-
ryb!, Delfin! przyjmują w szarfie żółtej pozycję siadu skrzyżnego, w szarfie niebieskiej
– przysiadu podpartego, a w szarfie czerwonej – siadu klęcznego. Nauczyciel krótko
mówi o zwierzęciu z hasła, po czym dzieci wstają bez pomocy rąk i dalej maszerują po
szarfach, jedno za drugim, ale tak, aby sobie nie przeszkadzać. Dzieci, które nie pomyliły
się ani razu podczas przyjmowania pozycji, zostają nagrodzone brawami przez pozo-
stałych uczestników.
• Ćwiczenia z szarfą, kształtujące ramiona, nogi i tułów:
– krążenia szarfą przed sobą, z boku, nad głową, prawą i lewą ręką,
– przechodzenie przez szarfę, rozpoczynanie od głowy, a potem od nóg,
– leżenie przodem, ręce z szarfą wyprostowane nad głową – równoczesne oderwanie
rąk i nóg od podłogi (kołyska),
– leżenie tyłem – przekładanie szarfy wokół uniesionych nóg,
– siad skrzyżny, skręt tułowia w jedną stronę, położenie szarfy za plecami, zabranie jej
z drugiej strony,
– dowolne przeskoki przez szarfę rozłożoną na podłodze w kształcie kółeczka,
– podrzuty i chwyty szarfy na przemian prawą i lewą ręką.
3. Część główna.
• Tor przeszkód. Nauczyciel razem z dziećmi rozstawia tor przeszkód. Pokazuje i omawia
sposób wykonania poszczególnych ćwiczeń. Ćwiczenia:
– przetoczenie się po materacu, leżąc, z rękami nad głową i wyprostowanymi nogami,
– pełzanie pod ławeczką,
– przejście po odwróconej ławeczce z woreczkiem na głowie, zeskok do przysiadu pod-
partego,
– przeniesienie piłki lekarskiej 2-kilogramowej na odległość 3 m,
– przeskok z krótkiego rozbiegu nad piłką lekarską 5-kilogramową,
– wejście na czworakach po skośnie zaczepionej do drabinki ławeczce (4. szczebel) –
przejście bokiem po trzech drabinkach, zejście lub obrót o 180º i zeskok na materac,
do przysiadu,
– rzut woreczkiem prawą i lewą ręką do kartonu z odległości 3–4 metrów,
– przejście na czworakach pod płotkiem i bieg do mety.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Ćwiczenia korekcyjne:
– siad skrzyżny – dmuchanie na gorące mleko – głęboki wdech nosem i silny wydech
ustami,
– leżenie przodem, powolny rowerek do przodu i do tyłu.
• Zbiórka w dwuszeregu, omówienie zajęć, ocena aktywności ćwiczących.
TEMAT ZAJĘĆ: Zagrożenia wynikające z niewłaściwego użycia róż-
nych środków chemicznych
Cele nauczyciela. Uczeń:
– rozumie konieczność zachowania środków ostrożności w kontakcie ze środkiem che-
micznym,
– rozróżnia środki czystości, chemii gospodarczej, ochrony roślin,
– zna środki zagrażające zdrowiu i życiu w razie niewłaściwego obchodzenia się z nimi,
– wie, jak się zachować w sytuacji zagrożenia.
124
Środki dydaktyczne: opakowania po środkach chemicznych (proszkach, płynach, dezodo-
rantach, odkamieniaczach, środkach czyszcząco-dezynfekujących, odżywkach dla roślin,
płynach owadobójczych), ilustracje, gazetki reklamowe, mazaki, papier pakowy, klej, no-
życzki, rękawiczki jednorazowe.
Przebieg zajęć
1. Moja codzienna toaleta – zabawa naśladowcza.
• Nauczyciel mówi: Wyobraźcie sobie, że jest już wieczór. Pora przygotować się do snu. Za-
praszam was do łazienki. Rozpocznijcie waszą codzienną toaletę.
• Dzieci naśladują mycie zębów, branie prysznica lub kąpiel w wannie.
• Dzieci wymieniają środki czystości, których używały w kąpieli. Nauczyciel tłumaczy, że my-
dło, szampon, płyn do kąpieli to są środki chemiczne służące utrzymaniu czystości ciała.
2. Środki chemiczne – burza mózgów.
• Nauczyciel pyta dzieci, czy znają inne środki chemiczne niż wymienione wcześniej, słu-
żące do utrzymania higieny ciała.
• Dzieci podają nazwy znanych im środków chemicznych i opowiadają, do czego one
służą.
3. Zaproszenie do sklepu chemicznego – oglądanie wystawy.
• Dzieci oglądają wystawę opakowań po środkach chemicznych, przygotowaną przez
nauczyciela (płyny do mycia, czyszczenia, dezynfekcji, dezodoranty, proszki, kremy, far-
by do włosów, odkamieniacz, odżywki dla roślin, środki owadobójcze). Dzieci czytają
informacje zawarte na opakowaniach (jeśli dotykają opakowań, zakładają rękawiczki
jednorazowe).
• Dzieci odpowiadają na pytanie nauczyciela: Które z przedstawionych produktów mogą
być niebezpieczne dla zdrowia i życia człowieka? Dlaczego? Czy wiecie, co może się stać jeśli
będą niewłaściwie użytkowane?
• Nauczyciel pokazuje dzieciom sposób oznaczenia produktów niebezpiecznych dla
zdrowia i życia człowieka. Czyta informacje o zagrożeniach. Mówi dzieciom, że same nie
powinny dotykać takich środków. Nauczyciel wkłada je do koszyka.
4. Uważaj na… – różne środki chemiczne.
• Dzieci siedzą przy stolikach (po cztery osoby wyznaczone przez nauczyciela). Oglądają
i wycinają zdjęcia środków czystości zamieszczone w gazetkach reklamowych. Nakleja-
ją wycięte obrazki na papierze pakowym.
• Dzieci kreślą kółka czerwonymi mazakami wokół produktów niebezpiecznych dla zdro-
wia i życia.
• Układają i zapisują na papierze hasła przestrzegające przed niewłaściwym obchodze-
niem się ze środkami chemicznymi.
5. Podsumowanie.
• Dzieci w kręgu odpowiadają na pytanie: Czego nauczyłeś/łaś się podczas dzisiejszych za-
jęć?
Notatki
Notatki
Notatki
Notatki