Kabel koncentryczny składa się z miedzianego przewodnika otoczonego warstwą
elastycznej izolacji. Z kolei izolacja ta, jest otoczona splecioną miedzianą taśmą lub folią
metalową działającą jak drugi przewód w obwodzie oraz ekran dla znajdującego się wewnątrz
przewodnika. Ta druga warstwa lub ekran zmniejsza także ilość zewnętrznych zakłóceń
elektromagnetycznych. Ekran pokryty jest koszulką izolacyjną. Przewód centralny może być
także wykonany, dla zmniejszenia kosztów, z cyny pokrytej aluminium.
Kabel koncentryczny używany w sieci LAN zapewnia kilka korzyści. Może być kładziony na
większych odległościach niż skrętka ekranowana (STP), nieekranowana (UTP) oraz kabel
ScTP, bez stosowania wtórników. Wtórniki regenerują sygnał w sieci, aby mogła ona objąć
większy obszar. Kabel koncentryczny jest tańszy niż kabel światłowodowy, a technologia
została dobrze poznana. Była ona używana przez wiele lat do transmisji danych różnych
typów, w tym sygnałów telewizji kablowej. Pracując z kablem, należy koniecznie wziąć pod
uwagę jego rozmiar. W miarę zwiększania grubości kabla trudniej jest z nim pracować.
Należy pamiętać, że kabel musi być przeprowadzony przez istniejące przewody i korytka,
które mają ograniczony rozmiar. Kabel koncentryczny jest dostępny w wielu rozmiarach.
Kabel o największej średnicy znalazł zastosowanie jako kabel sieci szkieletowych Ethernet,
ponieważ umożliwia transmisję sygnału na większe odległości i ma lepsze charakterystyki
tłumienia szumów. Ten typ kabla koncentrycznego jest często zwany Thicknet. Jak sugeruje
nazwa potoczna ("gruba sieć"), ten typ kabla może okazać się w pewnych sytuacjach trudny
w montażu. Ogólnie, im trudniejszy w montażu jest medium sieciowe, tym droższa jest jego
instalacja. Kabel koncentryczny jest droższy w instalacji niż skrętka. Dlatego kabel Thicknet
praktycznie nie jest już używany poza instalacjami do specjalnych zastosowań. W przeszłości
kabel koncentryczny Thinnet o średnicy zewnętrznej wynoszącej zaledwie 0,35 cm był
używany w sieciach Ethernet. Był on szczególnie przydatny w tych instalacjach kablowych,
które wymagały wielu zawinięć i skręceń kabla. Ponieważ sieć Thinnet była łatwa w
montażu, była również tańsza. Z tego też powodu określano ją niekiedy mianem Cheapernet.
Zewnętrzna warstwa miedziana lub metalowa siatka w kablu koncentrycznym stanowi
połowę obwodu elektrycznego. Dlatego też należy szczególnie zatroszczyć się o zapewnienie
dobrego połączenia elektrycznego na obu jego końcach, aby możliwe było jego prawidłowe
uziemienie. Nieprawidłowe połączenie przewodu ekranującego jest jednym z najczęstszych
źródeł problemów z połączeniami, które pojawiają się w instalacjach z użyciem kabla
koncentrycznego. Nieprawidłowe połączenie przewodów skutkuje wystąpieniem szumów
elektrycznych zakłócających transmisję sygnału w medium sieciowym. Właśnie z tego
względu sieć Thinnet nie jest już tak często używana, nie jest również uwzględniana w
najnowszych standardach sieci Ethernet (szybkość 100 Mb/s i wyższa).

Kabel koncentryczny, często nazywany "koncentrykiem", składa się z dwóch
koncentrycznych (czyli współosiowych) przewodów. Kabel ten jest dosłownie współosiowy,
gdyż przewody dzielą wspólną oś. Najczęściej spotykany rodzaj kabla koncentrycznego

składa się z pojedynczego przewodu miedzianego, znajdującego się w materiale izolacyjnym.
Izolator (lub inaczej dielektryk) jest okolony innym cylindrycznie biegnącym przewodnikiem,
którym może być przewód lity lub pleciony, otoczony z kolei następną warstwą izolacyjną.

Kabel koncentryczny, który używany jest np. w topologii magistrali. Składa się z
pojedynczego przewodu i osłony przewodzącej (oddzielone od siebie izolatorami).Istnieją
dwa rodzaje tego kabla: gruby i cienki Ethernet. Gruby pozwala na transmisję bez
wzmacniania na odległości do 500 metrów, a cienki na 185 metrów. Gruby Ethernet jest już
praktycznie nie używany (instalacje tylko w specjalnych celach). W przypadku kabla
koncentrycznego ważne jest sprawdzanie czy na obu końcach kabla są odpowiednie
połączenia oraz należy poświęcić wiele uwagi odpowiedniemu uziemieniu. Niewłaściwe
połączenie jest najczęstszym problemem związanym z kablem koncentrycznym. Z tego
względu również cienki Ethernet też wychodzi z użycia.

Typowe wartości impedancji dla tych kabli wynoszą 75Ω i 50Ω odpowiednio dla
zastosowania w telewizji kablowej i w sieciach Thick/Thin Ethernet. Maksymalna prędkość
transmisji w kablu koncentrycznym wynosi 10 Mbit/s. Występują trzy rodzaje kabli
koncentrycznych:
 RG-8 i RG-11 (stosowane w sieciach Thick Ethernet, grubość 1/2", maksymalna długość
kabla do 500m)
 RG-58 (stosowany w sieciach Thin Ethernet, grubość: 1/4", maksymalna długość kabla do
185m).

Zalety kabla koncentrycznego
• Potrafi obsługiwać komunikację w pasmach o dużej szerokości bez potrzeby

instalowania wzmacniaków. Kabel koncentryczny był pierwotnym nośnikiem sieci
Ethernet.

Wady kabla koncentrycznego
 Kabel koncentryczny jest dość wrażliwą strukturą. Nie znosi ostrych zakrętów ani

nawet łagodnie przykładanej siły gniotącej. Jego struktura łatwo ulega uszkodzeniu,
co powoduje bezpośrednie pogorszenie transmisji sygnału.

 Dodatkowymi czynnikami zniechęcającymi do stosowania kabli koncentrycznych są

ich koszt i rozmiar. Okablowanie koncentryczne jest droższe aniżeli skrętka
dwużyłowa ze względu na jego bardziej złożoną budowę. Gruby koncentryk ma 12
mm średnicy. W związku z tym, zużywa on olbrzymią ilość miejsca w kanałach i
torowiskach kablowych, którymi prowadzone są przewody. Niewielka nawet
koncentracja urządzeń przyłączonych za pomocą kabli koncentrycznych zużywa całe
miejsce, którym przewody mogą być prowadzone.