Przeciwdziałanie korozji biologicznej

murów i drewna

1.Drewno

Podstawowym sposobem zabezpieczenia drewna przed zbyt szybkim

niszczeniem jest prawidłowe wysuszenie. Drewno można suszyć sposobem
naturalnym na wolnym powietrzu lub sztucznie w suszarniach.

Następnym sposobem jest w

ykonywanie zabezpieczeń drewna przed korozją

poprzez impregnacje. Środki impregnacyjne mogą być nanoszone na powierzchnię
drewna ręcznie: pędzlem, szczotką, wałkiem lub mechanicznie za pomocą urządzeń do
natrysku, poprzez zanurzenia czy polewanie. Ze względu na sposób wprowadzenia
impregnatu do drewna rozróżnia się impregnację bezciśnieniową i ciśnieniową.

Bezciśnieniowa - obejmuje metody, przy których nanoszony preparat wnika w

drewno na głębokość 2÷8 mm, a najczęściej 2÷4 mm.

Mogą być wykonywane poprzez:

-smarowanie,
-opryskiwanie,
-wstrzykiwanie (iniekcja),
-kąpiele,
-zwęglanie powierzchni,
-smarowanie smołą;

Ciśnieniowa (głęboka) - polega na nasyceniu drewna impregnatem pod ciśnieniem.

Można stosować metody niskociśnieniowe o ciśnieniu do 150 kPa, oraz
wysokociśnieniowe – o ciśnieniu powyżej 150 kPa, na głębokość powyżej 8 mm.

Mogą być wykonywane poprzez:

-zastrzyki;
-metoda osmotyczna

Środki impregnacyjne i grzybobójcze do drewna dzielą się na dwie grupy:

–

do zabezpieczania drewna przed niszczeniem przez grzyby i owady,

–

do zwalczania grzybów i owadów

Impregnaty dzielą się na:

-niewymywalne (utrwalające się), w których składnik biobójczy trwale wiąże się z

drewnem,

-wymywalne, w których składnik biobójczy nie wiąże się z drewnem i może zostać

wypłukany;

-ze względu na skład i postać:

-solne (wodorozcieńczalne)
-rozpuszczalnikowe (odporne na wodę)
-oleiste (do stosowania tylko na zewnątrz)

2. Mury

Przyczyną występowania korozji biologicznej na murach i tynkach jest najczęściej

zawilgocenie ścian, które jest skutkiem braku lub niewłaściwego wykonania izolacji
wodochronnych.

W celu ochrony ścian przed korozją biologiczną należy stosować system ociepleń o

wysokiej wytrzymałości i najniższej nasiąkliwości, który nie stwarza warunków korzystnych
do rozwoju mikroorganizmów, np. stosownie mas tynkarskich zawierających dodatek
środków blokujących rozwój grzybów i glonów.

W budowlach narażonych na działanie czynników korozyjnych zaleca się stosować

materiały ceramiczne o małej nasiąkliwości, np. cegły klinkierowe oraz okładziny odporne
na zawilgocenie. Materiały budowlane (cegły, betony) mają powierzchnie podatne na
zwilżanie, co sprzyja powstawaniu korozji biologicznej.

Powierzchnię tynków można zabezpieczać przed korozją biologiczną przez

impregnację farbami mineralnymi z dodatkiem środków chroniących przed rozwojem
glonów i grzybów.

Środki do ochrony murów i tynków przed korozją biologiczną nie powinny stwarzać

zagrożenia dla zdrowia ludzi i środowiska naturalnego.

W przypadku wystąpienia korozji biologicznej należy możliwie szybko

przeprowadzić renowację powierzchni przez zastosowanie odpowiednich preparatów
zapewniających zniszczenie istniejących mikroorganizmów oraz zabezpieczenie przed ich
ponownym osadzeniem się na powierzchni.

Zasady odgrzybiania murów:
- ze skażonych murów należy skuć tynki i usunąć ślady grzybów w promieniu 1 m

od ogniska skażenia,

–

wzdłuż skażonego muru wykuć szczelinę szerokości 10 cm sięgającą aż do
gruntu,

–

- mur oczyścić szczotką drucianą, a tynk – szczotką ryżową,

–

oczyszczoną powierzchnię posmarować preparatem grzybobójczym stosując
zalecenia producenta dotyczące sposobu nakładania i zasad bezpieczeństwa
obowiązujących przy odgrzybianiu,

–

po wyschnięciu ścian mur wytynkować dodając do zaprawy tynkarskiej
substancję uszczelniającą np. szkło wodne oraz wypełnić szczelinę
odpowiednim materiałem.

–

odgrzybione pomieszczenia należy zabezpieczyć przed zawilgoceniem.

Wykonał:

Michał Wnuk 4cgt
27.01.2015