Przeciwdziałanie korozji biologicznej murów i drewna

1.Drewno

Podstawowym sposobem zabezpieczenia drewna przed zbyt szybkim niszczeniem jest prawidłowe wysuszenie. Drewno można suszyć sposobem naturalnym na wolnym powietrzu lub sztucznie w suszarniach.

Następnym sposobem jest wykonywanie zabezpieczeń drewna przed korozją poprzez impregnacje. Środki impregnacyjne mogą być nanoszone na powierzchnię drewna ręcznie: pędzlem, szczotką, wałkiem lub mechanicznie za pomocą urządzeń do natrysku, poprzez zanurzenia czy polewanie. Ze względu na sposób wprowadzenia impregnatu do drewna rozróżnia się impregnację bezciśnieniową i ciśnieniową.

Bezciśnieniowa - obejmuje metody, przy których nanoszony preparat wnika w drewno na głębokość 2÷8 mm, a najczęściej 2÷4 mm.

Mogą być wykonywane poprzez:

-smarowanie,

-opryskiwanie,

-wstrzykiwanie (iniekcja),

-kąpiele,

-zwęglanie powierzchni,

-smarowanie smołą;

Ciśnieniowa (głęboka) - polega na nasyceniu drewna impregnatem pod ciśnieniem. Można stosować metody niskociśnieniowe o ciśnieniu do 150 kPa, oraz wysokociśnieniowe – o ciśnieniu powyżej 150 kPa, na głębokość powyżej 8 mm.

Mogą być wykonywane poprzez:

-zastrzyki;

-metoda osmotyczna

Środki impregnacyjne i grzybobójcze do drewna dzielą się na dwie grupy:

• do zabezpieczania drewna przed niszczeniem przez grzyby i owady,

• do zwalczania grzybów i owadów

Impregnaty dzielą się na:

-niewymywalne (utrwalające się), w których składnik biobójczy trwale wiąże się z drewnem,

-wymywalne, w których składnik biobójczy nie wiąże się z drewnem i może zostać wypłukany;

-ze względu na skład i postać:

-solne (wodorozcieńczalne)

-rozpuszczalnikowe (odporne na wodę)

-oleiste (do stosowania tylko na zewnątrz)

2. Mury

Przyczyną występowania korozji biologicznej na murach i tynkach jest najczęściej zawilgocenie ścian, które jest skutkiem braku lub niewłaściwego wykonania izolacji wodochronnych.

W celu ochrony ścian przed korozją biologiczną należy stosować system ociepleń o wysokiej wytrzymałości i najniższej nasiąkliwości, który nie stwarza warunków korzystnych do rozwoju mikroorganizmów, np. stosownie mas tynkarskich zawierających dodatek środków blokujących rozwój grzybów i glonów.

W budowlach narażonych na działanie czynników korozyjnych zaleca się stosować materiały ceramiczne o małej nasiąkliwości, np. cegły klinkierowe oraz okładziny odporne na zawilgocenie. Materiały budowlane (cegły, betony) mają powierzchnie podatne na zwilżanie, co sprzyja powstawaniu korozji biologicznej.

Powierzchnię tynków można zabezpieczać przed korozją biologiczną przez impregnację farbami mineralnymi z dodatkiem środków chroniących przed rozwojem glonów i grzybów.

Środki do ochrony murów i tynków przed korozją biologiczną nie powinny stwarzać zagrożenia dla zdrowia ludzi i środowiska naturalnego.

W przypadku wystąpienia korozji biologicznej należy możliwie szybko przeprowadzić renowację powierzchni przez zastosowanie odpowiednich preparatów zapewniających zniszczenie istniejących mikroorganizmów oraz zabezpieczenie przed ich ponownym osadzeniem się na powierzchni.

Zasady odgrzybiania murów:

- ze skażonych murów należy skuć tynki i usunąć ślady grzybów w promieniu 1 m od ogniska skażenia,

• wzdłuż skażonego muru wykuć szczelinę szerokości 10 cm sięgającą aż do gruntu,

• - mur oczyścić szczotką drucianą, a tynk – szczotką ryżową,

• oczyszczoną powierzchnię posmarować preparatem grzybobójczym stosując zalecenia producenta dotyczące sposobu nakładania i zasad bezpieczeństwa obowiązujących przy odgrzybianiu,

• po wyschnięciu ścian mur wytynkować dodając do zaprawy tynkarskiej substancję uszczelniającą np. szkło wodne oraz wypełnić szczelinę odpowiednim materiałem.

• odgrzybione pomieszczenia należy zabezpieczyć przed zawilgoceniem.
  
  
  Wykonał:

Michał Wnuk 4cgt

27.01.2015