F1-1

Cyfrowy zapis informacji

•

Alfabet

: uporządkowany zbiór znaków, np. A = {a,b,..., z}

•

Słowa

(ciągi) informacyjne: łańcuchy znakowe, np. A

i

= gdtr

•

Długość słowa

n

: liczba znaków słowa, np. n(sbdy) = 4

•

Złożenie

(konkatenacja): A

i

◦ A

j

, np. gdtr ◦ sbdy = gdtrsbdy

Inne symbole: & (VHDL), +, □

•

Alfabet dwójkowy

: zbiór dwuznakowy, np. {L,H}, {0,1}

Przyjmujemy definicję

B

= {0,1}

B

n

– n-tka uporządkowana, n-krotny iloczyn kartezjański zbiorów B

Np. B

3

= {000, 001, 010, 011, 100, 101, 110, 111}

•

Bit

: element zbioru B (0 lub 1); słowo z n = 1

•

Tetrada

(

nibble

), słowo czterobitowe: n = 4

•

Bajt

: (

byte

), słowo ośmiobitowe: n = 8

•

Język

: niepusty, skończony zbiór słów nad danym alfabetem

•

Semantyka

: znaczenia tych słów

•

Składnia

: reguły używania tych słów

•

Format słowa

:

indeksowanie

łańcucha znakowego

Np. w języku VHDL:

(czcionka Lucida Console)

signal a : bit_vector(3 downto 0) :=

″1

10

0

″;

Indeksy

: 3..0, czyli a(3) = ′1′, a(0) = ′0′

tu indeksowanie rozpoczyna się od prawej strony i wzrasta w lewo

Jeśli zadeklarujemy

signal b : bit_vector(0 to 3);

tu indeksowanie rozpoczyna się od lewej strony i wzrasta w prawo

to złożenie: b <= a(2 downto 1) & ″

11

″;

oznacza przypisanie b = ″

10

11

″ oraz b(1) = ′0′

© J. Kalisz, WAT, 2008