Anna Słupik

1

, Michał Dwornik

2

, Emilia Zych

1

, Dariusz Białoszewski

2

Wpływ aplikacji kinesiotapingu na aktywność bioelektryczną mięśnia obszernego

przyśrodkowego – doniesienie wstępne

1

Koło Naukowe Fizjoterapii przy Zakładzie Rehabilitacji Oddziału Fizjoterapii II W.L. Akademii

Medycznej w Warszawie

2

Zakład Rehabilitacji Oddziału Fizjoterapii II W.L. Akademii Medycznej w Warszawie

Wstęp

Kinesiotaping uznawany jest za metodę pomocniczą i wspomagającą proces leczenia oraz procesy

fizjologiczne w fizjoterapii i medycynie sportowej. Brak jest jednak dotychczas wiarygodnych badań
potwierdzających jego skuteczność, m. in. w aspekcie podnoszenia napięcia mięśni, które może
odbywać się przez zwiększenie ilości rekrutowanych jednostek ruchowych lub wzrost napięcia
podczas rekrutacji jednostek, co pośrednio wpływa na wzrost siły mięśniowej. Działanie
kinesiotapingu zwiększające aktywność mięśnia wydaje się być szczególnie istotne w grupie
pacjentów po urazach i zabiegach operacyjnych.

Celem pracy jest określenie wpływu kinesiotapingu przy użyciu aplikacji zwiększającej napięcie

mięśniowe na wzrost napięcia mięśniowego mięśnia obszernego przyśrodkowego podczas skurczu
izometrycznego.
Materiał i metody

Badanie przeprowadzono w grupie 30 zdrowych osób (13 kobiet, 17 mężczyzn). Średnia wieku

wynosiła 22,8 lat

.

Do badania zastosowano aplikację kinesiotapingu, zwiększającą napięcie głowy

przyśrodkowej mięśnia czworogłowego uda.

Do oceny aktywności bioelektrycznej mięśnia wykorzystano EMG przezskórne (Neuro Track

ETS). Elektrody czynne znajdowały się na brzuścu mięśnia w odległości 1 cm od siebie. Elektroda
referencyjna została umieszczona na kolcu biodrowym przednim górnym.

Badanie wykonano w pozycji siedzącej, staw kolanowy w zgięciu 15

, opór nad stawem

skokowym górnym, stabilizacja miednicy. Do pomiaru wartości napięcia wykorzystano protokół
standaryzowany, polegający na 5-krotnym powtórzeniu cyklu 3 sek. napięcia – 3 sek. rozluźnienia.
Pod uwagę brano potencjał szczytowy.

Badanie wykonano przed założeniem kinesiotapingu oraz 10 min, 1 dobę, 3 doby i 4 doby po

aplikacji oraz 2 i 3 doby po zdjęciu aplikacji.
Wyniki

Badanie wykonane po 24 godzinach stosowania aplikacji wykazało istotne zwiększenie się

rekrutacji jednostek ruchowych mięśnia wyrażone potencjałem szczytowym (p<0,005). Po zdjęciu
taśmy i kolejnych 48 godzinach powyższy efekt utrzymał się.

Również w grupie, w której wykonano badanie po 72 godzinach utrzymywania aplikacji,

wykazano znamienny statystycznie wzrost aktywności bioelektrycznej mięśnia (p< 0,05). W grupie tej
u trzech osób nastąpiło jednak obniżenie potencjału szczytowego.

Pomiary przeprowadzone po 96 godzinach stosowania aplikacji kinesiotapingu oraz po kolejnych

72 godzinach od zdjęcia aplikacji nie wykazały zmiany potencjału szczytowego w stosunku do stanu
przed aplikacją.
Wnioski

1. Istotny wzrost aktywności bioelektrycznej mięśni zaobserwowano w badanej grupie po

24 oraz 72 godzinach po aplikacji kinesiotapingu. Istotne z klinicznego punktu widzenia
wydaje się być również utrzymywanie się tego efektu przez kolejne 48 godzin po zdjęciu
aplikacji.

2. Wystąpienie efektu zastosowanej aplikacji kinesiotapingu w badanej grupie nie było

natychmiastowe, ponieważ wymaga naszym zdaniem czasu koniecznego dla uruchomienia
przez organizm reakcji odruchowych. Z tego powodu kinesiotaping stosowany tuż przed
aktywnością fizyczną może nie spełniać swojej funkcji.

3.

Przedstawione wyniki stanowią podstawę do kontynuacji badań opartych o większą grupę
badanych i zastosowania wieloetapowej prospektywnej kontroli.