78

P

olskie normy PN-EN 1993-1-9 i PN-EN 1993-2, po-
dobnie jak PN-82/S-10052, nie uwzględniają szcze-

gółu konstrukcyjnego istotnego w kontekście trwałości
zmęczeniowej mostów. Chodzi o ciągłe spoiny podłużne,
przecinające poprzeczną spoinę czołową. W drafcie
prENV 1993-2:1997 z 2003 roku występuje on w tablicy
L.2 (str. 2 z 2) – układ tej tablicy jest taki sam, jak tablicy
II-L.2 normy „DIN-Fachbericht 103. Stahlbrücken”, pomija-
jąc spoiny przerywane, które nie występują w tej ostatniej.
Ten istotny szczegół uwzględniany w DIN-FB 103 jest
w niemieckich mostach rozwiązaniem standardowym –
jest ono tańsze, łatwiejsze w produkcji i ma przypisaną
lepszą kategorię zmęczeniową w porównaniu z klasycz-
nymi skalopsami (rys. 1). Istotne jest jedynie, aby spoiny

wykonywać zapewniając właściwy reżim technologiczny.
Należy stosować odpowiednią procedurę spawania, aby
zapobiegać powstawaniu znaczących naprężeń własnych
i aby powstałe złącze było zgodne z wymaganiami doty-
czącymi trwałości zmęczeniowej.
Skalopsy nie są chyba zbyt estetyczne, często korozja
zaczyna się właśnie w tych miejscach. Może już czas,
aby jasno stwierdzić, że nie ma potrzeby stosowania ich
w mostach stalowych? W praktyce rozwiązanie poka-
zane na rys. 1b jest powszechnie stosowane w Polsce
i nie jest niczym nowym; zwłaszcza zamknięte herme-
tyczne skrzynki ciężko jest wykonać inaczej. Wydaje się,
że uwzględnienie tego w normie ułatwiłoby nieco życie
inżynierom.



Krzyżowanie spoin

Oliver Hoyer

SSF Ingenieure

Wojciech Lorenc

Politechnika Wrocławska

Rys. 1. Krzyżowanie spoin:
a) skalops – kategoria zmęczeniowa 71,
zgodnie z DIN-FB 103 i PN-EN 1993-1-9,
b) bez skalopsów – kategoria
zmęczeniowa 80, zgodnie z DIN-FB 103

Fot. 1. Rozwiązania stosowane w Polsce
– przykłady z ostatnich lat:
a i b) rozwiązanie klasyczne,
c) podłużna spoina przecinająca spoinę
czołową środnika,
d i e) rozwiązanie bez skalopsów

a)

c)

b)

a)

b)

d)

e)

Rys. 1.