Inkwizycja

•

Inkwizycja przeciw karom

Z dekretu Grzegorza IX wynika, że trybunały

inkwizycyjne były powołane m.in. do tego, aby nie dopuścić do karania za
herezję osób niewinnych. Związane to było z tym, że przedtem sprawy o
herezje, wytaczane przez sądy świeckie, powodowały potworny chaos,
tortury i kary śmierci.

•

Powód powołania

Inkwizycja Kościelna była instytucją powołaną dla

zatrzymania działalności

katarów

i albigensów. Były to bardzo

destrukcyjne ruchy, dopuszczające się morderstw przez zamurowanie w
celi głodowej. Świat był doskonałym dziełem diabła. Wg nich najlepsze było
niedopuszczanie do narodzin dzieci - aborcja w każdej postaci.

•

Inkwizycja pomysł cesarza

Instytucję inkwizycji świeckiej powołał cesarz

Justynian I (527-565) w Bizancjum. Nakazywał on ścigać innowierców i
konfiskować majątki, a powrót do pogaństwa karać śmiercią.. Potępiony
został przez biskupów i papieży (np. papież Wigiliusz)

•

Inkwizycja a rewolucja

Inkwizycja Hiszpańska w ciągu 400 lat uśmierciła

min. 2-krotnie mniej osób niż rewolucja francuska w ciągu kilku
pierwszych lat. Było to max. 30.000 (75 rocznie). Rewolucja francuska w
latach 1792-1794 36.000 w tym 12.000 bez sądu (18.000 rocznie). W
Hiszpanii w latach 1936-39 zgładzono ponad 60.000 za takie zbrodnie, jak
arystokratyczne urodzenie, zbyt duży majątek, zbyt wysokie wykształcenie,
bądź śluby zakonne. Liczba 30.000 jest jednak grubo przesadzona. Wg.
najnowszych badań historycznych w latach 1560-1700 spalono ... 500
osób.

•

Inkwizycja w Ameryce

W Meksyku pomiędzy rokiem 1574 a 1715 odbyło

się... 39 egzekucji

•

Humanitaryzm Inkwizycji

Inkwizycja była pierwszą instytucją, która

wprowadziła obrońcę z urzędu dla każdego. Kary były generalnie
łagodniejsze od kar wydawanych przez sądy cywilne. Kara śmierci zawsze
była humanitarna, w przeciwieństwie do śmierci w męczarniach
stosowanych przez wszystkie ówczesne sądy. Wprowadzono też wiele
innowacji prawnych, przyjętych w sądownictwie dopiero w XX wieku.

•

Humanitaryzm Inkwizycji

Mało kto zna procedurę sądów

inkwizycyjnych. Po przybyciu ogłaszano czas łaski dla ujawnienia się
heretyków. Potem powoływano ławników - cieszących się zaufaniem
społecznym. Oskarżony sporządzał listę swoich wrogów i ci nie mogli być
świadkami. Miał prawo, a nawet obowiązek, korzystania z obrońcy. Do
więzienia trafiał gdy nie stawił się na przesłuchanie. Przez cały czas
próbowano z nim rozmawiać i nawracać. Korzystano z najlepszych
teologów, księży i zaufanych ludzi. Cel był jeden - poznanie prawdy choć
oczywiście zdarzały się nadużycia.

1

•

Tortury - rzadko

Wbrew opinii tortury stosowane przez Inkwizycję były

bardzo rzadko. W każdym razie rzadziej niż w ówczesnych sądach. Często
kończyło się na podpisie pod oświadczeniem lub zeznaniu świadka. (prof.
Adriano Prosperi "Tribunali della coscienza")

•

Tortury-łagodniej

Tortury uznawano jako metodę śledczą w całym

świecie. Inkwizycja wprowadza dwa zastrzeżenia. Nie mogły prowadzić do
okaleczeń i uszkodzenia zdrowia, a zeznania musiały być powtórzone
dobrowolnie. Zeznania na torturach nie były brane pod uwagę. Z tych
powodów były rzadko stosowane.

•

Chorych nie sądzono

To inkwizycja wprowadziła zasadę, że nie wolno

sądzić ani karać osób chorych psychicznie.

•

Uniewinnienie na stosie

Nawet już na stosie, gdy skazany publicznie się

ukorzył, unikał śmierci.

•

Więzienie Inkwizycyjne

Często jako więzienia wykorzystywano cele

klasztorne. Dopiero w razie złego zachowania lub niesubordynacji
stosowano specjalne więzienie. Inkwizycja stosowała skrócenie kary za
dobre sprawowanie oraz zwolnienie przez zaświadczenie proboszcza.
Całkowicie nie do pomyślenia w ówczesnych sądach.(prof. Adriano
Prosperi "Tribunali della coscienza")

•

Protest uznany

Znany jest (nie jeden) przypadek więźnia który

protestował strajkiem głodowym przeciw złym warunkom. Był
wypuszczony na wolność i złożył pisemne podziękowanie.(prof. Adriano
Prosperi "Tribunali della coscienza")

•

Śmierć też humanitarnie

Często przy wykonywaniu kary stosu

stosowano wcześniejsze szybkie pozbawienie życia, aby skazaniec nie
męczył się. Taki sposób w sądownictwie świeckim przyjął się dopiero w XX
wieku. W owym czasie sądy znały 21 rodzajów śmierci w torturach.

•

Śmierć z ręki prawa

Np. w Strasbourgu w październiku 1582 skazano na

stos 134 czarownice

•

2 % skazanych

Inkwizycja skazywała na śmierć. O tym wiedzą wszyscy,

ale nie wszyscy słyszeli, że było to 2% wyroków. Ponadto liczne z tych
wyroków papieże odwoływali. Niestety, do owych odwołań nie stosowali się
królowie, którzy te kary jednak wymierzali - mimo woli Kościoła. (prof.
Adriano Prosperi "Tribunali della coscienza")

•

20 stosów na 106 lat

W najgorętszym okręgu Bajadoz w Hiszpanii w

ciągu 106 lat (1493-1599) na stos skazano 20 osób.

•

Czy Bernard Gui był okrutny

Ulubiony filmowy inkwizytor Tuluzy

Bernard Gui w latach 1307-1323 na 100 wyroków wydawał średnio 1
skazujący na ... przekazanie sądom świeckim - które na ogół jednak
skazywały na śmierć. Działo się to w środku nieformalnego państwa
Albigensów. Hmmm... fanatyk, okrutnik, a może bestia ?

•

Śmierć dzięki sądom świeckim

Te sprawy, które wykraczały przeciw

państwu, były przekazywane pod sądownictwo świeckie. Kary śmierci były

2

przez nich bardzo często ferowane. Podobnie jak stosowanie tortur. Prawie
wszyscy papieże protestowali przeciw okrutności sądów świeckich
stosujących się do prawa Saksońskiego, ogłoszonego przez cesarza
Fryderyka I. Należy przypomnieć że Inkwizycja stosowała przede
wszystkim kary moralne.

•

Za co skazano Galileusza

Opublikował nie udowodnioną teorię jako

PEWNIK, nie potrafił jej udowodnić i, co więcej, napisał w sposób
zakrawający na herezje. Jedynym dowodem jaki przedstawił, były odpływy
i przypływy (co jak wiadomo jest spowodowane przez księżyc, a nie obroty
ziemi dookoła słońca. Zostało to dopiero potwierdzone w 1748). Karą dla
Galileusza było: Raz w tygodniu odmówić SIEDEM psalmów. Kara wygasła
po trzech latach. Galileusz, jako że uważał się za wierzącego, "karę"
kontynuował.

•

Sąd boży

We wczesnym średniowieczu stosowano tzw. sąd boży, w którym

Bóg miał wydać wyrok na skazańca. Był to np. Próba gorącej wody -
zanurzanie we wrzątku bez śladu oparzeń, próba ognia - przechodzenie
przez ogień, próba krzyża, gdzie oskarżony i oskarżyciel musieli stać ze
skrzyżowanymi na piersiach rękami tak długo aż jeden z nich upadnie.
Istniała też, opisywana w Biblii próba czystości gdzie niewiasta podejrzana
o cudzołóstwo miała pić wodę zmieszaną z pyłem z posadzki
tabernakulum. Jeśli "zgniło jej łono" okazywała się winną. Próbę tą
wspomagały z pewnością choroby weneryczne; Sądy boże zostały zakazane
przez sobór laterański w 1215 r.

•

Polowanie na czarownice

Akty tzw. "Sądów Bożych" (zakazanych przez

Sobór laterański w 1215), palenie na stosie, procesy tylko po denuncjacji
wystąpiły dzięki działaniom dwóch inkwizytorów świeckich, Henryka
Institora w północnych Niemczech i Jakuba Sprengera w Nadrenii. Po
śmierci papieża Innocentego VIII który bardzo przejął się sprawą czarów
wydali oni komentarz - podręcznik dla inkwizytorów. Komentarz potępił
wyraźnie papież Aleksander VI i niejednokrotnie uchylał wyroki w
procesach o czary.

•

Polowanie na czarownice

Szaleństwo jakie ogarnęło Europę w związku z

czarami spowodowało wiele stosów. Spalono ok. 300.000 tys. kobiet. 2/3
tych stosów płonęło jednak w protestanckich Niemczech. 70.000 płonęło w
Anglii - oderwanej od Kościoła. Spośród pozostałych wiele było
wykorzystywanych przez władzę świecką. Inkwizycja traktowana z ulgą
zapewniała przynajmniej sprawę sądową - która rzadko kończyła się
śmiercią, podczas gdy np. Kalwin skazywał na śmierć bez procesu.

•

Luter o Koperniku

"Ludzie słuchają improwizowanego astrologa, który za

wszelka cenę chce udowodnić, że to nie niebo się kreci, lecz ziemia. Aby
wystawić na pokaz inteligencję, wystarczy coś wymyślić i podać to jako
pewnik. Ów Kopernik, w swojej głupocie, chce zburzyć wszystkie zasady
astronomii" (za V. Messori Czarne karty kościoła)

•

Protestanci o teorii kopernikańskiej

Kepler za nauczanie teorii

kopernikańskiej został usunięty z protestanckiego kolegium teologicznego

3

w Tybindze. Za nauczanie teorii sprzecznej z Biblią. (za V. Messori Czarne
karty kościoła)

•

Protestanci o innowiercach

Należy przypomnieć, jaką nienawiścią pałał

Luter i inni do Żydów. Twierdził, że należy dokonać eksterminacji tego
narodu i wypędzić go z Europy. Miał poza tym prawdziwą obsesję na
punkcie czarownic.

•

Błędy Inkwizycji

Inkwizycja nie była instytucją scentralizowaną.

Odpowiedzialność ponosili głównie ówcześni inkwizytorzy - dobierani
bardzo staranni jako ludzie oświeceni i moralnie nieskazitelni. Mimo to
zdarzały się (nieliczne !) przypadki złych inkwizytorów, którzy jednak byli
odwoływani i skazywani, jak np. Robert le Bourge (XIII w.), który po kilku
latach działalności został osadzony w więzieniu.

•

Przeprosiny

Pomimo wiedzy o znacznych różnicach (in plus) inkwizycji i

sądownictwa oraz braku wpływu na niektóre świeckie wyroki inkwizycyjne,
papież Jan Paweł II przeprosił za błędy. Do tej pory nie uczyniła to ani
jedna władza świecka, ani jeden rząd, król, cesarz czy parlament.

Poniżej przykłady typowych tekstów o inkwizycji. Na czerwono
zaznaczono błędy. Na zielono uszczypliwości, wykrzyknienia mające podsycić
atmosferę. Mogłoby się wydawać, że trudno o podobne przykłady łgarstwa i
manipulacji. Niestety, zdarza się to często.
Czasopismo Bez dogmatu - Internet, podpis przemilczmy
Święta Inkwizycja Według prawa

kontynentalnego i rzymskiego

czarownictwo było zbrodnią wyjątkową, crimen excepta, w wypadku której

bardzo trudno przedstawić dowody w drodze zwykłej, prawnej procedury

.

Dlatego

najlepszym sposobem udowodnienia przestępstwa miało być

przyznanie się winnego

.

Sam Bóg przypuszczalnie nie miał w tej sprawie nic do powiedzenia; być
może umarł

w roku 1486, gdy dwaj

bogobojni

dominikanie - Jakub Sprenger

i Heinrich Kramer - opublikowali "Młot na czarownice".

Możliwe zresztą, że

umarł 253 lata wcześniej

, w roku 1233, gdy święta Inkwizycja powołana

została do życia lub w roku 1320, kiedy

papież Jan XXII polecił Inkwizycji

uśmiercenie wszystkich, którzy oddali się diabłu

.

A może jeszcze wcześniej

, w

roku 382,

gdy chrześcijański Kościół uznał, że zabity powinien być każdy,

kto dopuszcza się herezji

.

Ludzie podejrzani o czarownictwo

powinni być torturowani tak długo, aż

wyznają swe postępki i przyznają się do winy

. Powinni być

zabici dla dobra

świata

, aby

powstrzymać diabelskie działania w królestwie Bożym

i

dla

własnego dobra

,

aby przez swą śmierć w pokucie uchronić się przed

straszniejszymi następstwami po śmierci

.

Przez pierwsze 253 lata istnienia Inkwizycji

czarownice palono w sposób nie

skodyfikowany

, panował w tej dziedzinie

ogólny bałagan i chaos

. Dopiero gdy

Sprenger przekonał papieża Innocentego VIII

o potrzebie uregulowania tych

spraw i kiedy wspólnie z Kramerem wydali swe

wielkie

dzieło, kościół

mógł

przystąpić do polowania metodycznie i w sposób uporządkowany. Od tego
czasu

w całej Europie

stosowano identyczną procedurę, podobne narzędzia

tortur i niemal identyczną listę pytań, które należało zadać czarownicy.

W

sprawie polowania na czarownice, dwa zwaśnione odłamy Kościoła -

4

protestantyzm i katolicyzm potrafiły się doskonale porozumieć

,

nawet w

czasach wojny trzydziestoletniej

.

Artykuł składający się z historycznych widzimisie, pełen uszczypliwości,
manipulacji i czystych kłamstw. Niestety, taka literatura nie jest
odosobnionym przykładem. Poniżej dwa teksty encyklopedyczne. Pierwszy z
Wielkiej Encyklopedii Powszechnej wydanej w 1967 roku (data mówi sama za
siebie). Drugi jednak wydany już w wolnej Polsce niczym nie odbiega od
pierwszego, a nawet idzie dalej (np. pierwsze zdanie). Zaczerpnięty z
encyklopedii FOGRY 1998.
.
Encyklopedia r. 1967
Inkwizycja, (...)

instytucja kościoła katolickiego

do wykrywania i karania

ruchów heretyckich i

antykościelnych

. Początki inkwizycji sięgają panowania

Teodozjusza I Wielkiego i Justyniana I; już wtedy istnieli

przy kościele

specjalni urzędnicy tzw. inquistores. (...) Wzrost

opozycji kościelnej

i religijnej

w XII-XIII w. (katarowie, albigensi) spowodował wzmożenie

represji

ze strony

kościoła

(...) Za pontyfikatu Innocentego IV

wprowadzono

oficjalnie

użycie

tortur do wymuszania zeznań

. Do wytoczenia procesu

wystarczało

podejrzenie lub denuncjacja szpiegów

,

utrzymywanych

przez inkwizycję.

Nazwiska oskarżycieli czy świadków (

mógł nim być każdy

: krewny, dziecko,

nawet zbrodniarz)

utrzymywane były w tajemnicy

. (...) Oskarżony w praktyce

był

pozbawiony obrońcy

, którego

automatycznie oskarżano

o sprzyjanie

herezji. (...)

Najczęściej

jednak karano, w zależności od rodzaju zarzucanego

czynu chłostą publiczną,

ciężkim więzieniem (często dożywotnim

) lub

śmiercią.(...) Nieco łagodniejsza była inkwizycja we Włoszech, szczególnie w
prowincjach i miastach mających własny samorząd (...) Inkwizycja działała
tu pod nadzorem

władz świeckich, które przeciwstawiały się okrucieństwu

.

Również w Niemczech działalność inkwizycji była

ograniczona przez

niektórych cesarzy

.(...)

W Anglii (...) tortury były w ogóle zakazane

.(...)

Specyficzny charakter miała inkwizycja hiszpańska.

Stosowano tam masowe

represje

wobec nawróconych mahometan i żydów oskarżanych o tajemne

wyznawanie dawnych religii. (...)W wielu jednak krajach działalność
inkwizycji

zmalała pod wpływem reformacji

. (...) Przedmiotem

ataków

inkwizycji stali się przede wszystkim postępowi uczeni tego okresu. (...)W
większości krajów europejskich inkwizycja została zniesiona do końca do
XVIII w. Jedynie w

najbardziej reakcyjnych

krajach przetrwała do połowy

XIX w. (...)

Na miejscu dawnej inkwizycji istnieje obecnie przy kurii rzymskiej

Najwyższa Kongregacji Świętego Officjum.

Nie ma odniesienia do ówczesnego krwawego sądownictwa. Ani słowa o
humanitarnych odkryciach i postępowych zasadach wprowadzonych właśnie
przez inkwizycję. Nie ma w ogóle rozgraniczenia między inkwizycją kościelną
i świecką. Ani słowa również o ułaskawianiu, wstawiennictwie papieży (np. o
tym że papież przyjmował żydów w Watykanie w czasie, gdy w Hiszpanii
władza świecka ich torturowała. Papież dał im schronienie i zabronił
represji). Absurdalne są poglądy o łagodności inkwizycji protestanckiej (sądy
Kalwina bez procesu itp.). Kłamstwa dotyczą formy procesu, odmowy
obrońcy, oskarżeń za świadczenie itp. (Aby zmniejszyć ilość oskarżeń w
pewnym czasie wprowadzono zarzut herezji za oskarżenie !!!) Na koniec

5

informacja całkowicie bez kontekstu, sugerująca przejęcie zbrodniczych
praktyk przez Watykan.
Encyklopedia Fogry 1998
Inkwizycja, (...), instytucja

policyjno-sądowa

Kościoła katolickiego

, sięgająca

swymi początkami IV w

. Rzeczywista jednak działalność inkwizycji

rozpoczęła się w 1184, gdy papież Lucjusz III

rozkazał

wszystkim biskupom

zwalczanie herezji, (...) Teoretyczne

podstawy dla działania inkwizycji

wypracował św. Tomasz z Akwinu w Summa Theologica (II. II, 11, 3).
Twierdził on w niej, że heretyków nie należy tolerować, lecz

trzeba karać

śmiercią

. Zadaniem inkwizycji była walka

z wszelkimi ruchami heretyckimi,

czarownicami i czarami

,

wszelkimi głosicielami teorii niezgodnych z

dogmatami i oficjalną doktryną kościoła

.

Ofiarami

inkwizycji stawali się

uczeni, teologowie,

ludzie niewygodni

dla władz

Kościoła lub lokalnych

społeczności katolickich

Najczęstszymi

sposobami działania inkwizycji były:

szpiegostwo, donosicielstwo, przesłuchania

,

tortury, palenie dzieł, palenie

heretyków na stosach

. Wśród inkwizytorów

największą sławę

(w spisie

dokumentów kościelnych wyróżniony jako "gorliwy obrońca prawowierności")
zdobył dominikanin niemiecki Sprenger, autor książki Malleus maleficarum
(Młot na czarownice). Książka Sprengera

pozostaje w bezpośrednim związku

z bullą Innocentego VIII, wg której każda czarownica pozostaje w

stosunku

płciowym

z diabłem. Książka opisuje przesłuchanie i spalenie na stosach

dziewięćdziesięciu czarownic.

Ile rzeczywiście kobiet spłonęło

na stosach

inkwizycyjnych pod zarzutem czarów

do dziś nie ustalono

.(...)

Ten również tendencyjnie napisany artykuł jest prawie dokładną kalką
poprzedniej encyklopedii. Wyrzucono z niej kilka informacji dających jednak
pewne pozytywne światło (np. to, że w krajach słowiańskich inkwizycja
prawie nie działała - ciekawe dlaczego). Na to miejsce wprowadza się tematy
(Młot na czarownice, stosunki płciowe z diabłem itp.), które tak przestawione
są 100% manipulacją.

Kilka godnych polecenia linków inkwizycyjnych

artykuł o Inkwizycji

Grzegorz Świderski

Inkwizycja

(informacje)

Rafał A. Ziemkiewicz

"Stosy kłamstw o Inkwizycji"

(artykuł)

6