„Osocze bogatopłytkowe:

nowe rozwiązanie w medycynie estetycznej”

„PRIME” 06/2013r

Daniel Sister bada materiały naukowe, proces przygotowania i mechanizm działania

formacji osocza bogatopłytkowego do zastosowań w medycynie estetycznej.

W ciągu ostatnich 20 lat, popyt na zabiegi kosmetyczne wśród

naszego starzejącego się społeczeństwa ewoluował. Nastąpił wzrost

zainteresowania pacjentów poszukiwaniem mniej inwazyjnych

procedur odmładzania twarzy. Postęp wiedzy i techniki, oraz

wprowadzenie miękkich wypełniaczy tkankowych dających coraz

bardziej długotrwałe efekty doprowadziły do zwiększenia

akceptacji w stosunku do zabiegów kosmetycznych. Coraz więcej

pacjentów poszukuje procedur mniej inwazyjnych niż zabiegi

chirurgiczne. Osocze bogatopłytkowe (PRP) jest autologicznym

koncentratem ludzkich płytek krwi w małej objętości osocza. Jest to

bezpieczna forma leczenia, a dzięki zawartym w osoczu czynnikom

wzrostu, może stanowić idealną alternatywę dla wielu procedur.

Wymagania naszego starzejącego się społeczeństwa zmieniły się znacząco w ciągu ostatnich kilku dekad, wraz z

pacjentami z wyżu demograficznego wchodzącymi w wiek około 60 lat, którzy chcą wyglądać tak młodo i zdrowo jak to

możliwe. Wymagania te wiążą się z pragnieniem większości pacjentów poszukiwania mniej inwazyjnych procedur

odmładzania twarzy.

Postęp wiedzy i techniki, oraz wprowadzenie miękkich wypełniaczy tkankowych dających coraz bardziej długotrwałe

efekty doprowadziły do zwiększenia aprobaty w stosunku do zabiegów kosmetycznych w całym społeczeństwie Coraz

więcej pacjentów poszukuje procedur mniej inwazyjnych niż zabiegi chirurgiczne. Jednakże, Sclafani twierdzi, że „nie

został jeszcze wynaleziony idealny wypełniacz tkanek miękkich” taki, który bezszwowo scala się z otaczającymi go

tkankami, jest łatwy w aplikacji, tani, łatwo dostępny i trwały. Obecnie dostępne wypełniacze tkanek miękkich mogą ulec

zwyrodnieniu, wywołać reakcję organizmu na ciała obce wraz z enkapsulacją komórek, mogą też być bardzo kosztowne”.

Obecnie wiadomo, że starzenie się twarzy, nie jest tylko wynikiem grawitacji, zaniku ciała tłuszczowego okolicy

jarzmowej, i/lub braku kolagenu, ale jest to skomplikowany proces obejmujący różne elementy twarzy, zachodzący

efektem kaskadowym.

1

Proces ten wpływa na cztery główne warstwy twarzy - kostną, mięśniową, tłuszczową i skórną, a ich zmiany zachodzą

w obu kierunkach równocześnie: z zewnętrznej warstwy skóry do wewnątrz, w kierunku kości, a także od strony kości

za zewnątrz, w kierunku skóry. Wszelkie zmiany w którejś z warstw oddziałują na kolejną warstwę stopniowo

wpływając na efekty starzenia.

Najbardziej istotna zmiana w pierwszej warstwie w czaszce, występuje w otworach twarzy. Nos i oczodoły powiększają

się z wiekiem aż o 20%; oczodoły powiększają się z czasem, a kość podoczodołowa, tuż pod okiem, przemieszcza się

do tyłu. W związku z tym, wszystkie inne struktury (mięśnie, tkanka tłuszczowa i tkanka skórna) zaczynają opadać i

zsuwać się z powierzchni cofającej się kości. Grawitacja częściowo przyczynia się do tego efektu, ale jedynie w

połączeniu ze zmianami zachodzącymi w czaszce.

Wbrew powszechnemu przekonaniu, w rzeczywistości mięśnie twarzy z wiekiem napinają się, a nie wiotczeją. Można

to zaobserwować w wiązadłach mięśnia szerokiego szyi, które rozciągają się z od brody do obojczyka i z wiekiem stają

się coraz bardziej widoczne. W podobny sposób powstają kurze łapki oraz głęboko osadzone zmarszczki pionowe na

czole, tzw. lwie bruzdy. Jednocześnie, ilość tłuszczu w ciele tłuszczowym na twarzy obniża się z wiekiem dając

złudzenie wychudzonej twarzy, co powoduje nie tylko straty objętościowe, lecz także brak skutecznych funkcji

nawilżających i sprężystych. Komórki fibroblastów wytwarzające elastynę, kolagen i kwas hialuronowy (HA) działają

najlepiej, gdy są do pewnego stopnia rozciągnięte. W rezultacie zmniejszonej ilości tłuszczu oraz mniejszej

rozciągliwości, skóra staje się obwisła, a jej funkcje słabną.

Ostatecznie, proces starzenia się twarzy jest złożonym efektem kaskadowym, w którym każdy element twarzy

wpływa i oddziałuje na inny.

Czym jest osocze bogatopłytkowe?

Osocze bogatopłytkowe (PRP) jest autologicznym koncentratem ludzkich płytek krwi w małej objętości osocza.

Zabiegi z użyciem osocza bogatopłytkowego są procedurami interdyscyplinarnymi opartymi o dużą ilość literatury

fachowej z zakresu medycyny kosmetycznej, implantologii stomatologicznej, okulistyki, ortopedii oraz medycyny

sportowej.

Osocze, które zawiera 55% zawartości krwi składa się głównie z wody (90% objętości), zawiera także rozpuszczone

białka, glukozę, jony minerałów, hormony, dwutlenek węgla (osocze jest głównym nośnikiem transportu produktów

wydalania), płytki krwi oraz krwinki. Stanowiąc koncentrat płytek krwi, jest jednocześnie koncentratem siedmiu

podstawowych białkowych czynników wzrostu, które okazały się być aktywnie wydzielane przez płytki krwi w celu

stymulacji gojenia ran. Wspomniane czynniki wzrostu obejmują trzy izomery czynnika wzrostu aktywowanego przez

płytki krwi. Istnienie wszystkich wymienionych czynników wzrostu w płytkach krwi zostało udowodnione, lecz, aby

czynniki zaczęły działać, płytki krwi muszą zostać pobudzone do pracy. Po aktywacji, płytki uwalniają ziarenka alfa, w

których przechowywane są czynniki wzrostu.

2

Ponadto, aktywowane trombocyty zawierają na swojej powierzchni wiele molekuł sygnalizacyjnych takich jak: CD9,

CD-W17, CD41, CD42a-d, CD51, CD-W60, CD61, CD62P, CD63. Ponieważ skoncentrowane płytki krwi są

zawieszone w małej ilości osocza, PRP jest czymś więcej niż tylko koncentratem płytek krwi. PRP zawiera także trzy

białka spełniające rolę białek adhezyjnych w krwi dla osteokondukcji oraz działających jako macierz kostna, macierz

tkanki łącznej i migracji nabłonka. Wspomniane białka adhezyjne składają się z fibryny, fibronektyny oraz

witronektyny.

Rozwój, morfologia i rozmieszczenie płytek krwi.

Płytki krwi to cytoplazmatyczne fragmenty megakariocytów (rodzaj białych krwinek), które tworzą się w szpiku

kostnym, są okrągłe lub owalne, o średnicy około 2  µm. Mają trójblaszkową błonę komórkową z powierzchnią

pokrytą receptorami glikoproteinowymi leżącą na powierzchni, częściowo przeplatającą się i wchodzącą w głąb

podwójnej warstwy fosfolipidów i cholesterolu.

Płytki krwi nie mają jądra, ale zawierają organelle i struktury takie jak mitochondria, mikrotubule i ziarenka (α, δ i λ).

W każdej płytce krwi istnieje około 50-80 ziarenek alfa, a każde z nich jest związane błoną jednostki i utworzone

podczas dojrzewania megakariocytów. Ziarenka mają około 200-500 nm średnicy i zawierają ponad 30 bioaktywnych

białek, z których wiele ma zasadniczą rolę w hemostazie i/lub naprawie tkanek.

Cytoplazma płytek krwi zawiera otwarty system kanalików, który zwiększa chłonność efektywnej powierzchni

właściwej do przyjmowania agonistów i uwalniania wydzieliny efektorowej. Obszar znajdujący się pod błoną

zawiera mikrofilamenty aktynowe i miozynowe, które pośredniczą w zmianach morfologicznych. Komórki te

zawierają cykl kwasu cytrynowego i wykorzystują glukozę poprzez szlak pentozofosforanowy i glikolityczny. Ich

funkcja jest ściśle związana z ich aktywnością metaboliczną.

Przygotowanie osocza bogatopłytkowego.

Pobiera się małą objętość krwi (najlepiej 20 ml) przez nakłucie od pacjenta i wstrzykuje się ją do odpowiedniego

rozmiaru probówki w celu wirowania. Stężenie płytek krwi (czynników wzrostu) będzie zależeć od:

•

Całościowej ilości użytej krwi

•

Efektywność odzysku płytek krwi

•

Końcowej objętości osocza, w którym zawieszone są płytki krwi.

Z tych powodów, aby zwiększyć wartość przyspieszenia, które ma znaczenie dla aktywacji cieczy, lepiej jest używać

probówek szerokich i krótkich. Ważne jest również, aby wybrać współczynnik stężenia mniejszy niż 4 w celu uniknięcia

zbyt wysokiego końcowego stężenia, co byłoby szkodliwe ze względu na duże ryzyko przedwczesnej aktywacji.

3

Samoaktywacja w takich przypadkach jest zwykle wynikiem wzrostu stężenia i agregacji płytek krwi, który

następuje po ich nadmiernej bliskości względem siebie.

Ustalono, że nadmierne przyspieszenie zmniejsza integralność błony płytek. W niektórych z nich następuje wtedy

aktywacja. Wobec tego, dla wartości większej niż 400 G, aktywuje się 5% płytek krwi, natomiast dla wartości 3000

G aktywowanych będzie 40-70% płytek.

Wyniki uzyskane z wykorzystaniem systemów używających podwójne wirowanie są podobne do tych, które

wykorzystują pojedyncze wirowanie, ale zastrzyki są bardziej bolesne i mogą powodować stan zapalny. Jest to

wina współczynnika ilości płytek krwi, leukocytów i osocza, a także zwiększonej ilości zabiegów. Ponadto, nawet

jeśli pożądane stężenie jest wyższe, wzrasta także ryzyko samoaktywacji. Bogatopłytkowe osocze zawiera duże

ilości mikrocząsteczek komórkowych, w tym aneksyny V + mikrocząstki, które zostają utracone w różnym stopniu,

gdy bogatopłytkowe osocze jest podwójnie wirowane w celu usunięcia płytek krwi.

Należy unikać rozdrobnienia płytek krwi podczas obróbki próbek, ponieważ zakłóca to proces aktywacji, w wyniku

czego następuje zerwanie struktury trzeciorzędowej niektórych białek wydzielniczych. W rezultacie, takie

rozdrobnienie podczas obróbki może spowodować uwolnienie wysokich poziomów białek z zaburzeniami

aktywności biologicznej. Integralność błony płytek krwi może zostać zachowana poprzez użycie niewielkich sił

grawitacyjnych w trakcie wirowania. Czynniki wzrostu uwalniane z aktywowanych płytek krwi stymulują i

modulują proces gojenia ran w tkankach miękkich oraz twardych.

Istnieje wiele różnych zestawów do wytwarzania osocza bogatopłytkowego, ale niektóre z nich zawierają trombiny

pochodzenia ludzkiego lub wołowego i w związku z tym produkt końcowy nie może być uznany za autologiczny.

Inne zestawy używają chemicznego bufora w celu oddzielenia osocza i czerwonych krwinek i w związku z tym nie

wytwarzają klarownego osocza bogatopłytkowego. Rozdzielenie powinno nastąpić za pomocą metod fizycznych,

nie chemicznych.

Jak to działa?

Powszechnie wiadomo, że proces gojenia ran jest złożony i

zazwyczaj składa się z trzech faz: stanu zapalnego, regeneracji i

odbudowy. Pewna ilość białek zawarta jest w ziarenkach alfa

płytek krwi. Białka te należą do rodziny czynników wzrostu,

cytokinów i chemokinów, które są określane jako białka wydzielnicze. Mają one zasadnicze znaczenie w realizacji

całego zabiegu, ponieważ każdy etap procesu gojenia jest pod wpływem określonych czynników wzrostu/

cytokinów. Niektórzy badacze sugerowali, że osocze bogatopłytkowe powinno osiągnąć trzy do pięciokrotnego

wzrostu stężenia płytek krwi powyżej wartości podstawowej.

„Powszechnie wiadomo, że proces

gojenia ran jest złożony i zazwyczaj

składa się z trzech faz: stanu

zapalnego, regeneracji i odbudowy”

4

Ze względu na obecność wysokich stężeń czynników wzrostu, poza szeroko stosowanym użyciem do przyspieszenia

gojenia się ran, osocze bogatopłytkowe jest także używane w szerokim zakresie do zabiegów chirurgicznych oraz

klinicznych. Istnieje istotny dowód w postaci badań klinicznych potwierdzający jego wykorzystanie w innych

dziedzinach medycyny. Znaczne stężenie płytek krwi w porównaniu ze zwykłą krwią z pewnością stanowi

wyjątkowe źródło czynników wzrostu. Po wstrzyknięciu podskórnym, wspomniane białka oraz czynniki wzrostu

wchodzą w interakcję z komórkami podstawnymi w tkance podskórnej, w tym z fibroblastami, komórkami

śródbłonka i podskórnymi komórkami macierzystymi. Osocze bogatopłytkowe jest również stosowane w dziedzinie

chirurgii estetycznej do stymulacji naskórka oraz głębokich warstw skóry. Udowodniono, że stosowanie osocza

bogatopłytkowego wzmacnia skórę oraz zwiększa jej objętość.

Fitzpatrick opublikował badania potwierdzające, że miejscowe stosowanie czynników wzrostu stymuluje

odmłodzenie skóry twarzy, która uległa fotostarzeniu, poprawiając jej wygląd kliniczny i wywołując ponowną

syntezę kolagenu. Inne badania wykazały, że osocze bogatopłytkowe rzeczywiście wywołuje zwiększoną ekspresję

regulatorów cyklu komórkowego G1, kolagenu typu I oraz metaloproteinazy macierzy zewnątrzkomórkowej

(MMP) 1 w ludzkich fibroblastach skóry.

Komórki, osteoblasty, fibroblasty, komórki śródbłonka i komórki naskórka pobudzają receptory błonowe komórek

do stymulacji czynników wzrostu w osoczu bogatopłytkowym. Wspomniane receptory transbłonowe indukują

aktywację wewnętrznej endogennej sekwencji sygnałowej białka, która powoduje odblokowanie normalnej

sekwencji genu w komórce, takiej jak: proliferacja komórek, tworzenie macierzy, produkcja osteoidów, synteza

kolagenu. Znaczenie tego procesu jest takie, że czynniki wzrostu

osocza bogatopłytkowego nie są nigdy wprowadzane do komórki

lub jej jądra, nie są mutagenne i działają poprzez stymulację

prawidłowego gojenia, lecz proces ten następuje o wiele szybciej.

Dlatego osocze bogatopłytkowe nie ma zdolności indukowania

powstawania nowotworów i żaden tego typu przypadek nigdy nie

został stwierdzony.

Koncentrat płytek krwi

Bogatopłytkowe osocze musi zostać wytworzone w stanie niezakrzepłym i powinno być wykorzystywane na

implancie, płacie skóry, ranie lub skórze w ciągu 10 minut od początku powstania skrzepu. Istnieje zależny od

dawki związek między koncentratem płytek krwi, proliferacją ludzkich, dorosłych mezenchymalnych komórek

macierzystych, proliferacją fibroblastów i produkcją kolagenu typu I. Sugeruje to, że zastosowanie autologicznego

osocza bogatopłytkowego może poprawić gojenie się ran dla tkanek miękkich i twardych, jak wykazano w

kontrolowanych badaniach na zwierzętach.

„Osocze bogatopłytkowe musi zostać

wytworzone w stanie niezakrzepłym i

powinno być wykorzystywane na implancie,

płacie skóry, ranie lub skórze w ciągu 10

minut od początku powstania skrzepu.”

5

Następne  pytanie  dotyczy  wystarczającej  do  zabiegu  liczby  płytek  krwi.  Wystarczająca  odpowiedź  komórkowa  

na   koncentrat   płytek   krwi   rozpoczyna   się,   gdy   osiągnięty   zostaje   poziom   przekroczenia   wartości   bazowej  

ilości  płytek  krwi  cztero  lub  pięciokrotnie.

Podobne   badania   przeprowadzone   przez   Lui   i   innych   wykazały,   że   proliferacja   Gibroblastów   i   produkcja  

kolagenu  typu  I  zostały  również  zwiększone  przez  koncentrat  płytek  krwi,  a  odpowiedź  była   zależna  od  pH,  z  

najlepszą  reakcją  występującą  w  bardziej  kwaśnym  poziomie  pH.

Osocze  bogatopłytkowe  szybko  zyskuje  zainteresowanie  na  całym  świecie,  lecz  przepisy  zdrowotne  różnią  się  

w   poszczególnych   krajach,   co   czyni   generalizację   procesu   bardziej   skomplikowaną   i   często   droższą.   Na  

przykład,   w  Korei   możliwe   jest  przeprowadzenie   badania   na   jednej   połowie   twarzy,   co   nie   jest   możliwe   w  

Wielkiej  Brytanii,   a   we   Włoszech,   proces  może   być  przeprowadzany  tylko   w   klinice/szpitalu   z   obecnym   na  

miejscu  hematologiem.

Przegląd  literatury  fachowej

Przy  użyciu  osocza  bogatopłytkowego,  istotne  są  różne  metody  stosowane  podczas  wytwarzania  go,  ponieważ  

wpływają   one   na   jakość   produktu.   Aktywacja   płytek   krwi   jest   wymagana   dla   uwolnienia   czynników  

wzrostowych,   ale   metoda   aktywacji   może   wpływać   na   otrzymaną   matrycę,   dostępność   czynnika   wzrostu   i  

gojenie.   Co  więcej,   niektóre   metody  wzbogacają   leukocyty  oraz   płytki  krwi,   ale   inne   cechują   się   małą   liczbą  

leukocytów.   Leukocyty  pełnią   ważne   role   w  procesie   gojenia     i   połączenie   ich   działania   z   PRP   prowadzi  do  

zwiększenia   koncentracji   płytek   krwi.   Generalnie,   poziomy   transformującego   czynnika   wzrostu   TGF-­‐1   i  

płytkopochodnego  czynnika  wzrostu  PDGF  są  wyższe  w  preparatach  zawierających  leukocyty  w  porównaniu  z  

ubogim  w  leukocyty  osoczem  bogatopłytkowym.

Literatura   fachowa   opublikowana   w  okresie   od   marca   2001   do   marca   2011   roku   została   omówiona   przez  

Davisa   i  innych,   a   metaanaliza   badań   ran   przewlekłych   wykazała,  że   terapia   osoczem  bogatopłytkowym  jest  

preferowana   w   celu   osiągnięcia   całkowitej   regeneracji.   Systematyczne   badanie   ran   skórnych   wykazało  

poprawę  w  całkowitej  i  częściowej  regeneracji  ran  w  porównaniu  ze  sterowanym  leczeniem  ran.

W badaniach kwalifikowalnych, zidentyfikowano i leczono za pomocą osocza bogatopłytkowego trzy główne

rodzaje ran: rany otwarte, przewlekłe i ostre rany chirurgiczne z pierwotnym zamknięciem oraz ostre rany

chirurgiczne z połowicznym zamknięciem. Głównym rezultatem badań było kompletne zagojenie. W badaniach ran

przewlekłych i ostrych, pełne zamknięcie ran było bardziej prawdopodobne w przypadku ran leczonych terapią

bogatopłytkowego osocza.

6

W innym badaniu stwierdzono, że odsetek całkowitego zagojenia w przypadku owrzodzeń skóry leczonych za

pomocą osocza konsekwentnie wzrósł w porównaniu z przypadkami kontrolnymi. Z innych badań na temat terapii

PRP wyciągnięto takie same wnioski.

Z jednego z badań wysunięto bardzo daleko idące wnioski, twierdząc, w oparciu o metaanalizę i naukowe dowody

dotyczące spójnych korzystnych wyników, że PRP jest zalecaną formą terapii w przypadku leczenia ran.

Przeprowadzono w sumie 15 badań klinicznych z randomizacją i 25 badań kliniczno-kontrolnych. Trzydzieści sześć

publikacji wykazało korzystne wyniki z użyciem PRP. Dostępne artykuły zostały podzielone na trzy tematy związane

z chirurgią plastyczną: gojenie ran, przeszczep tkanki tłuszczowej i przeszczep kości. Carter i inni opisali wysoce

korzystny wpływ PRP dla wielu wskazań, w tym lepszy wskaźnik szybszego gojenia się ran, zwiększoną

przeżywalność przeszczepów tłuszczowych oraz poprawę regeneracji przeszczepu kości.

Remodeling tkanek

Autologiczne osocze bogatopłytkowe szybko zyskało zainteresowanie w wielu dziedzinach medycyny. W jednym

badaniu, skutki aktywowanego osocza bogatopłytkowego (aPRP) i aktywowanego osocza ubogiego w płytki krwi

(aPPP) zostały przeanalizowane w odniesieniu do remodelingu macierzy zewnątrzkomórkowej (ECM). Jest to proces,

który wymaga aktywacji skórnych fibroblastów, co jest niezbędne do odmłodzenia wieku skóry. Zarówno aPRP, jak i

aPPP stymulowały prolifikację komórek, osiągając najwyższą wartość prolifikacji rzędu 5% aPRP. Dodatkowo,

zarówno aPRP oraz aPPP zwiększyły uwolnianie kolagenu typu I, białka MMP-1 oraz mRNA w ludzkich

fibroblastach skóry.

Zarówno aPRP, jak i aPPP stymulują remodeling tkanek w starzejącej się skórze i mogą być stosowane w

dermatologii estetycznej jako leczenie uzupełniające razem z laserami do odmładzania skóry. Pomimo tego, że

optymalne stężenie płytek krwi nie jest jasne, zakłada się, że obecne metody przygotowywania osocza wymagają ok.

300-700% nasycenia płytkami krwi, z ciągłym zwiększaniem stężenia płytek krwi aż do wartości większej niż

1.000.000 płytek. Czynniki te są znane z właściwości regulacyjnych procesów, w tym procesu migracji komórek,

adhezji, proliferacji i różnicowania oraz stymulowania gromadzenia macierzy pozakomórkowej skóry poprzez

wiązanie jej z konkretnymi receptorami na powierzchni komórek.

W skórze, która jest stale narażona na działanie promieniowania UVB, degeneracja kolagenu i zaburzenia depozycji

tkanki sprężystej są wynikiem utraty strukturalnej integralności macierzy pozakomórkowej skóry, co powoduje

powstawanie zmarszczek. Sprężystość skóry również ulega zmniejszeniu. W jednym z badań, aPRP i aPPP wykazały

znaczny wzrost proliferacji fibroblastów w stosunku do grupy kontrolnej leczonej surowicą. Komórki wystawione na

działanie 5% lub 10% aPRP wykazywały również znacznie wyższe wskaźniki proliferacji niż komórki kontroli

dodatniej. Wyniki te wskazują, że aPRP i aPPP stymulują proliferację fibroblastów. Z drugiej strony, uwolnienie

łańcuchów a1 i a2 kolagenu typu I było zwiększone w komórkach wystawionych na działanie 5% aPRP lub aPPP (w

porównaniu z kontrolą negatywną), co sugeruje, że zarówno PRP i PPP wykazują zdolność do indukowania produkcji

kolagenu.

7

Takie stymulowanie syntezy kolagenu na nowo może zrekompensować defekty powstające w wyniku fragmentacji lub

utraty kolagenu w skórze poddanej fotostarzeniu i w przypadku starzejącej się skóry. Nagromadzenie nowo

wyprodukowanego kolagenu może poprawić strukturalną integralność macierzy pozakomórkowej skóry i stymulować

fibroblasty do wytwarzania większej ilości kolagenu. Podobnie, indukcja MMP-1 w skórze poddanej fotostarzeniu

może ułatwić usunięcie fragmentów kolagenu, które uszkadzają tkankę macierzystą skóry, tym samym zapewniając

lepszą podstawę dla depozycji nowego kolagenu. W nowszym badaniu, wstrzyknięcie PRP w twarz i szyję w celu

rewitalizacji uzyskało dobre rezultaty.

Rezultaty terapii z użyciem osocza bogatopłytkowego

Odkryto, że PRP w połączeniu z laserem frakcyjnym zwiększa zadowolenie pacjentów i elastyczność skóry oraz

zmniejsza rumień. Ponadto, terapia zwiększyła długość połączenia skórno-naskórkowego, ilość kolagenu i

fibroblastów. Terapia PRP z laserem frakcyjnym jest efektywną terapią skojarzoną służącą do odmładzania skóry.

Zdolność PRP do zwiększania elastyczności skóry może zostać wyjaśniona proliferacją keratynocytów i fibroblastów

oraz produkcją kolagenu.

W badaniu mającym na celu ocenę skuteczności pojedynczej dawki autologicznej bogatopłytkowej macierzy

fibrynowej (PRFM) do korekty głębokich bruzd nosowo-wargowych (NLFs), pobrano krew od 15 osób dorosłych,

oraz wyprodukowano autologiczną bogatopłytkową macierz fibrynową używając firmowego systemu. Następnie

mieszaninę wstrzyknięto do skóry właściwej i w głębsze warstwy skóry poniżej bruzd nosowo-wargowych. Osoby

badane zostały sfotografowane przed i po leczeniu; bruzdy były oceniane przez lekarza przed i po leczeniu za pomocą

skali oceny zmarszczek (WAS), a pacjenci oceniali swój wygląd podczas każdej wizyty kontrolnej za pomocą skali

poprawy estetyki (GAIS). Byli oni poddawani ocenie w 1, 2, 6, i 12 tygodniu po zakończeniu leczenia.

Celem terapii wszystkich pacjentów była maksymalna (nie nadmierna) korekta, ze średnią redukcją w skali oceny

zmarszczek sięgającą 2,12 +/- 0,56. Żaden z pacjentów nie odnotował żadnych zwłóknień, nieprawidłowości,

stwardnień, ograniczenia ruchu, lub grudkowatości. Autor badania stwierdził, że bogatopłytkowa macierz fibrynowa

(PRFM) może zapewnić istotne długoterminowe zmniejszenie głębokich bruzd nosowo-wargowych bez użycia

materiałów obcych. PRFM posiada znaczny potencjał do stymulowanego zwiększenia objętości skóry. (Uwaga: W

narzędziu stosowanym w tym badaniu wykorzystuje się trombiny, aby uzyskać silniejszy efekt siatki fibrynowej, a

zatem produkt nie może być określony jako stuprocentowo autologiczny.)

Obiektywne wyniki

Badanie przeprowadzone przez Amgara i innych jest jednym z bardzo nielicznych badań koncentrujących się

wyłącznie na obiektywnych wynikach terapii osoczem bogatopłytkowym. W przeprowadzonym badaniu użyto

parametrów biometrycznych dla naukowo możliwych do pomiaru sposobów oceny wyników zastosowania

zastrzyków osocza bogatopłytkowego. Nawilżenia skóry dokonano po kompensacji poziomu wilgotności otoczenia.

8

Nawodnienie wyrażono w standardowym indeksie. Anizotropia mierzy

rozkład mikrolinii w wartości 360, co zostaje wyrażone w procentach. Po

oznaczeniu obrzęku skóry, na powierzchni skóry mogła zostać

zaobserwowana liczba mikrolinii. Zarys i umiejscowienie

wspomnianych mikrolinii, dwuwymiarowo we wszystkich kierunkach

(360), świadczy o młodej skórze. Im starsza skóra, tym bardziej linie

zmieniają położenie i stają się równoległe.

Badaniem objęto 37 pacjentów przez okres 3 tygodni po leczeniu z użyciem PRP, oraz 27 przez dodatkowe 10

tygodni po leczeniu. Pozytywny efekt przeciwstarzeniowy został oceniany poprzez zmierzenie wartości anizotropii

uzyskując dane odpowiednio -24,1% i -16,9%. Dodatkowo, analiza przekrojowa zawierająca wstępne odczyty

anizotropii wykazała dalszą poprawę. Korelaty anizotropii plasowały się odpowiednio na poziomach -33% i -39,7%,

w przypadku leczenia skierowanego do pacjentów, którzy najbardziej skorzystali z zabiegu (anizotropia> 30%).

Badanie wykazało także, że skutki jednorazowego leczenia za pomocą PRP mogą się utrzymywać przez okres do 10

miesięcy.

W innym badaniu, w którym użyto PRP oraz frakcyjną terapię laserową w celu odmłodzenia skóry, wysokie stężenie

PRP indukowało ponadregulację kolagenu typu I oraz uwolnienie MMP-1 i MMP-2 w ludzkich fibroblastach skóry.

Leczenie z użyciem indukowało wzrost uwolnienia regulatorów cyklu komórkowego G1, kolagenu typu I i MMP-1,

tym samym przyspieszając proces gojenia się ran. Ablacyjny laserowy resurfacing skóry laserem frakcyjnym CO2

jest obiecującą terapią w leczeniu blizn trądzikowych, pomimo tego, że używana technika jest związana z

wydłużeniem trwania rumienia i obrzęku, które mogą mieć wpływ na codzienne życie pacjentów. Leczenie za

pomocą PRP po ablacyjnym laserowym resurfacingu skóry zwiększa tempo naprawy skóry zniszczonej laserem oraz

synergistycznie poprawia wygląd kliniczny blizn potrądzikowych.

Znacznie szybsze odzyskiwanie przeznaskórkowo utraconej wody (TEWL) odnotowano w grupie pacjentów

leczonych za pomocą PRP. Wskaźniki rumienia i melaniny były niższe niż w grupie kontrolnej. Próbki pobrane

metodą biopsji, w grupie leczonej z użyciem PRP, wykazały grubsze wiązki kolagenu niż w grupie kontrolnej.

Wyniki badania histologicznego przeprowadzonego przez Sclafaniego i innych potwierdzają dane z obserwacji

klinicznych stwierdzające rozrost tkanki miękkiej.

Już w 7 dni po zakończeniu leczenia, odnotowano aktywowane fibroblasty i nowe pokłady kolagenu, które były

widoczne przez cały czas trwania badania. Powstawanie nowych naczyń krwionośnych zostało zauważone do 19

dnia. Również w tym czasie, zauważono śródskórne zbiory adipocytów oraz stymulację podskórnych adipocytów.

Wstrzyknięcie PRFM w głębokie warstwy skóry właściwej i naskórek stymuluje wiele zmian komórkowych, które

mogą zostać wykorzystane do późniejszego zastosowania.

„Dzięki zgromadzonej wiedzy na temat

procedury, mamy obecnie najbardziej

kompletną, wszechstronną i aktywną

metodę odmładzania skóry oraz terapię”

9

Wnioski

Od 1950 roku, czyli od momentu odkrycia czynników wzrostu i szybkiego rozwoju medycyny estetycznej,

przeprowadzono dużą liczbę badań oraz opublikowano wiele wyników. Będąc lekarzami, nieustannie poszukujemy

zabiegów bezpiecznych i skutecznych. Dzięki zgromadzonej wiedzy na temat opisanej procedury, obecnie

posiadamy najbardziej kompletną, wszechstronną i aktywną metodę leczniczą stosowaną do odmładzania skóry i

terapii przeciwstarzeniowych.

Wypełniacze skóry zastąpią utraconą z wiekiem objętość, a lasery będą oddziaływać na kolagen. Jednakże, ze

względu na fakt, że procesy starzenia się twarzy powoduje nie tylko ubytek kolagenu i siły grawitacyjne, ale także

resorpcja kości, dostępność naturalnej, bezpiecznej i skutecznej terapii z użyciem osocza bogatopłytkowego jest w

stanie oddziaływać na wszystkie aspekty starzenia (łącznie z utratą kości).

References

1.

Sclafani AP. Platelet-rich fibrin matrix for improvement of deep nasolabial folds. J Cosmet Dermatol 2010; 9(1): 66–71

2.

Marx RE, Carlson ER, Eichstaedt RM, Schimmele SR, Strauss JE, Georgeff KR. Platelet-rich plasma: Growth factor

enhancement for bone grafts. Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol Endod 1998; 85(6): 638–46

3.

Kevy S, Jacobson M. Preparation of growth factors enriched autologous platelet gel. Proceedings of the 27th Annual

Meeting of Service Biomaterials, April 2001

4.

Conley CL. Hemostasis. In: Mountcastle VB. ed, Medical Physiology. St. Louis: Mosby, 2004

5.

Welsh WJ. Autologous platelet gel: Clinical function and usage in plastic surgery. Cosmetic Derm 2000; 11: 13

6.

Marx RE. Platelet concentrate: A strategy for accelerating and improving bone regeneration. In: Davies JE. ed, Bone

Engineering. Toronto: University of Toronto, 2000

7.

Caro CD, Pedley TJ, Schroter RC et al. The Mechanics of the Circulation. Oxford: Oxford University Press, 1978

8.

Harrison P, Cramer EM. Platelet alpha-granules. Blood Rev 1993; 7: 52–62

9.

Anitua E, Andia I, Ardanza B, Nurden P, Nurden AT. Autologous platelets as a source of proteins for healing and tissue

regeneration. Thromb Haemost 2004; 91(1): 4–15

10. Bagamery K, Kvell K, Barnet M, Landau R, Graham J. Are platelets activated after a rapid, one-step density gradient

centrifugation? Evidence from flow cytometric analysis. Clin Lab Haematol 2005; 27(1): 75–7

11. Gonshor A. Technique for producing platelet-rich plasma and platelet concentrate: background and process. Int J

Periodontics Restorative Dent 2002; 22(6): 547–57

12. Zimmermann R, Jakubietz R, Jakubietz M et al. Different preparation methods to obtain platelet components as a source of

growth factors for local application. Transfusion 2001; 41(10): 1217–24

13. Filardo G, Kon E, Pereira Ruiz MT et al. Platelet-rich plasma intra-articular injections for cartilage degeneration and

osteoarthritis: single- versus double-spinning approach. Knee Surg Sports Traumatol Arthrosc 2012; 20(10): 2082–91

14. Bhanot S, Alex JC. Current applications of platelet gels in facial plastic surgery. Facial Plast Surg 2002; 18(1): 27–33

Laboratorium Estetyki L.E.A Futur

oficjalny dystrybutor szwajcarskich zestawów do osocza

bogatopłytkowego Regeneris

www.regeneris.pl

10