Akty prawne
Ustawa Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. (Dz.U. nr 62, poz. 627)
1. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 sierpnia 2012r. w sprawie poziomów niektórych
substancji w powietrzu (Dz.U. 2012 nr 0 poz.1031)
2. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie dokonywania oceny
poziomów substancji w powietrzu (Dz.U. 2009.5.31)
3. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla
niektórych substancji w powietrzu (Dz.U.2010.16.87)
ŹRÓDŁA ZANIECZYSZCZEŃ POWIETRZA
naturalne
sztuczne
NIEZORGANIZOWANE
ZORGANIZOWANE
NIEZORGANIZOWANE
erozja
pożary lasów
wulkany
procesy spalania
procesy wytwórcze
paleniska
silniki spalinowe
hutnictwo
koksownictwo
gazownictwo
chemia
hałdy
wysypiska
inne
inne
inne
Punktowe źródło emisji zanieczyszczeń - ruchome lub nieruchome źródło, w którym wydzielanie
substancji zanieczyszczających odbywa się z powierzchni o wymiarach znacznie mniejszych od odległości,
dla której rozpatruje się rozprzestrzenianie zanieczyszczeń.
Przykłady: emitory przemysłowe, chłodnie przemysłowe, poziome wyrzutnie wentylacyjne, itp.
Liniowe źródła emisji zanieczyszczeń - źródła rozmieszczone wzdłuż linii prostej lub krzywej. PN
definiuje liniowe źródło zanieczyszczeń powietrza jako źródło emitujące substancje zanieczyszczające z
powierzchni, dla której w rozważanej sytuacji szerokość jest odpowiednio mała w stosunku do długości.
Liniowe źródła dzielimy na: źródła o emisji ciągłej i nieciągłej.
Do źródeł liniowych o ciągłym charakterze emisji zanieczyszczeń zalicza się np. autostrady czy kanały
ściekowe oddziaływujące na pewien obszar. Do źródeł o nieciągłym charakterze emisji zalicza się np.
punktowe wyrzutnie wentylacyjne o odległościach między punktowymi źródłami znacznie mniejszej od
rozpatrywanej odległości oddziaływania przy łącznej długości źródła porównywalnej z odległością
oddziaływania. Natężenie emisji zanieczyszczeń wzdłuż liniowego źródła może być ustalone lub
nieustalone w czasie.
Powierzchniowe źródło emisji zanieczyszczeń - każde źródło, w którym wydzielanie substancji
zanieczyszczających odbywa się z powierzchni lub cienkiej warstwy przylegającej do powierzchni, której
wymiary są tak duże, że nie mogą być pominięte.
Rozróżnia się źródła o emisji ciągłej i nieciągłej. Do pierwszej grupy zalicza się otwarte zbiorniki
cieczy, np. oceany, morza, jeziora, osadniki ściekowe wydzielające do powietrza atmosferycznego parę
wodną oraz rozpuszczone gazowe substancje zanieczyszczające, obszary pustynne, bagna, hałdy,
wysypiska odpadów, itp. Przykład źródła powierzchniowego o nieciągłym rozkładzie emisji stanowi
powierzchnia miasta, którego ulice i małe zakłady przemysłowe są źródłami emisji substancji
zanieczyszczających rozłożonymi w cienkiej warstwie.
WYBRANE PARAMETRY WĘGLA
-
wartość opałowa
-
zawartość popiołu: 10 - 60% (najczęściej 20 - 27%); decyduje o zapopieleniu spalin, opadzie popiołu na teren
oraz ilości usuwanego żużla,
-
zawartość siarki: 0,4 - 5,3% (0,6 - 2,7%); siarka całkowita: organiczna (palna) i nieorganiczna (siarczany (CaSO
4
i FeSO
4
) i siarczki (
FeS
2
,
40-60% siarki całkowitej); stopień konwersji siarki do SO
2
podczas spalania: 85-90%,
10-15% wchodzi w skład popiołu lotnego i żużla; decyduje o ilości związków siarki unoszonych do atmosfery,
-
zawartość pierwiastków śladowych (rtęć, ołów, kadm, arsen, także nikiel, chrom, kobalt, cynk, beryl, molibden,
fluor, selen, miedź) i promieniotwórczych (uran, tor);
Spalanie
PRODUKTY SPALANIA CAŁKOWITEGO I ZUPEŁNEGO W SPALINACH
produkty obojętne:
azot (N
2
),
para wodna (H
2
O)
produkty szkodliwe:
dwutlenek węgla (CO
2
),
dwutlenek i trójtlenek siarki (SO
2
, SO
3
),
tlenki azotu (NO, NO
2
),
fluorowodór (HF) i inne związki fluoru,
chlorowodór (HCl) i inne związki chloru,
pary rtęci,
lotne związki selenu i arsenu
popiół lotny (pył)
Cd, Pb, As, SiO
2
PRODUKTY SPALANIA NIECAŁKOWITEGO I NIEZUPEŁNEGO W SPALINACH
produkty szkodliwe:
tlenek węgla, sadza, węglowodory, np. rakotwórczy benzo(a)piren, niespalone części paliwa
Metody ograniczania emisji zanieczyszczeń w energetyce:
-
oszczędzanie energii,
-
wykorzystywanie czystego paliwa (wzbogacanie węgla),
-
nowe technologie energetyczne: energetyka jądrowa, kotły z paleniskami fluidalnymi, zgazowanie węgla,
upłynnianie węgla,
-
pierwotne metody ograniczania emisji SO
2
i NOx,
-
wtórne metody ograniczania emisji SO
2
i NOx
-
odpylanie spalin,
METODY OGRANICZANIA
EMISJI SO
2
I NO
X
WZBOGACANIE WĘGLA (ODSIARCZANIE I ODPOPIELANIE)
Metody:
1) FIZYCZNE - wykorzystują różne własności fizyczne substancji węglowej, związków siarki i substancji
mineralnej
a) mokre wzbogacanie węgla; różnice w gęstościach; hydrocyklony, wirówki, stoły koncentracyjne;
zmniejszenie zawartości pirytu o 10% (sortymenty grube), o 50% (miały węglowe), zmniejszenie zawartości popiołu
do 60%;
b) separacja magnetyczna i elektryczna; różnice w polarnościach ładunków, usunięcie do 90% pirytu z ziaren
bardzo drobnych,
c) flotacja; przylepiania się niektórych drobno zmielonych minerałów do pęcherzyków powietrza, wypływanie
z nimi w postaci piany na powierzchnię cieczy
2) CHEMICZNE - utlenianie i kaustyfikacja węgla; stopień odsiarczenia 90% dla pirytu i 50% dla siarki
organicznej, stopień odpopielenia 99%; zmiana właściwości fizykochemiczne węgla; duże koszty
3) BIOLOGICZNE - etap badań, procesy bakteryjne i fermentacyjne; usuwanie siarki organicznej i
nieorganicznej, skuteczność jak wyżej
PIERWOTNE METODY OGRANICZANIA EMISJI
Spalanie prowadzone w taki sposób, aby ograniczyć tworzenie się składników toksycznych w procesie spalania
(działania te dotyczą kotła).
Metody:
- dobór odpowiednich warunków i parametrów spalania (współczynnik nadmiaru powietrza, temperatura)
- wprowadzanie do obszaru spalania substancji absorbujących związki toksyczne w celu ich neutralizacji w
chwili powstawania.
NOx
Metody:
1. zmiana organizacji spalania,
-
właściwe ukształtowanie (geometria) komory paleniskowej,
-
właściwa lokalizacja palników
-
stosowanie palników o specjalnej konstrukcji (niskoemisyjnych)
-
stopniowanie powietrza - dwustrefowe spalanie paliwa, zmniejszenie emisji o 10-40%
-
stopniowanie paliwa (reburning) – spalanie trójstopniowe, zmniejszenie emisji o 60%,
-
recyrkulację spalin do komory paleniskowej
-
zmniejszenie współczynnika nadmiaru powietrza - stosowane głównie przy spalaniu gazu i oleju
opałowego, zmniejszenie emisji o 10-20%
2. dodawaniu substancji redukujących do gazów spalinowych, np. mocznika
MOTORYZACJA
Skład spalin:
Składnik
Jednostka miary
Typ silnika
Toksyczność
ZI
ZS
N
2
% obj
71,0 – 76,0
76,0 – 77,0
nietoksyczny
O
2
0,1 – 2,0
10,0 – 16,0
H
2
O
7,0 – 11,0
3,5 – 5,0
H
2
0,1 – 4,0
0,0 – 0,1
CO
2
6,5 – 14,0
3,5 – 7,0
CO
2,0 – 10,0
0,01 – 0,1
toksyczny
NO
x
0,0 – 0,8
0,002 – 0,5
HC
0,1 – 1,0
0,01 – 0,4
SO
2
0,01
0,04
aldehydy
0,0 – 0,3
0,0 – 0,3
sadza
g/m3
0,0 – 0,04
0,01 – 1,1
Źródła zanieczyszczeń:
1. układ wydechowy – 60% HC i blisko 100% pozostałych substancji (ZI),
2. skrzynia korbowa – CO, CO
2
, HC ( 20-25%),
3. układ zasilania w paliwo – 17% HC
Metody ograniczania emisji:
- wewnątrzsilnikowe (pierwotne), oparte na zmianach konstrukcyjnych i zmianach nastaw regulacyjnych w
silnikach oraz ich podukładach,
- pozasilnikowe (wtórne), polegające na zabudowie w układzie wydechowym układów oczyszczania spalin, np.
katalitycznych konwertorów spalin i elektronicznych układów sterowania procesami,
- zastosowanie paliw alternatywnych
Katalityczny konwertor spalin
Budowa:
nośnik + materiał katalityczny ( katalizator)
Funkcje:
• utlenianie CO i CH,
• redukcja NO
x
konwersja: CO, CH i NO
x
do CO
2
, H
2
O i N
2
ZI: trójfunkcyjny katalityczny konwertor spalin (TWC); utlenianie i redukcja; 90% skuteczność dla
~1
ZS: konwertory utleniające + filtry cząstek stałych (DPF; FAP)
Paliwa alternatywne:
- alkohole (metanol, etanol),
- sprężony gaz ziemny (CNG),
- gaz płynny (propan-butan LPG),
- oleje roślinne,
- wodór,
- elektryczność (nie jest paliwem)