Ochrona Przyrody

Ćwiczenie 1

„Siedliska podlegające prawnej ochronie.

Analiza fitosocjologiczna i flory gatunków podlegających prawnej ochronie.

Charakterystyka siedlisk słodkowodnych.”

Pracę wykonali:

Adrian Staszałek

Dariusz Czyżewski

Grzegorz Gil

Konrad Waszkiewicz

IV rok Ochrona Środowiska (studia niestacjonarne)

Wydział Kształtowania Środowiska i Rolnictwa ZUT w Szczecinie

Listopad 2009 r.

- 1 -

Siedliska występujące w systemach słodkowodnych:

3110 - Jeziora lobeliowe.

3130 - Brzegi lub osuszane dna zbiorników wodnych ze zbiorowiskami

z Littorelletea, Isoëto–Nanojuncetea.

3140 - Twardowodne oligo– i mezotroficzne zbiorniki z podwodnymi łąkami

ramienic Charetea.

3150 - Starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze zbiorowiskami

z Nympheion, Potamion.

3160 - Naturalne dystroficzne zbiorniki wodne.

3260 - Nizinne i podgórskie rzeki ze zbiorowiskami włosieniczków.

- 2 -

I.

3110 – Jeziora lobeliowe.

Definicja:

Miękkowodne

jeziora

oligotroficzne, mezotroficzne i

wczesne stadia rozwoju jezior

dystroficznych,

odznaczające

się obecnością izoetydów oraz

zespołu

Isoëto-Lobelietum

s. lato.

Jezioro lobeliowe to taki zbiornik, w którym występują razem lub osobno

charakterystyczne gatunki roślin (izoetydy) – lobelia jeziorna Lobelia dortmanna,

poryblin jeziorny Isoëtes lacustris, poryblin kolczasty Isoëtes echinospora,

brzeżyca jednokwiatowa Littorella uniflora, wywłócznik skrętoległy Myriophyllum

alterniflorum, tworzą właściwe sobie asocjacje i nieograniczenie się reprodukują.

Jeziora, które w przeszłości należały do typu jezior lobeliowych, a aktualnie nie

spełniają żadnego z powyższych kryteriów, należy uważać za historycznie

lobeliowe, lub określać je jako lobeliowe zdegradowane.

Zbiorowiska roślinne identyfikujące siedlisko:

Klasa Littorelletea uniflorae

Rząd Littorelletalia uniflorae

Związek Lobelion dortmannae

Zespół Isoëto–Lobelietum dortmannae zespół poryblinu

jeziornego i lobelii jeziornej

Podzespoły: I.–L. isoëtosum lacustris

I.–L. typicum

I.–L. lobelietosum

I.–L. littorelletosum

3

Związek Isoëtion lacustris

Zespoły:

Isoëtetum echinosporae zespół poryblinu kolczastego

Myriophylletum alterniflori zespół wywłócznika skrętoległe-

go

Związek Hydrocotylo–Baldellion

Zespoły i zbiorowiska:

Luronietum natantis zespół elismy wodnej

Ranunculo–Juncetum bulbosi zespół jaskra leżącego i situ

drobnego

Zbiorowisko

z Sparganium angustifolium zb. z jeżogłówką

pośrednią

Klasa Utricularietea intermedio–minoris

Rząd Utricularietalia intermedio–minoris

Związek Sphagno–Utricularion

Zespół Sparganietum minimi zespół jeżogłówki najmniejszej

Klasa Scheuchzerio–Caricetea nigrae

Rząd Scheuchzerietalia palustris

Związek Caricion lasiocarpae

Zespoły:

Calletum palustris zespół czermieni błotnej

Caricetum lasiocarpae zespół turzycy nitkowatej

Klasa Charetea

Rząd Charetalia

Związek Nitellion flexilis

Zespoły:

Nitelletum flexilis

Nitelletum capillaris

4

Związek Fontinalion antipyreticae

Zbiorowisko

z Drepanocladus sordidus zb. z sierpowcem

brudnym

Klasa Potametea

Rząd Potametalia

Związek Nymphaeion

Zespoły:

Polygonetum natantis zespół rdestu ziemnowodnego

Nupharo–Nymphaeetum albae zespół grążela żółtego

i grzybieni białych

Nymphaeetum candidae zespół grzybieni północnych

Nupharetum pumili zespół grążela drobnego

Znaczenie ekologiczne i biocenotyczne:

Występowanie izoetydów ze związku Lobelion dortmannae w jeziorach jest

uważane za wskaźnik specyfiki ekosystemów wodnych charakteryzujących się

wysokimi walorami czystości wód, a zarazem ich specyficznego składu

mineralnego, polegającego na bardzo niskim zmineralizowaniu wód i często

śladowych ilościach wapnia. Tylko w takich wodach mogą rozwijać się izoetydy,

które w naszych jeziorach, poza walorem przyrodniczym, nie znajdują związków

z np. ichtiofauną. Niemniej jednak w głębokich i dużych jeziorach lobeliowych

występuje populacja ryb łososiowatych reprezentowana przez sielawę.

5

II.

3130 - Brzegi lub osuszane dna zbiorników wodnych ze zbiorowiskami

z Littorelletea, Isoëto–Nanojuncetea.

Definicja:

Zbiorowiska drobnych tero-

fitów i bylin na okresowo zale-

wanych

brzegach

i

dnach

stawów rybnych oraz zbioro-

wiska niskich bylin występujące

w przybrzeżnych wodach i na

brzegach oligo- i mezotroficz-

nych jezior. Zbudowane są

głównie z gatunków osiągających na terenie Polski wschodnią granicę areału

i należą do rzadkich składników flory.

W tym siedlisku wyodrębnia się dwa podtypy:

•

3130–1

Roślinność mezotroficznych zbiorników wodnych należąca do

związków Lobelion, Hydrocotylo-Baldenion i Eleocharition acicularis.

Wodne lub ziemnowodne zbiorowiska drobnych bylin występujące

w przybrzeżnych, płytkich wodach i na płaskich brzegach oligo–

i mezotroficznych jezior oraz na dnach okresowo osuszonych stawów

rybnych

zebrane

w

klasie

Littorelletea

(związki:

Lobelion,

Hydrocotylo-Baldenion, Eleocharition acicularis)

•

3130–2

Roślinność mezotroficznych zbiorników wodnych należąca

do związku Elatini–Eleocharition ovatae.

Krótkotrwałe, pionierskie zbiorowiska drobnych terofitów z klasy

Isoeto-Nanojuncetea (związek: Elatini–Eleocharition ovatae) rozwijające

się na łagodnie nachylonych brzegach oraz dnach pozbawionych wody

stawów hodowlanych i (bardzo rzadko!) na brzegach małych stawów

i mokrych depresji śródpolnych.

6

Zbiorowiska roślinne identyfikujące siedlisko:

Klasa Littorelletea uniflorae

Rząd Littorelletalia uniflorae

Związek Lobelion

Zespół Ranunculo–Juncetum bulbosi zespół jaskra leżącego

i situ drobnego

Związek Hydrocotylo–Baldenion

Zespoły:

Eleocharitetum multicaulis zespół ponikła wielołodygowego

Pilularietum globuliferae zespół gałuszki kulecznicy

Związek Eleocharition acicularis

Zespół Eleocharitetum acicularis zespół ponikła igłowatego

Klasa Isoëto–Nanojuncetea zbiorowiska drobnych terofitów letnich i jesiennych

Rząd Nanocyperetalia [Cyperetalia fusci] zbiorowiska drobnych terofitów

letnich i jesiennych

Związek Elatini–Eleocharition ovatae spontaniczne zbiorowiska

terofitów na krótkotrwale odsłoniętych dnach zbiorników

Zespoły:

Polygono–Eleocharitetum

ovatae

[Eleocharito–Caricetum

bohemicae; Eleocharetum ovatae] zespół ponikła jajowatego

Elatini alsinastri–Juncetum tenageiae zespół nadwodnika

okółkowatego

Eleocharito

acicularis–Limoselletum

aquaticae

[Cypero-

-Limoselletum aquaticae] zespół namulnika brzegowego

7

Znaczenie ekologiczne i biocenotyczne:

•

3130–1

Roślinność mezotroficznych zbiorników wodnych należąca

do związków Lobelion, Hydrocotylo-Baldenion i Eleocharition acicularis.

Wszystkie zbiorowiska wchodzące w skład omawianej tutaj kategorii

siedliskowej należą do rzadkich i zagrożonych wymarciem, ponadto

bardzo słabo zbadanych na terenie Polski. W ich skład wchodzą gatunki

rzadkie i zagrożone wymarciem. Wysoki walor tych zbiorowisk

i budujących je gatunków wynika z występowania w Polsce na wschodniej

granicy zasięgu ogólnego.

•

3130–2

Roślinność mezotroficznych zbiorników wodnych należąca

do związku Elatini–Eleocharition ovatae.

Pod

względem

pochodzenia

omawiane

zbiorowiska

związku

Elatini-Eleocharition

ovatae

są

fitocenozami

naturalnymi.

Prawdopodobnym miejscem ich pierwotnego występowania były

w przeszłości cyklicznie zalewane, łagodnie nachylone brzegi rzek i jezior,

wysychające starorzecza, wilgotne obniżenia terenu na wrzosowiskach.

Świadczą o tym pojedyncze notowania płatów zespołów na wymienionych

siedliskach oraz dane literaturowe i informacje z etykiet historycznych

okazów zielnikowych. Współcześnie siedliska naturalne zasiedla zespół

namulnika brzegowego Eleocharito acicularis–Limoselletum aquaticae,

którego płaty bywają rozpowszechnione na brzegach rzek (np. Odry).

Wszystkie zbiorowiska wchodzące w skład omawianej tutaj kategorii

siedliskowej należą do rzadkich i zagrożonych wymarciem. Wysoki ich

walor wynika z występowania w Polsce na wschodniej granicy zasięgu

ogólnego. Są one zbudowane z wielu gatunków rzadkich i bardzo rzadkich,

generalnie ustępujących, a niektóre z nich mają niewiele (a nawet tylko

jedno) znanych współczesnych stanowisk, np. dichostylis michela

Dichostylis micheliana, koleantus delikatny Coleanthus subtilis, uwroć

wodna Crassula aquatica, nadwodnik okółkowy Elatine alsinastrum,

nadwodnik sześciopręcikowy Elatine hexandra, lindernia mułowa

8

Lindernia procumbens. Znaczenie zachowania siedliska jest ogromne dla

zachowania stanowisk tych roślin. Najbardziej zagrożony (wymierający?)

wydaje się być zespół nadwodnika okółkowego Elatino alsinastri-

-Juncetum tenageiae, którego płaty były dotychczas notowane na zaled-

wie 5 stanowiskach. Płaty zespołu ponikła jajowatego Polygono-

-Eleocharitetum ovatae mogą pojawiać się stosunkowo często przy

odpowiednich warunkach siedliskowych (stawy rybne z bankiem nasion

w glebie, lata z deficytem wody pozwalające na odsłanianie podłoża),

jednak warunki te są bardzo specyficzne i z racji tego rzadko mają miejsce.

9

III.

3140 - Twardowodne oligo– i mezotroficzne zbiorniki z podwodnymi

łąkami ramienic Charetea.

Definicja:

Są to naturalne zbiorniki wód oligo–

i mezotroficznych, o umiarkowanej

lub wysokiej zawartości elektrolitów,

w których ramienice (Charophyta)

stanowią dominującą grupę roślin

porastających dno zbiornika, tzw.

łąki podwodne, często o charakterze

jednogatunkowych agregacji. Jeziora

te charakteryzują się dużą przeźroczystością i zazwyczaj szmaragdowozielonym

kolorem wody spowodowanym jej czystością oraz dużą ilością jonów wapnia.

Wobec dużej przezroczystości wód ramienice mogą wegetować na znacznych

głębokościach i łąki ramienicowe zajmują często duże powierzchnie dna zbiornika.

Łąki te są zbudowane albo wyłącznie przez ramienice, albo tworzą zbiorowiska

z niewielkim

udziałem

przedstawicieli

innych

grup

systematycznych

hydromakrofitów.

W tym siedlisku wyodrębnia się dwa podtypy:

•

3140–1

Zbiorowiska ramienic ze związku Charion fragilis w silnie

zmineralizowanych, zasadowych wodach oligo– i mezotroficznych.

Zbiorowiska tworzone głównie przez różne gatunki z rodzaju Chara,

zazwyczaj inkrustowane węglanem wapnia i występujące w wodach

obojętnych lub zasadowych, bogatych w wapń.

•

3140–2

Zbiorowiska ramienic ze związku Nitellion flexilis w słabo

zmineralizowanych wodach oligo– i mezotroficznych.

10

Zbiorowiska tworzone głównie przez kryniczniki (Nitella), z reguły

nieinkrustowane węglanem wapnia i występujące w wodach z małą ilością

elektrolitów

i odczynem

od

umiarkowanie

kwaśnego

do

lekko

zasadowego.

Zbiorowiska roślinne identyfikujące siedlisko:

Klasa Charetea

Rząd Charetalia

Związek Charion fragilis

Zespoły:

Charetum tomentosae

Charetum contrariae

Charetum rudis

Charetum asperae

Charetum jubatae

Charetum aculeolatae

Charetum strigosae

Nitellopsidetum obtusae

Charetum fragilis

Charetum (= Magnocharetum) hispidae

Charetum polyacanthae

Charetum tenuispinae

Charetum vulgaris

Związek Nitellion flexilis

Zespoły:

Charetum coronatae

Nitelletum mucronatae

Nitelletum flexilis

Nitelletum syncarpae

Nitelletum gracilis

Nitelletum opacae

11

Znaczenie ekologiczne i biocenotyczne:

Występowanie łąk ramienicowych jest uznawane za wskaźnik dobrej jakości

wody. Zwarte łąki ramienic powodują dobre natlenienie wód naddennych

i powierzchniowej warstwy osadów, sprzyjając unieruchomieniu biogenów przez

ich wiązanie w nierozpuszczalnych węglanach lub sorpcji na sedymentujących

cząstkach mineralnych. Roślinność ta jest ulubionym miejscem tarła dla ryb,

w tym także siei i sielawy. Ryby te, należące do łososiowatych i wymagające

czystych wód, występują w dużych i głębokich jeziorach ramienicowych. Składają

one ikrę w okółkach rozwidleń plechy tych glonów, gdzie ikra ma dobre warunki

tlenowe. Wytrącanie dużych ilości węglanu wapnia przez ramienice przyczynia się

do formowania pokładów kredy jeziornej i – w skali geologicznej – do wypłycania

jezior.

12

IV.

3150 - Starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze

zbiorowiskami z Nympheion, Potamion.

Definicja:

Naturalne jeziora i stałe nie-

wielkie zbiorniki wodne oraz

odcięte fragmenty koryt rzecz-

nych z wolno pływającymi w

toni wodnej makrofitami (Pota-

mion i częściowo Nymphaeion),

makrofitami zakorzenionymi w

dnie oraz o liściach pływających

(część Nymphaeion), a także prymitywnymi skupieniami drobnych roślin

pływających po powierzchni wody (Lemnetea).

W tym siedlisku wyodrębnia się dwa podtypy:

•

3150–1

Jeziora eutroficzne.

•

3150–2

Eutroficzne starorzecza i drobne zbiorniki wodne.

Zbiorowiska roślinne identyfikujące siedlisko:

Klasa Potametea

Rząd Potametalia

Związek Potamion nieukorzenione bądź ukorzenione makrofity pływające

w toni wodnej – elodeidy

Zespoły:

Potametum graminei zespół rdestnicy trawiastej

Potametum nitentis zespół rdestnicy lśniącej

13

Potametum pectinati

zespół rdestnicy grzebieniastej

Potametum filiformis

zespół rdestnicy nitkowatej

Parvopotamo–Zannichellietum zespół jezierzy i zamętnicy

błotnej

Potametum acutifolii zespól rdestnicy ostrolistnej

Ranunculetum circinati zespół jaskra krążkolistnego

Elodeetum canadensis zespół moczarki kanadyjskiej

Ceratophylletum demersi zespół rogatka sztywnego

Myriophylletum spicati zespół wywłócznika kłosowego

Potametum compressi zespół rdestnicy ściśnionej

Potametum lucentis zespół rdestnicy połyskującej

Potametum perfoliati zespół rdestnicy przeszytej

Hippuridetum submersae zespół przęstki podwodnej

Związek Nymphaeion ukorzenione makrofity o liściach pływających -

- nympheidy

Zespoły:

Potametum natantis zespół rdestnicy pływającej

Myriophylletum verticillati zespół wywłócznika okółkowego

Nupharo–Nymphaeetum albae zespół grążela żółtego i grzybieni

białych

Nupharetum pumili zespół grążela drobnego

Nymphaeetum candidae zespół grzybieni północnych

Nymphoidetum peltatae zespół grzybieńczyka wodnego

Trapetum natantis zespół kotewki orzecha wodnego

Polygonetum

natantis

zespół

formy

pływającej

rdestu

ziemnowodnego

Potametum obtusifolii zespół rdestnicy stępionej

Hydrilletum verticillatae zespół przesiąkry okółkowej

Hydrocharitetum morsus–ranae zespół żabiścieku pływającego

Klasa Lemnetea (roślinność pleustonowa)

14

Klasa Lemnetalia

Związek Lemnion gibbae

Zespoły:

Lemnetum gibbae zespół rzęsy garbatej

Spirodeletum polyrhizae zespół spirodelli wielokorzeniowej

Związek Riccio fluitantis–Lemnion trisulcae

Zespoły:

Lemnetum trisulcae zespół rzęsy trójrowkowej

Ricciocarpetum natantis zespół wgłębika pływającego

Riccietum fluitantis zespół wgłębki wodnej

Związek Lemno minoris–Salvinion natantis

Zespół Lemno minoris–Salvinietum natantis zespół rzęsy

drobnej i salwinii pływającej

Znaczenie ekologiczne i biocenotyczne:

•

3150–1

Jeziora eutroficzne.

Siedliska często spotykane w skali kraju, choć występują gatunki czy zespoły

rzadkie, np. Potametum acutifolii. Siedliska posiadają istotny walor

krajobrazowy. Miejsce bytowania specyficznej malakofauny, entomofauny,

ichtiofauny i ornitofauny.

•

3150–2

Eutroficzne starorzecza i drobne zbiorniki wodne.

Siedliska często występujące w skali kraju, wiele z nich to jedyne stanowiska

roślin rzadkich w skali kraju, np. kotewka orzech wodny Trapa natans,

salwinia pływająca Salvinia natans. Siedliska bytowania, rozwoju czy

żerowania unikalnej entomofauny, malakofauny, ichtiofauny czy ornitofauny.

Drobne zbiorniki wodne – zwłaszcza w krajobrazie rolniczym - zwiększają

bioróżnorodność

otoczenia.

Istotne

znaczenie

drobnych

zbiorników

i starorzeczy jako tzw. pułapek ekologicznych dla zanieczyszczeń migrujących

w

obrębie

krajobrazu

(tu

zachodzi

sedymentacja,

depozycja

i unieruchamianie). Drobne zbiorniki i starorzecza zwiększają też tzw. drobną

retencję wodną krajobrazu. Starorzecza stanowią także miejsca rozrodu wielu

gatunków ryb występujących w rzekach – np. szczupaka Esox lucius.

15

V.

3160 - Naturalne dystroficzne zbiorniki wodne.

Definicja:

Jeziora dystroficzne są to z reguły

niewielkie zbiorniki wodne, chara-

kteryzujące się małą zasobnością

substancji

pokarmowych

oraz

dużą zawartością substancji hu-

musowych w wodzie. Głównym

źródłem kwasów humusowych

w wodzie tych jezior są też wody

torfowiskowe dopływające z pła mszarnego. Zawieszone w wodzie jezior

cząsteczki kwasów humusowych wychwytują z niej wapń oraz mineralne związki

pokarmowe, a ich nadmiar nadaje jej kwaśny odczyn, (pH poniżej 6,5), wiąże

rozpuszczony tlen i bardzo wyraźnie ogranicza przenikanie światła, nadając

jednocześnie brunatne zabarwienie. Duże i nierozpuszczalne cząstki kwasów

humusowych opadają na dno, tworząc bardzo charakterystyczne dla tego typu

jezior organiczne osady zwane „dy", których miąższość często przekracza nawet

kilka metrów. Produkcja pierwotna fitoplanktonu w jeziorach dystroficznych jest

niewielka, ze względu na małą dostępność mineralnych postaci substancji

pokarmowych oraz bardzo płytką strefę, w której penetruje światło (efekt

zaciemnienia). Ubogie są również zespoły pelagiczne zooplanktonu. Podobnie

mało zróżnicowany jest skład gatunkowy ryb. W tego typu jeziorach często

spotyka się mało liczne populacje jednego lub, najwyżej kilku gatunków ryb,

a nierzadko są to zbiorniki bezrybne.

W tym siedlisku wyodrębnia się podtyp:

•

3160-1

Naturalne, dystroficzne zbiorniki wodne

16

Zbiorowiska roślinne identyfikujące siedlisko:

Klasa Utricularietea intermedio–minoris

Rząd Utricularietalia intermedio–minoris

Związek Sphagno–Utricularion

Zespoły:

Sparganietum minimi zespół jeżogłówki najmniejszej

Utricularietum intermedio–minoris zespół pływacza średniego

i drobnego

Sphagno–Utricularietum minoris zespół pływaczy z torfowcami

Nymphaeo–Utricularietum minoris zespół pływaczy i grzybieni

Znaczenie ekologiczne i biocenotyczne:

Jeziora dystroficzne, ze względu na ekstremalne warunki fizyczne i chemiczne

wody, są cennymi siedliskami dla zachowania bioróżnorodności na poziomie

gatunkowym, ekosystemów, ale i krajobrazu. Jeziora te są zróżnicowane pod

względem zawartości substancji humusowych w wodzie, odczynu wody

i zasobności w substancje pokarmowe, dzięki czemu rozwijają się w nich różne,

także rzadkie gatunki fito– i zooplanktonu. Szczególnie cenna przyrodniczo jest

też, stosunkowo słabo poznana, strefa kontaktu strefy otwartej wody z płem

mszarnym,

w

której

występują

specyficzne

gatunki

glonów

(od

jednokomórkowych do nitkowatych związanych z podłożem) oraz skorupiaków

i wrotków.

17

VI.

3260 - Nizinne i podgórskie rzeki ze zbiorowiskami włosieniczków.

Definicja:

Cieki wodne - nizinne do

podgórskich - porośnięte przez

zakorzenione w dnie rośliny

zanurzone lub z pływającymi

liśćmi ze związku Ranunculion

fluitantis lub wodne mszaki.

Zbiorowiska roślinne identyfikujące siedlisko:

Klasa Potametea

Rząd Potametalia

Związek Ranunculion fluitantis

Zespoły:

Ranunculetum fluitantis włosienicznika rzecznego

Ranunculo-Callitrichetum

hamulatae

rzęśli

hakowatej

i włosieniczników

Ranunculo-Sietum erecto-submersi podwodnej formy potocznika

i włosieniczników

18

Znaczenie ekologiczne i biocenotyczne:

•

Znaczące (nawet 10–krotne) zmniejszenie tempa erozji wgłębnej koryta

rzeki.

•

Poprawa jakości wody – rola aktywnego w ciągu całego roku filtru

zatrzymującego związki biogenne i zawiesinę z wód koryta rzek i wód

podziemnych poprzez wbudowywanie w masę roślin, osadów i larw

owadów, które po przeobrażeniu wynoszą je ze środowiska wodnego.

•

Forowanie stężeń fosforanów w wodzie – stabilizacja środowiska

chemicznego rzeki.

•

Rola siedliskotwórcza dla dużego zagęszczenia bezkręgowców wodnych –

różnorodność fauny, pokarm dla ryb.

•

Preferowane strefy występowania i rozrodu ryb, m.in. pstrąga

potokowego (Salmo trutta m. fario).

•

Siedlisko (i tworzące je gatunki roślin) na wschodniej granicy zasięgu

przebiegającej przez Polskę.

•

Wyłączne występowanie gatunków roślin: krytycznie zagrożonego (CR,

Groenlandia densa) i narażonego (VU, Batrachium penicillatum) oraz

częściowe – gatunku objętego częściową ochroną gatunkową (Nuphar

lutea).

•

Występowanie gatunków bezkręgowców, minogów, ryb, ptaków i ssaków

z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej i Załącznika I Dyrektywy Ptasiej

(w części objętych ochroną gatunkową w Polsce oaz wpisanych na polską

czerwoną listę zwierząt).

19

Gatunki dziko występujących roślin wyżej wymienionych siedlisk:

podlegające prawnej ochronie ścisłej:

•

aldrowanda pęcherzykowata Aldrovanda vesiculosa (CR, Natura 2000,

wymaga ustalenia strefy ochrony ostoi lub stanowiska)

•

brzeżyca jednokwiatowa Littorella uniflora

•

elisma wodna Luronium natans (Natura 2000)

•

gałuszka kulecznica Pilularia globulifera (CR)

•

grążel drobny Nuphar pumila

•

grzybienie północne (grzybienie zapoznane) Nymphaea candidae

•

grzybieńczyk wodny Nymphoides peltata

•

kaldesia dziewięciornikowata Caldesia parnassifolia (CR, Natura 2000)

•

lobelia jeziorna Lobelia dortmanna

•

marsylia czterolistna Marsilea quadrifolia (EX, Natura 2000)

•

Nitella capillaris

•

pływacz drobny Utricularia minor

•

ponikło kraińskie Eleocharis carniolica (Natura 2000)

•

ponikło wielołodygowe Eleocharis multicaulis

•

poryblin jeziorny Isoëtes lacustris

•

poryblin kolczasty Isoëtes echinospora (CR)

•

rdestniczka gęsta Groenlandia densa (CR)

•

rukiew (wszystkie gatunki) Nasturtium spp

•

sierpowiec brudny Drepanocladus sordidus

•

torfowce (wszystkie gatunki, z wyjątkiem t.kończystego i t.nastroszonego)

Sphagnum spp.(z wyjątkiem Sphagnum fallax i Sphagnum squarrosum)

•

warnstorfia włoskolistna Warnstorfia trichophylla

20

podlegające prawnej ochronie częściowej:

•

bobrek trójlistkowy Menyanthes trifoliata

•

grążel żółty Nuphar lutea,

•

grzybienie białe Nymphaea alba

•

torfowiec kończysty Sphagnum fallax

•

torfowiec nastroszony Sphagnum squarrosum