POLITECHNIKA ŚLĄSKA W KATOWICACH
WYDZIAŁ TRANSPORTU
KATEDRA INŻYNIERII RUCHU
LABORATORIUM
PODSTAW INŻYNIERII RUCHU
WYZNACZANIE PRZEPUSTOWOŚCI
SKRZYŻOWAŃ BEZ SYGNALIZACJI ŚWIETLNEJ
Część 2
Numer ćwiczenia:
Przedmiot: Podstawy inżynierii ruchu
Rok: II
Semestr: IV
Liczba godzin: 2
Katowice 2007
Podstawy Inżynierii Ruchu – laboratorium
2
1.
CEL ĆWICZENIA
Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów z obowiązującą w Polsce metodą obliczania
przepustowości skrzyżowań bez sygnalizacji świetlnej. Metoda ta została opracowana w
Politechnice Krakowskiej na zlecenie GDDKiA i weszła w życie w roku 2004. Umożliwia
ona wyznaczenie przepustowości i ocenę warunków ruchu na podporządkowanych wlotach
skrzyżowań bez sygnalizacji, działających na zasadzie podporządkowania ruchu znakami:
„Ustąp pierwszeństwa przejazdu” lub „Stop”.
2.
WSTĘP TEORETYCZNY
Relacje na skrzyżowaniach 3 i 4-wlotowych oznaczono następująco:
2.1. Wyznaczenie współczynnika korygującego f
c
.
Wjazd pojazdów relacji podporządkowanych na skrzyżowanie bez sygnalizacji zależy m.in.
od rodzaju pojazdu (różne możliwości przyspieszenia oraz długości pojazdu).
Współczynnik uwzględniający wpływ struktury rodzajowej wylicza się:
(
)
(
)
(
)
]
[
1
1
1
1
1
−
−
⋅
+
−
⋅
+
−
⋅
+
=
mr
mr
cp
cp
c
c
c
E
u
E
u
E
u
f
gdzie:
u
c
,
u
cp
,
u
mr
- udziały w natężeniu danej relacji wyróżnionych rodzajów
pojazdów [-],
E
c
,
E
cp
,
E
mr
– współczynniki przeliczeniowe.
Podstawy Inżynierii Ruchu – laboratorium
3
Tablica współczynników przeliczeniowych:
2.2. Wyznaczenie współczynnika korygującego f
d
Dławienie ruchu - ograniczenie możliwości wykonania manewru relacji dławionej przez
relacje (dławiące), których pojazdy, mając pierwszeństwo przejazdu przed pojazdami ww.
relacji, są równocześnie same podporządkowane innym relacjom.
Relacje dławione i dławiące – tablica:
Tok postępowania:
- wyznaczenie
stopnia wykorzystania przepustowości relacji dławiącej
ρρρρ
rd
[-]:
]
[
−
=
rd
rd
rd
C
Q
ρ
gdzie:
c
or
rd
f
C
C
⋅
=
- odczytanie z wykresu
współczynników korygujących relacji dławiących f
rd
= f(
ρ
rd
).
Podstawy Inżynierii Ruchu – laboratorium
4
Wartości współczynników f
rd
odczytuje się z następujących krzywych:
1
– relacja dławiąca
AL lub BL na wspólnym pasie z relacją na wprost,
2
– relacja dławiąca
AL lub BL na wydzielonym pasie,
– relacja dławiąca
AL lub BL na wspólnym pasie z relacją na wprost, jeżeli istnieje
możliwość omijania pojazdów relacji AL. lub BL, zatrzymujących się przed
wykonaniem manewru skrętu, przez pojazdy jadące na wprost lub skręcające w prawo
(rzędu 1),
3
– relacja dławiąca
CW lub DW, w przypadku występowania na wlocie
podporządkowanym z relacją dławiącą jednego pasa, na którym relacje dławiące
występują wspólnie z relacją skrętu w lewo CL lub DL, pod warunkiem, że udział
relacji CL lub DL w natężeniu ruchu na pasie jest większy od 10%,
– relacja dławiąca
CP lub DP, jeżeli na wlocie podporządkowanym z relacją dławiącą
występuje wydzielony pas skrętu w lewo lub udział tej relacji na wspólnym pasie nie
przekracza 10%,
4
– relacja dławiąca
CP lub DP, w przypadku występowania na wlocie
podporządkowanym z relacja dławiącą jednego pasa, na którym relacje dławiące
występują wspólnie z relacją skrętu w lewo CL lub DL, pod warunkiem, że udział
relacji CL lub DL w natężeniu ruchu na pasie jest większy od 10%,
5
– relacja dławiąca
CW lub DW, jeżeli na wlocie podporządkowanym z relacją
dławiącą występuje wydzielony pas skrętu w lewo lub udział tej relacji na wspólnym
pasie nie przekracza 10%,
- obliczanie łącznego
współczynnika dławienia f
d
uwzględniającego łączny wpływ dławienia
przez wszystkie relacje dławiące znajdujące się w ustalonych dla nich potokach nadrzędnych.
♦
relacje podporządkowane rzędu 3 – multiplikatywny model łącznego dławienia przez
relacje w lewo z wlotów drogi z pierwszeństwem przejazdu:
−
−
⋅
=
wlotowe
wlotowe
f
f
f
f
BL
AL
BL
d
4
3
♦
relacje podporządkowane rzędu 4 – wprowadzenie funkcji korygującej:
DL
relacja
CL
relacja
f
f
f
f
f
CP
k
DP
k
d
⋅
⋅
=
DL
relacja
CL
relacja
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
CW
CW
BL
AL
BL
AL
DW
DW
BL
AL
BL
AL
k
−
+
⋅
⋅
−
+
−
+
⋅
⋅
−
+
=
1
1
1
1
1
1
1
1
Podstawy Inżynierii Ruchu – laboratorium
5
2.3.
Wyznaczanie przepustowości relacji podporządkowanych
Przepustowość relacji (C
r
) – natężenie strumienia ruchu wjeżdżającego na skrzyżowanie w
hipotetycznej sytuacji nasycenia ruchem pasa przeznaczonego wyłącznie dla danej relacji r i
wykorzystaniu wszystkich możliwych do zaakceptowania odstępów czasu w potoku
nadrzędnym.
Przepustowość rzeczywista relacji korzystającej z jednego pasa ruchu, w odniesieniu do
realnych warunków geometryczno-ruchowych wyznacza się ze wzoru:
a
c
p
d
or
r
f
f
f
f
C
C
⋅
⋅
⋅
⋅
=
gdzie:
C
r
- przepustowość rzeczywista relacji r z jednego pasa ruchu [P/h],
C
or
- przepustowość wyjściowa relacji [E/h],
f
d
- korygujący współczynnik uwzględniający wpływ dławienia ruchu,
f
p
- korygujący współczynnik uwzględniający wpływ pieszych. W sytuacji braku przejść
dla pieszych na wlocie skrzyżowania należy przyjąć f
p
= 1,0,
f
c
- korygujący współczynnik uwzględniający wpływ struktury rodzajowej ruchu,
f
a
- korygujący współczynnik uwzględniający wpływ przystanków autobusowych.
W sytuacji, gdy na wlocie lub wylocie skrzyżowania nie ma przystanku
autobusowego, należy przyjąć f
a
= 1,0.
2.4. Szacowanie przepustowości relacji 1 rzędu
Dla relacji na wprost i w prawo na drodze z pierwszeństwem przejazdu (relacje 1 rzędu)
wyznacza się szacunkową przepustowość z zależności:
c
r
f
C
⋅
=
1700
[P/h]
gdzie:
f
c
- współczynnik uwzględniający wpływ struktury rodzajowej ruchu.
3. PRZEBIEG ĆWICZENIA
Studenci wykonują ćwiczenia w następującej kolejności:
1.
Wyznaczenie
współczynnika
korygującego
f
c
dla
wszystkich
relacji
podporządkowanych.
2.
Wyznaczenie współczynnika dławienia f
d
dla wszystkich relacji podporządkowanych.
3.
Wyznaczenie przepustowości wszystkich relacji podporządkowanych C
r
.
4.
Wyznaczenie przepustowości relacji 1 rzędu.
4. LITERATURA
„Metoda obliczania przepustowości skrzyżowań bez sygnalizacji świetlnej” – instrukcja
obliczania. GDDKiA, Warszawa 2004.