Osoba rehabilitowana jako

podmiot. Podejście fizjoterapeuty

do pacjenta. Hierarchia i

racjonalizacja celów. Zasady doboru

kinezyterapii, fizjoterapii i metod

fizjoterapeutycznych.

Wioletta Owczarczyk
Mateusz Różycki
Żaneta Cichocka

Osoba rehabilitowana jako podmiot.

• Podmiot- osoba aktywna, uczestnicząca w

czymś; osoba fizyczna lub prawna mogąca mieć
prawa i obowiązki.

• Podmiotem procesu rehabilitacji jest osoba

niepełnosprawna. Uznanie podmiotowości
osoby niepełnosprawnej oznacza
zainteresowanie stanem jej zdrowia przez
państwo, reprezentowane przez orzekającego o
tym lekarza.

Niepełnosprawność : długotrwały stan, w którym

występują pewne ograniczenia w prawidłowym

funkcjonowaniu człowieka.

Mogą to być:
• obniżenie funkcji fizycznych
• wady: psychiczne, fizjologiczne, anatomiczne

Według WHO osoba niepełnosprawna to taka, która nie

może samodzielnie, częściowo lub całkowicie zapewnić
sobie możliwości normalnego życia indywidualnego i
społecznego na skutek wrodzonego lub nabytego
upośledzenia sprawności fizycznej lub psychicznej.

Podejście fizjoterapeuty do pacjenta.

 Poznać podmiotowość -szczegółowa wiedza o

pacjencie

 Umiejętność dostrzegania zmian
 Wczuwanie się w aktualną sytuacje pacjenta
 Właściwe odczytywanie preferowanych wartości
 Otwartość na problemy związane z społeczeństwem

TO OD NAS ZALEŻY CZY SWOJĄ OSOBĄ WZBUDZIMY ZAUANIE

PACJENTA CO BĘDZIE WARANTOWAŁO LEPSZĄ JAKOŚĆ PRACY!

• Nawiązanie odpowiedniej relacji: przedstawienie się, uśmiech,

kontakt wzrokowy;

• Wygląd własny oraz higiena osobista;
• Profesjonalny dystans towarzyski;
• Odpowiednio ukształtowana własna osobowość (empatia,

zrozumienie, umiejętność rozmowy)

• Profesjonalizm, charakteryzujący się wiedzą z zakresu

fizjoterapii, psychologii, pedagogiki.

Zadania fizjoterapeuty:

• Poprawa funkcji i pokonanie niepełnosprawności;
• Nauka pokonywania barier i trudności;
• Nauka wykonywania czynności codziennych;
• Nauka radzenia sobie z bólem i innymi dolegliwościami;
• Zwiększenie ogólnej sprawności, wydolności i siły pacjenta.

Rehabilitacja indywidualna

• wnikliwe i wszechstronne poznanie jednostki,
• dokładna obserwacja jednostki,
• zbudowanie dobrej relacji osobowej z rehabilitowaną

jednostką,

• indywidualizacja,
• aktywny udział osoby rehabilitowanej w procesie

rehabilitacji.

Hierarchia i racjonalizacja celów.

Cele powinny być zapisane na początku rehabilitacji. W

czasie jej trwania są one oceniane w określonych

odstępach czasu.

Cele są dostosowywane indywidualnie do sił, potrzeb,

problemów i życzeń pacjenta.

• Cele są wytyczane w porozumieniu z pacjentem, całym

zespołem terapeutycznym i opiekunami pacjenta;

• Prowadzony jest plan leczenia;
• Cele są weryfikowane i korygowane w razie konieczności.

Celem każdej metody leczenia stosowanej przez

współczesną medycynę jest:

• Zwalczanie bólu;
• Zwalczanie stanów zapalnych, obrzęków;
• Zwiększanie odporności ogólnej;
• Usprawnienie mechanizmów regulujących układu

krążenia, oddechowego, przemianie materii,
termoregulacji, ukrwienie skóry;

• Przeciwdziałanie skutkom zmniejszenia aktywności

ruchowej;

• Poprawa funkcji ruchowych.

Cele rehabilitacji można osiągnąć gdy w jej procesie

będą zawarte 3 składniki ( zwane rodzajami

rehabilitacji):

• Medyczna ( lecznicza);
• Psychologiczna;
• Społeczna.

Zasady doboru kinezyterapii, fizykoterapii

i metod fizjoterapeutycznych.

Sposób i rodzaj kinezyterapii i fizykoterapii powinien być dobierany

indywidualnie da chorego. Dobór ćwiczeń i ich dawkowanie

zależą od przyczyny i obrazu klinicznego choroby, charakteru

dolegliwości bólowych, wydolności krążeniowo-oddechowej,

współistnienia innych schorzeń, przygotowania ogólno

kondycyjnego i wieku chorego. Wykonywane ćwiczenia nie

mogą wywoływać bólu i źle wpływać na układy krążenia i

oddechowy.

Zasady doboru

• dokładne poznanie istoty niepełnosprawności i jej

przyczyny;

• indywidualizacja wymagań i dobór metod oraz

organizacja pracy;

• systematyczne oddziaływanie na odchylenia;
• trwałe wyniki oddziaływania i ich podtrzymywanie;
• elastyczne oddziaływanie na tle zachodzących zmian;
• współpraca rodziny, specjalistów i środowiska w

oddziaływaniu rehabilitacyjnym.

Kinezyterapia- leczenie ruchem.

Kinezyterapia stanowi podstawę współczesnej

rehabilitacji, mającej swój udział w procesie

profilaktyki, leczenia i usprawniania.

Zadania kinezyterapii

 Utrzymanie lub przywrócenie prawidłowej funkcji określonych

mięśni i stawów;

 zwiększenie siły, wytrzymałości oraz funkcjonalności stawów i

mięśni;

 Optymalizacja procesów naprawy i regeneracji po urazach oraz

uszkodzeniach;

 Zapobieganie procesom degeneracyjnym np. zanikom mięśni
 Zmniejszanie dolegliwości bólowych;
 Stymulacja procesów pozwalających zastąpić uszkodzone lub

utracone struktury nerwowo-mięśniowe;

 Poprawa funkcji układu krążenia po destrukcji jego struktur;
 Usprawniania po zabiegach chirurgicznych;
 Poprawa ogólnej wydolności organizmu;
 Leczenie wrodzonych lub nabytych wad postawy.

Metody fizjoterapeutyczne

• Mechanoterapia (kinezyterapia, masaż leczniczy,

terapia manualna);

• Elektroterapia (elektrolecznictwo);
• Termoterapia (ciepłolecznictwo , zimno lecznictwo);
• Fototerapia (światłolecznictwo);
• Hydroterapia (wodolecznictwo);
• Aerozoloterapia (inhalacja);
• Balneologia- wykorzystywanie wód podziemnych i

borowin;

• Klimatoterapia – wykorzystywanie działania

naturalnych czynników klimatu lokalnego.

Ogólne zasady fizjoterapii

Zasady te odnoszą się do wszystkich elementów postępowania

fizjoterapeutycznego :

• Zasada nieszkodzenia,
• Zasada powszechności,
• Zasada wczesności,
• Zasada kompleksowości,
• Zasada systematyczności,
• Zasada podmiotowego traktowania,
• Zasada świadomości i aktywności,
• Zasada właściwego stosowania,
• Zasada dostępności,
• Zasada poglądowości,
• Zasada kolektywności ćwiczeń,
• Zasada trwałości,
• Zasada współpracy z najbliższym otoczeniem usprawnianego,
• Zasada indywidualizacji,
• Zasada łączenia teorii z praktyką.

Bibliografia

1. A.Kwolek, „Rehabilitacja Medyczna”, Wrocław

2003r.

2. G.Chojnacka-Szawłowska, K.Szawłowski,

„Rehabilitacja”, Warszawa, 1994r.

3. J.Nowotny, „Podstawy fizjoterapii”,Kraków,2004r.
4. R.Kinalski, „Kompendium rehabilitacji i fizjoterapii”,

Wydawnictwo Medyczne Urban&Partner, 2002r.

5. Red. naukowa W.Kasprzak, Fizjoterapia kliniczna,

wyd. PZWL

6. W.Kasprzak, A.Mańkowska, Fizjoterapia, medycyna

uzdrowiskowa i SPA, wyd. PZWL