Kawiarniane igraszki

Mój ulubiony kawiarni nastroju…

Gdy wpadam do ciebie po dniu pełnym boju,

I siadam w swoim zacisznym kąciku,,

- Przy kawie - na małym, owalnym stoliku,

Ty zaraz otwierasz mi drzwi do świata,

W które co chwila ma myśl kołata…

I naraz po drugiej stolika stronie,

Zjawiają się ludzie w dostojnym gronie.

Jest tam Wokulski, dżentelmen Rzecki,

Oraz ze swym lokiem Staś Połaniecki,

Za chwilę nisko się kłania hrabia Bołkoński,

A za nim kroczy podrywacz Wroński,

Nagle też zjawia się hrabia z „Wystrzału”,

A w chwilę późnie – noblista – Sienkiewicz,

Tuż obok idzie – wieszcz – Adam Mickiewicz,

Za nimi Kopernik, Skłodowska, Einstein młody ,

I Strauss, Chopin oraz Puszkin,

Którego los – ludzki – przedziwnie kołysał,

Lecz on uparcie nowele pisał,

Zjawia się również Stefcio Howking,

Który coś odkryć się spodziewa,

Czego mu życzę jak najszczerzej i pytam serdecznie jak się

miewa…

I często bywają – w mym – kawiarnianym otoczeniu,

Dwaj panowie z nazwiskiem – Greene,

Pierwszy – aktor - z serialu - „Bonanza” bardzo szeroko,

szeroko znany,

Jest – za swój charakter oraz uśmiech -,

Przeze mnie po prostu uwielbiany,

Drugi to fizyk, którego książki jak torty połykam,

I dzięki wiedzy – w nich – pięknie zawartej,

Tajniki Kosmosu jak atom przenikam…

Czasem też przyjdzie Ania German, Theodorakis i

Paulos Raptis,

Który – jak dawniej – z łódzkiej sceny,

Nuci nam „Zorbę” albo „Ateny”.

s.1

I tak siedzimy , rozmawiamy,

Na wszystkie tematy…, - jakie znamy…

I przeszłość z przyszłością nam się plącze,

A teraźniejszość działa jak złącze,

I pięknie wiąże ze sobą te światy,

- Jak wstążka – różne porą kwiaty.

Aż nagle, ostatni łyczek i… gwar ucicha…

A wyobraźnia ma blednieje…

Ale za to Wena Twórczości się do mnie śmieje…

I leci na mnie niczym lawa,

Gorąca, gęsta, pachnąca jak kawa,

A ja mówię wtedy : -Mój ulubiony kawiarni nastroju,

Bywaj! Do jutra! Po dniu pełnym boju.

I. Iwańska

Warszawa 2016-02-04

s.2