Rozwój i charakterystyka
koszmarów sennych.
Techniki leczenia
•
Hartman (1990, 2000)
Teoria oparta o analizę 2000
koszmarów trwających
między 2 tygodnie a 2
lata.
–
Charakterystyk snów po
traumatycznych/ silnie
stresujących wydarzeniach
lub nawracających
koszmarów sennych:
Cechy wspólne
1.
Strach lub poczucie
terroru
2.
Bezradnośc lub
podatność na zranienia
3.
Poczucie winy
4.
śal
Koszmar jest podobny do
innych snów
– Badania Hartmanna (1999; teoria oparta
o meta-analizę wcześniejszych prac)
– We śnie powstaje dużo więcej asocjacji
niż podczas jawy
Powstają sieci autoasocjacyjne (wszystkie
bodźce są powiązane ze wszystkimi
skojarzonymi; na jawie – tylko część
asocjacji jest bardziej prawdopodobna)
Kwadraty reprezentują słowa,
obrazy, lub dźwięki; strzałki –
typowe asocjacje na jawie
Kwadraty reprezentują słowa,
obrazy, lub dźwięki; strzałki –
asocjacje na we śnie
•
W snach koszmarnych asocjacje między
bodźcami jest dużo szersza (więcej asocjacji) niż
na jawie
Sieci autoasocjacyjne.
Generalnie, na jawie istnieje kierunek asocjacji (istnieje
podobne wejsćei i najbardziej prawdopodobne wyjście:
jestem na uczelni i chce mi się pić: barek –automaty-
pobliskie sklepy
W koszmarze w zasadzie nie ma najbardziej
prawdopodobnego wyjścia (jestem na uczelni- chce mi
się pić - widzę okno- pod oknem stoi człowiek - ...
Istnieje jednak prawidłowość tworząca połączenia:
Na jawie te połączenia są tworzone na zasadzie
sensowności –
W koszmarach – asocjacje tworzone są na bazie podobnych
emocji
SNY SĄ KONTEKSTUALIZACJĄ EMOCJI
Charakterystyka koszmarów
(Coalson, 2000)
•
Ponowne odgrywanie
realnych doświadczeń
•
Poczucie
terroru/horroru
•
Poczucie pomieszania
realizmu i
nierealistyczności
•
Najczęściej zgłaszane
wrażenia podczas
koszmarów
•
Dźwięki
•
Ból
•
wina
•
wyczerpanie
•
Poczucie że się umrze
•
Pragnienie
•
Zapachy
• Charakterystyka czasowa
– Częściej pojawiają się w okolicach
rocznic wydarzeń traumatycznych
– W okolicach innych wydarzeń
stresujących które związane są z
dużym emocjonalnym dystresem
4 cechy koszmarów wywołujące lęk
1) Są niekontrolowalne.
2) Wzbudzają wysokie poczucie realizmu .
3) Mają okropny, wzbudzający lęk wątek.
4) Śniący mają poczucie że koszmary są
znaczące .
LECZENIE
• Story-Line Alteration
Procedure (Technika zmiany
wątku)
• Opowiedzenie oryginalnego
koszmaru z jak największą
ilością detali a następnie:
• Ćwiczenie opowiedzenia i
wyobrażenia sobie snu
zmieniając jego początek
• Modyfikacje pewnych detali
zawartych w śnie
• Stawianie czoła negatywnym
obiektom w śnie
• Ćwiczenie opowiedzenia i
wyobrażenia sobie snu
zmieniając jego zakończenie
•
Senoi Technique
• Opowiedzenie oryginalnego
koszmaru z jak największą
ilością detali a następnie
–
• Staw czoła i zwalcz
niebezpieczeństwu które pojawia
się we śnie.
1. Poruszaj się w kierunku
przyjemnych aktywności w śnie.
2. Niech sen ma pozytywne
zakończenie i jakiś „kreatywny
produkt”.
Zamiast spadać, próbujesz lecieć.
Potem szukasz o miejsca w którym
możesz
wylądować.
Lądujesz i obserwujesz jakies piękne
widoki
• Story-Title
Conversion:
Zmiana tytułu snu
– Upiorne tytuły. Pacjenci
często nadają upiorne
tytuły swoim snom
– Określenie upornego
tytułu
– Poszukiwanie
neutralnego elementu
snu
– Nadanie mu nowego
tytułu, który pasuje nadal
do koszmaru ale nie jest
upiorny
• Sandplay:
Piaskownica
– Zmiana przebiegu snu
• Pacjent otrzymuje tacę z
szarym mokrym piaskiem i
ma za zadanie
zrekonstruować sceny z
koszmaru za pomocą .
• Następnie prosi się o
odtworzenie snu ale
zakończenie go w sposób
bardziej pozytywny
• Efektywność
(Coalson, 1999)
– Kombinacja zmiany
tytułu, sandplay, senoi i
zmiany wątku wpływa na
eliminację koszmarów
sennych u 65%
pacjentów,
• 30% ma koszmary
nadal, ale są one mniej
wyraziste, mniej
przerażające i rzadsze.