Acer tataricum - klon tatarski s.373
Aceraceae

– klonowate

Wysoki krzew lub małe drzewo (ok. 10m), z
szeroką, zaokrągloną, gęstą i nisko osadzoną
koroną

PĘDY: cienkie, pączki małe.

LIŚCIE: szerokojajowate, do 10cm dł., bez
klap, wrębne lub nieznacznie klapowane,
zwłaszcza na bujnych pędach; spodem na
nerwach owłosione.

KWIATY: drobne, zielonkawe lub białe,
pachnące; w wyprostowanych,
wielokwiatowych, szczytowych wiechach; po
rozwinięciu liści - V-VI.

OWOCE: małe, skrzydełka pod kątem
ostrym lub równoległe; VIII-X.

WYST.: zmienny gatunek, o rozległym,
dysjunktywnym zasięgu - od środk. Europy po
Daleki Wschód.

DEKOR.: skrzydlaki czerwone przed
dojrzeniem; liście w jesieni żółte lub
bladoróżowe, rzadko jasnoczerwone.

WYM. I ZAST.: przeciętne wymagania siedliskowe; drzewo odporne na suszę i mrozy; do
sadzenia w grupach lub pojedynczo, również w formowanych żywopłotach; kwiaty
miododajne.

--

subsp. ginnala – podgatunek (klon) ginnala

LIŚCIE: węższe i mniejsze (do 8 cm dł.), zwykle trójklapowe lub trójdzielne - środkowa
klapa najdłuższa, brzegiem karbowanopiłkowane, dość sztywne, ciemnozielone i często nieco
białawo lub różowawo upstrzone, "oprószone", nagie.

WYST.: pn.-wsch. Chiny, Mandżuria, Płw. Koreański, Japonia.

DEKOR.: liście prawie zawsze jaskrawoczerwone.

WYM. I ZAST.: jak podgatunku typowego, ale
bardziej światłożądny. Rzadko u nas spotykany.

Acer saccharinum - klon srebrzysty s.373
Aceraceae

– klonowate

Drzewo w ojczyźnie do 40m wys., u nas do 25m,
korona wyniosła, luźna, otwarta; boczne gałęzie
zwisają. Kora popielatoszara, długo gładka

LIŚCIE: głęboko dzielne lub nawet sieczne, 8-15 cm
ś

rednicy, ostro piłkowane, klapy środkowe brzegiem

klapowane, na szczycie ostre i wyciągnięte; dojrzałe
spodem białe. Jesienią żółte.

KWIATY: bezpłatkowe i bez dysku miodnikowego,
zielonkawe lub rzadziej czerwonawe, zwykle
dwupienne, wiązki kwiatów na pędach
zeszłorocznych siedzące, a na gałązkach dwuletnich -
po kilka na krótkopędach; przed liśćmi - k.III-IV

OWOCE: - orzeszki duże, wydłużone i wypukłe,
zwykle tylko 1 dobrze wykształcony; k.V-p.VI,
dojrzewają i opadają wcześnie, i od razu kiełkują!

WYST.: wsch. część Ameryki Pn.; przeważnie nad
wodami, na terenach zalewowych, z wierzbami,
olszami, brzozami, klonem czerwonym, itp.

WYM. I ZAST.: gleby świeże i głębokie, choć nieźle
rośnie i na suchych, ale wtedy szybciej starzeje się;
miejsca najlepiej słoneczne (do półcienistych);
odporne na zanieczyszczenia powietrza i mrozy. Ma
kruche konary i łamliwe gałęzie, miękkie drewno.

Nie nadaje się do sadzenia przy ulicach i chodnikach
(szerokie korony ze zwisającymi gałęziami zmuszają
do cięcia, które zniekształca drzewa i skraca ich
ż

ycie; nasady korzeni „wysadzają” płyty

chodnikowe).

Drzewo typowo parkowe, szczególnie dekoracyjne w formie naturalnej, na rozległych
trawnikach, na glebach dostatecznie wilgotnych.

Acer negundo - klon jesionolistny s.376
Aceraceae

– klonowate

Drzewo do 10-15(-20)m wys., często kilkupniowe lub nisko rozgałęzione, pnie zwykle
krzywe, pokryte naroślami; korona szeroka, konary długie, gałęzie często zwisają.

PĘDY: u uprawianych u nas okazów najczęściej nagie, zielone albo fioletowe i pokryte za
młodu białym nalotem woskowym; pączki w okresie wegetacji ukryte w rozszerzonych
nasadach osi liści.

LIŚCIE: złożone z (3)5-7(9) dość dużych (do 10 cm dł), jajowatych, na szczycie
zaostrzonych listków, brzegiem odlegle, grubo ząbkowanych lub prawie całobrzegich, często
klapowanych.

KWIATY: dwupienne, bez płatków i dysku, zielonkawożółte; męskie w kilkukwiatowych
wiązkach, na długich, zwisających szypułkach, żeńskie w długich, zwisających gronach;
przed liśćmi - III-IV.

OWOCE: orzeszki wydłużone, pod kątem ostrym - skrzydełka często zachodzą na siebie; IX
- do wiosny.

WYST.: Ameryka Pn. i Środk., najczęściej nad wodami, tworzy czasem nieprzebyte zarośla.

WYM. I ZAST.: klon o najmniejszych wymaganiach, bardzo tolerancyjny w stosunku do
gleby i światła - na glebach słabych i suchych żyje jednak krócej; bardzo odporny na suszę i
mrozy.

Zastosowanie przede wszystkim na
glebach mało wartościowych, suchych,
ubogich, piaszczystych oraz – z umiarem –
jako soliter w parkach. Nie nadaje się do
obsadzania ulic – szerokie, rozłożyste,
często asymetryczne i niestateczne
drzewa. Konary rozłamywane przez wiatry
i śnieg. Bardzo często rozsiewa się i
zachwaszcza otoczenie.

Acer palmatum - klon palmowy s.381
Aceraceae

– klonowate

Krzew lub niewielkie drzewko (do 8m wys.).

PĘDY: cienkie, często czerwone.

LIŚCIE: okrągławe, "wachlarzowate", 5-10(-15) cm średnicy, klapowane, często dzielne lub
sieczne, z 5(7-9) klapami, na szczycie
długozaostrzonymi; bardzo zmienne w
kształcie i barwie.

KWIATY: w skąpokwiatowych
podbaldachach; V-VI

OWOCE: bardzo małe (ok. 1 cm dł.),
skrzydełka szeroko rozwarte; IX.

WYST.: Japonia, Płw. Koreański,
wsch. Chiny; w górach.

DEKOR.: wzrost powolny, przez
długi czas krzaczasty, delikatna budowa; bardzo ładne liście, w jesieni często
jaskrawoczerwone.

WYM.: wymagania siedliskowe wysokie - gleby lekko kwaśne, świeże, pożądane
ś

ciółkowanie - system korzeniowy płytki; miejsca słoneczne do półcienistych; mała

odporność na mrozy i suszę - najlepiej rośnie w miejscach osłoniętych, z korzystnym,
łagodnym mikroklimatem, w zadbanych, pielęgnowanych ogrodach, alpinariach itp. W
korzystnych warunkach, także u nas, często samosiew.