Acer tataricum - klon tatarski                                                                                            s.373 
Aceraceae

 – klonowate 

 
Wysoki krzew lub małe drzewo (ok. 10m), z 
szeroką, zaokrągloną, gęstą i nisko osadzoną 
koroną 
 
PĘDY: cienkie, pączki małe. 
 
LIŚCIE: szerokojajowate, do 10cm dł., bez 
klap, wrębne lub nieznacznie klapowane, 
zwłaszcza na bujnych pędach; spodem na 
nerwach owłosione. 
 
KWIATY: drobne, zielonkawe lub białe, 
pachnące; w wyprostowanych, 
wielokwiatowych, szczytowych wiechach; po 
rozwinięciu liści - V-VI. 
 
OWOCE: małe, skrzydełka pod kątem 
ostrym lub równoległe; VIII-X. 
 
WYST.: zmienny gatunek, o rozległym, 
dysjunktywnym zasięgu - od środk. Europy po 
Daleki Wschód. 
 
DEKOR.: skrzydlaki czerwone przed 
dojrzeniem; liście w jesieni żółte lub 
bladoróżowe, rzadko jasnoczerwone. 
 
WYM. I ZAST.: przeciętne wymagania siedliskowe; drzewo odporne na suszę i mrozy; do 
sadzenia w grupach lub pojedynczo, również w formowanych żywopłotach; kwiaty 
miododajne. 
 

--

 subsp. ginnala – podgatunek (klon) ginnala 

 
LIŚCIE: węższe i mniejsze (do 8 cm dł.), zwykle trójklapowe lub trójdzielne - środkowa 
klapa najdłuższa, brzegiem karbowanopiłkowane, dość sztywne, ciemnozielone i często nieco 
białawo lub różowawo upstrzone, "oprószone", nagie. 
 
WYST.: pn.-wsch. Chiny, Mandżuria, Płw. Koreański, Japonia. 
 
DEKOR.: liście prawie zawsze jaskrawoczerwone. 
 
WYM. I ZAST.: jak podgatunku typowego, ale 
bardziej światłożądny. Rzadko u nas spotykany. 
 
 
 

Acer saccharinum  - klon srebrzysty                                                                                 s.373 
Aceraceae

 – klonowate 

 
Drzewo w ojczyźnie do 40m wys., u nas do 25m, 
korona wyniosła, luźna, otwarta; boczne gałęzie 
zwisają. Kora popielatoszara, długo gładka 
 
LIŚCIE: głęboko dzielne lub nawet sieczne, 8-15 cm 
ś

rednicy, ostro piłkowane, klapy środkowe brzegiem 

klapowane, na szczycie ostre i wyciągnięte; dojrzałe 
spodem białe. Jesienią żółte. 
 
KWIATY: bezpłatkowe i bez dysku miodnikowego, 
zielonkawe lub rzadziej czerwonawe, zwykle 
dwupienne, wiązki kwiatów na pędach 
zeszłorocznych siedzące, a na gałązkach dwuletnich - 
po kilka na krótkopędach; przed liśćmi - k.III-IV 
 
OWOCE: - orzeszki duże, wydłużone i wypukłe, 
zwykle tylko 1 dobrze wykształcony; k.V-p.VI, 
dojrzewają i opadają wcześnie, i od razu kiełkują! 
 
WYST.: wsch. część Ameryki Pn.; przeważnie nad 
wodami, na terenach zalewowych, z wierzbami, 
olszami, brzozami, klonem czerwonym, itp. 
 
WYM. I ZAST.: gleby świeże i głębokie, choć nieźle 
rośnie i na suchych, ale wtedy szybciej starzeje się; 
miejsca najlepiej słoneczne (do półcienistych); 
odporne na zanieczyszczenia powietrza i mrozy. Ma 
kruche konary i łamliwe gałęzie, miękkie drewno. 
 
Nie nadaje się do sadzenia przy ulicach i chodnikach 
(szerokie korony ze zwisającymi gałęziami zmuszają 
do cięcia, które zniekształca drzewa i skraca ich 
ż

ycie; nasady korzeni „wysadzają” płyty 

chodnikowe). 
 
Drzewo typowo parkowe, szczególnie dekoracyjne w formie naturalnej, na rozległych 
trawnikach, na glebach dostatecznie wilgotnych. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Acer negundo - klon jesionolistny                                                                                      s.376 
Aceraceae

 – klonowate 

 
Drzewo do 10-15(-20)m wys., często kilkupniowe lub nisko rozgałęzione, pnie zwykle 
krzywe, pokryte naroślami; korona szeroka, konary długie, gałęzie często zwisają.  
 
PĘDY: u uprawianych u nas okazów najczęściej nagie, zielone albo fioletowe i pokryte za 
młodu białym nalotem woskowym; pączki w okresie wegetacji ukryte w rozszerzonych 
nasadach osi liści. 
 
LIŚCIE: złożone z (3)5-7(9) dość dużych (do 10 cm dł), jajowatych, na szczycie 
zaostrzonych listków, brzegiem odlegle, grubo ząbkowanych lub prawie całobrzegich, często 
klapowanych. 
 
KWIATY: dwupienne, bez płatków i dysku, zielonkawożółte; męskie w kilkukwiatowych 
wiązkach, na długich, zwisających szypułkach, żeńskie w długich, zwisających gronach; 
przed liśćmi - III-IV. 
 
OWOCE: orzeszki wydłużone, pod kątem ostrym - skrzydełka często zachodzą na siebie; IX 
- do wiosny. 
 
WYST.: Ameryka Pn. i Środk., najczęściej nad wodami, tworzy czasem nieprzebyte zarośla. 
 
WYM. I ZAST.: klon o najmniejszych wymaganiach, bardzo tolerancyjny w stosunku do 
gleby i światła - na glebach słabych i suchych żyje jednak krócej; bardzo odporny na suszę i 
mrozy. 
 
Zastosowanie przede wszystkim na 
glebach mało wartościowych, suchych, 
ubogich, piaszczystych oraz – z umiarem – 
jako soliter w parkach. Nie nadaje się do 
obsadzania ulic – szerokie, rozłożyste, 
często asymetryczne i niestateczne 
drzewa. Konary rozłamywane przez wiatry 
i śnieg. Bardzo często rozsiewa się i 
zachwaszcza otoczenie. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Acer palmatum - klon palmowy                                                                                         s.381 
Aceraceae

 – klonowate 

 
Krzew lub niewielkie drzewko (do 8m wys.). 
 
 PĘDY: cienkie, często czerwone. 
 
LIŚCIE: okrągławe, "wachlarzowate", 5-10(-15) cm średnicy, klapowane, często dzielne lub 
sieczne, z 5(7-9) klapami, na szczycie 
długozaostrzonymi; bardzo zmienne w 
kształcie i barwie. 
 
KWIATY: w skąpokwiatowych 
podbaldachach; V-VI 
 
OWOCE: bardzo małe (ok. 1 cm dł.), 
skrzydełka szeroko rozwarte; IX. 
 
WYST.: Japonia, Płw. Koreański, 
wsch. Chiny; w górach. 
 
DEKOR.: wzrost powolny, przez 
długi czas krzaczasty, delikatna budowa; bardzo ładne liście, w jesieni często 
jaskrawoczerwone. 
 
WYM.: wymagania siedliskowe wysokie - gleby lekko kwaśne, świeże, pożądane 
ś

ciółkowanie - system korzeniowy płytki; miejsca słoneczne do półcienistych; mała 

odporność na mrozy i suszę - najlepiej rośnie w miejscach osłoniętych, z korzystnym, 
łagodnym mikroklimatem, w zadbanych, pielęgnowanych ogrodach, alpinariach itp. W 
korzystnych warunkach, także u nas, często samosiew.