Orzeczenia sądu- pełny tekst 207 stron

Autor: Administrator

26.01.2009.

Orzeczenia sądu

IV SA/Gl 332/08 wyrok wsa 2008.08.28

w Gliwicach

LEX nr 423427

1. Orzeczenie jednostki organizacyjnej właściwej do rozpoznawania chorób zawodowych musi być

przekonywające i czytelne, pozostawać w zgodności z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, a

przede wszystkie uzasadnione w taki sposób, by wyjaśnić wszelkie medyczne wątpliwości z odniesieniem

się nie tylko do wyników badań przeprowadzonych przez daną jednostkę, ale również do innych

zebranych dowodów, zwłaszcza gdy wynikają z nich odmienne oceny.

2. Międzynarodowe Biuro Pracy jako organ Międzynarodowej Organizacji Pracy, której członkiem od chwili

jej założenia, a to od 1919 r., jest również Polska, zgodnie z treścią art. 10 Konstytucji Międzynarodowej

Organizacji Pracy ma charakter organu wykonawczego i nie ma uprawnień do stanowienia

obowiązujących norm prawnych o zasięgu międzynarodowym. Wydana przez Międzynarodowe Biuro

Pracy "Klasyfikacja" ma więc charakter zaleceń, a nie wiążących reguł.

I CSK 456/07 wyrok SN 2008.04.04

LEX nr 393853

Jeżeli Skarb Państwa wypłacił żołnierzowi odszkodowanie za szkodę powstałą w wyniku wypadku,

pozostającego w związku z pełnieniem służby, a będącego jednocześnie wypadkiem powodującym szkodę

wynikłą z ruchu pojazdu mechanicznego, to służy mu roszczenie do sprawcy wypadku o zwrot

równowartości wypłaconych świadczeń.

III CZP 13/08 uchwała SN 2008.03.27

LEX nr 357245...

Skarbowi Państwa, który wypłacił funkcjonariuszowi za wypadek pozostający w związku z pełnieniem

służby w Policji jednorazowe odszkodowanie pieniężne na podstawie art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 1972

r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w

Policji (Dz. U. Nr 53, poz. 345 ze zm.), przysługuje do sprawcy roszczenie o zwrot równowartości tego

świadczenia.

II UK 132/07 wyrok SN 2008.03.06

LEX nr 411131

Nieuregulowanie w ustawie zawieszenia lub przerwania biegu przedawnienia, o którym mowa w art. 6

ust. 3 ustawy, nie oznacza, że złożenie przez uprawnionego wniosku o jednorazowe odszkodowanie z

tytułu wypadku przy pracy do właściwego organu rentowego nie przerywa (zawiesza) biegu tego

przedawnienia. Nie można zaakceptować sytuacji, w której organ rentowy mógłby z własnej opieszałości

wywodzić korzystne dla siebie skutki prawne w postaci przedstawienia skutecznego zarzutu

przedawnienia wobec skarżącej, której nie można zarzucić braku staranności o własne interesy.

I UK 81/07 wyrok SN 2007.12.11

LEX nr 390133

Odszkodowawcza ochrona powypadkowa funkcjonariuszy Policji obejmuje każde nagłe zdarzenie

wywołane przyczyną zewnętrzną, które zaszło podczas lub w związku z odbywaniem bezpośredniej,

nieprzerwanej, najkrótszej lub najdogodniejszej komunikacyjnie drogi do lub z miejsca wykonywania

czynności służbowych, w tym wypadek w drodze do miejsca odbywania nauki lub studiów (per analogiam

z art. 57b ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach).

II UK 69/07 wyrok SN 2007.11.22

LEX nr 390139

1. Artykuł 46 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych dotyczy tylko wniosków o jednorazowe odszkodowanie, natomiast art. 49 ust.

2 ustawy dotyczy wszystkich innych wniosków o inne świadczenia z tytułu wypadków przy pracy.

2. Orzeczeniem o uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu przepisu art. 46 ustawy z dnia 30 października

2002 r. jest stosowne orzeczenie komisji lekarskiej (lekarza orzecznika). W sensie ścisłym orzeczeniem o

uszczerbku na zdrowiu nie jest decyzja organu rentowego w sprawie jednorazowego odszkodowania,

bowiem przedmiotem tej decyzji nie jest ustalenie stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, lecz

prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, natomiast ustalony orzeczeniem

komisji lekarskiej (lekarza orzecznika) uszczerbek na zdrowiu stanowi jedynie przesłankę przyznania

takiego prawa przez organ rentowy.

3. W sytuacji gdy zgodnie z obowiązującym prawem ustalenie uszczerbku na zdrowiu jest przesłanką

przyznania prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, to decyzja organu

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

rentowego, w której odmawia się przyznania prawa do jednorazowego odszkodowania, jest równoważna

orzeczeniu o uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu przepisu art. 46 ustawy z dnia 30 października 2002 r.

o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, nawet wówczas, gdy

przyczyną odmowy przyznania takiego prawa jest ustalenie organu rentowego, że zdarzenie nie było

wypadkiem przy pracy.

II PK 78/07 wyrok SN 2007.10.25

LEX nr 390141

1. Jeżeli w przypadku śmierci pracownika - współżywiciela rodziny wskutek wypadku przy pracy,

następuje utrata dochodów wnoszonych do wspólnego rodzinnego gospodarstwa domowego, to

świadomość tak rozumianej szkody powinna wystąpić - uwzględniając przeciętny stan wiedzy,

świadomości, rozeznania i zdolności rozumienia - już w momencie śmierci tego pracownika.

2. Powzięcie wiadomości co do osoby zobowiązanej do naprawienia szkody nie może być utożsamiane z

momentem, w którym poszkodowany, w innym postępowaniu sądowym, znajduje potwierdzenie

prawomocnym wyrokiem swojego wcześniejszego przekonania i swojej wcześniejszej wiedzy, że zgon

pracownika był następstwem wypadku przy pracy. Skoro poszkodowany złożył w organie rentowym

wniosek o rentę rodzinną wypadkową, w którym uzasadnieniem jego żądań jest twierdzenie, że

konkretne zdarzenie było wypadkiem przy pracy, tzn., że zgon członka rodziny (pracownika) nastąpił w

związku z pracą, a następnie odwołał się do sądu od decyzji odmownej, to znaczy, że powziął już

wiadomość co do osoby sprawcy i związku przyczynowego między tą osobą (pracodawcą) a szkodą, co

najmniej w dacie wniosku, a najpóźniej w dacie odwołania od decyzji organu rentowego.

3. Osobą zobowiązaną do świadczeń z ubezpieczenia społecznego jest aktualnie wyłącznie organ rentowy,

a nie pracodawca, zatem złożenie wniosku o jednorazowe odszkodowanie czy o rentę wypadkową nie

przerywa biegu przedawnienia roszczenia skierowanego przeciwko pracodawcy.

4. Rozstrzygnięcie w sprawie ubezpieczeniowej, u którego podstaw leży uznanie zdarzenia za wypadek

przy pracy, nie wiąże w sprawie z powództwa pracownika bądź członków rodziny zmarłego pracownika o

roszczenia odszkodowawcze dochodzone na podstawie przepisów prawa cywilnego.

I UK 127/07 wyrok SN 2007.10.24

LEX nr 390127

Stan nietrzeźwości jest zaprzeczeniem gotowości do świadczenia pracy. Pozostawanie pracownika w

dyspozycji pracodawcy w myśl art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu

społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych wyraźnie dotyczy drogi między siedzibą

pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy, natomiast nie odnosi

się do czasu wykonywania tego obowiązku.

I UK 205/07 wyrok SN 2007.10.12

LEX nr 447249

Nagłym zdarzeniem powodującym doznane przez ubezpieczonego zranienie i w konsekwencji stały lub

długotrwały jego uszczerbek na zdrowiu było wciągnięcie prawej ręki ubezpieczonego w pas klinowy

będącej w ruchu maszyny rolniczej. Ta maszyna, jej ruch, jej mechaniczne oddziaływanie na rękę

poszkodowanego były oczywistą - w sensie bezpośredniości i adekwatności związku - przyczyną

zdarzenia. Była to zatem przyczyna zewnętrzna wobec poszkodowanego. Ujmując te relacje między

nagłym zdarzeniem a jego przyczyną trzeba podkreślić, że to co było "wewnętrzne" w okolicznościach

zdarzenia, owo chwilowe zasłabnięcie poszkodowanego nie jest przyczyną nagłego zdarzenia w

rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.

I UK 205/07 wyrok SN 2007.10.12

M.P.Pr. 2008/3/114

Aby zdarzenie zostało uznane za wypadek przy pracy, musi zostać wywołane przyczyną zewnętrzną.

Tylko wtedy poszkodowany może ubiegać się o odszkodowanie.

I PK 125/07 wyrok SN 2007.10.04

M.P.Pr. 2008/4/170

Renta wyrównawcza jest odpowiednia wtedy, gdy rekompensuje faktyczną utratę możliwości

zarobkowych poszkodowanego.

II UK 23/07 wyrok SN 2007.08.08

LEX nr 376427

1. Roszczenia o jednorazowe odszkodowania z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, także

dochodzone na podstawie ustawy wypadkowej z 1975 r., nie mają charakteru pracowniczego, ale

ubezpieczeniowy (jak w aktualnym stanie prawnym) i jako takie nie podlegają przedawnieniu.

2. Składy Sądu Najwyższego nie mogą orzekać sprzecznie z zasadą prawną dopóty, dopóki nie nastąpi

zmiana stanu prawnego. Zmiana treści, okresu lub zakresu stosowania przepisu, którego dotyczy zasada

prawna, oznacza, że jest to już inny przepis.

II UK 23/07 wyrok SN 2007.08.08

OSNP 2008/19-20/296

Po uznaniu przez Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2002 r., P 5/01 (Dz.U. Nr 78, poz.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

713, opublikowanym w dniu 19 czerwca 2002 r.) niekonstytucyjności art. 32 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z

dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity

tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.), jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (art. 9-11 tej ustawy) ma charakter świadczenia z ubezpieczenia społecznego

i nie podlega przedawnieniu.

VII SA/Wa 358/07 wyrok wsa 2007.07.26

w Warszawie

LEX nr 376703

Organy inspekcji sanitarnej są związane orzeczeniami lekarskimi o braku podstaw do rozpoznania

choroby zawodowej. Nie mogą dokonać samodzielnej oceny dokumentacji lekarskiej, która prowadziłaby

do odmiennego rozpoznania.

I UK 20/07 wyrok SN 2007.07.12

OSNP 2008/17-18/265

Wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu

społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.) jest

doznanie obrażeń, które spowodowały śmierć pracownika w czasie wypełniania obowiązków służbowych

na skutek zderzenia pojazdów mechanicznych, do którego doszło z tej przyczyny, że samochód

kierowany przez pracownika poruszał się po niewłaściwym pasie ruchu.

I UK 35/07 wyrok SN 2007.07.03

OSNP 2008/15-16/235

Dopuszczenie przez pracodawcę pracownika do pracy na podstawie wadliwego orzeczenia lekarskiego

może stanowić zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy tylko wówczas, gdy zdarzenie wypadkowe

nastąpiło przy wykonywaniu pracy przeciwwskazanej ze względu na stan zdrowia pracownika.

III AUa 1502/06 wyrok s.apel. 2007.06.28

w Białymstoku

OSAB 2007/2/52

Zgodnie z art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673), renta rodzinna z ubezpieczenia wypadkowego

przysługuje uprawnionym członkom rodziny ubezpieczonego, który zmarł wskutek wypadku przy pracy,

również w sytuacji gdy znajdował się w stanie nietrzeźwym w czasie zdarzenia, jeżeli nie przyczynił się do

zaistnienia wypadku.

I UK 8/07 wyrok SN 2007.06.05

M.P.Pr. 2007/9/494

Powództwo o ustalenie, że konkretne zdarzenie było wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 3 ustawy z

30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jest

dopuszczalne na podstawie art. 189 KPC.

I UK 8/07 wyrok SN 2007.06.05

OSNP 2008/15-16/228

1. Powództwo o ustalenie, że zdarzenie było wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 30

października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(Dz.U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.) jest dopuszczalne na podstawie art. 189 k.p.c.

2. Pracodawca nie jest zainteresowanym w postępowaniu o przyznanie prawa do renty z tytułu wypadku

przy pracy lub o jednorazowe odszkodowanie.

II OSK 218/07 wyrok NSA W-wa 2007.05.22

LEX nr 342543

1. Fakt, iż w rozporządzeniu z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65,

poz. 294 ze zm.), ani jego załączniku nie zawarto żadnych dalszych określeń co do chorób określonych w

pozycjach 3 i 4 wykazu chorób zawodowych powoduje, iż przy stwierdzaniu choroby zawodowej o jakiej

mowa w pozycji 4 wykazu, nie zachodzi potrzeba wykazania ani rozmiaru niewydolności, od której

uzależnione jest stwierdzenie choroby zawodowej wymienionej w tej pozycji, ani też nie ma podstaw do

uzależnienia stwierdzenia choroby zawodowej od okresu jaki minął od ustania narażenia.

2. Nie jest podstawą do dalszego definiowania chorób zawodowych wprowadzone w § 7 ust. 5

rozporządzenia z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze

zm.) upoważnienie do określenia szczegółowych zasad o charakterze metodologicznym dotyczących

rozpoznawania chorób zawodowych. Wydane na tej podstawie do stosowania w 1987 r. "Wytyczne

metodologiczne w sprawie rozpoznawania chorób zawodowych" w żadnym wypadku nie mogą stanowić

podstawy do zmiany katalogu schorzeń stanowiących choroby zawodowe.

I UK 350/06 wyrok SN 2007.05.17

M.P.Pr. 2007/9/492

Renta wyrównawcza górnika, który w wyniku wypadku przy pracy utracił zdolność do wykonywania pracy

w swoim zawodzie, powinna, po osiągnięciu przez tego górnika wieku emerytalnego, stanowić różnicę

między emeryturą, jaką uzyskałby po przepracowaniu wymaganego okresu, a rentą wypadkową z

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

ubezpieczenia społecznego.

II OSK 127/07 wyrok NSA W-wa 2007.05.09

LEX nr 342633

1. Za chorobę zawodową może zostać uznana wyłącznie choroba, która jest wymieniona w wykazie

stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu

chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznania

i stwierdzenia chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz.

1115), jeżeli została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w

środowisku pracy. Konsekwentnie trzeba przyjąć, że zachorowanie na chorobę, nawet w wyniku

wykonywania pracy w warunkach szkodliwych dla zdrowia, która nie została ujęta w obowiązującym

wykazie, nie daje podstaw do wydania decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej.

2. Wskazanie w przepisach jednostek uprawnionych do stwierdzania choroby zawodowej powoduje, że

gdy ich orzeczenia nie stwierdzają istnienia choroby zawodowej, to orzeczenie innej jednostki służby

zdrowia, czy też biegłego, nie może być uznawane za podstawę kwestionowania orzeczenia podmiotów

uprawnionych, w sytuacji gdy te ostatnie nie budzą wątpliwości co do swej kompletności.

II OSK 1744/06 wyrok NSA W-wa 2007.04.24

LEX nr 344603

Pracodawca posiada przymiot strony w postępowaniu, którego podstawę materialnoprawną

rozstrzygnięcia stanowią przepisy rozporządzenia z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób

zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i

stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz.

1115).

II OSK 1896/06 wyrok NSA W-wa 2007.04.24

LEX nr 344601

W sprawach dotyczących stwierdzenia choroby zawodowej nie można utożsamiać trybu orzekania o

chorobie zawodowej w postępowaniu toczącym się przed właściwymi jednostkami orzeczniczymi z

postępowaniem w sprawie stwierdzenia choroby zawodowej, toczącym się przed właściwym państwowym

inspektorem sanitarnym. To ostatnie postępowanie winno toczyć się zgodnie z zasadami procedury

administracyjnej, w tym także w zgodzie z zasadami obligującymi organ administracyjny do dążenia do

należytego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy.

II OSK 332/07 wyrok NSA W-wa 2007.04.24

LEX nr 344519

Inspektor sanitarny nie jest władny w ramach swoich kompetencji decyzyjnych wystąpić z żądaniem

ponownego badania pracownika przez jednostkę orzeczniczą drugiego stopnia, mając jedynie uprawnienie

do żądania dodatkowej konsultacji ze strony takiej jednostki.

VII SA/Wa 2467/06 wyrok wsa 2007.04.12

w Warszawie

LEX nr 334115

1. Aby określone schorzenie mogło być uznane za chorobę zawodową muszą być spełnione łącznie dwie

przesłanki. Po pierwsze rozpoznane schorzenie musi odpowiadać chorobie ujętej w wykazie chorób

zawodowych, a po drugie winno być spowodowane czynnikami szkodliwymi dla zdrowia występującymi na

stanowisku pracy osoby zainteresowanej albo w związku ze sposobem wykonywania pracy.

2. Właściwymi do orzekania o rozpoznaniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do jej rozpoznania są

wyłącznie jednostki orzecznicze wymienione w § 5 rozporządzenia z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie

wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia,

rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U.

Nr 132, poz. 1115), zatem podstawą wydania decyzji, nie mogą być badania oraz wydane na ich

podstawie diagnozy innych placówek medycznych, w których leczył się zainteresowany.

I UK 286/06 wyrok SN 2007.04.12

OSNP 2008/9-10/144

Sędziemu, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku przy pracy

lub choroby zawodowej przysługuje jednorazowe odszkodowanie określone w art. 94a ustawy z dnia 27

lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), nie przysługuje

natomiast renta z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

II OSK 1614/06 wyrok NSA W-wa 2007.04.03

LEX nr 344599

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych,

szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania

chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115 ze zm.) nie

wskazuje okresu, w jakim po zakończeniu pracy w narażeniu winno nastąpić zgłoszenie podejrzenia

choroby zawodowej oraz jej rozpoznanie, a więc regulacji do jakiej odsyła § 2 ust. 2 rozporządzenia. Tym

samym ocena czy strona zachowała termin do wystąpienia ze zgłoszeniem choroby czy nie, staje się

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

bezprzedmiotowa.

II UK 187/06 wyrok SN 2007.04.03

OSNP 2008/9-10/142

Adwokatowi wykonującemu zawód indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem nie przysługiwały

świadczenia przewidziane w ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

VII SA/Wa 2429/06 wyrok wsa 2007.03.19

w Warszawie

LEX nr 334113

Organ prowadzący postępowanie o stwierdzenie choroby zawodowej jest związany rozpoznaniem choroby

podanym w orzeczeniu lekarskim, wydanym w trybie § 5 i § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30

lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach

zgłaszania podejrzenia, rozpoznania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w

tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115).

II OSK 756/06 wyrok NSA W-wa 2007.03.15

ONSAiWSA 2008/2/40

Z przepisu § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób

zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i

stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz.

1115) wynika, iż wyłącznie pracownik jest podmiotem upoważnionym do wystąpienia z wnioskiem o

przeprowadzenie jego ponownego badania przez jednostkę orzeczniczą II stopnia.

VII SA/Wa 2396/06 wyrok wsa 2007.02.22

w Warszawie

LEX nr 318261

Organa inspekcji sanitarnej są związane orzeczeniami lekarskimi o braku podstaw do rozpoznania

choroby zawodowej. Nie mogą dokonać samodzielnej oceny dokumentacji lekarskiej, która prowadziłaby

do odmiennego rozpoznania.

II OSK 1039/06 wyrok NSA W-wa 2007.01.09

LEX nr 315105

W przypadku pozytywnego ustalenia, iż stwierdzona u pracownika choroba jest wymieniona w wykazie, a

jednocześnie ocena warunków pracy pozwala stwierdzić bezspornie lub z wysokim

prawdopodobieństwem, że praca była wykonywana w warunkach narażających na powstanie choroby

zawodowej, istnieje domniemanie związku przyczynowego między chorobą zawodową, a warunkami

narażającymi na jej powstanie.

II OSK 1049/06 wyrok NSA W-wa 2007.01.05

LEX nr 315092

O uznaniu schorzenia za chorobę zawodową decydują dwa czynniki: stwierdzona choroba musi być

określona w wykazie chorób zawodowych, stanowiącym załącznik do wymienionego rozporządzenia [z

1983 r. w sprawie chorób zawodowych] jak i schorzenie to musi zostać spowodowane działaniem

czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy.

II OSK 1078/06 wyrok NSA W-wa 2007.01.05

LEX nr 315089

Państwowy inspektor sanitarny wydający decyzję w sprawie choroby zawodowej, nie jest uprawniony do

kontroli merytorycznej orzeczeń lekarskich uprawnionych do rozpoznawania chorób zawodowych

jednostek organizacyjnych, ani też do dokonywania własnych ustaleń, prowadzących do odmiennego

rozpoznania jednostki chorobowej.

III APa 49/06 wyrok s.apel. 2006.12.21

w Poznaniu

LEX nr 370887

W sytuacji, gdy powód dochodzi roszczeń z tytułu wypadku przy pracy, w wyniku którego utracił

całkowicie nie tylko zdolność do pracy, ale stał się osobą niepełnosprawną fizycznie, bez możliwości

samodzielnego poruszania się, uzależnioną od innych osób, co niewątpliwie rzutuje na jego dalsze życie,

uzasadnione jest nieuwzględnienie zarzutu przedawnienia w oparciu o przepis art. 5 k.c.

VII SA/Wa 1994/06 wyrok wsa 2006.12.15

w Warszawie

LEX nr 306503

Orzeczenia lekarskie w sprawie choroby zawodowej o których mowa w § 6 rozporządzenia z dnia 30 lipca

2002 r. w sprawie chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania

podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych

sprawach, mają walor opinii biegłego. Bez tej opinii, bądź sprzecznie z nią organa Inspekcji Sanitarnej nie

mogą dokonać we własnym zakresie rozpoznania choroby.

II UK 101/06 wyrok SN 2006.11.29

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSNP 2008/1-2/20

Wypadek komunikacyjny w drodze z miejsca zamieszkania (domu) do miejsca wykonywania obowiązku

wynikającego ze stosunku pracy nie jest wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z

dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.), nawet wówczas, gdy pracownik świadczy pracę w ramach

zadaniowego czasu pracy (art. 140 k.p.).

II OSK 948/06 wyrok NSA W-wa 2006.11.28

LEX nr 314367

Obowiązkiem organu jest kontrolowanie, czy wydane orzeczenie lekarskie, stanowiące podstawę wydania

decyzji, a będące środkiem dowodowym, wyjaśniło istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności,

wymagające wiadomości specjalnych, i czy orzeczenie to jest rzeczowe i przekonywająco uzasadnione.

VII SA/Wa 1339/06 wyrok wsa 2006.11.16

w Warszawie

LEX nr 306501

1. Definicja prawna choroby zawodowej składa się z dwóch elementów, z których jeden jest formalnie

wskazany w wykazie, a drugi dotyczy określonego związku przyczynowego objętej wykazem choroby z

warunkami wykonywanej pracy, których szczegółowe określenie zawarte jest w § 1 ust. 2 rozporządzenia

Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.) w sprawie chorób

zawodowych.

2. Przewlekłe zapalenie krtani, nie znajduje się w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18

listopada 1983 r. (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.), a zatem nie stanowi choroby zawodowej.

I UK 150/06 wyrok SN 2006.11.15

OSNP 2008/1-2/19...

1. Trzyletni termin przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym

(art. 442 § 1 k.c.), rozpoczyna się w dniu, w którym poszkodowany z kompetentnych źródeł dowiedział

się o szkodzie, a nie w dniu, w którym "odczuł realną różnicę w dochodzie".

2. Osiągnięcie wieku emerytalnego i spełnienie innych warunków nabycia prawa do emerytury nie

prowadzi do utraty zdolności do pracy zarobkowej i nie daje podstawy do ograniczenia przez sąd

obowiązku pracodawcy płacenia pracownikowi poszkodowanemu wskutek wypadku przy pracy renty

uzupełniającej (art. 444 § 2 k.c.) do momentu uzyskania przez pracownika uprawnień do emerytury.

3. Przepis art. 13 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej jest podstawą kompetencji

prawotwórczych organu Wspólnoty Europejskiej, a nie podstawą roszczeń jednostki; w związku z tym nie

może być podstawą skargi kasacyjnej.

III AUa 1414/05 wyrok s.apel. 2006.10.10

w Katowicach

LEX nr 310469

Określenie: "przychód powodujący zawieszenie prawa do świadczeń lub zmniejszenie ich wysokości"

zawarte w art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673) należy rozumieć w sposób

określony w ustawie emerytalnej. W przypadku ubezpieczonego "przychodem" jest wynagrodzenie z

tytułu wykonywania pracy w ramach stosunku pracy, ale z treści przepisu art. 26 ust. 3 wynika, że

przychód z powyższego tytułu powoduje skutki przewidziane przez ustawodawcę wówczas, gdy przychód

osiąga osoba uprawniona do pobierania zbiegu świadczeń, a zatem, jeśli mając do niego prawo -

jednocześnie pozostaje w zatrudnieniu (lub prowadzi działalność wymienioną w przepisie art. 104 ust. 2

ustawy emerytalnej) i osiąga z tego tytułu przychód. Przychód zatem w rozumieniu przepisu art. 26 ust.

3 ustawy wypadkowej jest nim tylko wówczas, gdy osiągany jest z tytułu zatrudnienia świadczonego w

okresie pobierania świadczeń, co wynika zarówno z wykładni gramatycznej omawianych przepisów obu

ustaw jak i wykładni celowościowej.

II OSK 529/06 wyrok NSA W-wa 2006.10.06

LEX nr 289269

Jednostki uprawnione do dokonywania badań w zakresie choroby zawodowej zostały wskazane w § 7 ust.

1 rozporządzenia z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych, to zaś powoduje, iż gdy ich

opinie nie stwierdzają istnienia choroby zawodowej, opinia innej jednostki służby zdrowia nie może być

uznawana za podstawę kwestionowania opinii podmiotów uprawnionych.

II UK 40/06 wyrok SN 2006.10.04

OSNP 2007/19-20/291

Dla uznania zdarzenia za wypadek przy pracy nie wymaga się jednoczesnego wystąpienia przyczyny i

skutku. Cecha nagłości odnosi się do czasu trwania zdarzenia, a zewnętrzność oraz bezpośredniość

dotyczą jego przyczyny (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II OSK 444/06 wyrok NSA W-wa 2006.10.03

LEX nr 289277

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Sporządzenie ponownego orzeczenia przez tę samą jednostkę badawczą w przypadku zakwestionowania

przez pracownika jej wcześniejszych wyników, jak i brak pouczenia pracownika o jego uprawnieniach

określonych przepisem § 9 rozporządzenia z dnia 18 listopada 1983 roku w sprawie chorób zawodowych

(Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.) stanowi naruszenia przepisów tegoż rozporządzenia i to w stopniu

mającym wpływ na wynik postępowania.

VII SA/Wa 1066/06 wyrok wsa 2006.10.03

w Warszawie

LEX nr 276539

Stwierdzanie istnienia chorób zawodowych stanowi zagadnienie medyczne i organy Inspekcji Sanitarnej

są związane ostatecznym orzeczeniem lekarskim, to jednak w tej konkretnej sytuacji miały obowiązek

ustalenie tego ponad wszelką wątpliwość, skoro w sprawie istniały sprzeczne orzeczenia lekarskie, a w

istocie jednostka orzecznicza I instancji nie dokonała własnych ustaleń. Nie może mieć żadnego

negatywnego znaczenia dla skarżącej, że nie skorzystała z przysługującego jej prawa odwołania się od

orzeczenia o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Rodzące się wątpliwości co do

kompletności i rzetelności oceny medycznej powinny być wyjaśnione przez organ z urzędu.

II OSK 214/06 wyrok NSA W-wa 2006.09.29

LEX nr 320909

Organy inspekcji sanitarnej nie mogą wydać decyzji stwierdzającej istnienie choroby zawodowej wbrew

lub niezgodnie z orzeczeniem lekarskim, jeżeli zostało ono wydane z zachowaniem norm zamieszczonych

w rozporządzeniu z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych oraz nie jest sprzeczne z

zebranym materiałem dowodowym i nie budzi zastrzeżeń, co do przedstawionej diagnozy lekarskiej.

I UK 105/06 wyrok SN 2006.09.27

OSNP 2007/19-20/286

Korzystanie ze zwolnienia lekarskiego z powodu niezdolności do wykonywania pracy rolniczej nie

wyklucza uznania, że ubezpieczony uległ wypadkowi przy pracy rolniczej w czasie osobistego

nadzorowania wykonywania czynności rolniczych przez inne osoby.

I UK 64/06 wyrok SN 2006.09.27

OSNP 2007/19-20/284

Jednorazowe odszkodowanie dla osoby najbliższej ubezpieczonego rolnika, niepodlegającej

ubezpieczeniu, określone w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu

społecznym rolników (jednolity tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze zm. w brzmieniu obowiązującym

do 1 maja 2004 r.) przysługuje z tytułu wypadku przy pracy rolniczej zaistniałego w czasie

obowiązywania tego przepisu, chociażby osoba uprawniona wystąpiła z wnioskiem już po jego uchyleniu.

I UK 103/06 wyrok SN 2006.09.15

OSNP 2007/17-18/261...

Ubezpieczony może być uznany za częściowo niezdolnego do pracy, gdy zachował zdolność do

wykonywania jakiejkolwiek pracy (np. wymagającej niższych albo niewymagającej żadnych kwalifikacji),

lecz jednocześnie utracił w znacznym stopniu zdolność do wykonywania pracy, do której posiada

kwalifikacje.

II OSK 1471/05 wyrok NSA W-wa 2006.08.29

LEX nr 266445

Nie każde uszkodzenie słuchu określone jako niedosłuch może być uznane za chorobę zawodową.

I UK 50/06 wyrok SN 2006.08.02

M.P.Pr. 2007/2/100

Okoliczności wskazujące na bierność powoda skutkującą zmniejszeniem szans na znalezienie pracy nie

mogą być w żadnym razie potraktowane jako świadczące o przyczynieniu się powoda do powstania lub

zwiększenia szkody w rozumieniu art. 362 KC. Powód wykazując małą aktywność w zwiększeniu swoich

szans na podjęcie pracy, nie zwiększył rozmiarów szkody, gdyż nie spowodował powiększenia

niezdolności do podjęcia pracy.

III AUa 1553/05 wyrok s.apel. 2006.07.18

w Lublinie

OSA 2007/8/15

Nie ma podstaw do odmowy zastosowania art. 57b ustawy z dnia 30 października 2002 r. o

ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. nr 199, poz. 1673

z późn. zm.) w przypadku udowodnionego związku między zajściem wypadku a spożyciem przez

poszkodowanego alkoholu lub innych środków odurzających.

I UK 28/06 wyrok SN 2006.07.17

M.P.Pr. 2006/12/670

Przepis art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.) umożliwia uznanie związku z pracą nie

tylko wypadku, który zdarzył się podczas wykonywania przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy,

nawet bez polecenia, ale również takiego, który nastąpił w związku z wykonywaniem tego rodzaju

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

czynności. Związek funkcjonalny z pracą istnieje niezależnie od czasu i miejsca, w którym wypadek

nastąpił.

VII SA/Wa 573/06 wyrok wsa 2006.06.27

w Warszawie

LEX nr 221951

Biegły z listy sądu powszechnego nie jest uprawniony do orzekania choroby zawodowej.

II OSK 1184/05 wyrok NSA W-wa 2006.06.23

LEX nr 266945

Błędny jest wniosek, że skoro okres ujawnienia się choroby skóry wynosi około 1 miesiąca, a skarżący

przebywał w szpitalu na obserwacji tylko 5 dni, to orzeczenie Instytutu Medycyny Pracy było oparte na

niewłaściwie zebranym materiale dowodowym i wymagało uzupełnienia przez dodatkowe badania

skarżącego w tym Instytucie w takim terminie, w jakim trwa okres inkubacji tej choroby.

I UK 333/05 wyrok SN 2006.06.14

OSNP 2007/13-14/201

Jednorazowe odszkodowanie przysługuje osobie wymienionej w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 20

grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze

zm.), jeżeli wszystkie jego przesłanki zostały spełnione przed uchyleniem tego przepisu ustawą z dnia 2

kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz o zmianie niektórych innych

ustaw (Dz.U. Nr 91, poz. 873 ze zm.), to jest przed dniem 2 maja 2004 r., choćby wniosek o wypłatę

świadczenia został złożony po tej dacie.

VII SA/Wa 559/06 wyrok wsa 2006.06.13

w Warszawie

LEX nr 221953

Organy administracji są związane ustaleniami orzeczeń lekarskich i nie dysponując przeciwdowodami,

które mogłyby orzeczenia te podważyć, nie mają w tym zakresie podstaw do przyjęcia, iż rzeczywisty

stan zdrowia strony kształtuje się odmiennie od wyników badań stanowiących podstawę orzeczeń

lekarskich.

II OSK 388/06 wyrok NSA W-wa 2006.06.07

LEX nr 266357

Konstrukcja przepisu § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób

zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i

stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz.

1115) przemawia za tym, że w przypadku pozytywnego ustalenia, że stwierdzona u pracownika choroba

jest wymieniona w wykazie, a jednocześnie ocena warunków pracy pozwala stwierdzić bezspornie lub z

wysokim prawdopodobieństwem, że praca była wykonywana w warunkach narażających na powstanie

choroby zawodowej istnieje domniemanie związku przyczynowego między chorobą zawodową, a

warunkami narażającymi na jej powstanie.

II UK 152/05 wyrok SN 2006.04.27

LEX nr 390135

1. Zarzut naruszenia prawa materialnego nie może być skutecznie uzasadniany próbą zwalczania ustaleń

faktycznych, gdyż mogłaby ona ewentualnie odnieść zamierzony skutek wyłącznie w ramach drugiej

podstawy kasacyjnej. Występowanie w okolicznościach sprawy elementów nadających zdarzeniu cechy

wypadku przy pracy należy do ustaleń faktycznych i z tego względu, w razie braku w tym zakresie

stosownych zarzutów, o których mowa w art. 398[3 ]§ 1 pkt 2 k.p.c., nie podlega kontroli kasacyjnej, zaś

Sąd Najwyższy orzeka w ramach ustalonego w postępowaniu stanu faktycznego.

2. Warunkiem uznania wysiłku fizycznego za przyczynę zewnętrzną stanowiącą nieodzowny element

zdarzenia jako wypadku przy pracy jest ustalenie, iż wysiłek ten w sposób istotny i nagły przyspieszył lub

pogorszył istniejący u pracownika stan chorobowy wywołany schorzeniem samoistnym.

II OSK 596/05 wyrok NSA W-wa 2006.04.27

LEX nr 209429

Orzeczenia jednostek organizacyjnych służby zdrowia w sprawie choroby zawodowej nie są wyłącznie

elementarną diagnozą określającą występowanie określonej choroby lub jej brak, lecz stanowią

szczegółową opinię, która powinna odpowiadać wymaganiom stawianym przepisem art. 84 § 1 k.p.a.

I UK 260/05 wyrok SN 2006.04.20

OSNP 2007/9-10/140...

Umowa "o dofinansowanie dokształcania zawodowego" zawarta na podstawie § 6 ust. 1 rozporządzenia

Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w

sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych

(Dz.U. Nr 103, poz. 472 ze zm.) jest czynnością prawną uzupełniającą treść stosunku pracy wówczas,

gdy nałożenie na pracownika obowiązku podnoszenia kwalifikacji zawodowych wynika z jej postanowień.

II PZP 14/05 uchwała SN 2006.03.29

OSNP 2006/15-16/228...

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Powództwo o ustalenie, że konkretne zdarzenie było wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 3 ustawy z

dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.) jest dopuszczalne na podstawie art. 189 k.p.c.

III UK 162/05 wyrok SN 2006.03.16

LEX nr 277813

Trudno przyjąć, że niska temperatura, jak również śliska nawierzchnia, są w Polsce w drugiej dekadzie

stycznia czymś nadzwyczajnym i zaskakującym, powodującym w trakcie pokonywania drogi z miejsca

zamieszkania do miejsca pracy konieczność takiego wysiłku, który mógłby prowadzić do zawału. Nie

można zatem twierdzić, aby tego dnia panowały nadzwyczajne warunki atmosferyczne, wymagające od

pracownika szczególnego wysiłku w porównaniu z innymi dniami w tym okresie. Tym samym uzasadnione

jest przyjęcie, że jedyną istotną przyczyną zawału i następującej w jego wyniku śmierci była przyczyna

leżąca w organizmie męża wnioskodawczyni.

II OSK 623/05 wyrok NSA W-wa 2006.03.10

LEX nr 198277

1. Opinie wydawane przez jednostki organizacyjne właściwe do rozpoznania choroby zawodowej mają

walor opinii biegłego, wymienionej w art. 84 k.p.a. stanowiąc dowód w sprawie w rozumieniu art. 75

k.p.a.

2. Nie można odmówić przymiotu opinii tylko z uwagi, na brak podpisów wszystkich opiniujących osób,

skoro nie ma wątpliwości, że opinię wydała uprawniona jednostka organizacyjna.

I UK 127/05 wyrok SN 2006.03.07

LEX nr 299138

Samo fizyczne stawienie się w miejscu pracy nie wyczerpuje treści obowiązku świadczenia pracy, jeżeli

pracownik nie jest gotowy do jej wykonywania. Świadczenie pracy w rozumieniu ustawy wypadkowej nie

może być rozumiane jako samo przebywanie w zakładzie pracy, fizyczna tam obecność pracownika, ale

pozostawanie pracownika w dyspozycji pracodawcy. Warunkiem pozostawania w dyspozycji pracodawcy

jest gotowość pracownika do pracy - subiektywny zamiar wykonywania pracy i obiektywna możliwość jej

świadczenia. Nietrzeźwość pracownika wyłącza z istoty rzeczy jego gotowość do pracy.

II PK 213/05 wyrok SN 2006.03.06

LEX nr 299146

Znaczne spożycie alkoholu jednoznacznie dowodzi zerwania związku między funkcjonowaniem zakładu a

szkodą, skoro pracodawca ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub

zaniechania. Wśród wszelkich warunków nastąpienia szkody art. 361 k.c. przypisuje prawną doniosłość

tylko tym, które zwiększają możliwość (prawdopodobieństwo) nastąpienia badanego skutku.

II PZ 64/05 postanow. SN 2006.03.06

OSNP 2007/5-6/73

Dopuszczalne jest złożenie skargi o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem

przez spadkobiercę strony, która wytoczyła powództwo o ustalenie, że zdarzenie było wypadkiem przy

pracy, uprawnionej do jednorazowego odszkodowania na podstawie art. 12 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 12

czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst:

Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.), także wtedy, gdy spadkobiercy nie przysługuje własne prawo do

jednorazowego odszkodowania z tego tytułu.

II UK 70/05 wyrok SN 2006.02.15

LEX nr 272557

Okoliczność, że inspektor sanitarny ostateczną decyzją stwierdził wystąpienie u ubezpieczonego choroby

zawodowej, nie oznacza, że ubezpieczony automatycznie stał się osobą niezdolną do pracy w rozumieniu

przepisów rentowych i że niezdolność do pracy może utrzymywać się bez żadnych ograniczeń czasowych.

I UK 192/05 wyrok SN 2006.02.07

M.P.Pr. 2006/5/269

1. W związku z ustanowionym w art. 229 § 4 KP zakazem dopuszczenia pracownika do pracy bez

aktualnego orzeczenia lekarskiego za zewnętrzną przyczynę wypadku można przyjąć dopuszczenie do

pracy bez przeprowadzenia badań kontrolnych lub na podstawie orzeczenia lekarskiego wydanego po

upływie terminu obowiązującego do przeprowadzenia tych badań albo w przypadku oczywistej błędności

tego orzeczenia. O oczywistej błędności zaświadczenia lekarskiego można twierdzić tylko wówczas, gdy

łatwo dostrzec jego wady lub braki, bez wnikania w zawartą w nim, zastrzeżoną dla lekarzy ocenę

merytoryczną.

2. W razie skierowania do pracy pracownika, u którego w kontrolnych badaniach lekarskich nie ujęto

przeciwwskazania do jej wykonywania, a błędu tej oceny nie można było ustalić bez wiadomości

medycznych, stwierdzenie wypadku przy pracy wymaga ustalenia istnienia przyczyny zewnętrznej.

II PK 152/05 wyrok SN 2006.02.03

OSNP 2006/23-24/355

Umowa ubezpieczenia wypadkowego pracownika zatrudnionego za granicą może być zawarta na

podstawie prawa obcego (art. 25 § 1 ustawy z dnia 12 listopada 1965 r. - Prawo prywatne

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

międzynarodowe, Dz. U. Nr 46, poz. 290 ze zm.).

I SA/Wa 1221/04 wyrok wsa 2006.01.16

w Warszawie

LEX nr 194428

Orzeczenie jednostki organizacyjnej właściwej do rozpoznawania chorób zawodowych ma charakter opinii

biegłego. Opinia ta oprócz konkluzji powinna zawierać merytoryczne uzasadnienie zajętego stanowiska z

odniesieniem się nie tylko do wyników badań przeprowadzonych przez daną jednostkę, ale również do

innych zebranych dowodów, zwłaszcza gdy wynikają z nich odmienne oceny. Orzeczenie lekarskie jest

dowodem, o którym mówi art. 84 § 1 k.p.a. i w związku z tym musi być szczegółowo uzasadnione, a

zgodnie z art. 80 k.p.a. podlega ocenie organu administracji, który wydaje na jego podstawie decyzję

administracyjną.

III AUa 1569/04 wyrok s.apel. 2005.12.15

w Katowicach

Pr.Pracy 2007/1/40

Dla uznania, że czynność pracownika była podjęta w interesie pracodawcy, nie ma znaczenia okoliczność,

czy została uzgodniona z pracodawcą, czy też została podjęta bez jego wiedzy. Nawet subiektywne

przekonanie pracownika, że działa w interesie pracodawcy daje podstawę do objęcia takiego działania

ochroną przewidzianą w ustawie wypadkowej.

I SA/Wa 184/05 wyrok wsa 2005.11.30

w Warszawie

LEX nr 192632

W postępowaniu o stwierdzenie choroby zawodowej organy inspekcji sanitarnej są związane

rozpoznaniem choroby podanym w orzeczeniu lekarskim, wydanym w trybie § 5 i § 6 rozporządzenia

Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad

postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznania i stwierdzania chorób zawodowych oraz

podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115) i nie są uprawnione do samodzielnej

oceny dokumentacji lekarskiej. Skoro skarżący nie przedstawił dowodów podważających zasadność

wydanych przez kompetentne placówki medyczne opinii, brak jest podstaw do stwierdzenia ich

niewiarygodności lub nierzetelności.

II PK 80/05 wyrok SN 2005.10.18

OSNP 2006/17-18/270

Powód nie ma interesu prawnego w ustaleniu, że zdarzenie było wypadkiem przy pracy (art. 189 k.p.c.),

jeżeli w toku postępowania wystąpi z wnioskiem do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o świadczenie z

tytułu wypadku przy pracy, a następnie z odwołaniem do sądu od decyzji tego organu.

II OSK 133/05 wyrok NSA W-wa 2005.10.12

LEX nr 188683

Stopień uszkodzenia słuchu nie może decydować o kwalifikowaniu schorzenia jako niezwiązanego z

warunkami pracy w sytuacji, gdy w obu wydanych orzeczeniach nie określono wielkości niedosłuchu w

uchu lewym - Instytut Medycyny Pracy winien również wypowiedzieć się co do istnienia choroby

zawodowej, gdy w jednym z uszu niedosłuch ma charakter mieszany ze względu na inną i tylko w

zakresie jednego narządu słuchu - przyczynę osłabienia słuchu.

II OSK 91/05 wyrok NSA W-wa 2005.10.12

LEX nr 188681

Bezpodstawnym jest wyłączenie z pojęcia choroby zawodowej uszkodzenia słuchu jedynie ze względu na

stopień stwierdzonego uszkodzenia, gdy wykazano, iż uszkodzenie to spowodowane zostało hałasem, to

ocena w orzeczeniu lekarskim w zakresie ubytku słuchu w uchu lewym nie dawała podstawy do

wyłączenia choroby zawodowej.

I PK 47/05 wyrok SN 2005.10.05

M.P.Pr. 2006/4/208

Procentowo określony uszczerbek służy tylko jako pomocniczy środek ustalania rozmiaru odpowiedniego

zadośćuczynienia. Należne poszkodowanemu (pokrzywdzonemu czynem niedozwolonym)

zadośćuczynienie nie może być mechanicznie mierzone przy zastosowaniu stwierdzonego procentu

uszczerbku na zdrowiu.

W prawie ubezpieczeń społecznych wysokość należnego jednorazowego odszkodowania jest

zryczałtowana, w prawie cywilnym wysokość zadośćuczynienia jest zindywidualizowana.

II OSK 7/05 wyrok NSA W-wa 2005.09.08

LEX nr 192102

Wprowadzone w § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób

zawodowych domniemanie prawne ma charakter wzruszalny (tzw. praesumptio iuris tantum), i jako takie

może być obalone dowodem przeciwnym, np. w sytuacji gdy organ rentowy wykaże, że chociaż praca

była wykonywana w warunkach narażających na powstanie choroby zawodowej, to jednak została ona

spowodowana przyczynami niepozostającymi w związku z pracą, lub że czynniki szkodliwe występujące w

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

środowisku pracy nie mogły wywołać stwierdzonego u pracownika schorzenia.

I UK 52/05 wyrok SN 2005.09.06

LEX nr 276243

1. Problem, czy niezdolność do pracy pozostaje w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem przy

pracy, jest kwestią faktów a nie wykładni lub stosowania prawa materialnego. Strona pozwana jest

zobowiązana do naprawienia szkody polegającej na utracie zarobków, które powód mógłby osiągać,

gdyby nie uległ wypadkowi. Wysokość tych możliwych do osiągnięcia zarobków jest przedmiotem sporu,

ale również ten spór nie jest związany ze stosowaniem lub wykładnią przepisów prawa materialnego.

2. Przepis art. 217 § 1 k.p.c. adresowany jest do stron, wynika z niego termin przedstawiania dowodów

(aż do zamknięcia rozprawy) nie zaś do dopuszczania lub odmowy przeprowadzenia dowodów.

I UK 360/04 wyrok SN 2005.08.23

OSNP 2006/13-14/221

Prawo do jednorazowego odszkodowania pieniężnego z tytułu wypadku przy pracy należy do spadku po

uprawnionym członku rodziny pracownika, który zmarł wskutek tego wypadku.

I UK 373/04 wyrok SN 2005.08.03

OSNP 2006/11-12/188...

Orzeczeniem o uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu art. 46 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o

ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673

ze zm.) jest każde orzeczenie (w tym również decyzja organu rentowego), w którym rozstrzygnięto

kwestię uszczerbku, nawet wówczas, gdy nie stwierdzono jego wystąpienia.

I UK 327/04 wyrok SN 2005.08.03

OSNP 2006/9-10/163

Wypadek podczas przygotowywania posiłku dla rolnika i jego rodziny nie stanowi wypadku przy pracy w

gospodarstwie rolnym, jeżeli nie nastąpił przy wykonywaniu pracy rolniczej o jakiej mowa w art. 11 ust. 1

ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz. U. z 1998 r.

Nr 7, poz. 25 ze zm.).

II UZP 4/05 postanow. SN 2005.07.12

OSNP 2006/9-10/164

1. Do wypadków w drodze do pracy lub z pracy, które miały miejsce przed wejściem w życie ustawy z

dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.), stosuje się przepisy ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.).

2. Prawo do świadczenia przyznanego na podstawie ustawy wypadkowej z dnia 12 czerwca 1975 r. (w

tym renty z tytułu niezdolności do pracy), nie wygasa z tego powodu, że w obecnie obowiązujących

przepisach nie objęto ochroną ubezpieczeniową wypadków w drodze do pracy i z pracy.

3. Zasady wypłacania renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem w drodze do pracy lub

z pracy są obecnie takie same, jak zasady wypłaty świadczeń rentowych z tytułu wypadku przy pracy i

chorób zawodowych przyznanych w oparciu o obowiązującą ustawę z dnia 30 października 2002 r.

I PK 293/04 wyrok SN 2005.07.05

Pr.Pracy 2005/11/35

Dopuszczalne jest dochodzenie przez pracownika od pracodawcy roszczeń uzupełniających z tytułu

wypadków przy pracy, opartych na przepisach prawa cywilnego (art. 415, art. 444 i art. 445 kc).

Pracownik, występując z takim powództwem, nie może się w postępowaniu sądowym powołać jedynie na

fakt wypadku przy pracy, który stwierdzony został protokołem powypadkowym, lecz obowiązany jest

wykazać przesłanki prawne odpowiedzialności odszkodowawczej: 1) ciążącą na pracodawcy

odpowiedzialność z tytułu czynu niedozwolonego, 2) poniesioną szkodę (uszczerbek na zdrowiu), 3)

związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem będącym wypadkiem przy pracy a powstaniem szkody.

I SA/Wa 989/04 wyrok wsa 2005.06.16

w Warszawie

LEX nr 171702

Jeżeli orzeczenia lekarskie rozpoznają chorobę zawodową, a dochodzenie epidemiologiczne wykazuje, iż

czynniki szkodliwe występowały w środowisku pracy, przesłanki wymagane do stwierdzenia choroby

zawodowej należy uznać za spełnione.

I SA/Wa 591/04 wyrok wsa 2005.06.08

w Warszawie

LEX nr 171700

Wystąpienie szkodliwych czynników w środowisku pracy nie musi być zawinione przez pracodawcę lecz

wystarczy wystąpienie w środowisku pracy czynnika szkodliwego tylko dla jednego pracownika, z uwagi

na jego osobniczą wrażliwość. Fakt wystąpienia choroby zawodowej spowodowanej względami natury

biologicznej u konkretnej osoby nie narusza dobrego imienia zakładu, w którym dana osoba była

zatrudniona.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

II UK 316/04 postanow. SN 2005.05.24

LEX nr 390077

Rozstrzygnięcie o występowaniu po stronie ubezpieczonego rażącego niedbalstwa [co w świetle art. 41

ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) wyłącza prawo do świadczenia] następuje poprzez

ocenę materiału dowodowego zebranego w sprawie, przy czym wśród przesłanek ustalenia faktów,

stanowiących podstawę wspomnianej oceny mogą być również domniemania faktyczne w rozumieniu art.

231 k.p.c.

I SA/Wa 700/04 wyrok wsa 2005.05.16

w Warszawie

LEX nr 166886

Do powstania zawodowego zespołu cieśni nadgarstka usposabiają czynności obciążające stawy

nadgarstkowe ruchami monotypowymi, a przy wykonywaniu obowiązków zawodowych referenta i

intendentki nie stwierdzono ruchów monotypowych, usposabiających do powstania zawodowego zespołu

cieśni nadgarstka. Istota powstania zawodowego zespołu cieśni nadgarstka sprowadza się do oceny, czy

sposób wykonywania obowiązków zawodowych związany jest z ruchami monotypowymi, które mogą

spowodować nadmierne obciążenie narządów, a nie od czasu wykonywania czynności zawodowych.

Nawet bowiem długotrwałe wykonywanie tych czynności, jeżeli nie jest związane z ruchami

monotypowymi, nie usposabia do powstania zawodowego zespołu cieśni nadgarstka.

OSK 1488/04 wyrok NSA W-wa 2005.05.12

LEX nr 166671

Wskazanie w przepisach jednostek uprawnionych do stwierdzania choroby zawodowej powoduje, że gdy

ich opinie nie stwierdzają istnienia choroby zawodowej, opinia innej jednostki służby zdrowia i to

niespełniająca żadnych wymogów formalnych nie może być uznawana za podstawę kwestionowania opinii

podmiotów uprawnionych.

I UZP 1/05 uchwała SN 2005.05.12

OSNP 2005/22/357...

Do ustalenia wysokości renty z tytułu choroby zawodowej przyznanej na podstawie uprzednio

obowiązujących przepisów na podstawie art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o

ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673

ze zm.), z uwzględnieniem zasady określonej w art. 17 ust. 3 tej ustawy, nie jest wymagane

przedstawienie nowej podstawy wymiaru świadczenia, której wskaźnik wysokości byłby wyższy od

przyjętego poprzednio.

III UK 9/05 wyrok SN 2005.05.05

OSNP 2006/3-4/56

Z § 29 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 5 sierpnia 1983 r. w sprawie

składu komisji lekarskich do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, trybu postępowania, trybu kierowania na

badanie przez te komisje oraz szczegółowych zasad ustalania inwalidztwa (Dz. U. Nr 47, poz. 214 ze zm.)

nie wynika domniemanie trwałości inwalidztwa.

I UK 257/04 wyrok SN 2005.04.28

LEX nr 390131

Istnienie przyczyny wewnętrznej nie wyklucza przyjęcia, że zdarzenie miało miejsce na skutek działania

czynnika zewnętrznego (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych; Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

I UK 218/04 wyrok SN 2005.04.05

OSNP 2005/21/341

Przy stwierdzeniu choroby zawodowej może być uwzględniane jedynie działanie substancji wymienionych

w obowiązujących aktach wykonawczych wydanych z upoważnienia przepisów Kodeksu pracy, a katalog

chorób zawodowych nie może być poszerzany w drodze wnioskowań z innych powszechnie

obowiązujących przepisów prawa.

III APa 1/05 wyrok s.apel. 2005.03.30

w Warszawie

Apel.-W-wa 2005/4/18...

Pracownik dochodzący odszkodowania z tytułu zawartej umowy o zakazie konkurencji nie ma obowiązku

udowodnienia w postępowaniu sądowym, że miał dostęp do szczególnie ważnych informacji, których

ujawnienie naraziłoby pracodawcę na szkodę.

III PK 101/04 wyrok SN 2005.03.17

OSNP 2005/21/340

Prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu trwałego uszczerbku na zdrowiu doznanego przez osobę

prowadzącą działalność gospodarczą, która uległa wypadkowi w związku z tą działalnością po dniu 31

grudnia 1998 r., lecz zmarła przed dniem 1 stycznia 2003 r., nie przysługuje jej następcom prawnym

(art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

przy pracy i chorób zawodowych, Dz. U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.).

I PK 192/04 wyrok SN 2005.03.03

OSNP 2005/21/336

Pracownik, który dwukrotnie pobrał jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy od organu

rentowego oraz od pracodawcy, obowiązany jest zwrócić należność otrzymaną od pracodawcy

działającego w błędnym przekonaniu o obowiązku świadczenia i nie może się od tej powinności uwolnić

zarzutem, że przy dołożeniu należytej staranności pracodawca mógł wypadek prawidłowo zakwalifikować

pod względem faktycznym i prawnym (art. 411 pkt 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

III AUa 1698/04 wyrok s.apel. 2005.03.01

w Białymstoku

OSAB 2005/3/52...

Przewidziana w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z

1998 r. Nr 7, poz. 25) renta rodzinna, przysługuje uprawnionym członkom rodziny po zmarłym, który w

dacie śmierci wskutek wypadku przy pracy rolniczej podlegałby ubezpieczeniu społecznemu rolników z

mocy ustawy.

III APa 114/04 wyrok s.apel. 2005.02.24

w Katowicach

Pr.Pracy 2006/2/37

Jeżeli pracownik zatrudniony był u kilku pracodawców oraz u nich był narażony na działanie szkodliwych

czynników i doznał szkody w postaci choroby zawodowej, odpowiedzialność pracodawców winna być

rozpatrywana na gruncie art. 441 k.c., a więc ma charakter solidarny.

III AUa 1519/04 postanow. s.apel. 2005.02.22

w Katowicach

LEX nr 151780

Zarówno językowa, jak i systemowa wykładnia przepisu art. 50 ust. 2 ustawy "wypadkowej" z

30.10.2002 r. wskazuje jednoznacznie, iż chodzi w nim o zmianę wysokości wcześniej przyznanego

świadczenia. Jeśli zatem posługuje się on sformułowaniem: "ponowne ustalenie wysokości świadczenia",

to przy uwzględnieniu faktu, że przepisy ustawy z 30.10.2002 r. nie zawierają własnej regulacji w tym

zakresie i poprzez art. 17 ust. 1 oraz art. 58 odsyłają do uregulowań zawartych w ustawie z 17.12.1998

r., należałoby uznać, iż takie sformułowanie zdaje się wskazywać na konieczność zastosowania w

opisywanej kwestii przepisów Działu VIII, Rozdziału 3 ustawy z emerytalnej, a w szczególności -

używających analogicznych sformułowań - art. 109 oraz zwłaszcza art. 110 i art. 111 tejże ustawy.

I UK 166/04 wyrok SN 2005.02.14

OSNP 2005/19/309

Powództwo pracownika przeciwko pracodawcy o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy

pracy podlega oddaleniu ze względu na brak biernej legitymacji procesowej pozwanego, a nie

przekazaniu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 464 § 1 k.p.c.

III UK 192/04 wyrok SN 2005.02.09

OSNP 2005/17/276

Występowanie w grudniu przejawów zimowej pogody (śnieg, mróz, lód, śliska nawierzchnia itp.) jest

zjawiskiem typowym w polskiej strefie klimatycznej, więc stres pracownika dojeżdżającego do pracy

środkiem komunikacji publicznej związany z przemieszczaniem się z domu do przystanku autobusowego

nie może być kwalifikowany jako współistotna zewnętrzna przyczyna zawału serca doznanego w trakcie

odbywania drogi do pracy.

I PK 122/04 wyrok SN 2004.12.21

OSNP 2005/24/390

Termin przedawnienia roszczenia o zadośćuczynienie z tytułu choroby zawodowej (art. 442 § 1 k.c.) w

stosunku do dwóch pracodawców, u których pracownik był narażony na działanie czynników szkodliwych,

rozpoczyna bieg odrębnie do każdego z nich.

III SA/Po 470/04 wyrok wsa 2004.12.15

w Poznaniu

ONSAiWSA 2005/6/136

W świetle § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób

zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i

stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz.

1115) to nie orzeczenie o stwierdzeniu choroby zawodowej, ale zgłoszenie podejrzenia choroby

zawodowej i udokumentowane objawy chorobowe upoważniające do rozpoznania choroby zawodowej

muszą nastąpić w czasie trwania narażenia zawodowego lub w ściśle określonym czasie po zakończeniu

pracy w warunkach takiego narażenia.

I UK 78/04 wyrok SN 2004.12.15

OSNP 2005/12/180

Podniesienie przez oddział regionalnej Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego zarzutu przedawnienia

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

w postępowaniu o jednorazowe odszkodowanie z tytułu śmierci męża ubezpieczonej w wyniku wypadku

przy pracy rolniczej, należy ocenić jako nadużycie prawa (art. 8 k.p.), w sytuacji, gdy z okoliczności

sprawy wynika, że wystąpiłaby z takim wnioskiem przed upływem przedawnienia, gdyby została

poinformowana o tej możliwości przez organ rentowy w poprzednio toczącym się postępowaniu o zasiłek

pogrzebowy.

I UK 55/04 wyrok SN 2004.11.24

LEX nr 390143

Dla uznania zdarzenia za wypadek przy prowadzeniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10

ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność

gospodarczą (Dz. U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250 ze zm.) wystarczy, aby przyczyna zewnętrzna była

sprawczą współprzyczyną wypadku komunikacyjnego.

II UK 30/04 wyrok SN 2004.11.23

M.P.Pr. 2005/1/342

Winę lub rażące niedbalstwo pracownika poszkodowanego w wypadku przy pracy należy konkretnie

udowodnić. Nie wystarczy wykazanie nieprzestrzegania przepisów bhp.

I UK 30/04 wyrok SN 2004.11.23

Pr.Pracy 2005/1/22

Winę czy rażące niedbalstwo pracownika poszkodowanego w wypadku przy pracy, wyłączające

odpowiedzialność z ubezpieczenia wypadkowego, należy konkretnie udowodnić. Nie wystarczy np.

wykazanie nieprzestrzegania przepisów bhp.

II PK 67/04 wyrok SN 2004.11.17

M.P.Pr. 2005/1/342

W przypadku gdy odwołujący się pracownik nie dołączy odpisu pozwu, sąd powinien sam sporządzić jego

kopię, a nie wzywać go do uzupełnienia braków formalnych.

III UK 111/04 wyrok SN 2004.10.20

OSNP 2005/8/115

Zarzut organu rentowego przedawnienia roszczenia o wypłatę jednorazowego odszkodowania z tytułu

stałego uszczerbku na zdrowiu w wyniku wypadku w drodze do pracy stanowi nadużycie prawa w

rozumieniu art. 8 k.p. w sytuacji, gdy organ rentowy nie poinformował ubezpieczonego, wnoszącego o

przyznanie renty inwalidzkiej z tytułu tego wypadku, o możliwości wystąpienia także o jednorazowe

odszkodowanie.

II UK 448/03 wyrok SN 2004.09.21

OSNP 2005/9/129

Do ustalenia, że zdarzenie było wypadkiem przy pracy stosuje się przepisy ustawy z dnia 12 czerwca

1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z

1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) obowiązującej w dniu, w którym nastąpiło zdarzenie, a nie przepisy

ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.) obowiązującej w chwili wyrokowania.

III AUa 414/04 wyrok s.apel. 2004.06.16

w Katowicach

LEX nr 147169

Przepis art. 58 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS nie przewiduje warunku powstania

niezdolności tylko w okresie składkowym i nieskładkowym, lecz wymaga, by do dnia powstania

niezdolności ubezpieczony miał okresy składkowe i nieskładkowe bez przerwy lub z przerwami

nieprzekraczającymi 6 miesięcy.

Warunek daty powstania niezdolności określa natomiast art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym

niezdolność winna powstać w okresach w nim wymienionych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od

ustania tych okresów.

II PZP 6/04 uchwała SN 2004.05.20

OSNP 2004/22/379...

1. Przepis art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.) stanowi samodzielną

podstawę prawną do dochodzenia wskazanych w nim roszczeń w zakresie w jakim odpowiedzialność za

nie ponosiłby pracodawca zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.).

2. Sprawa o roszczenie określone w art. 56 powołanej wyżej ustawy z dnia 30 października 2003 r. jest

sprawą z zakresu prawa pracy.

II UK 371/03 wyrok SN 2004.05.13

OSNP 2004/24/427...

Szkoła odpowiada za szkodę wyrządzoną nauczycielowi wskutek zaniechania zapewnienia bezpiecznych

warunków pracy.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

III AUa 4062/02 wyrok s.apel. 2004.04.29

w Katowicach

LEX nr 147163

Ubezpieczona zajmowała stanowisko głównej księgowej i trudno za przyczynę zewnętrzną (art. 3 ustawy

z 12.06.1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy, jednolity tekst Dz. U. z 1983 r. Nr 30,

poz. 144 z późn. zm.) uznać jej zdenerwowanie spowodowane rozmową telefoniczną z Zakładem

Ubezpieczeń Społecznych. Stanowisko głównej księgowej jest bowiem stanowiskiem kierowniczym,

samodzielnym i pracownik zajmujący takie stanowisko musi się liczyć z tym, że wykonywanie normalnych

obowiązków nie zawsze przebiega bez konfliktów oraz że z wykonywaniem tych obowiązków łączy się z

reguły konieczność doznania mniejszych lub większych stresów psychicznych.

Kontakt głównej księgowej z pracownikiem ZUS jest rzeczą zupełnie normalną, mającą niewątpliwie

miejsce niejednokrotnie, dotyczy sytuacji, z którymi główna księgowa styka się na co dzień, i trudno taki

kontakt nawet przy zaistnieniu kontrowersji co do opatrywanego problemu uznać za nadzwyczajną

sytuację, która miała wpływ na stan zdrowia ubezpieczonej.

II UK 381/03 postanow. SN 2004.03.15

LEX nr 399777

Kwalifikacja zawału serca jako wypadku przy pracy jest rezultatem oceny materiału dowodowego i

ustaleń faktycznych w każdej konkretnej sprawie. Nie można więc zasadnie twierdzić, że zakwalifikowanie

związanego z pracą i spowodowanego przyczyną zewnętrzną zdarzenia raz jako nagłego, innym razem

jako pozbawionego tej cechy dowodzi rozbieżności w orzecznictwie sądów.

II UK 260/03 wyrok SN 2004.03.11

OSNP 2004/21/377...

Pracodawca i zakład, na którego terenie pracodawca wykonywał czynności zlecone umową, ponoszą

odpowiedzialność solidarną za szkodę wyrządzoną pracownikowi poszkodowanemu w wypadku przy

pracy, jeżeli oba te podmioty odpowiadają na podstawie art. 435 k.c.

II UK 236/03 wyrok SN 2004.02.12

LEX nr 390137

1. Swobodna ocena dowodów dokonywana jest przez pryzmat własnych przekonań sądu, jego wiedzy i

posiadanego zasobu doświadczeń życiowych, ale powinna także uwzględniać wymagania prawa

procesowego oraz reguły logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i

wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków

dowodowych i - ważąc ich moc oraz wiarogodność - odnosi je do pozostałego materiału dowodowego.

2. Przy ocenie nadmiernego wysiłku jako przyczyny zewnętrznej wypadku przy pracy należy mieć na

uwadze nie tylko rodzaj wykonywanych czynności, ale także warunki i okoliczności, w których czynności

te są wykonywane.

II UK 175/03 wyrok SN 2003.12.02

OSNP 2004/18/318...

Przyczyną zewnętrzną wypadku przy pracy (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.), nie jest sam "fakt dopuszczenia" do pracy pracownika niezdolnego do jej

wykonywania; przyczyną taką jest "zadziałanie" czynnika zewnętrznego na niepełnosprawny organizm

pracownika.

II UK 172/03 wyrok SN 2003.12.02

OSNP 2004/17/306

Związek wypadku ze służbą w Policji zachodzi tylko wówczas, gdy poszkodowany działa jako

funkcjonariusz, a nie jako osoba prywatna, obywatel ratujący najbliższe osoby z niebezpieczeństwa

zaistniałego w czasie kolizji drogowej (art. 2 ust. 1 pkt 1-7 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o

odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w

Policji, Dz. U. Nr 53, poz. 345 ze zm.).

II UK 162/03 wyrok SN 2003.12.02

OSNP 2004/17/305...

Przy ustaleniu wysokości renty (art. 444 § 2 k.c.) należy uwzględnić uzyskane przez pracownika od

pracodawcy świadczenia w naturze stanowiące przychód w rozumieniu art. 12 w związku z art. 11 ustawy

z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2000 r. Nr

14, poz. 176 ze zm.) oraz § 1 w związku z § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18

grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia

emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 ze zm.).

I CK 410/02 wyrok SN 2003.10.21

LEX nr 82269

Jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy (wypadku w drodze do i z pracy) wypłacone

przez pracodawcę nie podlega odliczeniu od zadośćuczynienia pieniężnego przysługującemu

poszkodowanemu na podstawie art. 445 § 1 k.c.; odszkodowanie to powinno natomiast być wzięte pod

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

uwagę przy określaniu wysokości zadośćuczynienia, co nie jest jednoznaczne z mechanicznym

zmniejszeniem sumy zadośćuczynienia o kwotę tego odszkodowania.

II UK 101/03 wyrok SN 2003.10.07

OSNP 2004/14/249

Usunięcie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy

i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) z porządku prawnego,

wynikające z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 kwietnia 2002 r., P 5/01, nie ma wpływu na

legitymację bierną pracodawcy, pozwanego o ustalenie, że wypadek przy pracy miał miejsce w

okolicznościach niepozbawiających pracownika prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

II UK 388/02 wyrok SN 2003.08.20

LEX nr 390075

W sprawie o rentę wypadkową sąd nie jest władny do ustalania następstw niezwiązanego z wypadkiem

przy pracy zdarzenia, które nastąpiło w toku postępowania sądowego. Kwestia uprawnień do świadczeń z

innego tytułu niż wypadek przy pracy może być ewentualnie przedmiotem odrębnego postępowania.

II UK 373/02 wyrok SN 2003.08.20

OSNP 2004/11/198

Czynności związane ze sprzedażą działki należącej do gospodarstwa rolnego oraz nabyciem innej działki

celem poprawy struktury tego gospodarstwa są zwykłymi czynnościami związanymi z prowadzeniem

działalności rolniczej poza terenem gospodarstwa rolnego, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy

z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz. U. z 1998 r. Nr 7,

poz. 25 ze zm.).

II UK 353/02 wyrok SN 2003.07.30

M.P.Pr.-wkł. 2004/2/12...

Po ogłoszeniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 24.4.2002 r., P 5/01 (Dz. U. Nr 78, poz. 713)

odszkodowanie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych wypłacają pracownikom i ich

rodzinom oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych niezależnie od tego, w jakiej fazie znajduje się

postępowanie przeciwko uspołecznionemu zakładowi pracy.

II UK 356/02 wyrok SN 2003.07.30

OSNP 2004/10/177...

Pozew o jednorazowe odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej, skierowany przeciwko pracodawcy, z

mocy art. 123 § 1 k.c. przerywa bieg terminu przedawnienia roszczeń określonych w art. 444 § 2 i 445 §

1 k.c., jeżeli wynikają one z podstawy faktycznej powództwa (art. 477[1 ]§ 1 k.p.c.).

II UK 317/02 wyrok SN 2003.07.30

OSNP-wkł. 2003/19/3

Przepis art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) nie uzależnia prawa do

renty od stopnia uszczerbku na zdrowiu, lecz od niezdolności do pracy.

I SA 108/03 wyrok NSA 2003.07.23

w Warszawie

LEX nr 160259

Organy inspekcji sanitarnej nie mogą wydać decyzji stwierdzającej istnienie choroby zawodowej wbrew

lub niezgodnie z orzeczeniem lekarskim, jeżeli zostało ono wydane z zachowaniem norm zamieszczonych

w rozporządzeniu w sprawie chorób zawodowych, nie jest sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym

i nie budzi zastrzeżeń co do rozpoznania choroby.

II UK 215/02 wyrok SN 2003.04.03

OSNP-wkł. 2003/14/4

Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest zobowiązany do wypłacenia jednorazowego odszkodowania także

wówczas, gdy pracownik był narażony na powstanie choroby zawodowej w uspołecznionym zakładzie

pracy, w którym zakończył zatrudnienie, a stwierdzenie stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu

spowodowanego tą chorobą nastąpiło w czasie, gdy zakład już nie istnieje i brak jest jego następcy

prawnego.

II UK 267/02 wyrok SN 2003.03.19

OSNP 2004/9/160...

Palenie tytoniu, które nie jest wyłączną przyczyną zachorowania na raka płuc, nie wyklucza stwierdzenia

choroby zawodowej pracownika, jeżeli w jego środowisku pracy występowały czynniki rakotwórcze.

II UK 188/02 wyrok SN 2003.03.05

LEX nr 103301...

Dopuszczenie powoda, dotkniętego istotnymi schorzeniami kardiologicznymi i po przebytym zawale serca,

do dalszego wykonywania ciężkiej pracy fizycznej w niekorzystnych warunkach zatrudnienia - uzasadnia

pełną odpowiedzialność odszkodowawczą pracodawcy za skutki kolejnego zawału serca spowodowanego

zatrudnieniem pracownika w warunkach bezpośrednio zagrażających jego zdrowiu lub życiu.

II UK 194/02 wyrok SN 2003.03.05

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSNP 2004/8/143

Świadczenia wypadkowe przysługują członkom rodziny pracownika zmarłego wskutek wypadku w drodze

z pracy do domu, bez względu na stopień jego przyczynienia się do wypadku.

II UK 178/02 wyrok SN 2003.03.05

OSNP 2004/7/129

Wypłata pracownikowi odszkodowania z tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu

powoduje zmniejszenie jednorazowego odszkodowania należnego członkom rodziny poszkodowanego

pracownika, który zmarł wskutek następstw choroby zawodowej.

II UK 330/02 postanow. SN 2003.02.24

M.P.Pr.-wkł. 2004/1/12...

Ugoda sądowa w sprawie o ustalenie wypadku przy pracy, w której pracodawca uznał zdarzenie za

wypadek zrównany z wypadkiem przy pracy, nie jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w

sprawie o jednorazowe odszkodowanie i rentę z tytułu wypadku przy pracy.

II UK 60/02 wyrok SN 2002.10.29

LEX nr 183212...

Rekompensowana rentą wyrównawczą część szkody w postaci utraconego zarobku powinna być

odnoszona do pełnego (bez potrącenia podatku dochodowego od osób fizycznych) wynagrodzenia, jakie

poszkodowany uzyskiwałby gdyby nadal był zdolny do pracy.

II UKN 582/01 wyrok SN 2002.09.27

OSNP 2004/4/71

Dochód uzyskiwany przez górnika, który wskutek wypadku przy pracy doznał częściowego ograniczenia

zdolności zarobkowej i nie nabył prawa do emerytury górniczej, należy uwzględnić przy obliczeniu

wysokości renty uzupełniającej, bez względu na to, czy powodowałby zawieszenie prawa do emerytury

lub zmniejszenie jej wysokości.

II UKN 385/01 wyrok SN 2002.09.27

OSNP 2004/4/70...

Wypadkiem w czasie zajęć szkolnych w rozumieniu § 2 ust. 2 pkt 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia

16 września 1997 r. w sprawie świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych

okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami (Dz. U. Nr 120, poz. 758) jest

zdarzenie jakiemu uległ uczeń przebywający w szkole lub w innej ustawowo określonej jednostce

systemu oświaty albo w innym miejscu wyznaczonym przez te placówki oświatowe, w związku z

uczestniczeniem w zajęciach szkolnych, podczas których jest realizowany pod nadzorem pedagogiczno-

dydaktycznym program nauczania, uwzględniający podstawę programową kształcenia uczniów w

konkretnej szkole lub klasie.

III UZP 5/02 uchwała SN 2002.09.27

OSNP 2003/3/69...

Sędziemu Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje jednorazowe odszkodowanie w związku z

wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy, które wypłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych (art. 41 ust. 1

pkt 1 i ust. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych - jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

III AUa 582/02 wyrok s.apel. 2002.09.24

w Białymstoku

OSAB 2003/1/27...

Wypadek ubezpieczonego rolnika, powstały w czasie wykonywania czynności związanych z zakupem

ziemi, jako zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności rolniczej, jest wypadkiem przy

pracy rolniczej w rozumieniu przepisu art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o

ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 7, poz. 25 z 1998 r.).

I ACz 742/02 postanow. s.apel. 2002.09.17

w Białymstoku

OSA 2003/3/10...

Artykuł 20 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w razie wypadków i chorób

pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342 ze zm.) jako przepis prawa

materialnego nie wyłącza dopuszczalności drogi sądowej (art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c.) w dochodzeniu przez

poszkodowanego roszczeń odszkodowawczych na zasadach prawa cywilnego za szkodę z tytułu wypadku

pozostającego w związku ze służbą wojskową, ponad przyznane mu w trybie tej ustawy świadczenia.

II UKN 478/01 wyrok SN 2002.07.11

OSNP 2004/3/50...

Obowiązek wypłaty jednorazowego odszkodowania rodzinie pracownika zmarłego w następstwie wypadku

przy pracy, spoczywający na uspołecznionym zakładzie pracy, przekształconym przed dniem wejścia w

życie Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. w nieuspołeczniony zakład pracy, nie przechodzi na Zakład

Ubezpieczeń Społecznych w następstwie utraty mocy art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

30, poz. 144 ze zm.) w części, w której ograniczał odpowiedzialność ZUS tylko do pracowników

nieuspołecznionych zakładów pracy i członków ich rodzin, wskutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z

dnia 24 kwietnia 2002 r. (P 5/01) o niezgodności tego przepisu z art. 2 i art. 32 Konstytucji.

II UKN 520/01 postanow. SN 2002.06.20

OSNP-wkł. 2002/15/3

Zakwalifikowanie stresu psychicznego jako współprzyczyny zawału mięśnia sercowego, który ma być

wypadkiem przy pracy, nie jest zagadnieniem prawnym (art. 393 § 1 KPC), lecz rezultatem oceny

materiału dowodowego i ustaleń faktycznych.

II UKN 281/01 wyrok SN 2002.06.12

Prok.i Pr. 2003/7-8/40

O zastosowaniu punktu pierwszego lub drugiego art. 32 ustawy z 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych w przypadku chorób zawodowych decyduje data powstania

zobowiązania, czyli stwierdzenia określonego uszczerbku na zdrowiu.

II UKN 304/01 wyrok SN 2002.05.28

LEX nr 390081

1. Użyte w art. 18 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) określenie "wskutek wypadku przy pracy"

odnosi się do definicji wypadku przy pracy zawartej w art. 6 ust. 1 tej ustawy. Inwalidztwo czy też

według obecnej terminologii niezdolność do pracy musi być wynikiem naruszenia sprawności organizmu

na skutek konkretnego nagłego zdarzenia spowodowanego przyczyną zewnętrzną i pozostającego w

związku z wykonywaniem pracy.

2. Prawa do świadczeń wypadkowych związanych ze schorzeniami będącymi następstwem innego

zdarzenia niż wypadek przy pracy, z tytułu którego przyznano prawa do renty, nie należy dochodzić w

trybie odwołania od decyzji wstrzymującej rentę, lecz w trybie zgłoszenia nowego żądania.

II UKN 282/01 wyrok SN 2002.05.28

OSNP 2004/2/35...

Świadczenie pracy, do której ze względu na stan zdrowia pracownik nie jest zdolny, a którą wykonuje z

narażeniem zdrowia albo z zaniedbaniem obowiązków wymagających pełnej sprawności, nie jest

przeszkodą do przyznania renty z tytułu choroby zawodowej na podstawie art. 18 ustawy z dnia 12

czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.

U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

I SA 1144/01 wyrok NSA 2002.05.22

w Warszawie

LEX nr 81910

Środowiskiem pracy, o którym mowa w § 1 ust. 1 rozporządzenia z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie

chorób zawodowych, jest każde miejsce, w którym zespół karetki pogotowia wykonuje swoje obowiązki.

OPS 3/02 uchwała NSA 2002.05.20

w Warszawie

ONSA 2003/1/4...

Chorobami zawodowymi są przewlekłe choroby narządu głosu związane z nadmiernym wysiłkiem

głosowym w postaci guzków śpiewaczych, niedowładu strun głosowych i zmian przerostowych,

wymienione w pkt 7 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady

Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.).

II SA 3189/01 wyrok NSA 2002.04.25

w Warszawie

LEX nr 121876

Jednym z podstawowych obowiązków pracodawcy związanym z powzięciem informacji o wypadku,

jakiemu uległ pracownik, jest powołanie zespołu powypadkowego w celu ustalenia okoliczności i przyczyn

wypadku oraz ustalenia, czy wypadek pozostaje w związku z pracą. Obowiązujące przepisy nie

dopuszczają sytuacji, w której pracodawca zwolniony byłby od wykonania wyżej opisanego obowiązku.

Przesłanką takiego zwolnienia nie może nawet być oczywiste przyczynienie się pracownika do wypadku

ani też oczywisty brak związku wypadku z pracą.

III AUa 163/02 wyrok s.apel. 2002.04.10

w Białymstoku

OSAB 2002/2-3/36...

Nieznaczne wydłużenie drogi do pracy ze względu na jej dogodniejszy dla pracownika przebieg nie stoi na

przeszkodzie w uznaniu zdarzenia za wypadek w drodze do pracy w rozumieniu art. 41 ust. 1 ustawy z

dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr

30, poz. 144 z 1983 r. ze zm.) oraz § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych

oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu

orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, w drodze do

pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz. 199).

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

III AUa 146/02 wyrok s.apel. 2002.03.26

w Białymstoku

OSA 2003/3/13...

Śmiertelny wypadek osoby prowadzącej działalność gospodarczą przy prowadzeniu tej działalności nie

uprawnia do jednorazowego odszkodowania członków jego rodziny na podstawie przepisu art. 5 ustawy z

dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich

rodzin (Dz. U. Nr 46, poz. 250 ze zm.).

III RN 78/01 wyrok SN 2002.03.14

Pr.Pracy 2003/3/31

1. Brak jest podstaw prawnych, aby z prawnego pojęcia choroby zawodowej eliminować "uszkodzenie

słuchu wywołane działaniem hałasu", ze względu na stopień uszkodzenia słuchu.

2. Resortowe zalecenia metodologiczne, nie będące w przedmiotowym zakresie źródłem prawa, nie mogą

stanowić podstawy rozstrzygnięcia rozpatrywanego w sprawie problemu prawnego.

III AUa 2312/00 wyrok s.apel. 2002.01.30

w Gdańsku

OSA 2003/6/24...

O tym, czy spożywanie alkoholu w czasie pracy względnie znajdowanie się w czasie i miejscu pracy w

stanie nietrzeźwym pozwala przyjąć, że nastąpiło zerwanie związku z pracą i co za tym idzie, że zaistniały

w takiej sytuacji wypadek przy pracy nie pozostaje w związku z pracą, powinny zawsze zdecydować

okoliczności konkretnej sprawy.

III AUa 1061/01 wyrok s.apel. 2002.01.30

w Białymstoku

OSA 2002/12/41...

Sędziemu sądu powszechnego nie przysługuje od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jednorazowe

odszkodowanie z tytułu wypadku w drodze do pracy lub w drodze z pracy.

II UKN 797/00 wyrok SN 2002.01.25

OSNP 2003/22/548...

Cywilnoprawne roszczenia wyrównawcze pracownika poszkodowanego w wypadku przy pracy

przedawniają się z upływem lat dziesięciu, gdy wypadek pozostaje w związku z zaniechaniem wykonania

obowiązków pracodawcy, które nosi znamiona występku (art. 442 § 2 KC).

II UKN 781/00 wyrok SN 2002.01.25

OSNP 2003/21/525...

Odszkodowanie z tytułu wypadku przy ochronie własności publicznej przed grożącą szkodą, przysługuje

osobom wykonującym czynności związane z odwróceniem lub zmniejszeniem rzeczywistego i

bezpośredniego niebezpieczeństwa zagrażającego mieniu publicznemu (§ 2 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia

Rady Ministrów z dnia 16 września 1997 r. w sprawie świadczeń dla pracowników, którzy ulegli

wypadkom w szczególnych okolicznościach oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami, Dz. U.

Nr 120, poz. 758 ze zm.).

III AUa 1035/01 wyrok s.apel. 2002.01.22

w Białymstoku

OSAB 2002/2-3/39...

Cioteczny brat (syn siostry ojca) ubezpieczonego rolnika nie jest osobą uprawnioną do jednorazowego

odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z

dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 7, poz. 25 z 1998 r.).

II UKN 58/01 wyrok SN 2002.01.22

OSNP 2003/21/523

Z art. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz.

887 ze zm.) nie można wywieść zakazu wprowadzenia zróżnicowanych systemów ubezpieczenia

(zabezpieczenia) społecznego dla pracowników i dla osób prowadzących działalność gospodarczą.

II UKN 746/00 wyrok SN 2002.01.22

OSNP 2003/21/521...

Działanie czynników szkodliwych występujących w środowisku pracy ma przesądzające znaczenie dla

rozpoznania choroby zawodowej (§ 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w

sprawie chorób zawodowych, Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.). Rozpoznanie choroby zawodowej po

rozwiązaniu stosunku pracy nie ma wpływu na prawo do świadczeń.

II UKN 660/00 wyrok SN 2001.12.11

OSNP 2003/20/495

Decyzja Państwowego Inspektora Sanitarnego jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 § 1

KPC tylko w zakresie dotyczącym stwierdzenia istnienia lub nieistnienia choroby zawodowej. Stwierdzenie

choroby zawodowej nie jest równoznaczne z prawem do renty z tego tytułu (art. 18 ustawy z dnia 12

czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz.

U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

II UKN 633/00 wyrok SN 2001.11.21

OSNP 2003/17/422

Ustalenie, że do wypadku doszło w wyniku przestępstwa (art. 442 § 2 KC), przy braku wyroku

skazującego, następuje w oparciu o kryteria przewidziane w przepisach prawa karnego.

II UKN 622/00 wyrok SN 2001.11.15

OSNP 2003/17/418

Kłótnia czy bójka między pracownikami w czasie i w miejscu pracy nie musi oznaczać, że istnieje

normatywny związek takiego zdarzenia z pracą (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.).

I CKN 441/99 wyrok SN 2001.11.09

OSNC 2002/7-8/96...

Osoba, która spełniła świadczenie pieniężne wynikające z ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30,

poz. 144 ze zm.), może żądać jego zwrotu od sprawcy, jeżeli ponosi on za szkodę odpowiedzialność na

podstawie przepisów o czynach niedozwolonych.

III AUa 828/01 wyrok s.apel. 2001.11.07

w Białymstoku

OSA 2002/7/24

Schorzenie żołnierza zasadniczej służby wojskowej, które istniało przed powołaniem do tej służby

wojskowej, zaś uległo ujawnieniu i pogorszeniu w czasie jej trwania wskutek szczególnych właściwości

lub warunków jej odbywania, nie uprawnia do jednorazowego odszkodowania.

I SA 2239/00 wyrok NSA 2001.10.05

w Warszawie

LEX nr 54540

Tylko wyniki prawidłowo przeprowadzonego dochodzenia epidemiologicznego mogą zapewnić właściwe

rozpoznanie przez zakład społecznej służby zdrowia u chorego pracownika choroby zawodowej.

II CKN 187/99 wyrok SN 2001.09.20

LEX nr 52341

1. Przepisy ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach przysługujących z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych tworzą system ubezpieczenia społecznego obejmujący dotyczące zakładów

pracy ryzyko wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Regulacja przewidziana w tej ustawie wyłączyła

stosowanie do odpowiedzialności zakładów pracy przepisów prawa cywilnego o czynach niedozwolonych,

inne jest też określanie wysokości jednorazowego odszkodowania (ryczałt zależny od procentowego

uszczerbku na zdrowiu), a zakład pracy obowiązany jest do wypłaty jego niezależnie od tego, czy on sam

czy też osoba trzecia ponosi cywilną odpowiedzialność za wypadek.

2. Brak jest podstaw do poszukiwania w art. 441 § 3 k.c. podstawy do żądania przez zakład pracy zwrotu

jednorazowego odszkodowania wypłaconego z tytułu wypadku przy pracy.

II UKN 290/01 wyrok SN 2001.09.05

OSNP 2003/13/319

1. O zastosowaniu art. 32 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.)

decyduje status zakładu pracy w dacie wymagalności roszczenia o odszkodowanie.

2. Spółka prawa handlowego z większościowym udziałem gminy i mniejszościowym udziałem Skarbu

Państwa jest uspołecznionym zakładem pracy w rozumieniu art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy wypadkowej.

II UKN 541/00 wyrok SN 2001.09.05

OSNP 2003/11/275

Stopień uszczerbku na zdrowiu doznanego wskutek wypadku przy pracy, ustalony w procentach według

tabeli norm uszczerbku stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy, Płacy i Spraw Socjalnych

oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu

orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadków przy pracy, w drodze

do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz. 199), nie ulega zmniejszeniu w

zależności od tego, w jakim zakresie do zaistnienia wypadku "przyczyniły się" wewnętrzne schorzenia

poszkodowanego.

II UKN 534/00 wyrok SN 2001.09.05

OSNP 2003/11/274...

Podstawę ustalenia wysokości renty wyrównawczej (art. 444 § 2 KC), jeżeli wypadek przy pracy nie

spowodował całkowitej niezdolności do pracy, a jedynie ograniczenie możliwości zarobkowych

pracownika, stanowi wysokość spodziewanego wynagrodzenia, pomniejszonego o wynagrodzenie, które

pracownik może uzyskać wykorzystując ograniczoną zdolność do pracy, bez względu na aktualną sytuację

na rynku pracy.

II UKN 523/00 wyrok SN 2001.08.30

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSNP 2003/12/297

Nabycie prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku zaistniałego w szczególnych

okolicznościach jest uzależnione od stwierdzenia całkowitej niezdolności do pracy, a nie od możliwości

nabycia prawa do renty.

II UKN 521/00 wyrok SN 2001.08.30

OSNP 2003/10/260

O niezdolności do pracy spowodowanej chorobą zawodową decyduje wpływ skutków tej choroby na

zdolność do pracy dotychczasowej oraz, uzależniona od stanu ogólnego związanego z wiekiem lub

brakiem predyspozycji psychofizycznych, możliwość wykonywania innej pracy w ramach posiadanych

kwalifikacji lub po przekwalifikowaniu.

I SA 2555/00 wyrok NSA 2001.07.17

w Warszawie

LEX nr 55274

Ponowne zwrócenie się do tego samego instytutu nie czyni zadość wymogom określonym w § 9 ust. 1

rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65,

poz. 294).

I SA 2244/00 wyrok NSA 2001.07.04

w Warszawie

LEX nr 53801

Wykonywanie przez około 18 lat pracy w warunkach ponadnormatywnego hałasu, stanowi dostateczną

podstawę do uznania związku przyczynowego pomiędzy utratą słuchu a tymi warunkami (pracą).

II UKN 465/00 wyrok SN 2001.07.03

OSNP 2003/7/185

Nie odpowiada wymaganiom art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.)

odległe w czasie, niekorzystne działanie na organizm pracownika czynników zewnętrznych, nawet jeżeli

ich następstwem jest przyspieszenie rozwoju zmian chorobowych.

II UKN 435/00 wyrok SN 2001.06.21

OSNP 2003/8/206

UWAGA: Teza częściowo nieaktualna

Roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym na podstawie art. 442 § 1 zdanie

drugie KC przedawnia się z upływem lat dziesięciu od dnia zdarzenia wyrządzającego szkodę, chociażby

poszkodowany dowiedział się o szkodzie tuż przed upływem tego terminu.

II UKN 419/00 wyrok SN 2001.06.19

OSNP 2003/5/136

Nadmierny wysiłek pracownika przy dźwiganiu ciężarów może być uznany za zewnętrzną przyczynę

wypadku przy pracy, także wtedy, gdy przestrzegane były normy określone w rozporządzeniu Ministrów

Pracy i Opieki Społecznej oraz Zdrowia z dnia 1 kwietnia 1953 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny

pracy pracowników zatrudnionych przy ręcznym dźwiganiu i przenoszeniu ciężarów (Dz. U. Nr 22, poz.

89).

I SA 1780/00 wyrok NSA 2001.06.08

w Warszawie

LEX nr 77662

1. Decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej doręcza się zakładowi pracy, w którym pracownik był

ostatnio narażony na działanie czynnika wywołującego rozpoznaną chorobę zawodową.

Jeżeli powyższe doręczenie odczytywać jako wskazanie zakładu pracy, to tylko zakładu, w którym

występowały czynniki szkodliwe dla zdrowia, nie zaś zakładu, w którym doszło do zakażenia.

2. Organy inspekcji sanitarnej nie mogą odstąpić od badania środowiska pracy, gdyż choroby zawodowe

nie powstają poza środowiskiem pracy, nie mogą więc odstąpić od "wskazania zakładu pracy", gdyż

środowisko pracy nie istnieje bez zakładu pracy.

Chodzi tylko o to, gdzie pracownik był narażony na działanie czynnika szkodliwego, nie zaś o to, na czyją

rzecz wykonywał pracę, i który pracodawca będzie ponosić świadczenia z tytułu choroby zawodowej.

II UKN 406/00 wyrok SN 2001.06.05

OSNP 2003/5/130

Załącznik Nr 2 zarządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 grudnia 1994 r. w sprawie ustalania

wykazu chorób i schorzeń powstałych w związku ze służbą wojskową, z tytułu których przysługują

świadczenia odszkodowawcze i rentowe (M.P. Nr 66, poz. 591) nie dotyczy prawa do świadczeń

określonych w ustawie z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w

razie wypadku lub choroby pozostającej w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342 ze zm.).

II UKN 399/00 wyrok SN 2001.06.05

OSNP 2003/4/107...

Niezdolność do pracy z powodu choroby zawodowej, stwierdzona po zaprzestaniu zatrudnienia w związku

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

z całkowitą niezdolnością do pracy z przyczyn ogólnych, może uzasadniać zasądzenie od pracodawcy

renty przewidzianej w art. 444 § 2 KC w zakresie następstw choroby zawodowej, za które pracodawca

ponosi odpowiedzialność.

II UKN 378/00 wyrok SN 2001.05.29

OSNP 2003/4/105...

Pobieranie emerytury nie pozbawia pracownika możliwości ubiegania się o rentę z tytułu niezdolności do

pracy, zwłaszcza z tytułu choroby zawodowej.

II UKN 374/00 wyrok SN 2001.05.29

OSNP 2003/4/104...

Działania wykraczające poza zwykłe obowiązki pracownika mogą być uznane za podejmowane w interesie

pracodawcy tylko wówczas, gdy mieszczą się w sferze uprawnień i obowiązków pracodawcy (art. 6 ust. 1

pkt 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

I SA 1801/00 wyrok NSA 2001.05.24

w Warszawie

LEX nr 77663

Warunkiem koniecznym stwierdzenia przez organy inspekcji sanitarnej choroby zawodowej jest uprzednie

jej lekarskie rozpoznanie przez właściwe medyczne jednostki orzecznicze.

Orzeczenie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej jest wiążące dla organów inspekcji

sanitarnej, prowadzi więc do odmowy stwierdzenia choroby.

II UKN 369/00 wyrok SN 2001.05.17

OSNP 2003/3/76

Szkoła, zobowiązana przed dniem 31 grudnia 1999 r. do zapłaty nauczycielowi odszkodowania z tytułu

uszczerbku na zdrowiu spowodowanego chorobą zawodową, pozostaje nadal zobowiązana (art. 32 ust. 1 i

ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) po tym dniu, mimo że jest

finansowana przez jednostkę samorządu terytorialnego.

II UKN 395/00 wyrok SN 2001.05.15

OSNP 2003/3/70...

Personelowi lekarsko-pielęgniarskiemu w zakresie obowiązków pracowniczych nie przysługuje

uprawnienie do powstrzymania się od wykonywania pracy niebezpiecznej (art. 210 § 5 w związku z art.

210 § 1 KP). Na szpitalu jako pracodawcy spoczywa zwiększone ryzyko odpowiedzialności wobec

pracowników personelu medycznego, którzy korzystają z domniemania faktycznego (art. 231 KPC), że do

zakażenia wirusowym zapaleniem wątroby doszło w związku z pracą zawodową.

II UKN 392/00 wyrok SN 2001.05.15

OSNP 2003/2/46

Okoliczność, że do zdarzenia doszło na skutek nieostrożności kierowcy samochodu i popełnionych przez

niego błędów w czasie jazdy nie ma znaczenia dla oceny, że było ono wypadkiem przy pracy, jeżeli miało

charakter nagły i pozostawało w związku z wykonywaną pracą.

II UKN 351/00 wyrok SN 2001.04.20

OSNP 2003/1/23

Dla oceny, czy wypadek zdarzył się w drodze z pracy, nie jest przesądzające to, że pracownik odbywa

drogę w kierunku przeciwnym do miejsca zamieszkania, lecz to, czy droga ta jest drogą najkrótszą lub

wyjątkowo drogą najdogodniejszą komunikacyjnie. W przypadku bowiem ustalenia, że wypadek zdarzył

się w drodze z pracy, która nie była drogą najkrótszą lub najdogodniejszą komunikacyjnie, wypadek taki

nie może być uznany za wypadek w drodze z pracy w rozumieniu § 14 rozporządzenia Ministra Pracy,

Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w

sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadku

przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz. 199).

II UKN 347/00 wyrok SN 2001.04.20

OSNP 2003/1/22

Codzienne, zwyczajowe dokonywanie zakupów artykułów spożywczych podczas odbywania najkrótszej

drogi z pracy do domu nie przerywa tej drogi, także wówczas, gdy dokonaniu zakupu towarzyszy

spożycie alkoholu, które w żadnym stopniu nie wpłynęło na zdarzenie wypadkowe.

II UKN 337/00 wyrok SN 2001.04.18

OSNP 2003/1/20...

Uwzględnienie powództwa przeciwko pracodawcy o rentę i odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy,

oparte na jego odpowiedzialności z czynu niedozwolonego (art. 415 i następne KC), nie wymaga

stwierdzenia, że przez zaniedbanie zapewnienia pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków

pracy pracodawca popełnił przestępstwo (np. art. 220 § 1, czy z art. 221 Kodeksu karnego z 1997 r.).

I PKN 321/00 wyrok SN 2001.04.06

OSNP 2002/24/607

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Zatajenie przez pracownika schorzenia, w zasadzie nie może być kwalifikowane jako mające wpływ na

jego prawo do świadczeń w myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.),

aczkolwiek pracodawca może dowodzić, że świadomość pracownika obejmowała nie tylko niezdolność do

pracy, ale i wystąpienie skutku w postaci wypadku przy pracy, w stopniu uzasadniającym przypisanie mu

rażącego niedbalstwa.

II UKN 314/00 wyrok SN 2001.04.06

OSNP 2002/24/605

Stwierdzenie choroby zawodowej słuchu nie jest równoznaczne z istnieniem stałego lub długotrwałego

uszczerbku na zdrowiu.

II UKN 299/00 wyrok SN 2001.04.05

OSNP 2002/23/578

Czynności pracownika zatrudnionego przez generalnego wykonawcę budowy, wykonane na zlecenie

podwykonawcy, nie stanowią działania w interesie pracodawcy w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z

dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity

tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 290/00 wyrok SN 2001.03.28

OSNP 2002/24/602...

Udział w meczu piłkarskim w ramach festynu ludowego organizowanego przez urząd gminy, nie stanowi

wykonywania przez pracownika samorządowego zwykłych czynności w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 1

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) w sytuacji, gdy pracownik był zatrudniony na

stanowisku konserwatora oczyszczalni.

II UKN 283/00 wyrok SN 2001.03.28

OSNP 2002/22/555

Pogorszenie stanu zdrowia będące następstwem procesu chorobowego jest przedmiotem ochrony w

ramach ubezpieczenia chorobowego lub rentowego, a nie wypadkowego.

I SA 1389/00 wyrok NSA 2001.03.22

w Warszawie

LEX nr 77664

W określeniu "uszkodzenie słuchu wywołane działaniem hałasu" brak jest podstaw prawnych, aby z

prawnego pojęcia choroby zawodowej eliminować "uszkodzenie słuchu wywołane działaniem hałasu" ze

względu na stopień uszkodzenia słuchu.

III AUa 105/01 wyrok s.apel. 2001.03.22

w Katowicach

Wokanda 2002/10/41

Do zdarzenia (pobicia) ubezpieczonego doszło w związku z wykonywaniem przez niego zadań zleconych

przez działające w zakładzie organizacje zawodowe, a konkretnie przez związek zawodowy NSZZ

"Solidarność". Należy zatem uznać to zdarzenie za wypadek przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 2 pkt 3

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

I PKN 319/00 wyrok SN 2001.03.21

OSNP 2002/24/598...

Pracodawca prowadzący za granicą zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (art. 435 § 1 KC)

odpowiada za szkodę spowodowaną zarażeniem się pracownika gruźlicą od osoby, z którą zamieszkiwał i

współpracował.

II UKN 271/00 wyrok SN 2001.03.14

OSNP 2002/21/530

Rozpoznanie przez sąd sprawy o jednorazowe odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej bez

uprzedniego postępowania administracyjnego przewidzianego w art. 36 i art. 37 ustawy z dnia 12

czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.

U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) jest dotknięte nieważnością (art. 379 pkt 1 KPC).

II UKN 265/00 wyrok SN 2001.03.14

OSNP 2002/21/528...

Przebywanie żołnierza służby czynnej w towarzystwie przełożonego nie przesądza, że w tym czasie

wykonuje obowiązki służbowe bądź polecenia przełożonych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia

16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby

pozostającej w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342 ze zm.).

II UKN 225/00 wyrok SN 2001.02.26

OSNP 2002/19/471

Niezapewnienie rybakowi choremu na depresję należytej opieki medycznej oraz brak nad nim ciągłego

nadzoru w czasie podróży morskiej (§ 3 układu zbiorowego pracy dla rybaków morskich z dnia 17

stycznia 1975 r.), w razie jego śmierci samobójczej, może stanowić przyczynę zewnętrzną zdarzenia w

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy

i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

III AUa 37/01 wyrok s.apel. 2001.02.13

w Białymstoku

OSA 2001/9/35...

Osoba, która uległa wypadkowi w czasie wykonywania umowy zlecenia, nabyła prawo do świadczeń

wypadkowych, jeżeli umowa zlecenia faktycznie była umową o pracę w rozumieniu przepisu art. 22 § 1

Kodeksu pracy.

I PKN 241/00 wyrok SN 2001.02.07

LEX nr 390091

Odszkodowanie z tytułu zawarcia dobrowolnej umowy ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych

wypadków nie podlega zaliczeniu na poczet zadośćuczynienia za krzywdę przysługującego od osoby

ponoszącej odpowiedzialność cywilną za szkodę wyrządzoną wypadkiem przy pracy; są to bowiem

świadczenia z różnych tytułów.

II UKN 220/00 wyrok SN 2001.02.06

OSNP 2002/19/465

Zatrudnienie na stanowisku ślusarza, z jednoczesnym "przekazaniem pracownika do pracy w zakładowym

klubie sportowym", stanowi zatrudnienie w charakterze sportowca, z czym może wiązać się

odpowiedzialność pracodawcy za wypadek podczas zawodów sportowych (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12

czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz.

U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 176/00 wyrok SN 2001.01.12

OSNP 2002/17/416

Wypadkiem przy pracy rolniczej jest zdarzenie nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną, pozostające w

związku z wykonywaniem czynności, które służą prowadzeniu działalności rolniczej lub pozostają w

czasowym, przyczynowym lub funkcjonalnym związku z jej wykonywaniem, także poza terenem

gospodarstwa rolnego (art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym

rolników, jednolity tekst: Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.).

III AUa 50/00 wyrok s.apel. 2000.12.12

w Warszawie

OSA 2002/1/3...

Stwierdzenie choroby zawodowej przez Państwowego Inspektora Sanitarnego nie jest równoznaczne z

istnieniem inwalidztwa (niezdolności do pracy) z powodu tej choroby.

III CKN 48/00 wyrok SN 2000.12.06

LEX nr 51814

Skazany, który uległ wypadkowi przy wykonywaniu pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności

ma prawo do świadczeń z tytułu tego wypadku na zasadach przewidzianych dla pracowników. Artykuł 232

k.p. przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 24, poz. 110 ze zm.) stanowił, że

pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy przysługują z tego tytułu świadczenia na zasadach i

warunkach określonych odrębnymi przepisami. Przepisami takimi są w szczególności art. 6 i 9 ustawy z

dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst

jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 502/00 wyrok SN 2000.12.06

OSNP 2002/15/366...

Jednorazowe odszkodowanie określone w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach

odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostającej w związku ze służbą

wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342 ze zm.) z tytułu uszczerbku na zdrowiu odniesionego w wyniku

choroby może być przyznane tylko w przypadku występowania choroby wymienionej w wykazie

ustalonym na podstawie art. 3 tej ustawy.

II UKN 107/00 wyrok SN 2000.12.01

OSNP 2002/14/342...

Praca świadczona przez kilka tygodni z ewidentnym naruszeniem przez pracodawcę przepisów o czasie

pracy (po 70 godzin tygodniowo) może stanowić przyczynę zewnętrzną doznanego przez pracownika

zawału serca, jako wypadku przy pracy (art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 98/00 wyrok SN 2000.11.30

OSNP 2002/14/339

Odszkodowanie na podstawie ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych

przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostającej w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53,

poz. 342 ze zm.) przysługuje, gdy uszczerbek na zdrowiu żołnierza został spowodowany zdarzeniem

nagłym, wywołanym przyczyną zewnętrzną, pozostającą w związku z pełnieniem czynnej służby

wojskowej.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

II UKN 96/00 wyrok SN 2000.11.30

OSNP 2002/14/338

W postępowaniu cywilnym sąd nie jest związany uniewinniającym wyrokiem karnym (art. 11 KPC) i we

własnym zakresie ustala, czy wyłączną przyczyną wypadku w drodze do pracy lub z pracy było rażące

niedbalstwo pracownika (art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30 poz. 144 ze zm.).

II UKN 82/00 wyrok SN 2000.11.28

LEX nr 47773...

Uznanie zarzutu przedawnienia roszczenia o rentę uzupełniającą z tytułu choroby zawodowej za

naruszający zasady współżycia społecznego (art. 5 k.c.) może nastąpić w sytuacji usprawiedliwionej

wyjątkowymi okolicznościami.

II UKN 63/00 wyrok SN 2000.11.22

OSNP 2002/13/316

W sytuacji, gdy podczas pracy pracownika cierpiącego na chorobę niedokrwienną serca wystąpiły dwa

zdarzenia o charakterze przyczyny zewnętrznej, tj. stres psychiczny i wysiłek fizyczny, które ocenione

osobno nie mogłyby stanowić przyczyny zewnętrznej wypadku przy pracy - zawału serca, wymaga oceny

związek zachodzący między tymi zdarzeniami w takim sensie, czy stres psychiczny, który spowodował

skurcz mięśni wieńcowych i niedokrwienie mięśnia serca, nie przyczynił się do powstania zawału wtedy,

gdy pod wpływem wysiłku fizycznego może pogłębić się niedokrwienie mięśnia serca, a w jego wyniku

nastąpił zawał.

II UKN 62/00 wyrok SN 2000.11.22

OSNP 2002/13/315

W razie przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa,

odpowiedzialność za zobowiązania tego przedsiębiorstwa wynikające ze stosunku pracy, w tym również

za następstwa choroby zawodowej, powstałe przed przekształceniem przedsiębiorstwa, ponosi spółka

(art. 8 ust. 2 i art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych,

Dz. U. Nr 51, poz. 298 ze zm.). Późniejsze zbycie przez nią części akcji spółce prywatnej nie wyłącza jej

odpowiedzialności za skutki choroby zawodowej pracownika. Przepis art. 32 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12

czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.

U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) nie ma w takim wypadku zastosowania.

II UKN 49/00 wyrok SN 2000.11.17

OSNP 2002/11/275

Dopuszczenie do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak

przeciwwskazań do pracy na określonych stanowiskach (art. 229 § 4 KP) może stanowić przyczynę

zewnętrzną wypadku przy pracy w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze

zm.).

II UKN 48/00 wyrok SN 2000.11.17

OSNP 2002/11/274

Droga, którą pracownik rozpoczynający pracę o godzinie 16[00], podejmuje tego dnia o godzinie 7[00],

do miejscowości znajdującej się poza siedzibą zakładu pracy, w celu odwiezienia dziecka do ośrodka

opiekuńczo-wychowawczego, nie jest drogą do pracy, nawet wówczas, gdy po zakończeniu zajęć w

ośrodku pracownik ma odwieźć dziecko do miejscowości, w której mieści się zakład pracy, w celu

przekazania go innej osobie, co umożliwia mu podjęcie pracy (§ 14 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy,

Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w

sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadku

przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych, Dz. U. Nr 36, poz. 199).

II UKN 43/00 wyrok SN 2000.11.15

OSNP 2002/11/273

Określenie "naruszenie przepisów spowodowane umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa" użyte w

art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) wskazuje, że zamiar w przypadku

winy umyślnej lub możliwość i obowiązek przewidywania w przypadku winy nieumyślnej, dotyczą

naruszenia przepisów, a nie skutków zdarzenia.

II UKN 41/00 wyrok SN 2000.11.15

Prok.i Pr. 2001/6/39

Jeżeli (...) wniosek był skierowany wyraźnie na uzyskanie renty wypadkowej, to nie było obowiązkiem

organu rentowego dodatkowe pouczanie strony o innych świadczeniach, których przyznania mogła się

ewentualnie domagać, ani wskazywania warunków koniecznych do ich przyznania (por. wyrok SN z dnia

9 stycznia 1998 r., II UKN 429/97, OSNAPiUS 1998, nr 22, poz. 666). Przyznanie prawa do renty z tytułu

niezdolności do pracy z ogólnego stanu zdrowia następuje na wniosek osoby spełniającej wymagania do

nabycia dochodzonych uprawnień (art. 76 w zw. z art. 89 ustawy o z.e.p.). (...) Organ rentowy

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

prawidłowo przyznał dochodzone świadczenie od miesiąca złożenia wniosku (art. 99 ustawy o z.e.p.).

Natomiast przepis art. 80 ust. 1 tej ustawy, dotyczący m.in. ponownego ustalenia prawa do świadczeń,

zobowiązuje organ rentowy do wydania z urzędu decyzji w tej samej sprawie, tj. w sprawie

kontynuowanej wskutek przedłożenia nowych dowodów lub ujawnienia nowych okoliczności istniejących

przed wydaniem tej decyzji, które miały wpływ na prawo do renty wypadkowej, jakie ma miejsce po

uprawomocnieniu się decyzji odmawiającej przyznania prawa do tego rodzaju świadczenia rentowego.

III AUa 1017/00 wyrok s.apel. 2000.10.25

w Katowicach

Pr.Pracy 2001/10/41

Uczestniczenie w obradach walnego zgromadzenia stanowi przez poszkodowanego-członka spółdzielni

przerwę w drodze z pracy życiowo uzasadnioną. Udział w obradach tego organu spółdzielni jest

wprawdzie dobrowolny, lecz od długoletniego członka spółdzielni można oczekiwać, że będzie uczestniczył

w posiedzeniu tego organu, zwłaszcza gdy dotyczy to spraw tak istotnych, jak zmiany w organach

spółdzielni.

II UKN 23/00 wyrok SN 2000.10.06

OSNP 2002/10/248...

Wypadek, jakiemu uległ lekarz w czasie sympozjum naukowego, na które udał się za zgodą

zatrudniającego go szpitala w ramach płatnego urlopu szkoleniowego, jest wypadkiem przy pracy (art. 6

ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

I PKN 70/00 wyrok SN 2000.10.04

OSNP 2002/11/262...

Wręczenie pracownikowi wypowiedzenia umowy o pracę i nagłe pogorszenie się z tego powodu stanu jego

zdrowia nie jest wypadkiem przy pracy w pojęciu art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.).

I UKN 5/00 wyrok SN 2000.10.03

OSNP 2002/9/219

Ocenę niezdolności do pracy wskutek choroby zawodowej należy odnosić do pełnego normatywnego

wymiaru czasu pracy obowiązującego w zawodzie ubezpieczonego czynnego zawodowo.

II UKN 745/99 wyrok SN 2000.09.27

OSNP 2002/8/195...

Nabycie przez nauczyciela prawa do emerytury nie stanowi przeszkody do ustalenia jego niezdolności do

pracy w związku z chorobą zawodową.

II UKN 734/99 wyrok SN 2000.09.27

OSNP 2002/8/193

Uszczerbek na zdrowiu nie stanowi pojęciowej cechy wypadku przy pracy, lecz ustawową przesłankę

nabycia prawa do świadczeń wypadkowych.

II UKN 740/99 wyrok SN 2000.09.27

PPiPS 2002/4/35

Uznanie wrodzonego procesu chorobowego za chorobę zawodową jest wykluczone, gdy warunki

wykonywania pracy nie wpływały na jej pogłębienie się.

III CKN 1089/00 wyrok SN 2000.09.26

OSNC 2001/3/37...

Przepis art. 20 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w razie wypadków i

chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342 ze zm.), ograniczający - a w

określonych sytuacjach wyłączający - możliwość dochodzenia przez poszkodowanego żołnierza, na

zasadach prawa cywilnego, odszkodowania lub zadośćuczynienia za szkodę z tytułu wypadku lub choroby

pozostających w związku ze służbą wojskową, jest sprzeczny z Konstytucją.

II UKN 725/99 wyrok SN 2000.09.19

OSNP 2002/7/170

Sąd powszechny w sprawie o świadczenia przysługujące pracownikowi z tytułu choroby zawodowej nie

jest związany decyzją administracyjną inspektora sanitarnego o nieistnieniu tej choroby.

II UKN 720/99 wyrok SN 2000.09.19

OSNP 2002/7/168...

Wdowie po renciście pobierającym rentę z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy

pracy, którego zgon nie nastąpił wskutek tego wypadku, przysługuje renta rodzinna stanowiąca procent

renty odpowiedni do liczby uprawnionych, jaka przysługiwałaby zmarłemu stosownie do art. 11 ustawy z

dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o

zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450 ze zm.).

II UKN 708/99 wyrok SN 2000.09.14

OSNP 2002/6/145

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Dla stwierdzenia, że nagłe zdarzenie spowodowane przyczyną zewnętrzną jest wypadkiem przy pracy w

rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy

i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) wystarczające jest

ustalenie, że zdarzenie nastąpiło podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych

czynności lub poleceń przełożonych, bez potrzeby badania, czy wykonywanie tych czynności było zgodne

z interesem zakładu pracy.

II UKN 702/99 wyrok SN 2000.09.14

OSNP 2002/6/143

Niepoinformowanie przełożonego o wypadku bezpośrednio po zdarzeniu nie pozbawia pracownika prawa

żądania ustalenia, że miało ono charakter wypadku przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia

12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst:

Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 695/99 wyrok SN 2000.09.06

OSNP 2002/5/126

Przepis art. 55[1] KC nie stanowi samodzielnej podstawy odpowiedzialności za zobowiązania z tytułu

uszczerbku na zdrowiu spowodowanego chorobą zawodową. Krąg osób odpowiedzialnych za takie

zobowiązania określony jest w art. 32 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 660/99 wyrok SN 2000.08.03

OSNP 2002/4/92...

Jednorazowe odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej, do którego uprawnienie powstało po dniu 11

sierpnia 1995 r. (data wejścia w życie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o

ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, Dz. U. Nr 87, poz. 435),

przysługuje od Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wówczas, gdy powstało w przedziale

czasowym ściśle określonym w art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń

pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 ze zm.).

I PKN 756/99 wyrok SN 2000.08.02

OSNP 2002/4/89

1. Pracodawca odpowiada na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze

zm.) za zachowania pracownika, sprawcy szkody, który zerwał związek z pracą, jeżeli związek ten został

zachowany po stronie poszkodowanego pracownika.

2. Zbędne rozważania dotyczące okoliczności pozbawionych doniosłości z punktu widzenia przedmiotu

sprawy naruszają art. 233 § 1 KPC, skoro przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia

sprawy istotne znaczenie (art. 227 KPC).

II UKN 635/99 wyrok SN 2000.07.13

OSNP 2002/2/52

Przepis art. 442 KC ma zastosowanie do przedawnienia roszczenia o jednorazowe odszkodowanie z tytułu

uszczerbku na zdrowiu spowodowanego chorobą zawodową stwierdzonego po 1 stycznia 1976 r. (po

wejściu w życie ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) u pracownika, którego

zatrudnienie narażające go na tę chorobę ustało w czasie obowiązywania dekretu z dnia 25 czerwca 1954

r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (jednolity tekst: Dz. U. z 1958 r.

Nr 23, poz. 97 ze zm.).

II UKN 628/99 wyrok SN 2000.07.03

OSNP 2002/2/46

1. Nie ma potrzeby ustalania przyczyn powstania szkody, jej rozmiaru i daty powstania, jeżeli pozwany

nie jest biernie legitymowany w sprawie o naprawienie szkody powstałej wskutek choroby zawodowej.

2. Przepis art. 194 KPC nie nakłada na sąd obowiązku przeprowadzenia dochodzenia w celu ustalenia

osoby, przeciwko której powód powinien kierować swoje roszczenia.

II UKN 619/99 wyrok SN 2000.06.30

OSNP 2002/1/28...

Pobieranie zasiłku dla bezrobotnych nie wyklucza zatrudniania bezrobotnego w ramach stosunku pracy.

II UKN 616/99 wyrok SN 2000.06.30

OSNP 2002/1/25

Powstanie uszczerbku na zdrowiu nie jest warunkiem uznania zdarzenia za wypadek przy pracy (art. 6

ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

III RN 202/99 wyrok SN 2000.06.28

Wokanda 2000/9/33

Brak jest podstaw prawnych do wyłączenia z pojęcia choroby zawodowej uszkodzenia słuchu jedynie ze

względu na stopień stwierdzonego uszkodzenia, jeżeli wykazano, że uszkodzenie to zostało spowodowane

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

hałasem w miejscu pracy.

II UKN 587/99 wyrok SN 2000.06.13

OSNP 2001/24/719

Rokowania odzyskania zdolności do pracy, które na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14

grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.)

stanowią podstawę orzeczenia o celowości przekwalifikowania, istnieją wówczas, gdy wykonywanie pracy

w innym zawodzie stwarza szansę poprawy stanu zdrowia w stopniu umożliwiającym dotychczasowe

zarobkowanie.

II UKN 558/99 wyrok SN 2000.05.23

OSNP 2001/22/676

Rodzaj obrażeń może stanowić podstawę ustalenia, iż uraz głowy został doznany podczas i w związku z

pracą, co uzasadnia przyznanie świadczeń z tytułu wypadku przy pracy.

II UKN 551/99 wyrok SN 2000.05.23

OSNP 2001/22/672...

Zrywa związek z pracą pracownik, który po zakończeniu czynności wynikających z umowy o pracę,

pozostaje na terenie zakładu pracy jedynie w celu picia alkoholu. W konsekwencji droga, jaką po

opuszczeniu zakładu pracy przebywał w stanie nietrzeźwym i podczas której poniósł śmierć, nie jest

drogą z pracy do domu (§14 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra

Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o

uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, w drodze do pracy i z

pracy oraz z tytułu chorób zawodowych, Dz. U. Nr 36, poz. 199).

II UKN 547/99 wyrok SN 2000.05.12

OSNP 2001/23/695...

Okoliczność, że pracodawca-osoba fizyczna nie zarządza osobiście przedsiębiorstwem nie wpływa na jego

odpowiedzialność na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego o czynach niedozwolonych za szkodę na

osobie pracownika nie wyrównaną w systemie świadczeń z tytułu wypadku przy pracy.

II UKN 545/99 wyrok SN 2000.05.12

OSNP 2001/21/654

Możliwość dochodzenia roszczeń uzupełniających na podstawie przepisów prawa cywilnego przez osobę

uprawnioną do świadczeń z ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) nie jest

równoznaczna z istnieniem interesu prawnego w ustaleniu (art. 189 KPC), że wypadek przy pracy

nastąpił z wyłącznej winy pracodawcy, skoro okoliczności zdarzenia i ewentualne przyczynienie się

poszkodowanego mogą być ustalone w procesie o odszkodowanie.

III AUa 248/00 wyrok s.apel. 2000.05.10

w Białymstoku

OSAB 2000/2/22

Stres psychiczny i emocje o znacznym nasileniu związane z wykonywaną działalnością gospodarczą

stanowią przesłanki prawne wypadku przy prowadzeniu tej działalności gospodarczej w rozumieniu

przepisu art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób

prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 46, poz. 250 z 1989 r.)

II UKN 529/99 wyrok SN 2000.05.10

OSNP 2001/21/646...

Szpital, jako pracodawca sanitariusza, odpowiada za poniesioną przez niego szkodę w wyniku zakażenia

się żółtaczką typu B tylko w przypadku zawinionego narażenia go na bezpośredni kontakt z wirusem

przez niezapewnienie mu bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.

III AUa 444/00 wyrok s.apel. 2000.04.28

w Katowicach

Pr.Pracy 2001/5/42

Pracownikowi, który wskutek wypadku przy pracy doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na

zdrowiu przysługuje jednorazowe odszkodowanie, które wypłaca zakład pracy. Jeżeli pracownik uległ

wypadkowi w drodze do pracy lub z pracy, odszkodowanie wypłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

II UKN 515/99 wyrok SN 2000.04.19

OSNP 2001/20/628

Członkowie rodziny pracownika zmarłego wskutek wypadku przy prowadzeniu działalności gospodarczej,

który nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu osób prowadzących działalność gospodarczą, nie byli

uprawnieni do nabycia renty rodzinnej wypadkowej.

III AUa 1823/99 wyrok s.apel. 2000.04.19

w Katowicach

Pr.Pracy 2001/6/44

Udanie się przez pracownika w czasie pracy do lekarza w celu uzyskania porady w związku z

występującymi dolegliwościami oraz stwierdzenia zdolności lub jej braku do dalszego wykonywania pracy

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

w tym dniu, nie może być uznane za załatwianie wyłącznie spraw osobistych. Jeżeli w drodze do lekarza

pracownik ten ulegnie wypadkowi, zaistniałe zdarzenie spełnia przesłanki wypadku w drodze z pracy.

III AUa 635/00 wyrok s.apel. 2000.04.18

w Katowicach

Pr.Pracy 2001/7-8/83

W razie zaistnienia wypadku w drodze do pracy, któremu uległ sędzia i doznał z tego powodu trwałego

uszczerbku na zdrowiu, przysługuje mu prawo do jednorazowego odszkodowania na podstawie przepisów

ustawy wypadkowej z 1975 r., a płatnikiem tego świadczenia jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

II UKN 509/99 wyrok SN 2000.04.14

OSNP 2001/20/625

Samobójstwo pracownika w czasie podróży służbowej, które nie pozostawało w związku z wykonywaniem

powierzonych zadań, nie jest wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 2

pkt 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

III AUa 1142/99 wyrok s.apel. 2000.04.13

w Warszawie

OSA 2001/3/10...

Dłuższa przerwa w drodze z pracy do domu jest życiowo uzasadniona - w rozumieniu § 14 rozporządzenia

Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 października

1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu (Dz. U. Nr 36, poz. 199) - jeżeli

pracownik nie ma wpływu na czasokres tej przerwy.

I PKN 584/99 wyrok SN 2000.04.13

OSNP 2001/21/636

Zakład opieki zdrowotnej jako pracodawca ma obowiązek zastosowania wszelkich dostępnych środków

organizacyjnych i technicznych w celu ochrony zdrowia pracowników (personelu medycznego) przed

zakażeniem wirusową chorobą zakaźną w postaci wirusowego zapalenia wątroby typu B (art. 207 KP).

II UKN 502/99 wyrok SN 2000.04.12

OSNP 2001/20/622...

Nie stanowi naruszenia art. 444 § 2 KC ustalenie wysokości renty wyrównawczej według hipotetycznych

zarobków osiąganych na stanowisku najbardziej zbliżonym do tego jakie pracownik zajmował w chwili

wypadku, gdy uległo ono likwidacji.

II UKN 468/99 wyrok SN 2000.04.05

OSNP 2001/19/590

Udział w strajku nie pozbawia cechy bezprawności użycia siły fizycznej wobec innego pracownika, co

może stanowić nagłą, zewnętrzną i pozostającą w związku z pracą przyczynę jego wypadku przy pracy.

II UKN 467/99 wyrok SN 2000.04.05

OSNP 2001/19/589

Naruszenie obowiązków przez pracownika, który uległ wypadkowi, jeżeli wystąpiło w okolicznościach, o

których mowa w art. 8 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków

przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.), może być

podstawą do wyłączenia prawa do świadczeń należnych pracownikowi, nie odbiera jednak zdarzeniu cech

wypadku przy pracy, jeżeli związek z pracą nie został zerwany (art. 6 ust. 1 tej ustawy).

III AUa 1749/99 wyrok s.apel. 2000.03.30

w Katowicach

Pr.Pracy 2001/6/42

Prawo jazdy jest potwierdzeniem zdobycia umiejętności prowadzenia i kierowania pojazdami oraz zdania

egzaminu państwowego. Zatem czasowe, bez względu na przyczyny, zatrzymanie prawa jazdy nie

powoduje automatycznie utraty nabytych umiejętności, a więc nie jest w konsekwencji przyczyną

wypadku w drodze do pracy, jeżeli taki nastąpił.

III SA 299/00 postanow. NSA 2000.03.28

w Warszawie

LEX nr 47195

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawie ze skargi żołnierza na orzeczenie wojskowej

komisji lekarskiej w przedmiocie związku choroby (inwalidztwa) ze służbą wojskową.

II UKN 430/99 wyrok SN 2000.03.28

OSNP 2001/17/537...

Orzeczenie lekarskie wydane przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, stwierdzające

stopień uszczerbku na zdrowiu oraz jego związek z wypadkiem przy pracy, nie jest wiążące dla

pracodawcy.

III APa 3/00 wyrok s.apel. 2000.03.02

w Poznaniu

Pr.Pracy 2001/9/44

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Brak fachowej pomocy lekarskiej stanowi przyczynę zewnętrzną w rozumieniu art. 6 ustawy wypadkowej,

zaś śmierć pracownika na statku dalekomorskim wskutek zawału mięśnia sercowego w tych

okolicznościach jest wypadkiem przy pracy.

III AUa 864/99 wyrok s.apel. 2000.02.22

w Warszawie

OSA 2001/10/37...

Stres związany z wykonywaniem pracy pracowników zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych jest

cechą tych obowiązków i jako taki nie może być uznany za przyczynę zewnętrzną wypadku przy pracy w

rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy

i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 30 z 1983 r., poz. 144 ze zm.), chyba że jest nadmierny i został

spowodowany nadzwyczajnymi okolicznościami zaistniałymi w czasie i miejscu pracy.

II UKN 425/99 wyrok SN 2000.02.16

OSNP 2001/16/521...

Ukąszenie przez kleszcza powodujące zachorowanie na boreliozę może być traktowane jako nagłe

zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które wiąże się z pracą i może być kwalifikowane jako

wypadek przy pracy (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków

przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 416/99 wyrok SN 2000.02.16

OSNP 2001/16/520

Wysokość zadośćuczynienia z art. 445 § 1 KC, przy braku uszczerbku na zdrowiu spowodowanego

wypadkiem, może być ustalana z uwzględnieniem wysokości minimalnego jednorazowego odszkodowania

określonego przepisami ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy

i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) albo średniej miesięcznej

płacy w sferze produkcji materialnej z okresu wytoczenia powództwa.

II UKN 401/99 wyrok SN 2000.02.11

OSNP 2001/15/498...

Wydanie przez pracodawcę polecenia zaprzestania pracy pracownikowi, wobec którego zachodzi

uzasadnione podejrzenie spożywania alkoholu w czasie pracy nie wymaga ani zachowania szczególnej

formy, ani obowiązku przeprowadzenia badania stanu jego trzeźwości. Ustne polecenie zaprzestania

pracy nie narusza art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i

przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230 ze zm.), a badanie stanu trzeźwości następuje na

żądanie pracownika (art. 17 ust. 3 tej ustawy).

II UKN 351/99 wyrok SN 2000.02.02

OSNP 2001/12/419...

Przepis art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) nie uzależnia prawa do

renty rodzinnej od tego, aby zgon pracownika był normalnym następstwem choroby zawodowej.

Wystarcza, że choroba zawodowa pozostawała w splocie przyczyn, które spowodowały zgon.

I PKN 485/99 wyrok SN 2000.01.26

OSNP 2001/11/379

Nieustalenie cywilnoprawnych podstaw odpowiedzialności pracodawcy za następstwa schorzenia

uznanego za chorobę zawodową wyłącza zasądzenie na rzecz pracownika roszczeń uzupełniających.

II UKN 347/99 wyrok SN 2000.01.25

OSNP 2001/11/395

Stres może być uznany za współistotną przyczynę zewnętrzną zawału mięśnia sercowego jako wypadku

związanego ze służbą policyjną tylko przy uwzględnieniu podwyższonych standardów dotyczących

napięcia wynikającego z charakteru służby i warunków jej pełnienia.

I SA 1445/99 wyrok NSA 2000.01.20

w Warszawie

LEX nr 53802

Inspektorzy sanitarni PKP są organami właściwymi do orzekania w sprawach chorób zawodowych

pracowników PKP, a więc osób pozostających w czasie wszczęcia i prowadzenia postępowania w sprawie

choroby zawodowej pracownikami tego przedsiębiorstwa. Odnosi się to również i do emerytów i rencistów

kolejowych, dla których PKP były ostatnim zakładem pracy przed wszczęciem postępowania w sprawie

choroby zawodowej.

II UKN 305/99 wyrok SN 2000.01.12

OSNP 2001/10/354...

Świadczeniami z art. 18 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy

i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) są objęte także

następstwa niezdolności do pracy pozostające w bezpośrednim związku ze skutkiem nagłego urazu

zewnętrznego, wynikające z pogłębienia lub przyśpieszenia objawów procesów chorobowych

samoistnych, istniejących przed wypadkiem.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

II UKN 290/99 wyrok SN 2000.01.12

OSNP 2001/9/319

Nasilenie dotychczasowych dolegliwości ubezpieczonego w związku z wypadkiem przy pracy i

ograniczenie - także czasowo - zachowanej dotąd zdolności do pracy, może uzasadniać przyznanie renty

z tytułu niezdolności do pracy, która w takim przypadku miałaby charakter wypadkowy w rozumieniu art.

18 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

III UKN 305/99 wyrok SN 2000.01.12

PPiPS 2001/3/18

Szkodą objętą świadczeniami z art. 18 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t. jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) jest także

pozostająca w bezpośrednim związku ze skutkiem nagłego urazu zewnętrznego niezdolność do pracy,

wynikająca z pogłębienia lub przyspieszenia objawów procesów chorobowych samoistnych, istniejących

przed wypadkiem.

II UKN 258/99 wyrok SN 2000.01.11

LEX nr 151534

Podniesione argumenty, iż zasądzone powódce odszkodowanie [art. 445 § 1 k.c.] stanowi "ponad 16-

krotną wysokość jej miesięcznych zarobków" oraz że fakt otrzymania "wysokiej kwoty pieniężnej"

jednorazowego odszkodowania z tytułu choroby zawodowej "czyni bezzasadnym powództwo o

zadośćuczynienie, bowiem przekraczając rzeczywiste wyrównanie doznanej szkody, służyłoby ono

wyłącznie wzbogaceniu powódki" są jedynie sloganami, a nie prawnym usprawiedliwieniem tego zarzutu.

Przypomnieć tylko można, że tego rodzaju argumenty straciły znaczenie wraz z przywróceniem w 1990 r.

możliwości dochodzenia cywilnoprawnych roszczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,

w tym również możliwość uzyskania zadośćuczynienia przewidzianego w art. 445 § 1 KC, niezależnie od

jednorazowego odszkodowania przysługującego na podstawie ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 280/99 wyrok SN 2000.01.06

OSNP 2001/8/287

Na szpitalu jako pracodawcy spoczywa zwiększone ryzyko odpowiedzialności za zakażenie personelu

medycznego wirusowym zapaleniem wątroby.

I SA 520/99 wyrok NSA 1999.12.16

w Warszawie

LEX nr 47954

Jeżeli w orzeczeniach lekarskich, wydanych przez uprawnione placówki służby zdrowia w okolicznościach

określonych w § 9 ust. 1 rozporządzenia z 1983 r. w sprawie chorób zawodowych, nie stwierdzono u

skarżącego choroby zawodowej pylicy płuc, orzekający w sprawie inspektorzy sanitarni nie byli władni

stwierdzić u skarżącego takiej właśnie choroby zawodowej.

II UKN 264/99 wyrok SN 1999.12.15

OSNP 2001/8/281...

Świadczenie przez ubezpieczonego rolnika pomocy sąsiedzkiej, przyjętej wzajemnie w warunkach

lokalnych na rzecz sąsiada prowadzącego działalność rolniczą, jest objęte ochroną ubezpieczeniową z art.

11 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst:

Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.), także wtedy gdy sąsiad nie podlega ubezpieczeniu wypadkowemu

w związku z ustalonym prawem do emerytury lub renty.

I SA 771/99 wyrok NSA 1999.12.09

w Warszawie

LEX nr 47953

Za dokumenty niezbędne do ustalenia wystąpienia związku przyczynowego między rozpoznaną chorobą a

narażeniem pracownika na działanie występującego w środowisku pracy czynnika szkodliwego dla

zdrowia rozporządzenie uznaje dochodzenie epidemiologiczne, informacje o zagrożeniach zawodowych,

dokumentację dotyczącą przebiegu zatrudnienia (§ 7 ust. 4 rozporządzenia z 1983 r. w sprawie chorób

zawodowych). Oznacza to, że te materiały dowodowe muszą być zgromadzone w postępowaniu, ale

ocenione zgodnie z zasadami przewidzianymi w Kodeksie postępowania administracyjnego.

I SA 1405/99 wyrok NSA 1999.12.07

w Warszawie

LEX nr 47952

O naruszeniu prawa skarżącego do złożenia wniosku o ponowne badania świadczy to, iż organ pierwszej

instancji wydał decyzję przed terminem przewidzianym do złożenia środka z § 9 ust. 1 rozporządzenia z

1983 r. w sprawie chorób zawodowych.

I PKN 425/99 wyrok SN 1999.12.01

OSNP 2001/8/263...

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Przeniesienie pracownika do innej pracy w trybie art. 230 KP należy traktować jako polecenie, którego

odmowa może być uznana za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1

pkt 1 KP).

II UKN 221/99 wyrok SN 1999.11.30

OSNP 2001/6/205...

Niedbalstwo pracownika jako wyłączna przyczyna wypadku przy pracy zwalnia pracodawcę od

odpowiedzialności tylko wtedy, gdy miało charakter rażący, a więc graniczyło z umyślnością (art. 8 ust. 1

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,

jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 218/99 wyrok SN 1999.11.30

OSNP 2001/6/203...

Przed opuszczeniem stanowiska pracy pracownik powinien uzyskać na to zgodę przełożonego, a w

każdym razie zawiadomić go o konieczności oddalenia się. Niespełnienie tej powinności i opuszczenie

miejsca pracy nie zawsze powoduje zerwanie związku z pracą w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12

czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.

U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 219/99 wyrok SN 1999.11.30

PiZS 2000/7-8/50

Zaproponowanie byłej pracownicy, która wskutek choroby zawodowej utraciła zdolność do pracy w

wykonywanym zawodzie oraz zawodach pokrewnych, pracy nie odpowiadającej jej kwalifikacjom nie

stanowi podstawy zarzutu naruszenia przez sąd drugiej instancji art. 444 § 2 k.c.

III AUa 624/99 wyrok s.apel. 1999.11.24

w Łodzi

OSA 2000/6/28...

Osoba, która uległa wypadkowi w drodze z domu lub do domu z miejsca odbywania praktyki

uczniowskiej, studenckiej lub doktoranckiej, nie nabywa świadczeń wypadkowych przewidzianych w

przepisie 2 ust. 1 i 2 pkt 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1997 r. w sprawie

świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach oraz świadczeń dla

osób nie będących pracownikami (Dz. U. Nr 120, poz. 758).

II UKN 208/99 wyrok SN 1999.11.23

OSNP 2001/5/172...

Dopuszczenie pracownika do wykonywania pracy na podstawie aktualnego okresowego zaświadczenia

lekarskiego, zawierającego obiektywnie błędną ocenę jego zdolności do pracy, stanowi zewnętrzną

przyczynę wypadku w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r, o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 210/99 wyrok SN 1999.11.23

Prok.i Pr. 2000/3/36

Powód dochodził zasądzenia renty wyrównawczej na podstawie przepisów kodeksu cywilnego. Te jego

roszczenia należało uznać za związane ze stosunkiem pracy w rozumieniu art. 476 § 1 pkt 1 k.p.,

jednakże z uwagi na materialną cywilnoprawną podstawę ich formułowania niezasadne było stosowanie

przepisów kodeksu pracy dotyczących przedawnienia roszczeń ze stosunku pracy, zwłaszcza w zakresie

obowiązku uwzględniania z urzędu upływu przedawnienia roszczenia jedynie związanego ze stosunkiem

pracy. Upływ przedawnienia roszczenia powoda sądy mogły uwzględniać wyłącznie na zarzut pozwanego.

II UKN 197/99 wyrok SN 1999.11.19

OSNP 2001/4/127

Bieg przedawnienia roszczenia o jednorazowe odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu

spowodowanego chorobą zawodową rozpoczyna się od dnia, w którym pracownik dowiedział się o

doznaniu uszczerbku na zdrowiu (art. 291 § 1 KP).

II SA/Ka 209/98 wyrok NSA 1999.11.17

w Katowicach

Pr.Pracy 2000/7/39

Zbyt niski stopień schorzenia mającego związek z warunkami pracy nie uzasadnia odmowy stwierdzenia

istnienia choroby zawodowej.

II SA/Kr 72/99 wyrok NSA 1999.11.16

w Krakowie

Pr.Pracy 2000/6/39

Dla stwierdzenia u pracownika choroby zawodowej nie ma znaczenia fakt, iż był on zatrudniony przy innej

pracy niż określona w umowie o pracę.

II UKN 166/99 wyrok SN 1999.10.28

OSNP-wkł. 2000/3/5...

Dopuszczalna jest umowa o przejęciu przez Skarb Państwa odpowiedzialności z tytułu pracowniczych

roszczeń związanych z chorobami zawodowymi, spowodowanymi wcześniejszym zatrudnieniem w

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

zlikwidowanym przedsiębiorstwie państwowym.

III ZP 9/99 uchwała SN 1999.10.27

OSNP 2000/5/167...

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawie ze skargi żołnierza na orzeczenie wojskowej

komisji lekarskiej w przedmiocie związku choroby (inwalidztwa) ze służbą wojskową.

II UKN 148/99 wyrok SN 1999.10.12

OSNP 2001/2/45

Z art. 74 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych

(Dz. U. Nr 118, poz. 561 ze zm.) nie wynika zniweczenie skutków prawnych czynności dokonanych pod

rządem ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz.

298 ze zm.).

II UKN 144/99 wyrok SN 1999.10.12

OSNP 2001/2/44...

Ciężar udowodnienia zdolności pracownika do wykonywania pracy na stanowisku, do którego został

dopuszczony, spoczywa na pracodawcy (art. 6 KC w związku z art. 300 KP).

II UKN 142/99 wyrok SN 1999.10.12

PPiPS 2001/1/42

Nie może zostać uwzględnione roszczenie pracownika o jednorazowe odszkodowanie z tytułu choroby

zawodowej ani o świadczenie wyrównawcze z tytułu takiej choroby, jeżeli Państwowy Inspektor Sanitarny

nie stwierdził choroby zawodowej, a także nie rozpoznano schorzenia powodującego procentowy

uszczerbek na zdrowiu, które powstałoby wskutek szkodliwych dla zdrowia warunków pracy.

II UKN 136/99 wyrok SN 1999.10.08

OSNP 2001/1/23

Umowa przejęcia przez Skarb Państwa pracowniczych roszczeń związanych z chorobami zawodowymi

spowodowanymi wcześniejszym zatrudnieniem w zlikwidowanym przedsiębiorstwie państwowym, nie jest

sprzeczna z przepisami ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 545/98 wyrok SN 1999.10.08

OSNP 2001/1/21...

Wypadek pracownika w czasie podróży służbowej biorącego udział w jej części rekreacyjnej podlega

ochronie prawnej z art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.),

chyba że zachowanie pracownika jest naganne w sposób uzasadniający uznanie, że doszło do zerwania

związku z podróżą służbową.

II SA/Ka 2111/97 wyrok NSA 1999.09.30

w Katowicach

Pr.Pracy 2000/11/37

W decyzji stwierdzającej chorobę zawodową organ inspekcji sanitarnej nie wskazuje pracodawcy, u

którego pracownik był ostatnio narażony na działanie czynników chorobotwórczych.

II UKN 130/99 wyrok SN 1999.09.23

OSNP 2001/3/76...

Związek zdarzenia z pracą (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.)

zostaje zerwany wówczas, gdy pracownik bez prawnego usprawiedliwienia nie wykonuje pracy. Nie

dotyczy to jednak krótkotrwałych przerw pozostających w związku z wykonywanymi normalnie

czynnościami.

II UKN 115/99 wyrok SN 1999.09.21

OSNP 2000/24/907...

Przerwanie przez pracownika drogi z pracy w interesie zakładu rzemieślniczego prowadzonego przez

członka rodziny nie jest uzasadnione życiowo w rozumieniu § 14 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy,

Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w

sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadku

przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz tytułu chorób zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz. 199).

II UKN 110/99 wyrok SN 1999.09.21

OSNP 2000/24/904...

Wypadek jakiemu uległ pracownik w czasie przerwy w drodze z pracy, która nie była drogą najkrótszą lub

najdogodniejszą komunikacyjnie, nie jest wypadkiem w drodze z pracy do domu.

II UKN 104/99 wyrok SN 1999.09.21

OSNP 2000/23/872...

Przepis art. 322 KPC, pozwalający zasądzić odpowiednią sumę według oceny sądu, opartej na rozważeniu

wszystkich okoliczności sprawy, jeżeli ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader

utrudnione, nie ma zastosowania w sprawach o jednorazowe odszkodowanie, o którym mowa w art. 9

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

SA/Sz 350/99 wyrok NSA 1999.08.25

w Szczecinie

Pr.Pracy 2000/4/34

Odrzucenie przez instytut naukowo-badawczy wniosku o ponowne przeprowadzenie badania lekarskiego

w sprawie rozpoznania choroby zawodowej nie może być uznane za równoznaczne z ponowną oceną

stanu zdrowia wnioskodawcy i uzasadniać wydanie decyzji o braku podstaw do rozpoznania choroby

zawodowej.

II UKN 86/99 wyrok SN 1999.08.18

OSNP 2001/1/20...

Dla uznania, że czynność była podjęta w interesie pracodawcy, nie ma znaczenia, czy została uzgodniona

z pracodawcą, czy też podjęta bez jego wiedzy. Nawet subiektywne przekonanie pracownika, że działa na

rzecz lub w interesie pracodawcy, daje podstawę objęcia takiego działania ochroną przewidzianą w

ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 89/99 wyrok SN 1999.08.18

OSNP 2000/20/762...

Dopuszczenie pracownika do wykonywania pracy na określonym stanowisku na podstawie aktualnego

okresowego orzeczenia lekarskiego, które było oczywiście błędne, może stanowić zewnętrzną przyczynę

wypadku, o jakim mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 87/99 wyrok SN 1999.08.18

OSNP 2000/20/760

Zewnętrzną przyczyną sprawczą wypadku przy pracy może być każdy czynnik pochodzący spoza

organizmu poszkodowanego, zdolny - w istniejących warunkach - wywołać szkodliwe skutki, w tym także

pogorszyć stan zdrowia pracownika dotkniętego już schorzeniem samoistnym.

II UKN 74/99 wyrok SN 1999.08.05

OSNP 2000/19/731

Dla uznania za udowodnioną zewnętrznej przyczyny wypadku przy pracy nie jest wystarczające

stwierdzenie, że pracownik wykonywał czynności ze szczególnym przeciążeniem fizycznym lub

psychicznym, ale konieczne jest także powiązanie tego faktu ze skutkiem w postaci uszczerbku jego

zdrowia.

III AUa 259/99 wyrok s.apel. 1999.07.29

w Łodzi

OSA 1999/11-12/56...

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie jest związany treścią protokołu powypadkowego, w szczególności w

zakresie uznania zdarzenia za wypadek przy pracy wówczas, gdy jest on płatnikiem jednorazowego

odszkodowania z tytułu tego wypadku przewidzianego w ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 30 z 1983 r., poz. 144 z

późn. zm.).

I SA 271/99 wyrok NSA 1999.07.23

w Warszawie

LEX nr 47955

Zakład pracy powinien zdawać sobie sprawę, że skoro pracownik ze szczególnej grupy ryzyka

zawodowego odmawia przyjęcia wszystkich szczepień ochronnych, to powinien przesunąć go na inne

stanowisko pracy, nie związane z takim ryzykiem. Jeśli pozostawił go na dotychczasowym stanowisku, to

uczynił to ze wszystkimi konsekwencjami prawnymi tej bezczynności.

III AUa 254/99 wyrok s.apel. 1999.07.06

w Warszawie

Apel.-W-wa 1999/4/19

Ustawa z 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Tekst jednolity: Dz. U. z 1998 r. Nr 7,

poz. 25) odmiennie określa prawo do renty inwalidzkiej, jeżeli inwalidztwo spowodowane jest wypadkiem

przy pracy rolniczej niż wynika to z ustawy z 14.XII.1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i

ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 z późniejszymi zmianami).

II SA/Lu 1100/98 wyrok NSA 1999.07.01

w Lublinie

Pr.Pracy 2000/3/44

Przepisy art. 9 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 1985 r. Nr

54, poz. 276 ze zm.) nie dają podstaw do wydania nakazu przeprowadzenia postępowania

powypadkowego.

II UKN 32/99 wyrok SN 1999.06.30

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSNP 2000/18/700...

Zdarzenie, które miało miejsce przy prowadzeniu działalności gospodarczej, jest wypadkiem chronionym

w prawie ubezpieczeń społecznych i świadczenie z tego ubezpieczenia przysługuje niezależnie od faktu,

czy wypadek zdarzył się w czasie, za który została opłacona składka ubezpieczeniowa.

II UKN 24/99 wyrok SN 1999.06.30

OSNP 2000/18/697

Zdarzenie będące istotnym zewnętrznym czynnikiem wywołującym negatywną reakcję organizmu i

stanowiące przyczynę wypadku przy pracy, posiada cechę nagłości tylko wtedy, gdy przebiega w czasie

nie dłuższym niż trwanie dnia pracy.

II UKN 22/99 wyrok SN 1999.06.30

OSNP 2000/18/696

Ocena nadmierności wysiłku fizycznego wymaga uwzględnienia możliwości fizycznych i psychicznych

pracownika, w tym jego wieku i kondycji w dniu wypadku, która zależy także od tego, czy pracownik

przystąpił do pracy po okresie dłuższego odpoczynku (urlopu), czy też wykonywał ją przemęczony

dotychczasową jej intensywnością i rozmiarem oraz bez odpoczynku przez dłuższy czas.

II UKN 12/99 wyrok SN 1999.06.23

OSNP 2000/17/669...

W razie zawinionego naruszenia przez pracownika przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia,

spoczywa na nim ciężar dowodu, że wypadek nastąpił także z innej, niezależnej od niego przyczyny,

wyłączającej zastosowanie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 2/99 wyrok SN 1999.06.15

OSNP 2000/17/663...

Pracownik, który w czasie mycia okna w pracy doznał wypadku na skutek wypadnięcia nieprawidłowo

umocowanej futryny okiennej, o czym nie wiedział, nie dopuszcza się rażącego niedbalstwa, nawet gdy

przystąpił do mycia okna, nie mając odpowiedniego sprzętu (art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975

r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych - jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r.

Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 687/98 wyrok SN 1999.06.10

OSNP 2000/17/658...

Jeżeli wyłączną przyczyną wypadku drogowego pracownika kierującego pojazdem jest nieznajomość

przepisów ruchu drogowego, to zachowanie pracownika stanowi rażące niedbalstwo i jest podstawą

wyłączenia prawa do świadczeń z mocy art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze

zm.).

II UKN 677/98 wyrok SN 1999.06.10

OSNP 2000/17/657

Osoba najbliższa ubezpieczonemu rolnikowi, nie podlegająca ubezpieczeniu, która po zakończeniu pracy

stanowiącej pomoc w czynnościach związanych z działalnością rolniczą tego rolnika, podejmuje inne

czynności, nie związane z tą działalnością i w czasie ich wykonywania ulegnie wypadkowi, nie jest

uprawniona do jednorazowego odszkodowania na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia

1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.),

nawet w przypadku, gdy rozpoczęła drogę powrotną do domu z miejsca, w którym pomagała

ubezpieczonemu rolnikowi.

II UKN 682/98 wyrok SN 1999.06.10

OSNP 2000/16/627

Renta przysługująca poszkodowanemu, który zachował częściowo zdolność do pracy, powinna

odpowiadać różnicy między zarobkami, jakie mógłby osiągać, gdyby nie uległ wypadkowi, a sumą renty

inwalidzkiej i wynagrodzenia, jakie - w konkretnych warunkach - jest w stanie uzyskać przy

wykorzystaniu swej uszczuplonej zdolności do pracy.

III AUa 235/99 wyrok s.apel. 1999.05.26

w Białymstoku

OSA 2000/1/4...

Śmiertelne postrzelenie ubezpieczonego rolnika w czasie oglądania broni palnej i uprzedniego spożywania

alkoholu nie jest wypadkiem przy pracy rolniczej w rozumieniu przepisu art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia

20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 7 z 1998 r., poz. 25).

II UKN 664/98 wyrok SN 1999.05.26

OSNP 2000/15/596

Jeżeli w orzeczeniu uznającym wnioskodawcę za inwalidę z powodu wypadku przy pracy określono to

inwalidztwo jako czasowe (12 miesięcy), lecz następnie zaniechano przeprowadzenia badań kontrolnych,

to nie ma przeszkód do poddania rencisty badaniu kontrolnemu w trybie § 29 ust. 1 rozporządzenia

Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 5 sierpnia 1983 r. w sprawie składu komisji lekarskich do

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

spraw inwalidztwa i zatrudnienia, trybu postępowania, trybu kierowania na badania przez te komisje oraz

szczegółowych zasad ustalania inwalidztwa (Dz. U. Nr 47, poz. 214 ze zm.).

I SA 1665/98 wyrok NSA 1999.05.25

w Warszawie

LEX nr 47956

Skarżąca, jako pielęgniarka, narażona była na ryzyko choroby, na którą zapadła, a mimo to nie uznano

tej choroby za zawodową, albowiem mogły ją spowodować czynniki nie związane ze środowiskiem pracy.

Jednakże nie może to przesądzać o tym, iż przyczyny choroby były pozazawodowe.

I SA 148/99 wyrok NSA 1999.05.25

w Warszawie

LEX nr 47957

W świetle § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.) - nie jest warunkiem koniecznym, aby powodujące chorobę

czynniki występowały tylko w środowisku pracy i poza pracą kontakt z nimi był niemożliwy.

II UKN 658/98 wyrok SN 1999.05.25

OSNP 2000/15/594...

Prawidłowo sporządzony protokół powypadkowy stanowi dokument urzędowy (art. 244 § 2 KPC), którego

treść jest dowodem tego, że miały miejsce opisane w nim fakty oraz że zakwalifikowano je jako wypadek

przy pracy.

II UKN 652/98 wyrok SN 1999.05.25

OSNP 2000/15/592

Zgon rolnika w czasie snu, po spożyciu alkoholu podczas spotkania towarzyskiego, nie jest wypadkiem

przy pracy rolniczej w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu

społecznym rolników (jednolity tekst: Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 25), także wtedy, gdy miał miejsce w

obrębie gospodarstwa rolnego (domowego).

III AUa 223/99 wyrok s.apel. 1999.05.19

w Białymstoku

OSA 2000/1/5...

Wypadek ubezpieczonego rolnika przy budowie domu mieszkanego na terenie gospodarstwa rolnego jest

wypadkiem przy pracy rolniczej zgodnie z przepisem art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990

r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 7 z 1998 r., poz. 25).

III AUa 146/99 wyrok s.apel. 1999.05.06

w Łodzi

OSA 1999/5/29

Osoba młodociana, która po zakończeniu teoretycznej i praktycznej nauki zawodu zobowiązana była

przystąpić do egzaminu czeladniczego, i która w trakcie tegoż egzaminu uległa wypadkowi, nie

podlegając już pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu, może ubiegać się o jednorazowe

odszkodowanie z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na podstawie § 2 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 2

pkt 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1997 r. w sprawie świadczeń dla pracowników,

którzy ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach oraz świadczeń dla osób nie będących

pracownikami (Dz. U. Nr 120, poz. 758).

W takiej sytuacji, zaistniały wypadek należy traktować na równi z wypadkiem, o jakim mowa w § 2 ust. 2

pkt 8 cytowanego rozporządzenia, bowiem egzamin czeladniczy jest integralną częścią nauki zawodu

młodocianego (jej części teoretycznej i przewidzianych programem praktyk) i obligatoryjnie kończy tę

naukę.

II UKN 605/98 wyrok SN 1999.04.23

OSNP 2000/16/621...

Przerwa w świadczeniu pracy (wykonywaniu zwykłych czynności pracowniczych) podjęta w celach

prywatnych, nie związanych ze świadczeniem pracy, oznacza zerwanie związku z pracą, a tym samym

zdarzenie które zaistniało w czasie takiej przerwy nie może być zakwalifikowane jako wypadek przy pracy

w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 551/98 wyrok SN 1999.04.08

OSNP 2000/11/437...

Przyznanie jednorazowego odszkodowania z tytułu zwiększenia się uszczerbku na zdrowiu

spowodowanego wypadkiem przy pracy, nie wyłącza przyznania renty wyrównawczej na podstawie art.

442 § 2 KC.

II UKN 557/98 wyrok SN 1999.04.08

PiZS 1999/9/35

W ocenie winy pracownika jako wyłącznej przyczyny wypadku przy pracy należy uwzględniać, oprócz

zachowania samego poszkodowanego, całokształt okoliczności zdarzenia, w tym zwłaszcza także

zachowania innych jego uczestników oraz zaniedbania organizacyjno-techniczne pracodawcy.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

II SA/Ka 1313/97 wyrok NSA 1999.04.02

w Katowicach

Pr.Pracy 2000/5/35

Za chorobę zawodową nie może być uznane schorzenie (wymienione w wykazie chorób zawodowych),

wywołane nagłym i krótkotrwałym zdarzeniem mającym cechy wypadku przy pracy.

I SA 1420/98 wyrok NSA 1999.03.23

w Warszawie

LEX nr 47958

Jeżeli orzeczenie lekarskie rozpoznaje chorobę zawodową, a dochodzenie epidemiologiczne wykazuje, że

czynniki szkodliwe występowały w środowisku pracy, przesłanki wymagane do stwierdzenia choroby

zawodowej należy uznać za spełnione. Orzeczenie rozpoznające chorobę zawodową uwzględniło te

wymagania, podkreślono w nim bowiem, że choć sporadyczne, to jednak długotrwałe działanie czynników

szkodliwych powstających w procesie spawania w tym indywidualnym przypadku było powodem choroby

zawodowej.

II UKN 523/98 wyrok SN 1999.03.18

OSNP 2000/10/396...

Nie jest wypadkiem przy pracy zdarzenie, którego następstwa chorobowe występują po okresie znacznie

przekraczającym jedną dniówkę roboczą.

II UKN 496/98 wyrok SN 1999.03.17

OSNP 2000/10/394...

1. Pismo organu rentowego zawierające rozstrzygnięcie w sprawie, o której stanowi art. 476 KPC należy

traktować jak decyzję.

2. Spółka akcyjna, do której na podstawie art. 39 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z

udziałem zagranicznym (jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143 ze zm.) nie stosuje się do

przepisów dotyczących jednostek gospodarki uspołecznionej nie jest uspołecznionym zakładem pracy w

rozumieniu art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 510/98 wyrok SN 1999.03.16

OSNP 2000/9/366...

Roszczenie o ustalenie, że zdarzenie było wypadkiem przy pracy (art. 189 KPC) nie przedawnia się na

podstawie art. 291 § 1 KP.

III RN 128/98 wyrok SN 1999.03.11

OSNP 1999/24/771...

[Notka]

W wyroku z dnia 11 marca 1999 r., III RN 128/98, Sąd Najwyższy uznał, że uszkodzenie słuchu

wywołane hałasem występującym w środowisku pracy stanowi chorobę zawodową niezależnie od stopnia

tego uszkodzenia. Analogiczny pogląd wynika z wyroku z dnia 19 lipca 1984 r., II PRN 9/84 (OSNCP 1985

r. z. 4, poz. 53), według którego w przypadku pozytywnego ustalenia, że stwierdzona choroba jest

wymieniona w wykazie chorób zawodowych i praca była wykonywana w warunkach narażających na jej

powstanie, istnieje domniemanie związku przyczynowego między chorobą zawodową a warunkami

narażającymi na jej powstanie. Podobnie Sąd Najwyższy orzekł w wyroku z dnia 4 czerwca 1998 r., III

RN 36/98 (OSNAPiUS 1999 r. Nr 6, poz. 192), stwierdzając brak podstaw prawnych do wyłączenia z

pojęcia choroby zawodowej uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu ze względu na stopień

tego uszkodzenia.

I PKN 584/98 wyrok SN 1999.03.04

OSNP 2000/8/305...

Zatwierdzenie protokołu powypadkowego może być równoznaczne z uzyskaniem wiadomości o

okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę (art. 52 § 2 KP), jeżeli zarzucane pracownikowi

zachowanie jest jednym z elementów stanu faktycznego ustalanego w ramach postępowania

przewidzianego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 kwietnia 1992 r. w sprawie ustalania

okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 37, poz. 160).

I SA 1365/98 wyrok NSA 1999.03.03

w Warszawie

LEX nr 47959

W świetle pkt 4 Wykazu chorób zawodowych będącego załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z

dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294) - chorobę zawodową

stanowi przewlekłe zapalenie oskrzeli wywołane działaniem m.in. aerozoli drażniących, lecz tylko w razie

stwierdzenia niewydolności narządu oddechowego.

III AUa 14/99 wyrok s.apel. 1999.03.03

w Białymstoku

OSA 1999/6/34...

Świadczenia wypadkowe nie przysługują pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy albo w drodze

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

do pracy, gdy wyłączną i jedyną przyczyną tych wypadków było naruszenie przez pracownika przepisów

dotyczących ochrony życia i zdrowia, spowodowana przez niego umyślnie lub wskutek rażącego

niedbalstwa.

II UKN 504/98 wyrok SN 1999.03.03

OSNP 2000/9/364...

O prowadzeniu wspólnego gospodarstwa w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 czerwca

1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z

1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) decyduje więź gospodarczo-rodzinna istniejąca między określonymi

osobami; nie ma natomiast znaczenia, czy osoby te są zameldowane w tym samym lokalu mieszkalnym.

III AUa 603/98 wyrok s.apel. 1999.02.25

w Lublinie

Apel.-Lub. 1999/2/7

Art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 18.12.1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność

gospodarczą oraz ich rodzin, wymienia wyczerpująco świadczenia związane z wypadkiem. Liczba

świadczeń wymienionych w tym przepisie jest pełna i żadne inne świadczenia poszkodowanemu nie

przysługują.

II SA/Wr 1452/97 wyrok NSA 1999.02.19

we Wrocławiu

ONSA 2000/2/63...

Orzeczenie jednostki organizacyjnej właściwej do rozpoznawania chorób zawodowych ma charakter opinii

biegłego (wyrok NSA z dnia 6 sierpnia 1998 r. sygn. akt II SA/Wr 1980/97, niepubl.). Wprawdzie w

kodeksie postępowania administracyjnego nie określono wymagań, jakim powinna odpowiadać opinia

biegłego, ale z samej istoty tego dowodu wynika, że oprócz konkluzji powinna zwierać uzasadnienie

zajętego stanowiska z odniesieniem się nie tylko do wyników badań przeprowadzonych przez daną

jednostkę, ale również do innych zebranych dowodów, zwłaszcza gdy wynikają z nich odmienne oceny.

III AUa 782/98 wyrok s.apel. 1999.02.19

w Łodzi

OSA 1999/9/46...

Prawomocny wyrok Sądu Rejonowego - Sądu Pracy wydany w sprawie o zmianę treści protokołu

powypadkowego i ustalający, iż sporne zdarzenie jest wypadkiem przy pracy- ma znaczenie prejudycjalne

i wiąże nie tylko zakład pracy, ale także organ rentowy w sytuacji, kiedy odszkodowanie z tytułu

uszczerbku na zdrowiu pracownika spowodowanego wypadkiem w nieuspołecznionym zakładzie pracy-

przysługuje od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

III AUa 633/98 wyrok s.apel. 1999.02.12

w Łodzi

OSA 1999/3/15...

Przyznanie prawa do renty przewidzianej w art. 18 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jednolity Dz. U. Nr 30 z 1983 r., poz. 144) -

pracownikowi, który przed wypadkiem przy pracy był dotknięty poważnymi schorzeniami samoistnymi

jest uzależniona od ustalenia, czy istnieje normalny związek przyczynowy pomiędzy następstwami

wypadku, a utratą przez pracownika stałej lub częściowej zdolności do wykonywania pracy.

II UKN 472/98 wyrok SN 1999.02.11

OSNP 2000/7/292

Stres psychiczny wywołany nieporozumieniem z przełożonym pracownika może być - zależnie od źródeł i

przebiegu konfliktu - kwalifikowany jako zewnętrzna współprzyczyna udaru mózgu, gdy przełożony

niewłaściwie czyni użytek z kompetencji do wydawania podwładnym poleceń dotyczących pracy.

II UKN 465/98 wyrok SN 1999.02.11

OSNP 2000/7/288...

Wypadek, jakiemu uległ pracownik w miejscu pracy i w czasie na nią przeznaczonym wskutek awarii

sprzętu będącego własnością pracodawcy przy wykonywaniu polecenia bezpośredniego przełożonego,

który w ramach dodatkowo prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej przyjął ustne zlecenie

wykonania usługi na rzecz spółki zależnej od pracodawcy, jest wypadkiem przy pracy.

III AUa 795/98 wyrok s.apel. 1999.02.10

w Białymstoku

OSA 1999/10/52...

Bieg terminu przedawnienia przewidzianego w przepisie art. 291 § 1 Kodeksu pracy o roszczenia

odszkodowawcze z tytułu wypadków przy pracy, w drodze do pracy lub z pracy lub choroby zawodowej

rozpoczyna się od dnia, w którym pracownik dowiedział się o doznanym stałym lub długotrwałym

uszczerbku na jego zdrowiu.

III RN 110/98 wyrok SN 1999.02.03

Prok.i Pr. 1999/7-8/56

1. W przypadku pozytywnego ustalenia, że stwierdzona u pracownika choroba jest wymieniona w

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Wykazie chorób zawodowych i praca była wykonywana w warunkach narażających na jej powstanie,

istnieje domniemanie związku przycznowego między chorobą zawodową a warunkami narażającymi na

jej powstanie.

2. Wymaganie, że za chorobę zawodową uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu może być

uznany ubytek słuchu o wielkości co najmniej 30 dB nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa

powszechnie obowiązującego.

II UKN 421/98 wyrok SN 1999.01.27

OSNP 2000/6/242

Ubezpieczony, który w drodze z miejsca wykonywania czynności związanych z prowadzeniem działalności

rolniczej do domu wprowadza się w stan upojenia alkoholowego, przerywa drogę powrotną w rozumieniu

art. 11 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity

tekst: Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.).

II UKN 443/98 wyrok SN 1999.01.22

OSNP 2000/6/237...

Nieudzielenie pomocy pracownikowi, który zasłabł w miejscu pracy, stanowi przyczynę zewnętrzną

wypadku przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 441/98 wyrok SN 1999.01.22

OSNP 2000/6/235...

Nie jest wypadkiem przy pracy doznanie urazu przez nauczyciela wychowania fizycznego w czasie zajęć

towarzysko-rekreacyjnych z osobami dorosłymi, prowadzonych przez niego na terenie szkoły bez

polecenia dyrektora, jakkolwiek za jego wiedzą (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.).

I SA 1745/98 wyrok NSA 1999.01.15

w Warszawie

LEX nr 47960

Uregulowanie § 9 ust. 1 rozporządzenia z 1983 r. w sprawie chorób zawodowych wskazuje, że

obowiązkiem jednostki organizacyjnej dokonującej ustaleń w sprawie rozpoznania choroby zawodowej

jest oprócz przekazania stronie kopii orzeczenia w sprawie choroby zawodowej pouczenie jej o możliwości

żądania przeprowadzenia ponownego badania, jeżeli nie zgadza się ona z otrzymanym orzeczeniem

lekarskim.

I SA 1734/98 wyrok NSA 1999.01.15

w Warszawie

LEX nr 47961

W świetle § 9 ust. 1 rozporządzenia z 1983 r. w sprawie chorób zawodowych jednostką odwoławczą jest

wprawdzie instytut naukowo-badawczy, lecz badanie w trybie odwoławczym powinien przeprowadzić inny

instytut niż ten, który wydał pierwsze orzeczenie lekarskie.

III AUa 1221/98 wyrok s.apel. 1999.01.14

w Katowicach

Pr.Pracy 1999/9/48

W czasie zwolnienia lekarskiego pracownik jest czasowo zwolniony z obowiązku świadczenia pracy i

wykonywania innych czynności mających związek z pracą. Z tego względu wypadek pracownika

wracającego w okresie zwolnienia chorobowego z zakładu pracy, do którego udał się po wniosek o

przedłużenie zasiłku chorobowego, nie jest wypadkiem w drodze do pracy w rozumieniu art. 41 ustawy z

dnia 16 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z

1983 r. Nr 30, poz. 144).

III AUa 436/98 wyrok s.apel. 1998.12.15

w Lublinie

Apel.-Lub. 1999/1/1

Udanie się przez pracownika po zakończonej pracy w przeciwnym kierunku niż jego miejsce

zamieszkania, celem odbioru dokumentów niezbędnych dla dochodzenia roszczeń od byłego pracodawcy,

przerywa drogę z pracy do domu.

II UKN 603/98 wyrok SN 1998.12.15

LEX nr 36567...

Zgodnie z art. 447 k.c. "z ważnych powodów sąd może na żądanie poszkodowanego przyznać mu zamiast

renty lub jej części odszkodowanie jednorazowe. Dotyczy to w szczególności wypadku, gdy

poszkodowany stał się inwalidą, a przyznanie mu jednorazowego odszkodowania ułatwi mu wykonywanie

nowego zawodu". Przy takiej redakcji przepisu można przyjąć, iż zasadą jest naprawienie spowodowanej

czynem niedozwolonym szkody na osobie przez przyznanie uprawnionemu odpowiedniej renty (art. 444 §

2 k.c.), a zasądzenie w to miejsce jednorazowego odszkodowania możliwe jest wyjątkowo, gdy występują

"ważne powody". Kryterium oceny ich istnienia stanowić może wyłącznie interes uprawnionego do renty.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Jeżeli ustalone okoliczności dają podstawę do wniosku, że przyszłe raty renty nie będą mogły być

skutecznie egzekwowane, a więc wynikające z prawomocnego wyroku sądowego prawo nie będzie w

ogóle realizowane, przyjąć należy, że wystąpiły ważne powody w rozumieniu art. 447 k.c. Okoliczności te

mogą być obecnie uważane za ważne powody pozwalające na kapitalizację renty, zmianę jej wysokości i

czasu trwania nie tylko ze względu na fakt, że po zakończeniu likwidacji brak będzie zobowiązanego do

zaspokojenia roszczeń uprawnionego, ale także dlatego, że w ostatnim czasie doszło do zakłóceń w

bieżącym wypłacaniu renty, co wprost odbija się niekorzystnie na sytuacji uprawnionego. Brak więc

przeszkód do uznania, że nastąpiła zmiana stosunków uzasadniająca zastosowanie przepisu art. 907 § 2

k.c. i zasądzenia w miejsce renty uzupełniającej jednorazowego odszkodowania wskazanego w art. 447

k.c.

II UKN 604/98 wyrok SN 1998.12.15

LEX nr 36777...

Zasadą jest naprawienie spowodowanej czynem niedozwolonym szkody na osobie przez przyznanie

uprawnionemu odpowiedniej renty (art. 444 § 2 k.c.), a zasądzenie w to miejsce jednorazowego

odszkodowania możliwe jest wyjątkowo, gdy występują "ważne powody". Kryterium oceny ich istnienia

stanowić może wyłącznie interes uprawnionego do renty. Jeżeli ustalone okoliczności dają podstawę do

wniosku, że przyszłe raty renty nie będą mogły być skutecznie egzekwowane, a więc wynikające z

prawomocnego wyroku sądowego prawo nie będzie w ogóle zrealizowane, przyjąć należy, że wystąpiły

ważne powody w rozumieniu art. 447 k.c. Okoliczności te mogą być obecnie uważane za ważne powody

pozwalające na kapitalizację renty, zmianę jej wysokości i czasu trwania nie tylko ze względu na fakt, że

po zakończeniu likwidacji brak będzie zobowiązanego do zaspokojenia roszczeń uprawnionego, ale także

dlatego, że w ostatnim czasie doszło do zakłóceń w bieżącym wypłacaniu renty, co wprost odbija się

niekorzystnie na sytuacji uprawnionego. Brak więc przeszkód do uznania, że nastąpiła zmiana stosunków

uzasadniająca zastosowanie przepisu art. 907 § 2 k.c. i zasądzenia w miejsce renty uzupełniającej

jednorazowego odszkodowania wskazanego w art. 447 k.c.

II UKN 361/98 wyrok SN 1998.12.10

OSNP 2000/3/115

Pracownikowi przysługuje jednorazowe odszkodowanie pieniężne od zakładu pracy, który w dniu wypadku

przy pracy był zakładem uspołecznionym.

II UKN 350/98 wyrok SN 1998.12.08

OSNP 2000/2/79

Prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające, że śmierć pracownika nie była następstwem wypadku przy

pracy uzasadnia oddalenie powództwa o świadczenia uzupełniające dochodzone na podstawie prawa

cywilnego w związku z jego zgonem w czasie pracy.

II UKN 349/98 wyrok SN 1998.12.08

OSNP 2000/2/78

Długotrwałe oddziaływanie na organizm pracownika szkodliwych warunków zatrudnienia, które

doprowadza do nagłego ujawnienia się skutku chorobowego nie jest wypadkiem przy pracy w rozumieniu

art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 348/98 wyrok SN 1998.12.08

OSNP 2000/2/77

W sprawie, w której roszczenie o naprawienie szkody wynikłej z wypadku przy pracy (rentę

uzupełniającą) zostało skierowane przeciwko pracodawcy będącemu jednostką organizacyjną, art. 442 §

2 KC (w związku z art. 300 KP) nie ma zastosowania.

II UKN 337/98 wyrok SN 1998.12.03

OSNP 1999/13/429...

Jeżeli poszkodowany posiada, ustalone wyrokiem sądowym (ugodą) prawo do renty uzupełniającej z

tytułu utraty zdolności do pracy wskutek choroby zawodowej, a następnie wystąpią zakłócenia w wypłacie

renty z perspektywą całkowitej jej utraty wskutek likwidacji pracodawcy, to istnieją ważne powody w

rozumieniu art. 447 KC do zasądzenia odszkodowania w miejsce renty.

II UKN 355/98 wyrok SN 1998.12.01

OSNP 2000/2/69

Wypadek, któremu uległ pracownik w drodze do domu po wyjściu z zakładu pracy, gdzie wprowadził się

w stan nietrzeźwości, nie jest wypadkiem w drodze z pracy do domu w rozumieniu przepisów ustawy z

dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity

tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

III AUa 393/98 wyrok s.apel. 1998.11.27

w Lublinie

Apel.-Lub. 1999/1/3

Ustawa z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków

i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową nie zawiera unormowania dotyczącego

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

przedawnienia roszczeń odszkodowawczych przysługujących na podstawie tej ustawy.

I SA 1342/98 wyrok NSA 1998.11.25

w Warszawie

LEX nr 45831

Wytyczne metodologiczne Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej z 1987 r., które wskazują, iż

podstawą zakwalifikowania ubytku słuchu jako choroby zawodowej jest ubytek słuchu o wartości co

najmniej 30 dB w uchu lepiej słyszącym, nie mogą stanowić podstawy do wydania decyzji negatywnej dla

pracownika. Rozmiar danego uszczerbku na zdrowiu (uszkodzenia słuchu) i jego charakter może mieć

znaczenie jako kryterium istnienia skutków w zakresie zdolności do pracy i przy ustalaniu wielkości

odszkodowania. W żadnym jednak razie nie może służyć jako kryterium ustalenia związku przyczynowego

między uszczerbkiem a warunkami pracy.

II UKN 321/98 wyrok SN 1998.11.20

OSNP 2000/1/34

Śmierć rolnika wskutek utonięcia w przydrożnym rowie po zjechaniu do niego ciągnikiem, który według

opinii biegłego nie mógł być dopuszczony do ruchu z powodu niesprawności hamulców i oświetlenia oraz

wobec stwierdzenia u denata 3,3 promile alkoholu we krwi nie może być uznana za wypadek przy pracy

rolniczej w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym

rolników (jednolity tekst: Dz.U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342 ze zm.).

I SA 1318/98 wyrok NSA 1998.11.17

w Warszawie

LEX nr 45832

1. Nie można przyjąć za kompletny wykaz czynników wywołujących nowotwór dróg moczowych u ludzi,

zamieszczony w Wytycznych Metodologicznych Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 1987 r., bowiem

nawet w tych Wytycznych stwierdzono, że wykaz ten będzie uzupełniany w miarę postępu wiedzy.

Obowiązkiem placówki opiniującej w sprawie jest wydanie opinii opartej na aktualnej wiedzy medycznej.

2. Orzekając o chorobie zawodowej, organ nie powinien zapominać, że opinia placówki naukowej co do

rozpoznania choroby zawodowej jest środkiem dowodowym w rozumieniu art. 75 kpa w związku z art.

84, który podlega ocenie organu orzekającego stosownie do art. 80 kpa. Organ ma obowiązek

kontrolować, czy wydana opinia wyjaśniła istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności wymagające

wiadomości specjalnych, w tym przypadku z zakresu nowotworów złośliwych, i czy opinia ta jest

rzeczowo i przekonywająco uzasadniona. Gdy odpowiada tym warunkom, stanowi podstawę do wydania

prawidłowej decyzji.

II UKN 298/98 wyrok SN 1998.11.13

OSNP 1999/24/798...

Nie jest wypadkiem przy pracy zdarzenie nagłe wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło po

odsunięciu pracownika od wykonywania pracy, w czasie, gdy samowolnie przebywał na terenie zakładu

pracy i nie był w dyspozycji pracodawcy.

II UKN 290/98 wyrok SN 1998.11.06

OSNP 1999/24/793...

Niezgłoszenie pracodawcy w sposób niezwłoczny wypadku przez poszkodowanego pracownika nie

uzasadnia odmowy uznania zdarzenia za wypadek przy pracy (§ 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z

dnia 21 kwietnia 1992 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy, Dz. U. Nr 37,

poz. 160 w związku z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków

przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

I SA 1200/98 wyrok NSA 1998.11.05

w Warszawie

LEX nr 45833

1. Orzeczenie lekarskie dotyczące rozpoznania choroby zawodowej jest opinią w rozumieniu art. 84 § 1

kpa. Bez tej opinii bądź sprzecznie z tą opinią organ administracji nie może dokonać we własnym zakresie

rozpoznania choroby i ustalenia, czy rozpoznane schorzenie mieści się w wykazie chorób zawodowych.

Nie oznacza to zwolniena organu orzekającego od obowiązku dokonania oceny opinii biegłego w

granicach wskazanych w art. 80 kpa.

Organ nie może oprzeć rozstrzygnięcia na opinii lekarskiej lakonicznej, nie zawierającej

przekonywającego uzasadnienia, bądź sprzecznej z przepisami prawa.

Mając taką opinię, organ zobowiązany jest wezwać biegłych lekarzy do uzupełnienia opinii w kierunku

przez siebie wskazanym bądź z urzędu zasięgnąć opinii innej placówki naukowej służby zdrowia z

zakreśleniem jej okoliczności, jakie winny być w opinii ustalone.

2. Każde uszkodzenie słuchu przekraczające fizjologiczne uszkodzenie słuchu związane ze starzeniem się

organu słuchu jest chorobą zawodową, jeżeli wywołane jest hałasem występującym w środowisku pracy.

Wytyczne metodologiczne Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 1987 r. w sprawie rozpoznania chorób

zawodowych, w których ustalono kryterium do przyjęcia choroby zawodowej ubytku słuchu odbiorczego

co najwyżej 30 dB, nie są oparte na delegacji ustawowej, nie stanowią zatem źródła prawa mogącego być

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

podstawą orzekania w sprawie chorób zawodowych.

I SA 1180/98 wyrok NSA 1998.11.04

w Warszawie

LEX nr 45834

Przesłanie decyzji stosownie do § 10 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983

r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.) - poza oczywistymi przypadkami - nie

stanowi wskazania zakładu pracy, w którym doszło do zachorowania, gdyż organy inspekcji sanitarnej

mają tylko ustalić, gdzie występowały czynniki szkodliwe dla zdrowia, w sytuacji zaś równoległego

zatrudnienia w warunkach ryzyka zawodowego nie są obowiązane dokonywać wyboru zakładu.

Przesłanie decyzji nie pozwala również na przyjęcie, że jej adresat jest obowiązany do świadczeń z tytułu

choroby zawodowej, gdyż zagadnienie odpowiedzialności odszkodowawczej pozostaje poza właściwością

organów inspekcji sanitarnej, natomiast do rozpoznawania tego rodzaju spraw są powołane sądy

powszechne (sądy pracy).

I SA 831/98 wyrok NSA 1998.11.03

w Warszawie

LEX nr 45659...

Orzeczenia o zdolności do czynnej służby wojskowej żołnierzy zawodowych podlegają kontroli Naczelnego

Sądu Administracyjnego.

III AUa 510/98 wyrok s.apel. 1998.10.29

w Białymstoku

OSA 1999/7-8/41...

Pojęcie "rażącego niedbalstwa" przewidzianego w przepisie art. 8 ust.1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r.

o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 30 z 1983 r., poz.144 ze

zm.) nie jest równoznaczne ze "zwykłym niedbalstwem", czyli takim zachowaniem pracownika, który

przewiduje skutki swego działania (lub zaniechania), lecz spodziewa się, że ich uniknie oraz gdy skutków

tych nie przewiduje, chociaż może i powinien je przewidzieć.

II UKN 278/98 wyrok SN 1998.10.29

OSNP 1999/23/756

Wykwalifikowany pracownik leśny, zaznajomiony z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy

obowiązującymi przy pozyskiwaniu drewna, który bez żadnej racjonalnej przyczyny przebywa w

odległości mniejszej od miejsca ścinki drzewa niż przewidują to przepisy zachowuje się w sposób rażąco

niedbały.

II UKN 275/98 wyrok SN 1998.10.29

OSNP 1999/23/754

Nie dochodzi do zerwania związku zdarzenia z pracą wówczas, gdy pracownik na polecenie przełożonego

wykonuje inne czynności niż wynikające z zakresu jego obowiązków.

II UKN 273/98 wyrok SN 1998.10.21

OSNP 1999/22/733

Ocena, że przedawniło się roszczenie o jednorazowe odszkodowanie z ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.) nie jest wystarczająca do oddalenia powództwa opartego na podstawie z art. 445

KC.

II UKN 264/98 wyrok SN 1998.10.21

OSNP 1999/22/728...

Ochrona przewidziana w art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.)

obejmuje także działania pracownika wykraczające poza zakres jego zwykłych czynności wynikających ze

stosunku pracy, a fakt, że były one podjęte bez wiedzy pracodawcy, nie ma znaczenia dla tej ochrony.

I PKN 260/98 wyrok SN 1998.10.20

OSNP 1999/22/720

Wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze

zm.) nie jest zdarzenie polegające na szarpaniu się dwóch pracowników w czasie i miejscu pracy,

spowodowane niewłaściwym i niezgodnym z interesem pracodawcy działaniem poszkodowanego, nie

pozostającym w ścisłym związku z wykonywaniem pracy.

II UKN 259/98 wyrok SN 1998.10.13

OSNP 1999/21/698

Nie można przypisać poszkodowanemu zawinionego przyczynienia się do powstania szkody bez ustalenia

podstaw odpowiedzialności sprawcy szkody (art. 362 w związku z art. 415 i 435 § 1 in fine KC).

III AUa 437/98 wyrok s.apel. 1998.10.07

w Białymstoku

OSA 1999/3/18...

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Wypadek rolnika przy pracy w gospodarstwie rolnym osoby nie podlegającej rolniczemu ubezpieczeniu

wypadkowemu nie jest wypadkiem przy pracy rolniczej w rozumieniu przepisu art. 11 ust. 1 w związku z

art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu rolników (Dz. U. Nr 7 z 1998 r., poz. 25).

III AUa 418/98 wyrok s.apel. 1998.09.30

w Białymstoku

OSA 1999/7-8/36...

Za osobę najbliższą ubezpieczonego rolnika w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20

grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 7 z 1998 r., poz. 25) uważa się nie tylko

"wychowanka" lecz także "wychowującego".

II UKN 217/98 wyrok SN 1998.09.23

OSNP 1999/19/622...

W czasie trwania podróży służbowej pracownik nie wraca z pracy do domu, tylko do miejsca

zakwaterowania poza miejscowością swego zamieszkania. Zaistniały wówczas wypadek nie jest

wypadkiem w drodze z pracy, lecz wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy.

II UKN 216/98 wyrok SN 1998.09.16

OSNP 1999/18/595

Przepis art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich

rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) nie ma zastosowania do zasad przyznawania renty inwalidzkiej z

tytułu choroby zawodowej na podstawie art. 18 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze

zm.).

II UKN 204/98 wyrok SN 1998.09.11

OSNP 1999/18/592

Ocena konieczności stałej pomocy w gospodarstwie rolnym wymaga rozważenia wszystkich okoliczności

związanych z prowadzeniem tego gospodarstwa, w tym także jego powierzchni i struktury produkcji

rolnej.

II UKN 195/98 wyrok SN 1998.09.11

OSNP 1999/18/588

Okolicznością istotną w ocenie zasadności żądania renty uzupełniającej przez osobę, względem której

ciążył na pracowniku zmarłym na skutek wypadku przy pracy ustawowy obowiązek alimentacyjny, jest

proporcja między wysokością otrzymywanej przez tę osobę renty rodzinnej z ubezpieczenia społecznego

a zakresem obowiązku alimentacyjnego ciążącego na zmarłym.

III AUa 399/98 wyrok s.apel. 1998.09.09

w Białymstoku

OSA 1999/9/45...

Pod pojęciem "pomocy ubezpieczonemu rolnikowi", przewidzianym w przepisie art.10 ust.1 pkt 2 ustawy

z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 7 z 1998 r., poz. 25), należy

rozumieć sporadyczne wykonywanie określonych czynności związanych z prowadzeniem działalności

rolniczej i nie może ona być utożsamiona ze stałym wykonywaniem tych czynności.

II UKN 186/98 wyrok SN 1998.09.09

OSNP 1999/17/558...

Do pozbawienia pracownika świadczeń z tytułu wypadku przy pracy nie jest wystarczające stwierdzenie,

że zachowanie pracownika było "decydującą przyczyną wypadku", jeżeli nie było ono wyłączną jego

przyczyną, (art. 8 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

I SA 823/98 wyrok NSA 1998.08.18

w Warszawie

LEX nr 45821

1. Z § 10 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U.

Nr 65, poz. 294) wynika, że decyzję w sprawie choroby zawodowej należy przesłać zakładowi pracy, w

którym pracownik był ostatnio narażony na działanie czynnika wywołującego rozpoznaną chorobę

zawodową. To unormowanie wskazuje na to, że taki zakład powinien na prawach strony uczestniczyć w

postępowaniu w sprawie stwierdzenia choroby zawodowej.

2. Orzeczenia lekarskie w sprawie choroby zawodowej mają walor opinii biegłych. Muszą one zatem być

sporządzone w sposób zrozumiały zarówno dla organu, jak i stron, a także sądu, który dokonuje oceny

legalności decyzji. Bez właściwego uzasadnienia orzeczeń lekarskich o braku podstaw do stwierdzenia u

skarżącego choroby zawodowej, organ I instancji nie powinien wydawać decyzji w trybie § 10 ust. 1

powołanego rozporządzenia. Przed wydaniem tej decyzji należało zlecić uzupełnienie orzeczeń lekarskich

w taki sposób, aby uwzględniały całą dokumentację lekarską i aby były zrozumiałe dla uczestników

postępowania i innych zainteresowanych podmiotów.

I SA 786/98 wyrok NSA 1998.08.12

w Warszawie

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

LEX nr 45835

Bezwzględną przesłanką do uznania konkretnej choroby za chorobę zawodową jest umieszczenie jej w

wykazie chorób zawodowych.

Choroba zwyrodnieniowa stawów kręgosłupa lędźwiowego nie jest umieszczona w wykazie chorób

zawodowych.

I SA 663/98 wyrok NSA 1998.08.12

w Warszawie

LEX nr 45822

Rozporządzenie z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294)

nakłada na właściwe organy obowiązek wszechstronnego zebrania materiału dokumentacyjnego, tj.

informacji o zagrożeniach zawodowych, wyników dochodzenia epidemiologicznego w środowisku pracy,

dokumentacji dotyczącej przebiegu zatrudnienia, wyników przeprowadzonych badań klinicznych i

dokumentacji lekarskiej, na podstawie których - zgodnie z przepisami § 7 i § 8 - właściwe jednostki

organizacyjne do rozpoznawania chorób zawodowych wydają orzeczenie w sprawie choroby zawodowej.

W podanym powyżej zakresie spełnienie tych wymogów stwarza prawnoprocesową gwarancję trafności

rozstrzygnięcia administracyjnego.

II UKN 174/98 wyrok SN 1998.08.12

OSNP 1999/16/524

Zmniejszenie przez sąd drugiej instancji obowiązku naprawienia szkody ze względu na to, że powód

przyczynił się do powstania choroby nowotworowej krtani, przez nałogowe palenie papierosów, nie

stanowi naruszenia art. 362 i 445 KC.

II UKN 14/98 wyrok SN 1998.08.06

OSNP 1999/15/499

Wypadkiem przy pracy rolniczej jest zdarzenie nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną, pozostające w

związku z wykonywaniem czynności, które służą prowadzeniu działalności rolniczej lub pozostają w

czasowym, przyczynowym lub funkcjonalnym związku z jej wykonywaniem, także poza terenem

gospodarstwa rolnego (art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym

rolników, jednolity tekst: Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.).

I SA 767/98 wyrok NSA 1998.08.05

w Warszawie

LEX nr 45824

Wykaz chorób zawodowych, będący załącznikiem do rozporządzenia z dnia 18 listopada 1983 r. w

sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294), wymienia w pkt 11 choroby zakaźne i inwazyjne,

nie czyniąc w tym względzie żadnych wyjątków. Nie ulega wątpliwości, że kleszczowe zapalenie opon

mózgowo-rdzeniowych jest chorobą inwazyjną. Z tego powodu należy ją uznać za chorobę określoną w

wykazie chorób zawodowych.

I SA 705/98 wyrok NSA 1998.08.05

w Warszawie

LEX nr 45836

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, skarżąca od 20 lat pracuje na stanowisku należącym do

grupy zwiększonego ryzyka na zakażenie wirusami hepatotropowymi i badania dowodzą, że takie

zakażenie przebyła. Jeżeli więc tak skonstatowany przez organ stan faktyczny nie mieści się w regulacji §

1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr

65, poz. 294), to jego obowiązkiem było wyjaśnienie, co legło u podstaw takiego stanowiska i jakie

dowody o tym przesądzają. Za uzasadnienie go bowiem nie może wystarczyć stwierdzenie, że na

przeszkodzie uznania choroby zawodowej stoi to, że skarżąca nie chorowała objawowo, nie miała absencji

chorobowej, a dostępne badania nie wykazują przewlekłej patologii wątroby.

I SA 471/98 wyrok NSA 1998.08.05

w Warszawie

LEX nr 45823

Sam fakt zapadnięcia na chorobę wymienioną w załączonym wykazie do rozporządzenia z dnia 18

listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294) nie jest wystarczającą

przesłanką do uznania jej za chorobę zawodową, jeżeli nie pozostaje ona w związku przyczynowym z

warunkami występującymi w środowisku pracy bądź gdy takiego związku nie można wywieść w wysokim

stopniu prawdopodobieństwa.

II UKN 146/98 wyrok SN 1998.08.05

OSNP 1999/15/496...

1. Ochrona pracownika na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.) obejmuje czynności podejmowane zwykle w podróży służbowej, w tym także

związane z uzasadnionym poszukiwaniem pomocy lekarskiej.

2. Przyczyną zewnętrzną wypadku w czasie podróży służbowej, może być także niezapewnienie przez

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

pracodawcę należytej opieki medycznej pracownikowi.

II UKN 155/98 wyrok SN 1998.07.29

OSNP 1999/15/495

Cywilnoprawna odpowiedzialność pracodawcy za skutki wypadku przy pracy ma charakter uzupełniający.

Pracownik nie może dochodzić odszkodowania i renty na podstawie art. 444 KC przed rozpoznaniem jego

roszczeń o świadczenia przysługujące na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 123/98 wyrok SN 1998.07.15

OSNP 1999/13/435...

Udział w pogrzebie byłego współpracownika jest wykonywaniem przez zatrudnionego "czynności w

interesie zakładu pracy", a więc doznany podczas lub w związku z tym wypadek stanowi wypadek przy

pracy niezależnie od tego, czy poszkodowany reprezentował zakład, czy też uczestniczył w ceremonii jako

członek załogi (art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków

przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II SA 634/98 wyrok NSA 1998.07.09

w Warszawie

Pr.Pracy 1998/12/38

Państwowy inspektor sanitarny podejmując decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku

podstaw do jej stwierdzenia jest związany orzeczeniem lekarskim wydanym w tej sprawie. Nie ma prawa

do samodzielnej oceny dokumentacji lekarskiej, prowadzącej do odmiennego rozpoznania schorzenia.

III AUa 546/98 wyrok s.apel. 1998.07.01

w Warszawie

Apel.-W-wa 1999/1/4

Świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych nie są świadczeniami wymienionymi w

art. 24 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze z 26 maja 1982 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 124 z późniejszymi

zmianami).

I SA 297/98 wyrok NSA 1998.06.09

w Warszawie

LEX nr 45837

Rozpoznawanie chorób zawodowych stanowi zagadnienie medyczne i organy inspekcji sanitarnej są

związane negatywnym orzeczeniem lekarskim.

III AUa 119/98 wyrok s.apel. 1998.06.09

w Lublinie

OSA 1999/4/23...

Ubezpieczenie społeczne obejmuje wypadki, jakie mogą się zdarzyć w czasie pokonywania drogi z pracy

do domu, ale pojęcie drogi z pracy nie rozciąga się na zdarzenia, jakie mogły mieć miejsce w czasie

spaceru po zakończeniu drogi z pracy do domu.

III AUa 108/98 wyrok s.apel. 1998.06.09

w Lublinie

OSA 1999/1/4...

Istotą uznania zdarzenia za wypadek w drodze z pracy jest, aby pracownik wykonywał drogę z pracy do

domu. Nie wystarcza więc wykonywanie drogi z pracy bez względu na miejsce docelowe tej drogi. Istotną

przesłanką nie jest jedynie opuszczenie miejsca pracy po jej zakończeniu, ale również opuszczenie tego

miejsca w celu udania się do domu.

II UKN 80/98 wyrok SN 1998.06.05

OSNP 1999/11/380...

Wypadek, jakiemu uległ pracownik podczas podróży na kurs specjalizacyjny, mający na celu podniesienie

kwalifikacji zawodowych, nie jest wypadkiem podczas podróży służbowej w rozumieniu art. 6 ust. 2

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.), jeżeli w związku z tym kursem pracodawca nie

wydał pracownikowi polecenia wyjazdu służbowego, a jedynie uznał za usprawiedliwioną nieobecność

pracownika spowodowaną uczestniczeniem w tym kursie.

II UKN 76/98 wyrok SN 1998.06.05

OSNP 1999/11/377

Dziecko rolnika spełniające przesłanki uznania za "osobę najbliższą" jest uprawnione do jednorazowego

odszkodowania na warunkach określonych w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o

ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342 ze zm.). Fakt, że

miało ono jedynie 8 lat, nie pozbawia go prawa do jednorazowego odszkodowania, jeżeli uległo

wypadkowi pomagając rodzicom (ubezpieczonym rolnikom) w pracach rolniczych.

I SA 291/98 wyrok NSA 1998.06.04

w Warszawie

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

LEX nr 45826

Prowadząc postępowanie w sprawie stwierdzenia choroby zawodowej, należy zgromadzić dokumenty, o

których mowa w § 4 rozporządzenia z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr

65, poz. 294), co nie wyklucza obowiązku, aby dokonać ustaleń co do związku między chorobą, a

działaniem czynników szkodliwych w środowisku pracy, zebrania dowodów, o których mowa w art. 75 kpa.

I SA 238/98 wyrok NSA 1998.06.04

w Warszawie

LEX nr 45838

Bezwzględną przesłanką do uznania konkretnej choroby za chorobę zawodową jest umieszczenie jej w

wykazie chorób zawodowych. Skarżąca choruje na myelofibrosis - chorobę nie umieszczoną w wykazie

chorób zawodowych. W tej sytuacji rozważanie związku przyczynowego pomiędzy chorobą a

środowiskiem pracy jest niepotrzebne.

III RN 36/98 wyrok SN 1998.06.04

OSNP 1999/6/192

Brak jest podstaw prawnych do wyłączenia z pojęcia choroby zawodowej uszkodzenia słuchu wywołanego

działaniem hałasu, ze względu na stopień tego uszkodzenia.

III RN 99/97 wyrok SN 1998.06.04

OSNP 1999/6/191...

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalający skargę od decyzji odmawiającej stwierdzenia

choroby zawodowej z powodu wydania orzeczenia lekarskiego przez niewłaściwą jednostkę organizacyjną

służby zdrowia, rażąco narusza prawo.

I SA 225/98 wyrok NSA 1998.06.02

w Warszawie

LEX nr 45827

Rozpoznawanie chorób zawodowych leży wyłącznie w gestii upoważnionych do tego rozporządzeniem

Rady Ministrów z 18.XI.1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294) jednostek

organizacyjnych służby zdrowia, przy czym orzeczenia te w kwestii rozpoznania choroby zawodowej lub

braku do tego podstaw są wiążące dla organów inspekcji sanitarnej.

II UKN 89/98 wyrok SN 1998.06.02

OSNP 1999/12/405

Jeżeli z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika w sposób oczywisty, że przyczyną odmowy przyznania

renty inwalidzkiej z tytułu wypadku przy pracy jest stwierdzenie braku inwalidztwa w związku z tym

wypadkiem, to niepodanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia nie stanowi uchybienia, które może mieć

istotny wpływ na wynik sprawy (art. 393 pkt 2 KPC).

II UKN 90/98 wyrok SN 1998.06.02

OSNP 1999/11/374

Jeżeli w ostatnim zakładzie pracy zatrudniającym pracownika istniały warunki pracy narażające go na

chorobę zawodową i w okresie zatrudnienia w tym zakładzie choroba zawodowa została u pracownika

stwierdzona w sposób prawem przewidziany, a wskutek tej choroby doznał on uszczerbku na zdrowiu, to

odpowiedzialność ponosi ten ostatni zakład pracy, chociażby okres pracy w tym zakładzie nie był znaczny

i pracownik był także uprzednio zatrudniony w innym zakładzie pracy, w którym także występowały

warunki szkodliwe, mogące mieć wpływ na powstanie choroby zawodowej.

I PKN 150/98 wyrok SN 1998.05.28

OSNP 1999/12/394...

Do oceny zasadności roszczenia o jednorazowe odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej, powstałego

po wejściu w życie ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o ochronie roszczeń

pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. Nr 87, poz. 435), ma zastosowanie przepis

art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie

niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 ze zm.) w brzmieniu nadanym przez nowelę z

dnia 28 czerwca 1995 r.

II UKN 70/98 wyrok SN 1998.05.27

OSNP 1999/12/403...

Niezapewnienie pracownikowi elementarnych warunków bezpiecznego wykonywania pracy z reguły

wyklucza możliwość przyjęcia jako wyłącznej przyczyny wypadku przy pracy naruszenia przez pracownika

przepisów dotyczących ochrony zdrowia, spowodowanego wskutek rażącego niedbalstwa (art. 8 ust. 1

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych -

jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

III ZP 12/98 uchwała SN 1998.05.27

OSNP 1998/23/689...

Jeżeli pracownik zakończył zatrudnienie w uspołecznionym zakładzie pracy, w którym był narażony na

powstanie choroby zawodowej, lecz w czasie stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na

zdrowiu spowodowanego tą chorobą - zakład ten uzyskał status nieuspołecznionego pracodawcy, to

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

jednorazowe odszkodowanie przewidziane w art. 9 i 10 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.) przysługuje od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (art. 32 ust. 1 pkt 2).

III AUa 79/98 wyrok s.apel. 1998.05.21

w Lublinie

Apel.-Lub. 1999/2/8...

Tempo i specyfika współczesnego życia nakłada na organy orzekające obowiązek bardzo wnikliwego

analizowania przyczyn "epizodów zawałów serca", które wystąpiły podczas wykonywania zadań

służbowych.

II UKN 54/98 wyrok SN 1998.05.19

OSNP 1999/10/350

Sprawy o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadków pozostających w związku ze służbą wojskową

nie podlegają rozpoznaniu na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego ale na podstawie przepisów

odrębnych.

II UKN 53/98 wyrok SN 1998.05.19

OSNP 1999/10/349...

Wypadek jakiego doznał pracownik w drodze do szpitala w celu odwiezienia małżonka ze szpitala do

domu, nie jest wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r.

o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.) także wtedy, gdy małżonek jest jego przełożonym, a z okoliczności sprawy nie

wynika, że wyjazd pracownika pozostawał w związku z pracą.

II UKN 51/98 wyrok SN 1998.05.19

OSNP 1999/10/348

1. Przepisy ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie

wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8 ze zm.) oraz ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.) nie stanowią podstawy dla dochodzenia uzupełniającego jednorazowego

odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy zaistniałego w 1967 r.

2. Domaganie się renty uzupełniającej zamiast jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy

pracy stanowi wystąpienie z nowym roszczeniem i jest w postępowaniu apelacyjnym niedopuszczalne.

I SA 165/98 wyrok NSA 1998.05.13

w Warszawie

LEX nr 45839

Jeżeli schorzenie (choroba wieńcowa serca) nie jest wymienione w wykazie chorób zawodowych, nie

można uznać go za chorobę zawodową bez względu na to, czy warunki pracy wpływały niekorzystnie na

tę chorobę.

Nie jest potrzebne zatem badanie wpływu warunków pracy skarżącego na jego stan zdrowia, gdyż

okoliczność ta nie może mieć wpływu na sposób rozstrzygnięcia sprawy.

II UZ 31/98 postanow. SN 1998.05.11

OSNP 1999/16/531

W sprawach o odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy we własnym gospodarstwie rolnym, w których

przedmiotem sporu jest uznanie zdarzenia za wypadek, kasacja jest dopuszczalna bez względu na

wartość przedmiotu zaskarżenia, tj. wysokość ewentualnego odszkodowania.

I PKN 72/98 wyrok SN 1998.05.07

OSNP 1999/9/303

Wyrażenie "choroba zawodowa powstała w zatrudnieniu" z art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 1975

r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r.

Nr 30, poz. 144 ze zm.) należy rozumieć jako wystąpienie w organizmie takich objawów

charakterystycznych dla danej jednostki chorobowej, że ze względu na występujące jej symptomy,

zmiany w organizmie i ich skutki możliwa jest w świetle wiedzy medycznej identyfikacja i nazwanie

choroby.

II UKN 35/98 wyrok SN 1998.05.05

OSNP 1999/9/313

W sprawie o jednorazowe odszkodowanie z tytułu następstw wypadku w drodze do pracy poszkodowany

nie ma możliwości otrzymania odszkodowania przed sporządzeniem przez pracodawcę protokołu

powypadkowego oraz przed wydaniem przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia

orzeczenia stwierdzającego związek uszczerbku na zdrowiu (inwalidztwa) z tym wypadkiem. Dlatego w

razie wydania przez komisję lekarską orzeczenia korzystnego dla poszkodowanego trzyletni termin

przedawnienia z art. 291 § 1 KP rozpoczyna bieg z chwilą uprawomocnienia się tego orzeczenia.

II UKN 29/98 wyrok SN 1998.05.05

OSNP 1999/8/288

Naruszenie przez pracownika przepisów z zakresu ochrony życia i zdrowia, które nie było wyłączną

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

przyczyną wypadku przy pracy oraz nie nastąpiło z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa, nie

uzasadnia pozbawienia go świadczeń określonych ustawą z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze

zm.).

II UKN 11/98 wyrok SN 1998.04.23

OSNP 1999/7/253

Tylko wyłączna wina pracownika i to w stopniu rażącego niedbalstwa, pozbawia go świadczeń z tytułu

wypadku w drodze z pracy do domu (art. 8 w związku z art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 612/97 wyrok SN 1998.04.17

OSNP 1999/7/248

Okoliczność, że inwalidztwo z tytułu wypadku przy pracy było czasowe i został wyznaczony termin

badania kontrolnego nie ma prawnego znaczenia dla biegu terminu przedawnienia roszczeń

uzupełniających.

III ZP 45/97 uchwała SN 1998.04.17

OSNP 1998/24/712...

Roszczenie pracownika o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy, nie spełnione w

terminie, może być waloryzowane na podstawie art. 358[1 ]§ 3 k.c. w związku z art. 300 k.p.

I SA 2074/97 wyrok NSA 1998.04.15

w Warszawie

LEX nr 45828

Orzeczenia zakładów służby zdrowia właściwych do rozpoznawania chorób zawodowych są traktowane w

postępowaniu w sprawie chorób zawodowych jak opinie biegłych.

Muszą być one zatem umotywowane w sposób zrozumiały dla stron, organów orzekających, a także dla

Sądu, który nie posiada wiedzy medycznej, a obowiązany jest ocenić, czy wydane na podstawie takich

orzeczeń decyzje są zgodne z prawem.

II UKN 1/98 wyrok SN 1998.04.02

LEX nr 364424

Jeżeli poszkodowany posiada, ustalone wyrokiem sądowym (ugodą), prawo do renty uzupełniającej z

tytułu utraty zdolności do pracy wskutek choroby zawodowej, a następnie wystąpią zakłócenia w wypłacie

renty z perspektywą całkowitej jej utraty wskutek likwidacji pracodawcy, to istnieją ważne powody w

rozumieniu art. 447 k.c. do zasądzenia odszkodowania w miejsce renty.

II UKN 581/97 wyrok SN 1998.04.01

OSNP 1999/6/220

Wypadek, jakiemu rolnik uległ podczas lub w związku z udziałem w czynnościach organizacji społecznej,

jaką jest samorząd rolniczy (Izba Rolnicza) nie jest wypadkiem przy pracy rolniczej w rozumieniu ustawy

z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz. U. z 1993 r. Nr 71,

poz. 342 ze zm.).

II UKN 556/97 wyrok SN 1998.03.17

OSNP 1999/5/183

Jeżeli skutki wypadku przy pracy w postaci uszczerbku na zdrowiu mają charakter postępujący,

wyrażający się między innymi powstaniem psychozy pourazowej, to żądanie zadośćuczynienia zgłoszone

wkrótce po stwierdzeniu pogorszenia stanu zdrowia i wytoczenie powództwa w terminie nieznacznie

przekraczającym upływ przedawnienia z art. 442 § 1 KC, uzasadnia nieuwzględnienie zarzutu

przedawnienia (art. 5 KC).

III AUa 1533/97 wyrok s.apel. 1998.03.12

w Katowicach

Pr.Pracy 1999/2/43

Ochrona ubezpieczeniowa z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.)

przysługuje tylko osobom, które doznały szkody wskutek wypadków związanych ze świadczeniem pracy.

Natomiast stresy spowodowane dochodzeniem przed sądem roszczeń ze stosunku pracy nie pozostają w

związku przyczynowym ze świadczeniem pracy. Zatem choroba serca, która zdaniem ubezpieczonego

powstała na skutek negatywnych emocji spowodowanych koniecznością dochodzenia przed sądem swych

roszczeń, nie może być uznana na wypadek przy pracy.

II UKN 543/97 wyrok SN 1998.03.10

OSNP 1999/5/176

Termin przedawnienia roszczenia o rentę wyrównawczą określony w art. 442 § 1 zdanie pierwsze KC liczy

się od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o uszkodzeniu ciała lub rozstroju zdrowia i osobie

ponoszącej odpowiedzialność z tego tytułu, nawet gdyby nie wystąpił jeszcze uszczerbek majątkowy.

II UKN 530/97 wyrok SN 1998.03.04

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSNP 1999/5/173...

Śmierć marynarza w okresie rejsu podczas snu patologicznego (po spożyciu alkoholu), spowodowana

wyłącznie "aspiracją treści pokarmowej do dróg oddechowych", nie jest wypadkiem przy pracy w

rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy

i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

I SA 1862/97 wyrok NSA 1998.02.27

w Warszawie

LEX nr 45840

Minister Pracy i Polityki Socjalnej w rozporządzeniu z dnia 1 grudnia 1989 r. (Dz. U. z 1995 r., Nr 69, poz.

351) wskazał jako dopuszczalne normy natężenia hałasu nieprzekraczające 85 dB. Są to normy, które w

świetle § 2 pkt 1 powołanego rozporządzenia nie powinny spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia

pracownika. Na niektórych stanowiskach pracy skarżącego normy te były przekroczone. Należy

zauważyć, że powyższe rozporządzenie nie wyklucza możliwości powstania uszkodzenia słuchu w

warunkach nieprzekraczających dopuszczalnych norm natężenia hałasu. Istotne znaczenie dla powstania

choroby w związku z warunkami pracy ma także osobnicza wrażliwość pracownika na czynniki szkodliwe

występujące w pracy. Ten sam hałas może u jednych osób nie wywołać uszkodzenia słuchu, u innych zaś

osób może spowodować upośledzenie słuchu. Przestrzeganie przez pracodawcę przepisów dotyczących

NDN rzutuje tylko na ustalenie winy bądź braku winy pracodawcy w powstaniu choroby zawodowej, nie

ma natomiast znaczenia dla ustalenia istnienia związku przyczynowego pomiędzy schorzeniem a

warunkami pracy.

II UZ 134/97 postanow. SN 1998.02.25

OSNP 1999/4/150

Dwunastokrotność dochodzonej renty wyrównawczej, podana w apelacji jako wartość przedmiotu

zaskarżenia, nie może być w kasacji podwyższona o kwotę będącą równowartością renty za miesiące

trwania postępowania apelacyjnego.

I SA 1520/97 wyrok NSA 1998.02.24

w Warszawie

ONSA 1998/4/150...

1. W postępowaniu o stwierdzenie choroby zawodowej organy inspekcji sanitarnej są związane

rozpoznaniem choroby podanym w orzeczeniu lekarskim, wydanym w trybie § 7 i 8 rozporządzenia Rady

Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 z późn. zm.)

i nie są uprawnione do samodzielnej oceny dokumentacji lekarskiej, prowadzącej do odmiennego

rozpoznania schorzenia.

2. Dokonane. rozpoznanie choroby nie wyłącza uprawnień tych organów do oceny wystąpienia przesłanek

stwierdzenia choroby zawodowej, określonych w § 1 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia.

III AUa 1502/97 wyrok s.apel. 1998.02.23

w Katowicach

Pr.Pracy 1998/9/43

W związku z treścią art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków

przy pracy i chorób zawodowych organ rentowy nie przejmuje zobowiązań byłego uspołecznionego

zakładu pracy w zakresie odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy, który miał miejsce przed

sprywatyzowaniem przedsiębiorstwa państwowego.

II UKN 529/97 wyrok SN 1998.02.18

OSNP 1999/4/144

Wypadek wskutek poślizgu samochodu jest spowodowany przyczyną zewnętrzną w rozumieniu art. 6 ust.

1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.), a fakt, że doszło do niego wyłącznie na skutek

nadmiernej prędkości i nieostrożności poszkodowanego pracownika może mieć jedynie wpływ na zakres

uprawnień odszkodowawczych (art. 8 ust. 1 tej ustawy).

III AUa 1355/97 wyrok s.apel. 1998.02.12

w Katowicach

Pr.Pracy 1998/9/42

W czasie zwolnienia lekarskiego pracownik jest czasowo zwolniony z obowiązku świadczenia pracy i

wykonywania innych czynności mających związek z pracą. Przybycie do przychodni lekarskiej - położonej

nawet na terenie zakładu pracy - (oraz powrót z przychodni do domu) nie jest więc wystarczającą

przesłanką do uznania, że pobyt pracownika w przychodni pozostawał w związku z pracą.

II UKN 488/97 wyrok SN 1998.02.04

OSNP 1999/2/68

1. Przepis art. 22 KP nie pozbawia stron swobody decydowania o treści i charakterze łączącego je

stosunku prawnego.

2. Ocena, że osoba podlegająca ubezpieczeniu społecznemu uległa wypadkowi przy wykonywaniu umowy

zlecenia, wymaga ustalenia, że zaistniały wszystkie elementy pozwalające na uznanie zdarzenia za

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

wypadek przy pracy.

II UKN 485/97 wyrok SN 1998.01.28

OSNP 1999/2/66

Zakwestionowanie przez biegłego lekarza sądowego w sprawie o zadośćuczynienie z art. 445 § 1 KC

istnienia choroby zawodowej u osoby, zaliczonej z tego tytułu do trzeciej grupy inwalidów, uzasadnia

wniosek o powołanie innego biegłego i wyklucza traktowanie takiego żądania jako zgłoszonego jedynie

dla zwłoki (art. 217 § 2 KPC).

II UKN 484/97 wyrok SN 1998.01.28

OSNP 1999/2/65...

Zaniechanie przez pracodawcę nakazania zamykania sklepu spożywczego po zmroku i wydawania

towarów przez okienko w zakratowanych drzwiach nie może być uznane za naruszenie obowiązków

pracodawcy wynikających ze stosunku pracy, ani też powszechnie akceptowanych reguł ostrożności, nie

jest więc bezprawne i nie uzasadnia roszczenia pracownika o zadośćuczynienie za krzywdę doznaną

wskutek napadu rabunkowego na sklep chroniony systemem alarmowym (art. 415 w związku z art. 445 §

1 KC).

II UKN 483/97 wyrok SN 1998.01.28

OSNP 1999/2/64

Fakt, że potknięcie się pracownika i jego upadek nastąpiło w trakcie ucieczki z miejsca pracy,

spowodowanej obiektywnie nieuzasadnioną obawą, nie odbiera zdarzeniu cech wypadku przy pracy (art.

6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 456/97 wyrok SN 1998.01.28

OSNP 1999/1/33...

Zawał mięśnia sercowego w przebiegu choroby wieńcowej związanej z długotrwałą służbą wojskową na

odpowiedzialnych stanowiskach wymagających napięcia nerwowego i nienormowanego czasu służby nie

uprawnia w zasadzie do świadczeń określonych w ustawie z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach

odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą

wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342 ze zm.), chyba że mógłby być uznany za wypadek pozostający w

związku z tą służbą, co jednak wymagałoby ustalenia zewnętrznej przyczyny współsprawczej zawału w

postaci pełnienia czynności służbowych w szczególnym stresie.

II UKN 471/97 postanow. SN 1998.01.27

OSNP 1999/2/75

Powództwo o ustalenie lub sprostowanie treści protokołu powypadkowego jest dopuszczalne na podstawie

art. 189 KPC.

I SA 1029/97 wyrok NSA 1998.01.22

w Warszawie

LEX nr 45829

Dla spełnienia przesłanki § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294) wystąpienie szkodliwych czynników w środowisku nie musi być

zawinione przez pracodawcę i nie musi wynikać z przekroczenia dopuszczalnych norm. Wystarczy

wystąpienie w środowisku pracy czynnika, który jest szkodliwy tylko dla jednego pracownika, z uwagi na

jego osobniczą wrażliwość.

II UKN 462/97 wyrok SN 1998.01.22

OSNP 1999/1/23...

Pracownik odbywający drogę do pracy lub z pracy własnym samochodem nie przerywa tej drogi, jeśli

usuwa usterkę samochodu i w trakcie tej czynności ulega wypadkowi. Zdarzenie jest wypadkiem w

drodze do pracy lub z pracy, niezależnie od tego, do kogo należał teren, na którym nastąpiło.

II UKN 458/97 wyrok SN 1998.01.22

OSNP 1999/1/21...

Przejście przedsiębiorstwa państwowego w kolejne fazy postępowania likwidacyjnego nie stanowi ważnej

przyczyny uzasadniającej żądanie odszkodowania w miejsce zasądzonej prawomocnym wyrokiem renty

uzupełniającej (art. 447 KC).

I SA 1631/97 wyrok NSA 1998.01.20

w Warszawie

LEX nr 45830

Według § 1 ust. 2 rozporządzenia z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr

65, poz. 294), przy ocenie działania czynnika szkodliwego uwzględnia się m.in. rodzaj, stopień i czas

narażenia zawodowego, a więc nie tylko czas ekspozycji w okresie jednej zmiany, lecz także ogólny okres

zatrudnienia w warunkach narażenia na występowanie czynnika szkodliwego dla zdrowia.

II UKN 450/97 wyrok SN 1998.01.20

OSNP 1998/24/720

Dochodzenie roszczeń uzupełniających z wypadków przy pracy, opartych na przepisach prawa cywilnego,

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

wymaga wykazania odpowiedzialności pracodawcy z tytułu czynu niedozwolonego, udowodnienia szkody i

związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem (wypadkiem przy pracy) a powstaniem szkody.

III AUa 418/97 wyrok s.apel. 1998.01.15

w Katowicach

OSA 1998/11-12/44...

Rażące niedbalstwo zachodzi wówczas, gdy poszkodowany zachowuje się w sposób odbiegający jaskrawo

od norm bezpiecznego postępowania i świadczący o całkowitym zlekceważeniu przepisów dotyczących

ochrony życia i zdrowia.

III AUa 524/97 wyrok s.apel. 1998.01.14

w Białymstoku

OSA 1999/1/5...

Wypadek przy pracy spowodowany przez pracownika wyłącznie z powodu umyślnego lub wskutek

rażącego niedbalstwa naruszenia przez niego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia powoduje

utratę wszystkich świadczeń z tytułu tego wypadku, w tym jednorazowego odszkodowania i renty

inwalidzkiej wypadkowej.

III AUa 521/97 wyrok s.apel. 1998.01.14

w Białymstoku

OSAB 1998/1/33

Za wypadek w drodze do pracy lub z pracy uważa się także taki wypadek gdy droga ta wprawdzie została

przerwana przez pracownika, lecz była życiowo uzasadniona sprawami załatwianymi przez niego samego i

na jego rzecz, zaś nie są one czynione na rzecz innych osób (matki i ciotki pracownika).

II UKN 438/97 wyrok SN 1998.01.13

OSNP 1998/24/719

Stwierdzenie choroby zawodowej przez Państwowego Inspektora Pracy nie jest równoznaczne z

ustaleniem inwalidztwa z tytułu tej choroby.

II UKN 446/97 wyrok SN 1998.01.13

OSNP 1998/23/693

Naruszenie przez kierowcę przepisów ruchu drogowego w stopniu co najmniej rażącego niedbalstwa

wyklucza prawo do świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, jeżeli stanowiło wyłączną przyczynę tego

wypadku.

II UKN 434/97 wyrok SN 1998.01.06

OSNP 1998/22/664

Wypadek pracownika, który po zakończeniu pracy odbywa drogę w kierunku przeciwnym do jego miejsca

zamieszkania z przyczyn nie wymienionych w § 14 i 15 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw

Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i

trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacanie świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, w

drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz. 199) nie jest wypadkiem

w drodze z pracy do domu.

II UKN 407/97 wyrok SN 1997.12.16

OSNP 1998/21/644

Stres związany z wykonywaniem obowiązków pracowniczych jest cechą tych obowiązków i nie może być

uznany za przyczynę zewnętrzną zawału serca (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z

1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.), chyba że jego gwałtowny charakter jest wynikiem rażąco nietypowych

warunków pracy.

II UKN 397/97 wyrok SN 1997.12.10

OSNP 1998/21/633

Rozstrzygnięcie sądu jedynie o braku uprawnień ubezpieczonego do renty rolniczej wypadkowej i

pominięcie orzeczenia o prawie do renty inwalidzkiej rolniczej z ogólnego stanu zdrowia, jeżeli we

wniosku do organu rentowego ubezpieczony dochodził alternatywnie obu tych świadczeń, nie jest

rozpoznaniem istoty sprawy (art. 378 § 2 KPC).

II UKN 395/97 wyrok SN 1997.12.10

OSNP 1998/20/615

Zobowiązanie pracodawcy do wypłaty renty uzupełniającej pracownikowi poszkodowanemu w wypadku

przy pracy jest zobowiązaniem wynikającym ze stosunku pracy w rozumieniu art. 23[1 ]§ 2 KP. Dlatego

za zobowiązanie tego rodzaju powstałe przed przejęciem części zakładu pracy na innego pracodawcę,

dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie.

II UKN 383/97 wyrok SN 1997.12.10

OSNP 1998/20/611

Przerwa w odbywaniu przez pracownika drogi z pracy do domu związana z udziałem w spotkaniu

towarzyskim, wyłącza możliwość uznania zdarzenia za wypadek w drodze z pracy (art. 41 ustawy z dnia

12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych - jednolity tekst:

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm. w związku z § 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17

października 1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania

świadczeń z tytułu wypadków w drodze i z pracy - jednolity tekst: Dz. U. Nr 36, poz. 199).

II UKN 389/97 wyrok SN 1997.12.09

OSNP 1998/20/610

Zakład pracy, na terenie którego nastąpiło nieszczęśliwe zdarzenie nie ponosi odpowiedzialności na

podstawie przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) za wypadek przy pracy,

jakiemu uległ pracownik zatrudniony u innego pracodawcy.

II UKN 377/97 wyrok SN 1997.12.09

OSNP 1998/20/606

Członkom rodziny pracownika, który zmarł wskutek wypadku przy pracy przysługuje jednorazowe

odszkodowanie pieniężne niezależnie od tego, czy pracownik przyczynił się i w jakim stopniu do wypadku

przy pracy.

II UKN 365/97 wyrok SN 1997.12.05

OSNP 1998/20/605

Spożywanie przez żołnierza alkoholu w czasie udzielonej zgody na wyjście do miasta w ramach tak

zwanej przepustki stałej, nie jest wykonywaniem czynności służbowych, stąd też powrót do jednostki

wojskowej po tak spędzonej przepustce przerywa odbywanie bezpośredniej drogi do miejsca

stacjonowania i nie podlega ochronie przewidzianej w art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r.

o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w

związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342 ze zm.).

II UKN 381/97 wyrok SN 1997.12.05

OSNP 1998/19/581

Odpowiedzialność za szkodę na osobie pracownika spowodowaną wypadkiem komunikacyjnym

zaistniałym wskutek awarii samochodu zakładowego, którego stan techniczny podlegał kontroli

zakładowych służb technicznych, obciąża pracodawcę na zasadzie ryzyka, przy uwzględnieniu stopnia

przyczynienia się pracownika do powstania szkody.

II UKN 370/97 wyrok SN 1997.12.01

OSNP 1998/20/604

Droga powrotu żołnierza z przepustki wojskowej jest odbywaniem "bezpośredniej drogi" do miejsca

pełnienia służby wojskowej w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o

świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku

ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342 ze zm.).

II UKN 360/97 wyrok SN 1997.11.28

OSNP 1998/18/551

Pracownik, u którego uszczerbek na zdrowiu powstał wskutek choroby pracowniczej, może dochodzić od

pracodawcy na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego świadczeń uzupełniających, przewyższających

kwoty przewidziane w ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 348/97 wyrok SN 1997.11.26

OSNP 1998/16/492

1. Właściwy do wypłacenia jednorazowego odszkodowania z tytułu uszczerbku na zdrowiu wywołanego

chorobą zawodową jest ten pracodawca, u którego choroba ta powstała wskutek narażenia na nią

podczas pracy.

2. Od odpowiedzialności takiej pracodawca nie może się uchylić tylko dlatego, że stwierdzenie choroby

zawodowej i wywołanego nią uszczerbku na zdrowiu nastąpiło w czasie pracy u innego pracodawcy,

również połączonej z narażeniem na powstanie tej choroby, jeżeli data i miejsce zachorowania zostały

wyraźnie określone w decyzji Państwowego Inspektora Sanitarnego.

3. Do roszczenia o jednorazowe odszkodowanie, przewidzianego w ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.) w zakresie przedawnienia ma zastosowanie art. 291 KP.

II UKN 340/97 wyrok SN 1997.11.20

OSNP 1998/17/519

Jeżeli zatrudnienie pracownika ustało przed stwierdzeniem u niego stałego lub długotrwałego uszczerbku

na zdrowiu, będącego następstwem choroby zawodowej, to jednorazowe odszkodowanie z tego tytułu

przysługuje od pracodawcy, u którego zatrudnienie narażało go na nawrót choroby, także wówczas, gdy

powstała ona w czasie pracy u innego pracodawcy (art. 32 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r.

o świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U.

z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 347/97 wyrok SN 1997.11.20

PiZS 1998/9/38

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Zawał serca, jakiego doznał pracownik w związku z wykonywaniem czynności przekraczających jego

możliwości psychofizyczne, a więc nadmiernie obciążających jego organizm, jest wypadkiem przy pracy

(art. 6 ust. 1 ustawy z 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych, tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 319/97 wyrok SN 1997.11.14

OSNP 1998/17/515

1. W przypadku osoby, która wskutek wypadku przy pracy (zrównanego z wypadkiem przy pracy)

doznała uszczerbku na zdrowiu, celem przyznania renty uzupełniającej, przewidzianej w art. 444 § 2 KC,

jest doprowadzenie do zrównania sytuacji finansowej poszkodowanego z sytuacją hipotetyczną, w jakiej

znajdowałaby się, gdyby nie uszczerbek na zdrowiu.

2. Wobec osoby, która nie osiągnęła jeszcze wieku emerytalnego, punktem odniesienia dla oceny

hipotetycznych dochodów, są z zasady dochody osiągnięte na takim samym lub podobnym stanowisku

pracy, jakie z przeważającym prawdopodobieństwem zajmowałaby nadal, gdyby nie skutki wypadku.

III AUa 222/97 wyrok s.apel. 1997.10.29

w Lublinie

OSA 1999/4/24...

Żadne przepisy nie rozróżniają prawa do renty inwalidzkiej wypadkowej z tytułu wypadku przy pracy i

odrębnie z tytułu wypadku w drodze do pracy. W obu przypadkach jeśli zdarzenie-wypadek skutkuje

inwalidztwo, istnieje prawo do renty inwalidzkiej wypadkowej. Zbędnym przeto było przekazywanie

sprawy Sądowi Rejonowemu o ustalenie zdarzenia za wypadek przy pracy.

II UKN 304/97 wyrok SN 1997.10.29

OSNP 1998/15/464

Zdarzenie może być uznane za wypadek przy pracy (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12.06.1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144 ze zm.) jeżeli postępowanie dowodowe wykaże, że albo bez wykonywania pracy nie

doszłoby do niego, albo też prawdopodobieństwo jego zajścia byłoby niewielkie.

II UKN 291/97 wyrok SN 1997.10.29

OSNP 1998/15/463

Przepisy art. 117-125 Kodeksu Cywilnego nie mają zastosowania w sprawach o jednorazowe

odszkodowanie przewidziane w art. 7 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach

odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą

wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342 ze zm.).

III CZP 34/97 uchwała SN 1997.10.21

OSNC 1998/2/19...

Jeżeli wypadek funkcjonariusza Policji, pozostający w związku z pełnieniem służby, był jednocześnie

wypadkiem powodującym szkodę wynikłą z ruchu pojazdu mechanicznego, Skarbowi Państwa, który

wypłacił temu funkcjonariuszowi odszkodowanie za zniszczoną odzież na podstawie art. 10 ustawy z dnia

16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w

związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345 ze zm.) oraz uposażenie należne w

razie choroby na podstawie art. 121 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz.

179 ze zm.), przysługuje do sprawcy wypadku roszczenie o zwrot równowartości tych świadczeń.

II UKN 293/97 wyrok SN 1997.10.10

OSNP 1998/19/574

Możliwość dochodzenia roszczeń uzupełniających z tytułu wypadku przy pracy na podstawie prawa

cywilnego, nie oznacza odpowiedzialności pracodawcy według zasad wynikających z ustawy wypadkowej.

II UKN 281/97 wyrok SN 1997.10.02

OSNP 1998/15/456

Kwalifikacja prawna zawału serca jako wypadku przy pracy wymaga wykazania, że przyczyna zewnętrzna

tego zdarzenia pozostawała w związku z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (art. 6 ust. 1 ustawy

z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych - jednolity

tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 272/97 wyrok SN 1997.09.25

OSNP 1998/14/431

Nie jest uzasadnioną życiowo przerwą w drodze z miejsca wykonywania czynności związanych z

obowiązkami służbowymi (art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach

przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej -

Dz. U. Nr 53, poz. 345 ze zm.) do miejsca zamieszkania policjanta przerwa spowodowana złożeniem

przez niego wizyty towarzyskiej, chociażby droga ta była następnie kontynuowana.

III AUa 266/97 wyrok s.apel. 1997.09.18

w Lublinie

Apel.-Lub. 1997/4/25

1. Ustawa z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego... (Dz. U. Nr 43, poz. 189),

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

skreśliła dotychczasowy § 2 art. 3 nakładający na Sąd obowiązek dążenia do wszechstronnego zbadania

wszystkich istotnych okoliczności sprawy oraz zmieniła przepis art. 232 k.p.c. Przepis ten w obecnym

brzmieniu stanowi, że to strony mają obowiązek wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których

wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód nie wskazany przez strony, ale nie ma takiego

obowiązku.

2. Jednym z czynników mogących wywołać lub przyczynić się w istotny sposób do powstania zawału serca

jest nadmierne obciążenie pracownika jego obowiązkami i związane z tym napięcie nerwowe. Obciążenie

to może polegać albo na nadmiernym przeciążeniu pod względem fizycznym organizmu pracownika, albo

też na nadmiernym przeciążeniu psychicznym.

Brak jednej z przesłanek, o których mowa w art. 6 ust. 1 cyt. ustawy, wyłącza możliwość uznania

zdarzenia za wypadek przy pracy.

II UKN 230/97 wyrok SN 1997.09.11

OSNP 1998/13/406

Uznanie zarzutu przedawnienia roszczenia o rentę uzupełniającą z tytułu choroby zawodowej (art. 442 §

1 i 2 KC) za naruszający zasady współżycia społecznego (art. 5 KC) może nastąpić w sytuacji

usprawiedliwionej wyjątkowymi okolicznościami.

III AUa 225/97 wyrok s.apel. 1997.09.04

w Lublinie

Apel.-Lub. 1997/4/28

Za wypadek przy pracy rolniczej w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o

ubezpieczeniu społecznym rolników, uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, która

nastąpiła na terenie gospodarstwa rolnego, które ubezpieczony prowadzi lub w którym stale pracuje, albo

na terenie gospodarstwa domowego bezpośrednio związanego z tym gospodarstwem rolnym.

II UKN 215/97 wyrok SN 1997.09.04

OSNP 1998/12/377...

Przepisy Kodeksu pracy o przedawnieniu roszczeń ze stosunku pracy nie mają zastosowania przy ocenie

prawa do jednorazowego odszkodowania przysługującego żołnierzowi na podstawie ustawy z dnia 16

grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób

pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342 ze zm.).

II UKN 205/97 wyrok SN 1997.08.28

OSNP 1998/10/314

Praca przy budowie własnego domu w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania pracownika nie może

być traktowana jako życiowo uzasadniona przerwa w drodze z pracy w rozumieniu § 14 ust. 1 i 2

rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia

17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania

świadczeń z tytułu wypadku przy pracy w drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych

(Dz. U. Nr 36, poz. 199).

II UKN 245/97 wyrok SN 1997.08.07

OSNP 1998/12/370

Związek pomiędzy nagłą i zewnętrzną przyczyną wypadku a pracą polega na miejscowym i czasowym

bądź funkcjonalnym powiązaniu przyczyny doznanego uszczerbku na zdrowiu albo śmierci pracownika z

wykonywaniem czynności zmierzających do realizacji zadań pracodawcy, do których pracownik

zobowiązał się w umowie o pracę lub będących przedmiotem polecenia przełożonych albo nawet

podjętych samorzutnie w interesie pracodawcy.

II UKN 91/97 wyrok SN 1997.07.30

OSNP 1998/11/344

W braku dowodów, że rolnik, który przy zrywaniu owoców spadł z drzewa, chorował na zaburzenia

równowagi ze skłonnością do omdleń, nie można wyłączyć istnienia zewnętrznej przyczyny wypadku przy

pracy przy pracy w gospodarstwie rolnym.

III AUa 237/97 wyrok s.apel. 1997.07.16

w Białymstoku

OSA 1998/6/25...

W sądowym postępowaniu odwoławczym może być rozpoznany spór o ustalenie wypadku przy pracy i

zapłatę jednorazowego odszkodowania, chociaż organ rentowy odmówił pracownikowi dochodzonego

odszkodowania tylko z powodu nieuznania jego wypadku przy pracy bez ustalenia uszczerbku na zdrowiu.

III AUa 532/97 wyrok s.apel. 1997.06.26

w Katowicach

Pr.Pracy 1998/7/43

Aby wypadek mógł być uznany za wypadek w drodze do pracy droga ta z domu do pracy nie powinna

zostać przerwana, a jeżeli nawet została przerwana, to przerwa ta musi być życiowo uzasadniona i jej

czas nie może przekraczać granic potrzeby. Ocena, czy przerwa jest życiowo uzasadniona, musi być

dokonywana w aspekcie niezbędnych potrzeb bytowych pracownika, do jakich nie można zaliczyć

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

podejmowania dodatkowego zatrudnienia.

II UKN 195/97 wyrok SN 1997.06.13

OSNP 1998/9/284

Wypadek dyrektora stadniny koni, jakiemu uległ po wyjściu ze swego mieszkania położonego na jej

terenie, jest wypadkiem przy pracy, a nie wypadkiem w drodze do pracy.

II SA/Gd 1234/96 wyrok NSA 1997.06.12

w Gdańsku

Pr.Pracy 1998/1/41

Czasokres ani stopień narażenia pracownika na oddziaływanie szkodliwych dla zdrowia czynników

środowiska pracy nie przesądzają same przez się o uznaniu choroby za chorobę zawodową.

III AUa 174/97 wyrok s.apel. 1997.06.11

w Lublinie

Apel.-Lub. 1997/3/20

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 12.06.1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych, jednorazowe odszkodowanie przysługuje pracownikowi, który uległ wypadkowi w

drodze do pracy lub z pracy. Wnioskodawca z tytułu zawartej z Zakładem Doskonalenia Zawodowego

umowy o naukę zawodu nie był pracownikiem lecz uczniem.

II UKN 164/97 wyrok SN 1997.06.04

OSNP 1998/8/250

Normatywny związek pomiędzy zdarzeniem wypadkowym i pracą nie zostaje przerwany przez to, że

napadu na pracownicę w czasie i w miejscu pracy oraz w trakcie wykonywania czynności wynikających z

umowy o pracę dopuścił się jej były mąż.

II UKN 158/97 wyrok SN 1997.06.04

OSNP 1998/8/248

O wykluczeniu odpowiedzialności pracodawcy na podstawie art. 435 § 1 KC za szkody z wypadku przy

pracy nie pokryte świadczeniami z ustawy wypadkowej nie decyduje rodzaj, czy stopień winy

poszkodowanego, tylko jej wyłączność w spowodowaniu szkody.

II UKN 150/97 wyrok SN 1997.05.27

OSNP 1998/3/101

Nie stanowi uzasadnionej podstawy kasacji odmowa uznania zdarzenia za wypadek przy pracy w

rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz.

144 ze zm.), jeżeli w wyniku postępowania dowodowego, przeprowadzonego niewadliwie przez sądy obu

instancji nie wykazano, iż zdarzenie to zostało wywołane przyczyną zewnętrzną.

III AUa 186/97 wyrok s.apel. 1997.05.22

w Lublinie

Apel.-Lub. 1997/3/16

Artykuł 10, ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993

r. Nr 71, poz. 342 z późn. zm.) nie wymienia zstępnych rodzeństwa jako osób uprawnionych do

jednorazowego odszkodowania, jeżeli doznają one wypadku przy pracy rolniczej w gospodarstwie

ubezpieczonego rolnika. Osoby te nie zostały uznane przez ustawodawcę za osoby najbliższe rolnikowi.

II UKN 130/97 wyrok SN 1997.05.21

OSNP 1998/7/219

Pozostające w związku z wykonywaniem pracy zdarzenie zewnętrzne, które było sprawczym czynnikiem

nagłego i gwałtownego pogorszenia samoistnych schorzeń pracownika wyczerpuje przesłanki prawne

uznania go za wypadek przy pracy.

II UKN 129/97 wyrok SN 1997.05.21

OSNP 1998/7/218

Pracodawca nie odpowiada na zasadzie ryzyka (art. 436 § 1 w związku z art. 435 § 1 KC) za szkodę,

która powstała wskutek wypadku w drodze z pracy, spowodowaną ruchem mechanicznego środka

komunikacji prowadzonego przez pracownika i stanowiącego jego własność.

III AUa 250/97 wyrok s.apel. 1997.05.14

w Warszawie

Apel.-W-wa 1997/3/14

Zgodnie z § 5 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 8 sierpnia 1988 r. w sprawie podwyższania

niektórych świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 29, poz. 198 z późn.

zm.) datą istotną dla ustalenia, jakie stawki odszkodowania mają zastosowanie w sprawie jest data

ustalenia uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku.

II UKN 113/97 wyrok SN 1997.05.14

OSNP 1998/5/163...

Obowiązek odszkodowawczy z art. 444 § 1 zdanie 1 KC obejmuje zwrot kosztów nabycia samochodu

inwalidzkiego niezbędnego dla leczenia i prowadzenia działalności gospodarczej pracownika

poszkodowanego wskutek wypadku przy pracy.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

II UKN 115/97 wyrok SN 1997.05.13

OSNP 1998/5/159

Dla oceny, czy zdarzenie jest wypadkiem przy pracy, nie ma znaczenia data, w której poszkodowany

zgłosił się do lekarza oraz symbol choroby umieszczony na zwolnieniu lekarskim.

II UKN 103/97 wyrok SN 1997.05.13

OSNP 1998/4/135

Przewidziany w art. 30 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu osób prowadzących działalność

gospodarczą oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz. U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250 ze zm.) trzymiesięczny

nieprzerwany okres wyczekiwania, warunkujący nabycie prawa do zasiłku chorobowego przez osobę

współpracującą nie jest wymagany, gdy niezdolność ubezpieczonego do pracy została spowodowana

wypadkiem przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

II UKN 98/97 wyrok SN 1997.05.13

OSNP 1998/4/132...

Na pracodawcy spoczywa ciężar udowodnienia, że marynarz, który poniósł śmierć w nieznanych

okolicznościach, na terenie portu po godzinach służby, swoim nagannym zachowaniem zerwał związek z

podróżą morską (służbową).

II UKN 142/97 wyrok SN 1997.05.07

OSNP 1998/4/130...

Śmiertelne zatrucie, jakiemu uległ żołnierz wskutek wypicia w czasie pełnienia służby płynu borygo, nie

jest wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16

grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby

pozostającej w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342 ze zm.).

III AUa 154/97 wyrok s.apel. 1997.04.30

w Białymstoku

OSAB 1997/2/23

Zwiększone odszkodowanie wypadkowe przewidziane w przepisie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca

1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 30, poz. 144 z

1983 r. ze zm.) przysługuje od organu rentowego w sytuacji gdy wypadek pracownika wprawdzie miał

miejsce w uspołecznionym zakładzie pracy, lecz zwiększenie uszczerbku na zdrowiu powstało w czasie,

kiedy ten zakład pracy przestał być uspołecznionym pracodawcą.

II UKN 76/97 wyrok SN 1997.04.23

OSNP 1998/3/99

Dopuszczenie do pracy pracownika legitymującego się aktualnym orzeczeniem lekarskim o braku

przeciwwskazań do jej wykonywania nie stanowi zewnętrznej przyczyny wypadku przy pracy w

rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy

i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 66/97 wyrok SN 1997.04.16

OSNP 1998/2/53

Wykonywanie przez pracownika cierpiącego na chorobę wieńcową zwykłych obowiązków, nie stanowi

przyczyny zewnętrznej w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze

zm.), chyba że pracodawca nie uwzględnił zaświadczenia lekarskiego przedłożonego przez pracownika

stwierdzającego, że z uwagi na stan zdrowia, istnieją przeciwwskazania do wykonywanej pracy.

II UKN 14/97 wyrok SN 1997.04.04

OSNP 1998/3/92...

Ocena, czy i w jakim stopniu zdarzenie spowodowało uszczerbek na zdrowiu, nie ma znaczenia przy

ustaleniu czy miało ono charakter wypadku przy pracy.

II UKN 49/97 wyrok SN 1997.04.04

OSNP 1998/1/28

Ustalenie przez sąd braku związku przyczynowego między inwalidztwem ubezpieczonego, który

dwukrotnie w różnym czasie uległ wypadkom przy pracy, przy zaniechaniu przeprowadzenia

postępowania dowodowego w celu wyjaśnienia, czy inwalidztwo nie nastąpiło w zbiegu schorzeń

wrodzonych z łącznymi skutkami obu wypadków, jest uchybieniem procesowym mogącym mieć wpływ na

wynik sprawy i stanowi uzasadnioną podstawę kasacyjną.

III APa 7/96 wyrok s.apel. 1997.03.27

w Katowicach

Pr.Pracy 1998/6/47

W przeciwieństwie do tzw. utraty samych środków utrzymania, bądź ich ograniczenia, pogorszenie

sytuacji życiowej, o którym mowa w art. 446 § 3 kc, ma zasięg o wiele szerszy. Odszkodowanie to

obejmuje szkody, które nie ulegają uwzględnieniu przy zasądzeniu renty. Są to szeroko pojęte

majątkowe szkody, często nieuchwytne lub trudne do wyliczenia, prowadzące do znacznego pogorszenia

sytuacji życiowej osoby najbliższej. Pogorszenie sytuacji życiowej polega nie tylko na pogorszeniu

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

obecnej sytuacji materialnej, lecz także na utracie realnej możliwości samej stabilizacji warunków

życiowych lub ich realnego polepszenia. Takie właśnie pogorszenie następuje w przypadku utraty

małżonka, bądź ojca przez małoletnie dzieci.

I ACa 61/97 wyrok s.apel. 1997.03.20

w Lublinie

Apel.-Lub. 1997/3/17

Żądanie podwyższenia na podstawie art. 907 § 2 kc renty uzupełniającej jaka została zasądzona od

byłego zakładu pracy w związku z wypadkiem przy pracy należy do właściwości sądu pracy.

II UKN 44/97 wyrok SN 1997.03.19

OSNP 1998/1/23...

Przepisy ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) nie mają zastosowania do

adwokatów wykonujących zawód indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem.

II UKN 43/97 wyrok SN 1997.03.19

OSNP 1998/1/22...

Wypadek zaistniały podczas urlopu wypoczynkowego pracownika przy wykonywaniu czynności na

podstawie umowy zlecenia, nie jest wypadkiem przy pracy także wtedy, gdy zleceniodawcą był

pracodawca (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UKN 21/97 wyrok SN 1997.03.06

OSNP 1997/23/479

UWAGA: Teza częściowo nieaktualna.

Wypłacenie jednorazowego odszkodowania w związku z wypadkiem przy pracy w gospodarstwie rolnym,

nie stanowi wystarczającej podstawy dla przyznania renty inwalidzkiej rolniczej w myśl art. 21 ust. 1 pkt

6 i ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz. U.

z 1993 r. Nr 71, poz. 342 ze zm.).

II UKN 20/97 wyrok SN 1997.03.06

OSNP 1997/23/478

Uzupełniające odszkodowanie na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego dla członków rodziny

pracownika zmarłego wskutek, uznanego za chorobę zawodową, nowotworu krtani może być obniżone

odpowiednio do stopnia przyczynienia się pracownika, na skutek długoletniego palenia tytoniu do

powstania i rozwoju tej choroby (art. 362 KC).

III APr 41/96 wyrok s.apel. 1997.02.06

w Poznaniu

OSA 1998/7-8/29...

Świadczenia określone ustawą z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (tj. Dz. U. Nr 30 z 1983 r., poz. 143 z późn. zm.) przysługują z tytułu chorób

zawodowych powstałych w związku z zatrudnieniem pracownika na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub

w związku z zatrudnieniem obywateli polskich delegowanych lub skierowanych do pracy za granicą w

polskich instytucjach lub przedsiębiorstwach.

II UKN 85/96 wyrok SN 1997.02.05

OSNP 1997/19/386...

Przyczyną zewnętrzną wypadku przy pracy, w rozumieniu art. 6 § 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r., Nr

30, poz. 144 ze zm.) może być wykonywanie codziennych obowiązków pracowniczych, jeżeli przyczyniły

się w znaczącym stopniu do pogorszenia samoistnej choroby pracownika.

II UKN 81/96 wyrok SN 1997.02.05

OSNP 1997/19/385

Droga, którą udaje się pracownik bezpośrednio po zakończeniu pracy do byłego zakładu pracy w celu

wyjaśnienia spornych kwestii związanych z wynagrodzeniem, o wysokość którego toczy się sprawa przed

sądem pracy, może być w konkretnej sytuacji uznana za drogę z pracy do domu.

II UKN 70/96 wyrok SN 1997.01.29

OSNP 1997/18/357

Nadmierny wysiłek podczas pracy, który z największym prawdopodobieństwem, wespół z samoistnym

nadciśnieniem tętniczym wywołał u pracownika udar mózgu, stanowi przyczynę zewnętrzną wypadku w

rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy

i chorób zawodowych.

II UKN 57/96 wyrok SN 1997.01.24

OSNP 1997/18/347...

Wypadek, któremu wracający z pracy pracownik uległ na klatce schodowej budynku

wielomieszkaniowego, przed wejściem do własnego mieszkania, jest wypadkiem w drodze z pracy do

domu w rozumieniu art. 41 ust. 1 ustawy wypadkowej, jeżeli spełnione zostały dalsze warunki określone

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

w art. 6 ust. 1 tej ustawy.

II UKN 47/96 wyrok SN 1997.01.14

OSNP 1997/17/326...

Zgoda przełożonego na opuszczenie przez pracownika miejsca pracy w godzinach pracy w celu

załatwienia jego prywatnych spraw nie może być utożsamiana z zachowaniem związku z pracą wypadku,

który nastąpił po opuszczeniu przez pracownika miejsca pracy.

I PKN 2/97 wyrok SN 1997.01.13

OSNP 1997/18/336

1. Szkoda na osobie powstała wskutek wypadku przy pracy, za którą pracodawca ponosi

odpowiedzialność na podstawie art. 435 § 1 KC pozostaje w związku przyczynowym z ruchem

przedsiębiorstwa poruszanego siłami przyrody (art. 361 § 1 KC), choćby wpływ na powstanie tej szkody

miała także samoistna choroba pracownika.

2. Okoliczność niezależna od poszkodowanego, choć leżąca po jego stronie (samoistna choroba), nie

związana z jego zachowaniem (działaniem czy zaniechaniem) nie może być uznana za przyczynienie się

do powstania lub zwiększenia szkody (art. 362 KC).

I SA 902/96 wyrok NSA 1997.01.10

w Warszawie

Pr.Pracy 1997/11/42

Śmierć pracownika nie stoi na przeszkodzie prowadzeniu postępowania zmierzającego do rozpoznania i

stwierdzenia u niego choroby zawodowej.

II URN 37/95 wyrok SN 1997.01.08

OSNP 1997/16/295

Współmałżonek jako osoba najbliższa ubezpieczonemu rolnikowi jest uprawniony do jednorazowego

odszkodowania za następstwa wypadku przy pracy rolniczej (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20

grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników - jednolity tekst: Dz. U. z 1993 r., Nr 71, poz. 342

ze zm.).

II UZP 20/95 wyrok SN 1997.01.08

Prok.i Pr. 1997/5/44

Mimo wydania przez Trybunał Konstytucyjny w dniu 23 lutego 1993 r. orzeczenia o sprzeczności art. 10

ust. 1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników z art. 1 i art. 67 ust. 2 Konstytucji

Rzeczypospolitej, przepis ten w dacie zgłoszenia zagadnienia prawnego obowiązywał nadal. Słusznie

bowiem wywiódł Sąd Apelacyjny, że skoro Sejm nie oddalił tego orzeczenia, ale też nie zmienił dotąd

zakwestionowanego przepisu, to z uwagi na to, że ustawa o trybunale Konstytucyjnym nie przewiduje, by

ustawa uznana za niezgodną z Konstytucją traciła moc obowiązującą z mocy prawa, należy dojść do

wniosku, że przepis ten, mimo sprzeczności z Konstytucją, nadal obowiązuje.

II UKN 30/96 wyrok SN 1996.12.17

OSNP 1997/15/274

Warunkiem uzyskania świadczenia z tytułu wypadku, który pozostawał w związku z działalnością

gospodarczą, jest prowadzenie jej na terenie Polski. Nie ma natomiast znaczenia to, że wypadek nastąpił

poza granicami kraju.

III AUa 53/96 wyrok s.apel. 1996.12.04

w Lublinie

Apel.-Lub. 1997/1/6

Przedmiotem żądania powoda jest odszkodowanie z tytułu wypadku w drodze do pracy. Obowiązkiem

sądu było zatem rozstrzygnięcie o tym odszkodowaniu przez zasądzenie odpowiedniej kwoty pieniężnej

lub oddalenie odwołania. Tymczasem Sąd Wojewódzki orzekł o fakcie, a nie o odszkodowaniu, co jest

niedopuszczalne w świetle art. 189 k.p.c. Uszczerbek na zdrowiu jest bowiem kwestią faktu, który może

rodzić obowiązek naprawienia szkody.

I SA 1350/96 wyrok NSA 1996.12.03

w Warszawie

Pr.Pracy 1997/10/39

Orzeczenie lekarskie wydane w ramach postępowania zmierzającego do rozpoznania choroby zawodowej

ma charakter opinii. Nie wiąże więc organu inspekcji sanitarnej. Podlega natomiast ocenie na równi z

innymi dowodami - opiniami lekarskimi organów właściwych do rozpoznawania chorób zawodowych.

II PZP 3/96 uchwała SN 1996.11.29

OSNP 1997/14/249

Dziesięcioletni termin przedawnienia z art. 442 § 1 zd. 2 Kodeksu cywilnego dla dochodzenia

zadośćuczynienia z tytułu choroby zawodowej spowodowanej zatrudnieniem, które ustało przed dniem 1

stycznia 1990 r., biegnie od daty ustania tego zatrudnienia, z tym że skorzystanie z zarzutu

przedawnienia może być uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 5 KC).

III RN 32/96 wyrok SN 1996.11.26

OSNP 1997/12/208

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Przepis § 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.) nie wyłącza stosowania przepisów Kodeksu postępowania

administracyjnego o dowodach (art. 75-88) w postępowaniu wszczętym na wniosek pracownika o

przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego i nie ogranicza kompetencji organu odwoławczego

określonych w art. 136 tego Kodeksu.

III AUa 432/96 wyrok s.apel. 1996.11.20

w Białymstoku

OSA 1998/1/2...

Pokleszczowe zapalenie opon mózgowych może być skutkiem wypadku pracownika w drodze do pracy, o

ile rzeczywiście miał on kontakt z kleszczem w czasie drogi z domu do pracy.

II SA/Wr 28/96 wyrok NSA 1996.11.14

we Wrocławiu

Pr.Pracy 1997/9/35

Inspektor sanitarny, wydając decyzję stwierdzającą u pracownika chorobę zawodową, nie wypowiada się

w kwestii odpowiedzialności pracodawcy za skutki tego rodzaju zdarzenia.

II UKN 2/96 wyrok SN 1996.11.06

OSNP 1997/11/197

Jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy przysługuje pracownikowi w wysokości

określonej w obwieszczeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, obowiązującym w dacie stwierdzenia

uszczerbku na zdrowiu, a gdy związek zdarzeń z wypadkiem przy pracy ustalił orzeczeniem sąd,

odszkodowanie powinno być określone według stawek obowiązujących w dacie wyrokowania.

II SA/Po 61/96 wyrok NSA 1996.10.29

w Poznaniu

Pr.Pracy 1997/8/41

Chorobą zawodową jest choroba objęta wykazem chorób zawodowych, spowodowana działaniem

czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy, stwierdzona u osoby

zatrudnionej na podstawie stosunku pracy.

III AUr 48/96 wyrok s.apel. 1996.10.25

w Łodzi

OSA 1997/10/37...

Prawo do renty inwalidzkiej z tytułu wypadku przy pracy, które ustało z powodu ustąpienia inwalidztwa

ulega przywróceniu - w każdym czasie, jeżeli pracownik ponownie stał się inwalidą z tytułu tego

zdarzenia. Przywrócenie prawa do renty wypadkowej nie jest uzależnione od spełnienia warunku, aby

ponownie inwalidztwo powstało w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty.

II URN 34/96 wyrok SN 1996.10.24

OSNP 1997/10/170

Pominięcie przez sąd dowodu z opinii biegłych, stwierdzającej związek inwalidztwa z wypadkiem przy

pracy i przyznanie wnioskodawcy renty inwalidzkiej z ogólnego stanu zdrowia, należy potraktować jako

sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, skoro z treści

opinii biegłego wynika co innego niż zostało ustalone przez sąd.

II URN 26/96 wyrok SN 1996.09.19

OSNP 1997/8/135

Wypadek, jakiemu funkcjonariusz Straży Granicznej uległ podczas przebywania w strażnicy po

zakończeniu służby (poza godzinami służby) i bez związku z nią, nie jest wypadkiem w służbie w

rozumieniu przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w

razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz.

345 ze zm.)

III AUr 298/96 wyrok s.apel. 1996.09.05

w Białymstoku

OSA 1997/10/40...

Przez pojęcie "osoby najbliższej ubezpieczonego rolnika" określonego w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 2

ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 71 z 1993 r., poz. 342

ze zmianami) należy rozumieć także małżonka tego rolnika.

II UR 8/96 wyrok SN 1996.09.05

OSNP 1997/8/134

Okres zatrudnienia obywateli polskich za granicą na podstawie umów międzynarodowych jest w zakresie

uprawnień do świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, wypadku w drodze do pracy i z pracy traktowany

jako okres zatrudnienia w Polsce (art. 44 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i

bezrobociu (Dz. U. Nr 106, poz. 457 ze zm.).

II UZP 13/95 uchwała SN 1996.09.05

OSNP 1997/6/101

Powszechna Spółdzielnia Spożywców "Społem" nie jest uspołecznionym zakładem pracy w rozumieniu

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zm.). Uchwała ta została

opublikowana w OSNAPiUS 1996 nr 24 poz. 376. W tym stanie Sąd Najwyższy w składzie zwykłym podjął

w dniu 5 września 1996 r. uchwałę zgodną z uchwałą składu powiększonego.

II URN 23/96 wyrok SN 1996.09.05

OSNP 1997/5/77

W sprawie o przyznanie renty inwalidzkiej z tytułu wypadku przy pracy dopuszczalne jest ustalenie przez

Sądy (na podstawie opinii biegłych) czy wnioskodawca jest w dalszym ciągu inwalidą z ogólnego stanu

zdrowia, chociaż inwalidztwo to zostało uprzednio stwierdzone i nie było kwestionowane.

II PRN 9/96 wyrok SN 1996.09.05

OSNP 1997/5/70...

Dopuszczenie do pracy maszynisty kolejowego bez przeprowadzenia badań kontrolnych i po upływie

terminu obowiązującego do przeprowadzenia takich badań może stanowić przyczynę zewnętrzną

uzasadniającą uznanie zdarzenia za wypadek przy pracy (art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r., Nr

30, poz. 144 ze zm.).

III AUr 253/96 wyrok s.apel. 1996.08.29

w Białymstoku

OSA 1997/7-8/32

Wypadek pracownika wykonującego społeczną funkcję związkową, który zdarzył się w drodze z miejsca

wykonywania tej funkcji do swego miejsca zamieszkania, jest wypadkiem w drodze z pracy do domu.

III AUr 255/96 wyrok s.apel. 1996.07.23

w Lublinie

Apel.-Lub. 1997/1/7

1. Jakkolwiek pojęcie "uspołeczniony zakład pracy" jest eliminowane z systemu prawnego, to nie można

stanowczo uznać, iż przestało ono całkowicie istnieć w całym systemie prawnym. Pojęcie to przestało

istnieć w kodeksie cywilnym, lecz sprawa niniejsza nie jest rozstrzygana w oparciu o kodeks cywilny ale w

oparciu o obowiązujący system prawa ubezpieczeniowego, a także jego związki z przepisami finansowo-

podatkowymi, obowiązującymi w tym zakresie.

2. Okoliczność, że państwowe osoby prawne zdecydowały się na prowadzenie działalności w formie spółki

kapitałowej, nie spowodowała utraty przez tę spółkę charakteru uspołecznionego zakładu pracy.

SA/Łd 1740/95 wyrok NSA 1996.07.05

w Łodzi

Pr.Pracy 1997/6/40

Jednostka organizacyjna służby zdrowia ustawowo zobowiązana do przeprowadzenia ponownego badania

lekarskiego służącego rozpoznaniu choroby zawodowej nie może się od tego obowiązku uchylić, uznając

przeprowadzenie takiego badania za niecelowe.

II APr 8/96 wyrok s.apel. 1996.06.26

w Lublinie

Apel.-Lub. 1997/2/9

Nie można uznać zdarzenia za wypadek przy pracy, jeśli pracownik wykonuje czynności nie związane z

jego obowiązkami służbowymi, nawet gdy czyni to na terenie zakładu pracy i w godzinach pracy.

II PRN 7/96 wyrok SN 1996.05.28

OSNP 1996/24/372

Do roszczeń odszkodowawczych opartych na przepisach kodeksu cywilnego (art. 442 § 1, art. 444 § 2), z

tytułu szkód wywołanych chorobą pracowniczą, w tym o rentę wyrównawczą, dochodzonych przed sądem

pracy (art. 476 § 1 pkt 3 k.p.c.), nie mają zastosowania w zakresie przedawnienia przepisy kodeksu

pracy (art. 292 § 2 k.p.).

III APr 7/96 wyrok s.apel. 1996.05.24

w Katowicach

OSA 1997/6/18

Zwiększenie się potrzeb poszkodowanego stanowi również podstawę (art. 444 § 2 k.c.) przyznania

konkretnej renty z tego tytułu. Zwiększenie bowiem potrzeb stanowi również szkodę przyszłą, wyrażającą

się w stale powtarzających się wydatkach na ich zaspokojenie (np. konieczność stałego leczenia,

zabiegów, kuracji, opieki osób trzecich, specjalnego odżywiania itp.).

II PZP 2/96 uchwała SN 1996.05.24

OSNP 1997/1/7

Pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy nie przysługuje od pracodawcy zwrot kosztów zakupu

leku nabytego za pełną odpłatnością, jeżeli nie ponosi on odpowiedzialności na zasadach prawa cywilnego.

II UZP 22/95 uchwała SN 1996.05.23

OSNP 1996/24/377

Powszechna Spółdzielnia Spożywców "Społem" nie jest uspołecznionym zakładem pracy w rozumieniu

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy 2 dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II UZP 10/96 uchwała SN 1996.05.17

OSNP 1996/22/343

Członkom rodziny osoby najbliższej ubezpieczonemu rolnikowi, nie podlegającej ubezpieczeniu,

przysługuje jednorazowe odszkodowanie, jeżeli śmierć tej osoby nastąpiła wskutek wypadku przy pracy

rolniczej, któremu uległa ona pomagając ubezpieczonemu rolnikowi, nie będąc jego pracownikiem, w

pracach związanych z prowadzeniem działalności rolniczej (art. 10 ust. 1 pkt 4 w związku z pkt 2 ustawy

z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników - jednolity tekst: Dz. U. z 1993 r., Nr 71,

poz. 342 ze zm.).

II PRN 5/96 wyrok SN 1996.04.19

OSNP 1996/21/321

Do spraw o odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu spowodowanego chorobą zawodową,

stwierdzonego po wejściu w życie ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków

przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zm.), stosuje się

przepisy obowiązujące w dniu faktycznego ustania zatrudnienia narażającego na powstanie tej choroby

(art. 49 ust. 3 ustawy wypadkowej).

III AUr 125/96 wyrok s.apel. 1996.04.04

w Białymstoku

OSAB 1996/2/32

Przed organem rentowym może toczyć się postępowanie o ustalenie wypadku przy pracy oraz w drodze

do pracy i z pracy, a także organ ten może dokonywać samodzielnej oceny okoliczności, przyczyn tych

zdarzeń oraz rozstrzygać merytorycznie o świadczeniach wypadkowych pracownika.

II PR 1/96 wyrok SN 1996.03.13

OSNP 1997/4/50

W sytuacji, gdy pracownik po otrzymaniu renty inwalidzkiej z tytułu choroby zawodowej (wypadku przy

pracy) był nadal zatrudniony, bieg 3-letniego terminu przedawnienia określonego w art. 442 § 1 zdanie 1

KC rozpoczyna się od dnia dowiedzenia się o zaistnieniu szkody w postaci różnicy dochodu osiąganego

przez niego po doznaniu szkody, a dochodami, które uzyskiwały, gdyby szkody nie doznał.

II PRN 3/96 wyrok SN 1996.03.06

OSNP 1996/18/264

Szczególny charakter roszczeń majątkowych związanych z wypadkiem przy pracy przemawia za

koniecznością oceny zarzutu przedawnienia z punktu widzenia zasad współżycia społecznego (art. 5 k.c.).

I SA 1540/95 wyrok NSA 1996.02.29

w Warszawie

Pr.Pracy 1997/3/37

UWAGA: Teza częściowo nieaktualna.

W świetle przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.) o tym, czy schorzenie ma charakter zawodowy decydują

dwa czynniki. Są nimi zamieszczenie schorzenia w specjalnym wykazie chorób zawodowych i istnienie

związku przyczynowego pomiędzy chorobą a warunkami pracy. Wprowadzenie w tej materii jakichkolwiek

dodatkowych wymagań jest niedopuszczalne.

III AUr 148/96 wyrok s.apel. 1996.02.29

w Warszawie

Pr.Pracy 1996/11/48

Dla stwierdzenia, czy istnieją podstawy z art. 8 ust. 1 ustawy wypadkowej wyłączające prawo pracownika

do świadczeń przewidzianych w tej ustawie, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy przyczyny wypadku

leżą wyłącznie po stronie poszkodowanego pracownika, a dopiero w następnej kolejności ustalenia

wymaga rodzaj zawinienia pracownika.

III AUr 72/96 wyrok s.apel. 1996.02.27

w Gdańsku

OSA 1996/6/21

Wypadek, jakiemu uległ pracownik w czasie imprezy organizowanej w celach charytatywnych, jest

wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy, o jakim mowa w art. 6 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 12

czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jedn. tekst Dz. U.

Nr 30 z 1983 r., poz. 144 ze zmianami).

W świetle tego przepisu, za wypadek zrównany z wypadkiem przy pracy uznaje się wypadek, jakiemu

uległ pracownik przy wykonywaniu zadań zleconych przez działające w zakładzie pracy organizacje

polityczne lub zawodowe albo uczestniczące w organizowanych przez nie czynach społecznych.

Zaznaczyć przy tym należy, że powołany przepis uchwalony w 1975 r., więc w zupełnie innych realiach

politycznych i gospodarczych, stracił częściowo na aktualności, gdyż w zakładach pracy nie działają już

organizacje polityczne (partie). Nie organizuje się też czynów społecznych w dawnym znaczeniu, gdyż

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

poprzednio czyn społeczny polegał na wykonywaniu społecznie (bez wynagrodzenia) prac na rzecz

zakładu pracy czy środowiska. Należy jednak uznać, że czynem społecznym jest zbiórka funduszy na

określony cel społeczny, przeprowadzana w jakiejkolwiek formie - również poprzez zorganizowanie

imprezy dobroczynnej, z której dochód przeznaczony jest na ten cel.

Impreza organizowana przez zakład pracy zatrudniający ubezpieczonego, także mecz piłkarski mający na

celu zgromadzenie funduszy na dofinansowanie letniego wypoczynku wychowanków ośrodka szkolno-

wychowawczego dla dzieci z wadami słuchu, stanowi czyn społeczny w rozumieniu powołanego wyżej

przepisu.

Możliwe jest uznanie zdarzenia za wypadek zrównany z wypadkiem przy pracy, mimo że czyn ten nie był

organizowany przez organizacje zawodowe działające w zakładzie pracy, a przez zarząd banku, ponieważ

ten nie przystający do rzeczywistości przepis nie może ograniczać kręgu organizatorów i skoro przewiduje

prawo do świadczeń pracownikom biorącym udział w czynie społecznym organizowanym przez

organizacje zawodowe, to tym bardziej z uprawnień tych powinni korzystać pracownicy biorący udział w

czynach społecznych organizowanych przez pracodawcę.

Przy takiej kwalifikacji zdarzenia kwestia polecenia służbowego nie ma znaczenia, gdyż udział w czynie

społecznym jest zupełnie dobrowolny i o uprawnieniach przesądza sam udział w czynie.

II PRN 2/96 wyrok SN 1996.02.14

OSNP 1996/17/252

UWAGA: Pkt 1 tezy - nieaktualny

1. Przeprowadzenie przez sąd rewizyjny dowodów uzupełniających zgodnie z art. 4774 § 1 k.p.c. daje

temu sądowi podstawę do dokonania ustaleń odmiennych od ustaleń sądu pierwszej instancji (art. 4774 §

2 k.p.c. - a contrario).

2. Praca dyrektora jest z istoty swej związana z dużą odpowiedzialnością, a występujące w jej toku

stresy, nie mogą być uznane za nietypowe warunki pracy w rozumieniu przyczyny zewnętrznej zdarzenia

(art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych, jednolity tekst Dz. U. z 1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II PRN 1/96 wyrok SN 1996.02.14

OSNP 1996/16/237

Pracodawca, który nie miał podstaw do podejrzewania, iż przyczyną zgonu pracownika była choroba

zawodowa, nie może ponosić odpowiedzialności z tytułu przyznania członkom rodziny tego pracownika

renty rodzinnej na zasadach przepisów ustawy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników

zamiast renty wyższej w oparciu o ustawę o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych.

III AUr 102/96 wyrok s.apel. 1996.02.13

w Gdańsku

OSA 1998/3/8

Podkreślić należy różnicę między niedbalstwem w rozumieniu prawa karnego, a rażącym niedbalstwem w

rozumieniu ustawy wypadkowej.

Różnica ta najogólniej biorąc sprowadza się do tego, że aby mówić o rażącym niedbalstwie w rozumieniu

ustawy wypadkowej, muszą występować, czy to po stronie podmiotowej, czy też przedmiotowej czynu

okoliczności, które dają podstawę do szczególnie negatywnej oceny postępowania sprawcy.

III AUr 11/96 wyrok s.apel. 1996.01.24

w Białymstoku

OSA 1996/7-8/26...

Spłata kredytu bankowego w czasie drogi pracownika do domu stanowi przerwę życiowo uzasadnioną, nie

pozbawiającą go odszkodowania z tytułu skutków wypadku przy wykonywaniu tej czynności.

III AUr 1258/95 wyrok s.apel. 1996.01.16

w Gdańsku

OSA 1996/7-8/27

Wypadkiem przy pracy jest każde nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną i pozostające w

związku czasowym, miejscowym i funkcjonalnym z wykonywaną pracą, jeżeli wpłynęło na gwałtowne

pogłębianie się samoistnych procesów chorobowych poszkodowanego.

III AUr 664/95 wyrok s.apel. 1996.01.16

w Poznaniu

Pr.Pracy 1996/9/48

Okoliczność, że zgon nastąpił w czasie pracy nie daje podstaw do uznania zdarzenia za wypadek przy

pracy, skoro nie został on wywołany przyczyną zewnętrzną i nie pozostawał w związku przyczynowym z

wykonywaną pracą. Tylko stres, którego normalny organizm nie może znieść, może być uznany za

przyczynę zewnętrzną.

II URN 48/95 wyrok SN 1996.01.12

OSNP 1996/15/213

Górnicza renta wdowia przysługuje osobie, której mąż w chwili śmierci nabył prawo do górniczej

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

emerytury lub renty. Śmierć wskutek wypadku przy pracy w kopalni pod ziemią jest równoznaczna z

nabyciem prawa do renty inwalidzkiej z tytułu pracy górniczej bez względu na rzeczywisty staż pracy

górniczej lub równorzędnej.

II PRN 12/95 wyrok SN 1996.01.12

OSNP 1996/13/183

Dla określenia wysokości jednorazowego odszkodowania należnego członkom rodziny pracownika

zmarłego w związku z wypadkiem przy pracy miarodajna jest data uprawomocnienia się orzeczenia

ustalającego taki związek.

III APr 63/95 wyrok s.apel. 1995.12.29

w Katowicach

OSA 1997/1/2

Pojęcie "nadmiernego wysiłku" nie jest pojęciem abstrakcyjnym, które odnosi się do jakiegoś bliżej

niesprecyzowanego stopnia odporności fizycznej i psychicznej organizmu człowieka, lecz jest odnoszone

do możliwości psychicznych i fizycznych danego pracownika.

III AUr 752/95 wyrok s.apel. 1995.12.28

w Łodzi

OSA 1995/11-12/75...

Zarówno wykładnia gramatyczna jak i wykładnia historyczna przepisu art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia

20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 71 z 1993 r., poz. 342) prowadzą do

wniosku, że do uznania za wypadek przy pracy rolniczej zdarzenia, które nastąpiło w okolicznościach

określonych tym przepisem wystarczające jest wykazanie, że zdarzenie to nastąpiło na terenie

gospodarstwa domowego związanego z gospodarstwem rolnym, które ubezpieczony prowadzi, lub w

którym stale pracuje, przy czynnościach wykonywanych zwykle w tym gospodarstwie domowym, a więc

także i tych, które służą do zaspokojenia potrzeb życiowych.

II PRN 9/95 wyrok SN 1995.11.17

OSNP 1996/12/171

Wykonywanie pracy przez osobę odbywającą karę pozbawienia wolności nie powoduje powstania

stosunku pracy między tą osobą a zakładem pracy. Sprawa o roszczenia odszkodowawcze skazanego z

tytułu uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem przy pracy dochodzone na podstawie art. 417-

420 i 435 k.c. nie jest sprawą z zakresu prawa pracy.

II UZP 19/95 uchwała SN 1995.10.19

OSNP 1996/10/141...

Zawarte w § 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 11 lutego 1994 r.

zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia zasad ustalania wysokości jednorazowego

odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego

(Dz. U. Nr 26, poz. 94) pojęcie "zdarzenia" oznacza zdarzenie uznane po dniu 31 grudnia 1993 r. za

wypadek przy pracy rolniczej lub chorobę zawodową, uprawniające do otrzymania jednorazowego

odszkodowania.

II PRN 11/95 wyrok SN 1995.10.13

OSNP 1996/8/117

Bieg przedawnienia roszczenia o rentę uzupełniającą rozpoczyna się z dniem, w którym pracownik

powziął wiadomość o doznanym uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą

zawodową, powodującymi całkowitą lub częściową utratę zdolności do pracy.

III AUr 225/95 wyrok s.apel. 1995.09.07

w Białymstoku

OSA 1995/7-8/59

Mąż siostry rolnika nie jest osobą najbliższą ubezpieczonego rolnika w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1

pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 71, poz. 342 z

1993 r.). Takimi osobami najbliższymi rolnika są krewni jego żony.

II URN 14/95 wyrok SN 1995.09.06

OSNP 1996/6/85

W sprawie o rentę inwalidzką z tytułu wypadku przy pracy ustalenie daty, w której powstało prawo do

tego świadczenia powinno nastąpić z uwzględnieniem art. 76 i art. 99 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o

powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin - Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm. (art.

25 pkt 3 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych - jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II PRN 5/95 wyrok SN 1995.08.09

OSNP 1996/4/63

Prawidłowe ustalenie daty rozpoczęcia biegu przedawnienia z art. 442 § 1 k.c. wymaga rozważenia

wszystkich okoliczności, ponieważ nie zawsze zaliczenie do grupy inwalidów, a nawet przyznanie renty

inwalidzkiej z tytułu wypadku przy pracy, może być utożsamione z powzięciem wiadomości o pełnym

rozmiarze szkody uzasadniającej przyznanie renty uzupełniającej.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

III AUr 234/95 wyrok s.apel. 1995.07.25

w Rzeszowie

OSA 1997/4/15

Wnioskodawca po przekazaniu gospodarstwa rolnego nie ma statusu rolnika, a więc osoby prowadzącej

na własny rachunek działalność rolniczą (art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu

społecznym rolników), nie jest również domownikiem, skoro nie pracuje stale w tym gospodarstwie

rolnym, jest inwalidą II grupy, zaś jego uprawnienie do świadczenia na wypadek uszczerbku na zdrowiu

wywołanego wypadkiem przy pracy rolniczej, nie jest wynikiem jego "własnego" ubezpieczenia, a

powstaje z mocy prawa (art. 10 ust. 2 cytowanej ustawy).

II PRN 6/95 wyrok SN 1995.07.07

OSNP 1996/4/61

Do roszczenia opartego na przepisach kodeksu cywilnego (art. 442 § 1, 444 § 2), dotyczącego przyznania

renty wyrównawczej, rozpatrywanego przez sąd pracy (art. 476 § 1 pkt 3 k.p.c.) nie mają zastosowania

w zakresie przedawnienia tego roszczenia przepisy kodeksu pracy (art. 292 § 2 k.p.).

Sąd pracy rozpatrując roszczenie o rentę wyrównawczą, w oparciu o przepisy kodeksu cywilnego, nie

może z urzędu uwzględnić przedawnienia tego roszczenia na podstawie art. 292 § 2 k.p.

II PZP 2/95 uchwała SN 1995.06.29

OSNP 1996/4/57

Decyzja inspektora sanitarnego stwierdzająca chorobę zawodową lub brak podstaw do jej stwierdzenia

nie wiąże sądu powszechnego rozpoznającego sprawę o świadczenia z tytułu choroby zawodowej także

po oddaleniu przez Naczelny Sąd Administracyjny wniesionej na nią skargi.

III AUr 178/95 wyrok s.apel. 1995.06.28

w Białymstoku

OSA 1995/7-8/66

Samodzielnie prowadzona budowa domu mieszkalnego przez ubezpieczonego rolnika nie jest "pracą

rolniczą" w rozumieniu przepisu art. 11 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia

1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 71, poz. 342 z 1993 r.). Dlatego wypadek przy

budowie domu mieszkalnego przez rolnika nie może być uznany za wypadek przy pracy rolniczej.

II PRN 4/95 wyrok SN 1995.06.07

OSNP 1996/3/44

UWAGA: Teza częściowo nieaktualna.

Nie można wykluczyć związku przyczynowego między warunkami pracy a chorobą zawodową, jeżeli

między ustaniem zatrudnienia w warunkach narażających zdrowie pracownika a ujawnieniem się tej

choroby upłynął znaczny okres czasu.

II PRN 3/95 wyrok SN 1995.04.21

OSNP 1995/22/274

Wykluczenie zaczadzenia jako przyczyny śmierci pracownika nie zwalnia sądu od wynikającego z art. 3 §

2 k.p.c. obowiązku wszechstronnego zbadania okoliczności faktycznych sprawy i wyjaśnienia innych

okoliczności, które mogły stanowić przyczynę zewnętrzną wypadku przy pracy.

III AUr 274/95 wyrok s.apel. 1995.04.07

w Gdańsku

OSA 1995/7-8/63

W związku z treścią art. 32 ust. 2 ustawy z 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (jedn. tekst: Dz. U. Nr 30, poz. 144 ze zm.) organ rentowy nie przejmuje

zobowiązań byłego uspołecznionego zakładu pracy w zakresie odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy,

który miał miejsce przed sprywatyzowaniem przedsiębiorstwa państwowego.

II PRN 1/95 wyrok SN 1995.03.24

OSNP 1995/17/216

Przeżycie wewnętrzne w postaci emocji o znacznym nasileniu, wywołujące negatywne skutki w

organizmie pracownika, może być uznane za przyczynę zewnętrzną zdarzenia, jeżeli powstało wskutek

okoliczności nietypowych dla stosunków pracowniczych (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych - jednolity tekst: Dz. U. 1983 r., Nr

30, poz. 144 ze zm.).

III AUr 99/95 wyrok s.apel. 1995.03.07

w Łodzi

OSA 1995/4/38

Przez zwykłe czynności wykonywane poza terenem gospodarstwa rolnego, związane z prowadzeniem

działalności rolniczej o jakich mowa w art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy z 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu

społecznym rolników (tekst jedn. Dz. U. Nr 71/93, poz. 342) należy rozumieć czynności wynikające w

sposób naturalny i celowy z potrzeb danego gospodarstwa rolnego, niezbędne w konkretnej sytuacji do

prowadzenia określonej działalności rolniczej.

III AUr 89/45 wyrok s.apel. 1995.03.02

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

w Łodzi

OSA 1995/3/28

Przez zdarzenie o jakim mowa w § 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z

11.02.1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie określania zasad ustalania wysokości

jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej...(Dz. U. Nr 26, poz. 94) należy

rozumieć nie tylko zdarzenie faktycznie zaistniałe po 31.12.1993 r. ale również zaistniałe przed tą datą,

jeżeli uznanie tego zdarzenia za wypadek przy pracy rolniczej o jakim mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z

20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 71/93 poz. 342) nastąpiło dopiero

prawomocnym wyrokiem sądu wydanym po 31.12.1993 r.

II PZP 6/94 uchwała SN 1995.02.15

OSNP 1995/12/143

I. Roszczenie o odszkodowanie w związku z wypadkiem przy pracy wykonywanej w warunkach

pozbawienia wolności skierowane przeciwko zakładowi karnemu nie jest sprawą z zakresu prawa pracy w

rozumieniu art. 476 § 1 pkt 3 k.p.c.

II. Osoby, które uległy wypadkowi przy pracy wykonywanej w czasie odbywania kary pozbawienia

wolności, mogą na zasadach prawa cywilnego dochodzić uzupełniających roszczeń odszkodowawczych

ponad przewidziane przepisem § 5 ust. 1 w związku z ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3

października 1975 r. w sprawie podstawy wymiaru renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby

zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach, oraz

świadczeń dla osób nie będących pracownikami (Dz. U. Nr 33, poz. 179 ze zm.).

II PZP 7/94 uchwała SN 1995.01.20

OSNP 1995/13/158

Roszczenie o jednorazowe odszkodowanie uprawnionego członka rodziny rencisty pobierającego rentę

inwalidzką z tytułu choroby zawodowej i zmarłego na skutek tej choroby, przewidziane przepisem art. 12

ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zmianami), staje się wymagalne z

dniem uprawomocnienia się orzeczenia Komisji Lekarskiej ds. Inwalidztwa i Zatrudnienia, stwierdzającego

związek przyczynowy śmierci z rozpoznaną chorobą zawodową.

III AUr 764/94 wyrok s.apel. 1995.01.17

w Poznaniu

Pr.Pracy 1995/5/41

Nie zasługuje na aprobatę stanowisko sądu, że wnioskodawca utracił możliwość ubiegania się o

jednorazowe odszkodowanie na zasadzie art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o

ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1991 r. nr 7, poz. 24) tylko dlatego, że pomagał rolnikowi w

jego gospodarstwie rolnym będąc inwalidą II grupy. Takie stanowisko jest przedwczesne, skoro sąd nie

ustalił z jakiego powodu wnioskodawca jest inwalidą, ani nie powołał dowodu z opinii biegłego lekarza

odpowiedniej specjalności dla ustalenia, czy stan zdrowia wnioskodawcy pozwalał mu na pracę w

gospodarstwie rolnym.

III AUr 853/93 wyrok s.apel. 1994.12.22

w Poznaniu

Pr.Pracy 1995/1/41

Zawał mięśnia sercowego jest skutkiem schorzenia samoistnego i jego wystąpienie w czasie wykonywania

normalnych czynności wchodzących do zakresu czynności pracowniczych albo w czasie odbywanej w

normalnych warunkach drogi do pracy lub z pracy, nie stwarza podstawy do przypisania temu zdarzeniu

cech wypadku w rozumieniu ustawy wypadkowej.

Zasadniczą przyczyną zawału mięśnia sercowego jest miażdżyca naczyń wieńcowych, a więc choroba

samoistna. Procesy wewnętrzne powodujące to schorzenie często nie dają wcześniejszych objawów i

mogą ujawnić się nagle. Brak wcześniejszego leczenia w zakresie chorób krążenia nie może prowadzić do

wniosku, iż nie istniały poprzednio u poszkodowanego pracownika określone schorzenia, mające wpływ

na powstanie zawału.

Zgodnie z orzecznictwem sądowym w tym zakresie mogą istnieć również przyczyny czynnościowe

wywołujące (przyspieszające) powstanie zawału serca. Należą do nich zwłaszcza negatywne emocje

(stresy). Warunkiem uznania ich za nagłą przyczynę zewnętrzną musi być ich nagłość, spowodowana

nagłymi i nadzwyczajnymi okolicznościami, zwłaszcza zagrażającymi życiu.

III APr 41/94 wyrok s.apel. 1994.12.15

w Krakowie

OSA 1995/2/16

Zewnętrzną przyczyną sprawczą wypadku przy pracy może w każdy czynnik pochodzący spoza organizmu

poszkodowanego zdolny wywołać w istniejących warunkach szkodliwe skutki, w tym także pogorszyć stan

pracownika dotkniętego już schorzeniem samoistnym.

II URN 40/94 wyrok SN 1994.12.09

OSNP 1995/9/113

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Okoliczność, czy wypadek pracownika udającego się do pracy zdarzył się poza terenem zakładu pracy,

czy po wejściu już na teren zakładu, ma istotne znaczenie dla oceny prawnej tego zdarzenia i określenia

strony zobowiązanej do wypłacenia należnego odszkodowania.

II PZP 5/94 uchwała SN 1994.12.06

OSNP 1995/19/237

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której udziałowcami obok przedsiębiorstw państwowych są

osoby fizyczne, jest uspołecznionym zakładem pracy w rozumieniu art. 32 ustawy z dnia 12 czerwca

1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z

1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zm.), jeżeli udział przedsiębiorstw państwowych w kapitale tej spółki

przekracza 50%.

II UZP 20/94 uchwała SN 1994.11.18

OSNP 1995/7/90

Przepis art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity

tekst: Dz. U. z 1993 r., Nr 71, poz. 342 ze zm.) ma zastosowanie także do rolnika, który na skutek

wypadku przy pracy rolniczej stał się długotrwale niezdolnym do pracy w gospodarstwie rolnym przed

objęciem go ubezpieczeniem emerytalno-rentowym i następnie nabył prawo do renty inwalidzkiej

rolniczej na podstawie art. 21 ust. 3 tej ustawy.

II URN 45/94 wyrok SN 1994.11.18

OSNP 1995/5/69

Ustalenie po uprawomocnieniu się decyzji przyznającej pracownikowi rentę inwalidzką z ogólnego stanu

zdrowia, że zdarzenie stanowiące przyczynę jego inwalidztwa było wypadkiem w drodze z pracy do domu,

jest okolicznością istniejącą przed i ujawnioną po wydaniu tej decyzji, która uzasadnia ponowne ustalenie

wysokości świadczenia z urzędu na podstawie art. 80 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu

emerytalnym pracowników (Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.). W takim przypadku okres wypłaty

świadczenia powypadkowego ustala się na podstawie art. 101 tejże ustawy.

II PRN 6/94 wyrok SN 1994.11.08

OSNP 1995/10/122

Ustalenie przez Sąd, że zdarzenie nagłe, spowodowane przyczyną zewnętrzną, któremu pracownik uległ

po przybyciu do zakładu pracy i wskutek którego zmarł, nastąpiło po zerwaniu związku z pracą, musi być

oparte na dowodach pozwalających przyjąć taką hipotezę i nie może być dowolne.

II PRN 7/94 wyrok SN 1994.11.08

OSNP 1995/9/108

Przy ocenie nadmiernego wysiłku jako przyczyny zewnętrznej wypadku przy pracy należy mieć na

uwadze nie tylko rodzaj wykonywanych czynności, ale także warunki i okoliczności, w których czynności

te są wykonywane.

II URN 39/94 wyrok SN 1994.10.25

OSNP 1995/4/53

Za wypadek w drodze do pracy lub z pracy uważa się zdarzenie nagłe, spowodowane przyczyną

zewnętrzną, które nastąpiło w drodze z domu do pracy lub z pracy do domu (art. 6 ust. 1 i art. 41 ust. 3

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych -

jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zm.).

II URN 38/94 wyrok SN 1994.10.25

OSNP 1995/4/52

Zawał mięśnia sercowego może być uznany za wypadek przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z

dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z

1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zm.), jeżeli nastąpił w czasie wykonywania pracy w normalnych warunkach

przez pracownika dotkniętego schorzeniem samoistnym na skutek przyczyny zewnętrznej lub wystąpienia

dodatkowych zdarzeń, które w konkretnych okolicznościach mogą być uznane za współsprawcze

przyczyny zewnętrzne.

II AKr 872/94 wyrok s.apel. 1994.10.21

w Gdańsku

OSA 1995/2/21

Żołnierzowi zdradzającemu psychiczne objawy chorobowe, który doznał w związku z pełnieniem czynnej

służby wojskowej trwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku wynikającego z niedostatecznego

sprawowania nad nim nadzoru służbowego, a którego poczytalność w chwili zdarzenia (wybicie szyby

głową w oknie i skok z drugiego piętra) była zniesiona i który działał z pobudek chorobowych, przysługuje

jednorazowe odszkodowanie pieniężne stosownie do reguł art. 5 w związku z art. 2 ustawy z dnia 16

grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych, przysługujących w razie wypadków i chorób

pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 57, poz. 342 ze zm.).

III AUr 393/94 wyrok s.apel. 1994.10.12

w Katowicach

OSA 1995/6/54

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Sam fakt "wygłoszenia" z ubezpieczenia w sytuacji, gdy pracownik nie był o nim poinformowany i udawał

się do pracy z zamiarem jej świadczenia, nie może wykluczać uznania zdarzenia za wypadek w drodze do

pracy, jeżeli wszystkie okoliczności będą wskazywały, iż jedynym powodem pokonywania danej drogi

była wola realizowania obowiązków pracowniczych.

II URN 17/94 wyrok SN 1994.09.06

OSNP 1995/1/12

Kombatantom i innym osobom uprawnionym, pobierającym rentę inwalidzką z tytułu wypadku przy pracy

lub choroby zawodowej przysługuje prawo do dodatku kombatanckiego, określonego w art. 15 ustawy z

dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i

okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 ze zm.).

II PRN 5/94 wyrok SN 1994.09.06

OSNP 1994/12/194

Pracownik, który stał się niezdolny do pracy na skutek choroby zawodowej i utracił zatrudnienie po 1

sierpnia 1990 r., może dochodzić renty na podstawie art. 444 § 2 k.c. nawet wówczas, gdy przyczyna

rozwiązania umowy o pracę nie była związana z tą chorobą.

II PRN 1/94 wyrok SN 1994.08.11

OSNP 1995/3/34

Dla stwierdzenia istnienia lub zerwania związku z pracą w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12

czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.

U. z 1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zm.) decydujące znaczenie ma zachowanie się pracownika, który uległ

wypadkowi.

II UZP 13/94 uchwała SN 1994.07.08

OSNP 1994/7/114

Członkom rodziny poborowego, wezwanego do stawienia się przed komisją lekarską (art. 27 ust. 1

ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej -

jednolity tekst: Dz. U. z 1992 r., Nr 4, poz. 16), który uległ śmiertelnemu wypadkowi w drodze do

siedziby tej komisji lub w drodze powrotnej, przysługują świadczenia na zasadach i w trybie

przewidzianym dla pracowników w przepisach o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych. Prawo do tych ubezpieczeń ustala i świadczenia wypłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

II PZP 4/94 uchwała SN 1994.06.16

OSNP 1994/11/170

1. Decyzja organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej w przedmiocie istnienia lub nieistnienia choroby

zawodowej podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

2. Sąd powszechny rozpoznający sprawę o świadczenia z tytułu choroby zawodowej, nie jest związany

decyzją inspektora sanitarnego.

II PRN 3/94 wyrok SN 1994.06.08

OSNP 1994/5/87

Inwalidztwo II grupy, wywołane schorzeniami samoistnymi, nie wyłącza dochodzenia renty uzupełniającej

(art. 444 § 2 k.c.) z tytułu występującego obok niego inwalidztwa III grupy spowodowanego chorobą

zawodową.

II PRN 2/94 wyrok SN 1994.05.25

OSNP 1994/4/67

Roszczenie górnika inwalidy III grupy wskutek wypadku przy pracy o rentę uzupełniającą byłoby

uzasadnione, gdyby renta wypadkowa oraz zarobki, które górnik mógłby osiągnąć dzięki zachowanej

częściowo zdolności do zatrudnienia, były w sumie niższe niż hipotetycznie wyliczona emerytura górnicza.

II URN 1/94 wyrok SN 1994.05.24

OSNP 1994/4/72

Wszechstronne wyjaśnienie okoliczności przyczyn wypadku w gospodarstwie rolnym, a zwłaszcza

przesłuchanie osoby poszkodowanej jest niezbędne dla ustalenia, czy był to wypadek przy pracy rolniczej

w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników

(jednolity tekst: Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342).

III AUr 209/94 wyrok s.apel. 1994.05.12

w Łodzi

OSA 1995/2/17

Drogę z miejsca służby do domu, w której nastąpiła przerwa z przyczyn życiowo uzasadnionych, a czas

jej nie przekroczył granic potrzeby, należy uznać za drogę bezpośrednią, o jakiej mowa w art. 2 ust. 1

ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób

pozostających w związku ze służbą w Policji (Dz. U. Nr 53, poz. 345 z późn. zm.).

II PZP 1/94 uchwała SN 1994.05.11

OSNP 1994/6/96

Pracownikowi, który nie dochodzi roszczeń odszkodowawczych bądź rentowych na podstawie ustawy z

dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

tekst: Dz. U. Nr 30 z 1983 r., poz. 144 ze zm.), ale ma interes prawny w ustaleniu, że określone

zdarzenie było wypadkiem przy pracy lub zaistniało w okolicznościach nie pozbawiających go roszczeń z

tejże ustawy - a ustalenia te decydują o jego prawach i związanych z nimi ewentualnie w przyszłości

roszczeniach - przysługuje prawo wystąpienia do sądu rejonowego - sądu pracy z powództwem o

ustalenie i sprostowanie protokołu powypadkowego na podstawie art. 189 k.p.c.

II PZP 2/94 uchwała SN 1994.05.11

OSNP 1994/4/66

Uprawniony do inwalidzkiej renty wypadkowej obywatel polski, który mieszka na terytorium Republiki

Federalnej Niemiec i na mocy międzypaństwowej umowy z dnia 9 października 1975 r. o zaopatrzeniu

emerytalnym i wypadkowym (Dz. U. z 1976 r., Nr 16, poz. 102) otrzymuje niemieckie zaopatrzenie

wypadkowe, może w Polsce dochodzić podwyższenia renty wyrównawczej, zasądzonej na podstawie

prawa cywilnego.

III AUr 364/94 wyrok s.apel. 1994.05.11

w Gdańsku

POSAG 1994/4/98

W sytuacji gdy wypadek wydarzył się poza czasem świadczenia pracy i pozostawania w dyspozycji

zakładu pracy, a jednocześnie w czasie, który zawsze w dniach roboczych pracownik przeznaczał na

pokonanie drogi z domu do zakładu pracy, okoliczność, że wypadek ten wydarzył się na terenie zakładu

pracy, dlatego że pracownik wyjątkowo zmienił trasę i podążając do pracy postanowił pokonać zamiast

zwykle uczęszczanej drogi publicznej drogę nieco krótszą a prowadzącą przez teren zakładu pracy, nie

odbiera temu wypadkowi cechy wypadku w drodze z domu do pracy.

Taki bowiem stan faktyczny nie wypełnia dyspozycji art. 6 ustawy wypadkowej, a więc nie może

uzasadniać uznania zdarzenia za wypadek przy pracy.

I SA 102/94 wyrok NSA 1994.05.05

w Warszawie

ONSA 1995/3/106

Wniosek o ponowne badanie, o jakim mowa w § 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18

listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 z późn. zm.), może być

wyrażony również przez złożenie jednostce organizacyjnej wymienionej w tym przepisie oświadczenia

kwestionującego orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.

II PZP 3/94 uchwała SN 1994.04.26

OSNP 1994/4/65

Jeżeli choroba zawodowa wystąpiła u pracownika w czasie przed podziałem zakładu pracy, a orzeczenie o

uszczerbku na zdrowiu spowodowanym tą chorobą zostało wydane po podziale zakładu, to za

zobowiązania wynikające ze stosunku pracy powstałe przed zmianami organizacyjnymi odpowiadają na

zasadzie art. 23[1 ]§ 4 k.p. solidarnie zakłady pracy utworzone w wyniku podziału zakładu.

I SA 1121/93 wyrok NSA 1994.04.08

w Warszawie

ONSA 1995/1/46

Stosownie do § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 z późn. zm.) rozstrzygnięcie organów inspekcji sanitarnej

sprowadza się wyłącznie do stwierdzenia lub odmowy stwierdzenia choroby zawodowej.

III AUr 901/94 wyrok s.apel. 1994.04.06

w Krakowie

OSA 1994/7/64

Gdy przepis art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent... (Dz.U.

Nr 104, poz. 450 z późn. zm.) posługuje się sfmułowaniem "renta inwalidzka z tytułu wypaku przy pracy

lub choroby zawodowej obliczona w myśl ust. 1-3 tego przepisu", to należy przyjąć, że po dniu 15

listopada 1991 r. brak jest podstaw prawnych do odmiennego niż przewidziane dla rent z ustawy z dnia

14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 z późn.

zm.), obliczania wysokości rent z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, a w konsekwencji,

że wysokość tych rent także zależy nie tylko od zarobków rencisty, lecz także od jego stażu pracy.

Ta zmiana prawa otwiera możliwość ponownego obliczenia rent wypadkowych według zasad z art. 11 ust.

4 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i

rent oraz o zmianie niektórych ustaw, przy zastosowaniu art. 33 ust. 2 tej ustawy.

III AUr 82/94 wyrok s.apel. 1994.03.29

w Rzeszowie

OSA 1994/11-12/92

Określenie "przepustka" nie ma znaczenia jednolitego. Ozacza ono bowiem generalnie dokument

uprawniający do wejścia do instytucji, urzędu, fabryki itp., jak również ich opuszczenia, zaś w związku ze

służbą wojskową "przepustka" określa dodatkowo czas, na który została udzielona. Oznacza zatem

zezwolenie przebywania poza jednostką wojskową przez określony czas.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

SA/Wr 147/94 wyrok NSA 1994.03.15

we Wrocławiu

Prok.i Pr. 1995/2/53

1. Inspektora sanitarnego, prowadzącego postępowanie administracyjne w sprawie choroby zawodowej

obowiązują wszystkie reguły dotyczące przebiegu postępowania. W szczególności dotyczą go art. 7 i art.

77 § 1 k.p.a.

2. Orzeczenie lekarskie mające być podstawą rozstrzygnięcia szczególnie w sprawach spornych i

wątpliwych, musi nosić cechy opinii biegłego w rozumieniu art. 84 § 1 k.p.a., zatem nie może ograniczać

się do lakonicznego stwierdzenia, ale powinno być wszechstronnie uzasadnione i wyjaśniać wątpliwości w

sposób przekonujący i dostępny dla stron, organu prowadzącego postępowanie oraz sądu

administracyjnego.

III AUr 32/94 wyrok s.apel. 1994.02.28

w Rzeszowie

OSA 1994/11-12/89

Kwestia wysokości świadczenia z tytułu ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn. Dz.U. Nr 30 z 1983 r. poz. 144 z późn. zm.)

została uregulowana w tejże ustawie, stąd też nie ma powodu do sięgania w tym zakresie do przepisów

powszechnie obowiązujących. Fakt, iż ustawa z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i

rent...(Dz. U. Nr 104, poz. 450) znajduje również zastosowanie do rent przysługujących na podstawie

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. oznacza, iż to stosowanie jest ograniczone art. 25 ustawy z dnia 17

października 1991 r.*

---------------------------------------------------------------------------

* W tym miejscu pomyłkowo powołano ustawę z dnia 17 października 1991 r. Z kontekstu wynika, że

chodzi tu o ustawę z dnia 12 czerwca 1975 r. (tzw. ustawę wypadkową).

III APr 160/93 wyrok s.apel. 1994.02.24

w Poznaniu

Pr.Pracy 1995/2/39

1. Zatrudnienie pracownika w wieku 70 lat zawierało samo w sobie ryzyko nakazujące szczególną

ostrożność w ustaleniu możliwości świadczenia przez niego pracy ze względu na stan zdrowia. W związku

z tym zakład pracy winien był zainteresować się zdrowiem pracownika w momencie zatrudnienia go i w

momencie ponawiania z nim umowy o pracę oraz w okresie wykonywania przez niego pracy. Fakt pobytu

w szpitalu i leczenia się przez pracownika na poważne schorzenia wymagał ze strony pracodawcy

podjęcia czynności zmierzających do ustalenia zdolności do pracy.

2. Okoliczność, że praca odbywała się w normalnych warunkach, nie przesądza, iż zawału, którego doznał

pracownik, nie można uznać za wypadek przy pracy. Przy uwzględnieniu stanu zdrowia pracownika, który

przed konferencją podjął wysiłek polegający na odbyciu całonocnej podróży, pracę w normalnych

warunkach należy uznać za zewnętrzną przyczynę wypadku. W niniejszej sprawie przemawia za tym

także stan psychiczny pracownika polegajcy na szczególnym emocjonalnym zaangażowaniu w sprawy

zakładu pracy.

Powyższe uwarunkowania nakazują przjąć, iż zawał, którego doznał pracownik, miał zewnetrzną

przyczynę w wykonywaniu obowiązków pracowniczych, stąd całe zdarzenie należy kwalifikować jako

wypadek przy pracy w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadku przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. nr 30, poz. 144).

III AUr 16/94 wyrok s.apel. 1994.02.23

w Białymstoku

PS-wkł. 1994/6/15

Generalnie za czynności wykonywane w interesie służby można uznać te działania wykonywane nawet

bez polecenia, jak również w czasie wolnym od służby, które należą do obowiązków policjanta i wynikają

z istoty pełnionej przez niego funkcji.

III AUr 591/93 wyrok s.apel. 1994.02.22

w Poznaniu

Pr.Pracy 1995/2/38

Okoliczność, że udar mózgu nastąpił w czasie pracy oraz był nagły nie wystarczy do uznania, że spełnione

są warunki art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadku przy pracy i

chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. nr 30, poz. 144). Stwierdzenie zakładu pracy, że dane zdarzenie

jest wypadkiem przy pracy, nie jest wiążące. Ani organ rentowy, ani sądy, nie są związane treścią

protokółu powypadkowego.

II URN 5/94 wyrok SN 1994.02.17

OSNP 1994/2/28

Decyzja inspektora sanitarnego odmawiająca stwierdzenia choroby zawodowej, nie ma mocy wiążącej,

zwłaszcza gdy po jej wydaniu wnioskodawca był nadal przez wiele lat zatrudniony w warunkach

narażających na powstanie tej choroby.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

III AUr 862/93 wyrok s.apel. 1994.02.03

w Łodzi

OSP 1994/9/161

Wypadek funkcjonariusza Policji, który uzyskał kilkugodzinne zwolnienie ze służby w celu udania się do

domu i w drodze do domu uległ wypadkowi - jest wypadkiem w związku ze służbą w Policji w rozumieniu

art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie

wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji (Dz.U. Nr 53, poz. 345 ze zm.) o ile tylko

droga ta była nieprzerwana, najkrótsza lub najkorzystniejsza w układzie komunikacyjnym.

III AUr 1070/93 wyrok s.apel. 1994.01.13

w Gdańsku

PS-wkł. 1995/3/23

Samo przebywanie pod wpływem alkoholu w czasie spowodowania wypadku przy pracy nie jest

równoznaczne ze stanem nietrzeźwości. Przepis art. 8 ust. 2 ustawy z 12. 06. 1975 r. o świadczeniach z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.)

uzależnia możliwość pozbawienia pracownika prawa do świadczeń określonych w ustawie od tego, by

pracownik w chwili wypadku był w stanie nietrzeźwości, a więc by zawartość alkoholu we krwi

przekraczała 0,5%.

I SA 1640/93 wyrok NSA 1994.01.07

w Warszawie

ONSA 1995/1/28

W celu spełnienia przesłanki określonej w § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r.

w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 z późn. zm.) wystąpienie szkodliwych czynników

w środowisku nie musi być zawinione przez pracodawcę i nie musi wynikać z przekroczenia

dopuszczalnych norm; wystarczy wystąpienie w środowisku pracy czynnika, który jest szkodliwy choćby

dla jednego pracownika ze względu na jego osobniczą wrażliwość.

III AUr 1027/93 wyrok s.apel. 1994.01.07

w Gdańsku

OSA 1994/6/38

Brak jest podstaw prawnych do zastosowania art. 358(1) § 3 k.c. przy ustalaniu wysokości jednorazowgo

odszkodowania z tytułu uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem w drodze z domu do pracy,

wypłaconego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

III AUr 655/93 wyrok s.apel. 1993.12.21

w Łodzi

OSP 1994/6/122

W myśl przepisów art. 42-46 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu (Dz.U. Nr

106, poz. 457) wszelka legalna praca za granicą jest zrównana z zatrudnieniem na obszarze Polski -

również w zakresie świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych - jednakże pod

warunkiem opłacania składek ubezpieczeniowych oraz składek na Fundusz Pracy za pośrednictwem

instytucji kierującej (w przypadku zatrudnienia, o jakim mowa w art. 42 pkt 2) lub indywidualnie (w

przypadku zatrudnienia określonego w art. 42 pkt 3 tej ustawy).

III AUr 411/93 wyrok s.apel. 1993.12.15

w Białymstoku

PS-wkł. 1994/6/14

Rażące niedbalstwo to zachowanie graniczące niemal z umyślnością i zachodzi wówczas, gdy pracownik

przewiduje skutki swego zachowania, lecz spodziewa się ich uniknąć, bądź skutków tych nie przewiduje,

choć może i powinien je przewidzieć.

II PZP 3/93 uchwała SN 1993.11.24

OSP 1994/10/192

Sprawy o roszczenia uzupełniające z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych rozpoznają sądy

pracy.

III AUr 320/93 wyrok s.apel. 1993.10.28

w Rzeszowie

OSA 1994/3/16

Droga do pracy rozpoczyna się w miejscu zamieszkania z chwilą wyjścia z domu, a kończy się z chwilą

przybycia do miejsca świadczenia pracy.

III APr 61/93 wyrok s.apel. 1993.09.29

w Łodzi

OSA 1994/1/1

Zwiększenie się trwałego uszczerbku na zdrowiu poszkodowanego w wyniku wypadku przy pracy

pracownika, zawinionego przez zakład pracy - w stopniu niższym niż 10% i z tej przyczyny nie

podlegającym naprawieniu w oparciu o przepisy ustawy wypadkowej (art. 11 ustawy z dnia 12 czerwca

1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych - Dz. U. Nr 30 z 1983 r.,

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

poz. 144) - może uzasadniać roszczenie o zadośćuczynienie (art. 445 § 1 k.c.), jeżeli okoliczności

towarzyszące pogorszeniu w stanie zdrowia wskazują na powstanie nowej krzywdy.

III APr 36/93 wyrok s.apel. 1993.06.30

w Katowicach

Pr.Pracy 1995/3/42

Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie bądź częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo zwiększyły się

jego potrzeby lub zmniejszyły się widoki powodzenia na przyszłość może żądać od zobowiązanego do

naprawienia szkody odpowiedniej renty (art. 444 § 2 k.c.). Szkoda wyraża się różnicą między

potencjalnymi dochodami, jakie poszkodowany przypuszczalnie osiągnąłby w okresie objętym rentą,

gdyby nie doznał uszkodzenia ciała, a wszelkimi dochodami, jakie może faktycznie w tym okresie

osiągnąć bez zagrożenia stanu zdrowia.

II PRN 2/93 wyrok SN 1993.05.21

OSNC 1994/2/42

W sytuacji, gdy górnik na skutek wypadku przy pracy utracił na stałe zdolność do wykonywania

dotychczasowej pracy rębacza, a następnie zdolność do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia, co w

konsekwencji spowodowało niemożność uzyskania górniczej emerytury z chwilą osiągnięcia stosownego

wieku - przy ocenie zasadności jego roszczenia o podwyższeniu renty uzupełniającej nie mają znaczenia

skutki późniejszego wypadku komunikacyjnego, nawet jeżeli pogorszyły one ogólny stan zdrowia górnika,

gdyż przyczynę utraty zdolności do wykonywania pracy górnika-rębacza stanowiły następstwa

wcześniejszego wypadku przy pracy.

II UR 2/93 wyrok SN 1993.05.21

PiZS 1993/12/79

Podnoszenie przez pracownika - nauczyciela kwalifikacji na studium podyplomowym za zgodą zakładu

pracy, może być rozważane jako wykonywanie czynności w interesie zakładu pracy w rozumieniu art. 6

ust. 1 pkt 2 ustawy z 12.VI.1975 o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(Dz.U. 1983, Nr 30, poz. 133 ze zm.).

II PZP 1/93 uchwała SN 1993.03.23

OSNC 1993/12/211

Decyzja właściwego inspektora sanitarnego o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej nie

wiąże sądu w sprawie o świadczenia z tytułu tej choroby.

III APr 51/92 wyrok s.apel. 1992.12.31

w Łodzi

OSA 1993/8/32

Stan nietrzeźwości pracownika nie powoduje zerwania związku z pracą, jeżeli do wypadku dochodzi w

sytuacji, w której nie można wykluczyć, że obok tego stanu także inne dolegliwości organizmu

spowodowały, że doszło do zdarzenia spowodowanego przyczyną zewnętrzną, w wyniku którego nastąpiła

śmierć pracownika.

III AUr 613/92 wyrok s.apel. 1992.12.28

w Łodzi

OSA 1993/9/39

Ochrona ubezpieczeniowa z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o ubezpieczeniu społecznym

duchownych (Dz. U. Nr 29., poz 156) obejmuje wszelkie czynności duchownego związane z udziałem w

rekolekcjach, z wyłączniem takich tylko działań, które kolidują z realizacją funkcji duszpasterskich albo

nie mają z nimi związku.

III AUr 288/92 wyrok s.apel. 1992.10.27

w Rzeszowie

OSA 1993/3/11

Poborowy przeznaczony do odbycia zasadniczej służby wojskowej, skierowany na czas jej odbywania do

zakładowej zawodowej straży pożarnej jako zwolniony od odbycia zasadniczej służby wojskowej, w razie

wypadku zaistniałego w okresie tego zwolnienia powodującego inwalidztwo, nie może być uznany za

inwalidę w rozumieniu art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i

wojskowych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68).

II PRN 8/92 wyrok SN 1992.10.07

OSNC 1993/6/114

Sprawa o świadczenia z tytułu wypadku w drodze do pracy i z pracy jest sprawą z zakresu ubezpieczeń

społecznych w rozumieniu art. 476 § 2 pkt 4 k.p.c.

III AUr 296/91 wyrok s.apel. 1991.12.31

w Gdańsku

OSA 1992/5/37

Ustawa z 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i

chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342), nie wyłącza okresu

przepustki. Korzystając z przepustki żołnierz odbywa nadal czynną służbę wojskową. Żołnierz nie udaje

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

się na przepustkę samowolnie, lecz tylko na polecenie przełożonych, bo podlega dyscyplinie wojskowej.

Żołnierz, który samowolnie opuszcza swoją jednostkę albo wyznaczone miejsce przebywania, podlega

karze (por. art. 303 kodeksu karnego).

Trzeba więc przyjąć, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 cyt. poprzednio ustawy z 1972 r., za wypadek

pozostający w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej uważać należy również nagłe zdarzenie,

wywołane przyczyną zewnętrzną, które zaszło podczas wykonywania przez żołnierza polecenia

przełożonego udania się na przepustkę.

III APr 52/91 wyrok s.apel. 1991.11.27

w Łodzi

OSA 1992/6/40

Spożycie przez pracownika alkoholu metylowego, które stało się możliwe wskutek niewłaściwego

zabezpieczenia (oznakowania) i przechowywania trucizn - w czasie i miejscu wykonywania pracy - w

błędnym przekonaniu, iż jest to inny rodzaj alkoholu nie stawarzający zagrożenia dla życia człowieka - nie

zrywa związku czasowego z pracą i zdarzenie takie winno być uznane za wypadek przy pracy.

III APr 75/91 wyrok s.apel. 1991.11.26

w Katowicach

OSA 1992/6/38

I. Jeżeli pracownik uległ wypadkowi po dniu 1.I.1990 r., to będzie możliwym uzyskanie przez pracownika

roszczeń uzupełniających świadczenie wypadkowe na podstawie przepisów prawa cywilnego o czynach

niedozwolonych.

II. Prawo żądania zwrotu bądź wyłożenia z góry kosztów leczenia nie pozbawia poszkodowanego

okoliczność, że korzysta z uzupełnionego lecznictwa, jeżeli tylko zostanie wykazane, że celowe jest

stosowanie takich metod lecznictwa, zabiegów lub środków, które nie wchodzą w zakres leczenia

uspołecznionego.

II PZP 2/91 uchwała SN 1991.11.20

OSP 1992/11/257

Członkom rodziny rencisty, pobierającego rentę inwalidzką z tytułu choroby zawodowej i zmarłego

wskutek tej choroby po dniu 1 stycznia 1990 r., przysługuje odszkodowanie z art. 12 ustawy z dnia 12

czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz.U.

z 1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zm.), jeśli inwalidztwo z tytułu choroby zawodowej zostało stwierdzone i

zatrudnienie narażające na chorobę ustało przed dniem 1 stycznia 1968 r.

II PZP 1/91 uchwała SN 1991.10.11

OSP 1992/11/256

W sytuacji, gdy dopiero w wyroku sądu ustalono, że śmierć pracownika była następstwem wypadku przy

pracy, odsetki od roszczenia o jednorazowe odszkodowanie przysługują z upływem 14 dni od daty tego

wyroku.

II URN 52/91 wyrok SN 1991.08.27

LEX nr 16501

Funcjonariusz, który został zwolniony ze służby przed dniem 1 stycznia 1972 r. ma prawo do pobierania

półtorakrotnego świadczenia na podstawie art. 37 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu

emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin (Dz.U. 1983 Nr 46, poz. 210 ze zm.)

jeżeli stał się inwalidą z tytułu chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub

warunkami służby po dniu 31 grudnia 1972 r., ale przed upływem 3 lat od zwolnienia ze służby.

III AUr 130/91 wyrok s.apel. 1991.08.20

w Gdańsku

OSA 1992/2/16

Jednorazowe odszkodowanie należne żołnierzowi z tytułu trwałego uszczerbku na zdrowiu wynikającego z

choroby pozostającej w związku ze służbą wojskową (...), którego nie uzyskał on za życia na skutek

bezczynności lub zawinionej opieszałości odpowiedniego organu wojskowego, przysługuje członkom jego

rodziny (...) także w sytuacji, gdy śmierć żołnierza nie była spowodowana chorobą pozostającą w związku

ze służbą wojskową.

III AUr 28/91 wyrok s.apel. 1991.07.17

w Białymstoku

OSA 1992/2/12

Zgodne z prawem (...) jest stanowisko ustalające, że zdarzenie z przecieraniem własnych drzew na deski

przeznaczone do budowanego domu mieszkalnego oraz urządzeń inwestorskich (deski mniej

wartościowe) jest wypadkiem przy pracy w gospodarstwie rolnym, gdyż było to zdarzenie nagłe,

wywołane przyczyną zewnętrzną i powstałe podczas wykonywania zwykłych czynności przy prowadzeniu

indywidualnego gospodarstwa rolnego.

II PRN 3/91 wyrok SN 1991.07.09

OSP 1992/11/263

Praca w normalnych warunkach może, przy uwzględnieniu indywidualnego stanu psychicznego i

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

faktycznego pracownika, stanowić dla niego nadmierny wysiłek i stać się przyczyną zewnętrzną wypadku

przy pracy (art. 6 ustawy z 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych, jedn. tekst: Dz.U. z 1983 r., Nr 30, poz. 144).

III APr 37/91 wyrok s.apel. 1991.05.23

w Katowicach

OSA 1992/1/1

Renta wyrównawcza ma na celu naprawienie szkody przyszłej, wyrażającej się w wydatkach na

zwiększenie potrzeby oraz w nieosiągnięciu tych zarobków i innych korzyści majątkowych, jakie

poszkodowany osiągnąłby w przyszłości, gdyby nie doznał rozstroju zdrowia. Rozmiar tych wydatków i

rozmiar utraconych korzyści powinny wyznaczyć wysokość renty. Szkoda wyraża się różnicą pomiędzy

zarobkami, jakie poszkodowany mógłby osiągnąć w okresie objętym rentą, a wszelkimi dochodami.

Dodatek jest niewątpliwie dochodem, a zatem powinien być uwzględniony przy obliczaniu renty

uzupełniającej.

III PZP 24/90 uchwała SN 1991.02.28

OSNC 1991/7/80

Jednorazowe odszkodowanie należne rodzinie z tytułu śmierci pracownika lub rencisty w związku z

wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, zgodnie z przepisem art. 14 ustawy z dnia 12 czerwca

1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jedn. tekst: Dz. U. z 1983

r. Nr 30, poz. 144 ze zm.: Dz. U. z 1989 r. Nr 35, poz. 192; z 1990 r. Nr 36, poz. 206), podlega

zmniejszeniu o nominalną kwotę wypłaconego pracownikowi odszkodowania z tytułu stałego lub

długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, bez uwzględnienia wzrostu stawek jednorazowego odszkodowania

przysługującego pracownikowi.

II PR 61/90 wyrok SN 1990.12.20

LEX nr 14937...

Obowiązek wypłaty renty wyrównawczej na rzecz wdowy na podstawie art. 446 § 2 k.c. istnieje tak

długo, dopóki nie osiągnie ona zdolności zarobkowych, umożliwiających pełną kompensatę utraconych

zarobków męża.

III PZP 20/90 uchwała SN 1990.12.14

OSNC 1991/7/79

Osoby poszkodowane w wyniku wypadków przy pracy, które nastąpiły przed dniem 1 stycznia 1990 r.,

mogą dochodzić od zakładów pracy na zasadach prawa cywilnego roszczeń uzupełniających powstałych

po tym dniu.

III PZP 5/90 uchwała SN 1990.12.14

OSNC 1991/7/78

Renta uzupełniająca pobierana od zakładu pracy, o której mowa w art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 31 marca

1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu

emerytalnym (Dz. U. Nr 11, poz. 43), nie może ulec podwyższeniu wskutek spadku wartości nominalnej

pieniądza za okres przed dniem 1 października 1990 r.

III UZP 19/90 uchwała SN 1990.12.12

OSNC 1991/5-6/60

Osoba, która ma prawo do emerytury na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu

społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin (jedn. tekst: Dz. U. z 1989 r. Nr 24, poz. 133

ze zm.), lecz nie pobiera tego świadczenia, gdyż nie przekazała jeszcze gospodarstwa rolnego Państwu i

nadal je prowadzi, ma prawo do świadczeń określonych w art. 6 i 7 tejże ustawy z tytułu wypadku przy

pracy w gospodarstwie rolnym.

II PR 56/90 wyrok SN 1990.12.06

OSNC 1992/11/205

Członkowie rodziny osoby, która w chwili śmierci nie była pracownikiem ani też nie pobierała renty

inwalidzkiej na podstawie ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.), nie tracą prawa do

odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 1 tej ustawy.

II PRN 10/90 wyrok SN 1990.12.06

PiZS 1991/4/62

Ochrona zagwarantowana pracownikowi będącemu w podróży służbowej przez art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy

wypadkowej z 1975 roku jest bardzo szeroka i wyklucza związek zdarzenia z pracą tylko wtedy, gdy

wypadek został spowodowany postępowaniem pracownika, które nie pozostawało w związku z

wykonywaniem powierzonych mu zadań.

II PR 52/90 wyrok SN 1990.11.29

PiZS 1991/4/63

Przy kwalifikacji konkretnej okoliczności jako przyczyny zewnętrznej w rozumieniu art. 6 ustawy

wypadkowej z 1975 roku, ważne jest, aby stanowiła ona przyczynę sprawczą zdarzenia, natomiast nie

musi być przyczyną wyłączną (jedyną).

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

II PR 38/90 wyrok SN 1990.10.04

LEX nr 14670

Orzeczenie obwodowej komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia w sprawie trwałego lub

długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej staje się

prawomocne po bezskutecznym upływie terminów przewidzianych do jego zaskarżenia.

II PR 36/90 wyrok SN 1990.10.04

LEX nr 14669

Jednorazowe odszkodowanie z tytułu trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek

wypadku przy pracy lub choroby zawodowej staje się wymagalne z chwilą uprawomocnienia się

orzeczenia lekarskiego określającego ten uszczerbek.

II PR 34/90 wyrok SN 1990.10.04

LEX nr 14671

Bieg 14-dniowego terminu, o którym mowa w § 16 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw

Socjalnych z dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu

oraz wypłacanie świadczeń z tytułu wypadku przy pracy ... (Dz.U. Nr 36, poz. 199) w razie ustalenia

uszczerbku dopiero w opinii biegłych lekarzy sądowych rozpoczyna się z chwilą, gdy opinia ta dojdzie do

wiadomości strony prawnej.

III UZP 12/90 uchwała SN 1990.07.20

OSNC 1991/4/40

Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu niezdolności do pracy z powodu choroby

zawodowej nie uwzględnia się wynagrodzenia za dyżury zakładowe pełnione przez lekarza zatrudnionego

w zakładzie społecznym służby zdrowia.

III PZP 49/89 uchwała SN 1989.11.08

OSP 1991/1/19

W sprawie o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy - w razie sporu co do istnienia

uszczerbku na zdrowiu lub jego wysokości - datą stwierdzenia tego uszcerbku w rozumieniu § 7

rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1988 r. w sprawie podwyższenia niektórych świadczeń z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 29, poz.199), jest data prawomocności

orzeczenia sądu.

II PR 3/89 wyrok SN 1989.07.14

PiZS 1990/5/62

W sytuacji, gdy śmierć pracownika nie występuje bezpośrednio po wypadku, o tym, iż zakład pracy

uważa istnienie takiego związku za oczywiste, świadczy wypłacenie jednorazowego odszkodowania.

Zatem dla oceny, w jakiej wysokości odszkodowanie to powinno być wypłacone, decyduje dzień, w

którym zakład pracy dokonuje tej wypłaty.

III UZP 17/89 uchwała SN 1989.06.22

OSNC 1990/7-8/88

Emerytowi wojskowemu nie przysługuje prawo do zwiększenia emerytury wojskowej o połowę renty

inwalidzkiej w sytuacji, gdy inwalidztwo jego jest następstwem wypadku pozostającego w związku ze

służbą wojskową, jakiemu uległ przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o

świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku

ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 35, poz. 342).

III PZP 18/89 uchwała SN 1989.06.21

OSNC 1990/7-8/89

Artykuł 40 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144) nie ma zastosowania do spraw o świadczenia

z tytułu wypadków przy pracy, które nastąpiły przed dniem 1 stycznia 1976 r., tj. przed wejściem w życie

tej ustawy (art. 49 ust. 1 i art. 52).W sprawie o zmianę wysokości renty na podstawie art. 907 § 2 k.c.

sąd jest związany poprzednim wyrokiem zasądzającym tę rentę co do zasady odpowiedzialności

zobowiązanego.

III PRN 6/88 wyrok SN 1988.10.14

LEX nr 14652

Odmowa uznania za chorobę zawodową wirusowego zapalenia wątroby u czynnego zawodowo pracownika

służby zdrowia jest uzasadniona, jeżeli wszystkie elementy oceny, wymienione w § 1 ust. 2

rozporządzenia Rady Ministrów z 18.XI.83 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294)

stanowią dostateczną podstawę do wyłączenia związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem a

działaniem czynnika szkodliwego dla zdrowia w środowisku pracy.

III CRN 287/88 wyrok SN 1988.10.13

LEX nr 8916

Przewidziane w § 3 ogólnych warunków ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków (M. P. Nr 42

z 1985 r., poz. 269) wyłączenie z odpowiedzialności PZU chorób zawodowych nie ma zastosowania w

takim zakresie jakim odpowiedzialność ta została inaczej określona w § 32 ust. 2 pkt 1 tych warunków z

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

uwagi na zawarcie ubezpieczenia w tzw. wariancie rozszerzonym. Jeżeli trwałe inwalidztwo jest

następstwem zdarzenia uznanego za wypadek przy pracy, o którym mowa w powołanym przepisie,

wywołane zostało jednocześnie chorobą zawodową, nie uchyla to odpowiedzialności ubezpieczeniowej

PZU na podstawie tego przepisu.

III PZP 3/88 uchwała SN 1988.02.23

OSNC 1989/11/173

Pracownikowi, który wskutek choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na

zdrowiu przysługuje jednorazowe odszkodowanie, także po ustaniu zatrudnienia, od zakładu pracy, w

którym zatrudnienie narażało go na powstanie lub nawrót choroby zawodowej (art. 32 ust. 2 pkt 2

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych -

jedn. tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144).

III PZP 36/87 uchwała SN 1987.11.30

OSNC 1988/2-3/23

Dziecko poczęte, a jeszcze nie urodzone w chwili śmierci swego ojca spowodowanej wypadkiem przy

pracy lub chorobą zawodową, jeżeli urodzi się żywe, nabywa prawo do jednorazowego odszkodowania na

podstawie art. 12 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144).

II PRN 9/87 wyrok SN 1987.11.23

OSNC 1989/6/107

Ustawa z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40,

poz. 267 ze zm.) nie normuje problematyki roszczeń z tytułu uszczerbku na zdrowiu będącego

następstwem wypadków w zatrudnieniu i chorób zawodowych powstałych przed dniem 1 stycznia 1968 r.,

dlatego zawarty w art. 16 ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o

zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 11, poz. 43) zakaz dochodzenia

roszczeń zachował moc, także po dniu 1 stycznia 1983 r.

III UZP 28/87 uchwała SN 1987.07.14

OSNC 1988/10/139

Zawarte w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy

zawodowych i ich rodzin (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 29, poz. 139 ze zm.) określenie "inwalidztwo

powstało wskutek wypadku lub choroby, pozostających w związku ze służbą wojskową, z tytułu których

przysługują świadczenia odszkodowawcze", oznacza, że przy ocenie związku inwalidztwa ze służbą

wojskową nie uwzględnia się takich obrażeń i ich następstw, których nie można wiązać przyczynowo z

wypadkiem, oraz takich schorzeń i ich następstw, których nie można wiązać przyczynowo ze

szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej.

III PZP 9/87 uchwała SN 1987.04.28

OSNC 1988/7-8/94

Wszczęcie przed organem rentowym postępowania o rentę inwalidzką z tytułu wypadku przy pracy nie

wyłącza możliwości dochodzenia przed sądem pracy ustalenia treści protokołu powypadkowego.

II URN 65/87 wyrok SN 1987.04.16

OSNC 1988/7-8/107

W świetle § 14 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki

Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu

oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadków przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu

chorób zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz 199), należy przyjąć, że droga do pracy i z pracy może być

pokonywana kilkakrotnie w ciągu jednego dnia roboczego. Związek tej drogi z pracą istnieje zawsze w

sytuacji, gdy pracownik pokonuje bez przerwy drogę do domu, która jest najdogodniejsza w danym

układzie komunikacyjnym z miejsca pracy.

III PZP 81/86 uchwała SN 1987.03.30

OSNC 1987/12/187

Przepis art. 40 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144) wyłącza możliwość dochodzenia przez

konkubinę roszczeń cywilnoprawnych od uspołecznionego zakładu pracy z tytułu szkody w związku ze

śmiercią konkubenta w wyniku wypadku przy pracy.

III UZP 4/87 uchwała SN 1987.02.20

OSNC 1988/4/44

Renta inwalidzka przyznana dziecku rolnika z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku z wypadkiem

przy pracy w gospodarstwie rolnym w myśl art. 26 pkt 2 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o

zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 140 ze

zm.) i wypłacana nadal na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym

rolników indywidualnych i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 268 ze zm.) nie podlega zawieszeniu

także w sytuacji, gdy małżonek rencisty prowadzi gospodarstwo rolne.

III UZP 3/87 uchwała SN 1987.02.20

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSNC 1988/4/43

Jeżeli bezpośrednio przed przyznaniem renty inwalidzkiej z tytułu choroby zawodowej rencista pobierał

rentę inwalidzką z ogólnego stanu zdrowia, przy podwyższeniu renty inwalidzkiej z tytułu choroby

zawodowej na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 stycznia 1986 r. o podwyższeniu emerytur i rent

w 1986 r. (Dz. U. Nr 1, poz. 1) za rok przyznania tej renty przyjmuje się rok przyznania renty

inwalidzkiej z ogólnego stanu zdrowia - pod warunkiem, że za podstawę wymiaru renty z tytułu choroby

zawodowej przyjęto wynagrodzenie, od którego obliczona była renta z ogólnego stanu zdrowia.

III PZP 82/86 uchwała SN 1987.01.28

LEX nr 14646

Dziecku poczętemu, które rodzi się po śmierci swego ojca spowodowanej wypadkiem przy pracy lub

chorobą zawodową nie przysługuje jednorazowe odszkodowanie na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z

dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jedn.

tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144).

III UZP 1/87 uchwała SN 1987.01.22

OSNC 1988/2-3/28

Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej z tytułu choroby zawodowej, do której prawo zostało ustalone w

1986 r. stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres ostatnich 12

miesięcy zatrudnienia albo kolejnych 24 miesięcy zatrudnienia wybranych przez zainteresowanego z

ostatnich 12 lat zatrudnienia, nie mniej jednak niż 10300 zł (§ 9 ust. 2 uchwały nr 27 Rady Ministrów z

dnia 4 marca 1985 r. w sprawie podwyższenia niektórych emerytur i rent - M.P. Nr 4, poz. 29) - także w

sytuacji, gdy podstawa wymiaru pobieranej już emerytury jest wyższa na skutek rewaloryzacji i

podwyższenia.

III UZP 53/86 uchwała SN 1986.12.22

OSNC 1988/1/10

Sąd jest uprawniony do badania prawidłowości ustaleń protokołu powypadkowego również wtedy, gdy

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie wyczerpał trybu postępowania przewidzianego w ust. 4 i 5 § 16

rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 1974 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn

wypadku przy pracy (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 55, poz. 244).

II URN 239/86 wyrok SN 1986.11.27

OSNC 1988/1/21

Wnioskodawca pobierający wypadkową rentę inwalidzką jako wyższe świadczenie jest uprawniony do

połowy emerytury wraz z połową dodatku kombatanckiego, który będąc częścią składową świadczenia, do

którego został przyznany, powinien być ustalony na tych samych zasadach jak świadczenie podstawowe

(art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych - jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 oraz art. 12 ustawy z dnia 26 maja

1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów - Dz. U. Nr 16, poz. 122).

III UZP 46/86 uchwała SN 1986.11.07

OSNC 1987/12/193

Osobie współpracującej, będącej członkiem rodziny rzemieślnika, nie przysługuje prawo do

jednorazowego odszkodowania w związku z wypadkiem określonym w art. 10 ustawy z dnia 18 grudnia

1976 r. o ubezpieczeniu społecznym rzemieślników i niektórych innych osób prowadzących działalność

zarobkową na własny rachunek oraz ich rodzin (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 147).

III PZP 70/86 uchwała SN 1986.11.06

OSNC 1987/11/172

W sprawie o odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem przy pracy sąd

samodzielnie ocenia przesłanki roszczenia, w tym także fakt zaistnienia wypadku przy pracy, chociażby

został on pozytywnie ustalony protokołem wydanym w trybie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z

dnia 5 grudnia 1974 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy (jedn. tekst: Dz.

U. z 1983 r. Nr 55, poz. 244).

III PZP 59/86 uchwała SN 1986.10.24

OSNC 1987/5-6/68

Art. 40 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144) wyłącza odpowiedzialność za szkodę z tytułu

uszczerbku na zdrowiu pracownika z tytułu wypadku przy pracy, nie wyrównaną świadczeniami

określonymi w tej ustawie, także w stosunku do nie uspołecznionych zakładów pracy.

II URN 166/86 wyrok SN 1986.10.07

OSNC 1988/2-3/37

Stres psychiczny związany z wykonywaniem obowiązków pracowniczych, który przeciętny organizm

ludzki jest w stanie znieść bez istotnego uszczerbku dla zdrowia, nie jest przyczyną zewnętrzną w

rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy

i chorób zawodowych (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144).

IV CZ 93/86 postanow. SN 1986.07.17

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSNC 1987/11/177

Nie jest sprawą z zakresu prawa pracy - w rozumieniu art. 476 § 1 k.p.c. - sprawa, w której

poszkodowany z wypadku przy pracy pracownik dochodzi - na podstawie przepisów prawa cywilnego -

roszczeń odszkodowawczych od innego zakładu pracy, którego pracownikiem nie był w czasie wypadku

przy pracy.

III UZP 23/86 uchwała SN 1986.06.20

OSNC 1987/5-6/76

Przepis art. 37 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy

zawodowych i ich rodzin (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 29, poz. 139 ze zm.) nie ma zastosowania w

sytuacji, gdy inwalidztwo pozostające w związku ze służbą wojskową spowodowane zostało gruźlicą

wymienioną w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do zarządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 16

stycznia 1976 r. w sprawie ustalenia wykazów chorób pozostających w związku ze służbą wojskową, z

tytułu których przysługują świadczenia rentowe i odszkodowawcze (M. P. Nr 4, poz. 29 ze zm.) - choćby

choroba ta wywołała inwalidztwo pozostające w związku ze służbą wojskową przed dniem 1 stycznia 1973

r.

II URN 71/86 wyrok SN 1986.06.04

OSP 1987/7/157

Jeżeli pracownik nie został dopuszczony do pracy z powodu wprowadzenia się w stan nietrzeźwości, to

droga, jaką on odbywa po opuszczeniu zakładu pracy, nie jest drogą z pracy, w rozumieniu art. 41 ust. 1

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(jedn. tekst Dz.U. 1983, Nr 30, poz. 144).

II URN 46/86 wyrok SN 1986.05.20

PiZS 1986/8/75

W świetle art. 10 ust. 2 ustawy z 18.XII.1976 o ubezpieczeniu społecznym rzemieślników i niektórych

innych osób prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek oraz ich rodzin (jedn. tekst. Dz. U.

1983 Nr 31, poz. 147), w zw. z art. 1 ust. 1 ustawy z 8.VI.1972 o wykonywaniu i organizacji rzemiosła

(jedn. tekst Dz. U. 1983 Nr 7, poz. 40) nie jest wypadkiem przy prowadzeniu działalności rzemieślniczej

wypadek rzemieślnika prowadzącego naprawę obuwia, któremu uległ przy pracach budowlanych

prowadzonych na własnej posesji przy podwyższaniu istniejącego budynku.

III PZP 21/86 uchwała SN 1986.04.22

LEX nr 14641

Uszkodzenie przez pracownicę palmą oka w czasie i miejscu pracy jest wypadkiem przy pracy w

rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy

i chorób zawodowych (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144).

II PR 1/86 wyrok SN 1986.01.23

LEX nr 14881...

Przeżycie wewnętrzne (uraz psychiczny) w postaci emocji o znacznym nasileniu, wywołujące negatywne

skutki w organizmie pracownika, może być uznane za przyczynę zewnętrzną wypadku w rozumieniu art.

6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144), jeżeli zostało wywołane nie przez pracownika, lecz

powstało wskutek okoliczności nietypowych dla normalnych stosunków pracowniczych.

III CRN 404/85 wyrok SN 1985.12.05

OSNC 1986/11/177

Stanowiący nieszczęśliwy wypadek zawał serca, jako następstwo wysiłku fizycznego przy wykonywaniu

pracy, wyłączony jest z odpowiedzialności Państwowego Zakładu Ubezpieczeń wynikającej z umowy

ubezpieczenia zawartej na podstawie ogólnych warunków ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych

wypadków zatwierdzonych decyzją Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 1970 r. Nr RF/RMU/4030-

03/NW/70, zmienionych m.in. decyzją Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 1979 r. Nr GSU/4030-101/79.

II PR 8/85 wyrok SN 1985.05.22

OSNC 1986/1/20

Jednorazowe odszkodowanie przewidziane w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 30,

poz. 144) nie przysługuje osobie pozostającej w konkubinacie z pracownikiem, który uległ wypadkowi

przy pracy (art. 12 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy), jak również nie przysługuje dziecku zmarłego

pracownika, które w chwili śmierci pracownika było poczęte, ale nie urodzone (art. 12 ust. 2 pkt 2

ustawy).

III UZP 7/85 uchwała SN 1985.04.03

OSNC 1985/11/176

Przy ustalaniu jednorazowego odszkodowania pieniężnego z tytułu trwałego uszczerbku na zdrowiu,

należnego żołnierzowi z mocy art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 o świadczeniach odszkodowawczych

przysługujących w razie wypadków i chorób zawodowych pozostających w związku ze służbą wojskową

(Dz. U. Nr 53, poz. 342), nie uwzględnia się kwoty odszkodowania przyznanej przez organ wojskowy

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

(dowódca okręgu wojskowego) na podstawie art. 8 pkt 1 tej ustawy.

II URN 27/85 wyrok SN 1985.03.15

OSNC 1985/11/184

Prawo do okresowej renty inwalidzkiej przysługuje rolnikowi, który - przy spełnieniu pozostałych

wymagań - stał się inwalidą I lub II grupy wyłącznie wskutek wypadku przy pracy w gospodarstwie

rolnym, a także rolnikowi, który na skutek wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym został zaliczony

wprawdzie tylko do III grupy, ale wypadek przy pracy przy uwzględnieniu ówczesnego stanu zdrowia

czyni go całkowicie niezdolnym do pracy w gospodarstwie rolnym.

III PZP 8/85 uchwała SN 1985.03.07

LEX nr 14632

Wypadek, któremu uległ rolnik podczas malowania (bielenia) izby mieszkalnej, jest wypadkiem przy

pracy w gospodarstwie rolnym, w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu

społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 268), jeżeli w izbie tej

wykonywane są także czynności związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

II UR 4/85 wyrok SN 1985.02.14

PiZS 1985/11/68

Przez określenie "zajęcia w szkole wyższej" (§ 5 ust. 2 pkt 8 rozporządzenia Rady Ministrów z 3.X.1975 w

sprawie podstawy wymiaru renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla

pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach oraz świadczeń dla osób nie

będących pracownikami - Dz.U. Nr 33, poz. 179) należy rozumieć nie tylko zajęcia bezpośrednio

związane z procesem naukowo-dydaktycznym studenta, lecz również zajęcia, mające charakter pracy

społecznej wykonywanej przez studenta na polecenie szkoły wyższej, lub też za zgodą tej szkoły na

polecenie istniejącej na terenie szkoły wyższej studenckiej organizacji młodzieżowej.

III UZP 58/84 uchwała SN 1985.01.23

OSNC 1985/10/152

Przepis art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144) nie ma zastosowania do roszczeń o

rentę z tytułu choroby zawodowej.

III PZP 50/84 uchwała SN 1985.01.14

OSNC 1985/9/129

I. Do wypadku, który wydarzył się w czasie wykonywania obowiązków radnego, nie ma zastosowania art.

6 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144).

II. Wypadek przy wykonywaniu funkcji radnego jest wypadkiem uregulowanym w § 5 ust. 1 i 2 pkt 5

rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1975 r. w sprawie podstawy wymiaru renty z tytułu

wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w

szczególnych okolicznościach oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami (Dz. U. Nr 33, poz.

179 ze zm.).

III. Wypadek, któremu uległ pracownik w czasie wykonywania funkcji radnego, może być uznany za

wypadek przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jeżeli zdarzenie to ma związek z pracą.

III PZP 29/84 uchwała SN 1984.10.17

OSNC 1985/2-3/21

Bieg przewidzianego w art. 291 § 1 k.p. terminu przedawnienia roszczenia o jednorazowe odszkodowanie

z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej (art. 9-11 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych - tekst jednolity: Dz. U. z 1983 r. Nr

30, poz. 144) rozpoczyna się od dnia, w którym pracownik dowiedział się o doznaniu stałego lub

długotrwałego uszczerbku na zdrowiu albo jego zwiększeniu się co najmniej o 10%.

II URN 96/84 wyrok SN 1984.09.20

OSNC 1985/5-6/76

Przepis art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich

rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267), przewidujący zwiększenie renty inwalidzkiej o 1% podstawy jej wymiaru

za każdy pełny rok zatrudnienia w Polsce Ludowej ponad okres wynoszący 20 lat, nie ma zastosowania

do renty inwalidzkiej z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

II PRN 9/84 wyrok SN 1984.07.19

OSNC 1985/4/53

Konstrukcja § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1974 r. w sprawie chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 41, poz. 271) przemawia za tym, że w przypadku pozytywnego ustalenia, że

stwierdzona u pracownika choroba jest wymieniona w wykazie chorób zawodowych i praca była

wykonywana w warunkach narażających na jej powstanie, istnieje domniemanie związku przyczynowego

między chorobą zawodową a warunkami narażającymi na jej powstanie.

III UZP 31/84 uchwała SN 1984.06.19

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSNC 1985/1/9

Przepisy art. 127 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin

(Dz. U. Nr 40, poz. 267) nie mają zastosowania do osoby nie pobierającej w dniu 1.I.1983 r. renty

wypadkowej przewidzianej w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym

zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 3, poz. 6 ze zm.).

III PZP 13/84 uchwała SN 1984.04.19

OSNC 1984/11/193

Członkom rodziny rencisty, który zmarł wskutek choroby zawodowej, przysługuje jednorazowe

odszkodowanie pieniężne w wysokości określonej przepisami ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 30,

poz. 144), jeżeli uszczerbek na zdrowiu spowodowany taką chorobą został stwierdzony po wejściu w

życie tej ustawy, chociażby zatrudnienie narażające na tę chorobę ustało przed wejściem jej w życie.

II PRN 2/84 wyrok SN 1984.04.05

OSP 1985/4/71

Pod rządem ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (Dz.U. Nr 20, poz. 105; jedn. tekst: Dz.U. z 1984 r., Nr 30, poz. 144) przyczynę zewnętrzną

wypadku przy pracy stanowi oddziaływujący z zewnątrz na organizm pracownika czynnik, który w

normalnym przebiegu wydarzeń w konkretnej sytuacji faktycznej nie powinien był wystąpić, a który

jednak wystąpił i wywołał, lub w istotny sposób przyczynił się - w warunkach art. 6 cyt. ustawy - do

powstania uszczerbku na zdrowiu pracownika.

Wielokrotność podobnych, niezwykłych i nieprawidłowych sytuacji nie wyłącza możliwości uznania jednej

z nich za wyczerpującą znamiona wypadku przy pracy w rozumieniu art. 6 ustawy wypadkowej z dnia 12

czerwca 1975 r., jeżeli w tej tylko jednej sytuacji wystąpiły niekorzystne dla pracownika skutki

oddziaływania - choćby nawet identycznej - przyczyny zewnętrznej.

III UZP 3/84 uchwała SN 1984.02.23

OSNC 1984/10/168

Do wypłaty jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, któremu uległ adwokat - członek

zespołu adwokackiego, stosuje się odpowiednio zasady określone dla uspołecznionych zakładów pracy.

III UZP 21/83 uchwała SN 1984.02.10

OSP 1985/1/20

Zagrożenie epidemiologiczne pracownika chorobą wścieklizny wywołane narażeniem się przez niego na

styczność z zakażonym zwierzęciem w związku z wykonywanymi czynnościami zawodowymi - jest

wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144).

II URN 109/83 wyrok SN 1983.12.16

LEX nr 14623

Związek inwalidztwa ze służbą w Milicji Obywatelskiej może być ustalony tylko w następstwie łącznego

rozważenia rodzaju stwierdzonej choroby, charakteru czynnika szkodliwego wywołującego chorobę; oraz

rodzaju służb, których wykonywanie naraża na powstanie choroby, lub - w którym dana choroba

przeważnie występuje.

II PZ 5/83 postanow. SN 1983.12.07

OSNC 1984/7/122

W razie przejęcia sprawy do rozpoznania przez okręgowy sąd pracy i ubezpieczeń społecznych (art. 271 §

2 k.p.) ocena zasadności cofnięcia wniosku następuje na podstawie art. 461 § 3 k.p.c. w związku z art.

74 § 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. o okręgowych sądach pracy i ubezpieczeń społecznych (Dz.

U. Nr 39, poz. 231).

II PR 8/83 wyrok SN 1983.10.10

OSNC 1984/5/79

Pracownik, który doznał uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku w zatrudnieniu przed dniem 1 stycznia

1968 r. i nie nabył uprawnienia do renty inwalidzkiej z ubezpieczenia społecznego wobec braku

inwalidztwa, może dochodzić po dniu 1 maja 1977 r. od uspołecznionego zakładu pracy podwyższenia

renty wyrównawczej na podstawie przepisów art. 907 § 2 kodeksu cywilnego.

III UZP 7/83 uchwała SN 1983.07.27

OSNC 1984/1/3

1. Przewidziane w ustawie z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących

w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz.U. Nr 53, poz. 342)

roszczenia o odszkodowanie żołnierza, który uległ wypadkowi w czasie służby wojskowej w rozumieniu

art. 2 ustawy, ulegają przedawnieniu z upływem 10 lat od daty wypadku. 2. Do roszczeń tych nie ma

zastosowania przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz.U. Nr 47,

poz. 282).

II PRN 7/83 wyrok SN 1983.07.25

LEX nr 16468

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 31.III.1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie

niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U. Nr 11, poz. 43) nie wyłącza z drogi sądowej

sporów określonych w tym przepisie, a jedynie stanowi przeszkodę do merytorycznego uwzględnienia

żądania pracownika o zasądzenie na jego rzecz po dniu 1.V.1977 r. od zakładu pracy renty uzupełniającej

na podstawie przepisów prawa cywilnego.

I CZ 10/83 postanow. SN 1983.02.22

LEX nr 8514

Świadczenia przyznane na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach

odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą

wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 242) stanowią w stosunku do jednostek wojskowych oraz żołnierzy sił

zbrojnych, którzy nieumyślnie wyrządzili szkodę, wynagrodzenie wszelkich szkód wynikłych dla żołnieza

lub jego rodziny (art. 20). Osoby poszkodowane mogą dochodzić wynagrodzenia szkód jedynie przed

organami wojskowymi i przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych i to tylko w granicach

przewidzianych ustawą. Nie wchodzi zatem w grę możliwość dochodzenia dalszych odszkodowań od

jednostki wojskowej i żołnierzy przed sądami powszechnymi, w tym również na podstawie przepisów

kodeksu cywilnego.

II SA 2082/82 wyrok NSA 1983.02.15

w Warszawie

ONSA 1983/1/8

Śmierć pracownika nie uzasadnia odstąpienia od stwierdzenia u niego choroby zawodowej, ponieważ ze

stwierdzeniem takiej choroby wiążą się nie tylko określone uprawnienia pracownika, lecz także obowiązki

zakładu pracy, a w szczególności obowiązek stosowania właściwych środków zapobiegawczych (art. 230

kodeksu pracy).

II PR 31/82 wyrok SN 1983.01.11

OSNC 1983/7/106

Wypadek kasjera, u którego stwierdzono niedobór w kasie, podejrzanego o popełnienie przestępstwa z

art. 246 § 1 k.k., nie jest wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105), jeżeli

zdarzył się podczas drogi odbywanej przez tego pracownika w celu złożenia wyjaśnień przed organami

ścigania w sprawie związanej z powstałym brakiem w kasie, a złożenie zeznań nie nastąpiło na polecenie

zakładu pracy.

II URN 152/82 wyrok SN 1982.10.29

OSNC 1983/7/95

Warunkiem otrzymania jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku, jakiemu uległ poszkodowany w

warunkach pozbawienia lub ograniczenia wolności, jest zaliczenie poszkodowanego przynajmniej do II

grupy inwalidów (§ 5 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1975 r. w

sprawie wymiaru renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników,

którzy ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach oraz świadczeń dla osób nie będących

pracownikami - Dz. U. Nr 33, poz. 179). Obowiązujące przepisy nie wymagają, aby inwalidztwo tej grupy

istniało w dacie złożenia przez poszkodowanego wniosku o przyznanie jednorazowego odszkodowania.

III PZP 42/82 uchwała SN 1982.09.29

OSNC 1983/4/42

Jednorazowe odszkodowanie w wysokości określonej w § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11

grudnia 1981 r. w sprawie podwyższenia niektórych świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 31, poz. 174) przysługuje za różnicę w rozmiarze uszczerbku na zdrowiu, który

został stwierdzony po dniu 1 stycznia 1982 r. w postępowaniu przed organami rozpatrującymi spory o

roszczenia pracowników ze stosunku pracy.

III CRN 153/82 wyrok SN 1982.07.23

OSNC 1983/4/56

Przepis art. 39 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105), według którego świadczenie z tytułu uszczerbku na zdrowiu albo

śmierci wskutek wypadku przy pracy stanowi zaspokojenie wszystkich szkód doznanych przez

poszkodowanego pracownika Polskich Kolei Państwowych, odnosi się tylko do tej jednostki organizacyjnej

PKP, która jest jego zakładem pracy w rozumieniu art. 3 k.p. i zarządzenia nr 83 Ministra Komunikacji z

dnia 12 kwietnia 1976 r w sprawie kompetencji osobowych w przedsiębiorstwie "Polskie Koleje

Państwowe" (Dz. Urz. Ministra Komunikacji Nr 11, poz. 124).

II SA 918/82 wyrok NSA 1982.07.15

w Warszawie

ONSA 1982/2/71

1. W razie ustalenia, że rodzaj choroby stwierdzonej u pracownika mieści się w wykazie chorób

wymienionych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1974 r. w sprawie

chorób zawodowych (Dz. U. Nr 45, poz. 271), a pracownik świadczył pracę w warunkach narażających na

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

powstanie tej choroby, organy inspekcji sanitarnej o b o w i ą z a n e są uznać takie schorzenie za

chorobę zawodową, chyba że w sposób nie budzący wątpliwości zlokalizowano źródło zakażenia w

miejscu lub środowisku nie związanym z pracą zawodową pracownika.

2. Przepisy § 1, § 7 ust. 1 i § 10 ust. 1 i 2 cytowanego rozporządzenia nie dopuszczają możliwości

stosowania innych kryteriów uznawania chorób za zawodowe, a zwłaszcza uzależnienia decyzji o

stwierdzeniu choroby zawodowej od wskazania i udowodnienia przez pracownika źródła zakażenia.

III PZP 1/82 uchwała SN 1982.05.14

LEX nr 16460

W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu, wydanemu przed dniem 1

maja 1977 r. zobowiązującemu zakład pracy (dłużnika) do świadczenia na rzecz wierzyciela renty

uzupełniającej na podstawie przepisów prawa cywilnego, sąd jest uprawniony w myśl art. 16 ust. 3

ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie niektórych

przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U. Nr 11, poz. 43) do badania wysokości zmniejszenia tej

renty z mocy prawa o kwotę podwyżki, wynikającej z art. 2 tejże ustawy oraz do oznaczenia w klauzuli

wykonalności zakresu egzekucji (art. 783 § 1 k.p.c.).

II PRN 8/82 wyrok SN 1982.05.13

OSP 1983/5/107

Podjęcie przez pracownika nawet nie należących do jego obowiązków, ale celowych czynności, zwykle

wykonywanych w zakładzie, dowodzi związku zdarzenia z pracą, skoro pracownik działał w interesie

zakładu pracy.

II PR 9/82 wyrok SN 1982.05.03

OSP 1983/3/48

Nie można uznać, że pracownik utonął podczas lub w związku z wykonywaniem zwykłych czynności

pracowniczych, jeżeli nie został przez przełożonego dopuszczony do pracy, ponieważ był pijany.

III UZP 6/82 uchwała SN 1982.04.23

LEX nr 16457

Rolnikowi, który przed 1 stycznia 1982 r. uległ wypadkowi przy pracy w gospodarstwie rolnym,

przysługuje jednorazowe odszkodowanie z tytułu doznania trwałego lub długotrwałego uszczerbku na

zdrowiu wskutek tego wypadku w wysokości określonej w § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z

dnia 11 grudnia 1981 r. w sprawie podwyższenia niektórych świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (Dz.U. Nr 31, poz. 174), jeżeli ostateczne ustalenie trwałego lub długotrwałego

uszczerbku na zdrowiu nastąpiło po tej dacie.

III UZP 4/82 uchwała SN 1982.04.22

OSNC 1982/11-12/163

W toczącej się przed okręgowym sądem pracy i ubezpieczeń społecznych sprawie o jednorazowe

odszkodowanie z tytułu wypadku w drodze z pracy do domu - w razie sporu co do istnienia uszczerbku na

zdrowiu - datą stwierdzenia uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady

Ministrów z dnia 11 grudnia 1981 r. w sprawie podwyższenia niektórych świadczeń z tytułu wypadków

przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 31, poz. 174) jest data prawomocności orzeczenia sądu.

III PZP 13/82 uchwała SN 1982.04.22

OSNC 1982/10/144

W toczącej się przed komisją rozjemczą lub okręgowym sądem pracy i ubezpieczeń społecznych sprawie

o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy, w razie sporu co do istnienia uszczerbku na

zdrowiu lub co do stopnia tego uszczerbku, datą stwierdzenia uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu § 5

ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1981 r. w sprawie podwyższenia niektórych

świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 31, poz. 174) - w zakresie, w

jakim roszczenie wnioskodawcy w tej sprawie zostało uwzględnione - jest data prawomocności orzeczenia

kończącego postępowanie w sprawie.

II URN 20/82 wyrok SN 1982.04.19

LEX nr 14608

Jeżeli między ustaniem obowiązku pracownika pozostawania w dyspozycji przełożonych, a opuszczeniem

przez niego miejsca świadczenia pracy nastąpi przerwa spowodowana załatwianiem przez pracownika

spraw wyłącznie osobistych, to zależnie od okoliczności konkretnej sprawy rozmiar tej przerwy wraz z jej

przyczyną mogą spowodować, że rozpoczęta następnie przez pracownika droga do domu będzie miała

charakter samodzielny w tym znaczeniu, że nie będzie istniał związek przyczynowy między nią, a

miejscem świadczenia pracy.

II SA 372/82 wyrok NSA 1982.04.07

w Warszawie

ONSA 1982/1/33

Dla uznania danej choroby za zawodową wystarczy - stosownie do § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z

dnia 20 listopada 1974 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 45, poz. 271) - ustalenie, że choroba

ta mieści się w wykazie chorób zawodowych i została spowodowana wykonywaniem zatrudnienia w

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

warunkach narażających na jej powstanie. Wystarczy zatem samo stwierdzenie istnienia warunków

narażających na powstanie danej choroby, nie jest natomiast konieczne udowodnienie, że w danym

wypadku warunki takie ją spowodowały. Nie wyłącza to możliwości wykazania, że - mimo pracy w

warunkach narażających na daną chorobę - jej powstanie w konkretnym wypadku nastąpiło z innych

przyczyn, nie związanych z wykonywaniem zatrudnienia, jednakże nie dające się usunąć wątpliwości nie

mogą być tłumaczone na niekorzyść pracownika, zatrudnionego w warunkach narażających na

zachorowanie na daną chorobę zawodową.

III PZP 10/82 uchwała SN 1982.04.07

OSNC 1982/8-9/114

W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu, wydanemu przed dniem 1

maja 1977 r., zobowiązującemu zakład pracy (dłużnika) do świadczeń na rzecz wierzyciela renty

uzupełniającej na podstawie przepisów prawa cywilnego, sąd jest uprawniony w myśl art. 16 ust. 3

ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie niektórych

przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 11, poz. 43) do badania wysokości zmniejszenia tej

renty z mocy prawa o kwotę podwyżki wynikającej z art. 2 tej ustawy oraz do oznaczenia w klauzuli

wykonalności zakresu egzekucji (art. 783 § 1 k.p.c.).

III PZP 3/81 postanow. SN 1982.02.17

OSNC 1983/1/8

Upływ terminu przewidzianego w art. 442 § 1 zdanie 2 i § 2 k.c. wyłącza zastosowanie przepisu art. 120

§ 1 k.c. Początek biegu 10-letniego terminu jest niezależny od wymagalności roszczenia.

Tak więc początkiem biegu przedawnienia roszczeń z tytułu wypadku przy pracy, zaistniałego przed 1968

r., w szczególności roszczeń opartych na przepisie art. 446 § 3 k.c., jest zdarzenie, które legło u podstaw

szkody.

III UZP 4/81 uchwała SN 1982.02.03

OSNC 1982/10/138

Do wypadków uzasadniających przyznanie świadczeń określonych w § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady

Ministrów z dnia 3 października 1975 r. w sprawie podstawy wymiaru renty z tytułu wypadku przy pracy

lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych

okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami (Dz. U. Nr 33, poz. 179; zm.: Dz.

U. z 1977 r. Nr 10, poz. 40) należy z mocy ust. 2 pkt 8 tego przepisu zaliczyć też wypadek, jakiemu uległ

uczeń przebywający w szkole w związku z uczestniczeniem w zajęciach szkolnych.

V PZP 8/81 uchwała SN 1982.01.26

OSNC 1982/7/94

Małoletni, który nie ukończywszy 14 lat zawarł umowę o pracę i doznał w związku z zatrudnieniem na

skutek wypadku uszczerbku na zdrowiu, uprawniony jest do dochodzenia - przed organami powołanymi

do rozstrzygania sporów o roszczenia pracowników ze stosunku pracy - świadczeń na podstawie

przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105).

III PR 33/81 wyrok SN 1981.12.15

OSNC 1982/4/66

W sprawach z powództwa zakładu pracy o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego (art. 840

k.p.c.) określającego obowiązek powoda świadczenia renty uzupełniającej na rzecz osoby pobierającej

rentę inwalidzką albo rodzinną z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej podwyższoną w myśl

art. 2 ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie niektórych

przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 11, poz. 43) nie jest dopuszczalne badanie możliwości

osiągnięcia przez pozwanego - za okres po dniu 30 kwietnia 1977 r. - wyższych zarobków.

III UZP 15/83 uchwała SN 1981.10.17

OSNC 1984/5/68

Dodatek kombatancki przewidziany w art. 12 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych

uprawnieniach kombatantów (Dz. U. Nr 16, poz. 122) nie przysługuje w przypadku pobierania renty na

podstawie ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144).

III PRN 14/81 wyrok SN 1981.09.28

LEX nr 14594

Związane z chorobą zawodową roszczenia odszkodowawcze pracownika, o jakich mowa w art. 9-11

ustawy z dnia 12.VI.1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U.

Nr 20, poz. 105) powstają w dacie doznania przez pracownika stałego lub długoterminowego uszczerbku

na zdrowiu.

II SA 221/81 wyrok NSA 1981.09.04

w Warszawie

ONSA 1981/2/84

1. Z treści § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1974 r. w sprawie chorób zawodowych

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

(Dz. U. Nr 45, poz. 271) nie można wyprowadzić twierdzenia o konieczności każdorazowego

przeprowadzenia dowodu, że schorzenie pracownika wynika z wykonywanego przez niego zatrudnienia, §

7 ust. 1 tego rozporządzenia bowiem wskazuje, że postępowanie wyjaśniające powinno zmierzać w

kierunku ustalenia, czy choroba pracownika mieści się w wykazie chorób zawodowych i pozostaje w

związku z warunkami jego zatrudnienia. Nie zachodzi zatem potrzeba udowodnienia źródła zakażenia, a

zwłaszcza brak podstaw do obarczania chorego pracownika obowiązkiem wskazania takiego źródła.

2. Wytyczne Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej uzależniające stwierdzenie choroby zawodowej od

zlokalizowania źródła tej choroby w otoczeniu zawodowym pracownika i ustalenia jego związku z

zachorowaniem nie mogą być przez organ wymienione jako podstawa rozstrzygnięcia, gdyż nie stanowią

źródła prawa w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego.

III PRN 29/81 wyrok SN 1981.08.19

LEX nr 14589

Przedawnienie roszczenia o jednorazowe odszkodowanie zaczyna biec od dnia, kiedy poszkodowany w

wypadku przy pracy pracownik mógł zgłosić w zakładzie pracy wniosek o jednorazowe odszkodowanie,

tzn. kiedy powinien był wiedzieć o istnieniu trwałego uszczerbku zdrowia w związku z wypadkiem i miał

praktyczną możliwość dokonania zgłoszenia wniosku o odszkodowanie w zakładzie pracy.

III PR 13/81 wyrok SN 1981.07.14

OSNC 1981/12/249

Podwyższeniu podlegają - w razie pogorszenia się stanu zdrowia poszkodowanego - tylko te

odszkodowania, które przyznane zostały na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o

świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8 z późn.

zm.).

Osoby, które otrzymały zadośćuczynienie z tytułu wypadku w zatrudnieniu lub choroby zawodowej na

podstawie przepisów prawa cywilnego, nie mogą już po dniu 30 kwietnia 1977 r. dochodzić od zakładów

pracy roszczeń z tytułu uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem tego wypadku lub tej choroby

(art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 31 marca 1977 r. - Dz. U. Nr 11, poz. 43).

III PR 17/81 wyrok SN 1981.07.08

OSP 1982/12/230

Dniem wymagalności a zarazem początkowym dniem okresu przedawnienia roszczenia pracownika o

jednorazowe odszkodowanie przewidziane w art. 11 ustawy wypadkowej z 1968 r. może być tylko dzień

powzięcia przez pracownika wiadomości o istnieniu (wydaniu) orzeczenia, o którym mowa w § 4

rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. (Dz.U. Nr 22, poz. 145).

II SA 33/81 wyrok NSA 1981.06.30

w Warszawie

ONSA 1981/1/65

W sprawie o stwierdzenie choroby zawodowej należy uznać za dowodowo niewystarczające opinie

placówek zdrowia, choćby nawet specjalistycznych, jeżeli opinie takie pozbawione są uzasadnienia (art.

76 k.p.a.).

III UZP 2/81 uchwała SN 1981.06.10

OSNC 1981/11/213

Roszczenie o jednorazowe odszkodowanie w związku z wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy

określone w art. 40 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków

przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105) ulega 3-letniemu przedawnieniu (art. 291 § 1

k.p.).

III URN 21/81 wyrok SN 1981.06.03

OSNC 1981/12/245

Zbiór owoców z drzew należy w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o

zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 140)

do zwykłych czynności rolnika związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Wypadek więc rolnika

podczas zrywania owoców z drzew jest w rozumieniu art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy wypadkiem przy pracy w

gospodarstwie rolnym.

III PZP 2/81 wyrok SN 1981.05.19

LEX nr 14582

Akcja ratownicza zakładowej i specjalistycznej służby zdrowia mająca na celu udzielenie pomocy

pracownikowi, który uległ w czasie pracy zawałowi serca, nie może być uznana - w razie jej spóźnienia

lub bezskuteczności - za zewnętrzną przyczynę zgonu tego pracownika w związku z doznanym zawałem

serca.

III URN 4/81 wyrok SN 1981.03.27

OSNC 1981/10/202

Zarobek miesięczny w wysokości 500 zł wymieniony w § 3 ust. 1 pkt 3 lub pkt 5 rozporządzenia Rady

Ministrów z dnia 24 czerwca 1958 r. w sprawie warunków, w jakich uważa się rodziców i męża za

pozostających na utrzymaniu pracownika (pracownicy) (Dz. U. Nr 42, poz. 200; zm.: Dz. U. z 1962 r. Nr

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

41, poz. 167), mającego odpowiednie zastosowanie zgodnie z zasadą wyrażoną w przepisie art. 36 pkt 2

ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. z 1977 r.

Nr 32, poz. 140), uzasadniający w roku 1958 przyjęcie, że wyłączał on uznanie pozostawania na

utrzymaniu innej osoby, jest nieadekwatny do sytuacji obecnej, tj. w roku 1979, w którym podana kwota

nie sięga nawet połowy minimum socjalnego, nawet przy uwzględnieniu warunków życia na wsi.

III UZP 11/80 uchwała SN 1981.01.27

OSNC 1981/9/165

Rodzicom dziecka pracującego stale i faktycznie prowadzącego gospodarstwo rolne, stanowiące

współwłasność jego rodziców, przysługuje jednorazowe świadczenie przewidziane w art. 27 pkt 1 ustawy

z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich

rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 140) wtedy, gdy dziecko było posiadaczem lub współposiadaczem tego

gospodarstwa.

III PR 67/80 wyrok SN 1980.11.27

OSNC 1981/5/94

Z treści art. 22 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie

wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8), rozciągniętej na choroby zawodowe rozporządzeniem Rady

Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. (Dz. U. Nr 22, poz. 145), stanowiącego, że świadczenia przewidziane

w tej ustawie i ustalane w trybie w niej określonym stanowią wynagrodzenie wszelkich szkód wynikłych

na skutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, należy wyprowadzić wniosek, że dopiero

przyznanie przez organ rentowy renty inwalidzkiej wyłącza dochodzenie przez poszkodowanego chorobą

zawodową (powstałą przed wejściem w życie ustawy) odszkodowania na zasadach ogólnych.

III PZP 8/80 uchwała SN 1980.11.11

OSNC 1981/6/96

Nie jest wypadkiem przy pracy wypadek, jakiemu uległ w czasie pilotowania wycieczki pracownik zakładu,

mającego za zadanie organizację wycieczek, jeżeli pilotowanie wycieczki miało miejsce w czasie urlopu

wypoczynkowego pracownika na podstawie szczególnego porozumienia stron, nie mającego charakteru

dodatkowej umowy o pracę, ani charakteru porozumienia zmieniającego treść dotychczasowej umowy o

pracę, choćby pracownik ten z racji normalnych obowiązków pracowniczych był zobowiązany do

kierowania całością działalności ekspozytury zakładu pracy i bezpośredniego załatwiania spraw

prowadzonych przez zakład pracy.

III UZP 9/80 uchwała SN 1980.11.07

OSNC 1981/5/73

Pobicie pracownicy odbywającej drogę z pracy do domu jest wypadkiem w drodze z pracy, bez względu

na przyczynę pobicia.

III URN 44/80 wyrok SN 1980.11.06

OSNC 1981/5/92

Przepis art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105) nakłada na organ rentowy obowiązek wydania z urzędu

decyzji o podwyższeniu renty wypadkowej przyznanej na podstawie ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r.

(Dz. U. Nr 3, poz. 8 ze zm.). Brak podwyższenia z urzędu takiej renty należy traktować jako błąd organu

rentowego.

III URN 41/80 wyrok SN 1980.11.04

LEX nr 14559

Dla pracownika, który wykonuje pracę poza miejscem swego zamieszkania i okresowo przebywa w

miejscu świadczenia pracy, mieszkając w pokoju gościnnym zakładu pracy, droga z miejsca zamieszkania

do zakładu pracy w dniu poprzedzającym obowiązek pracy będzie również drogą do pracy w rozumieniu §

13 i 14 rozporządzenia Min. Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Min. Zdrowia i Opieki Społecznej z

17.X.1975 r. (Dz. U. Nr 36, poz. 199).

III PRN 43/80 wyrok SN 1980.10.23

LEX nr 14558

Za wypadek przy pracy w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 12.VI.1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105) uznać należy wynikłe na tle

wykonywania obowiązków pracowniczych starcie dwóch pracowników na terenie zakładu pracy, choćby

nawet poszkodowany pracownik starcie to wywołał, jeśli działał w intencji zapewnienia dyscypliny na

terenie zakładu pracy.

Nie odbiera zdarzeniu charakteru wypadku przy pracy fakt, że zdarzenie miało miejsce po normalnych

godzinach pracy poszkodowanego pracownika, o ile w tym czasie wykonywał on czynności w interesie

zakładu pracy.

III URN 40/80 wyrok SN 1980.10.23

OSNC 1981/5/88

Ocena rodzaju i stopnia zawinienia poszkodowanego w wypadku przy pracy lub w drodze do pracy

pracownika w świetle zasad art. 8 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105), wyłączających prawo do świadczeń z tej

ustawy, ograniczona jest wyłącznie do przyczyn wypadku, nie obejmują natomiast następstw wypadku,

niezależnie od ich rozmiaru.

III URN 40/80 wyrok SN 1980.10.23

PiZS 1982/7/55

1. Tylko wyłączna wina pracownika, i to szczególnie uwarunkowana pozbawia go prawa do świadczeń,

przy czym tego rodzaju winę musi udowodnić zakład pracy lub ZUS.

2. Rażące niedbalstwo zachodzi wówczas, gdy poszkodowany pracownik podejmuje działania z

naruszeniem przepisów o ochronie zdrowia i życia, chociaż mógł i powinien był przewidzieć grożące mu

niebezpieczeństwo, które zwykle występuje w danych okolicznościach faktycznych, co dla każdego

człowieka o przeciętnej przezorności jest oczywiste. Przy tym musi to być przyczyna wyłączna.

III UR 61/80 wyrok SN 1980.10.09

LEX nr 14554

Wypadek, który zdarzył się pracownikowi w czasie dojazdu do Komendy Miejskiej Milicji Obywatelskiej,

celem złożenia na wezwanie wyjaśnień w sprawie o niedopełnienie obowiązku zabezpieczenia mienia

należącego do zakładu pracy zatrudniającego danego pracownika nie jest wypadkiem przy pracy w

rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105).

III PR 54/80 wyrok SN 1980.08.22

LEX nr 14548

Podróż podjęta przez pracownika w celu wzięcia udziału w miejscowości znajdującej się poza siedzibą

zakładu pracy w uroczystości wręczania mu odznaczenia państwowego nie jest podróżą służbową w

rozumieniu art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105). W konsekwencji wypadek, jakiemu uległ pracownik

podczas takiej podróży, nie jest wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy.

III UZP 7/80 uchwała SN 1980.08.22

OSNC 1981/4/49

Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej dla pracownika, który stał się inwalidą wskutek wypadku przy pracy

przed ukończeniem 25 lat życia i któremu przyznano rentę na podstawie ustawy z dnia 23 stycznia 1968

r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8),

stanowi od dnia 1 stycznia 1976 r. kwota odpowiadająca półtorakrotnemu przeciętnemu wynagrodzeniu

osiąganemu przez pracownika w okresie ostatnich dwunastu miesięcy zatrudnienia przed dniem, w

którym zdarzył się wypadek (§ 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1975 r. w

sprawie podstawy wymiaru renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla

pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie

będących pracownikami - Dz. U. Nr 33, poz. 179).

III PRN 30/80 wyrok SN 1980.08.15

OSNC 1981/2-3/41

Wskazany w § 16 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i

Opieki Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na

zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz z

tytułu chorób zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz. 199) termin płatności jednorazowego odszkodowania z

tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku przy pracy lub choroby

zawodowej nie później niż w ciągu 14 dni od otrzymania przez zakład pracy prawomocnego orzeczenia

komisji lekarskiej ustalającego w procentach stopień uszczerbku na zdrowiu, od którego to terminu

zgodnie z § 25 ust. 1 rozporządzenia zakład pracy obowiązany jest płacić odsetki za opóźnienie spełnienia

świadczenia, dotyczy całości jednorazowego odszkodowania, a zatem również tej części, która przyznana

została poszkodowanemu pracownikowi orzeczeniem komisji rozjemczej lub okręgowego sądu pracy i

ubezpieczeń społecznych.

III PZ 10/80 postanow. SN 1980.08.05

LEX nr 16426

W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu wydanemu przed dniem 1

maja 1977 r. w postaci orzeczenia sądowego zasądzającego na rzecz pracownika rentę uzupełniającą od

zakładu pracy na podstawie przepisów prawa cywilnego dla wyrównania szkód z tytułu wypadków przy

pracy lub choroby zawodowej, która w myśl art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym

zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr

11, poz. 43) uległa z mocy prawa zmniejszeniu o kwotę podwyżki renty z ubezpieczenia społecznego w

granicach wynikających z art. 2 tej ustawy, a poszkodowany pracownik nie wystąpił o podwyższenie

renty uzupełniającej przed dniem 30 kwietnia 1977 r., sąd nadając klauzulę wykonalności ogranicza tytuł

egzekucyjny o kwotę tej podwyżki.

III URN 25/80 wyrok SN 1980.07.03

LEX nr 14542

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Przepisy ustawy wypadkowej stosuje się do spraw o renty inwalidzkie rzemieślników z tytułu wypadku

przy prowadzeniu działalności zarobkowej w zakresie rzemiosła tylko o tyle, o ile ust. 2-4 art. 10 cyt.

ustawy z dnia 18.XII.1976 r. inaczej nie stanowi, to znaczy, jeżeli rzemieślnik stał się inwalidą I lub II

grupy.

III UZP 6/80 uchwała SN 1980.07.03

OSNC 1981/1/3

Wypadek, jakiemu uległ rolnik - członek ochotniczej straży pożarnej przy wykonywaniu czynności

zleconej mu przez tę organizację społeczną, a nie związanej bezpośrednio z ochroną przeciwpożarową

bądź przeprowadzeniem akcji ratunkowej, nie jest wypadkiem przy pracy w gospodarstwie rolnym w

rozumieniu art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz

innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 140).

III PR 42/80 wyrok SN 1980.07.02

LEX nr 14540

Podmiotem wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym jest osoba, która wykonywała czynności

związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego lub pozostające w związku z wykonywaniem takich

czynności.

III PR 33/80 wyrok SN 1980.06.16

LEX nr 14532

Przyczyną zewnętrzną w rozumieniu art. 6 ustawy wypadkowej z 12 VI 1975 r. może być nawet

niefortunny odruch pracownika - jego nieskoordynowane poruszenie się powodujące potknięcie się i

upadek nawet na gładkiej powierzchni.

Wyłączenie przyczyny zewnętrznej przy wypadku pracownika w czasie i miejscu pracy, który nastąpił w

takich okolicznościach, byłoby uzasadnione tylko wtedy, gdyby istniały podstawy do ustalenia, że upadek

pracownika został spowodowany jego schorzeniem łączącym się np. ze skłonnością do omdleń lub

zakłóceń równowagi.

III UZP 2/80 uchwała SN 1980.05.29

OSNC 1980/11/208

Wypadek, jakiemu uległ rolnik, wracając do domu z urzędu gminy, gdzie załatwiał sprawy związane z

przekazaniem gospodarstwa rolnego następcy, nie jest wypadkiem przy pracy w gospodarstwie rolnym w

rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym

oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 140).

III UZP 3/80 uchwała SN 1980.05.29

OSP 1981/1/18

Jednorazowe świadczenie przewidziane w art. 27 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu

emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz.U. Nr 32, poz.140) przysługuje

także członkom rodziny zmarłego wskutek wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym lub choroby

zawodowej zstępnego właściciela gospodarstwa rolnego, prowadzącego razem z nim to gospodarstwo,

jeżeli był jego współposiadaczem.

V PZP 1/80 uchwała SN 1980.05.27

OSNC 1980/11/203

Pracownikowi, który przed dniem 1 stycznia 1976 r. został zaliczony do III grupy inwalidów wskutek

choroby zawodowej i otrzymał z tego tytułu jednorazowe odszkodowanie w wysokości 30 000 zł na

podstawie § 4 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. w sprawie rozciągnięcia

przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy na choroby

zawodowe (Dz. U. Nr 22, poz. 145), przysługuje prawo do zwiększonego odszkodowania na podstawie

art. 49 ust. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105), jeżeli procent stałego lub długotrwałego uszczerbku w jego

zdrowiu uległ po dniu 31 grudnia 1975 r. zwiększeniu co najmniej o 10% w stosunku do tego, jaki istniał

w chwili przyznania mu odszkodowania; łączna wysokość odszkodowania nie może przekroczyć

odszkodowania przysługującego na podstawie art. 10 ust. 1 wymienionej ustawy.

III PRN 10/80 wyrok SN 1980.05.20

LEX nr 14526

Naruszenie przepisów bhp samo przez się nie decyduje o kwalifikacji prawnej wypadku. Kwestia ta jest

bez znaczenia dla uznania zdarzenia za wypadek przy pracy. Może ona prowadzić jedynie do pozbawienia

pracownika świadczeń.

III PRN 11/80 wyrok SN 1980.05.20

OSNC 1980/12/242

Uszkodzenie ciała doznane wskutek wypadku drogowego na terenie obcego portu w czasie rejsu

zagranicznego statku przez marynarza, który za zgodą przełożonego udał się motorowerem do miasta po

zakup owoców oraz w celach turystycznych, jest wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy

z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych - Dz.U. Nr

20, poz. 105.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

III PZP 5/80 uchwała SN 1980.05.19

OSNC 1980/12/228

Kierowca, który doznał zawału mięśnia sercowego wskutek nadmiernego wysiłku przy wykonywaniu - bez

polecenia przełożonego - nie należącego do zakresu jego obowiązków wyładunku towaru przewożonego w

ramach usług transportowych zatrudniającego go zakładu pracy, wobec niemożności dokonania tego

wyładunku przez odbiorcę, działał w interesie swojego zakładu pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(Dz.U. Nr 20, poz. 105).

III PRN 8/80 wyrok SN 1980.05.12

LEX nr 14525

Na zakładzie pracy ciąży obowiązek udowodnienia, iż brak jest związku zdarzenia z pracą lub, że

wyłączną przyczyną wypadku było naruszenie przez pracownika przepisów dotyczących ochrony życia i

zdrowia.

III PRN 9/80 wyrok SN 1980.05.08

OSNC 1980/11/221

W myśl przepisu § 9 ust. 3 rozporządzenia Ministrów Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Zdrowia i Opieki

Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu

oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz. 199), jeżeli dla danego przypadku brak jest odpowiedniej pozycji w

tabeli, stopień uszczerbku na zdrowiu ocenia się według pozycji najbardziej zbliżonej. Wynika z tego, iż

tabela oceny procentowej uszczerbku na zdrowiu ma charakter przykładowy i brak odpowiedniej pozycji

dla konkretnego uszkodzenia nie może prowadzić do odmowy przyznania jednorazowego odszkodowania,

przewidzianego w art. 9 i 10 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105).

III UZP 12/79 uchwała SN 1980.04.18

OSNC 1980/11/206

Rolnikowi, który przekazał gospodarstwo rolne Państwu w zamian za emeryturę, lecz za zgodą Naczelnika

Gminy nadal użytkował to gospodarstwo, przysługuje jednorazowe świadczenie z tytułu stałego lub

długotrwałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy w tym gospodarstwie.

III PR 27/80 wyrok SN 1980.04.16

LEX nr 14521

Zamach samobójczy dokonany przez żołnierza w sytuacjach wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1-8 ustawy

z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i

chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342) jest wypadkiem

pozostającym w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej.

Dla wyniku sporu istotne znaczenie ma rozstrzygnięcie zagadnienia, w jakim stanie psychicznym

znajdował się żołnierz popełniający samobójstwo, w szczególności czy i w jakim stopniu była ograniczona

jego zdolność pokierowania swoim postępowaniem w następstwie warunków odbywania służby

wojskowej. Nie chodzi przy tym o stwierdzenie postępowania osób trzecich wobec żołnierza, które

nosiłyby znamiona przestępstwa, lecz które doprowadziło go do stanu, z którym nie był w stanie sobie

poradzić. Pozytywny wynik postępowania w tym kierunku mógłby podważyć przesłankę rozmyślności w

działaniu żołnierza.

III PZ 1/80 postanow. SN 1980.03.28

OSNC 1980/9/178

Chociaż art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o

zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U. Nr 11, poz. 43) pozwala zakładowi

pracy "z mocy samego prawa" na zmniejszenie renty uzupełniającej o kwotę podwyżki z art. 2 tej

ustawy, ewentualny spór między uprawnionym a zobowiązanym - na tle tej obniżki - może być

rozstrzygnięty w postępowaniu z pozwu (rozpoznawczym). Nie można zaś skutecznie wykazywać w

postępowaniu o nadanie tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności okoliczności dotyczących

zmniejszenia renty uzupełniającej na podstawie art. 16 ust. 3 powołanej ustawy.

III PZ 1/80 postanow. SN 1980.03.28

PiZS 1981/10/80

Poszkodowany, mając interes prawny w prawidłowym ustaleniu wysokości renty uzupełniającej, może

także po wejściu w życie ustawy z 31.III.1977 o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie

niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym wnieść powództwo o ustalenie, a zobowiązany zakład

pracy może domagać się obniżenia renty uzupełniającej na podstawie art. 907 § 2 k.c., albo też wytoczyć

powództwo przeciwegzekucyjne, w zależności od wytworzonej sytuacji.

III UZP 1/80 uchwała SN 1980.02.26

OSNC 1980/7-8/136

W toczącej się przed okręgowym sądem pracy i ubezpieczeń społecznych sprawie o jednorazowe

odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu wywołanego wypadkiem w drodze do pracy (art. 40

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych -

Dz. U. Nr 20, poz. 105) ma zastosowanie przepis art. 81 ustawy z dnia 24 października 1974 r. o

okręgowych sądach pracy i ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 39, poz. 231 ze zm.).

III PZP 1/80 uchwała SN 1980.02.13

OSP 1980/9/165

Zdarzenie, w którym członek załogi statku rybackiego zatrudniony na nim w charakterze st. rybaka

poniósł śmierć w czasie rejsu połowowego na skutek wypadnięcia za burtę, wyczerpuje przesłanki pojęcia

"wypadek przy pracy", określone w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. nr 20, poz. 105), chyba że zostanie wykazane,

iż zdarzenie to nastąpiło w okolicznościach wykluczających jego związek z pracą.

III URN 59/79 wyrok SN 1980.01.25

OSNC 1980/7-8/147

Według § 14 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki

Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu

oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz. 199), drogą do pracy jest również droga powtórnie odbywana w tym

samym dniu przez pracownika z domu do pracy, po załatwieniu sprawy osobistej, jeśli w tym celu uzyskał

on czasowe zwolnienie od pracy.

Pracownik rozpoczyna drogę do pracy po przekroczeniu progu swego mieszkania, co w przypadku

zamieszkiwania w budynku jednomieszkaniowym oznacza przekroczenie progu domu.

III PRN 56/79 wyrok SN 1980.01.23

OSNC 1980/10/190

Udzielenie przez delegowanego pracownika pomocy (przysługi) gospodyni, u której przebywał on na

kwaterze w okresie delegacji służbowej, w zakresie czynności nie mających żadnego związku z

wykonywaniem powierzonych mu zadań przez zakład pracy, choćby stanowiło przejaw grzeczności i

zasługiwało na społeczną aprobatę, nie wystarcza do uznania, iż wypadek zaistniały podczas

wykonywania tych czynności jest wypadkiem przy pracy w znaczeniu art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12

czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 20, poz.

105).

III PRN 54/79 wyrok SN 1980.01.15

OSNC 1980/10/187

Odbywanie "bezpośredniej drogi" do miejsca i z miejsca wykonywania czynności służbowych oznacza - w

świetle art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych

przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz.U. Nr 53,

poz. 342) - pokonywanie odległości między miejscem stacjonowania jednostki wojskowej lub odbywania

służby a miejscem podróży służbowej wyłącznie w celach określonych w pkt 1-7 cytowanego przepisu.

Wszelkie zatem przerwanie odbywania tej drogi dla załatwienia prywatnych interesów, a następnie jej

kontynuowania, nie stanowi już "bezpośredniej drogi".

IV CZ 163/79 postanow. SN 1980.01.09

OSNC 1980/10/185

Pogląd wyrażony w orzeczeniu SN z dnia 27 sierpnia 1970 r. II CZ 108/70 (OSNCP 1971, z. 5, poz. 91),

że strona, która uległa wypadkowi w drodze do pracy lub z pracy, jest zwolniona od obowiązku uiszczenia

kosztów sądowych także wówczas, gdy dochodzi z tego tytułu odszkodowania nie tylko od zakładu pracy,

ale również od osoby trzeciej na zasadach ogólnych, jest aktualny również w sytuacji, gdy poszkodowany

dochodzi odszkodowania na podstawie umowy ubezpieczenia (polisy ubezpieczeniowej).

III PR 52/79 wyrok SN 1980.01.09

OSNC 1980/10/184

Członek rolniczej spółdzielni produkcyjnej, uprawniony na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 stycznia

1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 3, poz. 6 z późn.

zm.) do renty inwalidzkiej z tytułu wypadku w zatrudnieniu w tej spółdzielni, nie może od niej skutecznie

dochodzić po dniu 30 kwietnia 1977 r. renty uzupełniającej określonej przepisami prawa cywilnego.

III PR 76/79 wyrok SN 1979.12.18

LEX nr 14514

W zakresie praw i obowiązków określonych rozporządzeniem RM z dnia 5.XII.1974 r. w sprawie ustalania

okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy na równi z pracownikiem traktować należy, w razie

śmiertelnego wypadku pracownika, członka jego rodziny uprawnionego do świadczeń z tytułu wypadku

przy pracy. Oznacza to, że zawsze, gdy osoba ta wykaże, że ma w tym interes prawny, może żądać, aby

ustalenia protokółu powypadkowego zostały zmienione.

II URN 44/79 wyrok SN 1979.12.18

OSNC 1980/9/169

Zmarłego wskutek wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym członka rodziny rolnika należy uznać za

rolnika w rozumieniu art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz.U. Nr 32, poz. 140) dla celów określonych w art.

27 pkt 1 tej ustawy, jeżeli prowadził on samodzielnie gospodarstwo rolne, wykonując nad nim faktyczne

władztwo odpowiadające treści prawa, z którym łączy się władanie rzeczą, jako jego posiadacz lub

współposiadacz.

III UZP 9/79 uchwała SN 1979.12.18

OSNC 1980/9/156

1. Członkom rodziny rolnika, będącego współposiadaczem gospodarstwa rolnego, który zmarł na skutek

wypadku przy pracy wykonywanej w gospodarstwie rolnym sąsiada, w ramach pomocy sąsiedzkiej,

przysługuje jednorazowe świadczenie, przewidziane w art. 27 pkt 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 1977 r. o

zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz.U. Nr 32, poz. 140). 2.

Prawo do tego świadczenia przysługuje także dziecku, które urodziło się żywe po śmierci ojca,

spowodowanej wypadkiem przy pracy w gospodarstwie rolnym.

III URN 57/79 wyrok SN 1979.12.14

LEX nr 14513

Przygotowywanie posiłku służącego do regeneracji sił rolnika i jego rodziny należące do zwykłego toku

czynności wykonywanych przez osoby racujące w gospodarstwie rolnym, stanowi wykonywanie zwykłych

czynności związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, o których mowa w art. 29 ustawy z dnia

27.X.1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeń dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32,

poz. 140); wypadek, do którego doszło podczas lub w związku z wykonywaniem takich czynności, jest

wypadkiem przy pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu tej ustawy.

III PRN 53/79 wyrok SN 1979.12.12

LEX nr 14512

Zawał serca może być uznany za wypadek przy pracy w rozumieniu przepisu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia

12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20,

poz. 105), jeżeli został spowodowany silnym przeżyciem psychicznym pracownika wskutek nawarstwienia

się szczególnie krzywdzących go okoliczności mających związek z pracą.

III PRN 50/79 wyrok SN 1979.12.03

LEX nr 14510

Organy powołane do rozpatrywania sporów o roszczenia pracowników ze stosunku pracy są właściwe do

rozpoznania wniosku pracownika o odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej, choćby nawet właściwy

organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej nie stwierdził u pracownika choroby zawodowej (art. 248 § 1 pkt

5 k.p.).

III PR 74/79 wyrok SN 1979.12.03

LEX nr 16419

Nie ma znaczenia fakt, w jakim czasie ujawnił się trwały uszczerbek na zdrowiu i wynikająca z niego

obniżka zarobków pracownika, a w szczególności, czy miało to miejsce bezpośrednio po wypadku przy

pracy, czy też nastapiło w okresie późniejszym od daty wypadku. Decydujące znaczenie dla przyznania

świadczeń wyrównawczych przewidzianych w art. 12 ustawy wypadkowej z 1968 r. ma jedynie

stwierdzenie, że obniżka zarobków wynikająca z trwałego uszczerbku na zdrowiu pracownika, pozostaje

w związku przyczynowym z wypadkiem przy pracy. Niezbędnym warunkiem przyznania pracownikowi

świadczenia wyrównawczego jest wskazanie, że trwały uszczerbek na zdrowiu oraz wynikająca z niego

obniżka zarobków pracownika pozostaje w wyłącznym związku przyczynowym z wypadkiem przy pracy.

III PZP 8/79 uchwała SN 1979.12.03

OSNC 1980/5/86

Poszkodowany w wypadku przy pracy może dochodzić przed komisją rozjemczą odszkodowania z art. 11

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(Dz.U. Nr 20, poz. 105) także wówczas, gdy nie złożył zaświadczenia lekarskiego przewidzianego w § 5

ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z

dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania

świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych

(Dz.U. Nr 36, poz. 199).

III PR 66/79 wyrok SN 1979.10.17

LEX nr 16416

Roszczenie rolnika, który uległ wypadkowi przy pracy w gospodarstwie rolnym, o jednorazowe

odszkodowanie przedawnia się z upływem lat trzech od dnia w którym stało się ono wymagalne.

III PZP 7/79 uchwała SN 1979.09.19

OSNC 1980/3/43

Wypadek, jakiemu uległ pracownik w czasie godzin pracy, podczas zabezpieczania na terenie zakładu

pracy przed opadami atmosferycznymi motoroweru, którym dojeżdżał do pracy, jest wypadkiem przy

pracy w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 20, poz. 105).

III URN 38/79 wyrok SN 1979.09.19

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSNC 1980/1-2/37

Renta inwalidzka z tytułu wypadku przysługuje osobie ubezpieczonej wykonującej stałą i odpłatną pracę

na podstawie umowy zlecenia zawartej z jednostką gospodarki uspołecznionej również wtedy, gdy osoba

ta została zaliczona do trzeciej grupy inwalidów na skutek wypadku, jakiemu uległa w drodze z miejsca

wykonywania czynności objętych umową zleconą (art. 6 ust. 2 i art. 20 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r.

o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na

podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia - Dz. U. Nr 45, poz. 232).

III PR 55/79 wyrok SN 1979.09.19

PiZS 1981/5/65

W zakresie wypadków przy pracy i zasad odpowiedzialności zakładu pracy w odniesieniu do pracowników

objętych w czasie pobytu za granicą rozporządzeniem w sprawie praw i obowiązków pracowników

skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego (Dz. U. z 1974 r. Nr 51,

poz. 330) obowiązują ogólne przepisy ustawy z 12.VI.1975 o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (Dz. U. nr 20, poz. 105).

III PRN 33/79 wyrok SN 1979.08.24

LEX nr 16414

Żądanie ustalenia treści protokółu powypadkowego nie jest roszczeniem ze stosunku pracy i podlega

rozpatrzeniu przez Komisję rozjemczą także po upływie 14-dniowego terminu instrukcyjnego

przewidzianego w § 16 ust. 3 rozp. RM z 5.XII.1974 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn

wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 47, poz. 287 z późn. zmianami).

III UZP 5/79 uchwała SN 1979.08.07

OSNC 1980/1-2/3

Rolnikowi oraz osobom wymienionym w art. 26 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu

emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 140) przysługuje

jednorazowo świadczenie z tytułu wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym innego rolnika,

wykonywanej w ramach pomocy sąsiedzkiej.

III PZP 4/79 uchwała SN 1979.08.07

OSNC 1980/1-2/2

Do rozpoznania sprawy o jednorazowe odszkodowanie za uszczerbek na zdrowiu doznany przy

wykonywaniu umowy zlecenia przez osobę objętą ubezpieczeniem społecznym na podstawie ustawy z

dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek

gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. Nr 45, poz. 232)

właściwa jest komisja rozjemcza.

III UZP 6/79 uchwała SN 1979.07.26

LEX nr 16413

1. Termin sześciomiesięczny przewidziany w § 19 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 grudnia 1977 r.

w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych

świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 37, poz. 166) należy uważać za termin instrukcyjny.

2. Roszczenie rolnika o jednorazowe świadczenie z tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku na

zdrowiu spowodowanego wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową ulega 3-letniemu przedawnieniu.

W przepisie art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27.X.1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych

świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 140) jest odwołanie do ustawy z dnia

12.VI.1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz.

105). Roszczenia zaś - o których tam mowa - są roszczeniami ze stosunku pracy i dlatego ma do nich

zastosowanie art. 291 § 1 k.p.

III PRN 24/79 wyrok SN 1979.06.22

LEX nr 14500

Wkroczenie sprzed stojącego przy krawężniku autobusu na jezdnię o znacznym natężeniu ruchu, w

miejscu nie przeznaczonym do przejścia dla pieszych, bez upewnienia się, czy przejście będzie

bezpieczne i bez obserwowania ruchu pojazdów, ma charakter rażącego niedbalstwa, uzasadniającego

pozbawienie pracowników świadczeń z ustawy "wypadkowej", jeżeli wypadek nastąpił z jego wyłącznej

winy.

III PR 44/79 wyrok SN 1979.06.22

OSNC 1979/12/250

Za wypadek w drodze do pracy należy uznać również wypadek, jakiemu uległ pracownik w drodze do

najbliżej mieszkającego innego pracownika tego zakładu w celu przekazania mu zaświadczenia o

niezdolności do pracy, z prośbą o doręczenie zakładowi pracy, jeżeli ten sposób zawiadomienia zakładu

pracy o przyczynie nieobecności pracownika był najbardziej odpowiedni w zaistniałej sytuacji faktycznej.

III PR 30/79 wyrok SN 1979.06.07

OSNC 1979/11/227

Pod rządami ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105) zachowują odpowiednio aktualność wyjaśnienia Sądu Najwyższego

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

zawarte w postanowieniu z dnia 6 VI 1973 r. (sygn. II PZ 23/73 - OSNCP 1974, z. 2, poz. 37), według

których wypadek, jakiemu uległ pracownik uspołecznionego zakładu pracy w czasie meczu piłkarskiego,

odbywającego się w ramach spartakiady zakładowej zorganizowanej przez zakład pracy oraz działające

na jego terenie organizacje polityczne i zawodowe, nie jest wypadkiem przy pracy ani wypadkiem w

zatrudnieniu.

III UR 1/79 wyrok SN 1979.06.06

OSNC 1979/12/248

Przepis § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1975 r. w sprawie podstawy wymiaru

renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy ulegli

wypadkom w szczególnych okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami (Dz. U.

Nr 33, poz. 179), nakazujący - w przypadkach w nim określonych - uwzględnienie w podstawie wymiaru

renty inwalidzkiej kwoty odpowiadającej półtorakrotnemu przeciętnemu wynagrodzeniu miesięcznemu

osiąganemu przez pracownika w okresie ostatnich dwunastu miesięcy zatrudnienia przed dniem, w

którym zdarzył się wypadek przy pracy, na podstawie art. 49 ust. 1 w związku z art. 20 ust. 2 ustawy z

dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr

20, poz. 105), ma zastosowanie także do pracowników, którzy ulegli wypadkowi przy pracy przed

wejściem w życie ustawy i którym przyznano rentę inwalidzką na podstawie ustawy z dnia 23 stycznia

1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8).

III UZP 4/79 uchwała SN 1979.06.06

OSNC 1979/12/231

Wypadek, jakiemu uległa rolniczka, posiadająca własne gospodarstwo rolne, przy wykonywaniu czynności

związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego córki, jest wypadkiem przy pracy w gospodarstwie

rolnym.

III PZP 2/79 uchwała SN 1979.05.18

OSNC 1979/10/191

Uszczerbek na zdrowiu powstały w jednym czasowo zatrudnieniu uzasadnia wypłatę tylko jednego

jednorazowego odszkodowania również wtedy, gdy jest następstwem dwu różnych chorób zawodowych.

III PZP 20/78 uchwała SN 1979.04.05

OSNC 1979/9/167

1. Podwyższenie pracownikowi na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 1975 r. o

dalszym zwiększeniu świadczeń dla kombatantów i więźniów obozów koncentracyjnych (Dz. U. Nr 34,

poz. 186) renty pobieranej na podstawie przepisów o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym nie

powoduje zmniejszenia o tę kwotę renty uzupełniającej pobieranej od zakładu pracy na podstawie

przepisów prawa cywilnego.

2. Odmówił odpowiedzi na dalszą część pytania.

III PZP 1/79 uchwała SN 1979.03.30

OSNC 1979/9/166

Zakładowa lub terenowa komisja rozjemcza nie jest właściwa do rozpoznania wniosku o sprostowanie

treści protokołu powypadkowego dotyczącego wypadku osoby odbywającej karę pozbawienia wolności,

któremu uległa ona w związku z pracą wykonywaną na rzecz uspołecznionego zakładu pracy w wyniku

polecenia zakładu karnego.

III PR 16/79 wyrok SN 1979.03.27

LEX nr 14490

Wypadek przy pracy stanowi nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, wykazujące związek z

pracą pracownika, choćby zostało przezeń zawinione, a nawet wywołane umyślnie lub działaniem w

stanie nietrzeźwości - jeśli zawiera znamiona wskazanych wyżej trzech elementów. Pracownik nie

otrzyma jednak świadczeń przewidzianych w ustawie wypadkowej z dnia 12 czerwca 1975 roku, jeżeli

wskutek wypadku nie doznał w ogóle uszczerbku na zdrowiu, lub jeżeli wypadek spowodował umyślnie.

Związek z pracą zostaje zerwany wówczas, gdy pracownik bez usprawiedliwienia prawnego nie wykonuje

pracy w czasie i w miejscu, w którym pracę powinien wykonywać. Nie zawsze przy tym miejscem

wykonywania pracy będzie teren zakładu pracy, a czasem pracy czas pracy zakładu pracy, jako całości.

Miejscem pracy może być także miejsce zamieszkania pracownika, lub jakiekolwiek inne miejsce, a

czasem pracy - dowolna pora doby, jeżeli wykonywanie pracy w takich miejscach i w takiej porze

przewiduje treść wiążącego strony stosunku prawnego.

"Usprawiedliwienie prawne" niewykonywania pracy w czasie i w miejscu przeznaczonym na pracę, może

wynikać bezpośrednio z przepisów kodeksu pracy (np. z treści art. 81 lub 16 k.p.), lecz także z innych

przepisów wchodzących w zastosowanie przez art. 300 k.p., a więc m.in. również z art. 56 k.c.

nakazującego uwzględnienie w stosunkach prawnych, nawiązanych w drodze czynności prawnych,

praktyk wynikających z zasad współżycia społecznego i z ustalonych zwyczajów. Zakres tych praktyk

zależy od możliwości i specyfiki poszczególnych zakładów pracy.

W konkretnej sytuacji faktycznej - może być uznane za usprawiedliwione udanie się pracownika, za

zgodą przełożonego, do pobliskiego kiosku lub sklepu po przedmioty bieżące, bezpośredniego użycia. Nie

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

jest przy tym istotne, czy kiosk lub sklep znajduje się na terenie zakładu pracy, czy w pobliżu tego

zakładu.

III UZP 1/79 uchwała SN 1979.03.06

OSNC 1979/7-8/145

1. W postępowaniu o jednorazowe świadczenie z tytułu wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym

ustalenia zawarte w karcie wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym, sporządzonej przez naczelnika

gminy, nie wiążą Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i organów odwoławczych.

2. Wypadek rolnika przy wyprzęganiu konia, użytego do celów podróży nie związanej z prowadzeniem

gospodarstwa rolnego, nie jest wypadkiem przy pracy w gospodarstwie rolnym, określonym w art. 29

ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla

rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 140).

3. Odmówić udzielenia odpowiedzi na trzecie pytanie.

III URN 1/79 wyrok SN 1979.02.28

OSNC 1979/10/196

Po przyznaniu emerytury w drodze wyjątku w rozumieniu przepisu art. 116 ustawy z dnia 23 stycznia

1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 3, poz. 6 z późn.

zm.) lub przepisu § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1975 r. w sprawie wyjątkowego

przyznawania i podwyższania emerytur oraz rent kombatantom i więźniom obozów koncentracyjnych

oraz pozostałym po nich członkom rodzin (Dz. U. Nr 45, poz. 238) albo § 1 uchwały nr 134 Rady

Ministrów z dnia 31 maja 1974 r. w sprawie wysokości emerytur i rent przyznawanych w trybie

wyjątkowym kombatantom oraz pozostałym po nich członkom rodzin (nie publikowanej) osoba, której

emeryturę taką przyznano, jest osobą "uprawnioną" do tej emerytury w rozumieniu przepisów art. 23

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(Dz. U. Nr 20, poz. 105). Organ przyznający emeryturę może natomiast - jeżeli przepisy normujące -

przyznawanie emerytur nie stanowią inaczej - uzależnić przyznanie emerytury i jej wypłatę od spełnienia

określonych warunków, np. od warunku, by emeryt nie miał - poza emeryturą - innych źródeł

utrzymania, nie wyłączając renty inwalidzkiej.

Jeżeli warunek taki został zastrzeżony, a po przyznaniu emerytury powstanie sytuacja sprzeczna z tym

warunkiem, prawo do świadczeń emerytalnych w całości ustaje, w związku z czym wypłatę emerytury

wstrzymuje się (art. 76 pkt 1 ustawy o p.z.e.).

III URN 6/79 wyrok SN 1979.02.27

LEX nr 14487

Organem uprawnionym do wydawania decyzji stwierdzającej chorobę zawodową jest państwowy

wojewódzki inspektor sanitarny.

Zakład pracy nie jest uprawniony do samodzielnej oceny, czy dane schorzenie jest chorobą zawodową.

Brak decyzji inspektora sanitarnego uniemożliwia wszczęcie postępowania spornego przed właściwą

komisją rozjemczą i okręgowym sądem pracy i ubezpieczeń społecznych.

III PZP 15/78 uchwała SN 1979.01.23

OSNC 1979/7-8/140

Wypadek, jakiemu uległ pracownik w drodze na zajęcia przewidziane programem studiów

podyplomowych, na które został skierowany przez zakład pracy, jest - w rozumieniu § 15 pkt 4

rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia

17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania

świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych

(Dz. U. Nr 36, poz. 199) - wypadkiem w drodze do pracy.

III PZP 19/78 uchwała SN 1979.01.10

OSNC 1979/5/99

Poronienie jako następstwo wysiłku fizycznego pracownicy w związku z pracą jest wypadkiem przy pracy.

III PRN 44/78 wyrok SN 1979.01.03

LEX nr 14484

Tylko schorzenia określone w załączniku nr 1 do zarządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 16

stycznia 1973 r. w sprawie ustalenia wykazu chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (M.P.

Nr 4, poz. 29) mogą uzasadniać roszczenia odszkodowawcze przewidziane w wyżej wskazanej ustawie.

III PZP 14/78 uchwała SN 1978.12.29

OSNC 1979/5/97

Wypadek pracownika zatrudnionego za granicą na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z

dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za

granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (Dz. U. Nr 51, poz.

330) wracającego do miejsca swego zamieszkania w kraju w związku z udzielonym mu urlopem jest

wypadkiem w drodze z pracy do domu w rozumieniu § 14 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw

Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i

trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, w

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz. 199), jeżeli nastąpił w

warunkach przewidzianych w tym przepisie.

I PZP 38/78 uchwała SN 1978.12.20

OSNC 1979/7-8/137

Uspołeczniony zakład pracy odpowiada na podstawie przepisów prawa cywilnego w związku z art. 300

k.p. za szkodę pracownika wynikłą z nieuzyskania renty inwalidzkiej z powodu choroby zawodowej na

skutek niedopełnienia przez ten zakład ciążących na nim obowiązków w zakresie wykonywania czynności

związanych z uzyskaniem tego świadczenia przez pracownika.

III PZP 13/78 uchwała SN 1978.12.18

OSNC 1979/6/112

Do rozpatrzenia wniosku o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy wykonywaniu umowy

agencyjnej przewidziane w art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu

społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy

agencyjnej lub zlecenia (Dz. U. Nr 45, poz. 232) właściwa jest komisja rozjemcza.

III PZP 11/78 uchwała SN 1978.11.29

OSP 1979/6/100

W przypadku uchylenia wyroku zasądzającego rentę uzupełniającą na skutek tylko rewizji strony

pozwanej sąd I instancji w ponownym postępowaniu uzupełnionym opinią biegłego nie jest władny

zasądzić, przy braku zgłoszenia przez powoda nowego roszczenia, także renty w wysokości wyższej od

zasądzonej w uchylonym wyroku, w którym nie zawarto też oddalenia powództwa w pozostałej części.

III URN 33/78 wyrok SN 1978.11.16

OSNC 1979/5/108

Zaliczenie pracownika do jednej z grup inwalidów wskutek choroby zawodowej (art. 18 ustawy z dnia 12

czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych - Dz. U. Nr 20, poz.

105) następuje nie tylko w razie istnienia przewlekłego schorzenia o charakterze choroby zawodowej,

lecz także przy innym schorzeniu lub upośledzeniu sprawności ustroju będącym bezpośrednim

następstwem przebycia choroby o ostrym przebiegu.

III PZP 12/78 uchwała SN 1978.11.15

OSNC 1979/5/91

Wypadek, jakiemu uległ pracownik udający się do pracy - z zachowaniem wymagań § 14 rozporządzenia

Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 października

1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu

wypadku przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz.

199) - po wyjściu z domu jest wypadkiem w drodze do pracy w rozumieniu art. 40 ustawy z dnia 12

czerwca 1975 r. w świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz.

105).

III URN 29/78 wyrok SN 1978.11.09

LEX nr 14473

Wydanie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzji przyznającej rentę inwalidzką z ogólnego stanu

zdrowia i odmawiającej renty z tytułu wypadku przy pracy w oparciu o protokół ustalenia okoliczności i

przyczyn wypadku przy pracy, bezpodstawnie stwierdzający, że wypadek nie został uznany za wypadek

przy pracy, bez zawiadomienia jednostki nadrzędnej zakładu pracy o bezpodstawności tego ustalenia

protokołu stanowi błąd organu rentowego w rozumieniu art. 75 ust. 2 pkt 2 ustawy o p.z.e.

III PR 105/78 wyrok SN 1978.11.08

LEX nr 79946

UWAGA: Od 1.1.1990 r. teza 2 nieaktualna.

1. Za zakład pracy w stosunku do którego przyznanie świadczeń określonych w ustawie z dnia 12 czerwca

1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych stanowi zaspokojenie

wszelkich roszczeń z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej uważa się, zgodnie z art. 31 ust.

2 ustawy, każdy zakład zatrudniający pracownika w czasie wypadku przy pracy względnie zakład

zatrudniający pracownika w czasie, kiedy stwierdzono u niego stały lub długotrwały uszczerbek na

zdrowiu z powodu choroby zawodowej.

2. Nie można podzielić poglądu, wyrażonego w uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Sądu

Najwyższego z dnia 12.06.1976 r., III CZP 5/76 (OSNCP z 1977 r., z. 4, poz. 61), w którym na

marginesie innej kwestii prawnej wypowiedziano zdanie, iż "ograniczenia (z art. 39 ustawy wypadkowej)

nie dotyczą nieuspołecznionych zakładów pracy, które w wypadku gdy świadczenia Zakładu Ubezpieczeń

Społecznych nie pokrywają całej szkody w rozumieniu prawa cywilnego, mają obowiązek naprawienia

pracownikowi pozostałej szkody według zasad ogólnych.".

III PR 103/78 wyrok SN 1978.11.08

OSP 1980/1/15

Wyłączenie na podstawie art. 39 z dnia 12 czerwca 1975 r. ustawy o świadczeniach z tytułu wypadków

przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105) możliwości skutecznego dochodzenia przez

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

pracownika od zakładu pracy odszkodowania z tytułu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku przy

pracy lub choroby zawodowej, przewyższającego świadczenia z tego tytułu przewidziane w powołanej

ustawie, dotyczy również pracowników nie uspołecznionych zakładów pracy, w tym także pracowników

zatrudnionych przez osoby fizyczne.

III URN 27/78 wyrok SN 1978.10.28

OSNC 1979/4/81

Jeżeli zgon pracownika nastąpił wskutek różnych chorób, z których przynajmniej jedna była chorobą

zawodową, to członkom jego rodziny przysługuje renta rodzinna na podstawie ustawy z dnia 12 czerwca

1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105).

III URN 28/78 wyrok SN 1978.10.26

LEX nr 14470

Renta inwalidzka z tytułu wypadku przy pracy przysługuje osobie ubezpieczonej i wykonującej stałą i

odpłatną pracę na podstawie umowy agencyjnej zawartej z jednostką gospodarki uspołecznionej, również

wtedy, gdy osoba ta została zaliczona w związku z wypadkiem przy wykonywaniu tej umowy do III grupy

inwalidów.

III URN 26/78 wyrok SN 1978.10.24

OSNC 1979/6/128

W razie stwierdzenia, że upadek wywołany był wyłącznie przyczyną wewnętrzną mającą swe źródło w

stanie chorobowym poszkodowanego, zdarzenie pozbawione jest cech wypadku w drodze do pracy.

Natomiast w razie ewentualnego wystąpienia dodatkowej i współistniejącej przyczyny pochodzącej z

zewnątrz zdarzeniu nie można by odmówić znamion wypadku w drodze z pracy do domu.

III URN 26/78 wyrok SN 1978.10.24

PiZS 1980/7/70

1. Za wypadek w drodze do pracy może być uznane tylko takie zdarzenie, które odpowiada ogólnym

kryteriom wypadku, a więc ma charakter zdarzenia nagłego, wywołanego przyczyną zewnętrzną, a przy

tym nastąpiło w drodze do pracy lub z pracy.

Przy ocenie zewnętrzności można mówić wtedy, gdy wypadek pozostaje poza wolą i świadomością

pracownika w odróżnieniu od przyczyny wewnętrznej - tkwiącej w organizmie poszkodowanego, która

również może spowodować uszczerbek na zdrowiu.

III PRN 31/78 wyrok SN 1978.09.29

LEX nr 14465

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy wypadkowej na ustawowe pojęcie wypadku przy pracy składają się trzy

elementy: nagłość zdarzenia, przyczyna zewnętrzna i związek zdarzenia z pracą. Ten trzeci element z

reguły zachodzi wówczas, gdy nagłe zdarzenie nastąpiło podczas lub w związku z wykonywaniem przez

pracownika zwykłych czynności albo poleceń przełożonych. Związek zdarzenia z pracą będzie zerwany,

chociażby samo zdarzenie nastąpiło na terenie zakładu pracy i w godzinach pracy, jeżeli pracownik w

przeznaczonym na pracę czasie zachowuje się w taki sposób lub przedsiębierze takie czynności, które nie

wynikają z zatrudnienia, lub nawet celom zatrudnienia są przeciwne, a przez to powodują, że w istotnym -

ze względu na moment zdarzenia - czasie dochodzi do zerwania czasowego związku z pracą, co z kolei

uniemożliwia przyjęcie, że wypadek nastąpił podczas lub w związku z pracą. Taki skutek może, choć nie

musi, wywołać wprowadzenie się pracownika w stan nietrzeźwości. Stan taki może również w warunkach

określonych w art. 8 ust. 2 ustawy wypadkowej wyłączyć prawo pracownika do świadczeń, nawet w razie

zdarzenia, które można zakwalifikować jako wypadek przy pracy.

III URN 13/78 wyrok SN 1978.09.22

LEX nr 14460

Powstanie ponownego inwalidztwa z wypadku w zatrudnieniu po upływie 18 miesięcy od ustania prawa do

renty inwalidzkiej w związku z tym wypadkiem nie stoi na przeszkodzie przyznaniu renty inwalidzkiej z

tytułu ponownego inwalidztwa z tego wypadku, jeżeli poszkodowany w międzyczasie stał się nwalidą z

innych przyczyn (z ogólnego stanu zdrowia) i w związku z tym inwalidztwem przysługiwało mu prawo do

renty inwalidzkiej przed dniem powstania ponownego inwalidztwa z tego wypadku w zatrudnieniu.

III PZP 8/78 uchwała SN 1978.09.22

OSNC 1979/1-2/31

Osoba fizyczna zatrudniająca pracownika jest nie uspołecznionym zakładem pracy w rozumieniu art. 31

ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105).

Pracownikowi zatrudnionemu u takiej osoby przysługuje od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

jednorazowe odszkodowanie przewidziane w wymienionej ustawie również wtedy, gdy nie został

zgłoszony do ubezpieczenia społecznego.

III CRN 149/78 wyrok SN 1978.09.12

OSNC 1979/7-8/147

Jeżeli wypadek w drodze do pracy lub z pracy został spowodowany przez pojazd mechaniczny nie będący

w posiadaniu lub w dyspozycji zakładu pracy, który zatrudnia poszkodowanego pracownika - zakład

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

ubezpieczeń odpowiada za ten wypadek na zasadach określonych w przepisach § 16 i nast.

rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1974 r. w sprawie obowiązkowych ubezpieczeń

komunikacyjnych (Dz. U. Nr 46, poz. 274 z późn. zm.); przy ustalaniu wysokości szkody wyrządzonej

przez ruch pojazdu mechanicznego należy mieć na uwadze zmniejszające tę szkodę świadczenia

wypłacone poszkodowanemu pracownikowi na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105).

II UR 10/78 wyrok SN 1978.08.28

OSNC 1979/3/59

Członkiem rodziny rolnika uprawnionym do jednorazowego świadczenia na podstawie art. 27 pkt 1

ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla

rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 40) jest osoba, która spełnia warunki określone w art. 12 ust. 2

ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(Dz. U. Nr 20, poz. 105).

Prawo do jednorazowego świadczenia na podstawie art. 27 pkt 1 wymienionej ustawy przysługuje

członkom rodziny właściciela lub posiadacza samoistnego albo zależnego gospodarstwa rolnego o

powierzchni powyżej 0,5 ha, nie objętego ubezpieczeniem społecznym wymienionym w art. 75 ust. 1 pkt

1 ustawy, jeżeli zmarł on wskutek wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym.

III PZP 10/78 uchwała SN 1978.08.28

OSNC 1979/1-2/30

Wypadek, któremu uległ pracownik na terenie zakładu pracy przy wysiadaniu z osinobusu zakładowego,

przewożącego pracowników do pracy, jest wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z

dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr

20, poz. 105).

III PR 77/78 wyrok SN 1978.08.21

OSNC 1979/3/58

Zmiana stanu prawnego w przedmiocie uznania danego schorzenia za chorobę zawodową w okresie

obowiązywania ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie

wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8 ze zm.) i rozporządzenia z dnia 18 czerwca 1968 r. w sprawie

rozciągnięcia przepisów wymienionej ustawy na choroby zawodowe (Dz. U. Nr 22, poz. 145) uzasadnia

dokonanie nowej oceny tego schorzenia przez państwowego inspektora sanitarnego oraz nowego

zakwalifikowania inwalidztwa przez komisję do spraw inwalidztwa i zatrudnienia ZUS, a w konsekwencji -

zastosowanie - zgodnie z intertemporalną zasadą art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105) - § 4 ust. 2

rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. przewidującego przy inwalidztwie III grupy

jednorazowe odszkodowanie w kwocie 30 000 zł.

III PRN 9/78 wyrok SN 1978.08.15

LEX nr 14458

I. Inspektor sanitarny pozostaje właściwy do wydania decyzji stwierdzającej chorobę zawodową zarówno

w sytuacji, gdy pracownik dochodzi przysługujących mu od zakładu pracy wzgl. od Zakładu Ubezpieczeń

Społecznych roszczeń majątkowych związanych z chorobą zawodową, jak i w sytuacji, gdy domaga się

"tylko" ustalenia jego uprawnień w tym zakresie.

II. Dla oceny, czy przed właściwym Inspektoratem Sanitarnym toczy się postępowanie, które powinno

zakończyć się decyzją, o jakiej mowa w § 2 ust. 1 i w § 10 rozporządzenia R.M. z 20.XI.74 r. w sprawie

chorób zawodowych (Dz. U. Nr 45, poz. 271) decydujące znaczenie ma data zawiadomienia inspektora o

samej chorobie, a nie data rozpoznania klinicznego choroby przez zakład społecznej służby zdrowia.

III PRN 25/78 wyrok SN 1978.08.11

OSNC 1979/3/57

Pobicie pracownika podczas wykonywania przez niego zwykłych czynności pracowniczych w zakładzie

pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do ich wykonywania jest z reguły wystarczającą przesłanką do

uznania, że zdarzenie to nastąpiło w związku przyczynowym z pracą według art. 6 ust. 1 ustawy z dnia

12 czerwca 1975 r. o świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.

U. Nr 20, poz. 105). Pobicie pracownika na terenie zakładu pracy lub w miejscu wyznaczonym do

wykonywania zleconych czynności pracowniczych, w którym znalazł się przypadkowo, podczas

wykonywania czynności sprzecznych z istotą i celem zleconej mu pracy nie pozostaje w związku z jego

obowiązkami pracowniczymi, nie jest więc wypadkiem przy pracy, zwłaszcza gdy zostało spowodowane

wyłącznie oczywiście niewłaściwym zachowaniem się pobitego.

III PRN 25/78 wyrok SN 1978.08.11

PiZS 1980/4/61

1. Charakter przyczyny zewnętrznej wypadku ma także zachowanie innego człowieka (pracownika),

wywołujące uszczerbek na zdrowiu pracownika.

2. Związek przyczynowy wypadku z pracą może istnieć nie tylko wówczas, gdy nastąpił on wskutek

wykonywania czynności pracowniczych.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

III PZP 7/78 uchwała SN 1978.07.18

OSNC 1978/12/230

Określone w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 20, poz. 105) jednorazowe odszkodowanie z tytułu stałego lub

długotrwałego uszczerbu na zdrowiu nie może być niższe niż 2000 zł także wówczas, gdy uszczerbek ten

wynosi poniżej 4%.

III UR 4/78 wyrok SN 1978.07.15

LEX nr 14457

Uznanie schorzenia nie figurującego w poprzednim wykazie chorób zawodowych za chorobę zawodową

uprawniającą do świadczeń z ustawy wypadkowej w nowym wykazie chorób zawodowych obowiązującym

od 1.I.1975 r. stanowi podstawę do wydania przez Państwowego Inspektora Sanitarnego ponownej

decyzji w przedmiocie istnienia choroby zawodowej i do ponownego wystąpienia przez poszkodowanego

pracownika - w oparciu o taką decyzję - do oddziału ZUS o przyznanie renty z choroby zawodowej.

V PZP 4/78 uchwała SN 1978.06.26

OSNC 1978/10/173

1. Jednorazowe odszkodowanie pieniężne przewidziane dla pracownika w art. 9 ustawy z dnia 12 czerwca

1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 20, poz. 105) i

przez niego nie pobrane przysługuje - w razie jego śmierci - członkom rodziny wymienionym w art. 12

wskazanej ustawy, chyba że na podstawie tego przepisu przysługuje im jednorazowe odszkodowanie z

tytułu śmierci pracownika.

2. Do rozpatrzenia sprawy o wymienione odszkodowanie właściwa jest komisja rozjemcza.

V PZP 3/78 uchwała SN 1978.06.14

OSNC 1978/9/149

Za dzień ustania zatrudnienia w rozumieniu art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o

świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 20, poz. 105) należy

uważać dzień, w którym pracownik faktycznie zaprzestał wykonywania pracy narażającej go na powstanie

choroby zawodowej.

III PR 57/78 wyrok SN 1978.06.12

OSNC 1979/1-2/15

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 31 lipca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o

zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 11, poz. 43) nie uzależnia

ustanowionego w nim ograniczenia w dochodzeniu roszczeń od faktycznego pobierania renty z ustawy o

p.z.e., przesłanką natomiast stosowania tego ograniczenia jest samo istnienie uprawnienia

poszkodowanego pracownika do otrzymania renty inwalidzkiej z ustawy o p.z.e.

III PZP 9/78 uchwała SN 1978.05.26

OSNC 1978/12/224

W sprawach z powództwa zakładu pracy o obniżenie renty uzupełniającej na podstawie art. 907 § 2 k.c.

za okres po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent

oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U. Nr 11, poz. 43), a wytoczonych

po dniu 30 kwietnia 1977 r., dopuszczalne jest badanie, czy w okresie objętym sporem pozwany byłby

osiągał wyższe zarobki niż te, które stanowiły podstawę zasądzenia renty mającej ulec obniżeniu, i

pozytywne ustalenie takiej okoliczności może doprowadzić do oddalenia powództwa, zmierzającego do

obniżenia renty uzupełniającej zmniejszonej z mocy prawa do granic określonych w art. 16 cytowanej

ustawy.

III URN 7/78 wyrok SN 1978.05.15

OSNC 1978/12/239

Uchybienia organu rentowego w zakresie podjęcia z urzędu czynności zmierzających do ustalenia, jakiego

rodzaju świadczenia przysługują zgłaszającemu wniosek o rentę pracownikowi,jeżeli doprowadziły do

przyznania renty z ogólnego stanu zdrowia w miejsce należnej mu renty z tytułu choroby zawodowej,

stanowią błąd organu rentowego w rozumieniu art. 75 ust. 2 ustawy o powszechnym zaopatrzeniu

emerytalnym uzasadniający przyznanie podwyższonego świadczenia za okres trzech lat wstecz od daty

zgłoszenia wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy.

III PR 15/78 wyrok SN 1978.04.21

OSNC 1978/11/216

Świadczenie określone w ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 20, poz. 105) przysługują od zakładu pracy pracownikowi, który

uległ wypadkowi drogowemu w czasie drogi powrotnej z urządzanego przez Wojewódzką Radę Związków

Zawodowych i Wojewódzki Związek Socjalistycznej Młodzieży Polskiej festynu, na który został

delegowany przez zarząd zakładowy ZSMP do wzięcia udziału w tym festynie jako członek tego Związku

(art. 6 ust. 2 pkt 3 wymienionej ustawy).

Jeżeli taki wypadek spowodowany był przez kierowcę pojazdu mechanicznego nie będącego w posiadaniu

lub dyspozycji zakładu pracy, który zatrudnia poszkodowanego pracownika, i Państwowy Zakład

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Ubezpieczeń wypłacił mu świadczenia przysługujące z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia

komunikacyjnego w pełnej wysokości, ustalone według zasad prawa cywilnego, to wypłacone z tytułu

jednorazowego odszkodowania świadczenia przewidziane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28

listopada 1974 r. w sprawie obowiązkowych ubezpieczeń komunikacyjnych (Dz.U. Nr 46, poz. 274 z późn.

zm.) podlegają zaliczeniu na poczet jednorazowego odszkodowania należnego poszkodowanemu od

zakładu pracy z mocy art. 9 powołanej ustawy wypadkowej z dnia 12 czerwca 1975 r.

III PZP 3/78 postanow. SN 1978.03.31

OSNC 1978/10/191

Do rozpoznania sporu o odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy dochodzone przez pracownika nie

uspołecznionego zakładu od właściciela tego zakładu ponad świadczenia przyznane przez Zakład

Ubezpieczeń Społecznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 20, poz. 105) właściwą jest terenowa

komisja rozjemcza.

III PZP 3/78 postanow. SN 1978.03.31

PiZS 1979/7/81

Art. 39 ustawy z 12.VI.1975 o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U.

Nr 20, poz. 105) nie przewiduje możliwości dochodzenia dalszych roszczeń z tytułu wypadku przy pracy

lub choroby zawodowej, poza świadczeniami z ustawy, także w stosunku do nie uspołecznionych

zakładów pracy.

II PRN 3/87 wyrok SN 1978.03.27

OSP 1988/3/50

Żołnierz pełniący czynną służbę wojskową powinien - w porównaniu z pracownikiem - podołać większemu

zakresowi obowiązków oraz wynikającym z nich stresom i napięciom nerwowym bez istotnego uszczerbku

dla swego zdrowia. W związku z tym tylko w sytuacji, w której zakres obowiązków służbowych żołnierza

w czynnej służbie wojskowej przekracza zwiększone - w porównaniu z pracownikami - normy odporności

psychofizycznej, zawał serca, jakiemu uległ żołnierz czynnej służby wojskowej w związku z

wykonywaniem obowiązków służbowych, może być uznany za wypadek pozostający w związku z

pełnieniem tej służby (art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16 marca 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych

przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową - Dz.U. Nr 33,

poz. 342).

III UZP 1/78 uchwała SN 1978.02.28

OSNC 1978/9/152

Przepis art. 70 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym

pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 3, poz. 6 z późn. zm.) nie ma zastosowania do rent inwalidzkich z

tytułu wypadków przy pracy, przyznawanych na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o

dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym

(Dz.U. Nr 11, poz. 43) zamiast pobieranych do dnia 30 kwietnia 1977 r. rent inwalidzkich z tytułu

wypadków w zatrudnieniu.

III PR 6/78 wyrok SN 1978.02.20

OSNC 1978/9/169

Zakaz dochodzenia roszczeń ustanowiony w art. 16 ustawy z dnia 31 marca 1977 r. (Dz.U. Nr 11, poz.

43) dotyczy wszelkich roszczeń dochodzonych z tytułu wypadku bez względu na to, czy chodzi o

roszczenie o rentę z art. 444 § 2 k.c. dochodzone po raz pierwszy, czy też o roszczenie o podwyższenie

już ustalonej wyrokiem renty, przewidziane w art. 907 § 2 k.c.

Ograniczenie przewidziane w tym przepisie nie dotyczy natomiast innych niż macierzysty zakład pracy

jednostek uspołecznionych, które obowiązane są do odszkodowania z tytułu odpowiedzialności za

podwładnego.

V PZP 7/77 uchwała SN 1978.02.16

OSNC 1978/5-6/81

Pracownik, który w związku z zatrudnieniem w uspołecznionym zakładzie pracy doznał uszczerbku na

zdrowiu wskutek choroby nie objętej wykazem chorób zawodowych, nie ma w stosunku do tego zakładu

roszczenia o odszkodowanie na podstawie przepisów prawa cywilnego także wówczas, gdy nie

przysługuje mu renta inwalidzka (art. 123 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym

zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin - Dz. U. Nr 3, poz. 6 z późn. zm.).

III PZP 2/78 uchwała SN 1978.02.14

LEX nr 14447

Odszkodowanie, przewidziane w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105) za przedmioty utracone lub

uszkodzone wskutek wypadków przy pracy, nie obejmuje pieniędzy.

III PZP 1/78 uchwała SN 1978.02.07

OSNC 1978/8/136

Wypadek, jakiemu uległ student w domu akademickim w czasie nie objętego nadzorem i organizacją

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

opracowywania wyników obowiązkowych ćwiczeń, nie uzasadnia przyznania świadczeń przewidzianych w

§ 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1975 r. w sprawie podstawy wymiaru

renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy ulegli

wypadkom w szczególnych okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami (Dz.U.

Nr 33, poz. 179).

III PR 2/78 wyrok SN 1978.01.25

LEX nr 16390

Art. 16 ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie niektórych

przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 11, poz. 43) wyłączył dochodzenie od zakładów pracy

roszczeń z tytułu uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku w zatrudnieniu lub choroby

zawodowej powstałych przed dniem 1 stycznia 1968 r., jeżeli renty inwalidzkie albo rodzinne

przysługujące na podstawie przepisów określonych w art. 1 ust. 1 pkt 1-3 wymienionej ustawy

podwyższone zostały w myśl art. 2 tejże ustawy; nie dotyczy to jednak roszczeń zgłoszonych do sądu

przed dniem 1 maja 1977 r.

III PR 181/77 wyrok SN 1977.12.30

OSNC 1978/8/146

Po dniu 1 maja 1977 r. pracownicy uprawnieni do podwyższonych świadczeń rentowych, o jakich mowa w

art. 1 ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie niektórych

przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U. Nr 11, poz. 43), nie mogą skutecznie dochodzić przed

sądami powszechnymi zasądzenia na ich rzecz od zakładów pracy na podstawie przepisów prawa

cywilnego renty uzupełniającej zarówno za okres poprzedzający datę wejścia w życie tej ustawy (1 V

1977 r.), jak i za okres następujący po tej dacie, bez względu na to, kiedy doznali uszczerbku zdrowia.

I CZ 125/77 postanow. SN 1977.12.15

LEX nr 8041

Z tytułu gruźlicy płuc nie przysługują świadczenia określone w ustawie z dnia 16.XII.1972 r. o

świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku

ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342); choroba ta bowiem nie jest zaliczona do chorób, które

powstają w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, jest natomiast

zaliczona do chorób ujawniających się wskutek istotnego pogorszenia stanów chorobwych w związku ze

służbą wojskową (załącznik Nr 2 do zarządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 stycznia 1973 r. w

sprawie ustalenia wykazów chorób pozostających w związku ze służbą wojskową z tytułu których

przysługują świadczenia rentowe i odszkodowawcze (M.P. Nr 4 poz. 29); roszczenia o tego rodzaju

świadczenia wynikają ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, a sprawa o te roszczenia jest sprawą

cywilną (art. 1 k.p.c.) rozpoznawaną w postępowaniu sądowym (art. 2 k.p.c.).

III PR 168/77 wyrok SN 1977.12.09

LEX nr 8039

Przy obliczaniu wysokości renty z art. 444 par. 2 kc koniecznym jest - z natury rzeczy - oparcie się na

zachodzącym prawdopodobieństwie, gdyż precyzyjne ustalenie rozwoju wydarzeń, które by nastąpiły,

gdyby pracownik nie uległ wypadkowi, nie jest możliwe.

III PZP 7/77 uchwała SN 1977.12.09

OSNC 1978/5-6/89

Pracownikowi zaliczonemu do jednej z grup inwalidów w związku z chorobą zawodową, u którego

stwierdzono przed dniem 1 stycznia 1976 r. chorobę zawodową i przed tym dniem ustało zatrudnienie

narażające na tę chorobę, ale skutki jej nie uzasadniały zaliczenia w tym czasie do żadnej z grup

inwalidów, przysługuje jednorazowe odszkodowanie również w razie ustalenia inwalidztwa po wejściu w

życie ustawy wypadkowej z dnia 12 czerwca 1975 r., jeżeli początek inwalidztwa przypada na okres

sprzed wejścia w życie tej ustawy; wysokość jednorazowego odszkodowania ustala się w takiej sytuacji

według zasad rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. w sprawie rozciągnięcia

przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy na choroby

zawodowe (Dz. U. Nr 22, poz. 145).

III PRN 49/77 wyrok SN 1977.12.09

OSP 1979/3/48

Dopuszczenie do pracy pracownika dotkniętego schorzeniem samoistnym, które w danym dniu czyniło go

niezdolnym do pracy, stanowi przyczynę zewnętrzną w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z 23 stycznia

1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadku przy pracy (Dz. U. nr 3, poz. 8).

III PR 116/77 wyrok SN 1977.11.07

LEX nr 14434

Roszczenie o jednorazowe odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej jako roszczenie ze stosunku pracy

w rozumieniu art. 242 i 248 Kodeksu pracy podlega 3-letniemu przedawnieniu przewidzianemu w art.

291 § 1 tego Kodeksu. Bieg przedawnienia rozpoczyna się - w wypadku gdy stwierdzenie uszczerbku na

zdrowiu spowodowanego chorobą zawodową nastąpiło przed wejściem w życie ustawy wypadkowej z

12.VI.1975 r. - od daty stwierdzenia tego uszczerbku, nie zaś od daty ustania zatrudnienia narażającego

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

na tę chorobę zawodową.

III UZP 2/77 uchwała SN 1977.11.04

OSNC 1978/4/70

Osobie ubezpieczonej wykonującej stałą i odpłatną pracę na podstawie umowy zlecenia zawartej z

jednostką gospodarki uspołecznionej przysługuje renta inwalidzka z tytułu wypadku przy pracy również

wtedy, gdy została ona zaliczona w związku z tym wypadkiem do III grupy inwalidów.

III CZP 8/77 uchwała SN 1977.10.26

OSNC 1978/3/40

Osoba, która uległa wypadkowi określonemu w § 5 ust. 2 lub 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3

października 1975 r. w sprawie podstawy wymiaru renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby

zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkowi w szczególnych okolicznościach, oraz

świadczeń dla osób nie będących pracownikami (Dz. U. Nr 33, poz. 179) albo która zapadła na chorobę

zawodową w związku z wykonywaniem zajęć lub pracy określonych w ust. 2 pkt 8 i 9 oraz w ust. 3 tego

paragrafu, może dochodzić od osób odpowiedzialnych w myśl przepisów prawa cywilnego naprawienia

szkody nie zaspokojonej świadczeniami, przysługującymi jej na podstawie tego rozporządzenia.

III URN 18/77 wyrok SN 1977.10.17

OSNC 1978/4/77

Przez pierwszą pracę podjętą po ukończeniu nauki w szkole wyższej stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2

rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1975 r. w sprawie podstawy wymiaru renty z tytułu

wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w

szczególnych okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami (Dz. U. Nr 33, poz.

179 z późn. zm.) należy rozumieć każdą pracę wykonywaną w okresie pięciu lat bezpośrednio po

ukończeniu tej nauki.

III PR 125/77 wyrok SN 1977.10.12

LEX nr 16385

Zgodnie z przepisem art. 123 ustawy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich

rodzin (Dz. U. z 1968 r. Nr 3, poz. 6) renta inwalidzka przewidziana w tej ustawie stanowi w stosunku do

uspołecznionego zakładu pracy wynagrodzenie wszelkich szkód spowodowanych inwalidztwem

pozostającym w związku z zatrudnieniem w tym zakładzie pracy.

Przepis ten, jako przepis szczególny, wyłącza możność stosowania przepisów kodeksu cywilnego o

odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych, jeżeli pracownik jest uprawniony do renty inwalidzkiej

z ustawy o p.z.e., a jego inwalidztwo pozostaje w związku z zatrudnieniem w uspołecznionym zakładzie

pracy i jednocześnie nie jest następstwem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

III PZP 6/77 uchwała SN 1977.10.07

LEX nr 16384

Nie jest dopuszczalne w świetle art. 16 ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i

rent oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 11, poz. 43)

dochodzenie od zakładu pracy roszczenia o podwyższenie renty uzupełniającej, zgłoszonego po dniu 30

kwietnia 1977 r., lecz obejmującego okres sprzed tej daty.

III PZ 33/77 postanow. SN 1977.10.06

LEX nr 14426

Stosownie do art. 32, 39 i 48 ust. 2 ustawy z dnia 12.VI.1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy

pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105) świadczeń rentowych z tego tytułu powód może

dochodzić tylko od organu rentowego.

III PRN 34/77 wyrok SN 1977.09.28

LEX nr 14425

W myśl art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. oraz § 17 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z

18.VI.1968 r. określone w tej ustawie świadczenia nie przysługują, jeżeli wyłączną przyczyną wypadku

przy pracy było naruszenie przez pracownika przepisów bhp, spowodowane rażącym niedbalstwem lub

umyślnie, względnie jego stan nietrzeźwości, a za taki stan uważa się stwierdzenie we krwi 0,5%

alkoholu. Z treści tych przepisów jednoznacznie wynika, że jeżeli wypadek przy pracy był następstwem

jednej z wymienionych w tych przepisach przyczyn, wówczas nie przysługują z tytułu następstw tego

wypadku żadne świadczenia przewidziane w wym, wyżej ustawie z dnia 23 stycznia 1968 r.

III PZP 5/77 uchwała SN 1977.09.27

OSNC 1978/2/28

W sprawach o rentę uzupełniającą lub o zmianę jej wysokości wytoczonych przed dniem 1 maja 1977 r.,

to jest przed wejściem w życie ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent

oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 11, poz. 43), zasądza się

należną od zakładu pracy rentę uzupełniającą bez ograniczenia w czasie.

Wysokość tej renty ulega zmniejszeniu od dnia 1 maja 1977 r. o kwotę podwyżki wynikającej z art. 2 ust.

1 i 2 wymienionej ustawy.

III PRN 31/77 wyrok SN 1977.09.20

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

LEX nr 14421

Stosownie do art. 48 ust. 2 ustawy wypadkowej z dnia 12.VI.1975 r. do spraw o świadczenia z tytułu

uszczerbku na zdrowiu spowodowanego chorobą zawodową, a stwierdzonego przed wejściem w życie

ustawy z dnia 12.VI.1976 r. stosuje się przepisy uprzednio obowiązujące z uwzględnieniem art. 49

ustawy wypadkowej z 1975 r. Według ust. 4 art. 49 cytowanej ustawy odszkodowanie przyznane na

podstawie ustawy wypadkowej z 1968 r. ulega zwiększeniu pod warunkiem stwierdzenia pogorszenia się

stanu zdrowia, o jakim mowa w art. 11 ustawy wypadkowej z 1975 r. Stosownie do cytowanego ust. 1

art. 11 odszkodowanie ulega proporcjonalnemu zwiększeniu, jeżeli stały lub długotrwały uszczerbek na

zdrowiu, będący następstwem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej ulegnie zwiększeniu co

najmniej o 10% w stosunku do tego, który był podstawą przyznania odszkodowania.

III PRN 25/77 wyrok SN 1977.08.12

OSP 1978/2/22

Wypadek, jakiemu uległ pracownik delegowany przez macierzysty zakład pracy poza miejscem swego

stałego zamieszkania podczas czynności przygotowawczych do nocnego spoczynku (mycie się pracownika

przed udaniem się do snu), ma charakter wypadku przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z

dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. nr

20, poz. 105).

I CZ 85/77 postanow. SN 1977.08.04

LEX nr 7973

Okoliczność, iż powód jako więzień może otrzymać rentę i odszkodowanie z Zakładu Ubezpieczeń

Społecznych na podstawie przepisów Rozporządzenia R.M. z 3 października 1975 r. w sprawie podstawy

wymiaru renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy

ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami

(Dz. U. Nr 33, poz. 179) nie wyklucza możliwości dochodzenia na drodze sądowej roszczeń z art. 444 i

445 k.c. w związku z art. 415, 417 i n. k.c.

Jeżeli zatem osoba pozbawiona wolności otrzyma rentę i odszkodowanie w oparciu o przepisy cyt.

rozporządzenia, to należy ograniczyć ewentualnie przyznane zadośćuczynienie i rentę w postępowaniu

sądowym o te kwoty, skoro szkoda w tym zakresie już nie istnieje.

III PRN 23/77 wyrok SN 1977.07.21

LEX nr 14407

Z dniem 1 stycznia 1976 r. weszła w życie nowa ustawa z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z

tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105). W myśl art. 48 ust. 1

przepisy tej ustawy stosuje się do spraw o świadczenia z tytułu wypdków przy pracy, które nastąpiły

począwszy od dnia wejścia jej w życie.

III PRN 22/77 wyrok SN 1977.07.21

OSNC 1978/3/54

Jeżeli niemożność zapewnienia przebywającemu na morzu członkowi załogi statku, u którego wystąpił

zawał mięśnia sercowego, odpowiedniej - z powodu silnego sztormu - opieki lekarskiej, polegającej na

właściwym unieruchomieniu, podawaniu zastrzyków dożylnych i kroplówek oraz opóźnieniu transportu

chorego do szpitala, doprowadziła w konsekwencji do pogorszenia stanu zdrowia, a następnie do

śmiertelnego zejścia, to zgon marynarza w powyższych okolicznościach może być uznany - zgodnie z

dyspozycją art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy

i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 50) - za wypadek przy pracy.

III PRN 22/77 wyrok SN 1977.07.21

PiZS 1978/12/75

Pogorszenie się stanu zdrowia pracownika z przyczyn zewnętrznych, związanych ze szczególnym

charakterem pracy marynarzy przebywających na morzu w czasie silnego sztormu i niemożność

udzielenia mu odpowiedniej pomocy lekarskiej, uzasadnia uznanie tych warunków za zdarzenie nagłe

wywołane przyczyną zewnętrzną (za wypadek przy pracy) w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy wypadkowej.

III PR 83/77 wyrok SN 1977.07.19

LEX nr 16378

W myśl art. 444 § 2 k.c. w związku z art. 24 dekretu o p.z.e. przyznanie renty uzależnione jest od

wykazania istnienia szkody będącej następstwem utraty przez poszkodowanego zdolności do pracy w

wyniku uszkodzenia ciała przez zobowiązanego lub wywołania rozstroju zdrowia.

III PRN 21/77 wyrok SN 1977.07.13

LEX nr 14405

Przepisy rozdziału 3 i 6 ustawy z dnia 12.VI.1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105), nie zawierają ograniczeń podobnych do treści art. 8 ustawy

i prowadzą do wniosku, iż niezależnie od winy i stopnia przyczynienia się pracownika do powstania

śmiertelnego wypadku przy pracy członkom rodziny przysługuje zawsze zarówno jednorazowe

odszkodowanie, jak i renta rodzinna na warunkach i w wysokości określonych ustawą wypadkową.

III PZP 3/77 uchwała SN 1977.07.13

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSNC 1977/11/212

Określając wysokość renty uzupełniającej za okres od dnia 1 V 1977 r. w wyroku wydanym po tej dacie

sąd uwzględnia w dochodach poszkodowanego pracownika również podwyżkę renty inwalidzkiej

przewidzianą w ustawie z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie

niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 11, poz. 43).

III PZ 20/77 postanow. SN 1977.06.28

LEX nr 16375

W myśl art. 22 ustawy z 23.I.1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadku przy

pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8 z 1968 r.) świadczenia przewidziane w tej ustawie i ustalone w trybie w niej

określonym, stanowią w stosunku do uspołecznionego zakładu pracy wynagrodzenie wszelkich szkód

wynikłych dla pracownika lub jego rodziny na skutek wypadku lub choroby zawodowej.

W uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 29.IV.1972 r. III PZP 54/71 (OSNCP z 9/72)

wyjaśniono, że nie ma podstaw do wniosku, iż możliwość uzyskania świadczeń z ustawy wypadkowej,

wyłącza dochodzenie w drodze sądowej naprawienia szkód nie powodujących inwalidztwa, powstałych w

następstwie chorób zawodowych, a wywodzących się ze zdarzeń sprzed 1.IX.1968 r.

III PR 69/77 wyrok SN 1977.06.22

LEX nr 16371

Przepis art. 123 ust. 1 ustawy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym wyłącza możliwość

dochodzenia przez pracownika, który pobiera rentę inwalidzką, jakiegokolwiek odszkodowania na

podstawie przepisów prawa cywilnego nawet w wypadku, gdy do inwalidztwa z ogólnego stanu zdrowia

doszło wskutek współprzyczynienia się zawinionych przez zakład pracy niekorzystnych dla zdrowia

pracownika warunków pracy.

Tylko inwalidztwo spowodowane wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową uprawnia pracownika do

żądania od zakładu pracy jednorazowego odszkodowania przewidzianego w art. 11 ustawy wypadkowej z

23.I.1968 r., a obecnie w art. 9-11 ustawy wypadkowej z 12.VI.1975 r., z tym że rozpoznanie sporu o

takie roszczenia należałoby do właściwości zakładowej komisji rozjemczej.

III PRN 12/77 wyrok SN 1977.06.22

OSNC 1977/12/248

Nie można nadać charakteru przyczyny zewnętrznej w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975

r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105) samemu

faktowi zdenerwowania, spowodowanego nie odpowiadającym życzeniom pracownika przesunięciem go

do innej pracy.

III PRN 17/77 wyrok SN 1977.06.21

LEX nr 14393

Art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych nie uzasadnia wniosku, iż wypadek przy pracy ma miejsce tylko wówczas, gdy zdarzenie,

które nastąpiło w związku z pracą, zostało wywołane wyłącznie przyczyną zewnętrzną. Sąd Najwyżsszy

nie podziela poglądu, że zawał serca może być uznany za wypadek przy pracy jedynie wtedy, gdy na jego

powstanie zadziałał nagły czynnik zewnętrzny w postaci gwałtownego urazu w okolicę serca. Także i inna

przyczyna zewnętrzna, pozostająca w związku z pracą, o ile spowodowała, bądź w istotnym stopniu

wpłynęła na wystąpienie zawału serca u pracownika, uzasadnia uznanie tego zdarzenia za wypadek przy

pracy, chociażby stan ten łączył się także z przyczyną wewnętrzną, tkwiącą w organizmie tego

pracownika. Nadmierny wysiłek fizyczny w czasie pracy pracownika cierpiącego na samoistne schorzenia

serca, może również uzasadniać uznanie tego zdarzenia za wypadek przy pracy, jeżeli wysiłek ten był

choćby tylko jedną z zasadniczych przyczyn wystąpienia zawału serca, bądź też wpłynął istotnie na

przyspieszenie zawału.

III PRN 52/76 wyrok SN 1977.06.03

LEX nr 16367

Zgodnie z art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o

zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 11, poz. 43) osoby pobierające w

dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 maja 1977 r. - obok świadczeń określonych w ustawie - renty

uzupełniające od zakładów pracy na podstawie przepisów prawa cywilnego zachowują prawo do

pobierania tych rent także po wejściu w życie ustawy, jednakże wysokość tych rent ulega z mocy prawa

zmniejszeniu o kwotę podwyżki rent z ubezpieczenia społecznego w wymiarze określonym w art. 2 cyt.

ustawy.

III PZP 2/77 uchwała SN 1977.04.15

OSNC 1977/11/206

Nie jest wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia

12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20,

poz. 105) wypadek, jakiemu uległ pracownik po zakończeniu podróży służbowej, chociażby wypadek ten

zdarzył się w drodze do zakładu pracy w celu rozliczenia kosztów tej podróży.

Wypadek taki - w zależności od konkretnej sytuacji - może być natomiast uznany za wypadek w drodze

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

do pracy w rozumieniu art. 40 wymienionej wyżej ustawy, choćby nastąpił w czasie urlopu

wypoczynkowego.

III PR 40/77 wyrok SN 1977.04.13

LEX nr 16362

Zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 23.I.1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie

wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8) świadczenia przyznane w oparciu o ustawę wypadkową z

1968 r. stanowią w stosunku do uspołecznionego zakładu pracy wynagrodzenie wszelkich szkód

poniesionych przez pracownika. W związku z tym od daty otrzymania przez powoda świadczeń z ustawy

wypadkowej niedopuszczalnym było zasądzenie na jego rzecz renty uzupełniającej w oparciu o przepisy

prawa cywilnego, co wyraźnie podkreślają wytyczne wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej z dnia

21, 30 i 31 grudnia 1970 r. III PZP 39/76 (OSNCP z 1971 r. poz. 40).

III PR 3/77 wyrok SN 1977.03.29

OSNC 1977/11/224

Stwierdzenie istnienia choroby zawodowej przez państwowego inspektora sanitarnego nie jest

równoznaczne ze stwierdzeniem uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu art. 48 ustawy z dnia 12 czerwca

1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 155).

W przypadku choroby zawodowej charakter stwierdzenia uszczerbku na zdrowiu ma orzeczenie komisji

lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia zaliczające pracownika wskutek choroby zawodowej do

jednej z grup inwalidów.

Pojęcie "zatrudnienia" w rozumieniu art. 48 ust. 3 cyt. ustawy wypadkowej ma treść określoną w art. 8

ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich

rodzin (Dz. U. Nr 3, poz. 6 ze zm.) i oznacza pozostawanie w stosunku pracy, jeżeli osoby zatrudnione

pobierały w tym okresie wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego na wypadek choroby i

macierzyństwa.

III PZP 1/77 uchwała SN 1977.03.10

OSNC 1977/11/204

Wypadek śmiertelny, któremu uległ pracownik w drodze z nie będącej siedzibą zakładu pracy bazy tego

zakładu, do której powrócił z delegacji służbowej, do miejsca swego zamieszkania, jest wypadkiem

zrównanym z wypadkiem przy pracy w rozumieniu § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Przewodniczącego

Komitetu Pracy i Płac z dnia 25 lipca 1969 r. (Dz.U. Nr 23, poz. 170).

III PRN 55/76 wyrok SN 1977.02.16

OSP 1978/12/217

Podniesienie przez pracownika w czasie pracy znacznego ciężaru, które doprowadziło do nagłego

uszkodzenia organizmu w takim stopniu, że stał się niezdolnym do wykonywania dotychczasowej pracy,

ma charakter wypadku przy pracy w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach

pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8), choćby nawet pracownik

przed wypadkiem był dotknięty schorzeniem samoistnym, które jednak pozwalało na wykonywanie

codziennej pracy.

III PR 194/76 wyrok SN 1977.02.10

OSNC 1977/10/196

Wysiłek fizyczny powodujący w czasie pracy uszkodzenie organu wewnętrznego pracownika dotkniętego

schorzeniem samoistnym może uzasadniać uznanie tego zdarzenia za wypadek przy pracy, jeżeli wysiłek

ten będący zdarzeniem zewnętrznym w sposób istotny przyspieszył bądź pogorszył istniejący już stan

chorobowy.

III PRN 50/76 wyrok SN 1977.02.02

OSNC 1977/10/193

W ramach rozpoznania wniosku o odszkodowanie przysługujące od zakładu pracy z tytułu wypadku przy

pracy zakładowa komisja rozjemcza dokonuje kontroli prawidłowości ustaleń komisji powypadkowej i w

wyniku postępowania oraz dokonanej przez siebie oceny prawnej władna jest uznać zdarzenia

poszkodowanemu pracownikowi odszkodowania w zależności od stopnia doznanego przez niego

uszczerbku na zdrowiu.

III PRN 50/76 wyrok SN 1977.02.02

PiZS 1978/6/63

Doznanie obrażeń w wyniku upadku i uderzenia o twarde przedmioty w miejscu pracy jest typowym

przykładem "nagłego zdarzenia", o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy wypadkowej z 1968 roku.

III PZP 15/76 postanow. SN 1977.01.13

LEX nr 14357

Okoliczność, iż uszkodzenie ciała, istotne pogorszenie stanu zdrowia lub śmierć podczas pracy nastąpiły

na tle stwierdzonych u pracownika schorzeń samoistnych, nie wyłącza sama przez się uznania zdarzenia

za wypadek przy pracy, jeżeli w stanie faktycznym danej sprawy ujawniły się fakty o charakterze

przyczyny zewnętrznej, z którymi pozostaje w związku określony skutek.

Takim czynnikiem o charakterze przyczyny zewnętrznej może być nadmierny przy uwzględnieniu stanu

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

zdrowia pracownika wysiłek, podejmowany przezeń przy wykonywaniu pracy i zdeterminowany

szczególnymi jej warunkami i rodzajem, jeżeli stał się istotną i współdecydującą przyczyną w powstaniu

sytuacji prowadzącej do zawału serca.

Gdy przyjmie się istnienie wypadku przy pracy, uprawnionemu przypadają w całości przysługujące z tego

tytułu świadczenia. Niedopuszczalne jest jakiekolwiek ich miarkowanie z punktu widzenia oceny stopnia

wpływu przyczyny zewnętrznej i przyczyn wewnętrznych na powstanie wypadku przy pracy. Nie ma tutaj

bowiem miejsca na cywilistyczną instytucję przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody

unormowanej w art. 362 k.c.

III PZP 16/76 uchwała SN 1977.01.13

OSNC 1977/9/155

Upadku pracownika podczas wykonywania przez niego zwykłych czynności w zakładzie pracy, w wyniku

którego to wypadku doznał złamania podstawy czaszki i innych obrażeń powodujących jego śmierć, nie

należy uznawać za wypadek przy pracy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 października

1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8),

gdy wypadek ten nastąpił na skutek napadu padaczkowego tegoż pracownika.

III PR 201/76 wyrok SN 1977.01.07

LEX nr 14356

W przypadku uwzględnienia roszczenia o odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy, Sąd obowiązany

jest z urzędu orzec o odsetkach należnych stronie, jako wynikających z tej samej podstawy prawnej.

III PZP 14/76 uchwała SN 1976.12.28

LEX nr 16354

Do rozpoznania sprawy o odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy w nieuspołecznionym zakładzie

pracy zaistniałego przed wejściem w życie kodeksu pracy właściwym jest sąd powszechny.

III PR 191/76 wyrok SN 1976.12.20

LEX nr 16353

Następcy prawni zmarłego pracownika mogą jedynie podjąć nieukończone do dnia śmierci pracownika

postępowanie, a następnie otrzymać niezrealizowane świadczenie pieniężne, jakie przysługiwałoby

pracownikowi z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

III PR 177/76 wyrok SN 1976.12.08

LEX nr 14349

O tym, jakie schorzenia wywołane pracą w warunkach zagrażających zdrowiu pracowników uznaje się za

choroby zawodowe, decyduje ustawodawca, który biorąc pod uwagę aktualny stan wiedzy lekarskiej,

pozwalający na pewne lub z przeważającym prawdopodobieństwem uznania wykonywania określonej

pracy jako przyczyny stwierdzonej choroby poruczył Radzie Ministrów w art. 231 kodeksu pracy (a

poprzednio w art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 23.I.1968 r. o p.z.e.), określenie wykazu chorób zawodowych.

Ścisłe związanie organów rozstrzygających spory o świadczeniach przysługujące poszkodowanym,

ustanowionym wykazem chorób zawodowych oznacza, że organy te nie mają prawa wypowiadać się co

do związku z warunkami pracy tych stwierdzonych chorób, które nie są objęte wspomnianym wykazem.

III PZP 11/76 uchwała SN 1976.11.26

LEX nr 14342

Pod rządem ustawy z 12.VI.1975 r. (Dz. U. Nr 20, poz. 105) roszczenie pracownika o odszkodowanie za

przedmioty osobistego użytku i przedmioty niezbędne do wykonywania pracy, utracone lub uszkodzone

wskutek wypadku przy pracy, w którym pracownik nie doznał uszczerbku na zdrowiu uzasadniającego

prawo do świadczeń określonych w tej ustawie lub do świadczeń z tytułu czasowej niezdolności do pracy,

stanowi roszczenie za stosunku pracy w rozumieniu art. 248 § 1 k.p., a zatem sprawa o to roszczenie

podlega rozpatrzeniu przez komisję rozjemczą i okręgowy sąd pracy i ubezpieczeń społecznych.

III PZP 10/76 uchwała SN 1976.10.22

LEX nr 14336

Wytoczenie powództwa przez pracownika poszkodowanego wypadkiem przy pracy zaistniałym przed 1

stycznia 1968 r. o odszkodowanie przysługujące mu na podstawie art. 161 i 165 k.z. (obecnie art. 444 i

445 k.c.) nie ma wpływu na bieg terminu przedawnienia później powstałego roszczenia z art. 446 k.c.

III PR 138/76 wyrok SN 1976.10.08

OSNC 1977/5-6/95

Fakt częściowego jedynie stosowania do członków spółdzielni produkcyjnych i ich rodzin ustaw: z dnia 23

stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz.U. Nr 3,

poz. 8) i z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(Dz.U. Nr 20, poz. 105) nie zamyka drogi procesu cywilnego do dochodzenia odszkodowania za zawiniony

przez spółdzielnię produkcyjną wypadek przy pracy jej członka w tym zakresie, w jakim nie ma

zastosowania system świadczeń odszkodowawczych przewidziany przepisami kolejno obowiazujących,

wskazanych wyżej ustaw, a więc m.in. co do odszkodowania przewidzianego w art. 446 § 3 k.c.

Również stwierdzić należy, że nie ma w tym wypadku zastosowania zasada określona w art. 124 ustawy o

p.z.e.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

III PR 127/76 wyrok SN 1976.09.30

LEX nr 14327

Przyznanie poszkodowanemu pracownikowi świadczeń z ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie

wypadków przy pracy w związku z chorobą zawodową nie stoi na przeszkodzie dochodzenia renty

cywilnej także po dacie przyznania renty z ustawy wypadkowej, gdy roszczenie to uzasadnione jest utratą

zdolności do pracy w następstwie wypadku przy pracy, który się zdarzył przed dniem 1 stycznia 1968 r.,

to jest przed dniem wejścia w życie wymienionej ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie wypadków

przy pracy.

III PRN 19/76 wyrok SN 1976.08.06

OSNC 1977/3/55

Przez przewidziane w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych

przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8) działanie z rażącym niedbalstwem

należy rozumieć między innymi sytuacje, w których poszkodowany pracownik zdaje sobie sprawę z

grożącego mu niebezpieczeństwa, gdyż zwykle ono występuje w danych okolicznościach faktycznych, tak

że każdy człowiek o przeciętnej przezorności ocenia je jako ewidentne - a mimo to z naruszeniem

przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy bez potrzeby narażania się na to niebezpieczeństwo, ignorując

następstwa własnego zachowania się.

III PZ 20/76 postanow. SN 1976.07.27

LEX nr 16344

Tryb postępowania przewidziany w ustawie z dnia 23.I.1968 r. o świadczeniach pieniężnych

przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8) nie ma zastosowania w sprawach, w

których poszkodowany pracownik w związku z wypadkiem przy pracy dochodzi na podstawie przepisów

prawa cywilnego odszkodowania od jednostki gospodarki uspołecznionej, nie będącej jego macierzystym

zakładem pracy. W takiej sytuacji sąd powszechny jest właściwy do rozpoznania żądania pracownika.

III PR 88/76 wyrok SN 1976.07.16

LEX nr 14317

Podwyższenie zarobków, spowodowane wyłącznie zwiększoną wydajnością pracy uzasadnia na podstawie

art. 907 § 2 kc podwyższenie renty uzupełniającej poszkodowanego, co do którego nie tylko brak

twierdzeń o jego dotychczasowej słabej wydajności pracy, przeciwnie stwierdzono, że poprzednio należał

on do pracowników szczególnie wydajnych.

III PRN 16/76 wyrok SN 1976.06.09

OSNC 1977/1/15

Inwalidą w myśl przepisów ustawy wypadkowej jest osoba, która jest niezdolna do wykonywania

zatrudnienia z powodu: stałego naruszenia sprawności organizmu (które wg wiedzy lekarskiej jest

upośledzeniem nie rokującym poprawy) lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, przez co

należy rozumieć upośledzenie sprawności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, licząc od daty

wyczerpania zasiłku chorobowego.

IV CR 147/76 wyrok SN 1976.06.07

OSNC 1977/5-6/89

Odszkodowanie należne według prawa cywilnego od jednostki gospodarki uspołecznionej innej niż

macierzysty zakład pracy poszkodowanego oblicza się - w sytuacji, gdy zostały wypłacone świadczenia

związane z wypadkiem przy pracy, poszkodowany przyczynił się do powstania szkody - w ten sposób, że

obliczone według prawa cywilnego odszkodowanie zmniejsza się o sumy wypłacone na podstawie

przepisów o wypadkach przy pracy; od kwoty w taki sposób określonej odejmuje się kwotę

odpowiadającą stopniowi przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody.

III PR 51/76 wyrok SN 1976.05.27

OSNC 1976/12/274

Jeżeli zakład pracy odpowiedzialny za następstwa wypadku w zatrudnieniu na podstawie art. 24 dekretu z

dnia 25 czerwca 1954 r. o p.z.e. (jedn. tekst: Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97) zapewnia

poszkodowanemu pracownikowi, będącemu inwalidą III grupy, zatrudnienie - odpowiadające stanowi

zdrowia i kwalifikacjom pracownika - o zarobkach wyższych niż te, jakie pracownik mógłby osiągać gdzie

indziej, szkodę pracownika na zarobkach należy pomniejszyć o kwotę wynagrodzenia, jaką poszkodowany

uzyskiwałby, gdyby kontynuował zatrudnienie w zakładzie pracy zobowiązanym do wypłaty odszkodowań.

III PZP 3/76 uchwała SN 1976.05.27

OSNC 1976/12/261

Nie stanowi wypadku zrównanego z wypadkiem przy pracy w rozumieniu przepisów rozporządzenia

Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 25 lipca 1969 r. w sprawie określenia wypadków

zrównanych z wypadkami przy pracy i wypadkami w zatrudnieniu oraz w sprawie świadczeń z tytułu

niektórych wypadków dla osób nie będących pracownikami (Dz. U. Nr 23, poz. 170) wypadek drogowy,

jakiemu uległ lekarz udający się - bez delegacji służbowej - na posiedzenie Towarzystwa Chirurgów

Polskich.

III PZP 2/76 uchwała SN 1976.05.06

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSNC 1976/11/239

1. Prawomocny wyrok okręgowego sądu ubezpieczeń społecznych wydany w sprawie o rentę nie wiąże

sądu, a także innych organów, orzekających o jednorazowym odszkodowaniu przewidzianym w art. 11

ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy

pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8), co do ustalenia wypadku przy pracy.

2. Wręczenie pracownikowi pisma zawierającego oświadczenie zakładu pracy o wypowiedzeniu umowy o

pracę nie stanowi nagłego zdarzenia wywołanego przyczyną zewnętrzną w rozumieniu art. 2 ust. 1

cytowanej wyżej ustawy.

III PRN 4/76 wyrok SN 1976.03.05

LEX nr 14301

Dla uwzględnienia powództwa o zmianę wysokości i czasu trwania renty konieczne jest wykazanie w

procesie zmiany stosunków, a ciężar udowodnienia koniecznych przesłanek zgłoszonego w pozwie

żądania spoczywa na powodzie (art. 6 k.c.).

III URN 2/76 wyrok SN 1976.02.26

OSNC 1977/1/9

Przy określaniu stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu do "towarzyszących powikłań" w rozumieniu § 3

ust. 2 zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 października 1968 r. w sprawie

szczegółowych zasad ustalania trwałego uszczerbku na zdrowiu do celów wypłaty jednorazowych

odszkodowań oraz świadczeń wyrównawczych pracownikom poszkodowanym wskutek wypadków przy

pracy (M.P. Nr 49, poz. 343, sprost. M.P. z 1969 r. Nr 37, poz. 310) - należy zaliczyć skutki niekorzystne

dla zdrowia poszkodowanego, które wystąpiły w ramach prawidłowych czynności terapeutycznych

podjętych w czasie leczenia szpitalnego następstw wypadku.

III PRN 17/75 postanow. SN 1976.02.23

OSNC 1976/10/227

Do dochodzenia roszczeń o wynagrodzenie szkód spowodowanych utratą zdrowia w wyniku zdarzeń

powstałych przed dniem 1 I 1968 r. właściwa jest droga procesu cywilnego również po wejściu w życie

kodeksu pracy. Artykuł 248 tego kodeksu przewidujący rozpoznawanie przez zakładowe komisje

rozjemcze spraw o świadczenia przysługujące od zakładu pracy w związku z wypadkiem przy pracy lub

chorobą zawodową dotyczy dochodzenia świadczeń na podstawie przepisów ustawy wypadkowej i

rozporządzeń wykonawczych z 1968 r.

III PR 151/75 wyrok SN 1976.01.30

LEX nr 14298

Zmianą stosunków, o których mowa w art. 907 § 2 k.c. są m.in. wprowadzane sukcesywnie podwyżki

zarobków górników, które np. miały miejsce w lutym 1974 r. i w październiku 1974 r., a w sprawach o

zmianę wysokości i czasu trwania renty Sąd bada czy od ostatniego orzeczenia sądowego bądź ugody

ustalających wysokość renty nastąpiła powyższa zmiana stosunków. Powództwo oparte na przepisie art.

907 § 2 k.c. nie może natomiast zmierzać do poprawienia błędów poprzedniego orzeczenia sądowego

bądź zawartej ugody.

III PZP 12/75 uchwała SN 1975.12.22

OSP 1976/6/110

1) Zgodnie z uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 23 października 1975 r. V PZP

8/75 (OSNCP 1976, z. 2 poz. 23) wynagrodzenie specjalne przewidziane w § 2 protokołu dodatkowego nr

355/PW z dnia 2 października 1974 r. do układu zbiorowego pracy z dnia 15 kwietnia 1957 r. (obecnie §

25 ust. 7 i 8 załącznika nr 1 do układu zbiorowego pracy dla przemysłu węglowego z dnia 1 stycznia 1975

r.) tylko wówczas może uzasadniać podwyższenie renty przyznanej na podstawie prawa cywilnego, jeżeli -

po rozważeniu całokształtu okoliczności powstałych po zawarciu ugody lub prawomocnym orzeczeniu

sądu (m.in.: wieku, następstw w stanie zdrowia związanych i nie związanych z wypadkiem przy pracy lub

chorobą zawodową, podwyżki rent z ubezpieczenia społecznego, wykształcenia, możliwości zarobkowych)

- poszkodowany wykaże, że nastąpiła istotna zmiana stosunków w rozumieniu art. 907 § 2 k.c.;

2) dodatkowa nagroda roczna przewidziana w zarządzeniu nr 37 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 18

grudnia 1974 r. (Znak: RP - 103-1526/74) stanowi jeden z elementów, które należy brać pod uwagę w

świetlwe uchwały przytoczonej pod pkt 1.

III PRN 81/75 wyrok SN 1975.11.06

OSNC 1976/9/203

Zmiana ustalonego w wyroku zasądzającym rentę stopnia, w jakim inwalidztwo poszkodowanego w

wypadku przy pracy pracownika spowodowane zostało tym wypadkiem, i określenie ponowne, w jakim

zakresie wynika ono z samoistnych schorzeń, dopuszczalne jest jedynie w razie stwierdzenia po tym

wyroku zmian w stanie zdrowia poszkodowanego związanych wyłącznie z wypadkiem. Wystąpienie takich

zmian stanowiłoby zmianę stosunków w rozumieniu art. 907 § 2 k.c. Nie jest natomiast zmianą

stosunków w rozumieniu tego przepisu sam fakt wydania przez lekarzy - chociażby w ramach

postępowania ubezpieczeniowego - nowej opinii, odmiennie tylko oceniającej stopień przyczynienia się

wypadku do inwalidztwa.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

V PZP 8/75 uchwała SN 1975.10.23

OSNC 1976/2/23

Wynagrodzenie specjalne przewidziane w § 2 protokołu dodatkowego nr 355/PW z dnia 2 października

1974 r. do układu zbiorowego pracy z dnia 15 kwietnia 1957 r. (obecnie § 25 ust. 7 i 8 załącznika nr 1 do

układu zbiorowego pracy dla przemysłu węglowego z dnia 1 stycznia 1975 r.) tylko wówczas może

uzasadniać podwyższenie renty przyznanej na podstawie prawa cywilnego, gdy - po rozważeniu

całokształtu okoliczności powstałych po zawarciu ugody lub prawomocnym orzeczeniu sądu (m.in. wieku,

następstw w stanie zdrowia związanych i nie związanych z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową,

podwyżki rent z ubezpieczenia społecznego, wykształcenia, możliwości zarobkowych) - poszkodowany

wykaże, że nastąpiła istotna zmiana stosunków w rozumieniu art. 907 § 2 k.c.

III PR 70/75 wyrok SN 1975.09.10

LEX nr 14285

Podwyżka płac w danej gałęzi zatrudnienia lub na określonych stanowiskach pracy, może uzasadniać

podwyższenie renty uzupełniającej, jeżeli okoliczności danej sprawy pozwalają na przyjęcie, że

poszkodowany osiągałby wskutek podwyżki płac wyższe zarobki, gdyby nie utracił zdolności do pracy

zarobkowej (art. 907 § 2 k.c.).

III PZP 7/75 uchwała SN 1975.08.28

OSNC 1976/4/82

Od ostatecznej decyzji organu wojskowego II instancji, wydanej na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z

dnia 16 grudnia 1972 r., o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób

pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342), przysługuje zainteresowanemu po

dniu 1 I 1975 r. odwołanie do okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych.

III PR 57/75 wyrok SN 1975.08.13

OSNC 1976/6/143

Renta inwalidzka, przewidziana w ustawie z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych

przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8 ze zm.), stanowi - zgodnie z art. 22

ustawy - całkowite wynagrodzenie szkody spowodowanej utratą zdolności do pracy zarobkowej w wyniku

choroby zawodowej. Pobieranie tej renty wyłącza zarówno możliwość dochodzenia renty uzupełniającej za

okres po tej dacie, jak również możliwość żądania podwyższenia renty, poprzednio zasądzonej, za taki

okres.

Szczegółowe unormowanie w cyt. ustawie i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. w

sprawie rozciągnięcia przepisów tej ustawy na choroby zawodowe (Dz. U. Nr 22, poz. 145) świadczeń i

granic odpowiedzialności uspołecznionego zakładu pracy na rzecz pracownika, poszkodowanego w wyniku

choroby zawodowej, wyłącza stosowanie w tej mierze przepisów ustawy o p.z.e., w szczególności art.

124 tej ustawy.

III CZP 50/75 uchwała SN 1975.07.31

OSNC 1976/4/79

Zakład pracy, który wypłacił swemu pracownikowi świadczenia z tytułu wypadku przy pracy, nie może z

dniem 1.I.1975 r. dochodzić w trybie regresu zwrotu wypłaconych świadczeń od pracownika innego

zakładu pracy, który wyrządził szkodę przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych, choćby wniósł

powództwo przed dniem 1.I.1975 r., lecz sprawa nie została przed tą datą prawomocnie zakończona.

I CR 370/75 wyrok SN 1975.07.17

LEX nr 7728

Renta stanowi formę odszkodowania, odszkodowanie zaś przysługuje o tyle, o ile żądający go poniósł

szkodę; z kolei powstanie szkody w postaci utraty zarobku nie zależy od tego, czy poszkodowany miał lub

nie roszczenie o uzyskanie pracy, lecz od tego, czy pracę tę mógł wykonywać i czy przypuszczalnie by ją

wykonywał. Jeżeliby więc się okazało, że istniały realne możliwości dalszego zatrudnienia powoda, że

powód należał do więźniów nie uchylających się od pracy, że poprzednio stale w zakładzie karnym

pracował że wreszcie nie mógł już po wypadku uzyskać innej pracy, to należąłoby przyjąć, że poniósł

szkodę. Dane co do możliwości wykonywania przez powoda pracy Sąd powinien był uzyskać od

kierownictwa Zakładu Karnego.

III PZP 8/75 uchwała SN 1975.07.17

OSNC 1976/4/77

Jeżeli po prawomocnym zasądzeniu przez sąd powszechny zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną

krzywdę w związku z zawinionym przez zakład pracy rozstrojem zdrowia, wywołanym chorobą zawodową,

nie powodującą jeszcze inwalidztwa, poszkodowany pracownik nabył - na skutek zaliczenia go do jednej z

grup inwalidów z powodu tej samej choroby po dniu 1 IX 1968 r. - uprawnienia do świadczeń w zakresie i

na zasadach określonych w rozporządzeniu z dnia 18 czerwca 1968 r. w sprawie rozciągnięcia ustawy o

świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy na choroby zawodowe (Dz. U.

Nr 22, poz. 145), zasądzone przez sąd powszechny zadośćuczynienie pieniężne podlega zaliczeniu na

poczet należnego poszkodowanemu pracownikowi od zakładu pracy w wyniku trwałego uszczerbku na

zdrowiu, wywołanego wymienioną chorobą.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

III PRN 6/75 wyrok SN 1975.06.25

OSNC 1976/3/53

W wypadku śmierci pracownika nie pozostającej w związku z warunkami pracy w zakładzie, w którym był

on zatrudniony, członkowie rodziny pracownika mogą dochodzić od zakładu pracy odszkodowania na

zasadach prawa cywilnego (art. 415 k.c.), przy czym podstawą odpowiedzialności może być naruszenie

przez zakład ogólnego obowiązku udzielania pomocy osobie zagrożonej na życiu lub zdrowiu, jeżeli

przyczyniło się ono do śmierci pracownika, chociażby śmierć nastąpiła w czasie pełnienia pracy; w takiej

sytuacji zakład pracy nie działa jako podmiot zatrudniający, w związku z czym ograniczenie z art. 123

ustawy o p.z.e. nie ma zastosowania.

V PRN 2/75 wyrok SN 1975.06.19

OSNC 1976/4/70

Art. 120 § 1 k.p. nie ma zastosowania, gdy pracownik wyrządził szkodę osobie trzeciej nie przy

wykonywaniu obowiązków pracowniczych, a jedynie przy sposobności wykonywania tych obowiązków.

Jeżeli w tej sytuacji zdarzenie wyrządzające szkodę zostało uznane za wypadek przy pracy, sprawca

wypadku ponosi wobec poszkodowanego odpowiedzialność za szkodę nie pokrytą świadczeniami

należnymi poszkodowanemu na podstawie ustawy wypadkowej z dnia 23 stycznia 1968 r. (Dz. U. Nr 3,

poz. 8). W przedstawionym zakresie zachowała zatem aktualność zasada prawna wyrażona w uchwale

składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 1971 r.

V PRN 2/75 wyrok SN 1975.06.19

PiZS 1976/10/67

1. Art. 120 § 1 k.p. nie ma zastosowania, gdy pracownik wyrządził szkodę osobie trzeciej nie przy

wykonywaniu obowiązków pracowniczych, a jedynie przy sposobności wykonywania tych obowiązków.

Jeżeli w tej sytuacji zdarzenie wyrządzające szkodę zostało uznane za wypadek przy pracy, sprawca

wypadku ponosi wobec poszkodowanego odpowiedzialność za szkodę nie pokrytą świadczeniami

należnymi poszkodowanemu na podstawie ustawy wypadkowej z 23.I.1968 (Dz.U. Nr 3, poz. 8). W

przedstawionym zakresie zachowała zatem aktualność zasada prawna wyrażona w uchwale składu 7

sędziów Sądu Najwyższego z 24.III.1971 (OSNCP 1971, z. 7-8, poz. 123).

2. Zwrot wydatków na podawanie choremu bardziej wyszukanych potraw, większych ilości owoców,

słodyczy itp., choćby z punktu widzenia lekarskiego, chory nie wymagał specjalnej diety, znajduje

usprawiedliwienie w art. 444 § 1 k.c., chyba że byłyby wyraźne zalecenia lekarskie nakazujące

ograniczenie diety.

I CR 301/75 wyrok SN 1975.06.16

LEX nr 7719

Zatrudnienie więźnia u osoby trzeciej nie wyłącza bowiem odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkodę

jakiej więzień doznał przy pracy. Administracja więzienna przekazując więźnia do pracy winna zbadać czy

warunki pracy więźnia są zgodne z m.in. z przepisami bhp. Za zaniedbania funkcjonariuszów więziennych

w tym zakresie odpowiedzialność ponosi Skarb Państwa na zasadzie art. 417 k.c.

III PR 21/75 wyrok SN 1975.06.10

OSNC 1976/6/137

Gdy zaniedbania zakładu pracy rodzące odpowiedzialność wobec poszkodowanego pracownika z mocy

art. 24 dekretu o p.z.e. polegają wyłącznie na nieprzesunięciu pracownika do innej pracy, mimo

stwierdzenia u niego objawów choroby zawodowej, należne takiemu pracownikowi odszkodowanie

ogranicza się do wyrównania szkody stanowiącej różnicę pomiędzy zarobkami, jakie pracownik mógłby

osiągnąć po zaprzestaniu w odpowiednim czasie wykonywania dotychczasowej pracy w warunkach

szkodliwych dla jego zdrowia, a rzeczywistymi jego dochodami, natomiast wyrównanie szkody w postaci

różnicy pomiędzy zarobkami, jakie poszkodowany osiągałby z tytułu zatrudnienia wykonywanego przed

zachorowaniem, a dochodami z okresu po zaprzestaniu szkodliwej dla jego zdrowia pracy przysługiwałoby

poszkodowanemu pracownikowi w razie wykazania, że choroba zawodowa spowodowana została

naruszeniem przez zakład pracy przepisów bhp.

II CZ 89/75 postanow. SN 1975.06.09

LEX nr 7715

Sprawy o odszkodowanie za szkody wynikłe na skutek uszkodzenia własnego samochodu pracownika w

wypadku przy pracy należą do kompetencji sądów powszechnych (art. 13 n. cyt. ustawy).

III CZP 28/75 uchwała SN 1975.05.31

LEX nr 7711

Więźniowi, który uległ w czasie pracy nieszczęśliwemu wypadkowi z winy przedsiębiorstwa, do którego

został skierowany przez zakład karny, przysługuje roszczenie o odszkodowanie względem tego

przedsiębiorstwa.

V PRN 1/75 wyrok SN 1975.05.30

OSNC 1976/4/69

Przyznanie renty inwalidzkiej przewidzianej w ustawie wypadkowej z dnia 23 stycznia 1968 r.

poszkodowanemu pracownikowi, który przed dniem 1 IX 1968 r. na skutek choroby zawodowej

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

określonej w obowiązujących wówczas przepisach stał się inwalidą i otrzymał rentę inwalidzką z ogólnego

stanu zdrowia, nie stanowi w świetle art. 907 § 2 k.c. podstawy do ustalenia, że z chwilą przyznania mu

renty z ustawy wypadkowej wygasł obowiązek płacenia renty uzupełniającej zasądzonej na jego rzecz od

zakładu pracy. Natomiast przyznanie wyżej wskazanej renty inwalidzkiej uzasadnia w świetle art. 907 § 2

k.c. zmniejszenie uprzednio zasądzonej renty uzupełniającej o kwotę odpowiadającą zwiększeniu

przyznanej renty inwalidzkiej.

PZ 7/75 postanow. SN 1975.05.23

PiZS 1977/8/88

Art. 123 ustawy z 23.I.1968 o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U.

nr 3, poz. 6 z późn. zm.), jako przepis szczególny, wykluczył możliwość dochodzenia przez pracownika od

uspołecznionego zakładu pracy - na podstawie przepisów prawa cywilnego - roszczeń odszkodowawczych,

jeżeli otrzymał on rentę inwalidzką, zaś jego inwalidztwo jest związane z warunkami pracy, choćby były

sprzeczne z przepisami z zakresu bhp.

III URN 6/75 wyrok SN 1975.04.22

OSNC 1976/2/39

W razie zaliczenia pracownika do II grupy inwalidzkiej wskutek wypadku w zatrudnieniu i do I grupy

inwalidzkiej z tytułu ogólnego stanu zdrowia, należna takiemu inwalidzie minimalna renta inwalidzka,

określona na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1968 r. w sprawie najniższych

emerytur i rent (Dz. U. Nr 3, poz. 17) i art. 47 ust. 1 ustawy o p.z.e. (Dz. U. z 1968 r. Nr 3, poz. 6 ze

zm.), powinna być ustalona w rozmiarze odpowiadającym stawce renty przewidzianej dla inwalidy

wskutek wypadku w zatrudnieniu.

III PR 30/75 wyrok SN 1975.04.17

LEX nr 14279

Ustalona w prawomocnym wyroku ocena możliwości zarobkowych pracownika wiąże sąd rozpoznający

sprawę na podstawie art. 907 § 2 k.c., chyba że po wydaniu tego wyroku uległ zmianie na gorsze stan

zdrowia pracownika.

III PR 14/75 wyrok SN 1975.03.06

LEX nr 16333

Roszczenia strony dochodzącej w procesie cywilnym przeciwko zakładowi pracy wynagrodzenia szkód,

wywołanych chorobą wymienioną w wykazie chorób zawodowych ustalonych rozporządzeniem Rady

Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. (Dz. U. Nr 22, poz. 147), a wywodzących się ze zdarzeń sprzed daty

rozciągnięcia na choroby zawodowe przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych przysługujących w

razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3/1968, poz. 8), mogą być w zakresie renty uzupełniającej

uwzględnione przez sądy powszechne tylko do daty przyznania osobie poszkodowanej renty z ustawy

wypadkowej.

Jeżeli strona odmówiła bez usprawiedliwionych przyczyn poddania się w postępowaniu o przyznanie renty

z ubezpieczenia społecznego badaniom specjalistycznym umożliwiającym prawidłowe ustalenie daty

inwalidztwa w związku z chorobą zawodową i z tej przyczyny otrzymała zamiast renty inwalidzkiej z

ustawy wypadkowej rentę inwalidzką z ustawy o pze, a ponadto wydanych w tym zakresie orzeczeń nie

zaskarżyła, zachodzą podstawy do nieuwzględnienia zgłoszonych w procesie cywilnym roszczeń o rentę

wyrównawczą od daty, w której przyznanie renty inwalidzkiej z ustawy wypadkowej stało się możliwe.

III PR 11/75 wyrok SN 1975.02.27

LEX nr 14277

Przy określeniu wysokości renty na rzecz osób, wobec których zmarły miał ustawowy obowiązek

alimentacji (art. 446 § 2 k.c.), należy brać pod uwagę tylko usprawiedliwione potrzeby tej osoby, a nie

ewentualne potrzeby pełnoletnich jej dzieci, które mogły liczyć w pewnej mierze na pomoc ze strony

zmarłego, gdyby żył i za życia pomagał tym dzieciom. Ocena usprawiedliwionych potrzeb poszkodowanej

żony zmarłego pracownika winna uwzględniać także tkwiący u podstaw ustroju socjalistycznego ciągły

proces wzrostu stopy życiowej społeczeństwa, który zwłaszcza w ostatnich czterech latach cechuje

wydatna poprawa waruków życia ludzi pracy i ich rodzin.

III PZ 2/75 uchwała SN 1975.02.27

OSNC 1975/10-11/146

Dopuszczalne jest zabezpieczenie powództwa o uchylenie lub obniżenie obowiązku płacenia renty

uzupełniającej, zasądzonej prawomocnie na rzecz poszkodowanego w związku z utratą zdolności do pracy

(art. 907 § 2 k.c.), przez wstrzymanie wypłaty renty w całości lub w części (art. 755 k.p.c.).

III PZ 1/75 postanow. SN 1975.02.19

OSNC 1976/3/47

Nie stanowi wypadku zrównanego z wypadkiem przy pracy w rozumieniu § 1 ust. 2 rozporządzenia

Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 25 lipca 1969 r. (Dz. U. Nr 23, poz. 170) zatrucie, jakiemu

uległ pracownik cukrowni zatrudniony na okres kampanii rafinerskiej, wskutek nienależytego

funkcjonowania urządzeń grzewczych w pomieszczeniu mieszkalnym wynajętym przez zakład pracy na

kwaterę dla zwerbowanych pracowników.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

III PR 2/75 wyrok SN 1975.02.18

LEX nr 16332

Obowiązek sądów do określania - w myśl Uchwały składu siedmiu sędziow z 29 czerwca 1972 r. sygn. III

PZP 54/71 wpisanej do księgi zasad prawnych (OSNCP 9 poz. 155) - końcowego terminu płacenia renty,

należnej poszkodowanemu wskutek choroby zawodowej, na podstawie prawa cywilnego nie dłużej niż do

dnia przyznania im renty z ustawy wypadkowej, zachowuje aktualność także wówczas, gdy w procesie

cywilnym ustalone zostało inwalidztwo z powodu choroby zawodowej w dacie przed 1 stycznia 1968 r.

II URN 1/75 wyrok SN 1975.02.12

OSNC 1975/6/105

Pracownikowi, który wskutek wypadku przy pracy doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w stopniu

powodującym zaliczenie go do II grupy inwalidów, przysługuje od zakładu pracy jednorazowe

odszkodowanie w kwocie 40 000 zł - z mocy art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o

świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8 i z 1972 r.

Nr 27, poz. 191) oraz § 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r.

(Dz. U. Nr 22, poz. 144). Kwota ta przysługuje bez względu na to, czy taki pracownik z wymienionego

tytułu żądał mniej.

I CR 772/74 wyrok SN 1975.02.10

LEX nr 7658

Ubezpieczenie więźnia przez zatrudniające go przedsiębiorstwo, zapewniające więźniowi w wypadkach

przy pracy świadczenia w wysokości jednorazowego odszkodowania przewidzianego w ustawie

wypadkowej, ma jedynie to znaczenie, że kwota, jaką więzień otrzymuje z tego ubezpieczenia, podlega

uwzględnieniu na poczet zadośćuczynienia określonego przez sąd stosownie do okoliczności konkretnego

przypadku.

II PR 170/74 wyrok SN 1974.09.19

OSNC 1975/4/69

Uznanie przez Prezesa Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1

rozporządzenia Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 25 lipca 1969 r. (Dz. U. Nr 23, poz. 170),

wypadku, jakiemu uległ pracownik w okolicznościach określonych tym przepisem, za zrównany z

wypadkiem przy pracy wywołuje skutki określone w § 1 ust. 1 pkt 3 i § 2 ust. 1 tego rozporządzenia.

Decyzja Prezesa ZUS-u, wydana na podstawie § 9 cyt. rozporządzenia stanowi zatem dla pracownika,

poszkodowanego na skutek wypadku, który nastąpił w okolicznościach określonych tym przepisem, źródło

uprawnień do wszelkich świadczeń przewidzianych w ustawie z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach

pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8).

III PZP 28/74 uchwała SN 1974.08.22

OSNC 1975/6/89

Na podstawie art. 124 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym

pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 3, poz. 6) zainteresowani mogą w trybie i na zasadach

obowiązujących przed dniem 1 stycznia 1968 r. dochodzić roszczeń o wynagrodzenie szkód

spowodowanych utratą zdrowia, jeżeli utrata nastąpiła na skutek zdarzeń powstałych przed tą datą. Do

roszczeń tych ograniczenia z art. 123 wymienionej ustawy o p.z.e. nie mają zastosowania.

III PRN 27/74 wyrok SN 1974.07.26

LEX nr 14268

Gdy wyrok zasądzający rentę zapada po upływie dłuższego czasu od wypadku, wskutek którego

poszkodowany stał się całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy, to ze względu na zwyżkowe

tendencje zarobków pracowniczych za podstawę obliczenia wysokości renty nie należy brać przeciętnych

zarobków poszkodowanego z okresu poprzedzającego wypadek, a zarobki jakie by osiągał w chwili

wyrokowania, chyba że z okoliczności sprawy można z dostatecznie pewnym prawdopodobieństwem

przewidzieć inną wysokość zarobków możliwych do osiągnięcia w przyszłości.

I PR 184/74 wyrok SN 1974.06.05

LEX nr 14261

Bieg przedawnienia roszczeń o zaległe raty rentowe nie może rozpocząć się wcześniej niż bieg

przedawnienia roszczenia o rentę. Wprawdzie początek biegu przedawnienia roszczeń z czynu

niedozwolonego został określony w art. 442 kc inaczej niż początek biegu przedawnienia roszczeń

okresowych z art. 120 § 1 w zw. z art. 118 kc, jednakże wymagalność poszczególnych rat renty łączy się

na tyle ściśle z wymagalnością samej renty, że podlegają one temu samemu reżimowi. Początek biegu

przedawnienia roszczenia o rentę może być jedynie wcześniejszy, ale nigdy późniejszy od początku biegu

przedawnienia roszczenia o zaległe świadczenia okresowe.

III PRN 17/74 wyrok SN 1974.05.24

LEX nr 14260

UWAGA: Pkt 2 tezy - nieaktualny

1. Przy prawomocnym ustaleniu jako podstawy wyliczenia szkody kwoty ostatnich zarobków powoda z

okresu zatrudnienia nie jest możliwa zmiana wysokości renty na podstawie art. 907 § 2 k.c.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

2. Z mocy art. 422 § 2 k.p.c. Sąd Najwyższy, jeżeli uwzględniając rewizję nadzwyczajną stwierdza, że

brak warunków do ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy, uchyla zaskarżone orzeczenie, a w razie

potrzeby, gdy sprawa była rozpatrywana w dwóch instancjach - także orzeczenie sądu pierwszej instancji

i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania sądowi właściwemu, którym może być bądź sąd drugiej

instancji, bądź pierwszej instancji, które rozpatrywały sprawę lub sądowi równorzędnemu w stosunku do

tego sądu, który w rozumieniu Sądu Najwyższego uznany był za właściwy. Przepis art. 422 § 2 k.p.c.

jako przepis szczególny wyłącza stosowanie, choćby tylko odpowiednio, obowiązującego w postępowaniu

z rewizji (art. 423 § 1 k.p.c.) przepisu art. 388 § 1 kpc, który upoważnia sąd rewizyjny do przekazania

sprawy innemu właściwemu sądowi pierwszej instancji, jeżeli sąd, który sprawę rozpoznał, nie jest

właściwy albo gdy za przekazaniem sprawy innemu sądowi przemawiają względy celowości.

II PR 81/74 wyrok SN 1974.05.03

LEX nr 4933...

Zawarcie przez zakład pracy z poszkodowanym pracownikiem przed upływem okresu przedawnienia

ugody zobowiązującej tenże zakład do świadczeń odszkodowawczych z tytułu wypadku przy pracy lub

choroby zawodowej - przerywa bieg przedawnienia tylko w zakresie uznanej przez zakład pracy części

roszczenia.

II PR 70/74 wyrok SN 1974.05.03

LEX nr 14255

Przepis art. 907 § 2 k.c. nie ma zastosowania w sprawie, w której poszkodowany zamiast renty otrzymał

odszkodowanie jednorazowe. Na podstawie powyższego przepisu każda ze stron może w razie zmiany

stosunków żądać zmiany wysokości lub czasu trwania renty, w żadnym wypadku jednorazowego

odszkodowania przyznanego poszkodowanemu zamiast renty.

Przyznanie jednorazowego odszkodowania zamiast renty powoduje wygaśnięcie roszczenia

poszkodowanego o rentę.

II PR 67/74 wyrok SN 1974.05.03

LEX nr 14257

Możliwości awansowe pracownika wtedy tylko mogłyby stanowić przesłankę podwyższenia renty na

podstawie przepisu art. 907 § 2 k.c. jeśliby wynikały ze zdarzenia, które nastąpiło po dacie wyroku (lub

ugody), i z tego względu nie mogły być objęte przewidywaniami przy pierwotnym zasądzeniu renty.

I PR 85/74 wyrok SN 1974.04.26

LEX nr 14253

UWAGA: Teza częściowo nieaktualna

Zgodnie z ustalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego (por. orzeczenie z dnia 11 lutego 1970 r. III PRN

106/69 OSNCP 9/1970 poz. 167) skierowanie więźnia do wykonywania pracy w zakładzie pracy nie

powoduje nawiązania stosunku pracy z tym zakładem i więzień, który uległ wypadkowi przy tej pracy,

może dochodzić swych roszczeń na ogólnych zasadach w drodze powództwa przed sądem. Podstawą

prawną roszczeń więźnia o wynagrodzenie szkód spowodowanych wypadkiem w stosunku do

uspołecznionej jednostki organizacyjnej, na której rzecz świadczy pracę, są przepisy kodeksu cywilnego o

czynach niedozwolonych. Odpowiedzialność tej jednostki może opierać się zarówno na art. 417-420 k.c.

dotyczących odpowiedzialności Państwa i Państwowych osób prawnych za swych funkcjonariuszy, jak i na

art. 435 k.c. - z tytułu prowadzenia przedsiębiorstwa lub zakładu wprawianego w ruch za pomocą sił

przyrody. W tym drugim wypadku pozwany zakład pracy odpowiada mimo braku winy po swej stronie.

II CR 64/74 wyrok SN 1974.04.10

LEX nr 7458

I. Udział pokrzywdzonego w postępowaniu karnym jako oskarżyciela posiłkowego nie mieści się w

normalnym związku przyczynowym między działaniem lub zaniechaniem sprawcy (oskarżonego), a

szkodą jakiej doznał pokrzywdzony.

II. Możliwość traktowania studenta odbywającego praktykę, objętą planem studiów, jako pracownika

zakładu pracy, w którym praktyka ta ma miejsce wyłącza przepis par. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady

Ministrów z dnia 19 grudnia 1960 r. w sprawie praktyk studentów szkół wyższych (Dz.U. 1961 r. Nr 1,

poz. 1). Według tego przepisu takiej praktyki nie traktuje się jako stosunku pracy. Ta sama myśl

znajduje odbicie w rozporządzeniu Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 25 lipca 1969 r. w

sprawie określenia wypadków zrównanych z wypadkiem przy pracy i z wypadkami w zatrudnieniu oraz w

sprawie świadczeń z tytułu niektórych wypadków dla osób nie będących pracownikami (Dz.U. Nr 23, poz.

170). W rozporządzeniu tym studenci odbywający praktykę przewidzianą organizacją studiów i nauki

zostali zaliczeni do osób nie będących pracownikami (par. 8 rozp.).

III. Z charakteru stypendium, jako pomocy materialnej dla studentów, a nie zarobku wynika, że utrata

prawa do pobierania stypendium nie wchodzi w zakres uprawnień określonych w art. 444 k.c. i

przysługujących w razie doznania przez poszkodowanego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia w

następstwie czynu niedozwolonego.

III URN 5/74 wyrok SN 1974.04.10

OSNC 1975/3/44

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Pracownik delegowany poza teren macierzystego zakładu pracy oraz poza miejsce swego zamieszkania

objęty jest szczególną ochroną ubezpieczeniową. Ochrona ta obejmuje wszelkie czynności pracownika

delegowanego wynikające z okoliczności związanych z delegacją, z wyłączeniem tylko takich czynności,

które kolidują z jej celami albo nie mają związku z tymi celami. Wprawdzie przygotowanie posiłku (z

czym łączy się przygotowanie opału) przez pracownika delegowanego nie wiąże się bezpośrednio z

faktycznym wykonywaniem pracy, ale czynność ta jest niezbędna do możliwości wykonywania przez

niego zadań, dla których został wydelegowany. Taka więc czynność (przygotowywanie posiłku) pozostaje

w związku z delegacją i jest w istocie wykonywaniem polecenia zakładu delegującego, który - nie

zapewniając pracownikowi delegowanemu w miejscu jego delegacji całodziennych posiłków

przygotowywanych przez inne osoby - zobowiązuje go do samodzielnego ich przygotowywania.

II PR 37/74 wyrok SN 1974.03.15

OSNC 1975/2/33

Nie można wymagać, aby górnik po osiągnięciu wieku emerytalnego miał obowiązek podejmowania pracy

zarobkowej w celu zmniejszenia szkody wywołanej wypadkiem przy pracy, zawinionym przez zakład

pracy.

II PRN 7/74 wyrok SN 1974.02.22

OSNC 1974/11/200

Przy ustalaniu wysokości renty uzupełniającej należy przyjmować za punkt wyjścia przeciętne zarobki

pracowników zatrudnionych na stanowiskach odpowiednich do stanowiska, jakie zajmowałby

poszkodowany, gdyby z winy zakładu pracy nie poniósł szkody. Od zasady tej jednak może być wyjątek,

gdy na konkretnym stanowisku z reguły przyznawane jest wyższe wynagrodzenie (ad personam), np. z

uwagi na braki kadrowe lub konieczność posiadania szczególnie wysokich kwalifikacji, a poszkodowany

miał takie kwalifikacje i pracował nienagannie. W takim wypadku ciężar udowodnienia tego faktu

spoczywa na poszkodowanym (art. 6 k.c.).

II PR 7/74 wyrok SN 1974.02.22

PiZS 1975/6/54

UWAGA: Pkt 1 tezy nieaktualny

1. Zasądzenie na rzecz byłego pracownika, poszkodowanego wskutek zatrucia związkami chemicznymi w

czasie pracy, renty uzupełniającej w wysokości około 1000 zł niższej od należnej w rzeczywistości

przedstawia się nie tylko jako rażące naruszenie prawa, ale także jako naruszenie interesu PRL.

2. Nie zwalnia sądu od obowiązku dążenia do zapewnienia należytej ochrony uprawnieniom pracowniczym

okoliczności, że pracownik jest zastąpiony przez adwokata.

I PR 578/73 wyrok SN 1974.02.05

LEX nr 14243

Lekarz, który na podstawie wyników badań chorego ma pewność, że wszelka praca jest dla niego

przeciwskazana, a mimo to wydaje zaświadczenie innej treści odpowiada za szkodę stąd wynikłą, jeżeli

wykazane zostanie, że postępowanie lekarza pozostaje w normalnym związku przyczynowym np. ze

śmiercią pacjenta.

Lekarzowi można przypisać winę za błędną diagnozę tylko wówczas, jeżeli zostanie wykazane, że nie da

się ona usprawiedliwić w świetle aktualnego stanu nauki w Polsce.

Pracownikowi, będącemu w wieku produkcyjnym, który ma na utrzymaniu rodzinę, nie można skutecznie

postawić zarzutu przyczynienia się do własnej śmierci (art. 362 kc) przez to, że - nie narażając na

niebezpieczeństwo innych osób - kontynuował pracę zawodową, bez dołożenia należytej staranności o

własne zdrowie.

I PR 545/73 wyrok SN 1974.02.05

PiZS 1975/3/75

1. Długotrwały wysiłek ubezpieczonego przy pracy nie może być uznany za nagłe zdarzenie działające z

zewnątrz w świetle ogólnych warunków ubezpieczenia w PZU od następstw nieszczęśliwych wypadków.

2. Zawał serca jest nieszczęśliwym wypadkiem w rozumieniu wspomnianych ogólnych warunków

ubezpieczenia, jeżeli został spowodowany mechanicznymi urazami w okolicy serca ubezpieczonego.

II PR 349/73 wyrok SN 1974.01.09

LEX nr 14241

Możliwości awansowe nie są "zmianą stosunków" w rozumieniu art. 907 § 2 k.c. i w związku z tym nie

uzasadniają one podwyższenia renty na podstawie tego przepisu.

Zarobki statystyczne, jako przeciętna dla danego stanowiska, stanowią w zasadzie podstawę do

obliczenia szkody chyba, że pracownik wykaże, że jego zarobki przed wypadkiem nie były zarobkami

przeciętnymi i kształtowały się wyżej od wynagrodzenia innych pracowników zatrudnionych na tym

samym stanowisku i w tych samych warunkach co poszkodowany pracownik.

III PZP 25/73 uchwała SN 1973.12.21

OSNC 1974/4/64

Śmierć pracownika w czasie wypoczynku po pracy, będąca następstwem zatrucia wskutek nienależytego

funkcjonowania urządzeń ogrzewczych w kwaterze wynajętej przez zakład pracy w miejscowości, do

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

której został on delegowany, stanowi wypadek zrównany z wypadkiem przy pracy w rozumieniu § 1 ust.

2 rozporządzenia Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 25 lipca 1969 r. w sprawie określenia

wypadków zrównanych z wypadkami przy pracy i z wypadkami w zatrudnieniu oraz w sprawie świadczeń

z tytułu niektórych wypadków dla osób nie będących pracownikami (Dz. U. Nr 23, poz. 107).

III URN 22/73 postanow. SN 1973.12.21

PiZS 1975/3/76

W razie zbiegu odpowiedzialności za skutki wypadku przy pracy poszkodowany powinien wpierw

wykorzystać tryb przewidziany dla dochodzenia świadczeń od uspołecznionego zakładu pracy, a dopiero

potem dochodzić od sprawcy wypadku naprawienia szkody nie objętej świadczeniem zakładu pracy.

I PR 491/73 wyrok SN 1973.12.06

OSNC 1974/9/155

Poszkodowanemu, który osiągnął wiek emerytalny, może przysługiwać renta uzupełniająca, jeżeli wykaże

on, że gdyby nie inwalidztwo związane z pracą, to nadal by osiągał dochód, którego - nawet

wykorzystując zachowaną zdolność do pracy - osiągnąć nie może. Ciężar dowodu w tym zakresie

spoczywa na powodzie (art. 6 k.c.), przy czym w takim wypadku nie wystarcza samo

prawdopodobieństwo możliwości dalszej pracy, lecz niezbędne jest wykazanie, że poszkodowany już w

okresie pracy zawodowej zajmował się poza pracą zawodową inną działalnością (literacką, artystyczną),

brak zaś uzasadnionych podstaw do twierdzenia, że zaprzestałby jej z osiągnięciem wieku emerytalnego.

III PZP 26/73 uchwała SN 1973.10.24

OSNC 1974/5/84

Pracownikowi, który przed 1 stycznia 1968 r. doznał z winy uspołecznionego zakładu pracy częściowego

ograniczenia zdolności do pracy, przysługuje od tego zakładu pracy renta uzupełniająca także wówczas,

gdy później stał się on niezdolny do pracy z przyczyn nie pozostających w związku z tym wypadkiem i nie

zawinionych przez zakład pracy. Należna takiemu pracownikowi renta uzupełniająca powinna stanowić

pełne wyrównanie szkody w granicach normalnych następstw spowodowanych zawinionym działaniem lub

zaniechaniem zakładu pracy, z których szkoda wynikła.

II PR 299/73 wyrok SN 1973.10.19

OSNC 1974/7-8/137

W myśl art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w

razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8) skuteczne dochodzenie roszczeń odszkodowawczych na

podstawie tego przepisu uzależnione jest przede wszystkim od wykazania przez poszkodowanego, że

upośledzenie jego stanu zdrowia i związane z tym szkody materialne i moralne wywołane zostały chorobą

zawodową oraz w czasie określonym tym przepisem. Za choroby zawodowe uprawniające do świadczeń

na podstawie wymienionego wyżej przepisu uważa się w myśl art. 21 ust. 1 cytowanej ustawy te tylko

choroby, które zostały wymienione w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z

dnia 18 czerwca 1968 r. (Dz. U. Nr 22, poz. 147).

I PR 341/73 wyrok SN 1973.09.18

LEX nr 16308

Podstawa prawa do renty w myśl art. 444 par. 2 kc jest nie sam rozstrój zdrowia, lecz jego następstwo w

postaci utraty zdolności do pracy zarobkowej (lub wystąpienie innych wymienionych w przepisie skutków)

oraz powstanie szkody, jaką jest utrata lub zmniejszenie dochodów.

Jeżeli którekolwiek z tych zdarzeń nastapiło po dniu 1 stycznia 1968 r., nie można przyjąć, aby wymóg

art. 124 cyt. ustawy, dotyczący "powstania" okoliczności uzasadniających roszczenie przed wejściem w

życie ustawy, został spełniony, a tym samym, by do roszczenia o rentę stosowały się poprzednio

obowiązujące przepisy.

Dodać należy, że dla powstania prawa do renty wymienione w art. 444 par. 2 kc następstwa rozstroju

zdrowia muszą mieć charakter trwały, w przeciwnym razie powstała szkoda podlega naprawieniu nie w

drodze przyznania renty, lecz w drodze odszkodowania przewidzianego w art. 444 par. 1 kc.

II PR 210/73 wyrok SN 1973.08.24

OSNC 1974/3/58

Poszkodowany w wypadku zrównanym z wypadkiem przy pracy może dochodzić - w drodze procesu

cywilnego - odszkodowania od tej jednostki organizacyjnej Skarbu Państwa, w której nie był zatrudniony,

a której funkcjonariusze wyrządzili mu szkodę, nie pokrytą świadczeniami z ustawy wypadkowej.

III PRN 36/73 wyrok SN 1973.07.25

LEX nr 16304

Denat Jozef H., stały robotnik leśny pozwanego Nadleśnictwa wieziony był z innymi pracownikami na

teren leśnictwa Cz. do miejsca pracy z wyznaczonych uprzednio dla jego miejsca zamieszkania i miejsca

zamieszkania pozostałych robotników punktów zbiorczych. Wynika stąd, ze zmarły nie był jeszcze w

pracy, bo jej czas jeszcze nie rozpoczął się, ani w miejscu pracy, do którego dopiero zdążał, ani wreszcie

nie wykonywał żadnego zlecenia roboczego, które miało być wydane po przybyciu do miejsca pracy.

Odbywana w tych warunkach podróż i powstały podczas niej wypadek śmiertelny nie spełniają przesłanek

hipotezy określonej w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. (Dz.U. nr 3 poz. 8).

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Rozważany wypadek jest natomiast wypadkiem w drodze z domu do pracy i tym samym wypadkiem w

zatrudnieniu w rozumieniu ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym

pracowników i ich rodzin (Dz.U. nr 3 poz. 6), a to wobec wyraźnego przepisu art. 14 ust. 2 pkt 4 tej

ustawy.

Gdy więc wypadek, jakiemu uległ denat nie był wypadkiem przy pracy i nie przysługiwały wobec tego

powodom świadczenia z ustawy wypadkowej, nie zachodzi wyłączenie odpowiedzialności PZU

przewidziane w przepisie art. 4 ust. 2 rozporządzenia RM z dnia 24 kwietnia 1968 r. w sprawie

obowiązkowych ubezpieczeń komunikacyjnych (Dz.U. nr 15 poz. 89).

III PRN 35/73 wyrok SN 1973.07.25

OSNC 1974/5/95

Sąd powszechny nie jest związany błędnym zakwalifikowaniem przez komisję powypadkową zdarzenia

jako wypadku przy pracy.

Przepis § 4 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 kwietnia 1968 r. w sprawie

obowiązkowych ubezpieczeń komunikacyjnych (Dz. U. Nr 15, poz. 89) wyłącza odpowiedzialność PZU

jedynie za wypadki komunikacyjne mające charakter wypadku przy pracy, natomiast w ramach tego

rozporządzenia PZU odpowiada za wypadki samochodowe będące wypadkami w drodze z domu do pracy

lub z pracy do domu.

I PZ 180/73 wyrok SN 1973.07.11

OSNC 1974/3/57

Kierowcy pojazdu mechanicznego (lub jego rodzinie), który wskutek swego stanu nietrzeźwości,

spowodowanego spożyciem alkoholu, uległ wypadkowi i doznał szkody, nie przysługuje roszczenie

odszkodowawcze przeciwko innym osobom z tego tytułu, że wspólnie z nim spożywały alkohol bądź nie

przeciwdziałały jego spożywaniu przez poszkodowanego. Takie bowiem zachowanie się tych osób,

jakkolwiek naganne, nie zwalnia kierowcy od przestrzegania przez niego podstawowego obowiązku, jakim

jest wymaganie trzeźwości, i nie stanowi źródła jego roszczeń odszkodowawczych dochodzonych w

związku ze szkodą, wywołaną wyłącznie uchybieniem przez niego temu obowiązkowi.

I PR 179/73 wyrok SN 1973.07.05

OSNC 1974/4/77

Bezpośredni sprawca winy wypadku, w którym poniósł śmierć pracownik uspołecznionego zakładu pracy

uczestniczący w akcji ratowniczej z tytułu przynależności do ochotniczej straży pożarnej, odpowiada

wobec rodziny zmarłego na podstawie przepisów prawa cywilnego za szkodę tylko w takim zakresie, w

jakim szkoda ta nie została wyrównana świadczeniami z ustawy wypadkowej (Dz. U. z 1968 r. Nr 3, poz.

8).

III PZP 10/73 uchwała SN 1973.06.15

OSNC 1974/1/5

W razie zbiegu wypadku przy pracy i wypadku komunikacyjnego, spowodowanego ruchem pojazdu

mechanicznego będącego w posiadaniu lub dyspozycji zakładu pracy, który zatrudniał poszkodowanego i

sprawcę szkody, Państwowy Zakład Ubezpieczeń z mocy § 4 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z

dnia 24 kwietnia 1968 r. w sprawie obowiązkowych ubezpieczeń komunikacyjnych (Dz. U. Nr 15, poz. 89)

zwolniony jest od odpowiedzialności za szkodę, której wyrównania poszkodowany może dochodzić od jej

sprawcy na zasadach ogólnych (art. 415 k.c.).

I PR 159/73 wyrok SN 1973.06.14

OSP 1974/5/94

Zmianę przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym tylko wtedy można uznać za zmianę stosunków w

rozumieniu art. 907 § 2 k.c., uzasadniającą zmianę wysokości lub czasu trwania renty ustalonej ugodą,

jeśli ugoda zawiera postanowienie ustalające jako jej podstawę przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym.

I PR 159/73 wyrok SN 1973.06.14

PiZS 1975/1/69

1. Warunkiem skutecznego uchylenia się od skutków prawnych zawartej ugody (co do wysokości mającej

być wypłacaną renty) jest stwierdzenie, że ugoda została zawarta pod wpływem błędu, dotyczącego

stanu faktycznego (art. 918 § 1 k.c.).

2. Zmianę przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym tylko wtedy można uznać za zmianę stosunków w

rozumieniu art. 907 § 2 k.c., uzasadniającą zmianę wysokości lub czasu trwania renty ustalonej ugodą,

jeśli ugoda zawiera postanowienie ustalające jako jej podstawę przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym.

II PZ 23/73 postanow. SN 1973.06.06

OSNC 1974/2/37

Wypadek, jakiemu uległ pracownik uspołecznionego zakładu pracy w czasie meczu piłkarskiego,

odbywającego się w ramach spartakiady zakładowej zorganizowanej przez zakład pracy oraz działające

na jego terenie organizacje polityczne i zawodowe, nie jest wypadkiem przy pracy, za który przysługują

świadczenia z ustawy wypadkowej (Dz. U. z 1968 r. Nr 3, poz. 8), ani wypadkiem w zatrudnieniu, za

który przysługują świadczenia z art. 26 ustawy o p.z.e. (Dz. U. z 1968 r. Nr 3, poz. 6). Poszkodowany w

takim wypadku może dochodzić w drodze sądowej od sprawców szkody (organizatorów spartakiady)

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

odszkodowania na podstawie prawa cywilnego (art. 415 i nast. k.c.).

II PR 101/73 wyrok SN 1973.05.11

LEX nr 14216

Z mocy art. 13 ustawy z dnia 30.III.1965 r. o bhp zakład pracy obowiązany jest utrzymywać nie tylko

obiekty budowlane, ale i tereny oraz urządzenia z nimi związane w stanie zapewniającym bezpieczne i

dogodne warunki pracy. Jeżeli droga, która znajduje się na terenach Kopalni i z której korzystało z

konieczności codziennie kilkaset pracowników po zakończeniu pracy, nie była należycie utrzymana i zimą

stwarzała niebezpieczeństwa pośliźnięcia się i upadku pracowników, to zakład pracy odpowiada za skutki

wypadku, który zdarzył się z tej właśnie przyczyny.

I PR 85/73 wyrok SN 1973.04.19

LEX nr 14215

Zgodnie z ustalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego podstawę ustalenia wysokości renty

uzupełniającej stanowi zarobek zmniejszony o podatek od wynagrodzenia (netto).

II PR 12/73 wyrok SN 1973.03.20

LEX nr 14206

Poszkodowany, który w drodze zawartej ugody z zakładem pracy na zaspokojenie roszczeń

odszkodowawczych związanych z wypadkiem przy pracy otrzymał zamiast renty jednorazowe

odszkodowanie, przewidziane w art. 164 § 2 k.z. (art. 447 k.c.) nie może żądać zwiększenia tegoż

jednorazowego odszkodowania ani zamiast niego żądać renty z powołaniem się na art. 163 § 2 k.z. (art.

907 § 2 k.c.). Zmiana wysokości renty lub czasu jej trwania jest bowiem możliwa w razie zmiany

staosunków tylko wówczas, gdy wysokość renty i czas jej trwania został już ustalony w orzeczeniu

sądowym lub w ugodzie, a więc w wypadku gdy renta jest poszkodowanemu bieżąco wypłacana.

Tylko ugoda, w której wysokość jednorazowego odszkodowania pozostawałaby w rażącej dysproporcji do

rozmiarów renty i w ten sposób naruszałaby słuszny interes poszkodowanego mogłaby być uznana za

nieważną z mocy art. 41 § 1 p.o.p.c. (art. 58 k.c.) i wówczas poszkodowany mógłby z powołaniem się na

nieważność takiej ugody dochodzić od zakładu pracy dalszego odszkodowania, jeżeli jego wierzytelność z

tego tytułu nie uległa przedawnieniu.

III PZP 49/72 uchwała SN 1973.02.14

OSNC 1973/7-8/130

Przepisy ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie

wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8) nie mają zastosowania do funkcjonariuszy Milicji

Obywatelskiej.

III URN 3/73 wyrok SN 1973.02.14

OSP 1973/11/212

Nie jest wypadkiem w zatrudnieniu wypadek, jakiemu uległ właściciel samochodu w czasie próbnej jazdy

podjętej z technikiem warsztatu naprawczego w celu sprawdzenia sprawności działania hamulców

samochodu. Jazda ta nie była zwykłą czynnością pracowniczą poszkodowanego, nie wynikała z poleceń

przełożonych i nie została podjęta w interesie zakładu pracy.

III URN 38/72 wyrok SN 1973.01.31

OSP 1973/7/143

Okoliczność, że pracownik uległ wypadkowi przy pracy w czasie przeznaczonym na wykorzystanie urlopu

wypoczynkowego nie pozbawia go prawa do świadczeń z ustawy wypadkowej w razie stwierdzenia, że

wykonywał on tę pracę wprawdzie bez polecenia, lecz w interesie zakładu pracy.

III PZP 29/72 uchwała SN 1973.01.26

OSNC 1973/7-8/119

Osoby uprawnione do świadczeń pieniężnych od uspołecznionego zakładu pracy na podstawie ustawy z

dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz.

U. Nr 3, poz 8) mogą żądać odsetek w wysokości 8% od tych świadczeń za czas opóźnienia, licząc od

daty uchybienia terminów ich płatności określonych w rozporządzeniach Rady Ministrów z dnia 18

czerwca 1968 r. (Dz. U. Nr 22, poz. 144 i 145).

III PZP 29/72 uchwała SN 1973.01.26

OSNC 1973/6/97

Osoby uprawnione do świadczeń pieniężnych od uspołecznionego zakładu pracy na podstawie ustawy z

dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz.

U. Nr 3, poz. 8) mogą żądać odsetek w wysokości 8% od tych świadczeń za czas opóźnienia, licząc od

daty uchybienia terminów ich płatności, określonych w rozporządzeniach Rady Ministrów z dnia 18

czerwca 1968 r. (Dz. U. Nr 22, poz. 144 i 145).

II PR 399/72 wyrok SN 1973.01.05

OSNC 1973/6/117

Jeżeli świadczenia ustalone w zawartej między pracownikiem a pracodawcą ugodzie przyjęte zostały jako

pokrycie wszelkich roszczeń pracownika związanych z chorobą zawodową, z jednoczesnym

postanowieniem ugody, iż po osiągnięciu przez tego pracownika wieku emerytalnego nie będą mu

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

przysługiwać świadczenia wymienione w ugodzie - w tym i renta - to osiągnięcie przez pracownika wieku

emerytalnego nie jest zmianą stosunków, na podstawie której pracownik mógłby żądać zmiany wysokości

lub czasu trwania ustalonej w ugodzie renty (art. 907 § 2 k.c.).

III PRN 94/72 wyrok SN 1972.11.28

OSNC 1974/2/22

Uchwała składu siedmiu sędziów SN z dnia 18 X 1972 r. sygn. III PZP 25/72 - wedle której "w sprawie o

zmianę wysokości renty ustalonej ugodą sąd uwzględnia w ramach zmiany stosunków, na podstawie art.

907 § 2 k.c., tylko okoliczności powstałe po zawarciu ugody" - z uwagi na argumentację przytoczoną w

jej uzasadnieniu odnosi się odpowiednio także do rent ustalonych wyrokiem.

III PRN 92/72 postanow. SN 1972.11.17

OSP 1974/1/5

Do członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych odnośnie wypadków przy pracy, zaistniałych przed

dniem wejścia w życie ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ubezpieczeniu społecznym członków

rolniczych spółdzielni produkcyjnych i ich rodzin (Dz. U. Nr 27, poz. 255), nie mają zastosowania przepisy

ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy

pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8).

II PR 185/72 wyrok SN 1972.11.14

LEX nr 14199

1. W poprzednim procesie podstawą faktyczną sprawy była zmiana okoliczności polegająca na zmianie

płac w górnictwie, przedstawione w oznaczony sposób. W rozważanej obecnie sprawie chodzi także o

zmianę okoliczności polegającą na podwyżce płac w górnictwie,lecz przytoczoną w innej wersji faktów w

zakresie wysokości podlegającej wyrównaniu szkody. Nie zmienia to sytuacji wyrażającej się tym, że w

obu sprawach identyczna jest podstawa sporu w rozumieniu art. 366 k.p.c.

2. Z uwagi na deklaratywny charaketr orzeczenia w sprawach wszczętych na podstawie art. 907 § 2 k.c.,

dopuszczalne jest żądanie zasądzenia dodatkowej renty uzupełniającej na okres sprzed daty wytoczenia

powództwa, o ile już w tym czasie nastąpiła istotna zmiana stosunków.

III PZP 25/72 uchwała SN 1972.10.18

OSNC 1973/3/38

W sprawie o zmianę wysokości renty, ustalonej ugodą, sąd uwzględnia w ramach zmiany stosunków - na

podstawie art. 907 § 2 k.c. - tylko okoliczności powstałe po zawarciu ugody.

III PRN 66/72 wyrok SN 1972.10.13

LEX nr 14193

Strony zawarły ugodę sądową a sąd umorzył postępowanie w sprawie. Ugoda sądowa z punktu widzenia

prawa materialnego jest umową. Wprawdzie w takiej sytuacji nie zachodzi powaga rzeczy osądzonej, ale

ugoda sądowa jest skuteczna i wiąże strony dopóki nie zostanie prawnie podważona. Od dnia ugody nie

nastąpiły, a przynajmniej nie zostały wykazane takie okoliczności, które mogłyby świadczyć o zmianie

stosunków uzasadniających podwyższenie renty uzupełniającej. W takim zaś wypadku art. 907 § 2 k.c.

nie ma w ogóle zastosowania.

III PZP 31/72 wyrok SN 1972.10.13

OSNC 1973/3/42

Przy ustalaniu wysokości renty uzupełniającej górnika, poszkodowanego na skutek wypadku przy pracy

lub choroby zawodowej, który nie podjął pracy zarobkowej w granicach swoich możliwości, nie

uwzględnia się wzrostu górniczej renty inwalidzkiej, o którym mowa w art. 16 ustawy z dnia 28 maja

1957 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (jedn. tekst: Dz. U. z 1968 r. Nr 3, poz. 19).

II PZ 288/72 wyrok SN 1972.10.11

LEX nr 14190

1. W licznych orzeczeniach (por. np. orzeczenie z dnia 17.VI.1969 r. II CR 165/69) Sąd Najwyższy

wyjaśnił, że gdy chodzi o ustalenie przyczyny utraty lub pogorszenia zdrowia ludzkiego istnienie związku

przyczynowego z reguły nie może być absolutnie pewne, to też wystarczy ustalenie z dostateczną dozą

prawdopodobieństwa istnienia związku przyczynowego (OSPiKA 1969 r. nr 7-8/70 poz. 155 z glosą

M.Sośnicką, tamże). W sprawie zaś niniejszej biegli zgodnie wskazali, że zajście, które miało miejsce w

dniu 15.XII.1960 r., wyzwoliło pęknięcie wrzodu.

2. Jeśli opinie biegłych co do przyczynowości są zgodne i jednoznaczne, to Sąd Wojewódzki nie musi

posługiwać się dowodem prima facie, dopuszczalnym w takich sytuacjach, aby ustalić istnienie związku

przyczynowego jako faktu niezależnego od jego przewidywalności (por. orzeczenie SN z dnia 10.XII.1952

r. P.P. nr 8-9/59 s. 368 oraz T. Dybowski: Adekwatny czy konieczny związek przyczynowy, "Palestra"

1961 nr 6 str. 81-82). Nie ma więc podstaw do eliminowania w sprawie istnienia związku przyczynowego

tylko na tej podstawie, że sprawca nie przewidywał skutku i nie mógł - ze względu na swe indywidualne

właściowości - go przewidzieć, jeżeli nastąpienie skutku wynika z istniejącej w przyrodzie prawidłowości.

Stwierdzić też należy, że art. 157 § 2 kz do przypisania odpowiedzialności nie wymaga istnienia

bezpośredniego związku przyczynowego między zdarzeniem a szkodą.

Związek ten może być wieloczłonowy i składać się z szeregu ogniw pozostających ze sobą w stosunku,

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

jaki zachodzi między przyczyną a skutkiem. (Por. np. orzeczenia SN z 12.XII.1961 r. I CR 974/60 OSN

1965 nr 1 poz. 20 i orzeczenie z dnia 21.I.1946 r. "Państwo i Prawo 1936, Nr 7, s. 114).

Za dopuszczalnością pośredniego związku przyczynowego wypowiedział się także A.Szpunar

(Wyrządzenie szkody przez kilka osób Państwo i Prawo 1957 r. Nr 2 s. 298).

Na takim też stanowisku stoi doktryna obca, a w judykaturze wielu krajów można znaleźć orzeczenie

aprobujące ten pogląd (patrz M. Nesterowicz: kontraktowa i deliktowa odpowiedzialność lekarza za

zabieg leczniczy PWN 1972 s. 108 i nast.).

Z przyczyn wyżej wskazanych pozwany Skarb Państwa w niniejszej sprawie ponosi odpowiedzialność za

normalne następstwa wyżej opisanego zdarzenia z dnia 15.XII.1960 r., z którego szkoda wynikła tj. za

cierpienia powoda związane z perforacją wrzodu dwunastnicy, trwające w okresie jego niezdolności do

pracy.

(...)

II PR 256/72 wyrok SN 1972.09.19

LEX nr 14187

Zgodnie z art. 157 § 2 k.z. (a obecnie art. 361 § 1 k.c.) zobowiązany do odszkodowania ponosi

odpowiedzialność tylko za normalne następstwo swego działania lub zaniechania. Doświadczenie życiowe

wskazuje, że normalnym następstwem bezpodstawnego rozwiązania stosunku pracy nie są schorzenia

psychoorganiczne człowieka zwolnionego z pracy. Gdyby jednak w indywidualnym wypadku było istotnie

inaczej, to powstałe schorzenie byłoby następstwem nietypowym, anormalnym, za które zobowiązany do

odszkodowania w świetle powołanych przepisów nie ponosi odpowiedzialności.

II PR 216/72 wyrok SN 1972.09.18

LEX nr 14186

Zarządzenia Nr 6 Prezesa Rady Min. z 11.I.68 r. w sprawie przechodzenia pracowników na emeryturę z

12.8.1972 r. i pisma Ministra Górnictwa i Energetyki wynika, iż pozwana Kopalnia już od 1968 r. została

zobowiązana do zwalniania z pracy górników, którzy osiągnęli wiek i uprawnienia emerytalne. To wiążące

zakład pracy polecenie wynikające z potrzeb gospodarki narodowej i konieczności zatrudnienia młodej

kwalifikowanej kadry - zakłada, iż górnicy, którzy osiągnęli wiek i uprawnienia emerytalne nie będą

zatrudnieni nadal w Kopalni. Dopuszczalne w tym zakresie wyjątki muszą być umotywowane i wykazane

przez poszkodowanego górnika, który dochodzi odszkodowania z tytułu utraty możliwości zatrudnienia

pod ziemią w okresie między 55 a 60 rokiem jego życia. Poglądu powyższego nie podważa fakt

dobrowolnego wypłacania powodowi przez pozwaną Kopalnię renty, skoro jednocześnie twierdzi ona, iż

nie zatrudniałaby go pod ziemią do osiągnięcia przez niego 60 roku życia.

III PRN 35/72 wyrok SN 1972.08.23

LEX nr 14180

UWAGA: Pkt 1 tezy - nieaktualny

1. Ochrona uprawnień pracownika ciężko poszkodowanego w toku zatrudnienia wymagała szczególnie

skrupulatnego przeprowadzenia postępowania dowodowego i wnikliwego rozważenia całokształtu

zebranego materiału, a zaniechanie tego obowiązku jest naruszeniem interesu Polskiej Rzeczypospolitej

Ludowej.

2. Powód uległ wypadkowi przy pracy podczas rozbijania kilofem dużej bryły węgla (około 1 tony) nie

nadającej się do załadowania (tego rodzaju pracy zagrożenie oczu odpryskującymi kawałkami węgla jest

zawsze możliwe, co z kolei może uzasadniać konieczność używania okularów ochronnych nawet w razie

stwierdzenia, że używanie okularów utrudniałoby pracę. Nie chodzi bowiem o stałe używanie tych

okularów, a jedynie o korzystanie z nich w przypadku wykonywania czynności bezpośrednio zagrażającej

oczom pracownika.

III PRN 34/72 wyrok SN 1972.08.23

LEX nr 16294

Sądy powinny samodzielnie oceniać zasadność roszczenia pracownika o odszkodowanie za następstwa

wypadku w zatrudnieniu i nie są związane z oceną sądów wyrażoną w poprzedniej sprawie co do braku

winy pozwanej Kopalni.

II PR 202/72 wyrok SN 1972.08.09

LEX nr 14178

Ugoda stron zawarta była przy przyjęciu, że utracone przez powoda zarobki wynosiły 2.924 zł

miesięcznie. Godząc się na rentę w wysokości 600 zł miesięcznie powód rezygnował tym samym z części

utraconych zarobków niewyrównanych tą rentą. W tych warunkach kwota, o którą należy podwyższyć

płatną na podstawie ugody rentę, winna być obliczona w ten sposób, że od różnicy między możliwymi do

uzyskania obecnymi zarobkami pracowników zatrudnionych na identycznych stanowiskach co powód

(zróżnicowanymi w latach 1968-1971 r.), a zarobkami powoda przyjętymi za podstawę do zawarcia

ugody w 1961 r. odliczyć należy różnicę między rentą inwalidzką z ZUS wypłaconą wówczas, a rentą

inwalidzką wypłaconą w okresie objętym pozwem oraz zarobki osiągane przez powoda.

Art. 224 § 2 kpc odstępując od reguły, według której postępowanie dowodowe przeprowadza Sąd na

rozprawie, pozwala zamknąć rozprawę m.in. wtedy, gdy ma być przeprowadzony dowód z akt lub

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

wyjaśnień organów państwowych, z rozprawę co do tych dowodów uzna sąd za zbyteczną. Informacja

pozwanej Kopalni o wysokości zarobków górniczych, będących również przedmiotem sporu między

stronami takiego dowodu nie stanowi, wobec czego powinna być przedmiotem rozprawy, na której

przeciwna strona mogłaby się wypowiedzieć co do jej treści.

I PR 146/72 wyrok SN 1972.08.09

LEX nr 14179

W związku z tym, ze powód uległ wypadkowi przy pracy w dniu 7 lutego 1968 r., zgodnie z przepisem

art. 23 ust. 2 ustawy wypadkowej i par. 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. w

sprawie jednorazowych odszkodowań i innych świadczeń przysługujących w razie wypadku przy pracy

(Dz.U. nr 22 poz. 144) może dochodzić od uspołecznionego zakładu pracy, poza jednorazowym

odszkodowaniem oraz różnica w zarobkach w okresie pobierania zasiłków z ubezpieczenia społecznego,

tylko wówczas renty uzupełniającej, jeżeli nie został zaliczony do jednej z grup inwalidów.

II PR 235/72 wyrok SN 1972.07.28

LEX nr 14177

Roszczenie o wyrównanie różnicy między zasiłkiem pobieranym z ubezpieczenia społecznego a zarobkiem

jaki osiągał pracownik przed wypadkiem jest świadczeniem okresowym, przedawniającym się z upływem

lat 3 (p. uchwała składu 7 Sędziów S.N. z dn. 24.X.1969 r. III PZP 8/69 - OSNCP 3/1970 poz. 41).

II PR 201/72 wyrok SN 1972.07.25

LEX nr 14176

Prawidłowe określenie szkody powoda w następstwie niemożności wykonywania pracy zarobkowej po

wypadku, nie jest zależne od wysokości zarobków osiąganych przed wypadkiem, ale od ustalenia

zarobków jakie poszkodowany osiągałby w spornym okresie, gdyby nie uległ wypadkowi. Obowiązkiem

Sądu będzie ustalenie realnych możliwości zarobkowych powoda w okresie za który dochodzi renty, z

uwzględnieniem jego wieku, możliwości awansowych i ewentualnego wzrostu zarobków w zawodzie, który

powód wykonywałby, gdyby nie uległ wypadkowi.

Ustalone w ten sposób kwoty powinny stanowić podstawę do wyliczenia należnej powodowi renty, przy

czyn Sąd powinien mieć na względzie, że w związku z wypadkiem powód został zaliczony do III grupy

inwalidów.

I PR 209/72 wyrok SN 1972.07.18

LEX nr 14174

Rozpoznając roszczenie o miesięczną rentę wyrównawczą, której wysokość odpowiada różnicy między

zarobkami, jakie pobierał pracownik przed wypadkiem, a przeciętnymi zarobkami jakie uzyskuje on po

wypadku, należy uwzględnić nie tylko stopień ograniczonej zdolności do zarobkowania i perspektywy

uzyskiwania zarobków w wyuczonym lub nowym zawodzie, albo nawet przy innej rodzajowo pracy, lecz

także czynnik subiektywny, wyrażający się w stosunku poszkodowanego do pracy zawodowej w ogólności

a w szczególności ocenianej z uwzględnieniem wszystkich okoliczności jego ambicji w swoim wyuczonym

zawodzie, osiągania wyższej niż przeciętna wydajność pracy itp.

Nie negując samej zasady, że wysokość zarobków przed i po wypadku powinna być ustalona na

podstawie przeciętnych zarobków uzyskiwanych przez pracowników o takich samych lub analogicznych co

poszkodowany kwalifikacjach zawodowych, stażu pracy, wieku itp. nie można pomijać tego, że w

indywidualnych wypadkach uzasadniony może okazać się wniosek, iż poszkodowany będzie uzyskiwał

zarobki niższe, niż przeciętne, nie z powodu swej ograniczonej zdolności do zarobkowania, lecz z

przyczyn przez siebie zawinionych. W takich wypadkach zmniejszenie się widoków powodzenia na

przyszłość w rozumieniu art. 444 § 2 k.c. nie pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowym z

doznanym uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, lecz jest normalnym następstwem zachowania się

samego poszkodowanego.

III PRN 14/72 wyrok SN 1972.07.13

OSNC 1973/5/76

Sama teoretyczna możliwość uzyskiwania dodatkowego zarobku, w granicach nie powodujących

zawieszenia prawa do emerytury, nie uzasadnia jeszcze zasądzenia renty uzupełniającej na przyszłość, i

to bez żadnego ograniczenia.

I PR 203/72 wyrok SN 1972.07.11

LEX nr 16293

Szkoda powoda, pozostająca w związku przyczynowym z wypadkiem przy pracy i wynikającym z niego

urazem kręgosłupa, polega jedynie na utracie zarobków, jakie powód mógłby osiągnąć na stanowisku, do

wykonywania którego byłby zdolnym przy schorzeniach nerkowych, a którego obecnie jako inwalida II

grupy nie może wykonywać. Za taką tylko szkodę pozwana Huta może ponosić odpowiedzialność na

podstawie art. 24 dekretu z dnia 25.VI.1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i

ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97).

II PR 168/72 wyrok SN 1972.07.07

LEX nr 14172

Renta może być ustanowiona na dowolny okres, gdyż kodeks cywilny nie przewiduje co do tego żadnych

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

ograniczeń. Dlatego Sąd nie ma obowiązku określenia w wyroku zasądzającym rentę daty, do której

renta ta ma być wypłacona, w szczególności jeżeli dokonane w sprawie ustalenia nie dają dostatecznych

podstaw do określenia końcowego terminu renty. Określenie końcowego terminu renty uzupełniającej

Sąd Wojewódzki uzasadnił tym, że pozwana Kopalnia ma obowiązek przenieść na emeryturę tych

pracowników, którzy osiągnęli wiek 55 lat i mają 25 letni staż pracy.

Powód ukończy 55 lat dopiero w dniu 14.III.1980 r. a zatem w dacie wyroku brak było dostatecznych

podstaw do określenia końcowego terminu renty. Pozwana Kopalnia będzie mogła zwolnić się od

obowiązku płacenia powodowi renty nie tylko wtedy, kiedy osiągnie on wiek emerytalny, ale nawet i

wcześniej jeżeli tylko wykaże przesłanki z art. 907 § 2 k.c. Określenie w wyroku, zasądzającym rentę,

daty, do której ma być ona wypłacana, powinno mieć miejsce tylko wtedy, jeżeli poszkodowany w

niedalekiej przyszłości od daty wyrokowanej osiąga wiek emerytalny.

III PZP 54/71 uchwała SN 1972.06.29

OSNC 1972/9/155

Pracownik, u którego stwierdzono chorobę zawodową istniejącą przed datą rozciągnięcia na choroby

zawodowe przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy

(Dz. U. z 1968 r. Nr 3, poz. 8), może dochodzić w procesie cywilnym odszkodowania z tytułu wywołanego

tą chorobą obniżenia zarobków, chociażby obniżenie to nastąpiło po wskazanej dacie i gdy pracownik nie

nabył prawa do świadczeń przewidzianych w wymienionej ustawie wobec niezaliczenia go do żadnej z

grup inwalidów.

I PR 182/72 wyrok SN 1972.06.28

OSNC 1973/1/18

Jeżeli zdarzenie wyrządzające szkodę jest jednocześnie wypadkiem przy pracy, z tytułu którego

poszkodowany pracownik (lub jego rodzina) uzyskał od swego zakładu pracy świadczenia z ustawy

wypadkowej (Dz. U. z 1968 r. Nr 3, poz. 8), oraz zdarzeniem, którego skutki obciążają inną jednostkę

gospodarki uspołecznionej - należne od tej jednostki odszkodowanie pomniejsza się o powyższe

świadczenia w takim zakresie, w jakim pokrywają one przysługujące poszkodowanemu od tej jednostki

odszkodowanie z mocy prawa cywilnego.

II PR 156/72 wyrok SN 1972.06.27

LEX nr 16291

Przepis art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 23.I.1968 r. o świadczeniach pienieżnych przysługujących w razie

wypadków przy pracy jako szczególny wyłącza możliwość stosowania w zakresie objętym jego dyspozycją

przepisów kc o odpowiedzialności Państwa za szkodę wyrzadzoną przez funkcjonariuszy państwowych

(art. 421 kc). Przepis powyższy uzależnia przewidzianą w nim odpowiedzialność odszkodowawczą

uspołecznionego zakładu pracy od tego, aby choroba, niezdolność do pracy lub śmierć pracownika

spowodowane zostały naruszeniem przez zakład pracy jego obowiazków, wynikających z przepisów

dotyczących ochrony życia i zdrowia pracowników.

I PR 186/72 wyrok SN 1972.06.22

OSNC 1973/3/46

Według art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne

następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Jeżeli więc doszło do powstania szkody

wskutek szczególnego zbiegu okoliczności, jak np. wobec ustrojowej predyspozycji poszkodowanego do

nienormalnej reakcji na bodźce zewnętrzne, to za takie następstwa w myśl cytowanego wyżej przepisu

zobowiązany do odszkodowania nie ponosi odpowiedzialności. Według doświadczenia życiowego,

normalnie nie doznaje schorzenia psychoorganicznego człowiek, który niesłusznie został zwolniony z

pracy lub o którym wydano krzywdzącą opinię.

II PR 140/72 wyrok SN 1972.06.20

LEX nr 14171

Judykatura i teoria prawa określiły zasady, którymi powinny kierować się sądy przy określaniu wysokości

zarobków, jakie poszkodowany przypuszczalnie osiągałby, gdyby nie doznał uszkodzenia ciała bądź

rozstroju zdrowia. Obowiązkiem sądu jest ustalenie najbardziej prawdopodobnych zarobków,

uwzględniając realnie istniejące możliwości uzyskania awansu, podwyżek płac i innych korzyści, jakich

poszkodowany został pozbawiony w następstwie wypadku.

Stanowisko Sądu Wojewódzkiego w sprawie nie zostało poprzedzone należytym wyjaśnieniem tych

okoliczności. W szczególności ustalenia i rozważenia wymagało, przy stwierdzeniu, iż koledzy powoda,

znajdujący się w identycznej sytuacji jak on w okresie przed wypadkiem, są aktualnie zatrudnieni na

stanowiskach rębaczy - strzałkowych, jakie w warunkach zatrudnienia w pozwanej Kopalni, a nawet i

innych zakładów pracy tego typu, realne możliwości uzyskania takiego stanowiska miałby powód,

uwzględniając jego walory osobiste, stan zdrowia i kwalifikacje zawodowe oraz stosunek do pracy, a w

każdym bądź razie, jakie jest prawdopodobieństwo zatrudnienia powoda bezpośrednio w przodkach

węglowych. Sąd Wojewódzki uzasadnił swe stanowisko tym, że w tej grupie są zatrudnieni jedynie

nieliczni pracownicy o wysokich kwalifikacjach. Wniosek Sądu budzi wątpliwości, ponieważ określił

możliwości zarobkowe powoda, według wynagrodzeń stosunkowo najmniej licznej grupy pracowników

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

zatrudnionych bezpośrednio przy pracach górniczych w pozwanej Kopalni (według zestawienia pozwanej

tylko 13,3% ogółu zatrudnionych), a poza tym w sprawie nie zostało ustalone, w jaki sposób pracownik

uzuskuje te wysokie kwalifikacje i czy realna ocena pozwala stwierdzić brak prawdopodobieństwa, aby

powód mógł je osiągnąć.

II PR 109/72 wyrok SN 1972.06.20

LEX nr 14170

W poprzedniej sprawie Sądu Wojewódzkiego we W. powód dochodził od pozwanej renty uzupełniającej w

wysokości stanowiącej różnicę między zarobkami jakie osiągał przed wypadkiem a rentą inwalidzką

pobieraną z ubezpieczenia społecznego.

W takim zakresie Sąd Wojewódzki w wyroku z dnia 3 kwietnia 1959 r. orzekł o żądaniu powoda. Taki

sposób obliczenia renty z reguły nie stanowi pełnego odszkodowania, należnego poszkodowanemu na

podstawie art. 444 § 2 k.c. (dawniej art. 161 § 2 k.c.), ponieważ nie uwzględnia ewentualnych zmian w

zakresie możliwości zarobkowych w okresie spornym. Sąd Wojewódzki zgodnie z treścią art. 329 § 2 pkt

2 poprzednio obowiązującego k.p.c., był uprawniony do ustalenia tej okoliczności i orzeczenia ponad

żądanie ale tego nie uczynił i nie rozważył żądania powoda w uwzględnieniu ewentualnej szkody, mogącej

wynikać z braku możliwości awansu w pracy wskutek wypadku. Wyrok ten zatem nie stanowi powagi

rzeczy osądzonej w zakresie dochodzonej przez powoda w sprawie renty, obejmującej szkodę w wyniku

utraty zarobków, które mogłyby uzyskiwać w następstwie awansowania w pracy zawodowej i dlatego nie

można podzielić odmiennego poglądu przedstawionego w rewizji.

Uwagi te odnoszą się również do zarzutu nieprawidłowości uwzlędnienia, przy ustaleniu renty tzw. 13

pensji.

III PRN 42/72 wyrok SN 1972.06.16

LEX nr 14169

W zakładach pracy, w których stan nietrzeźwości pracownika, spowodowany użyciem alkoholu stanowi

szczególne zagrożenie dla życia i zdrowia załogi oraz prawidłowości procesu pracy i świadczonych przez

ten zakład usług (np. zakłady w których proces pracy odbywa się w dużych skupiskach pracowniczych,

posługujące się urządzeniami wymagającymi wysokiej sprawności, świadcząc usługi komunikacyjne)

niezbędne jest takie zorganizowanie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów bezpieczeństwa pracy,

który eliminowałby skutecznie zagrożenie ze strony nietrzeźwych pracowników. Uchybienie temu

obowiązkowi uzasadnia odpowiedzialność uspołecznionego zakładu pracy za szkodę wyrządzoną

pracownikowi w następstwie napaści na niego innego pracownika, działającego pod wpływem odurzenia

alkoholowego, chyba że naganne zachowanie poszkodowanego - w szczególności w postaci wspólnego

spożywania alkoholu ze sprawcą szkody - wyłącza związek przyczynowy jego wypadku z pracą (art. 24

dekretu o pze).

II PR 373/71 wyrok SN 1972.06.09

LEX nr 14168

Bezpodstawnie skarżący wywodzi, jakoby Skarb Państwa wyrządził mu szkodę przez około pięcioletnią

zwłokę w dochodzeniu odszkodowania, które mógłby - bodaj częściowo - spłacić w okresie pięcioletniego

zatrudnienia zarobkowego w czasie odbywania kary pozbawienia wolności. Zarzut jest chybiony, gdyż

skarżący obowiązany był wynagrodzić szkodę bez wyczekiwania na wytoczenie procesu. Obecnie zaś jeśli

nawet skarżący po złamaniu kręgosłupa na skutek wypadku jest niezdolny do zarobkowania i nie jest w

stanie uiścić zasądzonego od niego odszkodowania okoliczności te dotyczą egzekucji należności

odszkodowawczej, lecz nie podważają jej bytu prawnego.

III CRN 83/72 postanow. SN 1972.05.15

OSNC 1973/2/30

UWAGA: Od 1.09.2002 r. - 16 lat.

Nieważna jest umowa o pracę zawarta z młodocianym do lat 15. Jednakże w zakresie uprawnień

pracowniczych powinien on być traktowany tak jak pracownik skutecznie zatrudniony. Dotyczy to m.in.

uprawnień określonych w ustawie z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych

przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8). Członkowie rodziny takiego

młodocianego mogą natomiast dochodzić stosownych roszczeń odszkodowawczych - w związku z jego

śmiercią - na ogólnych zasadach prawa cywilnego dotyczących odpowiedzialności za czyny niedozwolone.

I PR 53/72 wyrok SN 1972.05.03

OSNC 1972/11/207

Jeżeli pracownik, ograniczony już w swych możliwościach zarobkowych z powodu choroby samoistnej,

doznał w wyniku wypadku przy pracy całkowitej utraty zdolności do jakiejkolwiek pracy, podstawą

określenia przysługującej mu renty uzupełniającej powinno być wynagrodzenie pobierane przez niego w

ostatnim okresie. Wynagrodzenie to, uwzględniające już fakt ograniczenia zdolności zarobkowej

związanego ze schorzeniami samoistnymi, nie ulega dalszemu zmniejszeniu. Szkodą bowiem pracownika

w rozumieniu art. 444 § 2 k.c. będzie całe wynagrodzenie pobierane przez niego ostatnio, którego został

on pozbawiony na skutek wypadku, przy uwzględnieniu przyznanej mu renty z ubezpieczenia

społecznego.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

II PR 61/72 wyrok SN 1972.04.21

LEX nr 14166

Podstawą określenia wysokości renty uzupełniającej, przysługującej poszkodowanemu pracownikowi,

powinny być przeciętne zarobki, jakie pracownik ten pobierałby w przyszłości, gdyby nie doznał

ograniczenia w zdolności do zarobkowania. Sądy w tym z reguły opierają się na przeciętnych zarobkach,

jakie w okresach, za które przypadać ma wymieniona renta, osiągają lub z dużym prawdopodobieństwem

będą osiągać zatrudnieni nadal pracownicy o tych samych kwalifikacjach, stażu pracy i to na takich

stanowiskach, na których byłby zatrudniony pracownik, gdyby nie został wyłączony z procesu pracy w

następstwie wypadku przy pracy albo choroby zawodowej. Niekiedy będą to przeciętne zarobki wielkiej

grupy pracowniczej, niekiedy - zarobki ściśle określonej grupy, zawężonej w zależności od zastosowania

szczegółowych kryteriów, których uwzględnienie stworzy dopiero podstawę do prawidłowego określenia

wysokości odszkodowania. Okoliczności zatem konkretnego przypadku mogą uzasadniać pewne

odstępstwa od ogólnej reguły, podyktowane potrzebą określenia wysokości odszkodowania w taki sposób,

by spełniło ono swój cel w postaci wyrównania szkody rzecywiście poniesionej przez poszkodowanego

pracownika.

II PR 46/72 wyrok SN 1972.04.18

OSNC 1972/11/203

W myśl art. 907 § 2 k.c. jeżeli obowiązek płacenia renty wynika z ustawy, to chociaż wysokość renty i

czas jej trwania były ustalone w umowie, każda ze stron może - w razie zmiany stosunków - żądać

zmiany wysokości lub czasu trwania renty. Można wystąpić z takim roszczeniem w każdym czasie i żądać

zmiany umówionego świadczenia na przyszłość, a także - jeżeli uzasadniają to okoliczności sprawy -

wstecz, ale nie dalej niż za 3 lata od dnia wniesienia pozwu (art. 118 in fine k.c.).

II PR 48/72 wyrok SN 1972.04.15

OSNC 1972/9/171

1. Zmiana stosunków w rozumieniu art. 907 § 2 k.c. musi być istotna i taka, której sąd w wyroku lub

strony w ugodzie nie przewidziały albo nawet przewidziały, lecz inaczej, o innej treści. Pojęcie

"stosunków" jest ujęte w sposób ogólny i nie pozwala dlatego na wyłączenie z nich wszelkich okoliczności,

od których zależy wysokość i czas trwania renty odszkodowawczej. Do nich zatem należy także zaliczyć

awansowe możliwości poszkodowanego, jakimi objęty byłby pracownik, gdyby nie doznał ograniczenia w

zdolności do pracy w następstwie wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

2. W świetle art. 907 § 2 k.c. sąd jest władny uwzględnić także okoliczności, od których uzależniona jest

wysokość i czas trwania renty, jakie już istniały lub też mogły być przewidziane w ugodzie czy przy

wyrokowaniu, lecz wówczas były pominięte, jeżeli nastąpiła od tego czasu zmiana co najmniej jednego

elementu, od którego uzależnione były w poprzednim wyroku lub ugodzie wysokość i czas trwania renty.

3. Prawidłową podstawą wyliczenia renty uzupełniającej poszkodowanego pracownika nie jest przeciętny

zarobek różnych grup pracowniczych, lecz wyłącznie przeciętny zarobek tej grupy, do której pracownik

ostatnio należał lub też byłby w przyszłości należał.

III PZP 6/72 uchwała SN 1972.04.14

OSNC 1972/9/153

Artykuł 907 § 2 k.c. ma zastosowanie do ugody zawartej po upływie przedawnienia roszczenia.

III PRN 17/72 wyrok SN 1972.04.13

LEX nr 14165

Jeżeli pracownik uległ wypadkowi w drodze do pracy, lub z pracy poza obrębem zakładu, lecz w miejscu,

w którym na zakładzie pracy ciąży obowiązek utrzymania porządku i czystości i wypadek był wynikiem

niedopełnienia tego obowiązku, to zgodnie z zasadą prawną wskazana w uchwale składu siedmiu Sędziow

SN z dnia 5 kwietnia 1971 r. III PZP 4/71-OSNCP 1971 nr 9 poz. 145, zakład pracy ponosi

odpowiedzialność za skutki wypadku na zasadach ogólnych, tak jak odpowiadałby za to wobec osoby

trzeciej, nie będącej jego pracownikiem.

II PR 35/72 wyrok SN 1972.04.06

LEX nr 14164

Powód wyraźnie twierdzi, że po zawarciu ugody nastąpiła taka zmiana stosunków, która uzasadnia

zmianę wysokości renty ustalonej umową stron. Faktem zaś jest że nastąpiła w 1968 r. zarówno

podwyżka płac w górnictwie jak i podwyżka rent z ubezpieczenia społecznego. Art. 907 § 2 k.c. ma w nin.

sprawie zastosowanie. Pozostaje jedynie do rozważenia, czy powód może powoływać się obecnie na to,

że gdyby nie uległ wypadkowi to awansowałby z młodszego rębacza na górnika.

Zgodnie z ustaloną praktyką Sądu Najwyższego gdy zostanie udowodnione, że nastąpiła zmiana

stosunków, to należy obliczyć wysokość renty uzupełniającej od nowa. Sam upływ czasu też jest tą

okolicznością, która może być uznana za zmianę stosunków.

II PR 14/72 wyrok SN 1972.03.16

LEX nr 14163

Roszczenie z art. 446 k.c. jest roszczeniem osobistym uprawnionego, niezależnym od roszczenia osoby

bezpośrednio poszkodowanej. W tej sytuacji są dwa odrębne zdarzenia: powstanie inwalidztwa u

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

pracownika i jego zgon.

Skoro zgon denata pozostaje w normalnym związku przyczynowym z warunkami jego pracy, to zakład

pracy ponosi odpowiedzialność za szkodę, jaką poniosła pozostała po nim rodzina.

III PRN 3/72 wyrok SN 1972.03.09

LEX nr 14162

1. Pozbawienie znacznej części odszkodowania należnego pracownikowi, który z winy innego pracownika

uspołecznionego zakładu pracy w trakcie wykonywania pracy doznał trwałego i poważnego w skutkach

kalectwa, uznać należy za naruszające interes Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

2. Utrata przez powoda jednego oka w wieku zaledwie 42 lat przy znacznym osłabieniu wzroku w oku

pozostałym grozi poważnymi konsekwencjami, które niezależnie od przyznania należnego

zadośćuczynienia wymagało - przy skorzystaniu przez sąd z uprawnień przewidzianych w art. 321 § 2

k.p.c. - wyjścia ponad żądanie i ustalenie odpowiedzialności pozwanych Zakładów za szkody mogące dla

powoda w związku z tym wypadkiem powstać w przyszłości.

II PR 4/72 wyrok SN 1972.02.24

LEX nr 14161

Skoro wada wzroku powoda w ciągu 11 lat jego pracy w kopalni nie stanowiła przeszkody w zatrudnieniu

go na dole, to trafnie Sąd Wojewódzki przyjął, że wynagrodzenie za pracę wykonywaną pod ziemią

powinno stanowić podstawę do określenia wysokości szkody powoda. Własne uchybienia pozwanej,

polegające na sprzecznym z obowiązującymi przepisami zatrudnieniu powoda przy pracy dołowej, nie

mogą być w procesie odszkodowawczym powoływane, jako argument na niekorzyść powoda, gdyż obrona

taka musiałaby się spotkać z dezaprobatą w świetle zasad współżycia społecznego.

III PRN 112/71 postanow. SN 1972.02.17

LEX nr 14160

W pierwszej sprawie o odszkodowanie z tytułu wypadku w zatrudnieniu Sąd Powiatowy zamknął rozprawę

w dniu 17.XII.1968 r. i odroczył ogłoszenie wyroku na dzień 28.XII.1968 r. W tym okresie wprowadzano

dopiero w życie podwyżkę płac w górnictwie, obowiązującą z mocą od dnia 1.XII.1968 r. O realizacji

zasad wprowadzania podwyżki płac w górnictwie można najwcześniej mówić po dniu 1 stycznia 1969 r.

Wskazuje na to wymownie treść pisma Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 18.XII.1968 r. w sprawie

zadań związanych z wprowadzeniem podwyżki płac połączonej z odpowiednim zwiększeniem norm pracy.

W chwili zatem zamknięcia rozprawy, Sąd Powiatowy nie mógł mieć jeszcze dostatecznie pewnych

danych co do rozmiaru i zasięgu podwyżki, by z urzędu tę okoliczność wziąć pod uwagę. Tym bardziej nie

był w stanie w tym czasie przedstawić Sądowi dokładnych danych co do zwyżki wynagrodzeń sam powód,

nie zatrudniony już od kilku lat na stanowisku, jakie zajmował przed wypadkiem i dla którego określenie

wysokości hipotetycznych zarobków w związku z podwyżką płac w górnictwie nie było w połowie grudnia

1968 r. praktycznie jeszcze możliwe.

Z tych przyczyn Sąd Powiatowy nie naruszył art. 907 § 2 k.c., jeżeli rozpoznając nowe powództwo o

powiększenie zasądzonej renty w związku z podwyżką płac w górnictwie dopatrzył się w podwyżce płac z

grudnia 1968 r. zmiany stosunków, uzasadniającej zmianę wysokości orzeczonej wyrokiem w sprawie

poprzedniej renty uzupełniającej.

Z tych więc przyczyn zaskarżone postanowienie odrzucające pozew - należało uchylić i sprawę przekazać

do rozpoznania Sądowi Wojewódzkiemu, który winien mieć na uwadze, że przy nowym określeniu

wysokości lub czasu trwania renty uwzględnić należy nie tylko zmiany, na które powołują się strony, lecz

wszelkie istotne zmiany, jakie zaszły do chwili orzekania (art. 389 § 1 k.p.c.).

II PR 406/71 wyrok SN 1972.01.19

OSNC 1972/7-8/139

1. W sprawach z powództw opartych na art. 907 § 2 k.c. sąd obowiązany jest uwzględnić nie tylko

zmianę stosunków powołaną przez stronę, ale także wszelkie inne zmiany, jakie się dokonały po wydaniu

wyroku lub zawarciu ugody, nie wyłączając okoliczności znanych sądowi lub stronom przy zawieraniu

ugody, lecz nie wziętych pod uwagę przy określeniu wysokości i czasu trwania renty uzupełniającej.

2. Określenie na nowo renty może również sięgać wstecz, lecz nie dalej niż do chwili, w której nastąpiła

owa zmiana stosunków, a także nie poza datę poprzedniego wyroku lub ugody.

3. Jeżeli poszkodowany należał do przodujących pracowników i z tego tytułu zarobki jego przed

przejściem na rentę inwalidzką przewyższały zarobki innych pracowników, przy określeniu wysokości

renty uzupełniającej należy brać pod uwagę zarobki tych przodujących pracowników, a nie zarobki

średnie.

II PZ 61/71 postanow. SN 1971.12.30

OSP 1972/7/143

Uzyskanie świadczeń z ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w

razie wypadków przy pracy (Dz.U. Nr 3, poz. 8) nie wyłącza dochodzenia w drodze sądowej naprawienia

szkód nie powodujących inwalidztwa, powstałych w następstwie choroby zawodowej, wywodzących się ze

zdarzeń sprzed 1 września 1968 r. Gdy jednak idzie o rentę uzupełniającą, obowiązek jej płacenia może

trwać nie dłużej niż do dnia, od którego przyznano rentę z tej ustawy.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

II PR 344/71 wyrok SN 1971.12.07

LEX nr 14154

Nie ma takich przepisów bhp, które nakładają ma pracodawcę obowiązek instruowania kierowców o

szczególnych właściwościach poszczególnych pojazdów i o sposobie ich prowadzenia, po prostu z braku w

tym kierunku wiadomości specjalnych, których posiadania nie wymaga się od kierownictwa zakładu pracy.

Pozwany zakład pracy nie naruszył zatem jakiegokolwiek obowiązku z dziedziny bhp, jeżeli nie

uświadomił kierowcy o właściwościach samochodu - wywrotki i o konieczności przestrzegania takiej jazdy

wymienionym samochodem, która zapewniałaby bezpieczne warunki jazdy.

Jeżeli również należy wyłączyć, jakąkolwiek wadliwość w układzie kierowniczym i hamulcowym

kierowanego pojazdu, brak jest podstaw do przypisania zakładowi pracy przyczynienia się nawet w

najmniejszym stopniu do wypadku.

III PRN 97/71 wyrok SN 1971.11.26

LEX nr 14151

Zgodnie z ustalonym już orzecznictwem podstawą ustalenia renty wyrównawczej stanowią przeciętne

zarobki netto jakie poszkodowany pracownik osiągnąłby, gdyby nie uległ wypadkowi względnie nie

nabawił się choroby zawodowej, a nie przeciętne zarobki osiągane ostatnio przed doznaniem szkody.

Należy przy tym uwzględnić wszystkie stałe składniki wynagrodzenia pracownika, nie wyłączając premii z

funduszu zakładowego.

Przy ustaleniu wysokości należnej powodowi renty wyrównawczej może mieć także znaczenie okoliczność,

czy powód wskutek choroby zawodowej nie mógł ewentualnie nabyć prawa do emerytury górniczej.

II PR 346/71 wyrok SN 1971.11.19

OSNC 1972/5/94

Nie mogą ulec zmianie w drodze powództwa z art. 907 § 2 k.c. ustalenia tych okoliczności, które

zadecydowały o przyjęciu w poprzednim wyroku zasady odpowiedzialności dłużnika (zakładu pracy), jak

również stopnia tej odpowiedzialności. Wspomnianymi ustaleniami okoliczności sądy są związane w

późniejszych procesach, opartych na zmianie stosunków, jaka nastąpiła po wydaniu wyroku. Do takich

okoliczności należy m.in. kwestia stopnia przyczynienia się poszkodowanego do wypadku.

II PR 338/71 wyrok SN 1971.11.19

OSNC 1972/5/93

Zmiana zarobków uzasadnia wytoczenie powództwa z art. 907 § 2 k.c., przy czym przy rozpoznaniu

sprawy sąd jest obowiązany nie tylko uwzględnić tę zmianę, która w rozumieniu powoda zdecydowała o

zgłoszeniu powództwa, lecz także wszystkie inne zmiany, jakie zaszły po wydaniu poprzedniego wyroku,

mające wpływ na podwyższenie lub obniżenie renty, której aktualną wysokość sąd ma określić, jeśli nie

ma podstawy do wyłączenia tych zmian w stosunku do powoda.

III PRN 100/71 wyrok SN 1971.11.12

LEX nr 14150

Z art. 444 § 3 k.c. wynika, że rozmiar szkody powinien być ustalony według stanu w chwili wydania

wyroku, a zatem sąd powinien mieć na uwadze zarobki jakie w tym dniu mógłby osiągnąć powód, gdyby

pracował na stanowisku, którego nie może zajmować na skutek zawinionego przez pracodawcę

uszczerbku na zdrowiu. Nie zostało prawidłowo ustalone przez Sąd Powiatowy, jakie zarobki mógłby

osiągnąć powód, gdyby nie zachorował na pylicę, wobec pominięcia, że z dniem 1 grudnia 1968 r.

nastąpiła podwyżka płac w górnictwie i powód gdyby pracował nadal na stanowisku rębacza, uzyskałby

większe zarobki.

II PZ 59/71 postanow. SN 1971.11.10

LEX nr 16281

Dla roszczeń pracowników o wynagrodzenie szkód powstałych po dniu 1.I.1968 r. w związku z

zatrudnieniem w uspołecznionym zakładzie pracy lecz z innych przyczyn, a nie wskutek wypadku przy

pracy lub choroby zawodowej właściwa jest droga sądowa przed sądami powszechnymi, chociażby

roszczeń tych dotyczyło ograniczenie przewidziane w art. 123 ust. 1 ustawy o p.z.e. Wspomniane bowiem

ograniczenie przesądza w sposób negatywny o losie takich roszczeń pozbawiając je materialnoprawnej

przesłanki, nie wyłączyło jednak co do nich drogi sądowej przed sądami powszechnymi.

III PZP 18/71 uchwała SN 1971.10.26

OSNC 1972/1/1

Zaliczenie pracownika poszkodowanego w wypadku przy pracy w okresie od 1 stycznia do 31 sierpnia

1968 r. do jednej z grup inwalidów z innej przyczyny niż wypadek przy pracy nie wyłącza możliwości

dochodzenia przed sądem przez tego pracownika renty uzupełniającej przewidzianej w art. 23 ust. 2 pkt

2 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy

pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8).

II PR 265/71 wyrok SN 1971.10.05

LEX nr 14145

Zmianą stosunków jest podwyższenie wynagrodzeń danej grupy pracowników, co uzasadniać może

zmianę wysokości renty ustalonej ugodą lub wyrokiem. Natomiast awansowe możliwości powoda nie są

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

"zmianą stosunków", gdyż możliwości te - jeżeli były realne - to istniały już w chwili zawarcia ugody, a

odszkodowanie obok lucrum cessans obejmuje także damnum emergens (art. 444 § 2 k.c.). W trybie art.

907 k.c. powód nie może więc domagać się podwyższenia ustalonej ugodą renty w oparciu o możliwości

awansu, a tylko podwyższenia renty ze względu na podwyżkę wynagrodzeń na takim stanowisku pracy,

jakie przyjęto jako podstawę przy ustalaniu wysokości renty uzupełniającej w ugodzie z 1960 r.

II PR 263/71 wyrok SN 1971.10.05

LEX nr 14144

Dla wprowadzenia właściwej liczby procentowej wysokości zarobków należy wziąć za podstawę

porównawczą dostatecznie długi okres czasu i to nie koniecznie ograniczony tylko do zarobków

osiąganych ostatnio (4 miesiące) przy wykonywanym zawodzie. Chodzi bowiem o stałą postawę

obywatela do jego obowiązków jako pracownika.

Będzie nadto wymagało uściślenia, ile w rzeczywistości dni korzystał on ze zwolnienia lekarskiego, a ile

przypadało na nieusprawiedliwioną nieobecność w pracy.

I PR 283/71 wyrok SN 1971.10.04

LEX nr 16278

Sąd Wojewódzki rozstrzygając sprawę niewadliwie oparł się na przepisie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia

23.I.1968 r. o świadczeniach pieniężnych w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8), skoro

niesporne jest, iż wypadek jakiemu uległa powódka zdarzył się przed 1.IX.1968 r.

W świetle tego przepisu poszkodowany pracownik zaliczony - jak w konkretnym przypadku - do II grupy

inwalidzkiej w związku z wypadkiem przy pracy może dochodzić (poza różnicą między zasiłkiem

chorobowym i zarobkiem) tylko jednorazowego odszkodowania przewidzianego w art. 445 k.c. Natomiast

dochodzenie przed Sądem innych szkód, a w szczególności zwrotu wydatków na leczenie, których

podstawą w innych sprawach, nie objętych unormowaniem ustawy wypadkowej z 23.I.1968 r., mógłby

być art. 444 § 1 k.c. nie może mieć miejsca, ponieważ rozważany art. 23 ustawy wypadkowej

enumeratywnie wylicza jakie roszczenia mogą być dochodzone przed Sądem przez poszkodowanego przy

pracy w okresie od 1.I. do 31.VIII.1968 r. pracownika.

III PRN 60/71 wyrok SN 1971.09.28

LEX nr 14142

Podwyżka zarobków w zawodzie, w którym powód pracował przed doznaniem szkody, jest zmianą

stosunków, o której mowa w przepisie art. 907 § 2 k.c.

II PR 209/71 wyrok SN 1971.09.03

LEX nr 14140

Błędny jest pogląd, że jedynie podwyżka płac w górnictwie z grudnia 1968 r. oraz podwyżka rent z

ubezpieczenia społecznego w latach 1968-1970 r. uzasadnia zastosowanie art. 907 § 2 k.c. W myśl

bowiem tego przepisu zmiany wysokości lub czasu trwania renty można żądać w razie zmiany stosunków.

Przez zmianę stosunków należy zaś rozumieć m.in. istotną zmianę w zarobkach.

III PZP 42/70 uchwała SN 1971.08.05

LEX nr 16276

Członkom rodziny pracownika zmarłego wskutek wypadku przy pracy służy przeciwko sprawcom tego

wypadku odpowiedzialnym według przepisów prawa cywilnego roszczenie o odszkodowanie,

przekraczające świadczenia pieniężne określone w wyżej wymienionej ustawie z dnia 23 stycznia 1968 r.

(Dz.U. Nr 3, poz. 8).

III PZP 21/71 uchwała SN 1971.08.05

LEX nr 16275

Pracownikowi poszkodowanemu w wypadku przy pracy, który zdarzył się po dniu 31 sierpnia 1968 r.,

służy przeciwko sprawcom tego wypadku, odpowiedzialnym według przepisów prawa cywilnego,

roszczenie o odszkodowanie przekraczające świadczenia pieniężne określone w wyżej wymienionej

ustawie z dnia 23 stycznia 1968 r. (Dz.U. Nr 3 poz. 8).

III PZP 23/71 postanow. SN 1971.08.02

OSNC 1972/1/21

Pracownik, który uległ wypadkowi przy pracy w czasie między 1 stycznia 1968 r. a 31 sierpnia 1968 r.,

może w każdym czasie dochodzić od uspołecznionego zakładu pracy renty uzupełniającej za czas, w

którym nie został zaliczony do żadnej z grup inwalidów, choćby po wypadku był zaliczony do jednej z

grup inwalidów.

III PRN 54/71 wyrok SN 1971.07.20

LEX nr 16273

Mimo wejścia w życie z dniem 1 stycznia 1968 r. ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach

pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy i rozciągnięcia tych przepisów na choroby

zawodowe rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r., a z mocy par. 1 tegoż

rozporządzenia w stosunku do osób mających prawo do renty inwalidzkiej lub rodzinnej przewidzianej w

przepisach określonych w art. 1 ustawy wypadkowej, jeżeli inwalidztwo lub śmierć nastapiły wskutek

krzemicy lub krzemogruzlicy z mocą od dnia 1 stycznia 1968 r., stosowany przed wejściem w życie tych

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

przepisów tryb dochodzenia odszkodowań za choroby zawodowe obejmując krzemice i krzemogruzlice

jest nadal aktualny w wypadku, gdy w okresie od 1 stycznia 1968 r. do 1 września 1968 r. stwierdzona u

poszkodowanego krzemica spowodowała czasową niezdolność do pracy lub trwały uszczerbek na zdrowiu,

który jednak nie uzasadnia zaliczenia poszkodowanego do jednej z grup inwalidów. Podstawę materialno-

prawną takich roszczeń i ich dochodzenie stanowi art. 21 ust. 3 ustawy wypadkowej, który przewiduje, że

osobom poszkodowanym na skutek chorób zawodowych i członkom ich rodzin przysługują świadczenia

określone w przepisach o zaopatrzeniach emerytalnych i na warunkach przewidzianych w tych

przepisach; ponadto zaś osoby te mogą dochodzić od uspołecznionego zakładu pracy wynagrodzenia

szkód wynikłych na skutek choroby zawodowej, jeżeli choroba ta została spowodowana przez zakład

pracy naruszeniem jego obowiazków wynikających z przepisów dotyczących ochrony zdrowia i życia

pracowników.

W wytycznych z dnia 21, 30 i 31 grudnia 1970 r. III PZP 39/70 (OSNCP 1971 z. 3 poz. 40) Sąd

Najwyższy wyjaśnił, że wymienione już rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. weszło

w życie z mocy jego par. 10 z dniem 1 września 1968 r., a wyjątkowo tylko w stosunku do osób

mających prawo do renty inwalidzkiej lub rodzinnej w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym górników i

ich rodzin, jeżeli inwalidztwo lub śmierć nastąpiły wskutek krzemicy lub krzemogruzlicy rozporządzenie to

weszło w życie z dniem ogłoszenia to jest z dniem 3 lipca 1968 r., lecz z mocy już od 1 stycznia 1968 r.

I PR 200/71 wyrok SN 1971.07.19

LEX nr 16272

Zgodnie z par. 4 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia RM z dnia 24 kwietnia 1968 r. w sprawie obowiązkowych

ubezpieczeń komunikacyjnych (Dz.U. Nr 15 poz. 89), który to przepis z mocy przepisu par. 28 tego

rozporządzenia oraz przepisu par. 17 rozporządzenia RM z dnia 18 czerwca 1968 r. (Dz.U. Nr 23 poz.

144) wszedł w życie z dniem 1.09.1968 r. PZU nie odpowiada za wypadki, za które przysługują

świadczenia od zakładu pracy na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach

pieniężnych (Dz.U. Nr 3 poz. 8) a wypadek został spowodowany ruchem pojazdu mechanicznego

będącego w posiadaniu lub w dyspozycji zakładu pracy, który zatrudniał poszkodowanego pracownika.

I PZ 40/71 postanow. SN 1971.07.09

LEX nr 16271

Jak wynika z treści pozwu powódka wywodzi swoje roszczenie także z innego zdarzenia niż śmiertelny

wypadek przy pracy jej syna, a mianowicie z niedopełnienia przez pozwany "Aeroklub" obowiązku

ubezpieczenia jej syna od nieszczęśliwych wypadków i pozbawienia jej przez to należnej jej sumy

ubezpieczenia.

W zakresie roszczenia powódki opartego na wymienionej podstawie droga sądowa nie byłaby wyłączona.

Należy bowiem w związku z tym zauważyć, że zgodnie z par. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20

sierpnia 1968 r. w sprawie wygaśnięcia niektórych umów ubezpieczenia zawartych przez uspołecznione

zakłady pracy (Dz.U. Nr 32 poz. 218), zakłady te obowiązane sa ubezpieczyć na swój koszt m.in.

następstwa nieszczęśliwych wypadków pracowników delegowanych za granicę - jeżeli obowiązek takiego

ubezpieczenia wynika ze stosunku prawnego z kontrahentem zagranicznym. Jeśliby zatem przesłanka

powyższa była spełniona, pozwany "Aeroklub" miałby obowiązek ubezpieczyć zmarłego syna powódki od

następstw nieszczęsliwych wypadków.

II PR 154/71 wyrok SN 1971.06.15

LEX nr 14137

Sąd Wojewódzki oddalił powództwo jako przedawnione. W sprawie jest bowiem bezsporne, że Walenty J.

przestał pracować w pozwanej Kopalni 26.III.1958 r. a powództwo jego spadkobierców o odszkodowanie

wpłynęło do sądu dopiero 1.VII.1970 r. Tak więc roszczenie, z mocy art. 442 § 2 k.c., uległo już 10-

letniemu przedawnieniu. Obojętna jest natomiast okoliczność, że Walenty J. wystąpił przeciwko pozwanej

Kopalni o zadośćuczynienie i rentę uzupełniającą, i że z uwagi na jego śmierć należne mu roszczenie

przypadło - z mocy art. 165 § 3 k.z. powodom jako jego spadkobiercom.

Wytoczenie powództwa przez zmarłego pracownika W.J. przerwało bieg przedawnienia jego roszczenia

opartego na przepisach art. 161 § 2 i 165 § 1 k.z., ale wspomnianej przerwy nie można odnieść do

roszczenia powodów, opartego na odrębnej przesłance materialno-prawnej tj. przepisie art. 446 § 2 i 3

k.c.

Powodowie zaskarżyli ten wyrok, zarzucając Sądowi Wojewódzkiemu naruszenie prawa materialnego (art.

368 pkt. 1 k.p.c.), przez błędną wykładnię art. 123 § 1 i 124 k.c. Skarżący są zdania, że wniesienie

sprawy do sądu przez W.J. przerwało bieg przedawnienia ich roszczenia i że biegnie ono na nowo od

chwili zakończenia postępowania sądowego w poprzedniej sprawie.

Rewizja jest - zdaniem Sądu Najwyższego - nieuzasadniona.

Sąd Wojewódzki zajął trafne stanowisko, że roszczenie powodów uległo już przedawnieniu. Od dnia w

którym Walenty J. zaprzestał pracy w pozwanej Kopalni do dnia wytoczenia przez powodów powództwa

opartego na przepisach art. 446 § 2 i 3 k.c. upłynął już okres dłuższy niż lat 10.

Niniejsza sprawa ma byt samodzielny. Powodowie we własnym imieniu domagają się odszkodowania za

śmierć męża i ojca. Jest to ich pierwsza czynność przed sądem, przedsięwzięta bezpośrednio w celu

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

dochodzenia roszczenia. Dlatego też art. 124 k.c. nie ma w tym wypadku zastosowania.

Sąd Najwyższy powołał się na uchwałę składu 7 sędziów z 12.II.1969 r. III PZP 43/68 ogł. w OSN 9/69,

poz. 150 i stwierdził aktualność tej uchwały pod rządem k.c.

III PRN 47/71 postanow. SN 1971.06.11

LEX nr 16270

Wypadek, jakiemu uległ mąż powódki uzasadniał przyznanie członkom rodziny zmarłego świadczeń od

zakładu pracy oraz świadczeń z ubezpieczenia społecznego w wysokości określonej w ustawie z dnia

23.I.1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy. Okoliczność ta

nie pozbawia poszkodowanych prawa do dochodzenia w postępowaniu sądowym należnego im

odszkodowania od sprawcy szkody, nie będącego pracodawcą zmarłego pracownika.

III PZP 12/71 wyrok SN 1971.06.08

OSNC 1971/11/189

Ograniczenie przewidziane w art. 123 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym

zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin dotyczy także wynagrodzenia szkód spowodowanych

inwalidztwem powstałym z innych przyczyn niż wypadek w zatrudnieniu i choroba zawodowa (art. 16 ust.

2 tej ustawy), jeżeli inwalidztwo powstało w związku z zatrudnieniem w tym uspołecznionym zakładzie

pracy, w którym poszkodowany był zatrudniony.

I PR 143/71 wyrok SN 1971.06.02

LEX nr 14134

Przepisy bhp, jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 28.III.1968 r. I PR 256/67 (OSNCP z. 2,

1968 r. poz. 52) mają chronić życie i zdrowie pracownika w interesie społecznym, wobec czego nawet

możliwość odmowy wyjazdu przez pracownika, na co zwraca uwagę rewizja pozwanego Skarbu Państwa,

nie może usprawiedliwiać zaniedbań zakładu pracy przez wysłanie na kurs chorego na nadciśnienie

pracownika i bez zbadania warunków w jakich kurs będzie się odbywał.

Z tych też przyczyn pozwany Skarb Państwa nie może przerzucać odpowiedzialności na organizatorów

kursu, którzy nie znali stanu zdrowia powoda, a gdyby nawet i im można było przypisać winę,

odpowiedzialność ich byłaby solidarna (art. 441 § 1 k.c.).

II PZP 44/70 postanow. SN 1971.05.18

LEX nr 16268

Powódka twierdziła w pozwie, że w drodze do pracy w pozwanych Zakładach upadła przed budynkiem

tych Zakładów na nie posypanym piaskiem chodniku, doznając złamania prawej dolnej kończyny. Na

skutek tego wypadku uznana została za inwalidkę III grupy i uzyskała rentę z ubezpieczenia społecznego.

Powódka twierdziła też, że pozwane Zakłady zawiniły ten wypadek, ponieważ wbrew swemu obowiązkowi

nie posypały piaskiem chodnika.

Powódka dochodzi odszkodowania za wypadek w zatrudnieniu, a nie za wypadek przy pracy w rozumieniu

ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy

pracy (Dz. U. Nr 3 poz. 8) i dlatego przepisy tej ustawy nie mają w tym przypadku zastosowania.

Wątpliwość mogła powstać na tle (art. 123 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym

zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin Dz. U. Nr 3, poz. 6), w myśl którego renta inwalidzka

przewidziana w tej ustawie (a taką uzyskała powódka) stanowi w stosunku do uspołecznionego zakładu

pracy wynagrodzenie wszelkich szkód spowodowanych inwalidztwem pozostającym w związku z

zatrudnieniem w tym zakładzie.

Zagadnienie to rozstrzyga uchwała Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów z dnia 5.IV.1971 r. sygn. III

PZP 4/71, która jako wpisana do księgi zasad prawnych wiąże Sąd Najwyższy w obecnym składzie.

Przepis art. 123 ust. 1 ustawy o p.z.e. jest normą materialno - prawną i sam przez się nie wyklucza drogi

sądowej.

III PRN 26/71 wyrok SN 1971.05.14

LEX nr 14133

UWAGA: Pkt 2 tezy - nieaktualny

1. Zakład pracy w ramach deliktowej odpowiedzialności obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej

z wyznaczenia przez pracownika tego zakładu swemu podwładnemu czynności (prowadzenia ciężarowego

samochodu), do wykonywania których nie miał wymaganych uprawnień (prawa prowadzenia takich

pojazdów) i z tej przyczyny w związku z przeciążeniem uciążliwą pracą sprzeciwiał się podjęciu tych

czynności, jeśli tenże podwładny z obawy utraty pracy podjąwszy ich wykonywanie uległ wypadkowi przy

pracy i utracił zdolność do pracy zarobkowej oraz znalazł się w krytycznych warunkach materialnych,

należne mu od zakładu pracy odszkodowanie nie podlega z wyżej wymienionych względów obniżeniu,

gdyż w takich okolicznościach sprawy przypisanie poszkodowanemu przyczynienia się do wypadku

pozostaje w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego (art. 5 w związku z art. 362 k.c.).

2. Niezwiązanie Sądu Najwyższego w postępowaniu z rewizji nadzwyczajnej jej podstawami (art. 420 § 2

k.p.c.) nie oznacza, aby Sąd Najwyższy był uprawniony orzec o roszczeniu prawomocnie już

rozstrzygniętym w zakresie nie zaskarżonym rewizją nadzwyczajną.

III PRN 53/70 wyrok SN 1971.05.12

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

LEX nr 16266

Zgodnie z treścią art. 22 ustawy wypadkowej świadczenia przewidziane i ustalone w trybie w niej

przewidzianym, stanowią w stosunku do uspołecznionego zakładu pracy wynagrodzenie wszelkich szkód

wynikłych dla pracownika na skutek wypadku przy pracy. Nie wyklucza to jednak możności dochodzenia

odszkodowania od innej jednostki gospodarki uspołecznionej. Pracownik zaś jednostki organizacyjnej

Skarbu Panstwa może dochodzić odszkodowania od Skarbu Panstwa, jeżeli szkoda pozostaje także w

zwiazku z działalnością jednostki organizacyjnej Skarbu Państwa innej niż ta, która zatrudniała

poszkodowanego w czasie wypadku przy pracy. Na takim stanowisku stanął Sąd Najwyższy w uchwale

składu siedmiu sędziów z dnia 24 marca 1971 r. sygn. III PZP 27/70. Zarzut przeto niedopuszczalności

drogi sądowej w tej sprawie, na którym została oparta rewizja nadzwyczajna, okazał się chybiony. Powód

powinien jednak najpierw uzyskać świadczenia od zakładu pracy. Dopiero następnie może on dochodzić

dalej sięgających swoich roszczeń od sprawcy szkody, niezależnie od tego czy jest nim osoba fizyczna czy

prawna. Na analogicznym stanowisku stanął Sąd Najwyższy w niepublikowanej dotąd uchwale, składu

siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 5 kwietnia 1971 r. sygn. III PZP 3/71, w tym przypadku, gdy

poszkodowany dochodzi roszczeń od sprawcy szkody, będącego pracownikiem tegoż zakładu pracy, w

którym zdarzył się wypadek.

Odmienne postępowanie wierzyciela musiałoby być ocenione, w swietle art. 354 par. 2 kc, jako nie

odpowiadające celowi społeczno-gospodarczemu wykonania zobowiązania oraz sprzeczne z zasadami

współżycia społecznego.

I PR 85/71 wyrok SN 1971.05.05

LEX nr 16265

Niesporne jest, że wypadek, jakiemu uległa powódka zdarzył się między 1 stycznia a 31 sierpnia 1968 r.

Wobec tego materialno - prawną podstawą roszczeń powódki z tytułu następstwa tego wypadku

dochodzonych w trybie procesu cywilnego stanowi - poza przepisami prawa cywilnego - przepis art. 23

ust. 2 cyt. wyżej ustawy. Według zaś art. 23 ust. 2 cyt. ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. osoba

poszkodowana na skutek wypadku, który zdarzył się w okresie między 1 stycznia a 31 sierpnia 1968 r.

może dochodzić od uspołecznionego zakładu pracy w trybie procesu cywilnego tylko tych roszczeń, które

taksatywnie zostały wymienione w tym przepisie z tym jednak, że jeśli chodzi o rentę uzupełniającą, to

zgodnie z art. 23 ust. 2 pkt. 3 ustawy wypadkowej z 23.I.1968 r. może dochodzić tego świadczenia w

trybie procesu cywilnego tylko ta osoba, która nie została zaliczona do żadnej z grup inwalidów.

II CR 86/71 wyrok SN 1971.04.29

OSP 1971/12/232

Osoba, która w związku ze służbą wojskową doznała inwalidztwa III grupy, powodującego częściową

niezdolność do pracy, może dochodzić od jednostki wojskowej na drodze sądowej wszelkich roszczeń

odszkodowawczych wymienionych w art. 444 i 445 § 1 k.c.

III PRN 15/71 wyrok SN 1971.04.15

LEX nr 16263

W razie przyznania świadczeń z ustawy wypadkowej przed wydaniem orzeczenia przez sąd powszechny,

sąd ten powinien rozważyć w jakim zakresie - przy uwzglednieniu świadczeń z ustawy wypadkowej -

mogą być uzasadnione roszczenia odszkodowawcze na podstawie przepisów prawa cywilnego. Sąd określi

wówczas końcowy termin trwania obowiązku płacenia renty uzupełniającej. Obowiązek ten nie może

trwać jednak dłużej niż do dnia od którego przyznano rentę z ustawy wypadkowej (uchwała Pełnego

Składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 21, 30 i 31 grudnia 1970 r. III

PZP 39/70 zawierająca wytyczne wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej w przedmiocie dochodzenia

przed sądami powszechnymi odszkodowań za następstwa wypadków przy pracy lub chorób zawodowych

po wprowadzeniu systemu świadczeń ustawa z dnia 23 stycznia 1968 r. - OSN 1971 r. Nr 3, poz. 40).

III PZP 4/71 uchwała SN 1971.04.05

OSNC 1971/9/145

Pracownik uspołecznionego zakładu pracy, który w drodze do pracy lub z pracy uległ wypadkowi, nie

korzystając ze środków lokomocji należących do tego zakładu lub będących w jego dyspozycji, może się

domagać naprawienia szkody od osoby prawnej prowadzącej wymieniony zakład, jeżeli istnieją podstawy

do przypisania tej osobie odpowiedzialności odszkodowawczej.

III PZP 3/71 uchwała SN 1971.04.05

OSNC 1971/7-8/123

W razie śmierci pracownika uspołecznionego zakładu pracy na skutek wypadku przy pracy, zawinionego

przez innego pracownika, sprawca wypadku ponosi względem rodziny zmarłego odpowiedzialność za

szkodę nie pokrytą świadczeniami przewidzianymi w ustawie wypadkowej; natomiast nie ponosi on

odpowiedzialności, jeżeli jego postępowanie jest usprawiedliwione okolicznościami objętymi ryzykiem

związanym z działalnością tego zakładu.

III PZP 27/70 uchwała SN 1971.03.24

OSNC 1971/7-8/122

1. Ustanowione w art. 22 ustawy wypadkowej wyłączenie odpowiedzialności w zakresie przekraczającym

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

świadczenia przewidziane w tej ustawie dotyczy tylko tego uspołecznionego zakładu, który zatrudniał

pracownika w czasie wypadku przy pracy; poszkodowany może więc na podstawie prawa cywilnego

dochodzić odszkodowania od innej jednostki gospodarki uspołecznionej.

2. Pracownik jednostki organizacyjnej Skarbu Państwa może dochodzić odszkodowania od Skarbu

Państwa, jeżeli szkoda pozostaje także w związku z działalnością jednostki organizacyjnej Skarbu

Państwa inna niż ta, która zatrudniała poszkodowanego w czasie wypadku przy pracy.

III URN 16/70 wyrok SN 1971.03.17

OSNC 1971/7-8/143

I. Dla uznania nadal zatrudnionego pracownika za inwalidę III grupy konieczne jest (poza wypadkami

określonymi w przepisach szczególnych, jak np. § 22 ust. 3, § 28 i § 36 ust. 1 rozporządzenia

Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 12 VIII 1968 r. - Dz. U. Nr 32, poz. 221) spełnienie w

zasadzie dwóch przesłanek: stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu i obniżenia

zarobków o ponad 1/3.

II. W sytuacjach wyjątkowych, gdy komisje lekarskie (biegli sądowi) stwierdzą, że ubiegający się o rentę

zatrudniony jest przy pracy bezwzględnie dla niego - z powodu uszkodzenia zdrowia - przeciwwskazanej,

wysokość zarobku nie może sama przez się stanowić podstawy do odmowy uznania danej osoby za

inwalidę.

III. Paragraf 28 cytowanego wyżej rozporządzenia Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 12 VIII

1968 r., podający wykaz obrażeń i następstw pourazowych, nie uwzględnia wszystkich obrażeń

powypadkowych. Obrażenia więc cięższe, naruszające sprawność ustroju w poważniejszym stopniu niż

wymienione w § 28, należy uznać za szczególne naruszenie sprawności organizmu, uzasadniające

inwalidztwo niezależnie od osiąganych zarobków.

I PR 28/71 wyrok SN 1971.03.16

LEX nr 16262

Z mocy art. 23 ust. 2 p. 3 ustawy wypadkowej z 23.I.1968 r. (Dz. U. Nr 3, poz. 8) w okresie od 1

stycznia do 30.VIII.1968 r. poszkodowani w wypadku przy pracy, którym przyznano świadczenia (a w

tym i rentę inwalidzką z art. 4 ustawy) z ustawy wypadkowej nie mogą dochodzić renty uzupełniającej.

Tylko bowiem przyznanie wyższych świadczeń rentowych z ustawy wypadkowej (art. 4 ustawy) stanowi -

zgodnie z art. 22 tejże ustawy - wynagrodzenie szkody na zdrowiu wynikłej dla pracownika na skutek

wypadku przy pracy.

II PR 28/71 wyrok SN 1971.03.10

LEX nr 14123

Błędny jest pogląd, że jeżeli w pewnym okresie powód nie pracował i pobierał tym samym rentę

inwalidzką zwiększoną o dodatek dla niepracujących, to brak jest podstaw do obliczenia tego dodatku, a

odliczenie takie mogłoby dotyczyć tylko okresów przyszłych przy założeniu, że uprawniony podejmie

pracę. Błąd w takim rozumowaniu polega na tym, że się nie uwzględnia okoliczności, iż hipotetyczna jest

zarówno przesłanka wykorzystywania przez powoda swoich ograniczonych możliwości zarobkowych i

osiągania pewnego dochodu, przekraczającego najniższe dopuszczalne wynagrodzenie za pracę,

chociażby go faktycznie nie osiągał, jak i przesłanka pobierania renty inwalidzkiej, pomniejszonej o

dodatek dla niepracującego i nie posiadającego dochodu z innych źródeł, choćby w rzeczywistości

dodatek ów pobierał.

III PRN 2/71 postanow. SN 1971.02.16

LEX nr 16261

Ustawa o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy ma zastosowanie

tylko do szkód wynikłych z wypadków, które miały miejsce po 31 grudnia 1968 r. (art. 27). Również

jeżeli idzie o choroby zawodowe tylko w zakresie szkód powstałych po tej dacie. Jeżeli więc, jak wynika z

twierdzeń pozwu, szkoda, choćby nawet mniejsza niż inwalidztwo III grupy, powstała w 1966 r. -

poszkodowany może dochodzić od zakładu pracy odszkodowania przed sądem powszechnym na zasadach

z art. 24 dekretu o p.z.e. Nie przeszkadza to, że w wypadku, gdyby na skutek dalszego rozwoju choroby,

powód stał się w przyszłości inwalidą w rozumieniu ustawy o świadczeniach pieniężnych, mógłby

ewentualnie ubiegać się o świadczenia z tej ustawy w trybie w niej przewidzianym.

II CZ 142/70 postanow. SN 1971.02.16

OSNC 1971/10/179

Osoby pozbawione wolności, które uległy wypadkowi przy pracy wykonywanej w czasie odbywania kary

pozbawienia wolności, mogą dochodzić roszczeń odszkodowawczych na podstawie art. 417 i nast.

kodeksu cywilnego.

I PR 505/70 wyrok SN 1971.01.26

LEX nr 14117

Budzi wątpliwości przyjęty przez Sąd Wojewódzki stopień przyczynienia się do wypadku ze strony

powoda. Określenie bowiem przyczynienia się na 25% opiera się na stwierdzeniu, że w dniu wypadku

powód obsługiwał dźwig samowolnie, wbrew wyraźnemu poleceniu przełożonych. Jakkolwiek okoliczność

ta została ustalona w zasadzie prawidłowo, to jednak.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Sprawa przyczynienia się pracownika do szkody nie powinna być rozpatrywana w oderwaniu od normalnie

praktykowanego trybu pracy na danej budowie. W szczególności istotnym jest ustalenie jak często powód

- człowiek bardzo młody i nieprzeszkolony - był zatrudniony przy obsłudze dźwigu, na czyje czynił to

polecenie lub za czyją choćby milczącą zgodą, czy odbywało się to zawsze w obecności majstra względnie

brygadzisty, a jeśli tak - czy był to nadzór rzeczywisty czy też tylko formalny. Okoliczności te, których

Sąd Wojewódzki nie wyjaśnił dostatecznie, mogą mieć decydujący wpływ na stopień przyczynienia się

powoda do wypadku lub nawet na jego brak, a w konsekwencji na wysokość kwot odszkodowania.

Ustalenia wymaga również gdzie należało je złożyć, w jaki sposób to powinno było być zrobione, a także -

od kiedy dźwig był zepsuty i jak był zabezpieczony przed używaniem.

III PRN 120/70 postanow. SN 1971.01.13

LEX nr 16257

W myśl art. 16 i 22 ustawy z 23 stycznia 1968 r. ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie wypadków

przy pracy, droga sądowa do dochodzenia przez pracownika roszczeń odszkodowawczych w stosunku do

uspołecznionego zakładu pracy, w związku z wypadkiem w pracy, który zdarzył się po 31 grudnia 1967 r.

jest wyłączona. Wyjątkowo w związku z wypadkami przy pracy, które zdarzyły się między 1 stycznia a 31

sierpnia 1968 r. pracownik w myśl art. 23 ust. 2 tejże ustawy może dochodzić przed sądem

powszechnym od uspołecznionego zakładu pracy roszczeń taksatywnie tam wymienionych. Otóż jeżeli

chodzi o rentę uzupełniająca przepis ten dopuszcza dochodzenie takiej renty tylko przez pracowników,

którzy nie zostali zaliczeni do żadnej z grup inwalidów. Ponieważ w niniejszej sprawie powód zaliczony

zostałl do II grupy inwalidów i przyznano mu rentę z ubezpieczenia społecznego - dochodzenie przez

niego renty wyrównawczej na drodze sądowej było niedopuszczalne i ulega uchyleniu.

II CR 212/70 wyrok SN 1971.01.13

OSP 1971/10/179

Przepis art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i

wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. nr 3, poz. 11) nie wyłącza drogi sądowej do dochodzenia na

podstawie art. 417-419 k.c. w stosunku do jednostki wojskowej (Skarbu Państwa) wynagrodzenia szkód

spowodowanych całkowitą niezdolnością do wykonywania zatrudnienia (I i II grupa inwalidów) lub

śmiercią żołnierza niezawodowego, jeżeli przyczyną ich nie był wypadek a choroba, chociażby

pozostawała ona w związku ze służbą wojskową.

Wymieniony przepis nie wyłącza również drogi sądowej, jeżeli właściwy organ wojskowy ustali brak

istnienia związku między wypadkiem lub chorobą żołnierza niezawodowego a służbą wojskową.

Kwestia istnienia omawianego związku ma znaczenie dla świadczeń przyznawanych w drodze

administracyjnej, natomiast z punktu widzenia ogólnych zasad odpowiedzialności istotne jest tylko, czy

pomiędzy działaniem lub zaniechaniem sprawcy a szkodą istnieje normalny związek przyczynowy (art.

361 § 1 k.c.). Ten ostatni zaś może mieć miejsce zarówno obok, jak i w braku istnienia związku ze służbą

wojskową.

I PR 62/70 wyrok SN 1971.01.05

LEX nr 16255

Okoliczność, że pracownik uległ wypadkowi w czasie pracy, i że z tytułu tego wypadku przyznano mu

rentę inwalidzką, nie przesądza samo przez się o zasadności roszczenia regresowego powodowego

Zakładu Ubezp. Społ. w stosunku do nieuspołecznionego zakładu pracy. Konieczne jest ponadto -

wykazanie, że wypadek ten został zawiniony przez pracodawcę.

III PZP 39/70 uchwała SN 1970.12.31

OSNC 1971/3/40

Wytyczne wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej w sprawie dochodzenia przed sądami

powszechnymi odszkodowań za następstwa wypadków przy pracy lub chorób zawodowych po

wprowadzeniu systemu świadczeń ustawą z dnia 23 stycznia 1968 r.

Ustawa z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy

pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8), obejmująca pracowników uspołecznionych zakładów pracy oraz członków ich

rodzin, zmieniła zasady odpowiedzialności tych zakładów i tryb dochodzenia przez poszkodowanych

przysługujących im świadczeń. Do najistotniejszych zmian w zakresie dochodzenia naprawienia szkód

należy w szczególności wyłączenie w tych sprawach drogi sądowej przed sądami powszechnymi i

powierzenie komisjom rozjemczym albo jednostkom nadrzędnym nad danym zakładem pracy oraz sądom

ubezpieczeń społecznych rozstrzygania spraw o świadczenia przewidziane w ustawie w ustawie.

Przepisy przejściowe i końcowe ustawy o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków

przy pracy (nazywanej w wytycznych w skrócie ustawą wypadkową), oraz przepisy końcowe ustawy z

dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr

3, poz. 6), którą wytyczne nazywają w skrócie ustawą o p.z.e., utrzymały jednak w mocy w określonych

sytuacjach tryb dochodzenia przed sądami powszechnymi roszczeń odszkodowawczych, i to bez względu

na datę zgłoszenia żądań przez poszkodowanych.

Chociaż nowy tryb postępowania w sprawie świadczeń wypłacanych z funduszów zakładów pracy

obowiązuje już w pełni od dnia 1 września 1968 r., to jednak dane za lata 1969 i 1970, dotyczące ruchu

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

w sądach powszechnych rozważanych spraw odszkodowawczych, nie wykazują znaczniejszej tendencji

malejącej, co wskazuje na utrzymującą się nadal aktualność problematyki dochodzenia omawianych

odszkodowań przed sądami powszechnymi.

Aktualność tej problematyki i potrzebę poświęcenia jej szczególnej uwagi wzmogły poczynione w tych

sprawach obserwacje praktyki sądowej, wskazujące na rozbieżności w stosowaniu przepisów

przejściowych.

Celem wytycznych jest przyjście z pomocą praktyce sądowej przez wyjaśnienie podstawowych

wątpliwości, jakie wystąpiły w orzecznictwie na tle stosowania przepisów intertemporalnych, dotyczących

odszkodowań należnych pracownikom i członkom ich rodzin od uspołecznionych zakładów pracy w

związku z wypadkami przy pracy i chorobami zawodowymi.

I

(...)

III PZP 41/70 uchwała SN 1970.12.18

LEX nr 16253

Pracownik (spawacz w stoczni), który zachorował na pylicę płuc przed dniem 1 stycznia 1968 r. względnie

przed dniem 1 września 1968 r. i nie został zaliczony do żadnej z grup inwalidzkich, a podjął pracę na

stanowisku niżej wynagradzanym po dniu 1 września 1968 r., nie może dochodzić od zakładu pracy

roszczeń odszkodowawczych na drodze sądowej.

III PZP 36/70 uchwała SN 1970.12.18

OSNC 1971/5/82

Podwyżka płac w górnictwie stanowi dla pobierającego rentę uzupełniającą zmianę stosunków w

rozumieniu art. 907 § 2 k.c., uzasadniającą roszczenie o zmianę jej wysokości; jednakże przy ustalaniu

wysokości renty uzupełniającej należy mieć na uwadze także inne okoliczności, a w szczególności

aktualną wysokość renty pobieranej przez poszkodowanego z ubezpieczenia społecznego.

I PR 458/70 wyrok SN 1970.12.17

LEX nr 14111

Jeżeli na całość szkody wynikającej z obecnego stanu zdrowia (100 % różnicy w zarobkach) składa się

przede wszystkim stan zdrowia wywołany chorobą samoistną a tylko 25 % szkody może być przypisane

przyczynom leżącym po stronie pozwanego, to zasądzenie tylko odpowiedniego odsetka tej szkody (25

%) w postaci renty czyni zadość art. 161 § 2 k.z., gdyż tylko za taką szkodę może odpowiadać sprawca

wypadku (por. orzeczenie składu 7 sędziów S.N. z 26.VI.1960 r. I CO 10/60 w OSN z 1961 r. poz. 4).

Nie uzasadnia odmiennego stanowiska powołana w rewizji okoliczność, że według opinii biegłego stan

zdrowia powoda z upływem czasu i wieku będzie się pogarszał. Sąd wyrokując bierze za podstawę stan

faktyczny istniejący w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.), a stan ten wykazywał u powoda

jedynie 25 % ograniczenia zdolności zarobkowej w związku z wypadkiem. W razie zmiany stanu

faktycznego z mocy art. 907 § 2 k.c. będzie mógł powód żądać ew. zmiany wysokości przypadającej mu

renty.

III URN 13/70 wyrok SN 1970.12.09

LEX nr 16252

Okolicznością, która nawet przy nieznacznym uszczerbku na zdrowiu, spowodowanym wypadkiem przy

pracy, decyduje o prawie poszkodowanego pracownika do odszkodowania w minimalnej wysokości, jest

spowodowany wypadkiem przy pracy okres czasowej niezdolności do pracy, jeśli trwał co najmniej 5

tygodni. Wspomniany okres niezdolności do pracy uchodzi z mocy przepisu ust. 8 § 3 zarządzenia Nr

30/69 Nacz. Dyrektora PZU z 26.VI.1969 r. w sprawie wydawania orzeczeń lekarskich dla ustalenia

jednorazowych odszkodowań lub świadczeń wyrównawczych w razie wypadku przy pracy, dla celów

wypłaty jednorazowych odszkodowań na równoznaczny z 5% trwałym uszczerbkiem na zdrowiu,

spowodowanym wypadkiem przy pracy.

III URN 12/70 wyrok SN 1970.12.09

OSP 1971/6/113

Okolicznością, która nawet przy nieznacznym uszczerbku na zdrowiu, spowodowanym wypadkiem przy

pracy, decyduje o prawie poszkodowanego pracownika do odszkodowania w minimalnej wysokości, jest

spowodowany wypadkiem przy pracy okres czasowej niezdolności do pracy, jeżeli trwał co najmniej 5

tygodni.

II PR 432/70 wyrok SN 1970.12.04

LEX nr 16251

Nie może stanowić podstawy dla oddalenia powództwa o rentę ugoda pozasądowa, na podstawie której

strona pozwana zobowiązała się płacić powodowi rentę w kwocie 1.000 zł miesięcznie.

Z tych względów oraz wobec braku miarodajnych i niekwestionowanych dowodów, na podstawie których

można by ustalić, czy strona pozwana nadal wypłaca powodowi rentę po 1.000 zł miesięcznie, do czego

zobowiązała się na podstawie ugody, należało zaskarżony wyrok w części oddalającej powództwo o rentę

o 1.000 zł uchylić i przekazać sprawę w tym zakresie Sądowi Wojewódzkiemu do ponownego rozpoznania.

II PR 417/70 wyrok SN 1970.12.04

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

LEX nr 16250

1. Niesporne jest, że wypadek, jakiemu uległ powód, zdarzył się między 1 stycznia a 31 sierpnia 1968 r.

Zgodnie zatem z art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych

przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8) powód może dochodzić w trybie

procesu cywilnego jedynie tych roszczeń, które taksatywnie zostały wymienione w tym procesie. Jeśli zaś

chodzi o rentę uzupełniającą to zgodnie z art. 23 ust. 2 pkt 3 może dochodzić tego świadczenia w trybie

procesu cywilnego tylko ta osoba, która nie została zaliczona do żadnej z grup inwalidów. Niesporne

natomiast jest, że powód z tytułu następstw wypadku z dnia 28.2.1968 r. został zaliczony do III grupy

inwalidów. W tej zaś sytuacji Sąd Wojewódzki nie był właściwy do orzekania w sprawie roszczeń powoda

o rentę, lecz zgodnie z dyspozycją art. 463 § 1 k.p.c. miał obowiązek przekazać sprawę w tym zakresie

stronie pozwanej.

2.

Jak już niejednokrotnie wyjaśniał Sąd Najwyższy kwota wypłacona powodowi z tytułu ubezpieczenia od

następstw nieszczęśliwych wypadków nie podlega zaliczeniu na poczet zadośćuczynienia, lecz tylko

uwzględnieniu przy określaniu wysokości tego świadczenia.

II PR 385/70 wyrok SN 1970.12.04

LEX nr 14106

Wyjaśnienia Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac w piśmie z dnia 29.VII.1969 r. zmierzają - ze

względów społeczno - gospodarczych - do zapobieżenia obciążeniu rent uzupełniających z powodu

podwyżki świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Nie można jednak na podstawie ich podwyższenia

żądać dokonania podwyżki już zasądzonej renty uzupełniającej, która w pełni wyrównuje doznaną

szkodę, gdyż zapewnia dochody, które pracownik uzyskiwałby, gdyby z winy zakładu pracy nie doznał

utraty albo ograniczenia zdolności zarobkowej. Przeprowadzona zaś ostatnio podwyżka rent nie ma na

celu podwyższenia przyznanych odszkodowań ponad utracone zarobki.

I PR 433/70 wyrok SN 1970.12.03

LEX nr 16249

1. Art. 23 ust. 2 p. 2 ustawy z 23.I.1968 r. dopuszcza w okresie przejściowym roszczenia tylko o

jednorazowe odszkodowanie z art. 445 k.c., a nie z art. 447 k.c., które są różne i mają inny charakter.

Poza tym jeśli ustawa wyklucza - nawet w okresie przejściowym - dochodzenie od uspołecznionego

zakładu pracy jakiejkolwiek renty powypadkowej ponad przyznaną poszkodowanemu z ubezpieczenia

społecznego rentą inwalidzką - to przepis ten odnosi się do każdej postaci renty, czy to płatnej

periodycznie czy też jednorazowo - jako skapitalizowanej.

2. Spowodowanie u młodego człowieka ciężkiego kalectwa (uszkodzenia nerwu pośrodkowego i

promieniowego prawego, prowadzące do opadania prawej dłoni, zniesienia ruchu dogrzbietowego

zginania ręki oraz ruchu prostowania i zginania trzech palców z osłabieniem czucia powierzchniowego

dłoni) i związanej z tym niemożności wykonywania wyuczonego i dobrze płatnego zawodu, a również

uzyskania poprawy bytu w przyszłości, na które mógł liczyć - uzasadniało w pełni przyznanie powodowi z

tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę kwoty 25.000 zł również przy uwzględnieniu wypłaconej mu

przez PZU z tytułu ubezpieczenia od N.W. kwoty 11.000 zł.

I PR 427/70 wyrok SN 1970.12.03

LEX nr 14105

1. Przesłanki zmniejszenia się widoków powodzenia w przyszłości lub zwiększonych potrzeb nie mają

charakteru samodzielnych podstaw do żądania specjalnej renty z tego tytułu. Należą one do ogółu

elementów, które winien mieć Sąd na uwadze przy określaniu wysokości jednej "odpowiedniej" renty z

art. 444 § 2 k.c.

2. Należy podzielić zarzut rewizji, że zasądzona dla powoda z tytułu zadośćuczynienia kwota 25.000 zł

jest zaniżona i nie koresponduje z krzywdą jakiej doznał powód w wyniku wypadku. Niezależnie od

cierpień doznwanych przez powoda, sam fakt spowodowania u chłopca 17 letniego inwalidztwa II grupy,

a więc całkowitego wyłączenia go z grona ludzi pracy uzasadnia pogląd, że odpowiednią sumą tytułem

zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdę powoda ( art. 445 § 1 k.c.) powinna być kwota 40.000 zł.

II PR 251/70 wyrok SN 1970.12.02

LEX nr 14103

Wyrównanie szkody w zarobkach, poniesionej przez pracownika w tak zwanym okresie zasiłkowym,

następuje w postaci miesięcznej renty uzupełniającej, której wysokość odpowiada różnicy między

zarobkami, jakie przysługiwałyby pracownikowi, gdyby nie zachorował, a pobieranymi w tym czasie

zasiłkami chorobowymi z ubezpieczenia społecznego, przy czym poszczególne raty tej renty z istoty swej

są świadczeniami okresowymi w rozumieniu art. 282 pkt 2 k.z., bądź art. 118 zd. drugie k.c.

Jako świadczenia okresowe podlegają one pięcio lub trzy letniemu przedawnieniu stosownie do

powołanych wyżej przepisów k.z. lub k.c.

Istota rat wspomnianej renty jako świadczeń okresowych nie ulega zmianie w sytuacji, gdy należne z

tego tytułu odszkodowanie, jako dotyczące ściśle zamkniętego okresu, wypłacane jest w formie

jednorazowej ryczałtowej kwoty, stanowiącej sumę rat rentowych przypadających za ten okres.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

II PR 343/70 wyrok SN 1970.11.26

LEX nr 14100

1. W razie ustalenia, że niezależnie od zawodowej choroby powód na skutek samoistnej dolegliwości

ocznej od oznaczonej daty nie byłby w stanie pracować zarobkowo pod ziemią, należałoby się mu

odszkodowanie wyrównujące utratę zarobków na powierzchni, jeśli należycie się starał o stosowne

zatrudnienie na powierzchni.

2. Sąd Wojewódzki niewadliwie ustalił zgodnie z zeznaniem powoda, że zwracał się on o zatrudnienie go

w pozwanej Kopalni, mianowicie prowadził w tej sprawie rozmowy z członkami rady zakładowej i z

dyrektorem pozwanej Kopalni, a więc z osobami, powołanymi do działania w zakresie zatrudnienia przez

Kopalnię osób, starających się o pracę. Pogląd Sądu Wojewódzkiego, iż niezłożenie przez powoda

"konkretnej prośby" o pracę w dziale kadr uzasadnia przypisanie powodowi zaniedbania w podjęciu

odpowiednich starań o pracę w pozwanej Kopalni, jest chybiony. Powód bowiem poprzednio przez szereg

lat był zatrudniony tylko w tej Kopalni i z jej winy utracił częściowo zdolność do pracy zarobkowej.

Kopalnia była więc obowiązana do współdziałania z powodem w zakresie jego starań o odpowiednie dla

niego zatrudnienie i uzależnienie tego współdziałania od złożenia przez powoda pisemnej "prośby" w

dziale kadr nie byłoby usprawiedliwione.

II PR 336/70 wyrok SN 1970.11.26

LEX nr 16248

Zachowanie drogi przed sądami powszechnymi dla spraw o odszkodowanie przysługujące w następstwie

wypadków, które zdarzyły się przed dniem 1 stycznia 1968 r. powoduje stan utrzymywania się

przejściowo dwóch systemów odpowiedzialności uspołecznionych zakładów pracy opartych na

odmiennych zasadach i przewidujących dwa odmienne tryby dochodzenia świadczeń (odszkodowań).

Konieczną konsekwencją takiego stanu jest stosowanie odmiennego sposobu naprawiania szkód w

zależności od momentu zdarzeń, których następstwem są te szkody, chociażby zdarzenia je wywołujące

wystąpiły w identycznych okolicznościach, a jedynie w różnym czasie.

Przewidywanie, że pomijanie zasad nowego systemu świadczeń może powodować wszczynanie w

przyszłości procesów o zmianę orzeczonych rent w razie zmiany okoliczności, nie może podważyć

obowiązywania - dla określonych spraw - zasad dotychczasowego systemu odszkodowań łącznie z

możnością stosowania art. 907 § 2 k.c., który nadal dla takich spraw może mieć zastosowanie.

II PR 334/70 wyrok SN 1970.11.19

LEX nr 14098

Jeżeli Sąd I instancji uzna ugodę pozasądową za nieważną to brak jest podstaw do uwzględnienia - przy

obliczaniu zasądzonego odszkodowania - kwot uiszczonych powodowi na mocy tejże ugody, gdyż z chwilą

uprawomocnienia się wyroku tytuł prawny z ugody już nie istnieje i powód może domagać się od

pozwanej renty uzupełniającej tylko w takiej wysokości jaka uwidoczniona jest w sentencji orzeczenia.

W takiej sytuacji należy uwzględnić w sentencji orzeczenia kwoty uiszczone powodowi na mocy ugody

pozasądowej.

I PR 300/70 wyrok SN 1970.11.18

LEX nr 14097

Stwierdzenie u pracownika choroby zawodowej w postaci pylicy nie jest równoznaczne z powstaniem

inwalidztwa i nie zawsze łączy się od razu ze szkodą majątkową. Inwalidztwo wskutek takiej choroby

może bowiem powstać i częstokroć powstaje dopiero po upływie pewnego czasu od zaprzestania pracy w

szkodliwych warunkach (gdy np. ujawni się uszkodzenie tkanki płucnej istniejącym w płucach pyłem). Nie

da się zatem wykluczyć istnienia choroby zawodowej (pylicy) nie powodującej ani szkody, ani

inwalidztwa, które w zależności od stopnia odporności organizmu może bądź w ogóle nie powstać, bądź

też może powstać później.

III PRN 90/70 wyrok SN 1970.11.13

OSNC 1971/6/115

Niedopuszczalne jest żądanie obniżenia renty odszkodowawczej, ustalonej prawomocnie, na tej wyłącznie

podstawie, że w okresie znacznie późniejszym nastąpiła podwyżka rent inwalidzkich uiszczanych z

funduszu ubezpieczenia społecznego.

I PR 390/70 wyrok SN 1970.11.12

LEX nr 16247

Wysokość wynagrodzenia pobieranego z zakładu pracy, w którym nastąpił wypadek, stanowi podstawę

wymiaru renty ale tylko w postępowaniu przed organami rentowymi i dla ustalenia renty z ubezpieczenia

społecznego.

Natomiast w postępowaniu sądowym - cywilnym z mocy art. 444 § 2 k.c. dla ustalenia wysokości szkody

wyrównywanej rentą uzupełniającą, miarodajny jest cały uszczerbek wynikły z różnicy w osiąganych

zarobkach lub ze zwiększonych potrzeb. Dlatego też prawidłowo Sąd Wojewódzki miał na uwadze przy

porównywaniu osiągnięć zarobkowych powoda przed wypadkiem i po nim wynagrodzenie jakie pobierał w

trzech instytucjach. Jednakże przy wyliczeniu możliwości zarobkowych poszkodowanego dla celów

określenia renty uzupełniającej, nie mogą być brane pod uwagę zarobki osiągane z pracy w wymiarze

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

sprzecznym z obowiązującymi pracownika przepisami np. z przepisem Instrukcji Nr 50/62 z 26.XI.1962 r.

Ministra Zdrowia, zezwalającym młodym lekarzom po skończonym stażu na zatrudnienie dodatkowe w

innej jednostce organizacyjnej.

II PR 333/70 wyrok SN 1970.11.04

LEX nr 14092

Zgodnie z obowiązującymi przepisami i istniejącą praktyką górnik z chwilą ukończenia 60 r. życia nie

może pracować pod ziemią i powinien przejść na rentę starczą. Roszczenie więc o rentę uzupełniającą po

ukończeniu 60 lat nie jest uzasadnione.

III PRN 79/70 wyrok SN 1970.10.08

LEX nr 16244

Jeżeli szkoda polegająca na zmniejszeniu zdolności zarobkowej na skutek choroby zawodowej powstała

przed dniem 1 stycznia 1968 r., w odniesieniu do krzemicy lub krzemogruźlicy, lub przed 1 września

1968 r. - w odniesieniu do innych chorób zawodowych, to roszczeń związanych z taką szkodą nie można

dochodzić w trybie określonym w ustawie z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych

przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8), a tylko w trybie dotychczasowym i

na podstawie dotychczasowych przepisów prawa materialnego.

W tym względzie Sąd Najwyższy wypowiedział się już w orzeczeniu z dnia 3 stycznia 1969 r. II PR 566/68

(OSN z 1969 r., zesz. 10, 178), z dnia 4 lutego 1970 r. III PRN 118/69 i innych.

Okoliczność, że pracownik żądający w takiej sytuacji odszkodowania nie został zaliczony do żadnej z grup

inwalidzkich nie wyłącza samo przez się możliwości przyznaniu mu renty odszkodowawczej jeżeli poniósł

szkodę.

III PRN 77/70 wyrok SN 1970.10.08

LEX nr 14089

Przez wyrażenie "orzeczenie kończące postępowanie w sprawie" w myśl art. 417 § 1 k.p.c. należy

rozumieć takie orzeczenie, które kończy postępowanie przed sądem, choćby miało się ono dalej toczyć

przed innym organem.

Jeżeli szkoda polegająca na zmniejszeniu u górników zdolności zarobkowej na skutek krzemicy lub

krzemogruźlicy powstała przed dniem 1.I.1968 r. to dochodzenie roszczeń związanych z tą szkodą nie

może nastąpić w trybie określonym w ustawie z dnia 23.I.1968 r. o świadczeniach pieniężnych

przysługujących w razie wypadków przy pracy. Okoliczność, że poszkodowany nie został zaliczony do

żadnej z grup inwalidzkich nie ma w tym wypadku znaczenia.

III PRN 71/70 wyrok SN 1970.10.08

LEX nr 16243

Tylko wyjątkowo w okresie do dnia wejścia w życie przepisów art. 10-12 tejże ustawy tj. do dnia

1.IX.1968 r. osoby uprawnione do świadczeń w związku z wypadkami zaistniałymi przed tą datą mogą

dochodzić od uspołecznionego zakładu pracy zadośćuczynienia oraz wyrównania zasiłków chorobowych.

Natomiast renty uzupełniającej mogą dochodzić tylko ci poszkodowani pracownicy, którzy nie zostali

zaliczeni do żadnej z grup inwalidów (art. 23 ust. 2 ustawy).

Ponieważ powód w związku z wypadkiem przy pracy został uznany za inwalidę II grupy i pobiera

przewidzianą przepisami wymienionej ustawy wyższą rentę inwalidzką, przeto nie należy mu się renta

uzupełniająca.

Błędny jest natomiast pogląd wyrażony w rewizji nadzwyczajnej, że pozew w zakresie renty podlega

odrzuceniu z powodu niedopuszczalności drogi sądowej. W danym wypadku nie chodzi bowiem o

zagadnienie drogi sądowej, lecz o to, że do przyznania renty wyrównawczej brak jest podstawy

materialno-prawnej, co powoduje, że żaden organ renty takiej nie mógłby powodowi przyznać. W tym

zakresie zatem powództwo podlegało oddaleniu. Należy także dodać, że w myśl art. 463 § 1 k.p.c.

odrzucenie pozwu byłoby w danym wypadku niedopuszczalne. Przekazanie zaś sprawy innemu organowi

nie byłoby uzasadnione skoro - jak to już wyżej podkreślono - żaden organ nie mógłby w okolicznościach

sprawy przyznać powodowi renty uzupełniającej.

II PR 276/70 wyrok SN 1970.10.06

LEX nr 6798

Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych

przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz.U. Nr 3, poz. 8) w związku z par. 17 rozporządzenia

Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. w sprawie jednorazowych odszkodowań i innych świadczeń

przysługujących w razie wypadku przy pracy (Dz.U. Nr 22, poz. 144) osoby uprawnione do świadczeń w

związku z wypadkami, jakie zaistniały od 1 stycznia do 31 sierpnia 1968 r., mogą dochodzić od

uspołecznionego zakładu pracy tylko różnicy w zarobkach w okresie pobierania zasiłku chorobowego,

jednorazowych odszkodowań z art. 445 i 446 kc oraz rent uzupełniających, lecz tylko przez tych

pracowników, których nie zaliczono do żadnej grupy inwalidów, pod warunkiem wykazania, że szkoda jest

wynikiem naruszenia przez zakład pracy obowiazków z dziedziny bhp. W tym stanie prawnym żądanie

przez powoda renty uzupełniającej jest pozbawione podstawy prawnej, jak również nie znajduje tej

podstawy zasądzenie przez Sąd kwot z tytułu dodatkowego dożywiania i dojazdów.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

II PR 257/70 wyrok SN 1970.09.18

OSNC 1971/6/103

Z charakteru świadczenia w postaci zadośćuczynienia, którego wysokość zależna jest od oceny rozmiaru

doznanej krzywdy, ze swej istoty trudno wymiernej i zależnej od szeregu okoliczności związanych z

następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, wynika, że obowiązek jego niezwłocznego

spełnienia powstaje po wezwaniu dłużnika i że od tego momentu należą się odsetki za opóźnienie.

II PR 250/70 wyrok SN 1970.09.17

LEX nr 14086

Nawet gdyby w czasie przystąpienia do usuwania awarii pompy w kotłowni powód nie miał obowiązku

dokonywania tych czynności z uwagi na to, że awaria nastąpiła nie na jego zmianie, działał on w interesie

zakładu pracy, co zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym z dnia

23.I.1968 r. kwalifikuje to zdarzenie jako wypadek w zatrudnieniu, a jednocześnie w myśl art. 2 ust. 1 p.

2 ustawy z tejże daty o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy - jako

wypadek przy pracy.

I PZ 36/70 postanow. SN 1970.09.16

OSNC 1971/4/74

Nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona dochodząca naprawienia szkód wynikłych z

wypadku w zatrudnieniu w czasie służby wojskowej.

I PR 293/70 wyrok SN 1970.09.04

LEX nr 14083

Do podstawowych obowiązków wychowawców Zakładu poprawczego należy troska o zapewnienie

bezpieczeństwa zdrowia i życia powierzonej im młodzieży przebywającej zarówno na terenie zakładu jak i

skierowanej do pracy poza zakładem.

Uchybienie temu podstawowemu obowiązkowi nie może być usprawiedliwione założeniami

wychowawczymi polegającymi na stworzeniu grupom półwolnościowym warunków pracy zbliżonych do

pracy na wolności. Stworzenie bowiem wychowankom grup półwolnościowych warunków pracy zbliżonych

do warunków pracy na wolności, nie może prowadzić do pozostawienia ich w ogóle bez jakiegokolwiek

nadzoru ze strony wychowawców zakładu, jak to miało miejsce w danym przypadku (na drugiej zmianie).

Nie należy zapominać, że chodzi tu o małoletnich przestępców, o młodzież częstokroć zdeprawowaną i

niesforną, która pozostawiana bez nadzoru może stwarzać sytuacje niebezpieczne dla zdrowia i życia

ludzkiego bądź mienia. Wymownym przykładem tego jest właśnie tragiczny wypadek jakiemu uległ syn

powodów.

Nie można także podzielić wyrażonego w rewizji poglądu, że nadzór wychowawców w miejscu pracy

wychowanków byłby częstokroć niemożliwy z powodu dużej ilości grup wolnościowych. W danym

przypadku były tylko takie dwie grupy. Nie chodzi z resztą o to, aby za każdym wychowankiem stał

zawsze wychowawca, lecz o zorganizowanie takiego nadzoru nad każdą grupą, który zapobiegałby

niewłaściwemu i samowolnemu zachowaniu się wychowanków. Przerzucanie obowiązków w tym zakresie

na zakład pracy, do którego wychowankowie zostali skierowani, nie można uznać za usprawiedliwione.

Sąd Wojewódzki słusznie w tych warunkach uznał, że pozwany Skarb Państwa odpowiada, za śmierć syna

powodów solidarnie z pozwanym jako bezpośrednim sprawcą jego śmierci.

II CZ 108/70 postanow. SN 1970.08.27

OSNC 1971/5/91

Strona, która uległa wypadkowi w drodze do pracy lub z pracy, jest zwolniona od obowiązku uiszczenia

kosztów sądowych także wówczas, gdy dochodzi z tego tytułu odszkodowania nie tylko od zakładu pracy,

ale również od osoby trzeciej na zasadach ogólnych. Celem bowiem tego przepisu jest zapewnienie jak

najdalej idącej ochrony pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy albo w drodze do pracy lub z

pracy (art. 111 § 1 pkt 3 k.p.c.).

I PR 283/70 wyrok SN 1970.08.26

LEX nr 14081

Zgodnie z ustalonym orzecznictwem podstawą do obliczenia odszkodowania za wypadki przy pracy lub

choroby zawodowej są zarobki netto pracownika, nie zaś jego zarobki brutto.

I PR 52/70 wyrok SN 1970.08.26

LEX nr 14082

Wysokość zadośćuczynienia określa sąd I instancji, a w postępowaniu rewizyjnym można ją skutecznie

zwalczać jedynie wówczas, gdy przyznano zadośćuczynienie jest rażąco wysokie lub niskie.

Taka sytuacja w sprawie niniejszej nie zachodzi. Powód doznał uszkodzeń ciała, nie stanowiących

inwalidztwa powoda i nie mających także istotnego wpływu na wysokość zarobków powoda jako

piosenkarza. W tych okolicznościach przyznanego powodowi zadośćuczynienia w wysokości 20.000 zł nie

można uznać za rażąco niskie.

III PRN 39/70 wyrok SN 1970.07.09

OSNC 1971/3/53

Określenie wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w razie uszkodzenia ciała lub wywołania

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

rozstroju zdrowia stanowi istotny atrybut sądu merytorycznie rozstrzygającego sprawę w pierwszej

instancji, sąd rewizyjny zaś może je korygować wtedy, gdy przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności

sprawy mających na to wpływ jest ono niewspółmiernie nieodpowiednie, jako rażąco wygórowane lub

rażąco niskie.

III PZP 14/70 postanow. SN 1970.07.08

LEX nr 14076

Jest w sprawie niesporne, że do przedmiotowego wypadku doszło wskutek nagłego zdarzenia

wywołanego przyczyną zewnętrzną, które zaszło podczas wykonywania przez powódkę zwykłych

czynności służbowych. Nie ulega wątpliwości, że powyższe zdarzenie w postaci najechania samochodu na

powodkę pozostawało w związku z jej pracą, nie doszłoby bowiem do potrącenia powódki przez

samochód, gdyby nie znajdowała się w tym momencie na torach tramwajowych, które stanowiły jej teren

pracy. Ustawa z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków

przy pracy nie wymaga, by "związek z pracą" nagłego zdarzenia, o którym mowa w art. 2 ust. 1, wyrażał

sie tym, że zdarzenie to stanowi pewien element czynności poszkodowanego pracownika, wystarcza

bowiem przypadkowe zdarzenie, byleby dotknęło ono poszkodowanego dlatego, że znajdował się on w

tym momencie jako pracownik w jednej z sytuacji określonych w ustawie (art. 2 ust. 1 i 2) lub w

rozporządzeniu Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac (art. 2 ust. 3 oraz dotychczas na tej podstawie

wydane rozporządzenie Przewodniczacego Komitetu Pracy i Płac z dnia 25 lipca 1969 r. - Dz.U. Nr 23 poz.

170).

Okoliczność, że samochód którym powódka została uderzona należy do zakładu pracy, w którym jest

zatrudniona, pomijając to, że jeszcze bardziej ów związek z jej pracą uwydatnia, nie odbiera

przedmiotowemu wypadkowi znamion wypadku przy pracy w rozumieniu art. 2 cyt. ustawy.

Pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy po dniu 31 sierpnia 1968 r., przysługują od

uspołecznionego zakładu pracy i od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie świadczenia określone w

ustawie o świadczeniach pieniężnych, przy czym mogą być one dochodzone wyłącznie w trybie

przewidzianym w art. 16 tejże ustawy. Nie zachodzi w takiej sytuacji zbieg różnych podstaw

odpowiedzialności, lecz tylko jedna i to wyłączna podstawa materialnoprawna wskazanych świadczeń.

Tryb dochodzenia jest także jedyny i wyłączający drogę sądową przed sądami powszechnymi do

dochodzenia tych świadczeń.

I PR 56/70 wyrok SN 1970.07.03

LEX nr 14075

1. Dodatek rodzinny dla dziecka w kwocie 70 zł nie może by uwzględniony przy ustaleniu renty

wyrównawczej, skoro powódka pobierałaby ten dodatek obok wynagrodzenia, gdyby pracowała.

Rewizja słusznie kwestionuje oddalenie powództwa o dalszą rentę na pokrycie wydatków związanych z

koniecznością dietetycznego odżywiania się powódki. Słusznie bowiem powódka wywodzi, że gdyby była

zdrowa to jadłaby te same posiłki co jej rodzina składająca się z 4-ch osób. Konieczność zaś oddzielnego

przystosowania dietetycznego posiłku dla jednej osoby i prowadzenia w związku z tym odrębnej kuchni w

pewnym zakresie zwiększa niewątpliwie wydatki na prowadzenie domu.

2. Po wydaniu zaskarżonego wyroku powódka została zaliczona do II grupy inwalidzkiej, przy czym toczy

się obecnie jej sprawa przed Trybunałem Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie ustalenia czy

inwalidztwo powódki związane jest z chorobą zawodową. Wynik tej sprawy może mieć wpływ na

rozstrzygnięcie sprawy niniejszej o rentę uzupełniającą i zadośćuczynienie. Gdyby bowiem po

prawomocnym zakończeniu wymienionej sprawy okazało się, że powódka jest inwalidką II-ej grupy w

związku z chorobą zawodową, wówczas mogłoby to rzutować na wysokość należnej jej renty

wyrównawczej, ponieważ renta inwalidzka powódki byłaby wówczas odpowiednio wyższa. Wynik tej

sprawy mógłby mieć także wpływ na wysokość należnego powódce zadośćuczynienia, Sąd Wojewódzki

bowiem przyznał powódce z tego tytułu kwotę 30.000 zł, uwzględniając jej inwalidztwo III grupy. W

takim wypadku zachodziłaby więc potrzeba rozważenia zasadności żądania powódki także co do

podwyższenia przyznanego jej zadośćuczynienia.

3. Przy ustaleniu wysokości należnej powódce renty wyrównawczej miarodajne byłyby zarobki jakie

osiągałaby ona, gdyby nie nabawiła się choroby zawodowej, a więc gdyby nadal pracowała w pozwanej

Fabryce. W związku z tym zachodzi także potrzeba wyjaśnienia, ile obecnie zarabiają pracownicy

pozwanej Fabryki (np. kobiety) na stanowisku zajmowanym przez powódkę.

Sąd Wojewódzki rozważy także, czy powódka w związku z jej kwalifikacjami zawodowymi (długoletni staż

pracy) oraz ukończenie szkoły podstawowej dla pracujących, miałaby realne widoki na awans, gdyby

nadal pracowała.

(...)

II PR 198/70 wyrok SN 1970.06.25

LEX nr 16237

W myśl art. 22 ustawy z dnia 23.I.1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie

wypadków przy pracy pod rządem której zdarzył się wypadek powoda, świadczenia w niej przewidziane

stanowią w stosunku do uspołecznionego zakładu pracy wynagrodzenie wszelkich szkód wynikłych dla

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

pracownika, lub jego rodziny na skutek wypadku przy pracy, lub choroby zawodowej. Tylko wyjątkowo w

okresie do dnia wejścia w życie art. 10-12 ustawy tj. do dnia 1.IX.1968 r., osoby uprawnione do

świadczeń w związku z wypadkami zaistniałymi przed tą datą mogą dochodzić od uspołecznionego

zakładu pracy zadośćuczynienia oraz wyrównania zasiłków chorobowych. Natomiast rent uzupełniających

mogą dochodzić tylko ci poszkodowani pracownicy, którzy nie zostali zaliczeni do żadnej z grup inwalidów

(art. 23 ust. 2 ustawy).

II CR 235/70 wyrok SN 1970.06.18

OSP 1971/9/171

Żołnierz, który w związku ze służbą wojskową doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, nie

uzasadniającego zaliczenia do żadnej grupy inwalidztwa, może dochodzić odszkodowania na zasadach

przewidzianych w art. 417-419 k.c.

II PR 159/70 wyrok SN 1970.06.11

LEX nr 14074

W myśl art. 442 k.c. w zw. z art. XXXV przep. wprow. kodeks cywilny roszczenie przedawnia się z

upływem lat dziesięciu od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wyrządzające szkodę, a jeśli szkoda wynikła

ze zbrodni lub występku to od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany

dowiedział się o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. Czyn zaś wyrządzający powodowi

szkodę popełniony został w 1951 r., gdyż wtedy zaprzestał on pracy w warunkach powodujących chorobę

zawodową w postaci krzemicy płuc. Od tego też momentu należy liczyć bieg 10- letniego terminu

przedawnienia, który upłynął przed wniesieniem pozwu w 1969 r. Okoliczności zaś związane z

dowiedzeniem się przez powoda o szkodzie - na co się on powołuje, - jak wynika z cytowanego przepisu,

pozostają bez wpływu na początek biegu terminu jego przedawnienia.

Bez znaczenia na upływ terminu przedawnienia mają takie okoliczności jak przekonanie powoda, że

pozwane Przedsiębiorstwo zostało zlikwidowane gdyż w myśl art. 117 § 3 k.c. sąd może nie uwzględnić

upływu tylko krótszego 3-letniego terminu przedawnienia i to tylko wtedy, gdy opóźnienie w dochodzeniu

roszczenia nie jest nadmierne. Roszczenie zaś powoda uległo 10-letniemu przedawnieniu, a opóźnienie w

dochodzeniu roszczenia wynosi około 18 lat.

I PR 64/70 wyrok SN 1970.06.04

LEX nr 14073

Zgodnie z treścią art. 444 § 1 k.c. zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę

potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Do kosztów tych nie można zaliczyć wydatków na

budowę domu, a kaucję na prowadzenie kiosku "Ruch" powód może pokryć z przyznanego mu

odszkodowania.

Powód nie podjął też żadnych starań o przyuczenie się do zawodu pozwalającego mu na wykorzystanie

ograniczonej zdolności do pracy i nie ujawnił kierunku przygotowania do jakiegoś zawodu, co

uniemożliwia w ogóle określenie kwoty potrzebnej do tego celu. Nie wyraził on też zgody na propozycje

pozwanego Przedsiębiorstwa przygotowania go do zawodu konserwatora sprzętu.

Sąd Wojewódzki zatem słusznie oddalił powództwo o wyrównanie szkody polegającej wedle twierdzeń

powoda na wydatkach związanych z koniecznością zorganizowania sobie życia.

I PR 173/70 wyrok SN 1970.06.02

LEX nr 16236

Według par. 8 ust. 2 rozporządzenia Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 25 lipca 1969 r.

(Dz.U. Nr 23 poz. 170) wydanego na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. (poz. 8) i

art. 15 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. (poz. 6) w miejsce poprzednio obowiązującego rozporządzenia

z dnia 21 kwietnia 1966 r. (Dz.U. poz. 93), osobom, które uległy wypadkowi przy pracy wykonywanej w

okresie odbywania kary pozbawienia lub ograniczenia wolności, przysługują świadczenia inwalidzkie w

wysokości określonej art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu

emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 3 poz. 6). Nie przysługują natomiast świadczenia

rentowe określone ustawą z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w

razie wypadków przy pracy.

I PR 7/70 wyrok SN 1970.05.20

LEX nr 16235

Również po 1.I.1968 r. oficerom zawodowym oraz ich rodzinom przysługują - w razie wypadku podczas

lub w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych w czasie pokoju - roszczenie przewidziane w

kodeksie cywilnym na podstawie art. 417 - 419 tego kodeksu, oczywiście z uwzględnieniem kwot im

wypłaconych przez Państwo w związku z wypadkiem na podstawie innych przepisów.

II PR 105/70 wyrok SN 1970.05.12

LEX nr 14071

Utracone przez poszkodowanego w wypadku w zatrudnieniu zarobki, w czasie pobierania zasiłku

chorobowego, stanowią szkodę określoną wedle zasad obowiązujących w kodeksie cywilnym bez

ograniczeń przewidzianych przepisami dotyczącymi obliczenia wynagrodzenia za urlop, czy też zasiłków

chorobowych.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

I PR 77/70 wyrok SN 1970.05.07

LEX nr 14069

1. Fakt, iż powód zobowiązany jest do świadczeń na rzecz osób trzecich (raty alimentacyjne po 600 zł

miesięcznie, raty na rzecz ORS i KPZ z tytułu zwrotu zaciągniętych pożyczek) nie może mieć wpływu na

zwiększenie przyznanej mu renty, której wysokość zależna jest od utraconych możliwości zarobkowych,

wynikających z porównania zarobków uzyskiwanych przed wypadkiem z możliwymi do osiągnięcia

obecnie dochodami.

2. Ocena zeznań należy do Sądu I instancji i nie ulega w zasadzie kontroli rewizyjnej, jeżeli jest zgodna z

okolicznościami sprawy i nie wykazuje błędu logicznego w rozumieniu. Dlatego też zarzut - sprzeczności

ustaleń z materiałem sprawy nie mógł być uwzględniony.

II PR 73/70 wyrok SN 1970.04.24

LEX nr 14067

Przy zbiegu choroby zawodowej i choroby samoistnej eliminującej pracownika spośród ludzi pracujących

pracodawca, który ponosi odpowiedzialność w zakresie renty uzupełniającej na skutki zawinionej przezeń

choroby zawodowej pracownika, może się od tej odpowiedzialności uwolnić, jeśli udowodni, że choroba

samoistna nie pozostaje w związku przyczynowym z wykonywaną przez pracownika pracą oraz, że

choroba zawodowa nie przyczyniła się do wyzwolenia choroby samoistnej albo nie przyspieszyła jej

powstania lub nie pogłębiła jej objawów. Nie odnosi się to do odszkodowania w postaci zadośćuczynienia

za krzywdę moralną i cierpienia fizyczne.

II PR 84/70 wyrok SN 1970.04.24

OSNC 1971/1/8

Wypadek, któremu uległ pracownik w lokalu gastronomicznym nie będącym zwykłym miejscem

spożywania posiłków przez tego pracownika, nie może być zakwalifikowany jako wypadek w drodze z

pracy do domu w rozumieniu przepisów § 5 rozporządzenia RM z dnia 20.VIII.1968 r. (Dz. U. Nr 32, poz.

218).

II PR 66/70 wyrok SN 1970.04.22

LEX nr 14066

Odpowiedzialność pozwanego Przedsiębiorstwa - opiera się na zasadzie ryzyka wynikającego z przepisu

art. 436 § 1 k.c., a nie na przepisie art. 24 dekretu o p.z.e. Przypadkowy bowiem zbieg okoliczności -

polegający na tym, że powód został potrącony przez środek komunikacyjny należący do

przedsiębiorstwa, które jest jednocześnie jego zakładem pracy nie zwalnia, posiadacza tego pojazdu z

odpowiedzialności określonej cytowanym przepisem kodeksu cywilnego. W sytuacji tej nie występuje on

w stosunku do powoda jako jego zakład pracy, lecz jako posiadacz środka komunikacyjnego poruszanego

za pomocą sił przyrody użytkującego drogę publiczną w sposób nie pozostający w związku przyczynowym

z zatrudnieniem powoda.

III PRN 68/69 wyrok SN 1970.04.08

LEX nr 16231

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o

świadczeniach pięniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy na choroby zawodowe (Dz.U.

Nr 22 poz. 145) jak wynika z jego treści nie rozciągnęło na te choroby przewidzianych w art. 12 i 13

ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych (Dz.U. Nr 3 poz. 8) świadczeń

wyrównawczych oraz odszkodowania za przedmioty zniszczone lub uszkodzone.

II PR 24/70 wyrok SN 1970.03.25

OSNC 1970/11/212

Przy określeniu wysokości renty uzupełniającej górnika, u którego inwalidztwo powstało wskutek

wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, w razie przyjęcia hipotetycznej możliwości osiągania przez

tego górnika przy wykonywaniu przez niego możliwości zarobkowych dochodu, którego wysokość nie

powoduje zawieszenia prawa do renty inwalidzkiej, sąd odlicza zarówno ten dochód jak i rentę inwalidzką

pobieraną z ubezpieczenia społecznego, lecz pomniejszoną o 10-procentowy dodatek, o który renta ta

była zwiększona na podstawie art. 16 ustawy z dnia 28 V 1957 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i

ich rodzin.

III PRN 8/70 wyrok SN 1970.03.13

LEX nr 14061

UWAGA: Pkt 2 tezy - nieaktualny

1. Przepisy kodeksu zobowiązań (art. 161 § 2) i kodeksu cywilnego (art. 444 § 2) nie przewidują

wyraźnego ograniczenia uprawnień do renty pod względem czasu jej trwania (jest to bowiem kwestia

faktu podlegająca rozstrzygnięciu orzekającego sądu) oraz, że zarówno obowiązujące przepisy jak i

obserwowana w zakresie zatrudnienia praktyka nie zakładają żadnego automatyzmu przy przechodzeniu

na emeryturę z osiągnięciem przewidzianego przepisami emerytalnymi wieku. W uzasadnieniu tego

poglądu, skarżący powołuje się na orzeczenie Sądu Najwyższego, w szczególności na wyroki z dnia 20

października 1966 r. sygn. III Cr 226/66 (OSN z 1967 r. poz. 108) i z dnia 8 marca 1968 r. (OSN z 1969

r. poz. 24)

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

W świetle powyższego za wadliwy należy uznać pogląd wyrażony w uzasadnieniu zaskarżonych wyroków,

wedle którego osiągnięcie przez powoda uprawnień do renty starczej spowodowałoby rozwiązanie z nim

umowy o pracę.

Czas bowiem uprawnień do renty z tytułu utraty częściowej lub całkowitej zdolności do pracy zarobkowej

(art. 161 § 2 k.z. i 444 § 2 k.c.), może być ograniczony do momentu uzyskania przez pracownika

uprawnień do emerytury tylko wtedy, gdy z charakteru wykonywanego przez niego zawodu i przyjętej w

tej dziedzinie praktyki wynika, że związane z wiekiem zmniejszenie niezbędnej sprawności zawodowej

uniemożliwiałoby mu wykonywanie dotychczasowej pracy, nawet gdyby nie uległ wypadkowi czy chorobie

zawodowej. Okoliczności powyższe - możliwe do przewidzenia tylko w stosunku do osób starszych

zbliżających się do wieku emerytalnego - powinny być zbadane w każdym przypadku przy uwzględnieniu

indywidualnych właściwości poszkodowanego pracownika i sytuacji kadrowej w wykonywanym przez

niego zawodzie .

2. Orzeczenie naruszałoby interes Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, gdyby nie uwzględniając w pełni

roszczeń pracownika o rentę z tytułu utraty częściowej lub całkowitej zdolności do pracy zarobkowej (art.

161 § 2 k.z., art. 444 § 2 k.c.) ograniczyło możliwości zaspokojenia społecznie uzasadnionych potrzeb

jego i jego rodziny, pokrywanych utraconymi w skutek inwalidztwa zarobkami, w szczególności gdyby

rozmiar i rodzaj tego inwalidztwa a także sytuacja życiowa i rodzinna poszkodowanego pracownika

utrudniała mu uzyskanie niezbędnych na ten cel środków. Ochrona bowiem pracy zgodna z interesem

Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zakładu właściwie zabezpieczenie warunków życia inwalidom pracy.

II PRN 10/70 wyrok SN 1970.03.13

LEX nr 14060

UWAGA: Drugi akapit tezy - nieaktualny

Świadczenie w postaci renty z tytułu częściowej lub całkowitej utraty zdolności do pracy zarobkowej (art.

161 § 1 k.z. i 444 § 2 k.c.) z istoty swej, służy zaspokojeniu bieżących potrzeb pracownika pokrywanych

utraconymi przez niego wskutek wypadku lub choroby zawodowej zarobkami. Tylko z ważnych przyczyn

Sąd może na żądanie poszkodowanego przyznać mu zamiast renty lub jej części odszkodowanie

jednorazowe, które ułatwi mu wykonywanie nowego zawodu, a więc uzyskanie stałych bieżących źródeł

utrzymania (art. 447 k.c.). Pogląd powyższy znajduje potwierdzenie w przepisach kodeksu cywilnego,

który dla roszczeń o świadczenia okresowe, jakimi są roszczenia o rentę, ustanawia krótszy niż w

kodeksie zobowiązań termin ich przedawnienia, w rozmiarze 3 zamiast 5 lat (art. 118 k.c. i 282 pkt. 2

k.z.).

Z przytoczonych wyżej względów brak jest przesłanek do uznania, aby nie uwzględnienie roszczeń

powoda o rentę dotyczącą odległych w czasie okresów przekraczających 3 lata przed wniesieniem pozwu,

naruszało tak żywotne interesy powoda, że uzasadniałoby to przyjęcie naruszenia interesu Polskiej

Rzeczypospolitej Ludowej zwłaszcza, że jako inwalida III grupy otrzymujący rentę z ubezpieczenia

społecznego, zachował w tym czasie ograniczoną zdolność do zarobkowania.

I PZ 5/70 postanow. SN 1970.03.05

LEX nr 16230

Decydującą okolicznością dla zastosowania właściwych przepisów przy rozpoznawaniu spraw członków

rodziny zmarłego pracownika wskutek choroby zawodowej o świadczenia od zakładu pracy jest data

śmierci pracownika, a nie - data powstania inwalidztwa (§ 10 rozp. Rady Min. z dnia 18.6.1968 r. w

sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy z dnia 23.I.1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących

w razie wypadków przy pracy na choroby zawodowe (Dz. U. Nr 22 poz 145).

I PR 19/70 wyrok SN 1970.02.20

OSNC 1970/9/168

Stosownie do zasady ogólnej wyrażonej w art. 22 ustawy z dnia 23 I 1968 r. o świadczeniach pieniężnych

przysługujących w razie wypadku przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8), świadczenia przewidziane w tej

ustawie stanowią w stosunku do uspołecznionych zakładów pracy wynagrodzenie wszelkich szkód

wynikłych dla pracownika lub jego rodziny na skutek wypadku przy pracy. W szczególności przewidziana

w art. 6 ustawy renta rodzinna stanowi całkowite wynagrodzenia szkody członków rodziny wynikłej z

utraty świadczeń od zmarłego ich żywiciela. Przepis art. 22 ustawy z dnia 23 I 1968 r. wyłącza możność

stosowania w uregulowanych w nim wypadkach art. 446 § 2 k.c.

III PRN 106/69 postanow. SN 1970.02.11

OSNC 1970/9/167

1. Praca wykonywania przez więźnia w zakładzie pracy ma swoje źródło nie w umowie o pracę, lecz w

nakazie administracyjnym zarządu zakładu karnego i nie powoduje nawiązania stosunku pracy między

więźniem a zakładem pracy.

2. Więzień, który uległ wypadkowi przy pracy, może dochodzić swych roszczeń na zasadach ogólnych w

drodze powództwa przed sądem.

I PR 422/69 wyrok SN 1970.02.03

LEX nr 14056

Z reguły utrata dorosłego syna, zarabiającego i przykładającego się zarówno świadczeniami pieniężnymi -

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

jak i osobistymi do wspólnego gospodarzenia stanowi znaczne pogorszenie sytuacji życiowej pozostałych

rodziców. Tym istotniejsze i bardziej dotkliwe (w sensie materialnym) pogorszenie sytuacji życiowej

rodziców ma miejsce w sytuacji, gdy realna pomoc ze strony syna i potrzeba jej dalszego świadczenia

pogłębia się wskutek podeszłego ich wieku a zwłaszcza niedołęstwa.

Mając na uwadze, że syn powodów zginął w wieku rokującym możliwości poprawy bytu, że opiekował się

powodami prowadząc wspólne gospodarstwo domowe, że powódka Helena K. w dacie wypadku liczyła

przeszło 81 lat, a powód Franciszek K. lat 82 i jako inwalida I grupy jest całkowicie niedołężny, należało

uznać, że stosownym w rozumieniu art. 446 § 3 k.c. odszkodowaniem dla nich za zawinioną przez

pozwane przedsiębiorstwo śmierć syna jest kwota po 15.000 zł dla każdego, nawet przy uwzględnieniu

przyczynienia się denata i wypłacenia przez PZU odszkodowania z ubezpieczenia N.W.

I PR 422/69 wyrok SN 1970.02.03

OSNC 1970/10/191

Obowiązek stosowania bezpiecznych metod pracy nie ma charakteru jednostronnego, lecz ciąży również

na pracownku w takim stopniu, w jakim odpowiada to jego przeszkoleniu w zakresie wykonywanej pracy,

nabytemu doświadczeniu oraz związanej z tym świadomością ewentualnym zagrożeniu w razie

niezachowania obowiązujących w tym zakresie zasad lub przepisów. Niedopełnienie tego obowiązku przez

pracownika, jeżeli pozostaje w związku z wypadkiem, uzasadnia przyjęcie przyczynienia się do szkody

samego pracownika.

II PR 585/69 wyrok SN 1970.01.22

LEX nr 14054

Sąd Najwyższy uznał rewizję za uzasadnioną w przedmiocie wysokości zasądzonego na rzecz powoda

zadośćuczynienia, podwyższając je o 6.000 zł. Kwota powyższa została bowiem powodowi wypłacona z

PZU z tytułu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, opłaconego przez zakład pracy,

toteż zgodnie z uchwałą Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 29 kwietnia 1965 r. III PO 3/65

(OSN 12/65, poz. 198) powinna być wzięta pod uwagę przy określaniu wysokości zadośćuczynienia, lecz

nie mechanicznie odliczana, jak to uczynił Sąd Wojewódzki. Skoro się zaś zważy rozmiar doznanego przez

powoda urazu w postaci złamania kręgosłupa oraz zakwalifikowanie go z tej przyczyny początkowo do II

grupy inwalidzkiej, przyjąć należy, że stosownym zadośćuczynieniem będzie kwota 40 000 zł także przy

uwzględnieniu 6 000 zł wypłaconych mu z PZU.

I PR 390/69 wyrok SN 1970.01.05

LEX nr 14050

Odszkodowanie przewidziane w art. 446 § 3 k.c. ma za zadanie wyrównanie wyrządzonego uszczerbku o

charakterze majątkowym - związane ze śmiercią żywiciela, który nie może być zaspokojony przez

przyznaną rentę wyrównawczą. Już z powyższego wynika, że wymienione odszkodowanie służy

uprawnionym niezależnie od renty wyrównawczej, w związku z czym fakt zaspokojenia poszkodowanym

szkody wynikłej z utraty świadczeń o charakterze alimentacyjnym (art. 446 § 2 k.c.) nie ma wpływu na

wysokość należnego im odszkodowania z art. 446 § 3 k.c.

Decydującą przesłanką jest, czy w związku ze śmiercią ojca i męża powódek ich sytuacja życiowa uległa

znacznemu pogorszeniu.

I PZ 54/69 postanow. SN 1969.12.16

LEX nr 14048

Wyrządzenie szkody więźniowi powołuje do życia stosunek cywilno-prawny uzasadniający

odpowiedzialność deliktową. W razie istnienia takiego stanu rzeczy wyłączone jest stosowanie art. 14 § 2

ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków

przy pracy.

II PZ 19/69 postanow. SN 1969.12.03

LEX nr 16226

Jeśli szkoda w wyniku utraty zdolności do zarobkowania wskutek choroby zawodowej powoda powstała

przed 1 stycznia 1969 r., właściwy będzie tryb dochodzenia roszczeń obowiązujący przed tą datą. Należy

przy tym mieć na uwadze, że zgodnie z art. 13 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników górnik,

który pomimo uszkodzenia zdrowia m.in. wskutek choroby zawodowej, nadal pracuje pod ziemią, nawet

przy pracach lżejszych i przy obniżonych zarobkach, nie mógł wprawdzie pobierać górniczej renty

inwalidzkiej, jednakże był uprawniony do pobierania renty inwalidzkiej z dekretu o p.z.e. Sam fakt, że

powód swego czasu o rentę taką nie ubiegał się, nie uzasadniałby odmowy zasądzenia odszkodowania od

zakładu pracy.

II PR 475/69 wyrok SN 1969.11.26

LEX nr 14045

W świetle art. 461 § 2 k.p.c., jako przepisu o charakterze materialno-prawnym, a mającego w sprawie

zastosowanie, Sąd Wojewódzki niewadliwie uznał za niedopuszczalne zrzeczenie się przez powoda, -

wieloletniego górnika i inwalidę II-giej grupy - zadośćuczynienia w przysługującej mu wysokości i renty

odpowiednio wyliczonej w stosunku do poniesionej szkody. Powód nawet nie miał potrzeby uchylać się od

skutków prawnych z powołaniem się na przepis art. 918 k.c., gdyż Sąd z urzędu obowiązany jest

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

sprzeciwić się takim czynnościom, choćby podjętym poza sądem, skoro w skutkach naruszałyby słuszny

interes pracownika.

II PR 393/69 wyrok SN 1969.11.05

LEX nr 14042

Z mocy art. 7 ustawy z 15.XI.1956 r. (obecnie art. 421 k.c. w stosunku do art. 419 k.c.) nie stosuje się

przepisów o odpowiedzialności Państwa z tej ustawy, jeżeli odpowiedzialność ta jest unormowana w

przepisach szczegółowych, które jako lex specialis wyłączają stosowanie przepisów tej ustawy, bądź

obecnie stosowanie dyspozycji kodeksowych. Do tych przepisów należy min. art. 24 dekretu z 25.VI.1954

r. o p.z.e., jak to niejednokrotnie głosił Sąd Najwyższy (np. w orzeczeniu z 17.X.1962 r. II PR 36/62, ogł.

w OSPiKA 1963, poz. 281). Zasada ta obowiązuje także po uchyleniu mocy obowiązującej art. 24 dekretu

o p.z.e., który został zastąpiony przepisami ustawy z 23.I.1968 r. o świadczeniach pieniężnych

przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3 poz. 8). Cytowana ustawa styczniowa stanowi

też lex specialis w stosunku do dyspozycji kodeksu cywilnego, jeśli chodzi o roszczenie odszkodowawcze

pracowników w stosunku do zatrudniających ich uspołecznionych zakładów pracy za szkody, jakich

pracownicy ci doznali w następstwie wypadków przy pracy czy chorób zawodowych.

III PZP 36/69 wyrok SN 1969.10.29

LEX nr 16225

Powód zachorował na krzemicę przed 1 stycznia 1968 r. i w skutek utraty zdolności do wykonywania

dotychczasowego zatrudnienia na stanowisku górnika strzałowego został przeniesiony już w październiku

1967 roku do innej pracy, ponosząc szkodę w zarobkach od tego czasu w wysokości 4.000 zł miesięcznie.

Zgodnie zatem z dyspozycją art. 124 ustawy z 23.I.1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym

pracowników i ich rodzin roszczenie odszkodowawcze powoda podlega załatwieniu w trybie i na zasadach

stosowanych przed wejściem w życie ustawy, czyli w trybie przewidzianym przed sądami powszechnymi i

na podstawie art. 124 dekretu o p.z.e. z roku 1954. Nie jest przy tym istotne czy powód z dniem

odsunięcia od pracy został zaliczony do określonej grupy inwalidów, ani też kiedy powód wystąpił z

roszczeniem odszkodowawczym. Niezależnie od uchwały składu 7 sędziów SN z dnia 15.X.1968 r. III PZP

51/68, która w motywach wyjaśnia, jakie sprawy nie zakończone prawomocnie przed dniem 3.VIII.1968

r. podlegają przekazaniu właściwym organom. Sąd Najwyższy rozpatrzył już zagadnienie, które budzi dla

Sądu Wojewódzkiego wątpliwości, w uchwale z dnia 15.4.1969 r. III PZP 6/69.

III PZP 8/69 uchwała SN 1969.10.24

OSNC 1970/3/41

I. Roszczenia z art. 11 i 13 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych

przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8) ulegają przedawnieniu z upływem lat

dziesięciu, a roszczenia z art. 10 i 12 tej ustawy - z upływem lat trzech.

II. Do dochodzenia powyższych roszczeń nie maja zastosowania terminy przewidziane w art. 6 dekretu o

zakładowych komisjach rozjemczych.

III PZP 29/69 uchwała SN 1969.10.22

OSNC 1970/6/101

UWAGA: Teza częściowo nieaktualna

W sprawie z powództwa wdowy przeciwko zakładowi pracy, w którym był zatrudniony i ubezpieczony w

grupowym ubezpieczeniu rodzinnym jej zmarły mąż, o odszkodowanie z tego tytułu, że przez zaniechanie

z winy strony pozwanej płacenia PZU składek miesięcznych wygasła wspomniana umowa ubezpieczenia

(w konsekwencji czego powódka została pozbawiona możliwości uzyskania z PZU świadczenia), mają

zastosowanie przepisy art. 459-477 k.p.c. Strona dochodząca takiego roszczenia nie ma obowiązku

uiszczenia kosztów sądowych (art. 111 § 1 pkt 3 k.p.c.).

II PR 381/69 wyrok SN 1969.10.08

LEX nr 14039

Zgodnie z uchwałą 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 15 października 1968 r. III PZP 51/68 (OSNCP

1969 nr 1 poz. 1) i cytowanymi w niej przepisami prawnymi, zwłaszcza normami interporalnymi, dla

oceny jakie przepisy prawa materialnego i postępowania należy stosować do roszczeń z tytułu szkód

powstałych w następstwie krzemicy, nie ma decydującego znaczenia data zaprzestania pracy w

warunkach narażających na powstanie krzemicy, lecz decyduje data powstania inwalidztwa wskutek

krzemicy (krzemogruzlicy), które może powstać i powstaje nieraz dopiero w ciągu kilku lat po

zaprzestaniu pracy, a to wskutek sukcesywnego uszkodzenia istniejącym w płucach pyłem krzemiczym

tkanki płucnej. Sam fakt istnienia w płucach pewnej ilości pyłu krzemiczego (który nawet przy stosowaniu

urzadzeń ochronnych, wdycha chociażby w niedużych ilościach prawie każdy górnik pod ziemią), lecz bez

uszkodzenia tkanki płucnej - nie powoduje jeszcze ani szkody, ani inwalidztwa, które w zależności od

stopnia odporności danego organizmu niejednokrotnie w ogóle nie powstaje, a w każdym razie nie

powstaje wcześniej, zanim nie powstały specyficzne uszkodzenia tkanki płucnej, które w stadium

początkowym najłatwiej rozpoznać za pomocą odpowiednich badań rentgenowskich.

II PR 377/69 wyrok SN 1969.10.08

LEX nr 14038

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

1. Uwzględniając częściowo wniosek rewizyjny powoda w przedmiocie orzeczenia o opłatach sądowych,

Sąd Najwyższy odstąpił od obciążenia go opłatą sądową, biorąc pod uwagę daleko zaawansowaną

krzemicę (II grupa inwalidztwa) oraz sytuację życiową powoda (zgodnie z art. 11 ustawy o kosztach

sądowych w sprawach cywilnych).

2. Wypłaty z funduszu zakładowego są jednym z elementów wynagrodzenia, a jeżeli są wypłacane stale,

to co roku powinny być uwzględniane przy ustalaniu na przyszłość renty uzupełniającej.

II PR 377/69 wyrok SN 1969.10.08

OSNC 1970/7-8/140

Nie można generalnie uznawać, że górnik, który zachorował na krzemicę i który nabył już z chwilą

osiągnięcia 55 lat życia prawo do renty straczej (emerytury), pracowałby, gdyby na krzemicę nie

zachorował, aż do ukończenia 60 lat życia. Należy bowiem w takich wypadkach rozważyć, czy -

niezależnie od krzemicy - stan zdrowia górnika był o tyle zadawalający, że bez naruszenia przepisów bhp

mógłby on jeszcze aż do osiągnięcia 60 lat pracować pod ziemią.

II PR 374/69 wyrok SN 1969.10.08

OSNC 1970/7-8/139

Wypłaty z funduszu zakładowego są jednym z elementów wynagrodzenia, a jeżeli są wypłacane stale, to

co roku powinny być uwzględniane przy ustalaniu na przyszłość wysokości renty uzupełniającej z prawa

cywilnego.

I PR 246/69 wyrok SN 1969.10.01

OSNC 1970/7-8/138

W przeciwieństwie do umowy o pracę, która musi być wykonywana osobiście przez kontrahenta, umowa

agencyjna i nawiązany na jej podstawie stosunek prawny między dającym a przyjmującym zlecenie nie

wyłączają takiej możliwości, żeby agent zawierał umowę o pracę czy inne umowy o świadczenie usług z

osobami trzecimi w stosunku do dającego zlecenie w ramach umowy agencyjnej.

W takim układzie stosunków zorganizowanie bezpiecznej i higienicznej pracy należy do agenta. W razie

więc wypadku w zatrudnieniu pracownika zaangażowanego przez agenta odpowiedzialnosć ponosiłby

agent, a nie dający zlecenie, chyba że co innego wynika z zawartych umów.

II CR 495/69 wyrok SN 1969.09.26

OSNC 1970/7-8/136

Jeżeli do dochodzenia roszczeń odszkodowawczych przeciwko zakładowi pracy przez pracownika, który

uległ wypadkowi przy pracy, przysługuje droga sądowa, to w wypadku gdy odpowiedzialność cywilna tego

zakładu z tytułu prowadzenia przedsiębiorstwa została ubezpieczona w PZU, poszkodowany uprawniony

jest wystąpić do sądu z roszczeniem nie tylko przeciwko zakładowi pracy, ale także przeciwko zakładowi

ubezpieczeń.

II PR 333/69 wyrok SN 1969.09.04

LEX nr 14034

Stan nietrzeźwości pracownika spowodowany użyciem przez niego alkoholu uniemożliwia mu spełnienie

obowiązków wynikających z umowy o pracę, stanowi zagrożenie dla załogi i mienia zakładu pracy. Za

wypadek wywołany wyłącznie stanem nietrzeźwości pracownika, zakład pracy nie ponosi

odpowiedzialności - ani z tytułu ciążących na nim obowiązków umownych, ani z tytułu ryzyka związanego

ze świadczeniem pracy - gdyż źródłem zobowiązań zakładu pracy wobec pracownika, jest gotowość

pracownika do świadczenia pracy, której on się pozbawia przez wprowadzenie się w stan nietrzeźwości,

wyłączający możliwość świadomego postępowania, niezbędnego dla prawidłowego świadczenia pracy.

Pogląd powyższy znalazł potwierdzenie w ustawie z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych

przysługujących w razie wypadku przy pracy i w aktach wykonawczych do tej ustawy. Pomimo

zastosowania w tej ustawie szerokiej podstawy odpowiedzialności uspołecznionego zakładu pracy za

wypadki przy pracy, odmówiono w niej odszkodowania pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy

wyłącznie na skutek jego nietrzeźwości, spowodowanej użyciem alkoholu (art. 17 pkt 2 rozp. Rady Min.

Nr 143 z dnia 18.VI.1968 r.) Stan ten bowiem jako spowodowany co najmniej niedbalstwem lub nawet

umyślnym naruszeniem przez pracownika przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, w świetle art. 1 pkt.

2 cytowanej ustawy wyłącza uprawnienie takiego pracownika do świadczeń odszkodowawczych.

II PR 114/69 wyrok SN 1969.09.04

LEX nr 14033

Żądanie w przedmiocie zmiany wysokości lub czasu trwania istniejącej już renty (art. 907 § 2 k.c.) należy

traktować jako roszczenie zawierające elementy naprawienia "nowej szkody" wynikłej ze zmiany

stosunków stanowiących podstawę prawną świadczeń okresowych z tytułu renty.

III PRN 52/69 wyrok SN 1969.08.13

LEX nr 14032

Obowiązek dostarczenia powodowi (górnikowi) środków ochrony osobistej w postaci okularów, wynikał z

ogólnych zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Jednakże niezależnie od tego obowiązek ten wypływa z §

347 działu XV górniczych przepisów bezpiecznego prowadzenia kopalni węglowych. Przepis ten nakłada

na kopalnię wyraźny obowiązek dostarczenia pracownikom odpowiednich środków ochronnych przy

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

pracach górniczych grożących bezpośrednio uszkodzeniem oczu.

Sąd Najwyższy podtrzymuje pogląd, któremu dał wyraz Sąd Najwyższy w orzeczeniu PRN 84/68 z

10.I.1969 r., stwierdzając między innymi: "Przy takiej pracy (przy usuwaniu kilofem kawału węgla i w

konsekwencji uszkodzenie oka jest zawsze możliwe. Okoliczność, że górnicy z reguły nie używają

okularów ochronnych nie ma istotnego znaczenia. Argument, że używanie okularów utrudniałoby pracę i

zwiększało jej ryzyko jest o tyle nie przekonywujący że nie chodzi o stałe ich używanie, a jedynie o

korzystanie z nich w przypadku, gdy wykonywana czynność zagraża wzrokowi pracownika.

I PR 213/69 wyrok SN 1969.08.07

LEX nr 14031

Zgodnie z przyjętą praktyką wysokość renty z ZUS, zmiana jej wysokości ma bezpośredni wpływ na

wysokość renty tzw. wyrównawczej. O sumę tej renty podlega obniżeniu kwota renty wyrównawczej.

Dlatego należy brać pod uwagę każdą zmianę wysokości renty pobieranej przez poszkodowanego z ZUS.

II PR 225/69 wyrok SN 1969.06.24

LEX nr 14028

Zgodnie z ustalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego poszkodowany, który na skutek choroby utracił

tylko częściowo zdolność do pracy, może skutecznie domagać się wyrównania szkody jedynie w granicach

tej częściowej niezdolności, czyli zasądzenia różnicy między zarobkami, jakie mógłby osiągać, gdyby nie

zachorował, a rentą i zarobkami, które przy wykorzystaniu ograniczonej zdolności do pracy może osiągać.

I PR 157/69 wyrok SN 1969.06.24

LEX nr 14029

1. Dla przyjęcia występku, o którym mowa w art. 442 § 2 k.c. nie chodzi tylko o samo naruszenie przez

zakład pracy konkretnego przepisu z zakresu bhp, które bez względu na skutki takiego uchybienia może

być karalne jako wykroczenie, lecz właśnie o skutki tego rodzaju zawinionych uchybień zakładu pracy w

postaci ciężkiej choroby pracownika. Takie zaś uchybienie kwalifikuje się co najmniej jako występek

nieumyślny z art. 286 § 3 k.k.

Bieg przedawnienia z art. 283 § 4 k.z w przypadku szkody wynikłej z choroby zawodowej rozpoczyna się

od dnia ustania stanu zagrażającego zdrowiu lub życiu poszkodowanego, w takim bowiem przypadku

chodzi z reguły o przestępstwo ciągłe.

2. Ustalenie, że szkoda wynikła z przestępstwa nie musi opierać się na wyroku skazującym sądu karnego,

albowiem sąd cywilny w braku wyroku skazującego władny jest samodzielnie dokonać takiego ustalenia.

Zgodnie zaś z jednolitym już w tym względzie orzecznictwem, niezbędne jest w takim przypadku jedynie

ustalenie istnienia znamion przestępstwa oznaczonych w prawie karnym. Natomiast nie jest konieczne

imienne wskazanie sprawcy przestępstwa, wystarcza bowiem ustalenie, że sprawcą jest organ zakładu

pracy, lub którykolwiek z jego pracowników bądź osoba, za której postępowanie zakład pracy jest

odpowiedzialny w myśl art. 429 lub 430 k.c. (por. S.N. z dnia 21.XI.67 r. III PZP 34/67, OSN 6/68, poz.

94).

II PR 194/69 wyrok SN 1969.06.02

LEX nr 14025

Ugoda, zwłaszcza w dziedzinie stosunków pracy i w ogóle roszczeń pracowników względem zakładu pracy

w sensie określonym w przepisach art. 459-477 k.p.c., nie powinna być - sprzecznie z zasadami

współżycia społecznego - krzywdząca dla pracownika. Ugoda poza sądem zawarta powinna być uznana za

krzywdząca pracownika poszkodowanego w wypadku przy pracy, jeżeli na mocy ugody pracownik

(wierzyciel) otrzymałby świadczenie w rażący sposób odbiegające od tych, jakie należałoby zasądzić na

jego rzecz odpowiednio do ustalonego stanu faktycznego i jego prawidłowej oceny na podstawie

przepisów prawa cywilnego. Należy bowiem mieć na względzie to, że w obowiązującym systemie

prawnym wszystkie zobowiązania i prawa powinny być wykonywane w sposób realny i zgodnie ze swoją

rzeczywistą treścią społeczną i prawną.

II PR 162/69 wyrok SN 1969.05.20

LEX nr 14020

Nie można podzielić wyrażonego w rewizji zapatrywania, że powód nie osiągałby wynagrodzenia za pracę

w średniej wysokości z uwagi na przekroczenie 50 lat życia i związaną z osiągnięciem tego wieku utratę

sił fizycznych, gdyż pracownik wyrównuje związaną z wiekiem biologiczną utratę sił, nabytym długoletnią

pracą doświadczeniem.

II PR 159/69 wyrok SN 1969.05.19

LEX nr 14019

Istotną przesłanką warunkującą przyznanie poszkodowanemu odpowiedniej renty uzupełniającej z art.

161 § 2 k.z. (art. 444 § 2 k.c.) jest jedynie wykazanie szkody, polegającej na utracie w całości lub części

zdolności do pracy zarobkowej lub na zmniejszeniu widoków powodzenia w przyszłości i to bez względu

na to czy szkoda ta może być oceniana jako znaczna czy też niewielka. Rozmiar szkody będzie wpływał

tylko na wysokość ew. renty, która winna być odpowiednia .

Orzeczenia organów rentowych w zakresie inwalidztwa przypadkowego nie wiąże Sądu powszechnego.

Nawet stwierdzenie przez Komisję Lekarską K.J.Z. o braku podstaw do zaliczenia pracownika do

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

którejkolwiek grupy inwalidzkiej nie przesądza, że może on być inwalidą z wypadku w zatrudnieniu w

stopniu niższym, od wymaganego dla uznania go za inwalidę III-ciej grupy.

Dotyczy to wszystkich wypadków, gdy utrata zdolności do pracy zarobkowej jest niższa niż 45%, co

jednak nie usprawiedliwia wniosków, że wówczas szkoda w rozumieniu art. 161 § 2 k.z. nie istnieje i że

roszczenie przez jej wyrównanie przez rentę jest nieuzasadnione.

II PR 159/69 wyrok SN 1969.05.19

OSNC 1970/4/64

Orzeczenia organów rentowych w zakresie inwalidztwa powypadkowego nie wiążą sądu powszechnego.

Nawet stwierdzenie przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa (KIZ) braku podstaw do zaliczenia

pracownika do którejkolwiek grupy inwalidzkiej nie przesądza o tym, że może on być inwalidą z wypadku

w zatrudnieniu w stopniu niższym od wymaganego do uznania go za inwalidę III grupy. Dotyczy to

wszystkich wypadków, gdy utrata zdolności do pracy zarobkowej jest niższa niż 45%, co jednak nie

usprawiedliwia wniosku, że wówczas szkoda w rozumieniu art. 161 § 2 k.z. nie istnieje i że roszczenie o

jej wyrównanie przez rentę jest nieuzasadnione.

II PR 160/69 wyrok SN 1969.05.15

LEX nr 14016

Sama tylko teoretyczna możliwość awansu wyższego nie wystarcza do zasądzenia z tego tytułu wyższej

renty wyrównawczej.

I PR 58/69 wyrok SN 1969.05.06

LEX nr 14014

Przewidywana zmiana stosunków faktycznych, mogąca wpływać na wysokość lub czas trwania renty nie

uzasadnia całkowitego oddalenia żądania renty na przyszłość, chyba że ustalone zostanie, iż pozytywne

przesłanki warunkujące żądanie renty z całą pewnością wygasną w ściśle oznaczonym terminie.

Przepisy art. 444 § 2 i 3 k.c. nie dopuszczają w szczególności możliwości oddalenia żądania renty

uzupełniającej dla poszkodowanego w wypadku przy pracy inwalidy drugiej grupy tylko dlatego, że w

niedalekim czasie przewidywane jest ponowne badanie lekarskie, w wyniku którego kwalifikacja

inwalidzka może ulec zmianie w sensie zmniejszenia stopnia utraty zdolności do pracy.

I PR 98/69 wyrok SN 1969.05.06

LEX nr 14015

Szkodą w rozumieniu przepisu art. 444 § 2 k.c. będzie suma świadczeń, jaką rodzina otrzymała za życie

poszkodowanego i na jaką mogła liczyć w przyszłości, gdyby wypadek nie nastąpił, oczywiście przy

wzięciu pod uwagę możliwości zarobkowych zmarłego. Wysokość szkody tj. utraconych przez rodzinę

świadczeń, z reguły limitowane jest wysokością zarobków zmarłego po uwzględnieniu kwoty, jaką musiał

wydatkować na własne potrzeby.

III PRN 29/69 wyrok SN 1969.04.29

LEX nr 14013

Powód, skoro tylko częściowo utracił zdolność do pracy zarobkowej, może domagać się wyrównania

szkody w postaci renty uzupełniającej jedynie w granicach poniesionej szkody, tj. w granicach utraconej

zdolności do pracy zgodnie z art. 444 § 2 k.c. Powodowi przysługuje zatem tylko różnica między

zarobkami, jakie osiągałby, gdyby do wypadku nie doszło, a pobieraną rentą z ZUS-u i zarobkami, jakie

mógłby osiągnąć przy wykorzystaniu zachowanej zdolności do pracy, choćby takich zarobków faktycznie

nie uzyskał. Powód bowiem - ani się o pracę nie starał w granicach zachowanej zdolności do

zarobkowania, ani nadal o nią nie zabiega.

I PR 23/69 wyrok SN 1969.04.23

LEX nr 14012

Brak jest oparcia w przepisach prawa cywilnego dla przyjętej przez Sąd Wojewódzki zasady ustalenia

wysokości renty za zwiększony wysiłek i wcześniejsze zużywanie się organizmu.

Zadośćuczynienie, które jest normowane w przepisie art. 445 § 1 k.c. ma inny charakter i inną spełnia

funkcję niż odszkodowanie przewidziane w art. 446 § 3 kod. cyw. Ten tylko ostatnio wymieniony przepis

wprowadza wymaganie (przesłankę) znacznego pogorszenia sytuacji życiowej. W ramach zatem art. 445

§ 1 kod. cyw. mogą być uwzględnione również takie okoliczności, które składają się na pojęcie krzywdy,

a których nie można zakwalifikować jako okoliczności istotne z punktu widzenia pojęcia pogorszenia się

sytuacji życiowej. Przy ustaleniu wysokości zadośćuczynienia nie mógł pominąć Sąd Wojewódzki

wielkiego zeszpecenia powoda na skutek poparzenia i konsekwencji związanych z tym w dziedzinie życia

osobistego i społecznego w najszerszym tego słowa znaczeniu.

Twierdzenie, że przepisy ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. (Dz. U. Nr 3, poz. 8) zawierają wytyczne dla

określenia wysokości zadośćuczynienia pod rządem przepisów kodeksu cywilnego, a to "wobec braku

przepisów regulujących konkretnie to zagadnienie w okresie, w którym nastąpił wypadek." Twierdzenie to

jest wynikiem przeoczenia dotychczasowej praktyki orzecznictwa ukształtowanego na podstawie art. 165

§ 1 k.z. oraz 445 § 1 kod. cyw. Nie budziło i nie budzi również w piśmiennictwie wątpliwości, że przepisy

art. 165 § 1 k.z. zawierają unormowanie niezbędnych przesłanek mających znaczenie również dla

określenia wysokości zadośćuczynienia.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

I PR 81/69 wyrok SN 1969.04.23

OSNC 1970/2/35

W świetle art. 161 § 2 k.z. (art. 444 § 2 k.c.) wypłacany przez państwo jego funkcjonariuszom (również

wojskowym) stały równoważnik pieniężny za sorty mundurowe powinien być doliczany jako dodatek do

pobieranego przez funkcjonariusza wynagrodzenia miesięcznego, stanowiącego podstawę do wyliczenia

renty uzupełniającej, mającej wyrównać szkodę b. pracownika spowodowaną utratą zdolności do pracy

zarobkowej.

III PZP 9/69 uchwała SN 1969.04.15

LEX nr 16218

W wypadku śmierci pracownika, wynikłej wskutek ran odniesionych w czasie napadu rabunkowego na

sklep powierzony temu pracownikowi, osoby uprawnione do świadczeń z dekretu z 24.VI.1954 r., o

powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin mogą dochodzić roszczeń

odszkodowawczych za śmierć pracownika od uspołecznionego zakładu pracy, tylko na zasadach art. 24

tego dekretu.

I PR 40/69 wyrok SN 1969.04.02

LEX nr 16217

W świetle art. 13, 14 i 16 ustawy z 23.I.1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie

wypadku przy pracy (Dz. U. 3, poz. 8), wyłączone jest dochodzenie przed Sądami powszechnymi

odszkodowania za zniszczone wskutek wypadku przy pracy przedmioty, jeśli wypadek miał miejsce po

1.I.1968 r.

Stosownie do przepisu art. 463 § 1 k.p.c. odrzucenie pozwu w sprawie o roszczenie pracownika, nie może

nastąpić z powodu niedopuszczalności drogi sądowej, jeśli do rozpoznania sprawy właściwa jest komisja

rozjemcza lub inny organ. W tym wypadku Sąd powszechny obowiązany jest przekazać temu organowi

załatwienia sprawę w takim zakresie, w jakim organ ten jest właściwy do jej rozpoznania.

Niezastosowanie się przez zakład pracy do obowiązujących go przepisów i niezaspokojenie w zakreślonym

terminie roszczeń odszkodowawczych rodziny zmarłego pracownika, jakkolwiek naganne - nie otwiera

jednak drogi postępowania przed sądami powszechnymi dla dochodzenia tych roszczeń.

Stosownie do zasady ogólnej wyrażonej w art. 22 ustawy z dn. 23.I.1968 r. o świadczeniach pieniężnych

przysługujących w razie wypadku przy pracy, świadczenia przewidziane w tej ustawie (w art. od 3 do 13

ustawy) stanowią w stosunku do uspołecznionego zakładu pracy wynagrodzenie wszelkich szkód

wynikłych dla pracownika lub jego rodziny na skutek wypadku przy pracy i wyczerpują ich uprawnienia z

tego tytułu.

II PR 641/68 wyrok SN 1969.03.07

LEX nr 14008

1. Okoliczność, że wypłacona powodowi renta rodzinna z ubezpieczenia społecznego sięga granic

podwójnej wysokości wynagrodzenia miesięcznego za pracę najniżej zarabiającego pracownika, na co

powołuje się Sąd Wojewódzki, jest bez znaczenia dla wyniku sprawy, skoro o wysokości renty

uzupełniającej dla osoby, względem której na zmarłym ciążył ustawowy obowiązek alimentacyjny,

decydują inne przesłanki, mianowicie potrzeby poszkodowanego oraz możliwości zarobkowe i majątkowe

zmarłego (art. 446 § 2 k.c.). Mając z jednej strony na uwadze wyjątkowo wysokie możliwości zarobkowe

zmarłego, który poza stałym wynagrodzeniem, pobieranym w pozwanym zakładzie pracy, miał jeszcze

szereg dodatkowych źródeł dochodu, m.in. z licznych publikowanych prac, a z drugiej strony - zakres

potrzeb dziecka, którego standard życiowy powinien być utrzymany na dotychczasowym w przybliżeniu

poziomie, za uzasadnione należało uznać roszczenie małoletniego powoda o rentę uzupełniającą,

zważywszy pobieraną rentę rodzinną, w wysokości 500 zł miesięcznie.

2. Do kosztów pogrzebu w rozumieniu art. 162 § 1 k.z. (art. 446 § 1 k.c.) można zaliczyć m.in.

umiarkowany wydatek poniesiony na zakup niezbędnej odzieży żałobnej, której noszenie w czasie

pogrzebu, jak i przez dłuższy czas po zgonie osoby bliskiej jest zwyczajowo przyjęte w wielu

środowiskach w naszym społeczeństwie. Odmienny pogląd głoszony przez Sąd Wojewódzki, jako nie

liczący się z panującą u nas obyczajowością jest nie do przyjęcia.

III PZP 65/68 wyrok SN 1969.03.05

OSNC 1969/11/196

Członkowi rodziny pracownika kopalni węgla, zmarłego wskutek wypadku przy pracy, przysługuje renta

uzupełniająca niezależnie od odprawy pośmiertnej wypłaconej przez kopalnię temuż członkowi rodziny na

podstawie art. 47 ust. 2 zbiorowego układu pracy (obowiązującego od dnia 1 kwietnia 1957 r.) dla

pracowników fizycznych i umysłowych zatrudnionych w zakładach pracy Ministerstwa Górnictwa i

Energetyki.

I PR 28/69 wyrok SN 1969.03.04

OSNC 1969/12/229

Pod rządem kodeksu cywilnego (art. 444 § 2) jest nadal aktualna wyrażona w orzecznictwie Sądu

Najwyższego wykładnia art. 161 § 2 k.z., że prawo poszkodowanego z wypadku przy pracy do

ekwiwalentu z tytułu zwiększonych potrzeb, polegających na konieczności korzystania z opieki osoby

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

trzeciej, nie jest uzależnione od wykazania, iż poszkodowany efektywnie wydał odpowiednie kwoty na

koszty opieki. Okoliczność zaś, że opiekę nad niedołężnym poszkodowanym sprawowali jego domownicy

(żona lub córka, nie pozbawia go prawa żądania zwiększonej z tego tytułu renty uzupełniającej opartej na

przepisie art. 161 § k.z. - podobnie jak nie powoduje utraty prawa do renty uzupełniającej za okres

ubiegły fakt, że poszkodowany pozostawał w tym czasie na utrzymaniu rodziny (art. 444 § 2 k.c.).

II PR 685/68 wyrok SN 1969.02.26

LEX nr 14007

Żaden przepis prawa nie określa sposobu w jaki sąd (w przeciwieństwie do postępowania rentowego) ma

określić wysokość przeciętnych zarobków jako podstawy wymiaru renty odszkodowawczej. W

szczególności nie określa długości okresu z jakiego należy przyjmować zarobki osiągnięte przez

pracownika dla ustalenia jego zarobków przeciętnych.

Sąd ma więc w zasadzie swobodę w tym względzie.

Powinien natomiast baczyć, aby przyjęty okres był dość reprezentatywny dla określenia przeciętnych

zarobków, a więc zależnie od okoliczności konkretnego przypadku - aby był to okres odpowiednio długi,

odzwierciedlający rzeczywiste zarobki pracownika.

Przyjęty w danym przypadku przez Sąd Wojewódzki okres ośmiomiesięczny należy uznać za dostatecznie

reprezentatywny. Nie są to bowiem miesiące "wybrane", lecz okres kolejnych, ostatnich 8 miesięcy pracy

powoda w pozwanej Kopalni, w których osiągał on różne zarobki.

I PR 10/69 wyrok SN 1969.02.17

LEX nr 14006

Całkiem błędne pod względem prawnym i społecznym są poglądy, według których pracownik (lub

pozostali po nim w razie jego śmierci - członkowie rodziny) mogli zarzucać zakładowi pracy naruszenie

zasad bhp. na skutek tego, że nie udało mu się zapobiec piciu alkoholu przez pracownika w czasie pracy,

na skutek czego pracownik doznał kalectwa lub zmarł. Na zaniedbania w tym zakresie mogłyby

ewentualnie się powoływać tylko osoby trzecie, którym została wyrządzona szkoda przez pracownika w

takim stanie, ale nie sam pracownik. Tak bowiem jak osoba, która uległa zakłóceniu czynności

psychicznych wskutek użycia napojów odurzających albo innych podobnych środków, obowiązana jest do

naprawienia szkody (art. 425 § 2 k.z.), tak samo również - choć w innym układzie rzeczy - pracownik lub

jego następcy prawni nie mogą powoływać się na obowiązek zakładu pracy naprawienia szkody wynikłej

na skutek użycia przez pracownika środków odurzających. Wprawienie się w stan odurzenia alkoholowego

przez pracownika stanowi z reguły ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych w rozumieniu art. 2

dekret z dnia 18 stycznia 1956 r. (Dz. U. Nr 2 poz. 11) W takim przypadku pracownik również nie mógłby

usprawiedliwiać się brakiem kontroli i nadzoru zmierzającego do zapobieżenia piciu alkoholu.

II PR 668/68 wyrok SN 1969.02.14

LEX nr 16213

Nieostrożne zachowanie się pracownika, nawet gdyby jego przyczynę stanowiło naganne wprowadzenie

się w stan nietrzeźwości, nie może prowadzić do takiego samego obciążenia skutkami pracownika i

zakładu pracy, jeśli przyczynę wypadku stanowiło zaniedbanie przez zakład pracy niezbędnych środków

bezpieczeństwa w miejscu zakwaterowania pracownika. Do takich zaś zaniedbań zaliczyć należy brak

elementarnych urządzeń ochronnych przy stromych schodach prowadzących do pomieszczeń

mieszkalnych (balustrady) i brak zabezpieczenia stromego zejścia do piwnicy. Z istoty swej bowiem

zabezpieczenie schodów i całej klatki schodowej w budynku mieszkalnym musi być tego rodzaju, aby

zapobiegało lub zmniejszało skutki upadku, którego przyczynę może stanowić także nieostrożne

zachowanie się korzystających ze schodów osób.

II PR 645/68 wyrok SN 1969.02.03

LEX nr 14005

W myśl art. 446 § 2 k.c. obowiązek naprawienia szkody z tytułu utraty żywiciela ograniczony jest

zakresem ustawowego obowiązku alimentacyjnego ciążącego na zmarłym w stosunku do osób

poszkodowanych wskutek jego śmierci; zakres zaś tego obowiązku wyznaczają potrzeby

poszkodowanego oraz możliwości zarobkowe i majątkowe zmarłego.

II PR 597/68 wyrok SN 1969.01.21

OSNC 1970/2/30

W sytuacji gdy pozostała po pracowniku wdowa prowadzi gospodarstwo i wychowuje większą liczbę

dzieci, nie można od niej wymagać, by podejmowała pracę zawodową ze szkodą dla dzieci w okresie ich

studiów, a w każdym razie do czasu ich usamodzielnienia się. Skoro ta ostatnia data z reguły nie jest

możliwa do ścisłego określenia, zależy bowiem od szeregu czynników niezależnych od matki (zdrowie

dzieci, ich uzdolnienia), to zasądzenie renty uzupełniającej dla wdowy nie powinno być ograniczone

terminem końcowym.

I PR 392/68 wyrok SN 1969.01.09

LEX nr 14003

Pozwane Pracownie nie poddały powoda ani wstępnym, ani też okresowym badaniom lekarskim przez

cały czas zatrudnienia go jako kamieniarza. Na nich więc spoczywał ciężar dowodu przeciwnego, tj. że

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

powód nabawił się pylicy w okresie wcześniejszym, a więc przed zatrudnieniem go przez skarżącego.

Dowodu takiego skarżący nie przeprowadził.

Odpowiedzialność pozwanych Pracowni za skutki choroby zawodowej powoda nie mogłaby być w

okolicznościach sprawy wyłączona nawet przy założeniu, że miał on początki pylicy już przed

przystąpieniem do pracy u tego pozwanego - co nie zostało jednak wykazane. Odpowiedzialność tę

uzasadniałoby bowiem zaniedbanie skarżącego poddawania powoda badaniom lekarskim, w wyniku

których mógłby on być skierowany ewentualnie do innej pracy w celu zapobieżenia dalszemu rozwojowi

tej choroby oraz zatrudnienie powoda przez dłuższy czas w warunkach wysoce szkodliwych dla zdrowia,

które w świetle opinii biegłego sprzyjały szybkiemu rozwojowi pylicy.

I PR 392/68 wyrok SN 1969.01.09

OSNC 1969/10/181

1. Jeżeli pracownik przed przystąpieniem do pracy w pozwanym zakładzie pracy miał już początki pylicy,

to jednak zaniedbanie ze strony tego zakładu poddania pracownika badaniom lekarskim, w wyniku

których mógłby on być skierowany ewentualnie do innej pracy w celu zapobieżenia dalszemu rozwojowi

tej choroby, oraz zatrudnienie go przez dłuższy czas w warunkach wysoce szkodliwych dla zdrowia

uzasadnia odpowiedzialność tego zakładu pracy za wynikłą stąd dla pracownika szkodę.

2. Dla oceny uchybień zakładu pracy w zakresie bhp jako przestępstwa w rozumieniu art. 283 § 4 k.z.

decydujące znaczenie ma całokształt warunków pracy pracownika poszkodowanego chorobą zawodową

istniejących w całym okresie jego zatrudnienia, a nie rodzaj sankcji karnej przewidzianej w danym

przepisie bhp za konkretne uchybienie zakładu pracy, chociażby przepis taki określał to uchybienie jako

wykroczenie.

III PRN 91/68 wyrok SN 1969.01.09

OSNC 1969/10/180

Odpowiedzialność zakładu pracy za skutki wywołanej u pracownika choroby zawodowej jest niezależna od

tego, czy w okresie jego pracy schorzenie to było znane jako choroba zawodowa.

Granice odpowiedzialności zakładu pracy za szkodę na zdrowi pracownika nie są zależne od stopnia

zaniedbania przez ten zakład obowiązku w zakresie ochrony zdrowia pracownika.

II PR 566/68 wyrok SN 1969.01.03

LEX nr 14002

Sąd Wojewódzki dla ustalenia przeciętnych zarobków powoda na nowym stanowisku pracy wziął pod

uwagę jego zarobki za czas od 1.I.1967 r. do 31.V.1968 r. W tym okresie chorował on jedynie w grudniu

i to tylko przez stosunkowo krótki czas. Wobec tego, że wysokość renty z istoty rzeczy oparta jest na

hipotezie co by było, gdyby powód nie zachorował na krzemicę, wyliczenie jej z arytmetyczną

dokładnością nie jest możliwe. Dlatego też w tym zakresie zaskarżony wyrok odpowiada prawu.

II PR 566/68 wyrok SN 1969.01.03

OSNC 1969/10/178

Jeżeli inwalidztwo w wyniku choroby zawodowej powstało przed dniem 1 I 1968 r., to podstawę prawną

roszczeń odszkodowawczych stanowi art. 24 dekr. o p.z.e., przepisy prawa cywilnego i art. 124 ustawy o

p.z.e. z 1968 r.

Do rozpoznania tych spraw właściwe są sądy powszechne, które rozpoznają je w trybie art. 459-476

k.p.c., i to bez względu na datę wniesienia pozwu.

III PZP 59/68 uchwała SN 1968.12.19

OSNC 1969/5/84

1. Prawa poszkodowanego do świadczeń pieniężnych przysługujących z mocy art. 10-13 ustawy z dnia 23

stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3,

poz. 8) od zakładu pracy w razie wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przechodzą po jego śmierci

na osoby wymienione w art. 79 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu

emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 3, poz. 6).

2. Droga sądowa przed sądami powszechnymi dla dochodzenia tych świadczeń przez następców

prawnych poszkodowanego jest niedopuszczalna.

I PR 290/68 wyrok SN 1968.12.18

LEX nr 13999

UWAGA: Teza nieaktualna w części dot. art. 321 § 1 k.p.c.

Odszkodowanie przewidziane w art. 446 § 3 k.c. nie może stanowić symbolicznej kwoty pieniężnej w

postaci jednej złotówki.

Roszczenie powódki, jakkolwiek dochodzone w kwocie symbolicznej, jest w istocie swej roszczeniem

odszkodowawczym. Powódka opiera je na delikcie pozwanej, której przypisuje przyczynienie się do

śmierci jej męża (pośrednio).

Roszczenie powódki należy zatem ocenić na podstawie przepisów o naprawieniu szkody wyrządzonej

czynem niedozwolonym (art. 415, 446 § 3 k.c.). Ponieważ zaś odszkodowanie w naszym systemie

prawnym ma charakter kompensacyjny, ma bowiem naprawić szkodę, przeto symboliczna kwota

pieniężna w postaci jednej złotówki nie mogłaby oczywiście stanowić kompensaty ani też odszkodowania

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

stosownego do ewentualnie "znacznego" pogorszenia sytuacji życiowej powódki. Sąd władny byłby

jednak, z uwagi na uprzywilejowany charakter roszczenia, przyznać stosowne odszkodowanie ponad

żądanie powódki (art. 321 § 2 i 475 § 1 k.p.c.) - oczywiście w razie ustalenia, że zachodzą wymienione

wyżej przesłanki materialno-prawne warunkujące w ogóle zasądzenie odszkodowania.

Celem procesu cywilnego o odszkodowanie jest naprawienie zgodnie z przepisami prawa szkody

wyrządzonej osobie poszkodowanej, a nie osiągnięcie przez nią satysfakcji moralnej względnie

napiętnowanie tylko postępowania sprawcy szkody. Gdyby zaś osoba występująca nominalnie z

roszczeniem odszkodowawczym nie zmierzała w rzeczywistości do naprawienia szkody, lecz stawiała

sobie w procesie cele uboczne, jak np. wyżej wspomniane, to takie jej roszczenie prowadziłoby do

obejścia prawa, stanowiłoby bowiem w istocie ukryte żądanie ustalenia stosunku prawnego lub prawa

(art. 189 k.p.c.), co w przypadku możności żądania samego świadczenia (odszkodowania) od sprawcy

szkody - byłoby niedopuszczalne.

III PRN 81/68 wyrok SN 1968.12.09

LEX nr 13997

Ocena odpowiedniości sumy przyznawanej poszkodowanemu pracownikowi tytułem zadośćuczynienia

pieniężnego za doznaną krzywdę należy do sądu merytorycznego i mogłaby podlegać wzruszeniu w

postępowaniu rewizyjnym tylko wówczas, gdyby w wyniku dokonanej kontroli okazała się rażąco

nieuzasadniona w sensie zawyżenia lub zaniżenia.

III PRN 9/68 wyrok SN 1968.12.04

LEX nr 13996

Dodatek dewizowy przysługuje jedynie w okresie przebywania na statku, będącym w podróży

zagranicznej w strefach obowiązywania różnych walut zagranicznych. Przysługujący członkom załogi

statków dodatek dewizowy umożliwia im zaspokojenie dodatkowych potrzeb powstałych w czasie rejsu

poprzez dokonanie legalnych zakupów za otrzymane dewizy.

Gdyby więc omawiany dodatek był w całości przeznaczony na zaspokojenie takich właśnie potrzeb

powstałych w czasie rejsu wówczas jego strata nie wymagałaby wyrównania, brak bowiem byłoby

szkody, którą należałoby pokryć z braku właśnie takich potrzeb wobec niebrania udziału po wypadku w

rejsie zagranicznym. Dodatek dewizowy nie podlegałby w tych warunkach wyrównaniu w formie renty

wobec całkowitego jego skonsumowania w czasie rejsu.

Jeżeli jednak dodatek dewizowy wykorzystywany jest na zaspokojenie normalnych potrzeb marynarzy i

ich rodzin, a taka możliwość istnieje, skoro zgodnie z § 5 załącznika Nr 3 do układu zbiorowego

pracownik ma prawo zażądać od kapitana statku wydania mu należności z tytułu dodatku w postaci

bonów realizowanych w kraju a nadto przywożone przez marynarzy towary o wartości nie przekraczającej

kwoty 80 % wynagrodzenia uzyskanego w czasie rejsu z tytułu dodatku dewizowego, zwalnia się od

należności celnych pod warunkiem, że towary te będą przeznaczone do osobistego użytku przywożącego i

jego rodziny (§ 1 zarządz. Nr 80 Min. Handlu Zagr. z dnia 29.XII.1960 r. w sprawie zwolnień od

należności celnych przywożonych z zagranicy przez członków załóg polskich statków morskich -

niepublikowanego) to w tych okolicznościach dodatek dewizowy stanowi dodatkowe źródło dochodu i jego

utrata stanowi szkodę podlegającą uwzględnieniu w świetle zasad prawa cywilnego w granicach utraconej

korzyści.

Z tych przyczyn, gdy ani Sąd Wojewódzki, ani Sąd Powiatowy tych okoliczności nie brały pod uwagę ich

rozstrzygnięcia o uwzględnieniu całości dodatku dewizowego nie może być uznane za wystarczające,

ponieważ zachodzi potrzeba dokonania dodatkowych ustaleń w jaki sposób otrzymywany przez powoda

dodatek dewizowy był przez niego zużywany.

II PR 494/68 wyrok SN 1968.11.26

LEX nr 16210

Słuszne, zawarte w rewizji, żądanie określenia końcowej daty płatności renty uzupełniającej dla

małoletnich dzieci należało uwzględnić i w związku z tym Sąd Najwyższy dokonał stosownej korektury

zaskarżonego wyroku.

II PR 466/68 wyrok SN 1968.11.18

LEX nr 13993

Pozwana Kopalnia zatrudniała powoda w warunkach szkodliwych dla zdrowia i dlatego jej

odpowiedzialność znajduje uzasadnienie w przepisach art. 24 dekretu o p.z.e. w związku z art. 32 ust. o

emeryt. górn. i ich rodzin. Szkoda powoda stale narastała, wobec tego początek biegu przedawnienia

należy liczyć od dnia zaprzestania przez niego pracy, bo dopiero z tą datą przybrała ona realny kształt.

II PR 465/68 wyrok SN 1968.11.18

LEX nr 13992

W wyniku doznanych przez powoda bardzo ciężkich uszkodzeń ciała stał się on inwalidą I-ej grupy, tj.

człowiekiem bezradnym, całkowicie niezdolnym do jakiejkolwiek pracy. Inwalidą takim stał się w 23 roku

swego życia. Przyznane mu zadośćuczynienie w wysokości 40.000 zł należy w tych okolicznościach uznać

za rażąco niskie. Podana zaś w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ocena, że powód częściowo przyczynił

się do wypadku, nie jest przekonujące.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

III PZP 29/68 uchwała SN 1968.11.15

OSNC 1969/5/79

Pracownikowi uspołecznionego zakładu pracy, który uległ wypadkowi samochodowemu i uzyskał

świadczenia należne z obowiązkowego ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków i

odpowiedzialności cywilnej z ruchu pojazdów mechanicznych w myśl rozporządzenia Rady Ministrów z

dnia 1 grudnia 1961 r. (Dz. U. Nr 5, poz. 311), przysługuje ponadto świadczenie z dobrowolnego

ubezpieczenia (ogólnego) następstw nieszczęśliwych wypadków wynikającego z umowy zawartej przez

uspołeczniony zakład pracy, jeżeli suma świadczenia należnego z tego dobrowolnego ubezpieczenia

przewyższa sumę z obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego następstw nieszczęśliwych

wypadków; wówczas pracownikowi przysługuje różnica między tymi świadczeniami.

I PR 325/68 wyrok SN 1968.10.16

LEX nr 13991

Utrata możliwości pomocy od brata Henryka, przy stosunkowo nieznacznych dochodach ojca, stanowi

niewątpliwie znaczne pogorszenie sytuacji życiowej młodszego brata Jerzego, co najmniej w okresie,

dopóki zmarły Henryk nie zawarłby związku małżeńskiego.

III PZP 51/68 uchwała SN 1968.10.15

OSNC 1969/1/1

Osobom mającym prawo do górniczej renty inwalidzkiej lub rodzinnej, jeżeli inwalidztwo lub śmierć

pracownika nastąpiły po dniu 31 grudnia 1967 r. wskutek krzemicy lub krzemogruźlicy, przysługują z

mocy § 10 rozp. Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o

świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy na choroby zawodowe (Dz. U.

Nr 22, poz. 145) świadczenia określone w wymienionej ustawie - w zakresie i na warunkach ustalonych

powołanym rozporządzeniem Rady Ministrów - zarówno przypadające z ubezpieczenia społecznego, jak i

należne od zakładów pracy.

II PR 406/68 wyrok SN 1968.10.11

LEX nr 16209

Szkoła Rzemiosł Budowlanych kierowała swoich uczniów na praktyki - po uprzednim porozumieniu i

zawarciu umowy z pozwanym przedsiębiorstwem. Szkoła bywa więc organizatorem praktyki, która była

dalszym tylko ciągiem szkolenia uczniów i pozwana Szkoła odpowiedzialna była za odpowiednie dobranie

przygotowania im zabezpieczenia miejsc pracy swoich uczniów. Pozwana szkoła obowiązana była to

wszystko omówić wcześniej i uzgodnić z pozwanym Przedsiębiorstwem jeszcze przed skierowaniem

uczniów do praktyki, a następnie wykonywać stały nadzór i opiekę nad uczniami. Rzeczą pozwanej Szkoły

było nie tylko przeprowadzenie wstępnego szkolenia z zakresu bhp wśród uczniów, ale szczególnie

zwracanie bacznej uwagi na warunki w jakich pracują zgłaszanie ewentualnych zastrzeżeń i wniosków

zmierzających do zapewnienia bezpieczeństwa pracy itp. Odpowiedzialność pozwanej Szkoły wynika z art.

4 ust. 2 ust z dnia 30 marca 1965 r. o bezpieczeństwie i higienie pracy (Dz.U. 1965 nr 13 poz. 91)

obowiązującej od 1 lipca 1965 r., w której przewidziana jest właśnie odpowiedzialność zakładu

naukowego za wypadki przy nauce zawodu. Niezależnie od tego za wypadek powoda odpowiada również

pozwane Przedsiębiorstwo. Z umowy jak i z racji zajmowanych stanowisk - obowiązani byli do

wykonywania opieki nad uczniami tak jak i nad innymi pracownikami kierownik i majster budowy.

W tych warunkach pozwane Przedsiębiorstwo odpowiada solidarnie z pozwaną Szkołą.Odpowiedzialność

jego opiera się również na art. 4 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, który to przepis zobowiązuje Zakład

Pracy do zapewnienia bezpiecznych warunków zajęć uczniom szkół zawodowych, odbywających praktykę.

SN zważył, że odpowiedzialność Szkoły Rzemiosł byłaby uzasadniona gdyby otwór w balustradzie nie był

stale lub od pewnego czasu zabezpieczony, a przedstawiciele Szkoły tolerowali taki stan rzeczy na

budowie. Nie można by natomiast dopatrzeć się podstaw do przypisania odpowiedzialności Szkole, gdyby

otwór w balustradzie pozostał nie zabezpieczony tylko od zakończenia pracy poprzedniego dnia przez

brygadę pracowniczą, pracującą na nastepnej (porannej) zmianie, na której nie pracowali już uczniowie i

na której, w związku z tym, nie byli już obecni przedstawiciele szkoły.

II PR 404/68 wyrok SN 1968.10.11

LEX nr 13989

Jakkolwiek odsetki należą się za samo opóźnienie a więc niezależnie od tego, czy dłużnik popadł w zwłokę

(art. 476 k.c.), opóźnienie pozwanego zakładu pracy w zaspokojeniu roszczenia odszkodowawczego

powoda nastąpiło dopiero od daty doręczenia mu pozwu, które jest w skutkach równoznaczne z

wezwaniem wierzyciela. Wcześniejszy bowiem termin świadczenia nie wynika ani z umowy stron, ani też

z właściwości zobowiązania, powód zaś nie wykazał, aby wcześniej tj. przed wniesieniem pozwu wzywał

pozwaną do spełnienia świadczenia, w szczególności do płacenia mu renty.

II PR 386/68 wyrok SN 1968.10.10

LEX nr 13988

Słusznie zarzuca powód w rewizji wadliwość zajętego przez Sąd Wojewódzki stanowiska, że okoliczność,

iż powód utracił zdolność do jakiejkolwiek bądź pracy zarobkowej z powodu gruźlicy płuc, jako choroby

samoistnej nie związanej przyczynowo z wypadkiem w zatrudnieniu z 24.IV.1961 r., pozbawia go

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

możności dochodzenia w stosunku do pozwanej Kopalni roszczeń odszkodowawczych związanych ze

spowodowaną tym wypadkiem częściową utratą zdolności zarobkowej.

Wypadek z 24.IV.1961 r. doprowadził do amputacji lewego podudzia i związanego z tym trwałego

kalectwa o cechach inwalidztwa III-ciej grupy.

Wyrazem uznania przez pozwaną Kopalnię zasady swej odpowiedzialności za to kalectwo było, że w

ugodzie sądowej zobowiązała się wypłacić kwotę 29.301 zł rekompensującą jego roszczenie o

zadośćuczynienie, oraz zatrudnić go u siebie na stanowisku referenta technicznego za umówionym

między stronami wynagrodzeniem, co miało niewątpliwie rekompensować dochodzone w zakończonej

ugodą sprawie roszczenia.

III PRN 67/68 wyrok SN 1968.10.07

LEX nr 13986

1. Dotychczasowe orzecznictwo na ogół zgodnie przyjmuje, że Sąd nie ma z reguły obowiązku określenia

w wyroku zasądzającym bieżącą rentę odszkodowawczą końcowej daty, do której renta ta ma być

wypłacona zwłaszcza, że obowiązujące przepisy (art. 907 § 2 k.c. w związku z art. XIX § 2 przep. wprow.

k.c.) zapewniają stronie zobowiązanej - w razie zmiany okoliczności możność zmiany wysokości lub czasu

trwania renty. Jak poucza doświadczenie życiowe pracownicy nawet po osiągnięciu wieku emerytalnego

zachowują częstokroć praktycznie rzecz biorąc zdolność do pracy zarobkowej odpowiedniej dla ich wieku i

pracują nieraz do późnej starości. Nie wyłącza to oczywiście możności określenia w wyroku końcowym

terminu renty jeśli szczególne okoliczności konkretnego przypadku dają do tego dostateczną podstawę.

2. Ewentualna renta wyrównawcza powoda podlegałaby określeniu tylko przy uwzględnieniu pobieranej

początkowo przez powoda renty inwalidzkiej (z powodu pylicy) oraz jego obecnych możliwości

zarobkowych.

W sprawie niniejszej nie można tracić z pola widzenia szczególnej okoliczności, a mianowicie że powód

jest zarówno inwalidą z tytułu choroby zawodowej jak i emerytem, przy czym o emeryturę wystąpił już

po zwolnieniu go z pracy u pozwanego a pozew w sprawie niniejszej wniósł po osiągnięciu wieku

emerytalnego.

Ten dwoisty charakter osoby powoda wymaga szczególnej ostrożności przy ocenie jego obecnych

możliwości zarobkowych. Jakkolwiek bowiem powód jako inwalida III grupy zachował w zasadzie

ograniczoną zdolność do pracy zarobkowej to jednak może się okazać, że jako emeryt dotknięty przy tym

chorobą samoistną ma niezależnie od pylicy raczej znikome możliwości zarobkowe, zwłaszcza z uwagi na

szczególny charakter i długotrwałość swej pracy w zawodzie formierza i związane z tym ewentualne

trudności przekwalifikowania się zawodowego.

III PRN 66/68 wyrok SN 1968.10.07

LEX nr 13987

Subiektywne przekonanie powoda o jego całkowitej niezdolności do pracy zarobkowej ze względu na stan

zdrowia nie może mieć decydującego znaczenia, miarodajny jest tu bowiem tylko obiektywnie istniejący

stan jego zdrowia stwierdzony zarówno w postępowaniu rentowym (inwalidztwo III grupy), a przez

powoda w postępowaniu tym niekwestionowany (k. 87 v), jak i w toku postępowania w sprawie niniejszej

przez biegłego lekarza.

Trwała niezdolność powoda "do służby na PKP" nie oznacza bynajmniej, iż jest on niezdolny także do

pracy zaoferowanej mu przez pozwaną (awizator, informator, bileter itp.). Niezdolność tę należy bowiem

rozumieć w tym sensie, że powód utracił całkowicie zdolność tylko do pracy na stanowisku zajmowanym

przed wypadkiem względnie do pracy w służbie ruchu w ogólności oraz do pracy wymagającej sprawności

obu rąk. Zachował natomiast zdolność do lekkich prac w służbie kolejowej o jakich mowa w opinii

biegłego lekarza a które zaoferowała mu strona pozwana.

W tej sytuacji nie zachodziła potrzeba zasięgania dodatkowo "opinii kolejowej służby zdrowia" dla oceny

zdolności powoda do zaoferowanej mu pracy - zwłaszcza wobec podkreślonej już wyżej jego

kategorycznej odmowy podjęcia jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

Powód nie mógł w tych warunkach dochodzić skutecznie renty wyrównawczej, skoro jak wynika to z

niespornych okoliczności sprawy, zarobki jakie mógłby osiągać z zaoferowanej mu pracy łącznie z

pobieraną rentą inwalidzką nie byłyby niższe, lecz przeciwnie byłyby nawet wyższe od jego przeciętnych

zarobków osiąganych przed wypadkiem.

I PR 316/68 wyrok SN 1968.10.01

LEX nr 13985

Art. 446 § 3 k.c. zagadnienie o odszkodowania dla członków rodziny unormował o tyle odmiennie od

dawnego art. 166 k.z. w kwestii zadośćuczynienia, że wyeliminował element szkody moralnej i możność

przyznania członkom rodziny stosownego odszkodowania uzależnił od wykazania przez nich znacznego

pogorszenia sytuacji życiowej, a więc element szkody majątkowej.

III PRN 49/68 wyrok SN 1968.09.09

LEX nr 13981

Dla prawidłowej oceny zasadności roszczenia o rentę odszkodowawczą konieczne jest ustalenie i

porównanie wysokości średnich zarobków poszkodowanego osiąganych przed wypadkiem z wysokością

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

takichże zarobków jakie poszkodowany osiągałby gdyby nie uległ wypadkowi, a nie jakie faktycznie

osiąga po wypadku, przy czym - jak to słusznie wywiedziono w rewizji nadzwyczajnej - miarodajny tu jest

stan istniejący w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c).

II PR 323/68 wyrok SN 1968.08.27

LEX nr 13980

Skarżąca twierdzi, że powód nawet gdyby nie uległ chorobie zawodowej, nie pracowałby pod ziemią po

ukończeniu 55 roku życia, gdyż po przekroczeniu tego wieku zatrudnieni są tylko pracownicy

kwalifikowani, członkowie wyższego dozoru, a nie pracownicy fizyczni. Ponadto, zdaniem skarżącej, nie

osiągałby już tak wysokich zarobków jak w latach poprzednich, to jest w okresie pełnej sprawności

fizycznej.

Powyższe twierdzenia pozwanej, nie zostały przez nią poparte konkretnymi dowodami, a z doświadczenia

życiowego wynika, że górnicy pracują w swoim zawodzie także do osiągnięcia 60 roku życia. Znajduje to

potwierdzenie w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 6 maja 1956 r. ( Dz. U. Nr 26, poz. 112) w

sprawie określenia przypadków, w których w czasie wykonywania zatrudnienia przez górników następuje

zawieszenie wypłaty tylko części górniczej renty starczej. Wedle tego rozporządzenia, rencistom

uprawnionym do górniczej renty starczej, którzy spełniają przewidziane tym rozporządzeniem warunki i

nie przekroczyli 60-go roku życia zawiesza się wypłatę tylko części górniczej renty starczej. Dochody ich

przeto, osiągane w okresie między 55 a 60 rokiem życia z uwagi na otrzymywaną górniczą rentę starczą -

mogą być nawet wyższe niż w latach poprzednich. Osłabienie zaś sprawności fizycznej górników, którzy

osiągnęli powyższy wiek, nie zawsze musi powodować obniżenie wysokości ich zarobków, gdyż uzyskane

przez nich doświadczenie i umiejętności w pracy przez stale postępujące usprawnienia pracy w górnictwie

mogą umożliwić osiągnięcie wysokich wyników produkcyjnych, przy mniejszym udziale wysiłku

fizycznego. Jak wynika zaś z ustaleń Sądu Wojewódzkiego, powód był pracownikiem sprawnym i pilnym,

skoro, mimo zakwalifikowania go do III grupy inwalidzkiej - z powodu pylicy płuc - jeszcze przez okres

około 6 lat sprawował funkcję rębacza.

III PRN 35/68 wyrok SN 1968.08.23

LEX nr 13979

Zakład pracy w ramach którego organizowana jest akcja społeczna nie może uchylić się od

odpowiedzialności za skutki wypadku jakiego doznał przy jej wykonywaniu jego pracownik tylko na tej

podstawie, że organizacja pracy i nadzór nad nią zostały powzięte przez inną jednostkę organizacyjną.

I PR 228/68 wyrok SN 1968.07.19

LEX nr 13977

Jak wyjaśniono już w judykaturze (por. orzeczenia S.N. z dn. 17.VI.1964r. I CR 639/63 - OSN z 1965 r.

poz 142) osobą uprawnioną do otrzymania odszkodowania z art. 161 § 1 k.z. jest zawsze poszkodowany

bez względu na to, kto faktycznie pokrył koszty, o których mowa w przepisie.

Błędny jest pogląd skarżącego, że skoro przyznano powódce zadośćuczynienie pieniężne z art. 165 § 1

k.z., które przeznaczone winno być na cele konsumpcyjne, to wyłączona jest możliwość zasądzenia

jakiejkolwiek sumy na koszty socjalnego wyżywienia.

Dodatkowe koszty wyżywienia w okresie kuracji, związane ze specjalną dietą nakazaną przez lekarzy, są

realną szkodą majątkową poszkodowanego, podlegającą w całości wyrównaniu przez zobowiązanego na

podstawie art. 161 § 1 k.z. (art. 444 § 1 k.c.) i nie mogą być utożsamione lub w jakikolwiek sposób

łączone z zadośćuczynieniem pieniężnym z art. 165 § 1 k.z. (art. 445 § 1 k.c.). O ile bowiem pierwsze

odszkodowanie ma wyrównać uszczerbek ściśle majątkowy, przez zwrot już wydatkowanej lub

przewidzianej do zapłaty kwoty, to zadośćuczynienie z art. 165 § 1 k.z. (art. 445 § 1 k.c.) ma na celu

wynagrodzenie w pewnym przynajmniej zakresie krzywdy pozostającej poza szkodą majątkową, a

polegającej na ujemnych odczuciach fizycznych i psychicznych, wywołanych bólem, kalectwem i

poczuciem upośledzenia.

Ponieważ pełne wynagrodzenie tego rodzaju krzywdy jest możliwe, a ocena odszkodowania z tego tytułu

jest trudno wymierna w pieniądzach, przyjęto w praktyce i judykaturze, jako wskazówkę przy określaniu

wysokości takiego zadośćuczynienia, że celem zasądzonych z tego tytułu środków pieniężnych ma być

częściowo zrekompensowane omawianej krzywdy poszkodowanego przez umożliwienie mu satysfakcji,

płynącej z zaspokojenia potrzeb rozrywki czy tej innej przyjemności, które z braku środków w innych

warunkach nie byłoby dla niego dostępne. Zwiększona konsumpcja, mogąca być również jednym ze

źródeł przyjemności poszkodowanego, nie pozostaje jednak w żadnym związku z koniecznością specjalnej

diety, uzasadnionej zaleceniami lekarskimi.

(...)

III PZP 26/68 uchwała SN 1968.07.06

OSNC 1969/3/42

Zawarcie związku małżeńskiego przez małżonka pracownika zmarłego wskutek wypadku przy pracy może

wywołać zmianę stosunków, która z mocy art. 907 § 2 k.c. uzasadnia zmianę wysokości lub czasu

trwania pobieranej przez niego od zakładu pracy - na podstawie art. 24 dekretu o p.z.e. - renty

uzupełniającej z art. 446 § 2 k.c.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

I PR 178/68 wyrok SN 1968.07.04

LEX nr 13975

Powódka wskutek fatalnej pomyłki żyła przez dłuższy czas w przekonaniu, iż organizm jej niszczy

gruźlica, co niewątpliwie musiało mieć ujemny wpływ na jej stan psychiczny - zwłaszcza z uwagi na

nękające ją także rzeczywiste schorzenie. Jest rzeczą zrozumiałą, że każda osoba w sytuacji powódki

czułaby się nieszczęśliwa, przeżywając świadomość, że jest dotknięta tak ciężką chorobą. Są to

niewątpliwie cierpienia moralne.

Na tym też przede wszystkim polega krzywda powódki, za którą może jej być przyznane

zadośćuczynienie przewidziane w wymienionym przepisie.

II PR 236/68 wyrok SN 1968.06.24

LEX nr 13973

Powód z uwagi na skutki wypadku został zaliczony do grupy III inwalidzkiej. Z dniem 3.VII.1962 r. skutki

wypadku ustąpiły o tyle, że powód nie mógł już być zaliczony do jakichkolwiek grup inwalidzkich.

Jednocześnie jednak u powoda wystąpiła miażdżyca naczyń mózgowych z objawami uszkodzenia

centralnego układu nerwowego na tle miażdżycowym. Choroba ta wywołująca u powoda inwalidztwo II

grupy nie pozostaje w związku przyczynowym z wypadkiem. Niemniej jednak skutki wypadku ograniczają

możliwości zarobkowe powoda w 20%, co wprawdzie nie ma wpływu na możliwości zarobkowe powoda,

gdyż na skutek chorób samoistnych jest on niezdolny do pracy, ale musi być wzięte pod uwagę przy

ocenie należnego zadośćuczynienia.

III PZP 27/68 uchwała SN 1968.06.12

OSNC 1969/2/24

W procesie o rentę uzupełniającą należną w wypadku w zatrudnieniu na skutek utraty zdolności do pracy

zarobkowej sąd nie powinien ograniczyć obowiązku płacenia renty do momentu uzyskania przez powoda

uprawnień do emerytury, chyba że z okoliczności danej sprawy wynika, iż powód w chwili osiągnięcia

uprawnień do emerytury byłby niezdolny do wykonywania pracy zarobkowej nawet wówczas, gdyby nie

uległ wypadkowi.

I PR 183/68 wyrok SN 1968.06.05

LEX nr 13972

Przepisy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązują również rolnicze spółdzielnie produkcyjne

chociażby nie zatrudniały pracowników na podstawie umowy o pracę, są to bowiem przepisy ochronne

bezwzględnie obowiązujące każdy zakład pracy niezależnie od tego w ramach jakiego stosunku prawnego

poszkodowany wypadkiem świadczył swą pracę na rzecz danego zakładu. Rażące uchybienia zakładu

pracy w zakresie bhp w następstwie których doszło do poważnej szkody na osobie, mogą uzasadnić

wniosek. że szkoda jest wynikiem przestępstwa.

Wniosek taki w danym przypadku jest tym bardziej uzasadniony że powódka w dniu wypadku miała

zaledwie 15 lat i że pomimo to została zatrudniona przy pracach wzbronionych młodocianym. Członkowie

rolniczej spółdzielni produkcyjnej nie są jej pracownikami, a to z uwagi na specyfikę takiej spółdzielni

wyrażającą się przede wszystkim w tym, że członkowie zachowują własność swych wkładów gruntowych,

a spółdzielni przysługuje tylko prawo użytkowania wniesionych do niej gruntów, co sprawia że zrzeszeni

w takiej spółdzielni chłopi pozostając nadal właścicielami środków produkcji, nie są tym samym

pracownikami zatrudnionymi na podstawie umowy o pracę w cudzym zakładzie pracy. Dotyczy to także

domowników członków takiej spółdzielni, chociażby pracowali w gospodarstwie spółdzielczym, chyba że

zostali przez nią zatrudnieni na podstawie umowy o pracę.

I PR 175/68 wyrok SN 1968.06.04

LEX nr 13971

W razie nieznacznego tylko inwalidztwa, nie mającego istotnego wpływu na osiągany po wypadku

zarobek poszkodowanego, nie ma podstaw do przyznania renty uzupełniającej z art. 161 k.z. Zadaniem

bowiem tej renty, co wyraźnie wynika z brzmienia art. 161 § 2 in fine k.z., jest wyrównanie rzeczywistej

szkody, wynikającej ze zmniejszenia zarobków.

Jeśli zarobki się nie zmniejszyły, w porównaniu ze stanem sprzed wypadku, nie ma szkody podlegającej

wyrównaniu w formie renty.

I PR 175/68 wyrok SN 1968.06.04

OSNC 1969/2/37

Wynikłe z uszkodzenia ciała (choćby już wyleczone) ograniczenie wydolności pracy i utrudnienia w jej

wykonywaniu, nie stanowiące podstawy do przyznania renty inwalidzkiej czy uzupełniającej, nie mogą

być pominięte przy ocenie roszczenia z tytułu zadośćuczynienia i powinny mieć wpływ na jego wysokość.

II PR 176/68 wyrok SN 1968.05.15

LEX nr 13969

1. Jakkolwiek uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1967 r. dotyczy

przepisów Kodeksu cywilnego, ma ona również analogiczne zastosowanie do odpowiednich przepisów

Kodeksu zobowiązań o przedawnieniu.

2. Początek terminów przedawnienia należy liczyć, gdy chodzi o skutki choroby zawodowej, nie od daty

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

zdarzeń, które chorobę spowodowały (a więc od momentu wpływu nieprzestrzegania zasad

bezpieczeństwa i higieny pracy na organizm pracownika), lecz od daty, w której skutki te ujawniają się w

postaci zdarzeń uzasadniających żądanie naprawienia szkody. Chodzi o przesłankę przewidzianą w art.

161 § 2 k.z., a więc o utratę w całości lub w części zdolności do pracy zarobkowej. Z tą bowiem dopiero

chwilą powstaje roszczenie pracownika w stosunku do zakładu pracy o naprawienie szkody. Choroby

zawodowe z reguły nie są skutkiem jednego zdarzenia (jak to ma miejsce w razie doznania urazów

cielesnych, wypadków śmiertelnych), lecz rozwijają się przez dłuższy czas i jeżeli nie zapobiega się im w

odpowiednim czasie, powodują utratę zdolności do pracy. W tym też okresie - przez cały czas jego

trwania - ma miejsce "spełnianie czynu" wyrządzającego szkodę. Czyn w tym znaczeniu staje sią czynem

spełnionym w sensie jego zakończenia z reguły z momentem zaprzestania pracy przez pracownika w

związku z utratą zdolności do pracy. Podobnie zagadnienie należy ujmować na podstawie art. 283 § 4

k.z., który posługuje się pojąciem "dnia popełnienia przestąpstwa". Otóż w wypadku przestępstwa

trwałego bieg przedawnienia należałoby liczyć od chwili ukończenia działania przestępnego.

II PR 177/68 wyrok SN 1968.05.15

LEX nr 13968

Przy określeniu wysokości należnej powodowi zaległej renty uzupełniającej należy brać pod uwagę jego

możliwości zarobkowe jakie miałby w odnośnych latach gdyby nie uległ chorobie zawodowej. Dlatego też

za podstawę dla wyliczenia tej straty powinny być przyjęte przeciętne zarobki uzyskiwane przez górników

o takich samych co powód kwalifikacjach w poszczególnych latach odpowiedniego okresu. Dla określenia

zaś renty na przyszłość powinny służyć zarobki, które w czasie wyrokowania w najbardziej

prawdopodobny sposób obrazują tendencję kształtowania się w przyszłości zarobków górników o takich

jak powód kwalifikacjach. Przy zaliczeniu należnej powodowi renty wyrównawczej Sąd Wojewódzki

uwzględnić powinien zmiany w wysokości pobieranej przezeń renty inwalidzkiej z ubezpieczenia

społecznego zaszłe po dniu 31.12.1967 r. stosownie do przepisów ustawy z 23.01.1968r. o zmianie

ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz.U. Nr 3, poz. 9).

II PR 170/68 wyrok SN 1968.05.08

LEX nr 13967

W związku z podniesieniem zarzutu przedawnienia nie wchodzi w rachubę zasądzenie na rzecz powoda

renty uzupełniającej za okres dłuższy niż 5 lat wstecz przed wniesieniem pozwu, tj. 28.3 67 r. Konieczne

jest jednakże zanalizowanie przepisów prawa materialnego w szczególności przepisów przechodnich k.c.

w celu stwierdzenia, czy zachodzi tu pięcioletni, czy też trzyletni termin przedawnienia roszczeń o

świadczenia okresowe - raty rentowe (art. 282 pkt. 2 k.z. i 118 k.c.).

Brak jest podstaw prawnych do uznania, że przepis art. XXXV pkt. 2) przepisów wprowadzających k.c. nie

ma zastosowania do przedawnienia roszczeń o świadczenia okresowe (tytuł VI art. 118 ust. 2 k.c.), gdyż

art. XXV pkt. 2) tego rodzaju ograniczenia w stosunku do terminu przedawnienia roszczeń o świadczenia

okresowe nie zawiera. Powodowi przysługują więc miesięczne raty renty uzupełniającej za okres 5 lat

wstecz przed dniem 28.III.1967 r. a więc od 28.III.1962 r.

III URN 5/68 wyrok SN 1968.04.29

LEX nr 16204

Za pracę górniczą uważa się stosownie do art. 2 ust. 1 pkt. 1 ustawy z 28.V.1967 r. o zaopatrzeniu

emerytalnym górników i ich rodzin (Dz. U. Nr 23 poz 99 z 1958 r.) zatrudnienie pod ziemią m. in. w

kopalniach rud. Z zestawienia tych przepisów wynika przeto, że każdy pracownik zatrudniony pod ziemią

w kopalni rud żelaza, uważany jest przez ustawę za narażonego na powstanie krzemicy, bez potrzeby

wykazywania, że narażenie to ze względu na konkretne warunki tego zatrudnienia istotnie występowało.

Okoliczność, że w § 1 i 2 rozporządzenia z 14.V.1956 r. mowa jest o zatrudnieniu przy pracach

narażających na powstanie określonego schorzenia (powstanie lub nawrót choroby zawodowej) nie

usprawiedliwia potrzeby dokonywania ustaleń co do tego czy narażenie takie faktycznie występuje w tych

wszystkich wypadkach, w których przyjmuje je sam ustawodawca (obok 1 p. 11 taki sam charakter mają

choroby zawodowe wymienione w 1 p. 10, 13-17, 20-23 wykazu). Potrzeba dokonywania idących w tym

kierunku ustaleń zachodzi tylko w przypadkach, gdy jak to ma miejsce przy chorobach zawodowych

wymienionych pod 1, p. 1-9, 12, 19, 24 i 25 wykazu zastrzeżone zostało, że dotyczą one tych

pracowników, którzy narażeni są na działanie określonych substancji, czynników, środków lub źródeł

zakażeń, wywołujących odnośnie choroby zawodowe.

II PR 146/68 wyrok SN 1968.04.23

LEX nr 16202

Nadmierne przeciążenia denata pracą stosownie do opinii biegłego dra K. przyczyniło się do szybszego

rozwoju procesu miażdżycowego i na jego tle doprowadziło do zawału serca. Gdyby denat nie był

nadmiernie przeciążony pracą, że w świetle opinii biegłego, zawał nie byłby wystąpił tak szybko i w

dużym prawdopodobieństwem denat dożyłby wieku 50-60 lat.

Denat zmarł na skutek zawału serca w wieku 37 lat w okolicznościach świadczących o nadmiernym

obciążeniu go pracą.

Działalność indywidualna i zbiorowa musi być zgodna z prawem. Nie jest zaś zgodna z prawem akcja

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

organizowana czy tolerowana przez zakład pracy, która narusza obowiązujące przepisy bhp. chociażby

była podjęta dla wykonania planowych zadań.

Podkreślić przy tym należy, że nie chodziło w sprawie o akcję dorywczą, mającą na celu pokonanie

doraźnych spiętrzonych trudności przez zastosowanie w sposób wyjątkowy zatrudnienia w godzinach

nadliczbowych. Przeciwnie, w świetle ustaleń Sądu Wojewódzkiego ratowane wykonanie zagrożonych

planów kwartalnych lub rocznych przez okresowe stosowanie mniej wydajnej i drożej opłaconej pracy w

godzinach nadliczbowych z przekroczeniem dopuszczalnego przez ustawę czasu zatrudnienia.

Kwestia czy doznanie zawału serca w czasie pracy może być uznane za wypadek w zatrudnieniu w

rozumieniu art. 36 dekret o p.z.e., nie jest istotne przy ocenie zasad odpowiedzialności uspołecznionego

zakładu pracy z art. 24 tego dekretu. Na podstawie tego przepisu zakład pracy ponosi odpowiedzialność

także za szkody wywołane śmiercią pracownika, do której doszło w okolicznościach nie dających

podstawy do stwierdzenia wypadku w zatrudnieniu w rozumieniu art. 36 dekretu; zakład pracy

odpowiada za szkody wywołane chorobą i niezdolnością do pracy, o ile śmierć, choroba lub niezdolność

do pracy spowodowane zostały naruszeniem przezeń obowiązków wynikających z przepisów bhp.

I PR 104/68 wyrok SN 1968.04.11

LEX nr 13965

Skoro powód w następstwie wyroku doznał bardzo bolesnych obrażeń i utracił całkowicie wzrok, co jest

nader dotkliwą krzywdą, zasądzona na jego rzecz kwota 80.000 zł jest w rozumieniu art. 445 § 1 k.c.

stosownym zadośćuczynieniem za doznaną krzywdę.

I PR 90/68 wyrok SN 1968.04.11

LEX nr 16200

Według art. 33a ustawy z dnia 13 XI 1963 r. zmieniającej przepisy o służbie wojskowej żołnierzy Sił

Zbrojnych (Dz. U. z 1963 r. Nr 40 poz 227) żołnierze i pozostali po nich członkowie rodziny otrzymują

odszkodowanie niezależnie od zaopatrzenia przysługującego stosownie do przepisów o zaopatrzeniu

emerytalnym lub inwalidzkim żołnierzy i członków ich rodzin oraz od innych świadczeń przewidzianych w

ustawie. Jak to przy tym wynika z przepisów rozporządzenia z dnia 15.XI. 1963 r. w sprawie zasad i

trybu przyznawania i wypłaty żołnierzom oraz członkom ich rodzin odszkodowań z tytułu wypadków (Dz.

U. Nr 33, poz 291) przyznane powódkom przed wszczęciem procesu świadczenie stanowi odszkodowanie.

Odszkodowanie to jest przyznawane przez organy wojskowe w określonym trybie. Jeżeli odszkodowanie

to nie wyczerpuje całej szkody w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, osoby poszkodowane mogą

dochodzić uzupełnienia odszkodowania na drodze sądowej. W związku z tym świadczenie podmiotu

ponoszącego odpowiedzialność należy traktować jako świadczenie w celu zwolnienia się z zobowiązania, z

tego też względu podlega ono odliczeniu od wysokości ustalonego przez Sąd odszkodowania z tytułu

nieszczęśliwego wypadku.

III UZP 1/68 uchwała SN 1968.04.09

OSNC 1968/8-9/140

1. Inwalidztwo można uznać za następstwo wypadku w zatrudnieniu w rozumieniu art. 36 dekretu o

p.z.e., jeżeli za pomocą opinii lekarskiej zostanie ustalone, że dźwiganie lub przesuwanie ciężkiego

przedmiotu w niedogodnej pozycji ciała lub w innych nie sprzyjających okolicznościach stało się istotną, w

świetle doświadczenia życiowego i wiedzy lekarskiej decydującą przyczyną uszkodzenia zdrowia lub jego

istotnego pogorszenia.

2. Ustalenie, że uszkodzenie zdrowia pracownika podczas pracy pozostawało w związku ze stwierdzonym

u niego schorzeniem, które również w normalnym swym rozwoju mogło doprowadzić do tego

uszkodzenia, nie wyłącza samo przez się uznania tego odszkodowania za skutek wypadku, jeżeli w stanie

faktycznym zostały stwierdzone szczególne warunki lub okoliczności, z których rzeczywiście pozostaje w

związku istotne pogorszenie zdrowia. Nie wystarcza jednak samo domniemanie lub przypuszczenie, że

taki związek przyczynowy jest możliwy; natomiast można go przyjąć tylko wówczas, gdy w sposób

naukowy, zgodnie z wiedzą lekarską uzasadnione zostanie rzeczywiste istnienie związku między

zwiększeniem się rozmiarów schorzenia a wypadkiem".

I PR 79/68 wyrok SN 1968.04.05

LEX nr 13964

1. Z niespornych okoliczności sprawy wynika, że powódka za życia syna otrzymała rentę po mężu w

kwocie 450 zł miesięcznie, która na skutek jego śmierci została zastąpiona rentą w kwocie 1.200 zł

przyznaną w trybie wyjątkowym. W związku z tym należało mieć na uwadze, że renta wyjątkowa

pokrywałaby w tej sytuacji szkodę powódki tylko do wysokości 750 zł (1.200 - 450 = 750 zł).

Nie można ewentualnej szkody powódki wywołanej śmiercią syna, pokrywać rentą rodzinną otrzymywaną

przez nią już za życia syna, a więc z innego tytułu, a mianowicie z tytułu śmierci męża. Nie można więc

tym samym podzielić poglądu Sądu Wojewódzkiego, że otrzymana przez powódkę renta 1.200 zł pokrywa

w całości jej szkodę powstałą w skutek śmierci syna, zwłaszcza przy braku konkretnych ustaleń co do

wysokości tej szkody.

Powódka - być może - ma skromne potrzeby, lecz nie można byłoby wymagać od niej, aby rezygnowała

obecnie z tych potrzeb, które zaspakajał denat, a tym samym, aby zadawalała się obecnie niższym

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

poziomem stopy życiowej od tego jaki zapewniał jej zmarły syn.

Renta wyrównawcza (art. 446 § 2 k.c.) ma odpowiadać wysokości pełnej ewentualnej szkody powódki

poniesionej przez śmierć syna.

2.

Przepis art. 419 k.c. przewidujący odpowiedzialność na zasadach współżycia społecznego, mógłby w

danym przypadku wchodzić w rachubę tylko z braku podstaw odpowiedzialności na zasadzie winy bądź

ryzyka.

I PR 82/68 wyrok SN 1968.04.03

LEX nr 13963

Jeżeli sprawca szkody ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne następstwa swego działania lub

zaniechania (art. 157 § 2 k.z.; art. 361 § 1 k.c.), to na zmniejszenie rozmiarów tych następstw z

korzyścią dla sprawcy szkody mogą wpływać jedynie "normalne" okoliczności nie można zaliczyć podjęcia

przez poszkodowanego pracy, do wykonywania której wskutek stanu zdrowia nie jest on zdolny. Byłoby

sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, gdyby osoba odpowiedzialna za spowodowanie całkowitej

niezdolności do pracy człowieka osiągała korzyści (w postaci zmniejszenia swego obowiązku

odszkodowania) z pracy poszkodowanego, do której wykonywania nie ma obowiązku.

Oddalenie powództwa o rentę uzupełniającą byłoby uzasadnione tylko wówczas, gdyby Sąd Najwyższy po

przeprowadzeniu odpowiednich dowodów ustalił, że powód bez uszczerbku dla swego zdrowia i bez

szczególnego wysiłku może wykonywać pracę nie odbiegającą w sposób rażący od jego kwalifikacji

zawodowych, jeśli ponadto wysokość zarobków osiąganego z tej pracy pokrywa różnicę między

wysokością jego zarobku osiąganego przed wypadkiem a pobieraną przez niego rentę inwalidzką.

I PR 76/68 wyrok SN 1968.04.03

LEX nr 16199

Art. 24 dekretu z 25.VI.1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.

U. z 1958 r. Nr 23 poz. 97) uzasadnia odpowiedzialność zakładu pracy za szkody wynikłe z choroby,

niezdolności do pracy lub śmierci pracownika w każdym wypadku wykazania, że szkody te spowodowane

zostały naruszeniem przez zakład pracy jego obowiązków wynikających z przepisów dotyczących ochrony

życia i zdrowia pracownika, bez względu na to czy szkoda ta nastąpiła w wyniku wypadku w zatrudnieniu,

czy też nie.

Odpowiedzialność ta zachodzi również w przypadku dopuszczenia do ciężkiej pracy fizycznej,

wymagającej wysiłku przekraczającego dopuszczalny udźwig dla człowieka zdrowego, chorego

pracownika (cierpiącego na tętniaka tętnicy głównej brzusznej) zwłaszcza bez odpowiedniego badania

lekarskiego.

II PR 510/68 wyrok SN 1968.02.10

LEX nr 13960

1. Podpis poszkodowanego na decyzji komisji odszkodowawczej określającej wysokość proponowanej

uzupełniającej renty nie wystarcza do stwierdzenia, że doszło do zawarcia ugody.

2. Wyrok uwzględniający powództwo z art. 163 § 2 k.z. albo z art. 907 § 2 k.c. może zmienić wysokość

renty z mocą wsteczną od stwierdzenia zdarzenia uzasadniającego zmianę zasądzonej renty.

I PZ 1/68 postanow. SN 1968.02.07

OSNC 1968/8-9/156

Przepis art. 111 § 1 pkt 3 k.p.c. ma zastosowanie również do uczniów szkół zawodowych, którzy ulegli

wypadkowi przy odbywaniu praktyki związanej z pobieraniem nauki w szkole zawodowej.

II PZ 6/68 postanow. SN 1968.02.05

OSNC 1968/11/189

Powództwo przeciwko Skarbowi Państwa (dowództwu danego okręgu wojskowego) z tytułu

odszkodowania na skutek niezdolności do pracy wynikłe w wypadku w czasie zasadniczej służby

wojskowej wytacza się według siedziby jednostki wojskowej, z której łączy się roszczenie

odszkodowawcze, a nie według siedziby dowództwa okręgu wojskowego.

I PR 416/67 wyrok SN 1968.01.03

LEX nr 13957

W świetle ustalonego orzecznictwa na tle art. 162 § 2 k.z. (por. orzeczenia Składu 7 sędziów Sądu

Najwyższego z 1-15 grudnia 1951 r. C 15/51 ogłosz. w OSN z 1953 r. poz. 3 i z dnia 28.I.1960 r. 4 CR

296/59 ogł. w OSPiKA z 1961 r. poz. 125) małżonkowi zdolnemu do samodzielnego utrzymania się renta

na podstawie art. 162 § 2 k.z. nie należy się poza wypadkiem, gdy pozostały małżonek z uwagi na

potrzebę osobistych jego starań o wychowanie nieletnich dzieci nie może poświęcić się pracy zarobkowej.

Również jednak i w tym wyjątkowym wypadku renta będzie się należeć tylko na czas konieczny do

osobistego zajmowania się wychowaniem dzieci w sposób absorbujący ją całkowicie, ze względu na ich

wiek.

Przytoczona reguła jest aktualna i na tle obowiązującego obecnie art. 446 § 2 k.c. Cytowany przepis w

porównaniu z treścią art. 162 § 2 k.z. może raczej wskazywać na ograniczenie uprawnień

odszkodowawczych osób, względem których ciążył na zmarłym obowiązek alimentacyjny, ponieważ

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

odmiennie niż to wynikało z unormowania k.z. daje tym osobom prawo żądania tylko renty obliczonej

stosownie do potrzeb poszkodowanego oraz do możliwości zarobkowych zmarłego, a nie renty mającej

wynagrodzić utracone korzyści (art. 162 § 2 k.z.).

I PR 374/67 wyrok SN 1967.12.29

LEX nr 13956

1. Sąd Wojewódzki przyznając dzieciom denata po 250 zł renty miesięcznej uznał, że świadczenia

otrzymane przez denata w postaci wyżywienia i umundurowania nie mogą być doliczone do jego

uposażenia jako podstawy do obliczenia renty. Z poglądem tym można się zgodzić. Wyżywienie i

umundurowanie należne oficerowi stanowi świadczenie przeznaczone wyłącznie dla niego, a nie dla jego

rodziny. W tym jednak wypadku należy udział oficera w wydatkach pokrywanych z jego uposażenia

określić w odpowiednio niższych rozmiarach, gdyż podstawowe jego potrzeby (wyżywienie i ubranie) są

zaspokajane z innych źródeł. Można jednak także pójść inną drogą, zaliczając także do globalnego

dochodu oficera przeznaczonego na utrzymanie domu otrzymywane przez niego świadczenia

umundurowania, wyżywienie z przeznaczeniem tylko dla niego samego. W tym jednak przypadku należy

udział oficera w wydatkach pokrywanych z budżetu domowego, określić odpowiednio wysoko. Obie drogi

rozumowania zastosowane w sposób konsekwentny powinny doprowadzić do tego samego rezultatu.

2. Sąd Wojewódzki przyznał łącznie wszystkim trzem powodom sumę 100.000 zł niezależnie od sumy

ponad 50.000 zł wypłaconej im na podstawie art. 33(a) ustawy o służbie wojskowej oficerów Sił

Zbrojnych. Strona pozwana uważa, że ta ostatnia suma powinna być w całości odliczona od sumy

przeznaczonego powodom przez sąd odszkodowania.

Jest to wniosek zbyt daleko idący. Ze względu na szczególnie ciężką sytuację rodziny G. związaną z

utratą jedynego opiekuna, tak niezbędnego dla ciężko chorej żony i dwojga drobnych dzieci, suma

50.000 zł odszkodowania byłaby zbyt niska. Sąd Najwyższy uznaje, że stosownym odszkodowaniem przy

uwzględnieniu świadczeń już otrzymanych przez powodów jest suma 35.000 zł dla żony i po 17.000 zł dla

dzieci Ewy i Konrada G.

I PR 397/67 wyrok SN 1967.12.15

LEX nr 13954

1. Żądanie powódki zasądzenia zaległej renty jest usprawiedliwione jedynie za okres 5 lat wstecz od dnia

wniesienia powództwa. Sąd Najwyższy, zamienia więc w tym zakresie wyrok Sądu Wojewódzkiego (art.

398 § 1 k.p.c.) uznając, że skoro strona pozwana zgłosiła dalej idący zarzut przedawnienia, którego

uwzględnienie uzasadniałoby oddalenie powództwa w całości, zarzut ten "implicite" dotyczy także

przedawnienia, którego uwzględnienie spowodowałoby jedynie częściowe oddalenie powództwa.

2. Żaden przepis k.p.c. nie zobowiązuje sądu do wydania wyroku bezpośrednio przed jego ogłoszeniem,

w wypadku gdy ogłoszenie wyroku uległo odroczeniu. Wręcz przeciwnie z brzmienia art. 332 § 1 k.p.c.,

który wyraźnie oddziela "wydanie" wyroku od jego ogłoszenia należy wnioskować, że obie te czynności

prawne może dzielić pewien okres czasu. Jest to logiczne, gdyż jeśli narada nad wyrokiem zostaje

zakończona przed upływem okresu, na który zostało odroczone jego ogłoszenie - nie ma potrzeby

odkładania sporządzenia i podpisania wyroku. W myśl art. 322 § 1 k.p.c. przed ogłoszeniem wyroku Sąd

nie jest jeszcze związany podpisanym dokumentem wyroku, a więc jego treść może jeszcze ulec zmianie.

Doręczenie stronom wyroku przed jego ogłoszeniem nie jest też, naruszeniem tajności pokoju narad. Z

art. 324 § 1 k.p.c. wynika, że niejawność obejmuje samą naradę sędziów tj. dyskusję i głosowanie nad

treścią wyroku, a nie treść wydanego wyroku. Nie ulega wątpliwości, że treść wyroku przed jego

ogłoszeniem nie powinna być udostępniana stronom, chociażby z tego względu, że może ona jeszcze ulec

zmianie (art. 332 § 1 k.p.c.) Żadnego naruszenia zaś przepisów postępowania nie można dopatrzyć się w

tym, że wydany wyrok także przed jego ogłoszeniem stanie się dostępny dla pracowników sekretariatu

sądowego, gdyż w przypadku odroczenia ogłoszenia wyroku na podstawie art. 326 § 1 może to być

związane z normalnym tokiem pracy kancelaryjnej sądu.

W konkluzji uznać należy, że choć doręczenie stronom odpisu przed jego ogłoszeniem stanowi naruszenie

przepisów postępowania, a w szczególności art. 331 § 2 k.p.c., to jednak naruszenie to nie stanowi

podstawy rewizyjnej.

(...)

I PR 389/67 wyrok SN 1967.12.12

LEX nr 13953

Słusznie zarzuca w rewizji powód, że wysokość zasądzonego na jego rzecz zadośćuczynienia nie jest w

okolicznościach sprawy stosowna w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. Według niewadliwych i

niekwestionowanych ustaleń zaskarżonego wyroku powód doznał w wypadku ciężkich obrażeń ciała, a w

następstwie tego wypadku utracił całkowitą zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Uwzględniając

przy tym wiek powoda (w chwili wypadku 35 lat), uznać należy za stosowne zadośćuczynienie pieniężne

za doznaną krzywdę kwotę 60 000 zł.

Nie znajduje usprawiedliwienia w okolicznościach sprawy żądanie zasądzenia dodatkowo kwoty 1.000 zł

miesięcznie jak twierdzi powód - za zwiększone potrzeby. Powód jako rencista ma bowiem prawo do

bezpłatnej opieki lekarskiej w pełnym zakresie oraz do otrzymania bezpłatnie leków przepisanych przez

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

lekarzy. Jako zaś inwalida II grupy nie wymaga opieki innej osoby.

I PR 386/67 wyrok SN 1967.12.06

LEX nr 13952

Samo złożenie na rozprawie w nieobecności prawidłowo zawiadomionego o terminie pełnomocnika

powoda pisma przygotowawczego pozwanego, zawierającego w treści odwołanie się do dowodów znanych

i powoływanych przez drugą stronę oraz powtarzającego zarzuty zgłoszone wprawdzie w odpowiedzi na

pozew nie stanowi w świetle art. 214 i nast. k.p.c. podstawy do odroczenia rozprawy, zwłaszcza w

postępowaniu w sprawie o roszczenia pracownika dochodzącego odszkodowania za wypadek przy pracy

(art. 459 i nast. k.p.c.). W sprawach tego rodzaju Sąd obowiązany jest do możliwie szybkiego

rozstrzygnięcia sprawy, przy zapewnieniu oczywiście - należytej ochrony uzasadnionym interesem

pracowniczym.

II PR 438/67 wyrok SN 1967.12.05

OSNC 1968/6/110

Roszczenia odszkodowawcze w art. 24 dekretu o p.z.e. mogą przysługiwać pracownikowi, chociażby nie

został uznany za inwalidę w rozumieniu przepisów normujących warunki uzyskania świadczeń

ubezpieczeniowych.

III PZP 34/67 uchwała SN 1967.11.21

OSNC 1968/6/94

Dla stwierdzenia, że roszczenie z art. 24 ust. 2 lub art. 25 ust. 2 dekretu o p.z.e. o naprawienie szkody,

której pracownik doznał w zatrudnieniu, wynikło ze zbrodni lub występku i ulega przedawnieniu z

upływem lat dziesięciu (art. 442 § 2 k.c.), niezbędne jest ustalenie istnienia przedmiotowych i

podmiotowych znamion zbrodni lub występku oznaczonych w prawie karnym; imienne wskazanie sprawcy

przestępstwa nie jest konieczne; natomiast wystarcza ustalenie, że sprawcą jest organ zakładu pracy

albo którykolwiek z jego pracowników bądź osoba, za której postępowanie zakład pracy jest

odpowiedzialny w myśl art. 429 lub 430 k.c.

I PR 356/67 wyrok SN 1967.11.17

LEX nr 13950

Nie ma racji Sąd Wojewódzki, gdy drogą interpretacji pojęcia adekwatnego związku przyczynowego

dochodzi do wniosku, że pozwane Przedsiębiorstwo nie może ponosić odpowiedzialności za szkody

poniesione przez powoda wskutek błędnie postawionej diagnozy lekarskiej i błędnie zastosowanego

leczenia. Pewne błędy w diagnozie lekarskiej zwłaszcza wywołane ostrożnością lekarza, jak również

zastosowanie leczenia, które następnie okazuje się błędne, są zawsze możliwe i nie mogą być uważane za

nieadekwatne następstwa spowodowania uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia.

Natomiast za szkody wyrządzone powodowi przez błędne uznanie go za inwalidę przez K.I.Z. po

zakończeniu leczenia i ustania wszelkich dolegliwości związanych z wypadkiem pozwane Przedsiębiorstwo

odpowiedzialności ponosić już nie mogłoby. Tego rodzaju bowiem następstwa wypadku uznać należy za

wykraczające poza granice adekwatnego związku przyczynowego z wypadkiem, którego powód doznał.

I PR 354/67 wyrok SN 1967.11.17

OSNC 1968/8-9/146

W wypadku szkód wynikłych dla pracownika wskutek nabawienia się w okresie zatrudnienia choroby

zawodowej terminem początkowym, od którego należy liczyć bieg trzyletniego przedawnienia, jest -

według prawidłowej wykładni art. 283 § 2 k.z. (obecnie art. 442 § 1 k.c.) - dzień, w którym

poszkodowany dowiedział się ze źródeł kompetentnych (z reguły od komisji lekarskiej ZUS-u lub od

lekarzy specjalistów, pod których opieką pozostawał) o istocie swego schorzenia jako choroby zawodowej

i o przyczynach, które mogły ten stan chorobowy spowodować. Dopiero świadomość tych elementów

wyczerpuje dyspozycję art. 283 § 2 k.z. (art. 442 § 1 k.c.).

I PR 355/67 wyrok SN 1967.11.17

OSNC 1968/6/109

1. Jeżeli się okaże, że do powstania wypadku - niezależnie od stanu podchmielenia pokrzywdzonego -

przyczyniły się również uchybienia z zakresu bhp po stronie zakładu pracy, to oddalenie wówczas w

całości powództwa nie byłoby uzasadnione i naruszałoby art. 24 dekretu o p.z.e., natomiast mogłoby to

być usprawiedliwione zastosowanie art. 158 § 2 k.z.

2. Samo przekroczenie przez biegłego zakresu poruczonego mu zadania nie dyskwalifikuje w całości jego

wypowiedzi i nie pozbawia charakteru środka dowodowego tych jego stwierdzeń, do wyjaśnienia których

został powołany i które wymagały wiadomości specjalnych.

I PR 346/67 wyrok SN 1967.11.03

LEX nr 13949

1. Przy obliczeniu wysokości należnej powódce renty, należy odliczyć od ogólnych dochodów denata

dodatek żywnościowy oraz alimenty w kwocie 300 zł miesięcznie jakie płaciłby on za dziecko

pozamałżeńskie. Pozostałą różnicę należałoby podzielić na części odpowiadające ilości głów w rodzinie

denata.

2. Dodatek mundurowy ma wpływ na powiększenie budżetu przeznaczonego na utrzymanie rodziny

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

denata i dlatego Sąd Wojewódzki słusznie wliczył ten dodatek do podstawy obliczenia renty wyrównawczej

3. Skoro obowiązkiem denata, który pracował jako pilot odrzutowy było przeznaczenie dodatku

żywnościowego wyłącznie na zaspokojenie jego potrzeb osobistych, należało uznać, że dodatek ten z

istoty swej nie mógł stanowić źródła utrzymania jego rodziny, a tym samym nie może być też wliczany do

podstawy obliczenia renty wyrównawczej.

I PR 318/67 wyrok SN 1967.10.23

LEX nr 13948

Dodatek mundurowy stanowił pozycję zarobków denata, odciążając go od wydatków na odzież. Gdyby nie

pobierał on tego dodatku, musiałby zakupywać umundurowanie z pieniędzy przeznaczonych na

utrzymanie swej rodziny. Dodatek mundurowy powiększał więc fundusze przeznaczone na utrzymanie

rodziny i dlatego Sąd Wojewódzki słusznie włączył wartość tego dodatku do sumy zarobków denata,

stanowiącej podstawę wyjściową prawidłowego obliczenia należnej renty wyrównawczej.

Dotyczy to odpowiednio dodatku żywnościowego.

II PR 338/67 wyrok SN 1967.10.04

LEX nr 13946

Uchwała Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (z 23/29.4.1965 III PO 3/65/OSN z 1965, p. 198) dotyczy

wyłącznie świaczeń z umowy ubezpieczenia NW zawartej przez zakłady pracy na swój koszt, przy czym w

świetle tej uchwały odszkodowanie z art. 24 dekretu o p.z.e.- w braku odmiennego postanowienia układu

zbiorowego pracy lub umowy - nie podlega ograniczeniu o otrzymanie świadczenia z ubezpieczenia NW,

które jedynie winny być wzięte pod uwagę przy określaniu wysokości odpowiedniego zadośćuczynienia z

art. 445 § 1 k.c. Mając na uwadze zarówno powyższe wskazania, jak i długotrwałość i dotkliwość cierpień

fizycznych powoda oraz nieodwracalność skutków w zakresie utraty zdrowia i zdolności do zarobkowania,

a także doznanej dotychczas oraz w przyszłości krzywdy w związku z rozległym oszpeceniem twarzy i

górnych kończyn - trzeba uznać za prawidłowe stanowisko Sądu I instancji, przyjmujące 70 000 zł za

odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, nawet biorąc pod uwagę

pobrane z PZU 35 000 zł. z tytułu ubezpieczenia NW. Od tych 70 000 zł podlega odliczeniu uzyskana

przez powoda suma 40 000 zł z tytułu ubezpieczenia NW. W tych warunkach uzasadnione jest jeszcze

roszczenie powoda o 30 000 zł. którą to sumę należało więc powodowi zasądzić, zmieniając odpowiednio

zaskarżony wyrok co do istoty (art. 390 § 1 k.p.c.).

III UZP 3/67 uchwała SN 1967.09.29

OSNC 1968/3/33

Wypadek, któremu uległ marynarz w czasie rejsu zagranicznego, przybywając na lądzie za zgodą

właściwego przełożonego, jest wypadkiem pozostającym w związku z zatrudnieniem w rozumieniu art. 36

dekretu z dnia 25 VI 1954 r. o p.z.e., chyba że wypadek został wywołany przez samego poszkodowanego.

I PR 285/67 wyrok SN 1967.09.19

OSNC 1968/3/55

W wypadku gdy zwiększyły się potrzeby poszkodowanego w zakresie odżywiania się ze względów na

rodzaj skutków wypadku i konieczność ich usunięcia, nie ma podstawy do oddalenia powództwa o rentę

uzupełniającą w tym zakresie tylko na tej podstawie, że potrzeby te mogłyby być zaspokojone z sumy

przyznanej tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

I PR 264/67 wyrok SN 1967.09.08

LEX nr 13943

Przyznając powodowi tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę 80 000 zł Sąd Wojewódzki nie

naruszył art. 445 § 1 k.c., gdyż przy uwzględnieniu pobranej z P.Z.U. kwoty 40 000 zł, do czego był Sąd

zobowiązany zgodnie z zasadą prawną uchwaloną w dniu 29 kwietnia 1965 r. przez Sąd Najwyższy w

pełnym składzie Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (III PO 3, 65, OSN z 12/1965 poz. 198), 80 000 zł

stanowi sumę odpowiednią w rozumieniu powołanego przepisu, uwzględnia ona bowiem w dostatecznej

mierze rozmiar i trwałość doznanej krzywdy powoda i mieści się w granicach sum przyjętych w praktyce

sądów w razie inwalidztwa I grupy.

Ocena wysokości odszkodowania należy do sądu merytorycznego i nie podlega w postępowaniu

rewizyjnym wzruszeniu, chyba że została by uznana za dowolną, ku czemu jednak w konkretnych

okolicznościach nie ma podstaw. Przyznaniu wyższego zadośćuczynienia stoi również na przeszkodzie

ukształtowany w judykaturze Sądu Najwyższego postulat miarkowania jednorazowych sum przyznanych

poszkodowanym z tytułu doznanej krzywdy. Chociaż skarżący trafnie podnosi, iż przy określeniu

wysokości zadośćuczynienia nie należy brać pod uwagę wydatków, które poniósł już zakład pracy w

związku z pobytem powoda w szpitalu (34.390,65 zł) i tym bardziej subwencji udzielonych powodowi z

funduszu Rady Pracowniczej (5.346,05) i z Rady Zakładowej (5.249,40 zł) jednakże całkowite

wyeliminowanie z rozważeń wymienionych sum również nie uzasadnia zarzutu, że Sąd Wojewódzki

zasądzając 80 000 zł

naruszył prawo materialne.

II PR 318/67 wyrok SN 1967.09.01

LEX nr 13942

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Nie narusza art. 445 § 1 k.c. przyznanie przez Sąd Wojewódzki tytułem zadośćuczynienia pieniężnego

kwoty 60.000 zł nawet przy uwzględnieniu pobranej już przez powoda kwoty 12.000 zł z PZU tytułem

ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków, zgłoszonego i opłaconego przez zakład pracy, gdy

się zważy ogrom doznanej krzywdy przez powoda, liczącego w chwili wypadku 35 lat, trwale odtąd

niezdolnego - jak ustaliły komisje lekarskie w postępowaniu rentowym - do jakiejkolwiek pracy, za czym

przemawia zaliczenia go do drugiej grupy inwalidów. Sama hipotetyczna możliwość poprawy stanu

zdrowia poszkodowanego w przyszłości, nie uprawdopodobniona jakimiś konkretnymi przejawami, jako

pozbawiona cech obiektywnych przesłanka nie może być brana pod uwagę przy określeniu wysokości

zadośćuczynienia.

II PR 318/67 wyrok SN 1967.09.01

OSNC 1968/2/30

Przy określaniu renty wyrównawczej nie bierze się za podstawę przeciętnego, statystycznego zarobku

pracownika pełniącego taką samą funkcję i o takich samych kwalifikacjach, jeżeli ten zarobek jest niższy

od osiąganego przez pracownika poszkodowanego wskutek wypadku, chyba że zostanie wykazane, że z

przyczyn niezależnych od osobistych właściwości poszkodowanego również jego zarobek w najbliższym

okresie uległby obniżce.

I PR 246/67 wyrok SN 1967.08.26

LEX nr 16192

Twierdzenie powoda z zawodu maszynisty rotacyjnego, zawarte w rewizji, o nieodwracalnej stracie szans

zatrudnienia na przyszłość budzi wątpliwości, które wzrastają w świetle rozporządzenia Rady Ministrów z

dnia 5.V.1967 r. w sprawie planowego zatrudnienia inwalidów (Dz. U. Nr 20, poz. 88). Przewiduje ono

przeszkolenie zawodowe przez zakłady pracy skierowanych do nich inwalidów i udzielenie im przez

wojewódzkie poradnie rehabilitacji zawodowej wskazań co do odpowiedniego ich zatrudnienia.

Nadto zakład pracy obowiązany jest - nawet bez skierowania przez właściwe do spraw zdrowia i opieki

społecznej organy prezydiów rad narodowych - zapewnić naukę zawodu lub przyuczenia do określonej

pracy swemu pracownikowi, który stał się trwale niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy (§ 4

ust. 2 i § 10 ust. 3 cyt. rozp.). Właściwe do spraw zdrowia i opieki społecznej organy prezydiów rad

narodowych współdziałając z organami zatrudnienia są obowiązane do udzielenia szczególnej pomocy w

zapewnieniu zatrudnienia inwalidom zdolnym do pracy (§ 6 ust. 1 pkt 1 tegoż rozp.).Powód jest właśnie

takim inwalidą. Nie wykazał on, by zwracał się do właściwego organu prezydium rady narodowej o

skierowanie go do pracy, którą mógłby wykonywać bez szkody dla zdrowia stosownie do swej sprawności

fizycznej i kwalifikacji zawodowych zgodnie ze wskazaniami komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i

zatrudnienia (§ 9 ust. 1 pkt 2 cyt. rozporz.).

Dochodzi więc potrzeba dokonania przez Sąd Wojewódzki uzupełniających ustaleń co do aktualnych

możliwości zarobkowych powoda i szans podwyższenia jego zarobków przy wykorzystaniu środków

przewidzianych w omówionych wyżej przepisach, normujących planowe zatrudnienie inwalidów. Dopiero

po wyjaśnieniu sprawy w tym zakresie Sąd Wojewódzki będzie mógł orzec o wysokości należnej

powodowi renty wyrównawczej. Zaskarżony wyrok nie mógł także utrzymać się w części oddalającej

powództwo o zadośćuczynienie za cierpienia fizyczne i krzywdę wyrządzoną powodowi przez utratę

możliwości wykonywania wyuczonego zawodu. Orzeczenie bowiem zasięgu tej krzywdy należy do

wyjaśnienia, czy ewent. w jakim zakresie powód może nadal wykorzystywać swe wykształcenie i

doświadczenie zawodowe.

II PR 265/67 wyrok SN 1967.08.14

LEX nr 13938

Sugerowana przez pozwany zakład pracy teoretyczna możliwość poprawy stanu zdrowia poszkodowanego

w przyszłości, niczym nie uprawdopodobniona, nie może - jako pozbawiona cech obiektywnej przesłanki

być brana pod uwagę przy określeniu wysokości należnego poszkodowanemu odszkodowania.

II PR 268/67 wyrok SN 1967.08.07

LEX nr 16191

UWAGA: teza częściowo nieaktualna

10-letnie przedawnienie roszczenia o odszkodowanie z art. 283 § 3 lub 4 kz biegnie nie od daty

rozwiązania umowy o pracę, lecz od dnia spełnienia czynu wyrządzającego szkodę lub względnie od dnia

popełnienia przestępstwa.

W sprawie, z której czyn niedozwolony lub przestępstwo ma polegać na tym, że pozwany zakład pracy

zaniechał stosowanie środków zabezpieczających górników przed szkodliwymi skutkami zapylenia

względnie na dopuszczeniu do pracy w szkodliwych dla zdrowia warunkach. Jako początek biegu

przedawnienia należy przyjmować datę nie późniejszą niż dzień, z którym poszkodowany przestał się

stykać ze szkodliwymi dla zdrowia warunkami, a więc kiedy faktycznie zaprzestał pracować w kopalni.

Dzień ten nie musi być identyczny z dniem, w którym stosunek pracy został rozwiązany.

Pogląd strony powodowej w odpowiedzi na rewizję, jakoby początkowy termin przedawnienia 10-letniego

należało liczyć od dnia ujawnienia się szkody (stwierdzenie choroby zawodowej) nie jest możliwy do

przyjęcia jako wyraźnie sprzeczny z treścią art. 283 § 3 i 4 k.z.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Według ustalonego już orzecznictwa nie jest też możliwe uznanie zarzutu przedawnienia za sprzeczny z

zasadami współżycia społecznego w wypadku, gdy chodzi o 10-letnie przedawnienie.

III URN 10/72 wyrok SN 1967.06.22

OSNC 1972/12/226

Określone w art. 10 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w

razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8) świadczenie w postaci (należnego za okres leczenia)

wyrównania w wysokości 80% zarobku pobieranego przed wypadkiem nie jest uzależnione od leczenia

poszkodowanego pracownika w szpitalu lub sanatorium, jak to przewiduje przepis art. 9 ust. 1 cyt.

ustawy co do nabycia prawa do 10-procentowego dodatku do zasiłku.

I PR 118/67 wyrok SN 1967.05.05

LEX nr 13932

W razie stwierdzenia, że poszkodowany doznał cierpień fizycznych i rozstroju zdrowia, które przez krótki

nawet okres czasu wytrąciły go z równowagi i zakłóciły tok jego życia i pracy, przyznanie mu

przewidzianego w przepisie art. 165 § 1 k.z. (obecnie 445 § 1 k.c.) zadośćuczynienia będzie z reguły

uzasadnione. Jedynie w rzadkich wypadkach, gdy i sam uraz był zupełnie nieznaczny i nie wywołał

ujemnych skutków lub zakłóceń w dziedzinie przeżyć poszkodowanego lub w jego życiu i pracy - odmowa

przyznania mu zadośćuczynienia nie będzie sprzeczna z przepisem art. 165 § 1 k.z.

II PR 99/67 wyrok SN 1967.04.18

LEX nr 13931

Wysokość stosownego odszkodowania z art. 446 § 3 k.c. przyznanego najbliższym członkom rodziny

zmarłego wskutek uszkodzenia ciała, zależy przede wszystkim od stopnia pogorszenia się ich sytuacji

życiowej, z tym zastrzeżeniem, że według wymagań ustawodawcy pogorszenie to musi być w każdym

razie znaczne, by mogło stanowić podstawę przyznania z tego tytułu jakiejkolwiek sumy pieniężnej.

Skoro więc znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej członków rodziny zmarłego stanowi konieczną

ustawową przesłankę, warunkującą możliwość przyznania stosownego odszkodowania, powoływanie się

na nią nie uzasadnia jeszcze odstępstwa od ukształtowanej w orzecznictwie sądowym - pod rządem art.

166 k.z., lecz nadal aktualnej - praktyki, kierującej się postulatem miarkowania sum przyznanych

członkom rodziny zmarłego.

Odszkodowanie z art. 446 § 3 k.c. jest przyznane oddzielnie dla każdego z najbliższych członków rodziny

zmarłego, określenie przeto jego "stosowności" uzależnione jest od konkretnych okoliczności,

dotyczących indywidualnie każdego z uprawnionych. Ilość więc pozostałych członków rodziny w zasadzie

nie stanowi okoliczności, która mogłaby mieć wpływ na zmniejszenie względnie zwiększenie odszkodowań

przyznanych poszczególnym członkom rodziny.

II PR 162/67 wyrok SN 1967.04.17

LEX nr 13930

1. Istnieje normalny związek przyczynowy pomiędzy doznanym stłuczeniem ręki a stratą zdolności do

pracy w wypadku, gdy utrata zdolności wynika z tego, że osoba która doznała stłuczenia cierpiała na

ukrytą wadę układu naczyniowego ze skazą krwiotwórczą.

2. Pozwane Zakłady odpowiadają za normalne następstwa zaniechania, z którego szkoda wynikła.

Normalnym następstwem upadku powódki było wyzwolenie ukrytej u niej wady układu naczyniowego ze

skazą krwiotoczną. Żadne inne okoliczności zewnętrzne nie włączyły się do tego łańcucha przyczyn i

skutków. Do chwili wypadku powódka, pomimo ukrytej wady organizmu, była w pełni zdolna do pracy.

Wypadek doprowadził w konsekwencji do uznania jej za inwalidkę.

I PR 81/67 wyrok SN 1967.04.06

OSNC 1967/10/187

Zatrudnienie więźnia u osoby trzeciej nie wyłącza odpowiedzialności Skarbu Państwa na podstawie

przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 243) za szkodę, jakiej doznał wskutek

wypadku przy pracy, jeżeli funkcjonariusze więzienni zaniedbali swych obowiązków z racji nadzoru nad

więźniami.

II PR 98/67 wyrok SN 1967.04.05

LEX nr 13927

Bezpodstawne jest twierdzenie rewizji, że Sąd zasądził na rzecz wdowy i córki stosowne odszkodowanie z

art. 446 § 3 k.c. jako najbliższym członkom rodziny, a nie zadość uczynienia dla poszkodowanego, o

które roszczenie przeszło na spadkobierców ze względu na to, że powództwo zostało wytoczone za życia

poszkodowanego.

Nie mógł Sąd traktować w niniejszej sprawie matki i córki jako osoby uprawnione z art. 446 § 3, bo nie

było z ich strony odrębnego powództwa.

I PR 35/67 wyrok SN 1967.03.29

LEX nr 13926

Dodatek dewizowy wypłacany pracownikom w czasie rejsu nie jest częścią wynagrodzenia a więc nie

należy go uwzględniać przy ustaleniu wysokości renty. Według bowiem uchwały Nr 313/59 Komitetu

Ekonomicznego Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1959 r. (znak RM 524/59) oraz protokołu dodatkowego Nr

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

2 z dnia 18 lipca 1959 r. do Umowy Zbiorowej w Polskiej Marynarce Handlowej z listopada 1948 r.

wynagrodzenie pracowników zatrudnionych na statkach uprawiających żeglugę międzynarodową w

Polskiej Marynarce Handlowej składa się z płacy zasadniczej dodatku funkcyjnego lub gospodarczego oraz

dodatku eksploatacyjnego. Natomiast dodatek dewizowy nie stanowi elementu płac, nie wchodzi on do

funduszu płac i wolny jest od podatku. Dodatek ten wypłaca się za każdy dzień pobytu statku poza

portem krajowym, wypłaca się go za granicami Państwa Polskiego, a wypłaty jego dokonuje się w formie

zaliczki na poczet diet. Oznacza to więc, że dodatek dewizowy wypłacany członkom załogi statków

Polskiej Marynarki Handlowej w czasie rejsów poza granicami Państwa Polskiego, nie stanowi elementu

wynagrodzenia za pracę, lecz jest dietą i dlatego dodatek ten nie podlega naliczeniu do dochodów

(zarobków) pracownika w rozumieniu art. 446 § 2 k.c..

I PR 21/67 wyrok SN 1967.02.15

LEX nr 13923

Gdy chodzi o ustalenie odszkodowania w formie renty na przyszłość prawdopodobieństwo przemawia za

tym, że pracownik, który uległ wypadkowi w czasie pracy, pracowałby - gdyby nie wypadek - tak długo,

jak długo pozwalałyby mu zachowane siły i ogólny stan zdrowia. Kiedy taki moment nastąpi, trudno jest

przewidzieć. Z tej przyczyny najczęściej nie określa się końcowego terminu obowiązku wypłacania renty z

tytułu odszkodowania. Jeżeli już w czasie trwania procesu ujawnią się okoliczności, które w przyszłości

mogą mieć wpływ na ustanie lub ograniczenie obowiązku płacenia renty, Sąd powinien okoliczności te

uwzględnić w wyroku. W braku takich okoliczności, a więc gdy brak jest podstaw do poczynania ustaleń w

zakresie trwania renty sąd nie ma obowiązku określenia w wyroku zasądzającym rentę daty, do której

renta ta ma być wypłacana. Zresztą obowiązujące przepisy zapewniają stronie zobowiązanej możliwość

żądania w osobnym procesie uchylenia lub ograniczenia swego obowiązku, gdy uzasadniają taką zmianę

okoliczności, które zajdą po wypadku zobowiązującym do płacenia renty (art. 907 § 2 k. c. w związku z

art. XLXX § 2 przep. wprow. k. c.).

W sprawach o rentę należną z tytułu odszkodowania za utratę zdolności do pracy zarobkowej

pracownikowi, który wkrótce osiągnie wiek uprawniający do uzyskania renty starczej według przepisów o

zaopatrzeniu emerytalnym, sąd obowiązany jest wyjaśnić, czy istnieją podstawy do ustalenia, w jakim

czasie pracownik przestałby pracować i przeszedłby na rentę starczą. Treść możliwych ustaleń jest różna

w zależności od konkretnych okoliczności danego przypadku. Trzeba mieć bowiem na uwadze, że

sytuacja codzienna kształtuje się różnie w różnych zawodach i rejonach kraju. Należy więc w takiej

sprawie badać, czy - ewentualnie jak długo - pracownik w zależności od swych kwalifikacji zawodowych,

sytuacji kadrowej w jego zawodzie, warunków mieszkaniowych itd. kontynuowałby pracę po uzyskaniu

uprawnień emerytalnych.

II PR 20/67 wyrok SN 1967.02.09

LEX nr 13922

Każdy człowiek w granicach swoich możliwości powinien pracować. Poszkodowany ma obowiązek uczynić

wszystko, co leży w granicach jego możliwości aby zmniejszyć wysokość szkody.

I PR 510/66 wyrok SN 1967.01.11

LEX nr 13919

Urodzenie się małoletniego powoda po śmierci ojca nie wyłącza jego uprawnień do odszkodowania i renty.

Wdowie nawet zdolnej do samodzielnego utrzymania się przysługuje renta wyrównawcza, jeżeli

wychowuje ona małe dzieci, bądź usprawiedliwione to jest koniecznością stałej opieki nad chorymi

dziećmi.

I PR 510/66 wyrok SN 1967.01.11

OSNC 1967/7-8/141

Wdowie, która w dniu śmierci męża była w ciąży, przysługuje renta z art. 446 § 2 k.c., jako niezdolnej do

wykonywania zatrudnienia.

II PR 508/66 wyrok SN 1966.12.13

LEX nr 13917

Przy oznaczeniu odszkodowania należnego pracownikowi od zakładu pracy za utratę możliwości awansu

zawodowego trzeba m. in. ustalić wymagania przeciętnie stosowane przy awansach w danym zawodzie co

do danej kategorii pracowników, w zakresie wykształcenia, stażu pracy itp., a ponadto trzeba ustalić,

jaka jest sytuacja kadrowa na określonym odcinku pracy. Istnienie bowiem zapotrzebowania lub jego

brak na pewną kategorię pracowników może wpływać na stopień regularności i szybkości ich

awansowania. Zbadania także wymaga okres, w jakim pracownicy przeciętnie spełniają niezbędne dla

awansu wymagania, dotyczące w szczególności dodatkowego szkolenia zawodowego.

Jednakże wysokość odszkodowania powinna być zawsze odpowiednikiem konkretnej szkody w granicach,

w których stanowi ona następstwo normalnego toku przyczyn i skutków. Ustalenie utraconych korzyści w

postaci możliwości awansu zawodowego powinno więc uwzględnić także osobiste szanse poszkodowanego

na uzyskanie awansu ze względu na jego kwalifikacje zawodowe, przebieg jego dotychczasowej pracy

zawodowej i osiągane już w tej pracy osiągnięcia m. in. awanse. Uzyskanie przez pracownika

wcześniejszego niż przeciętnie awansu albo jego brak mimo zatrudnienia uzasadniającego na ogół

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

"przeciętny" awans może stanowić - w zależności od całokształtu okoliczności danej sprawy - przesłankę

dla prognoz w tym zakresie, chyba że wykazane zostaną szczególne okoliczności uzasadniające odmienną

ocenę.

(...)

II PR 479/66 wyrok SN 1966.12.02

LEX nr 13915

Żonie zmarłego pracownika nie przysługuje roszczenie o zadośćuczynienie i rentę nawet wtedy, gdy

śmierć pracownika pozostawała w związku przyczynowym z wypadkiem w zatrudnieniu, jeśli jego

roszczenia z tego wypadku zostały za jego życia zaspokojone lub prawomocnie rozstrzygnięte.

I PR 466/66 wyrok SN 1966.11.16

OSNC 1967/6/112

Obowiązek zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego istnieje tylko wtedy, gdy naruszenie przez zakład pracy

jego obowiązku z zakresu bhp spowoduje powstanie nowego schorzenia, ale również wtedy, gdy w

następstwie zawinionych nieodpowiednich warunków pracy nastąpi pogłębienie istniejącego rozstroju

zdrowia lub nawet pozostające bez wpływu na kliniczny obraz choroby zaostrzenie się cierpień fizycznych

poszkodowanego.

I PR 448/66 wyrok SN 1966.11.03

LEX nr 13912

1.Pogląd prawny, wyrażony w orzeczeniu 7 sędziów S. N. z dn. 1-15. XII.51 r. sygn. C. 15/51/Zb. O. S.

N. poz. 3 z 1953 r. jakkolwiek wydany na tle przepisu art. 162 § 2 k. z., zachowuje swą aktualność i w

świetle przepisu art. 446 § 2 k. c. który zakres uprawnień odszkodowawczych wdowy po zmarłym w

wypadku w zatrudnieniu pracowniku regulują niemal analogicznie i nie wprowadza w zakresie tych

uprawnień istotnych zmian.

2.Przesłanką zasądzenia odszkodowania z art. 446 § 3 k.c. w związku ze śmiercią jedynego żywiciela jest

sam fakt znacznego pogorszenia się sytuacji życiowej pozostałych członków rodziny, a nie dopiero

powstanie konkretnej szkody majątkowej w źródłach utrzymania.

II PR 336/66 wyrok SN 1966.09.08

LEX nr 13909

Nadmierna ilość pracowników o ograniczonej zdolności do pracy mogłaby ujemnie oddziaływać na

ekonomiczny wynik działalności zakładu pracy. Tę niedogodność winien jednak znosić w pierwszym

rzędzie zakład pracy, w którym pracownik uległ wypadkowi przy pracy, a nie dążyć do przerzucenia tej

niedogodności na obcy zakład pracy. Jeżeli jednak brak odpowiednich stanowisk czy inny ważny interes

zakładu pracy uniemożliwia przesunięcie takiego pracownika do innej pracy u siebie, ani też znalezienia

pracy w innym zakładzie, wówczas niemożność wykorzystania przez pracownika swej uszczuplonej

zdolności do pracy obciąża skutkami zakład pracy, stanowiąc jeden z elementów ryzyka prowadzenia

przedsiębiorstwa, którego wyrazem będzie obowiązek pokrycia całej szkody mimo zachowanej przez

pracownika częściowej zdolności do pracy, której wykorzystać nie jest w stanie.

I PR 352/66 wyrok SN 1966.08.24

LEX nr 13907

Wysokość otrzymywanych przez powodów dodatków rodzinnych, zarówno za życia ojca, jak i po jego

śmierci nie może stanowić podstawy do obliczenia renty uzupełniającej należnej od pozwanego, gdyż

stanowią one świadczenie przysługujące powodom z ubezpieczenia społecznego niezależnie od obowiązku

naprawienia szkody przez jego sprawcę.

I PR 293/66 wyrok SN 1966.08.05

LEX nr 13904

Jak wynika z zestawienia treści § 2 i 3 art. 446 k.c. nawet naprawienie przez zobowiązanego (lub przez Z.

U. S.) szkody, wyrażającej się w utracie środków utrzymania uzyskiwanych od zmarłego, nie wyłącza

zasądzenia najbliższym członkom jego rodziny stosownego odszkodowania, o którym mowa w § 3 tego

artykułu. Przepis ten bowiem stanowi, że Sąd może "ponadto", a więc niezależnie od renty wyrównawczej

z § 2 tegoż artykułu, przyznać to odszkodowanie najbliższym członkom rodziny zmarłego, jeżeli wskutek

jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej.

To pogorszenie występuje zarówno z trafnie podkreślonej przez Sąd Wojewódzki utracie spodziewanych w

przyszłości korzyści, związanych z przypuszczalnym (wobec młodego wieku - 27 lat) zwiększeniem

zarobków zmarłego, jak i w szczególności w pozbawieniu rodziny opieki, ciepła i uczucia ojcowskiego i

mężowskiego, jak również pomocy w gospodarstwie domowym, a zwłaszcza w wychowaniu i kształceniu

synów.

III URN 14/66 wyrok SN 1966.07.14

OSNC 1967/3/57

Przy ustalaniu inwalidztwa osoby ubiegającej się o rentę inwalidzką z powodu wypadku w zatrudnieniu,

która w ciągu ostatnich 10 lat zmieniała kilkakrotnie swe zatrudnienie, należy jedno z tych zatrudnień

ustalić jako dotychczasowe zatrudnienie zgodnie z wymaganiem § 4 ust. 1 rozp. Min. Pracy i Opieki

Społecznej z dnia 27 XI 1958 r. w sprawie orzekania o inwalidztwie i zaliczeniu do jednej z grup

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

inwalidów (Dz. U. Nr 37, poz. 368). Ze względu na tak ustalone dotychczasowe zatrudnienie powinni

biegli lekarze orzec o zdolności lub niezdolności tej osoby z uwzględnieniem okoliczności wymienionej w §

3 cytowanego rozporządzenia.

II CR 421/65 wyrok SN 1966.06.02

OSP 1967/3/67

1. Pracownik, który uległ wypadkowi w zatrudnieniu, ma roszczenie odszkodowawcze przeciwko

każdemu, kto zawinił wypadek, niezależnie od tego, czy jest to pracodawca czy osoba trzecia.

2. Jakkolwiek przepisy bhp są ustanawiane w interesie pracowników, naruszenie tych przepisów jeśli

spowoduje szkodę osoby niezatrudnionej w danym zakładzie pracy a uprawnionej do przebywania w nim,

uzasadniać będzie odpowiedzialność zakładu wobec tej osoby na podstawie art. 134 k.z. (obecnie art.

415 k.c.).

III PZP 12/66 uchwała SN 1966.05.19

OSNC 1967/1/3

Sprawy z powództwa więźnia przeciwko Skarbowi Państwa o naprawienie szkody wyrządzonej przez

funkcjonariuszy administracji więziennej należą do właściwości sądów wojewódzkich (art. 17 pkt 3 k.p.c.).

III PRN 34/66 postanow. SN 1966.05.19

OSP 1967/10/232

Do funkcjonariuszów Milicji Obywatelskiej nie ma zastosowania art. 24 dekretu o powszechnym

zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Funkcjonariusz MO, poza roszczeniami przysługującymi mu na podstawie ustaw z dnia 31 stycznia 1959

r. o stosunku służbowym funkcjonariuszów MO (Dz.U. Nr 12, poz. 69) i o zaopatrzeniu emerytalnym

funkcjonariuszów MO i ich rodzin (Dz.U. Nr 12, poz. 70), może dochodzić dalszych "uzupełniających"

roszczeń odszkodowawczych na podstawie ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o odpowiedzialności

Państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszów państwowych (Dz.U. Nr 54, poz. 243) lub

odpowiednio art. 417 i nast. k.c.

III URN 9/66 wyrok SN 1966.05.17

OSNC 1966/12/225

Rencista pobierający z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych rentę inwalidzką w związku z wypadkiem w

zatrudnieniu nie może otrzymać kolejowej renty inwalidzkiej w związku z tym wypadkiem.

II PR 20/66 postanow. SN 1966.04.30

LEX nr 13902

Między roszczeniami powodów (matka, żona, dzieci) zachodzi związek o charakterze materialnym jako,

że oparte są one na tej samej podstawie faktycznej i prawnej, a nie na jednakowej, która występuje przy

więzi charakteru formalnego (pkt. 1 i 2 art. 72 § 1 k. p. c.).

Podstawę faktyczną żądanie powódek stanowi to samo zdarzenie, a mianowicie śmierć ich syna, męża i

ojca. Podstawę prawną żądania stanowi utrata wspólnego żywiciela, na którym ciążył ustawowy

obowiązek alimentacyjny w stosunku do wszystkich powódek (art. 446 § 2 k. c.). W takich przypadkach

istota materialnej więzi między współuczestnikami procesu polega na tym, że podstawą ich roszczeń jest

pozbawienie poszkodowanych tej osoby, która była zobowiązana w stosunku do nich do opieki i pomocy

oraz której wynagrodzenie za pracę stanowiła ich wspólne źródło utrzymania. Z tych względów łączność

materialna zachodzi co do roszczeń o rentę (art. 446 § 2 k. c.), jak i o odszkodowanie z art. 446 § 3 k. c.

Pogorszenie sytuacji życiowej najbliższych członków rodziny, wywołane stratą ich opiekuna czy żywiciela,

jest wspólna, tak jak wspólna była więź rodzinna stanowiąca ich roszczenia.

II PR 101/66 wyrok SN 1966.04.15

LEX nr 13900

Na podstawie umowy zlecenia powódka, jako kierowniczka kiosku, miała dbać o urządzenie i sprzęt

znajdujący się na terenie kiosku. Wykonując ten obowiązek powódka zwracała się do kierownictwa

Przedsiębiorstwa informując o złym stanie linoleum i domagając się jego wymiany.

Przedsiębiorstwo nie wykazało aby w wyniku otrzymanych informacji od kierowniczki sklepu dokonało

czynności mających na celu sprawdzenie stanu linoleum i wydania odpowiednich zaleceń jego naprawy. Z

doświadczenia życiowego wynika, że niewłaściwy stan nawierzchni podłogi jak np. stan linoleum, stanowi

niebezpieczeństwo dla osób pracujących w takim pomieszczeniu. Prawidłowo przeto Sąd I instancji uznał,

że pozwane przedsiębiorstwo naruszyło obowiązek zapewnienia agentowi niezbędnych dla prowadzenia

punktu sprzedaży warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, zwłaszcza że powódka była osobą 75- letnią

i pracowała wspólnie z mężem w podeszłym wieku, co zgodnie z zasadami współżycia społecznego

wymagało od zleceniodawcy szczególnej staranności w wykonywaniu jego obowiązków w zakresie

bezpieczeństwa i higieny miejsca jej pracy. Pozwane przedsiębiorstwo nie wykazało natomiast nawet

przeciętnej staranności co do sprawdzenia warunków pracy powódki i wydanie poleceń zapobiegających

niebezpieczeństwu wypadku.

III CR 45/66 wyrok SN 1966.04.14

LEX nr 5972

Wydanie orzeczenia oddalającego powództwo z tytułu czynu niedozwolonego, który spowodował śmierć

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

człowieka podczas pracy, bez wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych, istotnych dla

rozstrzygnięcia sprawy, narusza interes Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

II PR 139/66 wyrok SN 1966.04.04

OSNC 1966/9/158

Przy ustaleniu wysokości zadośćuczynienia dla dziecka, które w chwili śmierci ojca było już poczęte, a

następnie urodziło się żywe, należy stosować analogiczne kryteria jak przy zasądzeniu odszkodowania dla

dzieci, które w chwili śmierci ojca były w wieku przedszkolnym.

II URN 3/66 wyrok SN 1966.03.21

OSP 1966/11/241

Czy u pracownika, który pobiera rentę inwalidzką z powodu choroby kesonowej, a zatrudniony jest w

innym zawodzie (montera), istnieje nadal inwlidztwo, ocenia się według jego zdolności do wykonywania

zawodu kesoniarza.

I PZ 13/66 postanow. SN 1966.03.18

OSNC 1966/10/178

Powództwo przeciwko Skarbowi Państwa o odszkodowanie w związku ze śmiercią oficera zawodowego,

zmarłego wskutek wypadku podczas wykonywania obowiązków służbowych, którego to odszkodowania

dochodzą członkowie jego rodziny, opiera się pod rządem ustawy z dnia 15 XI 1956 r. o

odpowiedzialności Państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszy państwowych (Dz. U. Nr 54, poz.

243) na przepisach tej ustawy, a nie na przepisach art. 24 dekretu z dnia 25 VI 1945 r. o powszechnym

zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97). Dlatego też o

właściwości rzeczowej sądu decyduje przepis art. 17 pkt 3 k.p.c.

II PR 18/66 wyrok SN 1966.03.02

OSNC 1966/7-8/140

Jeżeli poszkodowany mający ograniczoną zdolność do zarobkowania pracuje, a następnie ulega

wypadkowi przy pracy i staje się całkowicie lub częściowo niezdolny do jej wykonywania, to osoba za to

odpowiedzialna obowiązana jest wynagrodzić mu pełną szkodę, jaką poniósł w związku z tym, że nie

może już pracować lub że może pracować, ale tylko w mniejszym zakresie. Ograniczona

odpowiedzialność miałaby miejsce tylko wtedy, gdyby z przeważającą dozą prawdopodobieństwa zostało

ustalone, że wypadek nie spowodowałby takich następstw, jeśliby poszkodowany był zupełnie zdrowy.

I PR 38/66 wyrok SN 1966.02.14

OSNPG 1966/11-12/53...

1. Pracownikowi poszkodowanemu wypadkiem przy pracy bądź chorobą zawodową należy się od zakładu

pracy renta odszkodowawcza przewidziana w art. 161 § 2 k.z., niezależnie od tego, czy pracownik w

następstwie tych zdarzeń został uznany za inwalidę i czy pobiera w związku z tym rentę inwalidzką z

ubezpieczenia społecznego, o ile szkoda wynikła z naruszenia przez zakład pracy jego obowiązków w

zakresie ochrony życia i zdrowia pracowników (art. 24 dekretu o p.z.e.). Renta odszkodowawcza z istoty

swej spełnia funkcję kompensacyjną, powinna więc co do wysokości odpowiadać wyrządzonej szkodzie

(art. 157 § 1 k.z.). Może ona mieć charakter "renty uzupełniającej", ale nie musi. Charakteru takiego nie

będzie miała np. wówczas, gdy poszkodowanemu z takich, czy innych przyczyn nie przyznano w ogóle

renty z ubezpieczenia społecznego, podlegającej w myśl art. 24 ust. 2 dekretu o p.z.e. odliczeniu od

wynagrodzenia szkody, należnego w myśl przepisów prawa cywilnego.

2. Powództwo o rentę odszkodowawczą nie może być oddalone jako przedwczesne z tej tylko przyczyny,

że powód nie pobiera renty inwalidzkiej powypadkowej z ubezpieczenia społecznego. Jeśli bowiem

pracownikowi odmówiono prawomocnie przyznania takiej renty z braku inwalidztwa, nie może w ogóle

wchodzić w grę zagadnienie przedwczesności jego powództwa o rentę odszkodowawczą, może natomiast

w takim wypadku wchodzić w grę tylko zagadnienie zasadności powództwa. W sytuacji natomiast, gdy

postępowanie rentowe nie zostało jeszcze zakończone, może zachodzić podstawa do zawieszenia

postępowania sądowego (art. 177 § 1 pkt 3 k.p.c.) do czasu rozstrzygnięcia przez organy rentowe kwestii

renty inwalidzkiej, nie można natomiast również w takim wypadku oddalić powództwa z powodu

przedwczesności.

I PR 19/66 wyrok SN 1966.02.03

LEX nr 13896

Powód będąc więźniem uległ bez swej winy wypadkowi przy zleconej mu pracy, wskutek czego doznał

ślepoty oka. Jakkolwiek mało jest prawdopodobne, aby kierownictwo więzienia względnie strażnicy

więzienni nie wiedzieli w ogóle o zatrudnianiu powoda przy rozbijaniu węgla przez kierownika stołówki P.,

to w każdym razie brak wiadomości o tym z ich strony świadczyłby co najmniej o braku należytej opieki i

nadzoru nad powodem jako więźniem, który wskutek tego uległ wypadkowi. Uzasadniałoby to również

winę pozwanego i jego odpowiedzialność za szkodę powoda.

I PR 456/65 wyrok SN 1966.01.07

LEX nr 13894

1. Jeżeli szczególnie niebezpieczne warunki pracy, stwarzające zagrożenie zapadnięcia na chorobę

zawodową, wymagają specjalnego unormowania w przepisach prawnych w celu zapewnienia

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

pracownikom należytej ochrony ich życia i zdrowia, to w razie stwierdzenia po stronie zakładu pracy

uchybień w tym zakresie i ujawnienia u pracownika choroby zawodowej, której związek przyczynowy z

tymi uchybieniami nie został wyłączony, należy przyjąć domniemanie, że choroba pracownika jest

następstwem naruszenia przez pracodawcę obowiązków w zakresie zorganizowania wymaganych przez

ustawę warunków pracy.

2. Nie można mówić o przyczynieniu się poszkodowanego do powstania szkody, jeżeli stosowanie

środków koniecznych do ochrony życia i zdrowia pracowników ze względu na poważne zagrożenie

możliwością powstania choroby zawodowej w warunkach pracy szczególnie niebezpiecznych leży w

wyłącznej gestii pracodawcy.

II PR 280/65 wyrok SN 1965.12.15

OSNC 1966/10/168

Przy określeniu wysokości zadośćuczynienia z art. 165 k.z. (art. 445 § 1 k.c.) może być uwzględniony

nadmierny wysiłek pracownika w celu osiągnięcia aktualnych zarobków jako jeden z elementów krzywdy,

nie znajdujący wyrównania w rencie uzupełniającej.

I PR 401/65 wyrok SN 1965.12.02

OSNC 1966/6/102

Od daty wejścia w życie (1 VII 1965 r.) ustawy z dnia 30 marca 1965 r. o bezpieczeństwie i higienie

pracy (Dz. U. Nr. 13, poz. 91) obowiązek roztoczenia opieki nad pracownikiem poszkodowanym w

wypadku przy pracy, w zakresie ponownego jego zatrudnienia albo poczynienia starań w celu

zapewnienia mu odpowiedniej pracy w innym zakładzie pracy, obciąża w całości zakład, w którym

pracownik uległ wypadkowi przy pracy ograniczającym częściowo jego zdolność do pracy. W związku z

powyższym uspołeczniony zakład pracy, odpowiedzialny za skutki wypadku, może w procesie

odszkodowawczym wytoczonym przez pracownika bronić się skutecznie zarzutem niewykorzystywania

przez tegoż pracownika zachowanej zdolności do zarobkowania tylko wówczas, gdy wykaże, że sam

dopełnił ciążących na nim obowiązków przewidzianych w art. 23 powołanej ustawy.

III PO 32/64 uchwała SN 1965.11.19

OSNC 1966/6/90

Roszczenie o rentę określone w art. 161 § 2 i 3 oraz 162 § 2 i 3 k.z. przedawnia się z upływem lat 3 albo

lat 10 (art. 283 k.z.), natomiast roszczenia o zaległe świadczenia okresowe tej renty przedawniają się z

upływem lat 5 (art. 282 pkt 2 k.z.).

I PR 182/65 wyrok SN 1965.11.18

OSNC 1966/9/151

W wypadku gdy zakład pracy jest ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w Państwowym Zakładzie

Ubezpieczeń (PZU), odszkodowanie za skutki nieszczęśliwego wypadku należne rodzinie zmarłego

pracownika od zakładu pracy (art.162 § 2, 166 k.z.) ulega zmniejszeniu o kwotę wypłaconą rodzinie

zmarłego przez PZU na podstawie umowy ubezpieczeniowej.

I PR 329/65 wyrok SN 1965.10.16

LEX nr 13891

Ograniczenie zdolności do pracy, niekoniecznie musi powodować zaliczenie poszkodowanego przez ZUS

do którejkolwiek kategorii inwalidzkiej. Pracownik bowiem może być uznany przez organy rentowe za

zdolnego do pracy (w sensie braku inwalidztwa w stopniu uzasadniającym przyznanie renty), co ma

miejsce gdy utrata zdolności do pracy nie przeszkadza 40 %, a pomimo to nieznaczne nawet ograniczenie

jego zdolności do pracy, czy nawet odczuwane pewne dolegliwości powypadkowe mogą sprawiać, że jego

wydajność pracy jest mniejsza, co w konsekwencji może mieć wpływ na wysokość osiąganych zarobków.

Również w takich sytuacjach, gdy obniżenie dochodów pozostaje w związku z ograniczeniem wydolności

fizycznej poszkodowanego w wypadku przy pracy, może on domagać się renty wyrównawczej, w

wysokości odpowiadającej poniesionej szkodzie (różnicy zarobków).

III PU 16/65 wyrok SN 1965.10.14

LEX nr 13890

Pomimo braku zgłoszenia roszczenia i pomimo braku w obecnie obowiązujących przepisach rozp. Min.

Pracy i Op. Społ. z dnia 24.XI.1959 r. (Dz. U. Nr. 65 poz. 393) w sprawie postępowania przed organem

rentowym przepisu analogicznego do poprzednio obowiązującego ( do dnia 7.1.1960 r.) i uchylonego

przepisu zarz. Min. Pracy i Op. Społ. z dnia 1.VII.1954 r. w sprawie postępowania przed organem

rentowym (Mon. Pol. Nr. A-70 poz. 874-876) należy uznać, że z samych podstawowych zadań ZUS-u

udzielania pomocy i świadczeń m. in. inwalidom wynika oraz ekonomia postępowania wymaga, aby w

razie wydania decyzji wstrzymującej wypłatę renty inwalidzkiej w związku z wypadkiem w zatrudnieniu,

przyznano równocześnie danej osobie rentę inwalidzką z innych przyczyn, jeżeli z akt rentowych wynika,

że dana osoba ma uprawnienia do takiej renty.

I PR 254/63 wyrok SN 1965.10.07

OSNC 1966/9/147

Do odpowiedzialności za skutki wypadku lotniczego będącego dla poszkodowanego pilota wypadkiem w

zatrudnieniu nie odnosi się ograniczenie wysokości odszkodowania, o jakim mowa w art. 59

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 14 marca 1928 r. o prawie lotniczym (jednolity tekst: Dz. U. z 1935

r. Nr 69, poz. 437; obecnie art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. Prawo lotnicze - Dz. U. Nr 32,

poz. 153).

I PR 205/65 orzeczenie SN 1965.06.24

OSP 1966/9/205

W odróżnieniu od przepisu art. 162 § 2 k.z., który uzależnia wysokość renty dla rodziny zmarłego

pracownika od rzeczywistych potrzeb poszkodowanych, na wymiar renty dla bezpośrednio

poszkodowanego pracownika jego potrzeby mają wpływ tylko w tym znaczeniu, że zwiększenie się ich, w

związku z wypadkiem może powodować przyznanie renty, nawet w wyższym wymiarze, aniżeli różnica

pomiędzy zarobkami, jakie mógłby osiągnąć, gdyby nie wypadek, a pobieraną rentą z ZUS. Natomiast

zmniejszenie się wydatków poszkodowanego związane z jego stanem inwalidztwa, jak odpadnięcie

kosztów dojazdu do pracy, mniejsze zużycie odzieży itp. nie mogą uzasadniać w świetle art. 161 § 2 k.z.

obniżenia należnej mu renty, poniżej utraconych korzyści w zarobkach.

I PR 203/65 orzeczenie SN 1965.06.24

OSP 1966/4/92

Przepis art. 165 § 1 k.z. nie ma charakteru penalnego. W szczególności nie daje on podstaw do

zasądzenia zadośćuczynienia w kwocie przewyższającej stwierdzony uszczerbek polegający na doznanym

cierpieniu fizycznym i krzywdzie moralnej. Przez "stosowną" zaś sumę z art. 165 § 1 k.z. należy rozumieć

kwotę, której wysokość - przy uwzględnieniu cierpień i krzywdy moralnej poszkodowanego - utrzymana

jest w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej

społeczeństwa.

II PR 208/65 wyrok SN 1965.06.15

LEX nr 16176

Zarzut powoda, że Sąd Wojewódzki nie miał dostatecznej podstawy do ograniczenia płatności renty w

kwocie po 229 zł miesięcznie do chwili osiągnięcia przez powoda 55 lat życia jest usprawiedliwiony.

Wprawdzie bowiem istotnie zgodnie z art. 8 ustawy o p. z. e. górników (Dz. U. Nr 23 z 1958 r. poz. 99)

przewidziany dla górników wiek starczy wynosi 55 lat, to jednak w art. 9 ust. 5 tejże ustawy i z § 1 pkt. 1

( rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6. V. 1958 r. (Dz. U. Nr 26 poz. 112) wyraźnie wynika, że górnik

może kontynuować pracę pod ziemią jeszcze do osiągnięcia 60-go roku życia.

Z tych względów Sąd Najwyższy zmienił na podstawie art. 386 k. p. c. odpowiednio zaskarżony wyrok i

zasądził na rzecz powoda dalszą rentę uzupełniającą w kwocie 229 zł miesięcznie do chwili osiągnięcia

przez powoda 60-go roku życia.

I PR 190/65 wyrok SN 1965.06.14

OSNC 1966/1/11

Przesłanką odpowiedzialności zakładu pracy w art.24 dekretu o p.z.e. może być zawinione przez

pracownika zakładu stworzenie niebezpiecznej sytuacji, która stała się bezpośrednią przyczyną wypadku

innego pracownika tego zakładu.

I PR 186/65 wyrok SN 1965.06.01

LEX nr 13880

Zakres roszczeń odszkodowawczych określają usprawiedliwione potrzeby (obejmujące koszty utrzymania

i wychowania). Czyniąc zadość tym potrzebom renta odszkodowawcza należna jest jednak i od zakresu

świadczeń, jakie dawał na życie, na utrzymanie i wychowanie syna (urodz. 16.7.1960 r. ) ponosił. Podział

wydatków na "inwestycje" i wydatki bieżące dla określenia wysokości kosztów utrzymania, w

szczególności gdy zakres i rodzaj tych "inwestycji" nie da się dokładnie określić i spośród ogółu

wydatków, związanych z utrzymaniem rodziny w warunkach prowadzenia wspólnego gospodarstwa

domowego, ściśle wyodrębnić, zwłaszcza, że i tzw. wydatki inwestycyjne również związane są z kosztami

utrzymania (jak np. ubranie, urządzenie mieszkania itp.), nie jest i w świetle zasad życiowego

doświadczenia, dostatecznie usprawiedliwiony. Dotyczy to również przedmiotowej sprawy, zaś ewent.

przykładowo podane wydatki (samochód, motocykl) ze względu na wiek powoda w ogóle nie mogą być

brane pod uwagę.

Wydatki "inwestycyjne" mieszczą się w ogólnych świadczeniach na utrzymanie rodziny, a tylko względy

szczególne, mogłyby uzasadniać ich wyodrębnienie celem uwzględnienia przy określaniu wysokości

należnego odszkodowania.

Ustalenie obowiązku wyrównania szkody w przyszłości, gdy brak podstaw do jej wyrównania już w dacie

orzeczenia, ma charakter typowego rozstrzygnięcia dla powództwa ustalającego (art. 189 obow. art. 3

ust. k. p. c. ), uzasadnionego interesem prawnym osoby poszkodowanej stwierdzenie obowiązku

wyrównania szkody, gdy ta powstanie.

W sprawie szkoda powodów wynika z utraty żywiciela (utrzymującego oboje) art. 162 § 2 k. z.

Wyrównanie tej szkody stanowi przyznane zadośćuczynienie oraz renta uzupełniająca. Dochodzone

roszczenie jest zatem roszczeniem o świadczenie, należne za szkody już powstałe brak zatem przesłanek

powództwa ustalającego.

II PR 170/65 orzeczenie SN 1965.05.19

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSP 1966/10/213

Przy ustalaniu wysokości renty wyrównawczej dla członków rodziny zmarłego pracownika należy doliczyć

dodatki za ciężką pracę otrzymywane przez pracownika z wyjątkiem dodatków stanowiących ekwiwalent

środków żywnościowych, które powinny być skonsumowane przez samego pracownika w czasie pracy.

I PR 96/65 postanow. SN 1965.05.10

OSNC 1966/2/25

Przyznanie przez organy wojskowe jednorazowego odszkodowania za wypadek, który zdarzył się w czasie

odbywania służby wojskowej w związku z tą służbą, nie wyłącza dochodzenia odszkodowania w drodze

sądowej.

III PO 3/65 uchwała SN 1965.04.23

OSNC 1965/12/198

Odszkodowanie należne na podstawie art. 24 dekretu o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym

pracowników i ich rodzin - w braku odmiennego postanowienia układu zbiorowego pracy lub umowy - nie

podlega ograniczeniu o umówioną sumę pieniężną zapłaconą przez zakład ubezpieczeń w wyniku umowy

ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków, zawartej przez zakład pracy na swój koszt.

Jednakże zapłata przez zakład ubezpieczeń umówionej sumy pieniężnej z tytułu takiego ubezpieczenia

powinna być wzięta pod uwagę przy określeniu wysokości odpowiedniego zadośćuczynienia z art. 445 § 1

k.c. lub stosownego odszkodowania z art. 446 § 3 k.c

I PR 88/65 wyrok SN 1965.04.14

OSNC 1966/2/23

Okoliczność, że co do pewnego faktu wypowiedziała się w swej decyzji władza administracyjna, nie

powoduje związania sądu treścią tej wypowiedzi; sąd ma tylko obowiązek liczyć się ze stanem prawnym,

ustalonym decyzją organu administracyjnego o charakterze orzeczenia czy zarządzenia, jeżeli decyzja

została wydana w granicach kompetencji tego organu.

II PR 54/65 wyrok SN 1965.04.05

LEX nr 16173

Odpowiedzialność zakładu pracy za wypadki w zatrudnieniu zachodzi wówczas także, gdy wprawdzie nie

można dopatrzyć się pogwałcenia konkretnego przepisu o ochronie życia i zdrowia pracowników,

jednakże nastąpiło naruszenie ogólnych zasad bezpieczeństwa, polegających na zapewnieniu takich

warunków pracy oraz stworzeniu takich warunków technicznych, które w maksymalnym stopniu

wyłączają możliwość wypadków w zatrudnieniu.

Przestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa pracy statuuje także nowo uchwalona ustawa z

30.III.1965 r. o bezpieczeństwie i higienie pracy (Dz. U. Nr. 13, poz 91).

I PR 34/65 wyrok SN 1965.03.16

LEX nr 16171

Brak jest podstawy prawnej do uwzględnienia zarobków powoda do podstawy wymiaru renty

uzupełniającej, mimo że w czasie, gdy powód wykonywał dodatkowe prace (uboje w celach zarobkowych)

nie obowiązywała ustawa z dnia 1 lipca 1958 r. w sprawie zarządzeń (Dz. U. Nr. 45, poz. 224), albowiem

okres, za który powód żądał uwzględnienia tych zarobków ubocznych przy określeniu podstawy do

obliczenia renty uzupełniającej przypada na czas po wejściu w życie ustawy z dnia 1 lipca 1958 r. Z tego

zatem punktu widzenia nie ma znaczenia fakt, że powód faktycznie zarobki te uzyskał przed datą

wypadku, a więc tym samym przed wejście w życie tej ustawy.

II PR 44/65 wyrok SN 1965.03.10

LEX nr 16170

Sąd Najwyższy niejednokrotnie wypowiadał się w tym kierunku, że pracownik który został zaliczony na

skutek wypadku do III-ej grupy inwalidów obowiązany jest w zakresie ograniczonej zdolności

zarobkowej, podjąć pracę zarobkową. Istotną natomiast przyczyną odmowy podjęcia pracy była obawa

powoda utraty pobieranej renty inwalidzkiej. Mylnie jednak powód interpretuje przepis powołany przez

niego w rewizji § 2 ust. 2 Rozp. Rady Ministrów z dnia 6 maja 1958 r. w sprawie zawieszenia prawa do

renty oraz zasad wypłacania inwalidzkiej renty wyrównawczej (Dz.U. Nr. 26 z 1958 r. poz. 111 ), jakoby

z mocy tego przepisu miał utracić prawo do renty.

W świetle bowiem przepisu § 1 ust. 2 pkt 2 tego rozporządzenia dotyczy ono tylko rent inwalidzkich z

tytułu inwalidztwa powstałego z innych przyczyn niż wypadek w zatrudnieniu lub choroba zawodowa, a

będący podstawą roszczeń powoda wypadek jest wypadkiem w zatrudnieniu, a zatem z tej przyczyny

powód nie mógłby utracić prawa do renty inwalidzkiej. To, że ze skutkami wypadku łączy się również u

powoda jego choroba samoistna nie znajduje się w związku przyczynowym z możliwością utraty prawa do

renty inwalidzkiej, a przeto nie może w sprawie niniejszej stanowić przekonywującego argumentu

niepodjęcia przez powoda pracy w ramach ograniczonej zdolności zarobkowej.

II PR 50/65 wyrok SN 1965.03.05

OSNC 1965/11/195

Jeżeli biegły lekarz wskazuje w swej opinii rodzaj prac, których poszkodowany przez wypadek pracownik

może się podjąć w związku ze stwierdzoną u niego częściowo zachowaną zdolnością do pracy, a zakład

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

pracy gotów jest zatrudnić pracownika przy tego rodzaju pracach, to należne od zakładu odszkodowanie

ulega zmniejszeniu o wynagrodzenie, które z takiej pracy pracownik mógłby osiągać, lecz z którego

bezzasadnie rezygnuje.

I PR 330/64 wyrok SN 1965.02.16

OSNC 1965/11/194

Nieszczęśliwe zdarzenie losowe, które samo przez się może być uznane za sprowadzające inwalidztwo, a

które dotknęło pracownika ograniczonego jak poprzednio w zdolności do pracy wskutek wypadku i nie

niweczy ich. Tym samym nie powoduje ono ustania obowiązku zobowiązanego do odszkodowania w

formie świadczeń periodycznych także za czas jego całkowitej niezdolności do pracy powstałej w związku

z nieszczęśliwym zdarzeniem losowym.

II PR 1/65 wyrok SN 1965.02.12

OSNC 1965/10/173

Należy odróżnić gorliwość pracownika od karygodnej niesubordynacji. Okazanej gorliwości wynikającej z

braku dostatecznego rozeznania w niebezpieczeństwie nie można uznać za przyczynienie się

poszkodowanego do powstania szkody w rozumieniu art. 158 § 2 k.z. nawet wtedy, gdy pracownik przez

zaniechanie tej gorliwości mógłby uniknąć wypadku, o którego możliwości nie wiedział.

I PR 222/64 wyrok SN 1965.02.11

OSNC 1966/2/16

Jeżeli krótki okres pracy poprzedzający datę wypadku nie daje podstawy do odpowiedniego ustalenia

utraconych zarobków i możliwości zarobkowych poszkodowanego w przyszłości, należy przy ustalaniu

wysokości renty uzupełniającej wziąć pod uwagę przeciętne zarobki innych pracowników tego zakładu,

zatrudnionych na tych samych stanowiskach i posiadających podobne kwalifikacje.

Za podstawę przy ustalaniu przeciętnej zarobków pracownika należy brać zarobki, które są wynikiem

normalnej, niezakłóconej nadzwyczajnymi zdarzeniami w pracy; w szczególności nie mogą być brane pod

uwagę zarobki osiągane przez pracownika po wypadku, jeżeli wykazują tendencję zniżkową

spowodowaną wypadkiem.

III PO 41/64 uchwała SN 1965.02.10

OSNC 1966/3/43

Przepis § 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 26 lutego 1956 r. w sprawie wypłaty

rent osobom pozbawionym wolności oraz świadczeń dla tych osób (Dz. U. Nr 59, poz. 283) nie ma

zastosowania do osób, które stały się inwalidami w czasie pobytu w niemieckich obozach

koncentracyjnych lub obozach pracy przymusowej w czasie od dnia 1 IX 1939 r do 9 V 1945 r. (art. 8 pkt

10 dekretu o p.z.e.).

II PR 760/64 wyrok SN 1965.02.05

OSNC 1966/1/6

Nieznaczne, lecz trwałe kalectwo pracownika, choćby nie powodowało niezdolności do wykonywania

pracy, którą wykonywał on przed wypadkiem, może wpływać na obniżenie zdolności uzyskania pełnych

zarobków. zwłaszcza przy wynagrodzeniu akordowym. Uzasadnione jest w takich wypadkach wyrównanie

strat przez zasądzenie renty obliczonej procentowo od stopnia utraty możliwości zarobkowych pracownika

w jego zawodzie.

I PR 456/64 wyrok SN 1965.01.22

LEX nr 16168

Fakt ewewntualnego zatrudnienia powoda jako młodocianego przy pracy objętej wykazem prac

zabronionych młodocianym (zał. do rozporządzenia Rady Ministrów z 26.IX.1958 r. Dz. U. Nr. 64, poz

312) stanowiły naruszenie przez pozwanego przepisów bhp w rozumieniu art. 24 dekretu z dnia 25

czerwca 1954 r. w związku z czym wymagałoby oceny czy naruszenie tych przepisów przez pozwane

Przedsiębiorstwo nie stanowiło występku w rozumieniu art. 25 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. ( Dz. U. Nr.

45, poz. 226 ) przy zaistnieniu w sprawie okoliczności wymienionych w ust. 3 powołanego artykułu.

Kwestia dopuszczenia względnie niedopuszczenia się przez pozwanego występku ma bowiem istotne

znaczenie w związku z zarzutem rewizji naruszenia przez Sąd Wojewódzki przepisów prawa materialnego

art. 283 § 4 k.z. przez przyjęcie dziesięcioletniego okresu przedawnienia roszczeń powoda. W świetle

jednak przepisów art. 285 § 4 k.z. Sąd Wojewódzki mógł tylko wówczas uznać, że roszczenia powoda

podlega dziesięcioletniemu, przedawnieniu, a nie przedawnieniu trzyletniemu z art. 283 § 1 k.z. gdyby

ustalił, że szkoda powoda wynikła z występku.

II PR 716/64 wyrok SN 1965.01.18

LEX nr 13872

Mgła na trasie nie jest zjawiskiem, które występuje nagle i w sposób zaskakujący użytkowników dróg.

Przeszkodę tę można zawczasu dostrzec, a intensywność jej narasta na tyle stopniowo, by można było

dostosować się do zmienionych warunków, w szczególności dostosować szybkość pojazdu do

każdoczesnego stanu widoczności. Napotkanie przez kierowcę w czasie jazdy tego rodzaju przeszkody nie

pozbawia go możliwości odpowiedniego zabezpieczenia się przed grożącym niebezpieczeństwem przez

zmniejszenie szybkości, a nawet, w granicznym przypadku, zatrzymanie pojazdu. Skoro zaś kierowca ma

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

możliwość zareagowania w określony sposób na grożące niebezpieczeństwo, to nieskorzystanie z tej

możliwości urasta do naruszenia obowiązków, jakie ciążą na nim z mocy przepisów o ruchu pojazdów

mechanicznych na drogach publicznych.

Nie można zatem podzielić wyrażonego w rewizji poglądu, że mgła stanowiła samodzielną i nie zależną od

zachowania się kierowcy przyczyną wypadku. Słuszne jest natomiast stanowisko Sądu Wojewódzkiego,

który dopatrzył się winy kierowcy i w konsekwencji obciążył pozwane przedsiębiorstwo

odpowiedzialnością cywilną za skutki wypadku z mocy art. 24 dekretu o powszechnym zaopatrzeniu

emerytalnym, jakiemu uległ powód konwojent pozwanego Przedsiębiorstwa, który w chwili wypadku

znajdował się w kabinie kierowcy.

II PR 707/64 wyrok SN 1965.01.18

LEX nr 13873

Strona pozwana jest przedsiębiorstwem państwowym określonym w § 1 zarządzenia Min. Transportu

Drogowego i Lotniczego z dn. 24.8.55 ( M. P. Nr. 79 poz. 950 ) obowiązana jest więc zgodnie z § 1 pkt 2

stosować instrukcję o przechowywaniu, użytkowaniu, naprawie i ewidencji opon pojazdów drogowych,

która w § 6 przewiduje, że "Rozmontowanie opon dużych wymiarów zaleca się wykonać przy użyciu klatki

ochronnej na około zabezpieczającej zatrudnionego pracownika. Wprawdzie co jest zgodne z

doświadczeniem życiowym i logiką - przy znacznej staranności powoda i uwadze, w szczególności

sprawdzeniu w czasie pracy, czy pierścień istotnie znajduje się na całej swej długości w rowku, pierścień

ten nie mógłby wyskoczyć i zranić powoda, to jednak urządzenia ochronne wymagane przepisami bhp

mają za zadanie ochronę życia i zdrowia pracowników również na przypadek, gdy pracownik z pewnych

względów pracy, która grozi niebezpieczeństwem, z pełną precyzją i starannością nie wykona. Tego

rodzaju niestaranność może uzasadniać pewne obniżenie odszkodowania na podstawie art. 158 § 2 k.z.,

jednakże nie uzasadnia zwolnienie zakładu pracy od odpowiedzialności za zaniedbania zainstalowania

wymaganej przepisem bhp ochrony zabezpieczającej pracownika, oczywiście jeżeli wykazane zostanie, iż

między brakiem tej ochrony, a wypadkiem istnieje związek przyczynowy.

Wymagana przepisem § 6 klatka może tylko ochronić tak długo, dopóki opona nie została na koło

zamontowana. Później, koło ze zmontowaną oponą przetacza się do samochodu i koło to przymocowuje

się do samochodu, nie znajduje się ono już oczywiście w klatce, - nawet gdy takie urządzenie w danym

przedsiębiorstwie istnieje - zatem wypadek, który w tym momencie nastąpi, nie mógłby być uznany za

wypadek spowodowany brakiem powyższej ochrony, a więc naruszeniem przez zakład pracy przepisów

bhp.

III PU 7/64 wyrok SN 1964.07.13

OSNC 1965/7-8/117

Pozostaje w związku przyczynowym z zatrudnieniem nieszczęśliwy wypadek, któremu uległ pracownik w

drodze po poradę do lekarza ordynującego w obrębie zakładu pracy, jeżeli choroba została wywołana

warunkami pracy.

III PU 2/64 wyrok SN 1964.04.22

OSNC 1964/11/243

Uczeń i członek ZHP, który uległ wypadkowi w związku z wykonywaniem zadania zadrzewiania kraju,

zleconego i zorganizowanego przez Komitet Frontu Jedności Narodu, spełnia warunki z § 1 ust. 1 pkt 1 w

związku z § 2 rozporządzenia z dnia 1 lipca 1954 r. w sprawie wypadków w zatrudnieniu, który to przepis

stanowi, że na równi z wypadkami w zatrudnieniu (art. 36 ust. 2 dekretu o p.z.e.) należy traktować

wypadki, jakim ulegają pracownicy lub osoby nie będące pracownikami w związku z wykonywaniem

funkcji i zadań zleconych im przez organizacje polityczne, zawodowe i społeczne.

II CR 670/63 wyrok SN 1964.01.27

OSNC 1964/10/216

Prawo poszkodowanego do ekwiwalentu z tytułu zwiększonych potrzeb, polegających na konieczności

korzystania z opieki osoby trzeciej, nie wymaga wykazania, że poszkodowany efektywnie wydatkował

odpowiednie kwoty na koszty opieki.

Okoliczność, że opiekę nad niedołężnym poszkodowanym sprawowali jego domownicy, nie pozbawia go

prawa żądania renty opartej na przepisie art. 161 § 2 k.z., podobnie jak nie powoduje utraty prawa do

renty odszkodowawczej za okres ubiegły fakt, że poszkodowany pozostawał w tym czasie na utrzymaniu

rodziny.

III PU 30/63 uchwała SN 1964.01.13

OSNC 1965/1/8

Rozwijając podstawowe założenia, na których opiera się zasada prawna zawarta w uchwale składu

siedmiu sędziów z dnia 11 lutego 1963 r. III PO 15/62, należy stwierdzić, że inwalidztwo jest

następstwem wypadku w zatrudnieniu w rozumieniu art. 36 dekretu o p.z.e., jeżeli w wyniku

postępowania dowodowego zostanie ustalone, że dźwiganie ciężkiego przedmiotu, ewentualnie w

niewygodnej pozycji ciała, stało się istotną i podstawową przyczyną inwalidztwa powodującego

niezdolność do wykonywania zawodu, chociażby nawet wykonywanie danej pracy należało do zwykłych

obowiązków poszkodowanego.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

II PR 420/62 wyrok SN 1964.01.09

OSNPG 1964/7/49

Fakt wystąpienia do organu władzy administracyjnej (rentowej), bądź do Zakładu Ubezpieczeń

Społecznych z wnioskiem o przyznanie renty z ubezpieczenia społecznego, nie przerywa biegu

przedawnienia roszczenia pracownika do zakładu pracy o wynagrodzenie szkód wywołanych chorobą lub

niezdolnością do pracy, organy te bowiem nie są władzą powołaną do rozpoznawania roszczeń, dla

których przewidziana jest droga sądowa.

II PR 558/63 wyrok SN 1963.12.03

OSNPG 1964/8/57

Sam fakt wydania przez zakład pracy zakazów stosowania pewnych metod pracy jako niebezpiecznych

jeśli nie towarzyszyło im dopilnowanie w następnym okresie, czy zakazy są przez pracowników

respektowane, ocenić należy w zasadzie jako niedopełnienie przez zakład pracy obowiązku w zakresie

bhp. Niemniej, nie stanowi to jeszcze dostatecznej podstawy do uznania wyłącznej odpowiedzialności

zakładu pracy, skoro w myśl oczywistej, wynikającej również z przepisów bhp zasady, pracownik jest

także obowiązany przestrzegać wymienionych przepisów, wydanych w jego interesie i dla jego dobra.

III PO 31/63 uchwała SN 1963.11.22

OSNC 1964/7-8/128

Przy ustalaniu wysokości renty wyrównawczej z art. 24 ust. 2 dekretu z 25 czerwca 1954 r. o

powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97)

uwzględnia się zarobki pracownika po odliczeniu należnego od nich podatku.

II PR 405/63 wyrok SN 1963.11.15

OSNC 1964/9/190

Przy ustaleniu wysokości renty uzupełniającej dla osób, do których utrzymania zmarły górnik był

zobowiązany (art. 162 § 2 k.z.), sąd powinien uwzględnić ewentualną możliwość dalszej jego pracy w

górnictwie, aż do ukończenia 60 roku życia, żaden bowiem przepis prawa nie zabrania pracy pod ziemią

zdrowemu jeszcze górnikowi, który osiągnął przewidziany do uzyskania starczej renty górniczej wiek 55

lat życia.

Zachodzi tu wyjątek od ogólnej zasady zawieszania wypłaty rent starczych osobom nadal pracującym,

górnik-rencista więc, zatrudniony nadal pod ziemią, otrzymuje aż do ukończenia 60 lat życia jedynie

nieco zmniejszoną rentę starczą.

I PR 446/63 wyrok SN 1963.10.07

OSNC 1964/6/122

Osiągnięcie wieku starczego nie stwarza po stronie pracownika, który dochodzi odszkodowania w związku

z wypadkiem w zatrudnieniu, obowiązku zaprzestania pracy i przejścia z renty inwalidzkiej na rentę

starczą. Jednakże gdy z okoliczności sprawy wynika, że pracownik już przed wypadkiem w zatrudnieniu

nie cieszył się najlepszym zdrowiem, obowiązkiem sądu jest wyjaśnienie - ewentualnie przy pomocy

biegłego - jak długo ze względu na wiek i stan zdrowia pracownik mógłby jeszcze pracować i jakie

mógłby osiągać zarobki.

II PR 252/63 wyrok SN 1963.10.02

OSNC 1964/9/187

Przysługujące z tytułu ubezpieczenia społecznego zasiłki chorobowe pozostają w związku z pracą

zarobkową i stanowią także związany z tą pracą dochód pracownika, okoliczność zaś, że wypłaca się je z

funduszów ubezpieczenia społecznego, nie tylko nie wyłącza, lecz przeciwnie, uzasadnia odpowiednie ich

uwzględnienie w sprawie o odszkodowanie cywilnoprawne (art. 24 dekretu o powszechnym zaopatrzeniu

emerytalnym).

II PR 596/62 wyrok SN 1963.09.09

OSNC 1964/9/185

W sprawie o zasądzenie renty uzupełniającej, powód ma interes prawny w uzyskaniu przeciwko stronie

pozwanej tytułu egzekucyjnego i może nie chcieć, by wykonanie obowiązku wypłacania renty było

zależne wyłącznie od dobrej woli strony pozwanej. Stanowi zatem naruszenie art. 161 k.z. oddalenie

roszczenia o zasądzenie renty uzupełniającej nawet wówczas, gdy strona pozwana zobowiązała się

pozasądownie, lecz bez poddania się z tytułu tego obowiązku rygorowi egzekucji (art. 534 pkt 5 k.p.c.),

do płacenia powodowi renty uzupełniającej.

II PR 449/63 wyrok SN 1963.08.16

OSNC 1964/7-8/158

O zakresie odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną urazem ciała decyduje nie to, jaki stopień

niezdolności do pracy wywołują normalne skutki samego urazu, lecz to, jakie skutki uraz ten wywołał w

połączeniu z innymi jeszcze schorzeniami lub właściwościami organizmu, jeżeli tylko skutki te wykraczają

poza granice, w jakich musiałyby się ujawnić, gdyby do urazu nie doszło.

I PR 342/63 wyrok SN 1963.08.13

OSNC 1964/4/83

Odpowiedzialny za szkodę odpowiada również za przyśpieszenie rozwoju schorzeń samoistnych, które bez

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

wypadku i doznanych wskutek tego przez poszkodowanego urazów - według przeważającego

prawdopodobieństwa - byłoby nie nastąpiło.

II PR 178/63 wyrok SN 1963.08.05

OSNC 1964/4/80

Ustalenie przez biegłych lekarzy stopnia niezdolności poszkodowanego do pracy nie uzasadnia - samo

przez się - wniosku, że w takim samym stosunku zmniejszą się również jego zarobki z tytułu zatrudnienia

podjętego po wypadku. Prawidłowe ustalenie, jakie dochody może poszkodowany osiągnąć realnie, a w

konsekwencji - w jakiej wysokości poniósł on szkodę, będzie zależało w każdym konkretnym wypadku od

stanu zdrowia poszkodowanego, jego warunków osobistych i rodzinnych, możliwości znalezienia

odpowiedniego zajęcia w miejscu zamieszkania lub możliwości dojazdów, wreszcie od tego, czy

poszkodowany ma możność rehabilitacji i w jakim zakresie.

I PR 270/63 wyrok SN 1963.08.02

OSNC 1964/7-8/157

Samo zapewnienie pracownikowi poszkodowanemu wskutek wypadku przy pracy przez zobowiązany do

odszkodowania zakład mieszkania służbowego nie może być uznane za skuteczne zaspokojenie

wierzytelności z tytułu zaległej renty uzupełniającej (art. 24 dekretu z dnia 25.VI.1954 r. o p.z.e. w

związku z art. 161 § 2 k.z.), a korzyści związane z uzyskaniem takiego mieszkania nie mogą być

zaliczone na straty związane z utratą środków utrzymania.

Tego rodzaju korzyści mogą być uwzględnione w ramach art. 158 § 1 k.z. przy określaniu wysokości

zadośćuczynienia z art. 165 § 1 k.z., natomiast nie powinny wpływać na rozstrzygnięcie co do

wynagrodzenia poszkodowanemu realnych strat, wynikłych z całkowitej lub częściowej utraty źródeł

utrzymania.

I PR 138/63 wyrok SN 1963.07.02

OSNC 1964/4/77

Jeżeli urządzenie techniczne (winda) może stanowić potencjalne zagrożenie dla życia i zdrowia

pracowników korzystających z tego urządzenia, to tolerowanie jego ograniczonej eksploatacji oraz

niezabezpieczenie tego urządzenia w sposób uniemożliwiający w ogóle dostęp do niego stanowi

naruszenie ogólnych zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, które uzasadnia odpowiedzialność zakładu

pracy na podstawie art. 24 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym

pracowników i ich rodzin.

I PR 53/63 wyrok SN 1963.07.02

OSNC 1964/4/76

Przepis art. 24 ust. 2 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. (Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97) w związku z

art. 161 k.z. zobowiązuje odpowiedzialnego za skutki wypadku - występujące nawet w postaci czasowego

rozstroju zdrowia - do wynagrodzenia szkody z tym związanej i nie wymaga do jego zastosowania, by ten

rozstrój zdrowia miał charakter trwały i nieuleczalny.

III PR 17/63 wyrok SN 1963.06.26

OSNC 1964/6/118

Wskazany w uchwale połączonych Izb z dnia 14.XII.1962 r. (III PO 5/62) sposób wyliczenia renty

uzupełniającej powinien mieć analogiczne zastosowanie także w wypadku, gdy od kwoty odszkodowania

podlegają odliczeniu zasiłki chorobowe pobrane przez poszkodowanego pracownika w związku z

wypadkiem przy pracy, jak również osiągane przez niego po wypadku zarobki.

II PR 284/62 wyrok SN 1963.06.19

OSNPG 1963/12/74

Przepisy, jakimi kieruje się Zakład Ubezpieczeń Społecznych przy obliczeniu renty inwalidzkiej nie są

miarodajne dla obliczenia odszkodowania należnego w myśl prawa cywilnego. O jego wysokości decydują

odpowiednie przepisy kodeksu zobowiązań, przy czym zgodnie z wykładnią stosowaną w judykaturze

Sądu Najwyższego bierze się pod uwagę zarobki nie brutto, ale zmniejszone o podatek od wynagrodzeń.

I PR 281/62 wyrok SN 1963.06.03

OSNC 1964/7-8/145

Okoliczność, że pracownicy wykonujący przez dłuższy czas określoną czynność oswajają się w dużym

stopniu z niebezpieczeństwem związanym z wykonywaną pracą, nie zwalnia ich od obowiązku

przestrzegania należytej i określonej doświadczeniem życiowym lub właściwymi przepisami ostrożności. Z

drugiej jednak strony zakład pracy ma obowiązek stosowania urządzeń zapewniających bezpieczeństwo

pracowników oraz obowiązek wzmożenia nadzoru nad właściwym i nie naruszającym zasad bhp

sposobem i metodami wykonywania przez nich pracy.

III PO 9/63 uchwała SN 1963.05.23

OSNC 1963/10/216

Pracownikowi kolejowemu, zatrudnionemu na stanowisku zajmowanym na podstawie mianowania, który

uległ wypadkowi w zatrudnieniu przed dniem 1 stycznia 1955 r., służy droga sądowa do dochodzenia

roszczeń z tytułu renty uzupełniającej i zadośćuczynienia, jeżeli przed tym dniem, z powodu zatrudnienia

na kolei, nie mógł uzyskać w postępowaniu administracyjnym emerytury i odszkodowania.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

I PR 156/62 wyrok SN 1963.05.10

OSNPG 1964/4/26

W Państwie Ludowym, w którym człowiek pracy stanowi najwyższe dobro, a zapewnienie mu

bezpiecznych warunków pracy należy do podstawowych obowiązków zatrudniającego go zakładu pracy,

pracownik, spieszący z pomocą koledze, zagrożonemu utratą życia, nie może być obarczony zarzutem, że

w podjętej samorzutnie akcji przejawił brak rozwagi i przedsięwziął krok nieprzemyślany oraz że w ten

sposób sam naraził własne życie na niebezpieczeństwo. Zachowanie się człowieka, który niepomny

własnego niebezpieczeństwa, pod wpływem bezpośredniego impulsu usiłuje nieść ratunek innej osobie,

znajduje społeczną aprobatę zawsze, a więc i wtedy, gdy w ocenie obiektywnej przedstawia się jako

zastosowanie nieudolnego środka ratownictwa. W wymienionych warunkach nie może mieć zastosowania

przepis art. 158 § 2 k.z., ponieważ zachowania się denata nie można uznać za przyczynienie się do

powstania śmiertelnego dla niego zdarzenia.

III CR 395/62 orzeczenie SN 1963.05.03

OSP 1965/1/7

Jeżeli więzień karny zatrudniony przy pracy administracyjno-gospodarczej w więzieniu ulegnie w czasie

zatrudnienia wypadkowi, a nie zostaną ustalone okoliczności wyłączające winę funkcjonariuszów

więziennych, to przyjąć należy, że spoczywający na funkcjonariuszach więziennych obowiązek dozoru i

opieki nad więźniem nie był należycie wykonany oraz że zaniedbanie to uzasadnia odpowiedzialność

Skarbu Państwa za skutki wypadku na podstawie ustawy z dnia 15 listopada 1956 r.

II CR 462/62 wyrok SN 1963.04.10

OSNC 1964/7-8/136

Kopalnia, której znany był fakt istnienia choćby jednego niewypału, a więc znana była wada w konstrukcji

czy produkcji użytych do podpalania ładunków, nie może bronić się skutecznie - w procesie o

odszkodowanie z tytułu szkody spowodowanej wybuchem niewypału - że wyłączną przyczyną

nieszczęśliwego wypadku w zatrudnieniu była wada zapalników, za którą rzekomo nie odpowiada, ani

zarzutem, że przyczyną wypadku był wybuch innego niewypału niż ten, o którym wiedziano.

III CR 357/62 wyrok SN 1963.04.03

OSNC 1964/3/57

Diety służbowe - niezależnie od częstotliwości wyjazdów służbowych - nie podlegają zaliczeniu do

dochodów (zarobków) pracownika w rozumieniu art. 162 § 2 k.z.

III PO 6/63 uchwała SN 1963.03.21

OSNC 1963/11/236

nietezowane

I CR 48/62 wyrok SN 1963.03.06

OSNC 1964/2/37

Jeżeli wskutek wypadku powstaje dla poszkodowanego konieczność przygotowania się do innego zawodu,

usprawiedliwione jest żądanie zasądzenia renty uzupełniającej na okres potrzebny do uzyskania lub

uzupełnienia kwalifikacji zawodowych w nowo obranym zawodzie.

III CR 236/62 wyrok SN 1963.02.21

OSNC 1964/7-8/131

Jakkolwiek z mocy art. 45 ust. 2 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu

emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97) oraz § 3 rozp. Rady Ministrów z

dnia 24 czerwca 1958 r. w sprawie warunków, w jakich uważa się rodziców i męża za pozostających na

utrzymaniu pracownika (Dz. U. Nr 42, poz. 200), rodziców pracownika uważa się za uprawnionych do

renty rodzinnej, jeżeli m. in. pozostawali na utrzymaniu pracownika i wspólnie z nim zamieszkiwali, to

jednak przepisy te nie mają zastosowania w procesie o rentę uzupełniającą, w którym sąd bada wyłącznie

istnienie przesłanek przewidzianych w przepisie art. 162 k.z. w związku z art. 24 dekretu z dnia 25

czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

III CR 102/62 wyrok SN 1963.02.15

OSNC 1964/2/34

Przepis art. 24 ust. 1 dekretu o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym normuje tylko obowiązek

zakładu pracy do zwrotu organowi rentowemu wypłaconych przez tenże organ świadczeń

poszkodowanemu pracownikowi. Natomiast przepis ten nie normuje odpowiedzialności regresowej

pracowników, którzy wypadek zawinili, wobec zakładu pracy. Odpowiedzialność tę normują przepisy

prawa cywilnego, w szczególności art. 147 k.z.

III PO 6/62 uchwała SN 1963.02.11

OSNC 1964/5/87

Pod rządem przepisu art. 24 ust. 2 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu

emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97) bieg terminu przedawnienia

roszczenia o rentę i zadośćuczynienie za cierpienia fizyczne i krzywdą moralną, wynikającego z wypadku

pracownika w zatrudnieniu, liczy się od dnia wskazanego w przepisie art. 283 § 2 k.z., chociażby nie

została jeszcze prawomocnie rozstrzygnięta sprawa świadczeń z tytułu ubezpieczenia społecznego, albo

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

od dnia popełnienia przestępstwa, jeżeli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku (art. 283 § 4 k.z.).

III PO 15/62 uchwała SN 1963.02.11

OSNC 1963/10/215

nietezowane

III PO 5/62 uchwała SN 1962.12.14

OSNC 1964/4/65

Gdy osoba uprawniona do świadczeń w myśl dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym

zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin dochodzi od uspołecznionego zakładu pracy renty

wyrównawczej przewidzianej w art. 24 ust. 2 dekretu, a poszkodowany przyczynił się do wyrządzenia

szkody (art. 158 § 2 k.z.), wysokość tej renty oblicza się w ten sposób, że od wysokości szkody

wynagradzanej rentą (art. 161 § 2 i 162 § 2 i 3 k.z.) odlicza się rentę z ubezpieczenia społecznego,

różnicę zaś zmniejsza się w stopniu odpowiadającym przyczynieniu się poszkodowanego.

I CR 330/62 wyrok SN 1962.11.03

OSNC 1964/3/47

Pracodawca odpowiada za skutki pogwałcenia zakazu zatrudnienia pracownika ponad dopuszczalną

ustawowo liczbę godzin na dobę, zwłaszcza bez przerwy, gdyż stanowi to naruszenie przepisów o

ochronie życia i zdrowia pracowników w rozumieniu art. 24 dekretu z dnia 25.VI.1954 r. o powszechnym

zaopatrzeniu emerytalnym.

II PR 36/62 wyrok SN 1962.10.17

OSNC 1963/11/244

Przepis art. 24 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym

pracowników i ich rodzin - w takim zakresie, w jakim dotyczy odpowiedzialności Państwa,

przedsiębiorstwa państwowego lub innej organizacji państwowej posiadającej odrębną osobowość prawną

- jest przepisem szczególnym w rozumieniu art. 7 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o odpowiedzialności

Państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszów państwowych i wyłącza zastosowanie przepisów

art. l-6 tej ustawy w zakresie unormowanym tym przepisem.

III CR 994/61 orzeczenie SN 1962.09.26

OSNC 1963/9/207

Poczucie bezradności i nieprzydatności do pracy są okolicznościami, które mają wpływ na ustalenie

wysokości zadośćuczynienia za krzywdę moralną.

I CR 648/61 wyrok SN 1962.09.17

OSNC 1964/1/6

Okoliczność, że poszkodowany wskutek ograniczonej zdolności do pracy w związku z wypadkiem w

zatrudnieniu, zajmuje stanowisko wymagające dwunastogodzinnego dnia pracy, a gdyby nie uległ

wypadkowi pracowałby na innym stanowisku tylko osiem godzin dziennie - nie uzasadnia sama przez się

podwyższenia renty uzupełniającej o sumę odpowiadającą różnicy zarobków między 12-godzinnym a 8-

godzinnym dniem pracy poszkodowanego na ostatnio zajmowanym stanowisku.

I PR 286/63 wyrok SN 1962.08.02

OSNC 1964/9/174

Okoliczność, że pracownik ma kwalifikacje pomocnika młynarskiego i że swego czasu (w okresie trwania

kursu młynarskiego) szkolony był w zakresie bhp w młynarstwie, nie zwalnia zakładu pracy od obowiązku

przeszkolenia go we własnym zakładzie i na stanowiskach powierzonych mu w zakresie bezpieczeństwa i

higieny pracy. Na kierownictwie bowiem zakładu i poszczególnych działów oraz na majstrach i

brygadzistach ciąży obowiązek stałego pouczania pracowników o bezpiecznych metodach pracy i

roztaczania nadzoru nad ich przestrzeganiem przez tychże pracowników, jak również przeprowadzania -

w zakresie bhp - wstępnego i okresowego instruktażu na każdym stanowisku roboczym.

I CR 161/62 orzeczenie SN 1962.07.04

OSNC 1963/9/204

Obowiązkiem brygadzisty jest organizowanie pracy m.in. w sposób zapobiegający niebezpieczeństwu

powstania wypadku w zatrudnieniu na powierzonym mu odcinku. Jednakże obowiązek ten z istoty rzeczy

uwarunkowany jest technicznymi możliwościami jego wykonania. Dlatego też kierującemu robotą może

być postawiony skutecznie zarzut nienależytego dopełnienia zlecenia tylko wówczas, gdy wraz z

wydaniem polecenia pracodawca zaopatrzył ekipę roboczą w konieczny i odpowiedni sprzęt albo

przynajmniej stworzył warunki do łatwego otrzymania takiego sprzętu.

II CR 1136/61 orzeczenie SN 1962.05.14

OSNC 1963/9/198

Kodeks zobowiązań nie zawiera przepisu, który przy przyznawaniu zadośćuczynienia wyłącza stosowanie

ogólnych wskazań dotyczących określenia zakresu odszkodowania i jego wysokości, zawartych zwłaszcza

w art. 157 § 2 i 158 kod. zob. Dlatego również wysokość zadośćuczynienia przewidzianego w art. 157 § 3

i 165 k.z. powinna być ustalana z uwzględnieniem wszelkich zachodzących okoliczności.

I CR 980/61 wyrok SN 1962.04.25

OSNC 1964/3/45

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

Zagrożenie bezpieczeństwu pracy osób zatrudnionych płynie z reguły nie tylko z braku urządzeń

ochronnych czy wadliwości organizacji pracy, lecz także z nieodpowiedniego zachowania się pracowników,

którzy wskutek nieświadomości, a niejednokrotnie także lekkomyślności, lekceważą nieraz niezbędne

środki ochrony czy zasady postępowania, mogące zapobiec ujemnym następstwom w zakresie

bezpieczeństwa i higieny pracy. Z tych względów staranny i efektywny instruktaż stanowi jeden z

podstawowych obowiązków kierownictwa zakładu pracy, a jego brak uzasadnia domniemanie związku

przyczynowego z doznaną przez pracownika szkodą.

IV CR 811/61 orzeczenie SN 1962.04.25

OSNC 1963/6/134

Pracodawca nie może się zasłaniać okolicznością, że maszynę nie mającą odpowiednich urządzeń

zabezpieczających przed możliwością wypadku oddał do eksploatacji w takim stanie, w jakim mu ją

przekazał producent.

I CR 28/62 wyrok SN 1962.04.25

OSNPG 1963/2/9

Obowiązek przestrzegania przepisów zmierzających do zapewnienia ochrony zdrowia i życia pracowników

polega nie na formalnym tylko ich stosowaniu, lecz odpowiednio do okoliczności nakazuje podejmowanie

wszelkich kroków, jakie z punktu widzenia bezpieczeństwa pracy mogą okazać się konieczne. Warunki

pracy winny być takie, aby nie stwarzały nawet pokusy nierozważnego kroku ze strony robotnika, przy

czym celem zabezpieczenia jest nie tylko ochrona robotnika zatrudnionego bezpośrednio przy konkretnej

pracy (maszynie), lecz także wszystkich innych osób.

II CR 525/61 orzeczenie SN 1962.03.22

OSNC 1963/3/73

Do obliczenia wysokości renty uzupełniającej z tytułu wypadku w zatrudnieniu należy przyjąć za

podstawę zarobki brutto pracownika, zmniejszone o kwoty potrąconego mu podatku od wynagrodzeń.

IV CR 582/61 wyrok SN 1962.03.19

OSNC 1963/12/259

Roszczenia o odszkodowanie z art. 24-26 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. stają się wymagalne z chwilą

powstania szkody i od tej chwili poszkodowany uprawniony jest do dochodzenia odszkodowania (art. 134

i art. 192 k.z.). Zasad tych nie zmienia fakt, że przepis art. 283 § 2 k.z. w sposób szczególny normuje

kwestię początku biegu terminu przedawnienia roszczeń z tytułu naprawienia szkody wyrządzonej

czynem niedozwolonym, licząc ten termin od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o

osobie obowiązanej do odszkodowania.

I CO 4/62 uchwała SN 1962.03.19

OSNC 1962/3/82

Gdy osoba uprawniona do świadczeń w myśl dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym

zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin dochodzi od uspołecznionego zakładu pracy renty

odszkodowawczej, przewidzianej w art. 24(2) dekretu, a poszkodowany przyczynił się do wyrządzenia

szkody (art. 158 § 2 k.z.), wysokość tej renty oblicza się w ten sposób, że najpierw odszkodowanie

zmniejsza się w stopniu odpowiadającym przyczynieniu się, a następnie dopiero odlicza się od tak

ustalonego odszkodowania rentę z ubezpieczenia społecznego.

III CR 424/61 orzeczenie SN 1962.02.19

OSNC 1963/1/27

Zakład pracy, którego pracownik uległ wypadkowi na skutek naruszenia przez pracodawcę przepisów z

zakresu bhp, powinien wypłacić poszkodowanemu możliwie niezwłocznie stosowne odszkodowanie,

wszelkie zaś umowy zmierzające do ograniczenia praw podmiotowych pracownika w tym zakresie (np. co

do zadośćuczynienia za krzywdę moralną) nie mogą korzystać z ochrony prawa. Dlatego też sąd ma nie

tylko prawo, ale i obowiązek badania w każdym wypadku, czy ugoda taka nie jest sprzeczna z dyspozycją

art. 41 § 1 p.o.p.c.

III CR 524/61 orzeczenie SN 1962.01.31

OSNC 1963/3/66

1. Zobowiązanie odszkodowawcze, mające swe źródło w naruszeniu przez pracodawcę obowiązków

wynikających z przepisów bezpieczeństwa pracy, nie jest zobowiązaniem, o którym mówi art. 248 § 1

k.z. W konsekwencji data wymagalności tego roszczenia nie wystarcza jeszcze do ustalenia, że dłużnik

obowiązany jest płacić odsetki za opóźnienie (art. 248 § 1 k.z.). Wymagane jest ponadto stwierdzenie, że

dłużnik jest w zwłoce (art. 243 § 1 k.z.). Zarazem wytoczenie powództwa należy uważać za jednoznaczne

z wezwaniem dłużnika do spełnienia świadczenia zgłoszonego w pozwie.

2. Przepisy k.p.c. nie przewidują zaskarżenia przez stronę wyroku sądu pierwszej instancji przez

wnoszenie kilku rewizji od tego wyroku. Jednakże nie ma przeszkód do rozpoznania dwóch rewizji

powoda, jeżeli można je uznać za jeden środek odwoławczy.

I CZ 123/61 orzeczenie SN 1962.01.12

OSNC 1962/4/148

1. Wypadek, któremu uległ pracownik przejechany przez samochód bezpośrednio po opuszczeniu miejsca

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

pracy, należy zakwalifikować jako wypadek w zatrudnieniu.

2. Strona dochodząca wynagrodzenia szkód wynikłych z wypadku przy pracy nie ma obowiązku

uiszczenia kosztów sądowych także wówczas, gdy odszkodowania dochodzi od osoby trzeciej (nie od

zakładu pracy) na zasadach ogólnych.

III CR 428/61 orzeczenie SN 1962.01.11

OSNC 1963/3/64

Renta powinna być obliczona przede wszystkim stosownie do dochodów, jakie by zmarły otrzymywał,

gdyby żył (art. 162 § 2 k.z.). Przy ustaleniu wysokości renty należy więc uwzględniać wynagrodzenie,

jakie by zmarły pobierał, gdyby nie uległ śmiertelnemu wypadkowi. Z tego punktu widzenia sąd

obowiązany jest także mieć na względzie okoliczności, które mogą uzasadniać wniosek, że zarobki ofiary

nieszczęśliwego wypadku ulegałyby zmniejszeniu w miarę utraty zdolności do pracy.

II CR 1150/60 orzeczenie SN 1961.12.16

OSNC 1962/4/147

Wybór jednej z przysługujących poszkodowanemu rent jest jego prawem. Nie ma uzasadnienia pogląd,

że przy zbiegu dwóch rent i wyborze przez uprawnionego jednej z nich należy przy obliczaniu renty

uzupełniającej odliczyć od wynagrodzenia szkody należnego według przepisów prawa cywilnego rentę

wyższą, której poszkodowany nie wybrał.

I CR 974/60 orzeczenie SN 1961.12.12

OSNC 1963/1/20

Artykuł 157 § 2 k.z. nie wymaga wykazania bezpośredniego związku przyczynowego pomiędzy

wypadkiem przy pracy a obecnym stanem zdrowia poszkodowanego. Stosownie do tego przepisu

zobowiązany odpowiada za normalne następstwa zawinionego przez siebie zdarzenia, które nie zawsze

będą bezpośrednimi jego następstwami. Dla stwierdzenia zaś, co jest normalnym następstwem, a więc co

pozostaje w związku przyczynowym w rozumieniu art. 157 § 2 k.z., należy badać istniejące obiektywnie

zależności pomiędzy kolejnymi zdarzeniami, z których jedne będą przyczyną drugich, te ostatnie zaś

skutkiem pierwszych. Jeżeli zależności te mogą być uznane za normalne, tzn. jeżeli zdarzenia przyjęte za

przyczyny w granicach doświadczenia życiowego zdolne są wywołać zdarzenia-skutki, to można mówić o

istnieniu związku przyczynowego, który uzasadnia odpowiedzialność zobowiązanego za skutek końcowy.

II CR 826/61 orzeczenie SN 1961.08.24

OSNC 1963/9/189

Tolerowanie przez dozór niewłaściwych, zagrażających bezpieczeństwu metod pracy uzasadnia uznanie

winy zakładu pracy, jeżeli wskutek stosowania tych metod nastąpi wypadek. Jeżeli jednak poszkodowany

był doświadczonym pracownikiem, zwłaszcza brygadzistą i lekkomyślnie stosował te metody, jakkolwiek

miał dostateczne doświadczenie, by móc przewidzieć niebezpieczeństwo, to należy uznać, że również on

przyczynił się do spowodowania szkody, co uzasadnia zmniejszenie odszkodowania w myśl art. 158 § 2

k.z.

IV CR 836/60 orzeczenie SN 1961.07.20

OSNC 1962/4/141

Zawarcie przez pracodawcę ze swoim pracownikiem umowy zlecenia nie wyłącza uznania wypadku,

któremu pracownik uległ przy wykonywaniu tego zlecenia, za wypadek w zatrudnieniu, dający

poszkodowanym podstawę do roszczeń z art. 24 ust. 2 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o

powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (jednol. tekst: Dz. U. z 1958 r. poz.

97 z późniejszymi zmianami). Odmienna ocena wypadku uzasadniona jest w sytuacji, gdy zlecenie ma

charakter samodzielny i jest niezależne od łączącego strony stosunku pracy.

II CR 1092/60 orzeczenie SN 1961.05.03

OSNC 1962/3/104

1. Okoliczność, że samochód użyty do przewozu towarów stanowił własność innej osoby, nie wyłącza

odpowiedzialności pracodawcy przewidzianej w art. 24 dekretu o powszechnym zaopatrzeniu

emerytalnym pracowników i ich rodzin.

2. Fakt, że pracownikowi, który uległ wypadkowi, przysługuje roszczenie z art. 153 k.z. przeciwko PKS

jako właścicielowi samochodu, nie zwalnia pracodawcy od odpowiedzialności. Poszkodowanemu

przysługiwać może kilka roszczeń przeciwko różnym osobom z różnych podstaw prawnych i do niego

należy wybór roszczenia. Wystąpienie przez poszkodowanego pracownika z roszczeniem przeciwko

swemu pracodawcy uzasadnia konieczność jedynie oceny słuszności tego roszczenia w świetle art. 24

dekretu o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym. Nie przesądza to oczywiście o ewentualnych

roszczeniach regresowych, jakie zakład pracy może mieć w stosunku do PKS czy też kierowcy

samochodowego.

III CO 8/61 uchwała SN 1961.04.26

OSNC 1962/2/70

Pracodawca, który wytypował grupę swych pracowników i pod swoim kierownictwem wysyła ich do pracy

w Państwowym Gospodarstwie Rolnym w ramach tak zwanej akcji żniwnej, odpowiada na zasadzie art.

24 dekretu z 25.VI.1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin za

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

wypadek w pracy, jakiemu uległ jego pracownik wskutek naruszenia przepisów o bezpieczeństwie i

higienie pracy.

II CR 960/59 orzeczenie SN 1961.04.13

OSNC 1963/6/113

Szkodą pozostającą w normalnym związku przyczynowym ze śmiertelnym wypadkiem, któremu uległ

użytkownik gospodarstwa rolnego, jest wartość pracy, jaką tenże użytkownik świadczył w gospodarstwie

w celu jego racjonalnego prowadzenia. Wartość wkładu pracy użytkownika gospodarstwa rolnego

mogłaby tylko w tym wypadku, być równa wysokości ogólnej przychodowości gospodarstwa, gdyby

zmarły wyłącznie sam uprawiał gospodarstwo, nie korzystając z pomocy innych osób, i gdyby pozostali

po nim członkowie rodziny, do których utrzymywania był obowiązany z mocy ustawy i których

rzeczywiście utrzymywał, nie mieli możności z przyczyn od nich niezależnych dalszego prowadzenia

gospodarstwa, nawet przy korzystaniu z najemnej siły roboczej (np. całkowity brak kwalifikacji

rolniczych). Nawet w takim wypadku odszkodowanie należne poszkodowanemu nie musi odpowiadać

wartości utraconych korzyści.

I CO 27/60 uchwała SN 1961.03.27

OSNC 1962/2/40

W wypadku gdy zakład pracy ubezpieczył pracownika od następstw nieszczęśliwego wypadku w

Państwowym Zakładzie Ubezpieczeń (PZU) i płacił składki ubezpieczeniowe, odszkodowanie za skutki

nieszczęśliwego wypadku należne pracownikowi od zakładu pracy - w braku odmiennej umowy między

pracownikiem a zakładem pracy lub odmiennego postanowienia w układzie zbiorowym pracy - nie ulega

zmniejszeniu o kwotę wypłaconą pracownikowi przez PZU na podstawie umowy ubezpieczeniowej.

Jednakże fakt otrzymania przez pracownika z PZU pewnej sumy na podstawie umowy ubezpieczeniowej

może być uwzględniony przy ustalaniu wysokości odszkodowania na podstawie art. 158 § 1 k.z.

IV CR 883/60 orzeczenie SN 1961.01.18

OSNC 1962/1/31

1. Żądanie na podstawie przepisu art. 162 § 2 k.z. łącznej renty odszkodowawczej dla kilku

poszkodowanych nie jest dopuszczalne. Zagada ta obowiązuje również wówczas, gdy renta ma służyć

wyrównaniu szkód poniesionych przez najbliższych członków rodziny.

2. Jeżeli pracownik w wyniku podniesienia kwalifikacji i zmiany techniki pracy osiągał wyższe zarobki i

jeżeli są podstawy do przyjęcia, że zmiana ta nie ma charakteru jedynie chwilowego, ustalenie jego

przypuszczalnych zarobków w przyszłości dla obliczenia renty powinno być oparte na tych ostatnio

osiąganych wyższych zarobkach i z pominięciem zarobków sprzed tego okresu, choćby ten okres przypadł

na ostatni rok przed wypadkiem.

IV CR 1041/59 orzeczenie SN 1960.10.31

OSNC 1962/4/128

W świetle przepisu art. 165 k.z. nie jest uzasadnione zasądzenie zadośćuczynienia wówczas, gdy

pracownik, który otrzymał od pracodawcy pojazd mechaniczny do swej dyspozycji (w celu załatwienia

osobistego interesu), sam przyczynił się w znacznym stopniu do wypadku, jakiemu uległ w czasie jazdy

samochodem, wprowadzając kierowcę w stan nietrzeźwości.

II CR 572/60 orzeczenie SN 1960.10.26

OSNC 1962/1/22

Poszkodowany, który na skutek wypadku utracił częściowo zdolność do pracy, może w normalnym toku

rzeczy domagać się wyrównania szkody jedynie w granicach tej częściowej niezdolności, a więc

zasądzenia różnicy pomiędzy zarobkami, jakie mógłby osiągnąć, gdyby wypadek nie miał miejsca, a

zarobkami, które może osiągnąć przy wykorzystaniu ograniczonej zdolności do pracy (choćby zarobków

tych faktycznie nie uzyskiwał, gdyż o pracę się nie starał, poprzestając na rencie z ubezpieczenia

społecznego).

Gdy stopień utraty zdolności do pracy jest znaczny, można przyjąć, że oznacza praktycznie całkowitą

niezdolność do zarobkowania.

Jeżeli jednak stopień utraty zdolności do pracy jest stosunkowo niewielki, poszkodowanego obciąża

dowód, że wskutek okoliczności szczególnych nie może uczynić użytku ze swej ograniczonej zdolności

zarobkowej.

III CR 173/60 orzeczenie SN 1960.09.02

OSNC 1962/1/14

Wprawdzie małe dziecko ze względu na swój wiek nie może odczuć krzywdy moralnej doznanej w

związku ze śmiercią matki, która uległa nieszczęśliwemu wypadkowi, w takim stopniu, w jakim normalnie

odczuwa ją osoba dorosła po utracie najbliższego członka rodziny, jednakże fakt utraty matki w okresie

wczesnego dzieciństwa, a więc w czasie, gdy osobista opieka matki była dla dziecka szczególnie

potrzebna, a także okoliczność, że nasilenie jego krzywdy moralnej będzie z czasem wzrastać w miarę

rozwoju umysłowego i uświadamiania sobie swego sieroctwa, uzasadniają zasądzenie na jego rzecz

zadośćuczynienia w znacznej wysokości.

II CR 1119/59 orzeczenie SN 1960.08.18

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSNC 1962/1/13

Jeżeli pracodawca zatrudnia wbrew zakazowi ustawy 13-letnie dziecko jako gońca i wysyła je poza teren

zakładu pracy z poleceniem służbowym, które wymagało posługiwania się tramwajem, to niewątpliwie

stanowi to zaniedbanie obowiązku pracodawcy w rozumieniu art. 196 ustawy o ubezpieczeniu społecznym.

Pracodawca, wysyłając dziecko dla załatwienia w wielkim mieście spraw służbowych poza zakładem

pracy, ponosi pełną odpowiedzialność za niebezpieczeństwo, na jakie dziecko jest przy tym narażone.

Nawet gdyby wypadek nastąpił wyłącznie wskutek lekkomyślności samego dziecka, fakt ten nie

uzasadniałby poglądu, że jest ono wyłącznie lub choćby częściowo odpowiedzialne za ten wypadek,

ponieważ dziecko w wieku lat 13 nie ma jeszcze w takich sprawach pełnego rozeznania.

II CR 1111/59 orzeczenie SN 1960.05.18

OSNCK 1961/3/76

Pracodawca, który wydelegował pracownika do pracy w innym zakładzie, do której nie był on

przygotowany, nie może uchylać się od odpowiedzialności za wypadek, któremu uległ ten pracownik,

tylko dlatego, że zakład pracy, do którego pracownika delegowano, dopuścił się poważnych uchybień w

zakresie bezpieczeństwa pracy.

III CR 597/59 wyrok SN 1960.03.11

OSNPG 1961/5/21

Osoby pozbawione wolności, które przy pracy wykonywanej w ramach regulaminu więziennego uległy

wypadkowi i wskutek tego stały się inwalidami, mają prawo do świadczeń przewidzianych dekretem o

zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Zaniedbanie wszczęcia przez zakład pracy postępowania o przyznanie renty nie pozbawia pracownika

prawa do żądania zaopatrzenia. Przyszłe świadczenia emerytalne z dekretu o powszechnym zaopatrzeniu

emerytalnym nie ulegają przedawnieniu.

I CR 1164/58 orzeczenie SN 1959.10.28

OSNCK 1961/4/94

Pogląd, że każdy wypadek w zatrudnieniu stanowi następstwo naruszenia przez zakład pracy przepisów o

ochronie życia i zdrowia pracowników i że wobec tego ciężar dowodu odmiennego stanu rzeczy spoczywa

na pozwanym pracodawcy, jest nietrafny, gdyż z treści art. 24 ust. 2 dekretu z dnia 25.VI.1954 r. o

powszechnym zaopatrz. emeryt., który odpowiedzialność pracodawcy ogranicza do wypadków w przepisie

tym przewidzianych, wynika, że zgodnie z ogólnymi zasadami rozkładu ciężaru dowodu (art. 4 p.o.p.c.)

ten, kto dochodzi odszkodowania, obowiązany jest udowodnić przesłanki swego roszczenia, do których

należy fakt przytoczonych wyżej naruszeń. Taki stan rozkładu ciężaru dowodu nie powoduje trudności w

dowodzeniu, gdyż konsekwencje rozkładu ciężaru dowodu w praktyce w znacznym stopniu usuwa

obowiązek aktywnego udziału sądu w zbieraniu materiału dowodowego, który w sprawach o

odszkodowanie za wypadki w zatrudnieniu usprawiedliwia szerokie zastosowanie przepisu art. 236 § 1

k.p.c.

III CR 1163/58 orzeczenie SN 1959.06.13

OSNCK 1960/3/79

Odpowiedzialność kopalni za skutki nieszczęśliwego wypadku, któremu uległ jej pracownik skierowany do

tej pracy jako żołnierz odbywający służbę, podlega ocenie na podstawie art. 24 dekretu z dnia 25

czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, jeżeli pracownik

ten pobierał z funduszów kopalni wynagrodzenie za wykonywane czynności i korzystał z udzielonych mu

przez jej kierownictwo urlopów.

II CR 386/58 orzeczenie SN 1959.05.20

OSNCK 1960/4/103

Artykuł 24 § 2 dekretu o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. z 1956 r. Nr 43, poz. 200) nie

zawiera takiego ograniczenia, że z żądaniem odszkodowawczym wystąpić mogą jedynie osoby, którym

przyznano świadczenia socjalne na podstawie przepisów tego dekretu. Przepis ten, mówiąc o osobach

uprawnionych do świadczeń w myśl dekretu (zdanie pierwsze), ma na myśli pracownika i członków jego

rodziny w rozdziale IV dekretu - bez względu na to, czy przyznano tym osobom świadczenie socjalne

przewidziane w dekrecie.

I CR 524/58 orzeczenie SN 1958.09.08

OSNCK 1960/4/93

Ocena, że pracownik ponosi winę za wypadek, któremu uległ, wyłącza odpowiedzialność przedsiębiorstwa

tylko wtedy, gdy wina pracownika była wyłączna. Nieprzestrzeganie przez pracownika zasad

bezpieczeństwa pracy czy to z niedbalstwa, czy to, jak dzieje się najczęściej, dla osiągnięcia większych

ilościowo rezultatów - wykazuje winę pracownika, ale jednocześnie tolerowanie przez zakład pracy tego

stanu rzeczy czy to świadomie (np. dla zwiększenia produkcji), czy to nawet na skutek braku nadzoru -

stanowi naruszenie obowiązków wynikających z zasad bezpieczeństwa pracy. Nie wystarcza bowiem

oddanie do rąk pracowników odpowiednich urządzeń i wydanie odpowiednich instrukcji; konieczne jest

jeszcze dopilnowanie, aby te urządzenia i instrukcje były wykorzystywane.

IV CR 75/58 orzeczenie SN 1958.07.09

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

OSNCK 1959/3/89

Wypadek, jakiemu uległ pracownik w czasie zajęć sportowych, które zlecone mu zostały przez

organizację społeczną, za jaką należy uważać komitet organizacyjny spartakiady, powołany z udziałem

rady zakładowej i kierownictwa zakładu pracy, należy oceniać na równi z wypadkiem w zatrudnieniu w

myśl § 1 rozp. Min. Pr. i Op. Społ. z dnia 11 lipca 1954 r. w sprawie wypadków w zatrudnieniu.

IV CR 1085/56 orzeczenie SN 1958.02.08

OSNPG 1959/8-9/41

Przepisy ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o odpowiedzialności Państwa za szkodę wyrządzoną przez

funkcjonariuszy państwowych nie mają zastosowania w przypadkach, gdy prawa do zaopatrzenia

inwalidów wojskowych i ich rodzin powstały na skutek szkody wyrządzonej przez funkcjonariusza

państwowego.

II CR 533/57 orzeczenie SN 1957.12.23

OSNCK 1959/4/100

1. Przedsiębiorca, który trudni się wykonywaniem przeładunków, a przeprowadza je tylko swymi ludźmi

bez dostarczenia własnych koniecznych urządzeń, powinien, mimo to zapewnić im tam, gdzie pracują,

pełne bezpieczeństwo pracy i wskutek tego ponosi za wszelkie braki w tych urządzeniach

odpowiedzialność tak, jak gdyby należały do niego. W granicach art. 24 dekretu o powszechnym

zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin skutek ten jest tym bardziej uzasadniony, że dekret

powyższy nie ogranicza odpowiedzialności zakładu pracy do wypadków spowodowanych przez samego

pracodawcę lub jago zastępcę.

2. Pracodawca powinien wszystkie procesy zachodzące w toku wykonywania pracy przez jego

pracowników, nawet w innym miejscu, tak unormować, by bezpieczeństwo i higiena pracy były w pełni

zapewnione, a to bez względu na to czy działa przy tym sam przez właściwy organ, czy też przez

zastępcę i czy ten zastępca jest jego pracownikiem, czy też w danym zakresie pracodawca posługuje się

jako zastępcą osobą trzecią. Żaden przepis nie wymaga, aby zastępcą był pracownik pracodawcy

zobowiązanego do wynagrodzenia szkody.

II CR 873/56 orzeczenie SN 1957.01.15

OSNCK 1958/3/62

Dla przyjęcia odpowiedzialności przedsiębiorstwa na zasadzie art. 196 ustawy o ubezpieczeniu

społecznym obojętną jest rzeczą, czy samochód, którym jechał do pracy zmarły wskutek wypadku,

stanowił własność osoby trzeciej i czy był kierowany przez szofera będącego pracownikiem tej osoby oraz

czy przedsiębiorstwo, którego zmarły był pracownikiem, miało możność wyboru innego samochodu.

Pracodawca nie może uwolnić się od obowiązku przestrzegania przepisów o bezpieczeństwie i higienie

pracy przez to, że pewne roboty prowadzi przy użyciu maszyn lub innych urządzeń należących do osoby

trzeciej.

II CR 251/56 orzeczenie SN 1956.07.07

OSNCK 1957/3/80

Różnica między brzmieniem art. 25 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu

emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 30, poz. 116) a art. 196 ustawy z dnia 28 marca 1933

r. o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 51, poz. 396) wskazuje, że w myśl prawa obecnie

obowiązującego zakład pracy odpowiada za wypadki nie tylko wówczas, gdy zachodzi wina po stronie

pracodawcy lub jego zastępcy, ale także i wówczas, gdy którykolwiek z pracowników zawinił chorobę,

niezdolność do pracy lub śmierć innego pracownika.

IV CR 1136/55 orzeczenie SN 1956.06.14

OSNCK 1957/4/102

Bezpieczeństwo pracy powinno być zapewnione użyciem najlepszych, możliwych do zastosowania i

potrzebnych w danych okolicznościach urządzeń. Nie można zastępować realnych zabezpieczeń zakazami

czy nakazami określonego zachowania się pracownika. Granicę obowiązku pracodawcy zakreślają

możliwości techniczne zabezpieczenia pracy w danych warunkach i oceniana rozsądnie potrzeba

zabezpieczenia. W każdym razie należy uznać za niedopuszczalne, a zatem uzasadniające

odpowiedzialność pracodawcy za szkodę wynikłą dla pracownika, użycie zabezpieczenia gorszego, gdy

przezorne przewidywanie możliwości wypadków nakazywało użyć lepszego, a możliwości techniczne ku

temu istniały.

"Uzupełnienie" takiego gorszego zabezpieczenia zakazami, pouczeniami i hasłami nie zwalnia pracodawcy

od odpowiedzialności.

II CR 885/55 orzeczenie SN 1956.04.30

OSNCK 1957/2/48

1. Odpowiedzialność zakładu pracy przewidziana w art. 196 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o

ubezpieczeniu społecznym jest oparta na zasadzie winy, i to winy szczególnej, polegającej na naruszeniu

przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Na równi z tymi przepisami należy traktować także przepisy

mające na celu ogólne bezpieczeństwo, jeśli w konkretnej sytuacji naruszenie ich zagraża bezpieczeństwu

nie tylko osób trzecich, ale i pracowników.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

2. Zagadnienie, w jakim stopniu zmarły na skutek wypadku w zatrudnieniu przyczynił się do wypadku,

jako zagadnienie z pogranicza odpowiedzialności co do zasady i odszkodowania, może być rozstrzygnięte

zarówno w wyroku wstępnym, jak i w wyroku końcowym.

3. Sąd cywilny władny jest oprzeć się na zeznaniach złożonych w postępowaniu karnym, pod warunkiem

jednak, że akta karne zostały uprzednio dołączone do sprawy cywilnej.

Jeżeli strona z jakichkolwiek względów kwestionuje zeznania zawarte w aktach sprawy karnej, może

żądać powtórzenia odpowiedniego dowodu w postępowaniu cywilnym. Jeżeli tego nie uczyni - a zeznania

złożone w postępowaniu karnym nie budzą zastrzeżeń, które należałoby podnieść z urzędu - musi liczyć

się z tym, że sąd ustalenia te oprze także na tych zeznaniach.

IV CR 706/55 orzeczenie SN 1956.03.08

OSNCK 1957/1/15

W myśl § 3 ust. 3 ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia członków straży pożarnych od

nieszczęśliwych wypadków do czynności "w akcji ratunkowej" należą również zarządzenia i dyspozycje

komendanta straży pożarnej wydawane po otrzymaniu meldunku o pożarze, zmierzające do niesienia

ratunku przeciwko zgłoszonemu pożarowi.

II K 579/55 wyrok SN 1955.10.26

OSNCK 1956/3/40

Przepisy o bezpieczeństwie pracy w górnictwie posiadają istotne znaczenie zarówno dla ochrony życia

ludzi zatrudnionych pod ziemią, jak i dla całości produkcji kopalnianej, toteż osoby odpowiedzialne za

urządzenia zapewniające bezpieczeństwo pracy winny utrzymywać je w stanie gwarantującym

bezpieczeństwo, a w razie konieczności mają obowiązek pracę w zagrożonym miejscu wstrzymać, aby

ochronić życie i zdrowie ludzkie.

II CR 1501/54 orzeczenie SN 1955.09.06

OSNCK 1956/3/75

Sprzeczne z dyscypliną i obowiązującym w zakładzie pracy regulaminem zachowanie się pracownika,

które doprowadziło do tego, że włączył się do pracy, której byłby mu w normalnym porządku rzeczy

pracodawca lub jego upoważniony zastępca nie powierzył, nie zmienia w istocie tego faktu, że pracownik

wykonywał pracę na rzecz pracodawcy i przy niej uległ wypadkowi. Samowolne w powyższym znaczeniu

włączenie się do pracy, jak wynika pośrednio z art. 188 ust. (1) ustawy o ubezpieczeniu społecznym,

choć zawinione, nie wyklucza prawa do renty wypadkowej. Niezgodne z organizacją pracy włączenie się

do pracy pracownika będzie z reguły świadczyć o jego winie lub współwinie.

I CR 608/54 orzeczenie SN 1954.07.24

OSNCK 1955/4/72

Osoby uprawnione do żądania odszkodowania, w myśl § 42-45 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25

lipca 1946 r. o zaopatrzeniu emerytalnym i odszkodowaniu za nieszczęśliwe wypadki pracowników

przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe", nie mogą żądać dalszego odszkodowania, w szczególności

takiego, jakie mogłoby się należeć w myśl ogólnych przepisów prawa, a więc nie mogą żądać również

zadośćuczynienia za krzywdę moralną.

I C 925/53 orzeczenie SN 1953.10.07

OSNCK 1954/3/68

Przez pojęcie wypadku "w zatrudnieniu" lub "przy pracy" należy rozumieć także wypadek, któremu uległ

pracownik w toku koniecznej czynności wstępnej umożliwiającej mu wykonanie pracy, a więc także w

drodze do zakładu pracy.

C 2293/52 orzeczenie SN 1953.06.10

OSNCK 1954/2/41

Nieprzestrzeganie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, które w myśl art. 196 ustawy o

ubezpieczeniu społecznym uzasadnia odpowiedzialność pracodawcy wobec pracownika lub jego rodziny za

skutki wypadku przy pracy, może polegać zarówno na używaniu maszyn, aparatów i innych urządzeń

technicznych skonstruowanych wadliwie i niezgodnie z obowiązującymi w tej mierze przepisami i

zasadami techniki, jak i na nieutrzymywaniu ich w należytym stanie.

I C 1885/52 orzeczenie SN 1953.04.16

PiP 1954/1/188

Przepisy zobowiązujące do należytej dbałości o pojazdy mechaniczne, są między innymi również

przepisami wydanymi dla ochrony życia i zdrowia osób korzystających z tych pojazdów. Niezastosowanie

się do tych przepisów może stanowić podstawę odpowiedzialności z art. 196 ust. o ubezp. społ.

I C 60/53 orzeczenie SN 1953.02.07

OSNCK 1954/2/35

1. Roszczenie o zadośćuczynienie za krzywdę moralną zgłoszone przeciwko pracodawcy może być

zasądzone jedynie w przypadku, gdy istnieją zasadnicze przesłanki odpowiedzialności pracodawcy

przewidziane w art. 196 ust. (1) ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym, tj. gdy

zostanie stwierdzone, że chorobę, niezdolność do pracy lub śmierć pracownika spowodował pracodawca

albo jego zastępca rozmyślnie lub przez zaniedbanie obowiązków wynikających z przepisów o ochronie

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

życia i zdrowia pracownika.

2. Podstawową przesłanką pojęcia siły wyższej jest działanie tej siły z zewnątrz; wybuch gazów

powstałych wewnątrz kopalni, pozostający w bezpośrednim związku przyczynowym z pracami,

wchodzącymi w zakres normalnej eksploatacji kopalni, nie może być uznany za przejaw siły wyższej.

II C 60/53 orzeczenie SN 1953.02.07

PiP 1953/10/558

Ponieważ świadczenia z tytułu ubezpieczenia społecznego nie obejmują zadośćuczynienia za krzywdę

moralną, roszczenie w tym przedmiocie może być zgłoszone przeciw pracodawcy, zasądzenie nastąpić

może jednak tylko wtedy, gdy istnieją zasadnicze przesłanki odpowiedzialności pracodawcy przewidziane

w art. 196 ust. 1 ustawy z 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym.

C 1430/52 orzeczenie SN 1952.12.24

OSNCK 1954/1/7

Uzyskane odszkodowanie za nieszczęśliwy wypadek w czasie trwania służby państwowej nie wyłącza

możności otrzymania należnego zaopatrzenia emerytalnego ze Skarbu Państwa ani też odwrotnie; tylko

przy oznaczeniu wysokości takiego odszkodowania powinno się jednak brać pod uwagę należne

poszkodowanemu zaopatrzenie emerytalne, dopiero bowiem odpowiednio zmniejszone w związku z tym

czynnikiem odszkodowanie będzie właściwym i słusznym ekwiwalentem wyrządzonej szkody.

C 1873/51 orzeczenie SN 1952.07.02

OSNCK 1953/3/78

I. Okoliczności, że pracownik, który uległ nieszczęśliwemu wypadkowi, wykonywał prace nie związane z

jego grupą uposażenia, że nie był przy niej należycie dozorowany, nie otrzymał instrukcji i wskazówek,

nie uzasadniają jeszcze odpowiedzialności z art. 196 ustawy o ubezpieczeniu społecznym.

II. Jeżeli w układzie zbiorowym zamieszczono postanowienia specjalne dotyczące ochrony życia i zdrowia,

to wiążą one strony, a naruszenie ich powoduje odpowiedzialność z art. 196 ustawy o ubezpieczeniu

społecznym. Umowne postanowienia w przedmiocie bezpieczeństwa pracy mają znaczenie równorzędne z

przepisami ustawowymi, skoro żadna norma nie zabrania umawiania się stron co do warunków

bezpieczeństwa pracy. Naruszenie jednak innych postanowień układu zbiorowego, choćby ostatecznie w

swych skutkach spowodowało szkodę na zdrowiu pracownika, nie uzasadnia jeszcze odpowiedzialności z

art. 196 powołanej ustawy.

C 610/51 orzeczenie SN 1952.01.17

OSNCK 1953/1/24

Okoliczność, że pracownik uległ wypadkowi podczas pracy wymagającej chodzenia po rusztowaniach

budowy, a której, zdaniem pozwanego, nie powinien był się podejmować ze względu na swój podeszły

wiek, nie może być poczytywana za winę lub współwinę tego pracownika, skoro o rodzaju wykonywanej

pracy decyduje przede wszystkim kierownictwo przedsiębiorstwa.

C 254/51 orzeczenie SN 1951.12.31

OSN(C) 1952/3/86

I. Do przepisów o ochronie życia i zdrowia pracownika, o których mówi art. 196 ustawy o ubezp. społ.,

należą również, w braku ich wyłączenia, przepisy zakazujące zatrudnienia młodocianych przy pracach

szczególnie niebezpiecznych.

II. Fakt przyczyniania się syna do utrzymania rodziców przez pracę na ich gospodarstwie rolnym oraz

częściowa niezdolność do pracy rodziców usprawiedliwiają zasądzenie na rzecz rodziców od osoby

ponoszącej odpowiedzialność za śmierć syna renty z art. 162 § 3 k.z.

Art. 196 ust. (2) ustawy o ubezp. społ. nie stoi na przeszkodzie zasądzeniu renty z art. 162 § 3 k.z. w

przypadku, gdy osobom wymienionym w tym przepisie Z. U. S. odmówił wypłacania renty.

C 320/51 orzeczenie SN 1951.12.31

PiP 1952/7/127

1. Warunkiem odpowiedzialności pracodawcy z art. 196 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym za

zaniedbanie przez niego obowiązków wynikających z przepisów o ochronie życia i zdrowia pracowników

nie jest wydanie przepisów szczegółowych przewidzianych w art. 2 rozporządzenia Prezydenta

Rzeczypospolitej o bezpieczeństwie i higienie pracy, a odpowiedzialność pracodawcy wynika już z

naruszenia ogólnych zasad art. 1 tegoż rozporządzenia, jeżeli określenie szczegółowych zasad

bezpieczeństwa nie wymaga wiedzy fachowej, a zasady te określa powszechne doświadczenie.

2. Tam gdzie możliwe jest dla zapewnienia bezpieczeństwa lepsze urządzenie techniczne, pracodawca nie

może tolerować gorszego, a odpowiedzialności z siebie zrzucić przez wydanie instrukcji.

C 310/51 orzeczenie SN 1951.10.06

OSN(C) 1952/2/56

Pracownikowi, który wskutek nienależytej organizacji pracy ma tyle wolnego czasu, że może przyjść z

pomocą towarzyszom pracy, i który wykorzystując ten czas pomaga swoim towarzyszom, nie można

przypisywać winy, jeżeli w czasie takiej pracy ulegnie wypadkowi, tylko dlatego, że pracę wykonywał "ze

swej woli".

Tylko w wyjątkowych okolicznościach można byłoby przypisać winę temu pracownikowi, np. gdyby

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

chodziło o obsługę maszyny skomplikowanej i niebezpiecznej dla niefachowca, do której dostęp został

osobom nie obsługującym jej wzbroniony przez kierownictwo zakładu pracy.

C 1960/50 orzeczenie SN 1951.03.31

OSN(C) 1952/2/37

Starszy ustawiacz, któremu powierzono kierownictwo drużyną manewrową, może być, w rozumieniu art.

196 ustawy o ubezp. społ., uważany za "zastępcę" pracodawcy i brak dozoru z jego strony (nieobecność

w danym miejscu) stanowi naruszenie przepisów o bezpieczeństwie życia i zdrowia, które musi być

poczytane za rażące niedbalstwo uzasadniające pełną odpowiedzialność kolei za wypadek.

C 299/50 orzeczenie SN 1950.11.14

OSN(C) 1952/1/11

I. Zasądzenie powodowi renty dożywotniej w miejsce żądanej jednorazowej sumy w wysokości 10-letniej

renty tytułem odszkodowania za częściową utratę zdolności do pracy nie będzie zasądzeniem ponad

żądanie powoda.

II. Zamiar pokrzywdzonego stworzenia sobie placówki gospodarczej, a więc przedsiębiorstwa

prowadzonego na zasadach gospodarki kapitalistycznej, nie może być uznany za ważny powód

kapitalizacji renty w rozumieniu art. 164 § 1 k.z.

C 289/50 orzeczenie SN 1950.04.15

OSN(C) 1950/2/47

1. W myśl art. 137 ustawy z dn. 28.III 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym za wypadek w zatrudnieniu

uznać należy nie tylko wypadek powstały bezpośrednio przy pracy lub mający swoją bezpośrednią

przyczynę w pracy, lecz również wypadek, któremu uległ pracownik w czasie przewożenia go przez

pracodawcę samochodem lub w ogóle środkiem komunikacyjnym, poruszanym za pomocą sił przyrody, z

zakładu pracy na inne miejsce wykonania pracy zleconej lub w drodze powrotnej z takiego miejsca do

zakładu pracy.

2. Jeżeli pracodawca przy przewożeniu pracowników swoich z zakładu pracy do miejsca pracy poza

terenem zakładu pracy nie przestrzega przepisów o ruchu pojazdów mechanicznych, to stanowi to

zaniedbanie obowiązków, wynikających z przepisów o ochronie życia i zdrowia pracowników w rozumieniu

art. 195 ustawy o ubezpieczeniu społecznym.

C 261/49 orzeczenie SN 1950.01.24

OSN(C) 1952/1/6

1. Ciężar twierdzenia i dowodu istnienia okoliczności uzasadniających w myśl art. 196 ustawy o ubezp.

społ. obowiązek pracodawcy wynagrodzenia szkody wynikłej wskutek wypadku przy pracy pracownika

podlegającego ubezpieczeniu społecznemu obciąża stronę powodową.

2. W przypadku zbiegu działania przepisów art. 92 og. ustawy kolej. z 1885 r. i art. 683 t. X, cz. I Zw.

praw z jednej strony, a art. 196 ustawy o ubezp. społ. z drugiej strony, należy przyjąć, że

odpowiedzialność kolei za szkody wynikłe wskutek nieszczęśliwych wypadków związanych z ruchem kolei,

których ofiarą padli pracownicy tej kolei w czasie pełnienia pracy lub w drodze do pracy albo z pracy (art.

137 ustawy o ubezp. społ.), ocenić należy wyłącznie w świetle art. 196 ustawy o ubezp. społ., z

zastrzeżeniem wyjątku co do pracowników etatowych stałych i praktykantów P.K.P., którzy podlegają

przepisom rozporządzenia o zaopatrzeniu emerytalnym i odszkodowaniu za nieszczęśliwe wypadki

pracowników przedsiębiorstwa P.K.P. z dnia 28.I.1934 r. (Dz. U. R. P. nr 9, poz. 74).

III C 1633/47 orzeczenie SN 1947.11.11

OSN(C) 1948/2/52

Samo pouczenie i ostrzeżenie o niebezpieczeństwie grożącym przy pracy nie wystarcza do usunięcia

odpowiedzialności za nieszczęśliwy wypadek.

I C 991/37 orzeczenie SN 1938.05.19

OSN(C) 1939/3/143

W myśl § 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 stycznia 1934 r. o zaopatrzeniu emerytalnym i

odszkodowaniu za nieszczęśliwe wypadki pracowników Przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.

U. z 1936 r. nr 20 poz. 169) wszelkie orzeczenia władz kolejowych mogą być zaskarżane w drodze

administracyjnej przez strony zainteresowane. Opinia lekarzy, wchodzących w skład kolejowych komisji

lekarskich, stanowi fragment przygotowawczy do orzeczenia władz kolejowych w kwestii przyznania

pracownikowi zaopatrzenia w związku z utratą zdolności do pracy, bądź zmniejszenia tego zaopatrzenia

wskutek zmiany w stanie zdrowia pracownika, przeto pracownik kolejowy może kwestionować trafność

takiej opinii tylko w drodze administracyjnej, przewidzianej rozporządzeniem z dnia 28 stycznia 1934 r.

W konsekwencji lekarze, biorący udział w kolejowej komisji lekarskiej, mogą być odpowiedzialni cywilnie

za szkody i straty w związku z wydaniem powyższej opinii tylko wtedy, gdyby w drodze karnej zostało

stwierdzone, że działali w złej wierze i dopuścili się przestępstwa.

III C 386/36 orzeczenie SN 1938.03.25

OSN(C) 1939/1/48

Przepisy §§ 41-44 rozp. Rady Ministrów z dnia 28 stycznia 1934 r. o zaopatrzeniu emerytalnym i

odszkodowaniu za nieszczęśliwe wypadki pracowników Przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

U. nr 9, poz. 74) stosuje się tylko wtedy, jeżeli pracownik kolejowy skutkiem nieszczęśliwego wypadku

utracił zdolność do zarobkowania, natomiast przepisy te nie mają zastosowania wówczas, gdy wskutek

nieszczęśliwego wypadku pracownik kolejowy utracił tylko kwalifikacje do wykonywania pewnej kategorii

pracy.

W tym ostatnim przypadku żądanie odszkodowania może opierać się tylko na ogólnych przepisach prawa.

III C 3012/36 orzeczenie SN 1938.03.07

OSN(C) 1939/2/56

1. Nie zachodzi współwina pracownika, jeżeli, nie chcąc tracić swego zajada zarobkowego, pracownik nie

korzysta z prawa wypowiedzenia umowy i kontynuuje nadal pracą, choć zdaje sobie sprawą, że z powodu

warunków tej pracy, nienależycie unormowanych z winy pracodawcy, może mu grozić uszczerbek na

zdrowiu.

2. Chociaż odszkodowanie należne na podstawie przepisu § 618 k.c. może dotyczyć tylko samej szkody

materialnej, wobec niepowołania w tym przepisie postanowienia § 847 k.c., to jednakże nawiązka

tytułem odszkodowania za szkodą niematerialną może być przyznana, jeżeli zaniedbanie obowiązku

umownego z § 618 k.c. urządzenia warunków pracy w ten sposób, by zdrowie pracowników nie było

zagrożone, wyczerpuje równocześnie przesłanki czynu niedozwolonego z § 823 k.c.

III C 2622/36 orzeczenie SN 1938.02.21

OSN(C) 1939/1/20

1. Jeżeli szkodę wyrządziło kilka osób wspólnie, odpowiedzialność ich jest solidarna dopóty, dopóki jedna

z nich nie udowodni, kto w jakim stopniu przyczynił się do wywołania szkody.

2. Odpowiedzialność pewnych osób za wypadki, związane z ruchem przedsiębiorstw i zakładów oraz

mechanicznych środków komunikacji, oparta z uwagi na przepis art. 156 k.z. na przepisach szczególnych,

nie wyklucza odpowiedzialności nie objętych ustawami szczególnymi innych osób za ten sam wypadek na

podstawie kodeksu zobowiązań.

I C 2290/36 orzeczenie SN 1937.04.14

OSN(C) 1938/3/131

Spod działania prawa z dnia 28 czerwca 1912 r. o odszkodowaniu robotników i pracowników kolejowych

oraz ich rodzin (Zb. pr. i rozp. nr 148 poz. 1301) wyłączone są nieszczęśliwe wypadki, które zaszły w

czasie przebywania pracownika poza służbą (np. w czasie jego podróży w charakterze pasażera).

III C 1845/36 orzeczenie SN 1937.04.07

OSN(C) 1938/2/94

Spór pomiędzy zakładem ubezpieczeń społecznych a pracodawcą, wszczęły po wejściu w życie ustawy z

dn. 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym z powodu wypadku, który zdarzył się przed wejściem

w życie tej ustawy, podlega rozstrzygnięciu według przepisów dotychczasowej ustawy.

I C 2010/36 orzeczenie SN 1937.01.27

OSN(C) 1938/2/59

Roszczenie robotnika lub pracownika kolejowego przeciwko Przedsiębiorstwu "Polskie Koleje Państwowe"

o wynagrodzenie za nieszczęśliwy wypadek przy pracy może być w myśl art. 156 k. z. oparte tylko na

przepisach prawa z dn. 28 czerwca 1912 r. (Zb. pr. i rozp. nr 148 poz. 1301) o odszkodowaniu

robotników i pracowników kolejowych, bezpośrednie zaś wystąpienie poszkodowanego na drogę sądową

przed wyczerpaniem postępowania w trybie administracyjnym, przewidzianym w prawie z dn. 28 czerwca

1912 r. (Zb. Orz. S. N. z r. 1930 poz. 216), uzasadnia odrzucenie pozwu poszkodowanego.

I C 1451/36 orzeczenie SN 1936.12.16

OSN(C) 1937/12/451

W myśl przepisu art. 38 prawa z 2 - 15 czerwca 1903 r. o wynagrodzeniu robotników za nieszczęśliwe

wypadki przy pracy w przemyśle (Zb. pr. i rozp. nr 81 poz. 912), dla zawieszenia biegu przedawnienia nie

jest dostateczne samo pozostawienie poszkodowanego przy pracy, lecz konieczne jest stwierdzenie, że

pozostawienie to było wynikiem woli stron, skierowanej ku uregulowaniu w ten sposób, bodaj czasowo,

kwestii odszkodowania, należnego pracownikowi.

II C 2038/35 orzeczenie SN 1936.01.09

OSN(C) 1936/8/318

Ustawa z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznem (Dz. U. Nr. 51 poz. 396) ogranicza

odpowiedzialność pracodawcy za szkody, wywołane chorobą, niezdolnością do zarobkowania lub śmiercią

pracownika tylko do wypadków z art. 196 tejże ustawy; niema zatem dodatkowej odpowiedzialności

pracodawcy z przepisów kodeksu zobowiązań ani z innych ustaw szczegółowych, jak z ustawy

elektrycznej i t. p.

I C 1519/34 orzeczenie SN 1935.03.06

OSN(C) 1936/1/3

W przypadku, gdy pracownik, który doznał okaleczenia wskutek nieszczęśliwego wypadku przy pracy,

pozostawiony został nadal na służbie bez zmiany warunków wynagrodzenia i pozostawienie to na służbie

miało charakter rekompensaty za odniesione kalectwo, początek biegu przedawnienia dla poszukiwania

odszkodowania z powodu nieszczęśliwego wypadku należy liczyć nie od czasu wypadku, lecz od chwili

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38

zaprzestania wykonywania umowy zawartej w przedmiocie odszkodowania.

I C 2655/32 orzeczenie SN 1933.06.21

OSN(C) 1934/7/436

1. Rozporządzenie Prezydenta Rzplitej z 3 września 1926 o zaopatrzeniu emerytalnem nieetatowych

pracowników kolejowych (D. U. poz. 551) nie przecina członkom rodziny pracownika nieetatowego,

niewymienionym w tem rozporządzeniu, prawa dochodzenia od kolei odszkodowania za śmierć,. tegoż

pracownika.

2. Z mocy art. 3 i 22 ust. 3 przepisów z dn. 28 czerwca 1912 o odszkodowaniu robotników i pracowników

kolejowych (Zb. pr. i rozp. poz. 1301 - ustawa dróg i komunikacji art. 575 uwaga 23, załącznik t. XII cz.

I Zw. Pr. według kontynuacji 1912 r.) w razie śmierci pracownika kolejowego wstępni jego mają prawo

do otrzymywania renty w tym tylko przypadku, jeżeli byli na jego stałem utrzymaniu.

ZSTiO - Gorzów Wlkp.

http://www.zstio.gorzow.pl

Kreator PDF

Utworzono 31 October, 2010, 18:38