112.Widzenie fotopowe i skotopowe

Widzenie fotopowe, widzenie dzienne —
termin oznaczaj

ą

cy prac

ę

ludzkiego narz

ą

du

wzroku w warunkach normalnych, czyli przy
ilo

ś

ci

ś

wiatła wystarczaj

ą

cej do pełnego

wykorzystania mozliwo

ś

ci zmysłu wzroku. W

praktyce widzenie fotopowe dotyczy
przewa

ż

aj

ą

cej wi

ę

kszo

ś

ci sytuacji, w których

pracuje ludzkie oko. W rozpoznawaniu
bod

ź

ców

ś

wietlnych bior

ą

wówczas udział

wył

ą

cznie czopki (receptory umo

ż

liwiaj

ą

ce

widzenie barwne), nie bior

ą

natomiast udziału

pr

ę

ciki (receptory rozpoznaj

ą

ce róznice

nat

ę

zenia

ś

wiatła tylko w niemal zupełnej

ciemno

ś

ci, robi

ą

ce to monochromatycznie). W

miar

ę

spadku nat

ę

zenia o

ś

wietlenia otoczenia,

widzenie fotopowe przechodzi w faz

ę

przej

ś

ciow

ą

zwan

ą

widzeniem mezopowym

(cz

ęś

ciowa utrata postrzegania barw), by

wreszcie osi

ą

gn

ąć

minimalny stan pracy

ludzkiego oka zwany widzeniem skotopowym
(

ś

wiat w skali szaro

ś

ci).

Widzenie skotopowe, widzenie nocne –
termin oznaczaj

ą

cy prac

ę

ludzkiego narz

ą

du

wzroku w warunkach skrajnie niekorzystnych,
czyli przy znikomej ilo

ś

ci

ś

wiatła. W odbieraniu

bod

ź

ców

ś

wietlnych bior

ą

wtedy udział

wył

ą

cznie pr

ę

ciki, natomiast czopki s

ą

zupełnie nieaktywne. Podczas widzenia
skotopowego człowiek widzi

ś

wiat pozbawiony

barw, czyli np. taki jak na czarno-białym filmie.
Mo

ż

liwe jest wtedy wył

ą

cznie rozró

ż

nianie

stopnia jasno

ś

ci elementów otoczenia, a i to

przy niewielkiej gradacji tych stopni, a przy
okazji znacznie spada rozdzielczo

ść

oka na

rozpoznawanie szczegółów obrazu i nie
wyst

ę

puje przy tym zjawisko szczególnie

wysokiej rozdzielczo

ś

ci obrazu w

ś

rodku pola

widzenia, za które odpowiada plamka

ż

ółta

(składaj

ą

ca si

ę

wył

ą

cznie z czopków).