Czwarta tajemnica fatimska

wtorek, 13 maj 2008 15:10

Orêdzie z portugalskiej wioski od 91 lat nie przestaje przynosiæ zaskakuj±cych owoców duchowych. Jednocze¶nie wci±¿
sprawia Ko¶cio³owi k³opot.

Mali
wizjonerzy: Hiacynta, £ucja i Franciszek
Artur Sporniak

Orêdzie z portugalskiej wioski od
91 lat nie przestaje przynosiæ zaskakuj±cych owoców duchowych. Jednocze¶nie
wci±¿ sprawia Ko¶cio³owi k³opot.{multithumb}

13 maja 1917 r. trojgu portugalskim dzieciom 9-letniemu Franciszkowi Marto,
jego 7-letniej siostrze Hiacyncie oraz ich 10-letniej kuzynce £ucji Dos Santos
ukaza³a siê Jasna Pani, przekazuj±c im Bo¿e wezwanie do modlitwy, pokuty i
nawrócenia, a zarazem ostrzegaj±c przed skutkami trwania ludzko¶ci w grzechu.
Objawienia zakoñczy³y siê 13 pa¼dziernika s³ynnym cudem tañcz±cego s³oñca,
którego ¶wiadkami by³o kilkadziesi±t tysiêcy ludzi. Ma³ym wizjonerom Zjawa
przedstawi³a siê jako Matka Bo¿a Ró¿añcowa, wzywaj±c kilkakrotnie do odmawiania
ró¿añca w intencji pokoju. W ostatnim widzeniu prosi³a tak¿e o wybudowanie
kaplicy w miejscu objawieñ.

Fatimskie objawienie do¶æ szybko zosta³o potwierdzone przez Ko¶ció³. W 1930 r.
miejscowy biskup uzna³ za godne wiary wizje pastuszków w Cova da Iria w parafii
fatimskiej, a Pius XI zezwoli³ na oficjalny kult Matki Bo¿ej Fatimskiej. Nie
zdawano sobie wówczas sprawy, ¿e akceptacja Ko¶cio³a wydana zosta³a w³a¶ciwie in
blanco: w procesie kanonicznym m³oda £ucja na polecenie zjawiaj±cej siê Pani
zatai³a g³ówn± czê¶æ orêdzia. Pó¼niej t³umaczy³a: W czasie przes³uchañ czu³am
wewnêtrzne natchnienie, które podpowiada³o mi odpowiedzi, by bez uchybiania
prawdzie nie ujawniæ tego, co wówczas mia³am ukryæ.

¯±dania Zjawy

Owa zatajona czê¶æ orêdzia to s³ynne trzy tajemnice fatimskie. Dwie pierwsze
£ucja spisa³a na polecenie swojego biskupa dopiero 31 sierpnia 1941 r. zosta³y
one opublikowane w pa¼dzierniku nastêpnego roku.

Pierwsza tajemnica jest opisem wizji piek³a, które Zjawa ukaza³a ma³ym
pastuszkom ku przestrodze dla grzeszników. Druga zawiera trzy konkretne ¿±dania
wobec Ko¶cio³a: ustanowienia na ¶wiecie nabo¿eñstwa do Niepokalanego Serca
Maryi; wprowadzenia pobo¿nej praktyki wynagradzaj±cej za grzechy, polegaj±cej na
ofiarowaniu Komunii ¶wiêtej w piêæ pierwszych sobót miesi±ca oraz po¶wiêcenia
Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi. Jaka by³a reakcja Ko¶cio³a?

Kult Serca Maryi nie by³ nowo¶ci± w Ko¶ciele. Rozpowszechni³ go ju¿ w XVII w.
francuski kaznodzieja ¶w. Jan Eudes. Rozwin±³ siê on zw³aszcza po og³oszeniu w
1854 r. dogmatu o Niepokalanym Poczêciu Maryi. W ca³ym Ko¶ciele ¶wiêto
Niepokalanego Serca Maryi wprowadzi³ Pius XII w 1944 r.

Parafia ¶w. Barbary w Turku

http://www.parafia.turek.pl/portal

_PDF_POWERED

_PDF_GENERATED 10 February, 2009, 15:25

Na wiêksze trudno¶ci natrafi³o nabo¿eñstwo piêciu sobót. 10 grudnia 1925 r.
£ucji ponownie objawi³a siê Matka Bo¿a, obiecuj±c specjalne ³aski w godzinie
¶mierci dla tych, którzy przez piêæ miesiêcy w pierwsze soboty odprawi±
spowied¼, przyjm± Komuniê, odmówi± ró¿aniec i przez 15 minut bêd± rozmy¶laæ nad
jego tajemnicami. Spowiednik siostry £ucji za¿±da³ potwierdzenia prawdziwo¶ci
przes³ania kolejnym objawieniem. Twierdzi³ bowiem, ¿e nowa forma kultu nie jest
potrzebna, gdy¿ wielu ludzi odprawia nabo¿eñstwo pierwszych piêtnastu sobót
miesi±ca na uczczenie piêtnastu tajemnic Ró¿añca. Wizjonerka szybko otrzyma³a
nadprzyrodzon± odpowied¼. Wolê tych, którzy odprawi± piêæ pierwszych sobót w
celu wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu Matki Niebieskiej, ni¿ tych, którzy
odprawi± piêtna¶cie, bezdusznie i z obojêtno¶ci± mia³ powiedzieæ Jezus w
nastêpnym widzeniu. Spowiednik dowiedzia³ siê ponadto, ¿e chodzi o wynagrodzenie
zniewag, jakie doznaje Matka Bo¿a w obelgach przeciw maryjnym dogmatom (Bo¿ego
Macierzyñstwa, Dziewictwa i Niepokalanego Poczêcia) oraz przeciw Jej ¶wiêtym
wizerunkom. Skoro owo nabo¿eñstwo mia³o mieæ jedynie charakter prywatnej
praktyki pobo¿nej, Ko¶ció³ ostatecznie nie sprzeciwia³ siê jego
rozpowszechnianiu.

Po¶wiêcenie Rosji

To wskazanie na dogmaty maryjne oraz fakt, ¿e ¿±dania dotycz± kultu Matki Bo¿ej,
mia³y jednak k³opotliwe konsekwencje. Fatima bardzo szybko zosta³a wykorzystana
przez silny oddolny ruch w Ko¶ciele d±¿±cy do og³oszenia kolejnego dogmatu: o
Maryi jako po¶redniczce wszelkich ³ask i wspó³odkupicielce ludzko¶ci. Ruch ten
promuje tradycyjn± mariologiê przywilejów, od której odszed³ Sobór Watykañski
II i która zagra¿a ekumenizmowi.

Ale prawdziwym problemem okaza³o siê to, ¿e ju¿ po zatwierdzeniu fatimskich
objawieñ £ucja nadal otrzymywa³a wizje, w których Maryja czy Jezus odnosili siê
do konkretnych decyzji Ko¶cio³a. Dla wielu wizjonerka sta³a siê jakby
alternatywnym magisterium, wa¿niejszym od Urzêdu Nauczycielskiego Ko¶cio³a,
gdy¿ bezpo¶rednio kontaktuj±cym siê z Niebem.

Objawi³o siê to zw³aszcza przy trzecim, politycznym ¿±daniu odmowa jego
spe³nienia mia³a sprawiæ, ¿e Rosja rozszerzy swoje b³êdne nauki po ¶wiecie,
wywo³uj±c wojny i prze¶ladowania Ko¶cio³a. W objawieniu z 13 czerwca 1929 r.
£ucja otrzyma³a precyzyjne wskazówki: papie¿ mia³ dokonaæ konsekracji Rosji w
³±czno¶ci z wszystkimi biskupami ca³ego ¶wiata. W imieniu wizjonerki prosi³ o
to Piusa XI, w latach 30. biskup Leiria-Fatima. Bez skutku. W 1940 r. £ucja sama
pisze do Piusa XII. Nie otrzymuje odpowiedzi, ale w grudniu 1942 r., podczas
zawieruchy wojennej, Papie¿ po¶wiêca narody ¶wiata Niepokalanemu Sercu Maryi. 10
lat pó¼niej w li¶cie Sacro vergente anno powtórzy ten akt, wspominaj±c w
szczególno¶ci wszystkie narody Rosji. Nie czyni jednak tego w ³±czno¶ci z
biskupami, dlatego wed³ug wizji £ucji akt nie zosta³ w pe³ni przyjêty przez
Niebo. Podobnie zreszt± jak odnowienie aktu ofiarowania narodów, dokonane przez
Paw³a VI w pa¼dzierniku 1964 r. na zakoñczenie III sesji Soboru, podczas
og³oszenia Maryi Matk± Ko¶cio³a. Papieska niesubordynacja stanie siê wod± na
m³yn dla krytyków Ko¶cio³a spod znaku tradycji, a siostra £ucja wbrew sobie
najbardziej k³opotliw± dla hierarchii zakonnic±.

Trzecia tajemnica

Trzeci± tajemnicê o biskupie odzianym w Biel, który w dramatycznej wizji ginie
pod gradem kul, siostra £ucja spisa³a 3 stycznia 1944 r. Rêkopis w zaklejonej
kopercie, na której widnia³a data 1960, trafi³ w 1957 r. do archiwum

Parafia ¶w. Barbary w Turku

http://www.parafia.turek.pl/portal

_PDF_POWERED

_PDF_GENERATED 10 February, 2009, 15:25

ówczesnego ¦wiêtego Oficjum (obecnie Kongregacja Nauki Wiary). Dwa lata pó¼niej
z proroctwem zapoznaje siê Jan XXIII odsy³a go jednak do archiwum. Podobnie
czyni w 1965 r. Pawe³ VI. Wed³ug ¶wiadectwa kard. Tarcisio Bertonego, Jan Pawe³
II w chwili zamachu 13 maja 1981 r. nie zna³ trzeciej tajemnicy. Zapozna siê z
ni± dopiero w lipcu podczas rekonwalescencji, kojarz±c datê zamachu z orêdziem
fatimskim.

Wizja, jak mo¿na siê domy¶laæ,
wywar³a na Papie¿u ogromne wra¿enie. Od tej chwili pow¶ci±gliwy stosunek
Watykanu do Fatimy siê zmienia. W pó³ roku po zamachu Papie¿ mówi o matczynej
rêce, która zmieni³a bieg kuli. 25 marca 1984 r. w ³±czno¶ci z biskupami ca³ego
¶wiata Jan Pawe³ II dokonuje uroczystego aktu zawierzenia ¶wiata (nie wymienia
jednak bezpo¶rednio Rosji, u¿ywaj±c sformu³owania: O¶wiecaj zw³aszcza ludy,
których ofiarowania i zawierzenia przez nas oczekujesz, by nie irytowaæ
Rosyjskiego Ko¶cio³a Prawos³awnego). W 2000 r. beatyfikuje zmar³ych w
dzieciñstwie wizjonerów: Franciszka i Hiacyntê. Przy tej okazji ujawnia tre¶æ
trzeciej tajemnicy, do której teologiczny komentarz przedstawia ówczesny prefekt
Kongregacji Nauki Wiary kard. Joseph Ratzinger. Zanim to nast±pi, Papie¿ za
po¶rednictwem ówczesnego sekretarza Kongregacji Nauki Wiary abp. Bertonego pyta
wizjonerkê o interpretacjê trzeciej tajemnicy. Potem hierarcha spotyka siê z
siostr± £ucj± jeszcze dwukrotnie: po zamachu z 11 wrze¶nia 2001 r. na WTC w
Nowym Jorku oraz w 2003 r. Po jej ¶mierci, w 2005 r., Benedykt XVI przy¶piesza
rozpoczêcie procesu beatyfikacyjnego £ucji Dos Santos o trzy lata. Rok temu
kard. Bertone, który w miêdzyczasie zosta³ sekretarzem stanu Stolicy
Apostolskiej, publikuje ksi±¿kê Ostatnia wizjonerka z Fatimy, obecnie
udostêpnion± w wersji polskiej przez Wydawnictwo Literackie.

Ksi±¿ka stanowi kompendium materia³ów ¼ród³owych o Fatimie. Kard. Bertone
opisuje w niej swoje rozmowy z siostr± £ucj±. Odpowiada na zarzut, ¿e Watykan
celowo pomniejszy³ znaczenie orêdzia fatimskiego, ³±cz±c go z zamachem z 1981
r., a wiêc odsy³aj±c do przesz³o¶ci. Ujawnia, ¿e wizjonerka zgodzi³a siê z tak±
interpretacj± trzeciej tajemnicy. Potwierdzi³a tak¿e, i¿ akt ofiarowania z 1984
r. wed³ug otrzymanych przez ni± wizji zosta³ przyjêty przez Niebo, a tajemniczy
rok 1960 na s³ynnej kopercie nie zapowiada posoborowej apostazji na
najwy¿szych ko¶cielnych szczeblach, jak g³osz± tradycjonali¶ci. Wed³ug ostatniej
wizjonerki z Fatimy po og³oszeniu trzeciego orêdzia wszystko zosta³o
opublikowane, nic ju¿ nie jest utajnione.

Jak widaæ, z ¿adnym uznanym dotychczas objawieniem prywatnym Ko¶ció³ nie mia³
tylu k³opotów. ¯adne te¿ nie o¿ywi³o w takim stopniu masowej pobo¿no¶ci, a
jednocze¶nie nie sprowadzi³o tak wielu na manowce ja³owej spekulacji. Czy
przewidzia³a to Jasna Pani, która objawi³a siê portugalskim pastuszkom na
pocz±tku XX w.? Czy rzeczywi¶cie wiek ten mo¿na by³o uchroniæ przed Bo¿± kar±
prostym aktem po¶wiêcenia jednego kraju? Pytania te wskazuj±, jak s±dzê, ¿e
Fatima wci±¿ sama w sobie pozostaje tajemnic±.

Parafia ¶w. Barbary w Turku

http://www.parafia.turek.pl/portal

_PDF_POWERED

_PDF_GENERATED 10 February, 2009, 15:25