2. Mistrzostwo W. Reymonta w kreowaniu postaci (zwrócić uwagę na ich indywidualne, niepowtarzalne cechy).

Bohaterem "Chłopów" Reymonta jest cała zbiorowość lipecka. Pisarz koncentruje się na ukazaniu możliwie najwierniejszego i najprecyzyjniejszego obrazu gromady wiejskiej i jej życia. Społeczność ta jest bardzo silnie zhierarchizowana. Tworzy swojego rodzaju piramidę, na wierzchołku której znajdują się najbogatsi i najbardziej wpływowi członkowie gromady, zaś na jej dole - pozbawiona wpływu na losy społeczeństwa biedota. Autor ukazuje wszystkich, którzy w jakiś sposób związani są z Lipcami, a więc także dziedzica, księdza, organistę, sołtysa, młynarza, bogatych gospodarzy, arendarza, średnio zamożnych chłopów, biedaków, parobków, komorników, żebraków oraz tajemniczego Rocha, opiekuna i nauczyciela mieszkańców Lipiec. Największym autorytetem w gromadzie cieszy się najbogatszy gospodarz w Lipcach - Maciej Boryna. Ma 58 lat, dorosłe i samodzielne dzieci, ale czuje się jeszcze młodo i dlatego żeni się z młodą, najpiękniejszą dziewczyną w Lipcach. Jest pewny siebie, uparty, sam podejmuje wszelkie decyzje związane z ziemią, która stanowi dla niego największą wartość. Podstawą oceny człowieka jest dla niego jego pracowitość, dlatego radykalnie zmienia swój stosunek do synowej, Hanki, kiedy ta przejmuje na siebie obowiązki wzorowej gospodyni. Boryna bywa porywczy, jest konsekwentny i uparty. Nie liczy się z dziećmi, postępuje zawsze według własnego uznania. Jego syn, Antek Boryna, nie jest ani dobrym mężem, ani dobrym ojcem. Żonę traktuje jako osobę do pracy w polu i w domu, ma za kochankę Jagnę. Jest silny, wytrwały, uparty jak ojciec, może dlatego z nim rywalizuje - o Jagnę, o miejsce i pozycję we wsi. Dopiero w sytuacji ekstremalnej pokazuje, że kocha ojca i gotów jest dla niego ryzykować życiem. Zmienia też po pewnym czasie swój stosunek do żony, która zadziwia go pracowitością i życiową mądrością. Jagna Paczesiówna, później Borynowa, wyróżnia się wspaniałą urodą, której zazdroszczą jej wszystkie kobiety we wsi, a także niepospolita wrażliwością. W jej życiu siłą nadrzędną jest popęd płciowy, któremu nie potrafi się oprzeć, dlatego cieszy się złą sławą i jest bohaterką plotek. Jest pewna siebie, więc nie przejmuje się nimi. Ma dusze i zdolności artystki, żyje we własnym świecie. Jej matka, Marcjanna Dominikowa, ma jeszcze dwóch synów. Rozporządza nimi jak parobkami, a faworyzuje Jagnę. We wsi pełni rolę "lekującej", czyli zielarki i znachorki. Nie jest lubiana we wsi, ale gromada wierzy w jej umiejętności i możliwości. Jest kobieta zamożną, ale dba o interesy - wydaje córkę za mąż za najbogatszego gospodarza we wsi, aby powiększyć majątek. Dba o dopełnienie wszelkich formalności - wydanie córki za mąż to dla niej niemal transakcja handlowa. Hanka to żona Antka. Początkowo uległa, płaczliwa, niezaradna, zahukana i zdradzana przez męża, stopniowo zmienia się w odważną, silną, świadomą swoich praw kobietą. Instynkt macierzyński każe jej zadbać o dzieci, instynkt zdradzonej żony podpowiada jej nienawiść do Jagny i potrzebę otwartej walki z mężem. Potrafi przy tym zrozumieć męża i Jagnę, współczuć im i przebaczyć. Zjednuje sobie sympatię i podziw teścia i Antka. Jagustynka to stara komornica, wydziedziczona przez dzieci, a przez to zmuszona szukać pracy i chleba. Jest złośliwa, wygadana, swarliwa - taką uczyniło ją życie. Ksiądz cieszy się u parafian opinią człowieka świątobliwego, ale jest chciwy i trzyma przeważnie stronę dworu i bogatych gospodarzy. Kowal - zięć Boryny, jest chciwy i przebiegły, w poszukiwaniu pieniędzy teścia potrafi nawet uciec się do wykonania podkopu. Rocho to człowiek pochodzący prawdopodobnie ze stanu wyższego niż chłopski, posługujący się jednak gwarą. Jest wykształcony, zajmuje się także działalnością polityczną. Jako gorący patriota, budzi patriotyzm i świadomość narodową. Nie sposób scharakteryzować, choćby pokrótce, wszystkich bohaterów "Chłopów". W powieści znajduje się wręcz wiele studiów psychiki ludzkiej i stanów psychicznych związanych z różnymi uczuciami i przeżyciami. Są to postacie żywe, pełne prawdziwości i indywidualizmu - jak w prawdziwym życiu.