NBP – NARODOWY BANK POLSKI
Informacje ogólne
Podmiot kreujący system pieniężny, emitujący pieniądze oraz podejmujący decyzje, od których
zależy utrzymanie dobrej kondycji pieniądza
Zadaniem konstytucyjnym odpowiedzialność za wartość polskiego pieniądza (art. 227)
Obowiązek „wspierania polityki Rządu” o ile nie ogranicza to podstawowego celu jakim jest
utrzymanie stabilnego poziomu cen
Dwoisty charakter
Działalność finansowa typowa dla banku
Organ państwowy wykonujący kompetencje publiczne
Naczelną zasadą ustrojową jest niezależność od parlamentu i rządu
Podległość fachowej (ale nie politycznej!) kontroli Najwyższej Izby Kontroli – zarzuty pod
adresem Prezesa NBP przedstawiane są Sejmowi
Rada Polityki Pieniężnej
•Prezes
•3 członków powołanych przez Sejm
•3 członków powołanych przez Senat
•3 członków powołanych przez Prezydenta (prerogatywa)
•6-letnie niepodlegające reelekcji kadencje
•odwołanie członków przez organy powołujące
•zrzeczenie się funkcji
•choroba trwale uniemożliwiająca sprawowanie funkcji
•skazanie wyrokiem sądowym za przestępostwo
•niezgodne z prawem oświadczenie lustracyjne
•nie zawieszenie działalności z partii politycznej albo związku zawodowym
•powinna obradowa pryznajmniej ray w miesiącu
•uchwały większością głosów w obecności minimum 5 członków
•uchwalane założenia polityki pieniężnej przedstawiane Sejmowi,ale jedynie
"do wiadomości"
Zarząd NBP
•Prezes NBP, 2 wiceprezesów oraz 4-6 członków powoływanych przez
Prezydenta na wniosek Prezesa NBP (kontrasygnata)
•wykonuje uchwały RPP i realizuje całokształt zadań NBP
•działalność podlega kontroli RPP
Prezes NBP
•wybierany przez Sejm na wniosek Prezydenta na 6 krotną, podlegającą
jednokrotnej reelekcji kadencję
•bardzo ograniczona odpowiedzialność przed Sejmem
•do odwołania nie potrzebny wniosek Prezydenta
•ponosi odpowiedzialność konstytucyjną przed TS
•pelni fukncje reprezentacyjne (też prawo składania oświadczeń majątkowych w
imieniu NBP), reprezentuje państwo w międzynarodowych instrycucjach
bankowych i międzynarodowych instytucjach finansowych
•przewodniczay RPP i Zarządowi
•przedstawia Sejmowi i Radzie Ministrów kwartalne informacje o bilansie
płatniczym i roczne zestawienie pozycji inwestycyjnej
Kontrola nad podażą
pieniądza, prowadzenie
rachunków budżetu
państwa, centralna
bankowa instytucja
dewizowa
Powiązanie NBP z innymi organami władzy
Wymóg przesłania przez Prezesa NBP (w imieniu RPP) projektów założeń polityki pieniężnej
Radzie Ministrów oraz Ministrowi Finansów, tak by można było je względność w projekcie
budżetu
Projekt budżetu opiniowany przez RPP, opinia jest przedstawiana Radzie Ministrów i
Ministrowi Finansów
Z wykonania założeń polityki pieniężnej RPP przedstawia Sejmowi sprawozdanie w terminie 5
miesięcy od zakończenia roku budżetowego
Rada Ministrów zobowiązana jest do ustalania w porozumieniu z RPP do ustalania polityki
walutowej, a w szczególności do ustalania kursu złotego w stosunku do walut obcych
Rada Ministrów ma prawo do badania i zatwierdzania rocznego sprawozdania finansowego
NBP
NIK – NAJWYŻSZA IZBA KONTROLI
Informacje ogólne
Naczelny organ kontroli państwowej sprawujący kontrolę wobec najważniejszych organów państwa
Problem z umiejscowieniem w strukturze trójpodziału władzy – „czwarta władza”
Reprezentant Sejmu w wykonywaniu kontroli
Działanie na zasadach kolegialności
Prezes NiK musi być apolityczny (ale może być profesorem szkoły wyższej), przysługuje mu
immunitet formalny – nie może być bez uprzedniej zgody Sejmu pociągnięty do odpowiedzialności
Funkcje
NBP
prowadzenie
polityki
pieniężnej
jako funkcja
banku
centralnego
odpowiedzial
ność za
wartość
polskiego
pieniądza
funkcja
emisyjna
funkcja
banku
baknków -
pożyczkodawc
a ostatniej
istancji
czuwanie nad
prawidłowym
funkcjonowani
em systemu
płatniczego
karnej ani pozbawiony wolności, nie może być również zatrzymany ani aresztowany, z wyjątkiem
ujęcia go na gorącym uczynku jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne dla zapewnienia
prawidłowego toku postępowania – o zatrzymaniu niezwłocznie zawiadamia się Marszałka, który
może nakazać natychmiastowe zwolnienie
Organizacja Najwyższej Izby Kontroli
Prezes:
Prezes Najwyższej Izby Kontroli jest powoływany przez Sejm za zgodą Senatu, na 6 lat i może być
ponownie powołany tylko raz, wniosek 35 posłów lub marszałek sejmu
Prezes Najwyższej Izby Kontroli nie może zajmować innego stanowiska, z wyjątkiem stanowiska
profesora szkoły wyższej ani wykonywać innych zajęć zawodowych
Prezes Najwyższej Izby Kontroli nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani
prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z godnością jego urzędu.
Niemoc odwołania z powodów politycznych
Kieruje izbą i odpowiada za jej działanie, ma również obowiązek uczestnictwa w obradach sejmu
Wiceprezesi: od 2 do 4, powoływani przez marszałka na wniosek prezesa NiK
Dyrektor generalny NiK – powołuje prezes NiK za zgodą marszałka sejmu
Kolegium NiK – przewodniczącym jest prezes, w składzie prezes, wiceprezesi, dyrektor generalny, 7
przedstawicieli nauk prawnych lub ekonomicznych oraz 7 doradców prezesa – kadencja 3 letnia –
zasada niezawisłości członków kolegium
Uprawnienia kolegium
Zatwierdzające – analiza budżetu państwa i założeń polityki pieniężnej, sprawozdanie z polityki
NiK
Stanowiące – uchwalanie opinii w temacie absolutorium dla RM, wnioski o rozpatrzenie
konkretnych problemów wynikłych z kontroli, uchwalanie wystawień związanych z zarzutami
wynikłymi z kontroli
Opiniodawcze
NIK a RADA MINISTRÓW
Rada Ministrów w ciągu 5 miesięcy od zakończenia roku budżetowego przedkłada Sejmowi
sprawozdanie z wykonania ustawy budżetowej wraz z informacją o stanie zadłużenia państwa.
Sejm rozpatruje przedłożone sprawozdanie i po zapoznaniu się z opinią Najwyższej Izby Kontroli
podejmuje, w ciągu 90 dni od dnia przedłożenia Sejmowi sprawozdania, uchwałę o udzieleniu lub o
odmowie udzielenia Radzie Ministrów absolutorium
NIK a SEJM
Najwyższa Izba Kontroli przedkłada Sejmowi:
1) analizę wykonania budżetu państwa i założeń polityki pieniężnej,
2) opinię w przedmiocie absolutorium dla Rady Ministrów,
3) informacje o wynikach kontroli, wnioski i wystąpienia, określone w ustawie.
Najwyższa Izba Kontroli przedstawia Sejmowi coroczne sprawozdanie ze swojej
działalności.
Obowiązek współdziałania z innymi organami: wykorzystywanie wyników kontroli, kontrole
wspólne, zlecenie kontroli doraźnych, obowiązek przedkładania posłom analizy wykonania budżetu
i założeń polityki pieniężnej, opinia o przedmiocie absolutorium do rządu i informacje o wynikach
kontroli, wnioski i wystąpienia
Powiązania organizacyjne, wybór prezesa i wiceprezesów
Uprawnienia sejmu wobec kolegium
•
Zlecanie kontroli przez sejm
•
Analiza wykonania budżetu
•
Sprawozdanie ze swej działalności
•
Opinie w temacie absolutorium
•
Informacje o wynikach kontroli zleconych przez sejm itp.
•
Wnioski o zmianę niedoskonałości prawnych
•
Wystąpienie zawierające zarzuty będące wynikiem kontroli
KRYTERIA KONTROLI
1.
Legalność – działalność zgodna z powszechnie obowiązującym prawem
2.
Gospodarność – właściwe wykorzystywanie środków finansowych
3.
Celowość – stopień realizacji założonego celu
4.
Rzetelność – wymogi wiedzy, techniki i zasady dobrej wiary
Zasady działania
•
Kolegialność
•
Bezstronność
•
Dwuinstancyjność
•
Zasada prawdy obiektywnej
•
Zasada swobodnej oceny dowodów
•
Zasada pisemności
•
Zasada prawa do wysłuchania
•
Zasada względnej-jawności
•
Zasada kompleksowości działania kontrolnego
Najwyższa Izba Kontroli
może również kontrolować
z punktu widzenia
legalności i gospodarności
działalność innych
jednostek organizacyjnych
i podmiotów gospodarczych
w zakresie, w jakim
wykorzystują one majątek
lub środki państwowe lub
komunalne oraz
wywiązują się z
zobowiązań
Najwyższa Izba Kontroli
kontroluje działalność
organów administracji
rządowej, Narodowego
Banku Polskiego,
państwowych osób
prawnych i innych
państwowych jednostek
organizacyjnych z punktu
widzenia legalności,
gospodarności, celowości i
rzetelności
Najwyższa Izba Kontroli
może kontrolować
działalność organów
samorządu terytorialnego,
komunalnych osób
prawnych i innych
komunalnych jednostek
organizacyjnych z punktu
widzenia legalności,
gospodarności i rzetelności
.
RPO – RZECZNIK PRAW OBYWATELSKICH
Rzecznik, któremu pomagają jego zastępcy oraz Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich, stoi na
straży wolności, praw człowieka i obywatela. Kontroluje a także podejmuje stosowne czynności jeśli
stwierdzi, że z powodu celowego działania lub zaniechania przez organ, organizacje albo instytucje
zobowiązane do przestrzegania i realizacji wolności człowieka i obywatela nastąpiło naruszenie prawa
oraz zasad współżycia i sprawiedliwości społecznej. Należy się zwrócić do Rzecznika Praw
Obywatelskich w przypadku wykorzystania wszystkich możliwości załatwienia sprawy we właściwym
trybie i niewątpliwego stwierdzenia rzeczywistego naruszenia wolności lub praw obywatelskich.
Rzecznik jest ograniczony zakresem jego kompetencji, jego interwencje są uzależnione od wyników
analizy okoliczności sprawy i ustalenia, faktycznego naruszenia prawa oraz tego, iż okoliczności te
istotnie wymagają ingerencji Rzecznika.
Rzecznika powołuje w formie uchwały Sejm za zgodą Senatu na wniosek Marszałka
Sejmu albo grupy 35 posłów. Na uchwałę zatwierdzającą wybór Senat ma czas 30 dni od
dnia przekazania przez Marszałka Sejmu uchwały Sejmu. Niepodjęcie uchwały przez
Senat w ciągu miesiąca oznacza wyrażenie zgody. W wypadku odmowy zatwierdzenia
przez Senat Sejm powołuje na stanowisko Rzecznika inną osobę.
Kadencja Rzecznika trwa 5 lat i liczona jest od dnia złożenia ślubowania przed Sejmem. Ta sama
osoba nie może być Rzecznikiem więcej niż przez dwie kadencje. Rzecznik pełni swoje obowiązki do
czasu objęcia stanowiska przez nowego Rzecznika
Sejm odwołuje Rzecznika przed upływem okresu, na jaki został powołany większością co najmniej
3/5 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów, jeżeli:
1.zrzekł się wykonywania obowiązków,
2.stał się trwale niezdolny do pełnienia obowiązków na skutek choroby, ułomności lub upadku
sił – stwierdzonych orzeczeniem lekarskim.
3.jeżeli Rzecznik sprzeniewierzył się złożonemu ślubowaniu.
4.złożył niezgodne z prawdą oświadczenie lustracyjne, stwierdzone prawomocnym orzeczeniem
sądu
RPO a SEJM
Rzecznik Praw Obywatelskich jest w swojej działalności niezawisły, niezależny od innych organów
państwowych i odpowiada jedynie przed Sejmem na zasadach określonych w ustawie.
Immunitet - Rzecznik Praw Obywatelskich nie może być bez uprzedniej zgody Sejmu pociągnięty
do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Rzecznik Praw Obywatelskich nie może być
zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa i jeżeli jego
zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu
diagnostyczna
kontrolna
kreująca
prewencyjna
niezwłocznie powiadamia się Marszałka Sejmu, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie
zatrzymanego.
Rzecznik Praw Obywatelskich corocznie informuje Sejm i Senat o swojej działalności
oraz o stanie przestrzegania wolności i praw człowieka i obywatela.
1. Środki kontrolno – wyjaśniające
Zbadanie sprawy na miejscu
Żądanie wyjaśnień
Wgląd do aktów prawnych
Zlecenie opinii lub ekspertyzy
Informacja o stanie sprawy lub prowadzonej przez sąd lub prokuraturę
Pomoc innych organów i instytucji
2. Środki sygnalizacyjno – interwencyjne
o Wystąpienie do naruszającego podmiotu
o Prawo żądania wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i sankcji służbowych
o 30 dni na poinformowaniu o działaniach i stanowisku
o Żądanie postanowienia w sprawach cywilnych i administracyjnych
o Zaskarżenie decyzji do sądu administracyjnego
o Wnoszenie kasacji i środków nadzwyczajnych
3. Środki inspirujące
Przedstawianie ocen i wniosków
Wystąpienie do TK
Udział w postępowaniu w sprawach skarg konstytucyjnych
Wystąpienie do SN o podjęcie uchwały w celu wyjaśnienia niejasnych orzeczniczo przepisów
4. Środki informacyjno – edukacyjne
o Coroczne informowanie izb o działalności i stanie przestrzegania praw i wolności człowieka i
obywatela
Działanie
wniosekosoby
fizycznej lub
prawnej
wniosek organów
samorządowych
wniosek
Rzecznika Praw
Dziecka
z własnej
inicjatywy
podejmowanie
czynności i
oprzedstawianie
informacji na
wniosek
marszałka sejmu