Zanim to zrobisz, uważnie przeczytaj.

Szanowny kolego !!!

(dotyczy pracy powyżej 150 godzin nadliczbowych)

Zgodnie z Kodeksem pracy, pracodawca ma prawo zlecić pracownikowi

wykonywanie pracy w godzinach nadliczbowych, wynika to z przepisu

(art. 100 § 1 k. p.), zgodnie z którym, pracownik zobowiązany jest

stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są

one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę, oraz przepisu

(art. 100 § 2 k.p.), zobowiązującego pracownika o dbanie o dobro zakładu

pracy.

Obowiązek pracy w nadgodzinach, uregulowany jest w ( art. 151) K.p.,

gdzie w razie konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony

życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia

awarii bądź w razie zaistnienia szczególnych potrzeb pracodawcy,

pracownik ma obowiązek wykonania takiej pracy. O ile okoliczności

wynikające z (art. 151 pkt. 1) nie budzą wątpliwości, to już szczególne

potrzeby

pracodawcy

uznać

należy

za

zwrot

niedookreślony.

Dlatego ustawodawca wprowadził maksymalny limit 150 godzin

nadliczbowych w roku kalendarzowym, podczas których pracownik

zmuszony jest świadczyć pracę ze względu na szczególne potrzeby

pracodawcy. Znawcy prawa podkreślają, że praca ponadwymiarowa

nie powinna być zlecana w celu wykonania normalnych, codziennych

zadań mieszczących się w zakresie zadań obowiązków pracownika,

z powodu np. zbyt małej ilości pracowników do wykonania określonych

zadań pracodawcy. Praca w godzinach nadliczbowych może być

bowiem zarządzona jedynie w sytuacjach wyjątkowych, wcześniej

nie przewidywanych, a zatem nie może być stałym elementem

rozkładu czasu pracy stosownym na skutek wadliwej organizacji

pracy.

Stąd za sprzeczne z przepisami prawa pracy należałoby uznać

uwzględnianie godzin nadliczbowych w planowanym harmonogramie

pracy. Kodeks pracy również w swojej treści zawiera bezwzględny

zakaz pracy w nadgodzinach dotyczący np. kobiet w ciąży (art. 178 §

1 k.p.), pracownicy młodociani (art. 203 § 1 k.p.) oraz pracowników

zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występują

przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń

czynników szkodliwych dla zdrowia (art. 151 § 2 k.p.) – a takim

jest stanowisko maszynisty i pomocnika maszynisty !!!

Jest faktem, brak szczegółowego wyznaczenia rocznego limitu godzin

nadliczbowych w Ponadzakładowym czy Zakładowym Układzie Zbiorowym

Pracy. A zatem, świadczy to o czytelnym zapisie i bezwzględnym

uregulowaniu zagadnienia w Kodeksie pracy. Należy więc przyjąć,

że postanowienia (art. 151 § 4), Kodeksu pracy o możliwości ustalenia

innej liczby godzin nadliczbowych w roku kalendarzowym, wiąże się

z (art.9 § 2) Kodeksu pracy i powinien w takim wypadku być

korzystniejszy, czyli zawierać mniej niż 150 godzin nadliczbowych

dla poszczególnego pracownika.

Występujące zagrożenie wynikające z wyczerpania pracownika

spowodowane np. ilością nadgodzin skutkować może łamaniem

prawa zawartego w Kodeksie karnym, a w szczególności w rozdziale

XXI, „Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji”,

gdzie w Art. 174.§ 1.wskazuje się że, -kto sprowadza bezpośrednie

niebezpieczeństwo

katastrofy

w

ruchu

lądowym,

wodnym

lub

powietrznym, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do

lat 8.-

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia

wolności do lat 3 a w art. 177. § 1., kto, naruszając, chociażby

nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub

powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba

odniosła obrażenia ciała podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Jeżeli następstwem wypadku jest śmierć innej osoby albo ciężki

uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca podlega karze pozbawienia

wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Rolą każdego związku zawodowego, jest stanie na straży

przestrzegania postanowień prawa pracy. Rozumiemy trudną

sytuację kadrową w zakładzie. Nie można jednak przejść do

porządku

dziennego

nad

próbą

ominięcia

obowiązujących

przepisów prawa pracy i umożliwienie, (choćby tylko ochotnikom),

pracy

powyżej

obowiązującej

rocznej

normy

godzin

nadliczbowych.

Każdy z Nas, musi sobie odpowiedzieć na pytanie.

Czy warto ryzykować tak dużo?

Skutki mogą być opłakane, i jestem w obowiązku poinformować,

że w przypadku wystąpienia sytuacji o której mowa w cytowanych

artykułach z Kodeksu karnego, nikt i nic, nie jest w stanie pomóc.

Dlatego, jakże ważka decyzja leży po stronie pracownika oraz

pracodawcy podejmującego lub nakładającego obowiązek pracy na

stanowisku, na którym wymagana jest szczególna sprawność

psychofizyczna.

Pominięcie przedstawionych kwestii, niesie zagrożenie nie tylko

zdrowia i życia, ale również wielomilionowych strat, które mogą

być konsekwencją nieodpowiedzialnego działania po stronie

pracownika jak i pracodawcy.

Pozdrawiam.

Rybikowski Piotr.