Nabici w kapsułę –
bezsens treningów polskich pilotów na
rosyjskich symulatorach
Aktualizacja: 2011-06-1 8:30 am
Dr inż. Wsiewołod Szyszkin, kierownik Centrum Symulatorów linii lotniczych Aerofłot na
lotnisku Szeremietiewo: Rozumiemy wątpliwości polskich specjalistów co do zasadności
ćwiczeń, związane z wyposażeniem symulatora Tu-154M
Reporterzy “Naszego Dziennika” oglądali w Moskwie symulator, na którym być może – bo
kontraktu do tej pory nie ma – będą ćwiczyli piloci z 36. Specjalnego Pułku Lotnictwa
Transportowego. Czy w ogóle warto, by polskie załogi na nim trenowały? Wątpliwości mają
nawet sami Rosjanie, gospodarze ośrodka. Systemy kabiny na Szeremietiewie, tzw. FFS, czyli
pełnego symulatora lotu kategorii “C”, są skonfigurowane z samolotami rosyjskiego lotnictwa
cywilnego. Polski Tu-154M o numerze burtowym 102 jest wyposażony w o wiele bardziej
rozwinięte układy. Dotyczy to m.in. komputera pokładowego FMS, którego na trenażerze w
Moskwie w ogóle nie ma. W przypadku pilotów 36. SPLT byłyby więc konieczne dodatkowe
szkolenia różnicowe.
Ośrodek szkolenia na symulatorach rosyjskiego flagowego przewoźnika Aerofłotu robi wrażenie
rozmachem i nowoczesnością. Być może oficerowie polskiego 36. Specjalnego Pułku Lotnictwa
Transportowego znowu będą się tu szkolić. Po katastrofie smoleńskiej podnoszono, że zaniechanie
treningów na symulatorach było błędem, bo piloci nie mają możliwości przećwiczenia sytuacji
nietypowych, awaryjnych, których nie można wygenerować w maszynie. Symulator Tu-154M, który jako
jedyny na świecie znajduje się na podmoskiewskim lotnisku Szeremietiewo, znacznie różni się od
polskiej maszyny. Nawet laikowi od razu rzuca się w oczy, że część przyrządów w kabinie pilotów
wygląda inaczej. Pracownicy centrum zdają sobie z tego sprawę, ale mimo wszystko zachęcają do
korzystania z urządzenia.
Eksperci nie są zgodni, czy warto, aby nasze załogi ćwiczyły w Moskwie. Różnice w wyposażeniu
powodują bowiem, że konieczne są specjalne szkolenia różnicowe przed nauką na symulatorze i po
niej, poza tym odmienny rozkład i działanie przyrządów dotyczy również tych, które potrzebne są w
sytuacjach awaryjnych, trudno więc mówić o wdrażaniu do instynktownego działania w razie
niebezpieczeństwa. Ale, jak zwracają uwagę Rosjanie, którzy oprowadzali reporterów “Naszego
Dziennika” po centrum, symulator otwiera możliwość przećwiczenia sytuacji, których nie da się
odtworzyć w prawdziwym samolocie ze względu na ryzyko (np. pożar albo awaria układów sterowania).
– Zresztą lepszego symulatora i tak nie ma i nie będzie, bo czasy Tu-154M już się kończą – mówi
zastępca kierownika, pokazując potężną kapsułę.
Sam Aerofłot już tupolewów nie ma, latają na nich głównie małe linie rosyjskie (najwięcej ma ich UTair –
17), a także linie z Iranu, Tadżykistanu, Korei Północnej i innych. Nieliczne są w posiadaniu sił
powietrznych kilku krajów. Do tej grupy zalicza się nasz “102″ oraz jedna maszyna słowacka, po kilka
na Ukrainie, w Chinach, krajach Azji Środkowej. Zatem tylko dwa egzemplarze należą do krajów NATO i
to one znacznie się wyróżniają wyposażeniem, w którym część urządzeń nawigacyjnych wymieniono na
podzespoły produkcji zachodniej.
Centrum posiada specjalny oddział przeznaczony do ćwiczenia sytuacji awaryjnych. W ogromnej hali
widać, jak pilot wykonuje skomplikowane manewry w zawieszonej na potężnych ruchomych
wysięgnikach przedniej części Iła-96. Na takich latają rosyjskie najwyższe władze państwowe. Właśnie
1
