Podstawowy wzmacniacz roznicowy zbudowany jest z
tranzystorow bipolarnych o bezposrednio polaczonych
emiterach. W efekcie uzyskamy przemnożone tangensy
hiperboliczne (a chcieliśmy napiecia…). Jednak dla
dostatecznie malych sygnałów U

x

i U

y

uzyskamy taki efekt:

𝑖

𝑟

=

𝐼 ∗

𝑢

𝑥

2𝑈

𝑇

∗

𝑢

𝑦

2𝑈

𝑇

Prad roznicowy jest produktem mnożenia w przypadku
dostatecznie malych sygnałów wejściowych.

Troche bardziej rozbudowany układ podany przez B.Gilberta:

Po dokonaniu odpowiednich przekształceo i obliczen
otrzymujemy wzor na prad Roznicowy w tym układzie:

Prad roznicowy jest wartością wirtualna i nie plynie w
zadnej galezi układu. Natomiast dodanie do tego
układu wzmacniacza operacyjnego pozwala uzyskac na
wyjsciu napiecie u

0

, które jest wprost proporcjonalne

do roznicy pradow kolektorow i

a

oraz i

b

.

Przy zalozeniu idealnego wzmacniacza operacyjnego otrzymamy: 𝒖

𝟎

= 𝑹 ∗ 𝒊

𝒓

, gdzie i

r

= i

a

- i

b

a) Detektor wartości skutecznej.

Do uzyskania wartości skutecznej potrzebny jest jeszcze
układ pierwiastkujacy, jednak znaczny zakres dynamiczny
detektora uzyskuje się w układzie mnożąco-dzielacym.
Uklad dzielacy powstaje przykładowo w wyniku zlozenia
układu mnożącego ze wzmacniaczem operacyjnym.

Multiplier Divider:

b) Detektor wartości quasi skutecznej.

c) Detektor synchroniczny.

Synchronizm to taki szczególny stan, w którym dla dwu sinusoidalnych przebiegow spełniony jest warunek:

(pochodne z faz obu sinusoid sa sobie rowne – wtedy sinusoidy sa synchroniczne)

Po wymnożeniu sygnalu i przebiegu
odniesienia otrzymamy napiecie ux(t).
Zakladamy, ze filtr dolnoprzepustowy nie
przenosi składowej zmiennej (całkowicie
ja tłumi). Na wyjsciu otrzymamy wiec
napiecie stale:

u

0

(t) = k

d

* U

i

(gdzie k

d

to stala detektora).

często stosuje sygnal zmodulowany ->

d) modulator kwadraturowy

e) Mieszacz czyli układ zmiany częstotliwości sygnalu

(można zauważyd, ze układ tranzystorowy bardzo niewiele rozni się od podstawowego układu mnożącego)

W początkowym stanie techniki generacji było możliwe uzyskiwanie jedynie przebiegow sinusoidalnych o
zanikającej w czasie amplitudzie. Wprowadzenie techniki sprzężenia zwrotnego szeroko otworzylo
możliwości wprowadzenia do obwodow LC ujemnej rezystancji (konduktancji) w celu kompensacji
elementow reprezentujących straty.

Ujemna rezystancja nominalnie pozwala niwelowac do zera straty energii w obwodach. Podstawa do
rozważao stal się generator bazujący na strukturze Van der Pola:

Dla dostatecznie duzej dobroci obwodu wiadomo z gory, ze prad obwodu LC jest prawie sinusoidalny.

I(t) = I*cosω

0

t

Parametry obwodu rezonansowego wyrażają się wzorami:

Uklad ze sprzężeniem zwrotnym jest duzo
łatwiejszy do zrealizowania niż układ z ujemna
rezystancja. Uklad zlozony jest ze wzmacniacza
napięciowego A i czwornika L. Jako taki może byd
opisany za pomaca wyrazen opartych na
koncepcji transmitancji. U

0

(t) = A*u

r

(t)

Właściwości ukladu bada się za pomoca tzw. Otwartej petli sprzężenia zwrotnego:

Dokładnie wiadomo, w jakim przypadku odpowiedz impulsowa układu o transmitancji H(s) ma postac
sinusoidy o stalej amplitudzie: układ musi byd drugiego rzedu. Otrzymuje się dwa jednoczesne warunki na
obecnośd biegunow na osi urojonej:

Spelnienie podwojnego warunku oznacza jednoczesnie ze pobudzony impulsowo układ ze sprzężeniem
zwrotnym generuje sinusoide o stalej amplitudzie i częstotliwości ω

0

.

Jest to cienka plytka wycieta z (najczęściej) sztucznie wyhodowanego krysztalu kwarcu uchwycona w
sprezynujace blaszki dociskowe. Taka plytka na pierwszy rzut oka w zadnej mierze nie przypomina cewki
indukcyjnej. Jednak wiadomo, ze wystepuje sprzężenie pomiedzy drganiami mechanicznymi plytki oraz
przebiegiem napięciowym pomiedzy uchwytami dociskowymi.

Zaleca się przynajmniej raz przeglądnąd slajdy wykładowe w celu uzupełnienia wiedzy. Opracowanie zawiera wersje skrocona tego co
jest w slajdach, nie ma zadnych wyprowadzen. Warto się ich nauczyc, bo często pojawiaja się na egzaminie. Za pismo bez polskich
znakow z gory przepraszam, ale chciałem jak najszybciej skonczyc opracowanie.

Życzę milej nauki!