Leczenie chorób

Leczenie chorób

„metabolicznych”

„metabolicznych”

Choroby metaboliczne

Choroby metaboliczne



Cukrzyca

Cukrzyca



Zaburzenia funkcji tarczycy

Zaburzenia funkcji tarczycy



Leczenie otyłości

Leczenie otyłości



Leczenie osteoporozy

Leczenie osteoporozy

Cukrzyca

Cukrzyca



Zaburzenia funkcji trzustki obejmują:

Zaburzenia funkcji trzustki obejmują:



Zwiększenie poziomu glukozy zarówno

Zwiększenie poziomu glukozy zarówno

na czczo jak i po posiłku

na czczo jak i po posiłku



Pojawienie się nowotworu

Pojawienie się nowotworu

wydzielającego insulinę (wyspiak)

wydzielającego insulinę (wyspiak)

Cukrzyca

Cukrzyca



W przypadku

W przypadku

cukrzycy typu I

cukrzycy typu I

(cukrzycy

(cukrzycy

insulinozależnej) wzrasta szybko

insulinozależnej) wzrasta szybko

niedobór insuliny, aż w końcu insulina

niedobór insuliny, aż w końcu insulina

nie jest już w ogóle wydzielana.

nie jest już w ogóle wydzielana.

Dlatego jest niezbędne leczenie

Dlatego jest niezbędne leczenie

substytucyjne insuliną.

substytucyjne insuliną.



W przypadku

W przypadku

cukrzycy pierwotnej typu

cukrzycy pierwotnej typu

II

II

progresja zaburzeń jest znacznie

progresja zaburzeń jest znacznie

wolniejsza. Zazwyczaj występuje tylko

wolniejsza. Zazwyczaj występuje tylko

względny niedobór insuliny.

względny niedobór insuliny.

Leczenie cukrzycy

Leczenie cukrzycy



Leczenie cukrzycy polega na stosowaniu

Leczenie cukrzycy polega na stosowaniu

odpowiedniej diety i środków farmakologicznych

odpowiedniej diety i środków farmakologicznych

(leków przeciwcukrzycowych).

(leków przeciwcukrzycowych).



W farmakologicznej terapii cukrzycy stosuje się:

W farmakologicznej terapii cukrzycy stosuje się:

•

Insuliny (ludzkie lub zwierzęce);

Insuliny (ludzkie lub zwierzęce);

•

Inhibitory

Inhibitory

α

α

-glukozydazy

-glukozydazy

•

Pochodną biguanidu metforminę

Pochodną biguanidu metforminę

•

Pochodne sulfonylomocznika i ich analogi,

Pochodne sulfonylomocznika i ich analogi,

•

Leki uwrażliwiające na działanie insuliny (glitazony).

Leki uwrażliwiające na działanie insuliny (glitazony).

Insulina jest polipeptydem i dlatego musi być podawana

Insulina jest polipeptydem i dlatego musi być podawana

pozajelitowo, natomiast pozostałe substancje stosuje

pozajelitowo, natomiast pozostałe substancje stosuje

się doustnie (doustne leki przeciwcukrzycowe).

się doustnie (doustne leki przeciwcukrzycowe).

Leki używane w cukrzycy

Leki używane w cukrzycy



Insuliny

Insuliny



Pochodne sulfonylomocznika

Pochodne sulfonylomocznika



Biguanidy

Biguanidy



Inhibitory alfa glukozydaz

Inhibitory alfa glukozydaz



Tiazolidynodiony

Tiazolidynodiony



Meglitynidy

Meglitynidy



Glukagon

Glukagon

Insuliny

Insuliny



Insuliny stosowane w leczeniu w

Insuliny stosowane w leczeniu w

głównej mierze były to produkty

głównej mierze były to produkty

pochodzenia zwierzęcego: wołowe i

pochodzenia zwierzęcego: wołowe i

wieprzowe

wieprzowe



Aktualnie w większości zostały

Aktualnie w większości zostały

zastąpione produktami ludzkimi (drogą

zastąpione produktami ludzkimi (drogą

rekombinacji DNA)

rekombinacji DNA)



Insuliny ludzkie powodują mniejszą

Insuliny ludzkie powodują mniejszą

ilość działań niepożądanych

ilość działań niepożądanych

Insulina – budowa

Insulina – budowa

chemiczna

chemiczna



Insulina jest polipeptydem (m.cz. ok. 5800) składającym się

Insulina jest polipeptydem (m.cz. ok. 5800) składającym się

z dwóch łańcuchów polipeptydowych, łańcuch a A z 21

z dwóch łańcuchów polipeptydowych, łańcuch a A z 21

aminokwasami i łańcucha B z 30 aminokwasami, które są

aminokwasami i łańcucha B z 30 aminokwasami, które są

połączone ze sobą 2 mostkami dwusiarczkowymi

połączone ze sobą 2 mostkami dwusiarczkowymi



Insulina ludzka i insuliny wołowe i wieprzowe różnią się od

Insulina ludzka i insuliny wołowe i wieprzowe różnią się od

siebie w nieznacznym stopniu pod względem sekwencji

siebie w nieznacznym stopniu pod względem sekwencji

aminokwasowej, natomiast ich biologiczne działanie jest w

aminokwasowej, natomiast ich biologiczne działanie jest w

dużej mierze identyczne

dużej mierze identyczne

Działanie insuliny

Działanie insuliny



Insulina jest ważnym dla życia, zwiększającym

Insulina jest ważnym dla życia, zwiększającym

wzrost, anabolicznym hormonem.

wzrost, anabolicznym hormonem.



Ma ona następujące właściwości

Ma ona następujące właściwości

* zwiększa dokomórkowe wnikanie glukozy i

* zwiększa dokomórkowe wnikanie glukozy i

aminokwasów w większości tkanek,

aminokwasów w większości tkanek,

* wzmaga oksydacyjny rozkład glukozy,

* wzmaga oksydacyjny rozkład glukozy,

* zwiększa tworzenie glikogenu w wątrobie i

* zwiększa tworzenie glikogenu w wątrobie i

mięśniach oraz zapobiega glikogenolizie,

mięśniach oraz zapobiega glikogenolizie,

* wzmaga wytwarzanie tłuszczów z glukozy

* wzmaga wytwarzanie tłuszczów z glukozy

* oraz hamuje przekształcanie białek w glukozę

* oraz hamuje przekształcanie białek w glukozę

Wszystkie te procesy prowadzą do

Wszystkie te procesy prowadzą do

obniżenia stężenia glukozy we krwi.

obniżenia stężenia glukozy we krwi.

Insuliny

Insuliny



Insuliny w zależności od składu mogą

Insuliny w zależności od składu mogą

działać bardzo szybko lub nawet 24

działać bardzo szybko lub nawet 24

godziny

godziny



Insuliny w buforze octanowym – krótko

Insuliny w buforze octanowym – krótko



Insuliny izofanowe, z cynkiem, z

Insuliny izofanowe, z cynkiem, z

protaminą – długo

protaminą – długo



Dawkę leku podaje się w jednostkach

Dawkę leku podaje się w jednostkach

międzynarodowych (IU)

międzynarodowych (IU)

Insuliny

Insuliny



Głównym działaniem insuliny jest

Głównym działaniem insuliny jest

hipoglikemia

hipoglikemia



Hiperglikemia z odbicia po

Hiperglikemia z odbicia po

zastosowaniu zbyt dużych dawek

zastosowaniu zbyt dużych dawek

leków

leków



Zmiany skórne i w tkance podskórnej

Zmiany skórne i w tkance podskórnej

w wyniku reakcji alergicznych

w wyniku reakcji alergicznych

Doustne leki

Doustne leki

przeciwcukrzycowe

przeciwcukrzycowe



Stosowanie tych leków jest wskazane

Stosowanie tych leków jest wskazane

jedynie w przypadku, gdy:

jedynie w przypadku, gdy:

•

Cukrzyca u pacjenta nie jest cukrzycą

Cukrzyca u pacjenta nie jest cukrzycą

pierwotną typu I,

pierwotną typu I,

•

Nie wystarczają środki dietetyczne i

Nie wystarczają środki dietetyczne i

redukcja masy ciała,

redukcja masy ciała,

•

Nie ma potrzeby podawania insuliny zamiast

Nie ma potrzeby podawania insuliny zamiast

doustnych leków przeciwcukrzycowych

doustnych leków przeciwcukrzycowych

Chorych na cukrzycę typu II można leczyć z

Chorych na cukrzycę typu II można leczyć z

mniejszym ryzykiem i niejednokrotnie z

mniejszym ryzykiem i niejednokrotnie z

zadowalającymi wynikami za pomocą

zadowalającymi wynikami za pomocą

konsekwentnej diety i redukcji masy ciała.

konsekwentnej diety i redukcji masy ciała.

Pochodne

Pochodne

sulfonylomocznika

sulfonylomocznika



Mechanizm działania polega na

Mechanizm działania polega na

wpływie na kanały potasowe - ATP

wpływie na kanały potasowe - ATP

zależne, zamknięcie kanałów

zależne, zamknięcie kanałów

powoduje depolaryzację i uwolnienie

powoduje depolaryzację i uwolnienie

insuliny z komórek beta trzustki

insuliny z komórek beta trzustki



Przedstawiciele: acetoheksamid,

Przedstawiciele: acetoheksamid,

tolbutamid, chlorpropamid, gliklazyd,

tolbutamid, chlorpropamid, gliklazyd,

gliburyd, glimepiryd

gliburyd, glimepiryd

Pochodne

Pochodne

sulfonylomocznika

sulfonylomocznika



Uwalnianie insuliny z komórek trzustki

Uwalnianie insuliny z komórek trzustki



Zmniejszenie produkcji glukozy w

Zmniejszenie produkcji glukozy w

wątrobie

wątrobie



Zwiększają insulinowrażliwość

Zwiększają insulinowrażliwość



Nie działają w cukrzycy typu I, słabo u

Nie działają w cukrzycy typu I, słabo u

bardzo otyłych osób i z cukrzycą typu

bardzo otyłych osób i z cukrzycą typu

II z ciężkim przebiegiem

II z ciężkim przebiegiem

Pochodne

Pochodne

sulfonylomocznika

sulfonylomocznika



Hipoglikemia

Hipoglikemia



Wzrost wagi

Wzrost wagi



Zaburzenia chodu

Zaburzenia chodu



Zawroty głowy

Zawroty głowy



Zmiany skórne

Zmiany skórne



Żółtaczka cholestatyczna

Żółtaczka cholestatyczna



Uszkodzenie szpiku kostnego

Uszkodzenie szpiku kostnego

Biguanidy

Biguanidy



Mechanizm działania nie jest w pełni

Mechanizm działania nie jest w pełni

wyjaśniony

wyjaśniony



Zmniejszają insulinooporność –

Zmniejszają insulinooporność –

powodując lepsze wykorzystanie

powodując lepsze wykorzystanie

insuliny przez komórki

insuliny przez komórki



Zmniejszają produkcję glukozy w

Zmniejszają produkcję glukozy w

wątrobie

wątrobie

Biguanidy - METFORMINA

Biguanidy - METFORMINA



Metformina u chorych na cukrzycę, ale nie u ludzi z prawidłową

Metformina u chorych na cukrzycę, ale nie u ludzi z prawidłową

przemianą materii, w sposób zależny od dawki obniża stężenie

przemianą materii, w sposób zależny od dawki obniża stężenie

cukru we krwi w wyniku zmniejszonej syntezy w wątrobie (wskutek

cukru we krwi w wyniku zmniejszonej syntezy w wątrobie (wskutek

hamowania glikogenolizy i glukoneogenezy), a także lepszego

hamowania glikogenolizy i glukoneogenezy), a także lepszego

zużytkowania glukozy w tkankach obwodowych.

zużytkowania glukozy w tkankach obwodowych.

Biguanidy

Biguanidy



Fenformina

Fenformina



Metformina

Metformina



Kwasica mleczanowa

Kwasica mleczanowa

(

(

beztlenowy rozpad glukozy – z powodu wzmożonej glikolizy

beztlenowy rozpad glukozy – z powodu wzmożonej glikolizy

powstaje większa ilość kwasu pirogronowego, który w

powstaje większa ilość kwasu pirogronowego, który w

skutek zaburzenia jego oksydatywnego rozkładu jest

skutek zaburzenia jego oksydatywnego rozkładu jest

redukowany do kwasu mlekowego. Ten z kolei również może

redukowany do kwasu mlekowego. Ten z kolei również może

zostać zużytkowany, tak jak zazwyczaj, na drodze

zostać zużytkowany, tak jak zazwyczaj, na drodze

glukoneogenezy. W konsekwencji powstaje

glukoneogenezy. W konsekwencji powstaje

niebezpieczęstwo pojawienia się zagrażającej życiu kwasicy

niebezpieczęstwo pojawienia się zagrażającej życiu kwasicy

mleczanowej).

mleczanowej).



Nudności

Nudności



Wymioty

Wymioty



Metaliczny smak w ustach

Metaliczny smak w ustach

Inhibitory

Inhibitory

α

α

-

-

glukozydazy

glukozydazy



Blokują enzymy o aktywności alfa

Blokują enzymy o aktywności alfa

glukozydazy w przewodzie

glukozydazy w przewodzie

pokarmowym

pokarmowym



Enzymy z tej rodziny to: dextranaza,

Enzymy z tej rodziny to: dextranaza,

maltaza, glikoamylaza

maltaza, glikoamylaza



Przedstawiciele: akarboza, myglitol

Przedstawiciele: akarboza, myglitol



Inhibitory

Inhibitory

α

α

-glukozydazy hamują enzymatyczne

-glukozydazy hamują enzymatyczne

rozszczepianie oligo i disacharydów przez

rozszczepianie oligo i disacharydów przez

glukozydazę w jelicie cienkim,

glukozydazę w jelicie cienkim,



W rezultacie wchłanianie węglowodanów ulega

W rezultacie wchłanianie węglowodanów ulega

opóźnieniu, co pozwala uniknąć

opóźnieniu, co pozwala uniknąć

poposiłkowych

poposiłkowych

wysokich stężeń cukru we krwi

wysokich stężeń cukru we krwi

, które są

, które są

charakterystyczne dla chorych na cukrzycę

charakterystyczne dla chorych na cukrzycę

pierwotną typu II,

pierwotną typu II,



Obniżona zostaje w niewielkim stopniu

Obniżona zostaje w niewielkim stopniu

podstawowa wartość stężenia cukru we krwi i w

podstawowa wartość stężenia cukru we krwi i w

sumie udaje się uzyskać niższe przeciętne

sumie udaje się uzyskać niższe przeciętne

wartości stężenia glukozy we krwi.

wartości stężenia glukozy we krwi.

Akarboza (Glucobay)

Akarboza (Glucobay)

Miglitol (Diastabol)

Miglitol (Diastabol)

Inhibitory

Inhibitory

α

α

-

-

glukozydaz

glukozydaz



Typowe działania niepożądane

Typowe działania niepożądane



Wzdęcia

Wzdęcia



Bóle brzucha

Bóle brzucha



biegunki

biegunki

Leki uwrażliwiające na

Leki uwrażliwiające na

działanie insuliny (glitazony)

działanie insuliny (glitazony)



Leki należące do grupy indionów tiazolidowych

Leki należące do grupy indionów tiazolidowych

(glitazony)

(glitazony)



Aktywują receptor PPAR

Aktywują receptor PPAR

γ

γ

(peroxisome proliferator

(peroxisome proliferator

activated receptor)

activated receptor)



Aktywacja receptora powoduje nasilenie produkcji

Aktywacja receptora powoduje nasilenie produkcji

genów odpowiedzialnych za insulinowrażliwość

genów odpowiedzialnych za insulinowrażliwość



Rosiglitazon

Rosiglitazon



Pioglitazon

Pioglitazon

Pioglitazon może osłabić działanie doustnych środków antykoncepcyjnych.

Pioglitazon może osłabić działanie doustnych środków antykoncepcyjnych.

Tiazolidynodiony (glitazony)

Tiazolidynodiony (glitazony)



Działanie rozwijają w trakcie kilku

Działanie rozwijają w trakcie kilku

tygodni

tygodni



Mogą powodować objawy anemii

Mogą powodować objawy anemii



Obrzęki kończyn

Obrzęki kończyn



Rzadko hipoglikemia

Rzadko hipoglikemia



Zaburzenia funkcji wątroby

Zaburzenia funkcji wątroby



Nasilenie niewydolności serca

Nasilenie niewydolności serca

Meglitynidy

Meglitynidy



Wiążą się do kanału potasowego ATP

Wiążą się do kanału potasowego ATP

zależnego w tym samym miejscu co

zależnego w tym samym miejscu co

pochodne sulfonylomocznika

pochodne sulfonylomocznika



Repaglinid

Repaglinid



Nataglinid

Nataglinid

Meglitynidy

Meglitynidy



Zwiększają uwalnianie insuliny z

Zwiększają uwalnianie insuliny z

komórek trzustki

komórek trzustki



Rzadziej powodują hipoglikemię niż

Rzadziej powodują hipoglikemię niż

pochodne sulfonylomocznika

pochodne sulfonylomocznika

Glukagon

Glukagon



Enzym produkowany przez trzustkę

Enzym produkowany przez trzustkę



Wywołuje efekty antagonistyczne do insuliny

Wywołuje efekty antagonistyczne do insuliny

w regulacji stężenia glukozy we krwi oraz

w regulacji stężenia glukozy we krwi oraz

wielu procesach metabolicznych w wątrobie

wielu procesach metabolicznych w wątrobie



W stanach zwiększonego zapotrzebowania na

W stanach zwiększonego zapotrzebowania na

energię i zagrażającej hipoglikemii powoduje

energię i zagrażającej hipoglikemii powoduje

on mobilizację rezerw energii organizmu

on mobilizację rezerw energii organizmu



Stosowany w leczeniu stanów hipoglikemii

Stosowany w leczeniu stanów hipoglikemii



Okres półtrwania glukagonu wynosi jedynie

Okres półtrwania glukagonu wynosi jedynie

kilka minut

kilka minut



Postać leku: automatyczna strzykawka

Postać leku: automatyczna strzykawka

Leki używane w

Leki używane w

chorobach tarczycy

chorobach tarczycy

Leki używane w chorobach

Leki używane w chorobach

tarczycy

tarczycy



Preparaty jodowe

Preparaty jodowe



Tyroksyna

Tyroksyna



Leki hamujące czynność kom.

Leki hamujące czynność kom.

tarczycy

tarczycy



Tarczyca wytwarza dwa hormony

Tarczyca wytwarza dwa hormony

wpływające na przemianę materii:

wpływające na przemianę materii:

•

L-tyroksynę (lewotyroksynę=T4)

L-tyroksynę (lewotyroksynę=T4)

•

oraz w znacznie mniejszej ilości –

oraz w znacznie mniejszej ilości –

trijodotyroninę (liotyroninę=T3)

trijodotyroninę (liotyroninę=T3)

•

poza tym biorącą udział w regulacji

poza tym biorącą udział w regulacji

stężenia Ca2+ we krwi – kalcytoninę

stężenia Ca2+ we krwi – kalcytoninę

Preparaty jodu

Preparaty jodu



W przypadkach zaburzeń funkcji

W przypadkach zaburzeń funkcji

tarczycy objawiające się jedynie

tarczycy objawiające się jedynie

powiększeniem narządu (bez zmian

powiększeniem narządu (bez zmian

hormonalnych) stosuje się podawanie

hormonalnych) stosuje się podawanie

jodu

jodu



Polska jest terenem o niedoborze

Polska jest terenem o niedoborze

jodu, poza obszarami nadmorskimi

jodu, poza obszarami nadmorskimi

T

T

4

4

/T

/T

3

3



Lewotyroksyna

Lewotyroksyna



Syntetyczny analog T

Syntetyczny analog T

4

4

,

,



Standardowe leczenie niedoczynności tarczycy

Standardowe leczenie niedoczynności tarczycy



Trójjodotyronina

Trójjodotyronina



Syntetyczny analog T

Syntetyczny analog T

3

3

,

,



Rzadko używany z powodu krótkiego okresu

Rzadko używany z powodu krótkiego okresu

półtrwania w surowicy

półtrwania w surowicy



Używany w początkowym okresie leczenie

Używany w początkowym okresie leczenie

znacznego obrzęku śluzowatego

znacznego obrzęku śluzowatego

Zaburzenia czynności

Zaburzenia czynności

tarczycy

tarczycy



Schorzenia tarczycy charakteryzują się

Schorzenia tarczycy charakteryzują się

zmianami wielkości gruczołu

zmianami wielkości gruczołu

tarczycowego i/lub jego czynności.

tarczycowego i/lub jego czynności.

Można je podzielić na:

Można je podzielić na:

•

powiększenie tarczycy

powiększenie tarczycy

(wole);

(wole);

•

niedoczynność tarczycy

niedoczynność tarczycy

(hipotyreozę);

(hipotyreozę);

•

nadczynność tarczycy

nadczynność tarczycy

(hipertyreozę).

(hipertyreozę).

Wole

Wole



Termin wole oznacza powiększenie

Termin wole oznacza powiększenie

tarczycy

tarczycy



Jest ono najczęściej uwarunkowane

Jest ono najczęściej uwarunkowane

niedoborem jodu

niedoborem jodu

Niedoczynność tarczycy

Niedoczynność tarczycy



Niedostateczne wydzielanie lub

Niedostateczne wydzielanie lub

wytwarzanie albo też rzadko –

wytwarzanie albo też rzadko –

działanie hormonów tarczycy w

działanie hormonów tarczycy w

stopniu niewystarczającym

stopniu niewystarczającym



Genetycznie uwarunkowane wady

Genetycznie uwarunkowane wady

receptorów hormonów tarczycy

receptorów hormonów tarczycy

Leki „przeciwtarczycowe”

Leki „przeciwtarczycowe”



Lekami używanymi w leczeniu

Lekami używanymi w leczeniu

nadczynności tarczycy

nadczynności tarczycy

są:

są:



Pochodne tiomocznika – propylotiouracyl

Pochodne tiomocznika – propylotiouracyl



Pochodne imidazolu – karbimazol i metimazol

Pochodne imidazolu – karbimazol i metimazol



Mechanizm działania opiera się nie tylko

Mechanizm działania opiera się nie tylko

na hamowaniu wyrzutu hormonów z

na hamowaniu wyrzutu hormonów z

tarczycy dochodzi także do zahamowania

tarczycy dochodzi także do zahamowania

jodowania T4 do T3 w tkankach

jodowania T4 do T3 w tkankach

obwodowych

obwodowych

Pochodne tiomocznika i

Pochodne tiomocznika i

merkaptoimidazolu

merkaptoimidazolu



Mechanizm działania:

Mechanizm działania:

Substancje te hamują jodowanie tyrozyny przez

Substancje te hamują jodowanie tyrozyny przez

inhibicję peroksydaz. W wyniku tego dochodzi do

inhibicję peroksydaz. W wyniku tego dochodzi do

hamowania przekształcania jodku w jod, a także

hamowania przekształcania jodku w jod, a także

wbudowywania jodu do ugrupowania tyrozyny oraz

wbudowywania jodu do ugrupowania tyrozyny oraz

jest blokowane łączenie jodotyrozyn w jodotyroniny.

jest blokowane łączenie jodotyrozyn w jodotyroniny.

W skutek wymienionych działań:

W skutek wymienionych działań:

* stopniowo zmniejsza się zawartość hormonów w

* stopniowo zmniejsza się zawartość hormonów w

tarczycy oraz

tarczycy oraz

* obniża się stężenie hormonów tarczycy we krwi

* obniża się stężenie hormonów tarczycy we krwi

Zaczynają działać dopiero po 1-2 tyg., ponieważ

Zaczynają działać dopiero po 1-2 tyg., ponieważ

tarczyca dysponuje wystarczającą ilością

tarczyca dysponuje wystarczającą ilością

tyreoglobuliny

tyreoglobuliny

Leki „przeciwtarczycowe”

Leki „przeciwtarczycowe”



Główne działania niepożądane

Główne działania niepożądane



Uszkodzenie szpiku

Uszkodzenie szpiku



Pojawienie się żółtaczki

Pojawienie się żółtaczki



Zaburzenia ze strony przewodu

Zaburzenia ze strony przewodu

pokarmowego

pokarmowego



Bóle głowy i bóle stawów

Bóle głowy i bóle stawów

Leki używane w leczeniu

Leki używane w leczeniu

otyłości

otyłości



Inhibitory lipaz przewodu

Inhibitory lipaz przewodu

pokarmowego

pokarmowego



orlistat

orlistat



Blokery transportu serotoniny

Blokery transportu serotoniny



Sibutramina

Sibutramina

Orlistat

Orlistat



Bloker lipaz przewodu poakrmowego

Bloker lipaz przewodu poakrmowego



Blokuje długotrwale centrum

Blokuje długotrwale centrum

aktywne enzymu lipazy prowadząc

aktywne enzymu lipazy prowadząc

do zahamowania hydrolizy

do zahamowania hydrolizy

trójglicerydów

trójglicerydów



Zmniejsza wchłanianie tłuszczów z

Zmniejsza wchłanianie tłuszczów z

przewodu pokarmowego

przewodu pokarmowego

Orlistat

Orlistat



Lek stosuje się w leczeniu otyłości i

Lek stosuje się w leczeniu otyłości i

znacznej nadwagi przy BMI > 30

znacznej nadwagi przy BMI > 30



Powoduje powstawanie tłuszczowych

Powoduje powstawanie tłuszczowych

stolców

stolców



Bóle brzucha, wzdęcia

Bóle brzucha, wzdęcia



Działania niepożądane nasilają się

Działania niepożądane nasilają się

przy diecie wysokotłuszczowej

przy diecie wysokotłuszczowej

Sibutramina

Sibutramina



Hamuje wychwyt zwrotny NA, 5-HT i

Hamuje wychwyt zwrotny NA, 5-HT i

DA

DA



Wzmaga uczucie sytości po posiłku

Wzmaga uczucie sytości po posiłku



Nasila metabolizm głównie poprzez

Nasila metabolizm głównie poprzez

wzmaganie termogenezy

wzmaganie termogenezy

Sibutramina

Sibutramina



Może powodować

Może powodować



Kołatanie serca

Kołatanie serca



Zespół serotoninowy

Zespół serotoninowy



Uderzenia gorąca

Uderzenia gorąca



Wzrosty ciśnienia krwi

Wzrosty ciśnienia krwi



Drgawki

Drgawki



Małopłytkowość

Małopłytkowość

Profilaktyka i

Profilaktyka i

leczenie

leczenie

osteoporozy

osteoporozy



Osteoporoza jest schorzeniem kości (osteopatią)

Osteoporoza jest schorzeniem kości (osteopatią)

uwarunkowanym zaburzeniami przemiany materii tkanki

uwarunkowanym zaburzeniami przemiany materii tkanki

kostnej, które prowadzi do uogólnionego lub (znacznie

kostnej, które prowadzi do uogólnionego lub (znacznie

rzadziej) miejscowego zmniejszenia masy kostnej

rzadziej) miejscowego zmniejszenia masy kostnej

przypadającej na jednostkę objętości oraz do zaburzenia

przypadającej na jednostkę objętości oraz do zaburzenia

mikroarchitektury tkanki kostnej.

mikroarchitektury tkanki kostnej.



Wskutek strukturalnych i czynnościowych zmian dochodzi

Wskutek strukturalnych i czynnościowych zmian dochodzi

do złamań kości (przede wszystkim szyjki kości udowej,

do złamań kości (przede wszystkim szyjki kości udowej,

kości przedramienia i kręgów)

kości przedramienia i kręgów)



W odróżnieniu od krzywicy i osteomalacji nie występują

W odróżnieniu od krzywicy i osteomalacji nie występują

zaburzenia mineralizacji

zaburzenia mineralizacji



Profilaktyka : regularny wysiłek fizyczny, 1000mg (najlepiej

Profilaktyka : regularny wysiłek fizyczny, 1000mg (najlepiej

2000mg) wapnia dziennie (mleko i przetwory); w starszym

2000mg) wapnia dziennie (mleko i przetwory); w starszym

wieku dodatkowo 500 jednostek D3

wieku dodatkowo 500 jednostek D3

Leki używane w leczeniu

Leki używane w leczeniu

osteoporozy

osteoporozy



Preparaty wapnia

Preparaty wapnia



Bisfosfoniany

Bisfosfoniany



Kalcytonina

Kalcytonina

Preparaty wapnia

Preparaty wapnia



W objawach osteoporozy w przebiegu

W objawach osteoporozy w przebiegu

przewlekłego niedożywienia, zaburzeń

przewlekłego niedożywienia, zaburzeń

wchłaniania, zaburzeń funkcji

wchłaniania, zaburzeń funkcji

przytarczyc

przytarczyc



Podaje się najczęściej w połączeniu z

Podaje się najczęściej w połączeniu z

lekami hormonalnymi i kalcytoniną lub

lekami hormonalnymi i kalcytoniną lub

bisfosfonianami

bisfosfonianami



Czasem dołącza się Vit D3

Czasem dołącza się Vit D3



Glukonian wapnia i mleczan wapnia

Glukonian wapnia i mleczan wapnia

Bisfosfoniany

Bisfosfoniany



Bisfosfoniany przez skuteczne

Bisfosfoniany przez skuteczne

hamowanie aktywności osteoklastów

hamowanie aktywności osteoklastów

blokują uwalnianie wapnia z tkanki

blokują uwalnianie wapnia z tkanki

kostnej, a także resorpcję kości.

kostnej, a także resorpcję kości.

Bisfosfoniany

Bisfosfoniany



Wbudowują się do hydroksyapatytów

Wbudowują się do hydroksyapatytów

i powodują hamowanie funkcji

i powodują hamowanie funkcji

osteoklastów

osteoklastów



Mają zdolność do indukowania

Mają zdolność do indukowania

apoptozy osteoklastów

apoptozy osteoklastów



Zastosowanie obejmuje leczenie

Zastosowanie obejmuje leczenie

osteoporozy a także zaburzeń

osteoporozy a także zaburzeń

związanych z nowotworami

związanych z nowotworami

Bisfosfoniany

Bisfosfoniany



Przedstawiciele:

Przedstawiciele:



Alendronian sodu

Alendronian sodu

- osteoporoza

- osteoporoza



Etidronat

Etidronat

- osteoporoza

- osteoporoza



Risedronat

Risedronat

- choroba Pageta

- choroba Pageta



Triludronate

Triludronate

- choroba Pageta

- choroba Pageta



Pamidronat

Pamidronat

- choroby nowotworowe

- choroby nowotworowe



Kwas zoledronowy

Kwas zoledronowy

- choroby

- choroby

nowotworowe

nowotworowe

Kalcytonina

Kalcytonina



Hormon tarczycy

Hormon tarczycy



Mechanizm działania polega na

Mechanizm działania polega na

obniżaniu stężenia wapnia w

obniżaniu stężenia wapnia w

surowicy

surowicy



Pobudza osteoblasty

Pobudza osteoblasty



Hamuje ilość i aktywność

Hamuje ilość i aktywność

osteoklastów

osteoklastów

Kalcytonina

Kalcytonina



Leczenie hiperkalcemii poprzez

Leczenie hiperkalcemii poprzez

wbudowywanie wapnia do kości

wbudowywanie wapnia do kości



Działanie przeciwbólowe przez

Działanie przeciwbólowe przez

uwalnianie endorfin w OUN

uwalnianie endorfin w OUN



Podaje się w postaci iniekcji oraz w

Podaje się w postaci iniekcji oraz w

postaci aerozolu donosowego

postaci aerozolu donosowego

Kalcytonina

Kalcytonina



Powoduje typowe działania o

Powoduje typowe działania o

charakterze uczuleń ponieważ jest

charakterze uczuleń ponieważ jest

polipeptydem

polipeptydem



Po dłuższym okresie stosowania

Po dłuższym okresie stosowania

powoduje pojawienia się przeciwciał

powoduje pojawienia się przeciwciał