Nieoperacyjne

metody leczenia

zeza

„Sector occlusion”

• polega na częściowym zasłonięciu

tylnej powierzchni szkła

okularowego

• hamuje widzenie w określonym

kierunku

• nie zmienia kształtu, rozmiaru lub

umiejscowienia obserwowanego

obiektu (w przeciwieństwie do

stosowania pryzmatów lub ocznej

penalizacji)

• powoduje zahamowanie obszarów

odpowiedzialnych za dwojenie i

konfuzje wzrokową

• może być wykorzystana do leczenia

niedowidzenia

• u 384 dzieci ze stałym poziomym

zeza uzyskano u 44% (169)

ortoforię

• uzyskano też ortoforię u 85% dzieci

z odchyleniem mniejszym niż 30Δ

„Sector occlusion”

Leczenie ortoptyczne:

Wskazania:
• niedomoga konwergencji
• okresowa exotropia o małej amplitudzie

odchylenia

• zdekompensowana akomodacyjna esotropia
• jest pobudzeniem czynności wyższych

ośrodków mózgowych, które kontrolują
wrażenia wzrokowe i działanie mięśni
ocznych

Leczenie ortoptyczne:

• w ten sposób ćwiczy się koordynację całego

procesu widzenia składającego się z:
- części percepcyjnej oczu
- wyższych ośrodków mózgowych służących
do interpretacji widzenia
- mm ocznych

• celem jest uzyskanie obuocznego widzenia
• najczęściej stosowanym urządzeniem jest

synoptofor (amblioskop)

Pryzmaty

Zastosowanie:
• leczenie zezów pionowych i poziomych o małym

stopniu odchylenia.

• leczenie porażenia n VI i esotropii w położeniu

pierwotnym – stosuje się pryzmaty bazą do

skroni.

• leczenie wrodzonego oczopląsu i

kompensacyjnego ustawienia głowy

• mogą być użyte jako jedyne leczenie lub jako

próba przewidzenia wyniku chirurgicznego

• baza pryzmatu wywołuje przeciwne działanie

przesunięcia – odchylenie zeza

P

• Pryzmaty stosowane są w celach

leczniczych, aby uzyskać zmianę
kierunku bodźców optycznych
padających na siatkówkę.

• Folie pryzmatyczne zrobione z

wysoko transparentnego materiału
odznaczają się dużą elastycznością,
dobrą adhezją i jakością obrazową.

Pryzmaty

Toksyna botulinowa

• jest białkowym lekiem wytworzonym przez

bakterie Clostridium botulinum

• jest wstrzykiwana bezpośrednio do mm

zewnątrzgałkowych często lokalizowanych
za pomocą przenośnego urządzenia do
elektromiografii

• po wstrzyknięciu toksyna botulinowa jest

wiązana i przejęta w ciągu 24 – 48 godzin
miejscowo w zakończeniach nerwów
ruchowych, gdzie pozostaje przez wiele
tygodni i hamuje wydzielanie
acetylocholiny.

Toksyna botulinowa

• porażenie mm zaczyna się 2 – 4 dni

po iniekcji i trwa przynajmniej 5 – 8
tygodni.

• mm zewnątrzgałkowe wydłużają się,

gdy są porażone a ich antagoniści się
kurczą

Powikłania injekcji toksyny

botulinowej:

• blepharoptosis
• hypertropia
• perforacja gałki
• wylewy krwi podspojówkowe

Inne powikłania:

• przejściowe poszerzenie źrenicy
• krwotok pozagałkowy
• porażenie sąsiednich mięśni
• podwójne widzenie
• podrażnienie rogówki
• dezorientacja pacjenta

Toksyna botulinowa jest najbardziej

użyteczna w następujących
przypadkach:

• pooperacyjna nadkorekcja
• pacjenci, którzy nie kwalifikują się do

operacji z powodu choroby (w
wywiadzie złośliwa hipertermia)

• pacjenci po kilku operacjach zeza
• porażenie u VI
• łagodna esotropia w spoczynkowej

pozycji

Przeciwwskazania stosowania toksyny

botulinowej:

• pacjenci miasteria gravis
• pacjenci z zaburzeniami ruchomości

gałki z powodu zbliznowacenia
tkanek

Chirurgiczne

leczenie zeza

Leczenie chirurgiczne zeza jest

prowadzone w celu:

• przywrócenia widzenia obuocznego
• poprawy ustawienia oczu
• zwiększenia pola pojedynczego

widzenia obuocznego

• zmniejszenia nieprawidłowego

ustawienia głowy

• poprawy kosmetycznej wyglądu

pacjenta

Znieczulenie operacji zeza:

Sposób znieczulenia jest indywidualny

i zależy od wielu czynników takich jak:

• rodzaj wybranej techniki operacyjnej
• wiek pacjenta
• stan ogólny pacjenta
• u dzieci poniżej 16 roku życia zwykle

stosuje się znieczulenie ogólne

• niektórzy pacjenci wybierają narkozę z

powodów psychologicznych

Zalety znieczulenia

ogólnego:

• wyłączenie świadomości pacjenta
• wskazana w przypadku operacji obu

oczu

• wskazana u pacjentów, którzy

przebyli już operację oczu i można
się spodziewać blizn mięśni
gałkowych

Znieczulenie pozagałkowe:

• powoduje dostateczną akinezję i

znieczulenie dla starczych dzieci i
dorosłych, którzy tolerują iniekcję.

Zalety znieczulenia pozagałkowego:

• uniknięcie powikłań ogólnych

wynikających z narkozy

• szybki powrót do normalnego

funkcjonowania w okresie
pooperacyjnym

Wady znieczulenia

pozagałkowego:

• ryzyko uszkodzenia gałki lub nerwu II
• brak możliwości unieruchomienia m.

skośnego górnego

• brak możliwości operacji na obu

oczach w 1 sesji, chyba że użyta jest
inna technika operacji na drugim oku.

• iniekcja w brzusiec mięśnia z

możliwością przykurczu

Znieczulenie okołogałkowe:

• zalety podobne jak w przypadku

znieczulenia pozagałkowego

• wady – większy dyskomfort,

szczególnie gdy mięsień jest
trzymany na haku

• częstsze ryzyko uszkodzenia gałki

Procedury chirurgiczne:

Nacięcie spojówki:
• w celu odsłonięcia mm prostych
• może być rąbkowe lub w sklepieniu

Zalety nacięcia w rąbku:

• lepsze odsłonięcie mm prostych
• pozwala na cofnięcie spojówki i

zabezpiecza przed jej przykurczem

• umożliwia najlepsze odsłonięcie

węzła szwów w technice szwów
regulowanych

Przerwanie torebki Tenona:

Wytworzenie otworu na wprowadzenie

haka mięśniowego i łatwego
przesuwania go pod przyczepem
mięśniowym bez chwytania torebki
Tenona

Wyizolowanie m. prostego przy

użyciu haka mięśniowego

• należy zachować ostrożność, aby

uniknąć rozszczepienia przyczepu
mięśnia

• po zakończeniu preparowania zostaje

odnaleziony przyczep mięśnia

• operator unosi hak mięśniowy

odciągając go od powierzchni
twardówki

Rodzaje zabiegów

chirurgicznych w leczeniu zeza:

• zabiegi osłabiające: zmniejszają siłę

działania mięśni (recesja)

• zabiegi wzmacniające: zwiększają

siłę działania mięśni (resekcja)

• zabiegi zmieniające kierunek

działania mięśni

Recesja m. prostego

- zabieg osłabiający
- polega na cofnięciu przyczepu mięśnia
Można ją wykonać na każdym z 6ciu mm.

zewnątrzgałkowych.

Recesję m. prostego wykonuje się następująco:
• odsłania się mięsień i i zakłada się 2 szwy

wchłaniane na zewnętrzne brzegi ścięgna

• ścięgno odcina się od twardówki, odmierza się

miarką miejsce nowego przyczepu i oznacza je na

twardówce

• przyszywa się mięsień do twardówki w oznaczonym

miejscu do tyłu od pierwszego przyczepu

Zabiegi wzmacniające:

• Resekcja

– polega na skróceniu długości

mięśnia w celu zwiększenia siły jego

działania – wskazana jest tylko przy

operacjach na mm prostych

• przeprowadza się następująco:
• odsłania się mięsień i zakłada 2 szwy

wchłaniane w oznaczonych punktach do

tyłu od przyczepu

• odcina się kawałek mięśnia przed szwami, a

kikut przyszywa się do pierwotnego

przyczepu

Powikłania:

Uszkodzenie torebki Tenona może

spowodować:

• wypadnięcie tłuszczu oczodołowego

do przestrzeni podtorebkowej

• wystąpienie zeza restrykcyjnego

Niedokrwienie przedniego

odcinka oka:

• występuje częściej u pacjentów w

starszym wieku z zaburzeniami
krążenia

• występuje częściej po chirurgii 3 lub

więcej mięśni gdyż przedni odcinek
oka w większości zaopatrywany jest w
krew przez tętnice rzęskowe przednie
przechodzące przez 4 mm proste

Niedokrwienie przedniego

odcinka oka:

• jednoczesny zabieg chirurgiczny na 3

spośród tych mięśni – jeśli pacjent ma

zły przepływ krwi może prowadzić do

niedokrwienia przedniego odcinka

• obserwuje się zapalenie

wewnątrzgałkowe, ból,

zaczerwienienie, obrzęk nabłonka

rogówki

• leczenie: miejscowo, krople

kortykosteroidowe i ogólnie sterydy.

Nabłonkowa torbiel spojówki

• pojawia się kilka dni do kilku lat po

zabiegu

• torbiel może zniknąć samoistnie lub

w pozostałych przypadkach może
wymagać wycięcia chirurgicznego

Perforacje twardówki:

• występują częściej u pacjentów z wysoką

krótkowzrocznością i cienką twardówką i u
pacjentów po przebytych uprzednio operacje
zeza lub innych procedurach okulistycznych.

• jeśli podejrzewa się perforację należy

natychmiast rozszerzyć źrenicę i
skontrolować siatkówkę w czasie zabiegu

• leczenie: antybiotyki ogólnie a także

antybiotyki okołogałkowo w czasie
zamykania spojówki.

Nadkorekcja i

niedokorygowanie:

• większość przypadków może być

leczona zachowawczo

• w pozostałych przypadkach

konieczna jest kolejna operacja

Zgubiony lub ześlizgnięty

mięsień:

• ześlizgnięcie mięśnia zwykle zachodzi w

pierwszych 24 godzinach po operacji, ale

może wystąpić późno po 2 – 3 tygodniach

po operacji

• efektem jest nadkorekcja powodująca

niemożność przywodzenia w zajętym

kierunku spojrzenia operowanych mięśni

• konieczna jest reoperacja z identyfikacją

zagubionego mięśnia zewnątrzgałkowego i

ponowne solidne przymocowanie go do

twardówki.

Dziękuję