Choroby
weneryczne

KIŁA

Choroby weneryczne



Nazwa „choroby weneryczne” pochodzi od

imienia rzymskiej bogini miłości – Wenery.
Wskazuje to na związek tych chorób z
aktywnością seksualną. Jakkolwiek Wenera była
boginią miłości, to choroby weneryczne kojarzą się
z czymś wulgarnym i brudnym. Tego typu
nastawienie utrudniało zwalczanie tych chorób,
dlatego WHO (1974r.) zaleciła stosowanie innej
nazwy –choroby przenoszone drogą płciową.

Choroby przenoszone drogą
płciową



Kiła



Rzeżączka



Rzęsistkowica



Kłykciny kończyste



Opryszczka (typu II)



Nierzeżączkowe zapalenie

cewki moczowej



Wrzód weneryczny



Ziarniak pachwinowy



Ziarnica weneryczna

pachwin



Wszawica łonowa



Świerzb



Zakażenia

drożdżakowate

dolnych odcinków dróg

moczowo-płciowych



AIDS

Kiła



Przymiot, syfilis, lues - choroba o przewlekłym

przebiegu



Po raz pierwszy epidemia pojawiła się w

Europie podczas wojny o Neapol w 1494 i

szybko rozprzestrzeniła się na inne kraje.

Pochodzenie tej choroby jest nieznane.

Przypuszczalnie chorobę przywieziono do

Barcelony po drugiej wyprawie Kolumba,

podczas której masowo gwałcono kobiety

indiańskie. Choroba istniała w łagodnej formie

w Ameryce przed przybyciem Kolumba.

Etiologia kiły

Czynnikiem wywołującym kiłę jest

krętek

blady

wykryty w 1905r. Przez F.Schaudinna

i E. Hoffmanna



Kształt spirali o 6-12 skrętach



Skręty regularne, strome, nie ulegają

zniekształceniu



Zdolność do poruszania się



Rytmiczność i prawidłowość ruchów



Wrażliwe na podwyższoną temperaturę



Poza ustrojem człowieka prędko ginie

Sposób zakażenia kiłą



Stosunek płciowy



Skaleczenie w czasie zabiegu



Nieprzestrzeganie niezbędnej ostrożności przy
zetknięciu się z chorym zakaźnym



Nie odkażone przedmioty codziennego użytku



Niemowlę chore na kiłę może zakazić karmiącą
je kobietę, jak również odwrotnie, chora kobieta
może zarazić karmione przez nią dziecko

Zakażenie przenosi się
poprzez:



Kontakt seksualny, także oralny lub

analny, niekiedy przez pocałunek lub z

matki na płód

Oprócz typowej drogi poprzez kontakt
seksualny z chorą osobą zakazić się

można

także poprzez krew !

Podział kiły:

Kiła nabyta



I okres



II okres

(wczesna i

nawrotowa)



III okres (późna)

Kiła wrodzona



wczesna

(okresu

niemowlęcego)



późna

(wieku dziecięcego)

Kiła nabyta – I okres



Po 30 minutach od zakażenia przechodzi

do naczyń chłonnych, dochodzi do

stopniowego przestrojenia organizmu

Zwiastuny kiły:



Ogólne osłabienie



Stany podgorączkowe



Nocne bóle kostne

Kiła nabyta – I okres

Po 3 tygodniach pojawia się objaw
pierwotny:



pojedynczy śr. kilku- kilkanaście mm



okrągły lub owalny



niebolesny, bez cech zapalnych



gładkie dobrze odgraniczone brzegi



równe, płaskie, gładkie, lśniące dno



pokryte surowiczą lub ropną wydzieliną



ustępuje samoistnie bez pozostawienia blizny



chrząstkowato nacieczona podstawa

Kiła nabyta – I okres

Po 8 tygodniach są powiększone węzły
chłonne:



Powiększone



Twarde, sprężyste



Nie łączą się w pakiety



Są przesuwalne względem niezmienionej skóry



Niebolesne



Nie ulegają rozpadowi

Kiła nabyta – I okres



Objaw pierwotny ustępuje po 2-6

tygodniach bez pozostawienia blizny.



Około 9 tygodnia mogą się pojawić

objawy pseudogrypowe - bóle głowy,

nudności uczucie ogólnego rozbicia,

mogące świadczyć o zajęciu płynu

mózgowo-rdzeniowego przez krętki.

Kiła nabyta – II okres



W 9 tygodniu od zakażenia rozpoczyna

się kiła II rzędowa i trwa do 2-5 lat



Kiła wczesna – (zatory kiłowe+ naciek)

wyłącznie wysiew drobnych,

jednakowych, gęsto usianych zmian

plamistych lub grudkowych



Zmiany ustępują bez pozostawienia

blizn po 2-3 tygodniach

Kiła nabyta – II okres

Okresy kiły nawrotowej:



Bezobjawowe



Wznowy, objawowe

W miarę trwania kiły okresy bezobjawowe
stają się dłuższe a okresy objawowe

krótsze

Kiła nabyta – II okres

Podczas kolejnych wysiewów wykwity
przechodzą ewolucję:

Plamy > grudki > krosty

Początkowo plamy są bardziej czerwone i równej
wielkości, zajmuja stopniowo całe ciało. Przy
kolejnych nawrotach wykwity są
wielopostaciowe, grupujące się, szerzące się
obwodowo ustępują bez śladu lub mogą
pozostawiać blizny

Kiła nabyta – II okres

Grudki mogą ulegać przerostowi lub
rozpadowi, pokrywać się strupami,

ustępują

bez śladu lub niewielka blizna

Osutki grudkowe



Łuszczycowate



Liszajowate i wrzodziejące

Kiła nabyta – II okres

Osutki krostkowe



Trądzikowa



Ospowata



Niesztowicowe

Na błonach śluzowych:

-

Wykwiaty są plamiste-zmętnienie

przechodząc w nadżerki

-

Struny głosowe-chrypka

Kiła nabyta – II okres

Przydatki i inne:



Bielactwo kiłowe - objaw szachownicy



Łysienie kiłowe - wokół mieszków nacieki



Zmiany wału paznokciowego

Zmiany narządowe w kile II okresu:



Osteoporoza



Bóle stawowe



Zapalenie stawów

Kiła nabyta – III okres
(późna)



Rozpoczyna się po 9-10 tygodniach i trwa do

dwóch lat.



Pierwszym objawem (między 9-16 tyg.) jest

rozległa wysypka, która samoistnie ustępuje.

Zmiany te mogą nawracać kilkakrotnie w postaci

bardziej ograniczonej, ale zdecydowanie głębszej.



Częstym objawem kiły tego okresu jest

uogólnione powiększenie węzłów chłonnych,

trwające wiele miesięcy.

Kiła nabyta – III okres
(późna)

Kiła guzkowo – pełzakowata



Guzki czerwonobrunatne, zajmujące
głębsze warstwy skóry niebolesne, z
tendencją do rozpadu i ustępujący z
pozostawieniem blizny ostatecznej, szerzy
się obwodowo

Guzek > blizna
Guzek > rozpad > pełzakowate owrzodzenie

Kiła nabyta – III okres
(późna)

Kiła kilakowata



Kilaki guzki z tkanki podskórnej,
okostnej, mięśni



Początkowo twardy naciek (wokół
naczynia tętniczego) > guz >
rozmiękanie> w części centralnej kleista
krwista wydzielina > owrzodzenie

Kiła nabyta – III okres
(późna)

Występują bardzo głębokie uszkodzenia:



Skóry



Błon sluzowych



Języka



Podniebienia



Kości i stawów



Narządów wewnętrznych



Układów krążenia i nerwowego

Kiła wrodzona - wczesna



Okres niemowlęcy – 6-10 tydzień życia



Zakażenie następuje w życiu płodowym od

chorej matki. Nie leczona może doprowadzić
do poronień, przedwczesnych porodów,
obumierania płodu



Objawami są: krwawy katar kiłowy,

pęcherzyca kiłowa, powiększenie wątroby,
skóra kawa z mlekiem, blizny Parrota,
podudzie szablaste

Kiła wrodzona - późna



Ujawnia się dopiero w wieku szkolnym,
miedzy 6. a 14.rokiem życia



Charakteryzuje ją tzw. Triada Hutchinsona:

Zapalenie rogówki, głuchota i zmiany zębów



Inne zmiany: nos siodełkowaty, czoło
olimpijskie, czaszka kwadratowa

Leczenie kiły



W leczeniu kiły stosuje się najstarszy z odkrytych

antybiotyków -

penicylinę

. Jest trudna do zastąpienia i

bardzo skuteczna. Pacjent przestaje być zakaźny (czyli

przestaje zarażać innych) już po jednej dobie od

rozpoczęcia terapii.



Lek podaje się w formie zastrzyków. Innych

antybiotyków używa się przede wszystkim w przypadku

alergii na penicylinę. Czasami zdarza się, że pacjent nie

odpowiada na to standardowe leczenie. Między innymi

z tego powodu zaleca się okresowe badania krwi w

trakcie terapii. Takie badania kontrolne u osób z

infekcją układu nerwowego powinno się przeprowadzać

nawet przez 2 lata od rozpoczęcia leczenia.

Leczenie kiły
c.d.



Należy podkreślić, że przy
odpowiedniej terapii można
wyleczyć chorobę we wszystkich
stadiach, choć nie naprawi się
już spustoszeń poczynionych w
późnych okresach kiły !