Przygotowanie do ergonomicznej pracy w gabinecie stomatologicznym

Przy wykonywaniu jakiejkolwiek pracy

czynnikami, które mogą SPOWODOWAĆ

PRZECIĄŻENIA SĄ:

Nieprawidłowa pozycja podczas pracy,

Zbyt duża masa narzędzi,

Zbyt duża częstość powtórzeń

wykonywanych czynności.

Przyczynami takiej sytuacji mogą być:

Zła organizacja pracy

Żle zaprojektowane stanowisko pracy

Na wielkość obciążenia układu mięśniowo-

szkieletowego mają następujące czynniki:

Siła używana w czasie pracy,

Czas trwania pracy

Powtarzalność zadań

Czas przerw między nimi,

Rytm pracy (monotypowość)

Warunkiem osiągnięcia najlepszej

wydajności pracy ( także w gabinecie

stomatologicznym) jest:

Odpowiednio wyposażone

stanowisko pracy,

umiejętność posługiwania się tym

wyposażeniem,

Taki sposób wykonywania pracy

które nie powoduje nadmiernego

obciążenia nerwowo-mięśniowego.

Pozycja podczas wykonywania

jakiejkolwiek pracy

najbardziej korzystna jest pozycja

siedząca, ponieważ charakteryzuje się:

- najlepszą koordynacją ruchowo-

dynamiczną

kończyn, szczególnie górnych,

- odciążeniem układu krwionośnego,

- wysoką stabilnością tułowia,

- odciążeniem kończyn dolnych.

Podobnie wygląda w gabinecie

stomatologicznym. Lekarz stomatolog

powinien siedzieć przy leżącym pacjencie

ponieważ taka pozycja :

Jest

relaksująca

i mniej męcząca

Ułatwia przeprowadzenie

precyzyjnego

zabiegu

Daje

lepszy wgląd

do jamy ustnej pacjenta

Utrzymuje ciało stomatologa w wygodnej i

stabilnej

pozycji

Przy lekarzu siedzącym leżąca pozycja

pacjenta ułatwia dentyście pracę

TO jednak że lekarz

stomatolog siedzi przy

leżacym pacjencie wcale nie

oznacza, że pracuje

ergonomicznie!!!!

Podczas leczenia stomatolodzy przyjmują

nieprawidłowa pozycję pracy co powoduje

bóle

Kręgosłupa,

Szyi

Ramion

Barków

choroby te dotyczą 70%

stomatologów!!!!

Dodatkowo

Statyczny charakter pracy powoduje:

zmęczenie mięśni

niedokrwienie mięśni

ból

skurcze

zmniejszenie ruchomości stawów

ucisk na odgałęzienia nerwowe

zwyrodnienia dysków międzykręgowych

zaburzenia mięśniowo-szkieletowe

Wyprostowanie odcinka lędźwiowego

powoduje dotylne przesunięcie dysku

kręgowego w kierunku rdzenia,

Z czasem dystalna ściana dysku robi

się coraz słabsza i może dojść do

powstania przepukliny dyskowej

DLATEGO OPERATOR MUSI

WIEDZIEĆ JAK NALEŻY SIEDZIEĆ ABY

UTRZYMAĆ LORDOZĘ LĘDŹWIOWĄ

!!!!!

RÓWNIE WAŻNE JEST UTRZYMANIE

LORDOZY SZYJNEJ

Prawidłowa pozycja

siedzenia

Charakteryzuje się wyprostowaną

sylwetką

Lekarz w czasie pracy nie skręca

tułowia, szyi ani głowy, nie

pochyla się do przodu

Oś symetrii tułowia jest prosta

0rientacyjne położenie

poszczególnych części ciała

operatora podczas pracy

Głowa- linia wzroku nachylona pod kątem 80

poziomu,

Ramiona- luźno opuszczone,

Przedramiona- uniesione 30-60

Oś długa tułowia- w pionie

Uda- kąt między udami ok. 60

Golenie- prostopadle ustawione

do płaszczyzny podłogi

Stopy-przylegają całą powierzchnią

do podłogi

Kąt zawarty pomiędzy linią tułowia

i linią ud wynosi około 105

Dostosowanie krzesełka

Krzesełko dostosowujemy (przed

usadzeniem pacjenta) do siebie

Krzesło nie powinno być zbyt głębokie i

krawędź nie może sięgać do kolan

ponieważ spowoduje to nawykowe siadanie

na brzegu krzesła,

Stopy ustawiamy płasko na podłodze,

siedzisko podnosimy aż będzie delikatnie

pochylone, nogi muszą nadal pozostawać

płasko na ziemi,

Oparcie powinno przylegać do lordozy

lędźwiowej

Siedzisko powinno być pochylone pod

kątem do 15 stopni ( początkowo należy

zaczynać pracę pod kątem mniejszym),

Następnie dostosowujemy podłokietniki,

które obniżają zmęczenie szyi i ramion i

pozwalają na utrzymanie łokci w

neutralnej pozycji (warunek - praca z

asystą)

W stomatologii w znalezieniu właściwej

postawy w czasie pracy jest pomocna

propriocepcja

Polega ona na znalezieniu przez

lekarza i jego asystę takiej pozycji,

która naturalnie wymusza pełna

kontrolę ruchu palców, podczas

przeprowadzanego zabiegu.

INACZEJ MÓWIĄC:

Propriocepcja

pozwala na znalezienie

takiej pozycji, która obciąży nasz

układ stawowy równomiernie, nie

powodując przeciążeń, pozwoli na

podświadomą kontrolę ruchu w

trakcie wykonywania każdej

czynności.

Ocena propriceptywna służy do

tego aby lekarz wypracował sobie

taką pozycję pracy, która jest

kompromisem pomiędzy zdolnością

widzenia, unoszeniem rąk i

nadmiernym pochyleniem kręgosłupa

w odcinku szyjnym i krzyżowym.

Ćwiczenie ułatwiające znalezienie

właściwej pozycji siedzenia:

(ocena proprioceptywna)

1. zamknąć oczy,

2. uregulować wysokość siedzenia

3. rozstawić stopy

4. oprzeć plecy,

5. ustabilizować głowę i unieść ręce

tak jak podczas nawlekania igły,

(propozycja dr T. Dzieniakowskiego)

Zapisać pomiary:

Odległość rąk od podłogi

Odległość rąk od klatki piersiowej

Odległość rąk od oczu

Wysokość stołka

( na wysokości dłoni znajduje się

punkt 0

- miejsce w którym powinno

znajdować się pole zabiegowe)

Document Outline