Materiały pochodzą z Platformy

Edukacyjnej Portalu

www.szkolnictwo.pl

Wszelkie treści i zasoby edukacyjne publikowane na łamach Portalu www.szkolnictwo.pl mogą być wykorzystywane przez jego
Użytkowników

wyłącznie

w zakresie własnego użytku osobistego oraz do użytku w szkołach podczas zajęć dydaktycznych. Kopiowanie, wprowadzanie zmian,
przesyłanie,

publiczne

odtwarzanie

i wszelkie wykorzystywanie tych treści do celów komercyjnych jest niedozwolone. Plik można dowolnie modernizować na potrzeby
własne

oraz

do

wykorzystania

w szkołach podczas zajęć dydaktycznych.

WIEDZA O

SPOŁECZEŃSTWIE

Temat: Wybrane traktaty

europejskie oraz instytucje UE

Plan lekcji

1. Traktat z Maastricht
2. Postanowienia Traktatu z Maastricht
3. Traktat amsterdamski
4. Postanowienia Traktatu amsterdamskiego
5. Traktat Nicejski
6. Filary Unii Europejskiej na podstawie Traktatu z Maastricht

oraz Traktatu amsterdamskiego

7. Rada Europejska i jej kompetencje
8. Rada Unii Europejskiej i jej kompetencje
9. Komisja Europejska i jej kompetencje
10. Parlament Europejski i jego kompetencje
11. Trybunał sprawiedliwości i jego kompetencje
12. Wybrane organy pomocnicze Unii Europejskiej

Traktaty stanowią „prawo pierwotne” Unii Europejskiej, porównywalne z
prawem konstytucyjnym na szczeblu krajowym. Traktaty definiują więc
podstawowe elementy Unii, a w szczególności kompetencje stron
systemu wspólnotowego, uczestniczących w procesie decyzyjnym, a
także procedury legislacyjne oraz przyznane im uprawnienia. Traktaty
jako takie stanowią przedmiot bezpośrednich negocjacji między rządami
Państw Członkowskich, a następnie muszą być zatwierdzone zgodnie z
procedurami przewidzianymi na szczeblu krajowym (głównie przez
parlamenty krajowe lub na drodze referendum).

Traktat z Maastricht:

1. Zmienił oficjalną nazwę EWG/WE na "Unia
Europejska„,
2. Zawarł Unię Gospodarczą i Walutową,
UGiW,
3. Traktat ustanowił Rzecznika Praw
Obywatelskich oraz Komitet Regionów,
4. Rozszerzył za kres głosowania
kwalifikowaną większością,
5. Wprowadził procedurę współdecydowania,
6. Zwiększył wpływ Parlamentu Europejskiego
poprzez, wtedy nową, procedurę
współdecydowania.

Traktat z Maastricht

Traktat z Maastricht

Traktat o Unii Europejskiej został podpisany w holenderskim mieście –
Maastricht, został on uwzględniony na szczycie przywódców 12 państw
członkowskich w grudniu 1991 roku, a następnie podpisany w tym
mieście 7 lutego 1992 roku. Wszedł w życie 1 listopada 1993 roku po
ratyfikowaniu go przez parlamenty państw członkowskich.

Stanowił on kolejną i najdalej idącą
rewizję Traktatów rzymskich, bo
wytyczył drogę do ustanowienia unii
gospodarczej i walutowej najpóźniej
do 1 stycznia 1999 roku oraz
określił działania zmierzające do
osiągnięcia unii politycznej
(wspólna polityka zagraniczna i
obronna). Ponadto przewidywał
daleko idącą współpracę między
państwami członkowskimi w
dziedzinie wymiaru sprawiedliwości
i spraw wewnętrznych.

W odrębnej grupie postanowień traktat ten rozszerzył lub doprecyzował
kompetencje Wspólnoty w innych dziedzinach polityki i odpowiednio
zmienił lub ustanowił uprawnienia różnych instytucji wspólnotowych.

Postanowienia Traktatu z Maastricht

POSTANOWIENIA

 wprowadził określenie „Unia Europejska”,

 zapowiedział wspólną walutę jako rezultat zobowiązania do
osiągnięcia unii gospodarczej i walutowej. W tym celu został powołany
w 1994 roku Europejski Instytut Walutowy,

 zmienił strukturę instytucjonalną i zasady jej funkcjonowania
(relacje) poprzez:

- określenie zasady pomocniczości (subsydiarności),

- wprowadzenie obywatelstwa europejskiego (z zachowaniem
obywatelstwa narodowego), które m.in. Gwarantuje swobodę
przemieszczania się w państwach Unii, a poza ich granicami –
korzystanie z opieki dyplomatycznej,

- ustanowienie nowych instytucji: Komitetu Regionów i Europejskiego
Rzecznika Praw Obywatelskich,

- podniesienie rangi Trybunału Obrachunkowego do podstawowych
instytucji Wspólnoty,

- ustanowienie procedury współdecydowania,

- określenie zakresu spraw objętych w Radzie UE kwalifikowaną
większością głosów

Zgodnie z postanowieniami Traktatu z Maastricht struktura Unii
Europejskiej miała się opierać na 3 filarach: wspólnej polityce
ekonomicznej, polityce zagranicznej i bezpieczeństwa oraz współpracy
policyjnej i sądowej (w sprawach karnych).

Postanowienia Traktat z Maastricht

- zwiększenie rangi Parlamentu Europejskiego (m.in. Współudział w
powoływaniu Komisji, procedurze współdecydowania),

 pogłębił dotychczasową współpracę i poszerzył ją o nowe zadania
(np. w zakresie ochrony środowiska),

 ustanowił Fundusz Spójności umożliwiający przepływ zasobów
finansowych z bogatszych państw członkowskich do biedniejszych,

 ustanowił procedury współpracy w polityce zagranicznej i
bezpieczeństwa, m.in. przypisał rozpatrywanie kwestii związanych z
obronnością w ramach Unii Zachodnioeuropejskiej,

 ustanowił procedury współpracy w zakresie wymiaru sprawiedliwości i
spraw wewnętrznych.

Flaga Maastricht

Flaga Holandii

Traktat amsterdamski

Już od chwili uzgodnienia treści Traktatu z Maastricht przewidziano
konieczność dokonania w nim zmian uwzględniono je w 1997 roku w
Amsterdamie na kolejnym szczycie UE.

2 października podpisano traktat amsterdamski, który wszedł w życie 1
maja 1999 roku po ratyfikowaniu go przez parlament Europejski i 15
państw członkowskich. Traktat ten wprowadził istotne zmiany, zwłaszcza
przesunął pewne zagadnienia między filarami lub je uzupełnił.

Sygnatariusze: Austria, Belgia,
Dania, Francja, Grecja, Finlandia,
Hiszpania, Holandia, Irlandia,
Luksemburg, Portugalia, RFN,
Szwecja, Wielka Brytania i Włochy.

Traktat amsterdamski

Cele:

- wzmocnienie federacyjnego charakteru UE,
- zmiany instytucjonalne (wzmocnienie władzy Parlamentu
Europejskiego, podejmowanie decyzji kwalifikowaną większością
głosów, przewidziano powołanie przedstawiciela ds. polityki
zagranicznej),

- zmiany w III filarze Unii (współpraca w zakresie bezpieczeństwa
wewnętrznego i wymiaru sprawiedliwości; wzmocnienie kompetencji
Brukseli w zakresie polityki wizowej, migracyjnej i azylowej,

- odpowiedzialność za
swobodne przemieszczanie
się osób w ramach UE,
- wzmocnienie współpracy
policji (Europol) i wymiaru
sprawiedliwości.

Postanowienia Traktatu

amsterdamskiego

 do I filaru zaliczono swobodny przepływ osób, udzielenie azylu,
emigrację, przekraczanie granic zewnętrznych, współpracę sądów, a
także uwzględniono treść Układu z Schengen o otwarciu granic
wewnętrznych,

 do traktatu został włączony protokół w sprawie polityki społecznej
jako obowiązujący powszechnie dotychczasowych oraz wszystkich
przyszłych członków,

 do Traktatu dodano rozdział o zatrudnieniu,

 potwierdzono postanowienia dotyczące wspólnej polityki zagranicznej
i polityki bezpieczeństwa. Koordynowanie tych polityk powierzono
sekretarzowi generalnemu Rady oraz przewodniczącemu Rady i
przewodniczącemu Komisji,

 Parlament Europejski otrzymał prawo współdecydowania wraz z Radą
w większości kwestii Prawodawstwa Unii,

Postanowienia Traktatu

amsterdamskiego

 W Radzie Unii Europejskiej poszerzono zakres spraw, w których
będzie się odbywać głosowanie większością głosów (badania naukowe,
zatrudnienie, patologie społeczne, równość szans, zdrowie publiczne),

 podniesiono rangę przewodniczącego komisji – do jego powołania jest
niezbędna aprobata Parlamentu Europejskiego, a jego zatwierdzenie
będzie konieczne do powołania pozostałych członków Komisji,

 ustanowiono zasadę elastyczności, która umożliwia grupom państw
członkowskich wykorzystywanie instytucji wspólnoty do bliższej
współpracy w także w dziedzinach nieobjętych kompetencjami Unii.

Traktat nie przesądził sprawy włączenia Unii Zachodnioeuropejskiej do
Unii Europejskiej (sprzeciw Wielkiej Brytanii, Szwecji, Finlandii, Austrii i
Irlandii) - przewidziano w nim możliwość podjęcia odrębnych
programów integracyjnych przez ograniczoną liczbę krajów (przy
założeniu, że zgodzą się na to wszyscy członkowie UE).

Traktat Nicejski został przyjęty 11

grudnia 2000 roku po najdłuższym

jak dotąd szczycie europejskim.
Państwa Członkowskie stanowczo broniły swoich interesów, co
przyniosło wydłużone negocjacje oraz zaskakujące kompromisy, na
przykład ważenie głosów w Radzie.
Najbardziej istotne warunki Traktatu z Nicei dotyczą dostosowań
instytucji UE, aby pomieścić rozszerzona UE 25, a później 27 lub 28
członków.
W nie wiążącej deklaracji oraz wiążącym protokole, Traktat z Nicei
definiuje sposób, w jaki będą funkcjonować główne instytucje UE,
kiedy proces rozszerzenia zostanie zakończony.
Traktat został podpisany 26

lutego 2001 i wszedł w życie 1

lutego

2003, po tym jak został najpierw odrzucony w Irlandii w czerwcu 2001,
ale przyjęty w drugim referendum w październiku 2002.

Na Szczycie w Nicei została przyjęta
uroczyście Europejska Karta Praw
Podstawowych w formie deklaracji
politycznej.

Traktat nicejski

Traktat nicejski

W Traktacie nicejskim:

 ustalono nowe zasady reprezentacji państw w organach Unii
Europejskiej,

 wzmocniono pozycję przewodniczącego Komisji Europejskiej,

 rozszerzono zakres stosowania głosowania większością kwalifikowaną
w Radzie Unii Europejskiej i ustalono nowy system ważenia głosów,

 dokonano reformy sądownictwa.

Z formalnego punktu widzenia Traktat z Nicei
jest traktatem zmieniającym traktaty
ustanawiające Unię Europejską i Wspólnotę
Europejską. Stosownie do artykułu 48
Traktatu o Unii Europejskiej zmiana taka
wymaga uprzedniego zwołania „Konferencji
przedstawicieli państw członkowskich”. W
tym przypadku funkcję taką spełniła
Konferencja Międzyrządowa 2000 rozpoczęta
14 lutego 2000 r. a zakończona podczas
posiedzenia Rady Europejskiej w Nicei 7-11
grudnia 2000 r. Po podpisaniu, traktat
wymaga ratyfikacji „przez wszystkie państwa
członkowskie zgodnie z ich wymogami
konstytucyjnymi”.

Filary Unii Europejskiej na podstawie Traktatu z

Maastricht oraz Traktatu amsterdamskiego

I FILAR
Wspólnota Europejska (Unia Gospodarcza i Walutowa)

 Instytucje i procedury ustawodawcze (Parlament Europejski, Rada,
Komisja Europejska, Trybunał Sprawiedliwości),

 Unia gospodarcza i walutowa (wspólna waluta – euro, Europejski Bank
Centralny odpowiedzialny za politykę monetarną),

 Wspólny rynek (otwarta gospodarka rynkowa oparta na wolnej
konkurencji),

 Wspólna polityka:

- rolna,

- handlowa,

- transportowa,

- ochrony środowiska,

 Wspólna polityka azylowa, imigracyjna i wizowa,

 Obywatelstwo europejskie i ochrona praw obywatelskich,

 Polityka na rzecz ochrony konsumenta i zdrowia publicznego,

 Polityka solidarnościowa:

- regionalna (Fundusz Spójności),

- sprawy socjalne i wspomagania zatrudnienia,

 Sieci transeuropejskie.

Filary Unii Europejskiej na podstawie Traktatu z

Maastricht oraz Traktatu amsterdamskiego

II FILAR
Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa

 Konsultacje i ustalanie wspólnych stanowisk w sprawach:

- pokoju,

- praw człowieka,

- demokracji,

- pomocy publicznej krajom trzecim,

 Wspólne działania:

- w ramach OBWE,

- misje pokojowe i humanitarne,

- pomoc na rzecz krajów rozwijających się (APD),

 Europejska Polityka Sąsiedztwa,

 Europejski Obszar Gospodarczy,

 Obrona,

 Urząd Wysokiego Przedstawiciela UE ds. WPZiB.

Filary Unii Europejskiej na podstawie Traktatu z

Maastricht oraz Traktatu amsterdamskiego

III FILAR
Wymiar sprawiedliwości i sprawy wewnętrzne

 Walka z rasizmem i ksenofobią,

 Walka z przestępczością zorganizowaną:

- terroryzmem,

- handlem ludźmi,

- narkobiznesem,

- handlem bronią,

- korupcją,

 Europejski Urząd Policji (Europol),

 Współpraca między władzami sądowymi państw członkowskich
(Europejski Nakaz Aresztowania),

 Ujednolicenie norm prawa karnego materialnego.

Rada Europejska

Rada Europejska (nie mylić z Radą Europy) to instytucja, której celem
jest ułatwienie współpracy przywódcom państw członkowskich, ustalenie
stanowisk tych państw w ważnych kwestiach politycznych. W skład Rady
Europejskiej wchodzą szefowie państw i rządów, którym towarzyszą
ministrowie spraw zagranicznych, a także przewodniczący Komisji
Europejskiej.
Od 1 maja 2004 roku spotykają się co najmniej 2 razy w roku w Brukseli,
na tzw. szczytach europejskich.
Rada wywodzi się od spotkań szefów rządów państw członkowskich,
które odbywały się od początku lat 60. Dopiero w 1974 roku podjęto
decyzję o ich instytucjonalizacji. Pierwsze spotkanie Rady odbyło się w
1975 roku w Dublinie.
Rada jest instytucją nadrzędną wobec pozostałych organów UE. Jej
działalność nie jest ściśle sformalizowana.

Kompetencje Rady Europejskiej

- określa ogólne wytyczne polityki Unii Europejskiej,

- wyznacza kierunki rozwoju organizacji,

- koordynuje politykę zagraniczną państw członkowskich oraz zajmuje
stanowisko wobec najważniejszych problemów światowych,

- podejmuje decyzje dotyczące przyjęcia nowych członków i
stowarzyszenia.

Rada Unii Europejskiej

Rada Unii Europejskiej jest podstawowym organem prawodawczym
UE, jest także głównym organem decyzyjnym. Zasiadają w niej
ministrowie reprezentujący interesy państw członkowskich. Skład Rady
zmienia się w zależności od przedmiotu obrad.

W Radzie Ogólnej zasiadają ministrowie spraw zagranicznych państw
członkowskich, a w radach szczegółowych (sektorowych) – ministrowie
odpowiedzialni za dany dział polityki (np. Rada Ministrów do spraw
Gospodarki i Finansów – ECOFIN).

Decyzje Rady zapadają w zależności od przyjętej procedury
podejmowania decyzji w trzech trybach:
1)jednomyślnie,
2)większością kwalifikowaną,
3)zwykłą większością głosów.

Rada Unii Europejskiej

Decyzje są przeważnie podejmowane większością kwalifikowaną, a
istniejący w niej system „ważenia głosów” ma zapewnić równowagę
pomiędzy dużymi i małymi państwami członkowskimi.
Ogólna liczba głosów w Radzie UE wynosi 345, w tym Polska dysponuje
27 głosami. Dla podjęcia decyzji kwalifikowaną większością głosów
potrzeba co najmniej 258 głosów oddanych przez wszystkie państwa
(gdy głosowanie odbywa się na wniosek KE) lub 258 głosów oddanych
przez 2/3 państw (w pozostałych wypadkach).

Głosowanie jednomyślne obowiązuje w sprawach najważniejszych,
takich jak:

-przyjęcie nowych członków,

- modyfikacja traktatów,

- wprowadzenie w życie nowej wspólnej polityki.

W sprawach typowo proceduralnych obowiązuje głosowanie zwykłą
większością głosów, a każde państwo dysponuje wówczas jednym
głosem.

Rada Unii Europejskiej

Kompetencje:

 jako główny organ prawodawczy ma prawo podejmowania wszystkich
rodzajów uchwał we wszystkich sprawach związanych z
funkcjonowaniem UE (uprawnienie to jest w wielu wypadkach
ograniczone przez inicjatywę uchwałodawczą Komisji),

 koordynuje politykę gospodarczą państw członkowskich,

 realizuje i kieruje politykę zagraniczną UE na podstawie wytycznych
Rady Europejskiej oraz zawiera umowy międzynarodowe,

 bierze udział w uchwalaniu budżetu,

 mianuje członków innych organów Unii Europejskiej.

Javier Solana przedstawiciel dyplomacji UE - Wysoki
Przedstawiciel ds Wspólnej Polityki Zagranicznej i
Bezpieczeństwa

Komisja Europejska

Jej siedziba to Bruksela, ale posiada
ona swoje przedstawicielstwa również
w innych miastach Unii. Komisja
zajmuje się przede wszystkim
przygotowywaniem nowych aktów
prawa europejskiego, zarządzaniem
budżetem, funduszami UE,
proponowaniem kierunków polityki
oraz reprezentowaniem całej
wspólnoty na arenie
międzynarodowej. Jest ona także
odpowiedzialna za wykonanie decyzji
Parlamentu i Rady. Komisja
Europejska jest jakby formą rządu
europejskiego. Każdego roku
instytucja ta opracowuje Raport
Generalny o działalności Unii

Komisja Europejska

Komisja Europejska, a oficjalnie Komisja Wspólnot Europejskich, to
organ o charakterze wykonawczym. Komisja ma charakter kolegialny,
ponadnarodowy.
Jest to instytucja niezależna, która reprezentuje wspólne interesy całej
Unii.

Komisja liczy tyle członków, ile jest państw członkowskich.
Komisarze są wyznaczani przez rządy poszczególnych państw,
następnie ich kandydatury muszą być zatwierdzone przez Parlament
Europejski.

Komisja Europejska

Każdy z wybranych na pięcioletnią kadencję członków Komisji jest
odpowiedzialny za określone działy i dziedziny. Kandydaci na
Komisarzy najczęściej zajmowali w swoich krajach wysokie stanowiska
urzędnicze. Jednak w momencie wyboru do Komisji stają się niezależni
od swoich rządów i działają na rzecz interesu Unii Europejskiej.

Jose Manuel Barroso

Przewodniczącym obecnej pięcioletniej
kadencji Komisji Europejskiej jest Jose
Manuel Barroso.

Kompetencje:

- odpowiada za bieżącą politykę Unii,

- ma wyłączne prawo inicjatywy
uchwałodawczej (opracowuje projekty aktów
prawnych i przedkłada je Radzie UE i
Parlamentowi),

- czuwa nad przestrzeganiem prawa
wspólnotowego (traktatów) oraz wykonaniem
budżetu. W wypadku gdy państwo nie
wypełnia swoich zobowiązań, Komisja może je
do tego zobligować, a nawet skierować
sprawę do Trybunału Sprawiedliwości,

- reprezentuje Unię wobec innych organizacji
międzynarodowych i państw.

Parlament Europejski

Najważniejsze zadania parlamentu to:
przyjmowanie akt prawa europejskiego,
sprawowanie nadzoru nad pozostałymi
instytucjami UE, a także kontrola budżetu UE.
Wybór posłów następuje w wyniku
odbywających się od 1979 roku co pięć lat
wyborów bezpośrednich. Głosować może
każdy zarejestrowany jako wyborca obywatel
Unii Europejskiej.

Komisja Europejska

Parlament Europejski pełni funkcję opiniodawczo – doradczą i
kontrolną oraz reprezentuje obywateli Unii Europejskiej. Jest to
instytucja, funkcjonująca od lat pięćdziesiątych XX wieku,
reprezentująca interesy i wyrażająca demokratyczną wolę wszystkich
obywateli Unii Europejskiej.
Siedzibą Parlamentu Europejskiego są trzy miasta: Luksemburg,
Strasburg i Bruksela. Bruksela to miejsce spotkań komisji
parlamentarnych. W Strasburgu i Brukseli odbywają się sesje
plenarne. Natomiast Luksemburg jest siedzibą Sekretariatu
Generalnego Parlamentu Europejskiego.

W ramach Parlamentu Europejskiego funkcjonuje 20 stałych komisji
parlamentarnych.
Liczba posłów w poszczególnych komisjach jest różna – od 25 do 55
osób. Ich członkowie wybierani są na okres 2,5 roku. Komisje wykonują
podstawowe prace Parlamentu Europejskiego, a także mają bardzo
duży wpływ na przygotowywanie decyzji dotyczących całej Unii
Europejskiej.

Posłowie zasiadają w Parlamencie Europejskim według
przynależności do jednej z ogólnoeuropejskiej partii. Najwięcej
miejsc posiada Europejska Partia Ludowa, natomiast najmniej
niezrzeszeni. Obecna liczba członków zgromadzenia wynosi 785
osób z 27 państw. Przewodniczącym parlamentu jest Hans-Gert
Pöttering.

Komisja Europejska

Hans-Gert Pöttering

Kompetencje:

- uczestniczy w procesie tworzenia prawa
unijnego,

- uczestniczy w uchwalaniu budżetu,

- pełni funkcje kontrolne przede wszystkim wobec
Komisji Europejskiej, której może udzielić wotum
nieufności,

- powołuje Rzecznika Praw Obywatelskich.

Trybunał Sprawiedliwości

Trybunał wspomaga również ośmiu rzeczników
generalnych
Do zadań tej instytucji UE należy: pilnowanie, aby
prawo było przestrzegane w jednakowy sposób we
wszystkich państwach członkowskich, aby
wprowadzanie w życie Traktatów Wspólnotowych
było zgodne z prawem, rozstrzyganie sporów
prawnych, wydawanie opinii w sprawach umów
międzynarodowych.

Trybunał Sprawiedliwości

Trybunał Sprawiedliwości to najwyższy organ sądowy Unii
Europejskiej. W jego skład wchodzi 27 sędziów powoływanych na
sześcioletnią kadencję oraz ośmiu rzeczników generalnych
(adwokatów).
Siedzibą Trybunału jest Luksemburg. Jego członkami są mianowani na
sześcioletnią kadencję byli sędziowie najwyższych sądów krajowych
lub wybitni adwokaci, którzy reprezentują poszczególne państwa
członkowskie. Spośród sędziów Trybunału wybierany jest na okres
trzech lat Prezydent. Ze względów praktycznych Trybunał odbywa
swoje posiedzenia w liczbie 13 sędziów. Jest to tzw. Wielka Izba.
Zdarzają się także posiedzenia, w których uczestniczy mniejsza liczba
sędziów.

Komitet Ekonomiczni - Społeczny

Komitet Ekonomiczno – Społeczny jest to organ doradczy
reprezentujący związki zawodowe, pracodawców, rolników, konsumentów
itp. Został on założony na mocy Traktatu Rzymskiego w 1957 roku. W
skład Komitetu wchodzi 344 członków, proponowanych przez państwa
członkowskie, a następnie mianowanych przez Radę Unii Europejskiej.

Wybrane organy pomocnicze Unii

Europejskiej

Zadaniem Komitetu jest opracowywanie
opinii i raportów dla Komisji i Rady.
Organ ten odgrywa także ważną rolę w
procesie integracji, łącząc podczas
wspólnej pracy różnorodne grupy
zawodowe i zachęcając społeczeństwo
Unii Europejskiej do większego
angażowania się.

Komitet wybiera na okres dwóch lat Prezydenta i Biuro. Poza tym
członkowie Komitetu Eknomiczno - Społecznego tworzą trzy grupy:
pracodawców (przedstawiciele prywatnych i publicznych sektorów
przemysłowych, małe i średnie przedsiębiorstwa, izby handlowe),
pracowników (wszyscy zatrudnieni) oraz różne inne grupy interesów
(organizacje pozarządowe, rolnicze, konsumenckie, przedstawicieli
wolnych zawodów).

Wybrane organy pomocnicze Unii

Europejskiej

Komitet Regionów jest organem doradczym w zakresie prowadzonej
przez UE polityki regionalnej. Powołano go na mocy Traktatu z Maastricht
w wyniku intensyfikacji działań europejskich na rzecz „Europy Regionów”.
Jego zadaniem jest reprezentowanie i ochrona interesów organizacji
samorządowych na szczeblu regionalnym i lokalnym oraz wzmacnianie
roli społeczeństwa obywatelskiego w krajach nienależących do Unii.

Europejski Bank Centralny jest organem odpowiedzialnym za
stabilność euro. Do jego kompetencji należy prowadzenie polityki
pieniężnej Wspólnoty, ustalanie stóp procentowych, zarządzanie
rezerwami walutowymi, emisja banknotów euro.
Swoje cele Europejski Bank Centralny realizuje we współpracy z bankami
narodowymi państw członkowskich, tworząc razem z nimi Europejski
System Banków Centralnych.

Wieżowiec Berlaymont w Brukseli,
siedziba Komisji Europejskiej