Kody kreskowe
Kody kreskowe
Linda Moisa
Loreta Orendorz
Martyna Świercz
Gr 2 ZiM THiG
Geneza powstania kodów kreskowych
Prace nad stworzeniem systemu identyfikacji towarów przy
użyciu specjalnych znaków i symboli rozpoczęto w latach
sześćdziesiątych w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.
Do rozwoju prac w znacznym stopniu przyczynił się
gwałtowny rozwój supermarketów, w których nastawiono się
na masową obsługę klientów.
Na początku lat siedemdziesiątych utworzono stowarzyszenie
mające opracować jednolite zasady znakowania towarów. Tak
doszło do powstania kodu UPC (Universal Product Code).
Wysoko uprzemysłowione kraje europejskie, które wychodząc
na przeciw zapotrzebowaniu ze strony własnego handlu
detalicznego, a nie chcąc uzależniać się od Stanów
Zjednoczonych, wprowadziły własny jednolity system
znakowania towarów EAN (European Article Numbering -
Europejski Kod Towarowy).
System kodów kreskowych stosowany jest w wielu gałęziach
gospodarki, przede wszystkim do oznaczania i identyfikacji
towarów trafiających do sprzedaży hurtowej i detalicznej.
Kod kreskowy, kod paskowy (ang. bar
code) – graficzna reprezentacja informacji
poprzez kombinację ciemnych i jasnych
elementów, ustaloną według przyjętych
reguł budowy danego kodu. Kod kreskowy
przeznaczony jest dla czytników
elektronicznych. Ma na celu umożliwienie
automatycznego odczytywania informacji.
Głównym zastosowaniem kodu
kreskowego jest automatyczna
identyfikacja produktów w szeroko pojętej
logistyce.
Korzyści wynikające ze stosowania
kodów kreskowych to m.in.
*zautomatyzowanie prac
ewidencyjno-kontrolnych,
*wyeliminowanie dużej ilości
dokumentacji,
*udoskonalenie i przyspieszenie
obsługi klienta,
*usprawnienie prac
inwentaryzacyjnych,
*możliwość automatycznego
sygnalizowania braków w
zaopatrzeniu
Zasady działania :
W trakcie odczytywania kodu techniką skanowania,
światło pochodzące z czytnika, uformowane w cienką
wiązkę (laser), przesuwa się wzdłuż czytanego kodu,
w danym momencie oświetla niewielki punkt kodu,
następnie światło to jest odbijane przez jasne
elementy kodu (przerwy), a pochłaniane przez jego
ciemne elementy (kreski, pola). Światło odczytuje
fotodioda, odbite od przerw powoduje powstanie w
czytniku silniejszych sygnałów elektrycznych,
natomiast w wyniku braku odbicia (kreski) powstają
sygnały słabsze. W zależności od grubości
kresek/przerw, różny jest też czas trwania
poszczególnych sygnałów. Czas trwania każdego
impulsu koduje informacje, które są tłumaczone przez
dekoder czytnika na cyfry, litery lub inne znaki i
przesyłane do komputera
.
Występują również kody
wykorzystujące więcej,
niż dwa kolory do
zapisu informacji (np.
Ultracode), co
umożliwia zapisanie
większej ilości
informacji.
Kodowanie symboli
może przebiegać
również w inny sposób,
np. na podstawie różnic
wysokości. Ma to
miejsce w kodach
Bumpy Bar Code
Rodzaje kodów
Występuje około 250 rozwiązań w
dziedzinie kodów kreskowych. W związku z
tym istnieje kilka sposobów ich podziału:
Podział według wymiarowości kodu:
jednowymiarowe (liniowe, 1D) –
informacje zapisane są w jednej linii
(najczęściej w postaci kresek);
dwuwymiarowe piętrowe – rozwinięcie
kodów jednowymiarowych polegające na
istnieniu kilku linii kodu, jedna pod drugą;
dwuwymiarowe matrycowe –
informacja zapisana jest na określonej
powierzchni, z tym że do zapisu nie są
wykorzystywane kreski, lecz inne
oznaczenia;
kody złożone – występują w nich
zarówno elementy kodów
jednowymiarowych, jak i
dwuwymiarowych;
kody trójwymiarowe – zazwyczaj są to
wytłaczane dowolne kody
jednowymiarowe (Bumpy Bar Code).
Różnica polega na tym, iż w
zapisie/odczycie zamiast różnic w
kolorach wykorzystuje się różnice
głębokości tłoczenia.
Podział według szerokości kresek:
kody o jednej szerokości kresek (np. PosiCode)–
kodowanie polega na występowaniu, bądź nie,
kreski w określonym miejscu;
kody o dwóch szerokościach kresek;
kody o wielu szerokościach kresek (modularne).
Podział według rodzaju kodowanych symboli:
numeryczne – kodowane są jedynie cyfry w
systemie dziesiętnym;
alfanumeryczne – kodowane są cyfry i pozostałe
znaki kodu ASCII, czasem również znaki
występujące w niektórych alfabetach.
Podział według ciągłości kodu (nie dotyczy
kodów matrycowych):
kody ciągłe – nie występują w nich przerwy między
kodowanymi znakami;
kody dyskretne – występują przerwy między
kodowanymi znakami.
Podział według ilości kodowanych
znaków:
kody o ściśle określonej ilości
kodowanych znaków (o stałej
długości);
kody o różnej ilości kodowanych
znaków (o zmiennej długości).
Podział według przyjętej metody
weryfikacji odczytanych danych:
kody samosprawdzalne (np. wszystkie
kody typu m z n) – pewne procedury
sprawdzania błędów są
zaimplementowane w budowie kodu.
Np. poszczególne symbole są
kodowane tak, aby różnić się od siebie
maksymalnie, a zatem błędne
odczytanie jednej kreski powoduje
automatyczną niepoprawność kodu;
kody ze znakiem kontrolnym (np. z
cyfrą kontrolną);
kody samosprawdzalne z dodatkowym
znakiem kontrolnym.
Zalety stosowania kodów
kreskowych :
- dokładność zapisu danych -
kody kreskowe zapewniają
zdecydowanie lepszą
dokładność niż dane
wprowadzane ręcznie
- szybkie wprowadzanie
danych oraz ich przetwarzanie,
dane przekazywane są w
sposób bezpośredni i
natychmiastowy do komputera
lub innego urządzenia
przetwarzającego i
przechowującego dane. (np. do
inwentaryzatora Scanpal2
lub cpt-8000)
- korzyści kosztowe - lepsza
obsługa klienta, zarządzanie
kapitałem i zapasami, krótszy
czas reakcji, niższy stan
zapasów i koszty pracy
Technologia kodów kreskowych pozwala:
- monitorować transakcje handlowe (tu są najczęściej używane
tzw. skanery ladowe np. Stratos lub Magellan)
- prowadzić ewidencję zapasów magazynowych (tu najczęściej na
rynku występuje skaner PowerScan podłączony do terminala
wózkowego Dlog MPC5 lub samodzielnie kolektory Falcon 4420
lub Falcon 345)
- nadzorować operacje magazynowe: kompletacja,
dekompletacja, paletyzacja, etc. (najczęściej wykorzystywane
urządzenia na rynku to Falcon 4420 oraz Falcon 345)
- przyspieszyć procesy załadunkowe, wyładunkowe i
przeładunkowe
- monitorować produkcję w toku (tutaj są wykorzystywane
skanery przemysłowe Tech lub Holotrak, lecz przy pewnych
ograniczeniach mogą to być również skanery InVista, lub np.
Magellan 2200 VS)
- kontrolować zasoby
- tworzyć systemy lojalnościowe przy użyciu kart plastikowych.
(nadruk takich kart umożliwiają drukarki kart firmy Zebra np.
model P210i, P330i czy też P620. Innymi urządzeniami do druku
wypukłego są tzw Embossery np. Z3 firmy Matica Systems
Budowa kodu kreskowego
Każda cyfra reprezentowana jest przez ciąg siedmiu bitów tworzących
wzór złożony z dwóch obszarów jasnych (zera) i dwóch ciemnych
(jedynki). Jeden obszar zawiera od 1 do 4 bitów
Kod UPC-A
S + 6xL + M + 6xR
+ E
Liczba bitów:
3 + 6x7 + 5 + 6x7 + 3 = 95
Kody cyfr
w części L:
0: 0001101
1: 0011001
2: 0010011
3: 0111101
4: 0100011
5: 0110001
6: 0101111
7: 0111011
8: 0110111
9: 0001011
Kody cyfr
w części R:
0: 1110010
1: 1100110
2: 1101100
3: 1000010
4: 1011100
5: 1001110
6: 1010000
7: 1000100
8: 1001000
9: 1110100
S(start), E(end) = 101
M(middle) = 01010
Zastosowani
e różnych
kodów cyfr
w części
lewej i
prawej
pozwala
określić
kierunek
odczytu
ciągu cyfr
przez
skaner kodu