Renesans

Renesans

Renesans

Renesans

Renesans w architekturze,
rzeźbie i malarstwie, w
sztuce okres rozwoju
kultury europejskiej od
schyłku średniowiecza do
początków doby
nowożytnej, obejmujący
XV i XVI w. - we Włoszech
od XIV w.
Charakteryzowały go
m.in.: fascynacja
antykiem, odrodzeie
nauki, humanizm,
zeświecczenie życia
społecznego, ponadto
indywidualizm i
docenienie roli artysty w
kształtowaniu kultury.

Humanizm

Humanizm

Prąd filozoficzny,
etyczny i kulturowy,
uznający człowieka za
najwyższą wartość i
podkreślający jego
godność. Renesansowi
humaniści wierzyli, że
sztuki wyzwolone
(gramatyka, dialektyka
(logika), retoryka,
geometria, arytmetyka,
astronomia, muzyka)
powinny być uprawiane
niezależnie od stanu
majątkowego.

Człowiek renesansu

Człowiek renesansu

Powszechnie sądzono iż
człowiek powinien być
dobrze wykształcony,
mieć rozległą wiedzę w
wielu różnych, nie
związanych ze sobą
dziedzinach.
(Najlepszym przykładem
jest Leonardo da Vinci).
Wiedza i umiejętności
stały się obiektem
zainteresowania, których
rozwój był dotychczas
hamowany przez Kościół
Katolicki.

Architektura renesansu

Architektura renesansu

Dla architektury
wzorem idealnych
proporcji i
podziałów były
liczne zabytki
rzymskie.
Nowością były
centralne
budowle
kopułowe.
Stosowano
antyczne
proporcje
architektoniczne
operując
kolumnami i
belkowaniem.

Rozpowszechnia się schemat łuku triumfalnego
Występują często ornamenty o rodowodzie
grecko-rzymskim.

Rzeźba renesansu

Rzeźba renesansu

Najpowszechniejszym
materiałem stał się kamień
(głównie marmur). Rzeźba
oderwała się od tła i
stanowiła coraz częściej
samodzielną kreację wolno
stojącą. Tworzono popiersia
portretowe, posągi konne,
akty i przyścienne nagrobki
niszowe. Płaskorzeźby
pełniły rolę dekoracyjną i
ornamentalną.
Bardzo dbano o nadanie
rzeźbie jak największego
realizmu.

Malarstwo renesansu

Malarstwo renesansu

Charakterystyczny dla
malarstwa był zwrot ku
naturze ugruntowany jej
obserwacją. Rozwijało się
też malarstwo portretowe
- najpierw w ujęciu
profilowym, a następnie
ukazujące półpostaci.
Pojawiająca się często
tematyka religijna i
mitologiczna stanowiła w
wielu przypadkach
pretekst do
przedstawiania życia
współczesnego. Czystym,
nasyconym
kontrastowym barwom
towarzyszyło rozproszone
światło.

Dama z łasiczką

Najsłynniejsi ludzie

Najsłynniejsi ludzie

renesansu

renesansu

Mikołaj Kopernik -ur.
19 lutego 1473 w
Toruniu, zm. 24 maja
1543 we Fromborku) –
astronom, matematyk,
prawnik, ekonomista,
strateg, lekarz,
astrolog, tłumacz,
kanclerz kapituły
warmińskiej od 1511,
kanonik warmiński,
scholastyk wrocławski.
Zawdzięczamy mu
między innymi
heliocentryczną teorię
Układu Słonecznego.

Najsłynniejsi ludzie renesansu

Najsłynniejsi ludzie renesansu

Michelangelo
Buonarroti ur. 6 marca
1475 r. w Caprese,
prowincji Toskanii we
Włoszech, zm. 18
lutego 1564 r. w
Rzymie) – włoski
malarz, rzeźbiarz,
poeta i architekt epoki
Odrodzenia.
Największymi jego
dziełami są freski w
Kaplicy Sykstyńskiej i
kopuła Bazyliki Św.
Piotra.

Najsłynniejsi ludzie renesansu

Najsłynniejsi ludzie renesansu

Leonardo da Vinci (ur.
15 kwietnia 1452 r. w
Anchiano niedaleko Vinci
we Włoszech, zm. 2 maja
1519 r. w Clos Lucé we
Francji) – włoski
renesansowy malarz,
architekt, filozof, muzyk,
poeta, odkrywca,
matematyk, mechanik,
anatom, wynalazca,
geolog. prawdopodobnie
najbardziej wszechstronna
osoba w historii.

Projekty Leonarda wyprzedzały jego czas, koncepcja
helikoptera, czołgu, wykorzystania podstaw tektoniki płyt,
podwójnego kadłuba łodzi i wiele innych innowacji

.

Prezentację

Prezentację

wykonał

wykonał

Patryk Radtke

Patryk Radtke

kl. IA

kl. IA